53. Gerards grote verrassing, bezoek aan het zijdemuseum
Vandaag kan eindelijk Gerards verrassing plaatsvinden. Wij vertrekken, weer met onze “eigen Tuktuk” chauffeur rond 09.00 uur, nu richting het Nationale Zijdemyseum, met daarnaast een volledige productie, van zijderups, tot weven, maar ook alle designs worden hier gemaakt. Een heel aparte tak van sport. Ik denk dat dit het enige museum is waar we geen entree hebben hoeven te betalen, maar we hebben ons laten vertellen, dat dit alleen van promotie wege is, omdat ze graag internationale erkenning willen hebben.
Ze zijn nog geen 20 jaar bezig met deze productie, dus dat zal echt wel iets moois worden voor de toekomst.
Hierna volgt een fotosessie, hoe het hele proces in zijn werk gaat.
De Moerbeiboom, de rupsen eten alleen deze Moerbeibladeren
R u p s e n o p d e moerbijbladeren
D e r u p s l e g t c a . 7 0 0 0 eitjes
Rups spint de cocon
De buitenste schil is voor de ruwe zijde, de binnenste c o c o n , i s v o o r d e h e e l mooie zijde.
Haspelen
Het scheren van de kettingdraden
Voorbereiding voor het weven
E r w o r d e n a l l e e n natuurlijke kleurstoffen gebruikt
H e t w e v e n v a n d e zijde
Wij hebben een dagje gehad, waar we allebei heel erg van hebben genoten, dankzij een geweldige gids die we hadden, die het fijn vond dat hij niet een hele horde Chinezen hoefde te begeleiden, deze chinezen komen aan met bussen vol, plus hij vond het prettig, omdat Gerard met hem over alles kon praten, van de moerbeiboom tot het eindproduct.
Natuurlijk nog een paar foto’s, uit de schitterende winkel.
52. Bezoek aan een van de 7 wereldwonderen Angor Wat de hoofdtempel
Hou er wel rekening mee, naar welke tempel of paleis je ook gaat, als vrouw niet naar binnen mag, met blote schouders of korte broek dus had ik altijd een shirt met lange mouwen en een lange broek in mijn rugzak.
Onze Tuktukrijder
A l t i j d s h i r t e n l a n g e broek/rok in de rugzak
Entreetickets, met foto
Met de eigenaar van de Tuktuk, hadden we een prijs afgesproken van $18,00 voor ons tweetjes voor de hele dag naar Angor Wat en daarna nog naar de Angor Bayon. In het hotel hadden we $ 40,00 p.p. moeten betalen. Je moet natuurlijk altijd zelf de entree betalen en die is $ 36,00 p.p. heel veel geld vinden wij, maar de bevolking van Cambodja heeft gratis entree en verbrengen hier met heel wat familieleden en vrienden de zaterdagen of zondagen door. De hele omgeving is een schitterend natuurgebied, waar de Cambodjanen ook gretig gebruik van maken. (Zie foto’s)
E e n s o o r t pontonbrug, waar je h e t g e v o e l k u n t krijgen zeeziek te worden.
De tempels van Angor Wat, zijn in handen gekomen van Kem Sohka een invloedrijke Cambodjaan en zeer goed bevriend met premier HU Sen, van de CPP “Cambodian People’s Party”. Hij heeft grote stukken grond en de oliemaatschappij Sokha. Hij heeft voor 1 dollar de rechten om Angor Wat voor 99 jaar te exploiteren verkregen maar moet wel het tempelcomplex onderhouden en mag de entreegelden van de kaartverkoop houden en staat hier een deel van af aan Premier HU Sen CPP
“Cambodian People’s Party”. Wel zien wij veel erosie en de vraag is hoe goed het wordt onderhouden, want er is wel veel achterstallig onderhoud en meestal zijn dit soort mensen dictators, eerst het geld in eigen zak, dan een beetje aan de staat en dan is er nog iets over waar voor ze werkelijk verantwoordelijk zijn.
Je ziet hier, dat nog steeds de militairen invloedrijk zijn in Cambodja, want HU Sen zegt, als jullie niet op mij stemmen, dan krijgen jullie weer een burgeroorlog en ik denk dat de meeste mensen daar niet op zitten te wachten.
Angor Wat (betekend kwaliteit) was vroeger de hoofdstad van het Khmer Rijk, dat heeft bestaan van 802 a 1431 na Christus.
De Angortempels zijn gebouwd tussen 900 tot 1400 na Christus, in 1432 werd deze stad verlaten. de eerste westerse bezoeker was Antonio Magdalena in 1586 en in 1880 overwoekerd, werden de restanten herontdekt door de Fransen.
E e n t r a p z o n d e r l e u n i n g g a a t w e l even anders
Veel touristen gaan hier s’morgens reeds om 05.00 uur naar toe, omdat ze graag de zonsopkomst willen filmen of fotograveren “The Sunrise”. Velen van u zullen de tempels herkennen uit de film “Tom Rader met Angelina Jolie” Wij hadden deze behoefte niet, dus was voor ons 08.00 vroeg genoeg.
