Vraag nr. 134 van 4 maart 2003
van de heer LUK VAN NIEUWENHUYSEN Milieu-inspectie – Samenwerking met gemeenten In het milieujaarprogramma 2003 van de gemeente Puurs kan men onder het hoofdstuk "milieuhand-having" vernemen dat de samenwerking met de af-deling Milieu-inspectie van Aminal als ondermaats wordt ervaren. Er wordt geklaagd over een gebrek aan bijstand en er wordt bijvoorbeeld niet opgetre-den bij bedrijven die zonder vergunning werken, ook niet na weigering van de aanvraag.
Dit lijken mij nogal ernstige aantijgingen te zijn. 1. Is de minister hiervan op de hoogte ?
2. Zijn er nog andere gemeenten met gelijkaardige klachten ?
3. Hoe wordt dit verholpen ?
Antwoord
Na contactname met zowel de afdeling Milieu-i n-spectie als de gemeentelijke milieudienst van Puurs kan ik inderdaad bevestigen dat er enkele wrij-vingspunten waren over de wijze van samenwer-king tussen de gemeentelijke en de gewestelijke toezichthoudende diensten. De gemeentelijke mi-lieudienst zou vooral meer zicht willen krijgen op de wijze waarop de Milieu-inspectie haar toezicht op hinderlijke inrichtingen van klasse 1 uitvoert op het gemeentelijk grondgebied, en hoe de nazorg verloopt.
Om dit uit te klaren, werd een vergadering belegd op 18 maart 2003 met de burgemeester, de schepen voor Leefmilieu en de milieu-ambtenaar van de ge-meente Puurs. Deze vergadering is in een open en constructieve sfeer verlopen, en na afloop bleek dat de besproken knelpunten niet van fundamente-le aard waren. Er werd eveneens de afspraak ge-maakt om in de toekomst jaarlijks rond de tafel te zitten over eventuele concrete probleemdossiers. Strikt genomen is er geen wettelijke basis om de gewestelijke en lokale handhavers te verplichten tot structurele samenwerking. Het milieuvergun-ningendecreet geeft een toezichtsbevoegdheid aan de Vlaamse Milieu-inspectie voor hinderlijke in-richtingen van klasse 1, en aan de gemeenten voor inrichtingen van de tweede en derde klasse.
Ik heb ook geen weet van officiële klachten vanwe-ge vanwe-gemeentebesturen. Mijn diensten worden wel overstelpt met klachten van verenigingen en parti-culieren over hinder afkomstig van inrichtingen van klasse 1, 2 en 3. Dit heeft als gevolg dat de ge-westelijke inspectiediensten vaak op pad worden gestuurd voor klachten afkomstig van bedrijven, waar de toezichtsbevoegdheid een gemeentelijke aangelegenheid is. Uit het milieuhandhavingsrap-port 2000 van de Milieu-inspectie blijkt dat nog meer dan 1/3 van de Vlaamse gemeenten zelfs geen V l a r e m-toezichthoudend ambtenaar heeft aange-steld.
Daarom is terzake dringend een bijsturing van het handhavingsbeleid gewenst. Dit knelpunt is trou-wens reeds duidelijk naar boven gekomen in het kerntakendebat met gemeenten en provincies. M e t het ontwerpdecreet "handhaving" wil ik hiervoor in een juridische onderbouw voorzien. Het is im-mers in ieders belang om de schaarse middelen en mensen zo effectief mogelijk in te zetten, en daar-om is het aangewezen dat alle toezichthoudende diensten zo goed mogelijk samenwerken. Deze sa-menwerking is bijvoorbeeld belangrijk met de OVAM en de federale diensten in het kader van a f v a l t r a n s p o r t e n . Maar ook door een betere sa-menwerking en informatie-uitwisseling tussen de Vlaamse Milieu-inspectie en de gemeentelijke toe-zichthoudende ambtenaren of de lokale politie kunnen win-winsituaties worden gecreëerd.
