VOORWOORD
Steeds meer mensen worden gegrepen door de familiekunde op genealogie.
Genealogie is de geschiedenis van het eigen voorgeslacht.
Voor het naspeuren van voorouders is het in de Luitwieler familie niet zo erg moeilijk.
Er zijn altijd familieleden geweest die de stamboom geprobeerd hebben bij te houden.
Het zal echter nooit helemaal compleet worden omdat er natuurlijk altijd vermist en nieuwe informatie die moet worden toegevoegd, dat wil zeggen nieuwe huwelijken, geboorten en sterfgevallen.
Met de gegevens van voor 1580 was het wel een stuk moeilijker. Men moet dan de gegevens verkrijgen uit oude Familie Bijbels en Kerkelijke Archieven.
Het oudste bekende schriftelijke stuk is te vinden in het Staatsarchief te Solothurn, in Zwitserland. Hierin staat beschreven dat Heer Burchard, Kerkheer von Werd in het Bisdom van Konstanz, een stuk land in leen met erfpacht heeft gegeven aan de heer Walther Meier.
Het "land leen" lag rond het kerkdorp Lütwile (Kanton Aargau), gelegen tussen het "land leen" van de heer Meier (waarschijnlijk de vader van de eerder genoemde Heer Walther Meier) en het "land leen" van de Heer Rudolf Schenker. De lasten van het land leen bedroegen 12 penningen per jaar. Het stuk is gedateerd 12 juli 1273.
Verheven in de landadel mocht hij zich in het vervolg Walther von Lütwile noemen.
Hij was dus de eerste Leutwiler, Leutwyler, Luitwieler, Luitwiler, Luitweiler in de geschiedenis.
Vanaf 1580 komen er meer gegevens beschikbaar en er blijken zich 5 grote takken aan de Stamboom te ontwikkelen:
1e tak vanaf 1580 de Leutwyler von Flügelberg 2e tak vanaf 1590 de Leutwyler von Birrwil 3e tak vanaf 1599 de Leutwyler von Reinach
4e tak vanaf 1693 de Leutwyler von Lupfig, and vanaf 1742 de Luitwielers van Nederland 5e tak vanaf 1749 de Leutwyler von Sigristen
Paul Leutwyler uit Aarwangen, Zwitserland, overleden in 1979, heeft 16 jaar nodig gehad om zijn naspeuringen over deze 5 takken op schrift te stellen. Ze zijn o.a. te vinden in het Centraal Bureau te Den Haag.
De Stamboom is bijgewerkt aan de hand van het vorige boek en alle gegevens die zijn verzameld tot Juni, 2020.
Mochten er in dit boek fouten of onvolkomenheden zitten, of als u aanvullende gegevens heeft, vragen wij u vriendelijk deze aan M. J. "Charles" Luitwieler c/o charlesann.luitwieler@yahoo.com in Canada door te geven.
H.4.2.6.4.5.1.2 : (1) Pieter tak.
Bij voorbaat onze hartelijke dank (2020)
DE NEDERLANDERS STAMMEN RECHTSTREEKS AF VAN DE TAK LUPFIG
Van de Hollandse tak is Johannes Lütweiler/Leutweiler von Lupfig, geboren in Aargau, Zwitserland, de stamvader.
Johannes is in 1742 naar Vlissingen gekomen met Zwitserse troepen uit Bern (Regiment Sturler, Kapitein Weiss) om een eind te maken aan de godsdienst-twisten gedurende de Oorlog van de Oostenrijkse Successie (1740-1748). Daar is hij in 1745 getrouwd met Catharina Verbrugge, dochter van Maghiel Verbrugge en Cornelia Braams.
De zoon Hendrick uit dit huwelijk behoorde tot de Gereformeerde Kerk en was zeer godvruchtig. Dit blijkt uit een door hem nagelaten geschrift waarin onder meer de personalien van zijn nakomelingen heeft vermeld omdat de archieven van het stadhuis, bij het bombardement van Vlissingen door de Engelse Vloot in 1809, zijn verbrand. Hierbij werd ook de woning van Hendrick vernield en zijn goederen gestolen. In 1817 heeft hij het weer opgebouwd.
