Read Ebook {PDF EPUB} Geheimen van het Wilde Woud by Tonke Dragt
Geheimen van het wilde woud.
Twijfelen of doen? Maak je studiekeuze. Ontdek jouw opleiding tijdens onze Online Open Avond op woensdag 9 juni . Doe mee aan livesessies, stel al je vragen en check onze radioshow.
De Samenvatting:
Ridder Ristridin die gaat naar het wilde woud. Koning Dagonaut had hem bij hem geroepen en die had tegen hem gezegd:
“Ik heb vreemde geruchten vernomen van het Wilde Woud, van ruwe rovers en gevaarlijke stammen, van bosgeesten en Mannen in het Groen. Ik wil dat u onderzoekt wat daar van waar is. U de meest beproefde van mijn Zwervende Ridders. En zo gaat hij dus op naar het wilde woud “.
Ridder Ristridin die vertrok in de herfst en zou in de lente weer terugkeren naar zijn kasteel. En daar zou hij al zijn vrienden uitgenodigd, dus ook ridder Tiuri en Piak zijn schildknaap. Dus ze gaan op weg.
Daar aangekomen blijkt hij er niet te zijn. Prins Iridian en Ridder Arturin zijn er wel. Arturin zegt dat Ristridin voor het laatst op Kasteel Islán gezien is. Arturin is de broer van Ridder Ristridin. Piak en Tiuri gaan daar heen. Het is daar heel geheimzinnig, maar Ristridin is er niet.
Ze trekken door het Wilde woud, waar ze Marius ontmoeten. Marius is een vriend van Tiuri. Die heeft hij ontmoet in het vorige boek. Toen Tiuri een brief aan de koning moest brengen. Hij noemt Tiuri zijn Vriend hij is niet helemaal normaal, daarom noemt Tiuri hem ook Dwaas i.p.v Marius.
Hij zegt Ristridin gezien te hebben toen die iets in een boom kerfde. Ze gaan op zoek naar die boom en vinden hem. Er staat in:
Ter nagedachtenis aan ridder Arwout, aan Ilmar en velen van onze getrouwen verraderlijk door vijanden verslagen, zij rusten in vrede hun dood worde gewroken ik vergeet hen niet.
Ristridin van het zuiden.
Op de terugweg naar het kasteel terug, worden Marius en Tiuri gevangen genomen door de Rode Ruiters. Piak ontsnapt en gaat hulp halen.
Ondertussen zitten Tiuri en Marius bij de Zwarte Ridder gevangen. Tijdens een schaakspel ontdekt Tiuri dat de Zwarte Ridder, die hun gevangen heeft, de broer is van Prins Iridian en zijn koninkrijk wil aanvallen. Jaro, dat was een Rode Riuter die helpt Tiuri en Marius ontsnappen. Tehalon, de leider van de mannen in het groen, die in het Wilde Woud wonen, brengt Piak en de rest weer samen.
Tiuri wil de koning zo snel mogelijk waarschuwen dat er gevaar dreigt. Tehalon zegt dat er ergens een gong is waarmee zij de koning kunnen waarschuwen. Piak en Tiuri gaan er heen via een verborgen bergpas. Tiuri is zwaargewond maar luidt de gong en het plan is geslaagd. Er wordt wel gevochten tegen Eviellan. Maar het rijk van Koning Dagonaut wint. Er worden wel veel ridders vermoord. En de Zwarte Ridder leeft nog steeds. Maar niet lang meer. En Piak en Tiuri hebben het niet meegemaakt. Nee, hun rusten in een dorp, waar ze Ridder Ristridin ontmoeten.
Hij lijkt gevangen te zijn geweest door de Heer van Islán, die samen heulde met de Zwarte Ridder. Maar ondertussen geeft de Zwarte Ridder niet op en strijdt door. Op het laatste wil hij een zwaardgevecht met zijn broer Prins Iridian, Hij verliest en gaat dood, maar omdat hij met een vergiftigd zwaard vocht ging Prins Iridian ook dood. Hij wou graag winnen en daarom vocht hij met een giftig zwaard.
Tehalon die werd weer Meester van het Wilde Woud, dat was hij immers al, maar de Zwarte Ridder had hem dat afgenomen. Koning Dagonaut die geeft iedereen een opdracht. Tiuri en Piak die mogen verlof om naar het Grote Gebergte te gaan. Piak die woonde voordat hij de schildknaap werd van Ridder Tiuri in het Grote Gebergte dus ze weten de weg. En zo gaan hun op weg naar het Grote Gebergte.
En zo heerste er overal weer vrede.
Het onderwerp:
Het onderwerp van het verhaal vind ik wel leuk. Het draait echt om ridders en om de middeleeuwen, en doordat ik het vorige boek ook al heb gelezen sprak het mij wel aan.
Want dit is een vervolg daarvan. Nee, het is niet uitgekomen wat ik van te voren van het boek verwachtte. Hij was nog veel leuker. Ik had hem eigenlijk best saai verwacht, en dat was het boek totaal niet!
Ik wist al wel veel van het onderwerp, maar het heeft me nog wel veel nieuwe kanten laten zien. Ik wist nog niet alles. Ik wist bijvoorbeeld nog niet dat bijna alle ridders ook schildknapen hadden. Ik dacht dat Tiuri dat alleen had omdat hij nog zo jong is.
Ik ben niet anders gaan denken over het onderwerp. Ik heb er wel veel van geleerd.
Ik verwachtte zoals ik net ook al zei, dat het onderwerp nog redelijk saai zou zijn. Maar er zat heel veel spanning in en die spanning maakte het juist leuk.
Er komt niet echt een mening uit het verhaal over het onderwerp. Het onderwerp is eigenlijk: Ridders en de middeleeuwen en dat zijn hun en daar gaat het boek over dus ze hebben er niet echt een mening voor.
Het wordt grondig uitgewerkt het onderwerp. Want het hele boek draait om het onderwerp.
