Antoine Mahaut en Kornelis Elzevier
bron
Antoine Mahaut en Kornelis Elzevier, Maendelyks musikaels tydverdryf. A. Olofsen, Amsterdam 1751
Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/maha002maen01_01/colofon.php
© 2011 dbnl
Maendelyks Musikaals Tydverdryf. voor de Maendt October
eerste Stuckje.
Inleiding.
Nu Poë - zy met. Maetzang paert, Door kon-stige uitge-voer-de stukken. Voelt zich het Zangziek Hart verrukken, Dat op - dien galm ten He - - mel vaert.
Nu moet elk een met dankbre klanken. De Po - ë - zy en Maetzang danken. Zingt, zingt nu Nimfjes, zoo beklyf, Het Mu - si - ka -le Tyd - verdryf.
Minne-klacht.
'k Lag op een Morgenstond, verrukt door teedre Minne lusten, In den schoot te rus - -ten, Van myne Rozemond, Met my, door een en 't zelve vuur gewond.
Zy sprak myn tweede Ziel! Gy zyt het die my kost be - hagen! De beek moet haren loop - - - vertragen, Zoo 'k u verlaet, wiens Liefde my beviel.
2
ô Beekje zend nu niet
Uw heldre Golfjes naer beneden;
Want zy brak haer eeden, Dewyl zy my verliet,
En sints haer Min aen wuften Damon biedt:
Stroom nu vry over 't Land;
Tracht vry myn lage hut te slopen, Daer is voor my geen vreugd te hopen;
'k Derf haer, waer aen ik had myn hart verpand.
3
Drink-lied.
Spaert meisjes vry. Al uwe toover - lonkjes, Ik schuw altyd die vonkjes 'k Haet de Slaver - ny; Een ander moog uw vlam - men blusschen; 'k Zal my wel wachten u - - - te kusschen; Die uit een droog bed op wil staen, moet met geen kolen omme gaen.
2
'k Heb eens bemind;
't Was een bekoorlyk Meisje, Zeer malsch en zacht van Vleisje;
Maer ik was verblind:
Waer ik my keerde, of henen wende, 't Was zuchten, duchten zonder ende;
'k Liep als een Zotskap door de Stad, Die zyn verstand verloren had.
3
Maer nu ter tyd,
De Slapende Nimf.
Wilt ô Windjes! Zachtjes blazen: Roer geen Blaedjes groen Geboomt: Loopend Beekje wil niet razen, Waer gy langs uw Oe - ver stroomt: Klo - ris, 't voorwerp van myn lusten, Ligt hier in het groen te rusten; Ik ben in haer schoon verwart:
Zy sluit de Oogen Vol - vermogen 'k Voel nu minder my - ne smart.
2
Slaep myn Schoone, boet uw lusten;
Slaep, verwindster van 't gemoed, Zoo lang uw Schoone Oogjes rusten, Stichten zy geen' nieuwen gloed:
Slaep, uw Minnaer blyft hier waken, Dien gy in uw Min doet blaken, Hy draegt zorg dat niets u deert;
Sluit slechts de Oogen, Wiens vermogen,
Als gy waekt, myn smert vermeert.
Herderszang aen Fillis.
Als de gouden zon haer stralen, Inden vroegen morgenstond, Op de Velden neêr laet dale n, Voerd zy Ro - zen in den mond; Wyl het
le - venwekkend Zuiden, Al de bloemen en de kruiden. Nieuwen glans en luister biedt: En de Dieren, Vrolyk zwieren Febus groeten met een Liedt.
2
Fillis, bloem der Herderinnen, Die ik myne Min kwam biên, En die 'k eeuwig zal beminnen;
Gaen wy deze schoonheid zien:
'k Zal uw Schapen helpen weiden;
'k Zal die by de mynen leiden;
'k Zeg u dan, die my behaegt:
Hoe de Zonnen, My verwonnen,
Die gy in Uw voorhoofdt draegt.
De Onstandvastige Minnares.
Vaert wel, ô Beemden en Valeijen! Vaer eeuwig wel, ô koele Bron! 'k Zal hier nooit meer myn Schapen weijen. By 't ryzen van de Mor - genzon. By
't ry - zen van de Mor - - - genzon. Ik ben in myne hoop bedrogen;
k Vond my door dart 'le Klori - meen, Die 'k teer be - min - - de, eilaes! be - drogen, Toen ik het laetst by haer - verscheen.
Toen ik het laetst by haer - - verscheen.
Aen Fillis.
Fillis neen dat raedt gy niet, Dat 'k alleen
voor u zou le - ven; k Heb 'er meer myn hart gege-ven, 'k Heb 'er meer in myn gebiedt: 't Vermogen
Der Oogen, Is 'er meer dan u vergond;
'k Be - min U, 'k Be - zin u; Maer 'k Bemin ook Roze - mond.
Visschers Minnezang.
Ô Schoone Galathee, Wat doet gyaende Zee Met u-we dartle Schapen? Waerom verlaet gy 't land, Waer klaver is te raepen, Voor 't dor en zandig Strand? Komt gy ook her waentheen met vlugge voetjes treen, Om 't wollig Vee te was-schen? Ô neen! dat kan niet zyn; Gy koost dan verssche plas-sen. Van hel-der kristallyn.
2
Of wacht gy by 't getier Der Zee, uw Minnaer hier?
Hebt gy hem hier bescheiden?
Uw Dafnis spot met u;
Korin kon hem verleiden;
Hy 's voor uw Liefde schuw:
Die Schoone die my haet, En my om hem verlaet, Weet ik, kan hem bekoren;
'k Min u, ô Galathee!
Wil myne Min verhooren;
Haet Dafnis, 'k haet haer mee.
Kusje.
Vroly-ke Uurtjes, Die 'k zoo duurtjes U, myn En - ge-lin betael!
Ro-ze-mond, stookaende vuurtjes, 'k Bid volvoer myn Ze - geprael:
Voed myn lus-jes, Door uw Kus-jes, Vrolyk meisje, 'k bid, houd aen;
Roze mond, wacht niet tot flus jes, 'k c'isch terstond te zyn voldaen.
2
't Groen der Boomen, Aen dees Stroomen,
Maekt, dat niemand ons bespiedt;
Wil toch haestig herwaerd komen;
Nimf, weerhoud uw voetjes niet:
'k Zal de tipjes, Van uw Lipjes,
Zachter drukken dan voorheen;
Rozemond, dat zyn de klipjes, Waer ik Schipbreuk heb geleen.
Drink-lied.
Wie heeft ooit grooter gek gezien, Dan Mahomet? Die in zyn Wet, Dees Tranenging verbiên! Ha! ha! had hy ooit Wyn gesmaekt, Hy
had zoo meenig fles gekraekt. En wis een an-dre Wet gemaekt; En y-der Musul - man, Ge - schat op daegs een kan.
