Het springende haasje · dbnl

bron

Het springende haasje. B. Koene, Amsterdam ca. 1820

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/_spr006spri01_01/colofon.php

© 2011 dbnl

Het Springende Haasje.

Nieuw Lied, of het klagende Haasje in het wilde Woud.

Op een fraaije Wys.

1.

Ik arme Haasje in 't groenewoud, Werde verjaagd en voortgestoud.,

Door alle Edellieden Zoo moet ik vlieden;

Wel ben ik niet een onnozel dier?

Ter wereld heb ik geen plaizier.

Het springende haasje

2.

Ik eet 'er niet als grasje groen, Wat kan ik minder schaeden doen?

Als niet groene blaeden My wat verzaeden,

En drinken eens op mijn pleysier, Schoon water uit een klaer rivier.

3.

De digte Haeg en 't groene wild Dat is mijn toevlugt en mijn schild,

Daer gaen ik met lusten Nederleggen rusten:

Ik maek mijn liedje klijn aldaer, Onder den blaauwen Hemel klaer.

4.

De Iagers zoeken my te vaen;

Veel honden jagen mijn agter aen In boschen en in hoeken Sy my opzoeken,

Zy bennen op mijn zeer verwoed, En dorsten naar mijn onnosel bloed.

5.

Ik loop den berg op zeer snel, En wagt my voor dé honden fel

Maer in 't nederdaelen, Zy my agterhaelen,

En vangen my met groot geweld:

Denk eens hoe dat ik ben ontsteld.

Het springende haasje

6.

Hebben de honden mijn gevaen, Men vraegt welken heeft het gedaen?

De een zegt de zynen, De and'ren de mynen;

Maer wie 't gedaen heeft of niet, Ik arme Haes zit in 't verdriet.

7.

De Valkenier is meê in 't veld, En is ook een fris Iagers held;

Met zijn snel Valkje, Politike schalkje!

Hy doorkruist het land heen en weer, Ik vind helaes! geen schuilplaats meer.

8.

Den Havik met zijn snelle schigt, Den Valk met haer scherp gezigt,

Gaen my verspieden, Voor Edel-lieden:

Vangen zy my, 't is hun groote eer, Voor Koning, Prins of Vorst of Heer.

9.

Ik prijs de Iagers van de jagt, Die komen by dag en niet by nagt,

Gelijk veel lieden, Die my verspieden,

Met strikken en met netten groot, Dus zoo brengen zy my ter dood.

Het springende haasje

10.

Ik arme Haasje schep weer moed, Dat ik word vergeten door 't edel bloed,

Met haar banketten, Zy my opzetten,

En drinken ook een glaasje wijn, Dit al moet tot mijn eertje zijn.

11.

Menig Madam en Edel Iufvrouw, Dragen mijn velletje voor de kouw,

Om hand of armen, Haar te verwarmen,

Wat draagt er menig een mooije hoed, Al van mijn hairtje zagt en goed.

12.

Oorlof gy Iagers van het woud, Als gy hebt gegeten van mijn bout,

Wil dan eens drenken, De dood gedenken,

Ter eeren van het Haasje send, Hier hoort gy zijn testament.

13.

Hy plag te loopen in veld, Zijn hert dat was altijd ontsteld,

Hy stond te knagen, Aan de groen hagen, En dat al aan een watervliet, En hier hy besluit in zijn lied.

Het springende haasje

Lied op 't verwarde Huishouden,

Stem: De deugd zal zelden, enz.

Kom Meysjes die na 't Huwlijk tragten, Keert eerst van my hoe dat 't gaat:

Den Man die uw eertijds bemint, Laet my alleen dan met uw Kind;

Hy schelt en vloekt, ja geeft uw slagen, En 't geld dat hy in de week nog wint, Word by de haere in drank verslint, bis.

De Man.

Ach Meysjes looft mijn Vrouw tog niet:

Want dit is allemael logentael, Want zy doet niet de gantsche dag Als by haer buuren gaen:

Daer zy de Koffiekan of Fles Vind op de tafel staen:

Geen eeten klaer geen bedt gemaekt, Het huis niet eens geveegt,

Niet anders heeft zy den gantsche dag Als maer de Fles geleegt, bis.

De Vrouw.

Hoor die dronkaert daer eens raesen:

Daer heb ik immers nooit aen gedagt;

Het komt niet als door zijn slegt bestaen, Om nagt en dag by de Hoeren te gaen, En nu zal ik nog de oorzaek weezen;

Maer zoo is al het Mannen bestaen,

Als 't op is dan heeft 't de Vrouw gedaen, bis.

Het springende haasje

De Man.

't Is waer mijn Wijfje, zwijg maer stil:

Laet ons maer wel te vreden zijn;

Wy hebben alle twee tog schuld;

Koom aen schep goeden moed, Ik zal voortaen oppassend zijn, Als gy mijn zin maer doet:

Laet by de buuren 't praeten staen, Ik gae nooit weer aen de swier;

Maer laet ons saemen te kermis gaen, En drinken een kroes bier., bis.

Een zeer vermaaklyk Lied over de ongelyke Huwelyken.

Stem: Van de Vrek.

1.

Wat heeft de jonge dwaese Trijn, Een vasten avond in;

't Schijnd wel een voorbeeld te zijn Van 'swaerelds haer begin:

Als Adam was in de eenigheid, Heel treurig van gemoed,

Toen wierd hy door de vrouw verblijd, Als Eva was begroet;

Men treed verblijd In 't Huwelijk

't Schijnt wel een Koonings feest, 't Is by arm of by rijk,

De vrouw verheugd 't meest.

Het springende haasje

2.

Men wil de gang des werelds voort, En denkt op geen verdriet,

Schoon dat men al den dag wel hoort, En voor zijn oogen ziet;

De last en zware arrebeid, Die in den trouw bestaat:

Doch ieder wil in zyne tijd, Eens weten hoe het gaet;

Maar als de min, Voed eene zin, En dragen beiden 't juk:

Als Adam spaat en Eva spint, Dan is 't een groot geluk.

3.

Ik geef het aan de jonkheid toe, Dat ieder eens probeert, In weelde lust of arremoe, Dat liefde triumpheert,

Dan is de jeugd in volle groen, Daar klinkt de Echo wel;

Maar die 't twee of driemael doen, Dan is 't sotte spel,

Als men is getrouwt, En de min verstout, Dan is de vreugd voorby,

By de ouderdom heeft men gegrom;

Maar geen liefkozery.

4.

Men heeft dat meer als eens bespeurt, Die hun fortuin berouwd,

Het springende haasje

Maar weet wel die dat meest gebeurd, Die zijn door dwang getrout,

En zoo de man zijn vrouw verliest, En met een ander paart:

Hem dunkt dat hy een beter kiest, En zomtyds erger vaart;

't Is Lotery voor alle by, Maar weest niet al te snel, Vraagt niemand raad in vryery,

Bedenk u zelven wel.

5.

Hoe gaat 't met een weduwvrouw, En met een weduwman,

Als men verzamelt in den trouw, Het geen al wat men kan:

't Wijf roept om de eerste vent, De man zijn eerste wijf, Zomtyds is geen van twee content, Dan is 't maar zot bedryf:

Als dat zoo gaat, dan is 't te laat, Maar troost u met geduld, Als vader en moeder kyven,

Dan hebben zy beiden schuld.

6.

De Ionkmans zijn niet wel bedagt, Die trouwen een oud wijf,

En na haar dood wat geld verwagt, Waar blijft het tijdverdryf?

Of doet hy 't om bevryd te zijn Van kinderen? dat 's geen zaak, Zy hoeft, zy steent, zy klaagt van pijn,

Het springende haasje

Zie daar dan het vermaak:

Word dan 't geld zoo veel geteld, Tog wil ik geen oud wijf, Ik kies liever een jong meisje,

Dan heb ik tijdverdrijf.

Nieuw Lied van een Meisje met een Ruiter.

Stem: 't Scheveningsche Meisje.

1.

Daar was er een Meisje, Op een ruiter verzot, Moetje Engelsche bokken

Of geen schoone sprot, Zy hierd er zoo dapper,

Zy hield er zoo schoon, Braak neutjes, nieuwe neutjes,

Braak neutjes als room.

2.

Zy had er een paar oogjes, Zy leek er niet wijs, Een schootje Knapkoek,

Voor een oortje Radijs, Zy had er een mondje

Wild het verstaen,

Daar kon er een Oorlogscheepje door gaan?

Het springende haasje

3.

Zy had een paer Borsjes, Zy waeren ongeschikt, Van oude linnen lappen

Maekt zy ze zoo dik,

Zy hadt een buykje als een robbetje rond, Van oude lappen, veertien

duitjes een pond.

