MA A N D B L A D VA N D E D O O P S G E Z I N D E G E M E E N T E A A L S M E E R
Levenslicht
Zijdstraat 55, 1431 EB Aalsmeer
Jaargang 93 | nr. 5 Juli 2020
Wat doen we in coronatijd, ja, laten we het er weer eens over hebben. Wat ga je doen als er ineens heel weinig mogelijkheden zijn om elkaar te ontmoeten? Er zijn geen bijeenkomsten meer, geen vergaderingen, alles wordt afgelast. Het dringt eerst maar heel langzaam tot je door dat je nergens heen kunt, niet zomaar even bij iemand binnenvallen, niet onbezorgd op de fiets stappen en snel een boodschap doen. Het went nooit om erbij na te moeten denken hoe en wanneer je een winkel binnenloopt en dan met een grote boog en een verontschuldigende glimlach om de mensen heen loopt die net toevallig ook in hetzelfde pad moeten zijn als jij. En dan kom je thuis, je wast je handen, ruimt de boodschappen op en je wast je handen nog een keer en dan ga je eens bedenken wat je zo allemaal kunt doen nu je agenda leeg is.
Je hebt zeeën van tijd. Ik moet zeggen dat na het aanvaarden van min of meer ‘opgehokt’ te zitten ik het stiekem ook wel relaxed vind. Met mooi weer werken in de tuin en met regen kon ik eindelijk de boeken lezen waar ik nog niet aan toegekomen was. Contacten kan ik onderhouden via de telefoon, appen, e-mailen, kaarten sturen, een bloemetje brengen op gepaste afstand. Mijn huis opruimen, kasten doorwerken en spullen verzamelen voor Meerlanden. Opgewekt met een auto vol reed ik daar heen om vervolgens tot de ontdekking te komen dat er meer mensen op dat idee gekomen waren. Een enorme file weerhield mij ervan te wachten tot ik aan de beurt was, ik maakte rechtsomkeert en de spullen staan nu dus in mijn schuurtje.
Maar intens kan ik genieten van het opkomende voorjaar en de in wording zijnde zomer, eerst komt alles voorzichtig in bloei en nu maken we de groei- en bloeispurt mee die de zomer aankondigt als alles in volle wasdom met bloem en blad tot leven is gekomen.
Zo ervaar ik de wandelingen die ik elke vrijdagochtend met mijn dochter, kleindochter en hond maak als heel bijzonder. Gewoon wandelen in de omgeving om steeds weer wat nieuws in bloei te ontdekken. Ik heb gemerkt dat je veel meer ziet tijdens een wandeling en zo werd ik helemaal stil toen ik zag hoe een klaproos zich uit de kleigrond langs een sloot naar boven had geworsteld en nu helemaal alleen stond te bloeien met om haar heen enkel wat klei en dor gras. Ik keek naar haar en het was net of die bloem mij aankeek alsof ze zeggen wilde: Het is me weer gelukt, ik heb de droge klei weer overwonnen.
Ik moest bij het zien van de klaproos even denken aan het Bijbelboek Jesaja 43: vers 18: Zie ik ga iets nieuws beginnen, het is zelfs al begonnen, heb je het niet gemerkt? Hetzelfde overkwam mij toen ik tijdens een fietstocht bijna getuige was van de geboorte van een kalfje in een weiland. De koe was net opgestaan om haar jong schoon te likken en te stimuleren om op te staan. Met bewondering heb ik ernaar staan kijken, nieuw leven blijft altijd een wonder.
Mijn hoofd leegmaken, gedachten opruimen tijdens een fietstocht of een wandeling, het werkt. Ik ben mij ervan bewust dat ik in de luxepositie ben dat ik hier alle tijd voor heb. Maar ik denk ook veel aan de mensen die dit niet kunnen zoals ouderen in de verpleeghuizen die niet naar buiten mogen en geen bezoek konden ontvangen.
Daarom is het mooi dat er weer wat versoepeling is zodat familieleden hen weer kunnen bezoeken. We gaan voorzichtig de goede kant op en ik hoop dat wij over niet al te lange tijd elkaar weer kunnen ontmoeten.
Anneke Eveleens
Opruimen en opnieuw beginnen
Kopij voor het volgende nummer graag uiterlijk vrijdag 21 augustus mailen aan levenslicht@dgaalsmeer.nl
Het volgende nummer verschijnt rond 5 september.
Levenslicht
Uitgave van de Doopsgezinde Gemeente Aalsmeer, Zijdstraat 55, 1431 EB Aalsmeer, tel. 0297 32 65 27.
dhr. L. de Graaff, kosterij@dgaalsmeer.nl
De Loods, kantoor geestelijk werkers, tel. 0297 36 01 30.
www.dgaalsmeer.nl
Aanleveren tekst en/of foto’s voor website en andere pr-doeleinden: pr@dgaalsmeer.nl Redactie:
mw. J. van der Zee (eindredactie), tel. 06 31 78 63 78.
zr. Ellen Piet-Berghoef, Baanvak 69, 1431 LH Aalsmeer, tel. 0297 34 37 07.
Abonnementsprijs Levenslicht: € 22,50.
Leden- en vriendenadministratie:
Opgave abonnementen en adreswijzigingen:
zr. P. Piet-Kreeft, Fresiastraat 3, 2431 XC Noorden, tel. 0172 40 83 96.
ledenadministratie@dgaalsmeer.nl Predikant:
ds. P.F. Thimm,
Wipmolen 60, 3642 AE Mijdrecht, tel. 0297 74 30 44.
paul.f.thimm@dgaalsmeer.nl (op maandag vrij)
Ouderenpastor:
mw. E.C. van Houten-Oranje, Florijnstraat 58, 1827 GL Alkmaar, tel. 072 707 44 70.
e.vanhouten@dgaalsmeer.nl Westhill/jeugdwerk:
westhill@dgaalsmeer.nl Zin-Inn:
zr. F.A. Riesmeijer,
Zijdstraat 51b, 1431 EB Aalsmeer, tel. 06 48 63 04 97.
f.riesmeijer@dgaalsmeer.nl Voorzitter:
zr. E.M. van Leeuwen-Visser, Geerland 85, 1433 JP Kudelstaart, tel. 0297 34 49 69.
voorzitter@dgaalsmeer.nl Secretaris:
zr. W. Karssing-van Leeuwen,
Oosteinderweg 215, 1432 AS Aalsmeer, tel: 0297 32 36 45.
secretariaat@dgaalsmeer.nl Penningmeester:
br. C. van Oudenallen,
Oosteinderweg 62, 1432 AM Aalsmeer, tel. 0297 32 24 86.
penningmeester@dgaalsmeer.nl IBAN NL47RABO0300121962
Kerkdiensten
De diensten worden digitaal uitgezonden op www.dgaalsmeer.nl.
5 juli ds. Paul F. Thimm (collecte: Mugumu Ziekenhuis in Tanzania) 12 juli ds. Wies Blomjous (collecte: Mugumu Ziekenhuis in Tanzania) 19 juli zr. Franka Riesmeijer (collecte: Ouderenwerk)
26 juli ds. Christine Schlette (collecte: St. Doopsgezind Wereldwerk) 2 aug br. Menno Hofman (collecte: Jeugdwerk)l)
9 aug ds. Paul F. Thimm (collecte: MCC Worldwide) 16 aug ds. Paul F. Thimm (collecte: MCC Indonesië) 23 aug ds. Paul F. Thimm (collecte: MCC Worldwide) 30 aug ds. Liesbet Geijlvoet (collecte: MCC Worldwide) 6 sept ds. Paul F. Thimm, Ouderenpastor Ellen van Houten, zr. Franka Riesmeijer (collecte: MCC Worldwide) Startzondag
BIJ DE COLLECTEN
Noodkreet DG Wereldwerk
Op 5 en 12 juli is de opbrengst van de collecte bestemd voor het doopsgezinde ziekenhuis Julius Nyerere in Mugumu, Tanzania.
