met een goed hart en een jA.

64ste jaargang nummer 26 woensdag 24 juni 2009 1,80 euro Voor mensen

met een goed hart en een jA.

slecht karakter... IS

Weekblad P60872I Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Bont en blauw

‘Dus staat de uittredende en toekomstige minister-president voor de keuze: de manoeuvres van de VLD slikken of de knoop in omgekeerde zin doorhakken - en daarop zou Verhofstadt zich wel eens kunnen miskijken, want Peeters is een fameus stuk door­

tastender dan zijn voorganger Leterme.’ Dat schreven wij vorige week in ons hoofdarti­

kel en intussen heeft Verhofstadt de verdiende mep van de voorhamer gekregen. Eigenlijk was de onderhandelingsnota van Peeters vorige week woensdag op zich al een duidelijke boodschap aan de liberalen: houd de eer aan u zelf en blijf weg van de coalitiegesprekken.

Dat plezier gunde Verhofstadt echter Peeters niet: als die zonder de VLD wilde regeren, moest hij de liberalen maar met zoveel woorden aan de deur zetten. ‘Eens kijken of hij dat durft!’, moet Verhofstadt gedacht hebben, in de wetenschap dat Herman van Rom- puy er bij Peeters op bleef aandringen om de liberalen met zachtheid te behandelen. Wie heeft daarna de eerste telefoons gepleegd en wie heeft het scenario geschreven? Vast staat dat CD&V, N-VA en sp.a elkaar vonden en dat de VLD eraan was voor de moeite.

De staatsman Verhofstadt opzijgezet door dat boerke, die tsjeef van een Peeters, het moet een vernedering zijn zoals de rancuneuze burgermanifester die nog maar zelden heeft ondervonden en die hij ongetwijfeld zo snel mogelijk zal willen uitwissen.

Maar eerst moet er orde op zaken worden gesteld binnen de VLD, moet de oude garde stevig door elkaar worden geschud en moet de partij opnieuw volledig worden gekneed naar het beeld en de gelijkenis van de blauwe oppergod. Onder meer daarom de radio­

stilte bij de VLD na de defenestratie door Peeters, radiostilte die tijdens het weekeinde enkel doorbroken werd door een van de nieuwe paladijnen van Verhofstadt, Sven Gatz, die de plaats van de in ongenade gevallen Somers heeft ingenomen. Gatz - Gatzlikker voor wie hem beter kent - kwam tijdens de Zevende Dag een aantal zorgvuldig op voorhand ingestudeerde antwoorden geven op te verwachten vragen. Dat de VLD bescheidener zal worden. Dat de VLD nederiger zal worden. Dat de VLD zich in de federale regering constructief zal opstellen, maar dat er wel samenwerking met de Vlaamse regering zal nodig zijn, of ‘het zal niet lukken, zoals Verhofstadt dat al gezegd heeft’. En in alle nede­

righeid voegde His Master’s Voice eraan toe dat het zwaartepunt opnieuw naar de fede­

rale overheid moet verschuiven, onder meer door de invoering van een federale kies­

kring. En Verhofstadt zal nog wel een tijdje voorzitter blijven, want de verkiezingen voor een opvolger van Somers zijn nog niet vastgelegd.

En wie goed luisterde, kon uit het gesprek afleiden dat de VLD zonder pardon de N-VA onder vuur zal blijven nemen. Zo is volgens Gatzlikker niet Peeters maar Bart de Wever de ‘kingmaker’ van de coalitie (en dus de hoofdverantwoordelijke voor het verwijderen van de VLD). Is de N-VA wel goed voor de Vlaamse economie, vroeg de serieoverloper (van de Volksunie naar Spirit naar de VLD) zich af. ‘Men zegt dat dit geen vechtregering is, maar als ik De Wever hoor, dan heeft hij andere bedoelingen dan Caroline Gennez en Kris Peeters.’ De liberalen hebben dus even tijd nodig om zich te herpakken, maar zullen dan ongetwijfeld ook hervallen in hun vaste stramien van totale onbetrouwbaarheid.

Laat het nu juist die onbetrouwbaarheid zijn die hen de das heeft omgedaan. Hun niet- aflatende kuiperijen twee jaar lang om het Vlaams Kartel uit elkaar te spelen. De duide­

lijke bedoeling van Verhofstadt om de staatshervorming zoals Peeters en anderen die zien, te saboteren puur omwille van de persoonlijke macht. Het cordon bleu van de voorbije (en komende tijd) rond de N-VA, en de dolksteek in de rug van de sp.a door in Brussel hun - toegegeven, opgeblazen - boegbeeld Pascal Smet in de kou te zetten terwijl ze er zelf op Vlaams niveau wel bij wilden zijn. De VLD - u merkt dat wij weigeren om Open Vld te schrijven - hoeft zich niet te doen opmerken door valse bescheidenheid. Ze zou zich beter wat eerlijker opstellen en échte Vlaamse gemeenschapszin aan de dag leggen, maar dat lijkt voor die bende egocentrische opportunisten een absolute brug te ver. Leu­

gens, verdraaiingen en constante sabotage, dat is de VLD, en zolang Verhofstadt daar de lakens uitdeelt, zal daar niets aan veranderen.

Waarom blijft de VLD in de federale regering? Omdat ze zich ‘constructief willen opstellen en hun verantwoordelijkheid willen nemen’? Dat is het verkooppraatje, want heel wat blauwen willen wel degelijk de oppositie in, maar Verhofstadt beseft dat als de liberalen nieuwe verkiezingen uitlokken, ze dan wellicht volledig worden vernietigd.

(Een mens zou al naar federale verkiezingen beginnen verlangen omwille van die reden alleen.) En bovendien is er de blauwe hoop dat Van Rompuy hen welwillend zal behan­

delen, omdat hij hen nodig heeft om zijn amechtige regering overeind te houden. En dan stelt zich de vraag: zijn er met de liberalen bepaalde afspraken gemaakt alvorens Pee­

ters hen uit de Vlaamse coalitiegesprekken wipte? Peeters is daarmee weliswaar tegen de wil van Van Rompuy ingegaan, maar we kunnen ons moeilijk voorstellen dat hij zich niet op verschillende flanken heeft afgedekt. Met andere woorden: de kans is groot dat er niet alleen met de N-VA en de sp.a is overlegd, maar dat ook op het blauwe hoofd­

kwartier in de Melsensstraat de telefoon is overgegaan. Zo gaat dat in de Wetstraat, en de N-VA houdt beter de verdere politieke evolutie met meer dan argusogen in de gaten.

En hoe zit dat met de wensen van het ACW en het ABVV? Hoe hoog zal wat dat betreft

»ordent-

iWMlfec

Deze week:

• Over veldslagen en oorlogen 2

• Roddels uit de Wetstraat 4

• Oude wijn in nieuwe zakken 6

•Iran,wat nu? 8

• Weg met de dollar 14

Bart de Wever nog niet

aan het einde van zijn Latijn

Tattoos

l€0K€ Z-&5T-- C a M b & nb Z I

kaarïbr S clu BJ

—->—

HWMer

K un DRiE as oo K

kaakten <

Ons windt het niet meteen op, zo’n geta­

toeëerde kop. Maar over kleur en smaak valt niet te twisten en wie zich het hoofd laat beschilderen, doet dat wellicht niet meteen met de bedoeling het onbeschreven hoofd van ondergetekende op hol te brengen.

Maar ook tattoeliefhebbers zijn er in soor­

ten en maten. De categorie die graag een vijf­

tal sterretjes onder de haardos laat zetten, zit er niet per definitie op te wachten om zich met een vijftigtal stuks te laten opsmukken.

Vandaar het conflict dat vorige week onze media in hoge mate van opwinding bracht.

Een jongedame stapte impulsief een tattoo- winkel binnen en kwam weer buiten als was ze een oud fabriekspand waarop graffitispui­

ters zich eens goed hadden laten gaan.

De reactie van enkele politici was voor­

spelbaar. Meteen werden voorstellen gelan­

ceerd om de tattoelievende burger tegen zichzelf te beschermen. Geen gezichtsschil- deringen meer dan na een wachtperiode van drie dagen. Neen, na acht dagen probeerde een concurrerende fluweelzitster nog beter te doen.

Doet me denken aan Henri, die in mijn jeugdjaren het appartement boven dat van mijn ouders bewoonde. Henri was ooit mijn­

werker geweest in Wallonië en dat was hem aan te horen als hij ademde. Altijd dus. Henri rolde nooit zijn hemdsmouwen op, hoe heet het in de zomer ook werd. Een raadsel dat later werd opgelost. In zijn onbezonnen jeugdjaren had hij een klein tattoetje laten

zetten en daar schaamde hij zich de volgende kleine halve eeuw diep voor.

Als we alle risico’s echt willen uitschakelen, dringt een wachttijd van tenminste twintig jaar zich op. Welk parlementslid voelt zich geroepen echt doortastend op te treden?