Wat zo leuk was, dat onze Tuktukrijder steeds in de gaten had, dat we onderweg naar de Tempels wilden fotograveren en stopte dan even, zodat we alle gelegenheid hadden kiekjes te maken. Ook konden wij Angor Wat bezoeken en alle tijd nemen.
Hij heeft n.l. ook zijn hangmatje bij zich en gaat lekker liggen slapen als het te lang gaat duren.
Wij hebben hier heerlijk een paar uur rondgelopen en genoten van alles om ons heen, van de beelden, de gebouwen, de mensen en de apen.
We laten jullie meegenieten van alle prachtige foto’s die we hier hebben kunnen maken.
Ons tweede bezoek gaat naar Angor Bayon, gebouwd door koning Jayaverman VII 1181, dit was zijn staatstempel en is een Boeddistische tempel in tegenstelling tot Angor Wat. Het is de meest centraal gelegen tempel van de oude hoofdstad Angor Thom. Geniet van de 54 torens en veel reliëfs, net als in Angor Bayon.
Wel achterstallig onderhoud
Er was nog een verrassing, wij kwamen onze medisch student Liza Gelissen uit Utrecht weer tegen op Angor Bayon, zij was met haar vriendinnen vanmorgen al om 05.00 uur gegaan voor de zonsopgang en dat was geweldig geweest en daar sluiten we dit onderdeel vandaag graag mee af.
4e jaars studente
medicijnen, Liza Gelissen uit Utrecht
51. Op weg naar Siem Reap en een leuke Nederlandse ontmoeting
Vandaag vertrekken wij van Phnom Pengh naar Siem Reap, waar we de Angor Tempels willen gaan bezoeken en wil ik Gerard verrassen met een bezoek aan het Zijdemuseum, waar hij nog niets van weet. Hier zie je hoe zijde ontstaat, van de Moerbeiboom waar de zijderups zo van geniet, tot zijdedoek dat hier wordt geweven, een proces van A tot Z.
O n z e t i c k e t v a n Phnom Penh naar Siem Reap
We zouden met de bus naar Siem Reap, maar ook hier werd het ons van alle kanten afgeraden, zelfs van doorgewinterde backpackers. Iedereen trekt de gordijnen dicht in de bus en
gaat liggen slapen. Waarom zouden wij ons zelf gaan treiteren, terwijl je met het vliegtuig minder dan een kwart van de tijd onderweg bent en tegenwoordig bijna concurrerend is met de bus- of bootticket, ik krijg dan ook even weer de tijd om een stukje voor dit blog te schrijven, wat comfortabeler op de luchthaven is, dan in een hobbelende bus, gezien de slechte wegen.
Luchthaven Siem Reap
We hadden een heel gezellige vlucht, er zat n.l. een leuke jonge vrouw naast ons van ongeveer 22-23 jaar, Liza Gelissen, v i e r d e j a a r s s t u d e n t m e d i c i j n e n i n U t r e c h t e n k w a m oorspronkelijk uit de omgeving van Alkmaar. Zij liep 6 weken stage op eigen verzoek in een ziekenhuis in Phnom Penh en was met haar laatste week bezig om daarna te vertrekken naar de Filipijnen, voor nog eens 6 weken, om daar in een ziekenhuis stage te lopen. We hebben over diverse dingen gesproken, o.a.
de vaak zeer traumatische ongevallen met brommers. Maar ook hoe in de ziekenhuizen wordt gewerkt. De familie zorgt voor het eten van de patiënt en hele volksstammen komen op bezoek.
Zij ging voor een lang weekend naar Siem Reap, met een aantal vriendinnen. Ze vertelde vanmorgen dat een vriendin die ook mee zou gaan, was overvallen in een TukTuk, d.w.z. ze hadden haar tas, dus ook paspoort etc. gestolen en dan kom je ook
hier niet ver zonder paspoort?
Let Op!!!!!
Zet nooit je rugzak, tas o.i.d. op de bank t.o. je, want dan kan het ook in de Aziatische landen heel snel gebeuren, dat er een brommertje langs komt rijden en je tasje of rugzak binnenpikt. Wij zetten altijd de rugzak op de vloer en elk met een been door de schouder-draagriemen van de rugzak. Ga ook niet nochalant met je schoudertassen om, want als er een brommer langsrijdt en je schoudertas grijpt, kun je zelfs meegesleurd worden en dat is niet zo prettig. Ik hou er altijd rekening mee, naar een stad zo weinig mogelijk mee te nemen en laat pas, geld en andere waardevolle zaken in de safe van het hotel, alleen geld wat je nodig hebt voor eten of een drankje, o.i.d.meenemen, of een creditcard.
Voorbeeldje hoe je rugzak mee te nemen in de Tuktuk
De vlucht was maar 40 minuten en aan alles komt een eind, dus ook aan ons gezellig samenzijn. Wie weet komen wij elkaar weer ergens tegen, want ook zij gaat naar de Angor Tempels, maar misschien ergens in het stadje, wat ook weer niet zo groot is als Phnom Penh.
