• Portret van een schurk 4

X ca>

o. u

<u

è

<

s_ O O ccs

Q>

<

Een objectief gevoel

Erhangt dezerdageneen soort van vloek boven Antwerpen. Zit men rustig eenboek te lezen voor het standbeeld van Paul van Ostaijen, dan daagt een “gotische” killer op die blindelingshet vuuropent en laternog tweeanderemensen opde korrelneemt.

Neemt men de bus van de Kerkstraat naar het Astridplein, danwordt men geslagen en doodgestampt. En het Belgische kampioenschapwielrennen, dat voorpubliciteit voor de Koekenstad had moeten zorgen, ging tenonder aanpijpenstelenregenen een heli- koptercrash. Nietbepaald iets om als burgemeester - van welke partijdan ook - rus­

tigdeslaap te kunnen vatten.

De teloorgangvan hetwielerkampioenschap is wellichttoe te schrijven aan hogere krachten die hetmetde menselijke logica zo nauw niet nemen. Het afvuren van een Winchester is al iets helemaalanders. En het koudweg, in groep, ombrengenvan een medepassagier jaagt de gevoelens van het publiek nog meer opdrift.

De juristen zullen ereen vette kluif aan hebben. Washet debedoeling vande “jon­ geren"om hunslachtoffer van het leven teberoven? Had hij een zwak hart,en heeft hijdaaromdemishandelingen niet overleefd? Is iedereenuit die groep van zes even schuldig? Hoe gaat men destrafmaat bepalen?Welkedefinities gaan daarbij een rol spelen ? Gaat het omdoodslag of om moord? Wezien ze al pleiten, de Vermassens, de Van Steenbrugges, de Van Eeckhouttes, allemaal getraindom de gevoelens van een jury maximaal te exploiteren. Zezullen dat laatste woordniet graag lezen, maardat bete­

kentnog niet dat het onterecht wordt gebruikt.

Onsaanvoelen is datde term “subjectiefonveiligheidsgevoel" voor eens en voor altijd magwordenbegraven. Metdatfabeltje heeft de progressievezijde jarenlang alle pro­

blemen onder de mat geveegd. En tegelijkertijd zou men de nodige consequenties moe­

ten nemen: als er stillemarsen wordeningerichtvoor deslachtoffersvande een, dan zoudener evengoed stille marsenmoetenkomen voor de slachtoffers van de anderen.

Dat de heer burgemeesterdaarovergerusteen paarnachtenverder wakker ligt.

Misschien...

Endaar washij alweer, met zijngrijpgrage klauwen:de premierdie onversaagd waakt over de welvaartsstaat, die nog meer waakt over de electorale gevolgen- en kansen - voor zijn partij, en die derhalve manhaftig verklaarde datdewet-Lejeune aanherzie­

ning toe is. “En danbedoel ik specifiek de voorwaardelijke invrijheidsstelIing, die je nor­

maal kuntkrijgenals je één derde van destraf hebtuitgezeten.Misschienmoeten we de wet wel aanpassen, en zeggendat je op dergelijkezware misdrijven niet vervroegd kunt vrijkomen, of het moet minstens tweederde zijn vande straf,zodat we een dui­

delijksignaal uitsturen."

Hetsleutelwoordin die redenering is het woord“misschien”. “Misschien” moeten we dewet welaanpassen ... “misschien” moeten we wel een duidelijk signaal uitsturen ... zeker met de komende gemeenteraads- en federaleverkiezingen in hetvooruitzicht.

Misschien, misschien,misschien.En wijzeggen onvoorwaardelijk: nikste misschienen.

Dat is zelfsgeen goednieuwsshow meer, dat is puur kiezersbedrog.

Het Vlaams Belang heeft daar afgelopen zondag nog eens extra op gewezen, maar eigenlijk hadden we die persmededeling niet echtnodig om ons te herinneren dat deze paarseregering nog nietzolanggeledenzélf de wet-Lejeune op onverantwoorde wijze versoepeld heeft. Nog meer dan vroegerisde invrijheidsstelling eenréchtgeworden eerderdan een gunst,door hetinstallerenvan nieuwe rechtscolleges die voortaan terzake bevoegdzullen zijn.Voor het goed begrip van de lezer: vroeger waren ereen soort vanvrijlatingscommissies,die moesten oordelen enbeoordelen. Nietdat diealtijd even zorgvuldig zijnopgetreden,verre van,maar ze waren minder aan de beperkingen onderworpen dan de nieuwe rechtbanken. Ennu treden we hetVlaams Belang wel bij.

"dat uitgerekendVerhofstadtnu de indrukwekt dat hij het debat wil heropenen over de wet-Lejeune, roept de grootstevragenopover diens toerekeningsvatbaarheid .

Uiteraard konden de woordvoerders van deandere “democratische partijen zich min of meer inde boodschap vinden van de premier. Elk met zijn of haar nuances, maar evengoedzonder te verwijzennaar “het origineel”, 't Is te zeggen: de woordvoerders vande Vlaamse democratischepartijen.Want de PS zalhet idee van een correctie van de wet-Lejeune nooit genegenzijn. Datheeftnietalleen te maken met het kampioen­

schap politiekecorrectheid dat die partijvoortdurendrijdt, maar evenzeer en nog meer met aldie corruptelingen die binnenkort namens de PS hunverdediging zullen moeten opnemen voor het gerecht. Alszij al veroordeeldworden, zal de wet-Lejeune brood­ nodig zijn om henzoveel mogelijk uit den bak tehouden. Gratis en gratuit.

Overigens, tot slot,waserenkele maandengeledengeen hetze aan degang om per­ sonencontroles op het openbaar vervoer inAntwerpen“non grata” te verklaren ?Wie is er “baas” over de openbare mobiliteit? Menen wij daarenige SP.a-verantwoordelijk- heid teontdekken?Menen wij niet afgelopen zondag de grooo...tenieuwevoorzitter Vande Lanotte te hebben horen verklarendat hij strengere straffenzou kunnen ver­

dedigen 1Mensen toch, in vergelijking met het Belgischekampioenschap ende spieren van Tom Boonenis de politiekeklasse nog veel meer verre-

gendenverzuurddan uwonveiligheidsgevoel. £

Deze week:

• Portret van een schurk 4

• Revisionisme in Absurdistan 5

• Brusselse “jongeren*’ 6

•Vier voor de prijs van één 7

• De thesis 16

Het incident

Verhofstadt eindigt in schoonheid

Z&cT-

GELD NAAR.

2)€ VRT?

MMAAWS I PAT S o MM i 6(8N I JWN-. J

Zo’n zevenjaar geleden begon Verhof­

stadt met de uitbouwvan de tsjevenloze heil­

staat. Hij vond in uwdienaar slechts zelden eengeestdriftige bondgenoot in dat streven.

Maar er zalmeer blijdschap zijn voor die ene die zichbekeert. Die ene is uwdienaar.

Ampereen jaar voorzijn definitieve verdwij­ ning van het Belgische toneel, kon Verhof­ stadt ondergetekende overtuigen dathij (Ver­

hofstadt) op goedewegis.

Blijkens berichten inde serieuze pers dient de UNESCO-lijstvan bedreigde species met een eenheiduitgebreidte worden. De Bel­

gische fiscusambtenaarsterft onherroepe­

lijk uit. Voor elke vijf fiscale boswachtersdie vertrekken uit decentrale diensten,worden slechts drie vervangers gevonden. In de pro­ vincies lijkt de toestandwat beter, maar da’s een detail. Als het hart stopt met tikken,val­

len deledematenook stil.

Didier Reynders lijkt de klus nogvoor het einde van zijn tweede termijn als minister van Financiënte klaren. Verdacht was het van de eerste dag. Een blauwe liberaleminister van Financiën endus vande fiscus maken? Da s zoiets als een pedofiel benoemen tot kleu- teronderwijzer.

Sommige zuurpruimenmenen in de leeg­ loop van de administratie van financiën een bewijs van Reynders’ onbekwaamheid te zien. Het tegendeel is waar. Het toont aandatdeze regering tenminsteéén echte liberaal telt, die doelmatigén doeltreffend hetzenuwcentrum van de hapgrage levia­

than uitschakelt. We durven vermoeden dat Vande Lanotte indertijd nog enig socialis­ tisch weerwerk bood, maar sedert zijn ver­

vanging doorFreya heeftReynders vrij spel.

Freya is nu trouwensalweken onledigmet het schrijven van steekkaartjes metcitaten uit de gazetten. Die kaartjeslegt ze danin een schoendoos, die ze ‘s nachts verstopt op moeders zolder. Opdat die de doos zou terugvinden en bewijzen dat haar dochter een heel ijverige studente was. Iederestudent zal het kunnengetuigen:zo’nsteekkaarten

vullen, kost tijd. Freyakan er sedert kort ook van meespreken.

