Woensdag 3 januari 2018

(1)

JAARVERSLAG 2018

Aantal leden januari 2018: 46 Aantal leden december 2018: 57

Nieuwe leden: Ans di Benedetto-Broekhof, Elly ten Berge, Nel Klarenbeek, Agaath Knippers, Ina Heems- kerk, Rini de Ridder, Bertie van den Berg, Marijke Damen, Jannie Nijhuis, Sanne Ruigrok, Bart Bergman, en Achim Rönne.

Opgezegd: Bernadette Bom en Ina Heemskerk.

Aantal repetities: 44 Aantal optredens: 6

Aantal bestuursvergaderingen: 8

Woensdag 3 januari 2018

De eerste zangrepetitie van 2018 werd een bijzondere.

Buiten de traditionele toast aan elkaar met bubbeltjes wijn waren de leden ook in de gelegenheid gesteld om individueel of met een groepje een “voorstelling” voor het voetlicht te brengen. Dit mocht van alles zijn, van voordracht tot hip-hop. Na de zomervakantie van vorig jaar had Mary dit aan de leden voorgelegd en iedereen vond dit weer een leuk idee. Vorig jaar had ook al zoiets plaatsgevonden en dat was een groot succes geworden.

Nadat iedereen elkaar een gelukkig nieuwjaar had gewenst en een toast hadden uitgebracht, opende Mary deze bijzondere avond. Ze heette iedereen welkom en vertelde dat ze het wel heel erg leuk vind om elkaar op deze manier weer te ontmoeten. Ook memoreerde ze nog kort over ons laatste concert in Delfgauw met de Sirenen en ze vertelde dat voor degene die niet mee konden gaan er ook nog een kleine attentie is en die ze straks zal uitdelen. Verder heb ik nog een leuk nieuwtje zei Mary, meestal komen de Fonds 1818 aanvragen in november binnen. Toen kreeg ik een telefoontje van Groot Hoogwaak met de vraag of wij in het kader van Fonds 1818 een kerstmiddag willen organiseren i.p.v.

het “gewone” repertoire. Daarover heb ik contact gehad met Bob en Astrid of zij op 22 december 2018 beschikbaar zijn. En jawel, zij kunnen. Een dag daarna belde Els van St. Jeroen met de vraag of wij een kerstmiddag kunnen verzorgen. Natuurlijk, zei ik, als het maar niet op zaterdag de 22ste is. Nee, dit gebeuren is gepland op vrijdag 21 december. Ook dan kunnen Astrid en Bob. Helemaal leuk, twee kerstmiddagen achter elkaar. Dan is er nog ergens en november een regu- lier optreden in Huize Groenoord, en 19 mei in Overrijn.

Verder heb ik nog een vraag over deelname aan een ko-

renfestival. Vorig jaar was ik in Haarlem tijdens de Open Monumentendagen, dan is er in Haarlem tegelijkertijd een korenfestival genaamd: “Korenlint”. We willen ons hiervoor eventueel inschrijven, maar we moeten dan wel voldoende mensen hebben die mee willen doen.

Het is op 7 en 8 september. Er wordt een lijst gemaakt en daarop tekenen we aan wie beslist niet mee kan.

Verder zijn er een aantal ziekmeldingen, t.w. Els heeft een longontsteking, Ida ook, Bram Koch zijn vrouw is ziek en zodoende kan Bram ook niet komen, Henk is in de lappenmand, afijn, iedereen beterschap toegewenst. We gaan nu beginnen met het programma. Als eerste een optreden van Klaus, Han en Hans. Zij laten een lied zien en horen van Tom Manders, beter bekend als Dorus. Het nummer dat zij gaan vertolken heet het

“Borstelnummer”. Hun instrumenten zijn een bezem, stoffer en tandenborstel. Applaus! De band werd gestart en de artiesten beelden de muziek uit. Het was hi- larisch om te zien. De act duurde drie minuten en dat waren ook 3 minuten met veel lol en plezier. Goed gedaan mannen! Na afloop kleedde Hans zich razendsnel om, om zich als spreekstalmeester te ontpoppen. Mary kondigde hem aan met de woorden dat hij speciaal voor ons is ingevlogen uit Maai-Jemmie, de altijd drukke Hans Sunfield! Hij was prachtig uitgedost, hij droeg een ravenzwart jacquet, hagelwit overhemd met verstopte knopen en om het af te maken een bougain- ville-rode vlinderdas. Zag er chic uit Hans! Hij opende met “Goedenavond, goedenavond allemaal”, ik heb hier het programma, en als er niets is gewijzigd kondig ik u nu het “muziekgroepje van Marleen” aan. Deze dames hebben namelijk al bijna twee jaar les van Mar- leen van Leeuwen en speciaal voor deze gelegenheid heeft zij een medley gecomponeerd. Leuk detail is dat er aan deze medley nog een prijs is verbonden. Als u mij na afloop de drie titels van de verborgen stukken kunt vertellen, wint u een leuke prijs. De artiesten zijn:

Twee keer Coby, Mieke, Ineke, Bep en Mary. De dames blokfloten of het een lieve lust was. Ze maakten het ons wel moeilijk, de titels waren heel goed gecamoufleerd.

Hans vroeg of er iemand de drie titels wist. Er kwamen allerlei suggesties, Jingle Bells, iets van André Rieu, ik zelf hoorde zelfs iets van Rammstein, maar na rijp be- raad wees Hans Bénédicte aan als winnares. Applaus.

We kregen van de dames een toegift, en dat was een heel duidelijke: “In the bleak midwinter”. Na een wat

“valse” start begon de band opnieuw en menigeen zong dit lied luidkeels mee. Na afloop kregen ze een da- verend applaus. Hans nam weer het woord en hij vertelde dat volgens het draaiboek mevrouw Leni van

(2)

Rooijen iets komt vertellen uit haar boek. Ik heb speciaal voor dit optreden een rol plakband meegenomen, omdat vorig jaar het boek uit elkaar viel en het toen enige tijd duurde voordat de juiste bladzijde was gevonden. Leni vertelde dat ze dat heel sympathiek vond, want ze dacht eerst dat het een kookwekkertje was om zo haar spreektijd in de gaten te kunnen houden. Ze had in eerste instantie drie minuten tijd gevraagd om een stukje piano te spelen, maar aangezien mijn arm het nu niet doet heb ik een ongelofelijk verhaal voor u:

“Wat gaan we doen als we verhuizen”. U kent dat wel, opruimen, oude klerezooi weggooien, enz. enz. Zo begon het verhaal van Leni. Het ging over een oude re- genjas die weggegooid was maar waar - wat later bleek - een klein fortuin aan florijnen in zat. Leni vertelde het verhaal heel beeldend en na afloop kreeg ze dan ook een welverdiend applaus. Als er nog mensen zijn die ook zo’n mooi verhaal te vertellen hebben, daar is nog ruimte voor aldus Hans. Maar we gaan nu luisteren naar Leo, Jan en Bob op de piano. Zij gaan een klassiek stuk van Johannes Brahms zingen, het heet: “Schwes- terlein”. Bob startte de piano en Leo en ik zette in. Hoe het klonk kan ik niet beoordelen, maar gezien de reac- ties viel het best mee. Het pianospel van Bob was subliem. Hij speelde “Nicht zu langsam und mit inniger Teilnahme”, en vers 3 en 4 “Immer leiser und etwas langsamer”. Dit was ook zo voorgeschreven door de heer Brahms. Leuk detail: Op de donderdag na de kerst zijn Leo en ik naar Bob zijn huis in Uithoorn gere- den en hebben daar in de huiskamer een uurtje geoefend. Na afloop van het lied vertelde Leo nog aan het uitzinnige publiek waarover dit lied ging. Verder ging Hans met het annonceren van het volgende optreden van Anneke van der Zalm en Coby Schreurs. Zij kwamen met een applaus op en vertelden een verhaal over de tegenstellingen tussen een vrouw en een man. Of het nu allemaal waar is wat ze vertelden, ik twijfel er toch een beetje aan. Hans vroeg zich af of de man van Anneke dit allemaal wel weet . . . We gingen verder met het programma en Hans vroeg Bob om hulp. In de hoge hoed van hans gingen vier balletjes met daarin vier ver- schillende titels van liedjes. In het balletje dat Bob moest trekken stond dan het liedje wat Hans en Leo zouden gaan zingen. Er was keus tussen: “Zigeunerle- ben”, “Va Pensiero”, “Vera Lynn” en “Zo is het leven”.

Bob trok: “Cést la vie” (zo is het leven). Leo zette in en Hans zong: “De zomer is in het land, de zon gaat weer schijnen”, enz. enz. en het eindigde met “Je moet genieten van het leven want het duurt maar heel even, falderie!”. Ze kregen een groot applaus en met dit ap-

plaus luidde men ook de pauze in. Er was voor koffie- en thee gezorgd en op iedere tafel stonden ook wat snoeperijtjes. We lieten het ons goed smaken en na de pauze nam Hans weer het woord en vertelde ons dat de volgende act een optreden was van Tiny, Anneke, Emmy, Coby, Bep, Betty en Mary. Zij treden op als een muzikale familie. Het wachten was nog even wachten op de verkleedde dames, maar toen ze de bühne opklauterden stonden daar 7 dames.

