Jesaja 58: 1-6
[1] Roep luidkeels, zonder je in te houden, verhef je stem als een ramshoorn.
Maak aan mijn volk zijn misdaden bekend, aan het volk van Jakob zijn zonden.
[2] Zeker, ze zoeken mij dag aan dag, vol verlangen om te ontdekken wat ik wil, zoals een vreemd volk dat rechtvaardig leeft en het recht van zijn goden niet verzaakt.
En ze vragen naar mijn rechtvaardige voorschriften en verlangen naar Gods nabijheid.
[3] ‘Waarom ziet u niet dat wij vasten, en merkt u niet op dat wij ons onthouden?’
Omdat jullie op je vastendagen nog handeldrijven
en jullie arbeiders afbeulen, [4] omdat jullie onder het vasten strijden en ruziën
en vol vuur met elkaar op de vuist gaan.
Als je op die manier vast,
wordt je stem niet gehoord in de hemel.
[5] Zou dat het vasten zijn dat ik verkies?
Is dat een dag van onthouding:
dat iemand het hoofd buigt als een riet
en zich met een rouwkleed neerlegt in het stof?
Noemen jullie dat soms vasten, is dat een dag die de HEER behaagt?
[6] Is dit niet het vasten dat ik verkies:
misdadige ketenen losmaken, de banden van het juk ontbinden, de verdrukten bevrijden,
en ieder juk breken?
Het vasten dat het volk van Israël deed was geworden tot een hol een leeg godsdienstig ritueel. Zij meenden God te plezieren met iets wat een ritueel geworden was zonder dat ze dat deden met hun hart en ziel. Het was een vorm van schijnheiligheid. Vorige week zondag sprak Kitty ook al over Matheus 6. Daar waarschuwt Jezus zelf dat het vasten geen uiterlijk vertoon is maar het is een overgave aan God. En die overgave gaat veel verder dan het jezelf
onthouden van voedsel voor een bepaalde periode. Het is ook het opgeven wat er nog meer belangrijk voor je is in je dagelijks leven. Dat kan je mobieltje zijn, de tv, sport of vul maar in. Je zet als het ware tijd apart voor Hem om je volledig te focussen en Hem je volle aandacht te geven. Tijd door te brengen in het lezen en bestuderen van Zijn Woord en in gebed te zijn. In feite te
erkennen dat wat er in Deuteronium 8 staat dat we niet van brood alleen leven.
Maar als we vers 6 lezen dan gaat het nog verder dan dat. Het gaat niet alleen om wat we uiterlijk geven, God wil specifiek dat we geven dat wat binnen ons leeft. Joel 2 : 12 zegt het als volgt;
12Maar ook nu nog luidt het woord des HEREN: Bekeert u tot Mij met uw ganse hart, en met vasten en met geween en met rouwklacht. 13Scheurt uw hart en niet uw klederen en bekeert u tot de HERE, uw God. Want genadig en
barmhartig is Hij, lankmoedig en groot van goedertierenheid, berouw hebbende over het onheil.
Je hart scheuren betekent dat letterlijk je ziel en zaligheid open en bloot leggen voor God.
Ik roep u er dan toe op, broeders, door de ontfermingen van God, om uw lichamen aan God te wijden als een levend offer, heilig en voor God welbehaaglijk: dat is uw redelijke godsdienst. [2] U moet uzelf niet aanpassen aan deze wereld, maar veranderen door uw gezindheid te vernieuwen, om zo te ontdekken wat God van u wil en wat goed, volmaakt en hem welgevallig is.
(Romeinen 12:1)
Deze definitie van godsdienst is wat God voor ogen heeft. Ja, we dienen God in de gemeente en als we Hem aanbidden. Maar het is zoveel meer.
Godsdienst is een offer, een toewijding van ons lichaam aan God, elke dag, als een levend offer. Je moet je leven en lichaam heilig toewijden aan God als een levend offer, dat is voor God welbehaaglijk. Je wilt, ja ik wil, dat mijn leven heilig en welbehaaglijk is voor God. We willen God eren.