En Van Velthoven ofTobback - we bedoe­

len de jongeversies -of Landuyt, blijven die rode jongens dan werkloos toezien op de ont­

manteling van de belastingdiensten? Het ant­

woord is ja.Zij kregen van Vande Lanotte de opdrachtde steekkaarten uit Freya’snamaak oude doos te vissen als die citaten bevat­ ten die dateren vanna Freya’s promotietot licentiate. Zoude geloofwaardigheid van de doos enigszins teniet doen.Zelf is zeniet zo sterk in getallen en data zijn nu eenmaal getallen.

Enfin, Reynders kan nu dus ongecon­ troleerdde ontmanteling vande belasting­ diensten afronden. Als grootverdiener juicht ondergetekende deze tendens ten zeerste toe. We hebben deze week beslistde ven­ nootschap waarop detorenhogehonoraria diewe voor deze rubriek binnenrijven,over te brengenvan de Kaaimaneilanden naarBrus­

sel. Opaanraden van onzefiscaleconsulent.

Op de Kaaimaneilanden zoudenernog vijf belastingcontroleurs actief zijn.Daar loop je dus toch nog eenminiemrisico op controle.

InBrussel niet.

EENMANSCOLLECTIEF

Den Blooten Kooninck

U magrechtstreeks opde pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar

natuurlijk ook viahet gewone redactieadres

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

Slagkracht

De dingen dezer dagen

2

Le nouveauPSest arrivé

Dit op apegapen liggend apenland

Een welgemeende fuck you”

“ Waar is men

eigenlijk mee bezig?

Het dientgezegd dat ze hun uiterstebest hebben gedaan om het wraakroepende van

“deaffaire” in al zijn omvang uittestallen.

“Ze” dat zijn “de media” en “deaffaire” is het ontslaan bij Atlas Copcovan ene Samira Achbita(24) die, nadat ze daar eerstdriejaar als receptioniste zondergewerkt had, plots­

klaps dringendnood had om zich met hoofd­

doekte"outen”. Kranten hadden gemiddeld eenhalvebladzijde nodigom het ontoelaat­ barevanhet ontslag in de verf tezettenen te duiden. Ook radio en televisielieten zich niet kennen.Samira als slachtoffernummer zoveelvan “onverdraagzaamheid”, om niet te spreken over “racisme”. Uiteraardlegde het “slachtoffer” zelf klacht neerbij “het centrum". Want ze voelde zich niet alleen behandeld als eencrimineel,hetlievekind voelde zich ookonveilig sinds ze een hoofd­

doek droeg. Wantnog recent had, naar haar eigen zeggen “een gek haar bijna vande weg gemaaid. Omdatzij en haar vriendin een hoofddoek droegen. Dat wist zezeker.”

De mening van de modale,geduldige,gast­

vrije maar als het moet ook realistische Vla­ ming, zoalsgeventileerd in lezersbrieven en inzoverredie gepubliceerd werden, looger niet om. Een eerste citaat: “Als een werk­ nemer met een uitstekende staatvan dienst ontslagen zou worden omdat hij/zij plots op het werk verschijnt met een roodgroene hanenkam, twaalf piercings en een neusring, of kaalgeschoren en getooid in eenoranje boeddhistische pij, zou dat niet eens de lokale pers halen. Nu hetom een hoofddoek gaat schreeuwende moraalridders van de gelijkheidvankansenin alletoonaarden hel en verdoemenis.”Eneentweede: “Waarom beslist iemand plotsom een hoofddoek te dragen'Hetlijkt wel alsofzereacties wil uit­

lokken. Beoefenje godsdienst thuis en niet op straat!”Opdekrantenredactieskon men moeilijk andersdande conclusie trekkendat, en we citeren opnieuw, “een hoofddoek dra­ gen in openbare dienst op weinig begrip kon rekenen bij onze lezers".

Genoeg is genoeg

Het zieter dus naar uitdat in Vlaande­

ren het"genoeg is genoeg”-gevoelstilaan vormbegint aante nemen ener nietlanger stilzwijgend maar in geleidelijk harder wor­

dende termengereageerdwordt tegen één, het sinds jaar en dag libertijns ridiculiseren

Panasonic

Lezers van "t Pallieterke’ die problemen hebben met Audio, TV of Video hebben maar te bellen naar

Panacenter Studio 4,

Lange Lozanastraat 101 - Antwerpen op nummer 03-237 85 02 en

Dirk & Frank JANSSENS

staan gereed met hun unieke hersteldienst in eigen werkhuis. Natuurlijk verkopen zij ook...

Op dekleine pasfoto die zijn geschreven huiswerkjes in de Volksgazet bis watmeer kleurmoeten geven, ziet schrijvelaar Walter Paulier een geschikte kereluit. Vermoedelijk wat kalend, voorpolitiek correcte Vlaamse damesdievan Vlaamsemannen metbaarden houden een vrij behoorlijke haartooirond de kin, een lachje dat er niet uitziet alsof het alleen op bevel van de fotograaf moest, kortom,een manvan stand die tot de jaren van discretie en vooralverstand is gekomen.

Zeker niet de versteendezuurpruimwaar­ voor regelmatigelezers van ‘s mans evangeli­

sche geschriften mij vooraf waarschuwden.

Het wasdus even schrikken toen ik toe­ vallig las dat deze prelaat van het Vlaamse journalistiekeverzet “een welgemeend fuck you”toewenste aan netniet een miljoen kan- didaat-lezers van zijn krant, aan bijna tien keer honderdduizend Vlaamse volwassen medeburgers dienu alzolangdag in dag uit smachtend uitkijken naarde wijze raadge­

vingenen dus ook strenge vermaningen die denognietBelgischbaron - WalterPauli - al zolang met zoveelinzet altijdeven kwistig rond zich uitstrooit. Zoals hetinderdaad een echte getuige van om het even welkeabso­ lute waarheid past: de prediker weet datzijn waarheid déenigewaarheidis, weet dat de anderen mensen dorst en honger hebben naardiewaarheiden wil hen dus niet laten verdrinken inde kolkende modderpoel van hun onmachtig ongeloof. En dus laat hij zich desnoodsstenigen,maar blijft ookdan pre­ diken. Tot ooit zijn kerk eindelijk weer volk over de vloer zal krijgen.

Niet zomet Walter Pauli dus.Deze predi­ kant van de alleenzaligmakendepolitiek cor­ recte Belgische wijsheid trekt zichterug in de zonovergoten, maarstreng afgescheiden oase van zijn allerpersoonlijkste alleenzalig­

makende Belgisch groot gelijk. Een gelijkdat wil dat éénmiljoen Vlaamsekiezers zodanig besmettelijk ziek zijn datwie gezondwil blij­

ven elke omgang met hen moet mijden. Vol­

gensPauli hebben zijzelfs geen rechtmeer op zelfs maar de minste vorm vanpalliatieve opvang. Van iemand van wie ook ik dacht dathij een echte humanist was, kon men iets meer warmhartige menslievendheid ver­

wachten.

Erelid

Laat er geen twijfel over bestaan. Niet weinigen in Vlaanderen zullen de middel­ eeuwse donderpreken van eerwaarde vader Walter Pauli missen! Dietien keer honderd­ duizend "stoute” Vlamingen waren nietmet­

een de meest toegankelijkeleerlingen. Hun bereidheid om minimaal zijn lessen te beluis­

teren,te onthouden enze in daden om te zetten was zonietonbestaande dan toch ont­ goochelendminimaal.

De goede boodschap was blijkbaar dus toch niet aan hen besteed, de rijpe graan­

korrels vielen zelfs niet tussen de bijbelse keien en het alles overwoekerendeonkruid;

de wijzewoorden vande heer Pauli werden meteen meegenomen met de altijd waaiende windover Vlaanderens wiegende weiden en velden.Gods vrije natuur in.

Op weg naar verre horizontenwaar men helaasgeen uit Vlaanderenafkomstige kran­

ten leest.Ter plaatse tierde het onkruid alleen maar nog weliger. Steedsmeer mest­ kevers nestelden zich dolgelukkig tussenhet altijd vers ópschietende onkruid. Men kan dusbegrip opbrengen voor demoedeloos­

vanhet ene geloof, entwee,het gelijktijdig pamperen vanhetandere.Als bijvoorbeeld kruisbeelden niet langer kunnen in openbare gebouwenmoet men daar straks ook geen hoofddoeken in toelaten. Dat soortstand­ punten lijktme trouwensvoort tespruiten uit een logische vorm van redeneren voor wie rekening wilhouden met de “roots” van een autochtonebevolking.