In het Maradistrict, een zeer arme regio tussen het Victoriameer en het Serengeti National Park, zijn lang geleden twee doopsgezinde ziekenhuizen opgericht, in Shirati en Mugumu en een doopsgezind gezondheidscentrum Bethsaida. De betrokkenheid met doopsgezinden in Nederland is groot, over en weer bestaan er vele contacten.
Zr. Els de Quant van DG Den Haag heeft zich in Shirati jaren ingezet als verpleegkundige en als docent en zij heeft Bethsaida mede opgericht. Voor DG Wereldwerk bezoekt ze de projecten regelmatig en sinds een aantal jaren zijn Leo Bakker en ondergetekende ook lid van deze Marawerkgroep.
Wij zouden deze zomer ook naar Tanzania gaan maar door de coronacrisis kan dit niet doorgaan.
Over corona gaat deze oproep ook. Het lijkt alsof Afrika niet zo getroffen is door Covid-19, de getallen zijn laag. Al lopen de besmettingen en doden wel op en zijn er doemscenario’s dat de pandemie daar in september toeslaat. Je moet er niet aan denken in een land waarvan de president stelselmatig ontkent dat er een probleem is en wel de scholen sluit maar de kerkdiensten gewoon laat doorgaan. Want kerkdiensten zijn helend, daar kun je niet ziek worden (!?). Vanuit de drie DG ziekenhuizen is er een noodkreet bij Wereldwerk terechtgekomen om te helpen bij de aanschaf van beschermende materialen voor gezondheidswerkers en van zuurstofapparatuur en medicijnen. Vooral het ziekenhuis in Mugumu, dat ook een districtsfunctie heeft als verwijsziekenhuis, ontbreekt het aan veel essentiële middelen en ook de overheid kan hier weinig in betekenen. Beademen is sowieso niet aan de orde, maar zelfs basale dingen als schorten en mondkapjes ontbreken. In het laatste nummer van DoopsgezindNL heeft een artikel gestaan over de inzameling voor deze broodnodige materialen die de nood misschien een klein beetje kunnen lenigen voor onze broeders en zusters in Tanzania.
Van harte aanbevolen deze twee collectes!
Namens Tabitha, Jolande Amorison
MCC in de strijd tegen de gevolgen van corona Op 9, 23, 30 augustus en 6 september wordt gecollecteerd voor MCC, onze partners van het
Mennonite Central Committee. MCC staat al jaren in de frontlinie als het gaat om de strijd tegen humanitaire rampen, waaronder op dit moment de coronacrisis.
Dankzij haar jarenlange ervaring en expertise kan MCC essentiële hulpverleningsprogramma’s ‘worldwide’
realiseren. Ontheemde families, vaak verstoken van allerlei hulp, kunnen door MCC ondersteund worden o.a.
door ze te voorzien van preventieve materialen om zich te beschermen tegen deze Covid-19 pandemie.
Door de financiële gevolgen van de wereldwijde ramp komt ook bij deze organisatie de bodem van de schatkist in zicht doordat de inkomsten snel verminderen of wegvallen. Om de goede werken van MCC te
ondersteunen vragen wij u uw enthousiasme om te zetten in een extra gulle bijdrage.
Namens Tabitha, Hielke en Gerbrand
VAN DE GEESTELIJK WERKERS
Verlangen naar ontmoeting, bezoek, samenzijn…
Er wordt tegenwoordig heel wat geappt, geskypet, gezoomd en gebeld. Sommige mensen twitteren of gebruiken Facebook om te communiceren.
Maar niet iedereen kan en wil gebruikmaken van sociale media. En het valt ook nog te bezien of deze communicatiemiddelen werkelijk altijd zo sociaal zijn.
Mensen met een kleine beurs kunnen zich de apparatuur die daarbij hoort vaak niet veroorloven. Voor anderen is het bedienen van deze apparaten te ingewikkeld.
Zo kunnen mensen zomaar sociaal geïsoleerd raken, omdat we er in onze samenleving te vanzelfsprekend van uitgaan dat je moet kunnen appen en (e)mailen en internetten.
Maar zelfs als je deze technieken hebt gekocht of gedownload en als je ze beheerst, kun je eenzaam raken als je je opsluit in je virtuele wereld en nauwelijks meer contact hebt met de echte wereld. Dat is een reëel gevaar.
Als mensen zijn we sociale wezens. En we hebben vaak behoefte om elkaar te ontmoeten, te bezoeken, samen te zijn… fysiek zoals we tegenwoordig zeggen om onderscheid te maken met indirecte ontmoeting via kleine en grote beeldschermen of mobiele of aan huis gebonden telefoons.
Laatst heeft het Breed Pastoraal Overleg (Elise, Yvonne, Marry, Ellen en Paul) nagedacht over de grenzen en de mogelijkheden van (huis-)bezoeken in onze gemeente. Marlies en Marry waren er (ook) namens de kerkenraad bij. Het was verhelderend en helpend om met elkaar daarover van gedachten te wisselen. Of je nu beroepsmatig of als vrijwilliger pastorale bezoeken aflegt, je hebt in deze tijd te maken met vragen en problemen:
- Is het bezoeken van mensen in huis onder de huidige coronavirus-omstandigheden toegestaan, verantwoord?
- Hoe ga je om met menselijke behoeften aan veiligheid én met menselijke verlangens naar rechtstreeks normaal contact?
- Hoe volgen we de regels van 1,5 m-afstand, handen wassen, geen onnodige contacten om besmettingsrisco’s te vermijden, hoesten in de binnenkant van je elleboog enz.?
- Welke voorzichtigheid is verstandig en welke is overdreven?
We spraken met elkaar uitgebreid over
verantwoordelijkheid en kwamen tot de ontdekking hoe ingewikkeld dat is: want we dragen niet alleen ieder voor zich verantwoordelijkheid, maar vaak hebben we een gedeelde verantwoordelijkheid.
In het voorbeeld van een (pastoraal) huisbezoek heeft de bezoeker een bepaalde verantwoordelijkheid, maar ook de bezochte en wij als gemeente.
We kwamen met elkaar al pratende tot de volgende conclusies en besluiten:
a) Natuurlijk blijven we ons houden aan de regels die de overheid en de richtlijnen die de Algemene Doopsgezinde Sociëteit opgesteld hebben. Indien mogelijk kunnen we versoepelen of moeten we weer aanscherpen – hoe moeilijk en lastig we dat vaak ook vinden.
Als geestelijk werkers zijn we door de kerkenraad en door aanbevelingen van onze beroepsorganisaties met klem gewezen op onze plicht om geen onnodige risico’s te nemen, dus (nog) niet zomaar op bezoek te gaan of op verzoeken daartoe in te gaan.
