Vraag nr. 85 van 28 januari 1999
van de heer MARINO KEULEN
Literatuur- en leescultuursubsidies – Kritiek Re-kenhof
In zijn tiende boek met opmerkingen en informatie voorgelegd aan het Vlaams Parlement merkt het Rekenhof op dat inzake de subsidies ter bevorde-ring van de literatuur en de leescultuur, bij de con-trole van de afrekening betreffende de werking 1996 van een VZW bleek dat de VZW niet alle eigen inkomsten in de jaarrekening had opgeno-men. Bovendien bleek dat de administratie de afre-kening niet had getoetst aan de reservenormen op-genomen in het toelagebesluit. De VZW had de tweede reservenorm ruimschoots overschreden. Daarom weigerde het Rekenhof zijn visum te ver-lenen voor het subsidiesaldo.
Volgens de opmerkingen van het Rekenhof liet de minister totnogtoe na te antwoorden op deze op-merking (Boek van het Rekenhof 1998, blz. 97 – red.).
1. Om welke reden liet de administratie na de af-rekening te toetsen aan de reservenormen op-genomen in het toelagebesluit ?
2. Om welke reden heeft de minister nog geen ge-volg gegeven aan de opmerking van het Reken-hof ?
3. Heeft de minister reeds initiatieven genomen met betrekking tot deze problematiek ? Zo ja, welke ?
Antwoord
De opmerking die het Rekenhof op 28 november 1997 maakte, betrof de uitbetaling van het saldo van de werkingssubsidie aan de VZW Dietsche Warande & Belfort. Het Rekenhof weigerde de or-donnantie te viseren omdat de in het besluit opge-legde reservenorm werd overschreden. Het is niet zo dat de administratie nagelaten had de afreke-ning te toetsen aan de reservenormen. Wel was er een administratieve vergetelheid, die intussen werd rechtgezet.
Om de gestelde vragen te beantwoorden, dien ik echter in te gaan op de gebruikelijke procedure.
1. In de regel wordt bij de toekenning van subsi-dies voor een jaarwerking bepaald dat bij
afslui-ten van het boekjaar de reserve maximaal 10 % van de dat jaar toegekende subsidie mag bedra-gen (eerste reservenorm) en dat de gecumuleer-de reserve niet hoger mag liggen dan 20 % van de gemiddelde totale uitgaven (tweede reserve-norm).
Niet zelden zorgt dit voor problemen, omdat or-ganisaties een planning opstellen over meerdere jaren, omdat er onverwacht extra inkomsten worden ontvangen, of omdat bepaalde uitgaven niet dienen te gebeuren omdat bepaalde activi-teiten worden afgelast. Vooral de planning over een langere termijn speelt specifiek voor de tijd-schriften, waarvan men moeilijk kan verwach-ten dat zij een boekjaar zonder enige reserve zouden afsluiten. Bij het begin van de volgende jaargang dienen er immers opnieuw drukkosten te worden betaald, is er personeel dat moet wor-den betaald, enzovoort. Om die rewor-den wordt in het toekenningsbesluit doorgaans bepaald dat afwijkingen op die reservenormen kunnen wor-den toegestaan, mits verantwoording door de administratie, het gunstig advies van de Inspec-tie van Financiën en het akkoord van de be-voegde minister(s).
In het dossier waarvan sprake werd een fout ge-maakt doordat de administratie, na het gunstig advies van de Inspectie van Financiën te hebben ontvangen, het dossier voor betaling aanbood. Verkeerdelijk was het dossier terechtgekomen bij de dossiers die geen afwijking vereisten, waardoor het dus niet voor akkoord werd voor-gelegd aan de functioneel bevoegde minister. De opmerking van het Rekenhof betrof dus ei-genlijk louter een procedurefout.
2. Intussen werd de opmerking echter beant-woord, waarbij ik mijn uitdrukkelijk akkoord gaf voor de afwijking en de uitbetaling van het saldo. Op 18 december 1998 werd dit beant-woord door het Rekenhof als volgt : "Gelet op de door u verstrekte toelichting en de verleende afwijking van de reservenorm, kan de saldosub-sidie opnieuw in vereffening worden gesteld". Ik meen dat de Vlaamse volksvertegenwoordi-ger hieruit kan afleiden dat er zich geen echte onregelmatigheid heeft voorgedaan.