Dat diebevolking doorgaans een pak meer gezond boerenverstand onder de hersen­

pan heeft zitten dan de “elite” die vanuit politieke en juridische ivoren torens bepaalt hoe het allemaal moet, wordt nogmaar eens onderstreept door het jongste “opmerke­ lijk” advies van de Raad vanState om een vrijgeleide te geven voorrituele slachtingen zonder verdoving.Elk jaar duiken, niet overal maar op tetalrijkeplaatsen omgoed te zijn, verhalen én beelden op rondhet genade­ loos kelen van duizenden dieren “omdat het geloofnu eenmaal niet toelaat dat ze eerst verdoofd worden”. Er wordt met afschuw naar die verhalengeluisterd en opdie beel­

den neergekeken. Want al bij al, zo rede­

neert het leeuwenaandeel van de openbare opinie, belevenwe toch al hetjaar onzes Heren 2006. Maar ook indat jaaracht het hoogste Belgische rechtscollege hetrecht opgodsdienstvrijheiden daarmee gepaard gaande rituelen dus nog altijd belangrij- ker dan het welzijnvan dieren. Jean-Marie Dedecker bond de kat de bel aanen diende een wetsvoorstel in om verdoving van slacht­ dieren verplichtte maken. Het advies van de Raad van State haalde dat voorstel nu dus onderuit.

Welke “gemeenschap" men daarmee in de eersteplaats heeft willen plezieren, laat zich makkelijk raden. Hoe de uitslagvan een terzake gehouden referendum er zou uit­

zien laat zichechter even makkelijk raden, omniette zeggennog een stuk makkelijker.

Alleen, de mening vaneen grote meerder­ heid van de bevolking wordt ook indeze niet gevraagd, laat staan dat ze zou meetellen.

Politiciende door henbenoemde beman­ ning van rechtscolleges weten immers “wat goedis voor de mensen" dievanhet voor­ recht genieten temogen leven in een links bestuurde multiculturele modelstaat.

Noch het wild om zich heen schoppen van moraalridders allerhande in het geval vande totontslag leidendehoofddoekvan Samira Achbita,noch de “overwinning” van geloofsgemeenschappenrond rituele slach­ tingen zullen tot een volksopstand leiden.

Wel ziet het er naaruit dataande hand van dat soort “faits divers"demorrendevraag

“waar ismen in dit landeigenlijk mee bezig?” doorsteedsmeermensen niet langer stil­ zwijgend, maar luidop wordtgesteld.Ook al wordt dat dan in de sanhedrins van de macht of genegeerdofontkend, of de twee tege­

lijk. En dat denkelijk tot de dag datnegeren of/en ontkennendoor de feitenwordt ach­

terhaald.

D.Mol

Het

incident

Wanneerin dit land een 54-jarige man van het autochtone type door een bendejonge­ ren van het allochtonetype zo hard afgetuigd wordt dat hij eraansterft, is dit een “inci­ dent”. Niet meer dan dat.

In zekere zin is dat nog waar ook. Ten­

minste,wat betreft de “jongeren” die amok maken op bussen entrams. Geenmens die durfttussenbeide te komen.Behalve nu dus!

Metfatale gevolgen.

Welaan dan,meneer Danneels, daar hebt ge uw antwoord op uw vraag: “Waar waren wij?” Daar was een man,vadervan tweekin­ deren, op weg naar zijn werk, dieerwel was, probeerde de gemoederentebedaren enhet met zijn leven heeft moeten bekopen.

ToenMartine Tanghe in het Journaalde term “jongeren" liet vallen, wist iedereen

heid van iemand die in de terechte strijd tegen het onkruid zoveel letters aan het gedruktepapier toevertrouwde en toch niet echtgelezen werd. Tenzij misschien door enkele “Vlaamse” blauwe toppers die zich onlangs nog lieten opmerkendoor hun fana­ tieke, maar nogal zinloze ijver om dat miljoen kiezers van die partij waarvan wij de naam niet mogen vermelden, te beschuldigen dat zij moreel medeplichtigen warenaan deAnt­

werpse moorden.

En datterwijl hun eigen politieke kerk straks helemaal zal leeggelopenzijn. Zij die zichwentelen in het stoutzijn, staan straks helemaal alleen bovenaandelijst, zijdie dit onheil willen kerenzo goed alsonderaan!

Straks mogen DeGucht enco blijzijndat zij in het grote Belgische orkest tochnogeen plaatsje krijgen. Alwas het maar om de par­ tituren van de echte muzikanten te keren.

Misschien kan die stoute partij een kleine menslievendeinspanningdoenom het diepe leedvan de betrokkenimam tochwat te ver­

zachten. Het istoch ook dankzij de zo lang volgehouden inzet van de Pauli’s en andere DeGuchts in Vlaanderen datde partij van­

daag goed opwegisom de eerste Vlaamse partij te worden. Waarom hem voor die bewezen diensten geen erelidmaatschap van de partij aanbieden'

Misschien kande betrokkene vanbinnen­

uitdiepergaand presterendanviaeenzoge­ noemde krant diealleen nog maar binnen de eigen kapelvereerd wordt. Eerstop proef natuurlijk, omte zienofzijn lessen electo­ raal wel de moeite waard zijn, een politieke partij isernu eenmaalomsteeds groteren dus sterker te worden.

Peilingen

Opinieonderzoeken zijn natuurlijk maar zeer oppervlakkigemomentopnamen. Niets meer maarook niets minder, men moet de uitslagen niet overschatten, maar ook niet zomaar naast zich neerleggen. Dat voorbe­

houd geldt dus ookvoor de voorlopig laatste peiling die de stoute partijop bijnadezelfde hoogtebrengt als devroegereCVP enhaar aanhangselen de blauwe DeGucht-rakkers nogmeer electorale punten doet verliezen.

En dat in volle nasleep vanhet schokkende gebeuren inde Scheldestad.

Terwijl rondom de ondervraagden een onthutsende niets- ontziende verbale tsumani raasde: als men het had gekund, dan hadden sommigen de lijsten van “te mij­

den Vlaamse mannen en vrouwen, tegen de muren van onze steden en dorpenlatenplak­ ken. Al dievergeefse moeite,al dat jarenlang nutteloos verbruikt gazettenpapier,al die zinloze onderzoeken, al die verbale wind, al die peperdure hovenenrechtbanken voor, men zou voorminder “fuck you” zeggen.

We vinden het alleenspijtig dat eengrote geest als Walter Pauli nietdezelfdecourage kan opbrengen als zijn lichtend voorbeeld van weleer, de man die ooit journalistieke school maakte als politiek schrijvelaar, Jos van Eynde, de man die de echte Volksgazet mee naar de ondergang voerde. Hijbleeftot zijnallerlaatste adem inderdaad “tegen”alle tsjeven, “tegen"allezwarten.

Zijn Volksgazet is echter al lang niet meer, zijn Belgische Socialistische Partij ook niet.

Zijn zo verwenste Vlaamse“zwarten”zijner wel nog altijd.

MarcPlatel

wie er werd bedoeld, “jongeren”zijndehet codewoord voor rekeltjes vanhet allochtone type.Allicht daaromdatsommige gazetten het archaïsche woord "jongelingen" opnieuw opdiepten.

Gaat Patje Janssens nuook devlaggen in Antwerpen halfstok laten hangen? En laat hij ze nu ook drie weken hangen zoals ze hangen? Komt er nu ook een Stille Mars?

Wordt er nu ook gesproken over “racisti­

sche doodslag”?

En wordt nu ook de banvloek uitgespro­ kenover de “allochtonegemeenschap”zoals gebeurde na de recente moordenin Antwer­ pen. Wordt nu ook de doopceel gelicht van de zes“jongeren" met omstandige beschrij­

ving van ouders,ooms en tantes?Komen er nu ook “duidingsprogramma’s” bij de vleet in alle media?

De dingen dezer dagen

3

Echo’s uit de Koepelzaal

Zeezoogdier_______________

Het Brugse SP.a-drinkertje André van Nieuwkerke kwam vorige woensdag strijd­

vaardig op het podium der Vlaamsche Parochieraad getreden ter verdediging van de bruinvissen en andere min of meer bedreigde diersoorten die in de kustwate­

ren der Noordzee wel eens verstrikt raken in de zgh. warrelnetten. Naar aloude linkse gewoonte wenste hij brandhout te maken van de gemeentelijke autonomie m.b.t. tot de reglementering van de strandvisserij en zag dus een en ander maar liefst meteen op Europees niveau geregeld, op een ‘duidelijke en harde’ manier zegde hij letterlijk! Waarom niet meteen op interstellair niveau, meneer Van Nieuwkerke?

