Vraag nr. 25 van 19 januari 2005
van de heer LUK VAN NIEUWENHUYSEN Taalwetwijzer – Regelgevend kader
In het Jaarverslag 2002-2003 van het Steunpunt Taalwetwijzer lees ik dat het tijdens de geëvalueer-de periogeëvalueer-de duigeëvalueer-delijk is geworgeëvalueer-den dat het Steunpunt een regelgevend kader nodig heeft waarin de bevoegdheden duidelijk worden gedefinieerd. Er wordt gesteld dat op dit ogenblik in een grijze zone wordt gewerkt en dat het Steunpunt admi-nistratief gezien zelfs niet eens bestaat. Er wordt op gewezen dat dit met zich meebrengt dat er steeds met de meeste omzichtigheid moet worden gewerkt, om aldus te vermijden dat de bevoegd-heden van andere diensten zouden worden door-kruist.
In het verslag wordt gesteld dat een duidelijke rege-ling het ook mogelijk zou maken om het Steunpunt beter te profileren, zowel binnen als buiten de Vlaamse administratie.
1. Wat is de analyse van de minister terzake ? 2. Werden er al voorbereidingen getroffen om aan
de opmerkingen tegemoet te komen ? Antwoord
1. Op 22 september 2000 ging de Vlaamse Regering akkoord met een actieplan van de minister bevoegd voor Hoofdstedelijke Aangelegenheden om de taalwetgeving beter te doen naleven. De belangrijkste aanleiding hiervoor was een aantal klachten over de gebrekkige toepassing van de taalwetten in het tweetalige gebied Brussel-Hoofdstad. Het plan voorzag in de uitbouw van een nieuwe dienstverlening inzake taalwetgeving binnen de Vlaamse administratie.
In uitvoering daarvan werd het Steunpunt Taalwetwijz er opgericht binnen de cel Administratieve Coördinatie Brussel van het ministerie. Er werd hiervoor één adjunct van de directeur-jurist belast met de behandeling van de vragen en klachten. Voor de admini-stratieve en logistieke ondersteuning (onder
meer het versturen van bestelde brochures en folders, het databeheer, enzovoort) wordt een beroep gedaan op twee administratieve mede-werkers van de cel Brussel.
Iedereen die vragen of klachten heeft over de toepassing van de taalwetten in Brussel én in
Vlaanderen kan hiervoor terecht bij het Steunpunt Taalwetwijzer.
Het steunpunt heeft zich hierbij ontwikkeld tot het aanspreekpunt van de Vlaamse over-heid inzake taalwetgeving.
De klachtenbegeleiding van de Taalwetwijzer overstijgt duidelijk de Vlaamse administra-tieve overheden en het taalgebruik in bestuurs-zaken.
Het taalgebruik in bestuurszaken maakt slechts 48% uit van de totaliteit van de dossiers. Ook het taalgebruik in onderwijs, gerechtszaken, bedrijfsleven en consumentenzaken is aan de orde.
Verder moet ook worden vastgesteld dat slechts 31,5% van de behandelde cases geli-eerd zijn aan de Brusselse taalproblema-tiek. Binnen dit aandeel is er dan weer een duidelijke oververtegenwoordiging van vragen en klachten over de verzorgingssector in vergelijking met het Nederlandse taalge-bied: tien van de 49 "Brusselse" dossiers in de categorie bestuurszaken hebben betrekking op een gebrekkige Nederlandstalige dienstverle-ning door verzorgingsinstellingen in situaties waarin ze onderworpen zijn aan de taalwet-ten.
Dit aspect ligt duidelijk in het verlengde van de geregeld opduikende taalincidenten die zich voordoen in de Brusselse ziekenhuizen en spoeddiensten, waardoor de discussie over de oprichting van een federaal meldpunt voor taalklachten ook steeds weer opduikt.
van de taalwetgeving is het niet mogelijk om vanuit de Vlaamse Gemeenschap alleen een taalklachten- of taalombudsdienst met sterke bevoegdheden te organiseren.
Dit in tegenstelling tot de Vlaamse Ombuds-dienst, die wel een decretale basis heeft. De Ombudsdienst, opgericht bij decreet van 7 juli 1998, heeft als opdracht klachten te onderzoe-ken die betrekking hebben op de werking van de eigen administratieve overheden van de Vlaamse Gemeenschap en het Vlaams Gewest. De ombudsfunctie fungeert bijgevolg als een katalysator om klachten over de werking van de eigen overheidsinstellingen op te lossen ofte kanaliseren.
Bovendien kan deze ombudsfunctie slechts ten aanzien van andere administratieve overheden worden uitgeoefend indien de wetgever deze overheden belast heeft met taken die tot de bevoegdheid van de Vlaamse Gemeenschap of het Vlaams Gewest beho-ren. In casu overstijgt de klachtenbegeleiding van de Taalwetwijzer zowel de werking van Vlaamse administratieve overheden als het taalgebruik in bestuurszaken.
2. Zowel de positionering als de opdrachtom-schrijving van de Taalwetwijzer behoeven mijns inziens geen specifiek regelgevend kader. Dit kan (zoals voor alle andere administratieve diensten) bij de Vlaamse overheid geregeld worden binnen het vigerende bestuurlijke en organisatorische kader.