Ik heb het vorige boek gelezen van Tonke Dragt, en daarvan was dit een vervolg. Ik vond dat andere boek wel iets leuker. Want daar gebeurt toch nog meer avontuur in.
De gebeurtenissen:
De belangrijkste gebeurtenis vind ik de gebeurtenis dat Tiuri op de gong slaat. Dan is Tiuri heel ziek en met zijn laatste krachten kan hij nog net op de gong slaan. De eerste keer heel zachtjes maar later word het harder. En het plan is geslaagd want er komt snel hulp uit het rijk van Koning Dagonaut.
Het verhaal bevat heel veel verschillende gebeurtenissen. En heel veel verschillende avonturen. Daarom bleef het verhaal mij ook boeien en daardoor had ik het boek ook snel uit. Het maakt je erg nieuwsgierig, elke keer weer. Dan ontmoet Tiuri die weer en dan die weer. Doordat hij en Piak veel belevenissen meemaken is het ook echt een heel leuk boek. De gebeurtenissen komen wel logisch voort uit elkaar. Het is altijd een vervolg op iets.
De meeste gebeurtenissen zijn wel spannend. Het zijn natuurlijk ook ridders die erin spelen en ridders die maken altijd wel spannende gebeurtenissen mee, het zijn ook niks voor niks ridders. Het potje schaken van de Zwarte Ridder en Tiuri vind ik wel heel spannend. Want dat draait om leven en dood. En dat lees je niet in een keer uit, nee ze stoppen elke keer weer en dan gaan ze een andere keer weer verder.
De gebeurtenissen in het verhaal hebben me niet aan het denken gezet.
De sfeer is altijd wel spannend. Want Tiuri die was zelf ook af en toe wel bang. En dan word je er zelf ook een beetje bang van en ga je, je eigen ook inleven hoe het zou zijn als ik daar zou zitten. En dat ik als ik zulke dingen zou moeten mee maken heel erg blij ben dat ik geen ridder ben.
Net zoals ik net al zij, de gebeurtenissen hadden wel een beetje invloed op mij want ik leefde me helemaal in hoe het zou zijn als ik daar gezeten zou hebben.
Het verhaal wordt wel goed ingevuld. Vind ik zelf. En als ik het zelf zou hadden moeten aanvullen had ik dat ook niet erg gevonden want dat vind ik altijd wel leuk.
Ik heb zelf gelukkig nog nooit zo’n gebeurtenis meegemaakt.
Ik heb het vorige boek van Tonke Dragt ook gelezen. En dat is hierop een vervolg. Dat boek heet: “De brief voor de Koning”. Daar gaat het ook over Tiuri. Alleen dan is het nog geen echte ridder maar gaat hij in de nacht dat hij ridder zou worden op weg. Voor een opdracht. En die opdracht is dan om een brief naar de koning te brengen. Ik vond dat boek op zich wel mooier. Dan gebeuren er veel meer dingen die mij echt interesseren.
De personages.
De hoofdpersoon is Tiuri. Maar eigenlijk zou je ook kunnen zeggen dat er twee hoofdpersonen zijn. Dat zijn dan: Tiuri en Piak. Want er zijn ook hele stukken die gaan over Piak. Tiuri dat is wel een echte held. Want hij gaat het wilde woud in om ridder Ristridin op te zoeken en om meer te weten te komen over de geheimen over het wilde woud. En hij ontdekt daar heel veel. Hij zorgt ook dat ridder Ristridin vrij komt.
Ik kan me eigen niet echt goed verplaatsen in de problemen van ridder Tiuri. Want voor mij is dit allemaal zo onwerkelijk. Ik bedoel, ik ben een meisje en hij is jongen, en hij vind zulke avonturen leuk terwijl ik er niet aan zou denken om zulke dingen mee te maken. Ik vind het leuk om het te lezen, maar ik zou het niet willen mee maken, het lijkt mij allemaal veel te spannend.
Ridder Tiuri en al zijn andere vrienden die ook ridders zijn of schildknapen of dochters van koningen of prinsen zijn voor mij echte mensen. Die ook nu nog zouden kunnen leven, hoewel het meer Middeleeuws is, en mensen zoals die Groene mensen in het Wilde Woud die zouden niet echt kunnen zijn. Dat is zo apart.
Ik bewonder Tiuri en Piak erg. Want het is natuurlijk niet niks om zo jong al in een eng bos rond te lopen. Waar je de weg niet weet en waar erg enge dingen gebeuren. En de eigenschappen van de Zwarte Ridder haat ik af en toe gewoon. Hij doet net alsof Tiuri zijn gast is, maar ondertussen mag Tiuri niet weg.
Niemand in het boek heeft mij beïnvloed.
Het gedrag van Piak en Tiuri die bewonderde ik wel maar het heeft mij niet aan het denken gezet. Ja, ik dacht wel toen de Zwarte Ridder hem gevangen nam: “Wat zou Tiuri nou denken”? Maar verder ook niet.
Ik kom het meest te weten over Tiuri en Piak. Maar die kende ik natuurlijk ook van het vorige boek. Ook van de Zwarte Ridder kom ik meer te weten. Het was zoveel dat ik het wel begreep.
Ik moet niet veel zelf invullen over de personen die meespelen. De gedachte wordt meestal wel gezegd. En af en toe staat de gedachte er pas later geschreven maar dat vond ik ook helemaal niet erg.
Eigenlijk blijft iedereen hetzelfde in het verhaal. Alleen Tiuri niet die word wat meer volwassen. En dan vindt hij Isadoro weer leuk en de andere keer vindt hij Lavinia weer leuk. Isadoro is de dochter van de heer van Islan, en Lavinia is de dochter van heer Rafox.
Met de beslissing van iedereen ben ik het wel mee eens. Tiuri en alle andere ridders nemen goede beslissingen. Alleen ridder Bendoe een keer niet.