De collecteopbrengsten van de maanden januari t/m mei 2020:
Jeannette Noëlhuis (2x) - € 379,15 Mennonite World Conference - € 82,82
Leprazending - € 213,85
Lesbos Kara Tepe (2x) - € 348,55
Jongerenwerk DCG - € 166,95
Stuurgroep Duurzame
Ontwikkeling - € 171,00
Contact Partnergemeenten - € 261,80 Voedselbank Aalsmeer,
40dagenproject - € 1.957,60
Jeugdwerk DGA (2x) - € 391,00 Ouderenwerk DGA (2x) - € 331,50 Stichting Menno Simons SDMF - € 110,00
Oudezijds 100 - € 179,00
Ondersteuning Indonesische
Broederschappen - € 119,00
Pinkstercollecte DG Zending - € 98,50 Voor eigen Gemeente,
digitale diensten - € 1.901,50 Collecteopbrengsten
b) We pleiten voor ruimte voor persoonlijke
overwegingen en verantwoordelijkheid: een bezoeker die het niet aandurft of niet kan verantwoorden om bij mensen op bezoek te komen moet zich niet onder druk gezet voelen om dat wel te doen. Andersom willen we iemand die wel op bezoek gaat (met inachtneming van de veiligheidsregels) geen verwijten maken onverantwoord bezig te zijn.
c) We hopen dat de mensen die we doorgaans bezoeken begrip hebben als hun (vaste) bezoeker nog niet hun huis binnenkomt om goede redenen. Soms is het mogelijk dat iemand anders die daartoe bereid is wel op bezoek komt. Daarvoor zoeken we dan naar mogelijkheden.
d) We staan open voor voortschrijdend inzicht en veranderend beleid dat direct contact weer mogelijk maakt. We delen de hoop en het verlangen dat de tijd gauw weer komt dat we elkaar weer onbevangen en rechtstreeks mogen ontmoeten, bezoeken en samen mogen zijn zonder dat we hoeven te letten op de afstand of met hoeveel we zijn.
God zegene alle wetenschappers in hun
uithoudingsvermogen, moed en vindingrijkheid. In 120 instituten wereldwijd zijn zij naarstig met onderzoek bezig om vaccins te ontwikkelen tegen dat akelige virus met de veel te mooie naam ‘corona’.
Mede namens Ellen, Elise, Yvonne, Marry en Marlies, Paul F. Thimm
Kunnen we het nu over racisme hebben, alsjeblieft?
Wat is onze rol als vredesorganisatie? Wat kunnen wij doen? Met die vragen begint Anna Timmerman (algemeen directeur Pax) haar artikel over de verschillende demonstraties van de ‘Black Lives Matter’ beweging. Wij denken dat dit vragen zijn die wij als vredeskerk absoluut mogen herhalen. Wat is onze rol en wat kunnen wij doen?
Timmerman vervolgt: “Ik moest denken aan de slogan van het IKV over kernwapens: Help de kernwapens de wereld uit, om te beginnen uit Nederland. Die kun je ombouwen naar Help racisme de wereld uit, om te beginnen uit Nederland. We kunnen daar inspiratie uithalen. Racisme is overal en we komen het maar al te vaak tegen, juist als we in een ‘wit’
gezelschap zijn. De kleine opmerkingen, de grapjes… soms zo subtiel.”Opkomen voor onze medemens, ons uitspreken tegen onrecht, werken aan meer vrede, een duurzame vrede, voor iedereen. We willen werken aan onze blinde vlekken; wij denken dat niemand van ons racist wil zijn, niemand is bewust kwaadaardig bezig. Maar betekent dat dat we het ook nooit zijn? Kunnen we beter bezig zijn voor onze medemens? Dat is toch waar we het voor doen! Dus:
wat kunnen we doen? Open onze ogen, ons hart.
Ellen, Paul en Franka
Politieagenten in Camden zijn bondgenoten De politie in Camden, een stad in de staat New Jersey, zegt: “Ons sterkste wapen is communicatie.”
Dat was niet altijd zo. Camden was in de Verenigde Staten een van de gewelddadigste steden met veel criminaliteit. Enkele jaren geleden werd het politiecorps waar racisme schering en inslag was, opgeheven. Omdat hervormingspogingen tevergeefs waren geweest werd de politie opnieuw opgebouwd. Het sterkste wapen van een agent is nu communicatie.
Er is ook nu nog veel blauw op straat – niet om met geweld de orde te handhaven, maar om met de burgers te communiceren. “We willen deel uitmaken van de gemeenschap (community)” en: “We willen niet overkomen als een bezettingsmacht”, zegt de politie. De politieagenten komen niet alleen als het misgaat, maar zoeken juist menselijk contact met burgers.
Het resultaat is dat in Camden racisme door de politie en criminaliteit flink zijn afgenomen.
Begin juni liepen zelfs de politiechef en andere politiemensen van Camden mee in de demonstratie georganiseerd door Black Lives Matter (Zwarte levens doen ertoe) tegen discriminatie en racisme en tegen politiegeweld (!). Andere steden in de USA zoals Minneapolis waar de zwarte George Floyd van 46 jaar om het leven kwam door buitensporig geweld van een blanke politieagent oriënteren zich op het voorbeeld van Camden en zien de noodzaak om radicale veranderingen door te voeren. En ook in Europese landen is
discriminatie en racisme een serieus thema waaraan gewerkt moet worden.
Bondgenoten
Het NOS-bericht over de nieuw getrainde en gegroeide saamhorigheid van de politie met de veelkleurige inwoners van Camden maakte diepe indruk op me. Het herinnerde me ook aan een oude naam: de oude dopers noemden zichzelf bondgenoten.
Bondgenoten zouden we bewust in ons vocabulaire kunnen opnemen en koesteren. Want het beste middel om verdeeldheid, racisme, discriminatie en angst voor vreemden te overwinnen is heel simpel: elkaar beter leren kennen, met elkaar in contact en gesprek komen.
Dat is wetenschappelijk bewezen. Het gaat dus niet vanzelf en beperkt zich niet tot demonstraties (met of zonder veiligheidsafstand van 1,5 m); het kost wel inspanning van ons allemaal.
Bewust bondgenoten leren kennen, hoe ze denken, hoe ze voelen, hoe ze leven. In de oecumene oefenen we dat met geloofsgenoten van andere kerken. Waarom zouden we dat niet uitbreiden naar andere groepen in onze samenleving, net als de politieagenten van Camden?
In Amerika gebeuren ook bemoedigende, goede, hoopvolle dingen!
Paul F. Thimm
GELOVEN MET EEN GLIMLACH
Een exclusieve kerk
In New York is er een zeer exclusieve kerk. Deze kerk wordt door rijke, intellectuele en ontwikkelde mensen bezocht.
Op een dag vroeg een zwarte man aan de predikant waar hij in de kerk mocht zitten.
De dominee, een voorname blanke man, aarzelde.
“Mmm, weet u”, zei hij hakkelend, “ik ben niet zeker of…
eh…of onze gemeente…eh…een kleurling accepteert.
Wilt u niet eerst naar huis gaan en tot God bidden om wijsheid voor deze aangelegenheid?”
De zwarte man volgde het advies van de dominee op.
Nauwelijks een week later, kwam hij weer. De dominee voelde zich wat ongemakkelijk, om hem weer te zien. Hij vroeg hem ongeduldig: “En… hebt u tot God gebeden?”
“Ja hoor”, zei de zwarte man, “en de Heer heeft mij antwoord gegeven.” “O ja, wat heeft hij u dan duidelijk gemaakt?” “God heeft mij geantwoord: ‘Mister John Owen, kijk uit voor deze uiterst exclusieve kerk.
Waarschijnlijk komt u er niet in. Ik heb zelf al twintig jaar lang geprobeerd erin te komen…en het is mij nog niet gelukt!”
Wat is geloof?
Een zendeling is met de auto onderweg. Hij en de chauffeur, een inheemse christen, raken met elkaar in gesprek over gelijkenissen. Ze vragen zich af welke bomen geschikt zouden zijn om op symbolische wijze de waarheden van het christelijk geloof te verduidelijken.
Opeens zegt de chauffeur: “Ook de auto is geschikt voor gelijkenissen...” - “Hoe dan?” - “Kijk, er zijn bijvoorbeeld christenen voor wie geloof als een reservewiel is. Als ze in nood raken, denken ze: “nu moet mijn geloof me helpen!”De zendeling wordt nieuwsgierig en kan het natuurlijk niet laten om te vragen: “En wat hoort geloof dan volgens jou te zijn?” - “Het stuurwiel natuurlijk!”