De jongedame in kwestie is 18 jaar. Vol­

gens de huidige wetgeving oud - en dus ver­

ondersteld ook wijs - genoeg om voor zich­

zelf te beslissen. Leerlingen van 18 tekenen hun rapporten zelf, net zoals de afwezig- heidsbriefjes. Ze mogen achter een stuur kruipen, en desgewenst de rest van de open­

bare weggebruikers in gevaar brengen. Ze mogen ook trouwen, zonder aan iemand toe­

lating te vragen.

Waarom geen wachttijd van acht dagen vooraleer ze hun wagen in beweging mogen zetten? Want vijftig sterretjes in het gezicht wegens gebrek aan verantwoordelijkheidszin, wordt een probleem geacht. Maar een weg­

gereten gelaat van een toevallige passant die voor de wielen van de wagen van een onbe­

zonnen 18-jarige komt, is ook geen gezicht.

Het gezichtsverlies als een overhaast huwelijk op de klippen loopt, is nog het minste van de gevolgen. Hoog tijd om een wachtperiode in te voeren vooraleer men een trouwboek krijgt?

Politici die de mensen willen dwingen geluk­

kig te worden, veroorzaken veel meer extra wetgeving dan extra geluk. Ze geven in elk geval het verkeerde signal, dat je in het leven eerst mag handelen en dan pas nadenken.

Waar dat toe leidt? Dat is geen gezicht.

Plankzeil als de bliksem naar www.pallieterke.info

Marcus Thesaurus

Eenmanscollectief

DenBlooten Kooninc

Lubberiaans

2

De dingen dezer dagen

En de winnaars zijn...!

De door de Gazet van Janssens met een belachelijke drogreden buiten gesme­

ten journalist, die door de N-VA aan boord gehesen is - en daat siert die partij! - als staf­

medewerker, mocht deze keer de resultaten van de jongste bollekenskermis komen ont­

leden. Het minste wat daarover gezegd kan worden, is dat zijn kijk op de uitslagen van 7 juni alleszins grondig afweek van de commen­

taren van zijn gewezen confraters en zelfver­

klaarde professorale deskundigen.

Vermits de wetenschappers, sociologen en politologen, tien dagen na datum nog altijd geen besluiten uit de stembusgang hebben geopenbaard, luidde zijn redenering, zal ik jullie maar vertellen wat ik ervan denk: de grote verliezers van de jongste verkiezingen zijn... CD&V, sp.a en VLD. Spreker had, om tot dat originele besluit te komen, dan wel de moeite genomen wat verder terug te blik­

ken dan tot 2007 of 2004. We hebben nog maar vier verkiezingen voor het Vlaams Par­

lement gehad, klinkt het, en bij de vierde in de rij rijfde CD&V als “grote winnaar” 22,9%

binnen. Dat is amper 0,8% meer dan in 1999, het dioxinedieptepunt van de CVP, en liefst 4% minder dan in 1995, toen de CVP nog 26,8% van de Vlamingen kon bekoren. Een­

zelfde venijnige ontleding maakt Roger van Houtte van de uitslagen van blauw en rood, die andere traditionele verliezers.

En wie rangschikt onze originele ex-Frut- schrijvelaar bij de winnaars van de verkiezin­

gen? De Vlaams-nationale politieke stroming.

Het Vlaams Belang valt terug op zijn resul­

taat van 1999, maar haalt nog altijd 3% meer

HVO

Een electorale achteruitgang dwingt een partij tot reflectie en bezinning, laat Bart Laeremans ons weten. “Tijdens een cam­

pagne gebeuren er al eens fouten en ver­

loopt alles niet altijd zoals gepland”, zegt hij en dan bedoelt hij ongetwijfeld de soms onge­

lukkige uitlatingen - die door de media bui­

ten proportie uitvergroot werden - van som­

mige kopstukken.

Hoe ge het ook draait of keert, een terug­

val van 24 naar 15 procent op vijfjaar tijd is niet niks. Het partijbestuur en de partij­

raad zullen daar wel al uitgebreid over heb­

ben gedebatteerd, en over de manier waarop

|l

nom - et -

L'UNION FAIT NOTRE

FO0NON I»)

2>£ SPLITSING NM>£Zr MET *

lEEEk NIEUWLlb VAN NET VLAAMS ZJEKENFONbSl

»

dan in 1995. Onze ontleder gaat nog een stap verder en maakt een optelling die hij zelf gedurfd noemt, maar toch gerechtvaardigd acht: tel je de resultaten van Vlaams Belang en N-VA samen, dan kom je aan 28,4%, of 7%

méér dan VU en Vlaams Blok samen behaal­

den in 1995.

Men kan bedenkingen hebben bij zijn kijk op de zaak, maar ontkennen dat deze

“weggesmeten” journalist iets te vertellen heeft, kan men zeker niet. Roger van Houtte veegde ook nog de vloer aan met de belache­

lijke en allesbehalve wetensschappelijke pei­

lingen waarmee de media de bevolking teis­

teren, met de “boegbeelden” die ons door de strot geramd worden en met de media die altijd de kant van de gevestigde macht kiezen en van de verkiezingen een jacht op sensa­

tie willen maken.

Uitsmijter: Yves Leterme had gelijk toen hij als nationaal lied de Marseillaise kweelde, want banken, energie en distributie zitten allemaal in Franse handen en dus is de Mar­

seillaise vanzelfsprekend ons nationaal lied.

Als antwoord op een van de vrij talrijke vragen achteraf, stelde Roger van Houtte, die een warm applaus kreeg, dat journalis­

tiek geen cordon sanitaire te leggen heeft, maar moet informeren en een spiegel van de samenleving zijn. Groot gelijk, maar wie in de

“serieuze” media die spiegel wil zijn, wordt op het stort gesmeten en daar kan hij van meespreken. Gelukkig de schrijvelaars die voor ‘t Pallieterke mogen werken, en dat meen ik.

het imago van de partij te verbeteren. Vol­

gens Bart Laeremans is het echter evident dat er lering wordt getrokken uit hetgeen is misgelopen en dat er op een aantal vlakken zal worden bijgestuurd.

Eigentijds

“Overwinningen hebben vele vaders, nederlagen zijn meestal wezen”, filosofeert Bruno Valkeniers. Net zoals de historische verkiezingsoverwinningen uit het verleden de verdienste waren van velen, is het tegenval­

lende resultaat van zondag de verantwoor­

delijkheid van velen. Daarom heeft het geen zin schuldigen te zoeken en het is zeker niet het moment om persoonlijke rekeningen te vereffenen. Denkt Valkeniers aan Anke van Dermeersch, die al op de verkiezingsavond het ontslag uit de partijtop eiste van Frank Vanhecke en Marie-Rose Morel?

Maar het is wei tijd voor bezinning en her­

bronning, gaat Valkeniers verder. En voor ver­

nieuwing en verjonging. Voor het uitdragen van ons programma, op een jonge, frisse, eigentijdse en 2 Iste-eeuwse manier.

De drie V’s van het VB - Vlaanderen, Vei­

ligheid, Vreemdelingen - gaan niet weg. Maar zoals de Fransen zeggen "c’est Ie ton qui fait la chanson”. "De komende weken en maan­

den zullen wij ons moeten bezinnen en her- uitvinden”, meent Bruno Valkeniers. "Onze boodschap in een nieuwe, frisse en aantrek­

kelijke verpakking moeten gieten.”

"Wij zijn de énige echte onafhankelijk- heidspartij, zegt Bruno Valkeniers. Voor ons geen Belgische staatshervormingen meer, maar Vlaamse staatsvorming. Wij zijn de

Over veldslagen en oorlogen

Stilaan krijgt Bart de Wevers imago in de Belgische politiek mythische pro­

porties. Van hem wordt beweerd dat hij de Belgische politiek na de verkiezingen van 2007 anderhalf jaar in de greep hield. Het beeld van de N-VA-staart die met de CD&V-hond kwispelde, wekte bewondering bij de ene, diepe frustraties bij de andere. De Wever voerde een foutloze verkiezingscampagne, te midden van fla- terende concurrenten. Zijn spectaculaire verkiezingsoverwinning op 7 juni kata- pulteerde hem in het midden van het Vlaamse politieke spel en dagenlang vul­

den de kranten bladzijden met pogingen om hét fenomeen te verklaren. Vorige week hing hij de scalp van Verhofstadt aan zijn riem.

De bewondering voor De Wever is alge­

meen, behalve bij rechttoe rechtaan Vlaams- nationalisten die per definitie argwaan voe­

len opkomen tegenover ‘eigen’ politici die zich te ver in het politieke spel van coalitie­

vorming wagen. De naam Schiltz dook bij de analyses over hét fenomeen iets te veel op, om rust te brengen in die gelederen.

De politieke concurrenten weten niet hoe ze met De Wever moeten omgaan. De Gucht meent dat zijn partij veel dichter bij de N-VA staat dan bij de sp.a. Zijn partijgenote Ceyssens laat de kranten enkele dagen later optekenen dat de N-VA in de regering een ramp betekent voor onze economie.