4.

Zy hadt een paer beentjes Als een Oievaar net:

Moetje geen Latuw, Krooten of Vet:

Ik heb het gezongen wilt het verstaen Het meisje is met de Ruiter gegaen.

Minne-Lied

Stem; à la Bonheur.

1.

Kom Minnaers die wilt Meisjes vryen, Gaet onderzoekt hoe valsch zy zijn, En tel niet op het lichtlijk schreyen, Of gy zult ras bedrogen zijn:

Want zy vertoonen een gelaet, Van verlieft en dan weer kwaed;

Het springende haasje

Vraagt gy haer geef mijn uw hand, Ik ben zoo bang, was dat geen schand:

Zoo zijn de Meisjes in ons land;

Was dat geen schand?

2.

Gy maagden die wilt gaan beminnen, Leert eerst de minnaars haar natuur, Laat nooit uw bloempje ras verwinnen, Veel duurt hun liefde maar een uur:

Zy zweeren ligt getrouw te zijn;

Maar ach! die reden zijn maar schyn, Zy slaan uw klagt maar in den wind:

Daar zit Moeder met haar Kind, Die haar dan bedrogen vind, Al met haar Kind.

3.

Dach raad ik aan uw alle beiden:

Verzin toch eer dat gy begint:

't Huwlijk geeft aan veel verblyden;

Doch daar zijn rampen die men vind:

't Is by veelen gaauw getrouwt, Dat heêl kort daarna berouwd;

Man en Vrouwen, Vrouw en Man:

Man en Vrouw, en Vrouw en Man, Leken gelukkig, als 't kan, als 't kan.

Het springende haasje

Minneklagt van een Ionkman aan zyn Minnares.

Op een aangename Wys.

1.

Daar staat myn tweede ziel, Myn Lief myn lot en deel, Ik wil eens tot haar naderen, Onder de groene bladeren, Ik wil eens tot haar gaan, En spreken haar eens aan, Wilt verstaan,

Ik wil eens tot haar gaan, En spreken haar eens aan.

2.

Minnaar deze woorden, Die dringen my diep in myn hart, Ionkman deze woorden:

Die baren my zoo veel smart, Ik zal u nooit beminnen, Ik stel u uit myn zinnen, Daarom vertrek van myn;

Want gy doet myn maar zaggeryn;

Vertrek van myn.

3.

ô Myn waarden ziels Vriendin, Ontneemt gy myn min,

Het springende haasje

Veel liever wil ik sterven, Als u te moeten derven:

Ia dan wil ik doolen gaan, Tot de dood my zal volgen na, Ia wel dra,

Ia dan wil ik doolen gaan, Tot de dood myn zal volgen na.

4.

Daar gaat hy nu henen, En hy vlied van myn af, Daar gaat hy nu henen, En zoeken zoo naar 't graf, Maar ik wil hem agterhalen, En met hem gaan dwalen, In het bosje waar hy is.

En zoeken hem gewis, Waar hy is.

5.

Wat zien ik hier naderen,

Gints onder 't lommer van 't geboomt?

Het schynt te wezen een schaduwen, Waar door myn jonk hert verdooft:

Het schynt zeer wel te wezen, Myn lief myn uitgelezen, Die myn hier onrust doet, Door 't knagen van myn gemoed, Myn liefsten zoet.

6.

Ik zal nog wat verder gaan:

Daar gints zien ik een graftomb staan.

Het springende haasje

Och Hemel wat of 't wezen mag!

Dat ik dat bloed hier leggen zag?

ô Marmeren graven!

Hier onder rust myn braven:

Hier onder dezen zombre aard, Legt er een die is my alles waard, Dat myn droefheid baart.

7.

Zeg my eens Minnaar, Hoe dat gy dit verzont, Hoe kwam dat bloed alhier, Gestort op dezen grond:

't Was laast op een morgen vroeg, Dat ik op een wildbraat joeg, Wat vond ik tot myn profyt:

Een beesje waar 't bloed hier van leid?

Tot myn spyt.

8.

Nu is myn smert gedaan,

Myn droefheid is in vreugd vergaan, Ik heb myn Lief gevonden:

Haar eertje ongeschonden:

Nu leef ik met plaizier, En in vreugd op aarden alhier, Met plaizier,

Ia nu leef ik met plaizier, In groote vreugd op Aarden hier.

Het springende haasje

Een Nieuw Lied van een Schevenings Meisje.

Op een aangenaame Wys.

1.

Daar kwam een meisje van Scheveningen aan, Zy had haar mandje met vis gelaân,

Zy riep voor gewis, wie koopt 'er mijn vis, Haan en Rog die levendig is?

2.

Een snaakse die in zijn vengstertje lag, Die knikte dat meisje goeden dag

Hy riep met plaisier, zeg sus hoord eens hier, Verkoopt mijn een scholletje drie of vier.

3.

Wie bruid jou te knikken wie maaktse zoo groen, Wat hagel sinjeurtje wat wil je my doen?

Sy draaid mijn een laer, jou olyke hoer, Wilt gy niet verkoopen loopt dan na jou moer.

4.

Ik wil wel verkoopen, maar gy vraagd na schol, Wel meisje hebt gy dan u mandje niet vol?

Ia Haan en Rog, die heb ik ook nog,

Geloof myn sinjeurtje ik heb nog niet verkogt.

Het springende haasje

5.

Maar allemaal Haanen daar heb ik niet an, Hebt gy by geval geen Pieterman?

Ik heb 'er nog twee en de mijne is drie, Ik geloof niet sinjeurtje voor dat ik het zie.

6.

En kom dan maar binnen dan maak ik u los, Wat heeft u dat sootje aan strand wel gekost, Een daalder sinjeurtje dat geef ik er veur, Geeft gy nu twee gulden dan hebt gy 't niet duur.

7.

Dat snaakje niet bloo was hy trok fris van leer, De meid wierd verlegen foei schaam u mijn heer, Als gy het niet laat, my vry dan verslaat,

Dan roepik jandome de menschen van straat.

8.

Maar of sinjeur gek was, hy achten het niet, Hoe meer dat hy stompte hoe meer zy riep, Iandome schei uit, betaald my geen duit, Laat my voor de satan de kamer maar uit.

9.

Zwijg stil op Caronje ik heb al gedaan,

Daar hebt gy twee gulden nu kunt gy maar gaan, Als Iacob wat zeid, mijn aardige meid,

Dan moet gy maar zeggen mijn vis ben ik kwyt.

10.

Oorlof schevelingers die Haanen verkoopt, Ik raad u dat gy met geen Pieterman loopt, Van vreijers of mans, den hebt gy geen kans Te proeven van levendige Pietermans.

Het springende haasje

Een Nieuw Vermakelyk Herders-Lied.

Stem: Als 't begint.

Als donker duister was verdweenen, Scheen het ligt uit het firmament, Kwam de zon haer straelen schieten, Op een hut of herders tent,

Daer hy zoet lag in te slaepen, Met zijn vee al naest zijn zy;

Kwam my iemand wakker maken;

Ik weet niet het mag zijn.

Door de min zat ik te peinzen:

Vergat de liefde ik viel in slaep, 'k Zei wel Herder wil niet veinzen, Ziet de zoete dagenraed:

Ontsluit u stal trek na de heide, Na het bedauwde groene gras;

Langs de beeken en groene weide, By de beek daer 't water plast.

Hy beweegt ik moet vertrekken, Cupido weest zyn raedsman, Wilt de min op min verwekken, Ik gaen na de groene laen, By Leander en Lezinde:

Cloris met zijn waerde bruid:

Silvia en ook Clarinde;

Damon die speelt op zijn fluyt.

Het springende haasje

Wat geluid wat zoete woorden!

Beneemd mijn slaen en stoort mijn rust, Of is 't een droom die my komt stooren?

Cupido sprak weest maar gerust:

Heeft Galathe u lief uw leven, Zy gaet na de groene laen, Wilt u na het veld begeven, Zy is aenstonds heen gegaen.

Coridon op deeze reden, Ontsluit zijn stal trekt na de wey, Een oud Heidin kwam hem tegen, Die sprak Herder verteld het my:

Gy klaegt om uwe Herderinne, Galathe het herders kind, Gy zult haer hier niet vinden, Zy heeft een ander die haer bemind.

In wat droeve dag ben ik gebooren, Och Heidin wat verteld gy hier?

Weet gy mijn reden van te vooren, Wie heeft uw gezonden hier?

Og dood komt rukt my uit 't leven, Cupido gaer aenstonds heen, Wilt Galathe de tyding geven, Dat Coridon is overleên.

