Leve de reuzenpanda, het nieuwe Waalse symbool

(1)

e 1,95

69

^ste

jaargang • nummer 38 • woensdag 18 september 2013 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Leve de reuzenpanda, het nieuwe Waalse symbool

Lees blz. 4

AAN WIE “DE 16”? 3

DE TV-JOURNALIST ALS

STAND-UPCOMEDIAN 4

VOEREN,

DE WALLINGANTISCHE VISIE 7

RACISTISCHE SOCIALISTEN.

WAAR BLIJFT YOUSSEF D.W.? 5

Poppetjes en koppetjes

Kris Peeters liet vanuit China weten dat hij nog geen campagne voert en dat hij van mening is dat er de volgende zes maanden hard en sterk moet bestuurd worden. De verkiezingen van 2014 kun- nen de kapitein aan het roer van het schip niet van zijn belangrijke taak afbrengen.

Anderen praten, hij doet.

Het was een reactie uit het handboek. Bart de Wever bood Kris Peeters die kans aan op een schoteltje, toen hij in Terzake opmerkte dat N-VA best kon leven met Peeters als Belgische premier. Niet zo handig van de N-VA-voorzitter, want Peeters zou uiteraard naar een reactie gevraagd worden en hij zou zich als bekwame bestuurder profileren die doorwerkt. Dat hij kort daarvoor zelf in de pers liet optekenen dat hij geen kandidaat was voor het Belgische premierschap en Vlaamse minister-president wil blijven, mocht blijkbaar niet als een campagnemoment beschouwd worden. Wouter Beke nam de voorzet van De Wever ook graag aan, om mee te delen blij te zijn dat de voorzitter van de grootste concurrent ook vond dat Peeters goed werk levert.

De media sprongen erop, om de retorische en voor N-VA natuurlijk pijnlijke vraag te stellen of het dan niet logisch was gewoon meteen CD&V te stemmen in plaats van N-VA.

Echt handig was die uitschuiver van De Wever niet, maar hij had het wel degelijk over het Belgische niveau. De Wever vond

het vreemd dat CD&V geen kandidaat-premier naar voor schoof en er dus van uitgaat dat Di Rupo er best een tweede termijn kan aan vast- naaien. Enkele maanden geleden vond vice- premier Steven Vanackere nog dat zijn partij – CD&V – geen zin had in een tweede Elio, maar Vanackere is intussen verdwenen en de regering heeft overduidelijk – al dan niet terecht – aan zelfvertrouwen gewonnen.

Mister Flanders

In De Tijd van voorbije weekeinde liet De Wever noteren – tussen zijn sarcastische vast- stelling in dat Peeters voltijds geen campagne aan het voeren is – dat de Vlaamse minister- president de indruk wekt hard op tafel te slaan maar eigenlijk ‘bedelt aan de poort’ van Elio.

Leterme, zo brengt De Wever in herinne- ring, ging daarom naar het Belgische niveau, omdat hij in Vlaanderen weinig kon doen. ‘En nu zegt Peeters: ik blijf Mister Flanders. Hij wil nog steeds orde op zaken stellen, maar blijft wel in Vlaanderen. Ik sta daar verwonderd naar te kijken. Wees dan toch eerlijk en zeg:

het wordt Elio II.’

De Wever weet dat hij Peeters niet naar het federale niveau kan jagen maar wil aantonen dat CD&V deze Belgische coalitie bij voorkeur voortzet en alleen in Vlaanderen de ambitie heeft om een regering te leiden. Blijft het feit dat Kris Peeters volgens peilingen – ja, voor wat ze waard zijn – zeer populair is maar dat zijn partij volgens diezelfde peilingen – en als ze iets waard zijn in het ene onderdeel

dan ook in het andere – onveranderd straat- lengtes achter N-VA bengelt. Dat wil zeggen dat Kris Peeters alleen Vlaams minister-president kan blijven als hij een regering vormt zonder N-VA. Vreemd dat die vraag hem niet voor de voeten wordt gesmeten. De ambities van N-VA om een Belgische eerste minister te leveren zijn beperkt, zoals al in 2010 bleek, maar waarom zou die partij de kans laten liggen om een Vlaamse regering te leiden?

De Wever laat nu uitdrukkelijk noteren dat hij burgemeester blijft en dus rechtlijnig doet wat hij altijd heeft laten verstaan. Dus moet N-VA met een andere kandidaat op de proppen komen om het op te nemen tegen Peeters. Twee namen liggen voor de hand:

Geert Bourgeois en Ben Weyts. Beiden komen uit de uitgesproken Vlaamse vleugel van de partij, behoren tot het meubilair aangezien ze mee aan de wieg van N-VA stonden, beschikken intern over een groot gezag en respect maar ze beschikken amper over voldoende charisma om de dikke teen van Kris Peeters met succes te kunnen uitdagen. Inhoudelijk en als bestuurder kunnen beide politici bij de beteren gesitueerd worden, maar zo werken verkiezingen dus niet. Hopen dat we in 2014 misschien meemaken dat verkiezingen geen populariteitstest van figuren worden maar over inhoud en programma’s gaan, is net iets te naïef.

Angela-nummer

Het spelletje poppetjes raden zal blijven

duren tot de partijen zelf hun poppetjes aan- duiden. Men noemt zoiets wel eens de poli- tique politicienne.

Kiezers laten graag weten er genoeg van te hebben dat politici vooral met zichzelf bezig zijn maar, spijtig genoeg, zijn het wel diezelfde kiezers die in eerste instantie naar kop- pen kijken en veel minder naar programma’s.

Dus gaan partijen daarop inspelen. Trouwens, onder het voorzitterschap van Geert Bour- geois, door vriend en vijand geroemd omwille van zijn dossierkennis en stevig parlemen- tair werk, behaalde N-VA welgeteld één zetel.

CD&V zal het spel dan ook spelen zoals het spel het meest succesrijk kan gespeeld worden en zoals het nu ook in Duitsland gespeeld wordt.

De Duitse CDU reduceert haar programma als het ware tot één woord: Angela. Dat Angela-nummer zal CD&V met Kris uitspelen. N-VA kan daar geen geloofwaardige Bart-campagne tegenover plaatsen, want bij het woord Bart denken de kiezers nu aan een burgemeester en niet aan een kandidaat- regeringsleider. BDW zal nadrukkelijk aanwezig zijn maar zijn gewicht weegt niet meer door als vorige keer, toen hij echt deelnam.

Hoe flauw de gewichtswoordspeling ook, ze klopt. De sterkste naam die N-VA zal kunnen uitspelen is… Elio. Gelukkig voor die partij dat de verkiezingen samenvallen.

RUSSISCHE STOK IS TE KORT 8

OP DE PRAATSTOEL:

DIRK ROCHTUS 11

! *

* Mama, mama!