Een heel apart bad
Aangekomen in het Hillockhotel & Spa was voor ons een leuke verrassing, omdat er ook huisjes waren kregen wij een heerlijk huisje voor ons alleen, met 10 meter lopen naar het zwembad.
Er was een leuk barretje bij en ook een mooie Spa.
De huisjes stonden i n e e n p r a c h t i g e tuin
Dit hotel was ons aanbevolen door Petar en Claude uit Zwitserland en we willen hen bedanken voor zo’n idilisch plekje.
Een mooi zwembad
Gezellige bar bij het zwembad
Vanmiddag heerlijk aan het zwembad en morgen meteen naar de Angor Tempels.
E e n m o o i g e d e k t e tafel aan de rand van het zwembad
Wij hebben het bezoek aan Angor Wat en Angor Bayon zelf georganiseerd en een tuktukrijder gevraagd, wat het moest kosten voor een hele dag en vonden dat heel wat goedkoper dan via het hotel, plus wij vonden het heerlijk in zo’n Tuktukje waar de wind lekker door je haren waait, i.p.v. de hele dag in een auto met airco.
50. Een mooi gesprek met een trotse Cambodjaan
Na een bezoek te hebben gebracht aan de Russische Market en de New Market spraken we met elkaar af, om voor de laatste keer naar de Boulevard aan de rivier te gaan, waar 3 dagen lang, woensdag, donderdag en vrijdag alle Festiviteiten plaatsvinden, die in 3 dagen tijd circa 2-2,5 miljoen mensen op de been brengen in Phnom Penh, het lijkt wel of heel Cambodja de hoofdstad bezoekt.
H o r l o g e s e n n o g e e n s horloges, op de New Market
Wij waren gisteravond, na het etentje bij Petar en Claude, nog even naar de Boulevard gegaan om te proeven wat dat Waterfestival precies in hield.
Prachtig verlichtte boten ca. 15 stuks diemover de rivier varen
Veel vuurwerk, met ontzettend harde knallen, je zou bijna jalours zijn op iemand die doof is, hier vinden ze heel veel lawaai iets geweldigs en kennelijk moet dat met een groot feest.
Vandaag gingen we voor de laatste keer naar de Boulevard en wilden nog even heerlijk een terrasje pakken.
Brommers overal, zo ver je kon kijken.
Het was overal zo druk, dat er weinig plek aan de Boulevard te vinden was, tot we aan de overkant het Restaurant Titanic zagen, waar we toch maar even gingen kijken. Het zag er zo leuk uit, dat we besloten hier maar even een drankje te doen.
Aanrader voor iedereen die in de toekomst naar Phnom Penh gaat want zo langzamerhand kregen we toch wel wat trek en gingen we hier toen ook maar wat eten bestellen en het was geweldig. Al zal het altijd een probleem blijven in heel Zuid Oost Azie, om gelijktijdig met je partner te kunnen eten, want dat is tegen dovemansoren gezegd. We kregen de mooiste loge aan de waterkant en zaten meteen te genieten van de prachtige wedstrijdsport die hier 3 dagen lang werd opgevoerd.
Sporters
De sporters komen vanuit heel Cambodja, dus gingen we nadat we een vraag hadden gesteld aan de manager van het restaurant toch wat anders naar deze sport kijken. De manager ging ons a l l e s u i t l e g g e n e n n a m e r e c h t g o e d d e t i j d v o o r , waarschijnlijk ook, omdat wij als buitenlandse gasten zoveel interesse in Cambodja en de bevolking hadden.
ik leg even het prachtige plaatje voor, dan kunnen we zien, hoeveel sporters er ongeveer meedoen aan deze wedstrijden op de rivier, over deze 3 dagen. Er zijn boten met 15, 45, 75 en 115 met staande roeiende deelnemers. Het is een grote sport in Zuid Oost Azie, in totaal kunnen dit zo ongeveer 3-4000 sporters zijn.
Uitleg over de sport etc.
Hij vertelde ons ook heel veel over hoe de Cambodjaan leeft.
Zij werken tot hun 45ste en dan gaat de jongere generatie voor de oudere generatie zorgen. Ze hebben dan ook al vanaf hun 12-14de levensjaar gewerkt, minimaal 10.30 uur per dag en soms hebben ze 2 banen, omdat de beloning van 1 baan teweinig is.
Er is geen AOW en weinig mensen hebben een pensioen kunnen afsluiten, omdat ze dat van $ 200,00 per maand niet kunnen betalen. Ook hier hebben mensen bij de overheid een pre en hebben wel een pensioenuitkering, zij werken ook maar van 09.00 -17.00 uur. De familieband is hier heel erg sterk en doen hier erg veel samen. Politiek en Pol Poth is moeilijk om met hem over te praten , het is net of zij zich schamen voor deze geschiedenis en daar moet je hen ook in respecteren. Wij hebben ervaren, dat mensen die een mening hebben die anders is dan de leiders hiervan heel schadelijke effecten kunnen ondervinden. Er is een constitutionele monarchie, net als in Nederland.