Coridon wilt vreugde raepen, Ontsteld u niet 't zal anders zijn, Zy is by haer herders knaepen:

En gy vol van minnepijn, Staet op herder wilt u verblyden, In deez' zoete morgenstond

Wild met u vee en schaepen weiden, Na het kasteel van Rosemond.

Het springende haasje

Coridon was zeer verblijd van zinnen:

Looft zijn Schepper, dankt zijn Heer:

Want hy hoort van verre zingen, Zijn beminde Galathe;

Daer hy zoo lang na ging zoeken, En heeft na haer gevraegt,

Legt by haer geytjes en haer bokken, In een put agter een haeg.

Goede morgen Herderinne, God groet uw heden op het land:

Om uw heb ik zoo moeten zwerven, In meenich Bosch aen alle kant:

Herder gy kunt my bedriegen, Speeld maer op uw jerders fluyt, Wy zullen nu te zamen paeren, Gy mijn Bruygom en ik uw Bruyd.

Nieuw Lied of een aardige Grap van een Schippers Gezel met een Boere Dogter, zynde, de Tegenzang op 't Schevenings-Meisje.

Op de zelfde wys.

1.

Daer was er laestmael een schippertjes maet, Die kleede zig als een meysie cordaet:

Verhuurde zig ras, voor werkmeyd pas, Juyst daer een groote dogter was.

Het springende haasje

2.

Hy was nauw in huys de dogter sprak toen, Wild my by de meyd maer slaepen doen, Zeg Kaetje hoor hier ik ben voor plyzier, Gewend by de nacht zoo'n aardig vertier.

3.

Hier heb ik een zakje dat vul ik met zand, Leg dat op een stoof maer niet dat het brand, En kom dan in bed, dan wijs ik u net, Hoe dat wy zamen beginnen de pret.

4.

De schipper niet bloo was hy riep tot de meyd, Het zakje is warm ik ben al bereyd,

Ze riep overluid wat of dit beduyd, Iandome Catrijntje het zand loopt er uyt.

5.

Geloof tog dat doet my inwendig zoo goed, Het ging nog veel beter als Truytje het doet, Wy zullen voortaen niet eer slaepen gaen, Voor dat wy hebben dat grapje gedaen.

6.

Maer na korten tijd nog binnen het jaer, De dochter die sprak het zand word zoo zwaer, Ik wil geen accoord, wie heeft ooit gehoord, Dat zand opgewarmd brengt kinderen voort.

7.

Catrinje, wie heeft u gemaekt tot een hoer, Ik zal wel terstond (zoo sprak toen de moer) Ontdekken gewis, hoe het er meê is, En wie er zoo vreemd geschaepen is.

Het springende haasje

8.

Zy riep toen de meyden in huys by malkaer, Elk kleeden haer uit dat zy nakend waer, Een wijf half blind, wat duivels gezind, Bekeek met de bril elk meysje gezwind.

9.

Het schippertje haelde zijn Pieterman voor, Hy leek toen gewis wel een meysje van voor, Een touwetje had zijn dobber gevat,

En bond toen zijn dobber daer mee plat.

10.

Maer toen men hem regt visenteeren wou, Wat aerdig geval men brak er dit touw:

Zijn worm wierd heusch, sprong tegens de neus De bril vloog de oude macrol van de neus.

11.

Toen zag men wie of er de vader van was, De schipper die trouwde het meysje zeer ras:

Hy kogt er een schuyt en won meenig buyt, En voer met zijn vrouwtje het havetje uyt.

12.

Oorlof schippers knaepen zet uw vry aen land, En werk dan vry met zakjes vol zand:

Want menig jong wijf, heeft tot tydverdrijf, By nagt graeg dat warme zand op haer lijf.

Het springende haasje

Een Nieuw Lied. Op het nedrige Hutje.

Op een bekende Wys.

1.

Arm en nedrig is myn hutje, Maar de rust en eenigheud, Woond 'er in by elks voetstap, Dit tekend ons te vredenheid:

Laat de liefde by ons woonen, Die ons niet dan bloemen bied, Noodlot ik beny zelfs Vorsten, Ook hun kroon nog glorie niet.

2.

Als myn wyfje my aan 't herte Vrolyk als een engel rust, En zig wiegend in myn armen, Nu eens scherst dan streeld dan kust?

Als ter zyde van myn hutje, Het silver beekje ruisend vlied, En de Maan ons dan beluisterd, God! hoe dankt u dan myn lied.

3.

Met een kusch doet zy me ontwaken, Reeds by de eerste morgen straal, Juigt het blyde zonligt tegen, Zit met my aan 't ogtendmaal,

Het springende haasje

Spoed haar dan van dartle kinderen, Naar een arbeid bly van ziel:

Spint het vlas dat ik haar bouwden, Op het vaardig snorrend wiel.

4.

Sy is altyd bly en lustig, Als zy iets aartigs my verteld, ô Wat is die man gelukkig, Die zig nooyt aan rykdom kweld:

Arm en nedrig is myn hutje, Want de vreede woond er in, God geeft my altyd die vreede, Dat ik vergenoegdheid min.

Een vermakelyke Klugt, die voorgevallen is in de Maasstad, van een Meisje met een Vodde-Buikje.

Stem: het Scheveningsche Meisje.

1.

Komt vrienden komt luystert eens na dit lied, 'k Zal u gaen zingen wat in kort is geschied, Hier aen de maeskant, een meysje figelant, Zy had een vryer het was een jonge kwant.

2.

Zy zeyde mijn hondje, mijn bekje mijn lam, Als hy er des avonds maer eens by haer kwam, Dat schoon venusdier, was vol van plesier, Ging daeglijks werken op de moolen papier.

Het springende haasje

3.

Maer hy was een olyslagers knegt,

Hy gaf haer een zoentje en kwam wel te regt, Zy riep Ian zagt, als gy mijn verkragt,

Dan zal ik gaen schreeuwen als een dief in de nacht.

4.

Mijn liefje ik zweer uw by lubbert zijn kat, Dat ik u bemin en nog boven dat,

Ik sterf van rouw zo ga niet word mijn vrouw, Geloof my het meysje had 't in haer mouw.

5.

Maer als hy zijn lusten by haer had gedaen, Liep hy by een ander en kwam niet meer aen, Men heeft tot haer gezeyd, hebt gy geen spijt:

Uw minnaar gaet vreyen by een andere meyd.

6.

Gaet hy by een ander: neen, dat gaet niet aen, Zy heeft een pak vodden op haer buykje gedaen, Sy zey lieve maet, gy weet in wat staet,

Loopt gy op een ander, neen dan word het laet.

7.

Zy maekte hem wijs zy moest in de kraem, En zey gy weet wel wat gy hebt gedaen?

Zy sprak goede vrind, ik breng uw het kind, Of wild gy mijn trouwen dan maer gezwind.

8.

Hy stond zeer verlegen en had haest berouw, En zey daer entegen ik kies u voor mijn vrouw, Zy trouwden aldaer, en wierden een paer, Maer hoor eens wat kluchtje volgde daer na.

Het springende haasje

9.

Men danste al dapper en sprong in 't rond, Het bruydje haer buykje viel op den grond, Elk riep even hart, wat drommel is dat?

Ons bruydje is bevallen van een voddenzak.

10.

Men liep na den bruydegom heel gezwind, Wenschte hem geluk met zijn voddenkind.

Zy zeyden kraemheer, op een andere keer,

Maekt een levendig popje maer geen vodden meer.

11.

Gy moolenaers knechten wie dat gy ook zijt, Als op wilt gaen vryen houd u by een meyd;

By meer dat deugt niet, zoo als ik meld in dit lied, Dan word gy bedroogen eer dat gy 't nog ziet.

12.

Oorlof jonge meysjes van den eersten trant, Die hier omtrent woonen aen den maeskant, Ik wensch u tot besluyt maek geen voddenbuyk, Gelijk ik heb gezongen van deez' jonge bruyd.

De bemoedigde Ambachtsman.

Op een aangename wys.

1.

Het lieve schoftuur slaat te recht De wensch van de Ambachtsman:

En me in den schaduw neêrgelegd:

Hoe smaekt de rust my dan!

Het springende haasje

2.

Het was dan daer zoo vreeslijk heet Er liep van toen 'k begon

Van mijn gezicht een stroom van zweet, Als my in 't hoofd een bron.

3.

Wat de arme man niet lyden moet, Door dien niets doende liên, Die wy voor loutren overvloed,

Zich moede rusten zien!

4.

'k Dacht dikwijls, (dan, 'k had ongelijk, Het geen ik gaarn erken,)

Waerom of ik niet ook zoo rijk Als zulke mensche ben?

5.

