POLITIEK
EN
CULTUUR
aanstaande Partijcongres
weg naar een nationaal eenheidstront nrede en socialistisch perspectief
October 1952
voor de belangen van de 'belc:ler!lklalsse is de voorwaarde
tot een nationaal
433
439
tnh.,•idE·Irtuot. Fr. Reuier , . , . 447 huurverhoging en voor ophef-
consumptiebeperking,
453
Het Volkerencongres voor de Vrede, S. Geugjes , . . De Troonrede, F. Baruch . . .
458 462 Lajos Kossuth en de nationale zelf- standigheid van HongariJe, Th. d. Vries 470 De drukpers, G. Versluis
Boekbesprek(ng Kroniek. . . .
475 479 480
o4an de lezerb,
Tot aan het Congres van de Communistische Partij Nederland, dat op 22 en 23 November a.s. zal worden -gehouden, wordt over het gehele land een abonné- werfcampagne gehouden voor "Politiek en Cultuur".
Het November-nummer, dat reeds in October zal verschijnen, zal speciaal aan het Congres gewijd zijn.
U als geregeld lezer van "Politiek en Cultuur" zult beseffen van welke grote betekenis het is voor de Nederlandse Arbeidersklasse, als ons maandblad een zo groot mogelijke verspreiding krijgt.
Wij doen daarom een beroep op U ons te helpen bij de abonné-werving. Laat het blad aan vrienden en kennissen lezen - geef adressen door aan de bezor- gers van "Politiek en Cultuur" van mensen waarvan U meent dat zij belangstelling hebben voor ons blad -probeer zelf abonné's te winnen.
Voor degeen die de meeste abonné's aanbrengt, stel- len wij een boekenbon ter beschikking ter waarde van f 25.-, voor op één na de beste prestatie een boekenbon ter waarde van .f 10.-.
Help mede ons blad te versterken. U steunt dan met- terdaad de strijd voor vrede en nationale zelfstan- digheid.
Uitgeverij Pegasus.
---~
POLITIEK EN CULTUUR verschijnt maandelijks bij Uit- geverij Pegasus, Leidsestraat 25, Amsterdam-C., (Tel. 35957;
girorekening 173127). De abonnementsprijs per jaar is f 3,50, per halfjaar f 1,75. Losse nummers: 30 cent.
Correspondentie over betalingen en de verkoop dient naar de administratie p.a. Pegasus gezonden te worden. Alle correspon- dentie over de inhoud naar het redactie-adres: Keizersgracht 324, Amsterdam-C.
7e JAARGANG (Nieuwe reeks) Nu. 10 OCTOBER 1952
Politi@/a en Cultuur
Maandblad gewijd aan de theorie en practijk van het marxisme-leninisme Hoofdredacteur: J. Schalker
Maandoverzicht
IEDERE dag brengt nieuwe feiten, waardoor het voor de vol- keren steeds duidelijker wordt wie de oorlog en wie de vrede wil.
Eisenhower heeft zonder omwegen verklaard, dat het com- munisme teruggedrongen moet worden, dus dat hij Europa met wapengeweld onder de heerschappij van Amerika en zijn satel- lieten wenst te brengen. Hij zei dit voor de fascistische organi- satie van oud-strijders, die een zeer grote invloed in Amerika heeft. Dat er ondanks alles toch een sterk vredesverlangen bij de bevolking leeft, wordt wel aangetoond door het feit dat door A. Stevenson, de candidaat van de Democratische partij, waar- achter W all Street zich eveneens verbergt en die ook de oorlog wil, van deze uitlating van Eisenhower gebruik maakt om zijn positie te versterken. In latere redevoeringen heeft Eisenhower daarom niet meer zo openlijk gesproken.
De reactionnaire Franse krant Le Monde schreef:
"De rede van generaal Eisenhower ·bekrachtigde de vrees van vele Euro- peanen . . . , en roept grote ontsteltenis op."
Terwijl de Manchester Guardian zich beklaagde:
"Eisenhower versterkt de overtuiging van de vredesstrijders, dat de Westelijke mogendheden zich op een agressie-oorlog voorbereiden."
Maar de inkt was nog niet droog of een aantal andere voor- aanstaande personen bevestigden de plannen van de Ameri- kaanse imperialisten. Zo zei Foster Dulles, dat "de enige manier om ·het sowjèt-communisme tegen te houden een verschrikkelijk tegen elkaar botsen is".
Alfred Grünther, in zijn interview met het Gaullistisch blad Carrefour, zei dat de Oost-Europese volksdemocratische landen
"niet bevrijd kunnen worden zonder oorlog". En in de New York Herald Tribune schrijft Shields, vice-president van de
"Bank van Manhattan":
"Wat er ook in de naaste toekomst gebeuren zal, onze toestand blijft gevaarlijk, als er niet een algemene oorlog uitbreekt."
En deze verklaringen worden volkomen door de handelingen van Amerika gedekt. Steeds groter wordt de druk van de Ver- enigde Staten op de Europese landen inzake de bewapening.
Buiten alle andere middelen, die voor deze druk gebruikt wor-
Een schim beheerst het Schumanplan.
den, speelt ook voor de bourgeoisie van de Europese landen, die een aandeel in de grote winsten willen hebben, het toeken~
· nen van orders voor wapentuig een grote rol. De N ew York Times onthulde enkele van de voorwaarden, die Amerika ons land wil opleggen voor het plaatsen van oorlogsopdrachten.
Reeds maanden wordt hierover in het geheim in Den Haag onderhandeld. Soortgelijke onderhandelingen vinden ook met de regeringen van de andere Europese landen plaats. Zoals men heeft kunnen lezen, is het de bedoeling van die voorwaarden om de industrie in handen te krijgen en het verzet der werkers door fascistische maatregelen tegen te gaan.
In het kader van deze oorlogshandelingen stuurt Amerika vooral op de wedergeboorte van het Duitse fascistische militai~
risme aan om hiermee de eenheid van een vredelievend Duits- land te voorkomen. De zogenaamde "Europese Verdedigings- gemeenschap" en het zojuist in werking getreden Schumanplan
zijn de onderdelen, waardoor de Amerikaanse imperialisten de Duitse fascisten weer oppermachtig in Europa maken. De Ame- rikaanse imperialisten hepben haast. Zij vrezen de steeds groei- ende economische macht van de Sowjet-Unie, de toenemende sterkte en het daardoor versterkte verzet van de georganiseerde vredesbeweging, als ook haar eigen economische moeilijkheden en de daaruit voortvloeiende tegenstellingen. En daarom, hoe- wel de "Europese Verdedigingsgemeenschap" nog niet geratifi- ceerd is, heeft de Assemblée van de Schuman-plan-organisatie besloten om een "Europees Statuut" uit te werken. Hiermee wil men de parlementen voor voldongen feiten plaatsen en de rati- ficatie versnellen. Het Duitse fascisme is het middelpunt van de oorlogvoorbereiding. Het is immers bekend, dat een verenigd vredelievend Duitsland een oorlog in Europa onmogelijk maakt.