Na gewezen te hebben op het feit dat jaar­

lijks een 7.000 bruinvissen (op een totale populatie van 250.000/400.000 in de Noord­

zee) ‘verongelukken', legde Yves Leterme op christendemocratische wijze nog enige tikke- neikes onder het geacht parlementslid: ‘Ik zal vragen dat men u voortdurend op de hoogte houdt van de stappen die we zetten, zodat u ook een inbreng kunt doen.’ Doodknuffe­

len, noemen ze dat!

Schoon gezegd_____________

Opperschoolmeester Vandenbroucke werd door An Michiels (VB) en blauwe Gil- bert van Baelen nog eens ondervraagd over zijn reactie (in De Zevende Dag) op het fede­

rale voorstel inzake een schoolpremie en de financiële verwachtingen die hij met zijn eigen plannen reeds geschapen heeft bij een aantal Vlaamse ouders. Bovendien wil de rode bolleboos een en ander koppelen aan een (inderdaad broodnodige) ernstige(r) controle op het schoolverzuim. Maar het bestaand systeem terzake is volkomen antiek en is absoluut onbruikbaar: een nieuw is er nog niet, maar ‘er wordt aan gewerkt'...

Nota’s_________________ __

Er is (nog) niet meteen sprake van een bevoegdheidsconflict met de federale over­

heid, omdat binnen de sossenpartij daarover deze week de violen een tikkeltje bijgestemd werden, maar al bij al is er een duidelijke recuperatiepoging bezig door Verhofstadt en co. Brouckje heeft dus al wat nota’s gewis­

seld met de griezelige Demotte (bevoegd voor kindergeld, langs hetwelk een en ander zou kunnen geregeld worden). Als dat maar goed afloopt!

Maar hoewel de minister van Onderwijs het zelf goed vond ‘dat hij uit zijn mutisme trad’ (Wetstraatjargon voor: ‘Ik moest wel iets zeggen’), hadden wij niet het gevoel dat daarmee de mist iets minder dik geworden is!

^RT - weg ermee!__________

En dan was er de soap rond de nieuwe beheersovereenkomst met de openbare

°mroep en de napoleontische verklaringen Van gedelegeerd bestuurder Toni Mary daar­

over. Op voorstel van het batselende voor- zitsel werden de zes (!) ingediende vragen gebundeld tot wat - met enige toegeeflijk- eid - een actualiteitsdebat kon genoemd Worden.

hiaat wat ons daarin mateloos geërgerd eeft, was de immer weerkerende prelimi- a|re verklaring die door elke sprekerd -

blijkbaar ritueel verplicht - voor zijn/haar tussenkomst eerst werd afgelegd: 'Wij heb­

ben een goede, knappe, schitterende, bui­

tengewone, fantastische, super-de-luxe, enz.

openbare omroep’. O ja, is dat zo? Wanneer gaat dat stelletje femelaars daarover - dus over de kern van de zaak - eens een boompje opzetten? Ik zal het beleefd zeggen: het grote publiek heeft in de madammen en meneren van de openbare omroep net zoveel ver­

trouwen als in de zetelzitters van alle parle­

menten en regering van dit apenland! Over het cijfer achter de komma kunnen we nog praten...

Twee handen op één buik

Zoals men kon verwachten, was er maar een partij die voor het volle pond achter de VRT ging staan, wellicht omdat ze beiden even overbodig en zelfs ronduit schadelijk zijn voor de Vlaamse samenleving. Dus ging Groene! gifkikker Joske Stassen met goed gespeelde grote verontwaardiging in een bijna aandoénlijk soort Limburgs/Kruibeeks idioom, elk zinsdeel minstens twee keer her­

halend (twee keer dus) aan het sputteren dat er veel meer geld naar de VRT moest gaan:

4 % meer per jaar vond hij eigenlijk wel een minimum! Wat is het heerlijk morsen met het geld van een ander! En wordt men niet het beste gediend door... zichzelf?

West-Vlaams

Het werd helemaal een waar fonetisch feest toen het Groot Oratorisch Talent (GOT) uit Kortrijk - hij woont daar niet voor niks in de Parkietenlaan! - Carl Deca- luwe mompelaar Stassen ging onderbreken en tegenspreken. Behoorlijk zelfingenomen wenste hij geacteerd te zien dat hij Mary als eerste ‘Napoleon’ had genoemd - soit. In dezelfde stijl betitelde hij Stassen als de buik­

spreker van Mary (waar hij wellicht de buik- spreekpop bedoelde). Maar hij veroorzaakte wel kamerbrede hilariteit (min dus die ene partij van azijnpissende wereldknutselaars) toen hij aan de verantwoordelijke minister de vraag stelde: ‘Meent u dat de gedelegeerd bestuurder nog optimaal functioneert?’

Voor wie geen kaas heeft gegeten van ironie of sarcasme (die ene partij wellicht) voegde hij er overduidelijk aan toe: ‘Mijn fractie heeft geen vertrouwen meer in de gedelegeerd bestuurder’. Hoe het komt dat die dus ondertussen nog steeds op zijn stoel zit, waarde onschuldige en zeer verduldige lezer, behoort tot de diepere geheimenis­

sen van de parlementaire democratie en de Vlaamse variant daarop die wij elke week - tot lering en vermaak - opnieuw van dichtbij mogen aanschouwen.

Randgarnituur_____________

' Die andere West-Vlaming, het rode gaper- tje Bart Caron, voegde naar goede gewoonte niks toe aan het gekwetter. Hetzelfde geldt voor Patricia Ceyssens. het blauwe onbe­

nul uit Lèive dat het ooit (in ons land der onbegrensde mogelijkheden, als het maar dwaas genoeg is) tot ministerin bracht. En ook Kempenaar Kris van Dyck hebben we al beter geïnspireerd geweten. Het antwoord van Geert Burger vormde daarmee geen stijl- breuk. Het klonk eens te meer zoals we het van hem ondertussen gewoon zijn. Die man kan met iederéén een kartel vormen...

Aan Bettina Geysen Blitzmädel

Lier - Brussel

Gij Januskoppin,

Er is tot nu toe praktisch geen enkel mediaorgaan geweest dat het heeft aan­

gedurfd ook maar enige kritische noot te laten horen naar aanleiding van uw kan­

didatuur bij de gemeenteraadsverkiezin­

gen voor de socialisten. Er is tot nu toe geen enkel mediaorgaan geweest dat vrank en vrij in uw gezicht heeft durven zeg­

gen dat opkomen voor de lijst ‘Lier Leeft’

gelijk staat met een openlijke keuze voor de socialisten. Uw eigen openbare omroep heeft uiteraard gezagsgetrouw de versie de wereld ingestuurd dat gij “onafhankelijk”

gaat opkomen voor de socialisten. Zoals gewoonlijk liegt de openbare omroep.

Zoals gewoonlijk liegt die op bevel, van de socialisten.

Die bewering van onafhankelijkheid is niet alleen een leugen, het is zonder meer een belediging van iedereen met een écht onafhankelijke mening. Komaan zeg, als binnenkort medewerker X of regieassi­

stente Y op de lijst zou gaan staan van pak maar de N-VA, met het vertelselke dat hij of zij dat als onafhankelijke doet, gaat de VRT die flauwekul dan ook als geloof­

waardig aan de kijker of luisteraar opdie­

nen? Laat staan dat secretaris Z of journa­

list SB zou gaan kandideren op de lijst van het Vlaams Belang - als onafhankelijke ? We durven wedden - en voor veel geld - dat die medewerker of regieassistent of secretaris of journalist binnen de kortste keren aan de deur zou vliegen. En de VRT zou wel­

licht tot in de details uitvlooien hoe men die mens zo snel mogelijk al zijn of haar verworven rechten kan afpakken.

En dat is dan nog maar de top van de ijsberg.

Begonnen als omroepster voor de radio zijt gij in een mum van tijd doorgestoten naar de top van de VRT. Misschien niet als dom blondje, maar wel als iemand die wist waar ze naartoe wou. Via TVI, later kortweg één, ontmoette gij uw verdere wegbevorderaar. Niemand minder dan tv- opperhoofd Aimé van Hecke. Aimé, hoe voorbestemd zijn sommige namen! Want binnen de kortste keren waart gij de min­

nares van de minnaar, en het pad naar de absolute top was voorgoed ingezet.

Toen die relatie bekend "raakte, en bovendien bleek dat de minnaar zijn min­

nares ook officieel zou moeten “beoor­

delen”, toen sprongen de “broeders” van liefde op de VRT voor u in de bres. Er was

Mark groet f...ing De Morgen

Op 19 juni 2006 schrijft Koen Pauli in kwaliteitskrant De Morgen dat met de

“verwende kinderen” die het Vlaams Belang in de peilingen vooruit blijven hel­

pen, maar niet meer gepraat moet worden (alleen nog met de “redelijke” rest van het kiespubliek).

Hij vindt dat aan de “onhandelbare” kiezers van VB maar één ding gezegd kan worden en dat doet hij dan liefst in een vreemde taal: fuck you.