2
Maer wat raekt ons dien Arabier?
Laet ons een Fles, Al was 't er Zes, Uitpooyen met plaizier:
Ha! ha! dees Wyn die is zoo goed!
Hy is zoo Lekker! en zoo Zoet!
Elk glaesje geeft ons nieuwen moed, En bluscht de fakkel uit,
Van Venus blinden guit.
3
Komt blyde bazen schenkt eens in;
Daer is in 't Vat Nog meerder nat;
Dit 's nog maer een begin:
Ha! ha! drinkt uit, wy scheiden niet;
Eer 't oog voor twee, vier kaerssen ziet;
Zoo doen wy 't geen de vreugd gebiedt:
Wel aen des Jonge hael
Boere Vryagie.
Myn Liefste Klaertje Kry-nen Waer drempel zal het h een? Zal ik dus moeten kwynen Veel weeken achter een? Neen
dat zult gy niet ra-den, Ik liet my al zoo lief Op ee-nen rooster braden; Verstaet gy 't murwe dief?
2
Ik voel thans alle dagen, Een krieuwling door myn Lyf;
Ik kan 't niet meer verdragen;
Ei Klaertje word myn Wyf:
Myn vierentwintig Hennen, Die hebben eenen Haen;
Moet gy dan niet bekennen, Dat 't u zal beter gaen?
3
Ei Klaer laet u bewegen, Ik zal een pot oud Bier, (Ei spreek my toch niet tegen) Gaen zetten in het vier:
Dan zullen wy eens klinken, Kom lieve morwe guit;
Kom laten wy dan drinken, Ga mee, en wees myn Bruid.
Aria.
Waer heen myn Ziel, waer heen? Daer is op aerde geen Stand vastigheid te vin-den; Wyl Klo-ris my vergeet Klaeg
ik vergeefsch de Winden, Myn bitter har-te leed: O Min! is dit uw Zoet? O neen! 't is en-kel roet; Wat valt myn lot my lastig; Dat my vaek heeft ge-vleid! Niets is op aerd Standvastig, Dan de Onstandvas - tig - heid.
Maendelyks Musikaals Tydverdryf voor de Maendt November
tweede Stuckje.
Aen de Winden.
Vliegt heen. O snel gewiekte Winden, Gaet myne Schoone vinden; Vliegt heen O winden naer myn Klo-rimeen. Zegt: Schoone! Damon zal u wachten. Hy uit in 't Bosch verlief-de klagten. Hy kwynt van Lief-de, Klo - ri-meen! Vliegt haestig Winden vliegt toch heen.
De Min is niet te ontvluchten.
Wat loopt ge, ô! Herde - rin, De Bosschen uit en in? 'k Be-gin voor u te duchten Tracht gy de Minteontvluchten? Zoo zyt gy dwaes van zin. Zyn schichten, Verplichten Zelf den Blikzem voogd Tu-pyn. Hy, wil my gelooven, Komt alles te boven. Gy moet zyn Slavinne zyn.
2
De Straeltjes van uw oog, Zyn Pyltjes op zyn' boog;
Gy zelf, zoo schoon geschapen, Gaeft hem Geweer en Wapen, Waer door hy u bedroog.
Het Vluchten, Het Zuchten
Dat gy doet, geeft u geen rust.
Men moet eens beminnen:
Des laet u verwinnen, Myne Min is u bewust.
Aen Kloris.
Kloris zal ik aen myn hoopen, Nimmer meer het ein - de zien? Zal ik nog al lan-ger loo-pen, Eer gy my uw hand zult biên? Zeker, 't zal my haest ver - velen, Nu zoo ee-nen langen tyd, Nog niet in uw hart te dee-len. Waerlyk gy raekt my haest kwyt.
2
't Zyn bykans nu al twee Jaren, Dat ik hoorde uit uwen mond:
Fillis zal met Damon paren.
't Jaer is nu al weer haest rond.
Wil ik u nu myn gedachten Eensjes zeggen, daer ze op staen?
'k Wil niet, als tot morgen wachten, Of 'k zal by een ander gaen.
Aen Kloris.
Neen schoone Kloris wil niet den-ken, Dat 'k liefde draeg tot A - - maril: 'k Zal haer dat ge - ne nim - mer schenken, Dat 'k steeds voor u be - - wa - - ren wil.
2
Zy poch' vry op haer Klaverlanden;
Dat zy vry op haer 'rykdom roem.
Bind my in uwe liefde banden, Een Slaverny die 'k Vryheid noem.
3
De vonken van uw glinstrende Oogen, Zyn stookers van myn 'zuivren gloed:
Die konnen meer op my vermogen, Dan Amaril en al haer goed.
4
Triomf der Deugd.
De deugd is o-ver al bemind, Aen wel - ken oord zy zich bevindt. Zy hoeft geen schild of Harna - plaet, Dewyl zy al - - tyd ze - ker gaet.
2
Al treedt zy in een Addersnest, Haer blanke voet wordt niet gekwest.
Geen bleeke vrees ontrust haer Ziel, Al was 't dat zelf de Hemel viel.
3
Of schoon de dolle laster woedt, Zy toont altydt haer blank gemoed.
Zy blinkt altydt gelyk de Zon, Als die verryst uit de Oosterbron.
4
Een rei van woënde Monsters zwicht Voor 't lonken van haer schoon gezicht:
Schoon al 't geschapen neigt ten val.
De oprechte Deugd braveert het al.
Raed aen Klorimeen.
Aen ee-ne Beek zat Klori-meen Haer blonde lok-ken op te Cie-ren. Met Rozen en met Vi - o - - lie-ren, Toen Da - mon aen haer zy verscheen. Werp weg die Bloe - men riep hy
uit; O Schoone die myn hart vry buit; Waer vind men lieffe - ly - ker Rozen, Dan die op u - we Koontjes blozen? Want uw natuur-lykschoon verwint, Al wat men op de Velden vindt.
Herders-zang.
Toen Klo - ri - meen, Op aerd verscheen, Gaf Venus, die neder kwam da-len, En 't Meisje met gonst wou be - stralen, Aen haer be - val-lig - heen. Waer door - ze wordt door y - - - der aengebeên, De
Starren verçieren den He - - mel trans; De Ro-zen verçieren
- een bloemen krans; Maer't Meisje dat steeds my-ne Vryheit verkracht, Is hooger dan Starren en Ro - - zen ge - acht.
Minne-zang.
Hoor dentoonder Nach - te-galen Nu eens ry - zen dan - eens da-len!
Niets verwint de schelle keel, Van de klei - ne Filo - meel.
Al de Boomen krygen Oo - ren Als zy haer gezang doet hooren; Al de Bloemenal de Blaên, Ziet men zelf verwonderd staen.
2
Ô hoe lieflyk zwelt haer kropje!
Hoe verheft ze 't moedig kopje, Als zy zingt op eenen tak.