Paul F. Thimm
LOODSBERICHTEN
Delen helpt! Kunst ook…
De coronacrisis heeft veel teweeggebracht. Als geestelijk werkers hebben we geprobeerd om wegen te vinden om
‘in contact’ te kunnen blijven. Je doet je best en zet je in en je voelt tegelijkertijd het verdriet van de beperkingen.
Heel fijn was het dat we op enig moment onze
ervaringen met de kerkenraad konden delen. Dat heeft goedgedaan en rust gegeven. We wisten ons gedragen in onze zoektocht hoe we ons werk op een andere manier vorm zouden kunnen geven, in de wetenschap dat de crisis ons ook allen persoonlijk raakte.
Delen helpt als je je gezien en gehoord weet, ook al is het dan via Skype.
Als Zinvol Ouder Worden groep hebben we zoals in het vorige Levenslicht te zien was, kunst met elkaar
gedeeld. Om elkaar te inspireren en op de been te houden. We deelden ook waarom juist dát schilderij, muziekstuk of videofragment ons zo aansprak. Ook dat heeft goedgedaan. Soms moet je iets lezen wat een ander schrijft om te begrijpen waarom dat kennelijk zo werkt. Gerko Tempelman, filosoof en theoloog schreef op 21 mei in Trouw: ‘Volgens inzichten uit de rampenpsychologie verloopt een crisis in drie fasen: de honeymoonfase, de desillusiefase en de re-integratiefase.
De eerste fase, de honeymoonfase hebben we dubbel en dwars meegemaakt. Het bracht een hartverwarmende eenheid teweeg in Nederland. Er werden talloze initiatieven opgezet om zorgmedewerkers te bedanken en ouderen een hart onder de riem te steken. Na die eerste weken begonnen al heel snel de gesprekken over
‘het nieuwe normaal’. Hoe we alles achter ons zouden laten en door zouden kunnen gaan. De re-integratiefase.
Maar dan, zo schreef Tempelman, slaan we een fase over. De desillusiefase. Een fase van verdriet, van rouw, van onmacht, van boosheid en van lijden - en daar dan woorden voor vinden. Van erkennen dat het leven ongrijpbaar is als een virus en zo oneerlijk als je het zelf niet zou kunnen verzinnen. Het is een fase van verhalen, van gesprekken, van religie en van kunst. Van het delen van wat je bezwaart, van wat je verdriet doet, zonder er een oplossing voor aan te dragen (!)’.
In dit nummer van Levenslicht is ons ook daarvoor de ruimte gegeven. Een plek, als het meezit, om herkenning te vinden voor onze emoties, voor ons verdriet, onze machteloosheid en onze frustratie. Waarom? Omdat het zo oplucht om ze met elkaar te delen. En omdat de desillusiefase onvermijdelijk is, omdat we daar uiteindelijk onze hoop en onze rust vinden voor de volgende fase, die van de re-integratie. Ik kan niet wachten!
Ellen van Houten
Enquête ervaring onlinediensten
Rond de 50 mensen hebben gereageerd op de enquête over hoe mensen de onlinediensten ervaren. Een aantal vragen ging over wie we bereiken, hoe jullie de dienst beleven en wat jullie ervan vinden. Daarnaast was er genoeg ruimte voor tips en suggesties. We zijn heel dankbaar dat er zoveel reacties zijn gekomen.
De meesten van jullie kijken trouw op zondagmorgen om 10.00 uur, maar anderen kijken wanneer het hun uitkomt. Er zijn veel tips en adviezen gekomen, voor bijvoorbeeld de muziek, mogelijk heeft u intussen uw favoriete nummer al gehoord (als u een verzoek hebt, laat het weten!). We zijn heel blij dat we met u de
dienst iedere week een beetje meer bijzonder kunnen maken. Natuurlijk boffen we met zulke getalenteerde voorgangers, muzikanten, zangers en voorlezers en last but not least: Leon.
Franka Riesmeijer Pas op de plaats
Ik lees een artikel van een Engelse voorganger. Hij vraagt zich af: “Is het verkeerd om te zeggen dat ik blij ben dat onze kerkgebouwen gesloten zijn? Is het verkeerd om te zeggen dat ik blij ben dat veel van onze programma’s zijn stilgezet? Is het verkeerd om te zeggen dat ik niet meer de kerk kan zien zoals die vroeger was? Is dat verkeerd? Ik ben ervan overtuigd dat God ons een kans heeft gegeven om te hervormen.”
Hij ziet dit als een kans om op een avontuur te gaan;
herontdekken, naar onbekende plekken en nieuwe ervaringen met God. Zoals de Israëlieten die Egypte verlaten kunnen we verdwalen, kunnen we mensen onderweg verliezen, maar als we het beloofde land in gedachten houden, komen we er. De wildernis onderweg zorgt voor een helderder perspectief.
Ik denk niet dat God de ziekte heeft bedoeld om ons wakker te schudden, dat kan ik niet denken. Welke God offert zoveel mensen op zodat wij weer de goede kant op kijken? Maar deze bloggende voorganger, die
‘Andrew’ heet op internet, heeft wel een punt als ik die redenatie even negeer. Gaan we in september terug naar zoals het was? Gaan we de komende jaren de draad weer oppakken precies waar we die hebben achtergelaten? Of kijken we nu naar onze structuren en gebaande paden met een nieuwe bril op? De wildernis was zwaar voor de Israëlieten, de coronacrisis is een beproeving voor ons.
Maar de Israëlieten gingen niet die zware tijd door om uit te komen in Egypte. Ze kwamen in het land van melk en honing. Kunnen wij ook zien waar onze mogelijkheden liggen om sterker en socialer uit deze wildernis te komen?
Franka Riesmeijer
MET DE BIJBEL ERBIJ
‘Wees niet bang, want ik ben bij je, vrees niet, wat ik ben je God. Ik zal je sterken, ik zal je helpen, je steunen met mijn onoverwinnelijke rechterhand’, Jesaja 41:10.
Dit jaar schrijven we als geestelijk werkers in deze rubriek over het jaarthema ‘Van waar komt mijn hulp?’ naar aanleiding van psalm 121. We weten van kwetsbaarheid, juist nu in deze tijd zoveel onzeker is. Waaraan ontlenen we dan onze kracht, ons houvast, ons vertrouwen? De profeet Jesaja geeft ons bovenstaande woorden. Mooie, bemoedigende woorden die kracht kunnen geven waardoor je je ondanks alles wat er is toch sterk weet en verder kunt. Zelf kan ik eigenlijk niet zonder een zichtbaar of ervaarbaar teken van die nabijheid en die kracht. In een van de afgelopen weken kwam deze icoon voorbij.
Koptische icoon, Egypte ca. 600 – te zien in het Louvre, Parijs Hij raakte me. Deze icoon van Christus en Menas, een kloosteroverste, wordt de icoon van de vriendschap genoemd. Er valt veel over deze icoon te lezen, over de oorsprong en over hoe die is gemaakt. Niet alleen de afbeelding, ook de titel viel me op. De aanraking, het contact dat uit de icoon spreekt, is iets wat we nu zo moeten missen maar wat zo wezenlijk is voor ons mens-zijn. De hand van Christus rust op de
rechterschouder van de overste. Er spreekt vertrouwen uit, vertrouwelijkheid en bescherming van Menas door Christus. Is Christus hier de medemens die het beste in een mens naar boven haalt, hem vertrouwen schenkt waardoor hij zich veilig weet? De gestalten staan dicht bij elkaar, het onderstreept nog eens de vertrouwelijkheid.
Iemand dichtbij met respect voor je persoonlijke ruimte, een hand op je schouder, dat doet wat met ons.