Maer, my viel in: God vond het goed, Dat is uw toch bewust;

En 't stukjen brood smaekt dien slechts zoet, Die na den arbeyd rust.

6.

Met alles is 't na korten tijd, Op de aerde toch gedaen, Dan vangt, ter vrolyke eeuwigheid,

Een heyligen avond aen.

7.

Daer zijn wy allen weêr gelijk, Daer kendt men druk noch kruis, Het werk is af en arm en rijk

Gaet om zijn loon naar huis.

Het springende haasje

Het bedorven huishouden van Ian dwarskop en Kaatje lui en lekker.

Op een aangenaame Wys.

Ian

Wat is het hier vuil, ik kleef aen den vloer,

De glazen zijn bemorst met veegen en met smeeren, Gy denkt ik ben daes en niemand kan my deeren, Maer dat is mis jou voddevinder:

Ik ben het hoofd en zal jou nog kloppen, Dat gy in uw bloed zal zoppen:

Het zal anders gaen, of gy moet maer gaen, Ik zal uw noch anders leeren leeven, Gy mag wel voor mijn vuysten beeven.

Kaat

Wel wie wou gy slaen, zeg stinkenden hond?

Toe raek my eens aen, ik wou op eens dorst drygen, Of gy ook nagels in uw haijefel zou krygen, Ziet hem daer eens staen hy wil my regeeren, Eer zal 't buut uw geheel verteeren,

Ik vrat mijn klaeuw, eer op zoo raeuw, Eer ik het voor uw zou geeven, Of ooit naer uw zin zou leeven.

Jan

Satans Beest, ik zeg houd uw smoel,

Mijn bloed dat kookt en zoo gy niet wil zwygen, Dan geef ik u een bom dat gy in malkander zal nygen, Of ik slae uw dood met deezen stoel,

Het springende haasje

Ik win alle week wel zeven gulden, En nog hebt gy uw gat vol schulden,

Ik geloof dat het geld, in jouw penszak versmelt.

Met zuypen en met vreeten, Word maer al de tijd versleeten.

Kaat.

Hoe veel zegt gy daer dat gy wel wind,

Zeven gulden 's weeks, waer blyven al die duiten?

Die brengt gy zeker by uw kornuyten,

Ik zie er nooit geen twee voor my en mijn kind, Waer smoort de rest? vast by uw hoeren, 'k Zie ze alle daeg wel op uw loeren, Dat ritsige vee, ik wou uw alle twee, Van daeg nog ley te branden,

'k Verscheur u straks met mijn tanden.

Jan.

Dat is een beest, ik gae er voort uit,

Maer al dat er is dat slaen ik eerst aen stukken, En al wat er hangt zal ik van de wand afrukken, Daer leyd de melkkan, de trekpot en tuyt, Ik ben al moe van al dat krakeelen,

Het kind kakt strond, wie zou dat niet verveelen?

En gy Marmot, gy zijt al lang verrot, Strak zal ik uw nog trappen,

Eer ik gaen op de lappen.

Kaat.

Al lang genoeg geschreeuwt, toe trapt my eens hebt 't hart!

Jan.

Daer legt dan in zwijm, schandael voor een mirakel.

Het springende haasje

Kaat.

ô Hemel! ik ben dood wat een spectakel, Jan.

Neen leggen heeft, gy hebt mijn genoeg gezart, Kaat.

Kon ik maar op,ik zou u betaelen, Jan.

Neen leggen heeft, ik zal een slok gaen haelen, Kaat.

Verzoopen tod, Jan.

Zwijg kinnebaksnot, Kaat.

ô Hemel! ik ben dood,mijn beenen?....

Jan.

Dat is voor 't laetst nu gaen ik heenen, Kaat.

Ach! help, help, help, ô buuren sta my by, Mijn eene been kapot, het anderen zal breeken, Hou my wat aen de praet, of ik sterf zonder spreeken, Daer loopt wat uit mijn lijf! O my! O my!

Waer is de schelm? ik zal hem steeds vergeven, Nooit zal hy den dag van morgen beleeven, Die hoerendop, die galgenstrop,

O Hemel! ik ben dood ik verlaetje, 't Is of 't is gedaen met Kaetje.

Het springende haasje

Een Nieuw Lied. Of een Zamenspraak, voorgesteld door twee Persoonen, in Vraagen en Antwoorden, staanden elk op een kant van een stukkende Brug.

Op een Vrolyke wys.

Ik zal hier een Brug gaen maken, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Ik zal hier een Brug gaen maken,

fal la la

Voor deezen pleeg hier een Brug te weezen, Heila! myn goede Vriend zegt myn eens hoe zulks komt, dat deezen Brug aan stukken legt.

Deezen Brug zal ik gaen maken, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Deezen Brug zal ik gaen maken,

Fal la la.

Maar myn goede Vriend, zegt my eens, hoe koom ik over dit water?

Zie de Eentjes zwemmen daer wel over, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Zie de Eentjes zwemmen daer wel over,

Fal la la.

Maar zeg, ik moet uw toch eens vraagen, hoe diep is het water?

Het springende haasje

Wel de grond legt onder het water;

Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Wel de grond legt onder het water,

Fal la la.

Ei, ei, zegt my eens, waar gaat deze weg naa toe?

Deezen weg gaet naer de Steede, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Deezen weg gaet naer de Steede,

Fal la la.

Dat weet ik wel dat de weg naar de Steede gaat. Maar ik moet uw evenwel eens vragen wie dat Huis behoort, dat daar op de hoek staat?

Wel dat huis hoord aen zijn meester, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Wel dat huis hoord aen zijn meester,

Fal la la.

Dat weet ik wel, dat dat huis aan zyn meester hoord, en niet aan de knecht, maar zeg my eens goede Vriend, tappen ze daar ook wyn?

Meent gy datze daer water tappen, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Meent gy datze daer water tappen,

Fal la la.

Dat weet ik wel datze daar geen water tappen, maar zeg, houden zy goeden wyn na?

De Wijn is goed, hy laat zich drinken, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, De Wijn is goed, hy laat zich drinken,

Fal la la.

Het springende haasje

Heila! myn goede Vriend, zeg my eens hoe laat het is?

Dat kunt gy zien op mijn horlogie

Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Kijk dan maer op mijn horlogie,

Fal la la.

Gy vagebond, daarje bent; is dat een mensen bejegenen; als ik daar over by uw waar, wat zou ik uw raaken?

Wel dan moet gy daer maer blyven, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Wel dan moet gy daer maer blyven,

Fal la la.

Maar zagt, ik wou uw wel eens vragen, hoe ik best over deeze Brug kan komen? want de tyd valt my zoo lang, ik word moe van al dat wachten?

Ik nog niet en daerom moet gy wachten, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Ik nog niet, en daerom moet gy wachten,

Fal la la.

Ei toe, kunt gy my nu niet schielyk over dit water helpen?

Met een schuitje zal ik uw haelen, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Als gy my maer wilt betaelen?

Fal la la.

Maar zeg, myn goede Vriend, wat moet ik uw geeven, als gy my met een Schuitje over haald?

(*) Keerende den anderen zyn agterste toe.

Het springende haasje

Voor een gulden zal ik uw gaen haelen, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Voor een gulden zal ik uw gaen haelen,

Fal la la.

Een gulden, een gulden jongetje, dat is wat veel, kan het niet wat minder?

Als 't uw te veel is,moet gy daer maer blyven, Fal de ral de riere, fal de ral de riere,

Als 't uw te veel is,moet gy daer maer blyven, Fal la la.

Kom dan myn goede Vriend, haal my dan maar over, ik zal uw een gulden geven?

Maer nu moet gy nog wat wagten, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Maer nu moet gy nog wat wagten,

Fal la la.

Kyk, dat is immers plaagen dat gy my doet, hoe lang moet ik dan nog wachten?

Zoo lang als 't my zal verveelen, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Zoo lang als 't my zal verveelen,

Fal la la.

Myn goede Vriend, haalt my doch over, want ik heb de gulden reeds klaar in myn hand.

Ia maar dan moet gy my eerst trakteeren, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Ia maar dan moet gy my eerst tracteeren,

Fal la la.

Wat vreeslyk wachten is dat? zeg, waar kan ik uw dan op tracteeren?

Het springende haasje

Een fles wijn moet gy eerst geven, Fal de ral de riere, fal de ral de riere, Een fles wijn moet gy eerst geven,

Fal la la.

Zeg my gezwind, wat moet ik dan voor een Fles wyn betaalen?

Wel twee schellingen moet gy er voor betaelen, Fal de ral de riere, fal de ral de riere,

Wel twee schellingen moet gy er voor betaelen, Fal la la.

Nu haal my dan maar over, ik zal uw terdeegen tracteeren, kom aan gezwind.