Met oprechte verontschuldiging aan Paul van Ostaijen daarom deze korte ode aan de kwaliteitsjournalistiek...

Dag Morgen met de bloem van de journalistiek kliek kliek dag bloem op de mestvaalt

dag koen uit de mestvaalt dag schrijverke zuur lijk azijn

en

dag schrijverke klein met sjagrijn azijn-sjagrijn

met een lezerskring klein goeiendag

Daa-ag Morgen dag kleine Morgen met ‘ t gore gedoe.

Daa-ag, f.Jng you.

cü

o w as

geen sprake van afstand nemen, er was geen sprake van devaluatie, integendeel.

Er werd speciaal voor u een nieuwe direc- teursfunctie gecreëerd, als baas van de

‘N ieuwe Media’, wat dat ook moge wezen, maar wellicht gespijsd met de nodige euro’s per maand. De vakbonden waren verbol­

gen, maar intussen hadt gij de hele boel al grondig door: het machtswoord van Van Hecke en Mary woog zwaarder dan alle principiële en syndicale bezwaren bij elkaar. En dus waande gij u langzaam maar zeker onaantastbaar.

Bijgevolg is het eigenlijk niet zo vreemd dat gij dacht nog een stapje verder te mogen gaan: richting politiek. Gij zegt daarbij vooral aangetrokken te zijn door het idee om het algemeen belang te die­

nen, maar in wezen dient ge enkel uw eigen privé-belang. De omroep waarvoor gij werkt - enfin, directeert - wordt eens te meer te kijk” gezet als bedienaar van de rode zuil. Gij bevestigt dus alleen maar dat de VRT een gepolitiseerde en roodge- corrumpeerde omroep is, maar ge trekt u daar uiteraard geen bal van aan. “Ik heb nooit een partijkaart gehad”, meesmuilt gij,

“en ik blijf mij inzetten voor het publiek”.

Hoe laag kan een mens vallen en verstrikt geraken in eigen leugens en bedrog? Het verwondert ons telkens weer. Of spelen er misschien nog andere motieven mee?

Stel nu eens dat de heer Mary - na zijn mislukte chantagepogingen op de Vlaamse regering - eerlang toch tot ontslag zou overgaan? Zou uw Aimé dan aanblijven?

Zoudt gij dan nog langer aanblijven? Is de politiek een nieuwe route voor iemand met meer ambitie dan eerlijkheid? Wat is de juiste inzet van het spel? Daar heb­

ben wij het raden naar. Het zou ons aller­

minst verwonderen dat gij op twee paar­

den tegelijk wedt. Dat deed vroeger ene zekere Janus ook. Awel, dat gij nog veel leute moogt beleven aan Lierke Plezierke, maar wees dan tenminste consequent, en trek de onvermijdelijke conclusie: wie zich zodanig openlijk tot een politieke partij bekent, hoort niet meer thuis op de open­

bare omroep. Herinner u de voorbeelden van Dirk Sterckx en Ivo Belet. En kom niet af met de zever dat zij journalisten waren, en dat daar andere regels voor gelden. Of denkt ge misschien dat gij ver boven andere mensen verheven

zijt?

XlißßißlStßß.

£ 3 O □ rj N

o Q- n’

n

Hectorvan Oevelen

4

De dingen dezer dagen

Portret van een schurk

Als u eerlang in Londen komt, stapt u maar eens binnen bij het Victoria&Albert Museum. De toegang is gratis en de collec­

ties zijn zeker zo rijk als in het bekendere British Museum waar u altijd over de school­

kinderen struikelt. Het V&A heeft ook gele- genheidstentoonstellingen en tot 28 augus­

tus kunt u er eentje zien over de geschiedenis van de bekendste poster van deze tijd: die met de bekende kop van de schurk Ernesto

‘Ché’ Guevara. De fotograaf was Alberto Korda (schuilnaam van Alberto Guttiér- rez). Hij nam de foto in maart 1960. Castro en zijn boevenbende hadden een scheeps­

lading wapens in Wallonië besteld en het Franse schip La Courbe bracht de geweren en granaten naar Havana waar het hele boel­

tje ontplofte. De bemanning en 75 dokwer­

kers stierven en de haveninstallaties waren zwaar beschadigd. Slordigheid was waar­

schijnlijk de oorzaak van de ramp, maar tij­

dens de begrafenisplechtigheid loog Castro natuurlijk dat dit het werk van de Amerika­

nen was. Alberto Korda fotografeerde voor een krant de beroemdheden die ook hun duit in het zakje kwamen doen zoals de lugu­

bere tweeling Sartre - De Beauvoir. Toen Guevara te laat arriveerde, nam Korda nog gauw een kiekje. Op de originele foto staat links van Guevara nog het silhouet van een man en rechts is een palmboom te zien. De krant vond dat er betere foto’s waren en publiceerde het Guevara-kiekje niet. Een jaar later werd de foto toch eventjes gebruikt om een lezing van Guevara aan te kondi­

gen. Dan verdwenen zowel de foto als het onderwerp voor vele jaren; de foto in een schuif en het onderwerp in Kongo en Zuid- Amerika. In augustus 1967 kwamen beiden weer boven water: het onderwerp in Bolivia en de foto in Paris-Match bij een artikel van Jean Lartéguy. Twee maanden later maakte het Boliviaanse leger een einde aan een leven van moord en geweld. Castro herdacht zijn bloeddorstige collega met één van zijn ein­

deloze leutertoespraken met op de achter­

grond een vergroting van de foto die vijf ver­

diepingen bedekte. Hij gaf de extreemlinkse Italiaanse uitgever Feltrinelli de Italiaanse rechten op de publicatie van het Boliviaanse dagboek van Guevara. Die plaatste de foto op de omslag, maar liet tezelfdertijd honder­

den posters met de foto drukken als reclame voor het boek (in 1972 blies de Italiaan zich­

zelf op bij een sabotageactie). En toen kwam de lente en de zomer van 1968 en de poster verspreidde zich als een lopend vuurtje over de studentencampussen van Europa. Iedere progressief of iedereen die met de meute wou meehuilen deed mee. Op studentenka­

mers en redacties werd de poster een vaste waarde. In de toenmalige BRT hing er een­

tje in het bureau van componist en salonso­

cialist Elias Gistelinck. En iedereen die de filmotheek binnenkwam, moest ook jaren­

lang op die kop zien dank zij de goede dien­

sten van filmothecaris Lucas Vereertbrug- gen (getrouwd met Katrien Retsien; vandaar zijn schuilnaam Lucas Cathérine. Ja. de fijne auteur wiens teksten over Israël/Palestina op bevel van Van der Poorten uit school- documentatie gehaald werden en de snug­

gere analist die de moord op Van Holsbeeck aan het Poolse katholicisme weet). Met de komst van de computer was de beer hele­

maal los. De foto kon zonder problemen ver­

vormd worden in de kop van Jezus, Diana Spencer of de Amerikaanse gilgeit Madonna.

Daarmee werd Guevara meer een mode-

dan een politiek symbool. En voortaan kon je Guevara vinden op sleutelhangers, kop­

pen, sigarettenaanstekers, handtassen en wat je maar kunt bedenken: de antikapita- list als merk. Het origineel dook weer op toen de antiglobalisten met hun vandalen­

streken begonnen en schaamteloos betoog­

den met swastika-, pardon, hamer-en-sikkel- vlaggen en Guevara-posters.

Seriemoordenaar

Een deel van die betogers kun je alleen maar hun onnozelheid verwijten, maar er zijn er zeker bij die dromen om de schurkenstre­

ken van hun idool te evenaren. Deze Argen­

tijnse arts was altijd al gefascineerd door bloedig geweld. In 1954 schrijft de 26-jarige vol vreugde aan zijn moeder dat hij de bom­

men zag ontploffen in Guatemala. Het jaar daarna ontmoet hij de broeders Castro in Mexico en vertrekt hij samen met hen naar Cuba om een revolutie te ontketenen. Gue­

vara is dan al een overtuigde communist die goede relaties heeft met de Sovjetambassade in Mexico. Als guerrillero zijn er nog wei­

nig remmen. Over iemand van wie hij ver­

moedt dat de man niet zuiver op de graat is, schrijft hij: Ik heb het probleem met een .32 opgelost en al zijn bezittingen zijn van mij. Hij vermoordt zelf een boer die niet met de revolutionairen wil optrekken. Hij neemt een colonne soldaten van het rege- nngslegertje gevangen die niet willen vechten omdat ze feitelijk doodarme boeren zijn. Hii laat hen koelbloedig fusilleren. Maar hij komt echt in zijn element nadat hij na de overwin­

ning in januari 1959 een paar maand de baas van een gevangenis wordt, op verzoek van Castro. Voor iedereen die opgepakt wordt is er maar éen vonnis. Hij laat tussen de 400 en de 700 mensen executeren, sommigen voor de misdaad christen te zijn. Tezelfder­

tijd ontwerpt hij samen met Castro de plan­

nen om van Cuba een echte politie- en ter- reurstaat te maken. Die plannen ontstaan aus voor de bemoeienis van de VS en ze ontmaskeren de leugen dat het de bedoe­

ling was om van Cuba een sociaal-democra- tie te maken totdat de stoute Amerikanen ue Cubanen wel in de armen van de Sovjets dwongen. De Egyptische president Nasser schrijft in zijn memoires dat Guevara hem verontwaardigd verweet dat er geen massa tgyptenaren gevlucht was na zijn machts­

overname, want een echte revolutie moet veel slachtoffers maken. Na zijn gevange­

nisperiode wordt Guevara een tijdje minis­

ter van Industrie en baas van de Nationale Bank. Hij kan zelfs geen één plus één optellen en al zijn bemoeienissen eindigen rampzalig.

