€ 2,50
76ste jaargang • nummer 06 • donderdag 13 februari 2020 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
In 2018 groeide de Vlaamse eco- nomie met 1,7 procent, de Waalse met 1,3 procent en de Brusselse met 1 procent. Een momentopname na- tuurlijk, maar we kunnen er niet om- heen dat Wallonië maar blijft ach- terop hinken tegenover Vlaanderen.
De verhalen dat de Waalse econo- mie eindelijk aan een inhaalbewe- ging zal beginnen of bezig is, klop- pen niet. Van zo’n inhaalbeweging is al 60 jaar gewoon geen sprake. Inte- gendeel, Wallonië hinkt economisch nu al zes decennia achterop en de kloof met Vlaanderen diept uit. Dat is nu duidelijk geworden dankzij de cijfers van de Nationale Bank, die een aantal regionale rekeningen vrijgaf. Daarin vinden we de groei- cijfers van de drie gewesten sinds de jaren ’60 terug.
De cijfers op een rij
Het kan geen kwaad ze even op een rij te zetten. De eerste fase is die van de gouden jaren ’60, die duurde tot de oliecrisis van 1973.
In die periode groeide de Vlaamse economie jaarlijks gemiddeld met bijna 6 procent, de Waalse met net geen 4 procent en de Brusselse met iets meer dan 4 procent. Het is in die periode dat Vlaanderen aan zijn grote economische inhaalbeweging begonnen is.
De tweede fase van 1974 tot 1981 (tot aan het herstelbeleid met de devaluatie) laat een gemiddelde Vlaamse groei zien van 2,2 procent.
Wallonië valt terug tot 1,8 en Brussel tot 0,6 procent op jaarbasis. In de jaren ’80 van de vorige eeuw stijgt de gemiddelde Vlaamse economi- sche groei naar 3 procent, terwijl de Waalse en Brusselse een paar pro- centpunten wegzakken. De jaren ’90 geven een vergelijkbaar beeld.
Van 2000 tot 2008 zien we een lichte wijziging. In die periode groeien de Vlaamse, Waalse en Brusselse economie ongeveer even sterk, rond de 2 procent per jaar.
Het is toen dat een aantal Waalse politici trots kwamen verklaren dat de economische inhaalbeweging
was ingezet. IJdele hoop. Na de fi- nanciële crisis groeide de Vlaam- se economie op jaarbasis met 1,5 procent, de Waalse met 0,8 procent en de Brusselse (+0,2 procent per jaar) viel bijna stil. Gedaan met de inhaalbeweging, die er eigenlijk nooit een is geweest. In de periode 2000-2008 betekende een betere economische prestatie van Wallonië gewoon dat de achterstand ten op- zichte van Vlaanderen niet verder opliep.
En de voorbije tien jaar groeide het Vlaamse regionale product met 14 procent, terwijl het Waalse met 8 procent toenam, zo leren de re- gionale rekeningen. Brussel is met amper 2 procent regionale groei een nooit gezien economisch dra- ma. Als PS-voorzitter Paul Magnette pleit voor een audit van de taxshift, dé beleidsmaatregel van de rege- ring-Michel, dan zou hij beter eerst een audit van de Waalse economie uitvoeren.
Financiële gevolgen
De zwakke Waalse economische toestand weegt ook op de regiona- le financiën. Van Vlaanderen is ge- weten dat het huidige begrotings- tekort eenmalig is. In 2021 moet opnieuw een evenwicht worden bereikt. Wallonië daarentegen blijft nog minstens tot het einde van de legislatuur deficitair. Het tekort be- draagt 435 miljoen euro. De Waalse schuld piekt richting 21,7 miljard euro. De Waalse regering relativeert dat bedrag. Op de totale Belgische staatsschuld van 450 miljard euro is dat amper 18 procent. Alleen zal die Waalse schuld tegen het einde van de legislatuur stijgen naar meer dan 32 miljard euro. Zetten we dat af te- gen de Waalse inkomsten, dan is dat een schuldratio van 200 procent.
Het klopt dat het grootste pro- bleem voor de overheidsfinanciën zich op federaal niveau situeert met een deficitaire sociale zekerheid en oplopende vergrijzingskosten.
Maar toch stemt de situatie in de deelstaten, en dan vooral Wallonië,
De Nationale Bank publiceerde vorige week nieuwe regionale groeicijfers. Daarin val- len twee zaken op: Wallonië hinkt ondertussen 60 jaar achterop op Vlaanderen. Sinds de financiële crisis is het Vlaams regionaal product met 14 procent toegenomen, het Waal- se met 8 procent. Ondertussen gaan de Waalse rekeningen ook verder in het rood.
de Franse Gemeenschap en Brussel tot nadenken.
Vorige week kwam het Planbu- reau met cijfers over het oplopend begrotingstekort richting 2,4 pro- cent van het bbp (12 miljard). De verslechtering van het deficit in 2020 bedraagt 0,7 procentpunt, waarbij de oorzaak voor bijna de helft te zoeken is bij de deelstaten.
Concreet hebben de regionale re- geringen het tekort met 1,4 miljard euro doen toenemen. Het slechte beleid van de Franstalige deelstaat- regeringen en van Brussel laat zich dus duidelijk voelen.
Geen echte ambitie
Ondanks alle plechtige belof- tes die verschillende Waalse mi- nister-presidenten in het verleden gedaan hebben zit er niet direct verandering aan te komen. Minis- ter-president heeft de ambitie geuit om de werkzaamheidsgraad in Wal- lonië deze legislatuur op te trekken van 63,6 procent naar 68,6 procent.
Dat is een stijging met vijf procent- punt. Maar dat is minder ambitieus dan gedacht en zal het verschil met Vlaanderen niet verkleinen. Want de Vlaamse regering wil de werk- zaamheidsgraad verhogen met eveneens 5 procentpunt: van 75 naar 80 procent.
Bovendien is de werkzaamheids- graad in de voorbije legislatuur in Wallonië met amper 2 procentpunt gestegen. En dat in een periode van relatief sterke groei en dankzij een federale regeringsmaatrege- len zoals de taxshift die het werken aantrekkelijker heeft gemaakt. Een taxshift die door PS-voorzitter Paul Magnette nu openlijk wordt aange- vallen en duidelijk maakt dat de PS in een radicaal-linkse verkiezings- modus zit. In dat verband kunnen we weinig anders doen dan beslui- ten dat wat aan het Paleis in Brussel gebeurt slechte cinema is en nog een tijdje slechte cinema zal blijven.
“We zouden graag hebben dat meer Turken gaan stemmen, zo- dat we ervoor kunnen zorgen dat het aantal ongeldige stemmen te- rugvalt - en de rechtspopulisten uit het parlement kunnen worden gehouden”, citeert de Duitse krant Hamburger Morgenpost de socia- listische volksvertegenwoordiger met Turkse wortels.
SPD moet wel radeloos zijn…
Concreet zou hij graag 75 pro- cent van alle Turken met de Duit- se nationaliteit in het kieshokje krijgen. “Zo zou Hamburg het eerste Duitse Land kunnen wor- den, waar de AfD terug uit het parlement wordt geduwd.” Nu is
de verkiezingsdeelname vooral
“in die stadswijken laag, waar veel migranten wonen.” Inspiratie voor zijn oproep kreeg Abaci naar ei- gen zeggen tijdens een reis naar Istanboel, waar de burgemeester Ekrem Imamoglu liet verstaan zijn actie te ondersteunen. Abaci pu- bliceerde het advies van de bur- gemeester: “Zijn oproep aan de inwoners van Hamburg van Turkse afkomst is: ga vooral stemmen!”
De Duitse SPD moet werkelijk vertwijfeld zijn als ze op die ma- nier bij Turken aanklopt voor wat stemmetjes meer. Vooral doen, Ge- nossen! Misschien kan Abaci eens een afspraak maken met Emir Kir uit Sint-Joost-Ten-Node?
SPD wil AfD stoppen met meer Turkse kiezers
Waalse economie hinkt al 60 jaar achterop
SPD-parlementair in Hamburg, Kazim Abaci, wil de opmars van de rechts conservatieve AfD stoppen door een hogere verkiezings- deelname van Turken met de Duitse nationaliteit.
Lees het volledige interview met Arnold Karskens van Ongehoord Nederland! op blz. 11
“Het vluchtelingenverhaal is het grootste bedrog
van deze eeuw”
Het is een project, “Onge- hoord Nederland!” (ON!)
genaamd. En ze willen een plek verwerven op de Nederlandse publieke om-
roep. Hun doel? Een stem geven aan zij die onge- hoord zijn in vaak omstre- den debatten rond migra- tie, milieu of de EU. Klinkt
het u bekend in de oren?
We spraken met Arnold Karskens, voormalig oorlogscorrespon- dent en de drijven- de kracht achter
het initiatief.