Hendrick is de stichter geweest van het schildersbedrijf annex drogisterij aan de Walstraat No. 57 te Vlissingen. Tot enkele jaren geleden was er nog een drogisterij op deze adres gedreven door de Luitwielers.
Hendrick is twee maal getrouwd geweest. Uit deze huwelijken heeft hij 21 kinderen.
Tussen 1836 en 1839 zijn 3 zonen en een zuster naar Amerika vertrokken vanwege godsdienst-twisten, deze zijn genoemd op bladzijde 9. Deze uittocht is een gevolg geweest van de afscheiding in de kerk, welke afscheiding in de dertiger jaren vele moeilijkheden veroorzaakten voor de afgescheidenen.
Srafmaatregelen zoals de beruchte "dragonnades", inkwartiering en geldboetes, ruiten inwerpen en mishandelingen. Deze afgescheidenen zijn de stichters geworden van de Christian Reformed Church in Amerika.
Verder zijn er 3 zonen overgebleven die voor de nakomelingen in Nederland hebben gezorgd. Deze zonen zijn Pieter, Christiaan en Samuel.
Zoon Pieter is de stichter geworden van de boerentak, een tak met veel landbouwers die zich zo aangepast hebben aan het Zeeuwse land, dat zij de nationale Zeeuwse dracht droegen.
Bij de zonen Samuel en Christiaan valt het op dat er zich onder de afstammelingen veel kunstschilders bevinden, zowel uit professie als uit liefhebberij.
Als je met de Stamboom werkt of je bladert er doorheen valt het op dat er in onze familie heel veel lief en leed is geweest.
Ik bedoel daarmee niet alleen een huwelijk, geboorte, overlijden of een echtscheiding maar het feit dat men vroeger ook zoveel kinderen verloor.
Vooral Hendrik Luitwieler (C.4.9) geboren op 13 Mei 1796 en geëmigreerd naar de VS, en Pieter Luitwieler (E.4.2.6.1) geboren op 12 September 1850.
Hendrik Luitwieler trouwde met Anna Bekkens, en tussen de jaren 1816 en 1830 kreeg hij samen met haar 10 kinderen. De eerste 9 kinderen zijn als zuigelingen overleden. Johannes, geboren in 1830, was hun tiende kind en overleefde de geboorte. In 1837 zijn Hendrik, Anna en Johannes geëmigreerd naar de VS. Hendrik trouwde in de VS voor de tweede keer rond 1850 met Bridgit Duke en kreeg samen met haar 2 meer kinderen.
Pieter Luitwieler trouwde met Maatje Janse en kreeg samen met haar 13 kinderen. Alle (mannelijk)
STAMREEKS VOOR HET GESLACHT LUITWIELER
Een in generaties gerangschikte opgave van iemands voorouders in rechte mannelijke lijn, en met de naam Luitwieler.
I = letter A II = letter B III = letter C IV = letter D V = letter E VI = letter F VII = letter G VIII = letter H IX = letter I X = letter J
Bij generatie III = letter C splits de Stamboom zich in 6 takken.
Dit zijn de 3 zonen die voor nakomelingen hebben gezorgd in Nederland, en de 3 zonen die naar Amerika zijn geëmigreerd.
De Nederlanders zijn:
C.4.2 Pieter Luitwieler, geboren op 19 September 1784, overleden op 23 September 1838 C.4.16 Samuel Pieter Luitwieler, geboren op 26 Februari 1808, overleden op 31 Oktober 1860 C.4.17 Christiaan Pieter Luitwieler, geboren op 14 November 1809, overleden op 19 Juli 1859 De zonen in Amerika zijn:
C.4.5 Johannes Luitwieler, geboren op 8 Januari 1789, gestorven op 4 September 1858 in de VS C.4.7 Huybreght Luitwieler, geboren op 7 Augustus 1793, gestorven op 5 Oktober 1868 in de VS C.4.9 Hendrik Luitwieler, geboren op 13 Mei 1796, gestorven in de VS
Bij het opstellen van het data hebben we de Nederlandse Stamboom opgesplitst in deze 3 takken, en ook de VS Stamboom in de 3 takken. Er zijn namelijk heel veel familieleden. We hopen dat het nu iets eenvoudiger wordt om uw directe voorvaderen terug te zoeken.