Want hij gaat niet naar het Wilde Woud, nee hij gaat naar Deltaland. Omdat er gezegd word dat Ridder Ristridin naar Deltaland is gegaan. En hij vertrouwd Tiuri niet, omdat hij nog zo jong is. En ik was als ik hem zou zijn met Ridder Tiuri meegegaan. Ook om hem te beschermen.
Ridder Tiuri dat is de hoofdpersoon van het boek, en ik vind dat hij het probleem, dat is dus dat Ridder Ristridin spoorloos is en later dat er een aanval op komst is en dat pakt hij vind ik heel erg goed aan. Ik zou zoveel lef als Tiuri nooit hebben.
In het boek zijn er heel andere normen en waarden dan ik leef. Maar het is ook wel in een heel andere tijd. Het is echt een middeleeuws boek. En in de middeleeuwen was alles nog heel anders. De normen en waarden worden niet heel erg benadrukt. Tiuri die is ridder en die moet volgens mij een schildknaap hebben. Dat hebben alle ridders ter bescherming. Dat vind ik wel goede normen en waarden. En voordat ze ridder werden moesten ze ook nog bewijzen dat ze wel ridder mochten worden. Dat ze er wel goed in waren.
De bouw van het verhaal:
Ik vind dat alles wel goed met elkaar samen hangt. Van iedereen die een rol heeft in het boek krijg je iets te weten. Ja, van de hoofdrolspelers natuurlijk iets meer. Maar dat is toch logisch.
Het verhaal is heel spannend. Want het gaat over ridders en ridders maken natuurlijk hele spannende dingen mee.
Het verhaal is ook boeiend. Want doordat er spannende dingen gebeuren wil je weten hoe het afloopt en daardoor bleef het boek mij ook boeien.
Hoewel het wel heel saai lezen is, vind ik zelf. De lettertype bedoel ik daarmee.
De bouw van het verhaal is wel goed vind ik. Af en toe zijn er plaatjes te zien en het volgt meestal wel naar elkaar de gebeurtenissen. Maar door de bouw werd het boek voor mij niet interessanter om te lezen. Ik vond het in ieder geval al wel een leuk boek.
Er zijn meerdere verhaallijnen. Het gaat wel de hele tijd over hetzelfde probleem, maar Piak die maakt heel veel mee en Tiuri. En dat zijn verschillende verhalen en gebeurtenissen.
Nee, er wordt niet met de tijd gespeeld. Het speelt zich de hele tijd in de middeleeuwen af en er gaan ook niet opeens jaren voorbij.
De bouw past wel goed bij het onderwerp ja. Want het gaat over ridder Tiuri en over de middeleeuwen. Het gaat dus eigenlijk over ridders en middeleeuwen en daar komt de bouw van het boek ook wel op neer.
Er zitten wel wat terugblikken in het verhaal. En daar ben ik wel blij mee, want het is zo’n dik boek dat je af en toe wel vergeet wat er daarvoor is gebeurd en daarom vond ik het wel fijn.
Ik vind het eind eigenlijk redelijk verrassend. Dan houden de twee zonen van koning Unauwen een tweestrijd. En dan wint prins Iridian, maar uiteindelijk gaat hij ook nog dood omdat prins Viridian, dat is de Zwarte Ridder met een giftig zwaard speelde. Het heeft wel een goed einde. Er blijft niks onduidelijk, daar ben ik wel blij om. Want anders dan zit je nog zo in het verhaal, en dan ben je zo benieuwd hoe het afloopt!
Taalgebruik:
Het verhaal is niet echt lastig om te lezen.
Wat mij opviel was dat iedereen elkaar met u aansprak. Zelfs tegen heel jonge mensen. Dat was heel vroeger maar nu niet meer. Maar het speelt ook in de middeleeuwen.
Er worden heel veel gedachten beschreven. Dat is wel fijn, want dan weet je ook echt hoe mensen zich voelen. Soms worden ze wat later gegeven, maar goed het gaat erom dat ze beschreven worden.
Ik vond het op een gegeven moment wel een beetje saai worden. Het gaat de hele tijd om die Zwarte Ridder en om Tiuri die gevangen zit. Dat werd soms wel een beetje saai, maar gelukkig gebeurden er ook spannende dingen, dus die zorgen er weer voor dat ik het boek weer leuk vond.
De taal die past wel bij de personages. Er wordt niet echt speciaal oude taal gebruikt. En iedereen die zegt u tegen elkaar en soms dan staat er bijvoorbeeld: “o geve dat hij in de hemel komt”. Maar dat is ook echt ouderwets. En dat hoort er ook bij. Omdat het echt in de middeleeuwen speelt.
Mijn mening over het boek:
Ik vond het een heel leuk boek. Dat kwam omdat er heel veel spanning in zat. Altijd was er wel weer iets waar ik nieuwsgierig van werd.
Ook vond ik het leuk omdat alles in de middeleeuwen gebeurd. Toen was er in ieder geval nog een beetje spanning in het leven. Nou gebeuren zulke dingen helemaal niet meer. En daarom vond ik het ook leuk om te lezen.
Ik had het vorige boek ook gelezen, en daar was dit een vervolg op, dus ik wou wel eens weten hoe het met Tiuri ging. Het is dus een heel leuk boek omdat er spanning in zit en het is elke keer weer verrassend hoe alles afloopt.
Geheimen van het Wilde Woud.
Er is geen plek waar je zo snel kunt verdwalen als in het Wilde Woud, het spannende en mysterieuze vervolg op De brief voor de koning .
Er is geen plek waar je zo snel kunt verdwalen als in het Wilde Woud, het spannende en mysterieuze vervolg op het door Netflix verfilmde De brief voor de koning van Tonke Dragt.
Er is geen plek waar je zo snel kunt verdwalen als in het Wilde Woud, het spannende en mysterieuze vervolg op het door Netflix verfilmde De brief voor de koning van Tonke Dragt.
Samenvatting.
EEN JONGE RIDDER. EEN BETOVERD WOUD. EEN LEVENSGEVAARLIJKE ZOEKTOCHT.
