Amsterdams minne-beekje. Deel 3 · dbnl

(1)

bron

Amsterdams minne-beekje. Deel 3. Ioost Hartgertsz., Amsterdam 1638

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/_ams015amst03_01/colofon.php

© 2013 dbnl

(2)

Aen de Amstelsche Sanghers en Sangerinnetjes.

HIer hebt ghy door 't dagelickx versoeck van veel vrolicke Amstelsche soetertjes, wiens nau-luysterende ooren altijdt gretigh zijn om nieuwe Minne-deuntjes te hooren neurien, het derde ontspronghen Minne-beeckje, waer in vloeyen verscheyden Nieuwe aenghename voysjes, daer door ghy V. E. sangh-gierighe keeltjes mede meught laeven, ende V. E. daer mede meught vervrolicken in

Amsterdams minne-beekje. Deel 3

(3)

desen on-aenghenamen Herfst: Tot dat de vrolicke Lente voortbreng een nieu, en aengenaem werck van de soet-vloeyende Poeet Krul, genaemt Wegh-wijser ter deughden: Bestaende in aenleydinghe van eerbare Vryagie, Emblemataes, Lietjes, soete Comedien, en verscheyden aengename hedendaechsche Historien in Vryagie alhier gheschiedt. Vaert wel: Ende vermaeckt V E. ondertusschen met dit voltoyt soetvloeynde Minne-Beeckje.

Door den gheheelen uwen JOOST HARTGERSZ.

(4)

Het Derde Deel Van't Amsterdams Minne-Beeckje.

[Schuylter gheen medoghen]

Stem: Vlied heen droeve suchjes.

SChuylter gheen medoghen

In het hertje van mijn Lief, so zijn mijn klachjes al verloren:

'k Heb door Liefds vermoghen

Aen de Minne-godt de trouw van mijn stantvaste liefd' gezworen Ick sal u lieven, mijn Lief, mijn beminde, soo lang als ick leef,

Ick (die voor u kniel) // De Goon mijn Ziel, En u, mijn Lichaem gheef.

2 Suchjes zijn mijn spyse,

Traentjes zijn mijn dranck, mijn Lief, mitsdien ick uwe liefd' moet derven:

'k Sal op deze wyse

't Lievend lichaem voen so lang, dat trouwe liefde my doet sterven,

(5)

Mach ick liefds lusjes dan geen meer plegen, gelijck als ick placht Mach ick dan gheen meer // Ghelijck wel eer,

Ghebruycken liefdens macht?

3 Sal ick ondertussen

Vwe lipjes, uwe mondt, u kaeckjes, en u roode wanghen, Niet meer moghen kussen?

Sult ghy my, mijn lieve lief, by u niet een reys meer ontfanghen?

Sal ick gheen lusjes, geen kusjes meer kryghen, gelijck als ick had, Toen ick in de min // Mijn herts Sanctin

Om wederminne badt?

4 Lief, sal ick dan blyven,

Afgescheyden sonder u, ha, pronck en perrel aller Vrouwen?

Laet dees vaersjes schryven,

Laetse na mijn doodt, mijn lief, dat bid ick, op mijn Graf-steen houwen, Hier leyt hy die om sijn lief is gestorven, en rot tot as;

Van de Ziel ontbloot,, Nu tuyght zijn dood', Hoe trouw zijn liefde was.

I. H. Krul.

(6)

Leanders-klacht,

Stemme: Verheft u diep gesucht.

NEptun' het heftigh woen Van uwe golven toomt, Op dat ick door u vloen Mach veylich onbeschroomt,

Swemmen aen d'over-zy, daer Hero mijn vriendin Naer myne komste wacht, en haeckt naer weder-min.

2 Corus u streng on-weer De baren bruysen doet:

Ay bezadight u, eer

Ick hier versmooren moet,

In't blaeuwe peeckel-nat, want ick word afgheslooft, Door d'ongestuyme vloen die my slaen over 't hooft.

3 De Maen die staet bedomt, En weyghert haere schijn:

De Zee vast bruyst en bromt, Goden, wat sal het zijn?

(7)

Is 't noodlot dat ick smoor in d'Hellespontsche zee?

Verhoort doch myne klacht, weyghertme niet dees bee.

4 Gunt soo langh leven maer, Aen my, benaeuwde mensch, Dat ick ontdeck aen haer Mondelingh myne wensch:

En voor het laetst omhels mijn Lieff en ander ick,

V stormen dan vry braeckt, ick voor geen doodt en schrick.

5 Doch soo u wreede wil Verschopt mijn droeven klacht, En wech-ruckt 's levens spil, Soo guntme sulcke macht

Dat als ick wesen sal zielleloos en ontlijft,

Dat dan mijn riffe voor d'ooghen van mijn Lieff drijft.

N. Pels.

Verandert in tijdts.

(8)

[Ach Laura, die door u ghefloncker]

Wijse: O Kersnacht schoonder dan den daghe.

ACh Laura, die door u ghefloncker Maeckt Cloris luyster doof, en doncker, En door u schitterend ghesicht

Verzengt de Bloemen, en de Kruyden, En 't Fackel-licht dat daelt in't Zuyden, Als Delos voor u Toortzen zwicht.

2 Ach Bron, wiens Kristalijne stroompjes Bevocht de struyck van Elze-boompjes, Tuygh hoe ick om mijn Laura ween:

Tuygh Vleughel-beesjens op de telghen Hoe Thirzis 't leet niet kan verzwelghen, Dat hy om Laura heeft gheleen.

3 Dwaelt, dwaelt dan mijn onnoz'le Lammeren, En wilt om Thirzis misval jammeren:

Knaeut 't voedtzel met een volle toom, 'k Sal u den teughel nemmer snoeren, Noch oyt van 't Klaver-graesje voeren, Besproeyd u vacht in Lauraes stroom.

(9)

4 Laura, wiens wreede hert derf trotsen Het bars ghemoedt van klip, of rotsen, Aensiet hoe Thyrsis om u quijnt, Met wien 't gheluck volhert te schimpen, Terwijl hy teert door Lauraes glimpen, En als het Was voor 't vyer verdwijnt.

5 Ick voel mijn Ader-tochten flaeuwen, De duysternis mijn riff beschaeuwen:

Mijn zieltje doelt nu nae haer rust.

Vaert wel dan Laura mijn beminde, En als ghy Thyrsis doodt sult vinden, Segh dan: 'k heb mijn volkomen lust.

[Wie dat een Roosje vers bedouwt]

Stemme: Doen Daphne d'overschoone Maeght.

WIe dat een Roosje vers bedouwt

Wil plucken van 't steeltjen, alst cierelijck staet, Die werdt gequetst van't prick'lend hout, Eer 't jeughdighe Bloempje sijn loofje laet.

(10)

Dit's mijn een voorbeeldt in mijn Minne, Dit's voor my een teecken dat ick noyt zal Mijn Rosemonde mijn Engeltje winne, Die ick naer volghe over al,

Of ick sal eerst met pijn Op t seerst ghequellet zijn,

Ghelijck als het Roosje mijn blijcken doet, Dies ly ick gheduldich mijn tegenspoet.

