winnaars Een wereld in een Wereld ineen Het leven overvalt Hier iedereen

winnaars

Een wereld in een Wereld ineen

Het leven overvalt Hier iedereen

Eenieder vertrekt weer Vroeg of laat

Goed of niet klaar Met opgeheven Hoofd en armen

Als winnaar

Het voorstel om het Bindend Studieadvies (BSA) geheel af te schaffen, is afgewezen door de centrale medezeggenschapsraad.

Het is onduidelijk of de Onderwijs- en exa- menregeling nog kan worden aangepast.

Het financiële probleem van het domein be- wegen & educatie schuilt voornamelijk in het grote aantal onbekostigde studenten. Re- gionale samenwerking moet de vernieuwing van de lerarenopleidingen een impuls geven.

Voor docenten is het even wennen om studenten te begeleiden met gepersona- liseerd leren. ‘Je moet evenwicht vinden tussen loslaten en structuur’, zegt Engels-docent Ariane Niemeijer.

Hoe is het om op een woonwagenkamp te wonen? Guus Kraus (22) vindt het vooral heel gezellig, met zijn hele familie om zich heen. “Er zijn veel vooroordelen, die niet kloppen. We zijn heel beschaafde mensen.”

/ nieuws

Onbekostigde student probleem voor b&e p2

/ nieuws

Afschaffen BSA gaat niet door p4

/ opinie

‘Student waardeert Engels op maat’ p6

/ campus

‘We zijn geen

criminele tokkies’ p10 7 maart 2019, jrg 27

win’ is het nieuws- en opinieblad van Windesheim

8

pagina 12

Kamers in Zwolle zijn schaars en duur. Sommige studenten kiezen daarom voor Kampen. Maar hoe bevalt die knusse Hanzestad? p8

Jeroen Kraakman

stadsdichter en student

7 maart 2019 · nummer 8

‘Een miljoen streams, onwerkelijk!’

Doek valt voor Windesheim Theater

win’/nieuws 3

2 ^/nieuws

Ik wil naakt!

Een doodse stilte. Ik begin zenuwachtig over mijn knieën te wrijven en neem een

grote slok van mijn droge witte wijn.

Even lekker decadent doen zit er voor mij niet in, ik voel de wijn langs mijn kin druppen. Zo snel als ik kan vang ik met mijn blouse het sap van de uitge- wrongen druiven op. Dit heeft hij niet gezien, dit heeft hij absoluut niet ge- zien. Ik kijk naar mijn mouw. Shit, wit.

Ik had wit aangetrokken. Zijn blik gaat naar zijn horloge. Die van mij naar zijn schoenen. Geen crocs of afgetrapte zand- kleurige gympen. Deze avond kan nog een succes worden.

“Hobby’s?” Dit is mijn sarcastische graadmeter.

Als hij deze grap niet snapt, dan is het gedaan met de pret. Mijn droomman barst nu in lachen uit en tilt me over zijn schouder het café uit om wat meer leven in onze date te brengen. Maar nee hoor, deze jongen gaat de vraag seri- eus beantwoorden. Dat hij van klaverjassen houdt en het liefst met zonsopgang hardloopt op de muziek van Nick en Simon. En hij leek nog wel zo leuk op Tinder, met zijn kattenfoto’s en zwoele blauwe ogen. Ik wil je hobby’s helemaal niet weten, ik wil onder de tafel liggen van het lachen. Sarcasme is het nieuwe naakt. Ik wil naakt!

Maar ik geef niet op. Ik bestel nog een wijntje, misschien dat hij dan vanzelf wat losser wordt. De afkeurende blik zegt genoeg wan- neer hij voor zichzelf een verse muntthee bestelt. Die kroegfoto’s op zijn profiel staan er dus alleen voor de sier. Ik kijk om me heen.

Een vrijwilliger die me uit deze penarie redt? Retourtje bar, dansen en dan kruipend naar huis, om deze mislukte eerste date weer te vergeten. Solliciteren voor een relatie is niks voor mij.

Mijn liefde heb ik ontmoet met oud en nieuw, waar hij de meest gore gin-tonic voor me inschonk. Voor mij geen eerste date meer.

Dronken van het lachen – en oké misschien ook van die ontzettend gore gin-tonic - hebben we voor het eerst gezoend. De sollicitatie kwam later pas. Liefde plan je niet. Neem het ook vooral niet te serieus. Voor je het weet drink je de rest van je leven vers geplukte muntthee met een kalende Nick en Simon-fan. Daar wordt toch niemand gelukkig van.

MICHELLE VAN DER MOLEN

FOTO: JASPER VAN OVERBEEK

De dance-nummers van Win- desheimstudent Lars Beerda (artiestennaam Laurentius) zijn op Spotify al meer dan een miljoen keer gestreamd.

“Echt onwerkelijk, ik sta er per- plex van”, reageert de eerstejaars International Business. “Meer dan een miljoen streams, ik kan eigen- lijk niet beseffen hoeveel mensen dat zijn. Dit had ik zelfs in mijn stoutste dromen niet verwacht.”

De grootste klappers zijn de num- mers ‘You got me’ (ruim een half miljoen streams), ‘Give me a sign’

(bijna een kwart miljoen) en ‘Re- minisce’ (bijna 200.000).

Kan hij al leven van zijn muziek?

“Spotify betaalt ongeveer 0,4 cent per stream. Als je dat keer een miljoen doet, is dat dus wel een mooi bedrag. Mijn bijbaantje als

allround vulploegmedewerker bij de Albert Heijn heb ik opgezegd.”

Het succes van de twintigjarige Lars is niet onopgemerkt geble- ven. Eind maart verschijnt zijn nieuwe single, zijn eerste bij Sony

Music, één van de grootste pla- tenmaatschappijen ter wereld.

“Ze brengen muziek uit van bij- voorbeeld Michael Jackson en The Beatles en daar staat mijn naam straks tussen! Echt te gek.” (WvE) Het Bevrijdingsfestival in

Zwolle zal het dit jaar moeten doen zonder het Windesheim Theater. Wél verbindt de ho- geschool haar naam aan het dance-podium.

Het Windesheim Theater, een fes- tivaltent met een bescheiden aan- tal zitplekken, bood de afgelopen jaren een podium aan muzikale studenten en medewerkers van de hogeschool en interessante spre- kers.

Maar het is tijd voor iets nieuws, zegt Geriëlle Middendorp van mar- keting & communicatie. De ver- wachting is dat een naamsverbin- ding met het danspodium meer

oplevert. “We vinden het Bevrij- dingsfestival een belangrijk eve- nement in de regio waar een groot deel van onze doelgroep aanwe- zig is. Met de naamgeving van het Danstheater is Windesheim op een groter deel van het terrein zicht- baar en het betekent ook dat de naam Windesheim in alle uitingen van het BFO terugkomt.”

De programmering voor het dance-podium is al helemaal rond:

onder andere Roy El Kei, Pyrodox, Odin en Paquito Moniz treden er op. Er is nog één uurtje niet inge- vuld, daar mag de winnaar van een dj-contest draaien. Alleen studen- ten van Windesheim kunnen zich hiervoor aanmelden. (WvE)

Selfie met de premier

Even snel een selfie met Mark Rut- te, die afgelopen dinsdag te gast was op Windesheim Flevoland.

De minister-president ging daar in debat met studenten en andere aanwezigen.

Studenten van het honours pro- gramma New Towns hadden pit- tige stellingen voorbereid als:

‘Studeren wordt voor de elite’ en

‘Jongeren doen te weinig voor de samenleving’. (WvE)

’/michelle

’/online

Studentleden van sportvoorziening On Campus deden mee aan een workshop Archery tag, oftewel de paintball- en lasergame-variant met pijl en boog.

Het lentezonnetje heeft de campus bereikt.

Het online platform StudentInAlmere komt met een eigen First Dates- reeks. De deelnemers zijn echte Almeerse studenten.

On Campus Try before you die: Archery tag Huisfotograaf Jelle Muller schoot raak op dinsdag 26 februari, jij ook?

Windesheim Honours College

* Earlier this week we enjoyed some sunshine here in Zwolle * After class, our students spent some time hanging out on the grass on campus. Spring is in the air! #funtimes #springtime #studentlife

#windesheimhonourscollege

Jouw foto of bericht in

de krant?

Gebruik dan

#krantwin

Het bestuurscollege vindt dat het werkplezier van docen- ten en medewerkers verhoogd moet worden, zodat de perso- neelsteams minder snel last hebben van een hoge werk- druk.

Windesheim wil binnenkort een nieuw beleid vaststellen om werk- druk tegen te gaan. Een en an- der moet nog in overleg met de medezeggenschapsraad worden vastgesteld. Centraal in de nieu- we aanpak van het bestuurscol- lege staat een nieuwe ‘5-sterren aanpak voor gezonde werkdruk’, ontwikkeld door P&O. Daarin is het werkdruk verlagen geen doel

op zich maar komt de nadruk te liggen op het verlagen van onge- zonde werkdruk die bijvoorbeeld verzuim, fouten en oververmoeid- heid met zich meebrengt.

