Gemaakt door: Elle ten Have Klas: 3G2
Inleverdatum: 24-11-2017
Gegevens van het boek.
Titel: Piercings & Parels
Naam auteur: Maren Stoffels (Maren Inne Stoffels) Uitgever: Noordhoff Uitgevers BV
Jaar van verschijnen: 2011 Aantal bladzijden: 120 Druk: 1e
Informatie auteur
Maren Stoffels is geboren op 13-01-1988. Toen ze 9 jaar oud was begon ze met schrijven. In 2006 haalde ze haar vwo-diploma. Het 1e echte, serieuze boek wat ze schreef heette
Dreadlocks & Lippenstift. Dat schreef Maren in 2005. Haar lievelingsberoep is schrijver.
Anders illustrator of vormgever. Ook zou ze graag wel iets met toneel willen doen. De schrijvers waar Maren graag boeken van leest zijn: JK Rowling, Kevin Brooks en Astrid Lindgren. Haar eigen favoriete boek is ik zie je tussen de wolken.
Zelf heeft ze ook al veel boeken geschreven:
2005 - Dreadlocks & Lippenstift
2006 - Piercings & Parels (is gekroond door de Nederlandse kinderjury)
2006 - Cocktails & Ketchup
2007 - Sproetenliefde
2007 - Schim in het bos
2008 - Op blote voeten
2008 - Vlucht van Elin
2009 - Tara vecht terug
2009 - Je bent van mij (met Hans Kuyper)
2010 - Gezicht van Britt
2010 - Met mijn ogen dicht
2011 - Verboden voor ons
2012 - Verboden voor mij
2013 - Verliefd op alle 3
2013 - Stapelverliefd
2014 - Verliefd op de verkeerde?
2015 - Ik denk dat dit het einde is
2016 - Ik zie je tussen de wolken
2017 - Race
2017 - Escape Room
Ook heeft Maren al wat prijzen binnen gesleept, die zie je hier:
Jonge jury 2007: 'Dreadlocks & Lippenstift'
Jonge jury debuutprijs 2007: 'Dreadlocks & Lippenstift'
Hotze de Roosprijs 2007: 'Dreadlocks & Lippenstift'
Bookaward 2007: 'Piercings & Parels'
Jonge Jury 2009: 'Sproetenliefde'
Jonge Jury 2010: 'met mijn ogen dicht'
Bronvermelding: Wikipedia, Maren Stoffels en kunst-en-cultuur.infonu.
Over het boek
1. Op de voorkant van het boek zie je een illustrator en daarop staan twee mensen met een instrument. Het meisje met de cello moet Rozemarijn (beste vriendin van Sofie) voorstellen. Daarnaast zie je nog een jongen met een gitaar. Alleen er komt in het boek geen jongen voor die gitaar speelt maar DJ is. Dus wat die gitaar op de voorkant van het boek doet weet ik niet precies.
2. De hoofdpersonen van het boek:
- Sofie: het grootste deel van het verhaal gaat erom dat haar beste vriendin (Rozemarijn) verliefd op haar is. Daar komt ze later achter.
Zelf heeft Sofie een vriendje Tygo, maar ze heeft ook nog gevoelens voor Menno die ze op vakantie heeft leren kennen. Sofie is erg behulpzaam en positief. Ze helpt een van haar beste vriendinnen Floor met het
doorzetten tijdens haar periode dat ze anorexia heeft. Ze is ook altijd positief. Wanneer ze ruzie heeft met haar beste vriendin Rozemarijn blijft ze positief omdat ze weet dat het wel weer goed komt. Sofie heeft soms ook een eigen wil. Wanneer ze
bijvoorbeeld thuis moest blijven van haar ouders, is ze toch naar een feest gegaan met haar vrienden. Ook is ze soms erg jaloers.
Op de vriendin van haar broer bijvoorbeeld. Ze heeft haar geslagen omdat ze samen een meningsverschil hadden over Sofie’s broer op een feest.
