• No results found

Film Cosyns breder dan alleen euthanasie

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2022

Share "Film Cosyns breder dan alleen euthanasie"

Copied!
2
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

maandag 31 maart 2008

Film Cosyns breder dan alleen euthanasie

Marc Cosyns.pn

© Bert Van den Broucke

BRUSSEL - 'Mijn film stelt de perceptie en problemen rond verzorgingstehuizen aan de kaak', zegt Marc Cosyns.

De Gentse arts Marc Cosyns (Universiteit Gent), die de korte documentaire Georgette goes Home samen met regisseur Julien Vandevelde realiseerde (DS 29 maart), vreest dat het debat dat hij ermee wilde losweken, te zeer op euthanasie toegespitst wordt. 'Wat ik met de

documentaire wil vertellen, is een breder verhaal dan alleen dat van euthanasie', zegt Cosyns.

'Dat de documentaire net na de dood van Hugo Claus via de website van De

Standaardwereldkundig gemaakt is, is geen weloverdachte strategie, maar puur toeval.' Cosyns zegt dat de directe aanleiding voor zijn film uitspraken waren die kamerlid Herman De Croo (Open VLD) deed over de toestand van de Belgische rusthuizen. 'De Croo vergeleek de Belgische rusthuizen met de Bulgaarse weeshuizen', zegt Cosyns. 'Heel wat mensen willen niet in een rusthuis terechtkomen omdat in hun perceptie de situatie in rust- en

verzorgingstehuizen zo slecht is.'

In zijn film voert Cosyns Georgette op die perfect alleen kan wonen en niet dement is, maar toch graag in een rusthuis zou willen verblijven. 'Maar ze is nog “te goed, en bovendien zijn de wachtlijsten voor rusthuizen zo lang dat ze misschien al gestorven kan zijn voor ze in een rusthuis kan wonen.'

Cosyns wil met de film aangeven dat er in rusthuizen gesproken moet worden over de manier waarop mensen willen sterven. 'Georgette wil waardig sterven, zegt ze. Maar

Armand (Georgettes vroegere bovenbuur, red.) heeft er net voor gekozen zijn demente vrouw te verzorgen. Beide invalshoeken zijn evenwaardig. Punt is dat er over gesproken moet worden in rusthuizen.'

De Gentse moraalfilosoof Etienne Vermeersch beweert intussen dat er nog altijd katholieke ziekenhuizen die patiënten euthanasie weigeren als die daar om vragen. Dat is volgens Vermeersch onder meer het geval in het universitair ziekenhuis van Leuven. Hij verklaarde dat gisteren tijdens een debat in De Zevende Dag waar de woordvoerder van kardinaal Danneels, Hans Gybels, tegenover hem zat.

(2)

Vermeersch zegt dat hij de voorbije jaren persoonlijk getuige is geweest 'van twee tot drie concrete gevallen' van mensen die in een katholiek ziekenhuis om euthanasie vroegen omdat ze uitzichtloos leden. Hun wens werd echter niet gerespecteerd. 'De ziekenhuisdirecties leggen die beslissing van bovenaf op', zegt Vermeersch. 'Maar directies kunnen volgens de wet geen bezwaar aantekenen.'

De euthanasiewet geeft alleen artsen die morele bezwaren hebben, het recht om te weigeren.

'In dat geval moeten die artsen de patiënt doorverwijzen naar een dokter die wel bereid is euthanasie toe te passen.'

Volgens woordvoerder Gybels heeft kardinaal Danneels zich in zijn homilie niet over het individuele geval van Hugo Claus uitgesproken, 'die hij als schrijver respecteert'. Het stoort de katholieke leider echter dat euthanasie als enige mogelijkheid naar voren wordt geschoven.

(vdr, fvg)

www.standaard.be/euthanasie (vdr, fvg)

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Het is onlogisch dat men voor euthanasie strikte regels moet volgen terwijl bij andere beslissingen bij het levenseinde, zoals palliatieve sedatie, geen maatschappelijke

De medewerkers van het Centrum voor Biomedische Ethiek en Recht (KU Leuven) zijn niet te spreken over de Telefacts-reportage over de levensbeëindiging van de Tongerse schepen

Ook als de euthanasiewet ooit wordt uitgebreid naar dementie, zal het altijd aan de artsen blijven om in eer en geweten te oordelen of en wanneer het kan, zegt de advocaat

Distelmans: 'Laat artsen die kiezen voor palliatieve sedatie ook nadien een registratieformulier invullen en insturen naar een bevoegde commissie.'.. Credit:

Omdat de tijd tussen haar coma en haar echte overlijden te lang duurde, kreeg ze een half uur later nog een inspuiting van haar huisarts.. Het was Dora's antwoord op de ziekte die

Distelmans: “Als je echt begaan bent met ernstig zieke of terminale patiënten, dan is het toch logisch dat je zegt: ‘Ik ga je pijnstillers geven.’ En als die patiënt aangeeft dat

Rusthuis veroordeeld om weigering euthanasie...

Daarbij is uitvoerig ingegaan op de vraag waarom deze aandoening voor deze vrouw ondraaglijk en uit- zichtloos lijden was, en waarom er geen redelijke andere oplossing was?. De