Vraag nr. 49 van 8 januari 1999
van de heer HERMAN SUYKERBUYK Europees Merkenbureau – Taalgebruik
De regeling uit 1993 voor het taalgebruik in het Europees Merkenbureau werd fel bekritiseerd. Deze regeling komt erop neer dat alle werktalen van de Europese Unie (EU) mogen worden ge-bruikt voor het indienen van aanvragen mogen worden gebruikt. Bij het instellen van een procedu-re na afwijzing van de vraag, moet echter worden gebruikgemaakt van het Engels, Duits, Frans, Spaans of Italiaans.
Kan de minister-president, ook belast met Europe-se Aangelegenheden, meedelen hoeveel maal van-uit Vlaanderen, na afwijzing, een procedure in één van de vijf voornoemde talen werd ingesteld en in welke van de vijf talen dat gebeurde ?
Aanvullend antwoord
Na raadpleging van het Europees Merkenbureau en de Dienst voor de Industriële Eigendom van het federale ministerie van Economische Zaken kan ik het volgende meedelen.
Het Europees Merkenbureau houdt in zijn statis-tieken geen rekening met de entiteiten van een lid-staat. Bijgevolg kunnen de gevraagde cijfers niet worden verschaft. De volgende indicatieve elemen-ten van antwoord kunnen echter wel worden mee-gedeeld.
a) De aanvraag voor een Gemeenschapsmerk moet gebeuren in één van de officiële talen van de Europese Unie. In het aanvraagformulier moet de aanvrager één van de talen van het Eu-ropees Merkenbureau, namelijk het Duits, En-gels, Frans, Italiaans of Spaans, als tweede taal kiezen. Indien de taal van de aanvraag niet één van de talen van het Europees Merkenbureau is, zal de tweede taal worden gebruikt in de zo-genaamde postregistratieprocedures en in de beroepsprocedure, tenzij de gedingvoerende partijen overeenkomen dat ze in die procedures een andere officiële taal van de Europese Unie als procestaal zullen hanteren.
Er zijn drie postregistratieprocedures, die zware gevolgen kunnen hebben op een aangevraagd en bekendgemaakt Gemeenschapsmerk en waarna een beroepsmogelijkheid bestaat bij de zogenaamde Board of Appeal van het Europees
Merkenbureau.
De eerste is de oppositieprocedure tegen de re-gistratie van een Gemeenschapsmerk, die kan uitmonden in de afwijzing van een Gemeen-schapsmerk. De procedure waarin de vervallen-verklaring van de rechten van de Gemeen-schapsmerkhouder wordt gevorderd, is de twee-de postregistratieprocedure. Ten slotte kan twee-de nietigverklaring van een Gemeenschapsmerk worden gevorderd.
b) De aanvragen voor een Gemeenschapsmerk die werden ingediend vanuit België, geven, wat de keuze van de eerste en de tweede taal betreft, het volgende beeld :
Eerste taal Tweede taal
Frans 757 Engels 1.132 Nederlands 733 Frans 535 Engels 192 Duits 28 Duits 21 Spaans 26 Spaans 19 Italiaans 10 Italiaans 6 Grieks 1 Fins 1 Zweeds 1 Totaal 1.731 Totaal 1.731
van dit verschijnsel.
c) Tot einde februari 1999 werden 12.367 opposities ingesteld tegen bekendgemaakte aanvragen van een Gemeenschapsmerk. In 309 gevallen waren ondernemingen van Belgische oorsprong be-trokken, ofwel als aanvrager, ofwel als opposi-tievoerder. De proceduretalen in deze gevallen waren de volgende : Engels 192 Frans 83 Duits 6 Spaans 4 Italiaans 1 Onbepaald 23
d) Tot einde 1998 werden 19 vorderingen tot ver-vallenverklaring of nietigverklaring ingediend. Geen enkele daarvan gebeurde door een Belgi-sche ingezetene of tegen een BelgiBelgi-sche houder van een Gemeenschapsmerk.
e) Tot einde februari 1999 werden 358 beroepen ingesteld tegen beslissingen van het Europees Merkenbureau. In 3 gevallen was de insteller een Belgische firma. In 2 van deze gevallen ver-liep de procedure in het Engels, in het andere in het Frans. Er werd geen beroep ingesteld tegen een Belgische onderneming.