De Stamboom is bijgewerkt aan de hand van het vorige boek en alle gegevens die zijn verzameld tot Juni 2020.
HOE ZOEK IK MIJN DIRECTE VOOROUDERS?
Het terugzoeken in de Stamboom gaat in de mannelijke lijn. Voor de naam staat een combinatie van een letter en cijfers. Nu is het een kwestie van terugrekenen.
Voorbeeld:
J. 4. 2. 6. 4. 3. 3. 3. 2. 1. Dit is het huidige laatst bekende kind (zoon) van de vader
I. 4. 2. 6. 4. 3. 3. 3. 2. Dit is het 2e kind van de vader H. 4. 2. 6. 4. 3. 3. 3. Dit is het 3e kind van de vader G. 4. 2. 6. 4. 3. 3. Dit is het 3e kind van de vader F. 4. 2. 6. 4. 3. Dit is het 3e kind van de vader E. 4. 2. 6. 4. Dit is het 4e kind van de vader D. 4. 2. 6. Dit is het 6e kind van de vader C. 4. 2. Dit is het 2e kind van de vader B. 4. Dit is het 4e kind van de vader
A. Dit is de stamvader Johnnis Lütweiler/Leutweiler/ Luitwieler geboren op 27 Maart 1718
Dit betekend andersom:
A. is de stamvader Johnnis
B.4. is de zoon Hendrick geboren op 14 September 1757 C.4.2. is de zoon Pieter geboren op 19 September 1784 D.4.2.6. is de zoon Huibrecht geboren op 03 April 1824 E.4.2.6.4. is de zoon Klaas geboren op 17 Januari 1856 F.4.2.6.4.3. is de zoon Abraham geboren op 14 September 1880 G.4.2.6.4.3.3. is de zoon Jacob geboren op 23 December 1908 H.4.2.6.4.3.3.3. is de zoon Klaas geboren op 19 September 1936 I.4.2.6.4.3.3.3.2. is de zoon William Jacob geboren op 14 Augustus 1960 J.4.2.6.4.3.3.3.2.1. is de zoon Jeroen geboren op 15 September 1995
Dit alles betekend dus dat deze familieleden afstammelingen zijn uit de PIETER tak.
FAMILIE-WETENSWAARDIGHEDEN
Zwitserse Luitwieler komt naar Vlissingen in 1742
Vlissingen in 2020.
DE GESCHIEDENIS van de ZWITSERSE HUURSOLDATEN
Johannes Lüweiler/Leutweiler/Luitwieler geboren in Lupfig, Zwitserland, op 27 Maart 1718, was een huursoldaat in het Sturler Regiment uit Bern, Zwitserland. Hij en zijn regiment arriveerden in Vlissingen in 1742. Deze man is de aartsvader van de Nederlandse tak van de Luitwielers.
De geschiedenis leert ons dat gedurende een half millennium de Zwitsers behoorden tot de meest gewilde huurlingkrachten. Meer dan een miljoen Zwitserse huursoldaten vochten op de slagvelden van Europa. Ze stonden bekend om hun brutaliteit en vrijmoedigheid, waardoor ze in gelijke mate zowel begeerd als gevreesd waren. Ze dienden als huursoldaten voor bijna alle Europese grootmachten. Op een bepaald moment kwam 1 op de 3 militairen in het Franse infanterieleger eigenlijk uit Zwitserland, en in de 19e eeuw werden bevrijdingsbewegingen vaak geconfronteerd met Zwitserse troepen die koninklijke dynastieën-in-verval dienden.
In Nederland, aan het einde van 1748 hadden de Staten Generaal een Zwitsers Leger tot hun dienst samengesteld uit 26 Battaillons, 9 Regimenten, 104 Compagnies en 20400 soldaten.
De Zwitserse Erewacht bij het Vaticaan is een lange tijd geleden gevormd Echter het idyllisch beeld van de hedendaagse pauselijke Zwitserse Garde als historisch relikwie is een verre afspiegeling van de Zwitserse huurlingen uit oude tijden.