Welkom in het rode paradijs

(2)

Actueel

18 september 2013

2 Uit de smalle beursstraat

Welke groei?

Economen juichen over het lichte economische herstel. Voor Europa is enthousiasme zeker niet op zijn plaats. De groeicij- fers kleuren inderdaad niet langer rood, en dat is goed nieuws, maar er zijn grote verschillen tussen landen onderling.

Het beste nieuws kwam uit de Verenigde Staten. In het tweede kwartaal groeide de economie over de grote plas met 2,5 procent.

Dat was veel meer dan de verwachte 1,7 procent van economen. De financiële crisis in de VS is eigenlijk voorbij. Het vermogen van de gezinnen ligt er 12.000 miljard euro hoger dan in 2009. Dankzij het manipuleren van de dollarkoers hebben de Amerikanen de crisis door een groot deel van de rest van de wereld doen betalen.

Een andere opvallende groeier is Groot-Brittannië (+1,5 procent dit jaar) waar de pond sterling - die tijdens de crisis 20 procent van zijn waarde heeft verloren - de export een aanzienlijke impuls heeft gegeven. Bovendien is Groot-Brittannië als investeringsland nog altijd aantrekkelijk. Duitsland blijft als motor van de Europese economie net onder 1 procent hangen. Frankrijk en België laten de reces- sie ook achter zich.

Moeten omwille van de economische ‘Indian Summer’ de champagnekurken knallen? Zeker niet. Het is eigenlijk belachelijk te beweren dat er een trendbreuk is in de Europese groei. Eigenlijk moet die op jaarbasis tussen 1 en 2 procent liggen om de economie echt vooruit te helpen. En het kan nooit kwaad om naar het verleden te kijken, best het recente verleden. Tussen 1995 en 2007 schom- melde de jaarlijkse groei rond meer dan 2 procent in Frankrijk, 1,5 procent in Duitsland en 4 procent in Spanje.

Het moet de bedoeling zijn op een gezonde economische manier met die cijfers voor de dag te komen. Met “een gezonde economische manier” wordt bedoeld: zonder doping van de overheid. De voorbije weken verspreidde Elio di Rupo een grafiek waaruit bleek dat België qua welvaart opnieuw aansluiting heeft gevonden bij het niveau van exact vijf jaar geleden toen de crisis losbarstte. Het land zit in goed gezelschap: enkel Duitsland en de VS deden even goed of

beter. Maar de oorzaken zijn verschillend. Duitsland en de VS groei- den vooral dankzij de privé-economie die de export aanzwengelde.

In België werd de groei door overheidsuitgaven ondersteund. Het is zoals op restaurant gaan voor een viergangenmenu en de factuur naar de kinderen doorschuiven.

Neen, om voor duurzame groei te zorgen, is extra tewerkstelling nodig. En die komt er door beter werkende arbeidsmarkten en door een goed ondernemingsklimaat waardoor bedrijven kunnen investeren. Daar mangelt het in België aan. Door de constante belastingdrift van de overheid weten bedrijven niet of ze nog kunnen investeren.

Aantrekkelijke fiscale maatregelen kunnen morgen in een handom- draai verdwijnen. De arbeidsmarkt moet ook beter. We merken nu dat de met veel poeha aangekondigde hervormingen van Di Rupo weinig voorstellen. Brugpensioen op 52 jaar kan blijkbaar nog altijd.

In de specifiek Belgische situatie zijn we zover gekomen dat de lage groei maakt dat Vlaanderen niet langer de financiële last kan dragen om Wallonië te onderhouden. Niet alleen wordt de taart royaal her- verdeeld naar het zuiden, ze wordt ook niet meer groter.

Meer en meer wordt duidelijk dat er van een Waals groeimirakel - om Vlaanderen in te halen - geen sprake is. Hoogstens houdt Wallonië gelijke tred. De afstand blijft even groot. De Waalse werkgeversorga- nisatie UWE maakte hierover een studie die te weinig aandacht kreeg.

Om tegen 2025 een economie te hebben met volledige tewerkstelling, wat neerkomt op een werkloosheidsgraad onder 5,5 procent, moet Wallonië in de privésector jaarlijks 22.600 jobs creëren. Daar- voor is een groei van 3,1 procent op jaarbasis nodig, berekende de UWE. Momenteel bedraagt de Waalse werkloosheidsgraad 9,8 procent. Sinds 2000 worden er 10.000 jobs per jaar gecreëerd en klokt de groei af op 1,5 procent. Omwille van de te lage groei lijkt Wallonië voor nog decennia veroordeeld om te leven van het Vlaamse manna.

Vraag is of dat voor de Vlaamse economie, die het ook steeds moeilij- ker heeft om fraaie groeicijfers voor te leggen, nog lang houdbaar is.

A

^ngélique

V

AnderstrAeten

Dat ligt anders voor de hamvraag die er onvermijdelijk zat aan te komen en allicht in de traditionele partijcenakels op applaus ont- haald werd. Gazet van Antwerpen pakte ermee uit: “Kan de populariteit van de Rode Duivels het succes van N-VA doen tanen?” Nagelbij- tend zal er niet naar het resultaat zijn uitge- keken, hoopvol wel. “Neen”, klonk het in 77 procent van de antwoorden. 23 procent jaknik- kers dacht wel aan door duivelsvoetbal beïn- vloed kiesgedrag. Geen score om over naar huis te schrijven. Vandaar verder stilzwijgen. Een omgekeerd resultaat had ongetwijfeld tot de duidende mediaboodschap geleid dat het op de tricolore landskleuren wegende zwart-gele gevaar zo goed als bezworen was.

Er blijven nog acht maanden te gaan voor in Brazilië de eerste WK-bal getrapt wordt. Tijd zat om de hamvraag nog een aantal keren te herhalen met de hoop op een gunstiger score, naargelang de Duivels-hype wordt opgedreven.

“Laat alle hoop varen”, was nooit de lijfspreuk van dit krantje. Waarom zou het dan het spran- keltje “hoop doet leven” torpederen van wie in de massale steun voor de Rode Duivels een

opstoot van Belgisch nationalisme wenst te zien, en in één moeite de dreun die het Vlaams- nationalisme knock-out tegen het canvas zal meppen? Iedereen heeft recht op pleziertjes naar eigen voorkeur.

Spervuur

De ene inspanning om de Belgische “hogere belangen” te dienen, oogt al wat onschuldiger dan de andere. Rechtstreeks of onrechtstreeks zijn ze allemaal deel van een spervuur, geopend op alles wat onder de noemer N-VA beweegt.