2 Dus Rosemondt al deed' ghy mijn Aen het grootste elend dat Nero oyt dacht, Ick blijf stantvast, alwaer dat de pijn Mijn lievende hertje ter doodt toe bracht.

Mijn liefde en sal van u noyt wijcken, Ick blijf u soo trouw als Piramus dee, Of by Orpheus wil ickse ghelijcken, Jae oock by den droevighen Iphis mee:

Voorts by al die uyt noodt Smaeckten door min de doodt,

Dies bid ick uyt Liefde mijn Rosimondt,

Maeckt mijn minnend' hertje van pyne ghezondt.

3 Noyt sult ghy valscheydt aen mijn zien,

(11)

Noyt en sal ick bezwijcken mijn Rosimont, Maer 't hert sal meerder tot u vlien, Als u gunste u liefde mijn heeft gejont.

Ach, mijn hertje verblijdt als ick overdencke De vreuchde, de liefde die wy dan 't saem D'een d'ander uyt reyne minne sal schencken , Ach mijn Rosimonde hoe aenghenaem En lustigh is't te zijn,

Als d'een soet d'anders pijn

Door sulcken liefde en trouwigheydt,

Die noyt en vervalst noch nimmer en scheydt.

4 Wilt ghy noch meerder liefd' bespien?

Komt opent mijn borst, doorgrondt mijn hert:

Daer sult ghy in ghewortelt sien Stantvaste trouwheydt, en bittre smert, En pijn die ick onlydelijck noeme, Soo ghy my hopeloos langher laet, Gheeft Rosimondt dat ick mach roeme Verlede pijn, nu blyde staet:

Soo sal ick schoon Goddin V, en den Soon der Min

(12)

Op offeren sulcken soeten brandt,

Wiens geur dat verspreyden sal 't heele Landt.

C. A. Seep. Liefde verblijt.

[Amarillis roem-waerde vrouw]

Stemme: Object dont les charmes cy Doux.

AMarillis roem-waerde vrouw, Aenhoort u dienaers droevich kermen, Dult ghy altijt mijn staeghe rouw, Sonder u over my t'erbermen:

Sal ick dan u verstaelde hert Nimmer beweghen niet, Nimmer beweghen niet, Door beede, noch door smert.

2 Hoe dickmael zwoert ghy my u trouw Met zwaer en hoogh ghestaefde Eeden?

Dat ghy soud altijdt zijn mijn vrouw, Van nu tot inder eeuwigheeden:

Nu slaet ghy mijn klacht in de Lucht, En spot met mijn ghetraen,

(13)

En spot met mijn ghetraen, En stadigh voor my vlucht.

3 Vreest ghy Amaril met de Goon, Die al ons soet gevry aenhoorden?

Dats' aen u wreecken sullen d'hoon, Hun aenghedaen, door valsche woorden?

Sy sullen noch tot wreede wraeck Van u ontrouwigheydt,

Van u ontrouwigheydt, Aenvaerden myne saeck.

4 Mijn schim die sal met droef ghesteen Ghestadigh om u komen waren,

En volghen u, waer ghy sult treen:

Op aerd', door 't vyer, in lucht, en baren, V dienaer blijf ick evenwel,

Of schoon ick om u sterf, Of schoon ick om u sterf Tot in de nare Hel.

D. le Bleu.

(14)

[Ach aenghenaem ghelaet]

Stemme: Wat speelter in mijn sin, &c. Oft: Soo haest den Krijsgodt Mars.

ACh aenghenaem ghelaet, En lieffelijck cieraet,

Dat de Son, dat de Son, ver in glans te boven gaet, V ghesicht, dat verlicht

Als een fackel in der nacht,

De pyne van mijn ziel, dien schoonheydt in my bracht.

2 Ghy zijt het fondament, Mijn Enghel ist bekent,

Hoe mijn hart, door de smart aen u zieltje is ghe-ent Met een bandt, van den brandt,

Die dijn ooghjes door een strael

Mijn kille borst ondoyt, jae dee smelten t'eenemael.

3 Goddinne waerde vrouw, V dienaer smacht van rouw,

(15)

Om dat hy u bemint, niet ghenieten mach u trouw:

Doch ghy schoon, Tot een loon Met u jonste my verblijdt,

Dat ick u dienen sal alle mijns levens tijdt.

4 Al waert dat al de Goon Neer daelden uyt den Troon,

En haelde mijn Sanctin, voor Cipres by haer te woon, En dat sy, lieten my

Tot een ruylingh in de stee,

De wyse Pallas, en de schoone Juno mee.

5 Ick soude metter spoet, Vallen voor haer te voet,

Met smeecken en ghevley wist beweghen haer ghemoet, Soo dat sy, u met my

Lieten leven wel gherust,

Mijn waerde Ida schoon, nu hier op doch eens ghekust.

I. V. Hoeven.

(16)

Amier,, 't ghezwier

Stemme: Wel Ian mijn Man, &c.

AMier,, 't ghezwier Vwer lodder loncken, Wt gauwe Winckbrauwen Soo tintelich straelde, Dat 't hert // my wert Ontsteecken in voncken, Want door kies aenschouwen Ick in mijn plicht faelde.

2 Soo seer // dat eer

'k Op mijn plicht nam achtingh, Of in 't minst aen dochte, Haes-op was mijn vryheydt, Mijn lust // ontrust,

Leed van Liefd verkrachtingh, Ghetweespalckt bevochten Werdt mijn voor'ghe blyheyt.

(17)

3 Nu kan // ick van V mijn hart niet trecken, Maer moet mijn lippen Ghewennen tot vleyen, Om uw' // (die schuw My vliedt) te verwecken, Dat u gunst ontslippen Moet, en t'mywaerdts dreyen.

4 't Ghevielt // gheknielt Ick offerde Bloemen, En minlijcke gaven, Daer Cypras troon leyt.

Me-vrouw // ick souw My moghen beroemen, Een slaef aller slaven Van VVt-rechte schoonheyt.

Verandert in tijdts.

(18)

Pastorel,

Stemme: Quand la berger va au Champs.

DAartele Nimph waeromme schuw Soo Vlucht ghy nu

Voor my, die u vyerich mint, En die voor desen V placht te wesen De liefste vrint.

2 Ey, staeckt het vluchten barrevoets, Want onverhoets

Ghy licht u voetjes quetsen soudt, Aen doorn' en hegghen, Die alsins legghen In't ruwe wout.

3 Eertijdts ghy pleeght te wesen angh Voor Padd of Slangh,

Ghedoocken onder t langhe gras, En deed u schrickingh

(19)

Eer u ooghs blickingh Nau sach wat 't was.

4 Maer nu soo vlucht ghy onbevreest Voor dierg'lijck Beest,

Noch anghstich voor ghedierte zijt, Dat zich in hoolen

Houdet gheschoolen Van 't Bos altijdt.

5 Loopt niet soo schichtich maer rust wat, Want moed en mat

Ghy hygend' naer u aessem zwoeght, Eer dat de hetten

V yets mach letten, Of schae toe-voeght.

6 'k En volch u niet uyt evel moet, Noch met de gloet

Swangher van Maeghden-snoepery:

Maer om u sinnen Door dienst te winnen, Met soet ghevry.

