VRIJHEID IN
'DEMOCRATIE
Zaterdag 17 Juli 1954 - No. 31J
Onbill~j kheden bij het huisvestingsbeleid
<Zie pag. 7J
W E EK B L A D V A N D E V 0 L K S P A R TIJ V 0 0 R V R IJ HE I D E N D E M 0 CR A TIE
Zal men de mond branden ?
Het lijkt ons van belang, temidden v~n het bisschoppelijke woorden, maar op grond van haar rumoer rondom het mandement aandacht te eigen program, haai' eigen kracht de steun van schenken aan een hoofdartikel in De Nieuwe alle katholieken ~il verwerven, dan zou zij daar~
Eeuw, het rooms-katholieke weekblad, dat steeds mede aan het bisschoppelijk vermaan de ge- van een onafhankelijk, zelfstandig oordeel blijk schikte voedingsbodem hebben gegeven. Niet ten
geeft. aanzien van de beslissing der P.v.d.A.-katholie-
Na erop gewezen te hebben, dat het mande- ken of die van de Weltérpartij, maar van talloze ment - allerminst overeenkomstig de bedoeling anderen die aarzelend tegenover haar staan.
der bisschoppen - de politieke situatie bijna tot En hadde zij zich niet nu beginselpartij ge- een crisistoestand heeft verscherpt, die óns volk noemd maar als vroeger program-partij en daar- de grote vraagstUkken, waarvoor het staat zou mee de vermaledijde antithese-politiek buiten de kunnen doen vergeten, wil het blad enige feiten deur gehouden, dan zou zij de P.v.d.A. bedui- die van belang zijn, in een nuchter daglicht pÏaat· dend minder politieke argumenten tegen zich heb- sen. Het noemt als zodanig allereerst het giote ben versèhaft.
misverstand, dat in de katholieke pers tot uit- Niet minder opmerkelijk is hetgeen het blad drukking komt aangaande de betekenis van het over "een katholieke politiek" betoogt. Dieaan- mandement voor de niet-katholieke wereld. Het gaande schrijft het: "Bovendien moet nog bewe- zièt hierin een isolationistische karaktertrek bij zen worden wat men meent, dat er zoiets als vele katholieken als gevolg van een onvoldoende katholieke politiek bestaat en dat men deze in emancipatie. Ieder ondervindt wel de gevolgen een gemengd land, waarin men een blijvende min- van de manier waarop anciermans (der katholie- derbeid is, kan verwerkelijken. Men kan alleen
•1
gew~wor4t gevormd ~behoort er oq_k __ " éla;n.,_,~j!l politieke daden het inzicht vaR zijn zàrg ·voor te h~. ·Dt
laelaètstdling vGór ·ht. kadi~ gft.rt=ten ten grondslag leggen en mandement in ni~katholieke kringen is alus. ook trachten, tezamen met andeten, al zouden . dat al oordeelt zij onjuist, terecht, aldus De Nieuwe zelfs heidenen zijn, een gen:.eenschap te schep-Eeuw. pen, waarin iets van de chri~telljke liefde, die het
• • •
H
et is - zo oordeelt het blad - ook niet zo· dat die anderen er niets van begrijpen: me- IUge niet-katholieke beschouwing heeft van die~
per inzicht getuigd dan vele katholteke en de belangstelling ervoor schijnt onder niet-katholie- ken zelfs grc:Jter dan onder katholieken.
Om haar belangrijkheid merkwaardig is in het artikel de dan volgende opmerking: "Het onvol- doende inzien ' van deze. zaken aan onze kant heeft ongetwijfeld de discussie en de strijd veel scherper en onverkwikkelijker gemaakt dan op grond van misverstand en anti-katholieke gevoe- lens in sommige kringen nodig was en wanneer de K.V.P. zo wijs was geweest om zich het poli- tieke deel van het mandement niet toe te eigenen en niet de suggestie te wekken.dat zij als gesanc- tioneerde eenheidspartij een bevel had uit te voe- ren dat in werkelijkheid een ernstig vermaan was, dan zou zij een belangrijk wapen van de P.v.d.A.
tevoren onbruikbaar hebben gemaakt".
Dit sterkt ons in ons oordeel, dat de strijd om het mandement in wezen niet op het politieke vlak uitgevochten zal worden en dat het daarom goed is, boven de deining rondom het mandement ont- staan - een deining slechts van tijdelijke aard - zich rekenschap te geven van de invloed die het mandement op langere duur op ons politieke leven zal hebben.
•••
Had, zo betoogt De Nieuwe Eeuw, de K.V.P.
dadelijk na het mandement de enig juiste mededeling gedaan, dat zij niet op grond van
leven Jeefbaar maakt, werkelijkheid wordt".
• • •
N
a aldus een principiële visie op de kwestie, in - het mandement aan de orde gesteld, gege~ven te hebben, spreekt De Nieuwe Eeuw over zijn onmiddellijke politieke consekwenties. Het ontkent, dat de samenwerking tussen de beide grote regeringspartijen van thans erdoor in ge- , vaar gebracht is, immers die was al lang zeer in
F ormuliereu.
8
lijkeus het Jaarverslag van de Kamer van Koophandel is het aantal. uitgereikte, voor het handelsverkeer voorgeschreven formulieren in 1953, in vergelijking met 1952_ met bijna 30.000 toegenomen.In 1953 werden er in totaal 418.982 stuks uit- gereikt. Dit komt dus overeen met gemiddeld ruim 1.000 per dag. Het gaat Bureaucratius blijk·
baar nog steeds voor de wind I
MEDEDELING
In verband met de vacanties zal ons blad de volgende week op 24 Juli a.s. NIET uitkomen.
Het eerstvolgende nummer verschijnt weer op 31 Juli a.s.
ffevaar. Ook als men in de reacties van de P.v.d.A. veel oprechts en begrijpelijks erkent, kan men onmogelijk aan de indruk ontkomen, dat het (uit zijn verband gerukte) mandement nu wordt gebruikt als een niet onwelkom en machtig pro- pagandamiddel om af te rekenen met de K.V.P., hetgeen van partij-politiek standpunt bezien zeer handig en doelmatig kan zijn, maar zeer schade- lijk is voor het landsbelang.
De vraag wordt: wat kan de P.v.d.A. en wat kan de K.V.P. van een politieke crisis verwach- ten?
Kan men het land regeren met de socialisten en misschien ook de V.V.D. in de oppositie. M~t
een uit het lan'd der doden ten leven gewekte·
coalitie van katholieken en protestanten? Er is weinig politieke werkelijkheidszin nodig om te begrijpen, dat zoiets niet kan en tegen de draad der historie ingaat.