Frank Vandenbroucke is normaal een toonbeeld van koele analyse en bedrijft poli­

tiek op een emotieloze manier. Maar met enkele dagen tussen waarschuwt hij voor de destabiliserende factor De Wever om daarna vast te stellen dat hij, als hij diezelfde De Wever hoort praten, eigenlijk vaststelt dat ze zowat op één lijn staan. Kris Peeters reed de N-VA vakkundig uit de kartelwielen, maar heeft er nu zowaar een conflict met de staatsbehoudende vleugel van de eigen par­

tij voor over om diezelfde partij aan boord van zijn nieuwe regering te hijsen. De Wever zorgt voor algehele verwarring. Luc van der Kelen, commentator van het liberale Laatste Nieuws pleitte er vorige week in een edito- riaal zowaar voor De Wever te laten opslui­

ten, want hij wil de wettelijkheid aan zijn Vlaams-nationale laarzen lappen.

Open rekening

De vernedering die de VLD vorige week moest slikken, was van een ongeziene omvang. Peeters’ startnota negeerde elke liberale gevoeligheid, maar toch was de VLD bereid om nog dieper onder de lat te krui­

pen dan De Gucht ooit voor De Wever had voorspeld. Om dan daarna te horen te krij­

gen dat ze zelfs dan niet mag meespelen.

Open Vld ligt uitgeteld op het canvas.

De Wever won de eerste ronde van de verkiezingen op punten, de tweede van de regeringsvorming tegenover de VLD met knock out. Dat er ook echt een regering CD&V/N-VA/sp.a komt is onvermijdelijk.

Peeters zal onder geen beding bij VLD gaan smeken om toch nog te depanneren als zijn onderhandelingen mislukken.

Maar daarmee is de oorlog voor De Wever nog niet gewonnen.

Dat er bij de VLD een open rekening op betaling ligt te wachten, is een zorg voor later. Maar de N-VA stapt in een centrum­

linkse regering na een (centrum-)rechtse verkiezingsuitslag. VLD en Lijst Dedecker staan klaar om N-VA vanuit de oppositie het economische vuur aan de schenen te leggen.

partij van de vrije meningsuiting en de effi­

ciënte aanpak van de criminaliteit. Wij zijn de partij die staat voor de westerse waarden en normen, een dam tegen de sluipende isla­

misering.”

Dé volkspartij

En wat is de ambitie van de VB-voorzitter?

Het Vlaams Belang moet de grote republi­

keinse, brede volkspartij worden, de vrijheids­

partij, de betrouwbare onafhankelijkheids- partij.

Dat is de boodschap die de partij moet uitdragen op de markten, op de trein, bij de bakker en de kapper, bij het gewone volk, maar ook meer en meer in het sociale, het academische, industriële en culturele mid­

denveld. Hoe?

Volgens Valkeniers zelfbewust en zonder complexen, radicaal, maar stijlvol, de blik gericht op de toekomst.

Enkele fractieleiders in het parlement vra­

gen een vrijstelling op een deel van hun aan­

vullend salaris. Ze willen ook de toelating

Die moet je verdienen!

De Wever mag dan in de euforie van de overwinning menen dat Vlaams Belang nu een pure antivreemdelingenpartij is gewor­

den, de stemmen die hij van het VB won zal hij voor een volgende gelegenheid opnieuw moeten verdienen. Dus moet er Vlaams gescoord worden met de Vlaamse regering.

De nota-Peeters neemt weliswaar enkele N-VA-kernpunten over, zoals de Vlaamse hospitalisatieverzekering en de aanvullende kinderbijslag, maar de eerstkomende jaren is daar geen geld voor. Maar zelfs als de komende Vlaamse regering daar werk van maakt, dan nog moet betwijfeld worden of het N-VA-kiespubliek met die snoepjes kan gepaaid worden. De N-VA wil een asser­

tieve Vlaamse regering en in woorden wil de CD&V dat ook, terwijl ook sp.a daar een eind in wil meegaan. Met de VLD was zon offensieve Vlaamse aanpak zogoed als uitge­

sloten, maar ook in de voorliggende formule zal N-VA een en ander zeker anders willen inkleuren dan de partners.

De staatshervorming

Peeters bewees vorige week dat hij zich weinig aantrekt van Van Rompuy. Het fede­

rale niveau domineert de politiek niet lan­

ger en dat is groot nieuws. Maar of Peeters zijn eigen premier ook echt in de berm zal rijden als het er op aankomt, is allesbehalve zeker. Als federale oppositiepartij zal de SP.a zeker graag mee de Belgische regering ph' gen. Maar nu de liberalen in de drie gewesten naar de oppositie werden verwezen, zit het er dik in dat de sp.a na de verkiezingen van 2011 weer in de Belgische regering stapt en hoe de N-VA dan nog het vuur in de Vlaamse regering brandend kan houden, is voorlopig een raadsel. Tenslotte zal de N-VA afgere­

kend worden op de grote staatshervorming- In welke formule men ook aan tafel gaat zit­

ten, het is in het Belgische Parlement dat de beslissingen worden goedgekeurd. Daar zal de VLD weer helemaal meespelen en die zwaar gehavende blauwen gunnen Peeters en zeker De Wever geen millimeter succes na het nummer dat vorige week werd opge­

voerd. Uiteraard kan de N-VA ook met de Vlaamse regering scoren. Het ligt voor de hand dat ze de portefeuille van Keulen opeist en daarmee komt het lot van de drie kan- didaatburgemeesters in de rand in N-VA' handen. Een open kans om zich perfect te profileren.

Maar hoe gaat De Wever een staatsher­

vorming realiseren, omringd als hij is door een politieke klasse die binnenskamers vooral één strategie aan het uitwerken is- de baarlijke duivel De Wever in het zand doen bijten? Hij won teveel veldslagen om hem ook de oorlog te gunnen. J-*'-

krijgen om het maximum forfaitair bedrag te kunnen overschrijden. Het debat daar­

over werd vorig jaar geopend door collabo- raal Luk van Biesen. Het wordt nu opnieuw aangekaart door Daniël Bacquelaine, NIP' fractieleider in de Kamer. Hij beweert zon­

der blikken of blozen dat “de vergaderingen­

restaurants, persconferenties en al het rela­

tionele geld kosten”, en dat er dus een tege­

moetkoming nodig is voor die verpauperde- uitgehongerde fractieleiders die amper de touwtjes aan elkaar kunnen knopen.

Didier Reynders had daar wel oren naar.

Profiteurs en sjoemelaars kunnen bij hem altijd op begrip en sympathie rekenen. Na°r zijn administratie wilde daar niet aan mee werken en sindsdien wordt het dossier op lange baan geschoven. We stellen voor dat er intussen een liefdadigheidsactie wordt ge°r ganiseerd om die uitgemergelde en gerUI neerde fractieleiders van de hongerdood te redden.

Misschien kunnen de fractieleiders een*

in het halfrond rondgaan met hun klak. I een benefietconcert van Belgavox onder he motto “Steun onze armoedzaaiers”.

De dingen dezer dagen

3 Orde van de Vlaamse Leeu Zo is er maar één

Die wordt dit jaar toegekend aan Eric Ponette en als iemand die verdient, is hij het wel. Dat gebeurt op vrijdag 26 juni in Thea­

ter ‘t Eilandje (Koninklijk Ballet van Vlaan­

deren) Kattendijkdok-Westkaai 16, 2000 Antwerpen.

In één moeite wordt het Gulden Spoor voor Economische Uitstraling uitgereikt aan Gabriël Fehervari van Alfacam. De uitreiking van beide onderscheidingen is een initiatief van de Beweging Vlaanderen-Europa vzw.

An de Moor, voorzitter van de Beweging Vlaanderen-Europa vzw, heet iedereen wel­

kom en de laudatio voor Eric Ponette wordt uitgesproken door Matthias Storme.

Mare van Peel, schepen van de Antwerpse Haven heeft tot taak de Gulden Spoor voor Economische Uitstraling aan Gabriel Feher- vaci uit te reiken. De avond wordt omstreeks 21.15 uur besloten met een receptie.

Een Gulden Spoor voor Economische Uit­

straling krijgt eveneens Peter Vyncke, CEO Vyncke Energietechniek. Dat gebeurt op zaterdag 11 juli in Kortrijk. Niemand min­

der dan minister-president Kris Peeters zal daar het woord voeren.

De uitreiking van de Orde van de Vlaamse Leeuw en het Gulden Spoor kadert in de acti­

viteiten van “Vlaanderen Feest!” Vlaanderen Feest! is de II-daagse activiteitencampagne ter gelegenheid van de Vlaamse feestdag. 11 juli moet, aldus Vlaanderen Feest! een feest van, voor en door de Vlaamse Gemeenschap zijn, vol ontmoeting en animatie, toespraken en debat, optredens en voorstellingen. En met een prominente plaats voor het Neder­

landstalige liedjesrepertoire op de affiche van heel wat evenementen. Zo zijn er o.m.