Tezelfdertijd voorspelt hij dat de gemiddelde Cubaan in 1980 een hogere levensstandaard dan een Amerikaan zal hebben. Dertig jaar na zijn dood bestaat die levenstandaard uit 2,5 kilo rijst, 500 gram bonen en 4 eieren per maand en 400 gram vlees ieder half jaar.

Al in 1960 mag hij van Castro met de Sov­

jets onderhandelen om van Cuba een satel­

lietstaat te maken. En in 1962 is Guevara de initiatiefnemer achter het krankzinnige plan om Sovjetraketten in Cuba te installe­

ren. Als Chroestsjov en de Amerikanen een compromis sluiten (Sovjetraketten weg uit Cuba, Amerikaanse raketten weg uit Tur­

kije) is hij diep ontgoocheld want hij zag wel iets in een alles vernietigende oorlog. In ‘65 verlaat hij Cuba om in Kongo Mulele en de corrupte Kabila aan te sporen het Cubaanse voorbeeld te volgen. Maar Afrika is Cuba niet en ontgoocheld vertrekt hij naar Bolivia om daar het vuur op te stoken. De regering heeft daar juist een landhervorming achter de rug waarmee nogal wat boertjes geluk­

kig zijn en ze moeten niets weten van die gewelddadige snuiter en ze informeren het leger over zijn verblijfplaatsen. Het avontuur wordt een echec en waarschijnlijk wordt hij door een plaatselijke communist verraden.

Het leger neemt hem gevangen en fusilleert hem op 9 oktober 1967. En weer is er een fotograaf van een lokale krant die eeuwige roem verwerft. Freddy Alborta neemt de bekende foto’s van het lijk dat onderzocht wordt door Boliviaanse militairen. Op die foto s heeft het lichaam nog handen maar die zijn voor de begrafenis afgehakt om de vingerafdrukken te controleren. Het lichaam zelf is met dat van anderen nabij een vlieg­

veld begraven en in 1997 weer opgegraven en aan Cuba gegeven. Castro heeft voor deze afschuwelijke moordenaar een mausoleum laten bouwen. JanNeckers

Roddels uit de Wetstraat

Zoenen en geld

In de praatbarak (praatbarak, zetter, niet paarbarak!) wordt er wat afgekust en gezoend. De manspersoon die een vrouwe­

lijke collega alleen met een al dan niet slap handje begroet, is bijna een rariteit gewor­

den. Een hoop Franstalige manspersonen mag elkaar ook graag kussen. Een kwestie van gelijkheid allicht, of van non-discrimina- tie. Ook het Orakel van Brakel, spektakel- man De Croo, staat op de eerste rij. Als er een vrouwelijke minister wordt ondervraagd die “naast hem moet komen zitten”, vliegen de klapzoenen in het rond. Ampersander De Crem vond het een uitstekende inleiding op zijn vraag over de beloofde schoolpremies:

“Er zijn zoenen in de Kamer. Onze vraag is of er geld is.”

Freya Fraaibeen zei ja en neen tegelijk. Er moet eerst geld gevonden worden, zei ze. En als er geld is, dan zullen we zien. Geniaal! Een kus van de juffrouw en een bank vooruit!

Bel

Europees commissievoorzitter Barroso is even goeiedag komen zeggen aan het Belgi­

sche Parlement vorige week en kreeg daar­

voor een gemengde commissievergadering van Kamer en Senaat ter beschikking. Plaats van het gebeuren was - uitzonderlijk - de ple­

naire vergaderzaal van de Kamer, het half­

rond dat men kent van tv. Wie schetst echter de verbazing van ambtenaren en volksverte­

genwoordigers toen bij het begin van de ver­

gadering de bel luidde die voorbehouden is voor de plenaire vergaderingen? Ver moet men niet zoeken naar een verklaring: als Kamervoorzitter Herman Gloriol de kans krijgt om overdreven pompeus te doen, zal hij het zeker niet laten.

In ‘t Frans

Barroso begon zijn speech als volgt:

“Madame la présidente, mijnheer de voor­

zitter, mesdames et messieurs les députés et les sénateurs, geachte dames en heren volksvertegenwoordigers, geachte leden van de Senaat, ik ben zeer blij hier te zijn. Mijn Nederlands zal volgende keer beter zijn. Ik zal nu overgaan naar een andere landstaal.”

En dan volgde zijn volledige toespraak in het Frans...

Hierna mochten enkel praatbarakkers het woord nemen, gelimiteerd tot drie minuten.

Boze Francis van den Eynde maakte van de gelengeheid gebruik om de Europese Unie als een ondemocratische kolos aan te kla­

gen en vertelde er in één adem bij dat wat hem betreft Turkije niet welkom is in de EU, maar dat hij de kwestie gerust in een refe­

rendum aan het soevereine volk wilde voor­

leggen. Barroso keek onverstoorbaar voor zich uit en liet de Boze wind overwaaien.

Barroso vergewaardigde zich niet daarop te antwoorden.

Man mag geen kinderen baren!

Van Hilde Vautmans hebben wij het laat­

ste nog niet gehoord of gezien. Nu weer: zij heefteen wetsvoorstel ingediend dat ervoor moet zorgen dat transseksuelen gemakke­

lijker van voornaam kunnen veranderen.

Zij krijgt hiervoor kritiek van de Gender

Action Groep (GAG), wiens ideaal, vol­

gens Vautmans, een maatschappij zonder registratie van geslacht is. Het wetsvoor­

stel moet ervoor zorgen dat de transseksu­

elen het recht krijgen hun voornaam te ver­

anderen. Ook zullen ze niet meer naar de rechtbank moeten om hun geboorteakte aan te passen.

En dan komt het: “Wel mogen ze, volgens het voorstel, niet meer in staat zijn kinde­

ren te baren of te verwekken volgens het oorspronkelijk geslacht. Dat komt, volgens GAG, in de praktijk neer op een verplichte sterilisatie die onaanvaardbaar is.” Hiermee is Hildeke het niet eens want, zegt ze, geniet mee: “Wij willen eigenlijk vermijden dat een man een kind kan baren!”

Rappe Roel____________ _

Wat CD&V’ke Roel Deseyn vorige week bezielde bij de laatste vraag in de commissie voor Infrastructuur, snapte niemand. Moest hij tijdig de trein halen naar het verre West- Vlaanderen? Dreef hij de spot met het par­

lement? In ieder geval las hij zijn vraag in dergelijk razendsnel tempo af dat ze amper verstaanbaar was. Dat ontlokte voorzitter De Coene, als socialist nochtans de kwaad­

ste niet, een persiflage om in hetzelfde snel- tempo op te merken dat het zo niet simpel zou zijn voor de vertalers. Grapjes maken daarover is misschien leuk, maar of de ver­

taaldiensten en de notulisten daarmee gebaat zijn?

Laconiek

Wat vermeldt het verslag van de commis­

sievergadering Volksgezondheid van vorige week dinsdagvoormiddag? Eén zinnetje: “De bespreking van de interpellatie en vragen werd uitgesteld.” Over papier- en tijdverspil­

ling gesproken, en dan nog gezwegen over heel de ambtenarenmachinerie die voor der­

gelijke vergadering wordt gemobiliseerd.

Oecumenisch______________

Zoals bekend moeten medewerkers aan dit blaadje een doopbewijs voorleggen en geloften van nuchterheid afleggen. Het doet ons dan ook altijd deugd als we merken dat er nog mensen zijn die hun afkomst niet ver­

loochenen, zoals CD&V-volksvertegenwoor- diger Mark Verhaegen. Die zag het absoluut niet zitten hoe de politie in Brussel was bin­

nengevallen tijdens een dienst van een Afri­

kaanse Pinksterkerk. De behandeling van de Afrikaanse christelijke immigranten moet mensonwaardig zijn geweest, althans vol­

gens Verhaegen. Binnenlandminister Dewael merkte nuchter op dat hij nochtans geen enkele klacht had ontvangen over het poli­

tieoptreden. Misschien moet er eens iemand langs het CGKR passeren, want die hebben niet veel nodig om op te treden.