Tenslotte vraagt het blad: "Maar welke ver~
blinding heeft zich dan van beide partijen meester gemaakt op een ogenblik waarop ons land zozeer aller solidáriteit nodig béeft om door de nioetlîjke sociale en wereldpolitieke ·vaarwaters veilig heen te varen?
Of wordt de soep niet zo heet gegeten als zij wordt opgediend? Maar waarom schept men deze
s~ep die elk denkend mens verbijstert? Wij vre- zen echter dat men ze wel heet wil eten en dat het in de lijn der vaderlandse historie ligt dat men zijn mond moet branden en dat men door schade moet leren alleen het geluk van de gemeenschap als maatstaf te nemen".
Wij achtten het goed, onze lezers met dit roomse oordeel in kennis te stellen. Ons is het reden om onze waarschuwing te herhalen: men boude bij alle huidige rumoer om het mandement,
het hoofd koel! de R.
Ondemocratisch voorstel
V
olgens berichten in de dagbladen heeft het socialistische Lagerhuislid Parker voorge- steld om het lidmaatschap van rijke leden ongel- dig te verklaren.Iedereen, die behalve zijn inkomsten uit het Lagerhuis 10.000 gulden belastingvrij inkomen geniet, zal uit het Lagerhuis worden verwijderd als meneer Parker zijn zin zou krijgen.
Een vreemd voorstel, waarvan men zich af- vraagt of dit is ingegeven door de oude idee van de klassenstrijd. Wij zouden ons nog kunnen voorstellen, dat de socialistische heer Parker een bepaalde regeling wenste ten aanzien van de sa- lariëring van leden van het Lagerhuis met hoge inkomens.
Om het lidmaatschap maar gewoon ongeldig te verklaren is toch wel een gebaar, dat weinig democratiséh hn worden genoemd. Wij hadden gedacht dat de oude "revolutionnaire tactiek" nu zo langzamerhand wel tot het verleden behoorde.
Meneer Parker heeft ons wat dit betreft weer een illusie armer gemaakt.
\l'JtLJIIEID llN DEHOOBA.TIE n aJU D R - PA8. 11
Omzetbelasting onderging op menig *
punt verbeteri11g
Mr Van Leeuwen bestreed weeldebelasting
lU •
en
de het
Kam_er principieel tussentariet'
de
Zes dagvergaderingen heeft de Tweede Kamer moeten besteden aan de discussies over de nieuwe Wet op de Omzetbelas!!"g 1954, welke het bezettingsbesluit uit de ·oorlogsjaren eindelijk komt · vervangen. . Een be~ttingsbesluit (daterend van 1941), dat op zijn beurt weer de toen beStaande Wet op de Omzetbelasting van vóór de oorlog had terzijde gesteleL
De t)lans voorgestelde nieuwe regeling had dus principieel dit goede, dat het eea bezettingsbe81ult door een "natloaale'' wettelijke regeling verviDg en tevell8 bracht het een niet onbelangrijke stnicturele wijziging.
Het heeft als voornaamste ten doei. om, onder handhaving van de positie van de omzetbelasting in ons fiscale stelsel, en ook met handhaving van de algemene drukverdeling,, welke aan de omzetbelaatlng ten grondslag ligt, In zoverre het cascadestelsel (der meermallge heffingen) iets te verzwakken, dat de kleinhandel bij levering aan particulieren van de administratieve rompelomp wordt verlost/
door de heffing bij deze laatste schakel te laten vervallen.
Met deze opzet heeft onze fractie, als welker woordvoerder mr Van Leeuwen optrad, zich zeer wel kunnen verenigen, al was zij dan ook niet. zonder verder gaandi verJangelUl op bepaalde punten.
De omzetbelasting brengt in totaal bijna f 1200 millioen op en het is duide- lijk, dat, naar de heer Van Leeuwen ook op de voorgrond stelde, een op- brengst van dergelijke grootte thans slecht te missen zou zijn.
De heer Van Leeuwen noemde de om- zetbelasting in zekere zin een weinig pijnlijke belasting, die echter toch wel grote invloed heeft op o~s dagelijks leven en die ons, zoals hiJ opmerkte, begeleidt van de wieg tot het graf,
~nder blijde en droeve omstandigheden".
De entrée in het leven, zo kon hij reeds in· zijn rede in eerste aanleg vast- stellen, is nu verlicht, want de diensten van vroedvrouwen en verpleegsters wa- . ren nog vóór de openbare behandeling,
als gevolg van het vooroverleg. bij nota van wijzigingen reeds vrijgesteld.
Maar bij de uitgang uit het leven blijft de heffing. Bij de begrafenis profi- teert de fiscus nog van de omzetbelas-
ting. . b' ..
Nu de openbare behandeling voor IJ lS,
kan. echter worden geconstateerd, dat deze belasting op "menselijke leed"
dank zij bet initiatief van onze geest- verwant is vel'vallen.
In het algemeen had het desbetreffen- de amendement van de heer Van Leeu- wen wel de sympaQüe van de Kamer en ook van staatssecretaris Van den Berge, maar. toch dreigde er nog even een kink in de kabel te komen.
De heer Van Leeuwen had bij zijn amendement voorgesteld, aan de vrij- stelling in het ontwerp toe te voegen:
.,de . diensten van begrafenisonderne- mers". De staatssecretaris stond daar wel sympathiek tegenover, maar was van mening, dat 't zeker moest zijn, dat daar dan ook crematie onder zou vallen;
·iets, dat uiteraard ook volkomen de be- doeling van de heer Van Leeuwen was.
Aanvankelijk gaf dr Van den Berge dan ook in overweging, van .,begrafenis- ondernemers" te maken: .,lijkbezorgers", maar dr Lucas <K. V.P.) kwam met een
· niet heel duidelijke opmerkinJ, die daar op neerkwam, dat hij tegen een derge- lijke wijziging wel bezwaar zou hebben.
Een zOnderling standpunt. · Dat de heer Lucas en vele anderen bezwar.en hebben tegen crematie, is hun goed recht. Het is echter op zijn uchtst gezegd wel wat zonderling, dat men op dfe grond een belasting op de dienst der erernatie zou willen handhaven.
De vreemde toestand zou dan tevens ontstaan, dat degenen, die principieel bezwaren tegen crematie hebben, de Staat wel inkomsten zouden willen laten trekken uit een - voor hen - verwer- pelijke handeling.
De K.V.P.-afgevaardigde heeft dat ten- slotte waarschijnlijk ook wel ingezien.