“Zo is er maar één-concerten” in Antwerpen, Geel, Genk, Sint-Niklaas, Kortijk. In Heist- op-den-Berg wordt op 3 juli een gedenkplaat aan een huis van dr. Jozef Weyns onthuld.

Voor meer informatie: klik door naar de webstek www. I ldaagsevlaanderen.net

Zwarte humor

En nog Gulden Sporen

Op zaterdag 4 juli krijgen in het Provincie­

huis in Hasselt de West-Limburgse ex-gou- verneur Steve Stevaert en de Oost-Limburgse

Met dank voor de toelating van de Sint- Niklase Snabbelkrant van Mare Huys om van zijn berichtgeving gebruik te maken, willen we hier een warme hulde brengen aan sche­

pen van Burgerlijke Stand Wouter van Beilin­

gen wegens zijn subliem gevoel voor verfijnde humor bij de uitoefening van zijn mandaat.

Gewoonweg schit-te-rend!

Nadat bruid en -egom elkaar onder des­

kundige begeleiding van huwelijksspecialist Wouter voor eeuwig het jawoord hadden

gouverneur Leon Frissen het Gulden Spoor voor Maatschappelijke Uitstraling opgespeld.

Oe plechtigheid staat in het teken van “De grensoverschrijdende samenwerking tussen Oost- en West-Limburg als model". Op het Programma staat eveneens een debat van ongeveer 60 minuten over “de beide Limbur­

gs als toonvoorbeeld van een EU-regionaal samenwerkingsverband”.

‘s Anderendaags, op 5 juli, krijgt in Heus- den-Zolder Louis Verbeeck - oud-medewer- ker aan 't Pallieterke - een Gulden Spoor voor Culturele Uitstraling.Dezelfde eer van de Gul­

den Spoor voor Culturele Uitstraling valt Gwij Mandelinck op 40 juli te beurt, in de Gotische

^°al van het stadhuis van Brugge.

gegeven, kwam de schepen bijzonder geestig uit de hoek met deze fijngevoelige raad aan de verse bruidegom: “Vergeet vanavond uw broek niet te laten zakken!” Moge de fijn­

besnaarde schepen heel veel navolgers krij­

gen, want op dat soort humor zitten onge­

twijfeld duizenden trouwlustige paartjes te wachten. Of zou diè zwarte humor de reden kunnen zijn dat sommige trouwlustigen niet door Wouter getrouwd willen worden?...

Er zijn er die stiefmoeder belgique onder curatele wilden zetten, maar amper een paar dagen na de glorierijke stembusvictorie wordt de beloofde gróóóóte staatshervorming in

Vaderlandse oproep

Spontaan opgeweld en nog nazinderend na de stembuszege van CD&V met dia­

loog en gezond verstand, het vaderland ten bate.

^'j. belgen, leven in een land van melk en honing,

*an weelde en van multiculturele overvloed!

Het volk van noord en zuid vereert de koning

en bij sportieve toppers kleurt het tricoloor z’n snoet.

Het rood, het geel, het zwart zijn liefdevolle kleuren.

Het zijn de kleuren van de sacrosancte unité

komt Mathilde met haar glimlach ‘t volk opbeuren, dan juicht de meute en de meutemenners juichen mee.

O

De Guldensporen zijn ontspoord in pens en pintjes.

Primeren moet op Waals bevel het kraaien van de Haan.

Geen storm op zee van Rodenbach, maar lauwe windjes, d’e ‘t schip van staat niet uit z’n unitaire vaargeul slaan.

Het boos Belang werd in de stembus teruggedreven, woord is aan de dialoog en aan ‘t gezond verstand laat de rest maar over aan de tsjeven,

die uit ervaring weten wat er goed is voor het land en °.or het welzijn van zijn burgers en zijn koning Waar*1^ *"aurent en prins Philippe en prinses Pepsodent.

We|a Vlnden wij nog zo een land van melk en honing?

an dan, Vlaming, brul de Brabançonne en wees content!

HectorvanOevelen

Aan Bart de Wever Burgemeester

Antwerpen

Gij Überpopulaire,

We hadden het zelf graag met veel poeha aan de bevolking willen meedelen, maar de flierefluiters van De Morgen waren ons net voor. De hele N-VA-campagne voor de Vlaamse verkiezingen was in wezen enkel maar een afleidingsmanoeuvre voor een veel belangrijker streven: de macht ver­

overen op de Grote Markt in Antwerpen en de socialisten na decennia van mateloze arrogantie buitenjassen op het Schoon Ver­

diep. Natuurlijk heeft de Zot van A daar onmiddellijk een stokje voor proberen te steken door via hogergenoemd “onafhan­

kelijk” paars dagblad uw gemene plannen naar buiten te brengen. Want als reclame- en partijman weet hij maar al te goed dat ge de tegenstrever zo snel mogelijk het gras voor de voeten moet wegmaaien, voor hij de kans krijgt zich ten volle te ontplooien.

Daardoor zijt gij ruim op voorhand ont­

maskerd en zal het een pak moeilijker wor­

den om uw greep naar de burgemeesters- sjerp stapje voor stapje voor te bereiden.

In Het Laatste Nieuws lazen wij: ‘Ik werk in alle discretie aan een centrumformatie waarmee we Patrick Janssens kunnen uit­

dagen. Nu krijgt het Vlaams Belang klap­

pen en zijn er mogelijkheden. Maar ik ga nu nog geen uitspraken doen: drie poli­

tieke jaren in dit land zijn een eeuwigheid.’

Wie na deze verklaring nog twijfelt aan uw ambities, kan beter op de Sinksenfoor gaan staan, hoe hard gij in andere media ook probeerde uw ware gelaat en duivels- staart te verbergen.

Dat van die discretie is nu uiteraard vol­

maakt verleden tijd. De enige raad die wij u dan ook kunnen geven, is zo snel mogelijk met een concreet programma naar buiten te komen om uw kansen gaaf te houden.

Vermits wij in de wandelgangen al een en ander hebben opgevangen, zullen wij daar zelf een bijdrage toe leveren. Het ene ple­

zier is het andere waard: gij hebt op Vlaams niveau de liberalen al van de macht verwij­

derd, nu is het tijd om ook een hele hoop roden weg te zuiveren. En dat zal gebeu­

ren onder het motto: AFRIT ANTWER­

PEN, VOLLE GAS! (Al was het maar om diegenen te treiteren die struikelden over uw revisionistische nuances aangaande het Antwerpse politiebeleid tijdens Wereld­

oorlog II.)

Het zal niemand verbazen dat uw Ant­

werps verkiezingsmanifest een afspiege­

ling wordt van de beloften waarmee de N-VA op 7 juni naar de Vlaamse stembus is getrokken. Zo krijgen alle Antwerpenaars in 2012 een speciale extra bijkomende kin­

derbijslag en supplementaire opties op hun aanvullende hospitalisatieverzekering. Er komt een nieuwe Antwerpse energiemaat­

schappij, die Electrabel, Nuon, Essent, de

een commissie gestoken, waar ze als in een koelkast mag bevriezen tot het “gepaste”

ogenblik is aangebroken. Er zijn er andere die stabiel regeren zonder te regeren. Er zijn er die B-HV niet kunnen splitsen omdat het crisis is. Er zijn er... En ja, er zijn er die de zweep willen leggen op al die goedzak­

kige lammenadigheid en op eigen kracht naar Vlaamse macht willen. Volgende zaterdag is dat het thema van de Radicale Sporenher­

denking van Voorpost, dit jaar niet in de ver­

trouwde Harmonie van Antwerpen, maar in Zaal Den Bart, Sint-Bartholomeusstraat 9, Merksem. Vlamingen die getreuzel, kiesbe­

drog en lamlendigheid beu zijn, kunnen daar voor vijf euro a.s. zaterdag, 27 juni, terecht om 20 uur. Gelegenheidsredenaar is Philip de Man en voorzitter Johan Vanslambrouck gaat er als strijdredenaar weer een Breydelse lap op geven! Internetters die nog iets willen weten: www.voorpost.org.

Incivieken

Antwerpse Waterwerken, het kernpark van Doel, Distrigas en alle intercommu­

nales overkoepelt, en die voorgoed komaf maakt met de schabouwelijke intriges van Guy Peeters, de giftigste spin in het web van de Gemeenschappelijke Socialistische Actie. Telkens wanneer Antwerpen door het Vlaamse of federale niveau benadeeld wordt, tekent gij belangenconflicten aan en vecht die uit op het scherp van de snee.

Gezien de weinig riante situatie van de Antwerpse stadskas, is er geen sprake van andere slabakkende begrotingen mee uit de penarie te helpen. Integendeel, in het kader van een autonoom Groot-Antwer­

pen wordt Gent tot voorstad van de Ant­

werpse metropool gebombardeerd, en alle Limburgers betalen voortaan tolgeld wan­

neer ze het grondgebied van de koeken- stad betreden.