Overdekt door 't blaedrig dak!
Als de galm komt luchtwaerts stygen, Doet zy al de Vogels zwygen.
Zy verwint al 't pluim gediert, Dat door dichte telgjes zwiert.
3
Doch schoon zy met hare toonen,
Herderinne zang.
Hoe ge - lukkig is het Vee, Dat men steeds ziet vro-lyk
tieren, Teugels aen zyn driften vieren Nooit bevreesd voor angstig wee!
't Wyfje voelt het vier der Liefde 't Klaegthet Mannetje haer leed, Dat zoo fel haer borst doorgriefde, Als de Lent'te voorschyn treedt.
2
't Vee volgt enkel zyn Natuur.
Zonder ooit verwyt te vreezen.
't Vee kan dus gelukkig wezen.
't Bluscht naer wil het Minne vuur.
'k Moet, ô Vee! uw' staet benyden;
Want een jonge Herderin, Moet ontelbre kwalen lyden, Van den blinden God der Min.
3
Schoon een Meisje Liefde voedt;
Kan een Minnaer heur behagen;
Ach! zy mag het leed niet klagen;
Dat zy naeuw verbergen moet.
Eene Maegd moet haer gepeinzen, (Schoon zy door het Vuur verdwynt) Steeds verbergen en ontveinzen, Als een Minnaer om haer kwynt.
Genoechlyk buiten leven.
'k Weet geen kwelling dan de Liefde, Die ons bui - ten 't hart door - griefde. Welk een blydschap geeft het Veld, Daer geen Staetzucht ons be - knelt.
2
Niemand smoort daer zyn gepeinzen.
Niemand weet zyn doen te ontveinzen.
Met de Nimfjes, hand aen hand, Dans ik vrolyk door het Land.
3
'k Hul my met een Kroon van Rozen, Die als Venus kaakjes blozen.
't Meisje, vroolyk aen den dans, Wisselt met my krans om krans.
4
Daer men buiten niet van weet.
Aen een Oude Best.
Geen menschkomt Rood oog lief-de bie-den: Elk tracht haer als de pest te ontvlie - den. Geen mensch die haer zyn Oo - ren leent. Dat is de re - den dat zy weent.
2
Haer acties zullen nimmer ryzen.
Die Kikkers at voor Veld-patryzen, Die had gewis een slechte smaek;
Dat zy dan vry in liefde blaek'.
3
Gy zult geen Jongeling vervoeren, Al ciert gy u met Paerel snoeren.
Schik u al vry wat jeugdig op;
Elk walgt van u o gryze pop.
4
Daer bidt men zelf den Drommel an.
De Klagende Nimf.
O Rampspoedtal te strengen wreed, Ach! Doris heeft Klimeen verge-ten!
Ach Doris! Ach! verbreekt zyn eed. Vreest gy geen worm van't bang geweten?
O Bronaêr van myn droevig leed. He - laes! ik
ben getroost te sterven, Nu ik dien schoonen knaep moet derven, Waer
zal't met my rampzaelge heen? Ontrouwheid, kost gy woonplaets vinden In't hart van myn zoo teêr beminden? Ach Doris! haet gy uw Klimeen.
Maendelyks Musikaels Tydverdryf voor de Maendt December.
derde Stuckje.
Aen de Bloemen.
Laet gy uwe hoofden han-gen? O Bloemen gy hebt reên: Myn Fil-lis spoedt haer gangen, O Rampspoedt! el-ders heen. Ia, gy derft uw glans en luister, Nu myn Fillis 't Veld ver-taet: Zelf de heldre dag wordt duister, Als myn schoone huiswaerd gaet.
Minne-Klagt.
Ik dryfvolangsten harten wee, In 't midden der ge-va-ren, Langs de ongestui-me baren, Der holle Liefde Zee. Waer
zal ik toch be - lan-den, Na zulk een min or-kaen? Myn Liefde kiel zal stranden, En los ten gron de gaen.
2
De dolle wind van rampspoed slaet Het Zeil van hoop aen flarden.
Ik kan't niet langer harden.
Geen anker geeft my baet.
Ik voel de Geessel striemen, Van't naedrend ongeluk.
Myn zuchten zyn myn riemen, Een zwakke troost in druk!
3
Drink-Lied.
Waerom zouden wy niet drinken. Wyl het al de Wereld doet? Al het groen dat wy zien blinken, Wordt alleen doorvocht ge - voed. Al de Visschen in de Zee, Al de dieren drinken mee; 't Onder-
scheid al-leen kan zyn, 't Vee drinkt Water, wy den Wyn.
2
't Eedle vocht van Liber Pater, Die den Wyngaerd heeft geplant, Maekt een'gek een aerdig prater;
Scherpt het allerbotst verstand.
Als een Doktor Wyn verbied;
Lieve Vrinden telt hem niet.
Want hy zelf zendt alle daeg, Twee drie Vlessen naer zyn maeg.
3
Musikanten en Poëten.
Zyn ook minnaers van dat goed;
Want die losse zielen weten, Wat een deugd de Wyn hen doet.
Komt dan Vrienden, komt wel aen.
Laet het glas eens ommegaen.
Laet ons drinken, wel gemoed, Als de heele wereld doet.
Aen Klorimene.
O schoone Klori-meen Hoe durft gy het wagen, Door 't woud te gaen jagen? Gy zult het be-klagen, Weerhoud u-we treên. 't Bosch herbergt wreed gediert, Dat door de strui-ken zwiert. Het zal uw
schoonheid niet ontzien. Weerhoud uw voe-ten, kan 't ge-schien.
2
Maer 't allergrootst verdriet, Dat u kan ontmoeten, Zyn Goôn snel ter voeten, Wiens lust gy zult boeten, Gewillig of niet.
Helaes wat zou 't dan zyn!
Ach schoone Nimf, ik kwyn Op die gedachten! Klorimeen, Blyf uit het Bosch, weerhoud uw treên.
De Morgenstond
Wees wellekom, o morgenstondt! Gy doet in 't Oost de kimmen blozen als versch ontlo-ken zomer rozen: Wat spreidt geal geuren in het rondt! Hoe
graest de grage koe, In 't gras tot aen den kossem toe! De douwals paerlen droppen verkwikt en bloemen knoppen! Wie wordt ooit die beschouwing moê?
2
Wat's dit? wat wonder! wordt het Land, Op 't naedren van de Gouden stralen Der Zon, die glansryk aen komt pralen, Verkeert in vloeibaer Diamant?
De Bergspits wordt verguld!
De top van 't Bosch met Goudt gehuld!
De ontwaekte Vogels zingen, Wyl ze op de takjes springen, 't Is al met wonderen vervult.
Kracht der Oogen.
Myn Ziel hoedus verkeerd van Zin? Is dit uw in - gebeeld vermo-gen?