Een van de trouwste ridders van de koning is vermist. Het Wilde Woud, daar zou hij heen gaan, maar uit dat Woud komen velen niet terug. Toch gaat Tiuri, op zijn zwarte paard Ardanwen, daar naartoe. Hij vindt een duistere burcht, een geheimzinnige jonkvrouw, hij speelt een schaakspel op leven en dood… Tiuri komt oog in oog te staan met een nietsontziende vijand die een laffe aanval op de koning voorbereidt. Kan een
zeventienjarige jongen het koninkrijk redden?
‘Een echte klassieker’ – The Sunday Times.
‘Betoverend avontuur voor jong en oud’ – Metro.
Geheimen van het Wilde Woud is het vervolg op De brief voor de koning , dat verschenen is in 30 talen en als eerste Nederlandstalige boek is verfilmd door Netflix.
Een jonge ridder. Een betoverd woud. Een levensgevaarlijke zoektocht.
'Er is geen plek waar je zo snel kunt verdwalen als in het Wilde Woud. ' Een van de ridders van de koning is vermist. Tiuri krijgt de gevaarlijke opdracht hem te vinden. Samen met zijn vriend Piak vertrekt hij naar het Wilde Woud. Over het Wilde Woud worden vreemde verhalen verteld:
van ruwe rovers en bosgeesten, van doodlopende dwaalwegen en ruïnes, en van mysterieuze mannen in het Groen. 'Een echte klassieker' - The Sunday Times.
'Dit boek verdient lezers van alle leeftijden' - Sunday Express.
'Betoverend avontuur voor jong en oud' - Metro.
'. bevat alle essentiële ingrediënten van een tijdloos avontuur: een echte held, vriendschap, liefde, moed, loyaliteit, ridderlijkheid. en laaghartige schurkenstreken' - Lancashire Evening Post.
Een jonge ridder. Een betoverd woud. Een levensgevaarlijke zoektocht.
'Er is geen plek waar je zo snel kunt verdwalen als in het Wilde Woud. ' Een van de ridders van de koning is vermist. Tiuri krijgt de gevaarlijke opdracht hem te vinden. Samen met zijn vriend Piak vertrekt hij naar het Wilde Woud. Over het Wilde Woud worden vreemde verhalen verteld:
van ruwe rovers en bosgeesten, van doodlopende dwaalwegen en ruïnes, en van mysterieuze mannen in het Groen. 'Een echte klassieker' - The Sunday Times.
'Dit boek verdient lezers van alle leeftijden' - Sunday Express.
'Betoverend avontuur voor jong en oud' - Metro.
'. bevat alle essentiële ingrediënten van een tijdloos avontuur: een echte held, vriendschap, liefde, moed, loyaliteit, ridderlijkheid. en laaghartige schurkenstreken' - Lancashire Evening Post.
Langzaam liep ridder Ristridin verder. De sneeuw kraakte onder zijn voeten en nu en dan braken er takjes af. Verder geen geluid. Hij voelde zich als een reiziger in het Land van de Dood. Dit was het Wilde Woud, waar Dagonout koning was, al had hij het nooit betreden en wist hij niet welke geheimen het verborg. En ik? dacht Ristridin. Ik die ze ontraadseld heb, zal ik er ooit levend uit komen om te vertellen wat ik weet? Ridder Tiuri en zijn vriend Piak gaan op zoek naar ridder Ristridin, want hij is nooit teruggekeerd in zijn kasteel. Er worden vreemde verhalen verteld over het Wilde Woud: van ruwe rovers en bosgeesten, van doodlopende dwaalwegen en ruïnes, en van mysterieuze Mannen in het Groen.
Tonke Dragt.
Antonia "Tonke" Johanna Dragt (born 12 November 1930) is a Dutch writer and illustrator of children's literature. Her book De brief voor de Koning was chosen as the best Dutch youth book of the latter half of the twentieth century.
Contents.
Contents [ edit | edit source ] Biography [edit] [ edit | edit source ]
Antonia Johanna Dragt, better known as Tonke Dragt, was born in 1930 in Batavia on the Dutch East Indies (currently Jakarta in Indonesia). She spent the largest part of her youth there, including three years in a Japanese prisoner's camp during the Second World War between 1942 and 1945. She came to the Netherlands with her family after the war. She studied at the Academy of Visual Arts in The Hague and worked afterwards
as a drawing teacher in secondary schools, living in The Hague. [1]
Tonke Dragt first published stories in the magazine Kris Kras , and her first book appeared in 1961. [2] She became one of the best known Dutch youth authors in 1962 with her second book, De brief voor de koning ( "The Letter for the King" ), which won the Gold Pen award ( Gouden Griffel ) for the best Dutch youth book of the year. She continued to produce at a high rhythm during the 1960s, but massively reduced the output of new work in the next decades, although collections of older short stories filled up many of the gaps. [3]
Apart from writing and illustrating her own books, Tonke Dragt also made illustrations for some other books, including work by Paul Biegel, E.
Nesbit, Rosemary Sutcliff, and the novel Elidor by Alan Garner. [4]
Style and themes [edit] [ edit | edit source ]
Many of the books and stories by Tonke Dragt are situated in a fantasy or science fiction environment, although usually closely related to or intertwined with the real world. [2] De brief voor de koning , Geheimen van het Wilde Woud , and a few short stories, are set in a fictional medieval world. Torenhoog en mijlenbreed , Ogen van tijgers , and related stories, are near-future science fiction stories, where the action happens on Venus and Earth. De Torens van Februari alternates between our world and a parallel world. De Zevensprong is most firmly set in a realistic setting.