Actueel 13 FEBRUARI 2020
2
De Chaldeeuws-Katholieke kerk is verbonden met Rome en heeft eigen kentrekken, bijvoorbeeld ge- huwde priesters. De Battelsesteen- weg en de Antwerpsesteenweg zijn populaire buurten voor de Oosterse christenen in de bisschopsstad. Tij- dens het avondgesprek ten huize Kürüm, bij dierenpark Plancken- dael, spreken vader en zoon Duits met mekaar. Junior is geboren in 1994 in Paderborn en woonde tot zijn 12 met het gezin daar, voor va- der de kmo K-Lux vestigde in Mui- zen.De familie Kürüm is geëmi- greerd uit het dorp Hessana in het Zuid-Oosten van Turkije, een be- langrijk gewest voor de christen- heid. De apostel Paulus werd ge- boren in Tarsus, een bolwerk van de Romeinen in de noordoostelijke bocht van de Middellandse Zee. Tar- sus is een bisdom sedert de vierde eeuw. Christenen die uitweken door vervolging, zochten vaak hun weg langs Oostenrijk naar Duitsland en zo naar het Westen. De Nederlandse oostelijke stad Enschede heeft een Aramese-Assyrische-Chaldeeuwse gemeenschap van 15.000 zielen.
Jakob Kürüm: “Wij zijn trots op onze eeuwenoude christelijke wor- tels, mijn moedertaal, het Aramees, is de taal die door Jezus werd ge- sproken. Ons volk heeft te lijden gehad onder de verdrukking door de Turken en de Koerden. Dief- stal, moord en verminking waren daarbij gebruikelijk. Een goede jeugdvriend van mijn vader werd onthoofd omdat hij een kruis droeg.
Ook mijn moeder is haar nonkel kwijt geraakt. Hij moest verplicht legerdienst gaan volgen zoals elke Turkse burger, maar toen hij zich ging inschrijven in een kazerne, hebben ze op zijn identiteitskaart gelezen dat hij christen was (dit stond bij alle christenen in hun do- cumenten). Om deze reden werd hij brutaal in elkaar geslagen door het Turkse leger en daarna hebben ze hem in een auto gelegd en de auto van een berg naar beneden ge- duwd, zodat het leek alsof hij omge- komen is in een accident.”
De genocide op de Armeniërs, uitgelokt door de Turken, in 1915, met als gevolg miljoenen doden, is bekend en internationaal fors afge- keurd. Tot razernij van Turkije overi- gens, dat deze volkerenmoord blijft ontkennen en negeren. De even- eens christelijke Arameeërs-Assy- riërs-Chaldeeërs werden in dezelf- de jaren ook het slachtoffer van het Turkse nationalisme en moslimradi- calisme. Deze volksvernietiging is minder bekend en minder beschre- ven. De 3000 christenen die nu nog in Zuid-Oost Turkije leven, zijn van- daag gijzelaars van de overheid en dienen om hun uitgeweken geloofs- genoten monddood te maken. Het stelen van grond en ontvoeringen door de Koerden zijn klassieke mid- delen om de gemeenschap verder ten gronde te richten. De histori- sche stad Mardin, 65.000 inwoners, is vandaag een van de bekendste
Jakob Kürüm draagt een gouden kruisje boven zijn don- kere hemd. Hij heeft een roeping en bijt zich vast in het groeiende probleem van de christenvervolging in het Midden-Oosten en op alle continenten. Jakob is 26, volg- de zijn vader op als ondernemer in de bouwsector en is lid van de Chaldeeuws-Katholieke gemeenschap in Me- chelen. Deze telt 5000 zielen en twee kerken.
plekken van de Oosterse christe- nen. Het oudste christelijke klooster ter wereld, Mor Gabriël, uit 397, met twee monniken en vijftien nonnen, ligt in de provincie Mardin.
Jakob Kürüm: “Ik heb het altijd in mij gehad om op te staan tegen de christenvervolging en onze fa- miliale en nationale geschiedenis is daarbij een bron. Ik las boeken, snuisterde rond op internet, voer- de gesprekken met leden van de Aramese-Assyrische-Chaldeeuwse gemeenschap in België en elders.
In Turkije zelf ben ik nooit geweest, alhoewel ik een Belgische identi- teitskaart heb. Naar Irak en Syrië reizen, waar ook volksgenoten in armzalige omstandigheden leven, zou ik wel aandurven. Wij worden in de gaten gehouden door de Turkse ambassade in Brussel, die haar ver- klikkers heeft in de Turkse diaspora.
Tussen mijn 17 en 24 jaar was ik eer- der een lauwe christen, maar ik ben sedertdien zeer gelovig geworden en koester een mystieke band met Christus. Leven voor geld alleen zou mij niet meer voldoen. Ik heb de roeping om op te komen voor mijn verdrukte geloofsgenoten. Ik wil een stem voor de verdrukte chris- tenen wereldwijd worden, een stem die ons volk niet had in tijden van vervolgingen.”
FRANS CROLS
Redactie & beheer:
Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,
2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland
3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:
BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp
Abonnement buitenland:
Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.
KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR
De Mia’s worden georganiseerd door de VRT en VI.BE, het vroegere Poppunt. In principe kan iedereen een inkomkaart ko- pen (kostprijs 25 euro). Toen Jambon de prijs “Hit van het jaar”
mocht uitreiken, kreeg hij een langdurig fluitconcert te verwer- ken. Het zegt veel over de Mia’s, de organisatie en het aanwezige publiek. Maar links is nu eenmaal veel intoleranter dan rechts.
We zien het bij Nancy Pelosi, bij de CDU in Thüringen en bij de Mia’s in Brussel.
Volgende week dinsdag 18 februari wordt Jambon in Brugge verwacht voor de uitreiking van de Ultima’s, de vroegere “Vlaam- se Cultuurprijzen”. Wat zeker is: ook hier zal hij getrakteerd wor- den op gejoel en gefluit.
Dat de huidige minister van Cultuur niet geliefd is bij het krin- getje van linkse cultuurbobo’s, is algemeen bekend. Jan Jambon is de grote boeman omdat er moet bespaard worden, net zoals er in andere sectoren ook moet bespaard worden. En dan te zeggen dat Jambon tot op heden nog geen maatregelen heeft aangekon- digd om de scheeftrekkingen in de cultuursubsidies recht te trek- ken. Want het blijft eigenaardig - en onze linkse kunstenaars zwij- gen daar zedig over - dat 80 procent van de subsidiekoek naar de linkerzijde van de maatschappij versast wordt, terwijl maar 1 procent van de mensen de psychedelische kunst van deze men- sen begrijpt. Niet elke cultuurmaker zal naar de Ultima’s komen.
Alvast jazzpianist Jef Neve stuurt zijn kat: “Zolang deze verachte- lijke minister van Cultuur aan de macht is, zal ik me verzetten met alles wat in mij zit, dus ik zal niet aanwezig zijn.”
Ook theaterkoppel Jan Decorte en Sigrid Vinks zullen niet aan- wezig zijn; zij wonnen nochtans vorig jaar een Ultima. Decorte en Vinks leerden elkaar in de jaren ‘70 jaar kennen in het ‘vor-
mingstheater’ Het Trojaanse Paard. ’t Is lang ge- leden misschien, maar dat toneelgezelschap
speelde toen in de KingKong in Antwer- pen, het ‘cultuurhuis’ van de Revolutionai- re Arbeidersliga (RAL), de toenmalige trotskistische partij van België. Zo, dan weet u meteen waar u Jan en Sigrid moet plaatsen. Ze waren alvast niet te beroerd om vorig jaar wel hun prijs in ontvangst te nemen, goed voor 20.000 euro (samen- gebracht met uw en mijn belastingsgeld).
Dinsdagavond weten we hoe militant en tolerant de linkse cultuurscène is…
Volhouden, Jan, volhouden!
Vorige week mocht Jan Jambon een prijs uitreiken bij de Mia’s. Mia ’s staat voor Music Industry Awards en is bedoeld om de Belgische muzikanten een steuntje in de rug te geven. Een Belgisch equivalent van de Grammy’s, zeg maar.
De cultuurslurpers
zijn boos “Ons volk heeft te
lijden gehad onder de verdrukking door
de Turken en de Koerden.”
Jakob Kürüm
Steun Jakob, Jens, Frans en Hector in de strijd
Stop christenvervolging
Het was u als aandachtige lezer allicht niet ontgaan dat zo- wel SCEPTR als ’t Pallieterke met bijzondere aandacht de toenemende haat en het voortdurende geweld tegenover christenen en het christelijke erfgoed opvolgen: moord en verkrachting, plundering en korter bij huis, in Frankrijk, Duitsland en ook in ons eigen Vlaanderen vernielingen en vandalisme. En één constante: de ‘hoofdstroommedia’ en de politici kijken zoveel mogelijk de andere kant uit.
Toen we enkele maanden gele- den in onze weelderige kantoren voor het eerst bezoek kregen van Jakob Kürüm, met zijn persoonlij- ke verhalen en zijn overtuiging om niet bij de pakken te blijven zitten, ging de bal aan het rollen.
Zoals het in 1945 vaak volstond om overtuigd Vlaming en christen te zijn om vervolgd te worden, zo is christen-zijn alleen vandaag vaak al genoeg om op vele plaatsen in de wereld vermoord of tot slaaf gemaakt te worden. En was dat niet net de reden dat ’t Pallieterke 75 jaar geleden werd opgericht?
Het onrecht aankaarten dat onze mensen werd aangedaan!
Georganiseerd en vol overtuiging
Vandaag zijn het niet enkel maar katholieken of Vlaamsgezin- den die gevaar lopen, maar onze hele Westerse manier van leven.