P&O wil werken met het ‘ergo-ba- lans-model’ waarin onderscheid wordt gemaakt tussen ‘energie- gevers’ en ‘energievreters’. Op- vallend is de grote nadruk op de energiegevers en op het positie- ve in plaats van het negatieve bij de bestrijding van werkdruk. Hoe kun je de energiegevers vergroten of toevoegen? En hoe kun je de energievreters aanpakken of ac- cepteren?

Het idee is dat alle resultaatver- antwoordelijke teams van Win-

desheim nog dit voorjaar hun energiegevers en energievreters in kaart gaan brengen en vervol- gens gaan nadenken over wat moet worden aangepakt om ba- lans te herstellen. Als kapstok worden daarbij tien veelvoorko- mende thema’s met betrekking tot werkdruk gehanteerd, plus de

‘mindmap werkdruk’ die Windes- heim in 2015 opstelde. Een pro- jectgroep van HR-adviseurs moet de teams daarbij gaan begeleiden.

De centrale medezeggenschaps- raad heeft in een eerste reactie laten weten dat ze in het nieuwe beleid meer concrete maatrege- len wil zien die de werkdruk ver- lagen. (EM)

Een groep eerstejaars van de opleiding journalistiek or- ganiseert samen met de Pro- vincie Overijssel een debat op Windesheim. Met als ‘special guest’ presentator Tim Hof- man.

De aanleiding voor het debat zijn de Provinciale Staten- en de Wa- terschapsverkiezingen die plaats- vinden op 20 maart.

“We zochten een aansprekende manier om jongeren en politiek dichter bij elkaar te brengen,” ver- telt medeorganisator Julia Bok- dam. Met flitsende video’s en pak- kende vragen gaan elf leden van de Provinciale Staten met elkaar in gesprek. Voorafgaand aan het debat is er het DemoCrazyfesti-

val met muziek, hapjes, drankjes en een live kieswijzer. BNN/VARA- presentator Tim Hofman geeft tij- dens dit evenement een speciale Masterclass.

Volgens Julia wordt het absoluut geen saai jongerendebat. “We wil- len echt een festivalsfeer neerzet- ten en een inhoudelijk debat waar jongeren écht iets aan hebben.”

De studenten doen dit voor het online platform De Werkplaats van de opleiding Journalistiek, waarin zij op eigen initiatief idee- en bedenken, producties maken en projecten realiseren.

Het evenement vindt plaats op donderdag 14 maart, vanaf 15.00 uur in de Gert Veenhovenzaal (G220) op de Zwolse Windesheim- campus. (RvA)

Plezier nieuwe speerpunt in werkdrukbeleid

Journalistiekstudenten

organiseren verkiezingsdebat

u Het financiële probleem van het domein

schuilt vooral in het relatief grote aantal onbekostigde studenten

u Regionale samenwer- king moet de leraren- opleidingen een impuls geven

Het is een oud probleem. Frans, Engels, wiskunde, mens en na- tuur – de kleine lerarenopleidin- gen zijn duur. En daarbij krimpen ze ook nog.

Het College wilde precies weten hoe het zit en vroeg de afdeling fi- nanciën om de cijfers door te spit- ten. Onlangs presenteerde con- troller Marinus Zandvoort zijn bevindingen. Een kern van het probleem, constateerde hij, zijn de onbekostigde studenten, ruim een derde van het totaal. Dertig procent van de instromende stu- denten heeft op dat moment zijn bekostigde jaren reeds elders ver-

bruikt en zijn daardoor ‘duur’.

Maar dat probleem is niet eenvou- dig aan te pakken. Het samenvoe- gen van de kleine vakken tot een beperkt aantal ‘kennisgebieden’, een wel vaker gesuggereerde op- lossing, levert, zo luidde Zand- voorts conclusie, niet veel op. En de opleidingen hier sluiten, dat is volgens directeur Bert Meijer geen optie: ‘Dat levert geen geld op. Bovendien, die studenten gaan iets anders doen. Dan gaan we dus mínder leraren opleiden, en dat kan uiteraard niet de be- doeling zijn.’

Meijer heeft het College drie sce- nario’s voorgelegd: ‘Het eerste is doorgaan zoals het nu gaat, met elk jaar dezelfde vragen en dis- cussie, dezelfde dynamiek. In het tweede scenario vraag ik om een basisfinanciering voor een peri- ode van vier of vijf jaar, zodat we daar nu juist van af zijn. Dat geeft rust; het haalt de druk van de op- leidingen, waar door alle maatre- gelen van de afgelopen jaren de

werkdruk al enorm hoog is. Daar- bij horen extra gelden om een be- gin te maken met innovatie.’

Meijers’ derde scenario is inzet- ten op een fundamentele vernieu- wing van de sector. Daarbij moet Windesheim samenwerken met andere hogescholen – maar dan moeten de besturen en organisa- ties in deze sector zich daar ook écht voor inzetten. Nieuw is het initiatief van Windesheim, samen met VIAA, KPZ en met het MBO, Deltion, Landstede en Menso Al- ting om samen met de schoolbe- sturen, het lerarentekort in de re- gio aan te pakken.

Meijer: ‘Er wordt veel gesproken over het clusteren van opleidin- gen, en van de opleidingen voor het basis- en voortgezet onder- wijs. Daarmee is het probleem deels op te lossen. Maar het is een opdracht voor de gehele on- derwijskolom. We zullen echt nieuwe onderwijs en organisa- tievormen moeten gaan ontwik- kelen.’ (MH)

Onbekostigde studenten probleem voor b&e

Volg ons Facebook, op Sharenet Instagram!en

zsrboreas

We kijken terug naar een machtig mooi openingsweek- end van het #composeizoen in #Groningen! Er werd ge- noten van heerlijk weer en hard gestreden door de twee Boreas-boten. De meidenploeg #FReD wist zelf derde van hun veld te worden Op naar een spannende

#bakboordbokaal #gyashunze #boeiengewoonroeien

#compo #zsrboreas #studentenleven #roeien #winnen

#genieten windesheimflevo

Jael de Jong Weissman samen met studenten van de opleiding #TeachersCollege vanavond in het NOS Journaal over gebruik van social media op scholen!

Onderwijsminister van Engelshoven bezoekt Windesheim

Regionale samenwerking tegen lerarentekort

Minister Ingrid Van Engelsho- ven nam op maandag 4 maart een kijkje bij de opleidingen Technisch Beroepsonderwijs en het Teachers College.

De opleidingen bieden een per- soonlijke flexibele leerroute, de minister wilde daar graag meer van weten. Studenten en docen- ten gingen met de minister in ge- sprek over onderwijsvernieuwin- gen en struikelblokken zoals de

befaamde rekentoets waar veel leraren in opleiding problemen mee hebben.

Het Teachers College is een kleine opleiding met een breed perspec- tief. De leraren in opleiding kun- nen kiezen voor een leraarschap in het basis- of voortgezet onder- wijs. In de eerste fase van de op- leiding leren de studenten vooral over hun persoonlijkheid en voor- keuren. Daarna volgt een speciali- satie module. (RvA)

StudentInAlmere

Vandaag is het eindelijk zover: de eerste aflevering van ons nieuwste concept “Blind Dates” waarin jullie de blind date van Anne en Chris kunnen zien! Is dit een match made in heaven of een totale misser?

Check de video NU! Vergeet niet te liken, te delen en laat vooral weten wat je ervan vond in de comment section! Video door Allylife Locatie: Bierfabriek Almere

7 maart 2019 · nummer 8

Grappige memes over Windes- heim? Die vind je sinds kort op Instagram via @windeshei- memes. Het account bestaat nog niet zo lang, maar heeft al honderden volgers.

Voor wie het woord ‘meme’ niet kent: dit zijn grappige plaatjes die vaak zijn voorzien van een kort en herkenbaar tekstje. Via social media als Instagram en Snapchat gaan memes soms viraal doordat gebruikers ze massaal delen.

Onder de naam Windesheime- mes publiceert een groep studen- ten grappige en prikkelende posts waarin de hogeschool af en toe flink op de hak wordt genomen, zoals Spongebob die aan de haal gaat met het Windesheimrooster (zie afbeelding).

Begin dit jaar kwam de pagina on- line en het account heeft nu al ze- venhonderd volgers. Wie er ach- ter het account zit? Dat houden de eigenaren van het account liever geheim. (RvA)

u Het voorstel om het Bin- dend Studieadvies (BSA) geheel af te schaffen, is definitief afgewezen door de centrale mede- zeggenschapsraad.

u Het is onduidelijk of de Onderwijs- en examen- regeling nog anderszins kan worden aangepast.