De Brit Sir John Harding verklaarde, dat
"de Duitse militaire denktrant ontzaglijk veel zal bijdragen tot de1 W e5- terse defensie. Per slot van rekening waren de Duitsers de enigen, die in do jongste oorlog de Russen in hun: eigen land bevochten."
En de Amerikaanse correspondent Drew Middleton schreef:.
"De enige strategie, die de Duitsers begrijpen, is die van het offensief."
De feiten spreken een onweerlegbare taal. Amerika en zijn satellieten willen de oorlog.
Stel daartegenover de handelingen van de Sowjet-Unie. Ne- men we eerst de nota-wisseling tussen de Sowjet-Unie en de drie Westelijke mogendheden wat betreft Duitsland. Op de con-.
crete voorstellen van de Sowjet-Unie hebben de drie mogend- heden op 10 Juli voorgesteld een viermogendhedenconfet·entie te beleggen om alleen het vraagstuk van de samenstelling, de taken en de volmachten van een commissie van onderzoek naar de voorwaarden voor het houden van vrije verkiezingen in Duitsland te bespreken. Met dit voorstel worden de belangrijk- ste vraagstukken van een vredesverdrag met en de eenheid van Duitsland ontweken. Het is· toch duidelijk, dat het vraagstuk van de ·verkiezingen niet tot oplossing gebracht kan worden zonder dat e.r over deze punten overeenstemming bereikt is.
Dit voorstel heeft dan ook geen ander doel om de vraagstukken ten aanzien van Duitsland op de lange baan te schuiven, ten einde de tijd te hebben West-DuitsZand tot één legerplaats te maken en de splitsing tussen de delen van Duitsland te ver- diepen. Daaruit is ook de haast van de Amerikanen te verkla'"' ren,· omdat de stemmen voor een viermogendhedenconferentie steeds aanzwellen. Op al deze dingen w~jst de Sowjet-Unie in haar nota van 23 Augustus. Zij verklaart zich echter bereid, toe te stemmen in de bespreking van een commissie zoals door de, drie mogendheden bedoeld, hoewel de meest objectieve com- missie, die commissie zou zijn, zoals voorgesteld door de Sow-.
jet-Unie, n.l. een commissie door de Duitsers zelf gevormd, bij..;
voorbeeld uit de vertegenwoordigers van de Volkskamer van de Duitse Democratische republiek en de Bondsdag van West- Duitsland. Zo'n commissie zou, zo zegt de nota, zonder de Duit-
sers te beledt9en, tevens ,de eerste stap naar de hereniging van Duitsland zijn. Om de vrede te dienen gaat z~j met de bespre- king over el:!n andere commissie accoord, als eerst op deze con- ferentie de voorbereiding voor een vredesverdrag met Duits- ldnd en de vorming van een regering van geheel Duitsland wordt besproken;
In begin October zal het conffres van de Communistische partij van de Sowjet-Unie worden gehouden, waa.rop een ver- andering van de partijstatuten en het 5de Vijfjarenplan zullen worden besproken. De verandering van de part~jstatuten legt de verdere groei in de economie in de geesten van de mensen vast en opent de mogelijkheid voor de versnelde ontwikkeling naar de communistische maatschappij. Niemand ter wereld kan de grote betekenis van dit vijfjarenplan ontkennen. De ttjd is voorbij, dat men deze plannen belachelijk kon maken en over de onmogelijkheid van het volvoeren daarvan kon spreken.
Men weet nu maar al te goed dat deze plannen uitgevoerd worden. De industriële productie zal met 70% toenemen en het reële loon der werkers met 35%. Welk een schrille tegenstelling met de toestanden in de kapitalistische landen! Is er een sterker bewijs mogelijk voor de vredespolitiek van de Sowjet-Unie?
Het reële loon wordt in de kapitalistische landen steeds la- ger. Hoe komt dit.? Het antwoord gaf Stalin in Februari 1951, i?i verband met de lasterlijke opmerkingen van de toenmalige Britse minister-president Attlee:
,;Wanneer de eerste minister .Attlee op het gebied van de financiële en economische wetenschappen werkelijk goed thuis zou zijn, dan zou hij zon- der moeite begrijpen, dat geen enkele staat, dus ook de 'Sowjet-Unie niet, in volle omvang de vredesindustrie ontwikkelen kan, grote bouwwerken, zoals de viaterkracht-werken aan dè Wolga, aan de Dnjepr en aan d!
Amoe Darja, die milliarden aan uitgaven van de staat vereisen, beginnen kan, de politiek van systematische prijsverlaging van verbruiksartikelen voor de massa, die eveneens milliarden vereisen, voortzetten kan, honderden milliarden voor de wederopbouw van de door Duitse accupanten ver- nietigde volkseconomie aanwenden en buitendien tegelijkertijd zijn strijd- krachten vergroten en zijn oorlogsindustrie ontwikkelen kan. Het is niet moeilijk te begrijpen, dat zulk een onverstandige politiek tot een staats-
bankroet zou leiden." · ·
De feiten bewijzen, dat de Sowjet-Unie de vrede wil.
Hoewel er steeds meer mensen zien, dat de politiek van de 1l erenigde Staten een oorlogspolitiek is, en de vredeswil groeit, blijken er nog steeds overwegingen te bestaan, waardoor zij zich van de vredesbeweging afzijdig houden. Het Volken- congres voor de Vrede, dat in December gehouden zal worden, opent de mogelijkheid in een vrije discussie de weg te vinden tot een grotere samenwerking met het ene doel: het behoud van de vrede. De Nederlandse Vredesraad heeft zich hier vol- komen achter geplaatst èn zal er met alle kracht aan mede- werken dat zo veel mogelijk mensen van ons land, hoe z~j ver- der ook denken, er aan zullen deelnemen.
Want de onrust onder de Nederlandse bevolking over de be-
wapening, en wat daaruit voortvloeit, stijgt snel. Vooral ook doQr de slachtoffers, die de oorZogsvoorbereiding nu r~eds eist. De fascistische geest, de geest van verwildering,. die bij grote d~len
van de legerleiding gaat heersen, maakt dat men het leven van de soldaat niet meer telt. Dit getuigen de gebeurtenissen, die zich afspelen ten opzichte van Ali Möllering e.a.