De christenen in het Midden-Oos- ten en in Afrika vormen de voor- hoede in een strijd die ons allen aanbelangt en veel te lang bewust genegeerd werd. Aan dat bewust de andere kant opkijken, moet een einde komen.
Er werd beslist om binnen onze redactie een speciale kernploeg op te richten die zich de komende weken en maanden zal concentre- ren op dit onderwerp. Met Frans Crols, Jakob Kürüm, Jens De Rijc- ke (zie blz.13) en enkele anderen, hebben we in ieder geval al heel
wat kennis in huis. Jens De Rijcke is pas terug uit Egypte waar hij met verschillende vertegenwoor- digers van de Koptische kerk vraaggesprekken had. Daarover leest u de komende weken in ’t Pallieterke.
Kijk niet ook de andere kant op
Er is echter een maar. Journa- listen op stap sturen naar het bui- tenland - en laat duidelijk zijn dat dit geen vakantietripjes zijn – kost geld. Daarom dat ik wederom bij u, beste lezer, durf aankloppen.
Alleen met uw financiële steun kunnen we dit dossier grondig aanpakken. Uw gift zal integraal gebruikt worden om onze jour- nalisten op onderzoek uit te stu- ren en een netwerk op te zetten.
Bedoeling: feiten verzamelen en politici en media telkens opnieuw met de realiteit confronteren. Hen telkens opnieuw om een reactie vragen en zo de ogen te openen, en daardoor het vandalisme en geweld uiteindelijk te laten stop- pen.De christenen in het Mid- den-Oosten, in Afrika, in Azië en sinds kort ook in Europa rekenen op onze steun. Laat hen niet in de steek. Steun ons werk op reke- ningnummer BE82 4096 5194 9168 (KREDBEBB) van ’t Pallieterke met als mededeling “Stop christenver- volging”.
KARL VAN CAMP
Geplande artikels
Op SCEPTR is Jakob Kürüm sedert eind 2019 de vaste medewerker om te berichten over geweld tegen christenen. Jens De Rycke bezocht al eerder christenen in nood. In dit nummer sprak hij met christelijke Armeniërs die Syrië ontvlucht zijn. Hij werkt momenteel ook aan een reeks over de koptische christenen. Frans Crols heeft op zijn beurt een interview gepland met Kirche in Not (Kerk in Nood) over het thema.
Met uw steun doen we onverminderd verder.
Actueel
13 FEBRUARI 2020 3
Nooit neutraal
Mevrouw de uitschuifster,
Anuna De Wever was na een leuke lange reis terug in het land en had aangekondigd dat op vrijdag 7 februari opnieuw zou aangeknoopt worden met de klimaatspijbelacties van vorig schooljaar. De wereld moet immers dringend gered worden en de politici doen toch niets, zegt ze. Dat ze zelf liever in de hogere sferen van de groenen in het Europees parlement gaat
‘stage lopen’ in plaats van weer te gaan stude- ren en de acties aan te voeren, moet iedereen er maar bijnemen, ook al blijft ze beweren dat haar organisatie ‘Youth for Climate’ politiek neutraal was, is en zal zijn. We weten ondertus- sen wel beter en wat vorig jaar werd aange- toond, bijvoorbeeld in De Tijd, wordt vandaag bevestigd: Anuna en haar vertrouwelingen, waaronder haar Waals lief, zijn handpoppen van machtig groen-rood lobbywerk en linkse oppo- sitiebewegingen die vol agitprops zitten.
Vlaams minister Ben Weyts wist dat er weer zou betoogd worden en haastte zich om de scholen aan te manen strenger op te treden tegen onwettig afwezige spijbelaars. Met klare taal stelde hij dat scholen de ‘afwezigheid om persoonlijke redenen’ enkel en alleen kunnen inroepen in strikt uitzonderlijke en individuele gevallen en dat dus het zogenaamde klimaat- spijbelen daardoor dus nooit kan gedekt wor- den.En toen dacht gij zoals alle activistische link- sen dat gij alles moogt en dat alles wat gij zegt gepermitteerd is. Als fundamentalistische groe- ne schepen van Onderwijs in Eeklo riept gij op Facebook dan ook op om deel te nemen aan de spijbelactie van vorige week, met een fotootje van de heilige Anuna daaronder natuurlijk: “Ik roep alle scholen en leerkrachten op om mas- saal een uitstap te plannen naar Brussel op 7 februari rond het opkomen voor rechten van mens, dier en planeet. Ook wanneer een over- heid niets doet om die rechten te vrijwaren.”
Maar dat draaide even anders uit, want tal van mensen vonden een dergelijke actie van een schepen in functie onverantwoordelijk en on- toelaatbaar. De burgerlijke ongehoorzaamheid tegen elk gezag moest nu maar eens stoppen.
En bovendien moet een schepen het algemeen belang dienen en niet haar individueel en ideo- logisch activisme voorop plaatsen. Vorig jaar, voor de verkiezingen, durfden nog weinigen reageren op oproepen als de uwe, maar van- daag ligt dat anders. De rechtse verkiezings- overwinning heeft veel mensen weer weerbaar gemaakt en hen weer wat meer lef gegeven om tegen de politiek correcte autoritaire dwinge- landij in te gaan.
Erg geschrokken van het toch niet geringe protest tegen uw demarche, werdt gij plots erg bleek en trokt gij snel uw woorden weer in. “Ik roep zeker niet op om te spijbelen”, zo stelde gij met een tremolo in uw stem. “Leerkrachten kunnen er een klasactiviteit van maken als hun klas daarvoor kiest. Dat past perfect binnen de eindtermen, en dan hoeven de jongeren niet de stempel te krijgen van spijbelaar. Dat was mijn oproep op Facebook.” En gij kwaamt daar nog paniekerig en zelfs beschuldigend aan toevoegen dat uw boodschap fout werd geïn- terpreteerd. Geen van uw verontschuldigingen mocht baten, wat haast niemand geloofde nog
BRIEFJE AAN ISAURA CALSYN
JURGEN CEDER COLUMNIST
De Oscars
Het feest van de
hypocrisie
Vorige week overleed acteur Kirk Douglas, met zijn 103 jaren de laat- ste reus van het oude Hollywood. Zondag, op de uitreiking van de Os- cars, kreeg hij terecht een laatste eerbetoon van Tom Hanks. De rest van het Oscarfeest werd helaas ontsierd door de vele politieke toe- spraakjes van de sterren van het huidige Hollywood, die hun geprivi- legieerd verblijf in een ivoren toren, ver van de werkelijkheid van de gewone mensen, geen bezwaar vinden om de rest van wereld de les te spellen.
De winnaar van de prijs van beste acteur, Joaquin Phoenix, toonde zich de meest radicale van de avond. Hij is zo bezorgd over alles en iedereen dat hij er niet in slaagde om één poli- tiek voorkeurthema te kiezen en dan maar de hele progressieve agenda af- werkte: genderongelijkheid, racisme, dierenrechten, milieubescherming...
Hij was de transgenderproblematiek vergeten.
Polanski en Weinstein
Natalie Portman protesteerde op haar eigen manier tegen wat zij als de tweederangs behandeling van vrou- wen in het filmwereldje beschouwt.
Ze droeg een jurk met daarin de na- men genaaid van vrouwelijke regis- seurs die volgens haar ten onrechte niet waren genomineerd voor een Oscar. Tiens, is dit dezelfde Natalie Portman die ook een petitie tekende tot eerherstel van Roman Polanksi, de regisseur die schuldig pleitte aan de verkrachting van een dertienja- rig meisje en daarna de klauwen het Amerikaanse gerecht ontvluchtte?
Is dit trouwens ook niet dezelfde Portman die in 2018 weigerde een prijs te ontvangen in haar geboorte- land Israël omwille van het beleid van Netanyahu, maar wel gastvedette was op een filmfestival in communistisch China, waar op dat moment onder andere Nobelprijswinnaar Liu Xiao- bo achter de tralies zat? Och, in de bijzondere biotoop van de filmwereld valt enkel een kniesoor over dat soort details.
Op geen enkel terrein is de schijn- heiligheid van Hollywood zo mani- fest als inzake het MeToo-fenomeen.
Deze beweging krijgt uitermate veel publieke steunbetuigingen van zowel mannen en vrouwen in de filmwereld.
Maar dezelfde filmwereld gaf wel 81 (!) Oscars en 341 Oscarnominaties aan films geproduceerd door Harvey Weinstein, terwijl iedereen daar al meer dan twintig jaar wist welke zijn aard was en wat hij deed met jonge, ambitieuze actrices. Gwyneth Paltrow werd al in 1996 door de filmbaas met losse handjes belaagd. Ze vertelde het ook aan haar toenmalige vriend- je, Brad Pitt. Beiden bleven, net als vele anderen die wisten wat er aan de gang was, gewoon verder met Wein- stein werken.
Jets met jurken
Uiteraard kon de klimaatverande- ring niet ontbreken op de Oscarnacht.
Een filmpje met een toespraak van Greta Thunberg werd aangevuld met vele uitingen van bezorgdheid over het klimaat uit de mond van acteurs die zich eerst met een privéjet hadden la-
ten overbrengen naar Los Ange-
les en daarna de 500 meter van hun hotel naar het eve- nement in een grote limousine h a d -
den afgelegd. Sommige dames droe- gen haute couture-jurken die door de kleine jets van firma 365 Aviation spe- ciaal waren aangevlogen, begeleid door specialistes van het modehuis, die er moeten voor zorgen dat alles perfect zit. Ook als je zanikt over het klimaat, wil je er uiteraard nog goed uitzien.