Vrij onschuldig is het plotse (h)erkennen van de vele kwaliteiten en de grote populariteit van koning Filip door dezelfde “bronnen” die toen hij nog kroonprins was aan die kwaliteiten en populariteit twijfelden. Daar blijft niks meer van over. Elke “blijde intrede” in een provin- ciehoofdstad wordt de hemel in geprezen. De overal opgetrommelde en met tricolore vlag- getjes zwaaiende schoolkinderen waren nooit talrijker. Klein hiaat in de euforische berichtge- ving is wel het ontbreken van duidelijke richt- lijnen betreffende de telling van de juichende menigten. In Leuven had Het Nieuwsblad 1.500 enthousiaste royalisten geteld, terwijl Het

De vraag die niet kon uitblijven

Naar radionieuws luisteren, naar televisienieuws kijken of de krant lezen zonder op een sneer richting N-VA en Bart de Wever te stuiten, is, acht maanden voor “de moeder van alle verkiezingen” quasi onmogelijk. Toch is er volgens de meeste kopstukken van het politieke “allen tegen één”-collectief nog geen sprake van kiescampagnes. Waarom ze elkaar dan voor de voeten lopen om in de bevriende media hun zoveelste “ongenoe- gen” over de keuken van de grootste partij van het land en haar chef-kok te spuien, is een vraag die ze liever niet gesteld zien.

Laatste Nieuws er 6.000 had geteld. Niet bepaald een klein maar in menig opzicht een veelzeggend verschil.

Over Het Laatste Nieuws gesproken, met Luc van der Kelen verdween het vrijwel dagelijkse stukje propaganda voor vorst, vader- land en regering. Blijkbaar voelt zijn opvolger, Jan Segers, zich geroepen op zijn beurt het door Van der Kelen platgetreden pad te bewan- delen. Dat bewees de niet bepaald van beleefd- heid getuigende en dus niet echt onschuldige titel “Hoe zit het N-VA?” (Het Laatste Nieuws van woensdag 11 september) boven een ver- nietigend uithalen naar Bart de Wever. Vol- gens Segers weigert die om “klare wijn” te schenken over de partijstrategie en over zijn rol daarin. Het zou wel eens kunnen dat lec- tuur van dat soort “objectieve” bijdragen niet elke Vlaamsgezinde HLN-lezer(es) inspireert om straks zonder dralen zijn of haar abonne- ment te hernieuwen.

Recht

Wat Segers toevoegde aan de anti-N-VA- hetze is klein verschaald bier vergeleken met de forums die de door de linkse kerk als “vader van de literatuur” erkende Tom Lanoye in de media - uiteraard de VRT op kop - aangebo- den kreeg om zijn Stalinorgel vuur te laten spu- wen op BDW, tot mei volgend jaar politieke schietschijf nummer één. Ik beperk me tot de

“opmerkelijkste” liefelijkheden, zoals: “Ik heb de grootste problemen met BDW en de flamin- gantische kerkfabriek in zijn totaliteit.” Of “de ambrascultuur is terug in Antwerpen”, “ik ben het ideologisch op alle vlakken oneens met die partij”, “De Wever houdt van polemiseren” en last but not least - ga er beter even bij zitten - “flaminganten ontnemen me het recht om mezelf Vlaming te noemen”. Is het niet eerder zo dat iemand die zich dat soort uitspraken ver- oorlooft zichzelf dat recht ontzegt?

Lanoye is zoals iedereen die baat heeft bij het status quo van het regime als de dood voor al wat dat kan bedreigen. Dat vooral is de basis van zijn “ideologische” afkeer die hij met onbetwistbaar schrijftalent in zijn boeken etaleert als camouflagemiddel voor pogingen om de eigen belangen zoveel mogelijk vei- lig te stellen. In een lezersbrief werd Lanoye uitgeroepen tot “het prototype van de mul- ticulturele antikapitalistische linkse politiek correcte intellectueel die bestendig afgeeft op de verzuurde onverdraagzame rechtse Vla- ming, terwijl hijzelf in een herenhuis in een niet-allochtone Antwerpse wijk woont, de win- ter in zijn Zuid-Afrikaans optrekje doorbrengt en over een vennootschap beschikt om belastingen te ontwijken”. Ver van de harde waar- heid ligt die typering niet. Geef toe dat men zich al voor minder tegen elke mogelijke ver- andering zou keren.

d.M

ol

Delta - EM

bvba

Ingenieursbureau Detailstudies voor de omzetting van industrieel

afval in energie

info:

nvandendriessche@delta-em.eu tel 0477 723 085

GEEN BELANGVERMENGING!

Het grenst aan het wonderbaarlijke: het parket van Brugge heeft in zijn oneindige wijs- heid beslist dat Johan vande Lanotte géén belangenvermenging heeft gepleegd.

Het miljoenencontract voor de bewakings- camera’s in de haven van Oostende is op vol- komen wettelijke wijze naar het ICT-bedrijf Telindus gegaan.

Dat Telindus ook een belangrijke sponsor was van Vande Lanottes basketbalploeg, was puur toeval, echt waar!

Dat heeft de beslissing over dat contract helemaal niet beïnvloed. Geen belangvermen- ging in Oostende! Waarschijnlijk wordt er in koffieshops ook helemaal geen hasj verkocht en wordt er in escortclubs en bordelen niet aan seks gedaan.

Kijk, voor zo’n gevallen hebben de traditio- nele partijen gedurende decennia hun man- netjes en vrouwtjes benoemd in alle geledin- gen van het gerecht.

Het is altijd een moeilijk evenwichtsoefe- ning, waar veel getouwtrek en rivaliteit aan te pas komen en dikwijls leidt dat tot onaan- gename wrijvingen.

Maar in een echte crisistoestand, als een kopstuk in het nauw dreigt te komen, dan blijkt dat allemaal toch lonend te zijn. Een kniesoor die daar nog over zeurt.

OPMERKELIJK

Koning Filip beviel van de door de regime- media als “opmerkelijk” gekwalificeerde mare dat hij, na de “moeder van alle verkiezingen”, in zijn rol van gesprekspartner met de partij- kopstukken, de N-VA zal behandelen als alle andere partijen.

N-VA-ondervoorzitter Ben Weyts vond daar niets opmerkelijks aan, dacht dat dergelijke houding van een staatshoofd normaal was binnen democratische regels. Geen slechte redenering, ver van zelfs. Probleempje is dat België geen democratie is.

Vraag maar aan de V-partij die door het collectief “Belgische democratische krachten”

achter een “cordon sanitaire” werd opgeslo- ten. Een V-partij waarover koning Filip in een nog prinselijke status al zei dat ze in hem een

“taaie” zou vinden, mocht ze ooit achter de schutskring vandaan willen komen.

Echt opmerkelijk, na de “opmerkelijke” uit- spraak van “Philippe premier”, was het in de media ontbreken van één woord kritiek na een nochtans opmerkelijk negeren van de rege- ringsplannen om de functie van de monarch tot een zuiver protocollaire te herleiden.