De manager van restaurant de Titanic
Hij is zo trots op zijn restaurant Titanic en dat mag hij ook zijn, zelden zo iets groots en goed verzorgd gezien in Cambodja, dus is een klein beetje reclame op zijn plaats.
(niet gesponsord) hij was ook zo trots op zijn personeel en dat mocht hij ook zijn, want die probeerden het alle gasten naar de zin te maken. Hij begeleide ons door het hele restaurant en vertelde dat er elke avond zo rond de 1000 mensen eten. Overigens betalen de touristen andere prijzen dan de bevolking. Entree’s in diverse musea en grote touristische attracties, betalen zij of helemaal niets, of ca. 20% van de
ticketkosten.
Buitenterras
Binnen
Hij vroeg ons of we Facebook hadden en wilde zich graag aanmelden als vriend, zo hebben we er nu ook een Cambodjaanse vriend bij.
We hebben hier een heerlijke middag gehad, waar zit je tegenwoordig nog 3-4 uur op een terras, met een goed gesprek.
Moe maar voldaan, door alle indrukken, die we van hem, zijn team, maar ook van de Cambodjaanse bevolking hebben gekregen, want ondanks de armoede hebben ze een ontzettende trots.
49. Cambodja – Laos 3-1
Ook hier een prachtige zonsondergang, waar we natuurlijk even een plaatje van hebben geschoten. Het duurt meestal maar 10 minuten en dan is het ook donker.
Zonsondergang in Phnom Penh
Wij waren uitgenodigd voor een etentje bij Petar en Claude in hun hotel, op de 17e etage, de Zwitsers die wij onderweg van Kamput naar Phnom Penh in de bus hebben ontmoet en later bij het koninklijk paleis.
Het deed ons even denken aan de Alphatoren, mooi uitzicht, maar je kunt in Zuid Oost Azie, je hart ophalen aan hoge gebouwen.
E e n p r a c h t i g a p p a r t e m e n t i n aanbouw
We werden ongemerkt getuige van de voetbalwedstrijd Cambodja tegen Laos, die in 3-1 eindigde voor Cambodja. We zagen vanuit hun hotel 22 heel kleine mannetjes in het olympisch stadion voetballen, maar het geschreeuw (de aanmoedigingen) is tijdens een voetbalwedstrijd niet minder dan in Nederland.
Helaas waren er vanavond geen kaarsen voor op tafel, dus het menu gingen we onder grote hilariteit lezen met onze zaklantaarn en Petar zijn telefoon.
De volgende avond kregen ze weer kaarsen, dus stuurde Petar nog even een foto van Claude met de kaarsen die ze hadden gekregen.
Het was een gezellig en ontspannen etentje na een zeer emotionele en enerverende dag. Ze hebben nog het nodige over Seam Reap verteld, allemaal dingen waaraan we kunnen denken als wij daar zijn vanaf overmorgen. Zij vertrekken ongeveer dezelfde tijd naar Singapore en vandaar op dinsdag weer naar Zwitserland. Het was een leuke ontmoeting.
48. Waarom greep hier nooit
iemand in? de Killingfields
en Kamp 21
Entree ticketsvoor de Killingfields en Kamp21
Wat een verschrikkelijk lijden en volksverminking heeft hier plaatsgevonden door Pol Poth e.c. hier aangericht en voor mij onbegrijpelijk en het maakt mij nog steeds boos, dat hier door niemand Is ingegrepen. Om een agrarische staat te stichten liet hij generaties met intelligente mensen liquideren, zelfs mensen met een bril waren voor hem een bewijs dat ze intelligent waren en werden ook vermoord.
Het meest vreselijke, dat baby’s en kleutertjes doodgeslagen werden tegen een boom, waar de moeder bijstond, en de moeder die daarna verkracht werd en later ook geliquideerd, dit laat je nooit meer los.
Deze schilderingen zijn opgetekend uit verhoren van daders, die aan de holocaust hebben deelgenomen.
Wat staat ons te wachten, we horen zoveel verschillende verhalen, hier kun je het niet hebben over je laten verrassen, dat een mens iemand zo iets kon aan doen en zonder respect zoveel mensen heeft gedood, hier zijn geen woorden voor en dat allemaal door het zeer strenge communistische regime van Pol Poth en zijn Rode Khmerleger.
D i t s a k r e e t , P o l P o t h e . c , h e e f t a l l e s o p z i j n geweten, omdat de hele intelektuele maatschappij, mannen en vrouwen moesten w o r d e n a f g e m a a k t want er moest een a g r a r i s c h e s t a a t worden gesticht.
Wij worden om 08.00 uur bij ons hotel afgehaald door een vaste Tuktuk rijder voor de hele dag, want de Killingfields liggen buiten de stad en Kamp21 ligt in de stad, dus gaan we eerst naar de Killingfields en dan aansluitend naar Kamp21.
Onze Tuktukker
V i a e e n o u d e Bailleybrug naar de Killingfields
Het is net of na de brug ineens alles veranderd, alleen de aanblik al, hoe je er naar toe rijdt, is afschuwelijk, armoede ten top, als je de stad uit rijdt, zie je alleen maar triestheid en dat maakt het nog erger.
