€ 2,20
72ste jaargang • nummer 31 • donderdag 4 augustus 2016 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
Het is de gewoonte niet van Angela Merkel om midden in de zomervakantie een perscon- ferentie bij mekaar te roepen. Andere jaren deed ze dat op het einde van augustus, maar dit jaar zag ze zich, na de recente reeks van aanslagen in Duitsland en elders in Europa, genoodzaakt om eind juli al een persmoment in te lassen.
Dat is op zich al een sterke indicatie dat Mer- kel zich niet meer zo zeker van haar stuk voelt, ook al riep ze de pers samen om haar uitspraak van verleden jaar te herhalen. Als ze werkelijk zo stevig in haar schoenen zou staan als de Vlaamse pers in eerste instantie dacht te kun- nen menen, had ze zich immers aan haar oor- spronkelijke plan kunnen houden.
Of Merkel er zich veel zal van aantrekken, weten we niet, maar onze pers was alvast lovend voor de herhaling van haar “wir schaf- fen das”-uitspraak. Bart de Wever noemde haar uitspraak echter een goedkoop trucje, en neemt het haar kwalijk dat ze met die uit- spraak de weg geplaveid heeft voor Donald Trump, Geert Wilders en Marine Le Pen. Zou het? Wij dachten dat Geert Wilders en Marine Le Pen er al lang waren vóór het “wir schaffen das” van Merkel van verleden jaar.
Bovendien denken we dat het Amerikaanse kiezerskorps zich bitter weinig aantrekt van wat een Duitse bondskanselier wel of niet zegt over een interne Europese aangelegen- heid. Maar het klopt natuurlijk wel dat haar uitspraak niet bepaald de wind uit de zeilen van Geert Wilders en Marine Le Pen heeft weg- gehaald.
Ballen
Wouter Beke van de CD&V was dan weer één en al bewondering voor Angela Merkel.
We citeren hem op Twitter: “In tijden van grote beroering is de wereldleider met de groot-
ste ballen aan het lijf een vrouw. IJzersterk van Merkel. #sticktoyourplan”. Maar zoals we reeds zegden: als je in het midden van de zomer in alle haast een persconferentie moet bijeenroepen, ben je niet bepaald “ijzersterk”
bezig, en is de hashtag #sticktoyourplan niet echt van toepassing. De reactie van Wouter Beke houdt dus weinig steek, en lijkt eigenlijk veel meer een tegenreactie op de uitspraak van Bart de Wever, dan gemeend applaus voor de uitspraak van Merkel.
O ja, John Crombez van de sp.a deed zelfs de moeite niet om het over Merkel zelf te heb- ben, en beperkte zich tot een reactie op Bart de Wevers reactie. Het wordt met de dag dui- delijker dat de figuur van ex-voorzitter Bruno Tobback dan toch niet het echte probleem van de sp.a was.
Bij Meyrem Almaci van Groen heette het dan weer: “Leiderschap tonen, vasthouden aan fundamenteel menselijke waarden en vol- houden. En kijk: nog steeds op post.” Waar- mee ook zij bewijst dat Angela Merkel niet meer helemaal lekker op haar stoel zit, want anders zou het absoluut geen nieuws zijn dat zij een jaar later “nog steeds op post” is.
Maar fundamenteel: leiderschap tonen, vasthouden aan fundamenteel menselijke waarden en volhouden, kom ons eens uit- leggen op welke manier dat ook niet, of mis- schien zelfs een stuk meer van toepassing zou zijn op pakweg Viktor Orbán? Is de politiek van de Duitse bondskanselier dan werkelijk zoveel moediger en zoveel humaner dan die van de Hongaarse eerste minister?
Wie moet wat schaffen?
In eigen land kreeg Angela Merkel veel meer tegenwind te verduren. De Duitse pers was over de hele lijn vernietigend voor haar volhar- ding in de boosheid. Wie moet eigenlijk ‘schaf-
fen’? Wat moet er ‘geschafft’ worden? Hoelang moet er nog ‘geschafft’ worden? En hoe? Deze vragen werden er openlijk gesteld. De negen maatregelen die Merkel op haar persconferen- tie aankondigde gaven daar helemaal geen vol- doende antwoord op, en werden in de meeste kranten dan ook volledig afgekraakt.
Het is nochtans niet moeilijk om te ant- woorden op die vier vragen. Wie moet ‘schaf- fen’? Niet Merkel in haar ambtswoning in Ber- lijn, maar wel Hans en Ursula in de straat. Wat moet er ‘geschafft’ worden? De ene aanslag na de andere, bovenop de stijgende crimina- liteit en de aanrandingen (Keulen!). Hoe lang moet er nog ‘geschafft’ worden? Liefst tot aan de volgende federale verkiezingen, in de herfst van 2017. En hoe moet er ‘geschafft’ worden?
Door de kop in de kas te houden, en alles maar braaf te ondergaan.
Maar aan de recentste Duitse peilingen te zien, beginnen Hans en Ursula hoe langer hoe meer hun buik vol te hebben van het ‘geschaf- fer’ van Angela Merkel, en kiezen zij steeds vaker voor Alternative für Deutschland (AfD).
Op landsbasis peilt de partij al een stuk boven de tien procent, in de voormalige DDR zelfs boven de twintig procent.
Bij elk verhaal van de verkrachting en/of beroving van een goedmens die een vluchte- ling bij haar thuis persoonlijk opvangt, loopt dat aantal weer een beetje verder op. Er zijn wel degelijk grenzen aan de naïviteit van de mensen.
Union of geen Union?
Intussen zit er wel een fameuze kink in de kabel tussen de twee Unionsparteien, CDU en CSU. CSU-voorzitter en minister-president van de deelstaat Beieren Horst Seehofer liet amper enkele dagen na de persconferentie van Mer- kel verstaan dat hij zich echt niet achter de uit- spraak “wir schaffen das” kon scharen.
Er zit al langer een haar in de boter tussen CDU en CSU op dit vlak, maar het is de eer- ste keer dat Horst Seehofer dit zo duidelijk liet blijken.
Angela Merkel kan in Berlijn dan wel mooi haar humanistische principes belijden, het is wel het Beieren van de CSU dat voor de
meeste vluchtelingen de toegangspoort tot Duitsland is, en daarmee meteen ook de deel- staat die met de meeste miserie zit.
Ga het maar eens na. Waar ligt Würzburg, waar asielzoeker Riaz Khan Ahmadzai op een trein met een hakbijl tekeerging? Precies: in Beieren. Waar ligt Ansbach, waar Mohammed Daleel zichzelf opblies op een festival? Alweer juist: Beieren. Ali David Sonboly, de schut- ter van München, zou zijn inspiratie eerder op rechts gezocht hebben, maar of het in de geesten van de mensen veel uitmaakt, valt nog te bezien.
In Reutlingen in de deelstaat Baden-Würt- temberg stak de Syriër Mohamad H. met een mes een Poolse neer. Reutlingen ligt dan wel niet in Beieren, doch op een boogscheut. En allemaal op een veilige afstand van Berlijn.
Hoe ver gaat de CSU haar oppositie tegen Unionspartner CDU durven drijven? Of gaat de CSU binnen de CDU partners vinden voor haar oppositie tegen Angela Merkel? Bij de CSU zijn ze er als de dood voor in Beieren de electorale rekening geserveerd te krijgen voor wat de Noord/Oost-Duitse Angela Merkel hen door de strot duwt.
Overigens zouden nogal wat kiezers in de rest van Duitsland een stem voor de CSU wel zien zitten. Maar zonder de CDU kan de CSU het op federaal vlak in Duitsland wel schud- den. Als de CSU buiten Beieren een rol van betekenis wil spelen, is ze dus wel veroor- deeld tot een partnerschap met de CDU. In het andere geval moet ze vrezen voor CDU-concur- rentie in de eigen bondsstaat.
Toch wordt het uitkijken hoe de dingen de komende maanden zullen evolueren in Duits- land. Angela Merkel is niet meer oppermachtig in Duitsland, en haar persconferentie was een moment van zwakte waarmee ze bovendien dan nog eens veel tegenwind oogstte. Heeft de Duitse bondskanselier met haar uitspraak zichzelf overschafft, en betekent dit voor haar het begin van het einde? Als ze blijft volharden in de boosheid, kunnen we alleen maar hopen dat ze snel vervangen wordt.
In een inderhaast bijeengeroepen persconferentie herhaalde de Duitse bondskanse- lier Angela Merkel verleden week nog eens haar beruchte uitspraak van verleden jaar:
“Wir schaffen das!” In ons land was de pers lovend, en sprongen Wouter Beke (CD&V) en Meyrem Almaci (Groen) haar onmiddellijk bij. In eigen land kreeg ze in de pers ech- ter ferme tegenwind, terwijl ook de Beierse CSU-voorzitter Horst Seehofer liet weten dat hij zich niet achter de uitspraak “wir schaffen das” kon scharen. Heeft Angela Mer- kel zichzelf overschafft door te volharden in de boosheid?
Heeft AngelA Merkel zicHzelf overscHAfft?
Actueel
4 augustus 2016
2
Uit de smalle beursstraat
Het aanhoudende loonkostenprobleem
Eén arbeidsuur zal volgens de cijfers van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) eind 2016 in België gemiddeld 43 euro kosten, ten opzichte van een gemiddelde van 39 euro in de drie buurlanden (Nederland, Duitsland en Frankrijk). Een nog altijd zeer reële handicap dus van 10 procent. De Belgisch loonkosten (brutoloon plus sociale werkgeversbijdragen) blij- ven in Europees perspectief zeer hoog.