Het Britse vakverenigingscongres., dat in begin September gehouden is, toonde eveneens de groeiende wil voor de vred.e aan. Tegen de _wil van de leiding in, nam het congres de vol- gende resoluties. aan:
1. Over het verbod van bacteriologische wapens; 2. over _de handhaving en de uitbreiding van genationaliseerde bedrijven;
3. over de uitbreiding van de handel met de Sowjet-Unie, China en de Volksdemocratische landen.
Een resolutie over algemene loonsverhoging kon door het op- treden van de leiding omgebogen worden in een resolutie voor
"gematigde" loonsverhoging, hoewel de leiding loonsverhogin- gen geheel wilde tegengaan. Met veel moeite gelukte het de lei- ding twee resoluties te doen verwerpen, en wel die tegen de bewapening en voor een vijfmogendheden conferentie. Dit kon omdat op het congres op een anti-democratische wijze met man- daten werd gestemd. ·
De voorzitter van het congres Deakin had reeds te voren verklaard: Wat mijn invloed aangaat, deze zal ik er voor ge- bruiken, om alle maatregelen van de loonstop te verdedigen.
Op het congres eiste hij dan ook, dat in het belang van de be- wapeningspolitiek van Churchill geen stakingen zouden plaats- vinden en in het algemeen iedere actie van de vakbonden voor loonsverhoging nagelaten zou worden. De Observer, een week- blad van de conservatieven, schreef, dat de vakve1·enigingen op grond van de uitlatingen van Deakin "een niet weg te denken deel van alle Britse regeringen zijn", dus ook van de Churchill- regering.
Hiermee wordt dus tevens gezegd, dat de Amerikaanse oor- logspolitiek slechts doorgevoerd kan worden met behulp van de rechtse vakverenigingsleiders.
Zoals wij boven reeds vermeldden, heeft de Assemblée van het Schumanplan, een voorstel aangenomen om een "Europees statuut" of wel een soort grondwet voor de Europese Defensie Gemeenschap, op te stellen. Zij heeft zich daartoe met een aan- tal leden uitgebreid en is nu een Assemblée voor de E.D.G.
geworden. Dit alles, terwijl deze overeenkomst van de E.D.G.
nog niet geratificeerd is. De suggesties, dat er door de verwar- ring van de verschillende organen voorlopig toch niets van zal komen, zijn gevaarlijk en dienen er toe, ons in slaap te sussen.
Soortgelijke verklaringen zijn er ook bij het Schumanplan zelf geweest. W a Hstreet heeft haast, zeiden we. En daarom worden de parlementen, en dus zoveel te meer het volk, uitgeschakeld.
Immers, de vertegenwoordigers van ons land in de Assemblée zijn door een Koninklijk Besluit benoemd, buiten het parlèment om. Over de belangen van ons volk wordt zonder het volk beslist.
Tussen de Sowjet-Unie en China is volkomen overeenstem- ming. De Tsjangtsjoen-spoorweg zal voor het einde van het jaar met alle daartoe behorende bezittingen Chinees eigendom wor- den. In verband met de weigering van Japan om een veelzijdig vredesverdrag te sluiten, en na het sluiten van een afzonderlijk vredesverdrag met de Verenigde Staten en enkele andere lan- den, zijn er voorwaarden geschapen, die gevaarlijk zijn voor de zaak van de vrede en gunstig voor herhaling van de Japanse agressie. Daarom verzocht de Chinese Volksrepubliek de Sow- jet-Unie haar troepen tot aan het sluiten van een vredesverdrag niet uit Port-Arthur terug te trekken. De Sowjet-Unie heeft dit verzoek aanvaard. Hieruit blijkt de hechte band, die tussen beide mogendheden bestaat. Hoewel de hoop van de imperialis- ten op tegenstellingen tussen beide landen de laatste tijd reeds gedaald was, veronderstelden zij toch niet dat de band zo stevig zou zijn. Zij begrijpen de betekenis hiervan maar al te goed, n.l. dat niemand de Volksrepubliek China kan aanvallen zon- der in conflict met de Sowjet-Unie te geraken.
Het jaarlijkse Waarheidszomerfeest, dat dit jaar op 31 Augus- tus werd gehouden, is een grootse demonstratie van de verbon- denheid en trouw van de massa aan partij efl, pers geworden.
De nieuwe taken, welke de partijvoorzitter voorlegde en die voor het partijcongres uitgevoerd moeten zijn, werden met groot enthousiasme ontvangen. Deze taken behelzen de verkoop van 80.000 exemplaren van het ontwerp-Beginselprogram, leden- werfcampagne en het bijeenbrengen van f 30.000 voor de kosten van het congres en de uitvoering van de congresbesluiten be- t1·effende de propaganda voor Vrede, Vrijheid, Werk en Wonin- gen. Het is de eerste maal dat de partij het besluit nam orn geld voor de paTt~jwerkzaamheden in een gTote actie bijeen te bTengen. Wij twijfelen eT niet aan of deze taak zal met succes uitgevoeTd worden, gezien de belangrijke zaken, waarvooT het geld bijeengebmcht wordt.
15 September 195 2.
HET AANSTAANDE PARTIJCONGRES
CONGRESSEN van de Communistische Par~ij zijn uitermate
belangrijke gebeurtenissen. .
De statuten van de C.P.N. schrijven voor dat het Partijcon- gres eenmaal in de twee jaar moet plaats vinden. Deze bepa,ling is ingesteld, niet alleen omdat de partijdemocratie eist dat op gezette tijden de gehele activiteit van de partij en van zijn leiding aan een diepgaand onderzoek wordt onderworpen, en opdat de partij een nieuw partijbestuur kan kiezen. Dat zijn belangrijke redenen. De belangrijkste reden is echter dat de tijd niet ophoudt ver9.nderingen in de maatschappij aan te bren- gen, en dat een echte politieke partij voortdurend gedwongen wordt om zich te beraden op zijn voornaamste taken in elke situatie.
Daarom zijn congressen van de partij geen formele zaken die, zoals de congressen der rechtse sociaal-democratie, met een minimum aan politieke voorbereiding en een maximum aan pa- pieren rompslomp in elkaar worden gezet. Congressen van de Communistische Partij zijn hoogtepunte:Q. in een politieke dis- cussie die reeds geruime tijd daarvoor in de partij wordt ont- wikkeld.
Dat is ook het geval met het aanstaande partijcongres. Reeds in Januari van dit jaar is het belangrijkste document voor dit congres gepubliceerd, namelijk het ontwerp-beginselprogram.