N. Pels. Verandert in tijts

(20)

[O Amsterdamsche pronck en prael]

Stemme: Onlanghs als ick uyt wandelen ginck.

O Amsterdamsche pronck en prael, Hoe langhe sal't noch zijn

Dat door u ooghs ghelonck en strael Ick in u Liefd verdwijn?

Sonder dat ghy met mijn In't minste hebt medooghen, Of door mijn brandt en pijn Tot weer-min werdt bewooghen.

2 Doen ick eerstmael een glenster sach Van u flonck'rend ghesicht,

Als u schoonheydt in't venster lach, Voeld ick de Minne-schicht Van Venus soete wicht

Door hart en boesem dringhen, So dat u ooghjes, licht

My (eer ick't dochte) vinghen.

(21)

3 Vermacht nu van u wreedigheydt, Dat ghy my sterven laet,

Soo had ick bet meyneedigheydt Dan ghetrouheydt aenvaet:

Andre heb ick versmaet, Om u alleen te minne, Hoe kan u kryg'len haet Sijn over my Beulinne.

4 Hoe kan in sulcken schoonen Maeght, Die alle schoonheyt tart,

En als Princes de kroone draeght, Huysvesten soo een hart,

Dat niet gheboghen wert Door quellingh noch ellende, Die my met bitt're smert Te grave sullen sende.

N. Pels.

(22)

T'samen-ghezangh Tusschen Vrijster en haer Speelghenoot,

Stemme: Cupido quelt my totter doot.

Vryster.

SPeelnootje 'k heb een Quant besindt, Die my so vyerich vrijt

En wacht niet langher lieve kindt, Ick raeck mijn jonckheydt quijt:

Och hy gaet 's Avondts laet

Stadich suchten voor mijn deur, En hy siet

Off ick niet

Kan koomen by hem veur.

(23)

Het is een aerdich Quant, En hy heeft oock goet verstant, Nae k aen hem bespeur.

Speelnoot.

2 Speelnoot wat sal ick segghen nouw, Dewijl ick hem noyt sach:

Vrijt hy uw al op eer, en trouw?

Ist oock van lichten slach?

Wat seyt hy Als hy by

Vw des avondts komt en praet?

Heeft hy oock Veel ghespoock,

Hoe het met syn saecken gaet?

Klopt hy oock aen de deur?

Of wacht hy soo langh veur, Dat ghy komt op straet?

Vryster.

3 Neen hy is statich en beleeft, In alles naer mijn wil,

(24)

Als hy somtijdts een klopje gheeft, Soo klopt hy sacht, en stil,

En hy staet, En hy praet

Heel manierelijck en wel, Dan van zanck, En van klanck, En van alle Snaren-spel.

Van een rijmpjen exelent, En hy seyt oock dat hy kent, Aerdigh rymen wel.

Speelnoot.

4 Is hy oock lisp, of krom van praet?

Is hy al wel ter gangh?

Is hy wat lieflijck van ghelaet?

Of staet sijn wesen bangh?

Is hy scheel?

Heesch van keel?

Heeft hy yets dat hem misstaet?

Is hy oudt?

Of verkoudt

(25)

Als hy by uw staet en praet?

Is hy onghemaniert?

Is sijn wesen wel bestiert, Als hy eenigh gaet?

Vryster.

5 Hy 's fris van leden, fraey ter tael, Hy s schoon, en fier van lijff, Fraey van ghesicht, en al-te-mael

Van zeden, en bedrijff, Soet van sangh, Fier van gangh, Aenghenaem om by te zijn,

Sijn ghelaet Lieflijck staet,

Als hy 's avondts praet met mijn:

Wat soudt ghy my nu raen?

Speelgenoot.

Wel het staet my heel wel aen, Daerom heelt sijn pijn.

C. D. Wittenoom.

Soect en yvert.

(26)

Jalousy.

Stemme: Och Lijsje lieve Lijsje.

MYn lieve Rosimonde, Fonteyne van mijn smert, Oorsaecke van mijn wonde, Mijn hoop, mijn troost, mijn hert, Mijn rust, mijn lust, mijn leven Moet u nu begheven?

Dat valt my laes te herd'.

2 Hoe komt het dat u Vader My niet meer lyden mach?

Maer is my nu veel quader Als hy voor desen plach, Want als ick eens by u // kom, Soo siet hy staegh soo schuw // om, En seyt schaers goeden dagh.

3 V Moeder desghelijcken, Wanneer ick haer aenschouw,

(27)

Soo schijntse te bezwijcken, Ghelijck een zwacke vrouw, En als ick haer goen dach // bie, Soo dunckt my dat ick ach // sie Een langh versturven ouw.

4 V broeder heeft ten lesten My oock sijn sin verklaert, Gheraden als ten besten En als Nae-vrienden aert, Dat ick u sou verlaten En niet meer met u praten, Waer in ick my beswaerd'.

5 Ick vraegden hem de waerom, Maer hy sey niet met-al,

Dan maer een slechte daerom, Als was hy zot of mal:

Maer 'k sie wel watter gaens // is, Een aer betreedt de baen // wis, Die 't beter klaren sal.

A. L. Cock.

Coockt smaeckelijck.

(28)

Amarilli Mia Bella.

ROsimonda mijn Enghel, Mijn tweede ziel, mijn hart, Mijn soetste leven,

Sonder wien 'k my begheven

Sou in de doodt, want liever my het sterven Waer, lief dan u te derven,

En dat ick niet, u door mijn vyerigh minnen, Rosimonda, R. R. soud ghewinnen.

2 Midts dat ghy saeght mijn Hemel, Mijn soete vreuchdens born,

Hoe dat ick stadigh, Op hoop van u ghenadigh

Tot mywaerts eens te vinnen, gingh vertoghen, Mijn droeve druck voor ooghen,

V levens licht stelden mijn bitter lyden Op dat ghy naer myne smerte,

Die 'k in't Herte Voel, verblyden.

(29)

3 Die my, o Son en Mane, Soo lieftich nu bespringht, Beneemt my 't rusten, Doet dat geen soete lusten My dienen meer:

Waer door dat enckel swaerheyt, En spoock, jae doodes naerheyt My komt versellen,

Tot dat u vrolijck wesen Rosimonda, R. R. is verresen.

4 Dat my, sielens verquickingh En troostens helle baeck,

Soo ingenomen

Heeft, dat ick niet bekomen

Heb so veel machts, om eens mijn mont t'ontsluyten, En u mijn pijn te uyten,

Die my beset, en my noch meer sal plagen, Soo ghy die niet, mijn verkoren, door u gunste Gaet verjagen.

5 Die ick u nu, mijn waertste, Door pen en inckt beschrijf.

(30)

Ghy mijns erbarmen

Wilt, en mijns pijns ontfarmen

Zijn gunstich, dat, lijck mijn druck is geresen Wt u, soo wilt genesen,

Met dijn gesicht my die heel smeul tot asschen, Soo mijn droefheyt, door u goetheyt,

Lief ghy niet, komt af te wasschen.

Vita mortalis vigilia est.

[Lieve naghjes]

Stemme: Ballet Bronchorst.