De Oscar voor de beste film ging uiteindelijk naar “Parasite”, een ko- mische film die de draak steekt met het kapitalistische systeem en de so- ciale ongelijkheid in Zuid-Korea (u weet wel, het buurland van het uiterst gelijke Noord-Korea). Hollywood is altijd heel sterk geweest in het com- bineren van obscene rijkdom en een luxueuze levensstijl voor zijn sterren en bazen met de pretentie van soci- ale bewogenheid. De prijs voor de beste documentaire ging naar een andere sociaal geïnspireerde prent,
“American factory”, een film gespon- sord door Barack en Michelle Oba- ma. “Unite, workers of the world!”, zo besloot regisseur Julia Reichert haar aanvaardingsspeech, in een merk- waardige echo van de laatste regel van het Communistisch Manifest van Marx en Engels.
Gervais op de Globes
Hollywood is steeds meer een bub- bel, een kleine wereld van schijn, pretentie en hypocriete normen. De uitreiking van de filmprijzen, de Os- cars, is een curieus toneel dat steeds verder staat van de wereld daarbui- ten. De kijkcijfers bijvoorbeeld zijn al gezakt naar minder dan de helft van twintig jaar geleden. Eén van de re- denen, zo blijkt uit onderzoek is de ergernis van de kijkers over de ze- denpreken op het podium vanwege geprivilegieerde mensen die nooit hebben gewerkt, nauwelijks hebben gestudeerd en weinig weten van de buitenwereld.
De politieke opvattingen die er gel- den, met opvallend weinig dissiden- tie, zijn marginaal en wereldvreemd.
Hoe meer de politieke boodschap- pen de Oscaruitreikingen beheersen, hoe minder impact ze hebben. Niets toont beter de irrelevantie aan van de militante toespraken met Oscar in de hand, zoals die van Joachim Phoenix, dan de verkiezing van Trump, die nochtans de voltallige Hollywood-gil- de tegen zich had gekregen. Er mag vermoed worden dat er zelfs een om- gekeerd effect was.
Iemand die perfect de dwaasheid en de aanstellerij van Hollywood heeft begrepen, is de Britse komiek Ricky Gervais. Bij de uitreiking van de Golden Globes, een concurrent van de Oscars, maakte hij van zijn spreek- tijd gebruik om zijn collega’s op hun plaats te zetten: “Als jullie vanavond een prijs winnen, gebruik dit dan niet als een platform om politieke spee- ches te houden, oké? Jullie zijn slecht geplaatst om het publiek de les te le- zen over om het even wat. De mees- ten van jullie hebben minder lang op school gezeten dan Greta Thunberg.
Als je wint, kom dan gewoon op het podium, aanvaard de prijs, dank uw manager, dank uw God en trap het dan weer af.” Gervais wordt volgend jaar niet meer gevraagd.
LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE
WWW.MAESKOFFIE.BE
MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
wat gij zegde. Uw burgemeester moest u zelfs tot de orde ropen en aanmanen tot meer voor- zichtigheid, maar ook minister Weyts deed dat.
Hij vond uw oproep “totaal onverantwoord” en voegde er nog aan toe: “Zo iemand is enkel be- zig met politiek eigenbelang, niet met het be- lang van jongeren.” En nog: “Om hun mening te uiten hebben scholieren vakantiedagen ge- noeg. Spijbelen blijft spijbelen, het maakt niet uit om welke reden. Met spijbelen doe je het klimaat trouwens geen plezier, met leren over het klimaat wél. Ik ken een hele goeie plaats om te leren: de school.”
Nadien reageerde gij nog in Het Laatste Nieuws en kwam de aap uit de mouw, want gij wilde alsnog en tegen beter weten in uw gelijk halen: “Staking dient om rechten af te dwin- gen, het is geen vrijetijdshobby. Het feit dat ik een openbaar ambt heb, geeft me de wind van voren. Dat is dan maar zo. Ik zal elke jongere steunen die opkomt voor zijn of haar mening.
Dat heeft niets te maken met propaganda.”
Wel-wel, kijk eens aan… Ik vind die laatste twee zinnetjes wel erg bijzonder. Want gaat gij ook jongeren met een eigen mening steunen die - ik zeg maar wat - vinden dat de immigra- tie van asielzoekers nu wel aan zijn limieten zit en vinden dat ‘de politiek’ daar nu maar paal en perk aan moet stellen? Of die vinden dat het politieke activisme van groen-rode leraars moet stoppen op de scholen? Of die vinden dat het openhouden van de kerncentrales door hun neutrale CO2-uitstoot beter is voor het milieu?
Of… Ik vrees dat gij wel snel een middel zult vinden om met twee maten en twee gewichten te meten, waaruit zal blijken dat wat gij doet wél álles te maken heeft met propaganda. Gij kunt en wilt gewoonweg niet neutraal zijn, net zoals uw partijpolitieke kleurgenote Anuna dat ook niet kan en wil zijn. Uw activistisch ballonnetje is doorprikt, mevrouw de schepen; wat gij ook nog komt vertellen.
Democratie bedreigd
Vorige week dinsdag vergaderde in de Ka- mer een ‘werkgroep tabak’ teneinde een aan- tal initiatieven in kaart te brengen tegen het gebruik van tabak en ook om te onderzoeken welke wetgevende mogelijkheden er zijn om tabak nog meer te bannen uit de samenleving.
De werkgroep staat onder leiding van ‘madame Fonck’ van de cdH, zeg maar de Waalse huma- nisten (vroeger de christendemocraten van de PSC). Vertegenwoordigers van de ‘democrati- sche’ partijen waren daartoe uitgenodigd, de communistische PVDA’ster Sofie Merckx in- begrepen. Het Vlaams Belang niet dus… Maar deze partij was in de wandelgangen toch te weten gekomen dat die vergadering zou plaats- vinden en Dominiek Sneppe was er dan ook prompt naartoe gegaan. En dat was niet in goe- de aarde gevallen… Maar haar buitengeklopt hebben ze net niet gedaan…
Opgedrongen
De dag nadien stuurde Cathérine Fonck een e-bericht naar alle partijen dat er op 11 febru- ari - eergisteren dus - een nieuwe vergadering zou plaatsvinden van de werkgroep. Maar om- dat “un membre du Vlaams Belang s’est imposé à notre réunion de ce mardi alors que nous ne l’avions pas invité” (omdat een lid van het Vlaams Belang zich had opgedrongen in onze vergadering, ook al was dat niet uitgenodigd), zal de vergadering zoals gepland plaatsvin- den, maar zal er ‘ad hoc’ (op het moment zelf) een locatie meegedeeld worden. Dit om te vermijden dat er alsnog een VB’er zou komen opdagen. Zo gaat dat tegenwoordig in de de- mocratische rechtsstaat België en zijn ‘huis van de democratie’. Het moet nu toch niet gekker worden… Wanneer u dit leest, heeft de verga- dering al plaatsgevonden. We houden u volgen- de week op de hoogte of Dominiek Sneppe er weerom in zal geslaagd zijn ‘binnen te dringen’
bij de ‘democraten’…
Allahoe Akbar!
Men kan van Dries Van Langenhove (VB) zeggen wat men wil, maar dat die man lef voor honderdduizend man heeft, zal toch iedereen moeten toegeven. Haast elke week stelt hij vra- gen in de plenaire vergadering - meestal aan Maggie De Block - over asielzoekers en im- migratiezaken. Hij doet dat altijd keurig in het pak met een verve en een ongedwongenheid die aanstekelijk zijn. Zo ook vorige donderdag, toen hij minister-opdrachthouder Geens van Justitie een vraag kwam stellen over de aan- pak van het radicale salafisme in België. Hij schrikte meteen de vergadering op door “Alla- hoe Akbar!” te roepen, maar er meteen bij te zeggen: “Collega’s, maak u geen zorgen. Vóór de groenen of de socialisten mij een lidkaart komen aanbieden, ik heb mij niet bekeerd tot de islam.” Wat een geweldige openings-voltref- fer. Van Langenhove maakte spel van die leuze die in Brussel op grote affiches hangt, niet ter preventie van nieuwe islamitische terreuraan- slagen, maar wel ter preventie van het feit dat mensen “Allahoe akbar” zouden associëren met terroristische aanslagen… Het betekent gewoon ‘God is groot’ en is een religieuze ui- ting, waar men verder niets achter moet zoeken en waarvoor men al zeker niet in paniek moet slaan. Dat diezelfde leuze ook werd geroepen door de 6000 islamieten die vorige week al biddend een straat bezetten in Molenbeek om een overleden salafistische haatprediker te herdenken, was de Brusselse preventiedienst klaarblijkelijk ontgaan. Van Langenhove vroeg of dat zomaar allemaal kan. Het antwoord van Geens was voorspelbaar: “We doen ons best om elk vorm van extremisme, welke zou kunnen ontaarden, zo nauwlettend mogelijk op te vol- gen.” Van Langenhove repliceerde met voorle- zing van een citaat uit een boek van Hind Fraihi, een jonge Marokkaanse journaliste die reeds in 2005 enkele maanden undercover ging in Molenbeek en waarop Geens natuurlijk niets terug had: “Ik stel vast dat veel Brusselse mos-
Actueel 13 FEBRUARI 2020
4
lims geen enkele wil tot integratie vertonen.