Ze hadden hun eigen instrumenten meegenomen, een bijzondere contrabas, een trommel, een blokfluit, een gitaar, een regen didgeridoo, en piccolo en een piano (maar die stond er al). Tiny verzorgde de zangtekst:

“Tjoemba, tjoemba, tra-la-la”. Het klonk allemaal wat mysterieus, het leek net of deze act nog in de “Phantom of the Opera” thuishoorde. “Well done” dames! Ap- plaus volgde. Hans vervolgde het het aankondigen van Leo Duijndam met Bob achter de piano met het nummer: ”If I were a rich man” uit Anatevka. Moeilijkheid van dit stuk is het middenstuk (de wijze mannen van de stad) waar het tempo plots een anderen wending neemt. Tot ieders verrassing speelde Bob het in het Ne- derlands en zong Leo dit lied in dezelfde taal. Het gedeelte: “Als ik toch eens rijk was” werd bijna door iedereen meegezongen. Ik lette vooral op de mimiek van Leo en dat deed hij formidabel. Bravo Leo en Bob!

Ze kregen een welverdiend applaus. Hans zei: “Dank je wel Leo, je moet op de zang gaan, het klinkt heel goed!”

Hans: “we gaan nu wel of niet, wel of niet”, ik heb iedere dag telefonisch contact gehad met Netty, maar ze doet het wel! Netty gaat nu een gedicht voordragen van Ger- rit Komrij getiteld: ”Op het eerste gezicht”. Ze is een beetje zenuwachtig, dus geef haar een applaus . . . hier is Netty! Ze begon met het vertellen dat wij dit gedicht allemaal al kennen, maar dat betwijfel ik. De eerste woorden waren: ”Met ons senioren is er niets aan de hand, wij zijn nog uitstekend van lijf en verstand”.

En het gedicht eindigde met de woorden: “En hopen, dat u zegt, na ons gedicht, zij blijven fantastisch, op het eerste gezicht!” Na afloop kreeg Netty een welverdiend applaus. We krijgen nu Leo en Tiny, vertelde Hans, met een ode aan de Noordwijkse Arie Westgeest “Flessen Arie” die het lied schreef en componeerde. Zijn dochter zong dit altijd bij de Fonds 1818 optredens in het koor waar zij 15 jaar bij gezongen heeft. Jammer genoeg zijn ze beide overleden, vandaar dat ik dit lied aan Arie en zijn dochter opdraag. Het lied heet: “Die mooie stille laan”. Na een kort voorspel op de accordeon door Leo, zong Tiny dit lied met veel passie. Het was allemaal goed te verstaan en het werd iedereen duidelijk waar

(3)

dit lied over ging en waar het zich afspeelde. Goed gedaan Tiny en natuurlijk Leo ook bedankt voor het mooie accordeonspel. “We gaan nu iets anders doen”, zei Hans, “want Mary gaat iets leuks vertellen”. Maar ik wil zelf eerst ook iets kwijt van wat ik beleefd heb. Onder- laatst was ik bij mijn buurvrouw en buurman nieuwjaar aan het wensen, die man is 95 jaar en nog iedere dag in zijn tuin bezig, toen lag daar op tafel een enorme puzzel. Ik zeg: “Zo buurvrouw, dat is een knappe puzzel”. “Ja, buurman, daar ben ik al drie maanden aan bezig”. Ik zeg; “Dat is nogal wat”, waarop ze zet: “Ja dat valt best mee hoor, want op de doos staat drie tot vijf jaar!” Het kwartje viel en Hans kreeg een applaus.

Inmiddels stond Mary al klaar en ze vertelde dat ze een gedicht gaat voordragen en dat heet: “Een bijzondere kerkgang”. Het verhaal komt uit Katwijk en het gaat over een koster. Het begon zo: “Als de koster ’s maan- dagsavonds in de kerk aan het vegen slaat, komt hij heel wat dingen tegen wat het kerkvolk achterlaat”. Het verhaal ging over de vondst van een “vriendelijk grijn- zend kunstgebit”. Hij vond het bij plek 6 in bank 7 van vak 5. De koster wist, daar zit lange Arend met zijn vrouw. Alleen Arend was er die zondag niet dus moest het van Nies zijn vrouw zijn. Hij ging het gebitje langs brengen bij Nies en Arend. De koster zag dat Nies haar tanden nog had en dat het dan het gebit van Arend moest zijn, want hij had al een tijdje last van een opge- zette mond, vertelde Nies. Maar hoe komt dat gebit dan in de kerk? Nies vertelde dat Arend nogal van hartig- heid hield en dat ze daarom zijn kunstgebit mee naar de kerk had genomen. En het verhaal eindigde met: “Bedankt Koster dat je het gebit hebt langsge- bracht, en al was Arend niet in de kerk, zijn gebit heeft wel gekerkt”! Mary kreeg van iedereen een welge- meend applaus. Mary nam de gelegenheid te baat om een tekst uit te delen, dat ze zelf heeft geschreven, en die tekst gaan we allemaal gaan zingen op de wijs van Jingle Bells. Het begon zo: “Wij zijn een koor, een heel leuk koor en zingen daarin graag. Met Seasiders hier bij elkaar zingen wij nu vandaag. . .” en het eindigde met de woorden: “En met een dirigent als Bob, een fijne vent, die met ons repeteert zijn wij best heel vereerd. Hij leert ons hele koor de noten door en door, heel enthousiast slaat hij de maat en wij gaan met hem door!” Daar wil ik me heel graag bij aansluiten! Tot slot zei Mary: “Iedereen hartelijk dank voor jullie inzet, en in het bijzonder onze “masterspeaker” Hans Zonne- veld”! Tot volgende week op de gewone repetitie. Welke muziekstukken u mee dient te nemen staat op de website onder het kopje Agenda. De foto’s die Jan van-

avond genomen heeft staan er ook op. Kijk maar onder het kopje: Galerij. Tot volgende week.

Mede door de inspanningen van Tiny zijn er vanavond drie nieuwe alten en één tenor extra aanwezig om de sfeer bij ons koor te komen proeven. Zij komen van de opgeheven zangvereniging Odeon uit Noordwijkerhout.

Ook komt Jannie Nijhuis na een afwezigheid van acht jaar weer bij ons zingen. Iedereen hartelijk welkom en wij hopen als bestuur dat u allen bij ons snel een thuis- gevoel krijgt en dat u met veel plezier elke woensdag- avond naar de Muze zult komen. Ik had helaas niet voor ieder nieuw lid muziek bij me, maar dat maak ik volgende week goed. Er waren vanavond alweer 17 mensen die dit jaar weer mee willen doen met het project

“Muziekplan van Jan”, d.w.z. dat je voor € 10,00 het hele jaar weer verzekerd ben van bladmuziek, dubbel- zijdig geprint en voorzien van 4 gaatjes. Iedereen die zich nog niet heeft aangemeld, en liefst contant met Jan afrekent, wordt uitgenodigd dat in de komende weken te doen. Mary opende de avond met een hartelijk welkom aan iedereen en in het bijzonder de 4 nieuwe alten en 1 tenor. Ze noemde Jannie, Ina, Ma- rijke, Sanne als nieuwe alten en Bart als nieuwe tenor.

Hans zonneveld vroeg nog of er ook nieuwe bassen zijn besteld en Margreet vroeg zich af waar de nieuwe sopranen blijven. Dit is nog afwachten, maar er zijn ge- ruchten dat er volgende week twee sopranen komen luisteren. Mary vertelde ook dat voor het parkeren er parkeerkaarten zijn en dat je voor € 0,50 je auto kunt parkeren op het Wantveld. De parkeerkaarten zijn bij haar verkrijgbaar. Hierna kreeg Bob het woord. Hij vertelde dat hij voor onze nieuwjaarsbijeenkomst van vorige week nog een leuk stukje in petto heeft. Het gaat over zingen en het stond als een colum in de Volks- krant. Dat wil ik jullie graag voorlezen. Je ziet het bij ons koor toch ook al nu er nieuwe mensen bij zijn gekomen,

“Zingen is heel aantrekkelijk”. Het verhaal begon met een stelling: “Zingen moet op ieders lijstje met goede voornemens staan”. “December is de maand van het zingen, dat begint in de aanloop naar 5 december, wan- neer de meerderheid van de Nederlandse kinderen een gezongen wens richt aan een katholieke heilige die in één adem wordt genoemd met een gecastreerde haan”. Zo begon het citaat. Het hele verhaal is te groot om het hier helemaal in op te tekenen, maar de strek- king van het verhaal is dat zingen een positieve werking heeft op de menselijke geest. Je wordt er vrolijk van, je kunt je zorgen even aan de kant zetten, je bent als

(4)

groep samen met iets moois bezig, het verbroedert (merk ik ook goed aan Arie) het zal ook wel verzusteren, kortom er is niets mooiers dan zingen in een koor. “De zingende mens zal alerter zijn, relaxter en minder vaak verkouden”. “Het enige dat beter is dan zingen is: Meer zingen” om de woorden van Ella Fitzgerald aan te halen. Met deze quote eindigde Bob het citaat. We gingen over op de orde van de avond en begonnen met inzingen. We deden eerst een ademsteun oefening.

Inademen, lekker ontspannen staan - tweederde van je lijf op je voorvoet steunen - gooi je schouders even los, adem rustig in en dan op een ffff uitademen en niet de schouders optrekken. Wat later gingen we uitademen op een zelfgekozen toon. Moderne compositie le- verde dat op. De volgende oefening werd van zacht naar steeds sterker en dan weer naar zacht, waarbij we de adem op de juiste manier moesten verdelen. We deden dat eerst op woorden uit het Gloria: ”Bonae vol- untatis” en wat later op de tekst: “Gloria in excelsis Deo”. Nadat we goed ingezongen waren bepaalde Bob met zijn metronoom het juiste tempo van het Gloria van Vivaldi. Benieuwd wat er was blijven hangen zongen we dit gedeelte één keer helemaal door. Nou dat viel mee, want zonder al te veel struikelingen kwamen we bij de slottoon. Speciaal voor de nieuwe alten werd de altpartij en wat later de tenorpartij nog een keer doorgenomen, zodat de nieuwe mensen wat extra on- dersteuning kregen. Wat Bob ook nog voorstelde is om speciaal voor de nieuwe mensen, niet volgende week al, maar over twee weken een half uurtje eerder te komen om dan vooral voor deze groep wat extra studietijd te creëren. Top Bob, dat zullen ze waarderen!