Zwicht gy dan voorde laf - fe min? Voert Fil-lis
Bliksems in haer Oo-gen? Buigt geuvoordeze Herde - rin?
Maer ach! waerdryft myn drift my heenen! Wie kan die Oo-gen
zien, En haer zynhart niet biên? Sints my die schoonheid is verscheenen, Voelde ik myn Vryheid van my vliên.
Harders Klagt.
Roosje, waerdig om te minnen! Roosje, bloem der Herderinnen!
Waer gaet gy? Hoe haet gy Die geene die u liefde
draegt? Dat zy de liefde zelf geklaegt: Ik zie frisch ontloken ro-zen, Op haer telgen lief - lyk blozen: 'k Zie
geurge Vi-o - lie-ren, Het klaverveld ver-cie-ren: Maer ach! o bitter hart ver-driet, Ik zie myn schoone Roosje niet.
Herderinne zang.
Wat is het dat myn geest - ont - roert, Dat my dus doet angstval-lig vreezen?
O Goôn! zou 't ook de lief-de we-zen, Die my als uit my zel - ve voert?
2
'k Ben thans op Dafnis komst verblyd.
Ik scheen voor heen van wreedheid zwanger.
Waer heen o Kloris, die niet langer Meestresse van u zelve zyt!
3
Wel aen, ik volg dien eedlen gloed, Waer door 'k my voel tot min bewogen.
Kom Dafnis, kom, lees uit myn Oogen, Die drift die woont in myn gemoed.
Minnaers Vraeg.
Bloemen, waerdig om - - te pluk - ken, Zegt wie kwam u dus - - te druk-ken?
Deed het Fil - lis zegt het ras.
Wyl - ze in Slaep ge - val - - len was?
2
Of kwam zy, in deze plassen, Hare blanke Voetjes wasschen?
Zat zy hier in deze Streek, Aen dees' Zilvren waterbeek?
3
Vlocht ze een Krans van Violieren, Om haer blonde kruin te cieren?
Ach gy zwygt. Waerom was ik, Hier niet in dat oogenblik!
Kus Lied.
Hoe zitten wy Jonkers, Als ze - di-ge pronkers, Te rooken by den wyn, Waer jonge Meisjes zyn! Scheid uit, met rooken en drinken, Dat al-le vreugd verdooft. Komt laten wy lustig rin-kin-ken, Elk vat zyn Meisje by 't hoofd, Elk vat zyn Meis - je by 't hoofd.
2
Want zouden de Juffers, Ons aenzien voor suffers, En voor Et Cetera?
Dat was onze Eer te na!
Klimeen! myn lust en verlangen!
Kom kus my, mag het zyn.
De Kusjes die 'k pluk van uw wangen, Zyn lieffelyker dan Wyn.
Boere Minne klagt.
Ik die op dees Steenen bank Als een loopsen Rekel jank, Wacht de dochter van Jaep Floren zou ze my niet hoesten hooren? Ik word reeds flaeuw, Komt
ze niet gaeuw. Zou ze my niet' achten? Hoor je niet Tryn?
Want uwe Kryn, Zit u reeds te wachten. Zeg wat zal het einde zyn?
2
Toen het t'ongzend Kermis was, Schonk ik haer een fulpen tas, Met een Neerstik vol met Kanten:
Nu laet zy my lanterfanten.
Och zy blyft weg!
Ia wel ik zeg, Ga nu vry naer Spanje!
Blyf weg, vry Tryn, Want uwe Kryn Heeft den drommel vanje;
En hy kiest een fles met Wyn.
Minne-Drink-lied.
Het minnen is geen zonden, En 't drinken is geen
schand. De min met Wyn ver - bon-den, ik heb het ondervonden, Gaen vro-lykhand aen hand. Myn rechter hand drukt
Fil - lis kaek: De slin - ker houdt het glas. Gevult met Rynsch ge - wasch: Dus heb - ben wy van bei 't vermaek Is 't niet een hee-re - ly - ke zaek.
Maendelyks Musikaels Tydverdryf voor de Maendt Januari.
vierde Stuckje.
Wensch aen de Liefhebbers.
Wyl 't Nieuwe Jaer ons thans be-lonkt, Ben ik door dankbaerheid ontvonkt.
Blyft steeds tot Zanglust aengedreven: Heb ik tot he - den
u verheugd, Met Zang, ge - wyd aen u - we jeugd: Vaert voort, met ons uw gonst te ge - ven. Zoo bloei myn lof; zoo groey' uw vreugd.
Aen de Vogelen.
Wilt, O schelle Nachte - galen Myn gehoor op zang ontha-len Zingt, o Vogels in het groen; Wilt myn gragen lust voldoen. Kloris
is met my be - wogen 'k Mag my spieglen in haer Oo-gen. Zingt, hoe Kloris my bemint, Die my aen haer schoonheid bindt.
2
Zy laeft my met malsche kusjes, 't Voedzel van myn grage lusjes.
Ik omhels myn schoone blom;
Zy omhelst my wederom.
Wilt, o Vogels, aen de Velden, Het geluk van Dafnis melden.
Kloris schenkt my hare jeugd, Deelt o vogels in myn vreugd.
Winter-leven.
De barre winter - tyd, Die 't bosch berooft van blaren, Kan
Menuet.
my geen droefheid ba - ren, Hy is de min ge - wyd.
Het korten van de dagen, Kan ook aen my be - hagen; Wanneer my Kloris, bly van aerd, My houdt gezelschap aen den haert.
2
'k Zeg aen die Herderin, Hoe zy door haer schoone Oogen, Myn zieltje heeft bewogen,
En blaken deed in min.
Ik kus haer naer begeeren.
Zy wil zig niet verweren.
Myn minnedrift wordt niet weerstreeft.
O Vreugd die my de Winter geeft!
Vrolyk Leven.
Hoe vrolyk! is 't leven, Dat my is ge-geven Ik weet van geen - - ver-driet, Ge-lyk men wel by my - nen Buurman ziet. Myn
Zolder vol turf, myn Kel-der vol Wyn, Van vleis enspek Is geen gebrek Was ik niet gek, Als ik --- naergees-tig wou zyn?
2
Ik kan naer begeren, Myn Vrienden tracteeren.
Ik heb meer geld en goed, Als men gewoon by een Poëet ontmoet.
Ik heb tot gezelschap myn Rozelyn.
Die Meid is my, Gestaeg op zy:
Dus ben ik vry,
Van ooit naergeestig te zyn.
Gelukkig Leven.
Hoe ge-lukkig is myn lot, Door de Go-den my ge-geven 'k Mag gerust en veilig le-ven. 'k Houde Wereld voor myn Zot. Als ik
eens naergeestig ben, k Hoef geen Doctor op te zoeken. Ik vind raed by my-ne Boeken, Die ik voor myn vrienden ken.