Het bestuurscollege wilde een ge- heel andere regeling dan de BSA, waardoor eerstejaars die minder dan 54 punten halen niet meer konden worden weggestuurd. In plaats daarvan wilde het colle- ge een regeling met een ‘hoofd- fasenorm’ van 45 studiepunten, waarbij geen dwingende advie- zen meer werd gegeven.

Vorige maand liet voorzitter Cor Niks van de centrale medezeg- genschapsraad (cmr) al in een in- terview in de win’ weten dat de raad het plan onverstandig vond.

Vorige week werd duidelijk dat het college de raad niet kon over- tuigen. “We vinden het net als het college heel belangrijk om onnodige uitval terug te dringen.

Maar we zien het afschaffen van de bsa niet als de juiste knop om aan te draaien”, aldus Niks.

Het nee van de raad zou vooral gebaseerd zijn op de vele bezwa- ren vanuit de hogeschool. Niks:

“Er is nu geen draagvlak voor deze wijziging van de Onderwijs- en examenregeling. Docenten maar ook studenten zien duide-

lijke voordelen van een strenge BSA. Je wilt studenten kunnen wegsturen die nauwelijks punten halen.” Mogelijk ziet de raad het wel zitten als bepaalde opleidin- gen een experiment aangaan met het loslaten of aanpassen van de bsa-norm, mits die duidelijk ma- ken hoe ze daarmee onnodige uitval tegengaan.

Half maart komen de partijen bij- een voor een informeel overleg, om te kijken of er toch nog wij- zigingen in de Onderwijs- en exa- menregeling (OER) mogelijk zijn.

Of dat nog op tijd gaat lukken voor de nieuwe OER van 2019- 2020 is de vraag, omdat de com- municatie over het nieuwe stu- diejaar nu al van start gaat.

Tijdens de vergadering kwam nog niets concreets op tafel om via een andere maatregel de uit- val (nu 35 procent van de eerste- jaars) tegen te gaan. Kan de cmr zich misschien vinden in het te- rugbrengen naar een lagere BSA- norm van bijvoorbeeld 50 pun- ten, wat Windesheim tot 2013 had? De huidige norm van 54 punten wordt immers door velen als erg hoog ervaren.

De reacties op het ‘nee’ van de cmr bestaan in ieder geval voor- namelijk uit opluchting dat het afschaffen niet doorgaat. Zoals van calo-docent Fred Dijk: “Een BSA benoemen als het afwijzen en wegsturen van studenten is een misvatting, een BSA kan heel goed beschermend en begren- zend zijn naar een student.” (EM)

‘Je moet je boodschap overbrengen, dáár gaat het om.

En daarbij ben je zélf je belangrijkste instrument.’

Jasper Allema doceert theater aan AVO-studenten en op het Teachers College. Voor hem staat het buiten kijf: zonder een vleugje theater wordt je geen goede docent. En zijn studenten kunnen dat leren. En leren zo zichzelf kennen. ‘Je kunt ze laten spelen met te- genstelling hoge/lage status, met je dominant opstel- len óf onderdanig. Door dat te spelen, leren studen- ten zichzelf kennen en wordt je authentieker. Je leert jezelf observeren en je gedrag bijsturen. Zo leren ze bijvoorbeeld hoe je hoge status kunt hebben én vriendelijk kunt zijn. En als je terugdenkt aan wat je vroeger goede leraren vond, dan

gaat het om mensen die die com- binatie in balans hadden: hoge status én vriendelijk.’

Comfortabel

Allema ontkent dat het om truc- jes gaat. ‘Ik geloof niet in trucjes.

Bijvoorbeeld dat je, wanneer je het spannend vindt om voor een groep te staan, over hen heen moet kijken, ergens naar een punt in de verte. Daar prikken studenten onmiddellijk door- heen. Zo’n andere onzinregel is dat je nooit iets in je hand moet houden, geen pen of stuk papier.

Want daar ga je dan mee spe- len, knoeien. Maar zoiets kan bij sommigen juist heel goed wer- ken. Ik heb meegemaakt dat een student helemaal verstijfd zijn verhaal stond af te steken, totdat iemand haar een pen in de hand gaf. Dat ene rekwisiet maakte haar gelijk veel losser. Studenten moeten doorkrijgen dat ze effec- tiever zijn wanneer ze comfor- tabeler voor de groep staan. En hoe je dat bereikt, wat voor jou

“werkt”, dat is een kwestie van

ontdekken, trainen, het is een hyper individueel pro- ces, maar je hebt er wél een groep en tijd voor nodig.

Je moet je kwetsbaar opstellen. En de groep is tegelij- kertijd “veilig”. Je kunt elkaar vertrouwen.’

Wie het helemaal met hem eens is, is Anne Velema, die inleiding recht, ontslagrecht, arbeidsrecht geeft.

Velema stat bekend om zijn “Clubcolleges”, filmpjes waarin hij een hoorcollege kort en bondig samenvat.

En hij houdt van een vleugje theater. “Bijvoorbeeld, als het gaat om het onderwerp bedreiging, dan laat ik iemand naar voren komen vanuit de zaal met een bivakmuts op. Dan voelt iedereen ineens concreet wat “dreigen” is en leg ik uit wanneer daar juridisch sprake van kan zijn. Ik hou van dat soort verrassing- seffecten. We leven in de tijd van de Ted Talk, en de

DWDD-Academy… Ik geloof écht in de kracht van het verhaal. Die filmpjes worden door de studenten erg gewaardeerd.’

Bij zijn hoorcolleges neemt hij vaak een voorwerp mee. ‘Een tijdje terug liet ik de studenten een biervil- tje zien en zei: “kijk goed, dit bierviltje is elfduizend euro waard.” Daarna vertel ik het verhaal van de voet- baller die een contract met een clubbestuurder sloot, in de kroeg, vastgelegd op een bierviltje. Met bedra- gen én handtekeningen. De bestuurder ontkende la- ter; de rechter moest eraan te pas komen. Dankzij dat bierviltje dat ik omhoog stak, had ik vanaf het eerste moment hun aandacht.’

Moet je daar Anne Velema voor zijn? ‘Ik ben ervan over- tuigd dat je die vaardigheid kunt leren, kunt trainen.’

Kernkwaliteit

Maar goed onderwijs is een zaak van twéé partijen, stelt Marjolein Reijners, die zich bij de opleiding So- cial Work bezighoudt met de professionele ontwik- keling van docenten. ‘Als docent heb je de kerntaak om leren mogelijk te maken en de didaktiek daar- voor af te stemmen op de studenten. Welke didaktiek geschikt is, hangt af van de studenten.’ Daarbij komt dat elke docent zijn eigen talenten heeft. Reijners:

‘Hoe vaak horen docenten niet dat ze meer coach moeten zijn. Of niet mogen ‘pamperen’, activerend moeten werken of flipped classroom? Eenzijdige na-

‘Windesheimemes’ timmert aan de weg

Afschaffen BSA van de baan

Nieuw: multiculturele vereniging

Windesheim heeft er een nieuwe studen- tenvereniging bij: Hemdem. De vereni- ging wil door het organiseren van activi- teiten de multiculturele studentenpopu- latie in Zwolle en omstreken een boost geven. De vereniging heeft een Turks/

Nederlandse achtergrond en op dit mo- ment zijn er tweeëntwintig actieve leden.

“Elke student die geïnteresseerd is in de oosterse culturen is welkom ongeacht je afkomst, leeftijd, seksualiteit, religie of studie,” vertelt de kersverse voorzitter Se- lin Kasapoglu. Blader door naar pagina zes voor een uitgebreid interview met het al- gemeen bestuur van s.v. Hemdem. (RvA)

Student biedt DNA-kit voor baby’s

Welke kleur ogen krijgt je kindje? Wordt hij een denker of een doener?

Krijgt je kindje ook last van allergieën en wat wordt zijn lievelingseten?