Ondanks maatregelen
Dat is op het eerste gezicht vreemd, omdat de regering- Michel maatregelen genomen heeft om de loonkosten te ver- lagen en aldus de concurrentiekracht van de ondernemingen te versterken. De lijst is bekend: een indexsprong waarbij de stijging van de levensduurte à rato van 2 procent niet automa- tisch wordt doorgerekend in de lonen, een verlaging van de werkgeversbijdragen voor de sociale zekerheid, en een loonma- tiging die al een tijd aanhoudt. Zo kunnen de lonen voor 2016 reëel (dus bovenop inflatie) met slechts 0,5 procent bruto stij- gen en 0,3 procent netto.
Deze maatregelen hebben de concurrentiekracht van de Bel- gische ondernemingen inderdaad versterkt. De Belgische pro- ducten en diensten zijn in verhouding tot die in het buitenland
minder duur geworden. Ook al omdat de brutolonen in de ons omringende landen sterker zijn gestegen.
Gevolg is dat de loonkostenhandicap ten opzichte van die landen inderdaad sterk gedaald is. Volgens sommige studies is die ondertussen weggewerkt. Maar hoe kan dat als er nog altijd sprake is van een loonkostverschil van 10 procent? Zeer eenvoudig: de Nationale Bank en andere instellingen rekenen pas vanaf 1996. Dat jaar werd een wet ingevoerd die bepaalde dat de Belgische loonkosten niet sneller mochten stijgen dan in de buurlanden. Die wet heeft maar half gewerkt. Zo lag de Belgische loonkost in 2013 nog altijd 4 procent hoger dan in de buurlanden. Reden is dat de evolutie van de loonkosten in die buurlanden steevast overschat wordt. Als de brutolonen in België dan toch sneller stegen, hebben de vakbonden en werkgeversorganisaties dat achteraf niet bijgestuurd. Vandaar de blijvende handicap. Die is pas nu afgebouwd door de maat- regelen van de regering. Maar het concurrentienadeel van 10 procent, dat eigenlijk van voor de wet van 1996 dateert, blijft wel bestaan.
En in de Wetstraat is niet te horen dat men daar verande- ring in zal brengen. Vicepremier en minister van Werk Kris Peeters (CD&V) heeft een nieuwe wet op het concurrentie-
vermogen klaar. Daar staat niet in dat de historische handi- cap van 10 procent moet worden weggewerkt. Hij heeft het enkel over een strenger systeem om verdere loonkostontspo- ringen te vermijden.
Alternatieve verloning
Bedrijven hebben door dat het loonkostennadeel (vooral te wijten aan de hoge lasten bovenop het nettoloon) niet snel zal verdwijnen en zoeken daarom naar goedkopere alterna- tieven dan het klassieke om werknemers extra te belonen. De extralegale voordelen als een bedrijfswagen, groepsverzeke- ring of maaltijdcheques zijn al jaren ingeburgerd. Sinds kort is een andere vorm van verloning aan een opmars bezig: de niet-recurrente resultaatsgebonden verloning. Dat is een col- lectieve bonus die aan alle werknemers van een bedrijf wordt toegekend wanneer een bepaalde doelstelling (bijvoorbeeld meer winst) wordt bereikt. Vorig jaar werd bijna voor 620 mil- joen euro aan zo’n bonussen toegekend, tegenover 526 mil- joen in 2014. Tot 275.000 werknemers hebben al van deze bonus kunnen genieten.
Het is een aantrekkelijke vorm van verloning, aangezien bedrijven op een bonus tot 3.219 euro per jaar geen belastin- gen moeten betalen. Er wordt enkel een bijzondere socialeze- kerheidsbijdrage op geheven. Voor de werknemers is tot 2.800 euro van de bonus onbelast. Zuivere winst dus. Dit systeem van alternatieve beloning zal populair blijven zolang de Belgi- sche lasten op arbeid niet verder worden verlaagd.
Angélique VAnderstrAeten Ondanks de verschillende maatregelen van de regering-Michel blijft de loonkost voor de Belgische bedrijven
zeer hoog. Het gaat hier niet om de nettolonen die de werknemers op hun rekening krijgen, wel om de totale loon- kostfactuur – de sociale bijdragen en belastingen bovenop het nettoloon – voor de bedrijven. Ze blijven een pro- bleem voor het concurrentievermogen van de ondernemingen. Bedrijven gaan dan ook op zoek naar alternatieve vormen van verloning.
Een verjaardag met vraagtekens
Deze week is het exact twee jaar geleden dat in de kerncentrale van Doel 4 een sabo- tagedaad werd uitgevoerd. Twee jaar na datum is er nog steeds geen dader gevon- den.
Even terug in de tijd: op dinsdag 5 augustus omstreeks 11u06 uur beginnen in de contro- lekamer alarmlichtjes op te lichten. Het alarm geeft aan dat er een verlies is van smeerolie in de turbine. Niet echt om te panikeren, want net zoals bij een auto kan er hier en daar wel eens een lekje zijn. Met de turbine wordt de stoom die geproduceerd wordt in het reactorgebouw omgezet in elektriciteit. De stoom doet grote turbines ronddraaien op een as van meer dan 50 meter lengte. De smeerolie in de turbine moet ervoor zorgen dat de loodzware as vlot- jes over de lagers kan draaien.
Een technisch medewerker wordt uitge- stuurd naar de stoomturbine en die merkt hele- maal geen lek. Maar dan is het al te laat: er zit geen smeerolie meer in de turbine. Iemand heeft een noodklep opengezet van het olie- reservoir, waardoor de smeerolie wegvloeit naar een opslagtank buiten het gebouw. Dat is zo voorzien om bijvoorbeeld bij brand snel de brandbare olie te kunnen evacueren naar een plaats buiten het gebouw.
Resultaat: op 37 minuten tijd vloeit 65.000 liter smeerolie weg. De turbine raakt overver- hit en geraakt zwaar beschadigd. De kernreac- tor wordt stilgelegd.
Drie instanties beginnen een onderzoek naar de sabotagedaad: allereerst Electrabel (Engie), uitbater van de kerncentrale in Doel.
Daarnaast starten het federale parket en de staatsveiligheid een onderzoek. En ook het FANC, het Federaal Agentschap voor Nucleaire Controle, start een onderzoek. Er wordt een onderzoeksrechter aangesteld. Na twee jaar onderzoek kan geen van deze instanties een dader aanduiden. Meer nog, officieel wordt er nauwelijks of niet gecommuniceerd door de drie diensten. Tenzij om bepaalde geruchten die de kop opsteken te ontkennen. Parlemen- taire vragen over de stand van het onderzoek worden door minister Geens afgewimpeld:
“Het onderzoek loopt nog.” En daarmee is de kous af.
De feiten
Al snel start de zoektocht naar de mogelijke dader. Er hangen overal camera’s en iedereen die de machinekamer wil betreden, kan dat enkel doen door te ‘badgen’ aan één van de toegangsdeuren. Elke persoon die de machine- kamer betreedt of verlaat, wordt geregistreerd.
Het eerste onderzoek wijst uit dat op het moment van de sabotage er zo’n 60 personen aanwezig waren (of net gepasseerd waren) in het technische deel van de machinezaal. Ter informatie: die machinezaal meet 60 x 120
meter en telt meerdere verdiepingen.
Het is onmogelijk dat een buitenstaander zomaar even het domein van Doel 4 oploopt, binnengeraakt in de machinezaal en dan ook nog weet waar de noodklep zich bevindt. Snel wordt duidelijk dat de saboteur van binnen kwam, dus werkzaam is of was op de kern- centrale.
Op 8 december, vier maanden na de sabo- tage, geeft OCAD-directeur André Vandoren voor het eerst officieel toe dat ook de piste van een mogelijke terreurdaad wordt gevolgd. De baas van het Orgaan voor de Coördinatie en de Analyse van de Dreiging spreekt over “een lang voorbereide criminele daad”. Hij laat door- schijnen dat de sabotage niet het werk was van amateurs.
Ondertussen is de groep potentiële daders geëlimineerd van 60 naar 30 personeelsle- den. Dat wordt bevestigd door VTM Nieuws op maandag 5 januari 2015, maar enkel op basis van een anonieme brief. Electrabel en het FANC melden enkel dat er bepaalde veiligheidsmaat- regelen genomen zijn. Bij de 30 “verdachten”
zit geen enkele werknemer van Electrabel; het gaat over werknemers van onderaannemers.
Die beslissing viel na een strengere “scree- ning” van het personeel. Op 13 mei schrijft Het Laatste Nieuws dat een 12-tal verdachten ver- der ondervraagd worden. “De speurders focus- sen voortaan op een kleine groep, uitsluitend medewerkers van Electrabel. Zij zijn de jong- ste weken opnieuw ondervraagd, niet meer als getuigen, maar als potentiële verdachten.”
Het slotje
Een bijkomend probleem is dat er geen dui- delijke beelden zijn van de beveiligingscame- ra’s in de machinezaal. Er hangen camera’s, maar geen enkele is gericht op de noodklep. De sabotagedaad werd dus niet gefilmd.
Maar onderzoek wijst wel degelijk uit dat de aflaatklep in de turbinezaal opzettelijk is opengedraaid. “De hendel van die aflaatklep, een ijzeren hendel van een 50 centimeter, was eraf gevezen en in de andere richting er weer opgezet. Zo leek het alsof de klep was geslo- ten, maar in werkelijkheid open stond zodat de olie kon weglekken.” Sporenonderzoek van de metalen hendel levert geen resultaat op. Men vindt geen vingerafdrukken.
Bovendien was de aflaatklep beveiligd met een hangslot. Dat was verdwenen. Vakkundig doorgeknipt met een metaaltang, of beschikte de dader over een sleutel? Het bewijst in ieder geval nogmaals dat de sabotagedaad met voor- bedachte rade werd uitgevoerd, en dat het zeker niet om een impulsieve actie ging.
Eind juli 2015 raakt bekend dat het Fede- raal parket opnieuw een veertigal werknemers gaat ondervragen. Daarvoor zal ook gebruik gemaakt worden van een leugendetector. Tot dan hadden acht werknemers geweigerd – op
advies van hun advocaat en vakbond – zich te onderwerpen aan die leugendetectie. Dat is wettelijk gezien best mogelijk.