Waarschijnlijk heeft geen ander fenomeen een grotere invloed gehad op het premoderne Zwitserland dan dat van de huurlingen. Er is weinig algemeen bekendheid over dit unieke historische verschijnsel.
Geen enkel ander land heeft zo'n geschiedenis gekend.
In zeker opzicht was het een "dirty business", een die leidde tot het ontstaan van een aristocratie gebaseerd op de handel in huurlingen en het uitoefenen van politieke macht. Aan de andere kant heeft de lange periode van verblijf van de huurlingen in het buitenland geleid tot een toename van kennis in het thuisland, omdat zij die er in geslaagd waren om in goede gezondheid naar huis terug te keren, misschien zelfs met enige welvaart, cultuur en kennis van veel buitenlandse landen met zich meebrachten.
Het land Zwitserland zou niet hebben overleefd zonder haar uitgezonden huurlingen. Een feit is dat de hoven van Europa zo afhankelijk waren van Zwitserse troepen, dat ze er van afzagen deze toevoerleiding aan te vallen. De Zwitsers konden hun troepen ook naar huis terughalen wanneer ze deze zelf nodig hadden. Dit was een mechanisme dat geleidelijk leidde naar de bekende neutraliteit van het huidige Zwitserland.
FAMILIEWAPEN "von Lüttwyl"
Ons familiewapen is beschreven in het "Wapenboek van Oude en Nieuwe Adel" uit de 13 Zwitserse Kantons, geschreven door Niclaus Gachet in 1799.
In het familiewapen "von Lüttwyl" is de klauw van een leeuw afgebeeld. De klauw herinnert aan de klauw in het wapen van het Koninklijk Huis von Habsburg. Dus het is niet de klauw van een arend/adelaar zoals velen geloven. De beide spellingswijzen v. Lüttwil en v. Lüttwyl komen in het boek voor.
Men neemt aan dat de Leutwil mannen (Kanton Aargau) toestemming kregen een onderdeel van het von Habsburg wapen (Kanton Aargau) te gebruiken vanwege hun grote verdiensten als bestuurders voor het Koninklijk Huis von Habsburg. Dit inzicht zal niet ver bezijden de waarheid zijn, omdat beide families met elkaar verbonden waren en afkomstig uit Aargau.
In 1386 vond de slag bij Sempach (Kanton Luzern) plaats. De strijd ging tussen de legers van de Oude Zwitserse Confederatie en Oostenrijk. In de kapel van Sempach wordt op de lijst van de gevallen militairen aan de zijde van de von Habsburgs "der Lüttwiler" genoemd. Volgens overlevering was hij een ridder in het leger van de von Habsburgs.
Het is niet zeker dat de huidige naamdragers in de mannelijke lijn ook daadwerkelijk afstammelingen zijn van de oorspronkelijke bezitter van het wapen. Maar we kunnen dit wapen als familiewapen gebruiken zonder enige wroeging!
Het Zeeuwse Volkslied
Luctor et Emergo----Ik worstel moedig en ontzwem
Geen dierder plek voor ons op aard, Geen oord ter wereld meer ons waard, Dan, waar beschermd door dijk en duin, Ons toelacht veld en bosch en tuin;
Waar steeds d'aloude Eendracht woont, En welvaart 's landsmans werk bekroont, waar klinkt des Leeuwen forsche stem;
'Ik worstel moedig en ontzwem!' Het land, dat fier zijn zonen prijst, En ons met trots de namen wijst, Van Bestevaer en Joost de Moor, Die blinken zullen d'eeuwen door;
Waarvan in de historieblaên, De Evertsen en Bankert staan, Dat immerhoog in eere houdt, den onverschrokken Naerebout.
Gij, Zeeland, zijt ons eigen land, Wij dulden hier geen vreemde hand, Die over ons regeeren zou,
Aan onze vrijheid zijn wij trouw.
Wij hebben slechts één enk'le keus:
'Oranje en Zeeland!' da's de leus!
Zoo blijven wij met hart en mond,
Met lijf en ziel: goed Zeeuwsch goed rond.