2
'k Lach gerust de Wereld uit.
'k Wil my daer niet mee bemoeyen.
'k Hou my vry van hare boeyen, Wyl ze 't al daer in besluit.
'k Hou met Venus zoon den spot:
Hy is vol van looze streken:
En wil hy zich op my wreken, 'k Ben te vreden met myn lot.
Twee-spraek.
Dafnis.
'k Vrees dat gy my niet meer bemint. Ach! ik
kwyn om u. Geen smet gy in myn lief-de vindt Maer gy zyt van myn lief-de schuw.
'k Vrees dat gy my niet meer bemint. Ach ik kwyn om u Ach Ach ik kwyn om u. 'k Vrees dat gy my niet meer bemint.
Kloris.
'k Vrees dat gy my niet meer bemint. 'k Bemin u.
Geen smet gy in myn lief-de vindt Maer gy zyt van myn lief-de schuw.
'k Vrees dat gy my niet meer bemint 'k Bemin u. 'k Bemin u 'k Vrees dat gy my niet meer bemint. 'k Vrees dat gy
'k Vrees dat gy my - niet meer bemint. Ach ik kwyn om u. Geens met gy in myn liefde vindt Maer gy zyt van - - - myn liefde schuw.
'k Betreur mynlot. Helaes gy spot! Gy spot! O
Hemel, wie had ooit geloofd Dat zulk een vlam zou zyn verdoofd Die my van alle vreugd berooft!
my niet meer bemint 'k Bemin u. Geen smet gy in myn liefde vindt. Maer gy zyt van myn liefde schuw.
Ach gy verlaet my! Neen gy verraedt my. Neen gy verraedt my O
Hemel, wie had ooit geloofd Dat zulk een vlam zou zyn verdoofd Die my van alle vreugd berooft!
Afscheid aen Silvia.
Vaer wel myn uit verkoren Ziel, Waer op myn zuivreliefde viel! Vaer wel myn schoone sil - vi - a. Myn zuchten volgen u steeds na. Myn liefde
zwerft, beroofd vanlicht. Na't misschen van uw lief gezicht. Myn allerschoonste hart vriendin 'k Zal al - tydt denken om uw min.
2
'k Herdenk, met vreugd, hoe uw gemoed, En't myne, blaekte in éénen gloed:
Een' gloed, die door geen twist geschend, Alleen ons beiden is bekend.
'k Herdenk, hoe ik uw' Hals omving, En hoe gy aen den mynen hing:
Hoe menigwerf ik moê gekust, Op uwen boesem heb gerust.
3
Minne-zang.
O Frissche zuide windt, Zoo Flora u niet bindt, Vlieg heen naer die myn ziel be-mint. Ver-laet de Bloemgo - din, Het
voorwerp van uw min, Ei laet die schoone rusten. Ga heen en vlieg terstond.
En ga u zelf ver - lusten, By myne Ro - ze - mond.
2
Als gy myn lief bespiedt, Waer ze aen een zilvren vliet Te slapen ligt, ontwaek haer niet.
Verlustig u alleen.
In haer aenminnigheên.
Laet u myn bee bekoren, Indien het zoo geviel;
Wil dan de rust niet storen, Van myne tweede ziel.
3
Wees dan met my belaen, En blaes de Vonkjes aen,
Die uit haer brandend oog ontstaen.
Zo word myn Rozemond, Mee door de min gewond.
Schuil dan in't schomlend loover:
Doch laet, o Sephyrus,
Minne - Zang.
Ren snel, o Zon, zoo dael de nacht Dael neder in de Zee; Waer u verlief - de Thetis wacht, O Ti-tan hoor myn bee? En Gy, o zus - ter van de Zon, Be-roemde Ja - ge - - rin. Beminde ge'ooit En - di - mi - on, Heb mee-ly met myn minn!
2
Myn uitverkoren Herderin.
Zal in dees' Avondstond, Vervoerd door een oprechte min, My vallen aen den mond.
Gy boomen, zult getuigen zyn, Van myne zuivre trouw, En van de deugd van Rozelyn, Die 'k als myn bruid beschouw.
3
'k Zal baden in een zee van weeld, Die geene weerga vindt,
Die zich nooit sterveling verbeeldt, Dan die getrouw bemint.
Daer spreit de nacht haer wieken uit!
Vaer wel nu leed en druk!
Ik zie myn uit verkoren bruid;
Nu nadert myn geluk.
Aen een Ouden Vryer.
Druipneus zeg, hoe durft gy 't wagen, Dat gy, af-geleefd en Oud, Lysje gaetten Huwlyk vragen. Die pas achtien Ja - ren houdt?
't Dorre hout, en ou-de Lieden, Ra - ken schielyk in de Vlam:
Maer 't heeft niet veel te be - dieden, 't Gaet zoo gaeuw schier als het kwam.
2
't Zal by u zoo kluchtig waeyen, Als gy styf zyt van de Iicht.
Lys zal u de kool wel draeyen, 'k Zie het wel aen haer gezicht.
Maer gy schynt nogthans te branden.
En vaert voort. Gy denkt misschien, Het geboerte is in dees Landen, Schaers van Horen Vee voorzien.
3
Wel blyf dan by die gedachten,
Bedenking.
Vis-jes, in dees heldre vliet, Schoon gy
moogt in 't water le - ven; Zulks kan u geen voordeel geven. Gy ont- vlucht de lief-de niet. 't Water
kan geen min ver - - koelen. Wat baet my dan 't te - gen woelen? 'k Volg o lis - tig minne - kindt, Uw ge - bo - den na als blind.
Maendelyks Musikaels Tydverdryf voor de Maendt Februari
vyfde Stuckje.
Aen de Zang Godinnen.
Waerom ô Zang Go-dinnen, Is 't dat gy niet en trouwt, Wyl velen u be - minnen, En elk veel van u houdt. Elk
blaekt om u met teedren gloed! Maer ik kan 't wel be -- vatten: Gy hebt geen ry-ke schatten, En yder trouwt om 't goet.
Aen de Min.
O Min hoe kunt gy my zoo kwellen? 'k Was ongeraekt en vry. Waerom my dus in vlam te stellen? Waerom toch kwetstgy my? Gy
kwetst my door Klorindes Oo-gen, Die door haer Goddelyk ver-mogen, My raekte achach! ei laet my vry: Waerom o Lief-de kwetst gy my.
2
Ik kan die Schoone nooit verwerven, Zy wederstaet uw magt.
Myn Min moet ook in 't eindt versterven, Beroofd van magt en kracht.
O Min, door wien ik word gedreeven, Waerom my zulk een hart gegeven!
Geef my in deze droeffenis, Een hart dat ongevoelig is.
Aen de Vrees.