De in 2017 afgestudeerde Sander Bast, eigenaar van de startup Analy- se Me bracht een DNA-kit op de markt waarbij toekomstige ouders de genetische eigenschappen van hun baby kunnen achterhalen. “Mijn broer en ik geven volwassenen lifestyle- en voedingsadviezen op basis van hun DNA. Dat instrument vonden we iets te zwaar voor baby’s, dus hebben we er een speciaal voor baby’s ontwikkeld. Een ludiek kraamca- deau, dachten we”, vertelt Sander in het programma EditieNL. (RvA)

SOOZ onderzoekt huisvesting

Het Studentenoverleg Orgaan Zwolle onderzoekt sinds eind februari de studentenhuisvesting en het orgaan wil kamerbewoners bewust ma- ken van hun rechten als huurder. “Veel studenten blijken nog steeds huurbemiddelingskosten te betalen, terwijl dat al jaren geleden is afge- schaft, zegt SOOZ-voorzitter Willemijn Mulder. Ook is de brandveilig- heid soms onvoldoende en kampen studentenwoningen met ruimtege- brek of gevaarlijk achterstallig onderhoud.” Door een enquête te hou- den inventariseert het SOOZ de algemene woonsituatie van de Zwolse student. In het onderzoek zal gelet worden op huurprijzen, kosten, service van de verhuurder en veiligheid. Bij een respons van duizend wordt het onderzoek afgerond. (RvA)

Nieuwe Ad-opleiding E-Commerce

Windesheim heeft aanvraagprocedures bij het ministerie opgestart om in 2020 te mogen beginnen met drie nieuwe Associate-degree opleidin- gen. Geheel nieuw is de voltijd Ad-opleiding E-Commerce, die in Zwolle zal worden aangeboden. Voor Zwolle is verder een nevenvestiging ge- pland van de voltijd Ad-opleiding Finance, die dit studiejaar al in Alme- re startte. Ook is een deeltijd/duale Ad Logistiek aangevraagd, voor de lesplaatsen Lelystad en Zwolle. (EM)

Masters minder goed dan bachelors

Windesheim krijgt van de Keuzegids (die rapportcijfers uitdeelt aan alle hbo’s en universiteiten) voor zijn masteropleidingen een minder goed eindgemiddelde dan de bachelors. In de deze week gepubliceer- de Keuzegids Masters 2019 scoort Windesheim 60 punten, een stukje lager dan de 65 punten voor de bacheloropleidingen. Hoogste beoorde- ling krijgen dit jaar de master Expertdocent Beroepsonderwijs (locatie Utrecht) en de Zwolse master Physical Education and Sport Pedagogy (beide 72 punten). Laagste cijfer (44 punten) gaat naar de master Leraar Godsdienst. (EM)

Almere verder zonder financiers

Vanwege de sterke groei van de opleidingen in Almere gaat de hoge- school werken aan een nieuwe Business Case voor Windesheim Flevo- land (WF). Daarin zal rekening worden gehouden dat WF mogelijk een paar jaar eerder dan verwacht een rendabele exploitatie binnen Win- desheim krijgt en de externe startfinanciering stopt. Tot nu toe is reke- ning gehouden dat de nieuwe vestiging tot 2026 extra financiering no- dig heeft uit een fonds van rijk, provincie en gemeente. (EM)

‘Uit de diepten van de hel’

Van Marcel Hulspas, de hoofdredacteur van deze krant, verschijnt komende week bij uitgeverij Athenaeum het boek ‘Uit de diepten van de hel’.

In 450 pagina’s beschrijft hij de versplintering van het christendom en de ondergang van het Ro- meinse rijk, in eeuwen 300 tot 700. Een vrijwel onbekende periode in de geschiedenis, vol drama- tische wendingen en ingrijpende gebeurtenissen zoals de opkomst van de paus én die van de islam.

Hulspas geeft in Zwolle lezingen over zijn boek, op 22 mei in het Humanistisch Café en op op 27 augustus voor de studievereniging Varias Vias.

Kort nieuws

‘Niet het juiste middel tegen uitval’

‘Jezelf kunnen presenteren is een essentiële vaardigheid’

Hoe hou je de aandacht vast? Hoe vertel je een verhaal? Theaterdocent Jasper Allema leert het zijn studenten. Maar schuilt in

iedereen een verhalenverteller? Kan het ook zonder? Drie andere docenten reageren.

druk op ‘vernieuwende didactische concepten’ kun- nen onbedoeld voor een docent vervreemdend wer- ken als dit ver afstaat van hun kernkwaliteit. En daar- mee werken ze uiteindelijk demotiverend. De docent die wel gemotiveerd weet te blijven, zijn docenten die datgene doen waarvan zijn merken dat het effect heeft. En dus ook dicht bij hun talent blijven.’ Ze be- nadrukt dat er geen didactische Heilige Graal bestaat.

‘Frontale uitleg over leerstof, waar presenteren de hoofdtoon voert, wordt mijns inziens onterecht als tegenhanger van zelfsturend leren gezet. Zelf zet ik het regelmatig in en bereik ik enkele studenten doel- treffend. Daarnaast weet ik dat ik bij andere studen- ten op een andere manier te werk moet gaan. Mijn advies: doe wat op welk moment zinvol is en bij jou als docent past.’

De hype voorbij

Voor geschiedenisdocent Bas van der Meijden hoe- ven studenten beslist niet allemaal geboren verhalen- vertellers te zijn. ‘Voor mij zijn de verhalen slechts een onderdeel van wat ik doe. Ik vertel wel verha- len, mooie anekdotes, maar geschiedenisonderwijs is geen verzameling verhalen; het moet een bijdrage le- veren aan het denken over de grote vragen van het le- ven: wie ben ik, hoe organiseren we de samenleving?

Wat is beter, revolutie of evolutie? Studenten moeten gaan nadenken op basis van de geschiedenis. Tijdens zo’n les wil ik een mediator zijn, een coach. Ik ben veel liever de souffleur.’

Volgens Van der Meijden is het tijdperk van de star performers alweer voorbij. ‘Docenten haalden aller-

lei maffe dingen uit of deden spectaculaire proefjes in de collegezaal. Dat soort youtube-filmpjes werden wereldwijd een hit. Maar wat blijkt? Na een tijdje ble- ven de studenten weg. Ze kennen het wel, en ze leren toch te weinig. De hype is voorbij.’ En wat vindt hij er dan van dat ‘zijn’ studenten les krijgen van Alle- ma? Van der Meijden: ‘We hebben het vakonderwijs te veel opgesplitst. Bij die docent leer je dit, en bij die leer je dat. We zouden die vakken veel meer moeten integreren. Dus laat die studenten een presentatie ge- ven, en dan let ik achterin het lokaal op de inhoud, terwijl een collega let op de presentatie.’

Allema denkt dat zijn lessen theater juist nu extra nuttig zijn. Studenten zijn niet meer gewend lang te luisteren, zijn sneller afgeleid. ‘Je moet meer moei- te doen om contact te maken, en de aandacht vast te houden. Daar kan dit zeker bij helpen.’ Velema wijst tot slot op een ander aspect. Jezelf goed kunnen pre- senteren is een onmisbare vaardigheid: ‘Ik hoop écht dat docenten het presenteren hoog op hun prioritei- tenlijstje zetten. Dat zijn we aan de studenten ver- plicht. Als manager moeten ze hun medewerkers of meerderen overtuigen waarom iets de juiste koers is.

Ze moeten in staat zijn om een standpunt in te ne- men en dat overtuigend naar voren te brengen. Jezelf goed kunnen presenteren, overtuigend en boeiend, is een essentieel onderdeel van wat we ze mee moeten geven. Daar ligt huiswerk.’

TEKST: MARCEL HULSPAS FOTO’S: GERBEN RINK

Theaterdocent Jasper Allema in actie.

4 ^/nieuws win’/nieuws 5

7 maart 2019 · nummer 8

Voor docenten is het even wennen om studenten te bege- leiden met gepersonaliseerd leren. ‘Je moet evenwicht vin- den tussen loslaten en struc- tuur’, zegt Ariane Niemeijer.

Engels was altijd een typisch strui- kelblok voor studenten van de business opleidingen. Voor ons, docenten Engels, reden om regel- matig te experimenteren met de vormen waarin het vak gegoten kon worden. Tegenwoordig zien we een verschuiving van ‘struikel- vak’ naar een enorme variatie aan aanvangsniveaus: van studenten met een mbo-achtergrond die op A2-niveau binnenkomen tot stu- denten afkomstig van een tweeta- lige middelbare school, met Cam- bridge-certificaten op C2-niveau.

En dan hebben we nog gamers:

hun Engels is sowieso uitstekend!

En die groepen zitten allemaal in dezelfde klas.

Het experiment flexibilisering Engels is een samenwerking tus- sen de docenten Engels van BMR Zwolle en docenten Engels van Windesheim Flevoland. Voor Fle- voland was het nieuw om met een instaptoets te werken om het aan- vangsniveau van nieuwe studen- ten te meten, in Zwolle werd daar al langer mee geëxperimenteerd.

De instaptoets deelt het cohort in drie niveaugroepen in, die vervol- gens elk op hun eigen niveau les kunnen krijgen. Maar hier stopt

het experiment niet, want vervol- gens krijgen studenten in de les- sen sterk gedifferentieerd onder- wijs; ze krijgen de ruimte om aan eigen persoonlijke leerdoelen te werken, en dát is voor beide loca- ties nieuw.

Studenten vinden het prettig aan hun eigen leerdoelen te kunnen werken. Het leerklimaat verbe- tert enorm: niemand hoeft meer bang te zijn om te langzaam te zijn. En niemand hoeft zich ook te vervelen. Uitleggen doe ik so- wieso alleen nog op vraag. Het is een misvatting te denken: de stu- dent weet niks, ik weet alles, dus ik moet het ze leren. Het leren ge-

beurt bij hen, niet bij de docent!