TWEEDE WERELDOORLOG
Operatie Market Garden:
Klaas Luitwieler G.4.2.6.4.7.1 Pieter tak, geboren in Veere op 5 Juni 1913 en gestorven in Sluis op 6 Juli 1979, beroep Adj. O.O. Koninklijke Marechaussee (Adjudant Onder Officier).
Zonder Vrees en Zonder Blaam. In 1940 diende Klaas Luitwieler als Marechaussee bij "Het Wapen", maar kwam na de capitulatie in Mei 1940 in Engeland terecht. Daar werd hij ingedeeld bij de Prinses Irene Brigade. Spoedig meldde hij zich echter als vrijwilliger voor het volgen van een commando- opleiding in Schotland. Na de opleiding met succes afgesloten te hebben, werd hij ingedeeld bij Nr.2 Dutch Troop. Met deze befaamde Nederlandse Commando eenheid van het "eerste uur", maakte hij zowel de acties in India als in Europa mee. Zo was hij o.m. met zijn groep in een zweefvliegtuig onderweg naar de luchtlandingen bij Arnhem. De group was toegevoegd aan de 1st British Airborne Division. De taak van deze British Division was het veroveren van de Rijnbrug in Arnhem en deze bezet houden totdat de versterkingen vanuit Eindhoven en Nijmegen waren gearriveerd. Echter zijn glider moest, midden in Duits gebied in de omgeving van Udenhout, in Noord Brabant, een noodlanding maken. Hij heeft toen geprobeerd om met 2 jeeps alsnog Arnhem te bereiken. Sterke Duitse tegenstand verhinderde dit echter. Hij moest zich met enige lotgenoten in de bossen schuilhouden. De ondergrondse bracht de gestrande commando's naar het natuur- gebied "de Kampina" bij Boxtel.
Ontwijken in zuidelijke richting was toen de boodschap. Luitwieler wist zich al vechtend in de omgeving van Boxtel bij een groep geallieerde soldaten aan te sluiten. Hierbij zag de groep kans om op 25 Oktober 1944 Boxtel te bevrijden en het contact met eigen troepen te herstellen. Deze immer bescheiden en eenvoudige militair, ging na de oorlog terug naar zijn eigen Wapen en maakte daar verder carrière.
De Erelist van Gevallenen 1940 - 1945:
Huibertus Johannes Luitwieler.F.4.16.2.6.6 Samuel Pieter tak, geboren in Vlissingen op 14 Februari 1903, beroep Winkelier, gestorven in Conc. Kamp Dachau, Duitsland, op 8 Januari 1945 (Verzet Deelnemer).
Sinds 1960 ligt in de hal van ingang Binnenhof 1a van de Tweede Kamer der Staten-Generaal de Erelist van Gevallenen 1940 - 1945. Dit document bevat de namen van degenen die in de Tweede Wereldoorlog als militair of als verzetstrijder voor het Koninkrijk der Nederlanden zijn gevallen. Idere dag wordt door een medewerker van de Tweede Kamer een pagina omgeslagen, zodat voor het publiek nieuwe namen te zien zijn. Huibertus Johannes Luitwieler is op pagina 598.
FINANCIEREN
Dr. Fritz Leutwiler (Econoom), tot zijn pensioenering in 1984, de President van de "Swiss National Bank" en President van de "Bank for International Settlements", was wereldwijd de meest bekende Leutwiler/Luitwieler.
RULING THE WORLD OF MONEY - BESLISSINGEN in DE WERELD VAN HET GELD
by (door) Edward Jay Epstein in Harper's Magazine, 1983 (vertaling door M. J. "Charles" Luitwieler) Tien keer per jaar -- een keer per maand behalve in Augustus en Oktober arriveert een kleine groep van goed geklede mannen in Basel, Zwitserland. Ze komen met hun bagage en diplomatenkoffertjes. Ze checken discreet in in het Euler Hotel, tegenover het station. Ze zijn naar deze slaperige stad gekomen uit uiteenlopende plaatsen als Tokyo, Londen en Washington, DC, voor de reguliere vergadering van de meest exclusieve, geheimzinnige en machtige supranationale club in de wereld. De voorzitter van de club is Dr. Fritz Leutwiler.