Verder ging het met deel 2: “Het in terra pax hominibus” waarbij ik bij de intro op de piano altijd een soort van kippenvel krijg. Ook bij dit stuk gold hetzelfde als bij deel 1, er was genoeg blijven hangen, maar hier en daar klopten de inzetten nog niet helemaal. Er werd aan dit stuk dan ook het nodige geschaafd en dat leidde tot resultaat dat het stuk uiteindelijk goed werd gezongen.

Tot aan de pauze werkten we hieraan. In de pauze stond er op het buffet een grote trommel met zelfge- bakken koek, weer gebakken door Ida. Bedankt, we hebben er van gesmuld Ida en volgens mij was de doos aan heet eind van de pauze helemaal leeg. Na de pauze stelde Bob voor om aan het Hirtenchor te gaan werken, maar An de Ridder stelde voor om toch maar eerst aan het Laudate te gaan werken omdat aan dit stuk muziek nog niet veel geoefend is. Bob stelde voor om hierover te stemmen en wat bleek, de meeste stemmen gingen toch naar het Hirtenchor. Als troost vertelde Bob dat we

het Laudate dan wat later op de avond gaan zingen. We zongen het Hirtenchor helemaal door en na afloop werkte Bob eerst aan de alt partij, wat later aan de sopranen, de bas- en tenorpartij. Er werden diverse com- binaties gemaakt en er werd goed op de uitspraak gelet. Ook werkten we aan de dynamiek van dit stuk.

De tenoren moeten blijven opletten dat er niet te ge- haast gezongen wordt. Leo merkte nog op dat het “Um- fangen” is en niet “Empfangen”, en Bob vertelde ons dat wel bij bijv. “Hier auf den Fluren” het accent niet zo op “ren” van “Fluren” moeten leggen. We werkten tot 21:40 uur aan dit stuk en toen klonk het inderdaad een stuk mooier. Hierna zongen we staande het beloofde

“Laudate Dominum”, nog zonder solo van Margreet, omdat de kooroefening nu nog veel belangrijker is. De solo komt wel goed, aldus Margreet. We begonnen dit stuk met het zoeken naar de juiste beginnoot, toen we die allemaal goed hadden getroffen zongen we dit stuk helemaal zonder onderbreking door. Bob beloofde dat we volgende week uitgebreid aan dit stuk zullen gaan oefenen. Tot slot zongen we, opnieuw staande, “Die verkaufte Braut”. Het was weer een mooie avond geweest. Tot de volgende week.

Toen het geroezemoes verstomde opende Mary de zangavond met de mooie woorden: “Goedenavond allemaal, we hebben vanavond weer een behoorlijke grote sopranen sectie, we hebben er drie sopranen bij, dat zijn Ans, Ina en Nel. Deze dames komen vanavond kijken, luisteren en meedoen om te ervaren hoe het bij ons koor toegaat en wellicht worden ze vanavond zo geïnspireerd dat deze eerste kennismaking blijvend wordt.” Hun eerste applaus hadden ze al te pakken! De alten die vorige week voor de eerste keer kwamen zijn er vanavond ook weer, alleen de tenor, de heer Bart, is niet op komen dagen ondanks dat hij vorige week heeft toegezegd deze week weer te komen. Vanuit het bestuur zullen we hem met een “peptalk” gaan bena- deren. “Wat verder heel fijn is, is dat Bob heeft aange- boden vanaf volgende week een half uur eerder te willen beginnen om met de nieuwe dames (en de dames die willen aanschuiven) extra te willen repeteren”. “Geeft u zich dan even in de pauze op aan mij en aan Bob”. Hierna nam Bob het woord en vertelde dat we vanavond gaan repeteren aan het “Laudate Do- mium”, het: “Komm Holder Lenz” uit die Jahreszeiten en we gaan verder werken aan het “Gloria” van Vivaldi.

Maar eerst gaan we inzingen. Onze schouders maakten we eerst nog los, draaiden met onze nekwervels en

(5)

zwaaiden wat met onze armen. We zongen in op een toonladdertje met de woorden: “Et in bonae volunta- tis”. We begonnen eerst zacht en gaandeweg werd het steeds sterker. Als tweede oefening zongen we “Prop- ter magma gloriam” waarbij we op de laatste maat wat moesten wiebelen. Als derde oefening zongen we een toonladdertje naar boven en beneden op de klinkers:

”a,e i, o en u”. Als laatste inzingoefening zongen ”Noa noa, noa, noa, noa.” We gingen weer zitten en begonnen aan het “Laudate Dominum”. We zongen het eerst een keer door, zodat Bob kon horen wat ervan was blijven hangen. Nou, het was een hele “struikelgang” er hing niet veel meer. Bob besloot dan ook om partij voor partij te gaan repeteren. De sopranen begonnen. En- kele opmerkingen van Bob is om de tonen niet te lang aan te houden. Het “Filio, Spirituo,” moet wat korter gezongen worden, dus niet te lang blijven hangen. Dit geldt ook voor de ander stemgroepen die zodadelijk aan de beurt komen. Na de tweede keer hielden de sopranen zich daaraan en was Bob meer tevreden dan de eerste keer. Het was wel een mooie egale klank vertelde hij de sopranen. Nu was het de beurt aan de bassen. Zij zetten in maar na twee maten zette Bob de rem erop met de mededeling dat er preciezer gezongen moet worden. De bassen zetten de puntjes op de i en de tweede keer ging het veel beter. Ook de dynamiek pakten ze goed aan. Ik zit vlak naast de bassen en kon dit goed horen. Ik dacht nog: Straks ga ik hier een voorbeeld aan nemen. Ik zat namelijk met het gevoel dt ik dit stuk voor de eerste keer moest zingen. Ik kon er me nog weinig van herinneren hoe onze partij ook alweer ging. Ik dacht na de bassen zijn wij - tenoren - al aan de beurt, maar nee, Bob liet eerst de alten zingen. Hij speelde hun partij eerst op de piano voor, waarna de alten ”los” konden gaan. De uitspraak was heel mooi, maar ook zijn bleken de helft van de kwart-tellen te lang aan te houden. Er werd wat geschaafd aan de zuiver- heid, maar toen dat goed zat zongen ze hun gedeelte prachtig. Vooral toen ze samen met de sopranen hun gedeelte mochten zingen, kreeg ik inspiratie en opeens durfde ik ook wel mijn partij te zingen. Gelukkig speelde Bob het eerst voor en ging het weer wat dagen. De inzet was wat weifelend, na de tweede keer kreeg ik wat meer zelfvertrouwen, ook wij bleven wat te lang op de korte noten hangen, maar na keer 3 ging het veel beter. We mochten het samen met de bassen proberen, en Bob zijn commentaar was dat de communicatie tussen de stemgroepen nog niet helemaal goed zat, met name bij de inzet van de korte noten. Toen dat rechtgezet was klonk het op de juiste manier. Bob

maakte wat stemcombinaties: alten-bassen, waarbij enkele tonen nog wat vals klonken, wat later de alten en de tenoren, waarbij het sicut erat nog niet lekker liep, nog wat later de sopranen en de tenoren, dat liep lekker en als laatste deden we het met zijn allen. Klonk al heel mooi, vooral de dynamiek kwam goed tot zijn recht. We zongen gelijk door tot het einde. Aan dit laatste gedeelte werd ook nog extra gerepeteerd, waarbij we af en toe wat flarden van de solopartij, gezongen door Margreet, mochten horen. Dit belooft weer een

“kippenvel” stuk te worden. O ja, we moeten van Bob mooie ronde klinkers zingen en van onze monden een geluidskastje maken, dus zoveel mogelijk ruimte in de mond creëren. Voor nu mogen de eventuele kunstge- bitten nog blijven zitten, maar tijdens de uitvoering op 22 maart …?? Er waren nog tien minuten te gaan voordat de pauze bel klonk en die tijd besteedden we aan het “Kom Holder Lenz” uit “Die Jahreszeiten”. In tegenstelling tot het vorige stuk had ik totaal geen twijfelend gevoel en zong ik mijn partij uit volle borst mee, met het risico dat ook mijn foute noten uit volle borst te horen zouden zijn. Ik denk dat dit meeviel want Bob zijn commentaar na afloop was: “We hebben nog vijf minuten om te repeteren, alten eerst”. Elke stemgroep kreeg zo nog anderhalve minuut studietijd waarna de pauze aanbrak. Na de breek vertelde Mary dat Bob volgende week om kwart over zeven present is voor de extra repetitie met de sopranen en alten samen. Iedereen die ook mee wil doen kan dan aanschuiven. We werkten nog even aan “Die Jahreszeiten” tot het gedeelte voor

“Mädchen und Weiber” en “Männer”. Er werd vooral gelet op de uitspraak (geen Hiemuls, maar Himmels) en op de dynamiek. Als laatste stuk van vanavond pakten we het “Gloria” van Vivaldi op. We begonnen met deel IV het “Gratias agimus tibi”, waarna direct daarna deel V werd ingezet het “Propter magnam gloriam”.