Tonke Dragt uses elements of legends and fables, most clearly in Verhalen van de tweelingbroers . Her stories are mainly focused on one or a few male protagonists, often teenagers. They go on a personal quest, a search that may be externalized in an item like the letter in De brief voor de koning , but which results in a discovery of their own persona. [2]
Success of The Letter for the King [edit] [ edit | edit source ]
The book The Letter for the King (Dutch: De brief voor de Koning ) has sold over 1 million copies so far. [5] The book has been translated many times, and reached its 22nd printing in Dutch in 2007. [6]
In 2007, it premiered as a musical theater piece. This was the second theater production based on the works of Tonke Dragt, after an adaptation of De Zevensprong . [6]
The movie based on the book, starring Derek de Lint was released in the summer of 2008. [7] Tonke Dragt is now considered to be the greatest Dutch female writer for children. [5]
Geheimen van het Wilde Woud.
Tonke Dragt werd op 12 november 1930 geboren in Batavia (thans Jakarta, de hoofdstad van Indonesië), waar ze een gelukkige jeugd beleefde.
Deze mooie tijd kwam tot een einde toen Japan het land, dat toen nog Nederlands Indië heette, in 1942 bezette. De hele familie Dragt werd net als alle andere Nederlanders in een kamp opgesloten. Toch heeft ze daar niet alleen maar slechte herinneringen aan. In het kamp was er te weinig van alles. Er waren ook te weinig boeken. Dragt ging daarom samen met een vriendinnetje boeken maken. Dat er ook te weinig papier was hield ze niet tegen. Ze schreven op alles wat ze konden vinden: op vreemde stukjes papier, oude blaadjes en zelfs op wc-papier.
Na de oorlog verhuisde de familie Dragt naar Nederland. Hier behaalde Tonke haar diploma H.B.S.-B en volgde ze een opleiding aan de Academie voor de Beeldende Kunsten in Den Haag, waarna ze tekenlerares werd op een middelbare school in Rijswijk. Omdat ze moeite had met orde houden vertelde ze haar leerlingen verhalen. Zo kreeg ze de leerlingen stil en verduidelijkte ze haar opdrachten. Al snel werden deze verhalen gepubliceerd in het kinderblad Kris Kras. In 1961 verscheen haar eerste boek, Verhalen van de tweelingbroers. Het jaar daarop verscheen De brief voor de koning, dat in 1963 tot kinderboek van het jaar werd uitgeroepen.
In 1971 kreeg Tonke Dragt voor Torenhoog en mijlenbreed de Nienke van Hichtum prijs. En in 1990 kreeg ze voor Het geheim van de klokkenmaker een Vlag en Wimpel.
In 2004 werd De brief voor de koning bekroond met de Griffel der Griffels.
Samenvatting.
Er is geen plek waar je zo snel kunt verdwalen als in het Wilde Woud, het spannende en mysterieuze vervolg op De brief voor de koning.
EEN JONGE RIDDER. EEN BETOVERD WOUD. EEN LEVENSGEVAARLIJKE ZOEKTOCHT.
Een van de trouwste ridders van de koning is vermist. Het Wilde Woud, daar zou hij heen gaan, maar uit dat Woud komen velen niet terug. Toch gaat Tiuri, op zijn zwarte paard Ardanwen, daar naartoe. Hij vindt een duistere burcht, een geheimzinnige jonkvrouw, hij speelt een schaakspel op leven en dood… Tiuri komt oog in oog te staan met een nietsontziende vijand die een laffe aanval op de koning voorbereidt. Kan een
zeventienjarige jongen het koninkrijk redden?
‘Een echte klassieker’ – The Sunday Times.
‘Betoverend avontuur voor jong en oud’ – Metro.
Geheimen van het Wilde Woud is het vervolg op De brief voor de koning, dat verschenen is in 30 talen en als eerste Nederlandstalige boek is verfilmd door Netflix.
Geheimen van het wilde woud.
Twijfelen of doen? Maak je studiekeuze. Ontdek jouw opleiding tijdens onze Online Open Avond op woensdag 9 juni . Doe mee aan livesessies, stel al je vragen en check onze radioshow.
Samenvatting.
In dit vervolg op “De brief voor de koning” krijgt ridder Ristridin de opdracht om op onderzoek uit te gaan in het Wilde Woud. Koning Dagonaut heeft hem die opdracht gegeven om de reden dat er geruchten waren van Mannen in het Groen, bosgeesten, rovers en andere gevaarlijke groepen mensen. Ristridin moet uit gaan zoeken of die geruchten ook werkelijk waar zijn. En zo gaat hij in de herfst op pad naar het Wilde Woud. Hij verwachte rond de lente weer terug te zijn, omdat hij had afgesproken met zijn vrienden in zijn vaderlijk kasteel.
Zo wordt het lente en gaan Tiuri en Piak, Tiuri’s schildknaap, op pad naar kasteel Ristridin. Daar aangekomen ontmoeten ze Ridder Arturin, Ristridin’s broer, en Ridder Bendoe. Van hen horen ze dat Ridder Ristridin nog niet is gearriveerd, en daarom besluiten ze met zijn allen op hem te wachten. Een paar dagen later komen er ook twee ridders en een nar uit het Rijk van Unauwen: Ewijn, Idian en Tirillo. Ridder Idian is een geheimzinnig man. Niemand weet precies wie hij is, maar hij straalt veel macht uit. Ook de net gearriveerde ridders zijn verbaasd dat Ristridin er nog niet is en ook zij besluiten om nog even te blijven. Diezelfde dag komen er ook twee ridders uit Eviellan om eten en onderdak vragen. Eviellan is het buurland en de vijand van de twee Rijken van Unauwen en Dagonaut, maar in een burcht is het neutraal terrein en dus werd er niet
gestreden. Ridder Idian had zich op de achtergrond gehouden, maar bij het eten kwam hij ook aan tafel. De twee ridders uit Eviellan herkenden hem als de kroonprins Iridian. De volgende dag vertrekken ze uit weer. Ze waren op weg naar Koning Dagonaut, ze wouden hem een
overeenkomst aanbieden. Diezelfde taak had Tirillo ook, alleen hij in dienst van koning Unauwen. En dus vertrokken de twee ridders en de nar met zijn drieën naar de koning. Ook Prins Iridian vertrok weer, hij ging terug naar zijn vaderland. Tiuri en Piak zouden met Ridder Bendoe en Ewijn mee gaan naar kasteel Islan. Daar was Ristridin voor het laatst gezien.