In deze tijd is het zoeken naar andere wegen om elkaar nabij te zijn. We bellen wat af en langzamerhand zoeken we elkaar, met respect voor ieders grenzen, op. We verlangen ernaar en voelen dat we niet zo heel veel langer meer zónder kunnen en eigenlijk ook niet lang meer zonder wíllen. Vriendschap is veel meer dan een hand op een schouder, maar wat kijken we uit naar de dag dat ook die hand weer kan. Ik hoop dat de icoon, ook al zijn onze mogelijkheden nog beperkt, ons herinnert aan wat het betekent om elkaar zó nabij te zijn en hoe het op een dag weer worden zal! Als een teken van hoop dat ons verlangen levend houdt te midden van al onze kwetsbaarheid en al onze vragen.
Ellen van Houten
VAN DE REDACTIE
De redactie ontving allerlei hartverwarmende complimenten over het voorgaande Levenslicht.
Dank dat u de moeite nam om de makers een hart onder de riem te steken. De inhoud kwam toch echt van u!
Hieronder een van de vele bedankjes.
Wat een prachtige kleurrijke uitgave van Levenslicht!
En wat een mooie lay-out.
Met allemaal creativiteit.
Wat een inspiratie.
Dit tilt je op uit je zorgen.
Word je blij van.
Hartelijk dank!
Gert en Willy Karssing
INSPIRATIE EN CREATIVITEIT IN CORONATIJD
Andermaal heeft de redactie van Levenslicht een oproep aan u gedaan om uw gevoel, belevenissen, gedachten en creatieve bezigheden met ons te delen. Er zaten weer mooie bijdragen tussen!
Kracht
Neeltje Peeters opende de kerkenraadsvergadering van 16 juni met dit mooie gedicht. Wel van toepassing in deze tijd!
Ik vroeg om kracht Ik vroeg om kracht
en God gaf mij moeilijkheden om mij sterk te maken Ik vroeg om wijsheid
en God gaf me problemen om me te leren die op te lossen Ik vroeg om voorspoed
en God gaf me hersens en spieren om mee te werken Ik vroeg om moed
en God gaf me gevaren om te overwinnen Ik vroeg om liefde
en God gaf me mensen met moeilijkheden om te helpen Ik vroeg om gunsten, en God gaf me kansen
Ik kreeg niets waarom ik vroeg Ik kreeg ALLES wat ik nodig had
(Pater Damiaan) Reactie op de groetbrief van ds. Paul Thimm
In het vorige Levenslicht haalde ds. Paul F. Thimm de groetbrief aan. Een brief als teken van steun en bemoediging in deze veranderde tijd. Hij schreef: “Het versturen van een groetbrief aan zustergemeenten in binnen- en buitenland en in verschillende talen drukt iets uit van de verbindende kracht van Gods Geest die uitwaait, warmte en licht geeft en een stille vaste kracht is.” Er werden hartverwarmende brieven ontvangen. Onderstaand een deel uit een groetbrief van de ‘Mennonitengemeinde Zweibrücken’ (Duitsland) en (tweede stukje) een deel uit de brief van Paul Thimm.
Ja, das stimmt, dass in diesen Corona-Zeiten zwar Einschränkungen da sind, auch Einschränkungen was Beziehungen anbelangt; aber es entstehen auch neue Beziehungen, Menschen gehen plötzlich aufeinander zu oder entdecken sich wieder, z.B. Bekannte von früher durch irgendeine Aktion im Internet .... Oder man kriegt eine Idee, um sich mit jemandem in Verbindung zu setzen. Und das ist so schön. Wie sehr können wir uns dadurch gegenseitig ermutigen und erfreuen!
Verplicht creatief
Net als veel mensen deel ik mijn tijd anders in nu. Meer boeken. Meer fietsen. Minder op pad naar vrienden. Én verplichte creativiteit. Dankzij ds. Liesbet Geijlvoet heb ik een patroon voor het maken van mondkapjes, van een vriendin van mijn zusje heb ik een tas vol rest-stofjes met allerlei patronen. Mijn man heeft namelijk zo’n 15 tot 18
mondkapjes per week nodig. Bart moet met de bus naar zijn werk in Haarlem en met de bus en trein naar zijn sport in Oegstgeest (trainingen zijn overigens allemaal buiten). Dus u kunt
hem zien lopen met een mooi patroontje van koeien, bloemen of geometrische vormen. (Stiekeme kanttekening: een deel van die maskers zijn gemaakt
tijdens het video- vergaderen.) Franka Riesmeijer
Lockdown (2)
Hoe was de afgelopen periode, vanaf half maart tot nu voor mij? Als je daarover gaat nadenken komen er allerlei gedachten naar boven en rollen over elkaar heen. Ik probeer er orde in te scheppen om te trachten die op papier te krijgen. Het eerste begin was een vakantiegevoel, waar ik overigens al meer mensen over heb horen praten. Geen vliegtuiglawaai in Aalsmeer, want de KLM-vliegtuigen stonden geparkeerd op de Aalsmeerbaan, die dus niet gebruikt kon worden voor opstijgen en landen. We konden de vogels horen en er was daarbij in de maanden april en mei heel veel zonnig weer. Voorgaande jaren ging ik een week in een huisje bij Fredeshiem om te genieten van de stilte. Dat hoefde nu niet en ik heb een heerlijk vakantiehuis in de Rozenstraat. Wat wil een mens nog meer? Ja. Mensen om je heen om een praatje mee te maken. Die had ik ook:
elke week komt mijn hulp een paar uurtjes om te poetsen en bovendien is ze een gezellige prater. Drie keer in de week komt er iemand met een maaltijd van Tafeltje Dekje, de bezorger van de apotheek komt medicijnen brengen, en uiteindelijk konden ook de kapster en de pedicure weer terecht. Op vrijdagmiddag komt een familielid mij helpen met dingen die ik niet goed meer kan zien, of zaken die geregeld moeten worden en waar ik zelf moeite mee krijg. En dan niet te vergeten de moderne communicatiemiddelen, zodat ik, zittend in mijn
gemakkelijke stoel, de kerkdiensten wekelijks kan volgen.
Een van de hoogtepunten was wel de jonge vrouw die met een bakfiets vol plantjes en twee kleine schattige kinderen maandag voor Pinksteren een plantje en een groet van de DG Aalsmeer kwam brengen. Wat een grote verrassing. Er is nog veel meer te melden, maar mijn A4tje is allang halfvol. Dus mensen, ik zou zeggen: tel uw zegeningen en vrede met u allen.
Annie Tas (inmiddels 86 jaar)
Mijn coronatijd
Natuurlijk mis ik, net als ieder ander, de contacten.
Gewoon bij elkaar zijn tijdens de dienst, koffiedrinken, het quilten. Maar ik heb ook andere ervaringen.
Nu bijna iedere Gemeente of kerk de diensten uitzendt is er de mogelijkheid ook eens ‘te buurten’. Naast de diensten in onze eigen kerk heb ik al een paar keer een dienst gevolgd van de Mennonitengemeinde in Hamburg. Daar woont een vriendin van me. Via haar heb ik de ‘groet’ uit onze Gemeente daarnaartoe gestuurd. In de Pinksterdienst heb ik gezien en gehoord hoe ze deze heeft voorgelezen. Best bijzonder.
(Als je de dienst later volgt is er de prettige mogelijkheid om een stuk over te slaan.)
Een paar weken daarvoor preekte Fernando Enns daar.
Een bekende Doopsgezinde theoloog, geboren in Brazilië waar zijn grootvader na de vlucht uit Rusland kwam te wonen. Toen hij 10 jaar was is het gezin naar Duitsland verhuisd, naar Enkenbach waar zijn vader predikant werd.