O Vrees wyk heen Gy komt mynhart be - zwa-ren, Wyl 'k my niet durf ver-klaren Aen myn Kli - meen. Gy
ziet myn hart van liefde gloeyen En gy sluit myne tong in boeyen De liefde ontstak myn hart in min: Waer-om o Vrees bleeft gy daer in!
2
Waer Liefde woont,
Mag nooit geen vrees verschynen.
Helaes moet ik dan kwynen, Wyl gy my hoont?
Nog eens o bloode vrees, wil wyken.
Laet ik Klimeen myn min doen blyken:
Maer ach! ik klaeg vergeefsch; want my Blyft steeds de bange bloheit by.
Minne Klacht.
Myn lief die 'k min tot in myn Ziel, Ach of myn Min aen u - ge - viel!
Ach voelde ge eens myn zwaer - ver - driet, Gy we - - der - stondt myn drif - ten niet.
2
Gy bleeft niet op myn klagten stom.
Gy zuchtte op myn gezucht weêrom.
Gy zoùdt betuigen, dat myn gloed Een' indruk maekte in uw gemoed.
3
Gy zoudt erkennen dat uw hart Gewond was door dezelve smart:
Maer ach! ô Bitter Ziels verdriet!
Ik Zucht, en Klaeg, en ween om niet.
4
Of toetst gy myn standvastigheid?
Dit is 't waer mee myn hoop my vleit.
Aen Kloris.
Myn Schoone, die ik teer be - min, Houd uw be - koor - lyk - he - - den in.
Weersta myn lief - - de schuw my vry.
Ei Klo - ris toon - uw haet - aen my.
2
Weerhoud uw Lachjes. toon u trots.
Wees voor myn Zuchten als een rots.
Lach om myn lyden. Toon u wreed.
Schep uw genoegen in myn leedt.
3
Lyd niet dat u myn oogen zien.
Ei tracht myn by zyn toch te ontvliên.
De Liefde ontstak in my een Vlam, Die uit uw oog haer 'oorsprongk nam.
4
Wees wreed, zoo word'die Vlam gedooft, Die my van alle rust berooft.
Ter Verjaring van Kloris.
Komt lus-ti-ge vrienden, wel aen! Wy moeten dees' avond rin - kin-ken. Wy moeten de welvaert eens drin - ken, Van
Kloris het mag er op staen. Dat meis - je zoo aer - dig, Ver - jaert de - zen dag. Zy
is ons wel waerdig, Een vro - lyk ge- lach. Leef lang nog, o Klo - ris, ryk, vro - lyk en oud: en bin-nen tien maenden wensch ik u ge - troud.
Juffers Zang.
Wat zien we een rei - van Jon - ge Heeren Elk zweert dat hy ons teer - bemint.
Zy dragen 't Goud wel op - hun kleêren Dochal hun zak-ken zyn vertind.
Zy trachten ons wel te be-koren Maer al hun woelen is - verloren. Geen een die dus zyn doel - beschiet. Van Lief-de al - lee - nig eet - men niet.
2
Zy weten nergens van te praten, Als van de Snuifdoos en de Vles.
Zy kunnen nooit hun Vloeken laten;
Van zeven woorden hebjer zes.
Het zyn een deel verwyfde Zotten, Wel dubbel waerd om mee te spotten.
Wy Juffers zyn van smaek te fyn, Om door dat Volk bedot te zyn.
Raed aen Klimene.
Klimene kan het mooglyk zyn, Dat gy (die'k min ge-lyk myn leven) Dus fel de min kunt weder-stre - ven. En dul-den dat ik om u kwyn?
Dunkt u dat u - we lente schatten Wienswaerde, niemand kan be - vatten, U zyn geschonken, op dat gy Zoudt le - ven van de liefde vry?
2
Neen tweede Zieltje, denk dat niet.
Een roosje dat zich niet laet plukken, Ziet door den tyd zyn schoon verdrukken, Die als een schaduw henen vliedt.
Gy moogt wel op uw schoonheid roemen, Maer ze is verganglyk als de bloemen.
Kom kies my tot uw' bruidegom, Voor 't naken van den Ouderdom.
De Verliefde Vryster.
Ge-lyk myn schoo - ne Bloe - men kwy - - nen, Wan-neer zy zien de Zon ver-dwynen:
Zoo ben ik ook in droe - ven staet, Wanneer myn min - naer van my gaet.
2
Myn Ziel verrukt en opgetogen, Verkwikt zich in myn's Minnaers oogen.
Hy, welkers trouwheid my beviel, Geeft voedzel aen myn teedre Ziel.
3
Zyn Min is trouw en zonder vlekken.
Hy kon myn Ziel tot Min verwekken.
Elk Kusje dat zyn mond my geeft, Een onbekende zoetheid heeft.
4
Myn Damon? ach! myn tweede leven!
Wil u toch gaeuw hier heen begeven!
Gy zyt myn Wellust en verlangen.
Ik tracht u in myn arm te ontvangen.
Kom haestig herwaerd, zoo gy kunt, Myn min geen langer uitstel gunt.
De Klagt van een 'Getrouwd' Man.
Al wie in Sla - ver - ny wil le - ven, En ly - den meer dan 't Win - ter graen:
Moet zich slechts in den Echt be - ge - ven.
En slaen een Wyf als 't my - ne is aen.
2
Wie 't niet gelooft koom slechts beschouwen, Het leed dat ik verdragen moet:
En die dan noch zal willen trouwen, Zit zelf de Zotheid al in 't Bloed.
3
Myn Huis-serpent doet niet dan kyven, Op Meid, en Knecht, en kat, en Hond:
Die gaen; maer ik, helaes! moet blyven, Al noemt ze my een Vagebond.
4
't schoon maken is 't waer meê myn Slarie, Myn mooje schyven steeds verbruid:
En ach! ik heb geen woord te zeggen, 'k Moet spreken, zoo als zy begeert:
Wil zy my slaen, 'k moet maer gaen leggen, 't Mag gaen zoo 't wil, maer 't gaet verkeert.
Drink-lied.
Zie daer, Hoe klaer, Blinkt deze moeze-laer, In 't vol ge-schonken glaesje! Ik geef 't u nobel baes-je, Hy heugt wel der-tig jaer, Hy 's geu - rig, Hy 's kleu - rig, Hy 's fris, Als wyn in myne kel - der is, Voor dezen ouden traen, Moet Ve-nus ach-ter staen.
Maendelyks Musikaels Tydverdryf voor de Maendt Maert
sesde Stuckje.
Aen den Waeyer van Kloris.
Waeyer die de het - te weert, Die myn schoo - ne Klo - ris deert! Ei ont - vonk veel eer de vonkjes, Die zy heeft in haer gemoedt; Want de het - te van haer lonkjes, Toont my dat zy vlammen voedt.
Navolging van Anakreons Gezang.
Hy die het blinkend geld, Eerst in de wereld bragt, Kreeg tef-fens met ge - weldt, De wereld in zyn magt. Hy heeft de Min verward. In strikken van rood goud. Een teer beminnend hart, Wordt met de nek aenschouwt.