BOCHTENWERK

Geen “traditionele” politicus denkbaar of waaraan hij prioritair denkt in de op toeren- tal draaiende kiescampagne - die hij nog onbestaande verklaart -, is: “Hoe haal ik best uit naar de N-VA?” De eerste prijs voor de campagnemaand september kennen we in gedachten toe aan CD&V-voorzitter Wouter Beke.

Die beviel van een spraakmakende ver- gelijking tussen zijn ex-kartelpartner en het autocircuit van Francorchamps: dat moet qua bochtenwerk onderdoen voor de communica- tie van de N-VA.

Er zou wat voor te zeggen zijn, mocht geen absolute zekerheid bestaan over het trieste feit dat, om het al decennia durende bochtenwerk en eraan verbonden kiezersbedrog van Bekes partij te definiëren, een verwijzen naar de som van alle bochten en chicanes op alle autocir- cuits ter wereld, nog schromelijk tekortschiet.

(3)

Actueel 18 september 2013 3

Aan wie “de 16”?

Met nog meer dan negen maanden te gaan tot de verkiezingen, schrijven de journalisten zich krom over wie kandidaat is om Elio di Rupo op te volgen. Rik van Cauwelaert noemde het in De Tijd «politieke gezelschapsspelletjes», waarna hij zelf het gerucht lanceerde dat zowel Elio di Rupo als Paul Magnette zouden azen op… een Europees commissariaat!

Regering-De Wever-Reynders

Het scenario duikt af en toe op, en het klinkt goed, zo’n herstelregering-De Wever-Reynders als tegenbeeld van een regering-Di Rupo II.

Maar welke partijen zouden aan zo’n regering kunnen deelnemen? N-VA en MR om te beginnen, en in het zog van de MR de Open Vld. Maar wie regeert er dan nog mee? De CD&V en cdH? Dat wordt aan Vlaamse zijde dan een zogenaamde Antwerpse coalitie, maar aan Franstalige zijde vooral een minderheids- coalitie. Benieuwd of de Franstaligen volgend jaar al even principeloos zullen willen zijn als de Vlamingen in 2011. Met een centrumrechtse overwegend Vlaamse federale regering, en als reactie daarop misschien wel een links-linkse Waalse regering van PS en Ecolo, staan ze in het zuiden van het land dan misschien voor zeer interessante tijden.

Persoonlijk houden we het op een voortzetting van de huidige regering. Grootste argument voor zo’n scenario is dat alle ervaring leert dat Vlaamse politici veel gemakkelijker bui- gen dan Franstalige. Enige mogelijke spelbre- ker voor dit scenario: de Vlaamse kiezer, als die de N-VA en het Vlaams Belang in het Vlaams Parlement zo groot maakt dat een Vlaamse afspiegelingsregering zonder N-VA niet meer mogelijk is.

V-meerderheid

Maar wat dan nog? Ons vermoeden: dan verandert er op federaal vlak niets, en krijgen we op Vlaams niveau een Antwerpse coalitie.

Als je ziet hoe de federale begroting vandaag mismeesterd wordt, zou je gaan vermoeden dat men zelfs doelbewust aanstuurt op een economisch rampenscenario, waarbij er na 26 mei 2014 in alle haast een federale regering gevormd zal móéten worden omwille van de «financiële markten». Met andere woorden, een voortzetting van de regering-Di Rupo, omdat er geen tijd zal zijn om te neu- ten over confederalisme. En al zeker niet als de Rode Duivels op hetzelfde ogenblik in Bra- zilië wereldkampioen spelen.

Wouter Beke zal de N-VA dan met plezier voor de keuze plaatsen: Vlaanderen maanden- lang in een bestuurlijke chaos storten terwijl de CD&V in de federale regering haar «verant- woordelijkheid opneemt», of braafjes met hen (eventueel aangevuld met de Open Vld) een Vlaamse regering vormen en de kracht van ver- andering uitstellen tot 2019. Zolang de N-VA bij voorbaat revolutionaire toestanden afzweert, heeft Beke geen reden om bij de vorming van een federale regering met de N-VA veel reke- ning te houden.

IJdeltuit Di Rupo

In ons lijstje staat Elio di Rupo nog steeds met stip op nummer één om zichzelf op te volgen na 25 mei 2014. Zoals de zaken er op dit ogenblik voorstaan - rebus sic stantibus, zou Bart de Wever zeggen - zal dat zelfs nadrukkelijk zonder de N-VA moeten zijn. Sedert 13 mei 2010 is er, buiten de provincieraadsverkiezin- gen, nog geen enkele peiling verschenen die de N-VA onder dertig procent plaatst. Zelfs die dertig procent zou nog een winst van 1,8 procent zijn tegenover de laatste federale verkiezingen, dus mogen we er gerust van uitgaan dat de N-VA na de volgende verkiezingen in de federale Kamer nog groter zal zijn dan ze al is.

Bij de PS is het dan weer van eind 2011 geleden dat de partij nog gepeild werd op een niveau dat vergelijkbaar is met de laatste federale ver- kiezingsuitslag, want sindsdien staat de partij op verlies. Conclusie: in de volgende federale Kamer zal de N-VA niet alleen groter dan de PS zijn, ze zal afgetekend groter dan de PS zijn.

Je ziet van hier dat Elio di Rupo premier zal willen spelen in een regering waarin de N-VA een kop groter is dan zijn PS. Wie denkt dat dit betekent dat de N-VA dan de premier zal moeten leveren, is echter van een goed jaar. Koning Philippe die de eed afneemt van eerste minister Bart de Wever? Neen. De enig mogelijke oplossing is dat de N-VA opnieuw uit de federale regering gehouden wordt. Onze kakelverse koning-met-een-missie zal over zo’n hyper- democratisch manœuvre zeker geen problemen maken.

“Drama queen” zkt camera’s

Dat Elio di Rupo op een Europees commissariaat zou azen, lijkt ons een lacher- tje. Hoe vaak komt een Europees Commissa- ris in de pers? Alleen als hij blundert, of als hij als zwartepiet kan dienen in één of ander nationaal debat. Zelfs de «hoge vertegenwoor- diger» voor Buitenlandse Zaken en Veiligheid Catherine Ashton – wie kent haar? – komt amper in het nieuws. Karel de Gucht zou zich niet met Menense pictogrammen bezighouden als hij daar in de Europese Commissie niet zat te verwelken (en door de Chinezen met hem de vloer werd aangeveegd).

Als de uitslag van de PS tegenvalt, en als Waals klein-links enkele zetels haalt, zou Elio di Rupo liever naar de oppositie trekken om zijn partij te laten herbronnen. Alsof dat enige garantie zou geven dat hij er in 2019 wel bij zal zijn. Detail: in 2019 wordt hij 68 jaar.