Het beginselprogram is tien maanden lang ter discussie ge- steld, in de partij en onder het gehele volk. Het zal het voor- naamste punt van bespreking uitmaken op het komende con- gres. Daarnaast is reeds in de rede van onze algemeen-secreta- ris, pg. Paul de Groot op de zitting van het Partijbestuur in Juli j.l. een analyse gegeven van het werk en vooral van de tekortkomingen van de partij, die een grondslag biedt voor de directe congresvoorbereidingen die eind September in de afde- lingen begonnen zijn met discussies over het congresmateriaaL
'V !ELKE zijn nu de belangrijkste vraagstukken die op het
W partijcongres ter sprake zullen komen?
In de eerste plaats is daar het partijprogram zelf. Men kan zeggen dat dit het middelpunt van het congres za,l vormen.· In de hoofdinleiding zal er over gesproken worden, terwijl een gedeelte van de congrestijd gewijd zal zijn aan een aparte dis- cussie over vorm en inhoud ervan.
Wat is dan wel de bijzondere waarde van dit partijprogram, dat het reeds tien maanden voor het congres in ontwerp is ver- schenen, dat het tot discussiepunt is gemaakt in de verschillen- de persorganen van de partij, dat het uitvoerig is behandeld in
de ledenvergaderingen, en dat d~ verkoop ervan op zo'n grote schaal is ter hand genomen? Dat, tenslotte, het Partijbestuur het in het middelpunt van de congresbesprekingen heeft ge- plaatst?
Reeds eerder is er' op gewezen dat het ontwerp-program als het ware een dubbele functie heeft.
Zijn ene functie is deze: Het program geeft volkomen ope- ning van zaken over de doelstellingen van de communistische partij, voor nu en voor de toekomst. Het weerlegt op een klare, doeltreffende wijze de vele leugens die over de oogmerken der communisten in omloop worden gebracht. Daardoor zal het pro- gram een machtige hulp zijn voor de bewustmaking van ons volk, het zal het helpen zijn vrienden te onderscheiden van zijn vijanden.
Gelijk-op hiermee gaat een andere betekenis die ons program heeft voor het Nederlandse volk. Meer dan ooit zal thans het gezegde gelden: vertrouwen hebben in de communisten, dat is:
vertrouwen hebben in de toekomst.
De Communistische Partij heeft in het program zonder om- wegen zijn doelstellingen uiteengezet. Maar tegelijkertijd heeft hij aahgetoond, waartoe die doelstellingen leiden. Hoe de vrede en de welvaart voor ons volk tot werkelijkheid te maken zijn.
Het program biedt een prachtig toekomstbeeld aan allen die de leiding van de Communistische Partij aanvaarden, en in zijn ( rijen of naast hem de strijd voor vrede en welvaart voeren.
Zij hebben daarbij de zekerheid dat zij bouwen aan een nieuwe wereld die voor iedere werker het door vele geslachten ge- droomde geluk en de door velen zo vurig begeerde rechtvaar- digheid zal brengen. Ontmaskering van de leugens omtrent de doelstellingen van de Communistische Partij, vertrouwen schep- pen in de communisten en geloof brengen in de toekomst van het Nederlandse volk- dat is de ene functie van het nieuwe partij program.
Het heeft nog een tweede functie. Een die weliswaar zeer nauw met de eerste is verbonden, maar die toch afzonderlijk onze aandacht verdient, en die juist op het congres duidelijk naar voren gebracht zal worden. Dat is, dat het program niet alleen over morgen spreekt, maar ook over vandaag. Over dat- gene wat vandaag gedaan moet worden, om de uitvoering van het program voor morgen mogelijk te maken.
De wezenlijk centrale gedachte erin is de vorming van een nationaal eenheidsfront in het eigen land, en de nauwe ver- binding van de strijd in Nederland met die in Duitsland en Indonesië.
Er zijn welliGht kameraden die het nogmaals nadrukkelijk onderstrepen van deze betekenis van het beginselprogram be- schouwen als het intrappen van open deuren. Mogelijk zijn er onder hen, die op de scholing en in de ledenvergaderingen, of tijdens het gesprek met andersdenkenden, dit woord reeds meer- malen over hun lippen laten rollen, en met het denkbeeld
rondlopen "het nu wel te weten".
Anderen hebben mogelijk bij lezing van het program of van onze krant het begrip "nationaal eenheidsfront" geproefd, en voorlopig nog te zwaar op de maag bevonden. Zij menen zich liever bij het "dagelijks werk" te moeten houden en achten de vorming van een "eenheidsfront" meer de zaak van de partij- leiding dan van de "gewone leden".
En nog weer andere kameraden hebben het gelezen, wellicht in de scholing besproken, en zijn daarna zonder meer overge- gaan tot de orde van de dag.
En daar ligt het kernpunt van ons aanstaande congres, want daar ligt het kernpunt van onze gehele partijpolitiek.
Wat zegt het program hierover?
r "De communisten stellen zich het handhaven en versterken van de vrede en .de nationale bevrijding van Nederland als naastbijliggend doel.
Om dit doel te verwezenlijken zien zij de .vormin7 van een nationaal eenheidsfront als hun eerste taak.
Dit nationale eenheidsfront bestaat in zijn eerste ontwikkelings-stadium uit de massa-actie in de meest verschillende vormen tegen de Amerikaanse overheersing en agressie.
De communisten streven ernaar alle Nederlanders in die actie te vereni- gen en samenwerking tot stand te brengen met alle politieke partijen, vak- verenigingen en andere groeperingen en personen, voor een vrij Nederland."
/ Zoals gezegd, hier ligt het kernpunt voor onze gehele partij- politiek. De hoofdgedachte is: In het parlement ligt de schei- ding tussen de Communistische Partij aan de ene kant, en de . overige partijen aan de andere kant; onder het volk echter ligt de scheiding tussen de massa's, die zich beginnen te verzetten tegen de Amerikaanse druk, aan de ene kant, en de Amerikanen met hun collaborateurs en directe agenten aan de andere kant.
De eerste fase van het eenheidsfront, zegt het programma, ligt in massa-actie van verscheidene vormen tegen de Ameri- kaanse overheersing.
Men kan zeggen dat deze eerste fase in wording is.
De tweede fase van het nationale eenheidsfront zal zijn de samenbinding van deze verschillende vormen van actie, en het smeden van de eenheid van het gehele volk in zijn verzet tegen de Amerikaanse bezettingsmacht en zijn trawanten.
Het is op deze ontwikkeling dat de communisten zich heb- ben te richten.
Zij zien dit als hun eerste taak, zegt het program.
Met andere woorden: De Communisten hebben als hoofddoel om de bestaande politieke verhoudingen om te zetten in ver- houdingen die in werkelijke overeenstemming zijn met de be- langen en verlangens van het volk.