Repticerend bleek dr Van den Berge ..:terecht, naar onze mening) namelijk bij nader inzien van mening, dat een "rede- lijke uitlegging" ook zonder wijziging er toe zou moeten leiden, dat onder de
"diensten van .begrafenisondernemers'' C>Ok de crematie zPU vallen.
Dr Lucas heeft daar niet meer op ge- reageerd en na deze ui1lating van dr
Van den Berge is er geen twijfel aan.
dat deze nieuwe vrijstelling ook aldus zal worden uitgelegd.
Het amendement-Van Leeuwen is bij de eindstemmingen z.h.s. en met alge- mene stemmen aanvaard.
In zijn algemene beschouwingen over de omzetbelasting ging de heer Van Leeuwen uit van de gedachte, dat be- lastingen niet alleen . economisch, maar ook psychologisch aanvaardbaar moeten zijn. En omdat zij ook psychologisch aanvaardb&.a«' moeten zijn, moeten stui- tende elementen zoveel mogelijk worden geëlimineerd.
Daarom kwam hij op tegen de z<M!ven genoemde heffing op "menselijk leed"
en daarom ook steunde hij de amende- menten van anderen gaarne, diè de dien- sten van artsen wilden vrijstellen.
Wanneer wij ons rekenschap geven van de weerstanden, welke de wet op- wekt in haar economische werking, dan zijn die voor een groot deel terug te voeren op de consequenties van het z.g.
cascadestelsel, waar onze wetgeving sedert de Duitse tijd van uitgaat.
In dat stelsel wordt· het eindproduct ook in voorafgaande stadia en in zijn componenten meerdere malen door de belasting getroffen. Het zelfde geldt mu- tatis mutandis voor diensten en treft veelal tussenpersonen.
Velen, zo merkte onze geestverwant op, kunnen de ·billijkheid van meerma- lige heffing nu eenmaal niet voelen. Het
Mr VAN LEEUWEN kracht van het lleinbedrijl leek hem daarom goed, di1 stelsel te be- zien tegenover twee stelsels, die ala al- ternatief zouden kunnen gelden.
De eerste mogelijkheid is een een- malige heffing op een punt, dat zo dicht mogelijk ligt bij de . laatste schakel van het productie- en distributieproces. In- dien men wil bereiken. dat dit een be- lasting wordt op de consumentenprijs.
moet dit punt immers zo dicht mogelijk bij die laatste schakel liggen.
De tweede mogelijkheid - een belang- rijke mogelijkheid - zag de heer Van Leeuwen in een reeks van heffingen op de toegevoegde waarde bij het produc- tieproces.
Hoe gaaf de belasting op die "toege- voegde waarde" theoretisch ook moge zijn, bij de uitvoering stuit men toch op bezwaren.
Het voornaamste bezwaar is, dat ieder, die aan het productieproces deelneemt, gesteld wo:rdt voor de noodzakelijkheid;
die toegevoegde waarde te berekenen.
De aan het stelsel inhaerente billijkheid maakt ondertussen, dat het bewust of onbewust de toetssteen ia bij de beoor- deling of de omzetbelasting goed werkt.
Wil men de laatste schakel bij het dis- tributieproces, en in het bijzonder de
DEZE BURGER
heelt het goed gehad op het emigrantenschip de ·Waterman.
Alle driehonderd emigranten hebben het goed gehad.
Dat mag wel even op het credit van wie voor dit vervoer zorgen bijgeschre- ven worden: het was allemaal - zoals die ez-t1amconducte111 van lijn 5 dat uitdrukte - jofel en pieldijn in orde.
Het eten was welbereid, er was aardig amusement, de bediening was l'e111ig zoals een keurige bediening moet zijn en het afscheidsdiner was een koningsmaal met aspergesoep en gebakken tarbot en kip met compote en taart en vruchten en loltie en een gezellig dansje na.
Wie dat, van de Nederlandse overheden, zó allemaal geschikt en geregeld hebben, die verdienen onze volledige lol.
Bij dat afscheidsdiner was een lijn glas wijn en dat maakte het dansje-ná des te vrolijker, tenminste voor wie niet even dieper dan de vrolijkheid kijken Jean; tenminste voor wie alleen maar afging op de beentje6-Van-de-vloer en de vrolijke gezichten.
Maar misschien was dit onschuldige, gezellige avondje toch 66k wel een beetje tragisch, juist 6m die vrolijke gezichten, juist 6m dat zorgeloze dansje van al die driehonderd.
Wan·! daarná zijn zij, de volgende middag, terwijl een milde zon de haven van Halifax bescheen, met al hun hebben en houden, met al hun lieve, kleine, . blonde kinderen hun nieuwe leven in het wildvreemde nieuwe land begonnen.
Wel helemaal niet dramatisch, niet bezorgd, niet huilend, ol tandenknarsend, maar gewoon en zalcelijk en zonder zichtbare zorg .
Maar het was: t6ch, ná dat leest-eten en na dat vrolijke dansje, géén ple- zierig gezicht, die driehonderd van de loopplank te zien gaan.
Het is zulk een onherroepelijk tafereel. En het is zo jammer dat het moet.
Want er is er bijna géén bij, die niet van Holland houdt en bijna geen die niet zou zijn gebleven als het gekund had. · · ·
En dat was toch wel een nare gedachte voor DEZE BURGER
winkelier, evenwel niet in de admini- stratieve rompslomp van de omzetbelas- ting betrekken, dan kunnen, naar spre- · ker opmerkte. genoemde stelsels niet·
worden toegepast en komt men als van- zelf tot een minder principiële opzet zo- als die van het ontwerp.
De fouten, die hieraan kleven, zal men·
voor een groot deel hebben te aanvaar- den als de prijs, die men te betalen heeft voor de vervulling van de wens, de kleinhandel zoveel mogelijk uit te scha- kelen.
Gaarne erkende de heer Van Leeuwen dat het wetsontwerp door de vele wij- zigingen, daarin sedert de aanvankelijke indiening (in 1952) aangebracht, aan- merkelijk is verbeterd.
Een magistraal stuk, uit de grote lijnen waarvan de oplossing voor concrete ~
vallen vanzelf voortvloeit, is het echter niet geworden. H:ij haalde hiervan ook typerende voorbeeldeD lUID, waaraan wij hier echter voorbij zullen gaan.
•
• •
N
eemt men de vraag van de toege,.voegde waarde als toetssteen, dan valt er op onze omzetbelasting. zoals de heer Van Leeuwen aantoonde, heel
wan
aan te merken.