Eén jaar na de sabotagedaad verlaten de speurders wel de piste van een terreuraanslag.
Dat lijkt zeer aannemelijk. Terreurgroepen wil- len nu eenmaal graag pronken met hun daden.
En in dit geval werd de sabotagedaad door geen enkele terreurgroep opgeëist.
De gevolgen van de sabotagedaad zijn niet min: de schade bedraagt zo’n 30 miljoen euro aan de turbine zelf, en in totaal spreekt Electra- bel over zo’n 70 miljoen gevolgschade. De reac- tor heeft zo’n 4,5 maand stilgelegen. Totaal:
zo’n 100 miljoen schade. En dan spreken we nog niet over andere gevolgschade: denk maar aan de duizenden werkuren die er gespen- deerd werden bij allerlei instanties (steden en gemeenten, ziekenhuizen, hulpdiensten,...) om te vergaderen over het mogelijke afschakel- plan, mocht er in de winter van 2014 te wei- nig stroom opgewekt worden. Men spreekt op dat ogenblik over de grootste economische schade ooit die België door een sabotagedaad geleden heeft.
Wat nu?
Als het geen terreurdaad was, wat was het dan wel? Welk motief had de dader? Was het een wraakactie tegen de directie, iemand die een verlofdag geweigerd was of zo? De kans is klein dat een doorsneepersoneelslid zich zo zou willen wreken.
Is het een groene jongen die de slappe bevei- liging van de kerncentrale wilde aantonen?
Of een groene jongen die zich wil opwerpen als redder der mensheid en kerncentrales wil bestrijden? Het lijkt redelijk onwaarschijnlijk.
Iedereen die in een kerncentrale wil werken, wordt uitgebreid gescreend door de Staatsvei- ligheid en door de FANC. Als zo’n man dan toch door de “screening” geraakt, en dan na jaren infiltratie overgaat tot een sabotagedaad, dan spreken we van een “lone wolf”. Vraag blijft dan waarom de man uitgerekend op dinsdag 6 augustus 2014 toesloeg. Het zou logischer geweest zijn in putteke winter toe te slaan,
wanneer de vraag naar elektrische stroom gro- ter is dan in de zomermaanden. Neen, de kans dat het om een groene milieuactivist zou gaan, is zeer klein.
Er blijven twee mogelijkheden over:
1) De werknemer in kwestie had psychische problemen, en in een vlaag van zinsverbijste- ring gaat hij over tot zijn sabotagedaad. In dat geval is het bijzonder alarmerend dat mensen met psychische problemen in een kerncentrale kunnen werken.
2) Er is gewoon sprake van een menselijke fout, waarbij de noodklep bij een onderhouds- beurt per ongeluk bleef openstaan. Zit Electra- bel daar zodanig mee verveeld dat die fout niet kan toegegeven worden? Of spelen er andere belangen mee, zoals verzekeringskwesties?
Dat zou dan zeer straf zijn, want dan zou er sprake zijn van een doofpotscenario waarbij zowel Electrabel, het FANC als het Federaal parket aan één zeel trekken. Dat drie diensten (privé, overheid, gerecht) zouden samenzwe- ren, achten we weinig waarschijnlijk. Want ooit zal minister van Justitie Koen Geens met ant- woorden moeten komen. Hij kan niet blijven verkondigen dat “het onderzoek nog lopende is” en dat hij niets kan vertellen.
Besluit
Dat er twee jaar na datum nog steeds geen dader bekend is, lijkt meer dan ongeloofwaar- dig. Dat men vandaag nog geen enkele ver- dachte heeft, is zelfs angstaanjagend. Maar, als men na twee jaar geen enkele verdachte in het vizier heeft, en elke onderzoeksdaad uitge- voerd werd, wat hoopt men dan de komende weken en maanden nog te bereiken? Nog eens iedereen op de rooster leggen? Kan men toe- geven dat de dader onvindbaar is? Wat een gezichtsverlies voor “failed state Belgium”.
Wederom. Dat iemand in een kerncentrale een sabotagedaad kan uitvoeren, is méér dan beangstigend. Maar dat na twee jaar intensief onderzoek geen dader gevonden kon worden, is nog honderdmaal meer verontrustend.
KArlVAn CAmp
2 jaar na sabotage op Doel 4
Wie heeft
het gedaan?
Actueel 4 augustus 2016 3
RSZ-schuld nog steeds hoogst bij Franse Gemeenschap
U herinnert zich ongetwijfeld de heisa van enkele jaren geleden toen bekend raakte dat de totale schuld van de gemeenschappen aan de Rijksdienst voor Sociale Zeker- heid (RSZ) in 2009 liefst 172,8 miljoen euro bedroeg. De Franse Gemeenschap was verantwoordelijk voor het grootste deel van bedrag. Het ging om 168,1 miljoen euro.
De Franse Gemeenschap was dus verantwoordelijk voor 97,3 procent van de RSZ- schulden van de gemeenschappen.
Beeld van de week
Hoe zit het vandaag? Volgens bevoegd minister Maggie de Block (Sociale Zaken) bedroeg op 17 maart 2016 de totale RSZ- schuld (bijdragen, bijdrageopslagen, intres- ten en gerechtskosten) van de Vlaamse Gemeenschap net geen drie miljoen euro (2.947.219 euro om exact te zijn).
De totale RSZ-schuld van het Ministerie van het Brussels Gewest bedroeg slechts 773.547 euro. De totale RSZ-schuld van de Franse Gemeenschap daarentegen bedroeg op 15 april 2016 maar liefst 40.899.261 euro. In totaal ging het dus om iets meer dan 44.620.027 euro. Het percentage van de Franse Gemeenschap hierin was 91,7 pro- cent.
Verwijlintresten en betwistingen
Een groot deel van die bedragen bestaat uit zogeheten verwijlintresten. Dat zijn intresten voor laattijdige betalingen van prestaties. De verwijlintresten bedroegen 1.900.335 euro voor de Vlaamse Gemeenschap en 212.811
euro voor het Ministerie van het Brussels Gewest. Voor de Franse Gemeenschap bedroegen de totale intresten op 15 april 2016 liefst 20.596.363 euro.
De schulden hebben rechtstreeks te maken met zaken die juridisch betwist wor- den. Twee Nederlandstalige zaken worden betwist voor de arbeidsrechtbank en/of het arbeidshof. De Block in De Kamer: ‘Wat de Franstalige Gemeenschap betreft, waren er twee types betwistingen: de problematiek van de lasten uit het verleden en de proble- matiek van de “Smetbanen”. Wat betreft het Ministerie van het Brussels Gewest, zijn er in het totaal 25 procedures hangende voor de Arbeidsrechtbank van Brussel.’
Slotsom
De totale RSZ-schuld van de gemeenschap- pen is de laatste jaren fors afgenomen. De Franse Gemeenschap blijft wel verantwoor- delijk voor het grootste deel van die schuld.
Sommige zaken veranderen niet in dit land.
Thierry Debels
Mensenrechteninstituut:
grote waakzaamheid geboden
Koen Geens, minister van Justitie, heeft aangekondigd dat de oprichting van een ‘Men- senrechteninstituut’ nakend is. Dat instituut moet een soort koepel worden van al wat er reeds bestaat inzake de bestrijding van zogeheten discriminatie. Zo zullen onder meer het ‘Interfederaal Gelijkekansencentrum’ (vandaag Unia), het Centrum voor Migratie en het ‘Instituut voor de gelijkheid van Mannen en vrouwen’ op termijn één groot geheel vormen met dit nieuwe instituut voor de Mensenrechten.
Al wordt de oprichting van dit nieuwe insti- tuut al een tijd bepleit door opperkomiek Geert Hoste, toch is het niet aangewezen om lache- rig te doen hierover, want er zijn wel degelijk risico’s verbonden aan de oprichting van deze instelling.
Franstaligen
oververtegenwoordigd
Vooreerst gaat het alweer om een nieuw Belgisch instituut, dus een versterking van het Belgisch niveau. Ongetwijfeld zal de raad van bestuur ervan paritair worden samengesteld en dus voor amper 50 procent uit Nederlands- taligen bestaan. De Franstaligen zullen er met andere woorden oververtegenwoordigd zijn, en daar zwaarder hun stempel kunnen drukken dan bijvoorbeeld in het federaal parlement.
De macht van dit soort instituten mag niet worden onderschat: zo kon Unia onlangs beko- men dat de federale administratie Werkgele- genheid in verzet ging tegen een advies van de advocaat-generaal van het Europees Hof van Justitie, tegen de zin van de meerderheids- partijen in.
De advocaat-generaal had zich - zeer terecht - uitgesproken ten gunste van de vrijheid van werkgevers om in hun bedrijf een hoofddoe- kenverbod op te leggen. In plaats van zich daar- bij neer te leggen en zich neutraal op te stel- len, vond de Belgische administratie het nodig voluit de kaart te trekken van de hoofddoek als basisrecht in alle privébedrijven.
De fractieleiders van N-VA (De Roover) en Open Vld (Dewael) hebben hiertegen gerea- geerd in het parlement, maar konden niet ver- hinderen dat Unia haar extremistische visie aan een overheidsadministratie oplegde. Minister van Werk Peeters kondigde aan dat de proce- dure in de toekomst zou wijzigen, maar we moeten afwachten of hij deze belofte zal nako- men. Unia zit nog altijd stevig in handen van linkse wereldverbeteraars en blijkbaar wor- den hiertegen geen initiatieven genomen door de meerderheidspartijen. Het is in ieder geval overduidelijk dat dit soort instellingen de macht van het parlement uitholt en de demo- cratie bijgevolg ondergraaft.