Neen, ze gaan een heel straf postje moeten uitvinden om Elio di Rupo vrijwillig uit «de 16» weg te krijgen. En na de passage van Her- man van Rompuy als Europees «president» is het eerder twijfelachtig of er in 2014 veel vette postjes voor Belgen beschikbaar zullen zijn.

Bart de Wever

Hij mag zeggen wat hij wil, maar Bart de Wever is op dit ogenblik de enige kandidaat- premier van de N-VA. Elke andere N-VA-kop- man of -vrouw is slechts tweede keus. We zijn het niet persoonlijk gaan rondvragen onder de N-VA-leden, maar we hebben een sterk vermoeden dat ze er zo ongeveer allemaal hetzelfde over denken, op twee na. De ene zit in Antwerpen, en zegt dat hij niet beschikbaar is. De andere zit in Gent, en dacht dat hij eind augustus zijn federaal regeringsakkoord al uit de doeken mocht doen in een interview met De Standaard. Dat was, zoals ondertussen bekend, «voor zijn beurt gesproken».

Bart de Wever zit met hetzelfde probleem waar Jannie Haek mee geplaagd zat. Zoals Haek zijn opzegpremie thuis niet uitgelegd kreeg, zo krijgt Bart de Wever een federaal premierschap thuis niet uitgelegd. Net zoals het niet snor zit met het confederalisme van de N-VA. Ironisch, dat op dit ogenblik net het communautaire het zwakke punt is van wat ooit als een communautaire one-issue-partij vertrokken is.

Didier Reynders

Didier Reynders zou maar wat graag eerste minister van België worden. Maar iets zegt ons dat de man intelligent genoeg is om te weten dat dat weinig waarschijnlijk is, tenzij zich één of andere bijzondere opportuniteit zou voor- doen. Enerzijds maakt hij geen kans mét de PS in de federale regering, en anderzijds maakt een federale regering zonder PS geen of weinig kans. Maar je weet natuurlijk nooit. In 2010 zag het er immers lang naar uit dat de MR en de Open Vld zelfs de regeringsbanken niet zouden halen.

Kris Peeters of Wouter Beke?

Kris Peeters die liever niet premier zou willen worden, het klinkt een beetje als een Yves Leterme die de huwelijkstrouw predikt.

Weinig geloofwaardig. Al was het maar omwille van de dure eden die Leterme zwoer toen hij minister-president van Vlaanderen was. Het scenario waarbij Kris Peeters Wouter Beke federaal zou laten voorgaan, is zo mogelijk nog gekker. Welke paddenstoelen moet je al gege- ten hebben om in alle ernst te kunnen beweren dat een CD&V’er geen Belgisch postje zou ambiëren, of woord zal houden?

Er zijn echter twee redenen die ervoor zorgen dat CD&V vandaag niet openlijk een kandidaat naar voren schuift. Ten eerste: het is een gemakkelijke manier om het zwakke punt van de N-VA in de schijnwerpers te plaatsen. Ten tweede: het pijnlijke besef dat Kris Peeters niet alleen geen kandidaat van rang 1 is, maar ook niet van rang 2 (Didier Reynders of Bart de Wever), doch slechts rang 3. Zeg maar de categorie waar ook Johan vande Lanotte en Alexander de Croo spelen. Pijnlijk, voor een partij die in Vlaanderen ooit volstrekte meer- derheden haalde.

F

^v

L

Splits zelf de sociale zekerheid!

Word lid van het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

Splits zelf de sociale zekerheid!

Word lid van het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Hoofdzetel: Hoogstratenplein 1 - 2800 Mechelen - www.vnz.be

Word lid van het Vlaams ziekenfonds.

Bel hiervoor ons gratis nummer: 0800-179 75.

Surf voor ons kantorennetwerk naar vnz.be.

Brief van Mark Grammens aan Humo

(brief die uiteraard niet werd opgenomen)

Eerste feit.

In Humo (eind augustus) staat een stuk naar aanleiding van de “politieke rentree”, bevattend interviews met de heren Tobback (sp.a), Leterme (CD&V), De Croo (Open Vld) en Geysels (Groen). De grootste partij van Vlaanderen, N-VA, komt hierin niet aan bod, noch één van de andere twee Vlaamsgezinde oppositiepartijen. Dit wil zeggen dat bijna vijftig procent van de Vlamingen naar aanleiding van deze “politieke rentree” voor Humo niet meetelt, maar wel door de geïnterviewde politici straffeloos kan worden beschimpt en bespot.

Tweede feit.

Volgens de jongste gegevens, verstrekt door De Tijd (31 augustus), verloor Humo 18,2 procent van zijn oplage, of meer dan 33.000 exemplaren per week, in vergelijking met het voorgaande jaar. “Daarmee zit Humo nog aan amper 150.000 exemplaren. Begin vorig jaar lag dat cijfer nog rond de 200.000”, aldus De Tijd, dat verrast is door het succes van de tv-bladen ‘TV Gids’ en ‘TV Blad’ in dezelfde periode. Ook De Morgen (31 augustus) vindt dit verschil met Humo opmerkelijk.

Is het uw mening dat er geen oorzakelijk verband bestaat tussen de twee hierboven aangehaalde feiten?

Mark GraMMens

Gewezen stichter-uitgever van het weekblad De Nieuwe en het Tijdschrift voor Diplo- matie, en de nieuwsbrief JOURNAAL, thans met pensioen, – destijds herhaaldelijk

geïnterviewd door Humo, onder meer door Herman De Coninck en Leo de Haas.

Slapeloze nachten voor de directeur van de Antwerpse zoo.

NOORSE RUK NAAR RECHTS

Op 8 en 9 september waren er verkiezin- gen in Noorwegen. Na acht jaar centrumlinks aan de macht kwam er een duidelijke ruk naar rechts. De Vooruitgangspartij (Fremskrittspar- tiet, vergelijkbaar met Vlaams Belang) van Siv Jensen ging wel wat achteruit, maar dat werd ruim gecompenseerd door de winst van de Conservatieven (Høyre, letterlijk: Rechts). Voor het eerst in de geschiedenis ziet het ernaar uit dat de Vooruitgangspartij daarmee in de rege- ring zal komen. Het is dan ook de vraag of het volgende week nog ethisch verantwoord zal zijn Noorse zalm te eten.

Twee centrumpartijtjes weten ondertussen niet goed wat doen. Mee in de rechtse rege- ring stappen en ze centrumrechts maken, of een rechtse regering zonder centrumpartijen gedogen. Ja, ook in Noorwegen kennen ze wat van schutskringen.