Ze zien de Belgen als ongelovigen en hebben geen enkele affectie met ons land. Molenbeek beschouwen ze zelfs niet meer als België, maar als moslimenclave waar zij de plak zwaaien, als een islamstaat waar Belgen niet langer welkom zijn. Molenbeek is een echte moslimstaat. Er is daar maar één weg, maar één chef en dat is Al- lah. Al de rest moet wijken. De overheid heeft in hun ogen geen enkel gezag meer.”
Nieuwe horizon
Yoleen Van Camp (N-VA) sprong tijdens de vorige legislatuur in het oog met haar parle- mentaire initiatieven inzake volksgezondheid.
Ze werd een dossiervreetster en vooral Maggie De Block moest geregeld uit haar pijp komen.
De jongste tijd lijkt ze haar horizon verlegd te hebben en trekt ze vaak samen op met Theo Francken om allerhande wetsvoorstellen in te dienen die met migratie te maken hebben. Zo namen ze vorige week nog het initiatief om een regeling te voorzien die de migratiedruk moet doen afnemen door een stop in te voeren voor gezinshereniging voor mensen met een tijdelijk statuut. 50.000 gezinsherenigingen per jaar is erg veel en de limieten lijken daar nu toch wel bereikt, zo vinden zij. Zij maken zich bovendien ook sterk dat de inperking van de gezinshereni- gingen ook op tafel moet liggen bij eventuele regeringsonderhandelingen.
Staatsman op missie
Op wiens kosten is niet duidelijk en met welk al dan niet vervuilend vervoersmiddel hij er geraakt is ook niet, maar de grote groene staatsman uit Oostende en Kamerlid Wouter De Vriendt is neergestreken in Zagreb, Kroatië. Hij zou er naar eigen zeggen samen met andere groene parlementsleden willen onderzoeken of er inderdaad in deze EU-lidstaat ‘pushbacks’
van vluchtelingen zijn en een voldoende men- selijke behandeling. Vreemd dat hij uitgere- kend op vrijdag 7 februari - de ‘Schrijf ze VRIJ- dag’ van Amnesty International - Zagreb uitkoos en niet bijvoorbeeld Madrid of Barcelona of Constantinopel, excuseer: Istanboel natuurlijk, om daar bij NAVO-bondgenoten de vrijlating van politieke gevangenen en een voldoende menselijke behandeling te gaan bepleiten. Hoe zit het Wouter, ga je een hoorzitting in de Kamer vragen om over je ervaringen te komen zeuren?
Op een zelfgemaakt filmpje voor Twitter stuur- de het Kamerlid zijn ‘missie’ de wereld rond.
Rare jongens en meisjes…
Dat is toch wel het minste dat je kan zeggen van de communistische troepen die in de par- lementen zijn neergestreken. Ze vallen op door hun wereldvreemdheid, hun permanent be- lerend vingertje en hun verontwaardiging als de ‘fascisten van rechts en extreemrechts’ iets zeggen of verdedigen. Maar het strafste is dat ze zo doordrongen zijn van hun eigen gelijk dat ze eigenlijk helemaal niet luisteren naar wat anderen te vertellen hebben. Zo dienen ze vra- gen in om ministers te ondervragen, maar het antwoord interesseert hen geen moer, want ze weten op voorhand al hoe ze de minister gaan (proberen) neersabelen in hun repliek. Dat bewezen ze ‘en stoemelings’ toen een zekere Greet Daems van de PVDA/PTB in de Kamer via het nieuwe computersysteem een vraag indien- de voor minister Marghem over CO2-uitstoot en het ETS-systeem. En zonder de vraag na te lezen, stuurde deze pasionaria meteen haar re- pliek mee, die ze eigenlijk nadien zou moeten geven. Een ijverige medewerker-agitprop had dat al allemaal netjes op papier gezet. De mi- nister wist meteen aan welk communistisch ge- dram ze zich nadien te verwachten had. Ja, zo’n vragen worden als ze ingediend zijn dan naar alle fracties gestuurd… En natuurlijk was er een Vlaams-nationalistisch politicus die dat even op onze redactie deed binnenwaaien… Lachen, gieren, brullen natuurlijk… Door de mand val- len, noemen ze dat. En wacht nu voor de overij- verige medewerker de goelag of een herop- voedingskamp? Of voor Greet Daems zelf?
Laten we nog even kort de historiek van Unia schetsen. In 1993 werd het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding opgericht.
In 2011 werd dat Centrum gelast met de bevordering en de opvolging van het VN-verdrag inzake de Rechten van Personen met een Handicap. Op 12 juni 2013 werd een samenwerkingsakkoord gesloten tussen de federale overheid, de gewesten en de gemeenschappen met het oog op de oprichting van het Interfederaal Centrum voor Gelijke Kansen en Bestrijding van Discrimina- tie en Racisme. In 2018 werd Unia geac- crediteerd als nationale mensenrech- teninstelling type B bij de Verenigde Naties.
Vlaanderen
Vlaanderen heeft onlangs beslist zich terug te trekken uit het samen- werkingsakkoord. Het betreft volgens Unia “een politieke en ideologische beslissing die niet is gebaseerd op een onderzoek of een audit”. Door deze beslissing zal Unia 10 procent van haar inkomsten derven (ongeveer 800.000 euro). Het samenwerkingsakkoord be- paalt dat elke partij na een periode van telkens drie jaar uit het akkoord kan stappen. Hoe dan ook zal deze stap, overeenkomstig het samenwerkings- akkoord, pas in 2023 daadwerkelijk worden gezet. De recentste termijn liep
Unia vraagt meer geld en personeel
De aanval is vaak de beste verdediging. Dat moeten ze ook bij Unia gedacht hebben. Tijdens de hoorzitting in de Kamer op 5 februari lan- ceerden Els Keytsman en Patrick Charlier, codirecteurs van de instel- ling, immers de dringende vraag om meer geld en meer personeels- leden voor hun instelling.
UIT DE WETSTRAAT
Geflankeerd door de onvermijdelijke Anuna De Wever kreeg Jada Kennedy, een van de nieuwe woordvoersters - het moeten klaarblijkelijk allemaal meisjes zijn -, een praatpeer van VTM onder de neus geduwd. En dat was niet zo eenvoudig als de nieu- we spreekbuis had gedacht of gehoopt. Zelfs na een eenvoudige vraag raakte ze de draad helemaal kwijt, tot ze zelfs moest afhaken… Pijnlijk. Men vroeg haar te rea- geren op minister Ben Weyts die ingaat tegen het klimaatspijbelen. “Het is gewoon absurd”, antwoordde ze. “Allez, leerlingen worden letterlijk afgedreigd om, … met harde ‘sangsjies’, sanc-ties. En dit kan nie. Allez, komaan, wij zitten letterlijk te vech- ten voor onze toekomst… Hij zegt dat hij en de andere beleidsmakers hun ogen niet meer kunnen toedoen voor de klimaatspijbelaars. Allez, komaan, dit gaat gewoonweg niet, want… Mijn excuses… Ja sorry…” En toen ging het licht uit, waarna er snel werd overgeschakeld naar Anuna, wier blik boekdelen sprak… Een beetje mediatraining is klaarblijkelijk niet te versmaden. Of gewoon naar school gaan en actief participeren aan bij voorkeur de lessen Nederlands zou ook al zeker soelaas kunnen brengen.
“Mijn excuses…
Ja, sorry…”
Citaat van de week > Jada Kennedy (YFC)
immers op 15 september 2019 af, waar- door Vlaanderen dus nog drie jaar ge- bonden is door dat akkoord.
Negen extra personeelsleden nodig
De forse stijging van het aantal dos- siers (vooral moslims die klagen, nvdr.) plaatst de Unia-medewerkers voor een grote uitdaging, aangezien de midde- len niet dienovereenkomstig toenemen.
Unia heeft volgens de codirecteurs min- stens 9 voltijds equivalenten (VTE) ex- tra nodig. Keytsman pleit voor een ver- hoging van de budgettaire middelen van Unia, niet alleen omdat het aantal te behandelen dossiers is toegenomen, maar ook omdat Unia door diverse in- stanties met nieuwe taken is belast. Ze wijst erop dat de budgettaire middelen volgens het samenwerkingsakkoord moeten zijn afgestemd op de nieuwe taken.
Van de negen voltijds equivalenten zouden er vijf worden gefinancierd door de Federale Staat, twee door het Waals Gewest, één door het Brussels Hoofdstedelijk Gewest en één door de Fédération Wallonie-Bruxelles. Vlaan- deren hoeft gelukkig geen extra geld meer op tafel te leggen voor Unia.
Scriptie
Darya Safai (N-VA) had een uitste- kend punt tijdens de vergadering. Ze betreurt dat Unia in 2018 de promotor is geweest van een scriptie over “de in- vloed van het hoofddoekenverbod op adolescente moslima’s” (Kawtar Bakir, bachelorproef, te vinden in de scrip- tiebank). Volgens het Kamerlid was dat proefschrift niet representatief en niet wetenschappelijk onderbouwd. Er stond niets in over sociale druk en over de theologische aspecten.