De bestaande verhoudingen wijzigen - dat betekent dat er.
overeenstemming, eenheid van optreden moet komen van com- munisten en die groepen van de bevolking die zich het scherpst bewust zijn van de draagwijdte van de Amerikaanse onderdruk- king, in wie het verzet tegen de Amerikanen en hun oorlogs- politiek en tegen de aan Amerika onderhorige politiek van de
Nederlandse bewindhebbers het krachtigst leeft.
De gehele werkzaamheid van de partij moet er op gericht zijn om het anti-communistische front te doorbreken, en om te zet- ten in datgene wat met de werkelijke verhoudingen correspon- deert: het anti-Amerikaanse, het anti-oorlogsfront. En daartoe moet de gehele aandacht van de partij gericht worden op het bereiken van eenheid van verzet, in de allereerste plaats met de leden van het N.V.V. en met die van de P.v.d.A. Eenheid met hen is de beslissende voorwaarde om te komen tot eenheid tussen arbeiders, middenstanders en intellectuelen, is tevens de beslissende voorwaarde om de gelovige werkers in de gezamen- lijke strijd voor vrijheid en vrede te betrekken. .
De massa van kiezers van de P.v.d.A., van leden van N.V.V.
en leden van P.v.d.A., zij zijn degenen onder het Nederlandse volk die het dichtst bij de communisten staan, zij zijn degenen die door hun verzet het regeren van de reactie en van de Amerikanen in Nederland in de eerste plaats onmogelijk kun- nen helpen maken.
En zij zijn 'degenen onder wie het verzet tegen de Amerikaan- se politiek, en tegen de veramerikanisering der Nederlandse politiek, de grootste omvang heeft aangenomen. Daarop wijst de brede sympathie in P.v.d.A.-kringen voor de anti-nazi-bewe- ging "Dat Nooit Weer" in Rotterdam. Daarop wijst het deel- nemen van een aantal vooraanstaande leden van de Partij van de Arbeid tegen onofficiële, of zelfs directe druk van het partij- bestuur in, aan de bijzetting van de urn uit Auschwitz of aan de beweging De Derde Weg, in hun grote verschillendheid bei- de uitingen van een streven tegen Amerika en voor de vrede.
Dat bewijst verder ook bijvoorbeeld het feit dat op het N.V.V.- congres door officiële woordvoerders van bonden de eis werd gesteld van verhoging der lonen, een eis waarvan de stellers en ieder ander weet dat die tegen de Amerikaanse politiek van Drees ingaat.
Ook in andere kringen van de bevolking, buiten de arbeiders- klasse en de dicht bij haar staande groepen is dit verzet waar te nemen.
Er is hier reeds eerder in dit tijdsch:rift geschreven over de symptomen van verzet tegen de Amerikaanse druk, die zijn waar te nemen in kringen van de handelsbourgeoisie, en van de ondernemers in de productie van verbruiksgoederen, die he- vig van ~lemmeringen in het handelsverkeer en van de daling van het levenspeil te lijden hebben. ·
Het streven naar de vorming van een nationaal eenheidsfront met democratische doelstellingen moet ook tot deze kringen gericht zijn.
r Beslissend voor ieder succes echter, ook in deze richting, is de mate waarin eenheid van actie tussen socialisten en commu- nisten wordt verwezenlijkt.
'{ Wat betekent dus practisch het aanvaarden door de partij van het program? Het betekent dat de partij zijn hoofdkracht zal
richten op het tot stand komen van de eenheid van soCialisten en communisten in de strijd tegen de Amerikanen en hun hand- langers, dat zij geen enkele moeite zal sparen, tot in haar klein- ste onderafdelingen, om deze eenheid te bevorderen. Eenheid voor de zelfstandigheid van het land, voor democratie, ver- dediging van het levenspeil en voor vrede.
Dat alles betekent de bespreking van het partijprogram op het congres.
Het is duidelijk dat deze bespreking geen abstract karakter zal hebben. De partijpolitiek van een breed nationaal front zal haar bevestiging moeten vinden op een aantal concrete terrei- nen van het partijwerk. En de belangrijkste terreinen zijn daarbij zonder twijfel: de ondersteuning door de communisten van de beweging voor de vrede, het werk vari de partijgenoten in de vakbeweging, en de voorbereiding van de aanstaande ge- meenteraadsverkiezingen. Op alle drie van deze terreinen staat echter de eenheid van socialisten en communisten voorop als voornaamste taak.
In de vredesbeweging: Door in de voorbereiding van het grote volkerencongres in Wenen in de eerste plaats het gesprek tot stand te brengen van de aanhangers van de beweging met de vele P.v.d.A.-aanhangers die daarvan tot nu toe afzijdig staan, en het stimuleren van de deelneming door deze P.v.d.A.- aanhangers aan het congres.
Wat de vakbeweging betreft: het critisch beschouwen van het werk van de communisten om de eenheid in de vakbewe- ging, in de eerste plaats die tussen E.V.C. en N.V.V., tot stand te brengen.
En wat de voorbereiding van de gemeenteraadsverkiezingen betreft: het vormen van zo breed mogelijke belangengroeperin- gen in de bevolking die zich tot doel stellen in de gemeenteraden een sterke, zo mogelijk beslissende stem te laten horen voor voorziening in de meest dringende noden van de bevolking der diverse gemeenten. En ook hierbij zal gestreefd moeten worden naar gezamenlijke lijsten, in de eerste plaats van sociaal-demo- craten en communisten.
Zo ziet het vraagstuk van .het nationale eenheidsfront er uit van de practische zijde, en het congres zal in deze zaken een zeer beslist geluid laten horen, dat richtinggevend zal zijn voor al het partijwerk in de tijd die voor ons ligt.
HET tweede vraagstuk dat op ons partijcongres de aandacht zal opeisen is het vraagstuk van de organisatie. Op dit ge- bied is er in ons werk zeer veel te verbeteren, en een ieder kent zeker de bekende woorden van kameraad Stalin, dat als de politieke lijn eenmaal is vastgesteld, alles aankomt op de orga- nisatie. De politieke lijn van onze partij is door de voorgaande congressen en door het partijbestuur zeer duidelijk vastgesteld, en zal op dit congres in de bovenbeschreven zin verdiept wor- den. Het komt nu dus in de eerste plaats aan op de organisatie.
Aanvaardt de partij de politiek van de vorming van een na- tionaal eenheidsfront als de politiek van de toekomst, dan zal daarop dus ook het gehele organisatiewerk moeten worden in- gesteld.
Is dat nu reeds het geval? Men overdrijft niet wanneer men zegt dat dat nog bij lange na niet het geval is.