Vuilnis overal en vooral plastic
Plastic en nog eens plastic
Bouwafval
Je wordt helemaal stil als je onderweg hier naar toe rijdt, want je hebt geen idee, alleen veel gelezen via internet en, kunnen we ons nog wel veel radio- en televisieberichten herinneren, wat zich hier werkelijk heeft afgespeeld, dat voel je pas als je hier binnenloopt. Het is een heel vreemd gevoel, dat ook hier weer zoveel onschuldige mensen moesten sterven.
Entreeticket Killingfields
Entree
Tijdens het martelen en doden, werd de muziek zo hard gezet, zodat niemand buiten de hekken kon horen, wat zich hier afspeelde.
DDT werd heel veel gebruikt om stank van rottende lijken te onderdrukken en om eventueel mensen die nog niet dood waren in de massagraven, sneller zouden sterven.
K i n d e r l i j k j e s dumpplaats
Vindplaats van veel kinderlijkjes de hekwerken en bomen, zijn behangen met armbandjes van over de hele werel.
Schedels zijn hier opgeslagen, aan de verwonding kon men z i e n h o e e n m e t welke werktuigen de s c h e d e l w a s ingeslagen
Deze mensen heeft men rond 2000 nog kunnen achterhalen wie het waren door DNA, m a a r i s m e n l a t e r m e e gestopt.
H i e r a c h t e r h e t fotomuseum en cinema waar een film wordt v e r t o o n d o v e r d e v e r n i e t i g i n g v a n m e n s e n , w a t d a a r voor nodig was.
Heel indrukwekkend
Hieronder grote vijvers, waar zeker nog duizenden mensen waren gedumpt, maar niet meer van kon worden vastgesteld wie het waren.
V i j v e r s w a a r n o g duizenden lichamen liggen
KAMP 21
Hier werd veel gemarteld en gedood, vroeger een oude school, waar de klaslokalen gebruikt werden om te martelen.
T e k e n i n g v a n w a a r d e g e b e u r t e n i s s e n plaatsvonden
Hier zijn ook de laatste 14 vermoorde persoon begraven, die men heeft gevonden in de lokalen op de ijzeren martelbedden
De laatste vermoorde personen werden hier begraven
Martelkamers
Martelkamer
Stangen met enkelbanden waar mensen met twee of meer personen vastgezet werden.
H i e r a c h t e r d e martelkamers
Er zouden tijdens deze praktijken van Pol Poth rond de 2-3 miljoen mensen vermoord zijn en de boeren staat is helemaal mislukt, geen eten en geen landbouwmateriaal voor de hardwerkende mensen. Soms wordt er weer door een of andere advocaat (die weer het nodige geld wil verdienen aan dit soort praktijken) alles tegengesproken, maar welke advocaat het ook mag zijn, Pol Poth heeft nog jaren geleefd, maar deze stakkers hebben zo vreselijk geleden en ook al zouden het er maar honderd zijn, ook dat zijn er honderd teveel. Dus advocaten hou je hier ver van, want heel veel mensen lijden nog elke dag. Stop ermee om zo’n regime ook nog goed te praten.
Zelfs wij hebben vandaag een beetje meegeleden met de Cambodjaanse bevolking, maar wij stappen over een paar dagen weer op en leven weer ons eigen leven, maar de achtergebleven, al zijn dat er weinig, hebben nog steeds heel veel verdriet wat hun familie en vrienden is aangedaan, door zo’n radicaal iemand, die dacht met de kronkel in zijn hersens iets goed zou doen.
47. Ik ga even tukkie doen.
In Zuid Oost Azie, kan iedereen overal slapen, voor mij een compleet raadsel, omdat ik dat echt niet kan.
Gewoon even een paar fotootjes, maar nu niet zelf in slaap vallen!
Jong geleerd……….
niemand ziet mij
L e k k e r i n h e t Tuktukje, gordijntje
er voor
De klant moet maar even wachten
Ik ben mijn eigen b a a s e n v e r k o o p drankjes, dus wacht maar even.
T o c h w e l l e k k e r ontspannen in mijn hangmatje
Ook bij Über doen ze een tukkie
Ik slaap overal.
Oranje boven, slaapt rustig
Ik ging zo onderuit
Heerlijk stoeltje
Ik slaap overal.
Mijn baasje slaapt, dus ik ook
H e t i s o o k w e l vermoeiend al dat lopen
46. De eerste dag in Phnom Penh wat gaan we doen? Het Koninklijk Paleis?
Omdat we ons nooit ver van te voren willen vastleggen wat we welke dag gaan doen, was het vanmorgen de tuktuk nemen en kijken waar “de tuktuk” zou stranden.
De eerste dag is altijd even met jezelf overleggen waar je wilt beginnen. Wij dachten dat het misschien zinvol was om ons eerst eens richting Boulevard aan de rivier te laten brengen en kwamen zo uit bij het Koninklijk Paleis.