Deel IV ging heel goed, Bob hoefde dat niets meer aan te doen, deel V ging ook goed, alleen de intervallen zaten nog niet helemaal perfect onder elkaar. Bob zijn commentaar was: “Helemaal niet gek hoor”. We gingen het nog een keer doen, maar wat rustiger. De sopranen werden nog gewezen op een ingeslopen fout “De eerste keer is het bij: “propter magnam gloriam een “fies”, en de tweede keer een “herstelde fies.” Let daarop. Het was lastig voor de sopranen om alles in één adem te zingen, voor ons ook trouwens, daarom stelde Mar- greet voor om waar het kan allen tegelijk lucht te gaan happen. Zo had Bob het nog niet bekeken, hij vond dit een goed plan. Menigeen tekende in de muziek aan waar dat dan moest gebeuren. Toen we opnieuw be-

(6)

gonnen liep het stuk goed door en had niemand aan het eind van de rit ademnood. Het was inmiddels alweer bijna tijd maar de laatste minuten gebruikten we om de avond af te sluiten met deel II: “Et in terra pax hominibus” (Vrede aan alle mensen op deze aarde) een mooi besluit van deze avond. Tot de volgende week.

Vanavond was de eerste avond dat de nieuwe leden een half uur extra repetitietijd kregen voor hun inhaal- slag aan het Gloria van Vivaldi. Naar horen zeggen is dit prima gelukt en voorlopig blijft dit extra half uur in de planning. Om kwart voor acht opende Mary de zangavond met te vertellen dat iedereen hartelijk welkom is en dat er vanavond een nieuwe tenor bij is, namelijk Ruud Weijers. Ook Bart Bergman is er en volgende week komt hoogstwaarschijnlijk Frans de Lincel ook meezingen. Vanavond zijn Ida en Henk afwezig. Netty vertelde dat zij al de mannen van haar andere koor een mail heeft gestuurd met een uitnodiging om op project- basis ook mee te komen zingen. Het resultaat moeten we nog even afwachten, maar wat fijn dat de leden met het bestuur meedenken. Verder vertelde Mary dat Tiny in de pauze bij iedereen langskomt met een lijst waarop je kan intekenen of je wel of niet meedoet aan een koor- festival in Haarlem, getiteld: ‘Korenlint’. De bedoeling is dan als je je inschrijft wij als bestuur dan ook kunnen rekenen op je deelname. Bij genoeg liefhebbers gaat Jan ons aanmelden. Dit moet voor 1 april gebeuren, willen we een kans maken om mee te mogen doen. Verder heeft de penningmeester nog iets mee te delen. Leo vertelde dat het niet gaat over de verhoging van de contributie, dat item komt op de ALV ter sprake, maar dat de Vomar actie een bedrag heeft opgeleverd van

€ 86,32 en Abswoude Peut een bedrag van € 94,00.

Elke euro telt dus mensen tank bij Abswoude en doe je boodschappen bij de Vomar! En tot slot deel ik u mee dat de gemeente de subsidie heeft gestort van

€ 2.688,00. Dit is de laatste keer van de vier jaar dat was toegezegd. Hoe hoog de subsidie in de komende vier jaren zullen zijn is nog niet bekend. Wij hopen natuurlijk dat het niet minder wordt, maar dat is nog afwachten. Verder hebben de bassen het verzoek gekregen niet meer te brommen als de alten aan het oefenen zijn. Hans Zonneveld merkte op dat degene die dat doet zojuist op de achterste rij zat, maar nu net even weg is … Bob kreeg het woord en vertelde dat we er vanavond een “van alles wat” avond van gaan maken. We doen en stukje Gloria, we gaan aan de Jah- reszeiten werken en ook hebben we nog Jeruzalem van

Verdi wat al een tijdje is blijven liggen. We gaan nu even inzingen om de kaken wat los te maken. Deze oefening komt uit het Duitse boekje van Bob en de auteur zegt daarin (als ik het goed hebt onthouden): “Der Kehlkopf (Larynx) und die Luftröhre (Trachea) mit den Haupt- bronchien bilden die extrapulmonalen, unteren Atem- wege. Nachdem die Luft in den oberen Atemwegen (Nase und Rachen) erwärmt und befeuchtet wurde, passiert sie den Kehlkopf, gewissermaßen als Wächter der Luftwege. Er trennt Trachea und Speiseröhre (Ös- ophagus) und ist der Entstehungsort unserer Stimme.

Weiter geht der Weg der Atemluft durch die röhren- förmige Trachea, die sich an ihrem Ende in die beiden Hauptbronchien spaltet, um sich in der Lunge zum Bronchialbaum zu verzweigen. Intrapulmonal an den Endstrecken der kleinen Bronchioli ist die Luft an ihrem Bestimmungsort angekommen, in den folgen- den Alveolen findet der Gasaustausch statt. In folgen- dem Beitrag lesen Sie einen umfassenden Überblick über die unteren Atemwege”, kortom dat de onder- kaak die gewoonlijk alleen opwaartse bewegingen maakt en met deze oefening ook een neerwaartse be- weging gaat maken. Het oefeningetje heette: “munne- munne-munne-mun”, daarna “doebie-doebie-doebie- doe” en daarbij moesten we veel actie in de mond ten- toonspreiden, dus niet zo zuinig zingen. De tweede oefening werd er een die speciaal bedoeld is om de lippen wat losser te maken. Het heette: “Wa-wee wie woo-wa”. Je voelt dan dat je lippen flink los komen te hangen. De derde oefening heeft te maken met “reso- nance”. Je moet je hele lichaam gebruiken om een mooie klank te krijgen. De oefening heette: “Nimm- neu-nimm-neu”. Zo, nu we allemaal loslippig zijn gezongen gaan we beginnen aan: “Komm holder Lenz”.

We zongen dit lied stukje voor stukje door, waarbij elke partij nader onder de loep werd genomen. Er werd veel- vuldig op de uitspraak gelet, waarbij we de klinkers mooi “rond” moesten zingen. Ook de dubbele “mm”

van “Komm“ moesten we goed laten horen. Er werd aan de uitspraak geoefend van het zinnetje: “Frohloc- ket ja nicht allzufrüh!” Ook werd aan de stukjes waar de dames en de heren apart zingen flink geoefend. Het één en ander was wat weggezakt, maar na de aanpak van Bob (alle damespartijen een paar keer apart oefenen) kwam het toch weer allemaal goed. Ook de heren werden onder handen genomen, en het bleek dat Arie in zijn eentje de 1e tenorpartij voor zijn rekening moest nemen. Ik zat wel naast hem en Bob dacht dat ik in sta- king was, maar ik had vele uren besteedt om de 2e tenorpartij eigen te maken, dus Arie hoefde op enige hulp

(7)

van mij niet te rekenen. Gelukkig was Han bereid om Arie bij te staan en zo kwam het dus allemaal toch nog goed. We werkten tot aan de pauze aan dit stuk. Na de pauze zongen we het openingskoor en koor II van het Gloria zonder onderbreking door. Het was weer genieten van het voor-pianospel van deel II voor dat de bassen inzetten met: “Et in terra pax, ho minibus”. Ik weet eigenlijk niet of ik dit wel goed spel, de spatie na ho zal er - na correctie van Leonie - wel uit moeten. Maar afijn, het klonk prachtig. Hierna zongen we het “Gratias Agi- mus Tibi” en gelijk daarna naar het “Propter Magnam Gloriam”. Nadat iedereen zijn en haar begintoon te pakken had, telde Bob tot vier en gingen we van start.

Het klonk indrukwekkend. Met een tevreden Bob gingen we verder aan het “Jeruzalem”. Vooraf werd weer geoefend op de Italiaanse uitspraak. We zongen het eerst helemaal door en kwamen erachter dat er nog wel wat aan te studeren was, en dat deden we ook.

Vooral aan de dynamiek werd aangepakt. Omdat de tijd op was, beloofde Bob om er volgende week weer wat verder aan te gaan schaven. Nog een week geduld dus.

Fijn dat Bob weer een half uur eerder was begonnen om de nieuwe leden extra bijles te geven, Vanavond waren opnieuw de alten en de sopranen aan de beurt.

Afgesproken is om dit volgende week nog een keer te herhalen en de week daarop zijn de tenoren en de bassen aan de beurt. Vanmiddag kreeg ik twee afmeldin- gen, van Han Jacobs en Ruud Weijers. Ze voelen zich allebei niet zo fit, maar hopelijk zijn ze volgende week weer opgeknapt. Ook hoorde ik dat Ida en Henk er vanavond niet zullen zijn, dus dat houdt in dat de tenorsec- tie erg uitgedund is. Om kwart voor acht nam Mary het woord. Met een “welkom allemaal” opende ze de zangavond en vertelde dat de nieuwe mensen al aardig zijn ingezongen en het repertoire goed oppakken. Dat is heel fijn, en een aantal nieuwe leden, Ans en Rini, hebben al aangegeven definitief lid van onze vereniging te worden. Applaus volgde. Ook heette Mary Leonie weer welkom en zij kreeg ook een applaus. Leonie komt straks voor de nieuwe mensen de adresgegevens etc.

opnemen. Jan zorgt dan dat u een wachtwoord voor de site van ons krijgt zodat u de site kunt bezoeken en daarop de laatste wetenswaardigheden van onze vereniging kunt lezen. Nu we het toch over de versterking hebben, Bernadette vertelde me zojuist dat het St. Je- roenskoor om alten zit te springen. Met de Pasen willen zij de Krönungsmesse van Mozart en het Hallelujah van Händel uit gaan voeren. Als u daaraan wilt meedoen

kunt u zich opgeven bij Bernadette. Verder vertelde Mary dat er vanaf volgende week weer parkeerkaarten te verkrijgen zijn. Hiermee was Mary uitgepraat en wilde Bob het woord nemen. Maar voordat het zo ver was vroeg Leni aan Mary: “Ben je ook blij met de oude leden?” “Natuurlijk”, antwoordde Mary, “het is eigenlijk zo gewoon om daarvan uit te gaan, maar ik ben blij met ieder lid hoor Leni!” (Maar dat wisten we natuurlijk allemaal al.) Na dit intermezzo nam Bob het woord en hij vertelde dat we vanavond gaan werken aan Vivaldi, het laatste deel, we gaan wat aan het slavenkoor doen, met name de uitspraak, en uit die Jahreszeiten wil ik het stukje dat de mannen en de vrouwen apart zingen nog eens gaan bekijken. Maar nu eerst gaan we inzingen met wat eenvoudige ademoefeningen. We gingen ontspannen op onze voorvoeten staan, gooi je schouders los en dan ademen we drie keer in, en drie keer uit, alsof je aan een bloem ruikt. Maak ruimte in je mond en de rest van je lijf. Nu gaan we inademen en daarna hard uitblazen zodat je voelt dat je middenrif zich moet aanspannen. Doe maar net of je stof van een kastje af- blaast. Nadat dit gelukt was moesten we een denkbeel- dig windmolentje aan de gang krijgen en daarna de zaadjes van een paardenbloem wegblazen. Daarna zongen we uit op een zelfgekozen toon zodat er een moderne compositie ontstond. We oefenden ook van heel zacht naar sterk en van heel sterk naar heel zacht.