Men kan hier waarschijnlijk het beste met voorbeelden komen.
Nemen wij een grote industriestad. Wat zal hier tot de be- langrijkste taken van de partij behoren? Het tot stand brengen van de eenheid van de vakbeweging, in de eerste plaats dus van de eenheid van strijd. Waar is deze eenheid van strijd op natuurlijke wijze te organiseren? Daar,' waar de arbeiders bijeen zijn, in de bedrijven.
Het is dus duidelijk dat in de districten en onderdistricten met een grote arbeidersbevolking de eerste taak zal ,zijn van de partij om de partij groepen op de bedrijven te vormen, en met deze de noodzaak van deze politiek te behandelen.
Wat zagen wij echter tot voor kort in een van de gewichtigste centra van de partij? Dat daar langzaam maar onheilspellend zeker de bedrijfsgroepen van de partij aan het verdwijnen wa- ren. Waarom verdwenen ze? Wensten de partijgenoten op deze bedrijven hun werk niet te doen? Niets is minder waar dan dat.
De partijgenoten keken verlangend uit naar duidelijke, uitvoer- bare richtlijnen voor hun partijwerk.
Toch lag het werk stil. Waarom dan wel? Omdat er in de districtsleiding een meningsverschil was over de vraag welke instantie de leiding van het bedrijfswerk ter hand zou moeten nemen. Een zuiver bureaucratische instelling dus, die het ge- hele werk remde.
Hoe scherp staat daar tegenover het voorbeeld van een an- der, deels agrarisch, deels industrieel district, waar onze partij een veel zwakkere positie inneemt dan in het eerstgenoemde voorbeeld.
In dit district zette gedurende deze winter, door de bijzondere geaardheid van de industrie aldaar, een grote werkloosheid in.
Onmiddellijk hebben onze kameraden begrepen dat voor de ver- dediging van het levenspeil der werklozen, en voor het verder liggende doel van eenheid in de arbeidersbeweging, de onder- steuning van een beginnende beweging tot organisatie der werklozen in comité's, de voornaamste opdracht van de partij was. Hét organisatiewerk van de partij is hier geheel op in- gesteld geweest, en andere taken in het partijwerk zijn afhan- kelijk gemaakt van de successen in deze richting. En wat zien we? Dat door deze doeltreffende werkwijze niet alleen de orga- nisatie van de werklozen een grote omvang heeft aangenomen, maar dat ook ander partijwerk belangrijke vorderingen maak- te, en dat met name bij de verkiezingen successen werden ge- boekt; dat aan Romme, de voornaamste drager van de Ameri-
•
kaanse oorlogs- en ellendepolitiek, in dit district de zwaarste slagen zijn toegebracht.
Dergelijke voorbeelden zijn er ook op andere gebieden te brengen. In de stad Rotterdam bijvoorbeeld is een belangrijke beweging tegen de herbewapening der nazi's tot stand geko- men, een beweging die in het algemeen gesproken de volle steun van de partij geniet, en waaraan ook verschillende partij- genoten hun aandeel hebben bijgedragen, al is het alleen maar doordat zij, waar zij zitting hebben in vredescomité's, deze comité's gestimuleerd hebben tot steun aan de beweging. Maar wanneer men anderzijds verneemt dat de secretaris in een on- derdistrict in die stad niet eens op de hoogte is welke partij- leden een leidend aandeel hebben in het werk van deze comi- té's, dan moet men daaruit een zeer ernstige organisatorische zwakheid afleiden. Dat betekent dat de organisatie van de par- tij, die toch in de eerste plaats hulp en ondersteuning van deze kameraden vraagt en aan deze zo belangrijke zaak in het alge- meen moet geven, in feite faalt. Het betekent dat de leiding van de partij op zo'n onderdeel zich bezig houdt met duizend, ongetwijfeld voor een groot deel belangrijke vraagstukken, maar dat zij het belangrijkste vraagstuk, dat van de politiek van een nationaal eenheidsfront, uit het oog heeft verloren.
DE besprekingen van de politieke en organisatorische opgaven . voor de partij moeten onmiddellijk leiden tot de behande- ling van een derde vraagstuk, dat met deze beide punten even nauw samenhangt als het tweede met het eerste. Dat is het vraagstuk van de kaders.
Op een partijbestuursvergadering, die eerder in het jaar is gehouden, is dit vraagstuk in zijn volle betekenis gesteld door pg. de Groot, echter zonder dat hieruit overal de volledige ge- volgtrekkingen zijn gemaakt.
Het niet voldoende doorvoeren van de politieke richtlijnen van het partij bestuur, en de organisatorische tekortkomingen bij veel partijwerk, zijn veelal terug te brengen op het werk van leidende partijgenoten, zowel in het Partijbestuur, in de districts- als in de afdelingsbesturen. Er is bij verschillende kaderleden een soort verslapping merkbaar, een verminderd vermogen of verminderde geneigdheid om uit een bepaalde routine in het werk te treden, ja men kan bijna zeggen een .zekere onverschilligheid tegenover de partij, dat wil zeggen tegenover het lot van de arbeidersklasse en van het gehele Nederlandse volk.
Hoe uit zich deze onverschilligheid?~Het meest schrijnende voorbeeld is natuurlijk dat van een lid van de dagelijkse leiding van een belangrijk district, die op een gegeven ogenblik, als hij op zijn werk wordt gecontroleerd, mededeelt dat hij eigenlijk niets meer voelt voor het uitoefenen van zijn functie.
Maar er zijn meer voorbeelden, die minder in het oog lopen, maar daarom niet minder ernstig zijn. Ook partijgenoten die
bijvoorbeeld een leidende functie bezetten in vakverenigings- werk, en die dagelijks spreken over de noodzaak van eensge- zinde strijd van N.V.V.-ers en E.V.C.-ers, maar die in de prak- tijk geen enkel concreet resultaat blijken te boeken bij het ver- vullen van deze taak, die bij het ontstaan van acties onder de arbeiders achter de feiten aanhollen en onbekwaam blijken deze acties tot een goed resultaat te leiden, ook zij geven blijk van een dergelijke verslapping.
,.. ~ "Opfrissing van de kaders" was de leuze die op de boven- bedoelde partijbestuursvergadering werd opgesteld. Opfrissing van de kaders. Wat betekent dat? Dat betekent dat bij de be- zetting van iedere functie in de partij gelet zal moeten worden op de resultaten van de kameraden die deze functie zullen bezetten, en niet in de eerste plaats op hun bedrevenheid in het spreken.