Ia, ja, daer koom ik al aen,ik zal uw schielijk haelen; kom daer ben ik al

Maer hou, wagt wat: nu moet ik eerst mijn geld hebbe, gy moet my eerst betaelen.

Wel zoo, betrouwt gy my niet, betrouwt gy my niet?

Ia ja,ik betrouw uw wel; wel waerom zou ik uw niet betrouwen;

Kom aen dan, stap maer in. toe gaeuw.

Zoo, zoo, nu is 't goed, nu zyn wy aan de wal.

Ia, ja, nu zijt gy aen de wal;

Maer hou, nu mijn geld, mijn geld, pas mijn geld Daar, daar, hou vast, daar is uw geld.

Wel, wel, slaet gy my nu, slaet gy my nu.

Het springende haasje

De Schipbreuk, of het Feest der Matroozen.

Op een vrolyke Wys.

1.

Och! wat is me al overkoomen, Op myn laatste togt die ik deê?

Ieder mensch zou daarvoor schroomen:

Zoo 'k verhaal hem deele meê.

Nauwlyks waaren wy gevaaren, Drie etmaalen ver in zee, Of een onweer op de baaren,

Brak de groote mast in twee!

't Schip dat reisde, 't schip dat daalde, Eind'lyk kreeg het zulk een smak, Dat het op een klip verdwaalde,

En aan duizend spaanders brak.

2.

Toen was 't: mannen! berg uw luizen:

Zwemmen, was het alderbest, 'k Moest ook als een eend verhuizen,

Die gestoord wierd in zyn nest:

Maar wanneer ik zwom door 't water, Och! ik zal 't nooit vergeten, dat Haast een haai my, met zyn snater,

In de boks gebeten had.

'k Ben toen na de wal geswommen, En aldus 't gevaar ontsnapt:

Het springende haasje

Straks ben 'k op het land geklommen, En tot hiertoe voortgestapt.

3.

Wat zal ik nu gaan beginnen, Nat en koud in dezen staat?

Maag en beurs is schraal van binnen, Och! hoe raak ik van de straat?

Zoo een Hospes nu wil borgen, En maar tappen op crediet:

Dan zoo ben ik buiten zorgen, En ik denk aan geen verdriet.

Hoe, geen zwarigheid voor dezen, Heb ik daar de poen verteerd, 'k Wed' hy zal zoo boos niet weezen,

Dat hy nu niet crediteerd.

4.

'k Heb de moed noch niet verlooren, Hei, couragie! dat is gang, Zagt, den Hospes mogt het hooren,

Die zong wis een babokzang, Scheerje! wil van hier vertrekken,

Of ik zal jou op uw pens, Met een bezemstok toedekken:

Dat gy niet gelykt een mensch!

Daar is het wyf, ô die 's veel zagter:

Bloed! zy heeft my in de neus:

'k Wed zy my roept aanstonds achter, Hei! daar geeft zy reeds de leus.

Het springende haasje

Een Nieuw Lied, op de gestrafte Goddeloosheid, van een Ryk Heer die zyn Overgrootvaders doodshoofd geschopt heeft en te gast noode, en hoe hy van een schrikkelyk Spookzel is weg gerukt.

Stem: Hoe draait het rad van avontuur.

Och dwaaze mensch wilt dog aanmerken, En luistert na dit droevig Lied:

Aanziet dog Godes wonderwerken, Wat dat nu onlangs is geschied?

En hoe dat God in deeze dagen, Een heer zeer groot,

Door zyn goddeloosheid hem kwam plaagen, Al met den dood.

Deez' heer die zag men deboucheren, Dag en nagt in overdaad;

Altyd met hoeren domineeren, Maar zyn dogter met goeden raad, Zei: Vader ik moet uw beklaagen;

Gy zyt verblind,

Want ziet eens uw oude dagen, Die gaan ten end.

Wild liever op uw doodkist denken, Als zulke wegen in te slaan,

Hoe zullen al uw zonden stinken, Als gy voor 't oordeel Gods zult staan:

En dat g'aan God zult rekening geeven, Van uwe tyd,

Hoe dat gy uw zondig leven:

Al hebt geleid.

Het springende haasje

Zwygt vry met al die flaauwe reden;

Ik ben daarin zeer wel gerust, Ik wil al met myn oude leden, Gaan leven na myn wil en lust;

Hierom zoo laat ons vrolyk drinken, Nu in de wyn;

Als ik dood ben zal het wel stinken, 't Zal al dood zyn.

Gelooft gy dan geen Predikanten?

Zoo wild doorleezen de Schriftuur;

Daar zult gy vinden te allen kanten, Dat Christus spreekt met woorden puur:

Dat hy den zondaar zal beloonen, Met 't helsche vier.

En de weldoenders 's hemels kroone, Met Lauwerier.

Doen ging hy wandelen te zamen:

Met zyn Confraters dat geloofd, Tot dat zy over een kerkhof kwamen, Daar hy vond leggen een doodshoofd:

Is daar nog leven na het zeggen, Na deze dood,

Wat komt gy hier op 't kerkhof leggen, Gy zyt genood.

Ras spoed u dan wilt niet vergeten, Zoo daar nog leven in uw is?

Komt 's avonds aan myn tafel eeten, Gy zyt genood aan mynen disch;

Hy schopten 't doodshoofd tegen zyn tanden Met schimp en spot,

Het springende haasje

Maar hy wierd door de Almoogende handen, Gestraft van God.

Des avonds als hy zat half dronken, Met zyn confraters in de wyn:

Toen wierd daar aan de bel geklonken, Hy riep wie duivel mag daar zyn?

Den knecht die opent de deur mits dezen, Toen sprak de Dood,

Gaat, zegt dat ik moet binnen weezen, 'k Ben hier genood.

De knecht liep met gevouwe handen;

Believet u myn heer komt hier:

Een wonder spook zyn oogen branden, Gelyk kolen uit 't helsche vier!

Het zegt, dat het moet binnen komen;

't Is in de zaal,

Neen, neen sprak al het volk met schroomen:

Wy zyn hier al.

Den heer die sprak met flaauwe reden, Zegt den genoode hier al zyn:

Het Spook kwam daar binnen getreeden, En dronk terstond een roemer wyn, En kwam dedn heer hoe langs hoe nader, Sprak ik moet zyn.

Uwen opregten Grootevader, Gy moet met myn.

Met myn zoo moet gy eeuwig branden, In 't helsch gespuis met groot getier, Het spook greep hem al in zyn handen, Smeet hem met 't hooft tegen de muur;

Het springende haasje

Doen heeft hem 't spook nog weg gedragen, Dat klyn en groot,

Van schrik aldaar in onmagt lagen, Van deze dood.

Och Christenmensch beter u Leven, Neemt een exempel aan dit Lied;

Wat dat te Koetsveld staat geschreeven, Alwaar dat wonder is geschied.

Geloofd in alle Christene kerken, Nu wie gy zyt?

Dan zult gy Godvrugtelyk werken, Uw zaligheid.

Op de Schoonheid van Diana.

Diana zeer moedig en genegen tot de Jagt, Als Aurora had vernome de zwarte nagt, Phebus kwam snel gedragen aan, Liet zyn straalen na beneden gaan, 't Was ten dienst al van Diaan,

Maar eer zy trok ter Jagt alwaar zy was gewoon.

Digt by Minnerva's beek,

Daar zy haar moedernaakt ontkleeden, Om te wassen haare Leden,

Maar niemand die haar schoonheid geleek.

Zy stapten zeer zoetjes in deez' klaar rivier, 't Was tot verkwikking van haar hart,

Zy schept daarin plazier,

En lobberde door dat bruizende nat;

Tot 't aan haar midden heeft gespat,

Het springende haasje

En zy wou dat daar niemand omtrent en zat.

Ormenius lag verduikt hy zag dit schouwspel aan, Al door het lange gras, hoe die twaalf onderdaanen Die zich waste al met Diaane:

Maar niemand, die haarder schoonheid was gelyke.

Als zy haar brand met naade hadt verkoeld.

En zy geen brand door haar leeden meer hadt gevoeld, Begaf zy haar uit het water ras,

En ging zitten op het dorre gras, op 't pas, Om te droogen dat nog vogtig was;

Ormenius dit aanzag, en hy sprak niet een woord.

Maar denk eens hoe zyn hart, Ontsteld was door 't aanschouwen, Van die schoone jonge vrouwen, Hy kreeg vreugd al in zyn smart.

Diana zeer vlugtig al met haar boog en pyl.

Maar Ormenius die hield zelver oog in 't zyl, Waar dat die schoonste Diana bleef,

Met haar jagting na den hemel streef, en zy bleef, Maar haar nooit uit zyn zinnen dreef,

Hy hield haar in 't gezigt, En kwam haar te gemoed, En sprak, ô schoonste Diana zoet!