Het eindniveau van het tentamen staat vast, maar hoe je naar dat niveau komt bepaal je zelf, met je persoonlijke leerdoelen.

Om dit type lessen goed te kun- nen organiseren, het evenwicht te vinden tussen loslaten en struc- tuur, zijn de docenten Engels van BMR Zwolle en Almere gezamen- lijk begonnen aan een cursus gepersonaliseerd leren onder de noemer Krachtig Meesterschap, begeleid door onderwijskundi- gen van Bewegen & Educatie. Tij- dens deze cursus werken ook de

docenten aan hun persoonlijke leerdoelen. De docenten willen hun cursus voortzetten; het is een leerproces dat eigenlijk net be- gonnen is.

Gesprekken met de Corporate Academy kunnen opleveren dat deze expert-docentprofessionali- sering voor heel Windesheim be- schikbaar komt. Ook bij andere vakgebieden bestaat behoefte om op een andere manier te kunnen lesgeven dan met een door de do- cent grondig uitgewerkte power- point; daar leert de docent heel veel van, maar de student eigen- lijk niets.

Verder wil ik het nieuwe concept radicaler doorvoeren dan nu ge- beurt. Als je het klasverband he- lemaal losgelaat, kun je echt op drie niveaus lesgeven, in een soort vergaderband. Met voor alle goede studenten een half jaar lang Cam- bridge Business English op hoog niveau, een half jaar lang les voor studenten om van het laagste ni- veau af ook echt te kunnen ver- beteren, en voor de middengroep kan het niveau omhoog. De ge- sprekken hierover zullen binnen- kort plaatsvinden.

Ariane Niemeijer is docent Engels bij Bedrijfseconomie. Ze startte vorig jaar het Windesheim experiment Flexibilisering Engels samen met Ellen Keates, Tjeerd de Jong en Hugo Tennekes. Het experiment wordt in 2019 verder uitgebreid.

De ooievaar is terug

win’/opinie 7

6 ^/opinie

Hete planeet

“The planet is getting hotter than my ima- ginary boyfriend.”

“Eat not ” De demonstratie op de campus (vrijdag 1 maart) was mis- schien wat klein maar de kreten waren groots. De studenten van het WHC willen voort- aan iedere vrijdag op de campus een

‘climate strike’

houden. Dus wekelijks nieuwe, scherpe, ondeugende slogans!

Debatoverschot

De interesse voor de verkiezin- gen voor de Provinciale Staten is traditioneel minimaal. En onder studenten nóg minder. Maar de Zwolse studentenverenigingen organiseren zich suf. Maandag is er een debat in de Stadskamer, georganiseerd door Oikos No- mos, Navigators en ZHTC. Een dag later organiseert het SOOZ een debat over Food & Politics in het Vliegende Paard. Woens- dag kunnen studenten naar een avondje Stand-Up Politics in the-

ater Odeon (met ca- baretier Klaas Dijkhoff) en don- derdag moeten ze weer naar Win- desheim voor een verkiezingsdebat georganiseerd door journalistiek- studenten. Volgen- de keer samenwer- ken, wellicht?

#doeslief

De weg naar Yam- mer, het nieuwe sociale kanaal van Windesheim op Sharenet, wordt steeds beter gevonden. Het stroomt vol met oproepjes zo- als “Iemand toevallig een dunne zwart rode sjaal gevonden?” En wat er ook bijhoort: van die ty- pische relletjes. De een schrijft dat een opmerking nergens op slaat, de ander betrapt iemand op een d-t-fout en dan breekt de hel los: “Ophouden met elkaar de les lezen...”, “Nee hoor dit was goed bedoeld”, “RUSTAAGH”,

“#doeslief ;)” enzovoort. Een do- cent sluit het geruzie keurig af:

“Heerlijke discussie, dank aan alle deelnemers!”

‘Student waardeert Engels op maat’

Windesheim heeft hoge ver- wachtingen bij leerwegonaf- hankelijk toetsen, vanwege het succes bij de deeltijdoplei- dingen. Eelco Boss vraagt zich af of dit systeem bij voltijdstu- denten ook goed gaat werken.

Bij de deeltijdopleiding ‘Leven Lang Leren’, voor sociaal werk en verpleegkunde studenten, wordt leerwegonafhankelijk getoetst.

De deeltijders hoeven niet alle lessen van de modules te volgen, in principe is het voldoende om de filmpjes en powerpoints op de ELO te bekijken. De stof wordt niet apart getoetst, maar integraal in een Eenheid van leeruitkomst (EVL). De student mag zelf kiezen wat hij voor toetsing aandraagt:

een zelfbedacht product of een door de opleiding aangeboden op- dracht. Het overgrote deel kiest voor dat laatste.

Ik geef zelf aan de deeltijders ‘ver- rijkende’ lessen die met politiek en met sociologie te maken heb- ben. Voor deeltijdstudenten kan deze manier van studeren een uitkomst zijn. Zij hebben vaak al veel voorkennis en levenservaring en zijn meer gemotiveerd en ge- disciplineerd dan voltijders. Het zijn kleine deeltijdklasjes zonder aanwezigheidsplicht, dus je kunt heel gericht les geven op basis van de leervragen. Doe je dat niet, dan blijft je lokaal leeg. Dat prikkelt.

Wat mij zorgen baart bij dit sys- teem: de meeste kennisvakken worden alleen nog online aange- boden en niet apart getoetst. Cal-

culerende studenten nemen wat begrippen over uit de ELO-power- point en parkeren die in hun Een- heid van leeruitkomst. De beoor- delingscriteria zijn dermate vaag dat ze een voldoende kunnen ha- len zonder zich werkelijk tot de stof te verhouden.

Daar komt nog bij dat álle docen- ten de EVL’s moeten kunnen na- kijken, dus een docent medische kennis moet ook bijvoorbeeld po-

litiek en sociologie nakijken.

En die gelooft de gemaakte opdracht al snel.

Ik vind dit een negatieve tendens die ik meer zie in het hoger on- derwijs: kennisverwerving wordt geridiculiseerd en geminimali- seerd. Ter illustratie: waar mijn voltijdstudenten nu nog twaalf hoorcolleges en een meerkeuze- toets over alle facetten van de ge- schiedenis van het sociaal werk krijgen, komen deeltijders er van- af met een onlinemodule en de eis dat ze in hun EVL ‘de beroeps- context kunnen plaatsen in een historisch perspectief’.

Minder leuk voor docenten: de ratio lesgeven/nakijken is behoor- lijk doorgeslagen naar dat laatste.

Persoonlijk ben ik docent gewor- den vanwege het eerste. EVL’s zijn behoorlijke boekwerken die digitaal nagekeken moeten wor- den. Voor het nakijken van een EVL staat 2,5 uur nakijktijd. Dus dat is 25 uur voor tien studenten.

Gaat leerwegonafhankelijk toet- sen ook werken voor voltijders?

Ik vrees dat de torenhoge ver- wachtingen qua zelfsturing en zelfdisciplinering niet zullen uit- komen. Ik zie eerder het tegen- overgestelde: (voltijd)studenten vragen juist steeds meer duide- lijkheid en weten steeds minder wat ze willen.

Een ander bezwaar tegen dit sys- teem: in het beroep sociaal werk is persoonlijke vorming belang- rijk. Dat leer je in de groep me- destudenten. Het individualisti- sche ‘eigen leerroute’-model staat hiermee op zeer gespannen voet.

Studenten kunnen steeds met an- dere mensen in een groep zitten en hoeven zich niet duurzaam tot medestudenten te verhouden. Zijn individuele leerroutes daadwer- kelijk een goede oplossing in deze tijd, waarin mensen zich steeds verder terugtrekken in het ‘eigen gelijk’ en maatschappelijke insti- tuties toenemend wantrouwen?

Eelco Boss is docent bij Social Work en geeft les aan de deeltijdopleiding

‘Leven Lang Leren’ van Gezondheid en Welzijn.

Selin Kasapoglu, de voorzitter van de nieuwe Turkse multi- culturele studentenvereniging Hemdem pleit voor meer ver- binding onder studenten met verschillende achtergronden.

Hoe is Hemdem ontstaan?

De bestuursleden kennen elkaar van de middelbare school en via via. Nu studeren we allemaal wat anders en we zochten naar een manier om ons te verenigen. We zijn multicultureel en dat willen we uitdragen door leuke activitei- ten te organiseren waar iedereen aan mee kan doen. We merkten in onze omgeving dat ook andere studenten met andere achtergron- den behoefte hebben om samen te komen en zich te verenigen.

Wij hebben daar op ingespeeld door een studentenvereniging op te richten voor studenten van verschillende achtergronden uit Zwolle en de regio. We streven naar een inclusieve samenleving.

In hoeverre is het belangrijk om jullie Turkse kant te uiten?

We hebben allemaal een Turks-Nederlandse achtergrond maar dat betekent niet dat we een uitsluitend Turkse vereniging zijn. We zijn er voor elke student die het leuk vindt om zich te ver-

diepen in oosterse culturen. Onze vereniging is meer exotisch.