Er zijn in de districten en in de afdelingen vele kameraden·
die bewezen hebben op een voortreffelijke wijze te begrijpen welke eisen er vandaag den dag gesteld worden aan de werk- zaamheid van een communist. En ongetwijfeld zijn er velen onder hen die nog niet op de post staan die hun, gezien hun bekwaamheden en hun successen bij het werk toekomt.
Er zijn, zoals gezegd, andere kameraden die wel, aan de basis of in de top, een leidende positie innemen maar die in hun functie reeds sinds jaar en dag de partij en de bevolking van hun rayon geen stap verder hebben gebracht.
Het partijcongres zal het vaste besluit moeten. nemen om in de komende tijd in deze zin een opfrissing van de kaders tot stand te brengen, dat de kameraden die in het jonge verleden de beste resultaten hebben geboekt, die zich hebben laten ken- nen als trouwe, toegewijde communisten, en die, al vertonen zij wellicht nog vele zwakheden bij hun werk, daarin de moge- lijkheden laten zien van een ontwikkeling tot goede partijlei- ders, op de belangrijkste posten worden geplaatst.
Beziet men deze taken voor het aanstaande congres van onze partij, dan behoeft het geen betoog meer van hoe vèrstrekken- de betekenis dit zal worden voor al ons verdere werk. En daar- mede is tegelijkertijd getekend van hoe groot belang een goede, een grondige voorbereiding van het congres van onder tot bo- ven is. De discussies op ledenvergaderingen en districtsconfe- renties zullen zich in deze vraagstukken moeten verdiepen, om aan het congres zijn juiste waarde te geven.
Door deze discussies en door het congres zelf zal onze partij, de enige partij die het Nederlandse volk een toekomst zal .bie- den, beter en krachtiger zijn werk kunnen doen.
MARCUS BAKKER
S1rÏjd -v~or de belangen -van de arheÏdersklasse Ïs de
-voorwaarde oDl 1e koDlen 1oi een na1Ïonaal eenheÏdsfron1
HET samenbundelen van alle krachten in het Nederlandse volk ter bevrijding van de Amerikaanse slavernij, is het onmiddellijke doel van de communisten. Nederland zal in vrij- heid en zonder oorlogsdreiging moeten kunnen beslissen, welke wegen het zal gaan om te komen tot sociale zekerheid, econo- mische vooruitgang en de grootst mogelijke politieke vrijheid.
Door de Amerikaanse overheersing worden onder alle lagen van de bevolking slachtoffers gemaakt, is er van sociale zeker- heid geen sprake, wordt Nederland economisch geruïneerd en worden de politieke rechten steeds meer tot een aanfluiting. De arbeiders en de kleine bezitters betalen het gelag. Achteruitgang o.a. in de voeding van de arbeiders, faillissementen bij kleine zakenlieden en middenstanders.
Voor de Amerikaanse overheersing geldt hetzelfde wat Sta- lin in 1901 schreef over het Russische absolutisme*):
"Maar zij, die door het Russische absolutisme onderdrukt en vervolgd worden, zijn niet te tellen. Het zijn er zoveel, dat het Russische despotis- me geen dag langer zou bestaan, wanneer zij allen zouden begrijpen wie hun gemeenschappelijke vijand is."
Zo is het ook heden ten dage met het Amerikaanse absolutis- me gesteld. Maar deze vaststelling is niet voldoende.
In het tot stand brengen van een gemeenschappelijk front tegen de gemeenschappelijke vijand, heeft de arbeidersklasse de grootste verantwoordelijkheid.
De burgerlijke en kleinburgerlijke groeperingen in ons land, ook al ondervinden zij de gevolgen van de Amerikaanse koloni- satie, missen nu eenmaal, zonder de ruggesteun van de arbei- dersklasse, de hardheid en daadkracht om de strijd tot het einde
toe vol te houden. •
Binnen deze groeperingen zijn er altijd die neigen tot com- promis of capitulatie.
Onder deze lagen van de bevolking tracht men door het Ame- rikaanse corruptie-systeem de strijdgeest te verzwakken door omkoping en bevoordeling, door groepen of individuen o~trouw
te laten worden aan het gemeenschappelijk doel: de bevdjding van Nederland van Amerikaanse overheersing.
De arbeidersklasse heeft de taak telkens weer de hinderpalen op te ruimen, die de Amerikaanse overheersers en hun collabo- rateurs opwerpen, en daardoor tot de kern van het nationaal
*) ]. W. Stalin, De Russische Sociaaldemocratisclie partij en haar eerstkomen- de taken, Politiek en Cultuur, Maart 1951. ·.
ver.Zet te worden en de voorhoede daarvan te vormen.
Dit front kan alleen tot stand komen indien de arbeiders niet afzien van actie, geen afstand doen van hun strijd voor hun dagelijkse belangen.
Dit is wel bewezen door het feit dat in verschillende bedrij- ven, o.a. in Amsterdam in de confectie-industrie door de actie van de arbeiders tegen ontslagen, ook de werkgever stelling nam tegen de Amerikaanse verordening van handelsbelemme- ringen.
Het nalaten van het organiseren van actie door de arbeiders, remt het totstandkomen van verbindingen met brede lagen van ons volk.
Een voorbeeld hiervan zijn de gebeurtenissen rondom de opdrachten aan de scheepsbouwindustrie van een 6-tal Sowjet- schepen. Het verbieden van deze bouw door Amerikaanse in- menging berooft de arbeiders van zeer veel werk. Maar ook honderden technische krachten, vanaf constructie-tekenaars tot ingenieurs, administratief en leidinggevend personeel worden hierdoor getroffen. Een krachtige en overtuigende actie van de scheepsbouwarbeiders zou in staat zijn om hen aan de zijde te brengen van degenen die tegen Amerikaanse inmenging en voor vrije handel met de Sowjet-Unie zijn.
Zo is de ontplooiing van een massabeweging voor de vrede in staat om de banden met alle lagen van de bevolking te ver- sterken en hen in de strijd voor de vrede te betrekken.
De arbeiders zullen echter daarom niet afzien van de strijd voor hun belangen. Op een zitting van het Centraal Comité van de Franse Communistische Partij heeft Auguste Lecoeur o.a.
dit gezegd:
"De werkgever die voor de vrede is, zal echter niet tot zijn arbeiders zeggen: Ik zal jullie niet meer uitbuiten. De voor de vrede strijdende ar- beider zal niet tot zijn baas zeggen: Wij houden op met onze strijd tegen de oorzaak van onze ellende en van de oorlog: het kapitalisme."
Bij alles wat wij doen moeten wij dan. ook de vraag stellen of dit in overeenstemming is met het doel wat wij ons gesteld hebben en of wij dit ddel daarmede een stap naderbij hebben gebracht. In dit licht willen wij ook de strijd voor de directe belangen van de arbeidersklasse zien.