Eenmaal aangekomen op Islan worden ze hartelijk verwelkomd door Ridder Fitil en zijn mooie dochter Isadoro. Wanneer ze daar vragen naar Ristridin worden ze niet veel wijzer. Ristridin had niet verteld waar hij heen ging. Tiuri, Piak en jonkvrouw Isadoro gaan die middag opzoek naar aanwijzingen aan de rand van het Wilde Woud. Ze vinden daar niks, alleen er gebeurt wel iets heel erg raars. Nadat Tiuri en Piak het Wilde Woud een stukje in waren gegaan, hangt er opeens een bloemenkransje om Ardanwens nek. Isadoro zegt dat zij het niet gedaan heeft, maar Tiuri vertrouwt het niet. De volgende dag krijgt Tiuri ruzie met de jonkvrouw en dus besluit hij nog een keer in zijn eentje naar de rand van het Wilde Woud te gaan. Daar aangekomen ziet hij Marius, de Dwaas van de Boshut. In het vorige verhaal had Tiuri hem al ontmoet. Marius verteld dat de slinger rond Ardanwens nek van hem was. Ook vertelt hij dat hij en zijn broers waren meegenomen door vreemde wezens. Marius vertelt dat hij een ridder heeft zien huilen, neergeknield bij een boom. Tiuri denkt dat het Ristridin is. Samen met Marius gaat hij terug naar Kasteel Islan.
Niemand gelooft Marius, ze zeggen allemaal dat Ristridin nooit zou huilen. Vlak hierna komt het bericht dat Deltaland het Rijk van Dagonaut is binnengevallen. Bendoe besluit om er meteen naar toe te gaan. Ewijn gaat terug naar zijn eigen land. Tiuri heeft besloten om Marius naar huis te brengen.
Op zijn weg naar de Boshut gaan ze op zoek naar de boom waar ridder Ristridin iets in zou hebben gekerfd volgens Marius. Ze gaan langs de zwarte rivier en komen dan een Man in het Groen tegen. Even later vinden ze ook de boom waar Marius een ridder zou hebben gezien. Op deze boom staat een bericht. Daar staat dat de metgezellen van Ridder Ristridin zijn gedood. Tiuri heeft moeite zijn tranen in bedwang te houden. Na dit bericht gezien te hebben, gaan Tiuri, Piak en Marius weer terug. Ze willen de koning inlichten over wat er is gebeurd. De vraag of Ridder Fitil heeft gelogen komt bij Tiuri en Piak op. Voor hun eigen veiligheid gaan ze niet over de paden, maar door het bos. Opeens worden Tiuri en Marius gevangen genomen door mensen op paarden. Ook zien ze mannen van Ridder Fitil.
Piak kan ontkomen aan het plotselinge geweld en ontvlucht zo alle ruiters die naar de hem opzoek zijn. Piak gaat terug het Wilde Woud in, maar wordt heel erg ziek. Door te weinig eten en de hele tijd op moeten letten of niemand hem ziet. Als hij bij de ruines aankomt van een stad in het Wilde Woud, zakt hij inmekaar. Hij raakt buiten bewustzijn. Adelbart vind hem dan. Adelbart is de bewaker van de Vergeten Stad. Hij verzorgt Piak goed en gaat dan, als Piak weer helemaal de oude weer is, naar het Bruine Klooster. In het Bruine Klooster wonen allemaal monniken volgens strenge kerkelijke regels. In het vorige boek was Piak hier al is geweest met Tiuri. Piak vertelt het hele verhaal en zo wordt er hulp gehaald. Heer Rafox en zijn onderdanen arriveren al snel en ook de koning wordt gewaarschuwd. Wanneer iedereen gereed is om te gaan, vertrekken ze. Ook ze zoon van heer Rafox, Fox, is er. Fox zegt dat hij dat de zoon is, maar blijkt Lavinia te zijn. De grote liefde van Tiuri. Ze mocht niet mee van haar vader, maar zij wou ook wel eens een avontuur beleven.
Ondertussen worden Tiuri en Marius meegenomen. Ze worden door Mannen in het Groen en Rode Ruiters naar de Zwarte ridder gebracht. Tiuri werd niet gelijk vermoord, omdat hij een wit schild aan had. De Zwarte ridder wou Marius daarentegen gelijk vermoorden. Tiuri kwam voor hem op en zei dat hij erom wou strijden. Zijn tegenstander werd Jaro, iemand die Tiuri in het vorige boek gered had. Tiuri won, maar wou Jaro niet doden. Marius en Tiuri werden meegenomen naar de Tarenburcht. Een groot duister kasteel in het Wilde Woud. Wanneer ze binnenkomen wordt er door Jaro iets in Marius laars gestopt. Het blijkt een vijl te zijn waarmee ze de tralies van hun cel kunnen kapot vijlen. Ook zit er een briefje bij waarop staat : “de derde nacht”. Tiuri en Marius kijken de kamer rond en vinden een schaakspel. Tiuri kan schaken, maar Marius niet. Op het moment dat Tiuri het hem wil gaan leren, komt de zwarte ridder binnen. Tiuri wil wel met hem schaken om het gezicht van de Zwarte Ridder.
Onderwijl de schaakwedstrijd wordt er gepraat. De Zwarte Ridder heeft het plan om via het Wilde Woud het Rijk van Unauwen binnen te vallen.