- Rozemarijn: Sofie is haar beste vriendin. Ze is verliefd op haar maar ze durft het Sofie niet te vertellen. Ze
verteld het pas wanneer Sofie echt door heeft dat ze iets voor zich houdt. Rozemarijn is altijd lief tegen haar vriendinnen. Ze vindt het leuk om dingen met haar vriendinnen te doen. Ook is ze behulpzaam. Ze helpt Sofie met haar
problemen over haar vriend Tygo. Rozemarijn is
ook erg verlegen en ze bloost snel. Bijvoorbeeld wanneer Sofie haar iets vraagt geeft ze moeilijk antwoord en begint ze meteen te blozen.
- Floor: Ze heeft Sofie op een vakantie in Frankrijk leren kennen.
Haar broertje is Menno en daar heeft Sofie gevoelens voor. In het verhaal krijgt Floor anorexia en wordt
opgenomen in het ziekenhuis. Sofie komt meteen naar haar toe en praat haar goede moed in. Floor is een lief meisje en heeft doel. Ze zegt over de mail altijd lieve dingen tegen Sofie en helpt haar met haar
problemen. Floor speelt ook toneel en heeft als doel om de audities door te komen.
Slechte eigenschappen heeft Floor niet. Ze is altijd lief en heeft
voor iedereen veel over. Het enige wat misschien minder goed is, is dat ze het bijna wilt opgeven wanneer ze is de periode zit waar ze anorexia heeft. Ze wou op gegeven moment niet meer eten en zag geen toekomst meer. Door de goede uitspraken van Sofie en haar familie is ze er toch weer doorheen gekomen.
3. De meest voorkomende plaatsen van het boek:
- Sofie haar huis: Bij Sofie thuis waren vaak ruzies tussen haar ouders. Haar moeder en vader zijn later gaan scheiden omdat de moeder van Sofie een andere man had leren kennen.
- Het park: In het park hadden Sofie en Tygo samen voor het eerst afgesproken. Ook vertelde Tygo hier dat hij veel gevoelens had voor Sofie en dat hij haar nooit meer kwijt wou.
- School: op school was er altijd een pestkop. Hij schreeuwde altijd lelijke dingen door de klas over Sofie. Ook vertelde hij dingen rond over Rozemarijn toen mensen erachter waren gekomen dat ze lesbisch was.
- Ziekenhuis: hierin belande Floor toen haar ouders erachter waren gekomen dat ze zwaar anorexia had. Sofie is hier ook op bezoek geweest en heeft Floor goede moed ingepraat.
4. Het verhaal is in een ik- perspectief (belevend ik) geschreven. Alles gaat over ik (Sofie), en ze maakt in het boek zelf alles mee.
Bijvoorbeeld: ‘Morgen ga ik een film kijken met Bella en Tygo’. Of nog een voorbeeld: ‘ik ga morgen mee met Rozemarijn naar celloles’. Het hele boek is in deze vorm geschreven.
5. Het verhaal wat ik heb gelezen heeft een open einde. Het eindigde met
‘Menno, kom eens! Sofie wilt je heel graag wat zeggen.’ Ik wist dus niet wat ze nu tegen Menno ging zeggen. Ik vind verhalen en films met een open einde altijd een beetje vervelend. Ik wil altijd graag weten wat er daarna nog allemaal gebeurt. Maar het verhaal heeft daarom dus een open einde.
Keuzeopdracht: een ander eind aan het verhaal.
- Ik ga een ander eind schrijven vanaf het allerlaatste stuk uit het boek. Ik heb daar voor gekozen omdat het een open eind is, en omdat ik tijdens het hele verhaal al zat te wachten wanneer Sofie nou eindelijk eens tegen Menno zou zeggen dat ze nog gevoelens voor hem heeft.
‘Menno, kom eens! Sofie wil je heel graag iets zeggen.’