Ieder van de ongeveer twaalf bezoekers heeft zijn eigen kantoor, met beveiligde telefoonlijnen naar het vaderland. De leden worden volledig ondersteund door een vaste staf van ongeveer 300, met inbegrip van chauffeurs, koks, bewakers, boodschappers, vertalers, stenografen, secretaresses, en onder- zoekers. Ook tot hun beschikking staan een briljante onderzoeksgroep en een hypermoderne computer, evenals een buitenverblijf met tennisbanen en zwembad, een paar kilometer buiten Basel.
Het lidmaatschap van deze club is beperkt tot een handvol machtige mannen die dagelijks de rente, de beschikbaarheid van krediet, en de geldhoeveelheid van de banken in hun eigen land bepalen. Ze zijn de topmannen van de Amerikaanse Federal Reserve, de Bank van England, de Bank van Japan, de Zwitserse Nationale Bank, en de Duitse Bundesbank. Deze groep mensen kontroleert in totaal 40 miljard dollar in spaargelden, staatsobligaties en goud, dat ongeveer een tiende van de beschikbare 's werelds deviezen vormt.
De opbrengsten verkregen door de uitleen van de goudvoorraad (tweede slechts in waarde aan die van Fort Knox) is reeds meer dan voldoende om te betalen voor de kosten van de gehele organisatie. Het hogere doel van de elitaire maandelijkse bijeenkomsten is te coördineren en indien mogelijk alle monetaire activiteiten in de geïndustrialiseerde wereld beheersen. De plaats van samenkomst van deze club in Basel is een unieke financiële instelling genaamd de Bank voor Internationale Betalingen - of kortgezegd de BIS (uitgesproken als 'biz' in het Duits). De BIS werd oorspronkelijk opgericht in Mei 1930 door bankiers en diplomaten uit Europa en de Verenigde Staten om de aan hen door Duitsland te betalen schadevergoedingen na de Eerste Wereldoorlog te regelen (vandaar de naam). Deze regeling mag absoluut uitzonderlijk genoemd worden.
Hoewel de BIS werd georganiseerd als een commercile bank met beursgenoteerde aandelen, werd de onafhankelijkheid van overheid bemoeienis en belastingen in zowel oorlog en vrede gewaarborgd door een internationaal verdrag ondertekend in Den Haag in 1930. Hoewel alle deelnemers centrale banken zijn, heeft de BIS een winst op elke transactie. En omdat het zeer winstgevend is gebleken, was geen subsidie of steun van de overheden nodig. Omdat Basel, een veilige en aanvaardbare opslagplaats voor de goudreserves van de Europese centrale banken bleek, groeide de BIS al snel uit tot de bank voor centrale banken. Toen de wereld depressie in de jaren dertig in omvang toenam en de financiële paniek oplaaide in Oostenrijk, Hongarije, Joegoslavië en Duitsland, vreesden de leiders van de belangrijkste centrale banken dat het volledige wereldwijde financiële systeem zou instorten, tenzij ze nauw zouden gaan samenwerken. Voor de hand liggende ontmoetingsplek voor deze noodzakelijke coördinatie was de BIS, waar ze toch al regelmatig vergaderden om goudswops en oorlog-schade transacties te regelen.
Dr. Fritz Leutwiler overleed in Mei 1997.
Luitwielers geëmigreerd naar de U.S.A.
C.4.5 : Johannes Luitwieler, geboren in Vlissingen op 8 Januari 1789, gestorven op 4 September 1858 in Canandaigua, New York, U.S.A., gehuwd met Maatje Baart, geboren in 1790 in Meliskerke, gestorven op 15 December 1870 in Canandaigua, New York, U.S.A. Geen kinderen in Nederland geboren. Dit gezin is op 16 Juli 1839 geëmigreerd naar de U.S.A.
C.4.7 : Huybreght Luitwieler, geboren in Vlissingen op 7 Augustus 1793, gestorven op 5 Oktober 1868 in Rochester, U.S.A., gehuwd met Maria Reijnhout (Rheinwold), geboren op 10 April 1797 in Bern, Zwitserland, gestorven op 10 Augustus 1876 in Rochester, U.S.A. Hij heeft 7 kinderen in Nederland geboren. Dit gezin is op 29 Mei 1836 op het schip Gentleman uit Antwerpen geëmigreerd naar de U.S.A.