Men komt in gevallen Yan fabrieken, waarbij de ~evoegcüt ,,.aarde 10 pc&
is - en dat is geen uitzonderingsgeval - tot een belasting van 50 pet van de toe- gevoegde waarde.. Dit doet zieh o.a_ OCik vaor bij de handel in gemengd veevoer en bij de betrekkelUk eenvoudige fabri- cage van samengesteld veevoer.
Hierop wordt in wezen een enorme omzetbelasting berekend. De heer Van Leeuwen vond, dat de Regering. door toepassing van een zekere "vel'groving"
in het stelsel, zich toch wel erg gemak- kelijk van zaken als deze had afgemaakt.
Twee groepen van industriële bedrij- ven worden, naar het iJJZieht van onze geestverwant, in het bijzonder de dupe van het cascadestelsel, DL enerzijds de toeleveringsbedrijven en de onderaa~
mers en anderzijds de verder venverkeu- de bedrijven.
En nu is het merkwaardige, ·dat in de moderne opvattingen omtnmt de opvee- ring van de efficiëncy juist de toeleve- ringsbedrijven, die hier bedreigd worden,
naar voren komen. ·
Vooral onderzoekingen in Amerika hebben aangetoond, dat men beter doet bepaalde onderdelen te laten malleD door speciale fabriekell, die dergelijlle bijkomende artikelen op grote schaal en in betrekkelijk kleine bedrijYen kUilDI!'Il vervaardigen.
Dat de omzetbelasting en bet ca~c:ade
stelsel deze trend tegengaan, belweft weinig betoog. En 't i8 aDeen door ~
lei uitzonderingsmaatregelen, dat men de scheefgetrokken ecGIJCIInie weer redlt kan krijgen.
Met de verder verwerkende inàu.trie is het hetzelfde. Als Yoorbeeld noemde mr Van Leeuwen bepaalde produeteD van de papier- en cartonnage-induatrie.
De beperkte waardetoevoeging. welke het carton 1ot dCIOS ea bet papier tG&
blocnote maakt, zal bij een kleine ver- werkende industrie, werkend onder een- voudige opzet en onder bet oog van de meester, dikwijls economillcher of even economisch kunnen plàats vinden als in een groot bedrijf, maar bet apnekt YBD-
zelf, dat een heffing, die neerkomt gp 50 pct of meer van de toegevoegde waar- de aan het product, fnuikend ia voor de kleinere verwerker en het geïntegreerde grootbedrijf in het voordeel brengt.
Nu heeft onze geestverwant niets tegen grote bedrijven en de ontwikkeling daar- van, indien en voor zover die· pla&ts vindt op grond van de omstandigheid, dat in grote bedrijven beter, goedkoper en meer kan worden .geproduceerd.
(Vervolg op pag. 4)
'
* CUift, WEEK tot WEEK *
W oningbouworoblemen
Aan
het vraagstuk van de woningbouw zittef!velerlei aspecten. Ofschoon de loonpolitiek hierbij ongetwijfeld een zttr belangrijke rol speeit en een vrijere loonpolitiek ongetwijfeld zou kun- nen bijdragen tot een grotere productiviteit, blijft het tekort aan bouwmaterialen een ernstige han- dicap. '
Het moet worden gezegd, dat wij in onze na- tionale economie wat dit betreft op twee gedach- ten hinken. Zo zien wij enerzijds in onze bouw- nijverheid ttn emstig gebrek aan bakstttn, ter- wijl wij anderzijds ervaren, dat deze baksteen in grote hoeveelheden naar het buitenland wordt geëxporteerd.
Vanzelfsprekend is het veroveren en het be- houden van een exportmarkt zeer belangrijk, vooral voor de toekomstige ontwikkeling van de exportpositie van ons land.
Een grote vr~ag is echter, of de veiligstelling van deze exportmarkt mag worden opgeofferd aan onze nationale woningbouW'!' waaraan o.m.
een belangrijk sociaal vraagstuk is verbonden.
Wij hebben hier inderdaad te kiezen of te de~
len. Het wil ons echter voorkomen, dat hier de keuze, hoe moeilijk ook. niet op een geheel juiste
wijze is gedaan.
• • •
Orakel
D
e heer Ruppert, voorzitter van het Christe- lijk Nationaal Vakverbond heeft in zijn vo- rige week reeds eerder aangehaalde openingsrede niet alken gesproken over de loonvorming, doch tevens over hè,t mandement.Blijkens een versl~g van het Algemeen Han ..
cldsb1ad heeft
4e
beet: Rappert o.m. verklaarct te begrijpen, dl\t een buitenkerkelijk mims commu- nist is: En hij verVolgde:.,Als ik niet geloofde in Jezus Christus, zou ik het wellicht ook zijn, geen sowjet~aanhanger maar · communist, in elk geval niet liberaal of socialist".
Een uitspraak, waarover wij ons niet weinig hebben verbaasd. Immers, wat kan de heer Rup- pert hebben bewogen tot een dergelijke zinloze uitspraak?
In de eerste plaats is een communist zonder aanhanger van de sowjets te zijn, geen communist en hij komt in de praktijk ook niet voor.
Waarom de heer Ruppert ondanks dat, toch
n0g
liever communist dan liberaal of socialist zou zijn maakte hij zijn toehoorders evenmin duide- lijk.Welk een zin heeft een dergelijke bewering eigenlijk als zij niet wordt gemotiveerd door een deugdelijke en begrijpelijke verklaring? Vanwaar deze goedkope coquetterie met het communisme?
Waarom het liberalisme en het socialisme hierbij betrokken, die in elk geval de beginselen van de dê~Ócratiè
in
hun vaan voeren? Waarom werd deze tegenstelling opzettelijk geschapen?belastinginspecteur zich vaak bevinat, maar ook begrip voor de moeilijkheden van de belasting- betaler.
Deze beschouwing heeft van meer dan één zijde reacties uitgelokt en helaas moet worden geconstateerd, dat deze reacties voor het over- grote deel in het nadeel van de belastinginspectie uitvielen. Toegegeven zij, dat men deze zaken ruim en objectief dient te zien en dat men niet elk incidenteel geval onmiddellijk in het voordeel van de belastingbetaler mag beschouwen.
Wij zeiden reeds eerder: in vele gevallen gaat het hier enerzijds om de houding (vaak een his- torische houding) die de belastingbetaler, aan- neemt en anderzijds om het meer of minder soe~
pel optreden van de betreffende inspecteur.