ANTIBELASTINGENPARTIJ

Dat Høyre en Fremskrittspartiet bereid zijn in een regering te stappen, is ongezien. Het is alsof N-VA en Vlaams Belang de handen in mekaar zouden slaan, terwijl de navelstarende partijen CD&V en Open Vld met een score van net boven de kiesdrempel zich zouden moeten beraden over eventuele regeringsdeelname of gedoogsteun.

De verkiezingscampagne was nogal mat, maar nu al is het duidelijk waarop de Vooruit- gangspartij zal inzetten: minder immigratie, minder belastingen, en geld van olie-inkom- sten gebruiken om te investeren in infrastruc- tuur en ziekenhuizen. Men kan zich al inbeel-

den welke plannen de Vooruitgangspartij met de socio-culturele sector heeft. Bij hen giert de angst nu al door de kelen.

Historisch gezien is de Vooruitgangspartij gegroeid uit een antibelastingenpartij. Van- daag is ze in Noorwegen echter de enige echte systeemkritische partij van betekenis, want zelfs de Conservatieven stellen de sociaalde- mocratie niet echt in vraag. De partij heeft veel te danken aan oude rot Carl I. Hagen, die de partij zowat in zijn eentje uit de grond heeft gestampt. Maar met de relatief nieuwe partij- voorzitster Siv Jensen, een pronte dame van 44 jaar die in een vorig leven radiopresentatrice is geweest, en absoluut niet op haar mondje is gevallen, kwam er pas schot in een samen- werking op rechts. Siv Jensen is geen familie van Carl I. Hagen, maar geestelijk is zij wel zijn dochter. Een parallel met het Franse Front national is gemakkelijk gelegd.

(4)

Tien jaar lang zullen ze drommen beta- lende toeristen naar een dierentuin lokken - en daar is het natuurlijk om te doen.

Maar wat gebeurt er? Zijn de Belgen hun leider dankbaar? Steken zij de loftrompet, zoals het hoort? Nee, sommige slechte Bel- gen zoeken weer spijkers op laag water. Een N-VA’ster, Kamerlid Zuhal Demir, ziet er lepe streken in.

Di Rupo is afkomstig van Bergen en toeval- lig gaan de panda’s niet naar de Zoo van Ant- werpen, maar naar een dierentuin in… Ber- gen. Is dat nu weer iets om moeilijk over te doen? Wéét die Zuhal dan niet dat de politici van Bergen wereldwijd bekend staan om hun integriteit, zelfverloochening en inzet voor het algemeen belang?

Ze krijgt zowaar bijval van Kris Peeters, die

Dossier

18 september 2013

4 CNN als voorbeeld

De uitvinder van “onze man of onze vrouw ter plaatse” is CNN dat eind de jaren tachtig en begin de jaren negentig met die methode begon. Eén keer schoot de zender de hoofdvo- gel af, tijdens de Eerste Golfoorlog, maar zelfs dan kon de journalist niets meer vertellen dan dat er bommen vielen. Maar in de korst mogelijke tijd had de methode van “de journalist op de plaats van de gebeurtenis” (of er in ieder geval zo dicht mogelijk bij) alle journaals in de greep. Een persoon ter plaatse heeft als rol de indruk te wekken dat hij iets meer weet. In de praktijk is dat meestal niet het geval en is hij een soort stand-upcomedian, maar dan minder grappig.

Tijdens de hoogdagen van de Dutroux-zaak vroeg VRT-journaliste Katelijne Hermans aan de redactie in Brussel wat er zoal gezegd was bij concurrent VTM die toen nog een half uur vroe- ger in de ether ging, waarna ze dat braaf her- haalde. Tegenwoordig gaat het er anders aan toe. De journalist ziet maximum vijftig meter om zich heen.

Anders zit ie in een klein studiootje waarbij met het eeuwenoude bluekey-procédé op de achtergrond het Witte Huis of het Rode Plein geprojecteerd wordt. Met de (satelliet)tele- foon wordt eerst naar het thuisfront gebeld met de vraag wat het recente nieuws is via de newsfeed van de persbureaus, CNN en dergelijke. Iemand vertelt het hem of haar, want de redactie in Brussel beschikt bijna altijd over meer informatie dan de dappere ten velde.

Een redacteur dicteert het antwoord dat de journalist moet geven en ontwerpt een bij dat antwoord passende domme vraag voor het

“nieuwsanker”, dat ze aan de frontsoldaat stelt die tussen andere clowns in een weide of aan een partijhoofdkwartier staat.

Iemand verkracht die ook Engels spreekt?

Topper van misleiding zijn voor mij de bood- schappen van de heer Vranckx. Die man mag in een levensgevaarlijke omgeving als Bag- dad nauwelijks zijn hotel verlaten en moet een beroep doen op een “fixer”; een lokaal manusje-van-alles dat gesprekspartners opsnort of afspraken maakt. Vranckx spreekt geen enkele Arabische taal (zijn buitenlandse collega’s evenmin) en kan niet controleren wat die persoon hem op de mouw speldt. Even een korte parafrase. Stel u Tom van de Weghe in Washington voor die geen woord Engels kent en die in slecht Frans een Amerikaan inhuurt die nog slechter Frans radbraakt om een andere Amerikaan voor de camera te slepen. Hoe ern- stig zou u Van de Weghe nemen? Maar de omroep heeft beslist dat Vranckx een kwali- teitslabel is en stuurde die ster daarom een tijd geleden naar Congo, al kent hij geen Lin- gala of Swahili. Het was een georganiseerde reis, maar dat mocht de kijker niet weten. Na afloop stond de held erop het klassieke bib- bergeld te ontvangen dat hij na een bezoek aan Irak vangt. Niet lang daarna kwam de rest van het opnameteam cashen. De arme Peter Verlinden die van Congo zijn feodale baronie heeft gemaakt, barstte van jaloezie. Hij moet het stellen met nog maar eens een extra opper- vlakkig Davidsfondsboekje te schrijven over de koloniale geschiedenis. Inmiddels strijkt Vranckx 700 à 800 euro op als gastspreker bij verenigingen. Vranckx is natuurlijk niet de enige stand-upcomedian bij de VRT. Hoe kun je Van Droogenbroeck met zijn Griekse analyses ern- stig nemen? Hij spreekt geen modern Grieks en laat altijd alleen beter opgeleide Grieken opdra- ven die wat Engels kennen. Opgepast, Vlaamse journalisten zijn de kwaadste niet, vergeleken

De tv-journalist

als stand-upcomedian

Krijgt u het ook geregeld op uw heupen wanneer u naar een tv-journaal kijkt, niet alleen van de Vlaamse zenders maar ook de Nederlandse, Britse enzovoort? Vier of vijf mensen per bulletin staan met een microfoon in de hand ergens te velde en zeggen “we weten nog niets”, “veel is nog niet duidelijk” of “we moeten nog een paar uur wachten”.