De partij is nog niet afgelopen, maar de Zwarte Ridder gaat weer weg. De volgende dag zouden ze verder spelen Als de nacht valt, vijlt Marius de tralies steeds een stukje door, zodat hij het op de derde nacht door heeft gevijld. Die morgen komt de Ridder weer en spelen ze verder. Tiuri wint en krijgt het gezicht van de Zwarte Ridder te zien. Het lijkt heel veel op het gezicht van prins Iridian. Dat klopt ook want de Zwarte Ridder is de tweeling broer van Prins Iridian. De Vorst van Eviellan vraagt subtiel aan Tiuri of hij hem wil dienen. Tiuri zegt hier nee tegen en weet dat hij nu gedood zal gaan worden door de Zwarte Ridder. Tiuri vraagt om een tweede partij schaak. Nu met de inzet leven of dood. De derde nacht komt eraan en de tralies zijn bijna doorgevijld. Ze vluchten weg samen met Jaro. Hij had het helemaal gepland en alles verliep vlekkeloos. De partij om leven of dood was nog niet afgeschaakt, maar dat zou nog wel een keertje komen. Wanneer ze een eind te hebben gelopen worden ze stil
gehouden door een paar Mannen in het Groen. Zij wijzen hun een weggetje aan dat ze moeten aflopen en aan het eind daarvan zou ‘Tehalon’ daar zijn. Ze komen uit bij een groot meer waar ze nog twee andere Mannen in het Groen zien, Lian en Twarik. Zij brengen hen naar Tehalon, de Meester van het Wilde Woud. Hij heeft een verband met de Zwarte Ridder, maar Tehalon is er niet blij mee. Maar het maakt hem weinig uit wat er buiten het Wilde Woud gebeurt. Tiuri probeert Tehalon er te van overtuigen dat de Zwarte Ridder tegengehouden moet worden. Tehalon wil er niet aan geloven en laat Tiuri niet weggaan.
Lavinia vindt Ardanwen, het paard van Tiuri. Hij was weggelopen van de Tarenburcht. Dan zien Piak, Adelbart en Lavinia Twarik. Hij neemt hun mee een wachttoren in. Daar zien ze dat de Zwarte Ridder er aan komt. Hij wil dat Tehalon de 2 gevangenen weer uitlevert aan hem. Tehalon wil dat niet en stuurt de Zwarte Ridder weer weg. Dan ontmoeten Piak en Tiuri elkaar weer. Ze zijn heel blij om elkaar weer te zien. Tehalon heeft besloten om Tiuri toch te laten gaan. Met de heer van Mistrinaut worden afspraken gemaakt. De koningen van het Rijk van Unauwen en Dagonaut moeten worden gewaarschuwd worden. Via de eerste grote weg duurt dat te lang, maar Tehalon weet een pas over de bergen. Ze besluiten om Tiuri en Piak die weg te laten volgen. Er schijnt een gong te zijn: de Gong van Vorgota. Daarmee kan het Rijk van Unauwen gewaarschuwd worden tegen gevaar.
Ristridin wordt nu ook vrijgelaten. Hij heeft gevangen gezeten in de kerkers van Islan. Hij haalt een schildknaap uit een herberg. Even daarna gaat hij strijden tegen ridder Kraton van Indigo. Ristridin verslaat hem en brengt hem naar Kasteel van Ristridin. Vanuit daar stuurt hij Ridder Bendoe over de grote derde weg. Ristridin bereidt zich voor op een oorlog bij zijn eigen kasteel. Tiuri de Dappere is ook naar het Kasteel gekomen en vertrekt vanaf daar met Ristridin naar het Wilde Woud, op zoek naar zijn zoon.
Ondertussen zijn Tiuri en Piak op weg naar de bergpas. Om daar langs te komen hebben ze zich vermomd als Mannen in het Groen. Er staan 2 rode ruiters ter beveiliging bij het begin van de pas. Tiuri moet hen allebei doden om er langs te komen. Ze lopen verder maar hebben het gevoel dat iemand hen volgt. Tiuri wordt getroffen door een pijl, waar waarschijnlijk gif aanzat. Tiuri wordt ziek, maar besluit verder te gaan. Ze komen een tweesprong tegen en besluiten ieder 1 kant op te gaan. Tiuri heeft moeite om bij bewustzijn te blijven maar hij is toch degene die de Gong van Vorgota vind. Hij slaat erop en raakt vlak daarna buiten bewustzijn. Hij wordt gevonden door een herder, die hem naar zijn hut brengt. Piak vindt Tiuri in die hut terug. Heer Ardian verzorgt Tiuri. Ook brengt hij hun allebei naar het Vorgota Slot.
Aan de andere kant van de bergen wordt hevig oorlog gevoerd. Heer Rafox wordt geholpen door Ristridin en Tiuri de Dappere. De Rode Ruiters zijn met een overmacht en wanneer ze bijna lijken te winnen, komen de Mannen in het Groen de Ridders uit het Rijk van Dagonaut helpen. Toch lukt het de Rode Ruiters nog om het Woud in brand te steken. Eviellan verliest. Tiuri wordt beter en laat zich door Tirillo vertellen over de strijd.
Hij vertelt dat Eviellan bijna is verslagen. De Zwarte Ridder verschuilt zich alleen nog in de Onzalige Heuvels. Tiuri ziet na een lange tijd eindelijk zijn vader weer. Ridder Ristridin is naar Kasteel Islan toe. Tiuri is blij dat het goed is afgelopen. Toch blijft hij de hele tijd terugdenken aan de onafgemaakte partij schaak. Prins Iridian wil hem wel afmaken met Tiuri en hij wint. Onder leiding van Ridder Ristridin gaan er een aantal mensen naar de Onzalige Heuvels om de Zwarte Ridder te zoeken. Wanneer zij hem gevonden hebben wil de ridder de strijd beslissen met een tweekamp.
Prins Iridian wint, maar gaat alsnog dood. De Zwarte Ridder had met een vergiftigd zwaard gevochten. De strijd is afgelopen.
Hoofdpersonen.