H e t p a l e i s v a n koning Sihanouk’s zoon in Phnom Penh
A f b e e l d i n g v a n Buhdda
Prachtige boom met erg mooie bloemen
Budhha
Het Koninklijk Paleis
Een bezoek aan het Koninklijk Paleis brengen heeft altijd wel iets bijzonders, maar vandaag wel helemaal, want de komende drie dagen is er groot feest in Phnom Penh en het koninklijk paleis is vanalf vandaag 11.00 uur voor drie dagen gesloten, i.v.m. Het grote Waterfestival dat ieder jaar plaats vind 3 dagen na de eerste volle maan in november.
Het was in een woord geweldig wat we hier te zien kregen. Zo’n armoede er was onderweg van Kamput naar Phnom Penh zo’n historische rijkdom was hier bij het koninklijk paleis en de mooie tuinen te vinden. Natuurlijk kun je zeggen, wat een waanzin al die rijkdom, maar dit is wel waar de Cambodjanen zo trots op zijn en waarom zou je die rijkdom vernietigen. Waarom zou je mensen hun trots ontnemen? Het brengt ook weer een heleboel touristen naar de stad en brengt dus het nodige geld in het laatje.
We laten jullie even heerlijk genieten van de schitterende plaatjes van het Koninklijke paleis maar ook getuige zijn van de armoede.
Aan het eind van de wandeling tussen de mooie gebouwen, en de schitterende tuinen, kwamen we het stel Zwitsers tegen, Petar en Claude, waarmee we gisteren kennis hadden gemaakt in de bus van Kamput naar Phnom Penh. We hebben nog een tijdje met elkaar staan praten, waarop Petar een van de twee mannen ons vroeg of we zin hadden de volgende avond bij hen in hotel te komen eten en dat was niet tegen dovemansoren gezegd, want zij waren naar Siem Reap geweest en daar zouden wij naartoe als we Phnom Penh hadden verlaten.
P e t a r e n C l a u d e u i t Zwitserland
Na het bezoek aan het paleis, maakten we een wandeling over de Boulevard en daar was het een drukte van belang. Er stond de Cambodjaanse bevolking grootse dagen te wachten, d.w.z. de voorbereidingen werden getroffen voor het grote Waterfestival.
Met een lekker drankje achterover op een mooi terras, de mensen aan je voorbij zien trekken. Jammergenoeg zitten hier heel veel van die mag ik ze “vieze dikke kansloze mannen”
noemen, die op jacht zijn naar die mooie jonge “kindjes”
meisjes, maar ook jongetjes.(veel te jong) Af en toe walg je er van, als je dan zo’n vetzak ziet, die kennelijk in zijn eigen land geen poot meer aan de grond krijgt met zo’n jong meisje, dat je weet, bij hem gaat het om het bed en bij haar om het geld. Weet je, soms griezel je van dit soort mannen, spataderen, elastieken kousen, 50-75 kilo teveel etc. Je weet wat je je kan voorstellen bij zoiets, het doet mij zeer aan de ogen, maar helaas zit de wereld zo in elkaar. Als je naar de hoeren wilt gaan moet je zelf weten, maar hang hier niet ” die mijnheer” uit, met zijn AOW en een klein pensioen en zich laat gelden als die rijke man die het helemaal kan maken bij deze stakkers van arme mensen, die alleen door nood gedwongen worden de hoer uit te hangen, omdat ze uit die verschrikkelijk arme onmacht komen en nergens anders geld mee kunnen verdienen. Het blijkt, dat het jachtterrein van deze mannen zich verplaatst heeft van Thailand naar Cambodja, omdat daar de armoede veel groter is dan in Thailand.
Even relativeren, want als je weer in onderstaande gebieden bent aangeland, ben je heel snel alle goud en glitter weer vergeten.
Hoe triest
We laten ons de avond hierdoor niet verpesten, want er zijn ook nog zoveel leuke mensen waar je mee in gesprek komt, ook met niet goed gesitueerde mensen, maar in mijn achterhoofd blijft het aan me knagen, waarom, die mannen hier naar toe moeten komen. Waarschijnlijk omdat ze hier misbruik van mensen kunnen maken, dat ergens anders niet meer geaccepteerd wordt.
45. SPANNEND! van Ha Tien, in Vietnam via Kamput Cambodja, naar Khnom Penh in Cambodja
Vanochtend was het wel echt spannend, want konden we wel zeggen ” busje komt zo” we hielden er rekening mee, dat het busje te laat zou zijn, dit zou vervelend kunnen worden voor onze aansluiting in Kamput, omdat we aan de grens met Cambodja de formulieren nog in moesten vullen voor een VISA on Arival en dat neemt altijd wat meer tijd in beslag dan je denkt en heeft ook vaak iets te maken met de douaniers die er zitten.
Gerard s’morgens om 06.00 uur “busje komt zo”
Om tien over zes heb ik aan de receptie van het hotel gevraagd toch maar even te bellen waar het busje bleef, dus nog 10 minuten langer wachten en inderdaad kwam het busje met 10-15 minuten vertraging. Rugzakken ingepakt en de chauffeur kon beginnen te rijden. De weg naar de grens is een en al gaten, kuilen, modder en wat je je van een slechte weg maar voor kunt stellen.