Als bijna laatste inzingoefening zongen we: “Blauw, blauw, blauw, blauw”, met nog wat varianten daarop.

Toen we allemaal ingezongen en uitgeblazen waren, onze lippen hadden bewerkt met: “Wieloresie, walore- sie, wa, wa, wa” gingen we studeren aan het “Va Pen- siero”. Er werd goed gelet op de uitspraak en de dubbele partijen werden nog eens extra doorgenomen.

De laatste 7 minuten tot aan de pauze werden besteed aan deel VII van het Gloria, waarbij Bob er ons op wees dat er bovenaan dit deel de wens van Vivaldit geschreven staat hoe dit stuk gezongen dient te worden:

“Molto energico e ritmico”, vertaald “Zeer energiek en ritmisch”. We kwamen allemaal gelijk bij het slotak- koord aan, maar Bob werkte nog wat aan de tenorpartij omdat er een stukje wat vals bleek te klinken. Nadat Bob de valsheid eruit had gemept zongen we dit gedeelte samen met de bassen. We zongen tot de

“Christe” op bladzijde 31. Na de pauze opende Bob met het vertellen dat hij eigenlijk wel zin had om het intro- lied van “De Luizenmoeder te zingen” dat begint met:

Hallo, allemaal, wat fijn dat je er bent, ben je voor het eerst hier of ben je al bekend? . . .”, deze gedachte te- kent wel weer de sfeer waarin wij repeteren. Afijn, we

(8)

gingen toch maar verder met deel VII wat later gevolgd door het laatste deel, “Cum Sancto Spiritu”. Als laatste van de avond werkten we niet aan het beloofde Jahres- zeiten, maar zongen we “Die verkaufte Braut”. Tot de volgende week.

Woensdag 7 februari 2018

Mary opende de zangavond met te vertellen dat we vanavond opnieuw iemand van Odeon kunnen verwel- komen, en dat is Agaat. Zij zingt bij de sopranen. Har- telijk welkom bij onze club! Gelukkig zijn de zieken van vorige week bijna allemaal weer beter, alleen Henk en Ida zijn nog niet opgeknapt. Beterschap gewenst. Ver- der wil ik toch nog vermelden, aldus Mary, dat John, de man van An de Ridder, de vijftigste “Groot Noortukker”

van het jaar is geworden. Gefeliciteerd An! Hierna nam Bob het woord en sprak: “Fijn dat jullie er allemaal zijn, een mooie grote opkomst vanavond!” We gaan er dus flink tegenaan en gaan studeren aan het laatste deel van het Gloria, we gaan straks beginnen met wat inzing oefeningen om wat aan stemvorming te doen, we hebben zojuist met de nieuwe leden - aangevuld met ge- vestigde koorleden - het openingskoor van “Die verkaufte Braut ”gedaan, daarmee gaan we straks beginnen. We gaan nu eerst inzingen op de canon ”Rosen fra fyn”. Dit betekent: “Hoog laait het vuur” een beter begin van de avond kan ik me niet bedenken. Nadat ons vuur behoorlijk aangewakkerd was, gingen we verder met wat oefeningen uit Bob zijn Duitse “Vokale un- terstützten Übungen” boekje, een oefening om de kaken wat losser te maken, We zongen: “Ba, Bè, Bi, Bo”, daarna “Bant, Bent Bint, Bont”, met nog meer actie in de mond. Daarna: “Ma-mi, ma-mi, ma-mi, mo”, gevolgd door: “Nomi, Nomi, Nomi, Nomino”, ”Nani.

nani nani”. Hierna volgde een oefening op de tekst:

“No, no, no, no, no.” Ook zongen we enige variaties daarop. Verder ging het met een oefening op de woorden: “Com sancto spiritu in gloria dei patris”. We spraken de tekst eerst uit op het juiste ritme en goed gearticuleerd. Daarna zongen we de tekst op een toonladder omhoog en omlaag, zodat we weer op de grond- toon uitkwamen. Klaar waren we nog niet met het inzingen, want in de laatste oefening oefenden we het aan- en afzwellen van een toon in één maat. We deden dat op de tekst: “Die zô, die zô, die zonne”. Het was inmiddels ruim over achten, hoogtijd om te beginnen met “Die verkaufte Braut”. Je kon goed horen dat de dames al een half uur extra hieraan hadden geoefend, want zonder onderbreking zongen we dit hele stuk door. Hierna gingen we werken aan het Gloria, deel XI

“Gloriam to solus Sanctus”. We werden er door Bob op gewezen dat we veel meer met de dynamiek moeten doen. Er was te weinig verschil tussen zacht en hard te horen. De tweede keer begon het er op te lijken en was Bob redelijk tevreden. Zijn voorstel was om het volgende deel, het “Cum Sancto Spiritu” in zijn geheel en zonder onderbreking door te zingen. Nou, dat hebben we geweten, bij maat 54 ontspoorden we volkomen. Er werd zelfs een beetje lacherig over gedaan, maar dat waren waarschijnlijk de zenuwen. Bob besloot toch maar om partij voor partij door te nemen. Daarmee knapte het stuk weer behoorlijk op, wat ook bij menigeen de zenuwen wat wegnam. Na een tijdje zo gestu- deerd te hebben deden we vol overtuiging een tweede poging. Gelukkig ging dit 90% beter dan de eerste keer, maar helemaal vlekkeloos ging het nog niet. We moeten er vooral op letten om het juiste ritme te zingen, maar we zijn geneigd om steeds meer te versnellen.

Daarvoor moeten we oppassen. Hier wordt in de komende weken nog aan gewerkt, beloofde Bob. Ook moeten wij als tenoren ook op de rusten letten. Nu ik het toch over rust heb, voordat ik het in de gaten had was de pauze alweer aangebroken. In de pauze stond een schaal met stroopwafels op de balie voor ons klaar.

De baliemedewerkster vertelde ons dat er iemand jarig was en daarom trakteerde. Wat later bleek, toen de schaal al voor driekwart leeg was, dat de jarige job niet bij onze vereniging hoorde, maar dat het iemand van Mozaïek was. Er was dus een vergissing in het spel, de verenigingen waren door elkaar gehaald. Aan het eind van de avond stelde wij als bestuur voor om volgende week dan maar een aantal pakken stroopwafels mee te nemen en die aan de leden van Mozaïek uit te delen.

Maar de baliemedewerkster wilde daar niet van weten, ze zei dat het haar schuld was en dat zij het zelf recht wil zetten. Mozaïek tilde niet te zwaar aan dit incident er is geen spanning tussen de beide verenigingen op- getreden. Na de pauze pakten we de draad weer op en gingen studeren aan bladzijde 39, een afwisseling tussen solist en koor, het “Domine Deus, Agnus Dei”. Mar- greet zong de solopartij en wij vielen steeds in. Wat klonk dat mooi. De tussenstemmen werden nog even extra geoefend, steeds alle dames en daarna alle heren en ten slotte samen. Zo werkten we het hele stuk nog een keer door. Hierna pakten we het “Laudate Domi- num” van Mozart op. We begonnen op de koorinzet na de solo. Extra aandacht kreeg weer de dynamiek van dit stuk. Na de eerste keer uitzingen mochten de dames alleen hun partij zingen. Ook de heren kregen apart een beurt en toen we het met zijn allen zongen

(9)

en zelfs Margreet de laatste maten meezong klonk het veelbelovend. Margreet stelde voor om nu de hele solo te zingen. Nou mensen, het klonk prachtig. Hebben jullie ook geluisterd naar het pianospel van Bob? Zacht waar het ingetogen moest klinken en hard aan het begin van het amen en zo weer afvlakkend naar het eind toe. Top gedaan. Daarna zongen we staande:

“Komm, holder Lenz!”. Volgens mij is dit lied al bouw- rijp. De dynamiekoefeningen van het begin van de avond kwamen hier helemaal tot hun recht. Ook het vouwen- en mannen gedeelte ging prima. Als laatste zongen we in het Italiaans: “Geruzalem, Geruzalem”uit I Lombardi van Verdi. Als ik voor mezelf mag spreken is de uitspraak nog niet helemaal “In ordine”, maar we haalden de eindstreep. Tot de volgende week, dan beginnen de mannen een half uur eerder.