Tiuri en Piak zijn de hoofdpersonen. Piak is een grote held omdat hij heeft weten te ontsnappen van de Rode Ruiters. Hij heeft hulp weten te halen en Tiuri en anderen te bevrijden. Tiuri is ook een held omdat hij het Wilde Woud durft te onderzoeken. Hij ondervindt veel dingen, zoals dat er Mannen in het Groen leven. Hij heeft de opdracht van Ristridin een beetje overgenomen. Hij heeft namelijk onderzocht of de geruchten waar waren.
Probleem van de hoofdpersonen.
Het probleem van Tiuri is dat Ristridin niet is gekomen. Tiuri is hem toen gaan zoeken en daardoor is hij nog dieper in de problemen geraakt. Hij moest bijvoorbeeld zien vrij te komen uit de Tarenburcht en hij moest de Gong van Vorgota zien te luiden. Deze problemen heeft hij met hulp van anderen weten op te lossen. Piak heeft aan het begin van het verhaal nog geen probleem. Hij is nog maar een schildknaap en heeft dus weinig te vertellen. Naarmate het verhaal vordert krijgt hij wel een probleem: hij moet het Wilde Woud uit zien te komen en hulp zien te halen. Ook Piak slaagt in deze opdracht.
Bijpersonen.
Hij had de opdracht gekregen van de koning om uit te zoeken wat er allemaal in het Wilde Woud gebeurde. Hij ontdekte dat er Mannen in het Groen waren en dat er plannen werden gemaakt.
Hij speelt in ongeveer het hele verhaal mee. Hij wordt ook wel “de dwaas van de boshut” genoemd, omdat hij niet zo slim is. Toch heeft hij soms slimme ingevingen en redt hij daar levens mee.
- De Zwarte Ridder.
Deze man is heel boos op zijn vader, omdat hij een paar minuten later geboren is dan zijn broer, wordt hij geen troonopvolger. Hierom heeft hij de oorlog aan zijn vader en broer verklaard.
- De Rode Ruiters.
Dit zijn de ridder van Eviellan, het land van de Zwarte Ridder. Ze zijn het volledig eens met hun vorst. De meeste Rode Ruiters zijn ook vroeger ridders geweest van Unauwen of Dagonaut.
- Mannen in het Groen.
Deze mensen hebben Tiuri en Piak enorm geholpen. Ze hielpen hen de weg te wijzen. Deze vredige mensen hebben het beste voor met het Wilde Woud en zouden ook liever zien dat de Zwarte Ridder er niet meer was.
Plaats waar het verhaal zich afspeelt.
Het verhaal speelt zich af in het Rijk van Unauwen en Dagonaut. Ook wordt Eviellan en Deltaland een paar keer genoemd. De voornaamste plaats is het Wilde Woud. Hier gebeurt het meeste.
Tijd waarin het verhaal zich afspeelt.
Aangezien het over ridders en kastelen gaat, neem ik aan dat het zich in de Middeleeuwen afspeelt. Het wordt niet aangegeven in het boek, dus het valt niet met zekerheid te zeggen.
Bedoeling van de schrijfster.
De bedoeling van de schrijver is de lezer vermaken. Omdat ze er spannende dingen in gebeuren, zal het niet zo gauw een informatief boek zijn.
Toch word er subtiel info gegeven. Zo krijg je te horen dat een ridder altijd een schildknaap heeft en dat het er in die tijd soms hard aan toe ging.
Eigen mening.
Na het eerste boek, de brief voor de koning, te hebben gelezen was ik erg benieuwd naar het 2e verhaal over Tiuri en Piak. Het verhaal begint erg ongeloofwaardig. Ridder Ristridin krijgt de opdracht om te onderzoeken of er werkelijk Mannen in het Groen bestaan. Maar met die Mannen in het Groen werden geen kleine, groene mannetjes bedoelt, maar mensen die in de bossen leefden in 1 grote groep. Naarmate het verhaal vordert wordt het heel spannend. Zoals bijvoorbeeld het gevecht tussen Jaro en Tiuri om Marius. Wat zou er gebeurt zijn met Marius als Tiuri verloren zou hebben? Ook de schaakpartijen tussen Tiuri en de Zwarte Ridder waren uitermate spannend. Het was ook fijn om de gedachten te kunnen lezen van de personen. Daardoor kon je jezelf veel beter inleven. Minpunten zitten er niet aan dit boek. Of ik moet er overheen gelezen hebben. Ik wil iedereen aanraden om dit boek te gaan lezen.
De A is van de angst die Marius had toen er om hem gevochten werd.
De B is van het bericht dat Deltaland het Rijk van Dagonaut is binnengevallen.
De C is van creperen want dat deed Tiuri nadat hij door een pijl was geraakt.
De D is van Dagonaut, het buurland van het Rijk van Unauwen.
De E is van eten, dat Piak niet kon vinden toen hij hulp ging halen.
De F is van fier want dat is Tiuri de dappere op zijn zoon.
De G is van gezondheid die bij Tiuri sterk onderuitging in zijn reis naar de Gong van Vorgota.
De H is van hoog, want dat zijn de bergen.
De I is van de intimidatie die Prins Iridian uitoefende op Tiuri.
De J is van jokken, want dat deed Ridder Fitil tegen iedereen.
De K is van het kniezen van Tiuri bij de schaakpartijen.
De L is van de liefde die Tiuri voor Lavinia heeft.
De M is van de mensen die in dienst staan van de Ridders.
De N is van de Nalatigheid waardoor Tiuri en Marius hebben kunnen ontsnappen.
De O is van de oppermachtigheid van de Zwarte Ridder.
De P is van Plezier dat Tiuri voor in het vak Ridder heeft.
De R is van de rechtvaardigheid van Tehalon.
De S is van strijd, want dat wordt heel veel geleverd.
De T is van de troonopvolger prins Iridian.
De U is van de uitdaging die Tiuri ditmaal weer beleeft.
De V is van de vijandigheid van Eviellan.
De W is van de wandaad die de Zwarte Ridder levert.
De Z is van ziek, want in de loop van het verhaal worden Tiuri en Piak dat allebei.