Wegen, alleen maar gaten en kuilen.
Halverwege stopt de chauffeur draait en rijdt het hele stuk weer terug. Wij schrokken natuurlijk wel, want waar gaat dat naar toe. We hadden wel wat cowboyverhalen gelezen op internet, dus waren we op onze hoede. Na ca. 15 minuten kwamen we twee straten achter het hotel waar we de afgelopen
nacht hadden geslapen weer terug in Ha Tien.
T o c h m a a r e v e n f o t o o t j e v a n h e t t o u r i s t e n b u r e a u maken.
Toen kwam er een mijnheer uit het touristenbureau en vertelde ons, dat we in de andere auto aan de overkant moesten gaan zitten, omdat er nog wat papieren geregeld moesten worden, maar we vertrouwden het toch niet helemaal, wat gaat er met onze bagage gebeuren? Hoe moesten we de bus halen die om 07.00 uur uit Kamput zou vertrekken naar Phnom Penh waar we de tickets reeds voor hadden.
Al 24 uur regen
De bagage werd in de auto aan de overkant gezet, waar wij inmiddels ook plaats hadden genomen en ca. 10 minuten later kwam de mijnheer terug en vertelde ons dat ze met deze auto naar Kamput zouden gaan en dat wij vandaar met een bus naar Phnom Penh zouden rijden. Hij zou ons aan de grens ontmoeten, want hij ging met de brommer, mochten er problemen zijn zou hij ons helpen.
A a n d e g r e n s v a n V i e t n a m n a a r Cambodja
Exit Vietnam, entree Cambodja
Zo gezegd zo gedaan en alles ging zoals hij verteld had. Aan de grens werden we door de eerste douaniers erg aardig
behandeld, maar de tweede partij douaniers, waar we weer een formulier in moesten vullen zat een ontzettend luie man, benen hoog op de andere stoel en had eigenlijk geen zin ons te helpen. Eindelijk was het zo ver, moesten we in een ander hokje komen en werd er een z.g.n. foto van ons gezicht gemaakt en moesten we $ 1,00 p.p. betalen, dat was voor de medische keuring. Lachertje natuurlijk, maar we dachten gauw betalen dan zijn we weg. Er zit nog steeds iets militaristisch in deze mensen, zoals vroeger in de oude DDR, tenminste dat gevoel kreeg ik heel sterk, lekker lui achteroverhangen en de tourist een beetje pesten en laten wachten.
Aan de andere kant van de grens van Vietnam in Cambodja, hebben ze een zeer groot gokcentrum gebouwd, heel provocatief Ha Tien – Vegas.
Casino
Eindelijk zaten we in de auto naar Kamput en werden we zelf ook wat rustiger, omdat er precies gebeurd was wat die mijnheer (de man met de brommer) van het touristenbureau in Ha Tien tegen ons gezegd had. Wel had hij in de buurt van de douane nog even twee meisjes aangesproken, die uit Saigon kwamen en gingen bij ons in de auto, onderweg naar Kamput, dus had hij toch weer wat extra’s verdiend
O n z e b a g a g e a f g e g e v e n e n n u Kamput in
Inmiddels waren we in Kamput aangekomen en was het rond 08.00-08.30 en moesten we wachten tot 10.45, want dan konden we instappen voor de bus naar Phnom Penh. Het was in Kamput even een beetje ronddwalen en naar de bank, om wat Riel, de Cambodjaanse munt om te wisselen of te pinnen. Geen kans, alles gaat hier in Amerikaanse Dollars, alleen de Cambodjanen zelf betalen in Riel, maar de touristen betalen alleen met Dollars. Natuurlijk kun je betalen met Riel, maar dan kijkt men wel een beetje gek en je moet weer extra provisie betalen.
Een wandeling door het stadje Kamput
Buurtfeestje in Kamput
Toen dan eindelijk de klok 10.45 uur aangaf, was het hele kantoor volgelopen met backpackers. Er gingen bussen naar 3 verschillende plaatsen, dus waren we reuze benieuwd met hoeveel mensen we in de bus zouden zitten. Gerard en ik hadden de twee laatste plekken achter in de bus, deze bus zat tot de nok toe vol, niet alleen met backpackers, maar ook met bagage.
Touristenkantoor vol met backpackers
Gerard ontfermd zich over de bagage
Dus het volgende avontuur kon beginnen en dat deed het ook. We zouden ongeveer 3-4 uur later aankomen op de plaats van bestemming Phnom Penh. We waren al gauw Kamput uit en kwamen op de “autobahn” naar Phnom Penh. Wat zeg je? Ja dat moest de autobahn voorstellen, maar was een weg met alleen maar kuilen en gaten, veel water omdat het de afgelopen dag en nacht had geregend, dus dat was regelmatig met je kop bijna door het plafond. Alles wat je langs de kant van de weg zag naar de hoofdstad, was voor ons in en in triest, maar misschien minder voor de mensen die er wonen.