Gedaan met al die referenda over de BAM. In het kader van een krachtig bestuur wordt de Lange Wapper aangelegd mét al zijn varianten, zodat er voldoende tun­

nels en bruggen zijn om iedereen tevre­

den te stellen en extra inkomsten te ver­

werven. De startbaan van de luchthaven in Deurne wordt doorgetrokken tot Duf­

fel, zodat de zwaarste Amerikaanse car- govliegtuigen hier kunnen landen op hun doortocht naar Irak en Afghanistan. Om de groenen nog wat meer te treiteren, wordt Doel gebetonneerd, en dat mag let­

terlijk worden genomen. De kopstukken van het Vlaams Belang, waar gij zo’n hekel aan hebt, kunnen gebruikt worden als hei­

palen om het nieuwe havendok daar te stabiliseren. Voor de rest wordt die par­

tij onder curatele geplaatst en wordt het standbeeld van Brabo vervangen door een humanistische Bart de Wever van 15 meter hoog, in brons, met de fakkel van het Ame­

rikaanse Vrijheidsbeeld in de ene hand en een stevig pak friet in de andere. Boven­

dien draagt het geen gedrapeerd gewaad, maar Beierse Lederhosen, om het publiek de boodschap te geven dat er met u veel meer plezier te beleven valt dan met die Zot in zijn versleten onderhemd.

Na 2012 zal de N-VAdan misschien wei­

nig kiezers meer overhouden, maar Ant­

werpen zal er wel bij varen. De roden ech­

ter niet, want er is niets erger dat een socialist kan overkomen dan afgesneden worden van zijn geldbronnen, en het “Ant­

werpse patrimonium” kwijtspelen, zijnde het baasschap over het Antwerpse stadsge­

west. Dan mocht Janssens op ATV nog per­

oreren dat uw campagne zijn "democrati­

sche” zegen heeft, wedden dat hij er alles aan zal doen om

u weg te houden

van zijn stoel?

X rafißidcxßß.

dat De Wever de federale regering “onder curatele” wil zetten en Vlaamse bevoegdhe­

den wil "usurperen". Het eerste is zondigen tegen de “federale solidariteit”, het tweede

"in de onwettelijkheid gaan”. Volgens Van der Kelen is dit “inciviek gedrag”. Letterlijk schrijft hij: “Zo iemand moesten ze opslui­

ten.” Droomt Van der Kelen er soms van in de voetstappen te treden van Ganshof van der Meersch en van een nieuwe repressie?

Bart de Wever weet nu wat hem te wach­

ten staat. Het “cordon bleu” sluit zich rond hem.

Tekst en uitleg

Frammasson, B-Plusser en commentaar- ineenknutselaar van Het Wreedste Nuus, Luc van der Kelen, is sinds 7 juni door het dolle heen. Hij is vooral gebeten door de N-VA in het algemeen en Bart de Wever in hpt hiizonder omdat hij heeft horen zeggen

Net zoals vorig jaar is Bart de Wever gast­

spreker voor de traditionele 11 juliviering van N-VA Dender (arrondissement Den- dermonde-Wetteren). Na het succes van de N-VA bij de verkiezingen is ook in Den- dermonde succes verzekerd. Allicht zal De Wever tekst en uitleg geven over de “nota van Kris Peeters” waarover nogal verschil van mening bestaat. Caroline Gennez ver­

klaarde nog in de zevende dag dat er van

“curatele" of “usurpatie” geen sprake kan zijn. Daar doen de socialisten met aan mee.

En de ampersanders ook niet._______

4

Mario! (1)

Juist 50 jaar geleden stierf hij, nauwelijks 38 jaar oud. Hij is Freddy Cocozza, geboren in 1921 in de Italiaanse wijk van Philadelphia. Vader Tony is een oorlogs­

invalide die van zijn blessure profiteert om de rest van zijn leven geen klap meer uit te voeren. Moeder Maria Lanza aanbidt in de beste Italiaanse traditie haar enig zoontje dat gedurende zijn hele jeugd geen enkele neen te horen krijgt van zijn ouders. Op school en op straat gedraagt hij zich als het verwende ettertje dat hij zijn hele leven zal blijven. Een beroep leren is niet nodig. Af en toe is hij zo vriendelijk wat groenten te vervoeren met de vrachtwagen van grootvader Sal- vatore. Hij deelt met zijn vader één passie: luisteren naar de grammofoonpla­

ten van Italiaanse tenoren en hij is nog maar achttien als hij ervan overtuigd is dat hij de grootste tenor van allemaal zal worden.

Freddy heeft wel een klein probleem:

echte muziekstudies interesseren hem geen zier. Partituren zullen altijd Sanskriet blijven.

Hij kan ze niet lezen. Hij wil direct aria’s, can­

zones en liederen zingen en zoals meestal krijgt hij zijn zin, want zijn eerste lerares begrijpt dat hij een natuurtalent is zoals er maar een paar per eeuw geboren worden.

De 21-jarige zingt zo mooi dat hij als stu­

dent in 1942 aan het dan nog nieuwe Tang- lewood festival mag meewerken. Hij experi­

menteert al een tijdje met allerlei variaties op zijn echte naam, want Freddy Cocozza bekt niet lekker. Tenslotte kiest hij de achternaam van zijn moeder en de mannelijke versie van haar voornaam (In 1957 wordt Mario Lanza ook zijn officiële naam). Hij krijgt zelfs de tenorhoofdrol in een studentenvoorstelling van "De lustige vrouwtjes van Windsor”. Zes weken keihard werken om twaalf minuten muziek te leren.

Eind 1942 steekt het Amerikaanse leger een stokje voor de loopbaan van de “groot­

ste zanger van de eeuw”. Het is oorlog en soldaat Cocozza wordt ingelijfd. De slor­

dige, ongedisciplineerde soldaat slaagt er in om ver van om het even welk front te blijven.

Hij kan zelfs een tijdje meezingen in een mili­

tair gezelschap dat propaganda-avonden ver­

zorgt. De officieren zijn deze zager en klager uiteindelijk zo beu dat hij zelfs gedemobili­

seerd wordt voor de oorlog voorbij is.

Freddy Cocozza heeft buiten zijn stem nog andere eigenschappen. Hij is oersterk, niet lang (1,72 m) maar bijzonder goed gebouwd.

Hij is knap en kan op ieder moment zijn Italo-Amerikaanse charmevoorraad aanzet­

ten zodat mannen zowel als vrouwen bij bos­

jes vallen. Na zijn demobilisatie trouwt hij

met Betty, een leuk meisje en de zuster van een legerkameraad. Hij durft het maanden­

lang niet vertellen aan zijn moeder.

Na een paar concerten slaagt hij er in om al een paar testplaten te maken voor RCA, het grote Amerikaanse merk dat hem wat geld toeschuift. Via via heb ik ooit die opna­

mes gekregen van zijn oudste zoon Damon en ik geloofde bijna mijn oren niet. Dat is al de glorieuze stem die we zo goed ken­

nen uit zijn grote jaren. Dat moet ook de reactie geweest zijn van Enrico Rosati, de bejaarde naar New York uitgeweken Itali­

aan die 42 jaar vroeger de jonge Beniamino Gigli opleidde. Rosati beseft dat de muzi­

kale kennis van de jongeman rudimentair is en waarschijnlijk nooit zal verbeteren, maar zo’n natuurtalent kan hij niet links laten lig­

gen en gedurende vijftien maanden slaagt hij erin het weinige dat vocaal nog niet goed zit, te verbeteren terwijl Lanza inmiddels al her en der concerteert (voor 300 dollar per avond). Niet slecht, maar toch veel te wei­

nig omdat het echtpaar het geld door deu­

ren en ramen gooit.

Doorbraak

Lanza praat voortdurend over een opera- carrière, maar denkt er niet aan een opera in te studeren, want voor een muzikale analfa­

beet is dat een lange en moeilijke klus. (Pava- rotti die ook geen noten kon lezen had mini­

mum zes maanden nodig om een nieuwe rol te leren.) Maar aria’s zingen die hij via de plaat kan leren, is geen probleem. Dus toert hij een tijdje met twee andere later bekende operazangers, als het Belcanto Trio.

De doorbraak komt in augustus 1947. In de prachtige openluchtconcertzaal The Hol­

lywood Bowl zal de Italiaanse tenor Fer- ruccio Tagliavini optreden. Hij wordt ziek en de jonge Lanza mag hem vervangen. De Bowl heeft 20.000 zitjes, maar er zijn min­

der dan vierduizend aanwezigen voor die Amerikaanse plaatsvervanger. Maar ieders mond valt wel open als ze de tenor horen en niemand is meer onder de indruk dan Louis B. Mayer, de grote baas (niet de eigenaar) van Metro Goldwyn Mayer. MGM is bekend voor zijn muzikale films. De grote ster in het licht klassieke genre was Jeanette Mac- Donald, maar zij is al een eind in de veertig.