Bij de eerste activiteit, een ka- raokeavond, kwamen ook Ne- derlanders en Georgiërs. De taal is bij ons geen issue. We spreken Nederlands, Turks en als we een

internationale gastspreker willen uitnodigen zal de presentatie in het Engels zijn. De taal hoeft geen belemmering te zijn om lid te worden. We hopen juist dat meer Nederlandse studenten lid willen worden zodat we van elkaar kun- nen leren en kennis en ervarin- gen kunnen delen. Over politiek, religie of seksualiteit praten we binnen onze vereniging niet. Ie- dereen moet zijn of haar identi- teit kunnen uiten en vriendschap staat bij ons voorop. De Islam hoort bij onze identiteit maar we

willen dat niet opleggen aan an- deren. Maar het lijkt ons bijvoor- beeld wel leuk om tijdens de Ra- madam samen met alle leden een iftar te organiseren, of hapjes uit te delen op Windesheim tijdens het Suikerfeest.

Wat zijn jullie plannen voor de toekomst?

Op dit moment hebben we twee- entwintig leden. Onze droom is om qua ledenaantal groter te wor- den dan s.v. Anatolia, dé Turkse studentenvereniging van Amster- dam. We willen leuke activiteiten organiseren zoals netwerkbijeen- komsten, gastcolleges maar ook samen eten en we willen graag een voetbaltoernooi organiseren onder alle Zwolse studentenver- enigingen. Een eigen fysieke plek op Windesheim zouden we ook gaaf vinden; dan richten we een kamer of lokaal in tot een echt Turks theehuis waar studenten en docenten tussen de colleges door naartoe kunnen om samen thee te drinken.

Het algmeen bestuur van s.v. Hemdem bestaat uit studenten Selin Kasapoglu, Merve Uzum, Melise Ozbay,

Merve Melis Torum, Ajda Torun en Seyfullaf Kafali.

‘Kennisverwerving wordt geridiculiseerd’

Nieuwe multiculturele studentenvereniging in Zwolle

Tijd is een wonderlijk iets. De vorige column die ik aanleverde had ‘kerstboodschap’ als thema.

Voor mijn gevoel is dat nog niet zo heel lang geleden. Toch zit er wel twee maanden tus-

sen deze column en de vorige. Maar die twee maanden lijken een eeuwigheid gele- den en er lijkt een tijdperk te zijn voorbij- gegaan in de tussentijd.

In dat vergane tijdperk van twee maanden heeft een gewaardeerde collega bij Journalis- tiek afscheid genomen; tijdelijk, weliswaar, maar we weten allemaal dat dat maar zo kan verkeren in ‘voorgoed’. In dat vergane tijdperk heb ik het eerste semester van mijn studie Geestelijke Verzorging afgesloten en het tweede aangevangen. Ik merk hoe ik in de afgelopen maanden ervaringen opge- daan heb die voor mij een kleine wereld van verschil maken;

in mijn kijken naar de dingen, in het begrijpen, het lesgeven en omgaan met situaties en mensen. In dat vergane tijdperk van slechts twee maanden heb ik gemerkt hoe ik, doordat ik wegens mijn studie nogal wat personeelsvergaderingen gemist heb, een kleine wereld verwijderd ben geraakt van de dagelijkse praktijk van Journalistiek.

In de afgelopen week is de ooievaar, die altijd nest in de buurt van ons huis, teruggekomen uit verre oorden; aankondiging van de lente.

Hoewel twee maanden gewoon twee maanden zijn geweest, met hetzelfde aantal uren in een dag, seconden in een uur, lijkt de tijd sneller te zijn gegaan dan ik in de gaten had. Ik lijk hem niet bij te kunnen houden, de tijd. Soms zou ik er even uit willen stappen en denken: raas maar voort, jij, ik ga in mijn eigen tempo. Ik blijf even stilstaan bij de ooievaar en kijk hoe hij kleppert en zijn veren ver- zorgt, terwijl de zon schijnt op ons beiden. Dan kuier ik gemoede- lijk naar huis en is het, voor mijn gevoel, geen minuut later gewor- den. Even uit de tijd stappen; Willem Wilmink heeft het ook gedaan. Zo stond destijds te lezen op zijn overlijdensadvertentie:

“Willem Wilmink is oet de tied stapt.” Misschien staat hij ook ergens in de zon te kijken naar een ooievaar.

MONIQUE RATHEISER is docent bij Journalistiek

’/monique

’/achterklap

’/stemming ’/ingezonden

’/3 vragen aan...

Sommige mensen houden de hele dag de oordopjes van hun telefoon in, zelfs tijdens een studieoverleg. Je weet niet of ze bij de les zijn of met iets anders bezig. Leidt dat niet tot ergernis tijdens colleges of projectgroepen?

“Colleges zijn er om te leren, dus als je daar oortjes wilt inhouden kan je beter thuisblijven. Studenten zijn oud genoeg om dat te beseffen. Bij de vmbo-leerlingen waar ik stage loop is dat anders, die hebben geen zin in school en gaan dan manieren zoeken om het leuker te maken voor zichzelf.

Jammer, want zo missen ze veel mooie dingen in het hier en nu.”

Maria Hamid (21)

derdejaars lerarenopleiding biologie

“Ik stoor me er niet aan. De hele dag muziek op? Dat moeten ze zelf weten.

Tegenwoordig zijn we toch alle- maal lekker individualistisch? Als ik vrienden tegenkom met oordopjes in weet ik dat ik ze niet moet storen.

Of ik heb er gewoon schijt aan en zeg gewoon ‘hoi’.”

Robin Meindertsma (21) tweedejaars journalistiek

“Op mijn stageplek zijn oordopjes schering en inslag. Tijdens de les zit- ten de meeste vmbo’ers muziek te luisteren of te Snapchatten. Soms moet ik tegen ze schreeuwen omdat ze me niet verstaan. Vandaag was het weer heel onrustig in de klas, ze ne- men echt de buitenwereld mee het klaslokaal in.”

Ester Houtkooper (43)

eerstejaars lerarenopleiding wiskunde

“Met oortjes kun je je prima af- sluiten van de rest van de wereld.

En dat is fijn als je even geen behoefte hebt aan contact. Iedereen ziet op die manier ook dat je dan geen zin hebt om te praten, waardoor je je kan fo- cussen op belangrijkere dingen zoals je schoolwerk.”

Kira van Oijen (23) tweedejaars journalistiek

“Of het nou met een draadje is of draadloos, voor mij maakt dat niet zo veel verschil. Studenten zeggen meestal dat ze niet aan staan, maar ik vind het wel fatsoenlijk om die dingen even uit je oor te doen.

Meestal luisteren ze wel naar je, en diegenen die dat niet doen negeer ik gewoon straal tijdens college.”

Spencer Buth (37) docent politiek

MAARTEN KORS

‘Oortjes fijn om je af te sluiten van de wereld’

‘Niemand is meer bang om langzaam te zijn’

‘Kennisvakken worden alleen nog online aangeboden en niet apart getoetst’

‘We zijn er voor

elke student

die het leuk

vindt om zich

te verdiepen

in oosterse

culturen’

‘Elke zondag voor een dichte supermarkt’

“Kampen is best een Christelijke stad. Je merkt het al als je op het station uitstapt, dan zie je meteen een paar grote kerken staan. Kampen is een van de weinige plaatsen in Nederland die helemaal geen koopzondagen kent. Het was voor mij wel even wennen dat je hier zondags voor een dichte deur staat bij de supermarkt.

De mensen zijn hier wel ontzettend hartelijk. Ik had al een paar vrienden in Kampen wonen en telkens als ik er kwam, viel me op dat het best een dorps stadje is. De gemoedelijkheid spat er vanaf. Het is nog net niet zo dat iedereen hier elkaar groet.

Ik woonde eerst op mezelf in Emmen maar dat ligt op ruim een uur reizen van Zwolle, daarom zocht ik een kamer dichter in de buurt. Ik wilde best in Zwolle wonen, maar er stond gewoon veel meer te huur in Kampen. Blijkbaar willen er zoveel jonge mensen in Zwollywood wonen dat alle kamers er als warme broodjes over de toonbank vliegen. Kampen heeft daar een stuk minder last van, en het wonen is er vooral ook een stuk goedkoeper.

Ik huur nu een appartement van zestien vierkante meter in de binnenstad. De keuken en badkamer deel ik met zes andere studenten op mijn verdieping. Ik ken ze nog niet allemaal even goed, maar er was wel meteeen een klik.

In principe blijf ik in Kampen wonen zolang ik in Zwolle studeer.”

Frank van der Wielen (19), eerstejaars hbo-rechten

‘In Zwolle kwam ik niet tot rust’

“Ik ben naar Kampen vertrokken uit hoge nood, omdat ik op mijn studentenkamer in Zwolle niet tot rust kwam.