Met verlof koom ik uw vraagen, Of ik met u mag gaan jaagen?

Het springende haasje

En terstond heeft zy 't hemtoegestaan.

Zy jaagde met luste tot den avondstond,

Phebus glans verscheen al door Aurora's rodemond Luna vertoonde haar bleek aanschyn,

Hemels blaauw verscheen als sterre ligt te zyn, En zy zei: waar zal onze nagtrust zyn?

Ormenius die zei: gaat by de zwarte vliet, Die gy van daag verliet,

Maar zy stond zeer verslagen, En begon bedroeft te klagen;

Want zy dagt ik ben verspiet.

Zy viel neder op haar bleek aanschyn, Riep: ô Pluto, hels God, wilt my genadig zyn, Caron zet my over al in uw Boot,

En kom geef my met u pyl een schoot, Komt ô dood, en komt helpt my uit deze nood Want door die snoode gast,

Caron wilt my overzetten,

Helsch gespuis wilt myn verpletten, Want ik vrees niet voor u geweld

Iupiter verhoorde Dianaas droef geklagt,

Heeft haar opgevat, en na een woonplaats toegebragt.

Zy verkleurde als een roode Roos,

Als met een bloos, dat haar jongheid verkoos.

Hy heeft schoon Diana wel duizend maal gegroet, En dat met veel ontmoet,

Riep ik zal u dankbaar wezen,

Zy is in de lugt gereezen, daar was vreugd, Voor haar in overvloed.

Het springende haasje

De Nachtwagt.

Op een lieffelyke wys.

ô Schoone die myn ziel doorstreelt, En nagt en dag in myn zinne speelt, ô Schoone die myn ziel doorstreelt, 't Geen myn niet verveelt

En nooit verveelen zal, Anders smaakt my niemendal;

In het geval.

Want al het geen dat gy myn zegt, Dat is Liefden en ook opregt, En daarom verlaat ik noo….it, De liefde die groeit sterker aan, Hoe zal het verder met ons weezen,

Met ons gaan.

Want daar is geen ontbinden meer aan, Wild verstaan.

Gy spreekt nu van de Huwelyksbant, Dat is trouw van wederkant,

Gy spreekt nu van de Huwelyksband, Kom geeft myn maar uw hand, En ook uw woord op Trouw, Want ik kryg in het leeven berouw, Zonder jou.

Ziet dan waren wy alle by, Opgenoomen van harte bly, En daarom eer dat ik ga….a.

Zoo bid ik u weest dog niet kwaat,

Het springende haasje

Vergund my doch het woord, Het lieve woord van ja, Eer dat ik van hem ga,

Zegt dog ja.

Iongman u praat geloof ik niet, Om my te brengen in 't verdriet, Iongman al u zoet gevly;

Brengt meenig in de ly:

Stel het vryen aan een zy, Zoekt een ander in plaats van my,

Aan u zy.

ô Herderin ik verlaat u nooit, Om u zoo sterf ik de dood, Ik zal nooit van uw vlie…n, Ik verzoek uw om den echte trouw, En laat 't maar geschien,

Ik bid u om de trouw, Ik leef niet buiten jou,

Waarde Vrouw.

Als dan de Nagtwagt gaat voorby, Gaan ik met myn zoetelief aan een zy.

Als de Nagtwagt gaat voorby, Zoo zingen wy zoet en bly:

In de zoete maand van Mey;

Met myn Liefje aan een zy:

Met ons by.

Dan gaan wy buiten in het groen, Om haar luste te voldoen,

Daal al de Vogelen zingen, Ieder een is verbleid;

Ook menig jonge meid,

Het springende haasje

Die in der jeugt nog word gevryd, In haar tyd.

't is Nagt, de Wagt komt hier voorby, Dat ieder in de stilte zy,

't Is nagt, de Wagt komt hier voorby, Dat daar niemand komt uit,

En elk zyn deuren sluit, Zoo wel als dit kady looft my.

't Is nagt, de Wagt komt hier voorby.

Dat ieder in de stilte zy, in stilte, in stilte zy.

Zoo dat of wie het ook mag zy, Op dit geroep zyn deure sluit, En daarop niemand meer,

Daar niemand meer komt uit, op dit geluit.

Een nieuw Amoureus Lied.

Op een fraije Wys.

Christaele Beek, Lieffelyke streek, vrolyk Pluimgediert, En groene Bomen Blad ranke linden: Soete zagte winden, ik bid uw helpt my vinden, Cloris myn beminden, Achzilverde vlied, Zegt my zag gy niet, Zy die mijn eertijds kon vermaeken.

Maer aldermeest, Haer vluggen geest, Die mijn hart en ziel in min deed blaken, Haar albaste handen, Wit ivoore tanden, Schoonste van de landen, Ik doe uw offerhanden, Maar ach

Het springende haasje

wat smert, Mijn jeugdig hert, Kan geen ingang, by haer schoonheid vinden.

Ach lieve ligt, Laet uw gezigt Vol medogentheid op my nederdaelen, Ziet de jonge jaeren, Roepen u tot paren? Engelin wilt bedaren, Laet u stuursheid varen, Eer dat de tijd, U schoonheid sterk, Engelin laat mijn maar troost verwerven

Wie is de geen, Die hier alleen, Aan deze vlied, gestadig komt klagen, Coridon u klagen, Dat kan my niet behagen, Wilt u Liefd' op vragen, Aan die het zal behagen, Maer u geklag kan niet baeten; Ik wil my aen geen Herders kind verbinden.

Ach Cloris lief, Zoetste hartendief, Zal u liefde mijn trouwheid niet loonen,Als ik u moet derven, Dan wil ik liever sterven, En dan ook mijn leeven: Aen 't Graf gaen overgeven, Als mijn geklag, Niet baten mag, Dan zal ik voor uwe schoonheyd dwaelen.

Ach Coridon, Keerd wederom, Uwe trouwheyd kan ik niet versmaden, Wilt maer wederkeeren, Dan zal ik u vereeren, En voor al mijn leeven: Aen u overgeeven, Mijn regterhand, Mijn hart tot onderpand, Hier mee kunt op uwe lust verzaden.

O gelukkig uur, O minne Vuur, Dat door zulke schoonheyd komt te blassen, Onder deze linden zullen wy ons verbinden, By de waterstroomen: En de groene boomen, Speelen ook dit Lied, By de Zilvere vlied, Daer de Christelijke beeken stroomen.

Komt al te zaem, Herders by malkaer: Wilt dit Bruilofts Feest te zamen vieren, Wilt uw

Het springende haasje

verzetten, Speelt nu op trompetten, Bas, staal, klaernetten, Fielis en Lezerien, maekt een zoet geluyt, Kloris is de bruyd, Coridon is haer getrouwe herder.

Een Nieuw Lied. Minnaarsklagt, om dat hy van zyn Beminde verlaaten is.

Op een aangename wys.

1.

Liefde, ja liefde, Wat is de liefde blind, Wat baat al myn klagten, Van my aan uw gedaan, Waardoor ik moet versmagten;

Waardoor ik moet vergaan.

2.

Weg Iongman met al uw liefde, Want uw liefde die is blind, Zonder uw kan ik nog leeven, Want ik ben nog maar een kind, Ziet ik ben nog jong van jaaren, Steld uw min vry uit uw zin,

Wilt de moeite voor my doch spaaren, Zoek een ander die uw bemind.

Het springende haasje

3.

Ach! ach! wat droevige woorden, Ach wat verdriet voor myn jong hert, Want door uw liefde koorden, Zyn myn zinnen gantsch verwerd, Daar ik ging geheele nagten, Door hagel, storm, sneeuw en wind Op myn zoet lief stond te wagten, En nog blyf ik onbemind.

4.

Ik zal u altyd beminnen, Ja zoo lang ik jongman leef, En uw altyd eer bewyzen, Die my zulk een liefde geeft.

Maar 't zal u tog nooit gebeuren, Lief dat gy myn liefde wind, Daarom houd maar op van treuren.

Zoek een ander die uw bemind.

Het springende haasje

Een Nieuw Lied. Op den Boerenstand.

Op een Vrolyke Wys.

1.

Hoe vrolyk kan den Boer niet leven, Als hy zijn land en volk beschouwt, En aen een elk 't zijn kan geven, En dat hy dan op God betrouwt,

Den Boer die zaeit en maeit 't land, En wagt den zegen van Gods hand.

2.

Als hy den morgen op ziet klaeren, Vangt elk met nieuwe kragten aen, Al dorsend zy 't graen vergaeren, En als den winter is gedaen,

Jaegt hy de beesten in 't land, Den Boer zegt Gods lof en dank.