Daarbij wil het ons voorkomen, dat in de grote st~den de soepelheid van de belastinginspecteurs in ruimere mate wordt aangetroffen dan in de provincie. Wij beschikken althans over feiten uit de grote steden, waaruit duidelijk blijkt, dat de belastinginspectie in vele gevallen de zaken door- ziet en binnen de grenzen van ·de wet op een menselijke en begrijpelijke wijze reageert.
Pijnlijk trof ons daarentegen een geval dat zich enige weken geleden in Zeeland heeft afgespeeld.
In Goes werd n.l. een manifestatie op land- bouwgebied georganiseerd, waarvan wordt ver-
~d. dat deze, zowel wat organisatie als wat het gebodene betreft het gehele land tot voorbeeld kan strekken. De deelnemers kwamen uit alle de- len
van
·het land, zomede ook de bezoekers.Gemeenteambtenaren van Goes hebben tevens al hun krachten en medewerking verleend om de- iè lélndoouwmanilestatie te doen slagen. Edoch,
· de collega's van de belastingen dachten er blijk- baar anders over.
·. Zij traden n.l. Óp tegen het vervoer van land- bouwwerktuigen aèhter tractoren en vrachtwa- gens naar en van het tentoonstellingsterrein. Het is een aloude gewoonte, dat de werktuigen wor- den gesleept, aàngezien zij te groot zijn en te zwaar om op vrachtwagens te worden geladen op een dergelijke betrekkelijk korte afstand.
De wet nu schrijft voor, dat voor een dergelijk vervoer wegenkaarten nodig zijn. Vanzelfspre- kend moet een dergelijkè bepaling er zijn ter be- scherming van de wegen. Het is echter duidelijk, dat het hier een bijzonder geval betrof, waarbij het optreden van de belastingambtenaren volgens de letter van de wet weinig soepel kan worden genoemd.
Wij vragen ons dan ook af, of in dit geval wel voldoende begrip werd betoond en of de me- dewerking van de gemeenteambtenaren niet in fel contrast komt te staan met het optreden der collega's van 's ~ijks belastingen.
Nogmaals, begrip· is dringend gewenst. Begrip van twee kanten weliswaar. Indien men zich meer aan deze stelregel hield zou ae ,.belasting" in psy- chologische zin belangrijk minder weerstanden ondervinden.
• • •
Dit alles komt ons wel zeer vreemd voor en wij
hadden ttrlijkgezegd een dergelijke vreemde uit .. ,"'
Misplaatst gebaar
spraak van de leider van het Christelijk Nationaal Vakverbond niet verwacht.
• • • No~maals: Begrip
Û
nder het motto: ,.Begrip van twee kanten"schreven wij onlangs ter plaatse over een bijeenkomst van Inspecteur~;,~ 's Rijks Belastin- gen.
Naar aanleiding van een opmerkelijke uitspraak op deze bijeenkomst door de belastinginspecteurs gedaan vroegen wij begrip van twee kanten: te weten b.egrip voor de moeilijkheden, waarin de
Û
nder de titel ,.Doorbrekend inzicht?" wijdde HetVrije Volk dezer dagen een commentaar op de rede van minister Suurhoff gehouden in het Amsterdamse Bos. Het Vrije Volk schrijft o.m. als volgt:Minister Suurhoff heeft in de rede, die hij
z~;erdag
in het AmsterdaQ1Se Bos heeftgeliou~
den, ook gesproken over de crisis en de massale werkloosheid gedurende de vooroorlogse jaren.
Hij zei, dat uit de toen gevolgde politiek blijkt, dat zich christelijk noemende partijen op het ge~
bied der politiek grandioos kunnen falen.
De Volkskrant weet niet beter te doen, dan op ittwat kinderlijke trant te zeggen: Wij waren het
1'7 IUU U H - PAG. a
niet alleen, er waren ook vrijzinnig~democratea in de regeri~g. Dat is juist. Eén van de voornaam~
ste paladijnen van dr. H. Colijn was mr. P.
J..
Oud, thans politiek leider van de V.V.D.
En verder zegt de Volkskrant: .,Als wij nu eea crisis anders tegemoet zouden treden dan in de dertiger jaren, dan is dat een gevolg van het feit.
dat de inzichten omtrent de aard en de bestrij~
ding van de ziekte niet enkel hier, maar over heel de wereld, wezenlijk is gegroeid".
Wij danken de Volkskrant zeer voor deze rui- terli!ke erkenning. Mogen wij er in alle beschei~
denbeid aan toevoegen, dat de democratische ,so..
cialisten reeds tijdens de crisis die andere inzich~
ten hadden? Dat er een Plan van de Arbeid be- stond? Dat de christelijke partijen het Plan aan hun laarzen lapten en precies het omgekeerd~
hebben gedaan van wat daarin werd aanbevolen?
En dat dientengevolge het aantal werklozen tien..
duizenden en misschien honderdduizenden hoger was dan het had behoeven te zijn? En dat velen van deze werklozen een willige prooi zijn gewor ..
den van nationaal~socialisme en_ communisme?'"
Zo zien we, dat de "kinderlijke trant" van de Volkskrant door Het Vrije Volk nog eens wordt aangedikt als het er om gaat een weinig elegant gebaar jegens prof. Oud te maken.
Maar deze methode is toch wel al te doorzich- tig.
Laten wij vaststellen, dat destijds het kabinet Colijn met geheel andere moeilijkheden had te kampen dan het tegenwoordige. Het probleem der werkloosheid is n.l. - en was ook toen _..:.
niet een nationaal, ~aar een internationaal pro- bleem, waarbij de internationale economische con ..
junctuur een uiterst belangrijke rol speelt. Is Het Vrije Volk dan vergeten, dat in de landen waar socialisten in de regering zaten, die dus med~
verantwoordelijk waren voor het werkloosheids- vraagstuk ook de socialistische regeerders on- machtig waren dit probleem destijds op te lossen?
Het verwijt aan onze Partijleider is even onbil~
lijk als unfair. Op deze wijze voortgaande zou- den wij b.v. de socialisten in Engeland met even- . , veel redenen kunnen verwijten, dat het vee.r~
tien jaar heeft geduur':l voor de levensmiddelen van de bon zijn gegaan. Een dergelijke redenering is echter even dwaas als het verwijt dat thans aan prof. Oud wordt gericht. ,..)
Men beoordele de problemen ten tijde en ter plaatse waar zij zich voordoen. Doet men dit niet, dan maakt men een misplaatst gebaar, dat even onredelijk als goedkoop moet worden genoemd.