Net de verkeerde flat, met heel veel ‘aardige’ jongens die graag harde muziek luisterden. Ik had gewoon mijn eigen plekje nodig, want ik ben nogal gevoelig voor geluid en andere prikkels. Op good old Kamernet stonden twee kamers in Kampen te huur voor een schappelijke prijs.

Dat maakte het voor mij wel aantrekkelijk om een kijkje te nemen in het voor mij nog onbekende Hanzestadje.

Ik woon naast de Katholieke Kerk, aan de rand van de binnenstad. Binnen vijf minuutjes zit ik in de bios of sta ik in de kroeg. Je hebt twee disco’s in Kampen, maar ik ga liever naar de cafeetjes. De Stomme van Kampen is hier de studentenkroeg, vernoemd naar de doofstomme schilder Hendrik Avercamp, bekend van zijn Winterse landschapjes met schaatsende mensen.

Natuurlijk ga ik ook nog wel eens in Zwolle uit, dat is toch

‘de grote stad’ waar wat meer te beleven valt. Ik heb daar altijd nog wel een logeeradresje bij vriendinnen, of ik neem de laatste trein terug. Dat vind ik ook helemaal niet erg, want dan lig ik die avond lekker vroeg onder de wol.

Ik ben nou eenmaal naar Kampen gekomen voor de rust.

In Zwolle had ik twaalf vierkante meter voor driehonderd euro. Nu heb ik een eigen verdieping van vijftig vierkante meter, met een zolder, een eigen keuken, douche én huiskamer voor vierhonderd euro per maand.”

Nikky Boekema (25), vierdejaars pabo

‘Je komt er best makkelijk tussen’

“De mensen zijn hier helemaal niet zo stug als weleens wordt gedacht, je komt er eigenlijk best makkelijk tussen. Ik voetbal hier bij een club en ben best snel opgenomen in het team. Het voelde al gauw goed, alsof ik hier al mijn hele leven woon. Ze maken hier eigenlijk geen onderscheid tussen geboren en getogen Kampenaren en nieuwelingen zoals ik.

Het uitgaan begint hier pas laat, zo rond half twee, en gaat dan door tot een uur of zeven ’s ochtends. Ik weet ook niet zo goed waarom. Daarom ben ik dan ook niet heel vaak in het Kamper nachtleven te vinden, ik ga liever met vrienden in Apeldoorn of Zwolle uit. Dat doen veel mensen uit Kampen.

Doordeweeks reis ik met het oude Kamperlijntje op en neer naar Windesheim: tien minuten enkele reis, dus mij hoor je niet klagen. Mijn vriendin en ik huurden hier voor een appel en een ei boven de winkelstraat, en hebben kortgeleden een bovenwoning gekocht.

Ruimer dan wat je in Zwolle voor dat geld zou krijgen.

Het is natuurlijk wel een Christelijke stad en ik ben niet gelovig opgevoed, dus het was wel even wennen dat de winkels hier op zondag dicht zijn en je op die dag een kanon kunt afschieten in de binnenstad, maar als je daar rekening mee houdt is het eigenlijk een vrij doorsnee stadje.”

Kenrick Poelarends (23), vierdejaars communicatie

‘De mensen in Kampen zijn erg vriendelijk’

“Het grote van Zwolle spreekt me niet echt aan, de mensen kijken er niet zo vriendelijk op straat.

In Kampen heb ik goed contact met al mijn buren, en de mensen groeten elkaar er nog op straat. Alle voorzieningen die ik nodig heb, vind je gewoon in Kampen. Ik kan er bijvoorbeeld prima mijn boodschappen doen en hippe nieuwe kleding scoren.

Ik heb veel studiegenoten die hier vandaan komen, dus ik hoef niet zo nodig naar Zwolle te verhuizen. In mijn eerste jaar was het zelfs zo erg dat klasgenoten ons ‘team Kampen’ noemden, drie maal raden hoe onze groepsapp nog steeds heet. We doen veel leuke dingen met elkaar, zoals naar de bioscoop, terrasjes pakken, enzovoorts. En voor al die lol hoeven we heus niet naar Zwolle.

Ik woon al sinds mijn achttiende in mijn huidige kamer.

Je hebt hier een fantastisch uitzicht over de grote stadsbrug van Kampen en de schepen op de IJssel. Lekker mensen kijken die voorbijlopen op de kade.

Als ik ga verhuizen zal dat naar een grotere zelfstandige woning zijn, ook weer in Kampen. De historie van het stadje, de vriendelijkheid van de mensen... ik heb het hier gewoon heel erg naar mijn zin. Ik betaal nu iets meer dan driehonderd euro per maand voor twaalf vierkante meter, met een eigen badkamer. In Zwolle heb ik voor die prijs nooit iets vergelijkbaars gezien, en bij de woningbouw sta je daar jaren op de wachtlijst.”

Emmy-Lou Poppe (24), tweedejaars verpleegkunde

Mooie kamers in Zwolle zijn schaars en duur.

Sommige Windesheimstudenten kiezen daarom voor Kampen, op slechts tien minuten treinen.

Maar hoe bevalt die knusse Hanzestad eigenlijk?

‘Kampenaren zijn helemaal niet zo stug’

TEKST: MAARTEN KORS FOTO’S: JASPER VAN OVERBEEK

7 maart 2019 · nummer 8 win’/campus 11

10 ^/campus

Julian Plat studeert aan de calo, daarnaast werkt hij als croupier in een casino op locatie.

Wat doe je precies?

Het bedrijf waar ik voor werk verzorgt ‘drive-in’

casino’s. Als een bedrijf een feestje geeft en ze wil- len bijvoorbeeld een roulette- en pokertafel dan bellen ze ons. Vervolgens gaan ik en mijn collega’s in een busje met alle tafels die kant op, zetten alles klaar, zijn de croupiers en ruimen daarna ook alles weer op.

Wordt er om echt geld gespeeld?

Negen van de tien keer niet, dan spelen we ge- woon voor de lol. Het is wel mogelijk om voor echt geld te spelen, maar dan moet het desbetreffende bedrijf dat wel van tevoren aangeven.

Specifieke skills nodig voor dit bijbaantje?

Nee, ik kwam er zelf bijvoorbeeld helemaal blanco in. Het is natuurlijk wel makkelijk als je al kunt

pokeren of blackjacken, maar als dat niet zo is wordt het je op je eerste dag allemaal geleerd.

Maak je ook rare dingen mee?

Het gebeurt wel dat mensen ladderzat aan mijn tafel staan. Je bent vaak op een bedrijfsfeest en dan gaat er nog weleens wat alcohol in. Echt bizarre boekingen heb ik verder nog niet meegemaakt, maar ik van collega’s wel verhalen over bootfeesten met vuurwerk of een partij op een Duitse legerbasis.

Wat is het leukste aan dit werk?

Ik heb vaak niet het gevoel dat ik aan het werk ben, want je bent toch een spelletje aan het spe- len. Poker en blackjack vind ik zelf ook heel leuk om te doen, dus eigenlijk word ik betaald om iets te doen wat ik leuk vind!

WOUTER LUIJKEN

‘Ladderzatte mensen aan je tafel’

Hoe ben je op de catwalk beland?

“Ik was vakkenvuller bij de Appie en werd gevraagd voor een reclamecampagne. Veel donkere mensen weten niet dat ze model zouden kunnen worden.

Vroeger werden altijd stereotype gezichten gezocht.

Maar tegenwoordig zoeken ze juist unieke persoon- lijkheden om andere doelgroepen aan te spreken.

Inmiddels heb ik uiteenlopende shoots gedaan.”

Welke kleding vind je mooi?

“De hele rapscene is sowieso keihard qua kleding.

Drake, Kendrick Lamar, Kanye West. Die laatste z’n kledinglijn vind ik zelf niet heel mooi, maar staat hem wel heel vet. De leden van Migos dragen ook altijd strakke outfits. Laatst hadden ze alledrie een clownspak aangetrokken. Die gasten hebben ge- woon schijt aan alles.”

Sicke patta’s, die schoenen.

“Designerhebbedingetje, als je je in de mode be- weegt wil je deze Balenciaga’s gewoon hebben. Ik laat met niet uit over de prijs. Die zoek je zelf maar op. Ze lopen ook niet heel comfortabel, beetje alsof je zweeft op de zolen. Ik blijf er ook best vaak mee haken achter bijvoorbeeld traptreden, dus ze zijn puur voor de mooi.”

Je gaat naar de Fashion Week!

“Ja, komende zomer. Met 1 meter 82 ben ik eigenlijk te kort voor de modellenbureau’s. Maar dat maakt niet uit bij de shows van het Designers Platform van de AFM. Daarin tonen ontwerpers uit Afrika en Azië traditionele patronen gemixt met moderne invloe- den. Modellenwerk is vooral veel wachten. Maar als ik dan eenmaal sta te shinen op de catwalk, dan weet ik weer waar ik het allemaal voor doe.”