Meteen wordt Sofie rood en krijgt een rode kleur over haar hele gezicht. Menno komt steeds dichterbij een Sofie verzint in 3 seconden hoe ze het gaat zeggen tegen hem. ‘Euhm’ begint Sofie. ‘Ik vind het moeilijk om je dit te vertellen, maar ik wil je al een lange tijd zeggen dat ik nog steeds gevoelens voor je heb.’
Menno fronst zijn wenkbrauwen op en krijgt een brede lach op zijn gezicht.
‘Eindelijk!’ Roept Menno. Hij pakt Sofie’s handen vast en kijkt haar verliefd aan. ‘Ik had het al een beetje door, maar ik wou wachten wanneer je het mij zelf ging zeggen’. Sofie had dit antwoord van Menno nooit verwacht. Hij heeft nog een vriendin en liet niet zo goed merken dat hij haar ook nog wel leuk vond. Sofie krijgt haar lach niet meer van haar gezicht. ‘Eindelijk’ roept Floor, die nog zo blij is omdat ze door de auditie heen is gekomen. Samen lopen ze met z’n drieën naar de bar heen om wat drinken te halen. Ze kletsen wat over de auditie van Floor die erg goed is gegaan. ‘Sofie, ik ben zo blij dat je hier bij hebt kunnen zijn’, zegt Floor met lichte tranen in haar ogen. ‘Zonder jou was het mij zeker niet gelukt.’ Sofie geeft haar een knuffel. Na wat paar glaasjes te hebben gedronken is het al weer tijd om richting huis te gaan. Ze rijden met z’n allen gapend naar huis. Thuis aangekomen gaat meteen iedereen richting zijn of haar bed. Behalve Sofie en Menno, die blijven beneden op de bank gezellig nog wat kletsen over deze onvergetelijke dag.
De volgende ochtend is Floor al erg vroeg wakker. ‘Sofie, ben je al wakker?’ Fluistert Floor zachtjes. Maar ze krijgt nog geen antwoord van Sofie. Voorzichtig kruipt ze over Sofie heen om haar paar lekkere warme sokken aan te doen. Daarna gaat ze alvast naar beneden om wat lekker broodjes in de oven te doen voor het ontbijt. Na een halfuur is iedereen beneden en ontbijten ze samen aan de grote eettafel. Ze praten samen na over de auditie die Floor gisteren heeft gehouden, en krijgen allemaal een grote lach op hun gezicht. Na het ontbijt pakt Sofie haar tas in. Het weekend is alweer voorbij, en het is tijd om weer een richting huis te gaan. Menno die er vandaag weer tip top uitziet pakt Sofie haar tas en hangt die over zijn schouder. ‘Zo, en klaar om te gaan?’ ‘Jazeker’, zegt Sofie met een lach op haar gezicht. Samen lopen ze richting het treinstation waar de trein over ongeveer 20 minuten zou aankomen.
‘Ik ben erg blij dat je dit weekend hier bent geweest’. ‘Ik ook’ zegt Sofie. ‘Ik vond het een erg leuk weekend!’ Na 15 minuten lopen komen Menno en Sofie aan op het station. ‘Mijn trein komt aan op spoor 6.’ Samen lopen ze naar het spoor.
Menno kijkt Sofie lang aan met een kleine lach op zijn gezicht. Zachtjes komt hij dichterbij en geeft Sofie een kus op haar mond. Sofie is zo blij van binnen en weet daarom niet zo goed wat ze moet zeggen, dus zet een brede lach op haar gezicht. Ze pakt Menno’s hand vast. ‘Bedankt voor alles Menno, en doe de groetjes aan iedereen daar.’ Ze laat Menno’s hand los en loopt snel de trein in voordat de deuren sluiten.
Ze zwaaien nog naar elkaar totdat ze elkaar niet meer kunnen zien. ‘Wat was dit een top weekend!’