Grote geldingsdrang
Typisch voor instellingen als Unia is dat die van nature een grote geldingsdrang hebben:
ze willen bewijzen dat ze nuttig zijn en dus voelen ze zich geroepen om zich met allerlei soorten vermeende basisrechten en discrimi- naties in te laten.
Denk maar aan het proces tegen het Vlaams Blok dat destijds door het Centrum mee in gang werd gezet. Hetzelfde gevaar dreigt nu met het Mensenrechteninstituut dat men in het leven wil roepen. Wat men ook over dit onzalige België kan vinden, grove schendingen van de mensenrechten zijn hier al jaren niet
meer te vinden. Dit komt onder meer omdat het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens volledig is geïntegreerd in onze rechts- orde, waardoor de rechters verplicht zijn even- tuele mistoestanden aan dit Verdrag te toetsen.
Bovendien is er nog het Europees Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) in Straats- burg, waarop burgers van 42 landen beroep kunnen doen indien de uitspraken van de nati- onale rechters hen niet zinnen. Ook dat Hof wordt gekenmerkt door een grote geldings- drang en een veel te grote ijver om bestaande mensenrechten uit te breiden en er nieuwe uit te vinden.
Zo is het EHRM er rechtstreeks voor ver- antwoordelijk dat Europese landen vandaag geen bootjes met vluchtelingen meer mogen terugdrijven naar Libië omdat daarmee het asielrecht van die Afrikanen zou geschon- den worden. Dankzij de verlichte geesten van Straatsburg mag elke sterveling die voor de Libische kust in een sloep dobbert nu reke- nen op een gratis veerdienst naar Italië van- wege de EU.
Draagkracht ondermijnd
Als er één domein is waar geldingsdrang erg gevaarlijk is en waarover te pas en vooral te onpas kan geleuterd worden, dan wel het domein van de ‘mensenrechten’: elke druk- kings- of minderheidsgroep in de samenle- ving vindt wel dat de eigen belangen zodanig groot zijn dat ze moeten verdedigd worden als mensenrechten. Dit komt de échte men- senrechten (recht op leven, juridische gelijk- heid van man en vrouw, vrijheid van mening en godsdienst…) niet ten goede, want hoe uitge- breider de verzameling ‘mensenrechten’, hoe zwakker de bescherming van elk van deze rech- ten afzonderlijk.
Ook wordt de draagkracht bij de bevolking voor de mensenrechten ondermijnd wanneer er te veel banale zaken onder deze noemer worden gebracht. Als er zo’n Belgisch Men- senrechteninstituut komt, dan wordt het uitkij- ken naar welke actieradius dit krijgt en welke pionnen de partijen daarin zullen droppen. De kans is heel groot dat het instituut zich, naar het voorbeeld van Unia, zal laten leiden door een politieke agenda die de bevoegdheden van het parlement en de regering verder uitholt.
Minderhedenverdrag
Zo valt te vrezen dat de Franstaligen via dit nieuwe instituut bepaalde minderheidsrech- ten zullen willen bekomen die ze momenteel niet via het federale parlement kunnen bin- nenhalen.
Dezelfde VN-Mensenrechtenraad, die al jaren vanuit Genève eist dat er in België een Mensenrechteninstituut zou komen, liet tel- kens in één adem verstaan dat België abso- luut het Minderhedenverdrag van de Raad van Europa moet bekrachtigen. Dit zou ons ruim 85 jaar terugwerpen in de tijd: heel Vlaande- ren zou opnieuw tweetalig moeten worden.
De Franstalige politici hebben de ratificatie van het Minderhedenverdrag bij herhaling op de agenda geplaatst en willen op die manier de taalwetgeving onderuithalen, goed wetende dat ze daarvoor in het federale parlement voor- lopig geen meerderheid kunnen vinden.
Wanneer het nieuwe Mensenrechteninsti- tuut zich geroepen zal voelen om zich met dit soort zaken bezig te houden, dan is het hek van de dam.
Dan zal vroeg of laat ‘in naam van de men- senrechten’ beslist worden dat Franstaligen opnieuw hun eigen (gesubsidieerde) scholen mogen oprichten in Vlaanderen of een toelage mogen eisen van de Vlaamse overheid voor hun cultuurcentra en bibliotheken.
Alles moet dus in het werk gesteld opdat het nieuwe instituut - als het er al moet komen - van start gaat met geknipte vleugels en uitdruk- kelijk geen enkele bevoegdheid krijgt inzake cultuur- en taalproblematiek.
bl
Het Turkse huis dat Ataturk bouwde vertoont barsten.
Een land waar een bevolkingsvervanging zich stilaan begint af te tekenen, is Zwe- den. De bevolking van Zweden neemt elk jaar toe, maar tegelijk ook de emigratie van Zweden naar het buitenland. De toename in Zweden is volledig op conto te schrijven van immigratie, hetgeen – net als bij ons – de steden bijna onherkenbaar veranderd heeft. De emigratie heeft intussen een getal bereikt van meer dan 50.000 mensen per jaar, hetgeen in absolute cijfers meer is dan tijdens de grote emigratiegolf op het einde
van de 19de eeuw (maar – nog – niet in ver- houding tot de totale bevolking). Er wonen ondertussen al 600.000 Zweden in het bui- tenland (7% van al wie de Zweedse natio- naliteit bezit), de meesten (zo’n 150.000) in de Verenigde Staten. Naar de reden van de emigratie is het raden, want daar doen de statistische diensten geen onderzoek naar (het zou maar nare conclusies met zich bren- gen). Maar dat het niet enkel is om in het buitenland gezondere lucht op te snuiven, laat zich raden.
ZweeDSe UIttoCHt
Dossier
4 augustus 2016
4
Open en bloot
Ik schreef en produceerde een negendelige televisiereeks over “Supermachten: Geschie- denis en Instellingen van de Verenigde Sta- ten” en trok voor een dienstreis naar de “good ol’ US of A”. De eerste dag in Washington begonnen mijn team en ik met een bezoek aan het luxueuze hoofdkwartier van die beruchte NRA-lobby die de politieke instel- lingen van het land corrumpeerde.
Zo had men mij toch gezegd. Dankzij mijn diploma leraar Engels was ik niet bang voor een confrontatie en ik zou die woordvoerder eens grillen.
Ik stelde mijn eerste vraag en ik herinner me niet meer of er nog een tweede volgde.
De woordvoerder zei direct hoeveel perso- neel de NRA bezat, hoeveel Amerikanen lid waren, hoeveel de begroting bedroeg en hoe er gelobbyd werd: rechtstreeks bij de leden van het Amerikaans parlement of onrecht- streeks via ledenbrieven, telefoons, actie- groepen enz. die de volksvertegenwoordigers en senatoren onder druk moesten zetten.
Waarna de woordvoerder ons vrolijk rond- leidde in de kantoren waar computers leden registreerden, brieven met acties rondstuur- den en alles deden wat lobbyisten zich maar kunnen indenken.
En daar stond ik dus met mijn Europese superioriteit die maar al te goed wist hoe machtige lobby’s in eigen land politici voor hun kar spanden in achterkamertjes, als de dood waren betrapt te worden en tot vandaag (denk aan de vakbonden) het vertikken om te vertellen waar hun geld vandaan komt en hoeveel cash ze bezitten.
Het democratisch debat
Vandaag telt de NRA 5 miljoen leden, maar ze mag rekenen op vele miljoenen anderen die geregeld de acties steunen. De NRA con- troleert de verkiezingsbeloften en het stem- gedrag van iedereen die zich kandidaat stelt voor om het even welke zetel in een gemeente, provincie, staat of federaal par- lement.
De NRA steunt actief de voorstanders van wapenbezit, tot welke partij ze ook behoren.
Ze verkettert tegenstanders en haalt ongena- dig uit naar “verraders” die - eenmaal verko- zen - op hun wapenliefde terugkomen.
Wapenwetgeving is grotendeels een zaak van de 50 Amerikaanse staten. Omdat de vereniging minstens 100.000 leden in iedere staat heeft, kan ze dikwijls het verschil maken in verkiezingen waar tegenstanders elkaar in evenwicht houden.
De NRA noemt zichzelf de belangrijkste organisatie die de Amerikaanse vrijheden beschermt. We horen het niet graag, maar de NRA gebruikt openlijk democratische mid- delen om wetgeving te beïnvloeden en is een typisch voorbeeld van de manier waarop Amerikanen zich organiseren in dat demo- cratisch debat.
300 miljoen vuurwapens
Vuurwapens haalden onlangs weer de top van de actualiteit, toen een mohamme- daanse moordenaar op 12 juni 49 mensen doodschoot in een homobar in Orlando, Flo- rida. De aanhanger van Islamitische Staat brak daarmee het record van de gruwelijk- ste “mass shooting” in de VS. En daar gin- gen we weer.
CNN zag zijn kijkcijfers de hoogte ingaan en aan beide zijden van het slagveld doken de troepen in hun loopgraven. Links stond Obama aan het hoofd van het antivuurwa- penleger. Voor de veertiende keer in bijna acht jaar hekelde hij de vreselijke gevolgen van het Amerikaans grondwettelijk recht om wapens te dragen. En passant “vergat” hij natuurlijk het woord islam in de mond te nemen, maar zo’n toespraak helpt er geen lievemoederen aan.
Hoe vreselijk die moordpartijen ook zijn (denk aan de moord op 20 kinderen en 6 vol- wassenen in 2012), toch stierven maar 547 mensen op deze manier in de dertig jaar tus- sen 1983 en de gruwel in die lagere school in Sandy Hook. In diezelfde periode stierven 325.000 Amerikanen door een vuurwapen:
een deel trouwens door zelfmoord. Dat is vre- selijk veel, maar in de Verenigde Staten cir- culeren dan ook minstens 300 miljoen vuur- wapens. Voor iedere 100 Amerikanen zijn er 88 wapens. De nummer twee in de wereld is Jemen, met 55 vuurwapens voor iedere 100 Jemenieten. Bijna 250.000 slachtoffers zijn negers en in bijna alle gevallen werden zij vermoord door andere negers.