Het dorp waar ds. Paul Thimm is geboren. Fernando is verbonden aan verschillende universiteiten in Duitsland, maar ook aan de VU in Amsterdam. Bijna al zijn studies en boeken gaan over vrede o.a. vanuit de Doopsgezinde traditie.
Eén beeld of gedachte uit die preek laat me niet los. Het ging over Thomas. Fernando zei zo ongeveer: Jezus is opgestaan met zijn wonden. En Thomas wilde Hem zien met zijn wonden en die aanraken. De medemens zien met de wonden, pijn, verdriet. Dat vraagt van ons een bereidheid om de ander echt te willen zien en horen.
Geen gemakkelijke opdracht, maar toch.
Een goede zomer gewenst en misschien tot in september.
Jeltje de Jong
"Ik zal er zijn"
Op drie mei gaf Ellen van Houten ons een bemoedigende preek aan de hand van Psalm 23 en Exodus 17:8-13 over Gods belofte dat Hij met ons is, en op tien mei baseerde Paul Thimm zijn overdenking op dezelfde belofte: ”Ik zal er zijn.”Van dat “Ik zal er zijn” hadden we laatst in ons gezin een mooi voorbeeld uit de dierenwereld.
Een van mijn kinderen is een paardengek. Toen ze onlangs met dito vriendinnen en hun paarden met vakantie was, zag ze op een morgen dat haar paard een fikse wond aan een van zijn benen had. Kennelijk had het dier een trap gekregen van een ander paard dat in dezelfde wei stond. Het was duidelijk dat het veel pijn had: het stond stilletjes met hangend hoofd in een hoekje en… zijn twee oude vriendjes stonden erbij, aan iedere kant één.Toen ik dit verhaal aan mijn andere dochter vertelde, zei die, zo voor zich uit mijmerend: ”Misschien is dat zo ongeveer wat bedoeld wordt als er in de Bijbel staat dat God zegt: “Ik zal er zijn” en: “Ik ben bij jullie.”
Lenie Woelinga Blijdschap in de tuin
Een heet Australië en daarna mijn geliefde Nieuw- Zeeland gingen vooraf aan het paradijselijke Fiji. Het
werd een adembenemende vakantie vol prachtige natuur, afgewisseld met miljoenensteden, sudderend in soms 40°C. Krioelende mensenmassa’s op internationale luchthavens zijn niet bepaald mijn favoriete
verblijfplaatsen. Je ontkomt er niet aan. In Changi Airport, Singapore, vielen de niet-Aziatische mensen direct op:
zij hadden geen mondkapje op. Alle anderen wel.
De NOS-app gaf al enige tijd verontrustende berichten over een nieuw virus dat de wereld over ging als een door depressies opgejaagde storm. Als astmapatiënt werd ik me zeer bewust van het gevaar. Mijn longen zijn mijn zwakke punt. De intelligente lockdown bracht blijdschap vanwege de tuin die we bezitten. Waar zouden we zijn zonder tuin. Het onkruid ten spijt is het voor mij een ultieme en intieme manier om te relaxen. Om tot rust te komen. Om te aarden. De in het leven zo broodnodige zelfreflectie ondergaan. Nadenken over jezelf, je relaties met anderen en vooral te genieten van het schoons om mij heen waarin ik Gods schepping ervaar. Ik kan planten en wieden wat ik wil maar zonder Zijn aanwezigheid zou het niet bestaan. Door de lockdown is het rustiger geworden in ons lusthof. Rustiger dan voorheen. In het verlengde van onze tuin, over de Ringvaart, staan de vliegtuigen als verstilde getuigen op de betonbaan waar ze normaliter gierend en grommend aanzetten tot verstoring van de rust. Ik wied nog een paar muurplantjes en zie de kippen die me verstoord aankijken. Joh, dat hadden wij graag opgegeten! Op de tuinbank mijmer ik
met een kopje koffie verder en geniet van alle moois. Wat zou een man als ik moeten met een balkon van twee meter. Wat voel ik me gelukkig. Ook al gaat wieden met een ouder wordend lijf wat moeizamer.
Houd vol en houd het gezond.
Gert Karssing
Maori kunst in Museum Te Papa, Wellington Nieuw-Zeeland. Ik denk dat Zentangle hier vandaan komt!
KRINGWERK
Kring Job wandelt Op woensdag 10 juni was het alweer de laatste kringavond en hebben we onze wandeling gemaakt.
Deze keer startten we vanaf Aalsmeer dorp met twaalf deelnemers en via een zwaaihuis, langs water en weg naar Jeanette.
Hier hielden we ‘coronaproof’ onze koffie/theepauze en kwamen er nog kringleden bij om elkaar weer eens gewoon in het echt te zien en te horen hoe het met ieder gaat. Daarna weer in de benen en via de Hoge Dijk
al pratend terug naar dorp waar we elkaar nog even nazwaaiden! Tot in het nieuwe seizoen.
Frank van Itterzon
UIT DE KERKENRAAD
Nog even volhouden
Helaas zal het nog even duren voordat we weer op deze manier als Gemeente bij elkaar kunnen zijn. We zullen het nog even moeten volhouden. Maar gelukkig lijkt het momenteel de goede kant op te gaan, als we ons maar aan de regels houden. Dit betekent dat we de kerkdeuren weer openen vanaf 1 september. We zijn momenteel druk bezig met het maken van een planning voor alle activiteiten en dat zijn er veel. Daarbij dienen we ons te houden aan de voorschriften van het RIVM en de ADS. Er moet met veel aspecten rekening gehouden worden, zoals hygiëne, maximumaantal deelnemers, ventilatie, looproutes enz.
waardoor niet alle ruimtes geschikt zijn. Dit betekent dat er soms geschoven moet worden met dagdeel, tijdstip en frequentie, zodat ieder de mogelijkheid heeft weer deel te kunnen nemen aan het Gemeenteleven.
Ook zullen sommige programma’s wellicht aangepast moeten worden. Koffiedrinken wordt anders en de bar is voorlopig gesloten. Kortom, er zitten veel haken en ogen aan. Alle kringen en groepen zullen tijdig informatie krijgen. In het volgende Levenslicht hoort u hier ook meer over.
Een goede zomer gewenst ondanks de beperkingen en…
nog even volhouden dus!
Namens de kerkenraad, Marlies van Leeuwen-Visser
Uit de kerkenraadskypevergaderingen
In de skypevergadering van 13 mei werd gesproken over de persoonlijke ervaringen van de leden van de kerkenraad en van de geestelijke leiding. Tevens kwamen hun ontmoetingen met leden van de gemeente aan bod.
Er werd gesproken over de groetbrieven vanuit onze gemeente aan de vele relaties in binnen- en buitenland en de mooie reacties daarop. Er is ook een commissie ingesteld om een protocol en route te ontwerpen voor bezoekers van de kerk, op korte en langere termijn. Tot slot nam de kerkenraad, met pijn in het hart, het besluit om tot 1 september geen fysieke kerkdiensten te houden.
Namens de kerkenraad, Neeltje Peeters Vergadering 27 mei
Het vergaderen via skype gaat steeds beter maar duurt wel erg lang. Daarom vergaderen we nu 2x in de maand, eenmaal met de geestelijk werkers over de inhoudelijke punten en eenmaal zonder de geestelijk werkers en dan over de zakelijke punten. We blikken met een goed gevoel terug op de diensten die zijn geweest. Ze worden vaak op YouTube bekeken. We zijn ook erg blij met de positieve reacties. Met dank aan Leon die de opnames en het knip- en plakwerk zeer professioneel doet. Maar het uiteindelijke doel is dat we in september toch weer diensten gaan houden in de kerk. Het protocolgroepje is druk bezig dit binnen de 1,5 meter samenleving voor elkaar kunnen krijgen. Dat valt nog niet mee. Het aantal mensen dat in de kerk kan bij het anderhalve meter regime is 40 tot hooguit 50 personen.