Vanavond begonnen de heren om 19.15 uur. Ruud en Klaus waren nog niet maar besloten om vast om alvast mee te gaan beginnen. We begonnen met een inzing oefening op de op het woord amen. We deden er steeds een half toontje bij. We deden zo ons best dat Bob dacht dat we met tien man stonden te zingen. Bob vertelde dat het de bedoeling is om vanavond het laatste deel van het “Gloria” van Vivaldi in de grondverf te gaan zetten. De tenoren mochten beginnen met het “Cum sancto Spirito” later kwamen de bassen er ook bij. We gingen steeds een stukje verder met een stuk. Toen we een klein kwartiertje bezig waren kwamen ook Ruud en Klaus binnen. Fijn is het dat Frans de Lincel ook met ons mee wil doen. Hij blijft tot kwart voor acht, daarna gaat hij weer oefenen bij Mozaïek. En werd door de mannen flink aan dit stuk gewerkt, maar we moeten oppassen om niet al te haastig te gaan zingen. Ook werd er flink geoefend aan de inzetten en werden we erop gewezen dat we de klemtoon op de juiste plek moeten leggen.

Dit geldt vooral bij het woordje “amen”. Lelijk is het als de nadruk op “men” wordt gelegd. We werkten hard aan dit stuk en voordat we het wisten kwamen de dames de oefenruimte binnen. Het duurde even voordat alle dames op hun plaats zaten en het rumoer verstomde. Daarna opende Mary de zangavond met een hartelijk welkom aan iedereen en speciaal aan Henk van der Mey, dat is een bas en is lid van het Rijnstreek- koor. Hij probeert de woensdagavonden tot en met ons concert de basgroep te versterken. Fijn Henk, bedankt daarvoor. Ook Netty bedankt, want mede door haar inspanningen zit Henk nu bij de bassen. Verder heb ik nog een vraag aan mensen die graag met het kerkkoor,

waar Frans de Lincel op zit, om mee te zingen met de Kröningsmesse. Ze zitten te springen om sopranen en alten. Nog één ding vorige week hadden we een traktatie van een anonieme jarige maar vanavond hebben een traktatie van Bernadette Bom. Spontaan zongen we het “lang zal ze leven”. Bob nam het woord en vertelde dat we vanavond hard gaan werken aan ons programma. Ook vertelde Bob dat het fijne aan dit koor is dat we, in tegenstelling tot andere koren, steeds meer leden krijgen en dat is heel positief. We gaan eerst een paar oefeningetjes vooraf doen om strakjes aan het laatste deel van het Gloria van Vivaldi te gaan werken.

We oefenden het sterk en zacht zingen en we moesten daarbij goed onze lippen gebruiken ze zongen op de tekst: “wo wo wo”. Ook kregen we het advies om onze kaken te laten zakken. Nadat we goed ingezongen waren gingen we tot aan de pauze werken aan het laatste deel van het Gloria van Vivaldi. Na de pauze zongen we staand het Hirtenchor, aus dem Drama Rosa- munde. Het ging bijna helemaal vlekkeloos alleen jammer dat tijdens het naspel van Bob de mensen gingen kletsen, dat vond ik heel storend. Bob was nog niet helemaal tevreden want er moesten nog wat meer dra- matiek in het stuk brengen. Nadat we dat gedaan hadden klonk het veel beter. Als afsluiting van de avond zongen we “Komm holder Lenz” uit Die Jahreszeiten.

Tot de volgende week.

Zoals de laatste tijd gebruikelijk begonnen de bassen en tenoren een half uurtje eerder. Niet iedereen was aanwezig want Ruud had zich vanmiddag bij Jan afgemeld. Alvorens we begonnen overhandigde ik Bob een aantal partituren voor de orkestleden. Ook had ik voor iedereen de uitnodiging voor de algemene leden ver- gadering bij me. Gelukkig was Mary er al en zij legde voor iedereen de envelop op de juiste plek op de stoel.

Fijn dat ook Henk van der Mey er vanavond weer bij was om de was te versterken. Hij is voorzitter van het Rijn- streekkoor en ook nog eens voorzitter van de schaats- club, dus als er mensen zijn die willen gaan schaatsen kunnen ze zich bij hem opgeven. Hij zorgt er in ieder geval voor altijd deze week gaat het vriezen. Bob stelde voor om kort te gaan inzingen op noe-noe-noe, op na- na-na en op da-ba-da-ba-da. Na 5 minuten vond Bob het welletjes en moesten we het “Gloria van Vivaldi boek” pakken. We begonnen aan het laatste deel bij maat 54, het “Cum Sancto Spiritu”. De bedoeling is dat we vanavond veel aan de dynamiek gaan werken. Dit gedeelte begint zacht en daar staat ook: “dolce”. De

(10)

term dolce wordt in de muzieknotatie gebruikt om aan te geven dat een passage of frase met een lieflijk teder, of een zacht karakter gespeeld of gezongen moet worden. Gelukkig was deze term bij de mannen bekend en klonk het ook zo. Bob was heel tevreden over ons ge- zang. Na maat 58 mochten we wat sterker gaan zingen dit staat ook zo in de partituur en daar hielden wij ons goed aan en verder ging het tot het forte in maat 60.

Daar moesten we goed op de inzetten letten het is nogal moeilijk om precies op tijd in te zetten. Menig keer ging het fout maar Bob greep op tijd in en wees ons op de telling. Daarna ging het beter, het ging trouwens zo goed dat de bassen in één keer het hele stuk doorzongen tot het eind. Knap hoor van ze, want wij tenoren waren nog niet zover. Er werd nog wat extra geoefend aan de moeilijke sprongetjes maar dat ging de bassen ook goed af. Ze hadden dat snel onder de knie.

Toen waren wij, de tenoren aan de beurt. We begonnen op bladzijde 61 met onze inzet, die vlak naar de bassen komt. Dat ging goed maar op bladzijde 62 struikelden we over het amen. Het lastige van de tenorpartij is dat we de noten die we aan het eind van de maat zingen, door moeten zetten in de volgende maat. We zingen steeds tegen de draad in met de andere partijen. En dat is lastig zingen. Maar na een aantal keer dit geoefend te hebben ging het een stuk beter en zongen we voor de eerste keer het hele stuk door tot het eind. Om 19.45 uur werd de toegangsdeur geopend en kwamen de sopranen en alten de oefenruimte binnen. Mary opende de avond met een welkom aan iedereen en ze zei dat de heren al ingezongen zijn. Fijn dat Henk en Ida er ook weer zijn. Verder vroeg Mary of iedereen de muziek al op de juiste volgorde in zijn map heeft zitten. Tip van Jan: “Kijk eens op de website van onze vereniging, www.theseasidesingers.nl,” onder het kopje agenda, daar staat alles aangegeven. Verder vertelde Mary dat je op YouTube heel goed je eigen partij van het “Gloria”

kan oefenen. Dit is echt een aanrader. Ook vertelde Mary dat Bob afgelopen zaterdagmorgen met de twee solisten heeft geoefend, waarop een Bob zei dat het heel mooi gaat worden hij werd er zelfs een beetje warm van werd. De vraag rees wie dan die tweede sopraan is. Margreet vertelde dat iedereen haar eigenlijk wel kent, want zij heeft meegedaan met de uitvoering van “Dido and Aeneas”, zijn speelde daar de heks. Haar naam is Dorien van Rumt en zij is mezzosopraan.

Hierna nam Bob het woord en vertelde dat we vanavond stevig aan het laatste deel uit het “Gloria” gaan oefenen. We gingen eerst inzingen op de woorden: “Nu, nonne, nenne, nan”, deze oefening is speciaal bedoeld

om het middenrif te activeren. Om dit goed te controleren lagen we onze hand op onze buik. Je voelt dan goed dat het middenrif aan het werk is om de adem te ondersteunen. Bob merkte nog op dat Hans beter zijn best moest doen, want hij zag bij hem niets bewegen.

Ik denk dat het een grapje van Bob was, want de bassen waren we vanavond heel goed in vorm. Na de mid- denrifoefening spraken we de Italiaanse tekst uit het Jeruzalem. De moeilijkheid hiervan is dat we soms twee of drie klinkers op een toon moeten zingen en dan moet je ook nog wel eens van klinker wisselen. We deden hier erg ons best op. Zo, toen dat aardig lukte gingen we over tot de orde van de avond en we begonnen aan het laatste deel van de “Gloria”. Tot aan de pauze werkten we hier aan. Na de pauze werkten we aan “Die Jahres- zeiten”. Met het oog op de nieuwe leden speciaal aan de solo’s van de dames en heren. Na wat extra oefenen ging het bij de dames prima. Bij de mannen ging het ook prima, niet geheel vlekkeloos maar dat komt nog wel. We zongen dit lente gedeelde helemaal door.

Hierna pakten we deel één en deel twee van het “Glo- ria” op. Ging heel goed en het laatste stuk van de avond werd Jeruzalem. Tot de volgende week.