Vergeet niet dat 80 procent van de zwarte kinderen buiten het huwelijk geboren wordt en dat straatbendes dikwijls de afwezige vader vervangen. Natuurlijk vestigt zender Brüssel aan de Reyerslaan voortdurend de aandacht op iedere blanke politieman die een neger neerschiet.
Nochtans, Harvard-hoogleraar Roland Fryer heeft recentelijk afdoende bewezen dat de politie harder en frequenter optreedt tegen zwarte verdachten, maar dat er de laat- ste vijftien jaar geen sprake van is dat blanke politiemannen uit racisme negers neerknal- len. Zelfs de New York Times die dat deun- tje jarenlang zong, nam gas terug, want…
Fryer is zwart.
Politici nemen geen risico’s
In 1994 deed het federale Amerikaanse parlement een laatste poging om de verkoop van vuurwapens te controleren. “Aanvalswa- pens” moesten in de ban, want semiautoma- tische geweren (het meest bekend in Europa is de Russische kalasjnikov) zijn te gevaarlijk.
In de praktijk stelde de ban niets voor, want bijna alle revolvers en pistolen zijn ook semi- automatisch en vuren een hele lader af. In de praktijk zijn gewone pistolen verantwoorde- lijk voor 80 procent van de doden.
De NRA ontbond toentertijd zijn duivels en bij de verkiezingen later dat jaar sneu- velden verscheidene Democratische parle- mentsleden die akkoord gingen met de eer- der symbolische wet. De wet was trouwens maar geldig tot 2004 en kandidaten voor het Huis van Afgevaardigden of de Senaat hoeden er zich al jaren voor een initiatief te nemen om de wapenverkoop aan banden te leg- gen. Dat doen sommige staten wel. Na Sandy Hook verstrengden elf staten hun wapenwet, maar twaalf maakten het nog gemakkelij- ker om een wapen te kopen, want “the good guy” moet zich kunnen verdedigen tegen “the bad guy”.
Zelfs het Amerikaans Hooggerechtshof moeide zich met de zaak. Het besliste in de zaak-Heller dat iedere Amerikaan volgens de grondwet het recht heeft een vuurwapen in huis te hebben om zich te verdedigen. Een volledig wapenverbod in de toekomst is uit- gesloten.
Natuurlijk zullen in de komende presi- dentsverkiezingen wapens een rol spelen.
Trump is een tegenstander van het verbod op wapens en vindt dat de huidige wetgeving volstaat, want die verbiedt nu al te verkopen aan criminelen en gekken. Clinton-Rodham wil strengere wetten en krijgt de NRA tegen zich, want ze wil de vleugels van de organi- satie knippen omdat ze soms weinig fatsoen- lijke wapenhandelaars verdedigt.
Mensen die een wapen willen kopen, moe- ten volgens haar veel beter gecontroleerd worden. Maar ook Rodham durft niet ver- der gaan en denkt er niet aan een absolute wapenban voor te stellen.
Verbied verkoop van oorlogsmunitie
Er komt dus in de eerstvolgende jaren geen einde aan de moordpartijen in de Verenigde Staten; zeker niet in de zwarte getto’s. Ner- gens heb ik iets gelezen over de enige prak- tische mogelijkheid die een Amerikaanse kennis ooit suggereerde. Controleer niet de wapen- maar wel de munitieverkoop. Ver- bied de verkoop van oorlogsmunitie, tenzij aan publieke organisaties van ordehandha- vers. Allen die voorstander zijn van wapenver- koop omdat ze zogenaamd hun sport beoefe- nen, kunnen dan lekker verder schieten met losse flodders, maar het aantal moorden zal wel degelijk dalen. Ik vrees dat dit voorstel evenmin haalbaar is.
Jan neckers
Vuurwapens in de VS
Het eerste interview dat ik bij mijn eerste bezoek aan de Verenigde Staten in 1985 afnam, was met een woordvoerder van de National Rifle Association, de uitzonder- lijk sterke lobby ten voordele van het bezit van vuurwapens.
N-VA-voorstel afschaffing dubbele nationaliteit
In de nasleep van de mislukte staatsgreep in Turkije en de daaropvolgende rellen in Beringen zei Zuhal Demir (N-VA) in een interview met Het Belang Van Limburg dat de mogelijkheid tot dubbele nationaliteit moet worden herbekeken, lees: afgeschaft. Ze argumenteerde daarbij dat de relschoppers tot de tweede of derde generatie behoren, maar toch twee nationaliteiten genieten
Wat is dat in feite, dubbele nationaliteit?
Er is sprake van dubbele nationaliteit wan- neer een natuurlijke persoon burger is van twee verschillende staten. Dit is mogelijk omdat men op verschillende manieren burger kan worden van een land en men niet altijd zijn oorspronkelijk burgerschap verliest bij de winst van een ander.
Bij burgerschap horen allerlei rechten en plichten die een reden kunnen zijn voor een individu om te kiezen voor meerdere nationa- liteiten (rechten) of voor een staat om het toe te laten (plichten). Landen als Libië, Syrië en Marokko (maar niet Turkije, zoals Wouter Beke foutief zei in een reactie op Demir) verbieden zelfs het afstaan van hun nationaliteit. In Bel- gië daarentegen is het pas sinds 2008 moge- lijk om de Belgische nationaliteit te accumu- leren met een andere. Daarvoor verloor je dus de Belgische nationaliteit op het moment dat je een andere verwierf.
Demir bond de kat de bel van de andere richting aan: ze problematiseerde het behoud van de oorspronkelijk nationaliteit wanneer men de Belgische verkrijgt. Dit zou een obsta- kel voor integratie zijn. Men kan zich inder- daad heel wat vragen stellen omtrent loyali- teit, zeker bij het uitbreken van een (al dan niet gewapend) conflict tussen de landen in kwes- tie (cf. het nieuwe conflict tussen de EU en Tur- kije inzake het vluchtelingenakkoord).
Waarom er toch niet veel zal rond gebeuren
Er werd over de partijgrenzen heen rela- tief positief gereageerd. CD&V-voorzitter Wou- ter Beke had praktische bezwaren, maar vond het logisch dat iemand één nationaliteit heeft.
John Crombez van de sp.a wou ook het debat voeren, maar vond dat er ook over discrimina- tie moest worden gepraat. Het te verwachten enerzijds-anderzijdsverhaal en het inclusiever- haal van respectievelijk CD&V en sp.a. Enkel Open Vld reageerde bij monde van voorzit- ter Gwendolyn Rutten bijzonder negatief. Rut- ten: “Identiteit van mensen is iets van meer- dere lagen.”
Vindt Open Vld dan dat elke identiteitslaag een nationaliteit moet krijgen, of is de distan- tiëring een symptoom van een diepere dyna- miek?
Electorale speldynamieken
• N-VA en VB
Je zal het ze niet snel horen zeggen, maar de N-VA en het VB hebben in grote mate overlap- pende “stakeholders”, d.w.z. mensen waarmee ze rekening moeten houden. Hun kiezers heb- ben een sterke Vlaamse identiteitslaag en een rechtse visie op mens en maatschappij. Beide partijen werken dus bijna geheel als commu- nicerende vaten en de beide partijleidingen weten dat. De N-VA steekt een significant deel van haar aandacht in standpunten die zich aan de rechterkant van haar eigen beleid bevinden om wind uit de zeilen van het VB te houden, dat zich op zijn beurt positioneert t.o.v. de N-VA als Vlaamser, rechtser, origineler.
• Open Vld versus N-VA
Bij Open VLD en N-VA zie je een gelijkaardige maar omgedraaide dynamiek. In 2010 lagen
de partijlijnen zeer dicht bij elkaar. De libera- len spraken met lof over het confederalisme en beiden hadden een economisch liberaal programma. Maar N-VA werd groter en eige- naar van de thema’s. Het valt Open Vld moei- lijk om zich als origineler of economisch libe- raler te plaatsen dan de N-VA. Die laatste moet immers geen rekening houden met een pro- gressieve zuil.
Maar toch is een “unique selling position”, een uniek product, cruciaal in politiek. Dat moest dan door andere Open Vld-standpunten te dif- ferentiëren. Het meest opvallend gebeurde dit in de communautaire visie van de liberalen.
Het confederalisme werd overboord gegooid.
Vorige maand nog kwamen de liberalen af met ‘Plan BE’: herfederalisering van (som- mige) Vlaamse bevoegdheden. Maar ook op de ethische breuklijk, in het bijzonder de the- ma’s migratie en diversiteit, geeft Open Vld tegengas aan de N-VA in een poging een unieke plaats in te nemen op de politieke markt.
Het is in die eerste dynamiek dat we de uit- spraken van Demir kunnen plaatsen: een uit- spraak aan de rechterkant van het beleid. Het is in de tweede dynamiek dat de tegenklank van Rutten moet geplaatst worden: zich als apart van N-VA voorstellen en een eigen identiteit uit te kerven en te behouden. En het is hierom dat er op de korte en middellange termijn niets zal veranderen omtrent dit onderwerp. Deze dyna- mieken zijn een spel, zijn tactisch en niet stra- tegisch van aard (want electoraal). Pas in 2019, na de verkiezingen en het herverdelen van de kaarten, zullen we mogelijks een beleidswis- sel omtrent de dubbele nationaliteiten mee- maken. Tot dan?
rn
naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00
Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn
Heerlijk aan de kust nu!
HOTEL DIE PRINCE
zal u extra verwennen.
Albert I-Wandeling 41-42 - OOSTENDE Tel. 059-70 65 07
Achouffe 19 - 6666 Houffalize De keuken is enkel open voor hotelgasten Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik
Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 (Wij zijn Nederlandstalig-!)
Verliefd op de natuur-?
Kom ze eens proeven te Achouffe-!