• • •
Drukfout
H
et druk~ of zetfoutenduiveltje ka~ e~n ieder, die met de verzorging van per10d1eken of bladen heeft te maken soms lelijk parten spelen.Ook wij zijn er ditmaal het slachtoffer van ge~
worden in de beschouwing, die de vorige week onder het opschrift "De omgekeerde wereld" van de hand van prof. Oud in' ons weékblad werd op- genomen, welke fout elders in ons orgaan door de heer Oud is gerectificeerd.
Vergissen is menselijk en in een democratische samenleving gelukkig altijd nog te vergeven.
Hoe anders gaat het in dergelijke gevallen ach~
ter het IJzeren Gordijn. Zo meldden de dagbla- den dezer dagen, dat de hoofdredacteur Hugo Polkehn van het Oost-Duitse blad "Tribune··. het orgaan van de vakbeweging, tot vijf jaar dwang ..
arbeid is veroordeeld wegens een zetfout in het nummer van 7 Maart van dit jaar, waarin werd vermeld, dat met Stalin de uitmuntende strijder voor het voortduren van de oorlog .in de wereld was heengegaan.
Een onaangename fout inderdaad. Doch dat . voor het begaan ervan dergelijke sancties worden toegepast is wel kenmerkend voor het commu:- nistische regiem, waarover meneer Polkehn inmid-
dels vijf jaar in afzondering mag nadenken.
(Vervolg van pag. 2)
De moderne techniek en de daarmee gepaard gaande kapitaalintensiteit lei- den in menig opzicht tot groei van het grootbedrijf. Wanneer men de voordelen hiervan · wil incasseren, zullen, naar hij opmerkte, dè nadelen, die ongetwijfeld verbonden zijn aan de relatieve toename van het grootbedrijf, op de koop toe moeten worden genomen. ·
Dat neemt niet weg, dat hij - naar
·hij nadrukkelijk verklaarde - op zich·
zelf een grote kracht ziet in het klein- bedrijf, dat niet alleen soms zuiniger kan werken, maar waarin vaak ook moge- lijkheden tot initiatieven en krachts- ontplooiïng liggen, die men noodwendig zal moeten missen bij de grote bedrijven, waar bureaucratie en verstarring eerder voet kunnen krijgen.
En ~n zeer overwegend bezwa.a&' had hij daarom. te1en een belastingwetgeving welke de trend naar het grootbedrijf door belastingbegunstiging daarvan nog
vers~erkt. ·
Dat het cascadestelsel deze trend be- vordert, achtte h\i duidelijk. Dat die op zichzelf een beletsel, een · sta-in-de-weg is voor de ontwikkeling van . de toele- veringsbedrijven en van Vet"der verwer- kende bedrijven, staat evenzeer vast ..
NU: he~ft de wet echter enige ont- snapping~mogelijk)Wden en deze zijn ge- legen enerzijds in de ihtegratieheffin«, die de concurrentievoorwaarden tussen de niet-geintegreerde bedrijven en het wel-geïntegreerde bedrijf weer gelijk trekt, en voorts in de mogelijkheid om de grondstof voor het verder verwer- kende bedrijf vrij te stellen van omzet- belasting, .waardoor mt>n in feite een eascade uitschakelt.
Onze woordvoerder was van mening, dat beide bevoegdheden in ruime mate dienen te worden gehanteerd om het bedrijfsleven voor het scheefgroeien on- der de prikkel van belastingbevoorde- ling of -benadeling te behoeden. En dit vraagstuk is nog dringender geworden . dan het al was, omdat. de omzetbelas-
ting nu 5 pct. is geworden.
· Nu stond voor onze geestverwant vast, ·dat · er. in allerlei bedrijfstakken
~&'. ie. t s . glld·ll. an ~. 1. mo.eten wo. rdl)n en ttat. men aan de lOod- en zinkpletterij,
·aan .,de ,cärtqnnage~industrie en aan de bandel ·in. en de fabricage .van, veevoe~.
der - om enkele v.oorbeelde.n .. te · noe- men ".- bepaaldelijk ,dQÓr.jtpecifieke J;e- gelinken ;zal moeten·· tegemoetkói)len.
Dr Lucas (K.V.P.) had nu in een amendement de gedachte neergelegd, de' invoering van integratieheffingen
wat te .belemmeren.
. Naar men zal weten, verstaat men onder geïntegreerde bedrijven die be- drijven, waarin - om het nu maar heel kort te zeggen - meer.dere productie- fasen verenigd zijn.
Zij betalen over die tussentijdse fasen daardoor geen belasting·, hetgeen een - niet zeer billijke- bevoordeling kan zijn in vergelijking met de niet-geïntegreer- de bedrijven.
Zijn er in een bepaalde bedrijfstak alleen maar geïntegreerd·e of alleen maar niet-geïntegreerde bedrijven, dan speelt deze kwestie uiteraard geen rol.
Anders is het echter, wanneer beide vormen naast elkaar voor~omen. Dan is er inderdaad een ongeliike belasting- behandeling.
Vandaar de mogelijkheid, . om, wan- neer de ongelijkheid in concurrentie- voorwaarden dat bepaald noodzakelijk maken, een ,.integratieheffing" in te voeren, welke dus op geïntegreerde be- drijven wordt toegepast.
In het ontwet"p was nu voorgesteld, deze integratjeheffing in ieder geval toe te passen in de textiel-industrie, de oliën- en vetten-industlie, voor de indu- strie van gietstukken bestemd voor de 'Vervaardiging van haardép, kachels, fornuizen en gascomforen en voor de industrie van schoenen en handschoe- nen, alsmede van rubberzolen en rub- berhakken.
Daarnevens was echter in het ont- werp voorgesteld, de Kroon te mach- tigen, de betreffende tabel te wijzigen of aan· te vullen met niet daarin ge- noemde goederen. Na het in werking treden van een dergelijk besluit, zou dit dan onverwijld aan de Kamers ter goed- keuring (dus door middel van een ,wet) worden overgelegd.
Het amendement-Lucas wenste deze totstandbrenging bij K.B. met goedkeu- ring bij de wet achteraf, echter niet.
Het wilde een dergelijke wijziging of aanvulling alleen op de normale wijze bij de wet doen geschieden.
De heer Van Leeuwen was het daar- mede niet eens. Hier zal, zo zei hij, grote souplesse moeten worden be- tracht. Een goedkeuring bij de wet- vooraf, kostte naar de mening van onze geestverwant, teveel tijd.