Voordat de zangavond om 19.15 uur voor de heren begon, kreeg ik van Bob een USB-stick met de vraag om hier een aantal delen van uit te printen. Het betreft de delen 5, 6 en 9 van Rosamunde, deze zijn nodig voor de beide dirigenten. Misschien leuk voor jullie om te weten dat ik al het orkerstmateriaal voor onze uitvoering op 22 april heb mogen verzorgen. Ik heb alle muziek voor de orkestleden onder ogen gezien en neem mijn petje af voor al het studeerwerk wat er aan vast zit. Ook de partituren zien er ingewikkeld uit. Knap hoor dat de dirigenten dit allemaal zo kunnen lezen. Maar goed, het was inmiddels de hoogste tijd om te gaan beginnen. Bob vertelde dat we vanavond flink aan het Vi- valdi stuk gaan werken, ook al omdat we volgende week geen zang hebben, maar dat dan de ALV plaats- vindt. We gingen staan en zongen als inzinger het:

„Propter magnam Gloriam”, op een toonladder. Het was een korte inzingsessie, meer was niet nodig om onze stem op te warmen, ondanks het koude weer buiten. Het was 5° onder nul en een snijdende wind toen ik naar de Muze reed. Veel last had ik er niet van, want ik was per auto gekomen. We gingen er nu serieus oefenen aan het laatste deel op pagina 54, het „Cum Sancto Spiritu”. We zouden dit stuk eerst helemaal één keer door. Het moeilijkste van dit stuk is om op de juiste

(11)

tijd in te zetten. De noten zitten om aardig maar dat neemt niet weg dat we nog flink moeten oefenen vooral aan zo als ik al zei de inzetten en de dynamiek. De bassen hebben het al aardig onder de knie. Complimenten hiervoor. Wij als tenoren struikelen nog wel eens over de tekst. Maar oefening baart kunst, om 19.45 uur, toen de dames binnenkwamen lukte het ons ook om zonder onderbreking de finish te halen. Toen iedereen op zijn en haar plaats zat nam Mary het woord. Ze heette iedereen hartelijk welkom op deze koude avond. Ze vertelde ons dat Henk van der Mey die twee weken bij de bassen heeft gezeten niet meer komt. Als reden gaf hij aan dat hij het privé veel te druk heeft. Hij is namelijk ook, zoals ik vorige week al vertelde, èn voorzitter van de ijsclub èn tevens ijsmeester. Jammer voor ons, maar fijn voor hem. Verder is er nog een mededeling van Marleen van Leeuwen. Zij wil, als er behoefte aan is, wat extra lessen gaan geven voor wat betreft het Gloria van Vivaldi. Dus als er mensen zijn die wat extra lessen willen kunnen zeer straks bij mij op geven. Tegen een kleine vergoeding hij gaat Marleen u dan op een zater- dagochtend bijspijkeren. Bob vertelde dit initiatief van harte aan te bevelen. Na deze mededeling nam Tiny het woord en zij vertelde dat Mieke nog steeds veel last heeft van spit. Ze heeft er medicijnen voor, maar die helpen nog niet echt. We krijgen allemaal de groeten van haar. Vanaf deze plaats: „Beterschap Mieke!”

Hierna nam Bob het woord en vertel de dat we vanavond stevig aan het Gloria van Vivaldi gaan werken en zoals ik al met de heren heb geoefend aan het laatste deel, gaan we dat straks met z’n allen doen. Eerst even wat inzing oefeningetjes en dat doen we staande. De bedoeling is dat wij het middenrif gaan activeren en daarmee ook de ademsteun. Je moet je voorstellen dat je door een heel dun rietje (Bob noemde als voorbeeld een fietsventiel, maar dat lukt echt niet.) moet inademen, en je moet ook door datzelfde rietje uitademen.

Dit gaat alleen maar lukken als je goed je middenrif gebruikt. Je kan dit controleren door je hand op je buik te liggen en bij het in- en uitademen voel je dan je hand bewegen. Na deze geslaagde oefening verplaatsten we onze handen naar onze slaap, want bij de volgende oefening was het de bedoeling veel resonans in je hoofd te krijgen. Dit is een belangrijk bij het zingen want hierdoor krijg mooie vollere tonen. We zongen op de woorden: „Nim-neu, nim-neu, nim-neu”. Bob zei:

„Geniet ervan” en dat deden we ook. Na het inzingen moesten we eerst onze begintoon opzoeken van deel vier uit het gloria, het Gratias agimus tibi. Nadat iedereen de juiste toon had gevonden en zetten we het ak-

koord in. Het klonk heel zuiver. We zouden dit stuk door en gelijk daarna zouden we deel vijf, het Propter magnam gloriam. Bob vond het nogal vlak klinken en daar had hij gelijk in. We volgden de tweede keer meer de dynamiek aanwijzigingen die in de muziek staan aangegeven, en nu ging het een stuk beter. Dit moeten we vasthouden. Hierna werkte vijf tot aan de pauze aan het laatste stuk deel 12, het Cum Sancto Spiritu. Spijtig genoeg moest Henk Caspers even voordat de pauze aanbrak ons verlaten. Hij heeft problemen met zijn blaas en daar had hij vanavond veel pijn aan. Wij wensen Henk veel sterkte en een spoedig herstel toe. Na de pauze werkten we achtereenvolgens aan het: „Laudate Dominum, daarna aan „Die Jahreszeiten”. Wat later gingen we weer terug naar het Gloria en zongen we deel 1 helemaal door, en deel 2 daar gelijk achteraan.

Als laatste stuk zongen we deel 8 door, het prachtige Domine Deus, Agnus Dei. Tot de volgende week.

Woensdag 7 maart 2018

ALGEMENE LEDENVERGADERING

Aanwezig:

Corry Arentshorst, Ans Di Benedetto-Broekhof, Esther Boom-Overdijk, Joke de Mooij-Koreman, Rini de Ridder, Margreet Groenewoud-Borst, Anneke Grondsma, Pa- tricia Hoogervorst, Ineke Houwaart-van Polanen, Betty Hulshof, Netty Koelewijn, Dorothea J. Mijnders-Dosker, Valerie van Muyen, Leni van Rooijen, Els Verhoeven, Bernadette Bom (na de pauze), Roos Borst-van Delft, Marijke Damen, An de Ridder, Tineke Kling-de Groot, Tiny Lenting, Coby Los-van Dijk, Jannie Nijhuis, Mary Ouwersloot, Nel Pont-Borst, Sanne Ruigrok, Ineke Schild, Mieke Stam, Anneke van der Zalm, Bep van Geest, Leonie van Went, Gerda Vink-van Dijk, Tinie Wijf- jes-Borst, Bart Bergman, Jan Haasnoot, Arie Haasnoot, Han Jacobs, Floris Baalbergen, Leo Duijndam, Cees Duyndam, Hilbrand Koch, Hans Zonneveld en Bob Ber- kemeier.

Speciale gast: Mar Lindhout, erelid.

Afgemeld wegens ziekte of andere oorzaken:

Nicoline Glasbergen, Lida Zonneveld, Aya de Bes, Bé- nédicte-Marie Folio, Ina Heemskerk-van Loon, Wil Koe- lewijn, Coby Schreurs, Lieske van Beek, Emmy van der Voorn, Henk Caspers, Ida van Duijn en Klaus de Bes.

(12)

Afgegeven machtigingen:

Henk Caspers, Bénédicte-Marie Folio, Coby Schreurs en Wil Koelewijn.

Er zijn vanavond 46 stemgerechtigde leden aanwezig.

Agendapunt 1 Opening.

Klokslag acht uur open de Mary Ouwersloot de avond.

Ze heette iedereen hartelijk welkom op deze 56ste feestelijke Algemene Ledenvergadering.

Agendapunt 2 Mededelingen.

Wie vanavond het feestvarken is, is wel duidelijk. Kijk maar eens naar al die heerlijke gebakjes op de tafels en speciaal naar het vlaggetje wat daar ingeprikt is. Dit

is ter ere van Margreet die dit jaar 50 jaar lid van onze vereniging is. Ook een hartelijk welkom aan Mar Lind- hout, ons erelid. Fijn dat je er weer bij bent. Ook heel fijn dat er een aantal mensen die pas lid van onze vereniging zijn er vanavond ook bij zijn. Hartelijk welkom.

Maar voordat ik met al de formaliteiten doorga, wil ik ook graag welkom heten, de heer Jasper de Kogel, onze consul van de KBZON. Hij is hier niet voor niets gekomen, want het is de bedoeling dat hij zo dadelijk Mar- greet gaat toespreken. Hem ga ik nu het woord geven, maar hij zingt ook zelf in een koor en heeft juist vanavond een generale repetitie, dus lang kan Jasper niet blijven. Hij begon zijn speech zo:

„We zitten verkeerd om, het lijkt of we nu allemaal om het bestuur heen zitten, alleen de eerste 15 minuten is niet voor de „bo-bo’s”. „We moeten eigenlijk alle- maal 180 graden draaien, want in het midden aan de andere kant, daar zit de jubilaris.”

„Ik begrijp dat u uit een familie met de naam Borst komt”. Dat zit in mijn geheugen, dat ik hier een keertje eerder bent geweest, en dat er toen ook jubilarissen uit de familie Borst waren”, misschien was u dit zelf ook wel. En als dat zo is dan denk ik dat u drie jaar en

drie maanden te laat geboren bent”. „Als u iets eerder was geboren, dan was u gelijk met het koor gestart.”

„We kunnen nu ook natuurlijk een beschouwing hou- den van het koor even in Nederland, want er zijn ont- zettend veel mensen die zingen, je kunt dit ook heel lang volhouden, alleen de jeugd moet dit nog gaan ontdekken”. „Ik denk dat dat ook een beetje met het onderwijs te maken heeft en met het grote aanbod van allerlei hobby’s, maar als er gezongen wordt is dat tegenwoordig meestal éénstemmig”. „Maar u bent er vroeg mee begonnen, en als ik nou namens de bond iets mag zeggen, dan is mijn stok paardje altijd dat één van de bijzondere dingen van koorleden toch een grote trouw is”.

„Het is nu een beetje in de mode dat je helemaal jezelf moet ontplooien bij het minste of geringste ben je aan een nieuwe uitdaging toe, je moet je vooral niet om- laag laten trekken door de mensen om je heen, maar je moet proberen voor jezelf de beste te worden, en zit je op een grote koor dan wil je eigenlijk wel naar een kamerkoor, en zit je op een kamerkoor, ja dan wordt dat op een gegeven moment ook te min, en op die ma- nier wil je steeds belangrijker gevonden worden. „En als ik nu voor mevrouw Groenewoud iets mag zeggen is dat het toch wel heel bijzonder is dat iemand die mogelijkheden heeft om als soliste op te treden, dat zou iemand dan nog 50 jaar trouw blijft aan het koor”.