CD&Vrouwelijk____________

Zijn het bij CD&V de dames die haar op de tanden hebben? Na Nahima Lanjri eerder was het vorige week de beurt aan Katrien Schrijvers om bij Patrick Dewael te blijven aandringen op gegevens van asielzoekers die om humanitaire redenen geregulariseerd wil­

len worden. Lees verder blz. 14

De dingen dezer dagen

5

Na “ontkenning ”

nu ook “ minimalisering” bestraft

Revisionisme in Absurdistan

De strijd voor de vrije meningsuiting is niet beperkt tot het tekenen van petities ten gunste van auteurs die tot je vriendenkring behoren. Talloze BV’s steunden hun Herman Brusselmans toen hij moest afdokken wegens persoonlijke beledi­

ging van een modeontwerpster en declameerden zelfs op z’n Voltaires: “Ik ver­

afschuw wat u zegt, maar ik zal strijden tot der dood voor uw recht om het te zeggen.” Maar wie van hen heeft ooit één vingertje opgestoken toen de uitings­

vrijheid bedreigd werd van een opinie die hij écht verafschuwde? De test is juist dat je het ook opneemt voor de opinievrijheid van mensen met wie je het hele­

maal niet eens bent. Ik heb mijn sporen verdiend in de argumentatie tegen de islam en tegen diverse vormen van geschiedvervalsing, maar vandaag zie ik mij verplicht om het op te nemen voor twee islamisten die na aanklacht door het CGKR veroordeeld zijn op basis van de revisionismewet.

“De26-jarige Abdel Rahman Ayachi en de 30-jarige Raphaël Gendron zijn woens­

dag door de correctionele rechtbank van Brusselveroordeeld tot tienmaanden cel waarvandehelft met uitstel.Beide beklaag­

den zijn verantwoordelijk voordewebsite van het Centre Islamique Beige(CIB). Ze wer­ den schuldigbevonden aan negationisme en het aanzetten tot rassenhaat.” Onze bron is hetBelgabericht “MedewerkersCIB krij­

gen5 maanden cel voornegationisme” van 21 juni 2006. Alshet CGKR ende islamisten mekaarte lijfgaan,danis dat best grappig en schijnbaar goed voorhungemeenschappelijk haatobject, namelijk de vrijheidslievende Vla­ mingen. De logische implicaties vandit von­ nis zijnonthullend absurd, maarals vérstrek­

kend precedent is het verontrustend.

De nieuwe Hitler

“Debeklaagdenmoesten voor de rechter verschijnen voor eenvideomontagevanéén minuutwaarin de lichaamstaal van Adolf Hit­

ler tijdens zijn toespraken wordtvergeleken met die van David Lévy, de gewezen Israë­

lische ministervan Buitenlandse Zaken.Op de achtergrond is een grote davidster te zien die geleidelijkaan in een hakenkruis veran­

dert. De beeldenworden afgewisseld met teksten als 'hetzelfderacisme, dezelfde cri­ minaliteit, dezelfde geschiedenis’."

Als we mensengaan veroordelen omdat ze iemand “nazi!" genoemd hebben of met Hitler vergeleken,danhebbenwe nog veel werk. Dan moeten wede volledige Linkse Kerk opsluiten, die routinematig rechtse tegenstanders in die hoek zet. Zij vergif­ tigtdaarmee het debat,maar toch gunt een vrije samenleving haar het recht om metdie extreme retoriek haar eigen extremisme te etaleren.Verder moet de hele machtskliek rond Bill Clintonen George Bushjr.de nor in, want zijhebbende aanvallen op Serviëen Irak,met hunduizendenonschuldige slacht­

offers, voorbereiddoor Slobodan Milose- vic resp. Saddam Hoessein “de nieuwe Hit­

ler” te noemen.

Merk ook op dat deCIB-mensen gestraft worden omdat zij iemands“lichaamstaal als fascistisch afgeschilderd hebben. Allicht maken onze rechters nu een gevangenis­

cel klaar voor PatrickDewael,die eenVB- voorman van fascisme beschuldigde met als argument:“Typisch fascistische lichaams­ taal!” (Wat niet wegneemt datfascistische lichaamstaal bestaat: Fidel Castro leerde zijn oratorische gebaren door alstiener voor de spiegel Mussolinite imiteren.)

Is het “haat zaaien” als men Israël van racisme” beschuldigt? ja, dat is uiteraard de bedoeling van het scheldwoord “racisme , maar derechtbank had voor een goed per­

spectief wel in overweging moetennemen dat een heuse VN-resolutie het zionisme alseen vorm vanracisme veroordeeldheeft.

Die is later weer ingetrokken, maarzij ver­

tegenwoordigt nog steeds de mening van ettelijke miljoenen. Allemaal maar opslui­

ten? Israël iseenbij uitsteketnische staat, en dat vind ik niet racistisch en nog minder crimineel", maar metde huidigeinflatievan

^etracismebegrip door toedoen van lobbys als hetCGKR gaat dat wél onderde defini­ tievan racisme vallen. EenVlaamse partij diehetzelfde wil voorVlaanderen, zaldoor het CGKRalleszins van racisme beschuldigd borden. Als de CIB-mensen de celin moe- ter>. dan ook CGKR-directeur Jozef de Witte en z'jn voogdijminister Guy Verhofstadt.

Het vonnis erkent dat een beschuldi- 8'ng van racisme zélf een daad van "haat”

zelfs van racisme kan zijn. Inde VS ver- aren linksepolitici en antiracismebureau- craten openlijk dat het begrip "racist”alleen

anken betreft, dat de antidiscriminatiewet-

geving nietomwille van de blanken ingesteld is endat zij er bij betwistingen dus ook geen beroep op mogen doen. De Witte komt al aardig in de buurtvan dit metaracisme met zijnrecente stelling (in de polemiek over zijn “vuilehetero”-campagne)dat "discrimi­ natie alleen minderhedenkan treffen, nooit demeerderheid”.

Laat dit ook een les zijn voor hen die voor racist uitgescholden zijn en vervolgens hun goede naam van niet-racist willen herstel­

len doorweer anderenals racistafte doen, b.v. deflaminganten die het FDF“een racis­

tische partij" noemen.Pas op: anderen racist noemen weerlegt niet dat je het zelf bent, en kan voortaan juistals bewijs gelden datje het wél bent. Eensals racistgebrandmerkt, ben jedamnedif you do, damned if youdon’t.

Minimalisering

“De rechtervolgdede argumenten van deadvocaat vanhetCentrumvoorGelijk­

heid van Kansenen Racismebestrijding. Die meende datde aanklachtvan negationisme weerhouden moestwordenomdat het Isra- elisch-Palestijnse conflict vergelijken metde genocideop deJoden tijdens de Tweede Wereldoorlogneerkomt op hetminimali­

seren vande misdadenvan het nazi-regime.

De wetvan 23 maart 1995 over het negati­

onismeverbiedt de ontkenningvandie mis­

daden of hunminimalisering. Het is de eer­

ste keerdat een rechtermensen veroordeelt voor het minimaliseren vande omvang van de nazi-misdaden.”

Ook hier weer geldt dat de vergelijking van ieders eigen mensenrechtenschending met “de misdaden van het naziregime” zo gebanaliseerd is dat dit vonnis logisch tot talloze gelijkaardige vonnissen zou moeten leiden. ToendeBosnischeServiërsde mos­ limsen Kroaten op treinenzetten naar hun etnisch kerngebied, dus weg uit hun ver­ woestehaardstedeinde oorlogszone naar leven en vrijheid, bestond EU-commissaris Emma Bonino het omdie treinen gelijk te stellen met de treinen naar Auschwitz, "die we allemaal gezienhebben inde film Schind- ler’sList". In eenlied omschrijft Robert Long het thuisland van uitgeprocedeerde asiel­ zoekers(waarze volgenshet onderbouwde oordeel van onze overheid nietsmeer te vre­

zen hebben)als“hun Auschwitz". Boninoen Longkunnenhierbeter wegblijven, wanter wacht hun een celstraf.

r

Een andere eigenaardigheid is dat de beklaagden veroordeeld worden wegens eenmeningsuiting over de holocaustterwijl zijdaarover helemaal geen uitspraak gedaan hebben, wel overhet Israëlische beleid. De holocaust ontkennen hebben ze al helemaa nietgedaan,want als je iets als gruwelijks aande kaak stelt door het met de holocaust gelijk te stellen,impliceer je natuurlijk datde holocaust gebeurd isen ietsgruwelijks was.