HOTEL
naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00
Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn
Heerlijk aan de kust nu!
HOTEL DIE PRINCE
zal u extra verwennen.
Albert I-Wandeling 41-42 - OOSTENDE Tel. 059-70 65 07
Achouffe 19 - 6666 Houffalize De keuken is enkel open voor hotelgasten Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik
Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 (Wij zijn Nederlandstalig-!)
Verliefd op de natuur-?
Kom ze eens proeven te Achouffe-!
HOTEL
Nu ook restaurant
Middagmenu reeds te verkrijgen vanaf E19,50 Keuken gesloten op donderdagmiddag
Wij zijn Vlaamstalig
Tel. 061-28 81 82 www.lespine.be
Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn
Enkel Open VlD tegen
Actueel 4 augustus 2016 5
Seksuele misdrijven en verkrachtingen in Duitsland
De conservatieve denktank Gatestone uit New York heeft een lijst verspreid over de verkrachtingsepidemie in Duitsland gedurende de eerste twee maanden van dit jaar.
Geen woord daarover door Angela Merkel bij haar jaarlijkse toespraak voor de pers op 28 juli. Bij gebrek aan ruimte brengen wij enkel een samenvatting van de maand januari.
1 januari. Meer dan duizend migranten hebben honderden Duitse vrouwen seksueel misbruikt in de steden Keulen, Hamburg en Stuttgart.
4 januari. Een groep migrantenjongeren heeft een gehandicapt meisje in Bielefeld sek- sueel misbruikt.
5 januari. Poging tot verkrachting van een 15-jarig meisje in Burghausen door een Afghaanse migrant.
7 januari. Een 36-jarige asielzoeker werd gearresteerd wegens het verkrachten van een jongen van 16 jaar, in het gemeentehuis van Wolfsburg. Een “zuiderling” (südländisch, Ara- bisch) heeft een 13-jarig meisje seksueel mis- bruikt nabij een treinstation in Ellwangen.
8 januari. Een 17-jarige Syrische migrant ontblootte zich voor de ogen van een vrouw in een zwembad in St.-Ingbert.
9 januari. Een 48-jarige vrouw werd ver- kracht door drie migranten in Dresden. De daders werden niet gearresteerd. Eveneens op 9 januari werd een 45-jarige vrouw seksu- eel misbruikt door een “Arabischsprekende”
man in Gleidingen, een dorp nabij Hannover.
Vijf Noord-Afrikanen (Algerijnen, Marokkanen) hebben vijf vrouwen in Oldenburg seksueel misbruikt. Twee Noord-Afrikaanse migranten (Libië, Tunesië) hebben een 31-jarige vrouw seksueel misbruikt in het Centraal Station van Leipzig. Een migrant heeft een poging gedaan tot het verkrachten van een 46-jarige vrouw in Saarbrücken-Altenkessel.
10 januari. Een groep “zuiderlingen” heeft drie meisjes in een openbaar zwembad in Ans- bach seksueel misbruikt. Een 21-jarige West- Afrikaan werd gearresteerd voor het verkrach- ten van een 15-jarig meisje op een treinstation in Wuppertal. Een 36-jarige Syrische migrant heeft een 20-jarige vrouw in Bornhöved seksu- eel misbruikt. De vrouw liet de man een appar- tement zien dat te huur stond.
11 januari. Een 35-jarige migrant uit Paki- stan heeft een meisje van drie jaar seksu- eel misbruikt in een vluchtelingenopvang in Kamen. Acht migranten hebben een poging gedaan tot het verkrachten van een vrouw in een supermarkt in Ampfing. Ze verdedigde zichzelf door middel van pepperspray. Een 20-jarige Marokkaan viel een 24-jarige vrouw lastig in Frankenberg.
12 januari. Een zuiderling heeft een 16-jarig meisje verkracht in Wuppertal. Twee “Arabisch- sprekende” mannen vielen een 37-jarige vrouw lastig in Fröndenberg.
13 januari. Vier migranten deden een poging tot het verkrachten van een 13-jarig meisje in Gelsenkirchen. Drie migranten heb- ben een 31-jarige vrouw seksueel misbruikt in Oldenburg. Een migrant probeerde een vrouw te verkrachten op een treinstation in Altötting.
Ze verdedigde zichzelf door middel van pepper- spray. Drie “zuiderlingen” hebben een vrouw lastiggevallen in Bad Münstereifel.
14 januari. Drie migranten hebben een 47-jarige vrouw in het Beierse dorp Dingolfing seksueel misbruikt. Drie “zuiderlingen” vielen een 22-jarige vrouw lastig in een trein in Bre- merhaven.
15 januari. Een 36-jarige migrant heeft een 8-jarig meisje in een openbaar park in Hil- den, nabij Solingen, seksueel misbruikt. Een 31-jarige migrant uit Tunesië werd gearresteerd wegens een poging tot het verkrachten van een 30-jarige vrouw in Chemnitz. Een migrant heeft een 42-jarige vrouw in Mainz seksueel misbruikt. Een migrant heeft een 32-jarige vrouw in Münchfeld seksueel misbruikt. Een Afrikaanse migrant heeft een 55-jarige vrouw in Mannheim seksueel misbruikt.
Tevens op 15 januari, werden alle manne- lijke migranten oudere dan 18 jaar verban- nen uit een openbaar zwembad in Bornheim, nabij Bonn, na seksueel misbruik van vrouwe-
lijke medewerkers in de faciliteit. De maatre- gel werd door de Duitse media als racistisch bestempeld.
16 januari. Een migrant uit Syrië heeft een 12-jarig meisje in Mudersbach seksueel mis- bruikt. Een 36-jarige migrant heeft een meisje van 8 jaar seksueel misbruikt in Mettmann.
Een 36-jarige migrant heeft ook een meisje van 8 jaar oud seksueel misbruikt in Hilden.
Een 19-jarige migrant uit Afghanistan heeft vier meisjes tussen 11 en 13 jaar oud seksueel misbruikt in een binnenzwembad in Dresden.
De migrant werd gearresteerd, maar werd later vrijgelaten. Een 25-jarige migrant uit Marokko viel twee vrouwen lastig in een supermarkt in Zeithain.
17 januari. Drie “zuiderlingen” hebben een poging gedaan tot het verkrachten van een jonge vrouw in Kiel. Twee migranten (19 en 38 jaar oud) hebben een 21-jarige vrouw in een restaurant in het Centraal Station van Nuremberg seksueel misbruikt. Een 19-jarige Afghaanse migrant viel vier meisjes (tussen de 11 en 13 jaar oud) lastig in een openbaar zwembad in Dresden. Migranten vielen de vrouwenkleedkamers binnen in een zwem- bad in Burghausen. Twee “zuiderlingen” pro- beerden een 42-jarige vrouw te verkrachten in een apotheek in Altötting.
18 januari. Een 43-jarige Syrische migrant viel een 63-jarige vrouw lastig in Wetzlar. De politie zegt dat de man ook twee andere vrou- wen (62 en 74 jaar) heeft lastiggevallen in Wetzlar.
19 januari. Een 17-jarige migrant uit Eri- trea deed een poging tot het verkrachten van een 18-jarige vrouw in een parkeergarage in Bad Oldesloe. Nadat de politie tussenkwam, gaf de man een agent een kopstoot. De agent belandde in het ziekenhuis.
20 januari. Migranten vielen vrouwenkleed- kamers en -douches binnen in twee openbare zwembaden in Leipzig.
21 januari. Een man “met een zwarte huid”
(schwarz glänzende Hautfarbe) deed een poging tot het verkrachten van een 13-jarig meisje in Langenfeld. Twee migranten vielen een 18-jarige vrouw lastig in Dingolfing.
22 januari. Een migrant (südländisches Äußeres) deed een poging tot het verkrachten van een 16-jarig meisje in de wijk Feuerbach in Stuttgart, en in de binnenstad van Stuttgart hebben vier “Arabisch uitziende” (arabisches Aussehen) mannen een 23-jarige vrouw sek- sueel misbruikt. Migranten vielen in publieke zwembaden in Zwickau vrouwen lastig.
23 januari. Migranten hebben een 11-jarig meisje in een openbaar zwembad in Wilhelms- haven seksueel misbruikt. Twee asielzoekers uit Afghanistan vielen twee meisjes van 17 lastig in een openbaar zwembad in Straubing.
Drie migranten van 16 jaar oud uit Afghanistan en Syrië vielen twee 13-jarige meisjes lastig in een openbaar zwembad in Hachenburg.
Tevens op 23 januari, heeft een 35-jarige migrant een vrouw seksueel misbruikt in het toilet van een trein in Düsseldorf. Een 22-jarige Syrische migrant toonde zich naakt in een trein in Hannover. Een 18-jarige Syrische asielzoe- ker heeft een 17-jarig meisje verkracht in Strau- bing. Twee ongeïdentificeerde mannen hebben in Wiesbaden een 18-jarige vrouw seksueel
misbruikt.
24 januari. Twee mannen die “gebrek- kig Duits spraken” probeerden een 25-jarige vrouw te verkrachten in Lehrte terwijl ze vanaf het treinstation naar huis liep. De mannen trok- ken een mes die ze op de vrouw richtten, en bevolen haar om haar “benen te spreiden.”
25 januari. Een 30-jarige migrant uit “Noord- Afrika” toonde zich naakt aan een 19-jarige vrouw in een bus in Marburg, en daarna aan voorbijgangers in het Centraal Station.
26 januari. Een 35-jarige migrant deed een poging tot het verkrachten van een jong meisje in Bochum. Twee voorbijgangsters kwamen tussen en belden de politie.
27 januari. Twee “zuiderlingen” (dunklem Teint) hebben een 15-jarig meisje seksueel misbruikt bij een bushalte in Überlingen. Een 21-jarige asielzoeker viel een 18-jarige vrouw lastig in een vrouwenkleedkamer van een sportschool in Lahr.