Ook wordt er in deze vergadering weer nagedacht over nieuwe kerkenraadsleden. Als je hier belangstelling voor hebt, kun je je altijd aanmelden bij de kerkenraad.
Regeren is vooruitzien. Het preekrooster voor 2021 is voor het eerste half jaar alweer gevuld. Het Levenslicht in kleur is een welkome verrassing in deze sombere coronatijden. De vraag of we Levenslicht vaker in kleur kunnen uitbrengen wordt positief beantwoord. Er wordt besloten om het julinummer in zwart-wit te doen en het septembernummer weer in kleur. Het in tweeën delen van de vergadering heeft het gewenste effect; we waren op tijd klaar!
Namens de kerkenraad, Jan Joore Vergadering 16 juni
Dankzij de geduldige uitleg van Kees is het weer gelukt - zij het met enige vertraging - om alle kerkenraadsleden en de drie geestelijk werkers de skype-vergadering binnen te loodsen. We ervaren het nog steeds als een groot gemis dat we elkaar niet persoonlijk kunnen ontmoeten maar we proberen er het beste van te maken. Er is een inventarisatie gemaakt van het gebruik door kringen en groepen van kerk-, boven- en Bindingzaal i.v.m. de anderhalve meter regel. Gelukkig krijgen we veel positieve reacties op de uitgezonden kerkdiensten en we gaan hier zeker mee door. Ook gaan we bekijken of we verhalen en gedichten, voorgelezen door bestuursleden van de bezoekcommissie, kunnen
opnemen en uitzenden. Om het contact met de
gemeenteleden zo goed mogelijk te onderhouden zullen ouderenpastor Ellen en ds. Paul een rondschrijfbrief opstellen die half juli zal worden verstuurd. Franka zal contact opnemen met Radio Aalsmeer met de vraag of onze opgenomen kerkdienst ook via het tv-kanaal van Radio Aalsmeer kan worden uitgezonden. De kerk- en de doopvloer zullen in de komende tijd worden geschilderd.
Voor het opknappen van de Bindingzaal zijn offertes opgevraagd. Op 13 juni hebben vijf Aalsmeerders via Zoom deelgenomen aan het Gemeenteberaad waarin o.a. het nieuwe jaarthema ‘Thuis op aarde’ aan de orde kwam. Willy zal drie informatiemappen aanvragen. M.b.t.
kring Zorgcentrum is Ellen in gesprek over het gebruik van de grote zaal van het Zorgcentrum omdat daar de anderhalve meter afstand in praktijk te brengen is. We wensen u een mooie zomer en hopen elkaar - in goede gezondheid - in september weer in ons kerkgebouw te ontmoeten.
Namens de kerkenraad, Clazien van Dam Vakantie
Ook tijdens coronatijd gaan de vakanties door, dus ook die van onze werkers. De vakanties deze zomer van Paul en Ellen zijn zo op elkaar afgestemd dat er altijd een van hen beschikbaar is. U kunt ze bereiken via de bekende telefoonnummers en e-mailadressen.
GEMENGDE BERICHTEN
Betaalbare huurwoning gezocht
Laatst stuurde ik een groetbrief naar de Doopsgezinde Gemeente Basel-Holee in Zwitserland. Toen ik in Basel theologie studeerde huurde ik een kamer bij een van de Oudsten (= voorgangers) van deze gemeente en nam ik ook deel aan het leven van deze gemeente: ik zong daar in het kerkkoor, ik ging naar de jeugdgroep en naar de kerk. Ik kreeg een leuke, hartelijke brief terug van een andere Oudste van diezelfde gemeente. En van het een komt het ander: ik hoorde dat zijn dochter ging trouwen met een Rwandees. Zij heeft hem bij het werk voor de Zwitserse Doopsgezinde Zending leren kennen. Hij studeert nu theologie op een seminarie in Badhoevedorp.
In de zomer gaan ze trouwen. Het is de bedoeling dat zij in augustus ook voor twee jaar naar Nederland komt om te werken, zolang de studie van haar man duurt.
Zij mailde me of ik een eenvoudige huurwoning wist niet al te ver van Badhoevedorp voor hen beiden.
Wie weet een mogelijkheid of heeft connecties om dit jonge stel (geloofsgenoten) aan een eenvoudige, betaalbare huurwoning te helpen voor twee jaar zoals ik toen door de Doopsgezinden woonruimte vond voor mijn studie?
Mede namens de kerkenraad, Paul F. Thimm
In Memoriam zuster Dirkje Hendrika (Dicky) Hazeleger
Op 9 mei is in de leeftijd van 81 jaar, kalm en rustig ingeslapen, Dirkje Hendrika Hazeleger, die wij hebben gekend als Dicky. Op 3 september 1938 werd Dicky in Wilnis geboren en groeide op in een hervormd gezin dat 6 kinderen telde. Ze ging naar de zondagsschool en genoot al op jonge leeftijd van de klanken van het orgel en het zingen van haar vader.
Ze groeide op en leerde haar man kennen. Ze trouwden en gingen in Mijdrecht en later in Aalsmeer in een ark wonen. Ze kregen een dochter en vier kleinkinderen. Dicky genoot van het samenzijn, van de natuur en van klassieke muziek, ze had humor en was handig met naald en draad. Wat haar ogen zagen, konden haar handen maken. Na haar scheiding in 1999 zocht Dicky contact met de Doopsgezinde Gemeente. Op 24 oktober 2001 werd ze gedoopt op haar belijdenis. Een dag met een gouden randje én een volle kerk. Dicky werd lid van Kring Oase en Elia, de Handwerkclub, ze bezocht de ouderendagen en kwam naar de Inloop op zondagmiddag. Daar ontmoette ze Jan Keessen, ze raakten bevriend en kregen een relatie. Mooie jaren werden het, met binnen-en buitenlandse reizen, zoals die met de week met de ‘Jeugd van vroeger’. Moeilijk en verdrietig was het voor Dicky toen Jan overleed. In het Kloosterhof is ze de laatste jaren liefdevol verzorgd. Op vrijdag 15 mei hebben we afscheid van haar genomen in uitvaartcentrum Finnema.
Een afscheid in een bijzondere tijd, met na afloop op het plein een haag van mensen - op afstand, die haar de laatste eer hebben bewezen. Dat was heel fijn. In de dienst lazen we haar belijdenistekst uit Mattheüs 22 over ‘een ander liefhebben zoals jezelf’. Die kunst heeft Dicky verstaan, ze was altijd bereid er voor een ander te zijn. Dankbaar voor haar leven, hebben we haar tenslotte toevertrouwd aan de oneindige goedheid van de Eeuwige. Moge zij rusten in vrede.
Ellen van Houten
KRONIEK
Overleden
Op 9 mei 2020 is overleden zr. Dirkje Hendrika (Dicky) Hazeleger in de leeftijd van 81 jaar.
Jubilea
19 juli 2020, fam. Van Harskamp-Zwaan, Copernicusstraat 19, 1433 MB Kudelstaart, 35 jaar getrouwd.
15 aug. 2020, fam. Towndrow-Dragt, Heavytrees Avenue 4, NG159BW, Nottingham, Engeland, 45 jaar getrouwd.
19 aug. 2020, fam. Root-Schut,
Drie Kolommenplein 43, 1431 LB Aalsmeer, 65 jaar getrouwd.
22 aug. 2020, dhr. J. Kluis, mevr. N. Spaargaren, Dorpsstraat 55, 1431 CB Aalsmeer,
30 jaar getrouwd.