MAARTEN KORS

Andu Vollema (19) derdejaars Bedrijfskunde

Mix van street en chique Gescout bij het

vakkenvullen

Wat kosten deze Balenciaga’s?

Derdejaars journalistiekstudent Merel Re- vet studeert tot de zomer in Parijs. Voor win’

doet ze verslag van haar belevenissen.

Studeren in het buitenland, een wens die al heel lang op mijn lijstje stond. Al heel lang wist ik het zeker: ik ga een halfjaar in Amerika of Australië studeren. Maar toen werd ik verliefd op een Frans- man en stelde ik de plannen bij: het werd Frank- rijk. Een stuk dichterbij huis, maar nog steeds een bijzonder avontuur!

Als buitenlanders het over Nederlanders hebben, gaat het vaak over het feit dat we zo zuinig zijn. De Amerikanen hebben er zelfs een uitdrukking voor:

‘going Dutch’, wat betekent dat iedereen voor zichzelf betaalt. En dat veel buitenland- se verkopers ‘kijken, kijken niet kopen’

roepen als er een Nederlandse delegatie voorbijkomt, zal ook niet voor niks zijn.

Wij Hollanders houden nou eenmaal van goedkoop. En Nederlandse studen- ten? Die zijn het allerergst.

Sinds ik verliefd werd op een Fransman, tweeënhalf jaar gele- den, heb ik behoorlijk wat tijd in de Franse hoofdstad doorge- bracht. Tijdens de vele bezoek- jes aan Parijs heb ik naast de toeristische hotspots ook veel lokale plekken ontdekt én

vooral de plekken met STUDENTENKORTING, ab- soluut noodzakelijk bij het overleven in deze nog- al prijzige stad. Ik kan je alles vertellen over het studentenmenu bij Paul, een broodjeszaak waar je een sandwich, drankje én toetje krijgt voor 5,50 euro, het burgermenu voor een tientje bij dat leu- ke restaurantje om de hoek en een gratis bezoekje aan een van de vele musea in Parijs.

De eerste weken van mijn semester op Ipag (ik volg op deze business school een minor marketing & communicatie) heb ik iedere dag meerdere studenten geadviseerd over goedkope hotspots in de stad. En het hoogtepunt was toch wel het moment waarop ik een klasgenoot hielp

met zijn zoektocht naar goedkope tickets om de rest van Europa te bezoeken. Op dat moment

realiseerde ik me: shit, ik bevestig echt het Nederlandse stereotype.

Gelukkig ben ik niet de enige ‘typische Nederlander’ op mijn universiteit, er zijn

hier nog twee andere studenten van Windesheim. Toen ik bij hen thuis

kwam en de keukenkastjes vol pannenkoekenmix, Honig-pak-

ketten en knakworsten zag, moest ik stiekem een beetje

lachen. Blijkbaar schuilt er in bepaalde vooroordelen over

Nederlanders toch een kern van waarheid.

‘Keukenkastje vol Honig-pakketten en knakworsten’

’/frankrijk/1 ’/buitenkant

’/bijbaan ‘Ik ga als

model naar de Amsterdam Fashion Week’

FOTO: JASPER VAN OVERBEEK

Hoe is het om op een woonwa- genkamp te wonen? Windes- heimstudent Guus Kraus (22) vindt het vooral heel gezellig, met zijn hele familie om zich heen. “Maar er zijn ook veel vooroordelen, die niet kloppen. We zijn heel beschaafde mensen.”

H

Al sinds zijn achtste woont hij waar hij nu woont: op een kamp in Enschede.

Niet in een woonwagen, want vanwege een tekort aan wagens moesten hij, zijn moeder en zus een gewoon huis betrekken, maar wel midden tussen de woonwa- gens van zijn familieleden. Guus is dol op zijn kamp. Dat maakt het voor de derdejaarsstudent van de lerarenopleiding geschiedenis des te jammer dat er zoveel voor- oordelen zijn over ‘kampers’.

Wiet en criminaliteit

“Mensen denken dat er veel wiet- teelt en criminaliteit is op kam- pen, maar dat klopt niet. Het was vroeger wel onrustiger, maar die tijden zijn geweest. Mensen den- ken ook dat we dom zijn. Van die stereotype tokkies die altijd in een joggingspak lopen. Ik loop stage op scholen en als ik op een stageadres vertel dat ik van het kamp kom, zeggen ze: ‘Oh, dat had ik niet achter jou gezocht.’

Ik vind die vooroordelen niet heel erg, maar toch is het gek dat ze er

in 2019 nog zijn. Ze kloppen na- melijk niet. De nieuwe generatie is niet meer te vergelijken met die van vroeger. Vroeger was er niet veel geld en moesten ze roei- en met de riemen die ze hadden.

Tegenwoordig hebben we een op- leiding, een goede baan en maken we wat van ons leven. En we zijn beschaafde mensen. Natuurlijk zitten er rotte appels tussen, maar op dit kamp heb ik nog nooit cri- minaliteit meegemaakt.”

Geen kinderfeestjes

Die negatieve associaties met woonwagenkampen hebben vaak gezorgd voor vervelende situaties voor Guus en zijn familie. “Mijn zus werd ooit na een sollicitatie afgewezen omdat ze op het kamp woonde. En vroeger mochten klas- genootjes soms niet bij mij komen spelen. Het maakte hen niets uit waar ik woonde, maar de ouders deden alsof het hier een gangster- buurt was waar we met geweren

rondliepen. Het gebeurde ook vaak dat ieder kind een uitnodi- ging kreeg voor een feestje, be- halve ik. Heel triest was dat. Te- genwoordig neem ik wel vrienden mee; ze zijn volwassen en kunnen hun eigen keuzes maken.”

Guus’ woonsituatie is aanmerke-

lijk anders dan die van zijn vrien- den, die in een woonwijk wonen.

“We wonen met een aantal fami- lies bij elkaar, waardoor je altijd bekenden of familieleden om je heen hebt. Mijn tante, mijn zus,

iedereen waarmee ik ben opge- groeid woont naast me. Omdat je iedereen zo goed kent is de sfeer heel gemoedelijk. We lopen de deur niet bij elkaar plat, maar doen ‘m ook niet op slot. In de volksbuurt waar ik vroeger woon- de was dat ook wel zo, maar toch minder.”

Soep voor zieke mensen

De normen en waarden zijn op een kamp ook anders, legt Guus uit. “Zo proberen we ouderen zo lang mogelijk bij ons te houden, tot ze overlijden. Alleen als de fa- milie door omstandigheden echt geen andere keuze meer heeft, brengen we de ouderen naar een verzorgingstehuis. We vinden het belangrijk om zelf die taak op ons te nemen. En we zorgen goed voor elkaar: iemand die pro- blemen heeft wordt geholpen, ie- mand die ziek is brengen we soep.

Dat iedereen je zo goed kent heeft ook een nadeel, want iedereen let op elkaar. En als je heel erg op je- zelf bent, is dat lastig. Je kunt best

even met rust gelaten worden, maar mensen letten goedbedoeld toch op je.”

Voorzitter van de woonwagenraad Om mee te denken over allerlei zaken op het woonwagenkamp is Guus lid geworden van de woon- wagenraad. “Daar vroegen ze me voor, omdat ik mondig ben. In- middels ben ik voorzitter. We ver- gaderen bijvoorbeeld over de in- richting van het kamp, het groen, de wachtlijsten, de parkeerplek- ken en de veiligheid. Door in de raad te zitten kan ik iets doen voor mijn eigen mensen.”

Maar ondanks zijn betrokken- heid weet Guus niet of hij voor altijd op het kamp zal wonen.

“Binnenkort wil ik op mezelf, en dat doe ik het liefst in een wagen, maar het is maar de vraag of er plek voor me is: dan moet er maar net een wagen vrijkomen. Helaas ben ik dus waarschijnlijk genood- zaakt om eerst buiten dit kamp te gaan wonen, in een ‘gewone’

studentenkamer, en me in te schrijven op een wachtlijst zodat ik later weer terug kan. Maar ook als ik een vriendin krijg, hoeft zij echt niet per se op dit kamp te ko- men wonen. Misschien verhuis is voor haar wel naar een woonwijk.

Mijn zus is ook getrouwd met ie- mand van ‘buitenaf’. Dat vinden woonwagenbewoners echt niet meer erg: het is de eenentwintig- ste eeuw.”

SILKE POLHUIJS

‘We zijn geen criminele tokkies’

Student Guus woont op een woonwagenkamp

‘We zorgen voor ouderen tot ze overlijden’

‘Tegenwoordig maken we iets van ons leven’

Windesheimstudent Guus Kraus: ‘Mijn zus werd ooit na een sollicitatie afgewezen omdat ze op het kamp woonde.’ FOTO: HERMAN ENGBERS