28 januari. Een migrant uit Soedan heeft in Hannover een politieagente seksueel mis- bruikt, toen zij hem probeerde te arresteren wegens diefstal. Twee “minderjarige migran- ten” (minderjährige Flüchtlinge) hebben een 12-jarig meisje seksueel misbruikt in een kin- deropvang in Düsselforf. Later bleek dat één van de daders een 22-jarige migrant was uit Iran, die beweerde dat hij een 16-jarige asiel- zoeker was. Een 17-jarige Afghaanse migrant viel een 14-jarig meisje lastig in Franken- berg. Een “zuiderling” (Südländer) heeft een 18-jarige vrouw seksueel misbruikt in Back- nang.
31 januari. Een 30-jarige Duitser, oorspron- kelijk uit Turkmenistan, verkrachtte een meisje van 7 jaar in Kiel. De man ontvoerde het meisje van het schoolplein om 11 uur, nam haar mee naar zijn appartement, en na haar misbruikt te hebben, liet hij haar vrij.
Later bleek dat de man verdacht was van het seksueel misbruiken van een 5-jarig meisje in een ander kinderdagverblijf in Kiel op 18 janu- ari, maar wegens gebrek aan bewijs hebben de openbare aanklagers besloten de zaak te seponeren. Tevens op 31 januari, hebben vier ongeïdentificeerde migranten (ausländischem Aussehen) een 17-jarig meisje seksueel mis- bruikt in Vilshofen. Een onbekende man met een “donkere huid” viel een vrouw lastig in Vil- lingen. Twee Noord-Afrikaanse migranten heb- ben een 15-jarig meisje seksueel misbruikt in Salzgitter.
Voor het overige…
Voor de lijst van februari 2016 en alle daar- opvolgende maanden zijn enkele bijkomende nummers van ’t Pallieterke nodig; onze hoofd- redacteur ziet dat echter niet zitten.
Wij hebben het dan niet eens over Zweden - waar de situatie nog ernstiger blijkt te zijn dan in Duitsland -, over andere vormen van criminaliteit of over de voorbije terreuraansla- gen, zoals op priesters… Merkel wordt door onze John Crombez geprezen voor de vast- heid van haar aanpak. Voor het overige is er geen enkele aanleiding om zich in Europa zor- gen te maken, of bang te zijn voor migranten of asielzoekers. Dit is enkel stemmingmakerij van rechtse populisten.
RIRO
Wat de Brusselse CD&V nu presteert, tart werkelijk alle verbeelding. Niemand minder dan Youssef Kobo werd enkele maanden geleden aangetrokken om op het kabinet van Brussels staatssecretaris Bianca Debaets te gaan werken. Kobo is op zijn zachtst gezegd een nogal omstreden figuur. Virulent Israëlhater, die Israël verge- lijkt met IS.
Deze “nieuwe CD&V’er” was een medewerker van Kif Kif, dat ijverig meedeed aan de juridische lynchpartij tegen het VB. Hij was één van de stichters van de Movement X van Abou Jahjah. Hij heeft nauwe banden met Karim Hassoun, voor- malig voorzitter van AEL.
Zij namen in 2014 bijvoorbeeld samen deel aan een beto- ging in Antwerpen waar werd opgeroepen de Joden de keel over te snijden. In 2002 liet AEL tijdens een betoging in Ant- werpen al een pop verbranden die een orthodoxe Jood voor-
stelde. Karim Hassoun publiceerde op zijn Facebookpagina een triomfantelijke foto van Abou Jahjah en zijn medestan- ders die de aanstelling van hun kompaan Kobo op het kabi- net van de Brusselse staatssecretaris Bianca Debaets (CD&V) vierden.
Het is inderdaad een heel geslaagde infiltratie… Nog signi- ficanter is de profielfoto die Karim Hassoun daarbij gebruikt:
een foto van Samir Kuntar, een terrorist van Hezbollah, die bij een terreuraanval op een Israëlische familie een politieman en een ongewapende Joodse gijzelaar vermoordde. Kuntar sloeg het vierjarige dochtertje van het gezin dood door haar hoofdje tegen de rotsen te verbrijzelen. Kuntar werd vrijge- laten in ruil voor de teruggave van de lichamen van twee ver- moorde Israëlische militairen.
In Libanon werd hij als een held ontvangen, zelfs door de regering. Tienduizenden moslims juichten hem toe. Hij kreeg een topfunctie bij Hezbollah. Het is niet verboden afbeeldin-
gen van kindermoordenaars en terroristen als profielfoto te gebruiken, maar het is veelzeggend…
Kobo’s commentaren over Israël en het jodendom op Face- book zijn onverdunde, vulgaire haat. Hij presteert het in een tekstje van vijf lijnen over Israël tien keer het woord “Fuck!”
te gebruiken.
Kortom, een man die voor veel staat, maar niet voor open- heid of tolerantie. Die Youssef Kobo werd nu binnengehaald bij de CD&V om voor Debaets in Brussel in islamitische krin- gen zieltjes en vooral stemmen te gaan winnen. Maar ook in Antwerpen, want naar verluidt wordt Youssef Kobo klaarge- stoomd voor een politiek mandaat in ’t Stad.
O ja, Bianca Debaets is als Brussels staatssecretaris ook bevoegd voor dierenwelzijn, inbegrepen het dossier van het onverdoofd ritueel slachten in Brussel. Haar hardnekkig vast- houden aan die barbarij valt gezien haar medewerkers alvast wat beter te begrijpen.
Jodenhater bij Brusselse CD&V
Een (Kaapse) boomgaard in de haven
Snaakse braai
Een heuse Zuid-Afrikaanse braai in...
Ukkel. Een mens moet al uit behoorlijk stevig hout gesneden zijn om dit als een ‘fait divers’ te beschouwen. Hoe- wel, laten we nog één extra tip geven (beschouw de locatie Ukkel maar als de eerste): de kleurrijke figuur van Leo Camerlynck, bekend in Brussel en erg breed ommeland.
Niet alleen vervlochten met deze Zuid- Brusselse gemeente, maar ook – en vooral – iemand bij wie Zuid-Afrika een aparte plek in zijn brede interessewaaier inneemt.
Jarenlang combineerde Leo Camerlynck een engagement in tal van verenigingen met een baan als woordvoerder van de Brusselse MIVB. Maar een poos geleden maakte hij gebruik van een aangeboden kans, brugpensioen, om van zijn hobby over de hele lijn zijn beroep te maken.
Hij is al lang gekend als een gesmaakte gids: van Zuid-Afrika tot Frans-Vlaanderen, over Brussel tot de uithoeken van Mitteleu- ropa. Steevast wist hij ook de Nederlandse wortels van al deze plekken (de Heel- Nederlandse gedachte zit in zijn DNA) in kaart te brengen, niet zelden met een cre- ativiteit zonder weerga. En dat alles, wel, dat doet hij nu al enkele jaren op voltijdse basis. Afspreken met deze uithuizige bour- gondiër is geen eenvoudige klus. Temeer, als we al het goede zeggen, mogen we ook best een minpuntje aanstippen, dat een stringent agendabeheer een kwaliteit is die iets minder bij Leo aanwezig is. Som- migen omschrijven hem als een wande- lende encyclopedie. Alleen schort wel eens wat aan de structuur van de Encyclopedia Camerlyncka. Maar terug naar dat parochie- centrum in Ukkel.
Verjaardag vieren
Aanleiding was zijn 65ste verjaardag, maar de organisatie gebeurde ook in samenwerking met de plaatselijke Davids- fondsafdeling en een even lokale kring van het Verbond Brusselse volkstuinen en tuinliefhebbers. De in Brussel verblij- vende Zuid-Afrikaanse zanger Stefan Dixon (hij bracht vorig jaar nog op Studio Brussel een versie van Gorki’s Mia in het Afrikaans) zorgde voor wat muzikale omlijsting, net als twee leden van De Fanfaar (een groep die op dit moment toert met Urbanus). Ken- merkend voor de groep is dat ze heel wat liedjes in het Brussels brengen, waardoor ze aantonen dat volksliedjes en een ste- vig gitaar geen tegenstellingen hoeven te zijn. En als u zich afvraagt hoe Leo die twee wist te strikken? Het gaat hier om Jeroen en Sybren Camerlynck, precies, de zonen van...
‘Bengelachtig’
‘Sosatie, biltong, piesang, peskes, tama- ties, vark en hoender vleis’, lezen we in de uitnodiging die Leo ons een tijdje gele- den toestuurde. Meer nog: ‘Er zal ook een mondje Afrikaans gepraat worden, de snaakse dochtertaal van ons Nederlands’.
En zo geschiedde, vooral door Leo zelf dan.
Want deze talenknobbel is niet enkel een liefhebber van die ‘snaakse dochtertaal’, hij is er ook een actief gebruiker van, met al tal van vertalingen (o.m. gedichten van Hendrik Carette, overigens ook aanwezig) op zijn actief.
En om goed de uitnodiging écht goed te vatten doken we in ons woordenboek.
Snaaks betekent ‘bengelachtig’, ‘grappig’,
‘koddig’, ‘kwajongsachtig’, ‘ondeugend’, maar ook ‘boertig’. Ach, laat dat laatste val- len en het typeert Leo voor het volle pond.
KNIN.
De Geuzenberg
Dwars door Vlaanderen
4 augustus 2016
6
Met journalist Christof Willocx en fotograaf Frederik Beyens van stadsmagazine CittA, heeft havenbaas Eddy Bruninckx een rondtocht gemaakt in de haven. Hij ging naar zijn vijf favoriete plekken. Buiten het Deurganckdok, de Noordzeeterminal, de
“Piccadilly Circus” en het nieuwe Havenhuis, was daar ook een locatie bij in Beren- drecht. Hier ging het om boerderij Den Kerckenhoek waar een uithangbord met de tekst “Halewijn Kaapse wijnen” uithangt. “Een stukje Zuid-Afrika in Berendrecht”, zegt Bruyninckx.