29 aug. 2020, fam. Maarse-Beumer, Kastanjelaan 13, 1431 JB Aalsmeer, 40 jaar getrouwd.
Verhuisd
Mevrouw J.J. (Mijnie) Spaargaren-van Staveren, van Praamplein 15, 1431 CW Aalsmeer, naar
’t Kloosterhof, Clematisstraat 16, kamer 10, 1431 SE Aalsmeer.
Mevrouw M. de Ridder-Joren, van Uiterweg 21A, 1431 AA Aalsmeer naar ‘Respect’:
locatie Quintus Afdeling Aanlegsteiger, Nectarinestraat 11, 2552 LZ Den Haag.
BEDANKT
Via deze weg willen we iedereen bedanken voor kaarten, appjes, bossen bloemen, planten, e-mails, maaltijden, brieven,
zwaaimomenten, telefoontjes en bezoekjes. Wonderbaarlijk wat dit soort contact aan kracht en steun geeft! De foto (1 van de 3 deuren) zegt genoeg...
Ellen en Jacco Piet
Iedereen bedankt voor de kaarten, mailtjes en lieve woorden ter gelegenheid van ons 60-jarig huwelijk.
Elly en Gert Lanser
Een lief gebaar, de bloemengroet. Het bracht warmte in mijn kamer en in mijn hart. Dank aan jullie allen.
Liesbeth Hazelager
Heel hartelijk dank voor de bloemen, kaartjes, groeten en bemoedigende woorden die wij ontvingen tijdens ziekte van Monique. Ze heeft goede uitslagen gekregen en daar zijn wij dankbaar voor. Nu focussen we op herstel van operaties en genieten van rust in de zomer met ons gezin.
Het meeleven van eenieder doet ons goed, waarvoor hartelijk dank!
Howard en Monique Maarsen-Keessen
Mijn hartelijke dank voor de bloemen die ik in ontvangst mocht nemen. Anke Spaargaren-Meester heeft ze bezorgd. Er was een kaart bij geschreven door Jopie Eveleens-Hilverda. Het is fijn dat er op deze manier aandacht voor mij is.
Co Konst-Spaargaren
Onlangs stonden Jaap en Loes van Leeuwen bij ons voor de deur met bloemen van de kerk. Ik reageerde verbaasd met de woorden: “Met ons gaat het goed hoor.” “Ja”, antwoordde Loes, “maar er is toch iets met je zus?” Dat was waar. Mijn zus Ingrid was heel ernstig ziek en had toen niet lang meer te leven. Ik was heel blij met de aandacht voor ons en voor haar verdriet. Ik besloot de kaart met aardige woorden van Jopie Eveleens-Hilverda zelf te houden en de bloemen bracht ik bij mijn zus. Zij was daar heel verrast over en zichtbaar erg blij.
Heel veel dank voor dit hartverwarmende medeleven.
Erna Belandi-Parzer
Heel veel dank voor alle lieve wensen die wij ontvingen ter gelegenheid van onze 30-jarige trouwdag.
Jan en Paulien Walch
Ik wil graag iedereen bedanken voor de telefoontjes en bezoekjes die heb mogen ontvangen in het Amstelland ziekenhuis en tijdens mijn revalidatie in het Hoge Heem, Uithoorn. Gedurende mijn revalidatie heb ik toch nog het nodige voor de Bazaar kunnen breien.
Mat Verhoeve
In de week na Pinksteren werd er bij ons door een van de zusters een prachtig boeket gebracht, een kleurige groet van de Gemeente vanuit de lege Vermaning. Zo'n gebaar helpt bij iedere kwaal of tegenslag. De bloemen hebben lang gestaan: Dank!
Mieke Wierda
Hierbij wil ik bedanken voor de bloemen die ik heb gekregen en de mooie kaart met bemoedigende woorden.
Zr Beth Kramer
Zeer hartelijk dank voor de groeten en het prachtige boeket uit de kerk vandaag.
Het heeft me goed gedaan!
Erica de Ridder
Ik kreeg een boeket overhandigd van Elise, zij kwam vanuit de kerkdienst namens de gemeente de
bloemen bij mij brengen. Hartelijk dank voor het mooie boeket en de beterschapwens. Door een ongelukkige val mag ik zes weken met twee benen in het gips doorbrengen. Gelukkig zit de helft erop en kan ik genieten van de lieve attentie.
Sandra Joore
ZIN-INN-ZIN-INN
Music-Inn met Beethoven We hebben een primeur! Dit seizoen beginnen we met de Music-Inn, een muzikaal programmaonderdeel voor zingeving. En we beginnen gelijk sterk: Wilma Broere en Al Tas hebben een pracht programma gemaakt. Helaas konden ze het niet samen uitvoeren, zoals we oorspronkelijk gepland hadden. Gelukkig kwamen Wilma en Al met een vervangend plan: dan gaan we uitzenden. Daardoor kunnen we allemaal thuis meegenieten! De geplande muzikale rondreis door Europa kan niet doorgaan, we blijven veilig op één plek. En die plek is bij Beethoven. De verhalen van Al Tas vervlechten het leven en de crises van Beethovens leven perfect met diens muziek. Wilma Broere, Marije de Haan en Neeltje van Leeuwen spelen de stukken. Ga er lekker voor zitten en geniet van de prachtige muziek
en de fascinerende verhalen. U vindt de muziek op YouTube, op het kanaal van de DGAalsmeer.
Kunt u het niet vinden? Mail mij dan vooral, dan stuur ik het toe:
franka@dgaalsmeer.nl.
Franka Riesmeijer
Zin-inn Zentanglecursus
Het woord Zentangle is een combinatie van ‘zen’ (staat voor het meditatieve aspect) en ‘tangle’ (wirwar).
Bij Zentangle teken je met aandacht. Door je te
concentreren op je tekening kom je van je hoofd naar je hart. Zentangles zijn in kleine stappen te leren, daarmee toegankelijk voor iedereen. In de Zin-innfolder waren de avonden al aangegeven maar dat we aan onze eigen tafels thuis de cursus zouden volgen, hadden we vooraf niet kunnen bedenken. In het kader van ‘als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan’ bleek het heel goed mogelijk om via Skype samen te werken aan verrassende creaties. Na wat opstartproblemen (het blijft techniek!) bogen zo’n vijftien cursisten zich met fineliners, potloden en doezelaars over het papier (in Zentangle-taal ‘tegels’ genoemd). We volgden nauwgezet de aanwijzingen van Carla Jooren, die de te nemen stappen voordeed. We zagen online onder haar handen de tekening ontstaan en kregen inspiratie om onze eigen ideeën toe te passen. Je hoeft geen Rembrandt te zijn om een leuke tekening neer te zetten. Bij Zentangle kun je geen fouten maken… volg je handen, en geniet van wat er gebeurt. De combinatie van prachtige patronen en meditatieve creativiteit doet je gewoon goed! De foto’s spreken voor zichzelf. En al was het niet in levenden lijve:
wat was het leuk om elkaar weer te zien.
Annigje Leighton
ACHTERLICHT
Een ‘wijdarmse’ knuffel
Op 7 juni was aan het Kliederzinteam de eer om tasjes voor de zondagsschool te maken. Joël Middelkoop stak het lantaarntje aan in de dienst en meerdere kinderen gingen thuis aan de slag met het thema ‘Ik stuur je een knuffel’. Centraal in dit thema was een lange rol papier.
Als ze daarop lagen konden ze omlijnd worden en later ingekleurd om zo een ‘wijdarmse’ knuffel te sturen. Ook was er een speciaal spel, mooie bouwpakketten, een bijzonder verhaal en nog veel meer.
Uw Kliederzinteam: Joost Hoffscholte, Joël Middelkoop en Franka Riesmeijer