Keytsman bevestigt dat Unia die stu- dente heeft begeleid bij haar scrip- tie. “Unia begeleidt vaker studenten, de conclusies in hun scriptie zijn niet noodzakelijk het standpunt van Unia.”
De opmerking van Safai was zeker een voltreffer. Heeft Unia dus meer perso- neelsleden nodig om subjectieve eind- werken van moslima’s te begeleiden?
THIERRY DEBELS EEN BOZE ELS KEYTSMAN
IN 2019 (TWITTER)
Actueel
13 FEBRUARI 2020 5
VLAAMS PARLEMENT
Inburgeringsagentschap
Vlaanderen beschikt over heel wat instel- lingen en anders dan men in zulk een top- regio zou verwachten, functioneren die niet allemaal even vlotjes. Zo is er het Agentschap Integratie en Inburgering dat zich, zoals de naam doet vermoeden, onledig houdt met het inburgeren van ‘nieuwkomers’. Het rom- melde daar al langer, wat nu wordt bevestigd door een vernietigend rapport van het Re- kenhof.
Dat ‘ingeburger’ is natuurlijk een delicaat onderwerp en er kwam dus een nogal bit- sig debat van. Hannelore Goeman (sp.a) en An Moerenhout (Groen) schoten vooral op de N-VA, die het Agentschap volkomen had gekoloniseerd en er een grote puinhoop van had gemaakt. Nadia Sminate (N-VA) zag dat helemaal anders. Het Agentschap, een sa- menraapsel van twintig zeer diverse vzw’s, stond nog maar in de kinderschoenen toen het eengemaakt onder Vlaamse vleugels kwam en moest al meteen de grote asielcrisis van 2015 opvangen. Naar omstandigheden is er eigenlijk goed gewerkt, maar het ding kan nu pas op kruissnelheid komen en de werking zal zienderogen verbeteren en er zal allerlei prachtigs worden ‘uitgerold’.
Cijfers en hysterie
Het (wellicht enige) voordeel van debatten over dit thema is dat zijdelings wat cijfertjes kunnen worden gesprokkeld die veelzeggen- der zijn dan het politieke geblaas. We ontha- len hier per jaar twintig- tot vijfentwintigdui- zend mensen (elk jaar een provinciestadje erbij dus), van wie 15 procent vluchtelingen en 45 procent uit familiale migratie. Een op acht inwoners heeft intussen niet-Europese wortels en bij de Vlaamse kindjes loopt dat zelfs op tot 37 procent. Nog interessanter is dat, dixit minister Somers, onder de mensen die aan het inburgeren zijn zich vijf procent analfabeten en twintig procent ‘traagleren- den’ bevinden. Wat meteen het klassiek-idiote riedeltje van zijn Open Vld-partijgenoot Tom
Ongena over migranten die onze sociale ze- kerheid en onze arbeidsmarkt komen redden in een bijzonder perspectief plaatste.
Gefundenes Fressen uiteraard voor het Vlaams Belang, dat wel losgeslagen leek. De anders zo beschaafde Chris Janssens sneer- de “hysterica” in plaats van “historica” naar Goeman, die daarop prompt diens gelijk aantoonde door te gewagen van typische, lage extreemrechtse vrouwenhaat. Sam Van Rooy zag overal woekerende islamisering en sprak in dat verband zelfs over “moslimtuig”.
Afgezien van dit minder fijnbesnaarde had het VB wel een punt, namelijk dat niet de Vla- ming zich aan de diversiteit moet aanpassen en dat het hele inburgergedoe wel heel veel geld verslindt en de efficiëntie daarvan vra- gen oproept.
Minister van Samenleving, Inburgering en nog wat Somers verdenken wij al langer van overmatig gebruik van pretkruiden, in ieder geval vertoont hij een macaber optimisme.
Zeker, er was een en ander fout gelopen bij het inburgeringsagentschap, maar dat was nu uit, want hij was doende het spul door te lichten. En zeker moet er verbetering zijn en nog geen beetje ook, want een inburge- ringsbeleid wordt nu op poten gezet dat voor de hele wereld een voorbeeld zal zijn. Door onder meer digitalisering, innovatie en baan- brekende projecten zullen spoedig nieuwko- mers in recordtempo Nederlands leren en op de arbeidsmarkt kunnen worden ingescha- keld. Ook de idealen van man-vrouwgelijk- waardigheid en genderdiversiteit zullen ten volle aan de nieuwe Vlaming worden Diets gemaakt door het herrezen, performante Agentschap. Van de vers ingetredenen wordt een inspanning verwacht, maar daarbij zullen ze optimale ondersteuning krijgen. En uitein- delijk gloort de dag dat we allen samen de
‘Vlaamse gemeenschap’ vormen die tegelijk Vlaamser dan Vlaams en diverser dan divers zal zijn. En het lam zal samen weiden met de (Vlaamse) leeuw. Intussen wachten we maar af hoe Somers zijn Agentschap gaat opscho- nen.
Al twintig jaar discriminatie in de gezondheidszorg
Het wordt nog pingelen over de kloof tussen Vlamingen en Franstaligen als het gaat over de gezondheidsverstrekking van de toekomst. De Franse Gemeen- schap, ondanks haar oververtegenwoordiging van 30 procent in vergelijking met de Vlaamse, is niet geneigd om de instroom van toekomstige artsen op een slui- tende wijze te beperken.
Er zijn zo van die dossiers die in de marge van het communautaire debat blijven hangen.
Neem nu de gezondheidszorg en in het bij- zonder het debat over het aantal huisartsen en specialisten. Professor Eric Ponette had het er al vaker over in Periodiek, het tijdschrift van het Vlaams Artsenverbond, waarin hij aan- dacht blijft vragen voor de scheef gegroeide artsendensiteit tussen gewesten en gemeen- schappen.
Het gaat vooral over aantallen huisartsen en specialisten. Daarover bestaan cijfers per ge- west en per gemeenschap. Die cijfers dateren van 2016, maar er is geen reden om ervan uit te gaan dat daar nu de jongste drie jaar veran- dering in zou gekomen zijn. Integendeel.
Huisartsen en specialisten
Uit de officiëel cijfers blijkt dat er in de Vlaamse gemeenschap 7.020 huisartsen actief waren in de gezondheidszorg (10,4 per 10.000 inwoners), tegenover 5.335 in de Franse Ge- meenschap (11,7 per 10.000 inwoners). Het verschil lijkt hier nog beperkt, al is dat rela- tief. Wordt de densiteit voor huisartsen in de Vlaamse Gemeenschap gelijkgesteld aan 100, dan zien we dat die in de Franse Gemeen- schap oploopt tot 113.
Diezelfde oefening kan worden herhaald voor de specialisten. Daar is het verschil méér dan opvallend. Tegenover 10.061 specialisten actief in de gezondheidszorg in de Vlaamse Gemeenschap (14,9 per 10.000 inwoners), staan er niet minder dan 9.712 in de Franse Gemeenschap (21,3 per 10.000 inwoners).
Wordt de densiteit voor specialisten in de Vlaamse Gemeenschap gelijkgesteld aan 100, dan zien we dat die in de Franse Gemeen- schap oploopt tot 143. Voor de totaliteit van huisartsen en specialisten vanzelfsprekend een gelijkaardig beeld. De densiteit van de totale groep is in de Franse Gemeenschap 30 procent hoger dan in de Vlaamse Gemeen- schap.
Besluiten
Het voordeel van de berekening van de
artsendensiteit per Gemeenschap is dat die het best aansluit bij de cijfers die gehan- teerd worden bij de berekeningen van de contingentering, die eveneens op de taalrol gebaseerd zijn. Ponette trekt uit de cijfers ook conclusies over de algemene taalsitua- tie. Ondanks het overwicht in de Belgische bevolking van 60 procent Nederlandstaligen t.o.v. 40 procent Franstaligen, is er in België een belangrijke oververtegenwoordiging van 30 procent Franstalige artsen t.o.v. de Neder- landstalige artsen.
“Die Franstalige oververtegenwoordiging contrasteert sterk met de onwil van de Franse Gemeenschap om de instroom van toekom- stige artsen op een sluitende wijze te beper- ken”, aldus Ponette.
Bevoegheidsverschuiving
Ponette verbindt ook politieke conclusies aan zijn vaststellingen: “Het ganse gezond- heidsbeleid, met inbegrip van de normering, de uitvoering en de financiering, moet - zoals reeds bepaald in de resoluties van het Vlaams Parlement van 3 maart 1999 – dringend een bevoegdheid worden van de Vlaamse en Franse Gemeenschap. Dat geldt ook voor de bevoegdheid voor toegang tot het beroep van arts.” Tot zover Ponette.
En nu?
Minister van Sociale Zaken Maggie De Block (Open Vld) zorgde eind januari 2019 voor hoogspanning door aan te kondigen dat ze zonder efficiënte filter geen Riziv-nummers meer zou vrijmaken voor overtollige Fransta- lige geneeskundestudenten.