Kinderen:
Susanna Dorothea Hendrika (Susan Dorothea Henrietta) Luitwieler, geboren 21 Augustus 1818 in Vlissingen
Elisabeth Luitwieler, geboren 15 September 1819 en kind overleden in Vlissingen Hendrik Doris (Henry) Luitwieler, geboren 31 December 1820 in Vlissingen Jacob Gerardus (Jacob Gerard) Luitwieler, geboren 26 Juli 1822 in Vlissingen Dorothea Sophia Luitwieler, geboren 29 Juli 1824 en kind overleden in Vlissingen Adam Jannes (Adam John) Luitwieler, geboren 26 September 1825 in Vlissingen Elizabeth (Libby) Luitwieler, geboren about 1826 in Vlissingen
Pieter Johannes (Peter) Luitwieler, geboren 27 April 1827 in Vlissingen
Jannes Cornelis (James Cornelius) Luitwieler, geboren 12 Mei 1829 in Vlissingen Maatje Johanna Luitwieer, geboren 08 November 1830 en kind overleden in Vlissingen
C.4.8 : Cornelia Luitwieler, geboren in Vlissingen op 27 December 1794 en gestorven op 1 April 1881 in Rochester, U.S.A. Geen kinderen in Nederland geboren. Zij is op 29 Mei 1836 op het schip Gentleman uit Antwerpen geëmigreerd naar de U.S.A.
C.4.9 : Hendrik Luitwieler, geboren in Vlissingen op 13 Mei 1796, gestorven in de U.S.A., gehuwd 1º met Anna Bekkens, geboren op 1 April 1798 in Schoondijke, gestorven in de U.S.A., dit gezin is op 20 Juli 1837 geëmigreerd naar de U.S.A. Hij heeft 10 kinderen in Nederland geboren en 9 overleden.
Hendrik Luitwieler is gehuwd 2º met Bridgit Duke, geboren 1824 in Ierland en hij heeft 2 kinderen in de U.S.A. geboren.
Kinderen:
Hendrik Luitwieler, geboren 26 December 1816 en kind overleden in Schoondijke Johannes Luitwieler, geboren 12 September 1818 en kind overleden in Vlissingen Pieter Luitwieler, geboren 28 Mei 1821 en kind overleden in Vlissingen
Josina Luitwieler, geboren 13 Maart 1823 en kind overleden in Vlissingen
Dorothea Sofia Luitwieler, geboren 13 Maart 1823 en kind overleden in Vlissingen Dorothea Sofia Luitwieler, geboren 28 Mei 1824 en kind overleden in Vlissingen Johannes Luitwieler, geboren 2 September 1827 en kind overleden in Vlissingen Jannes Luitwieler, geboren 4 September 1828 en kind overleden in Vlissingen Johannes Luitwieler, geboren 19 Juli 1829 en kind overleden in Vlissingen Johannes Luitwieler, geboren 12 Augustus 1830 in Vlissingen
Johanna Luitweiler, geboren rond Februari 1850 in U.S.A.
Albert Johannes Luitweiler, geboren rond Juli 1856 U.S.A.
DICHTERS en KUNSTENAARS
Margaretha Constance Wilhelmina Luitwieler H.4.2.6.4.5.1.4 : (2) Pieter tak, geboren op 23 Oktober 1960 in Ens, beroep Dichter, Beeldend Kunstenaar en Docent (Academie voor Beeldende Kunsten in Kampen en de Rijksakademie in Amsterdam).
Het beeldend werk van Margerite Luitwieler bestaat uit tekeningen, gedichten en gemengde technieken op linnen en papier.
Ik heb ze lief,
de plekken waar het tocht wanneer je er de bocht omgaat
Geef mij maar de achterkant van huizen en gebieden waar elke groene spriet omringd door scheve stenen de droge grond uitschiet Het onbedoeld gemaakt gebied.