De betekenis van de vakbeweging in deze strijd
In de strijd tegen de oorzaken van oorlog en ellende zijn de vakorganisaties onmisbare instrumenten. In het verdedigen van de directe belangen van de arbeiders is het noodzakelijk om over hechte en sterke vakorganisaties te beschikken. Een .vak- beweging die in staat is de arbeiders mobiel te maken bij het verdedigen van de dagelijkse belangen, bij het verdedigen en omhoogbrengen van het levenspeil der arbeiders, kan een voor- name rol spelen in het tot stand brengen van een verenigd Nationaal Front.
Het ontkennen dat de vakbeweging een van de belangrijkste instrumenten is bij het tot stand brengen van de strijd voor de directe en dagelijkse belangen, en als "school voor het commu- nisme", zou leiden tot het door Lenin zo zeer gecritiseerde standpunt van de "linkse" communisten. Deze "linksen" waren niet alleen tegen het werken in de reactionnaire vakorganisaties, maar demonstreerden hun minachting voor de massa, door het
"verzinnen van een splinternieuwe, zuivere "Arbeiders-Unie", die vrij is
· van burgerlijke-democratische vooroordelen en van de zonden der gilden- en vakbekrompenheid -een "Arbeiders-Unie", die naar het heet een marsa- organisatie zal zijn (zal!) en die als voorwaarde voor het lidmaatschap slechts (slechts!) "de erkenning van het radenstelsel en de dictatuur" eist."
Zo strafte Lenin de "linksen" af en veroordeelde ten scherp- ste het niet werken van communisten in de vakbeweging en het streven om aan de moeilijkheden daarvan te ontkomen, door allerlei wilde fantasieën bot te vieren.
Lenin leerde dat de vakorganisaties de beste verbindingen met de massa vormen en dat daarom de communisten hard- nekkig en volhardend aan het vakverenigingswerk moeten deelnemen.
In Nederland beschikken we zowel over reactionnaire vak- organisaties, als over een progressieve vakbeweging, de Een- heids Vak Centrale. Dit mag echter geen aanleiding zijn om het werken in de reactionnaire vakorganisaties na te laten. Er moet juist naar gestreefd worden om ook de eenheid van vak- beweging in Nederland te herstellen, en dat kan niet zonder dat de communisten, die in de reactionnaire vakorganisaties georganiseerd zijn, alles trachten te doen om de arbeiders onder de invloed van de agenten van het Amerikaanse oorlogskapitaal vandaan te halen. Zij moeten hen overtuigen van de noodzaak van een strijdgemeenschap met de E.V.C., om de arbeiders niet over te laten aan de Amerikaanse kwartiermakers in de vak- beweging.
Ook de communisten die in de E.V.C. zijn georganiseerd, moeten aan het vakverenigingswerk deelnemen. En waarom?
Het is niet voldoende dat er in de E.V.C. functionarissen zijn, die het werk opknappen. Het is onmogelijk dat zij dit werk met voldoende resultaat kunnen doen, indien niet een zo groot mogelijk aantal leden aan de uitvoering van dit werk deel- nèmen. Want de taak van de E.V.C. is het verdedigen van de belangen van de arbeiders; daartoe moeten de acties worden georganiseerd, worden voorbereid, en de verbindingen met de in de reactionnaire vakbeweging georganiseerde arbeiders tot stand worden gebracht.
Alleen goed doordachte en goed voorbereide acties kunnen succes opleveren.
Goed doordenken mag natuurlijk niet leiden tot blijven na- denken. Doorgaan met filosoferen, waar handelen vereist is, leidt tot passiviteit. Besluiten nemen en tot uitvoering brengen, zal echter alleen tot resultaat leiden, indien de besluiten niet
gedachteloos genomen zijn als voortzetting van traditie of ge- woonte.
Het tot stand brengen van de grootst mogelijke eenheid rond- om een of meer rechtvaardige eisen is de voorwaarde om tot actieve strijd te kunnen overgaan.
Deze eenheid van actie komt niet vanzelf (spontaan) tot stand. Zij komt tot stand naarmate wij er in slagen de arbei- ders duidelijker te laten zien welke rol de Uniehondsleiders spelen. op welke wijze zij niet de belangen van de arbeiders, maar de belangen van de ondernemers en regering verdedigen.
Daarbij is het uitermate schadelijk, arbeiders die nog ge- vangen zitten in de gedachtengangen van het reformisme of geloofsovertuigingen, te lijf te gaan met allerlei "radicalisme".
Auguste Lecoeur heeft op de reeds genoemde zitting van de C.P.F., in antwoord op André Stil, hoofdredacteur van L'Huma- nité, die van mening was dat de "opgewonden" stijl van zekere artikelen de middengroepen afschrikte, maar wel he:t best ge- schikt was om de arbeidersklasse in beweging te brengen, o.a.
gezegd dat "niets foutiever" was en verder:
"Wij hebben veel te winnen als wij ons ontdoen van deze wildheid in woorden en gebaren. Het is juist de opgewonden toon die leidt tot deze.
vernauwing, ook binnen de arbeidersklasse zelf."
Niet de opgewonden toon, maar het steeds opnieuw aan de orde stellen van de elementaire eisen van de arbeiders, en het werken daarvoor, zal de mogelijkheid van eenheid van actie scheppen.
Hoe beter het werk van de E.V.C. wordt uitgevoerd, des te eerder zullen wij erin. slagen het masker van de Unie-leiders af te rukken en de eenheid tot stand brengen.
Daarom is het een plicht van de communisten, zowel in de E.V.C. als in de Unie-bonden aan het vakverenigingswerk deel te nemen.
"Grote energie wordt alleen opgebracht voor een groot doei'•
Het bovenstaande is in duidelijke tegenstelling met de ook in onze rijen voorkomende opvattingen van spontaniteit.
Deze opvattingen van spontaniteit komen vanzelfsprekend het meest voor bij hen die de arbeiders moeten organiseren in de strijd voor hun belangen. De moeilijkheden, die daarbij onder- vonden worden, doen de neiging ont.staan om het werk van de vakbeweging te negeren; doen theorieën ontstaan, die neer- komen op het zich neer leggen bij de bestaande toestanden en alleen hopen op de ontwikkeling van spontane bewegingen, die vanzelf zouden moeten ontstaan.
Dan zien wij theorieën opgeld doen, zoals: "het moest eerst nog maar slechter worden"; het zich neerleggen bij de opvat- ting: "het zal nog wel slechter worden"; het gemakkelijk neer- schrijven van de woorden: "de arbeiders zullen in verzet ko- men"; zonder de organisatie van dit verzet ter hand te nemen.