LIeve naghjes,

Ghy die getuyghe van mijn trouwe minne zijt, Mijn gedachjes,

Mijn Hert, mijn Ziel, mijn sinnen zijn u toegewijt:

Och, hoe vaeck,

(31)

Soeckt Liefde liefds vermaeck, Met Ziel, en sinne,

O aerdts Goddinne, Op 't soete minne Te voeden in de Nacht,

Met liefd, met liefd, met liefde mijn ghedacht.

2 Als de Reye

De Nacht-goddin Diana met een Hemels stoet, Doet gheleye

Ter plaets, daer haer Aurora met goe morgen groet, Doet ghy mijn,

Voor daegh en Sonneschijn, Wt liefde komen,

Aen d'Amstels stromen, Wiens Linde-bomen, En hoogh ghetopte blaen

Mijn klacht, mijn klacht, mijn klachjes hooren aen.

3 Groene Linde,

Ghy die mijn suchjes door der minnen Echo melt, Aen 't gheminde,

(32)

Wanneer ghy uwe tackjes nae haer venster helt, En ghevoelt

Een lieffelijcke koelt, Mijn minne-juyghen, V tackjes buyghen Om te ghetuyghen Mijn minne aen die gheen,

Wiens ziel, wiens ziel van my wordt aenghebeen.

J. H. Krul.

Harders tranen, Over de doodt van sijn Harderin.

Stemme: O Godt! O Goddelijcke.

KAn 't sijn, o Goon, dat uwe kracht En God'lijckheyden // Ons hier bereyden Droefheyd, wiens al te suere macht,

(33)

En bitterheden // ver over-treden, In diepheydt, uwe vreught:

Och weest ghenadigh,

Verhoedt de straf, en maeckt verheught Die, door besneeude deught,

V vyeren stadigh.

2 Is t om dat ick 't onsuyver bloedt Van eerstelinghen // deed' over-springhen 't Altaer, dat Heyligh was? 't ghemoedt Heeft zich ghequeten // en niet vergheten, D'onnooz'le vleck ghewast

Met suyv're straelen

Van Lam'ren bloedt, door u ghetast, 't Gheen u, o Goden past,

Eer ick gingh faelen.

3 Maer 't schijnt, dat, naer u streng gebodt Ons offerhande // en willigh branden V walght, terwijl, o seltsaem lot:

Om onghelucken // Ghy komt ontrucken Mijn lieve Herderin

Door 't droevigh sterven,

(34)

Wiens snackjens met verkeerde sin V dienen, en mijn min

Gansch'lijck onterven.

4 Of was mijn Harderin te schoon, Om met haer leden // 't aerdtrijck te treden?

Dat ghy uyt jalousy most doon Het tweede leven // my eerst gegeven.

Of wilt ghy dat haer Siel, Haer wijse sinnen

Beheerschen (die ick graegh behiel, Doch u te wel gheviel)

Al u Goddinnen?

5 Indien u Godtheyt daer nae tracht, Weest niet verbolghen // ey laet ik volghen, 'k Sal van mijn Schaepjes ruyge vacht Ghewilligh scheyden // om met ons beyden, Voor 't werelts, uwe throon

Met danck t aenklyven,

Op dat mijn sieltjen, (groote Goon) Mijn Enghel over schoon

Ten dienst mach blyven.

FINIS.

(35)

Nieuw Liedeken,

Op de wijse: Verdwaelde Coninginne.

ACh schoonste Harderinne, Meestersse van mijn hert, Wiens seer gewenste minne My leven doet met smert, En sal ick u

Seght schoone nu

Noch nimmermeer verwerven, Off moet mijn pijn

Een oorsaeck zijn

Van mijn ontydigh sterven?

2 Soud ghy wel sijn soo wreede?

Dat looff ick immers niet, Dat op al mijn ghebede,

En innerlijck verdriet.

Ach schoone Vrouw Ten eynd', mijn Trouw

(36)

V niet sou doen beweghen Tot weder-min,

Daer hert, en sin

Tot u soo zijn gheneghen.

3 Noyt kan sulckx in my komen, Dat u beleefden aert,

De Liefd', sou doen betomen, Die u deught heeft ghebaert, En schoon aenschijn

Waer door ick vijn Mijn soo overwonnen, Dat soo ghy niet

Daer in versiet,

Ick niet sal leven konnen.

4 Van u beleefde wese, En vriendelijck gelaet Beneemt my sulcke vreese,

En afkeerlijcke haet:

Verhopend' dat Fortunaes Rat

Eenmael sal omme wende,

(37)

En door de Schicht Van 't kleyne wicht

Af-keeren mijn ellende.

T. D.

[Tsedert ick de roode tipjes]

Stemme: Jan de Nouvelle.

TSedert ick de roode tipjes Van Rosemontjes Lipjes Kussende heb ghedruckt:

Tsedert is 't ghemoedt van binnen Gansch begoghelt door u minne, En uyt d'oude plaets gheruckt

2 Ha vreemde spoockerye, Kond ick dit niet vermye?

Wel hoe mijn Rosemont, Wat zijn dit doch voor lippen, Of voor soet Corale tippen Daer ghy soo meed' tov'ren kondt?

(38)

3 Holla, 'k vind meer oorsproncken Als lacchen, wat voor loncken, Wat straligh Sonne-licht Schiet uyt twee lieve ooghjens, Die met Ebben-houte booghjens Zijn in t voorhooft vast ghesticht?

4 Wech Phoebus ghy moet swichten, Hoewel u glinstrigh lichten

Kan wech dryven de Nacht:

Hoewel ghy door u luyster Al de Sterren maecket duyster, Echter hebt ghy niet de macht,

5 Dat ghy my kond ontvremen, En mijn vryheydt benemen, Als Rosemonda doet:

Moet ghy dan niet ghelooven Dat haer kracht u gaet te boven, Die betov ren kan 't ghemoet?

6 Wel aen dan soete Meysje, Die door het eene reysje En t kusje voor u mondt,

(39)

En daer nae met de stralen, Die uyt uwe ooghjens dalen My soo deerlijck hebt ghewondt.

7 Wilt soo medoghent wesen, Dat ick mach zijn ghenesen Van die my heeft ghewondt:

En ick nae myne lusjes,

Eeuwigh drucken mach met kusjes V schoon soete Rosemondt.

[Sal Phoebu sijn vergulde stralen // verberghen met]

Stemme: Heureux sejour de Partenisse, & d'Alidor.

Al Phoebu sijn vergulde stralen // verberghen met, Sal Iupijns vyer op d'aerde niet dalen // als hy aensiet D'ontschaecking van de schoonste Maget, in Genua, Diemen met recht wel mocht ghelijcken by Helena.

2 O schoonste Maegt hoe kond ghy lyden // dat u dienaer Hem nu gheheelijck houdt ter syden // u ooghjens klaer

(40)

Hebben die nu haer macht verloren? waer door sijn hert Soo dickwils om u lust te boeten, bewoghen wert.

3 Al u bevallicke vryerijtjes // liefkoosery, Al u dertele weygherijtjes // u lonckjes bly,

En 't handelen van u blancke borstjes, en noch wat meer, Kondt ghy u lieff daer met niet trecken, tot u begheer.

