YAHYA KEMAL BEYATLI - Turkse poëzie in de vroege twintigste eeuw
- een analyse
Sötemann, S.
Citation
Sötemann, S. (2004, September 9). YAHYA KEMAL BEYATLI - Turkse poëzie in de vroege
twintigste eeuw - een analyse. Retrieved from https://hdl.handle.net/1887/4912
Version:
Corrected Publisher’s Version
License:
Licence agreement concerning inclusion of doctoral thesis in the
Institutional Repository of the University of Leiden
Downloaded from:
https://hdl.handle.net/1887/4912
Ruhunla karşı karşıya kaldım o med günü, Şekvanı dinledim, ezelî muztarip deniz! Duydum ki ruhumuzla bu gurbette sendeniz. Dindirmez anladım bunu hiç bir güzel kıyı; Bir bitmiyen susuzluğa benzer bu ağrıyı. ‘Açık deniz’’den
“Kendi Gök Kubbemiz”
Die dag van de vloed stond ik oog in oog met jouw ziel, hoorde ik jouw jammerklacht, eeuwig zuchtende zee ...
Voelde ik dat wij met onze ziel jou in den vreemde toebehoren. Geen enkele mooie kust, begreep ik, is in staat
Deze smart te stillen, een onlesbare dorst… Uit ‘Hoge zee’