Zoals iedereen tegenwoordig,hanteren de beklaagden de holocaustalsmaatstaf van het

ergstekwaad. .

We zijn met diehele holocaustretoriek en

derevisionismewetgevingverregaand in irra­

tioneelvaarwater terechtgekomen. Je hoeft volgensdit vonnis niet eens een uitspraak over de holocaust te doen om op grond van de holocaustwet strafbaar tezijn. Een andere misdaad even ernstig nemen als de holocaust isimmerseen “impliciete"minimaliseringvan laatstgenoemde.

Historisch versus hysterisch

Toeneen aantal landen vanaf 1990 holo- caustwetten begonnente stemmen,waar­

schuwden critici dat we daarmee op een hellend vlak van opiniebreidels terechtkwa­

men. Nietsvan, zeidende voorstanders, de holocaust en zijn ontkenning vormen zulk een uniek probleem datdit losstaat vanal de rest.

Wel, inmiddels zijn erin Frankrijk, naast het opinieverbod op “racisme”, al vier geschiedkundige onderwerpen waarover een wetde officiële versievastlegt: de holo­ caust, deArmeense genocide(waarvoor al een veroordeling wegens negationismewerd uitgesporken), dekoloniale slavernij (waar­

bij het ter sprake brengen van de islamiti­

scheslavenhandel als “minimalisering” van de Europese schuld aan deslavernij geldt) en hetookwel gunstige bilan vanhet Franse kolonialisme, weliswaar nog geen wet, maar wel als adviesaan het onderwijs, adviesdat sterk door de “antiracisten” werd gecontes­ teerd. En we zijn nog lang nietaan het einde:

in België zijn al voorstellen gelanceerd om de twijfel te verbiedeninzake de Rwandese genocide en devermeende “tien (of twin­

tig?) miljoen genocideslachtoffers" van de Kongo-Vrijstaat.

Verder is erhet hellend vlak inde inter­ pretatie vandeholocaustwetzelf. Wezien dat hier, net als in het koortsigebrein van een hystericus, allerlei onrechtstreekse “impli­

caties” met dezelfde dreigende kracht en schuld beladenworden als de eigenlijke holo- caustontkenning. Vandaar de notie“impli­

ciete minimalisering" in dit vonnis. In een aantal wettekstpreambules en vonnissen zien we hoe het verbod op holocaustont- kenning aldus gerechtvaardigdwordt:zij zou

"impliceren datde Joden over hun weder­ varenin WO2een leugen verspreiden”, dus eencollectieve beschuldigingtegen de Joden inhouden.

Hoewel de meeste revisionisten inder­ daad Jodenhaters zijn (maar niet allemaal, en een handvol zijn zelfJoods), is dieredene­

ring gewoon fout. Beweren dat iemand iets onwaars zegt, impliceert niet datje hem, laat staan zijn hele volk, als intrinsiekleugenach­ tig beschouwt.Je kuntnamelijk bedoelen dathijzich vergist, dathijzich een verhaal­

tje heeft laten aanpraten ofzichzelf vanuit bepaalde emoties iets wijs gemaakt heeft. De geciteerde redeneringleidt er eigenlijk toe dat je geen enkele kritiekopeenderwelke theorie mag uiten,wantkritiek zou dan altijd de beschuldiging van leugens “impliceren", dusdemoniserenen"haat zaaien”.

In Frankrijkwordt prof. Bruno Gollnisch vervolgd omdat hij verklaard heeft dat hij de holocaust “niet in twijfel trekt”maar dat "his­ torici dit onderwerp inalle vrijheidmoeten kunnen onderzoeken”. Zo ver zijn wedus:

de holocaust betwijfelen isstrafbaaren het tegendeelook.

Zinvol (niet-triviaal) zeggen dat je iets

“niet betwijfelt"impliceertimmers dat zo’n twijfel mogelijk is. Tot het besluit komendat iets gebeurdis,betekent dat je die gebeur­

tenis eerst aan twijfel onderworpen hebt.

Welnu, volgens de opkomende maximalis- tischeinterpretatie vande holocaustwetis zelfs dit soort nadenken,vanuit de metho­ dische twijfel die de basis is van elke weten­

schap, al een soort van heiligschennis. De rechtspraakverzinkt hierineen moeras van irrationaliteit.

Terechthebben 19onverdachte Franse intellectuelen een petitie de wereld inge­ stuurd om komaf te makenmet dit hele circus van muilkorfwetten enofficieel gedicteerde geschiedschrijving: Liberté pourI Histoire (Libe­

ration, 13-12-2005).Een democratie mag met nietsminder genoegen nemendanmet vol­

ledige vrijheid van onderzoek en meningsui­

ting. HetBelgischeparlement moet derevi­

sionismewet van 1995 annuleren.

Karei de Gucht, Jean-Marie Dedecker en andere liberale politici hebben zich, Goll­ nisch achterna, allaten ontvallen datde wet­ geverdegeschiedschrijvingaandehistorici moetoverlaten.Ik daag hen uit omde daad bij hetwoordte voegen en een wetsvoor­ stelinte dienen dat de vrijheid van onder­

zoekherstelt. Het was gemakkelijk om een vrijheid te verkwanselen, er zal moed voor nodigzijn om ze te herwinnen.

Tijdens de beroering over de Moham- medcartoons ging liberaal partijvoorzitter Bart Somersdapper tegen de moslimeisen in, maar niet innaam van het universele men­ senrecht op vrije meningsuiting. Hij veroor­ deelde alleen de privatisering van de cen­ suurdoorde mollahs enverdedigde “ons” systeem van staatscensuur via muilkorfwet­

ten. Nee,heer Somers, als u werkelijk een beleid wil dat “niet linkser, nietrechtser, maar liberaler” is, dan neemt u het initia­ tief omde staatscensuur af te schaffenende intellectuelevrijheid teherstellen.

Korannegationisme

“Derechter volgde ook de argumentering van de raadsmanvanhet collectief Dialogue et Portage die benadrukte dat de beklaagden zorgvuldig uittreksels uitde koran uitko­ zenen een persoonlijke herschrijving voor­

stelden om opte roepen tot haat tegen de Joden. In de tekst La fin du peuple d’lsraël werden de Joden ‘lafaards’, ‘apen’ en ‘var­

kens’ genoemd. Op een discussieforum ten slotte werden deJoden‘honden die moe­ ten brandenin de hel’ genoemd. De rechter meende dat de beklaagden, als verantwoor­ delijken voor het forum, de plicht hadden daarover controle uit teoefenen.”

Degeciteerde scheldpartij tegen de Joden is afstotelijken een gastheer heeft alle recht om een gast dedeurte wijzen diezich tot zulk taaltje verlaagt. Maar dat isdaneen toe­

passing van het private recht op discrimina­

tie tegen onbeleefde medemensen.

Tenzij er concreet tot geweld wordt opge­ roepen,hoeftde overheiddit soort taalge­ bruik niet te bestraffen,zoalsze nu reeds de haatretoriek tegen de Vlamingen uit diverse hoeken (PS, AELe.v.a.) ongemoeidlaat. Pim Fortuyn vond hetals homo aanvaardbaar dat imams verbaal de homo's met honden en varkens gelijkstelden,zolangze hemin hun daadwerkelijkgedrag maar gerustlieten.

Wat de uittreksels uitdekoran betreft, er is daar geen sprakevan een “persoon­

lijke herschrijving", wantwiehaat wil zaaien tegenJoden heeft genoeg aanhet origineel.

De tekst van dekoran isondubbelzinnig en hoeft niet dooreen bijhet haar getrokken

“interpretatie” verdraaid teworden.

Dat de Joden samenmet andere niet-mos- limsmoeten branden in de hel, en datmos­

lims hen moeten bestrijden,staat meerma­

lenletterlijk in dekoran. Blijkbaar willende aanklagers en de rechtbank niet dat mos­ lims(ofniet-moslims) de aandachtvestigen opde haatzaaiendeelementen in de islam.

Na degeschiedschrijving dicteren zijnu ook dekoranduiding.

Besluit

“De vrijheid van drukpers geldt alleen voor wie een drukpers bezit", maar het internetheeft de vrijheid van drukpers gede­ mocratiseerd.

Datmagniet, dustracht de machtselite omditmedium ondercontrole te krijgen.

Bij de eerste slachtoffers tellen we tweeisla­ misten van het CIB, en sommige islamcritici zullen zichdaarover verheugen.Wie echter de islam bekritiseertvanuitvrijheidsliefde, moet vaststellendat de remedie, namelijk de toepassing van muilkorfwetten, van dezelfde onderdrukkende aardis alsde kwaal.

Dr.KoenraadElst