Een goedkeuring achteraf, zoa:ts de Regering had voorgesteld, achtte hij in dit geval juister. Het was een nood·
zakelijke consequentie van deze wet, dat aan de Regering op dit en enkele andere punten ruime bevoegdheden wer- den gegeven, maar dan zou het ook nodig zijn, dat die bevoegdheden worden neergelegd in algemeen geldende uit·
voeringsregelingen en niet teveel in uit- zonderl:v.sregelingen.
De heer Lucas heeft lang getracht,
·aan zijn amendement vast te houden, maar na het nadet'e beraad, dat over de ingediende amendementen is gehou- den, is men tot het compromis geko- men, dat die bevoegdheid, om de desbe-
treff~de tabel bij K.B. aan te vullen {met goèdkeuring achteraf bij de wet), tot een jaar na het in werking treden·
vàn de wet zal worden toegekend.
Dit achtte de staatssecretaris bij na- der inzien voldoeltde, . omdat hét ·vooral oin het eerste. jaar zou gaan.
Komend tot de amendementen (er zijn er ruim vijftig in totaal inge- diend!), keren wij >nog even terug tot het boven reeds vermelde bet()Qg van onze geestverwant, de heer Van Leeu- wen, met betrekking tot de in vele ge- vallen te zwa;re belasting in vergelij- king tot de toegevoegde waarde.
Om hieraan tegemoet te komen, had de heer Van Leeuwen een amendement ingediend, tot invoeging van eèn nieuw lid c. in artikel 32, volgens hetwelk de Kroon de bevoegdheid zou krijgen, bij
al~emene. maatregel van bestuur ,.voor bepaalde groepen van gevallen afwij- kende voorschriften uit te vaardigen, ter voorkoming, dat leveringen van goede- ren door fabrikanten en handelaren, en di!lnsten door ondernemers, onredelijk zwaar worden belast tegenover de waarde, welke zij aan het maatschap- pelijk product toevoegen." ·
Met deze toevoeging beoogde onu g·eestverwant te bereiken: 1e. dat het onredelijk ·zwaar belasten van toege•
voegde waarden in beginsel als een· me-'
tief voor afwijkende regelingen in de·
wet wordt vastgelegd; 2e. dat deze re- gelingen worden gegeven bij a,lgèm~
maatregel van bestuur, dus" behoorlijk worden gepubliceerd en algemene gel-.
ding hebben.
:Het karak.ter van. willekeurige e.n in- cidentele beslissing · (als bij aanwijzin- gen aan de belastinginspecteurs) komt hierdoor te vervallen; 3e. dat de rege- ling iets meer souplesse zou geven.
w eliawaar was in: 'attikel 32 on del" a aan de Kroon i'èêds de bevoegdheid toe- gekend voorschri~ten, nodig . tot aan- vulling en tér uitvoering van deze wet, uit t·e vaardigen, Iri;lar de· neer Van Leeuwen achtte het gewenst, het begin- sel van het voorkomen van overmatige belasting op toegevoegde waiM'de in de wet met zoveel woorden te stellen en de uitwerking bij A.M. v. B. mogelijk te • maken.
In deze opzet is de heer Van Leeuwen niet geslaagd. De staatssecretaris wees dit amendement met nadruk af, omdat het z.i. een beginsel introduceerde, dat irt d·e opzet van de wet nu eenmaai niet zou passen.
Bij de eindstemmingen werd zijn amendement bij zitten en opstaan ver- worpen, waarbij met onze V.V.D.-fractie vool'stemden een aantal C.H.-leden, de K.N.P. (de heren Welter en Lemaire) en de Staatk.-geref. (ds Zandt en Ir Van Dis).
Wel heeft de staatssecretaris de alge- mene toezegging gedaan, dat bij de uit- voering van de wet zo min mogelijk met aanschrijvingen aan de inspecties en zoveel mogelijk met in de Staatscourant te publiceren beschikkingen zou wor- den gewerkt, die dan van bindende kt'acht zijn en dus in concrete gevallen voor beroep vatbaar.
•
• •nat de heer Van Leeuwen er niet in zou slagen, het weeldetarief (15 pct.) en het tussentarief (10 pct.) met twee jaar geheel te doen vervallen, Zal hij ook zelf wel verwacht heb- ben. Zijn bedoeling was echter, op deze wijze het probleem van deze heffingen aan de orde te stellen en hij heeft daar- mede bere~t. dat toch wel enige be- langrijke verklaringen zijn uitgelokt.
Onze woordvoerder zei, in die bijZOI\- det"e tarieven in beginsel een soort be- moeizuchtig beïnvloeden te zien van de t·ichting der besteding van het inkomen.
Een principiële inbreuk op de beste- dingsvrijheid, die wij hooghouden in een vrije maatschappij. Hij vond het dan ook zeer te betreuren, dat extra-heffingen met tijdelijk karakter, die gea-cht wer- den te passen in de idee der consump- tiebeperking en de defensieheffingen, nu gedeeltelijk permanent zijn gemaakt.
De practische bezwaren tegen de .,weeldeheffing" zijn vele. Zij zijn be- kend. De heffing is schadelijk voor vele takken van het Nederlandse bedrijfs- leven, welke zonder een stevige steun in de binnenlandse markt zwak komen te staan bij de export. En juist, zoals de heer Van Leeuwen opmerkte, bij de export van· kwaliteitsproducten, waar- op wij zo zijn aangewezen ..
Het weeldebegrip is dermate kunst- matig, dat het daarop baseren vàn een buitensporige belastingheffing niet alleen economisch, doch ook sociaal onaan- vaardbaar is. De eindeloze strijd om ae plaatsing op bepaalde tabellen, waarbij willekeur niet is te vermijden, dient te worden beëindigd.
De heer Van Leeuwen zag een geheel an'der stelsel voor -ziçh. Men schaf.fe, zo zei hij, weeldebelasting en tussentarief geheel af. l'den · begint dan al dadelijk vast veel te bezuinigen op de controle.
Men voere daar tegenover echter een
apa~;te heffing naar het voorbeeld van de heffing op . benzine in op enkele artike- len, welke heffing haar economische en psychologische grondslag moet vinden in het feit, dat de overheid veel kostèn moet maken voor de gebruikers.
Zulke belastingen zullen dan practisch min of rileer kómen op het gebied van de doelbelastingen. Dat is in ieder geval heel wat beter, dan dat de Regering zich gaat bemoeien met de bestedingskeuze, door differentiatie van omzetbelasting- tàrieven.
Het was uit deze overwegingen, dat de heer Van Leeuwen een amendement in- diende, om het weeldetarief en het tus- sentarief een tijdelijke gelding te geven en de werk:ngsduur te doen eindigen op 1 Januari 1957.