„50 jaar met elkaar blijven zingen omdat het met el- kaar iets moois maken toch veel mooier en dankbaar- der is dan in je eentje iets moois maken”. „Applaus voor uw trouw, chapeau, ik vind dit geweldig!”

„Dat het koor erg blij met u is, dat hebt u al kunnen zien aan de gebakjes met het vlaggetje erop, ik heb al een affiche gezien op het internet waar uw naam op staat, want op 22 april in de oude Jeroenskerk en con- cert met onder andere het gloria van Vivaldi, en de- gene die daar in het hoogst zingt in het Laudamus te (deel III), dat bent u”. „Het is een prachtige sopraan solo, en ik vind het zo mooi dat er iemand vanuit het midden van het eigen koor dat kan gaan doen”. „De

(13)

bond is trots op dit soort zangers, is trots op de ver- eniging want er zijn altijd veel mensen nodig die een hoop energie in deze zaken steken.” „Ik heb al eens een keer eerder een concert van jullie mee mogen maken in De Muze, waar meneer De Ru nog met een rolstoel aanwezig was, een hele aimabele en lieve man, als ik het zo mag zeggen en ik denk dat u daar met hele goede herinneringen aan terug denkt”.

„Maar nu hebben jullie ook weer een onnavolgbare di- rigent terug gevonden, die jullie weer prachtig kan laten zingen”. „Ik hoop dat u het nog vele jaren blijft doen, zingen kan je heel lang volhouden het kan zelfs zittend gebeuren”. „Ik heb begrepen dat het bestuur geregeld heeft dat de bond U een oorkonde toekent, normaal gesproken verdwijnt zoiets achter in een map, maar de waarde hiervan is, is dat de waardering en vriendschap altijd blijft”. „Het spijt mij dat ik niet langer kan blijven, ik moet zo dadelijk gaan zingen, maar ik wil u toch nog even persoonlijk feliciteren en de hand drukken”. „Heel hartelijk gefeliciteerd en nog vele jaren zingen en een mooi concert toegewenst!”

Mary bedankte Jasper de Kogel voor zijn aanwezigheid, overhandigde hem een doosje bonbons, en wenste hem ook een mooi concert toe.

Mary ging verder met de woorden:

Beste Margreet je hebt nu wel je oorkonde voor 50 jaar lid maar we zijn nog niet helemaal klaar. Er komen nog meer papieren voor je Hall of Fame. „Vijftig jaar lid van een vereniging is toch wel uniek te noemen”.

Vandaar dat we tegen Jasper de Kogel hadden ge- zegd: „Ze is wel 50 jaar lid, maar ze is nog een jonge vrouw, het is geen oude dame hoor, want dat denken de mensen dan snel als ze horen dat iemand al zo lang lid van een vereniging is!” „ Je hebt van nature een prachtige stem en dat is tot op de dag van vandaag een grote aanwinst voor ons koor. Je neemt als

sopraan dan ook een centrale plek in in ons koor. Je hebt heel veel solopartijen tijdens die 50 jaar gezon- gen en je was bij al onze optredens het boegbeeld van ons koor en dat ben je altijd gebleven.” „Bij onze op- tredens in de verzorgingshuizen, wordt tijdens jouw solo’s optreden ademloos geluisterd.” „De mensen kunnen dat niet altijd zelf uiten, naar de leiding verze- kerd me dat het de mensen altijd raakt.” „Margreet heel veel dank dat je de afgelopen 50 jaar trouw bent gebleven aan het koor en we hopen dat je nog lang en met veel plezier zal blijven zingen en willen je daarom namens het bestuur en alle leden iets aanbieden. Als- tublieft, het is een gouden hanger voorstellende een muzieksleutel.”

Margreet pakte het cadeau uit, ze vond het prachtig. Ze vertelde dat ze er helemaal verlegen van werd.

Nou ben ik eigenlijk nog niet helemaal klaar, zei Mary.

„We hebben nog iets voor je, want omdat je je voor de Seaside Singers al die jaren zo verdienstelijk heb ge- maakt, willen wij jou tot erelid benoemen van ons koor”.

Applaus volgde en als tastbaar bewijs overhandigde Mary Margreet en speciale ingelijste oorkonde met daarbij een mooi boeket bloemen. Margreet was er heel blij mee.

We gaan nu weer verder met de agenda. „Heeft iedereen de presentielijst getekend en hebben jullie allemaal de financiële stukken ontvangen?” Zo nee, geef dat even aan en teken alsnog.”

(14)

Agendapunt 3 Behandeling van het jaarverslag 2017.

Met daarin opgenomen de notulen van de 55e Alge- mene Ledenvergadering van woensdag 8 maart 2016.

„Jan, weer de complimenten voor dit uitgebreide en zeer leesbare verslag.” „We gaan vanavond dit verslag niet blad voor blad doornemen, want ik neem aan dat jullie het allemaal thuis gelezen hebben.” „Is er iemand die wil reageren op de notulen van de Ledenvergade- ring van vorig jaar of is er iemand die nu nog op of aan- merkingen heeft?” Rini merkte op dat ze als nieuw lid alles kan volgen wat er vorig jaar heeft plaatsgevonden en dat is wel heel leuk om te lezen. „Ja, je krijgt wel een mooi beeld van onze vereniging, vertelde Mary”. „Nou Jan, dan zijn bij deze de notulen goedgekeurd.” „Zijn er ook nog vragen of opmerkingen over het jaarverslag waarin de secretaris van elke repetitie avond verslag doet?”. Bob wilde toch nog even reageren. „Wat Jan gedaan heeft dat is wat hij al die stukjes die jij elke week op de site zit aan elkaar heeft gebreid, heeft gebun- deld”. „Ik hoorde net al van wat mensen uit de zaal, dat ze het heel fijn vinden, want als ze een avond gemist hebben kunnen ze precies lezen waaraan er die avond geoefend is, en dan kan je wat gemakkelijker weer in- stappen”. „Ik leer er ook steeds meer van, want ik zie altijd weer dingen van hé heb ik dat zo gedaan?” „Com- plimenten Jan, voor het vele werk wat je er iedere keer weer in steekt.” Er was verder niemand die op- of aan- merkingen had. Applaus volgde, en daar was ik (Jan) nou eens heel blij mee. Mary voorspelde dat er eens, net zo als Hendrik Groen, de koor memoires van Jan zullen verschijnen.

Agendapunt 4 Verslag van de kascontrole- commissie.

Commissieleden: Floris Baalbergen en Lenie van Rooijen. Floris kreeg het woord:

Geachte leden,

Ondergetekenden mevrouw L. van Rooijen en de heer F. Baalbergen hebben als leden van de kascontrole- commissie van de vereniging The Seaside Singers on- derzoek gedaan naar rekening en verantwoording van het bestuur inzake het financiële beleid van de vereni- ging over het jaar 2017.

Ondergetekenden verklaren hierbij te hebben gecon- stateerd dat de penningmeester de onder zijn verant- woordelijkheid gevoerde boekhouding op een correcte wijze heeft bijgehouden.

Op grond van haar bevindingen adviseert de kascon- trolecommissie aan het bestuur décharge te verlenen.

Mary bedankte Leni en Floris voor hun werkzaamhe- den. Applaus volgde.

Agendapunt 5 Behandeling financiële jaarverslag.

Mary gaf het woord aan onze penningmeester, Leo Duijndam. „Jullie hebben allemaal een aantal bladen gekregen. De bovenste is de balans, de tweede is de begroting en de derde is de resultatenrekening.” „Ik wil graag beginnen met de balans van 31 december 2017 te bespreken”. Leo besprak de balans en het was voor iedereen duidelijk, zodoende waren er geen vragen over de balans. Hierna besprak Leo resultaten rekening 2017, de ontvangsten en de uitgaven. De begroting en de feitelijke boekingen staan naast elkaar. U ziet dat de contributies ongeveer gelijk loopt met de begroting maar dat de donaties wat hoger zijn. Voor dit jaar hebben en hebben we van de gemeente € 2688 subsidie gekregen, wat het volgend jaar wordt is nog even een verrassing. Er is een nieuw cultuurbeleid vastgesteld en wij moeten nog van de gemeente horen of we voor het komende jaar 2019 weer het zelfde bedrag kunnen krijgen. De tank tankactie van Peut (Abswoude) en de VOMAR actie heeft € 94 opgebracht, dus mensen ga allemaal bij Abswoude tanken, koop je boodschappen bij de VOMAR en zeg dan dat je lid van The Seaside Sin- gers bent. Leo merkte op dat je niet moet laten mislei- den door enkele beschrijvingen van de diverse posten.

Er staat vaak najaarsconcert geschreven, maar dat is een eis van de gemeente in verband met de subsidie verkrijging. Leo verduidelijkte nog dat bij post 811 meer geboekt is dan is begroot. Dat komt omdat hier kosten bij staan voor de ontwikkeling van de nieuwe website vandaar dat dit bedrag hoger is dan begroot. In post 844 staat een bedrag van € 990,13 daarvan want het was niets begroot. Dit is voor het komende concert op 22 april 2018. Hiermee rondde Leo de toelichting op de resultatenrekening af en vroeg of er nog vragen waren, maar die waren er niet. Hierna werd de begroting voor 2018 besproken. De inkomsten van de contributies zijn wat hoger, dat komt natuurlijk omdat we wat meer leden hebben dan vorig jaar. We hebben ook besloten voor dit jaar geen contributie verhoging toe te passen.

Het blijft € 18 per maand. Ik heb begroot dat we voor het komende concert 150 kaarten kunnen gaan verko- pen. Dat moet toch lukken. Maak maar flink reclame bij alle kennissen vrienden en vriendinnen. Na de bespre-