2
Een Minnaer die ontbloot Van Schatten, klaegt zyn smart, Klaegt ydel zynen noot.
Nooit dringt hy in een hart.
Zyn Schoone, fier van zeên, Veracht hem, schoon hy klaegt, Om dat hy aen zyn leên, Geen goud of Zilver draegt.
3
Doch 's werelds rykdom geeft Het waer genoegen niet.
Een hart dat trouwheid heeft, U meerder wellust biedt.
Haet Juffers, al den schat, Voor een oprechte Ziel, Die trouwheid in zich vat, Waer aen uw Schoon beviel.
Drink-Lied.
'k Lach om het Meisje. 't Kusschen en Streelen, Maekt drooge kelen, 'k Lach met de Minn'.
Geef my een reis - je, Een hel - der glaes - je.
Kom no - bel baesje, Ei schenk eens in.
2
'k Laet Fillis loopen.
Dat stadig likken, Doet my schier stikken, Het maekt maer dorst.
Zy moet niets hoopen;
Het vocht van druiven, Doet zorg verstuiven, En zalft de borst.
3
Herders Klacht.
Tirsis zat in 't Bosch gedoken Treurende om zyn Herde - rin.
Want hy had zyn lief ge - sproken, En die spotte met zyn minn'.
Is dat, riep hy, voor myn Liefde? Is dat voor myn smert het loon?
'k Vloek het Uurtoen gy my griefde, Dit 's een parel aen uw kroon!
2
Handelt gy dus die u minnen?
Hoe doet gy met die u haet?
Als ge uw hart niet laet verwinnen, Waerom hoort gy yders praet?
Wees vry trots; maer stook geen vieren, Als gy nooit uw weermin geeft.
Zoo kan elk zyn drift bestieren, Wyl gy yders min weerstreeft.
Drink Lied.
Toen Dio-geen zyn wysheid toonde, In een al - ou-de Grieksche Stad, Vertelt men dat die Wysgeer woonde, In 't midden van een le - dig vat.
Wie drommel zou dan nog ge-looven, Dat zulke goede Rynsche wyn,
Het vuurder wysheid zou verdooven, En aen den mensch zou schaed-lyk zyn?
2
't Zyn ydle praetjes goede Vrinden:
Schenkt in eens van den ouden traen.
Laet door geen praetjes u verblinden, Een Wysgeer is ons voorgegaen.
Komt laten we onze keel eens laven;
En vallen wy de dood ten buit, Zoo laet ons in een Vat begraven, Dat wint voor eerst een Doodkist uit.
Twee-spraek.
Klorimeen.
Wat kwelt uw
hart! Laet ons be - minnen, De - - wyl 't mag zyn. Laet ons beminnen, De - wyl 't mag zyn Dewyl 't mag zyn Wat kwelt uw hart! Wat kwelt uw hart - -
Damon.
Myn Klo - rimeen!
Laet ons be - minnen, De - wyl 't mag zyn Laet ons Laet ons be - minnen De - wyl 't mag zyn Dewyl 't mag zyn Myn Klo - rimeen Myn klorimeen Laet ons be -
- - dewyl 't mag zyn Laet ons beminnen, laet ons beminnen dewyl - 't mag zyn, Laet ons - bemin-nenlaetons - bemin - nen dewyl 't mag zyn laet ons beminnen dewyl 't mag zyn. 'k Beklaeg uw smart laet my verwinnen Verzacht
uw pyn Laet my verwinnen Verzacht uw pynverzacht uw pyn.
minnen dewyl 't mag zyn laet ons beminnen laet ons beminnen dewyl 't mag zyn, Laet ons - bemin-nen dewyl 't mag zyn laet ons beminnende -
wyl 't mag zyn. 'k Min u - we zeen Laet uw verwinnen Verzacht myn pyn laet uw - - verwinnen Verzacht myn pyn verzacht myn pyn.
De Ongevoelige.
Ik wil wel be - minnen, Maer laet myne zinnen, Zoo niet ver - winnen Dat 'k treu - ren zou. Neen ik ben zoo zot niet, Neen Jan is zoo bot niet 'k Ben Ve - nus spot niet. 'k Lach met de trouw.
2
Een Nimf mooi van kaken, Tracht zich wys te maken,
My te doen blaken Maer 't is gemist:
'k Ben nauwelyks henen, Of 't Vuur is verdwenen.
'k Zorg voor myn schenen.
'k Lach met haer list.
3
Ik voed haere lusjes, Met sappige kusjes:
Maer 't is als flusjes, 'k Spot met het dier.
Wyl ik vaek verander, Ik ben haer te schrander;
Als een Sal'mander, Leef ik in 't Vier.
Drink-Lied.
Laet ons klinken Laet ons drinken, Tot de morgenstar ons groet, Zo word' on - ze tust ge - boet. 't Storten
van de Rynsche tränen Kan den weg tot blydschap banen Niemand weet by ons van zorg, En daer voor blyft Bacchus borg.
2
Laet ons spelen, Laet ons kweelen
Vrolyk zyn voegt deze plaets, Wy zyn blygezinde maets.
Lachen wy met Venus Rozen Alwaer zulke bloemen blozen Lachen we om haer bloemen hoed, Die ons hart maer leed aen doet.
3
Aen een Schilder.
Kom mael het beeld van Sil - - vi - a, c'en Schoon - heid zon - - der we - der - ga.
Vertoon haer Oo - - gen vol van vuur, Aen haer ge - schon - ken door Na - - tuur.
2
Kom mael die hagel witte krop:
Haer mond verbeeld een Rozen knop.
Haer Aessem, frisch als Violet, Rieke als de geuren van Hymet.
3
De Braeuwen boven 't git zwart oog, Verstrekken Venus Zoon' een boog.
Een Lonkje uit haer volmaekt gezicht, Verstrekt hem voor een blikzem-schicht.
4
Apel vat vry uw Konst-penceel, Gy treft alleen het minste deel.
Minne-zang.
Hoe ge - - luk - kig is een Min - naer.
Die be - - mint en wordt be - mint!
Hy noemt zich, met recht Ver - - winnaer, Die een Myr - then kroon verwint.
2
Hy mag dan de vruchten plukken, 't Zuchten, duchten, heeft dan uit.
't Mondje van zyn lief te drukken, Is een deel slechts van den buit.
3
Venus komt hem meer beloven.
't Is voor hem slechts een begin.
Niets gaet dan zyn vreugd te boven, Die hy vindt by zyn Vriendin.
4
Ach mocht my dat heil gebeuren, Dat een Minnaer dan geniet!
Goed Voornemen.
Ik lach met u, O Nydt, Schoon ge op uw tan - den byt. Ik zal myn jon - ge dagen, Versly - ten zon - - der kla - gen: 't Is
beter als de spreuk ge - - waegt, Benyd te worden dan be - klaegt.