Dr VAN DEN BERGE .. .... concessies ...
Staatssecretaris Van den Berge heeft dit amendement sterk bestreden. Naar zijn mening passen tarieven als deze . wel in de omzetbelasting, al gaf hij toe, dat over de hoogte daarvan of over de arti- kelen, welke daaronder moesten worden gebracht, te praten viel.
Afgezien daarvan echter, had hij er in ieder geval bezwaar tegen, nu reeds een einddatum in de wet. neer te leggen.
Na de sterke bestr\jding van de zijde der Regering heet de Kamermeerde.r- heid het amendement verworpen. Het kreeg (btj zitten en opstaan) naast de stemmen van onze V.V.D.-fractie alleen die van de K.N.P. en de Staatk.-Geref.
Dat dit helemaal niet wil zeggen, dat men niet een belangrijk deel van de prin- cipiële bezwaren van onze geestverwant deelde, blijkt o.a. wel uit de belangrijke verklaring, door de woordvoerder van de K.V.P.-fractie, dr Lucas, hierover afge- legd.
De heer Lucas verklaarde namelijlk, d:'lt als hij zijn stem aan dit amendement niet gaf, dit niet betekende, dat hij deze ta- rieven zo juist achtte ..
De gedachte. die in het amendement van de heer Van Leeuwen was uitge- drukt, juichte hij, naar hij :litdrukkelijk verklaarde, wei toe. Het leek hem alleen onjuist, nu reeds de datum te bepalen, waarop deze zaak opnieuw aan de orde . moest komen.
Zodra het echter in de normale gang van zaken zou liggen, dat rleze tarieven opnieuw aan de ~rde zouden komen, Z0\1
hij, naar hij meende, tegen het voort- bestaan daarvan, zoals· zij nu luiden, wel ernstig bezwaar moeten ma•ken.
* * *
Er is nog ontzaglijk veel aan de orde geweest, dat wij zullen moeten · voorbijgaan. Zo is de heer Van Leeuwen ook sterk opgekomen voor de particu- liere ziekenhuizen· en r:~sthuizen.
· Wij hebben boven· al een aantal eind- resultaten genoemd. Hieronder zullen wij nu nog enkele belangrijke noemen.
Zo zUn ondernemers, wier jaarlijkse leveringen als fabrikant en als verrichter van diensten f 2000 niet te boven gaat en wier jaarlijkse omzet als grossier Biet hoger is dan f 12.000, van omzetbelaS-
ting vrijgesteld. ·
Dit was een compromis tu$Sen de in~
dieners van amendementen op, dit ·p\lnt en de commissie van voorbereid_ing. De Regering had resp. als grenzen voorge- steld: f 1200 en f 10.000.
Belangrijk en verblijdend is ook, ~~.
dallik zij de vasthoudendheid van de Ka-
mer (waaraan onze fractie gaarne h.~e,ft medegewerkt) nu ook geheel zijD vrijge.
steld: de diensten. welke worden verricht door artsen - met uitzondering van die- renartsen - . tandartsen, verpleegsters
<verplegers) en vroedvrouwen, alsni)!je het vervoer van zieken met behulp · vän
aJBbulance-automobielen. Dit zijn dWI ~u algehele vrijstellingen, niet meer bepe-kt tot uitsl.uitend fondspatiënten.
Wèl alleen voor zover het fondspatiën- ten betreft zijn verder vrijgeteld de dien- sten, welke worden . vemcht door psy•
chologen, logopaedisten en masseurs: àls-
mede de leveringen van geneesmidde)'è'n en verbandmiddelen. In de tabel van al~
gemeen vrijgestelde goederen zijn opge ..
nomen geneesmiddelen, voor zover deze daartoe bij A.M.v.B. zijn aangewezen .
Een amendement-a. van den Heuvel (A.R.) tot vrljstelling van advertenties in dagbladen: en periodieken, werd in ver- band met de culturele belangen, bij de pèrs betrokken, gaarne door onze fractie gesteuna. · · ·· ·
Hei werd aanvaard. met alleeit ,de P .. v.
_ d.A .• IfaëtlÀ .Wgen...,EeD .all'endeme~t. van dezelfde afgevaardigde tot vrijstelling van planten, bestemd voor uitpoot voor de tèélt 'Varf groente~ werd eveneens met- de stemmen van de P.v.d.A.-fractle tegen aangenomen.
Zonder hoofdelijke stemming en met algemene stemmen werd een amende- ment aanvaard van de heer Van de We- tering (C.H.), om ontbijt., peper- en alle andere soorten ván snijkoek in de tabel van vrijstellingen op te nemen.
De opneming van gietstwkken in de integratietabel is tenslotte n iet door- gegaan.
Tot de door de staatssecretaris over- genomen amendementen behoorde die tot vrijstelling van gerookte paling.
Hoewel enkele van de genoemde amen- dementen door de staatssecretaris "Varen ontraden,ls in het algemeen van de zijde der Regeringstafel toch vrij veel soepel- heid betracht. Dit was mogelijk, doordat.
werd uitgegaan van eèn speling van om- streeks f 10 millioen.
Met die speling zat het aldus: De Re- gering was ermede accoord gegaan, dat de .f 22 millioen, welke voor extra-defen- sielasten eigenlijk nog tot Sept~mber
1955 in de Omzetbelasting zaten, bij dit ontwerp terzijde wer<Ien gelaten.
Van deze f 22 millioen was f 8 millioen al weggevallen dOQr ,de . st:çuctuurwijzl.- ging in het ontwerp. Bij de eet'ste én de tweede nota van wijzigingen was nog beide malen .f 3 milHoen geofferd.
Er resteerde dus nog /8 millioen, wel- ke (het gaat toch om een raming, en bij een ·totale opbrengst van omstreeks f 1200 millioen kijkt men niet op een millioentje!) de Regering bereid was af te ronden tot f 10 millioen.
WeJnu, die f 10 millioen is volledig opgesoupeerd en zelfs iets meer, want alles te zamen is er door de openbare behandeling f 12 à f 13 millioen afge- knibbeld.
Erg ongerust zal de beheerder van de schatkist zich daar echter wel niet over hoeven ma,ken, want ramingen zijn tot nu toe alt\id nog erg meegevallen en rlE' kans is niet gering, dat de omzetbelas- ting in 1955 toch nog wel de f 1200 mil- Hoen volledig zal halen.
In ieder geval is het goed, dat b\i deze behandeling toch nog heel wat is bijg~
vijld en dat enige onbillijkheden zijn
weggenomen. A.