Dit is allemaal mogelijk door de ontferming van God. Het is mogelijk door Gods ontferming en genade in het Evangelie. We komen voor God en we leggen ons leven op het altaar. We zeggen tegen God, “Hier is mijn leven, alles wat ik denk, doe, verlang, wil en zeg. Hier is mijn hele leven, al mijn plannen, dromen, ambities, geld en bezittingen. Alles is voor U. Hier ben ik. Ik wil heilig zijn. Ik wil dat mijn leven U verheerlijkt en welbehaaglijk is voor U.”
Dat betekent ook God toe te laten in elk gebied van ons leven. Ook in die gebieden die we misschien liever niet opgeven.
Met welke verwachting ben je kom je dit weekend? Wat of waar verlang je naar dat God zal uitwerken in je leven? Dat kan een doorbraak zijn in een bepaald gebied van je leven of heb je genezing nodig. Wil je graag groei zien in je geestelijk leven maar blijf je hangen op hetzelfde level.
Collectief als gemeente willen graag doorbraken zien maar wat wil jij specifiek persoonlijk dit weekend?
Als je dat straks in gebed bij Hem brengt ben je dan ook bereid om jezelf met alles wat je hebt op het altaar te leggen? Mag God aan het werk in die gebieden waar je nog moeite, pijn en strijd hebt? Gebieden waar God je misschien al langer op heeft gewezen of die Hij kenbaar wil maken dit weekend. Het thema dit weekend is dat we niet te strijden hebben tegen vlees en bloed maar tegen... en daar horen ook geestelijke bolwerken bij. Bolwerken in dit land maar ook bolwerken in onszelf. In hoeverre dit weekend zal verlopen en in wat God kan doen ligt in grote mate bij jezelf.
Er zijn verschillende redenen te bedenken waarom we God niet toelaten in sommige van gebieden van ons leven. Het kan zijn dat we het zelf willen oplossen, zelf onze worsteling met bv een verslaving willen overwinnen. Trots en hoogmoed in de weg staan om God de ruimte te geven het samen met ons op te ruimen. Of dat je iets overkomen is dat zoveel pijn heeft gedaan en je het begraven hebt. Dat je een
struisvogeltactiek toepast als het ware. Zolang ik er niet meer aan denk bestaat het niet. Schuld en schaamte staan in de weg. Zeker in het geval dat je jezelf de schuld geeft of medeschuldig voelt over wat je is
aangedaan. Dat degene die je het heeft aangedaan jou de schuld geeft van wat er is gebeurd of dat mensen in je omgeving zijn geeft.
Of dat je sprake is van sociale druk van buitenaf. Dat het gevoel geeft dat jij degene bent die verantwoordelijk is om het probleem op te lossen.
Zelfs als het jou probleem niet eens was van het begin ( het voorbeeld van de dikke en de dunne). Maar je de ogen van de anderen voelt prikken die je veroordelen als je faalt. Trots en hoogmoed belemmeren je om hulp te vragen en schuld en schaamte omdat het voelt als falen en gezichtsverlies.
Aansluitend heb speelt er het volgende lied; Here is my life. Ik wil bij jullie de uitdaging neerleggen om tijd te nemen in gebed. Om je verwachting, je wensen, je verlangens bij God neer te leggen. Te luisteren naar wat God te zeggen heeft. Bij jezelf na te gaan in hoever je bereid bent jezelf op het altaar te leggen. Die gebieden in je leven op te geven en los te laten waarvan je weet dat God de controle wil hebben. Wat mag het je kosten? Ik wil je aanmoedigen niet te kijken naar de kostprijs maar naar de uitkomst. Uiteindelijk heeft Jezus de hoogste prijs betaald. Neem tijd met Hem en als je meezingt wees je bewust van wat je tegen God zegt.
Als God openbaring geeft en er dingen spelen in je leven die
overeenstemmen met Zijn wil voor jou neem de tijd om zaken te doen met Hem.