Gerardus Dingeman Luitwieler G.4.16.4.2.2.1 Samuel Pieter tak, geboren in Rotterdam op 4 Oktober 1928 en gestorven op 12 September 1945. Hij is nog net geen 17 jaar oud geworden. Hij schreef vanaf zijn zevende jaar gedichtjes tot kort voor zijn dood. Hiervan is een gedichtenbundeltje gemaakt onder de titel "Bonte Jeugd". Hier volgt zijn 1 gedicht van Juni 1936, hij was toen zeven jaar oud.
Het Roverspaar
Achter d’uitgestrekte hei was een oude boerderij.
En bij de hoeve: een hooischelf daar Woonde het roverspaar.
Het wijfje broedde d’eitjes uit En ’t mannetje keek uit.
Achter d’uitgestrekte hei Was een vredige wei.
De koeien graasden naar hartelust, De vogeltjes huppelden rond En de bloemen bloeiden bont.
Het was er een vredige lust.
En als het nacht was Kwam op geruisloze wieken De mannetjesuil door ‘t gewas en pakte een fazanten kieken.
Het werd in het nest een groot tumult krijsende klanken werden vernomen.
Maar de uil was al bij zijn vrouwtje gekomen en deze heeft er fijn van gesmuld.
OFFICIER in de Orde Van Oranje-Nassau
Er is slechts één Luitwieler bekend die bij Koninklijk Besluit is gehonoreerd door de Koningin Ir. Adriana Pieternella Luitwieler, MSc., H.4.2.6.4.5.1.1 : (1) Pieter tak.
De Orde van Oranje-Nassau is een Nederlandse Ridderorde die zes ridderlijke graden kent. Een benoeming tot Officier in de Orde wordt verleend wegens bijzondere verdiensten jegens de samenleving.
Van verdiensten is sprake indien iemand zich geruime tijd ten bate van de samenleving heeft ingespannen of anderen heeft gestimuleerd, of wanneer iemand één of meer opvallende prestaties heeft geleverd of werkzaamheden heeft verricht die voor de samenleving een bijzondere waarde hebben (artikel 2 van het Reglement van de Orde van de Nederlandse Leeuw en de Orde van Oranje-Nassau).
Adriana Pieternella Luitwieler, geboren 30 Januari 1936 te ’s Heer Arendskerke volgde de basis (lagere) school in Kampen en Emmeloord. Vervolgens de Hogere Burger School (HBS) in Kampen en Zwolle; ze studeerde in 1962 af aan de Landbouw Hogeschool te Wageningen (Wageningen Universiteit). Tijdens haar verblijf in de Verenigde Staten behaalde ze een Master's Degree in Food Science aan Cornell University (Ithaca, New York, USA)
Na haar studie in de Verenigde Staten en terugkeer in Nederland begon ze haar werkzaam leven als een docent aan de Rijks Middelbare Tuinbouwschool te Aalsmeer, vervolgens aan de Rijks Middelbare Landbouwschool te Drachten, in de vakken scheikunde, bemestingsleer en bodemkunde.
Tijdens haar studies en werkzaam leven was ze altijd actief in verschillende (ook landelijke) organisaties (onder anderen de Vrijzinnig Christelijke Studenten Bond).
In 1978 volgde de benoeming tot directeur aan de Rijks Middelbare Tuinbouwschool te Hoorn, met 360 leerlingen. Na de fusies in het agrarisch onderwijs tot grote scholengemeenschappen beëindigde ze in 1995 haar werkzaam leven als de Voorzitter van de Centrale Directie van het Agrarisch Opleidings Centrum Hoorn met drie vestigingen in Hoorn en een vestiging in Grootebroek en Heerhugowaard, met in total zo'n 1500 leerlingen.
Gedurende haar leven was ze ook lid van en (bestuurlijk) actief in de "Soroptimist International" afdeling Hoorn en omstreken, de "Westfriese Golfclub" en overige organisaties.
Voor haar vele activiteiten ten behoeve van de gemeenschap, zowel in als buiten haar werkkring, werd Adri Luitwieler in 1994 geëerd met de benoeming tot Officier, in de Orde Van Oranje-Nassau.