4 Die souden wel een hert versachten // al waer 't van steen, Dat hy u oock met jammer-klachten // en droef gheween Heeft toegheseydt ende bevestight, met eenen eedt, Als hy u vast hieldt in sijn armen, ghelijck ghy weet.

5 Had Paris oock sijn Lieff verstoten // doen hy sijn lust Ten vollen had van haer ghenoten // al die onrust

Die de Troijanen daerom leden, waer niet gheschiet, Want Menelaus wou sijn beminde, verlaten niet.

6 Ghy mooght met Minos kindt beklagen // u ongeluck, Die om Theleus heele daghen // versleet in druck, Soo langh dat Bacchus u komt schencken, de soete Vocht, Daer met ghy al u geyle lusjes, bedwinghen mocht.

Schimp valt vvaer.

(41)

Avondt-gangh, Op't ontmoeten van mijn Lieff Lerinde,

Stemme: A que le ciel & contraire la vie.

WAt liever Licht sien ick daer gins van verre?

Ay my, mijn hertje werdt gheheel ontroert:

Ach 't zijn mijn lieve Nymphjes tintel-sterre, Wiens geestje dat nae mijn werdt toe-ghevoert:

't Is mijn Lerinde, 't is mijn eyghen hert, 't Is mijn beminde, 't licht meldt my van verdt

Dat sy my naeder werdt.

2 Vliedt vlugghe voetjes vliedt, en wilt ontmoete De Leyd'- ster, die mijn siel verlichtingh gheeft:

Komt treet haer in't ghemoet, tsa vlugghe voete, Offert u hert, dat met smerte hier sweeft

(42)

Onder dees Linde // in veel druck en pijn, Ach mijn beminde // 'k soeck by u te zijn:

Licht my met u aenschijn.

3 Ach Goon, wat vreught gevoel ick door mijn lede?

Mijn hert voelt sich gheheel van liefd verblijdt:

Elck treetje Lief dat ick kom naeder trede, Verheught mijn hert, te langh valt my de tijdt.

Vliedt swoele winde // meldt door u gheluyt, Tuyght mijn beminde // toekomende Bruyt

De vreught die ick besluyt.

4 Lerind, wanneer ons sieltjes zijn ghestrengelt Aen ware Trouw, en echte Huw'lijcke bandt,

Denckt wat al vreught met lusjes t'saem doormengelt Dat ons, mijn waertste hert, staet voor de handt:

Mijn lief Lerinde // siet wat liefd al doet, Mijn wel-beminde // ick u met ootmoet

Mijn waerde Enghel groet.

Liefde Verblijdt.

(43)

['T is onlanghs gheleden]

Stemme: O mijn soete Enghel.

'T Is onlanghs gheleden Op een morghenstondt, Dat ick quam ghetreden Daer ick Laura vondt, Door het Bosje weyde, Met haer drabligh Vee, Lam en Schaepjes leyde Bock en Geytjes mee.

2 Wat verder sach ick komen Herders twee, drie, vier:

Langhs de groene Boomen, Nevens d'Eg'lentier:

Daer het Nachtegaeltje Alsoo helder singht, Dat sijn lieflijck taeltje Door het Bosje klinckt.

3 Tyter speelden op't Fluytje, Cloris songh een Liedt, Phillis op haer Luytje, En Pan op sijn Riet, Waren vreughdigh t'samen, Maeckten soet gheluydt, 't Scheen haer koers sy namen Naer het Klav're-kruydt.

4 Ic sach dees liefjes wand le Yder by de zijn,

'k Sagh haer minlijck hand'le, Maer ick miste mijn

Veldt-goddin Lerinde.

Die ick niet en vondt, 'k Socht mijn wel-beminde In de Morghen-stondt.

5 Van haer ging ick treden, Socht dieper in't Wout, Met een yv'righede Door het dichte Hout,

(44)

Ofts' haer gingh verschuylen, Om van mijn te zijn:

Dies socht ick in kuylen Nae mijn Nymphelijn.

Liefde verblijdt.

La Rosignol.

ROsemonde die is soo straf, Dat ick haer een Kusje gaf, Voort sou sy van my vluchten:

Rosemond die is soo wreet, Ghy zijt het Goden die het weet, Daerom klaegh ick u mijn leet Met ghestadigh suchten.

2 Tranen vliet, ey tranen vliet, En mijn droeve Ziel begiet Tot koelingh van mijn smarte:

Zuchjens vliedt nae Rosemond, Seght dat sy weder maeck ghesond

(45)

D'onverdraghelijcke wond Van 't ghepijnight harte.

3 Klaghjens door de wolcken dringht, Klaeght soo, dat u stemme springht Daer 'k laetst mijn suchjens zonde, Tot vermurwingh van haer siel, Sult ghy haer segghen, dat ick kniel, En ter aerden neder viel,

Voor mijn Rosemonde.

4 Rosemond mijn goude Son, Die mijn jonghe Siel verwon, Aenhoor mijn droevigh weenen:

Of soo niet, soo sult ghy sien Hoe dat ick nae de doodt sal vlien, En mijn jonghe leven dien Met haer te vereenen.

(46)

Mey-Liedt,

Stemme: Ghy lodderlijcke Nymphen soet.

SIet hier de aldersoetste tijdt, Die, al wat adem schept verblijdt, En koestert dert'le wenschen Van sterffelijcke Menschen.

2 Die't groene lof, dat winters kracht Ontwijt heeft, en te niet ghebracht, Lockt met haer lieve lonckjes Wt schijn-verdorde stronckjes.

3 Die't aertrijck kleet met blijde kleur, Van Bloemtjens, die haer versche geur Doen uyt haer blaetjens rijsen, Om t hert, en breyn te spijsen.

4 Nu leeft, dat levend scheen als doot, Het Pluym-gediert, van lust ontbloot,

(47)

Queelt op verheven topjens, Met opgheblasen kropjens.

5 Het schobbigh Dier, indien het mocht, Begaf sijn vinnen in de Locht,

Dat nu, om tijdt verliesen, Sich baeckert in de Biesen.

6 Nu lijmt Philander menigh Liet, Daer Cloris, met sijn snelle Riet Op past, om soete minne Te voen van Harderinne.

7 En dat Granida 't grasjen bindt, Waer van dat Thyrsus 't knoopjen vindt, Terwijl haer Schaepjens weyden, En woelen on-verscheyden.

8 En siet het sacht-ghewolde Vee, Het Oy, de Ram, de Lam'ren mee Zijn vrolijck om het paren Van die haer trouw bewaren,

9 En grasen in het Bruylofts-goet, Van Maeghde-kruydt, en Rosenhoet:

(48)

Wat kan men soeter wenschen Voor sterffelijcke Menschen?

[Myn beminde hartje]

Op de wijse: Vliedt heen droeve suchjes.

MYn beminde hartje,

Waerom toont ghy u soo wreet tegens u wel-beminde?

Ick hoop dat mijn smartje

Haest ghenesen sou, kon ick u slechts ontrent de Linde vinde, Daer wy laetst t'saem verselschapt saten: ay keert weer,

Want het isser vry, Ay komt by my, Ick lief u trouw begheer.