Mayer vraagt aan zijn medewerkers of Lanza stermogelijkheden heeft, hij wil hem abso­

luut een contract aanbieden. Haar, tanden, figuur worden duchtig onder handen geno­

men. De schoenen krijgen flinke hoge hak­

ken en tenslotte krijgt Lanza het klassieke Hollywood-wurgcontract waarmee hij zich zeven jaar aan de studio verbindt, maar geen enkele inspraak heeft in zijn rollen, het soort films, de medeacteurs of de regisseur. Hij krijgt wel zes onbetaalde vakantiemaanden per jaar om platen te maken, concerten te geven of opera’s te zingen. Hij verdient aan­

vankelijk 750 dollar per week, al stijgt dat salaris ieder jaar. Dat is veel geld in die tijd, maar peanuts vergeleken met de salarissen van vele filmsterren.

Monstersucces

In afwachting van zijn eerste film waagt hij de grote sprong in het diepe: een debuut in de opera van New Orleans in mei 1948 als luitenant Pinkerton (een zware, maar korte rol) in Madama Butterfly. De twee voorstel­

lingen zijn een succes en daarmee begint en eindigt zijn operacarrière. Dan is het tijd om te filmen. Natuurlijk is hij niet de ster van de film. Dat is het jonge en mooie Amerikaans sopraantje: Kathryn Grayson die de man­

tel van MacDonald moet overnemen. De film komt begin 1949 in de zalen met de titel That Midnight Kiss. Het is de eerste film die ik me herinner. Lanza zingt een paar populaire aria’s, een Napolitaans lied en een song van Jerome Kern. Geheel in de Hollywood-tradi- tie eindigen Grayson en Lanza met een duet uit een zogenaamde nieuwe opera; in feite een deel van Tsjaikovsky’s vijfde symfonie. De film is een succes en Louis Mayer heeft weer eens bewezen dat hij een oog en een oor voor talent heeft. Dus moet er volgens het

De dingen dezer dagen

bekende studiorecept zo vlug mogelijk een vervolg gedraaid worden met hetzelfde kop­

pel: The Toast of New Orleans. Grayson heeft volgens haar contract het recht om als eer­

ste afgetiteld te worden, maar de studioba­

zen weten inmiddels al dat Lanza veel meer impact heeft. Een acteur als David Niven mag alleen een bijrolletje spelen.

En daar is Freddy Cocozza weer: de disci­

pline is al wat minder; de ster komt al eens te laat want te veel gedronken. En de vulgaire vent kan zich niet langer verstoppen. Hij vindt het heel grappig om ongegeneerd in het gezicht van Grayson in een emmer met zand te plassen. Maar het publiek stroomt naar de bioscoop, want de bazen hebben de vroe­

gere Joods-Hongaarse operettecomponist Nicholas Brodzky ingehuurd voor de titel­

song. Die ‘Be My Love' wordt een monster- hit. Alleen Frankie Laine verkoopt in 1950 meer platen dan Mario Lanza. RCA brengt natuurlijk zoveel mogelijk opnames uit en de serieuze critici zijn nog niet bevooroor­

deeld en kiezen Lanza’s opname van een aria uit La Bohème als de beste vocale opname van het jaar.

Enrico Caruso

Louis B. Mayer kan eindelijk een oude droom realiseren: een filmbiografie produ­

ceren van de legendarische Enrico Caruso.

die acht maanden na Lanza’s geboorte stierf, nauwelijks 48 jaar. Lanza leeft op wolken. Dit is een absolute droom al zegt hij “beschei­

den” dat Caruso op zijn leeftijd nog lang niet zover stond als Lanza zelf. Grayson weigert nog langer met deze vent op een filmset te staan en wordt vervangen door Ann Blyth, maar voor The Great Caruso toont Lanza voor de laatste keer discipline. Het scena­

rio is een absolute travestie van de geschie­

denis; de Caruso-families in de VS en Italië krijgen jaren later na een proces zelfs een schadevergoeding. Het grote publiek trekt er zich niets van aan en de film is de “money­

maker” van het jaar voor MGM.

Ik ben zeven jaar wanneer mijn vader me meeneemt naar ‘de Cinex’ in de Bruul in Mechelen. Het is nog de tijd van de “door­

lopende vertoning”. Het publiek staat in een lange slang tot op de Botermarkt aan te schuiven. We keren ontgoocheld naar huis.

Ik zal de film pas dertig jaar later zien.

Jan Neckers

Roddels uit de Wetstraat

Wonden likken

De wonden van de regionale verkiezingen worden ook in de federale praatbarak gelikt.

Het is sommigen aan te zien dat ze allesbe­

halve blij zijn. Vooral in Vlaamse en Fransta­

lige blauwe kringen hangen de onderlippen naar beneden.

Nu ze het kunnen schudden in de Vlaamse en de Waale deelstatenparlementen, zullen een aantal vooraf geplande stoelendansen niet kunnen doorgaan.

Het lijkt er dan ook sterk op dat zij mor­

dicus in de federale regering willen blijven plakken, want anders schiet er helemaal niks meer over en kunnen tientallen blauwe per­

soneelsleden die de kabinetten bevolken op zoek naar ander werk.

Waakzame Gerolf

Omdat het lot van de staatshervorming erg onzeker is en het helemaal niet duidelijk is hoe een en ander uiteindelijk zal aangepakt worden, vroeg Boze Gerolf Annemans zich af wat men moet begrijpen uit het afleidings­

manoeuvre uit de nota-Peeters.

Daarin werd immers gesteld dat de hele staatshervorming naar het Overlegcomité zal doorgeschoven worden en dat er zelfs van een “dialoog van Gemeenschap tot Gemeen­

schap” geen sprake meer is.

Het Overlegcomité is het overlegorgaan tussen alle regeringen in dit land, waarin dus ook alle franstalige regeringen zitten. Her­

man Kardinaalpremier Van Rompuy was erg kort in zijn antwoord. Hij had daar akte van genomen en wist dat er geen probleem kon zijn als een bepaalde regering “een agenda­

punt” ter bespreking voorlegt in dat Over­

legcomité. Annemans wist daarop dat hij met zijn jarenlange parlementaire ervaring nog nooit had geweten dat dat fameuze Overleg­

comité iets politieks had opgeleverd.

En met een grijnslach naar niveaan Jan Jam­

bon stelde hij met zekerheid dat er dus niet buiten de lijntjes zal worden gekleurd. In de nota Peeters staat immers dat de bevoegd­

heden van Vlaanderen zullen moeten wor­

den uitgeoefend binnen het grondwettelijke én binnen het wettelijke kader van de Belgi­

sche afspraken. Hoe men binnen dat kader een “assertief’ beleid kan voeren, zal moe­

ten blijken.

Tussen de lijntjes

Het is inderdaad een nieuw begrip gewor­

den in de Belze politiek. De Vlaams-nationa- listen zijn daaromtrent op te delen in twee

kampen. Degenen die geloven in stappen zet­

ten binnen de Belze context, kleuren bin­

nen de lijntjes - dat zijn de participationisten - en degenen die vinden dat het Belze ver­

haal voorbij is en er stappen moeten gezet worden om de Belze constructie te verla­

ten, die kleuren buiten de lijntjes - dat zijn de separatisten. Zonder twijfel zal deze poli­

tieke bepaling nog veelvuldig gebruikt wor­

den. Hoe ook, het zijn twee valabele opties om te pleiten voor meer Vlaanderen. Alleen

zal nu moeten gaan blijken welke de meest succesvolle strategie zal zijn.

77 klachten

Donderdag werd in de Kamer meegedeeld dat er maar liefst 77 bezwaarschriften inge­

diend waren tegen de kiesverrichtingen van 7 juni betreffende de verkiezing van het Euro­

pees Parlement.

Die klachten hebben wellicht hoofdzake­

lijk te maken met het protest tegen de niet- splitsing van BHV. Herinner u dat er op de verkiezingsdag in het kiesarrondissement BHV enkele politici, onder wie de VLD-bur- gemeester Dewaele, hun Europese kiesbrief weigerden. Het is af te wachten wat de bij­

zondere commissie zal oordelen.

Gelet op de ongrondwettelijkheid van een en ander, kan men daar toch niet zomaar langs.

Maar in La Belgique/België/Belgien kleu­

ren sommigen wel erg graag tussen de lijn­

tjes...

Kledingcode

Vorige week barstte een heus dispuut los tussen voormalige Kamervoorzitter De Croo en zijn partijgenoot en huidige Kamer­

voorzitter Patje Brillantine Dewael. Het Ora­

kel van Brakel vond dat het vestimentair niet kon dat Patje zonder das in de Kamer ver­

scheen. Daarmee kwam de oude discussie weer naar boven over hoe praatbarakkers zich dienen te kleden.