De autobahn Kamput – Cambodja
Het vervoermiddel is ook hier de brommer
Achterin de bus ontmoetten we twee Zwitsers waar we al snel mee in gesprek kwamen, zij kwamen van een eiland voor de kust van Cambodja, nadat zij Seam Reap hadden bezocht, dus konden zij ook uit eigen ervaring ons een heleboel vertellen Seam Reap.
Veel modder na 24 uur regen.
Rond 16.00 uur kwamen we Phnom Penh binnenrijden. Er worden
aan het begin van de stad ontzettend veel aan nieuwe kantoren, productiebedrijven etc. gebouwd en ziet er heel wat beter uit dan wat we langs de wegen naar de stad hadden gezien. De bus deed er nog ca. 1-2 uur over om op de uitstapplaats aan te komen. Eerlijk gezegd had ik het wel een beetje gehad en zou het prettig vinden, zo snel mogelijk in het hotel te zijn.
M e t d e t o e k t o e k barons hotel
We hadden vrij snel alles op een rij en al gauw kwam er een Tuktuk “toektoek” aanrijden, die ons naar ons hotel aan de andere kant van de stad zou brengen. Snel ingecheckt, er was op de bovenste etage van ons hotel een zwembad met kleine lounge waar je wat kon eten, dus daar hebben we maar even een bezoekje gebracht.
Eind goed al goed, maar wel nieuwsgierig wat ons de volgende dag zou brengen. We hadden zoveel negatiefs gelezen over Cambodja, dat het niet erger kon dan wat we onderweg hadden gezien, dus laten we ons morgen met frisse moed verrassen in de stad Phnom Penh.
44. Op weg naar Cambodja met een tussenstop in Ha Tien, Vietnam
We stonden vanmorgen op en hadden voor het eerst fikse regen- en onweersbuien.
Voor ons hotel
Het hotel was geweldig, maar het eiland, is qua natuurschoon en properheid niet echt een eiland om nogmaals te bezoeken.
Stranden zijn veelal verpaupert, smal en op sommige plekken geen doorgang en wil je verder gaan over het strand, blijkt dat je moet betalen voor de doorgang bij verschillende hotels. Daarbij komt, dat op verschillende plekken de Russen gaan overheersen en dat zijn niet direct de mensen waar wij op zitten te wachten tijdens onze vakanties. Vietnam is natuurlijk van huis uit communistisch, en nog, en is het contact in Rusland snel gelegd en niet zo verwonderlijk, ook veel Vietnamezen blijken getrouwd te zijn in Rusland en de oude Oostbloklanden wat vroeger een bolwerk van communisme was.we gaan in ieder geval weg zindert ramen te laten, het was het hotel wat de vakantie maakte, maar niet de omgeving.
Na afgerekend te hebben en afscheid te hebben genomen van onze geweldige gastvrouw, op weg met de taxi naar de ferry.
Afscheid van onze gastvrouw in het Sheashells Hotel
Onderweg, was het net een kanaal waar we doorreden en de wegen zijn wat dat betreft nu niet echt om over naar huis te schrijven, geen asfalt en veel gaten.
Het lijkt wel een k a n a a l w a a r w e doorrijden
Slechte afvoer van het water
Volgens ons had de chauffeur ook niet zoveel zin om ons helemaal voor de ferry af te zetten, dus moesten we nog ongeveer een kilometer lopen, maar gelukkig was het weer droog en was er wel een prachtige verharde pier aangelegd.
Gerard onderweg naar de ferry
De ferry deed er zo ongeveer anderhalf uur over om in Ha Tien aan te komen, waar we ons met de taxi naar het hotel hebben laten brengen, het is misschien maar 5 kilometer, maar dan wel zonder trottoirs en dat lijkt ons wel een beetje te riskant om te lopen.
De haven in Ha Tien
Hier kwamen we de eerste “echte teleurstelling” tegen, niet omdat het hotel niet mooi was, maar het hotel was niet erg schoon en het plaatsje Ha Tien is niet echt een plaats om lang te verblijven, maar voor ons zat er even niets anders op. De volgende dag moesten we met een busje naar Kamput in Cambodja vertrekken. Wij hadden een Gekko als bijslaap deze nacht, want die liep gewoon gezellig door onze slaapkamer, maar misschien moet je dat ook wel een keer accepteren. Tot nu toe was alles naar wens, maar misschien wel goed dat we het ook een keer anders meemaken, hoe heet dat ook al weer, even weer met de voetjes op de grond.
A a n d e o v e r k a n t v a n d e rivier, ons hotel
Na een wandeling door een erg nietszeggend stadje en het kopen van de ticket voor de bus naar Kamput in Cambodja, werd het tijd om te eten en hadden we in ieder geval een schoon restaurant. .” sorry, ik ben wat dat betreft misschien wat
tuttig, maar als het niet schoon is hoef ik niets te eten.
V e e l f i e t s e n m e t kerstvetlichting
Ik weer even 50? Het voelt wel zo.
En Gerard de Tiger
Na gegeten te hebben, ging het richting hotel, want morgenochtend is het weer vroeg dag en moeten we om 5.00 uur opstaan.