2 En hoort doch mijn klachten,

Die 'k uytstortend' doe, in dese woeste wilde Wildernissen:

Mocht ick eens vernachten

Nevens uwe zyd, maer ghy seght altijdt dat het my sal missen, 't Welck ick met hoop de daghen mijns levens, o Hardrin,

Loopt doch niet soo haest, Nochte verbaest,

Maer toont my wedermin.

(49)

3 Rust en hoort het kermen

Van u trouwste Lief die 'k wete dat alsnu op der aerd' mach leven:

Ach wilt u erbermen

Over mijn suchjes Lief, en wilt my doch weder antwoort gheven, Maer het schijnt dat ghy 't slaet geen acht, o wreede maeght:

Dies in pijn en smert Verteert mijn hert,

't Welck de Goon zy gheklaeght.

4 Immers dit mijn klaghen

Acht ghy Liefste Lief niet meer, maer minder als de lichte winden, Of ghelijck de vlaghen

Die heen vlieghen, toeft mijn lief, mijn hoop, mijn troost en wel-beminde, Wilt niet langer dus schichtigh vlien, maer keert doch weer,

En komt by u troost, En hem verpoost Van sijn pijn en hartseer.

5 Ay soo 't schijnt dat ick u

Hart verwonnen heb, door al dit roepen en mijn droevigh krijten, Lief denckt niet dat ick schuw

V bywesen soet, waeromme wilt ghy Lief my dan versmijten?

(50)

Ick hoop dat wy soo sullen leven als Liefjes doen, Daer mijn schoone vrouw

Mijn handt op trouw, Kom gheefme doch een soen.

I. Piloor.

Ick leer eerst.

[Ach soete Philida]

Stemme: Die mint, die lijdt veel pijn.

Floris.

ACh soete Philida, Ghy die u Schaepjes hoedt In dese Klaver-wey, Siet wie u spoor volght nae, Dit bid ick met ootmoet, En smeeck met soet ghevley:

Want ick om u

Heb 't Hoff verlaten nu, En van sijn Majesteyt Ghenomen mijn afscheyt.

(51)

Philida.

2 Heeft liefd' u soo vervoert, Dat ghy het Hoff verlaet, En kleedt in Harders schijn 't Schijnt Floris met my boert, Hebt ghy in dit ghewaet V ghekleedt, ter liefd' van mijn?

Al hoedt ghy 't Vlock Met dorre Haeslaers stock, Nochtans gheloof ick niet Dat het door de liefd gheschiet.

Floris.

3 't Is niet als klinck-klaer liefd., O soete Philida,

Die my doet het Hoff versmaen.

Philida.

Was die in t hart ghegriefd, Ghy volghde Juffers nae, En soud by gheen Deerne gaen, Die Harderin

Is ghelijck als ick bin:

Ghy soeckt niet als mijn eer, Dies Floris neemt u keer.

(52)

Floris.

4 Den Donder slae my neer, Soo 'k schoone Philida Anders tracht als nae trouw:

V eere zy mijn eer, Ick volgh u spoore nae, Soud' wesen hier,

Waer me ick mijn playsier Sou bruycken sonder smet Op het kuysch en Echte-bedt.

Door vreught.

R. v. Bergh.

Liedeken Voicy tantost la froidure bannié.

ICk wil een Liedeken brenghen ter banen Van d'ongheluckighe Courtisanen, In deser stede my wel bekent:

Die Venus speeltjen wel zijn ghewent,

(53)

Met Duytschen, Francen, en Italianen, Daer met sy hebben haer jeught gheschent.

2 Martijntje die heeft haer vryer verlooren, Daerom is sy ontsteecken met tooren:

Sy gheeft de schuldt aen Antonet, En seyt dat sy haer vreuchde belet, Daerom heeft sy haer de dood geswooren Soo haest sy komt uyt het Kinder-bedt.

3 Om datter Moy Aeltjen heeft onder gelegen Daerom soo gaet sy soo wijd ontreghen,

Sy plach te gaen soo engh en soo smal:

Sy was met Floris eens in de Stal, Daer heeftse een Aposteuny ghekreghen, Die haer negen maenden sweeren sal.

4 Margrietje wil haer stellen ter eeren, Daerom draeghtse soo prachtighe kleeren,

A la modo op de nieuwe voet, En daer toe een ghepluymde Hoet:

Maer dat haer droefheydt doet vermeeren Is't datse daer me niet op en doet.

(54)

5 Francijntje wil hangen haer huys te huren, Om datse benijdt wort van haer gheburen:

Sy segghen sy houdt soo olijck ravot.

Maer nae mijn dunckt soo zijn sy bot, Dewijl haer huys heeft hooge muren:

Sy segghen, 't is maer een Varckens-kot.

6 Anneken is daer soo bijster belaeyen, Want sy en kan noch spinnen noch naeyen,

Haer jonge Jaertjes die zijn verby, Sy is niet bequaem tot slaverny:

Daerom wend sy haer aen t Kopp'len draeyen, En mede tot drooghe Gastery.

7 Princesse Susanne derft haer wel roemen Dat sy er wel vijf-en-veertigh kan noemen,

Die haer ghestadigh loopen nae, En haer begheeren, wou sy segghen jae:

Ick segh, sy isser een bloeme der bloemen, Maer s' is ghequelt met Sciatica.

Den tijdt verwint.

(55)

Janijs Minne-klachten.

Stemme: Roielle dat isser de schoonste.

WAer vlucht ghy doch heen mijn waerde Godin Dus schuw // onder 't luw // daer ick u soo min?

Ey blijft doch staen, ey Cloris 'k bid u rust Vol doet ach Nimph, mijn minnens grage lust.

2 Hoe dickwils heb ick in 't naerste der nacht, Met klachten // gaen wachten // jae slapend' onsacht, In't natte velt op d'af-gehouwen stam,

Voor uwe hut, ick vaeck mijn rust-plaets nam.

3 Mijn tranend gesucht het geen ick dan dee, De stroomen // en boomen // jae grasende vee Mijn droeve druck nae bootsten, jae de Maen Scheen, Cloris was met Janij mee begaen.

4 Doen ghy, ach Vooghdes mijn eerstmael verscheen In't moeten // 'k u groeten // goddin maer waer heen V soete tret u aerdigh lichaem droegh,

De liefd terstont mijn grage lust mee joegh.

(56)

5 V aerdige tuytjes ghevlochten soo braev' Die vongen // en dwongen // mijn tot u slaev, En 't soet gebloos dat op u kaeckjes leefd, Mijn onversiens geheel verwonnen heeft.

6 Nu leev' ick alleen in u soet ghebiet, Princesse // Vooghdesje // ey laet mijn verdriet V stale hert bewegen tot ghenae,

Van mijn, die steedts tot u believen stae.

7 Waer van dat kan tuyghen u lamren al Die 'k hoeden // en voeden // in't klaver-rijck dal, Doen ghy mijn Son waert met Grusel nae stee, Het quijnde van de klaeghjes die ick dee.

8 Ach dat de natuer haer tongh eens ontbont, Haer smeken // sou breken // u hertje terstont, Ick weet dat ghy, dat ghy niet meer dus straf Soud vluchten, van u trouwe Ianij af.