Kortom, ze weten van toeten noch blazen en herhalen alleen met meer woorden wat het

“anchor” (de autocuelezer in de studio) al in één zin als onderwerp heeft aangekondigd.

met buitenlandse collega’s. Legendarisch is de vraag (en de latere titel van een boek over de kwaliteit van tv-journaals): “Anybody here been raped and speaks English?” Niemand spreekt Engels? Dan is er ook niemand verkracht, ver- moord of gemarteld.

Koukleumen

De tv-clown ter plaatse tast bijna altijd in het duister maar heeft meestal één reddingsboei achter de hand: het geïnterviewde sprekende hoofd (talking head), die in de plaats van de journalist moet zeggen dat ie feitelijk ook geen idee heeft van wat er gebeurd is. Vooral VTM is sterk in dat soort nietszeggende praat bij een moord of een gezinsdrama: “We kenden hem niet goed”, “We hadden weinig contact met haar”, “We zagen hen alleen ’s morgens en ’s avonds.” Permanent aanwezig bij VTM (iets meer dan bij de VRT) is de gewone man die zogenaamd zijn mening mag spuien over iets of iemand. Geen enkele van de Vlaamse zenders denkt eraan rechtstreeks in de ether te gaan en willekeurig mensen aan te spreken, want dan ben je niet zeker het politiekcorrecte antwoord uit de volksmond te krijgen. Nu ondervraagt de journalist tien à twintig mensen en kiest dan die éne wenselijke repliek die de hoofdredac- teur en de collega’s willen horen. Op één ding zal je de stand-upcomedian nooit betrappen.

Hij zegt nooit: “Ik sta hier voor aap en dat zal nog uren of dagen duren. Ik wil naar huis.”

Tegenwoordig is via de sociale media alles allang bekend, maar toch moet het schaap voor het gerechtshof in Leuven of bij de Wetstraat 16 in Brussel staan koukleumen om een achter- haalde mededeling te doen die uren oud is. Een andere doodzonde is ook nog niet gepleegd.

Ik heb nog nooit iemand horen zeggen: “Feite- lijk is dit flutnieuws maar ik sta hier toch, want onze Vlaamse journaals duren langer dan elders in de wereld, moeten gevuld worden en misschien heeft de concurrentie dit item wel.” In afwachting van de geboorte van prins George in Londen had de VTM-parkiet kunnen kwetteren:

“De Britse monarchie heeft totaal niets in de pap te brokken en mag alleen de bevelen van de “verkozen vorst” (de eerste minister) uitvoe- ren. Er zijn trouwens tientallen erkende opvol- gers als er iets met die prins George gebeurt.”

Geliefd bij VRT en VTM zijn ook de stand-uppers die de mensen thuis meedelen dat er een vre- selijke file is op de E413, een mededeling waaraan de chauffeurs geen boodschap hebben.

Wachten op 4G

Waarom doet iedereen daaraan mee? Ten eerste staan de technische middelen altijd beter en vlugger ter beschikking. Op ieder moment kan tegenwoordig een zender live in de ether gaan. Soms is er nog een probleem zoals bij het spoorongeval in Wetteren waar een Nederlandse zender niets kon berichten wegens een onweersbui. De straalwagens geraakten niet door de wolken. Alle hoop is echter gevestigd op het 4G-netwerk waarbij men alleen nog de camera in een laptop moet pluggen en een perfecte verbinding krijgt zonder straalwagens. Met het huidige “pushbe- richt” op de smartphone weet iedere redactie binnen de minuut dat er ergens iets aan de hand is. Dus rukken de troepen onmiddellijk uit, want dat is zoveel leuker dan aan een bureau serieuze analyses te maken.

De kijkers zijn het systeem inmiddels gewoon en ze verwachten het ook, zodat het journaal onmiddellijk opent met het drama ter plaatse na de eerste “goedenavond” van het

“anchor”. Bij de huidige journalistenopleidingen wordt sterk de klemtoon gelegd op de recht- streekse reportage, “live”, zelfs al is er niets te vertellen. Natuurlijk streelt die methode de ijdelheid van de man of vrouw die het volk kan toespreken. Hij of zij hoopt dankzij die schermbekendheid op eventuele extra inkom- sten. Organisatoren van spreekbeurten, lezin- gen en conferenties laten verstaan dat dit gele- genheden zijn waarbij de politiekcorrecten van de omroepen naar analogie met hun bericht- geving meestal “zwart” boven “wit” verkiezen.

Uiteraard zijn er een paar kleine probleempjes met het sneltreintempo van de huidige journaals. Fouten en steekvlamjournalistiek worden aan de lopende band geproduceerd. Geen probleem, zeggen de hoofdredacteurs, “want de waarheidsvinding gebeurt tegenwoordig tijdens het journaal en in de volgende bulletins en er mag dus geblunderd worden”. Uit ieder onderzoek blijkt echter dat kijkers na afloop van het flitsende journaal al vergeten zijn wat ze gezien hebben. Er blijft gewoon niets hangen, omdat beeld en informatie niet meer samen- hangen. Kortom, stand-upjournalism is gewoon een vormkeuze en heeft weinig met informatie te maken.

J

^an

n

^eckers

Leve de reuzenpanda,

het nieuwe Waalse symbool

De talenknobbel en staatsman die de wereld ons benijdt, eerste minister Elio di Rupo, heeft in het verre China - net als Eddy Wally destijds - een groot succes geboekt: hij heeft ervoor gezorgd dat twee pandaberen naar het schone België komen.

tussen het aaien van baby’s en het knuffelen van oma’s door zowaar ‘uitleg’ wil van regeringsleider Di Rupo. Wat een stuitend gebrek aan vertrouwen! Want zelfs voor ons, slechte karakters van nature, is het zonneklaar: die reuzenpanda’s horen thuis in Wallonië.

Reuzenpanda’s zijn om te beginnen duidelijk te herkennen aan hun camouflage- kleuren, zwart en wit. Dat stemt perfect over- een met de Waalse kijk op de Tweede Wereld- oorlog: er waren zwarten, en die zaten aan de ene kant van het land, en er waren wit- ten, en die zaten allemaal aan de andere kant van het land.

Een bezoek aan de dierentuin van Bergen kan zo ingepast worden in alle projecten ‘Ter Redding Van De Mensheid Van Het Fascisme’

- een constante bekommernis van elke Waal.

Reuzenpanda’s leven in China, zoals bekend geleid door een almachtige rode partij die van het hoogste tot het laagste niveau alles te zeggen heeft. Welke streek in Europa lijkt daar beter op dan Wallonië? De geur van smeergeld, de kracht van vriendjespolitiek, het neerknallen van partijgenoten, tal van corruptieschandalen… Die beesten gaan zich meteen thuisvoelen.