Toch vroeg ze een jaar geleden de FOD Volksgezondheid een nieuw protocol van con- tingentering uit te werken dat rekening zou houden met de realiteit in Wallonië en Brus- sel. Op Waalse banken werd nog maar eens herhaald dat daar “meerdere gemeenten met een tekort aan artsen kampen”. Waals minis- ter van Volksgezondheid Alda Greoli (cdH) en Minister van het Franstalige Hoger Onderwijs Jean-Claude Marcourt (PS), verantwoordelijk
voor de artsenopleiding in de Franse ge- meenschap, zeiden te hopen op “respect voor de studenten in opleiding en voor de kwaliteit van de gezondheidszorg”.
Naar de rechter
In het najaar 2019 werd het oventje van de gezondheidszorg opnieuw opengetrokken.
286 studenten die slaagden voor het toela- tingsexamen arts mochten niet beginnen aan hun studies omdat Vlaanderen zich netjes houdt aan de federale quota (contingente- ring). In Wallonië trekken ze zich van die quo- ta niets aan. In de Franse Gemeenschap mo- gen álle geslaagden – quota of niet - beginnen aan de opleiding.
Felix De Crem was een van de ongelukki- gen die vorige zomer wel slaagde in de toe- latingsproef maar niet mocht beginnen. Zijn vader Karel, de broer van Pieter De Crem, stapte naar de rechtbank “omdat het systeem niet eerlijk is”.
In De Specialist (26 nov.) vraagt Karel De Crem een decreetswijziging waarbij alle geslaagden van 2019 mogen starten en de Vlaamse student zijn gelijke ‘faire’ kansen krijgt. Het quotum voor Vlaanderen moet niet gewijzigd worden, dus géén extra Riziv-num- mers. Maar het Vlaams Parlement zou het vastgelegde federale quotum voor 2020 voor Vlaanderen éénmalig kunnen verhogen. Iets was Wallonië al jaren eenzijdig doet en zonder de minste contestatie, zelfs “met hulp van de federale overheid”, aldus De Crem.
Vlaanderen gaat zich ook niet meer aan
die federale quota houden, zegt minister van Onderwijs Ben Weyts (N-VA). “We gaan een eigen commissie de nood aan artsen in kaart laten brengen”, zegt hij. “Het kan niet dat wij in Vlaanderen de enigen zijn die braaf de re- gels volgen.” (Gazet van Antwerpen, 13 no- vember).
Federaal Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open Vld), reageerde warm en koud. Ze gaf toe dat er ‘bijsturing’ no- dig is om het teveel aan Franstalige studenten in te dijken. Maar… de quota in Vlaanderen nu ook (eenmalig?) loslaten, vond ze niet ok omdat bij stijgende aantallen de omkadering onvoldoende zou zijn en omdat meer afgestu- deerden geen werk zouden vinden. Een eigen Vlaamse Commissie oprichten was voor haar dan weer ‘verspilling’. “Dat wordt een aan- dachtspunt bij de vorming van de volgende federale regering”, voegde ze daaraan toe.
Voortgaand op uitspraken van de Waalse en francofone politici wijst niets erop dat ze hun politiek in 2020 zullen veranderen.
Quid CD&V? De volgende regering, als die er al zou komen, kan geen staatshervorming doorvoeren, maar CD&V eiste wel dat er al nieuwe communautaire stappen zouden wor- den voorbereid, zodat er tegen 2024 al een blauwdruk klaarligt om oplossingen uit te werken, onder meer voor concrete dossiers zoals de geluidsnormen in Brussel en de con- tingentering van artsen.
Als de Vlamingen van één ziekte niet te ge- nezen zijn, is het dan niet hun naïviteit?
ANJA PIETERS
Vlamingen benadeeld bij Infrabel
Uit recente cijfers die de minister aan Roggeman bezorgde, blijkt dat bij de NMBS de taalverhouding van de werknemers nog het dichtst de reële taalsituatie (56/44) be- nadert. Bij de NMBS staat 54 procent van de meer dan 18.000 medewerkers op de Nederlandse taalrol. Bij de veel minder be- mande HR Rail (700 werknemers) is dat nog 51 procent, bij Infrabel maar 48 procent van de meer dan 10.000 medewerkers. Dat is de situatie op 1 januari 2020.
Wanneer we de verdeling per taalrol zouden baseren op de ‘moedertaal’ van de totale populatie, zou dit percentage moeten stijgen naar 56 procent, ofwel een volle 8 procent meer dan vandaag het geval is bij Infrabel.
Scheefgroei
Tot daar de recente cijfers. Valt daar iets aan te doen? “Het laatste koninklijk besluit tot vaststelling van de taalkaders van de NMBS dateert uit 1993. Datzelfde besluit werd echter op 15 maart 1999 vernietigd door een arrest van de Raad van State, waarna geen nieuw besluit volgde”, aldus Roggeman. “Hierdoor opereren de spoor- bedrijven ondertussen reeds 21 jaar zonder wettelijk verplicht taalkader en is er dus geen maatstaf voor de aanwervingen.”
Roggeman wijst nog op iets anders: “De scheefgroei krijgt nog een extra dimensie als we rekening houden met de taalverhou- dingen bij de reizigers. Meer dan 60 procent
van de treinreizigers zijn Vlamingen.”
Volgens Roggeman is de situatie bij Infra- bel geen geïsoleerd geval. “Inbreuken van overheidsbedrijven op de taalwetgeving zijn schering en inslag. Dat blijkt klaar en duidelijk uit de verslaggeving van de Vas- te Commissie voor Taaltoezicht. Ook Bpost, Proximus en NMBS hebben geen wettelijk vereist taalkader… De VCT klaagt dit al ja- ren aan, zonder gevolg.”
VCT
De Vaste Commissie voor Taaltoezicht (VCT, paritair samengesteld) sprak in haar vorig jaarverslag over “een ernstige in- breuk op de taalwetgeving” en klaagde het ontbreken van een wettelijk verplicht taal- kader aan. “De balans, wat de naleving van de taalkaders betreft, is niet erg positief”, lezen we. “Derhalve zal de VCT ten aanzien van de instellingen die reeds geruime tijd niet meer over een geldig taalkader be- schikken, een ‘bijzonder optreden’ organi- seren. Dit optreden kan in zoverre vereist is, resulteren in een aanhangig maken van de aangelegenheid bij de Raad van State”.
De N-VA gaat nu een wetsvoorstel indie- nen om de afdwingbaarheid van de taalwet- geving te versterken. Overheidsbedrijven die de wet op talen in bestuurszaken over- treden, kunnen volgens het wetsvoorstel daarvoor financiële sancties opgelegd krij- gen. Wordt vervolgd.
A.P.
Het taalevenwicht binnen Infrabel is uit balans. 21 jaar na de vernietiging van de taalkaders bij de spoorbedrijven wordt er overwegend Franstalig personeel aangeworven. “De taalwetgeving wordt al jaren met de voeten getreden. Dit is illegaal”, zegt Kamerlid Tomas Roggeman (N-VA), die een wetsvoorstel neerlegt om de naleving van de taalwetgeving bij overheidsbe- drijven afdwingbaar te maken.
ZO BELEEFDE LAKEN STORM CIARA...
Anti-Brusselse krachten
Kras hoe sommigen het vrij unieke samenlevingsmodel van Brussel trachten te ondergraven, na Dubai de meest diverse stad ter wereld.
Een plaats ook waar de traditionele liberale waarden als nergens an- der floreren. Voor sommigen is het onderuit halen van deze modelstad zelfs een bron van inkomsten. Eng, heel eng.
Je zou als pendelaar die het Centraal Sta- tion buiten loopt voor minder over je eigen voeten struikelen. Een affiche met als op- schrift “Allahu Akbar” (AA) trekt de aan- dacht. Iets dat, voor zover u nog niet mee was, volgens het meisje op de poster ge- woon betekent dat God groot is. Begrijp: het is een haast devote uitspraak, wars van radi- calisme, laat staan dat er enig verband zou bestaan met - o gruwel - terreur. We zouden er niet anders over durven denken.
Trouwens, terrorisme, is dat niet iets voor geïsoleerde en vooral verwarde geesten?
Geloof noch ideologie stuurt hen aan, eer- der waanvoorstellingen, een beetje zoals die profeet, Mohammed of zoiets. Waarom zo ve- len dan die fameuze AA-woorden schreeu- wen vlak voor ze een mes of bom bedienen?
Geen flauw idee. Misschien te veel bloot- gesteld aan de tendentieuze propaganda van het VB en aanverwanten, die deze ver- banden wél leggen? Het is een boodschap die zich ongetwijfeld makkelijker nestelt bij zwakzinnigen. Voorbeelden zijn legio.
AA-campagne
Maar terug naar die affiche, een bedenk- sel van de Brusselse preventiedienst, een van die louche vzw’s die destijds in één adem met SamuSocial genoemd werden.
Bedoeling is de ‘deradicalisering’ van jon- geren een duwtje in de rug te geven. Want vergis u niet, die radicalisering heeft bedui- dend meer doden op haar geweten dan dat Chinese corona-ding, of verwarren we met die Mexicaanse troep? Het schijnt jongeren te treffen en experts denken dat het in rela- tie staat met sociale uitsluiting en een gemis aan kansen. Speelt religie een rol? Dat kan, maar je treft het fenomeen bij alle obediën- ties aan. Allemaal. Naar verluidt zijn de ge- vaarlijkste die zich in de Brusselse catacom- ben ophouden een Protestantse afscheuring, Psalm XIII genaamd.