9 Dan soo mijn geween u niet en bekoort Sal wreede // daer mede // mijn ziel zijn vermoort, 'T verliefde hert sijn woonplaets dan verlaet, Dat ghy mijn leven, hatigh van mijn gaet.

(57)

10 Dan sal mijn gheest, waer dat ghy oock zijt Afgrijslijck, en yslijck, steets volghen altijt, Met naer ghegrim, en met een holle spraeck Steets roepen: Cloris, Cloris, Cloris wraeck.

11 Dus sal hy soo langh dan sweven op aerdt, Jae raecken, en maecken u stadigh vervaerdt, Tot ghy op 't lest roept Iany, Iany, ach:

Ey komt dat ick doch met u paren mach.

12 Dan lacy, gheen roepen en hellept dan meer, Gheen suchten, noch vluchten, ick laet u dan weer:

Dies Cloris komt en mijn begheert' voldoet, Eer u, mijn waerde, dese straff ontmoet.

J. Soet.

Niet soeter.

[Laes, ey goude Son, ey neen]

Stemme: Als 't begint.

LAes, ey goude Son, ey neen, Rol niet so schielijck heen

Met uw Paerden Nae de Aerde,

(58)

Ghy rijst te langhsaem weer,

Hou doch wat dralen by de Kim, ey duyck niet neer:

Want als u glans verdwijnt, En isser niet, dat schijnt Tot lavingh van mijn smert,

Welck ick ghestadigh voel verheffen in mijn hert.

2 Ach Amynte dese gloedt Is soo diep in t ghemoedt

Van u oogh-stralen // Komen dalen, Dat sy by duyst're nacht

Alleen mijn ziel ontfonckt, en dan maelt het gedacht:

Ghelijck Arctophylax Om sijn verkleumde as Sijn seven Sterren ment,

En nimmer uyt en spant wijl 't spoor is sonder end.

3 Kom Cupido Venus wicht, Blust mijn brandt met een schicht

Waer door lijf beyden En ziel scheyden,

En maeck doch gheen voorslagh,

Een langh te quellen, die doch noyt ghemeten mach.

(59)

'k En vrees gheen korte stoo Van u vernielend Loot.

En denck hy luckigh sterft,

En door een lieve dood veel duysend dooden derft.

T'samen-gesangh, tusschen Tyter en Sylvia,

Stemme: Pronckje van de Maeghden.

Tyter.

PRonck van d'Harderinne, Waer heen wilt ghy dryve?

Ay, keert uwe sinne, En wilt hier wat blyve, Wilt my doch gheryve, Dit's u een kleyne saeck:

(60)

Vriendinne // die ick minne, In u lede // en sede

Schep ick groot vermaeck.

Sylvia.

2 Lust u mijn te quelle, Ick sal 't garen leyde.

Tyter waer toe 't lelle?

Gaet u Schaepjes weyde, Wilt u Beesjes leyde In t Klaver-rijcke gras?

V Schapen // die gapen Van hongher, en kommer, Gaet en voedtse ras.

Tyter.

3 't Schijnt mijn Schaepjes treuren Schoone Harderinne,

Om dat mijn ghebeure Niet mach uwe minne:

Wilt u recht besinne, Beheerster van mijn Ziel, Wt jonste // u gonste My thoone // wilt schoone, Voor wien ick kniel.

(61)

Sylvia.

4 Tyter door u vleye, En u minlijck smeecken, Soudt ghy schier verleye Mijn, en voorneem breecken, 'K voel u vriendelijck smeecken, Vermurwt mijn harde hert:

Tyter.

Mijn hopen, u loopen, V vluchten, mijn suchten Zijn teeckens mijns smert.

Sylvia.

5 Wilt het suchten staecken, En wilt u verbleye,

Wilt u nu vermaecken In dees groene Weye, Tyter door u vleye

Beweeghde ghy 't ghemoet:

Weer minne, ghy vinne Sult hede, ter stede, Voor 't gheen ghy doet.

Tyter.

6 Sylvia mijn waerde Ghetrouwe Harderinne,

(62)

Schoonste van der aerde Nu ghy my toont minne, Is Tyters hart van binne Met Hemels-vreught belaen:

't Schijnt de Goden // ons noden Op kusjes // en lusjes,

Dies laet ons gaen,

7 Off'ren Roos en Bloeme Op Venus Altaere,

Die met vreught sal roeme Van ons soet vergaere, En ons t'samen paere, Wtmuntende Goddin,

Siet ons Lamme // ons Ramme, Ons Schapen // die rapen Een vreught in ons min.

Liefde verblijdt.

(63)

Boertighe Vrijagie, Tusschen Melis en Tietje,

Stemme: Goosen ick en mach niet lyen.

Melis.

TIetje soete lieve meysje, Puyckje van ons schoone stadt, Suycker-soete poesel-vleysje Ick heb u langh al lief e hadt, 't Zijn drie jaren al e leen

Dat ick was te Amsterveen, met jou, Doe noch seyde Kees en Louw:

Melis, dit's jou eyghen Vrouw.

(64)

Tietje.

2 Melis ick verschiet, hoe praetje?

'k Loof niet datje mijn hebt lief?

Melis.

Och jae ick Tiet mijn Cameraetje, Mijn schellempje, mijn herte-dief, Och ick hebje soo besint,

Tietje Lieff mijn eyghen kindt // mijn hert Ick ben in liefde heel verwert,

Ick bidje troost mijn druck en smert.

Tietje.

3 Ick sie 't wel aen jou bolle kaecken, Dat jey van liefde heel uyt-teert, Nou Melis wilt dit vrye staken, Dees malle grille van u weert:

Want ick ben noch jongh en dom, Sie noch nae gheen vryer om // dus gaet, Want ick heel mijn tijdt verpraet, Moertje wacht, het is al laet.

Melis.

4 Och sooje gaet, soo moet ick sterven, Ach, Tiet ick smoor in liefdens pijn:

Ach Tietje, laer ick doch verwerven

(65)

V gonst, laet ickje man toch zijn, Ick selje dienen alle daegh

Als een Juffer uyt den Haegh, Goddin.

Tietje ghy staet in mijn sin, Maeckt dat ick u hertje win.

Tietje.

5 Melis waer leer jey dit vrye?

Hebje in den Haegh verkeert?

Je maeckt mijn hert in verblye, Seght heb jeyt by de Prins e leert:

Melis, Melis 'k hebje bly,

Komt doch dichter aen mijn zy // wat staen, Ick sal't mijn Moertje vraghen gaen, Kom jey t avondt weer eens aen.

Liefde verblijdt.

(66)

Cloris Levens-walgh,

Stemme: Seght my doch wel lieve soete Maegt.

DRoeve stem, de lucht met rouw-klanck slaet, En voegt u (als 't past) in een so droeve staet, Mits 't noodlot u Polexander heeft

Sijn levens draet ghesneen, niet willend' dat hy leeft.

2 Perle-drop, vloey langhs de wanghen neer, En plonder het haer tot teycken van 't hertseer Dat u druckt door 't averechts gheval,

Dat sonder Cloris doodt vergheten noyt zijn sal.