Van het Deurganckdok zegt hij dat “dit dok ervoor zorgt dat we in de Champions League van de containervaart blijven”. Volgens de havenbaas (die eind dit jaar met pensioen gaat) zal het tegen 2022 vol zijn en dan moet er nieuwe capaciteit klaarliggen. Bruyninckx denkt dat dit enkel mogelijk is door de bouw van het Saefthingedok dat op de plaats van het dorp Doel komt.
De Noordzeeterminal is dan weer het bewijs dat Antwerpen een diepzeehaven is, vermits de grootste schepen hier kunnen aan- leggen. “Piccadilly Circus” leerde Bruyninckx kennen via zijn vriend wijlen Carlo van Gestel, (natie)baas van Noord Natie. Deze plek vlak- bij de Boudewijnbrug op de Rechteroever,
wordt zo genoemd omdat zij vele facetten van de haven vertoont: industrie, containers, stukgoedschepen en tankopslag.
Het nieuwe Havenhuis, opgetrokken naar het ontwerp van de Brits-Irakese architecte Zaha Hadid, die onlangs overleed, vormt de trots van de havenbaas. Hij zal er nog een tijdje zijn kantoor hebben op de negende en hoogste verdieping. “Tijdens mijn pensioen zal ik geregeld iets eten in restaurant Het Pomphuis dat er recht over ligt. Dan kan ik het Havenhuis vanaf mijn tafeltje rustig aan- schouwen.”
“Ik heb ook een passie voor Zuid-Afrika en die kan ik in de haven, meer bepaald in Berendrecht, beleven”, zegt Bruyninckx. “Het
gaat om een hoogstamboomgaard met boe- renhuis uit 1776, waar ik twee keer per jaar wordt uitgenodigd.” Daar drinkt hij onder meer “Zandvliet”, de wijn die in Kaapland gemaakt wordt door een familie die acht generaties terug vanuit Zandvliet naar Zuid- Afrika vertrok. Bruyninckx: “Zuid-Afrika is één van mijn favoriete landen, door de natuur en omdat het een toonbeeld is voor een heel con- tinent. Mijn vrouw en ik zijn er al vaak naar- toe geweest. We hebben zelfs het plan opge- vat om er na mijn pensioen te gaan wonen, maar onze vijf kleinkinderen beletten dat. Hun grootmoeder en haar man zijn hier nodig.”
De boomgaard in Berendrecht doet Eddy Bruyninckx niet alleen aan Zuid-Afrika den- ken. Het is volgens hem ook het bewijs dat haven en natuur hand in hand gaan. Deze groene oase bevindt zich op 700 meter in vogelvlucht van het Delwaidedok. Zo zie je maar dat de “kunstmatige wildernis” van de groenen niet nodig is voor een duurzame haven.
Pagadder
Man-vrouw-twijfelaar
Vlak voor het parlementaire reces hebben de diverse praatbarakken die ons land ‘rijk’ is steeds nog enkele belangrijke dossiers door het parlement te jagen. Zo ook in het Hoofd- stedelijk Gewest, waar de dames en heren verkozenen zich dienden te buigen over… de mensenrechten met betrekking tot genderi- dentiteit. In de tekst, ingediend door onder meer sp.a, Open Vld en CD&V, staat bijvoor- beeld te lezen dat het eigenlijk toch niet kan dat een kind van bij zijn geboorte zomaar een geslacht opgeplakt krijgt. Je wordt geboren als
jongen of meisje, en dat vinden de indieners niet echt kunnen. Eenieder moet vrij kunnen kiezen tot welk geslacht hij (dan wel zij) zich rekent. Het fundamentele recht van de trans- genderisten wordt met de voeten getreden, aldus de indieners. En daar kunnen alle gen- derneutrale toiletten van minister Homans niet aan verhelpen.
Quota op de tocht?
Volgens de indieners moeten de diverse overheden in dit land “alle noodzakelijke wet- telijke, bestuursrechtelijke en andere maatre- gelen nemen om de door eenieder bij zichzelf vastgestelde genderidentiteit volledig te res- pecteren en wettelijk te erkennen”. Kortom, wie zich vandaag man voelt en morgen vrouw, die moet vandaag man en morgen vrouw kun- nen zijn.
Dat opent natuurlijk meteen perspectie- ven voor de verplichte quota van de aanwe- zigheid van vrouwen in bestuursraden of op kieslijsten. Een man op plaats één én twee van een kieslijst zetten, kan plots weer. Hij moet zich enkel maar vrouw voelen, en de rechten voor zijn transgenderidentiteit opeisen. Neen, het ontkennen van iemands geslacht bij zijn geboorte is zowat het ontkennen van het zon- licht. Daarom des te opmerkelijk dat enkel het Vlaams Belang zich tegen deze resolutie heeft verzet.
Handtastelijke asielzoekers
Tijdens het Sfinksfestival in Boechout wer- den 25 asielzoekers de deur gewezen die herhaaldelijk jonge meisjes lastigvielen. Het Sfinksfestival is zo’n typisch familiefeest met aandacht voor ‘wereldmuziek’, en met een boodschap van ‘wereldvrede’, en iedereen
‘inclusief’.
En juist op zo’n progressief festival krijgt
men dan af te rekenen met wangedrag van de gekleurde medemens.
En wat lezen we in de kranten van 1 augus- tus, we citeren: “De politie was al op haar hoede voor dergelijke incidenten. Omliggende politiekorpsen hadden er de voorbije weken op evenementen al mee af te rekenen”. Enkele kranten schrijven dat het over dezelfde groep asielzoekers gaat.
Ergo, er zijn de voorbije weken gelijkaardige incidenten geweest bij andere evenementen in de omgeving. Heeft u daar iets van vernomen?
De politie bracht het nieuws niet naar buiten.
Onze vraag: werd de groep mannen extra in het oog gehouden? Werden de mannen al eens op het matje geroepen in het asielcentrum, nadat de politie het wangedrag van de mannen eerder had waargenomen? Blijkbaar gebeurde dat niet. De vraag is dan: waarom niet?
Limburgse economie
Limburgse politici struikelden de laatste maanden over elkaars voeten, om voor tv- camera’s en in kranten te vertellen dat Lim- burg er economisch weer goed voor staat. De werkloosheidscijfers blijven dalen, het bedrijfs- leven herpakt zich en de toeristische sector leeft weer op.
Dat de leeflooncijfers en de ziekte-uitke- ringen stijgen ontgaat hen blijkbaar? De fruit- boeren hebben het moeilijk, niet alleen door de slechte weersomstandigheden, maar ook door de boycot tegen Rusland. Komt de werk- geversorganisatie VOKA-Limburg de euforie nog meer temperen. “De Limburgse econo- mie zal nog tot het einde van dit jaar verder verzwakken. De Limburgse export heeft de rol als motor van de economie moeten lossen.”
Gedelegeerd bestuurder Johan Leten: “De con- juncturele terugval die we al maanden voor- spelden, zet zich door. Aan dit tempo verlie-
zen we bijna 70 procent van de economische groei die in 2015 werd gerealiseerd.” En het blijft maar regenen.
“Bluven goan!”
Orthopedisch chirurg William de Groote onderzocht, terwijl hij zelf tijdelijk uitgeteld lag, uitvoerig de gezondheidstoestand van zijn geboortestad Brugge. Hij kan het weten als voorzitter van de algemene vergadering van de hogeschool Vives, ondervoorzitter van de asso- ciatie KU Leuven, voorzitter van de werkgroep Montanus die de geschiedenis van de genees- kunde bestudeert, erebestuurder van Club Brugge, voorzitter van de vzw Heilig Bloed.
Zonder de huidige bewindvoerders als oor- zaak van de bestaande kwalen te beschuldi- gen, legt hij als voorbeeldige dokter de nadruk niet op genezen maar vooral op voorkomen.
Durven denken aan wat Brugge te wachten staat en een langetermijnplanning opstellen, niet gericht naar de volgende verkiezingen, maar tot in 2030. Wat met ons patrimonium, de toekomst van onze kerken, kloosters en schoolgebouwen? Wat met de hedendaagse architectuur in de binnenstad en de verwezen- lijking van de Brugse universitaire droom? Wat met de ontsluiting van de Zeebrugse haven? Er komt nog zoveel op Brugge af.
De Nederlandse bevolking is in de eer- ste helft van 2016 toegenomen met 43.000 personen. Het is sowieso de grootste groei in een eerste halfjaar sinds het begin van deze eeuw.
In die eerste zes maanden schreven zich een 99.000 immigranten in bij een Neder- landse gemeente. Dat zijn er 17.000 meer dan in de eerste helft van 2015.
In de eerste helft van dit jaar vertrok- ken er 64.000 Nederlanders naar betere (?) oorden.
Er is ook de natuurlijke aangroei (aantal geboorten tegenover aantal sterfgevallen).
Die aangroei speelt weliswaar een kleinere rol in de bevolkingscijfers, maar ook hier is een stijging te merken in 2016 ten opzichte van 2015. Maar ook daar is de groei hoofd- zakelijk toe te schrijven aan de allochtone nieuwkomers.
De bevolkingsgroei in het eerste half- jaar is sinds het begin van deze eeuw niet meer zo hoog geweest. In 2000 en 2001 kwamen er in de eerste zes maanden nog ruim 50.000 personen bij. Toen was ruim 40 procent van de groei het gevolg van migratie, nu is dat ruim 80 procent.
Het aantal Syrische (15.000) en Eritrese (2.000) migranten dat er per saldo bij- kwam in het eerste halfjaar van 2016 is gro- ter dan in dezelfde periode vorig jaar. Ook van veel andere groepen is de instroom groter dan vorig jaar, bijvoorbeeld uit India en uit Oost-Europese landen zoals Roeme- nië, Bulgarije en Hongarije.