Maar even ernstig: wat opviel was hoe di- vers de kritiek op de campagne wel was, van rechts tot links. Eentje moge we u niet ont- houden. Jessika Soors, Groen-parlementslid
en voormalig ‘deradicaliseringsambtenaar’
of zoiets in het ongemeen boeiende Vilvoor- de, tweette het volgende: “Staat haaks op principe om alles binnen juiste perspectief en proportie te benaderen. I.p.v. te zorgen voor meer sociale cohesie en dialoog (pri- maire preventie), wordt nu extra aandacht op probleem gevestigd, wat net polariserend kan zijn. Gemiste kans, jammer.” Zo, nu zijn we weer wat wijzer.
Ingeweken onruststoker
Wat de dingen alleszins binnen ‘perspec- tief’ plaatste, waren de beelden die kort daarop opdoken uit - hoe kan het ook an- ders - Molenbeek. Verschillende duizenden moslims die de openbare weg inpalmen om te bidden (ongetwijfeld een aangevraagde manifestatie) naar aanleiding van het over- lijden van ene Rachid Haddach, een salafis- tische voorman die aan een slepende ziekte (het radicaliseringsvirus?) overleden was.
Het verkeer werd tegengehouden, de bus moest omrijden, enzovoort. U zag de beel- den misschien via sociale media, want spon- taan is de openbare omroep niet geneigd ze te tonen.
Als we het goed begrepen hebben, stond het gebeuren in het teken van liefde of zo- iets. Jammer genoeg ziet niet iedereen dat zo. Tendentieus als steeds, plaatste Brus-
Zuur & Zoet 13 FEBRUARI 2020
6
sels VB-voorzitter en senator Bob De Bra- bandere foto’s van de voormelde AA-cam- pagne én begrafenis naast elkaar op zijn Facebook-pagina. “De islamisten lachen in hun vuistje door zoveel Brusselse naïviteit,”
schreef hij in een weinig inclusief persbe- richt kort daarop. Een ingeweken onruststo- ker is die man.
“Primaire preventie”
Nog een interessant ‘perspectief’ om in de bewoording van Soors te blijven. De Franse hoogleraar Bernard Rougier verklaarde in De Morgen: “Molenbeek is het meest ont- wikkelde model van wat wij - ik heb deze studie gedaan met mijn Arabischsprekende studenten die in deze buurten zijn gedoken, zelf kon ik dat niet doen - een islamistisch ecosysteem noemen.” En nog: “Molenbeek groeide in enkele jaren tijd uit tot een unie- ke enclave van islamistisch activisme.” Nog krasser: “Islamitische wijken zullen altijd ge- weld voortbrengen.”
De man wordt voorgesteld als “een Mid- den-Oosten kenner”. Misschien. Maar net zomin als De Brabandere en consorten is hij alvast geen ‘Brüssel versteher’. Zelf zien we wel wat in die “primaire preventie” van Soors. Geen flauw idee wat het is, maar het bekt goed.
KNIN.
BRUSSEL
Dossiers vrouwen- besnijdenis zonder de hoofdschuldige te noemen…
Onder de titel “Nina strijdt tegen vrouwenbesnijdenis” bracht de vrouwenrubriek van Het Laatste Nieuws een uitvoerig, zogezegd ernstig en informatief artikel over vrouwenbesnijdenis. Nina is natuurlijk geen vrouw, het is de naam van “de leukste plek voor de vrouwelijke lezers” van HLN.
De beschrijvingen van deze gruwe- lijke verminkingen waren dit keer niet eufemistisch, en dat is een goed punt.
Maar over de enorme en wereldwijde verantwoordelijkheid van de islam werd natuurlijk geen kik gegeven. Dat soort negationisme is natuurlijk wijdverspreid, maar dat is geen excuus. En terzijde: ter- loops werd er ook op gewezen dat het in Afrika bijna altijd vrouwen zijn die meis- jes besnijden.
Niet de boosaardige, onderdrukken- de, seksistische mannen. Waarschijnlijk besefte de schrijfster - of was het toch een schrijver? - van dat stuk niet dat dat inging tegen het politiek correct dogma dat het allemaal de schuld is van blanke mannen. En áls de vrouwenbesnijdenis in zwart Afrika al zou gebeuren onder druk van mannen, dan zijn dat natuurlijk…
zwarte mannen. Maar dat schrijven is na- tuurlijk óók al niet meer politiek correct.
Foster Parents:
leugens of onwetendheid?
Op de webstek van de organisatie Fos- ter Parents Plan was het nog erger. Daar stond een bijdrage met de titel: “10 fei- ten over vrouwenbesnijdenis”. Onder het tussentiteltje: “Besnijdenis, een religieu- ze kwestie?” lazen we daar: “Geen enkele religie schrijft vrouwenbesnijdenis voor.
Het is een socio-culturele traditie. Toch schrijven heel wat mensen onterecht een religieuze dimensie toe aan de prak- tijk - inclusief heel wat ouders, lokale en religieuze leiders.” Dat is ofwel een regelrechte, politiek correcte leugen, of- wel een bewijs van totale onwetendheid.
Maar van een organisatie die zoveel con- tacten heeft in de Derde Wereld zou zo’n verregaande onwetendheid ons héél erg verbazen…
Natuurlijk is er wel één grote, rampza- lige godsdienst die vrouwenbesnijdenis
voorschrijft: de islam. Volgens sommige rechtsscholen is ze ‘aanbevolen’, volgens andere ‘verplicht’. Als de islamitische geestelijken ook maar een greintje be- schaving hadden, zouden ze vrouwenbe- snijdenis gewoon als ‘haram’ bestempe- len. Verboden dus. Alleen in zwart Afrika komt vrouwenbesnijdenis ook voor bij bevolkingsgroepen die niet islamitisch zijn, of niet onderworpen aan islamitische normen. Wereldwijd is de islam de be- langrijkste oorzaak van het voortbestaan van deze gruwelijke praktijk. In sommige landen, zoals Tunesië, proberen fanatieke moslims de vrouwenbesnijdenis zelfs in te voeren, hoewel die er al van oudsher nooit werd toegepast.
PAUL BÄUMER
’t Pallieterke viert feest
U weet het ondertussen: uw geliefkoosd weekblad blaast in mei 75 kaarsjes uit. En om die heugelijke gebeurtenis extra in de kijker te stellen, organiseren we een aantal activiteiten.
Allereerst is er een academische zitting op donderdag 26 maart. Daarover kon u ver- leden week al meer vernemen. Dat evene- ment wordt georganiseerd door ProFlandria.
Wie meer informatie wenst over deze avond kan terecht op de webstek: www.proflan- dria.be. De avond is voor iedereen toegan- kelijk (mits inschrijving en mits betaling van 20 euro). Terwijl onze promotie nog goed en wel moet opstarten, hoor ik dat er vandaag al 100 inschrijvingen zijn. Dus, ik kan maar een boodschap meegeven: stel niet uit tot morgen en schrijf u meteen in.
Ten tweede: onze verkoop van cava loopt als een trein. 2000 flessen veranderden al van eigenaar, maar…in mijn garage staat nog een vol palet te blinken. Ook die fles-
sen moeten een nieuwe eigenaar krijgen.
Geeft u ons een financieel duwtje in de rug?
Onze vorige actie, namelijk de verkoop van Klauwbier, loopt stilaan op zijn einde. Wie nog Klauw wil bestellen, zal zich moeten haasten want onze voorraad nadert het ein- de. Bestellingen via www.klauw.net
Op pinkstermaandag 1 juni hoop ik u talrijk te ontmoeten aan het graf van Bruno De Winter, op de begraafplaats Silsburg in Deurne; (aanvang 15 uur). Bruno De Winter is de stichter en eerste hoofdredacteur van
’t Pallieterke. O.a. burgemeester Bart De We- ver zal er het woord voeren. Omdat er ook een receptie aan verbonden is, dient u zich wel in te schrijven: zie www.klauw.net
KARL VAN CAMP
TWEE MATEN EN TWEE GEWICHTEN
Jan Laeremans, VB-Vlaams parlementslid, is net als de ganse Laeremans-clan bijzonder be- gaan met de verdrukking van de Vlaamse be- woners van de Vlaamse rand rond Brussel. Zo vroeg hij aan de Vlaamse ministers Weyts, Dalle en Peeters of inwoners van de Vlaamse rand die het UZ in Jette bezoeken en 35 euro moeten neertellen als ze met een auto met euronorm 3 heel even in de Brusselse LEZ-zone rijden, geen
vrijstelling konden krijgen daarvoor. Immers, wie het Franstalige ziekenhuis Erasmus wil be- zoeken, dat ook in de Brusselse LEZ-zone ligt, moet niets betalen omdat er een uitzondering is voorzien. De drie ministers gaven niet thuis…
Jan gaat het nu eens proberen bij minister De- mir en ook in het Brussels parlement gaat de vraag voorgelegd worden. Altijd weer twee ma- ten en twee gewichten, waarbij de Vlamingen mogen dokken. Dat Dalle en Peeters de ande- re kant opkijken, is nog te begrijpen. Maar Ben Weyts… Hallo, minister voor de Vlaamse Rand?!