3.

Hoe zou den Bakker kunnen werken, 't Lieve brood dat men graeg eet, Zoo God den Boer niet kwam te sterken Dat hy zijn land dan maekt gereed,

Hoe zou men leven in de stee, Als niet den Boer 't werk dee.

4.

Hoe zou den Zeeman kunnen leven, Indien de Boer niet deed' 't werk, 't Is waer, Godt moet 't wasdom geven, En maekte hem door goedheyd sterk.

Het springende haasje

Daer voor toont hy zijn dankbaerheyd Na zijn gedaene arrebeyd.

5.

Als gy zijt aen een disch gezeeten, Slae op uw tafel dan een toer, Bezie dan eens 't lieve eeten, 't Komt doch alles van den Boer,

Dus mensch zoo dikwils als gy eet, Den Boerenstand doch niet vergeet.

6.

't Is waer de Zeeman brengt veel waeren, Van alderhande landen aen,

Maer zoo daer ook geen Boeren waren, Hoe zouden zy daer ook by staen.

Komt alles van den Boer zijn hand.

Maer Godt is meester van 't land.

Lof-Lied of Jagt Bazuin, uitgalmende de standvastige Liefde, aan een Herderin.

Stem: Jonge Jeugd der Minnen.

Als de nagt Gordynen, Van ons kwam verschynen, Nam ik 't roer in de hand, De Hondekens plaisant, Deeden het Wild verdwynen, Langs kant en haegen, Kwam ik snel te jagen:

Maer ik vond stil staen,

Het springende haasje

Langs een waterkant, Als ik Diane vand.

Langs een klaer fonteyne, Vond ik alleyne,

Een zoet Herderin:

Speelen zoet van min, By haer schaepjes gemeene, In deeze Wellusten,

Kwam ik wat te rusten;

Want de heldre zon, Haeren loop begon, En mijn jong hertje won:

'k Liet mijn honden rusten, Op dees groene kusten, En met groot ootmoet, Heb ik haer gegroet, Het was haer wil en lusten, Al de vogelen zongen, En de schaepjes sprongen, In het jeugdig kruyd;

Door 't zoet geluyd, Een ieder paerd zijn bruyd.

Zo Iagers gepreezen, Wel hoe kan dat weezen, Dat gy zoo op 't Land, Jaegt naer een warand:

Zegt my nog eens mits deezen, Jaegd gy wilde zwynen, Haezen of Konynen, Zegt my wat het is, Snippen of patrys,

'k Schenk u de bloem tot prys.

Dat ik u mogt roemen, Op de edele bloemen, Die zoo staet in fleur,

Het springende haasje

Aangenaem van geur, Van de Maegd eygendomme, O Liefde vol van waerden, Wilt de min aenvaerden, Uwen glans zal gaen.

Hooger dan de Maen, Of haer sterren staan

Uyt myn eygendommen, Nooit geen bloemen kommen, Flora dag en nagt,

Houd een goede wagt, Daer op zoowil ik roemen, Want de reukbaer planten, Verliezen hun kragt, Ziet men te alle kanten, Als zy zijn gebragt Onder Iagers magt.

Pronkbeeld van de Maegden, Apollo behaegden,

Zilvia zijn bruyd Door zijn vast besluyt Die haer jonkhert na jaegde;

Laet de liefde straelen, In uw harten daelen, En ontfangt mijn min:

Liefste Herderin, Mijne opregten Min.

Nooit en zal mijn zinnen, Eenen jaeger minnen, 't Is te wankelbaer:

Vertrekt vry Minnaer.

Voegende in 't beginnen, Als de vogelen zingen, Zy van vreugd opspringen, En veranderen ziet,

Het springende haasje

Zingen menig lied,

Tot mijn smert en groot verdriet.

Mijn liefde zal weezen, O Maeget gepreezen, Als een Diamant,

Staet gy in mijn hart geplant, Ik zal vroeg en spade:

U schaepjes gaen leyden, Door de groene wyden, En op mijn fluyt Maeken zoet geluyd, Al in het jeugdig kruyd.

Uw woorden beginnen, Mijn liefde te winnen:

Zoo gy spreekt opregt, Het geene dat gy zegt, Gy hebt overwonnen, Door uw lieflyk schieten;

Zult gy my genieten, Neem ik vast besluyt, Om te weezen 'n bruyd.

Muzen wilt ontwekken, Naer het veld vertrekken, Zoet viool geschal, Hobo en bassen al, Uw snaeren thands hooren, Dat al in vreugden, Dees jonge Jeugden, De vreugde vermeerd, Daer Liefde verkeerd,

Wordt den mensch trouw geleerd

Het springende haasje

Een Nieuw Lied. Of Minnen-Klagt van Louise en Albert.

Op een verrukkende wys.

1.

Deze Bloempjes, deeze Perken, Hooren myne minneklagt, Vlytig, vlytig aan 't werken,

't Is Louisa die ik wagt, Moet zy agter deze muuren,

Altoos in dees kerker zyn, Ach! hoe menig menig uuren,

Zugt ik hier in Minnenpyn.

2.

Schoon dit kleed van myn verwonnen, En ik eenen tuinman schyn, Mogt zy tog nog eens komen,

Albert zoo gelukkig zyn, Maar helaas wat doet my vreezen,

Is het maar het geen ik gis, Zou het mooglyk kunnen weezen,

Dat zy dood is, is gewis.

Het springende haasje

3.

Wat baat my nu al myn klagten, Daar zy leid in 't naare graf, Wreede dood komt my verzagten,

Rukt my van de waereld af, Wreede dood komt my thans nadren,

Grieft my met uw felle zys;

't Zident bloedt kruipt uit myn adren.

Daar gy my myn Grafplaats wyst.

4.

Voor het laatst zal ik dees bloemen, Gaan besproeijen met een traan, Ik plukt dit Roosje waar te roemen,

Dat met my in 't graf zal gaan, Dit geweer zal my bevryden,

Dan de droefheid die ik ly, Ik leg dit Roosje aan myn zyde,

Met den dood zoo ben ik vry.

5.

De avondstond die komt vast nadren, De Klooster deur ontsluit zig daar, Men ziet door 't diepste van de bladren,

't Is Louisa al te waar.

Afgemat en moe van 't zugten, Vliegt zy na haar waarde vrind, Maar helaas dit zyn de vrugten,

Daar zy hem doorstooken vindt, 6.

Hy ontsluit voor 't laatst zyn oogen, Ziet haar aan vol tederheid,

Het springende haasje

Valschen schyn heeft my bedroogen, Ik moet na de eeuwigheid, Ia ik heb myn hart doorstooken,

Vliegt te rug naar uwen Cel, Uw vreeden Vader is gewrooken,

Louisa ach vaart eeuwig wel.

7.

Ademloos en moe van klagten, Valt zy op zyn boezem neer, Hier zal ik myn dood verwagten,

Albert zegt zy komt niet weer, Lieven minnaar wilt tog spreeken,

Zyt gy weg dan voor altoos, Maar hy geeft nog taal nog teken,

Ik vind niet als een dorre roos.

8.

Liefste Roosje vol van geuren, Gy zyt nu myn eenigst goed, Mogt gy altoos, altoos deuren,

Gy gaaft my weer goeden moed, Den dood die zal ons zaam vereenen,

Liefsten vrind dit is ons lot, Maar hoe waggelen myne beenen,

Ach ik sterf! o groote God.

Het springende haasje

't Einde van alle menschen ter zaligheid, en ter verdoemenis

aangewezen in de woorden des H. Apostel Paulus, 2. Cor. V. vs. 10.

Daar hy zegt: Want wy alle moeten geopenbaard worden voor den Rechterstoel Christi; op dat een iegelyk wegdragen 't geen door 't ligchaam geschied, na dat by gedaan heeft, het zy goed, het zy kwaad.

Stem: De blaauwe vlag die waaid.

De Ziel spreekt.

Ontwaakt verrotte vleesch en been, Rukt en scheurd de kist van een, Stoot den zark van uw leden, En komt uit uw duister graf, Breekt uw doodslaap gy moet mede.

Na de hel tot uwen straf.

't Ligchaam.

Wie is 't die myn slaap hier breekt.

Die ons met een doodklank spreekt, Wie komt my hier zoo opwekken, In het duister graf van myn, Wel waar toe zal dit verstrekken, En wat mag de oorzaak zyn.

De Ziel.

'k Ben uw ziel uw dierbaar pand, U gegeven in dien stand,

Eer dat gy nog waart gebooren, Die voor onze zonden kwaad, Eeuwig moeten gaan verlooren, Want gy hebt u God versmaad.