De Croo is dan wel een oude krokodil met nauwgezette principes over etiquette, maar hij heeft toch geen ongelijk. Een beetje aandacht voor de kleding mag toch wel. Het kan toch niet dat vertegenwoordigers van de natie in vrijetijdskledij ter praatbarak tiegem Al weten we natuurlijk dat sommigen hun job van volksvertegenwoordiger als lucratieve schnabbel beschouwen naast hun eigenlijke job van advocaat, burgemeester, schepen o zakenman. Als ze wat vrije tijd over hebben, komen ze nog eens naar de Kamer.

Plezant vonden wij de “evaluatie” van Rene Landuyt. “Wanneer Dewael geen plastron draagt”, zei hij, “is er meer plaats voor zijn nek.” Scherp gezien van de rooie arbiter.

Plastron_________________

Volgens ons moet het evenwel ook dui delijk zijn dat wie wél een das draagt, deie ook keurig moet dragen. Servais Verhef straeten van de ampersanders, voorzitter van de Orde van de Slecht Geknoopte PlaS tron, moet derhalve fameus terechtgewe zen worden.

Want wie zijn plastrons draagt zoals ® man uit Mol, maakt er ook een potje van. t is geen praatbarakker die erin slaagt er °P een afzichtelijker manier mee rond te lopefl' Hij kan misschien toch eens in de leer gaa^

bij De Croo om te leren hoe men op ee deugdelijke manier zijn plastron kan kno^

pen. Naar verluidt geeft deze daarvoor gra tis cursussen.

De dingen dezer dagen

Liederen te boek en op vier cd ’ s

Hadewijch kan nu ook worden gezongen

In de geschiedenis van onze literatuur, in het bijzonder voor filologen en his­

torici, maar in feite voor elke literatuurliefhebber, is het een uitzonderlijk en grensverleggend gebeuren: de recente uitgave van de 45 liederen van onze 13de- eeuwse, Brabantse mystica Hadewijch, een der grootste dichters uit de wereld­

literatuur en de eerste in de Europese literatuur, die de mystieke, maar zo gril­

lige “minne” wist uit te zingen als gepassioneerde liefdespoëzie. Op 18 maart jl. werd dit bijzonder mooie en lijvige boek - het eerste deel van het Verzameld Werk van de Dietse dichteres - aan een talrijk publiek voorgesteld in de Konink­

lijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde in Gent.

Drie specialisten, de Vlaamse neerlandici Frank Willaert en Veerle Fraeters en de Noord-Nederlandse musicoloog Louis Peter Grijp, hebben er hun sterke, eru­

diete schouders onder gezet. Het resultaat is fameus, op meer dan één gebied.

Aan het boek zijn vier cd’s toegevoegd, waarop alle liederen van Hadewijch zijn te horen, hetzij gezongen, hetzij voorgedragen.

Op de eerste plaats kunnen we negentien van Hadewijchs “liederen” - lange tijd neu­

traal "strofische gedichten" genoemd - nu zingen. Professor Grijp, hoogleraar Neder­

landse liedcultuur aan de Utrechtse univer- siteit, vond de melodieën overwegend bij liefdesliederen van de Noord-Franse “trou- vères” (“vinders" en minnezangers). Hij reconstrueerde zo Hadewijchs gedichten als liederen, uitgaand van vormovereenkom­

sten. Haar mystieke gedichten zijn voortaan ook de oudst bekende Nederlandse liede­

ren waarvan we de muziek kennen, dit dank­

zij professor Grijps onderzoek en ontdek­

king. Voor de (her) uitgave van het beroemde

“Antwerps Liedboek” (1544) in 2004 vond hij ook verscheidene melodieën.

Voor een diepere kennis van en inzicht in de mystieke dichteres Hadewijch is deze uitgave van professor Frank Willaert, hoog­

leraar oudere Nederlandse letterkunde aan de Universiteit Antwerpen, en Veerle Frae­

ters, docente Middelnederlandse letter­

kunde aan dezelfde universiteit, van onschat­

baar belang. Professor Grijp schreef reeds in 1992 een artikel over “De zingende Hade­

wijch”, op grond van zes van haar liederen.

Het is zeker niet verwonderlijk dat de dich­

teres haar gedichten ook zong en daar­

voor Franse wereldlijke minne- (liefdes-) liederen van de trouvères, Latijnse, kerke­

lijke gezangen, zoals “Jesu dulcis memoria”

en Marialiederen gebruikte. De mystieke - door godsverlangen op de wijze van de felle minneliederen gepassioneerde - Hadewijch kan in de aandrang van dat liefdesvuur even­

goed haar gedichten hebben gezongen als haar moderne nazate Alice Nahon, van wie we weten dat ze meermaals haar gedichten eerst zong.

Een uitzonderlijke meerwaarde die de samenstellers van het boek en hun mede­

werksters hebben gerealiseerd, is de vertol­

king, hetzij gezongen, hetzij voorgedragen, van alle liederen op vier cd’s. De zangeres­

sen, Els van Laethem, ons bekend van haar uitvoering van enkele liederen uit het “Ant­

werps Liedboek” (1544-2004), Els Janssens en Agnes de Graaff, vertolken 24 liederen, terwijl Frank Willaert, Veerle Fraeters en Ilse Wijnen de overige 21 “liederen” (gedich­

ten), voordragen.

De liederen van Hadewijch staan nu voor het eerst op straalplaat. Alleszins komt de geniale dichteres, die vele mystici en dich­

ters na haar inspireerde, door dit boek en

de bijhorende cd’s niet alleen filologen en de dichters, maar ook veel "gewone” poëzie- én (zanglustige) muziekliefhebbers naderbij.

Toekomstmuziek

Deze indrukwekkende uitgave, met audio- weergave van alle liederen, heeft wel enkele voeten in de aarde gehad. Het initiatief voor het maken van dit boek werd eerst genomen door het bestuur van de Stichting Neder­

landse Literaire Klassieken. Het zou verschij­

nen in de Deltareeks Nederlandse Klassie­

ken van die Stichting en worden uitgegeven door de Historische Uitgeverij in Groningen.

De Stichting besloot nog in 2007 de Delta­

reeks als dusdanig stop te zetten. De Histo­

rische Uitgeverij bleef trouw aan het pro­

ject en ging nog verder: zij besloot aan de wens van de auteurs, die ontstond tijdens hun werk aan de “Liederen”, te voldoen.

Met name, een nieuwe editie van Hadewijchs

“volledige” oeuvre, gebaseerd op het oudste van vier handschriften. Daarom is deze uit­

gave deel I van de Verzamelde Werken van Hadewijch. Aan de beurt moeten dan nog komen: de brieven, visioenen en de rijmbrie­

ven of mengeldichten.

Hadewijch schreef haar werken omstreeks 1250. De manuscripten stammen alle vier uit de 14de eeuw, de tijd van Ruusbroec, die andere grote, Dietse mysticus. Hadewijchs grote thema en - quasi onbereikbare - ide­

aal was de mystieke (naar God en bovenna­

tuur gerichte) Minne. De gedichten en lie­

deren van de 12de- en I3de-eeuwse hoofse dichters, soms rondtrekkende troubadours en, in Hadewijchs geval de Noord-Franse

“trouvères”, hadden de aardse minnedienst aan edele (hof)dames in een eigen vorm en in een geest van dienstbaarheid gegoten. Laat de prozateksten en gedichten van andere toonaangevende mystici, zoals Ruusbroec, niet meteen een hedendaagse literatuurlief­

hebber aanspreken, dan is dat wel anders gesteld met Hadewijchs liederen, die we nu, ongeveer 800 jaar na haar geboorte, op een andere wijze kunnen benaderen. Haar pran­

gende onzekerheid en pijn over de grillige

“kuren” van de steeds weer ontwijkende Minne, zijn van alle tijden. Dat wil niet zeggen dat historisch of filologisch niet-geschoolde poëzieliefhebbers van de 21ste eeuw, haar liederen zonder meer kunnen begrijpen.

Daarom hebben de twee “bezorgers” van deze uitgave, gezorgd voor een getrouwe vertaling van de gedichten/liederen en die

telkens voorzien van inlevend en bevattelijke commentaar, beide direct - en in een voor­

naam rood - naast de Middelnederlandse tekst afgedrukt.

Revolutionair

Bij het lezen van dit alles komt één aspect op de voorgrond: Hadewijch, ook leidster van een groep “mulieres religiosae” (gods­

dienstige vrouwen), was een revolutionaire figuur - zeker als vrouw - in de Nederlandse en Europese literatuur- en geestesgeschie­

denis.

Zij was de eerste dichter(es) die het waagde - in de 13de eeuw - om de mys­

tieke Minne te verdichten en uit te zingen in pure liefdespoëzie, waarbij het hartstochte­

lijke verlangen naar de grote geliefde - die zij gewoon “lief’ (“lieve") noemt - de stu­

wende kracht is. Vernieuwend was zij ook in de Dietse letterkunde, die enkele decenniën vóór haar met Hendrik van Veldeke op gang was gekomen, met haar ongewone intens- expressieve én zangerige zegging, die zeld­

zaam hevige en diepe gevoelens - vooral de hevige smart (“ellende”) om de steeds weer verdwijnende, onvatbare Minne - als nooit eerder wist weer te geven.