3 Want noyt was op aerde beter paer,

Wiens een-ziel'ghe sin, dat soo wel sloot te gaer:

Want sijn wil, mijn volle wenschingh was,

Maer 't noodlot ick vervloeck dat ons af scheyt so ras.

(67)

4 Spijt noodlot en voorbereydt misval, S'en letten my noyt dat 'k hem niet volghen sal, En dat 'k schuw des Hemels heldre Lamp,

En keur voor 's werelts vreught een onder-aertsche damp.

5 Want Cloris voor een wereldtsche lust, Kiest Polexander en liever is ontrust In ghequel, in knarssingh, en ghesteen, Dan vrolijck sonder hem te leven hier alleen.

N. Pels.

Iaers-Liedt,

Stemme: Doen Daphne d'overschoone, &c.

Juyght Adams zaedt, vervormt u aerdt

Van de boosheydt, godloosheydt daers' is mee bemet:

Siet hoe een Maeghd haer Vader baerdt,

(68)

Ons Behoeder, en Broeder, voldoender der Wet, Een die ons ontlaed van ziels droeve drucken, Ontgrendelt het sael'ghe Hemels huys,

Die krachtigh slaet des Slanghs kop aen stucken, Heght 't bloedige Hantschrift gescheurt aen 't Kruys, Die al 't Ziels quaedt // verslint,

En ons ghenaed // verwint,

Dien grooten Koningh // En vorst van het Al:

Verkiest tot sijn woningh // Op aerd nu een Stal.

2 Een Stal, een Schuer, een stroyen hut, Voor het pralen, der Salen van een Prinslijck Slot, Daer voor de koud naeuw is beschut,

Daer de Koeyen, staen loeyen, daer leyd onse Godt:

Niet met Fluweel, of met Gout bewonden, Koets, noch gheen Bed heeft d'Opper-heer, Maer werdt gheheel in sletten ghevonden, En leydt sleghts in een Kribbe neer, In een verachten // staet,

Siet hoe hy prachten // haet,

Liefd nedrigheden // verfoeyd en benijdt

Het proncken der kleden // van Goud of van Sijd'.

(69)

3 Slaet blinde mensch 't oogh op u Vooght, Wilt verscheuren de leuren, en pronck van u lijff:

De ned'righeydt dees Vorst be-ooght,

Wilt doch laten, en haten u prachtigh bedrijff, Maer wilt u leden met deught steedts vercieren, Acht gantsch gheen pracht, pronck, of Cieraet, Komt wilt heden u Ziels-losser vyeren, Yverigh heen nae Bethl'hem gaet, En brenght danck-offer // daer Wt u Ziels koffer // maer

Ontleed eerst u selven // van dat u schaedt, En uyt u wilt delven // het vuyl sondigh quaedt.

4 Volght 't rechte padt het gheen u leydt

By die 't leven, kan geven, schoon datmen hier sterft, Die ons door sijn verdienst bereydt

'tGheen te voren // verloren was, datmen dat erft, Die onse sonden // haer last heeft ghedraghen, En gantsch vernielt heeft Droes en Doodt, Die heeft verslonden // de helsche plaghen, En vloeyend in ons Zielen goot

Een eeuw'ghe vreught // voor pijn:

(70)

Ach hoe verheught // door sijn

Rantsoen en betalen // sal zijn die gheen Die d'Hemelsche Salen // hier naemaels betreen.

5 Siet wat een Schat den Vree-vorst gheeft,

Voor 't verganck'lick // zijt danck'lick dan mensch voor dit goet, En steedts nae sijn Gheboden leeft,

Laet u zielen // staegh krielen, met volheydt van boet:

Soo sal met zeghen // hy dauwen ons Landen, Verlaten ons in noodt gheensins,

Stieren de Deghen,, regeeren de Handen, Van onsen Vrede-rijcken Prins,

Heer VVel-hem bloeyen // doet Dat hy mee groeyen // moet,

Tot schrick van Spangien,, en zeghen van 't Land, Bloeyt eeuwigh Orangien,, ten spijt Ferdinand.

J. Soet.

Niet soeter.

(71)

Harderinne-t'samen-ghesangh, Tusschen Amerillis en Rosimondt,

Stemme: Rosimont waer ghy vliedt.

Ameril.

ROsimont, Nymph waer heen, Wel hoe loopje dus alleen?

Hoe benje dus schuw? blijft een weynigh staen, Ameril wil met u gaen:

'k Moet mee Boswaert in, 't Vee dat is verdwaelt, 't Moet zijn in de Koy ghehaelt,

Dies ben ick u waert, Rosimont en vlucht dan niet, Gheen oorsaeck hebje datje vliet.

(72)

Rosim.

2 Ameril ick van u vlien?

Vergheeftme 'k had u niet ghesien:

Gespeeltje goeden dagh, mijn plompigheyt verschoont, 't Was uyt gheen vuylen aerdt betoont:

Dies laet ons t saem gaen weyden, is t je wil.

Mijn hert verheughtme Ameril.

Ameril.

Ja dat loof ick wel doen in't oogh ghy Tyter hadt, V lief, u lust, u waertste schat.

Rosim.

3 'k Sie ghy boert nu met mijn Amerillis Nymphelijn.

Ick Tyter minne? neen, Ghespeeltje wat een kal:

Tyter my noyt vermaecken sal,

Tyter isset niet, 't was niet wel gheraen, Ameril kom laet ons gaen.

Ameril.

Siet wat haest heb jey 'k looft voor vast, o soete meyt, Dat Tyter elders u verbeyt.

Rosim.

4 't Ghene ghy Nymphje raemt, Dat maeckt Rosimont beschaemt:

Ick bid u houdt u rust daer en is niet an.

(73)

Ameril.

Neen, seght vry Tyter is mijn Man.

'k Hoorde onlanghs noch van een Knaepje, dat V wel eer had lief ghehadt,

Dat ghy wesen soudt binnen 't eerste half jaer Ghetrouwt, hoe is't dan noch niet waer?

Rosim.

5 't Segghen lieght, ghelooftet vry, Ick trouwen? het zy ver van my.

Ameril.

Dit's ouwe seggen Nymph, alsmen is verlooft, Want hier door werdt het oogh verdooft.

Rosim.

Neen, neen Ameril, voor laet ick u gaen, Soo sien ick hoe het u sal staen.

Ameril.

Daer komt Tyter an, met sijn pijlen en sijn boogh:

Schuylt niet, hy heeft u al in't oogh.

C. A. Seep.

Liefde verblijdt.

(74)

Minnelijcke Twee-spraeck, Tusschen Garint en Sylvia,

Stemme: Ick sucht, ick klaegh, &c. Of: Cephalis daeghlijcx placht.

Garint.

VLucht niet mijn Sylvia:

Hoort nae u Harders klaghjes, Die beed'lend' om ghenae Ghehengelt heb soo veel nachjes Ontrent u Hutje, komt doch drae, Versterckt mijn flaeuwe krachjes.

Sylvia.

2 Ick bid u swijght Garint, Want met dees vleyende praetjes Ghy noyt mijn zieltje wint,