Kwatongen zouden durven beweren dat ook de favoriete pose van reuzenpanda’s doet denken aan Wallonië: onderuitgezakt op hun nogal stevig achterste, geen klap uitvoerend, tenzij dan het verorberen van het maal. Die bewering wijzen wij af als lasterlijk, daar ook het mannelijke deel van de diersoort leeuw niks uitvoert en het échte werk door de vrou- wen laat opknappen - wat niet overeenkomt met de gebruiken in Vlaanderen, tenzij dan op onze redactie.

Nee, het meest doorslaggevende argument waarom die twee reuzenpanda’s in Wallonië thuishoren, is dat die slechts één welbepaald voedsel wensen te nuttigen: bamboesten- gels. Reuzenpanda’s zijn zo verknocht aan die lekkernij dat ze een constante stroom ervan eisen om de honger te stillen. Alle pogingen hen op andere ideeën te brengen, worden nors afgewezen. Inzake wijziging van dieet is elke pandabeer een ‘demandeur de rien’.

Zelfs nu vaststaat dat de gehechtheid van reuzenpanda’s aan bamboe de soort naar de ondergang voert, staat het voor die die- ren vast: het was bamboe, het is bamboe en het zal bamboe blijven. Welnu, is dat geen krachtige symbolische voorstelling van de ontroerende gehechtheid van de Waal aan de band met Vlaanderen, gesymboliseerd door de stroom van vers geld in naam van de ‘solidariteit’?

Een reuzenpanda die in Wallonië onver- stoorbaar op een bamboestengel kauwt, is niets minder dan hét ideale symbool van het socialistische Wallonië. Driewerf hoera voor premier Di Rupo! Dat de Antwerpse Zoo zich maar beperkt tot bevers en mestkevers.

De twee pandaberen worden intensief voorbereid

op hun verblijf in een Waals pretpark

Hotels en

restaurants waar Vlamingen thuis zijn

De Smet de Naeyerlaan 13 8370 Blankenberge

www.craeyenest.be tel 050/41.49.18 RESTAURANT

Craeyenest

Koning Albertlei 146 - 2950 Kapellen BISTRO

Kandinsky

alle dagen geopend tel 03-605.55.36

Ankerrui 46 - 2000 Antwerpen tel: 03-770.55.25

Restaurant

Novo s.l.b.

Specialiteit Gamba’s Ankerrui 46 - 2000 Antwerpen

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

Portugese specialiteiten

Antwerpsestraat 60 - 2640 Mortsel tel: 03-449.56.20

De Stadstuin

mooi tuinterras inkom via Parking Krijgsbaan

BISTRO

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Craeyenest

Kandinsky

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

De Stadstuin

BISTRO

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Heerlijk aan de kust nu!

HOTEL DIE PRINCE

zal u extra verwennen. Albert I-Wandeling 41-42 - OOSTENDE

Tel. 059-70 65 07 Achouffe 19 - 6666 Houffalize De keuken is enkel open voor hotelgasten Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik

Tel. 061-28 81 82 - Fax 061-28 90 82 (Wij zijn Nederlandstalig-!)

Verliefd op de natuur-? Kom ze eens proeven te Achouffe-!

HOTEL

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

Verliefd op de natuur-?

Kom ze eens proeven te Achouffe-!

HOTEL

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

“De tuin van Eden in Boechout”

Boechoutselei - 2530 Boechout-03/ 455 23 56 www.dejongstetelg.be

De Stadstuin

BISTRO

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

Portugese specialiteiten Koning Albertlei 146 - 2950 Kapellen

BISTRO

Kandinsky

Craeyenest

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

zal u extra verwennen.

Albert I-Wandeling 41-42 - OOSTENDE Tel. 059-70 65 07

Achouffe 19 - 6666 Houffalize De keuken is enkel open voor hotelgasten Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik

Kom ze eens proeven te Achouffe-!

HOTEL

‘Waar tafelen

een hoffelijke bezigheid wordt’

Huwelijken - Recepties Banketten - Seminaries Fruithoflaan 15 • 2530 Boechout

03 455 07 67 www.kasteelfruithof.com

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Heerlijk aan de kust nu!

HOTEL DIE PRINCE

zal u extra verwennen.

Albert I-Wandeling 41-42 OOSTENDE

TEL. 059-70 65 07

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Hoevetoerisme

VAN DE WILDEBEEK

Kamers met ontbijt in een actieve vleesveehoeve in Welle, aan de rand van Pajottenland

www.belgianblue.be 053/ 66 82 26

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Craeyenest

Kandinsky

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

De Stadstuin

BISTRO

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Craeyenest

Kandinsky

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

De Stadstuin

BISTRO

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

HOTEL

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

Kom ze eens proeven te Achouffe-!

HOTEL

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

De Stadstuin

BISTRO

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

BISTRO

Kandinsky

Craeyenest

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

Albert I-Wandeling 41-42 - OOSTENDE Tel. 059-70 65 07

Achouffe 19 - 6666 Houffalize De keuken is enkel open voor hotelgasten Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik

HOTEL

‘Waar tafelen

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Heerlijk aan de kust nu!

HOTEL DIE PRINCE

zal u extra verwennen.

Albert I-Wandeling 41-42 OOSTENDE

TEL. 059-70 65 07

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Craeyenest

Kandinsky

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

De Stadstuin

BISTRO

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Craeyenest

Kandinsky

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

De Stadstuin

BISTRO

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

HOTEL

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

HOTEL

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

De Stadstuin

BISTRO

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

BISTRO

Kandinsky

Craeyenest

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

Albert I-Wandeling 41-42 - OOSTENDE Tel. 059-70 65 07 Achouffe 19 - 6666 Houffalize De keuken is enkel open voor hotelgasten Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik

HOTEL

‘Waar tafelen

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

Albert I-Wandeling 41-42 OOSTENDE TEL. 059-70 65 07

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Craeyenest

Kandinsky

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

De Stadstuin

BISTRO

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

Craeyenest

Kandinsky

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

De Stadstuin

BISTRO

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

HOTEL

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

HOTEL

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

De Stadstuin

BISTRO

Restaurant

Novo s.l.b.

tel: 03-770.55.25 Restaurant

Novo s.l.b.

BISTRO

Kandinsky

Craeyenest

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

naam Layouter PAL 00 Restaurants blz. 00

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

Albert I-Wandeling 41-42 - OOSTENDE Tel. 059-70 65 07 Achouffe 19 - 6666 Houffalize De keuken is enkel open voor hotelgasten Te bereiken via Namen, Marche, Laroche richting Houffalize (afslag Nadrin) of via Luik

HOTEL

‘Waar tafelen een hoffelijke bezigheid wordt’

Hotels en restaurants waar Vlamingen thuis zijn

HOTEL DIE PRINCE

Albert I-Wandeling 41-42 OOSTENDE TEL. 059-70 65 07