Lange tijd hebben onderzoekers, in de nu 170-jarige Hadewijch-studie, haar als “non”

of “begijn” gezien. Dat was niet zo. Zij was een “meesteres”, die andere vrouwen in de Minne inwijdde. Over haar rol als religieuze opvoedster vernemen we een en ander in de erudiete inleiding tot dit “liedboek”. Haar concrete, aardse leven blijft grotendeels in het ongewisse: zij zou omstreeks 1200 gebo­

ren zijn in Brabant, en in de omgeving van Brussel overleden omstreeks 1250. Haar leven speelde zich dus bijna gelijktijdig af met dat van de Heilige Lutgardis van Tongeren.

Anderzijds worden zij en haar groep reli­

gieuze vrouwen ook wel in het Antwerpse gesitueerd...

Waarschijnlijk, aldus professor Grijp, heeft Hadewijch zelf haar liederen gezongen, overwegend op melodieën van de Noord- Franse minnezangers én op enkele grego­

riaanse melodieën en Marialiederen! Dat Hadewijchs liederen naar de vorm en ten dele naar de inhoud bij de “chansons” van de trouvères aansluiten, doet geen afbreuk aan hun mystieke gerichtheid (naar God, die de hoge “Minne” of “fin’ amor" zelf is).

Ook voor lezers van onze tijd is de bekoor­

lijke vorm en met name de vergelijking met de natuur (de “tijt”, het seizoen), in de zgn.

“Natureingang” in de eerste verzen, een aan­

lokkelijke aanzet tot lezen. Het seizoen (“die tijt”) inspireert haar tot hoop op en blijvend

24 juni 2009

5

geloof in de wispelturige “Minne”, die nu eens geheel afwezig is of de dichteres ont­

wijkt (herfst en winter), en waarin ze dan weer gelooft, erop hoopt en er vreugde aan beleeft (lente en zomer).

Daarom tot besluit, ter “illustratie”, de eerste strofe van het tweede lied, het eer­

ste in de reeks met melodieën. Zij baseerde dit lied op een melodie van de trouvère Gace Brulé. De Natureingang is liefelijk:

Tsaermeer sal in corten tide tsap van den wortelen opwaert slaen.

Daerbi sal verre ende wide

beemt ende cruut sijn loef ontfaen.

Dies soe hebben wi sekeren waen:

die voghele werden blide.

Die gheet in minnen te stride,/

hi sal verwinnen saen, opdat hi niet en mide.

Een dichte en verhelderende vertaling maakten beide uitgevers:

Straks zal het sap in de wortels snel opwaarts dringen.

Daardoor gaan weiland en gewas alom groenen.

Hiervan zijn we zeker:

de vogels worden blij.

Wie het strijdperk van minnen betreedt,

zal spoedig overwinnen, mits hij niets ontziet.”

Meer dan ooit tonen boek en straalplaat- jes aan welke geniale, gevoelige én geleerde mystieke dichteres van de “fin’ amor” onze Hadewijch wel was, Ze maken Hadewijch en haar liederen voor een hedendaags ruimer publiek toegankelijk. Dat die grote dame uit onze literatuur van de middeleeuwen dich­

ters en mensen van deze tijd opnieuw en nog steeds aanspreekt en bezielt, blijkt o.a. uit de voorbeeldige, vrije hertaling van de Ant­

werpse dichteres Lucienne Stassaert, een prachtig boek dat in 2002 bij de Leuvense Uitgeverij P verscheen, onder de titel “Minne is wonderzoet in al haar stormen” (“Dat suetste van minnen sijn hare storme”), en uit de stille lof van de grote Vlaamse roman­

ticus Jozef L. de Beider (1912-1981), in het gedicht “Schoonheid”, waar hij de mystica situeert tussen enkele andere groten uit de wereldliteratuur:

De zachte waanzin van Hölderlin

en het vereenzaamd gedicht van Rai- ner Maria Rilke,

de tere illusies van Friedrich von Hardenberg

die zich Novalis noemde

dat waren, naast de visioenen van Hadewijch

en enkele Chinese dichters,

de stille dromen die eens mijn jeugd verinnigden tot een zwaarmoedig lied.

Brederode

Hadewijch. Liederen (Deel I van het Verzameld Werk) is een uitgave van de Historische Uitgeverij in Gronin­

gen. Het boek bevat 456 bladzijden.

Daarbij zijn ook vier cd’s gevoegd met de vertolking, gezongen of voorgedra­

gen, van de 45 “Liederen”. De prijs bedraagt 49,95 euro. Te verkrijgen in de boekhandel.

Het Domino-effect...

-is een groot in Duitsland opgezet spek­

takel van kettingreacties over 33 kilometer

^et alles behalve dominostenen. Onlangs een mislukte poging om het bestaande record van 28 minuten en 48 seconden te verpulveren... Tuimelen, rollen, vallen, hemmen, vliegen, smelten, koken, ver­

dampen en ontploffen van niet minder

^an 10.000 alledaagse voorwerpen in een school, of> een vliegveld, in een studenten­

kot, ziekenhuis, autobedrijf en scoutskamp, technische snufjes, heerlijke vondsten en stunts, kortom spanning genoeg om er meer dan twee uur VTM voor over te hebben.

(West-) Vlamingen met zin voor talen­

kennis voelden zich terecht geërgerd door e voorstelling van het programma. Roos Van Acker nam een vraaggesprek af van een deelnemer in het Engels, weinig hof- 'jk terwijl onze derde landstaal toch het

^u'ts is. Haar collega Hans (Otten?) deed

^^^°Seen schepje bovenop door smalend

de lofwaardige “Nederlandspoging" van een Duitser te veroordelen als een soort Neder­

lands. Zelf kraamde hij naast wat larie mis­

schien wel honderdmaal de verkeerde "Laat ons hopen en laat ons zeggen” uit.

Heer, laat ik, laten wij bidden, dat de dagelijkse fouten tegen het Nederlands;

die-dat, d-t, heeft geweest, voor-om, gro­

ter als hem en moest-mocht, geen domino- effect krijgen en als normaal beschouwd en aanvaard worden.

Geen Belgenmop

Een vrijwilliger van Vlaanderen Vlagt ver­

telt ons wat hem vorige week woensdag overkwam tijdens een vlaggenwandeling voor Vlaanderen. Een heer stapte op hem toe en stelde zichzelf voor als Belg. Niette­

min kwam hij hem feliciteren met zijn vast­

houdendheid, maar zei ook dat hij zich nog niet te veel zorgen maakte over het einde van België. Hij stelde immers vast dat de zogenaamde V-partijen elkaar de duivel

aandoen en er prat op gaan een andere V-partij een hak te kunnen zetten en/of stemmen af te pakken.

Onze zegsman kon hem enkel gelijk geven. Met pijn in het hart. Temeer daar hij kon vaststellen hoe positief de mensen in de straten reageerde op de leeuwenvlag­

gen, en hem naliepen om toch maar een zwaaivlaggetje te bemachtigen.

Hun commentaar was echter niet zo bemoedigend: "Mijnheer, we kunnen niet voor het mooie Vlaanderen dat jullie ons brengen kiezen, want de partijen die opko­

men voor Vlaanderen, vechten onder elkaar als kat en hond, zijn dus geen optie en staan ver van het beeld dat jullie ons over Vlaanderen brengen.”

Wie het schoentje past...

Het was een mooi ingestudeerd toneeltje, de begankenis van Bart de Wever, gevolgd door Caroline Gennez, naar huize Errera

om hun "bezorgdheid” te uiten over de vol­

gende Vlaamse regering. Verwonderlijk dat Caroline haar part speelde zonder fout en haar “lines” van buiten kende. Zijn we niet van haar gewoon.

Ten andere, Bart de Wever mag haar wat bijlessen geven inzake “Vlaamse vraagstuk­

ken". Uit recente interviews in Doorbraak, het ledenblad van de VVB en in P-Magazine, blijkt immers dat Caroline Gennez ervan overtuigd is dat in sommige faciliteitenge­

meenten 98% of 95% van de inwoners Frans­

talig is en dat die dus maar best bij Bruxel- les worden aangehecht. Bart moet haar eens vragen in welke faciliteitengemeenten er maar 2 tot 5 procent Vlamingen wonen.

En haar met de neus op de feiten duwen. Ten andere, wat voor een soort Vlaamse politica is dat die bereid is zomaar een deel van het Vlaamse grondgebied af te staan ? Ge zult als lid van de vzw “De Rand” u maar de naad uit de broek werken om de rand rond Brus­

sel Vlaams te houden. Wie heeft met zo een domme Vlaamse comapssie?___________