't Ligchaam.

O ziel komt gy myn uit 't graf, Opwekken tot der helle straf.

Het springende haasje

Met zulk ellendig klagen, Myn voorstellen in dit uur, Wat wy zâmen moeten dragen;

In het eeuwig helsche vuur.

'k Bid u zwygt daar doch van stil.

Laat myn rusten naar myn wil, Ik mag daar noch niet van horen;

Als gy van Gods oordeel spreekt;

Want ik schrikken voor Gods toorn.

Het is of myn hart steeds breekt.

De Ziel.

Gy hebt wel reden dat gy beeft.

Want gy grouwelyk hebt geleeft:

Met vloeken en grouwzaam zweeren, Dronken drinken, overspel:

Daarom zult gy met myn keeren;

Na den afgrond van den hel.

Gy hebt steeds den tugt veracht, En den leeraars uitgelagt,

Na Gods woord wou gy niet hooren;

Maar naar ydelen leugentaal, Dat vervulfen uwe ooren, Kyven, schelden principaal.

Uwes naasten huis en goed, Dat begeerde uw gemoed:

Haat, nyd, vechten en moordem;

En valsche getuigenis:

Achterklap uw hart bekoorden, Bragt uw tot verderffenis.

De zonden van Sodoma, Die volgden gy ook na, Die hebt gy met lust bedreven, Bloedschanden hebt gy begaan, Gy zult van den Heer verheven, Moe en loon na werk ontfaan,

Iezus Christus! Godes Zoon!

Boven in des hemels throon.

Die zal uw het vonnis vellen,

Het springende haasje

Als men den bazuinen hoord, Na den afgrond van der hellen:

Gy lasteraar van Gods woord.

't Ligchaam.

Ach ziel ik bekenne schuld;

Want myn hart was heel vervuld, Om alle boosheid te plegen,

Die geen God nog mensch en vreest:

Ik liep staag verkeerde wegen, 'k Leefde erger als een beest.

Ach nu word van myn beschreid;

Myn leven vol gruwelheid, En myn korte booze zyden:

Van myn komst en sterfdag,

Tot myn ziel van 't ligchaam scheiden, Dat ik wel beklagen mag.

Maar myn klagen is te laat:

Was ik in myn eersten staat;

Ach mogt ik nu nog wat leven, Dan zou ik naar Gods bevel.

Als een christen mensch verheven:

Eer en deugd betrachten wel.

De Ziel.

Als wy voor Gods oordeel staan, Zullen de uitverkooren gaan;

In het hemels koningryke, By God, Vader en den Zoon, In de vreugde eeuwiglyke Blinken als de zon zoo schoon.

De uitverkooren hebben ziet, Op de wereld veel verdriet:

En veel arremoed geleden.

Maar in 't oordeel zal den Heer, Zyn eeuwige heerlykheden;

Aan haar schenken vol van eer.

Den wereld heeft haar bespot, Maar wy hielden haar voor zot:

Doch wy zyn zelfs bedrogen,

Het springende haasje

En verdoemt tot deze straf:

God wast haar betraande oogen, Met hemelsche vreugde af.

Zy zullen Gods heerlykheid, Dan genieten op dien tyd:

En bevryd zyn van haar smerten:

Daar men nooit en weet van kouw.

Noch van honger, dorst of hette, Of van droefheid druk en rouw.

Komt al die gezegent zyt, Zal Heer Iezus op dien tyd, Spreeken tot zyn uitverkooren:

Komt bezit myn Vaders ryk.

Dat voor u ook van te vooren;

Toebereid is eeuwiglyk.

Die nooit hoorden nog en zag:

Die zullen ten jongsten dag, In den hemel werden opgenomen, By zyn Majesteut:

De goddeloozen zullen schroomen, Voor dien dag van heerlykheid.

God zal spreken op dat uur:

Gaat godloozen in 't helsche vuur, Om daar eeuwiglyk te branden;

Gy vermaledyden voort,

Met weenen en knerzinge der tanden, Gy hebt gelasterd myn woord.

Daar zal yder staan voorwaar:

Voor Godes aanschyn zeer klaar, Daar zal yder mensch behalen;

't Geen door 't ligchaam is geschied, Wee op wee, ons altemalen, Want God alles weet en ziet.

't Ligchaam.

Myn bedroefde ziel, ach! ach!

Ik schrik voor dien laatsten dag, Door myn knagende conscentie, Ach bedroefde ziel van myn:

Het springende haasje

Om dat ik veel penetentie, Lyden moet in de helsche pyn.

Ach, ô wee, dat ik voorwaar, Nimmer ooit geboren waar:

Ach, ô wee myn, ach ellenden, O gruwelyke poel,

Smerten lyden zonder ende, Dunkt my dat ik nu al voel.

De Ziel.

Daar word driemaal heilig of, Gezongen in het hemels hof.

Tot eer en prys van Godes namen.

't Ligchaam.

Ach! ziel ik vervloek de uur, Doen wy beide ter wereld kwamen, Wy moeten branden in 't vuur.

De Ziel.

Daar zal in den hemel klaar, Een dag zyn als duizend jaar, Altyd vreugden zonder treuren.

't Ligchaam.

Ziel ik heb genoeg verstaan,

Myn hart dat moet van droefheid scheuren, Wilt van myn vertrekken gaan.

De Ziel.

Ach myn ligchaam ik ga heen, 'k Smelt in tranen en geween, Legt in 't graf na uw begeeren, Tot de strenge oordeelsdag:

Dan zal ik wederom keeren, In uw ligchaam met beklag.

Besluit.

Al die dit lied heeft verstaan, Laat u dit ter harte gaan, En houd dit in u memorie, Denkt doch op den jongsten dag, 't Is geen fabel van historie!

Niemand hem voorby en mag.

Het springende haasje

Minneklagt.

Stem: Als Annette haar Minneklagten.

1.

Laetst beminde ik een meysje,

Zoo schoon als 't schoonste morgenrood.

Ik sprak ach schoone hoord een reysje, En zy ylings van mijn vlood,

Waer de Min-god was my gunstig, Daer hy my haer inhaelen deed.

O liefde! liefde waert gy zoo gunstig, Dat gy mijn smart verminderen deed. bis.

2. Mijn zinnen stonden even zoo duister, Dat ik schier my zelfs niet kon,

Zy waeren gantsch berooft van luister, Zonder dat ik spreeken kon,

Maer de Min-god was my gunstig:

Daer hy my wanhoopen deed;

O liefde! liefde waert gy zoo gunstig, Dat gy mijn smart verminderen deed. bis.

3. Naeuwlijks was ik by haer getreedem, Of zy vlood weer van my heen,

Ik sprak schoone hoort mijn reden, En verhoort eens mijn gebeên;

Maer de Min-god was niet gunstig:

Daer hy my wanhoopen deed, O liefde! liefde waert gy zoo gunstig, Dat gy mijn smart verminderen deed. bis.

4. Toen zy ten tweeden was gevloogen, En zy my alleen liet staen,

Stond ik met traenen in de oogen, Zonder dat ik my kon beraen,

Het springende haasje

Toen dorst ik uyt in vroege klagten, En ik weende dag en nacht,

O liefde! liefde waert gy zoo gunstig, Dat gy mijn smart verminderen deed. bis.

5. Neen de Min-god geeft geen klagten, Maer hy mat my telkens af

Nooit wil hy myn pyn verzagten, Maer hy sleept my in 't graf, Lieve liefde schenkt genade, En dryft haer pyl ook in haer hart, O liefde! liefde waert gy zoo gunstig, Dat gy mijn smart verminderen deed. bis.

6. De liefde is de grootste kwelling, Die de mensch ooit hebben kan, Ieder mind na zyne stelling, Zoo wel de vrouwen als de mans, Maer in de zoete huwelijksdagen, Leyd men elkaer door lief en leed, O liefde! liefde waert gy zoo gunstig, Dat gy mijn smart verminderen deed. bis.

7. Die zich zelf heeft neergezeten, En zyn zinnen steld tot min,

Maer nu buyten zijn geweeten, Komt 'er nog een ander in, Maer elk past doch op de zynen, Dat hem die nooit ontnomen word, En men leeft eenig al zijn dagen.

Ia zelfs tot in de laetste stond. bis.

8. Tot het slotvaers zal ik gebruyken, Wie gy ook zyt al van de min,

Doch ik raed' laet u niet bruijen, Maer elk zoekt 'er een na zyn zin, Want hier gemeld ik ben bedroogen, Dus raed' ik uw altemael

Dat gy ook regt zeit wie dat gy voor hebt, Of gy vaert als ik gevaeren ben. bis.

Het springende haasje