Maendelyks Musikaels Tydverdryf voor de Maendt april
sevende Stuckje.
Gelykenis.
't Is alles als in duisternis be-graven. De bosschendieeenkoele schaduw gaven. Zyn aeklig als de Zon in't Westen zinkt, En in een an-dre wereld blinkt. Dus is myn ziel gedompelt in het duister, Engansch beroofd van luister. Nu ik den
luister-ry-ken gloed Der Oogjes van Klorinde derven moet.
Aen Rozaniere.
Neen Ro - za - nie - re, Denk dat myn Lief - de, Nooit zal ver - doo - ven. Myn trouw staet vast.
Ik eer en vie - re, U, die my grief - de.
Ik zal steeds loo - ven, Dien zoeten last.
2
Ik kus de banden, Waer mee ge ô Schoone, Myn hart woudt boeyen.
Die geven vreugd.
Wil ook zoo branden, Als ik, en toone, Dat trouw te gloeyen, Uw hart verheugt.
3
Een trouwe Minnaer Veracht de schatten, Die elk op aerde Zoo dierbaer noemt.
Maek my verwinnaer, En wil bevatten Dat gy naer waerde Myn trouwheid roemt.
Geval.
Myn Lief ge - do - ken, In schaeuw van Ro - zen, Die lief - lyk blo - zen, Van Daeuw door - nat.
Werd laetst ge - sto - ken, Door's Bytjes de - gen Dat neêr ge - ze - gen, Op 't Roosje zat.
2
Zy voelt het steken, En valt aen 't kermen.
Ik vol ontfermen, Hoor hare klagt.
'k Zei; hy 's geweken, Doch heeft de tipjes, Van uwe lipjes,
Een Roos geacht.
3
Voelt ge u zoo kwellen,
Herders Zang.
Waer dwalen toch uw schapen, O schoone Herde - rin? Gebied slechts my - ne knapen, Volmaek - te die ik Min. k Heb
u een krans doen vlechten, Van Roos en E - glantier. Dat 'k op uw hoofd zal hechten, Ontvangt het Dia - nier.
2
Wil u hier neder zetten, In 't malsche Klavergroen.
De Zon zal u niet letten;
Uw schoon geen hinder doen.
Hier dekken ons de Linden;
'k Zal zeggen dat ge in 't rondt, Nooit trouwer Knaep zult vinden, Dan, dien ge uw byzyn gondt.
Minne Zang.
Herders dans.
Kom vlecht my eenen krans, van onverdor - de Bloemen, Waer Flora op kan roe - men, zoo ga ik bly ten dans.
'k Zie Fillis, schoon van ka-ken In dezen Lente tyd, Het bloemryk veld ge - na - ken, Myn min word haer ge - wyd.
2
Kom dans in 't Jeugdig groen, ô Eer der Veldgodinnen, Waer duizend herderinnen, Uw schoonheid hulde doen.
'k Zie drie bevalligheden, In u te saem gepaerd.
Die daelden naer beneden, Wanneer gy werd gebaerd.
Minne Zang.
Laet ons lie - ven, laet ons le - ven, Lae-ten
we onzen Jon - gen tyd, Aen het minnen o - ver - ge - ven, Ve - nus zy ons jeugd ge - wyd. Ve - nus
zy ons jeugd ge - wyd. Kloris.
bloem der Herde - rinnen, Laet ons le - ven, laet ons minnen, Leven we in gestaë-ge vreugd; Le - ven we in gestaë-ge vreugd; Dat is eigen aen de jeugd. Dat is ei - gen aen de jeugd.
Aenmerking.
Wie de wereld wel be - ziet, Zal ze vol van Zotten vinden 't Laet zich aldoorschyn verblinden, En men kent zich zel - ven niet. Y - der pryst zyn eigen daden. Niemand wil zich la - ten ra - den. Y - der dunkt zich, in die schyn, Wys als Sa-lo - mon te zyn.
2
Alles noemt men recht verkeerd.
Wysheid woont thans in de kleeren.
't Geld alleen ziet men nu eeren.
't Geld is al wat men begeert.
Krygsmoed zocht men in de knevels, Grooten hoedt, of ruime Stevels;
ô Wie had het ooit geloofd, 't Is al van Verstand berooft!
Minne-klagt.
o Beek waer in ik tranen stort, Aen uwen groenen kant ge - ze-ten, Laet my, door snel te vloeyen weten, Of gydoor my be - wo - gen wordt! Myn Fillis tracht myn min te ontvluchten. Zy spot met mynen teedren gloed. Voer heen, ô Beekje, myne zuchten, Ge - lyk gy myne tra - nen doet.
2
Maer ach! ik zucht, en ween om niet.
Wat is my in dees' staet geboren, Een ongelukkig lot beschoren!
Ik smoor helaes in Ziels verdriet!
ô Fillis, zoo gy blyft verachten, Een Ziel die u zoo teêr bemint:
'k Strooi dan vergeefs myn droeve klagten.
En bittre zuchten in den Wind.
Op de Duif van Klorimeen.
Het voorwerp van uw tee-dre zorgen, Uw Duif is weg, ô Klorimeen!
Waer houdt dat Diertje zich verborgen. Waer dreef het op zyn wiekjes heen? Hoe nette 't zyne veders glad! Hoe drukte 't zyn gekruifde
kopje? Hoe kir - de 't met gezwollen kropje, Wan-neer 't op uwen schouder zat!
2
ô Schoone 't minde u veel te teeder, Dan dat het u vergeten zou:
Doch keert het in het kort niet weder, Ik bid u, maetig uwen rouw.
Wie weet of niet de looze min, Het u stilzwygend heeft ontdragen, En dus gespannen voor den wagen, Van Cypris groote Koningin.
Gewillige Dwang.
O Hoe aerdig gaet het toe, By de Nimfies en de Knapen Onder 't hoeden van de Schapen Ik ben nooit van kyken moê. 'k Moet my schierte bersten lacchen, Als ik zie hoeknaep Myrtil Fillis komt om zoentjes pracchen, Die ze gaerne geven wil.
't Gaet .... ô Meisjes raedteenshoe! O! Het gaet zoo kluchtig toe!
2
Zie, hoe zy haer hoofdje keert!
Zie, zy wil het niet gedogen:
Maer ik zie wel aen haer oogen, Dat zy 't wel zoo krom begeert.
't Zyn maer loopjes, dat weerstreven, Al haer worstlen is maer schyn.
Zy ontzegt dat zy wil geven.
Als zy 't hield zou 't niet wel zyn.
't Gaet des buiten .... raed eens hoe!
ô Het gaet zoo kluchtig toe!
Lente Zang aen Fillis.
Word Fillis, door myn' Zang - ont - waekt, De Zon ver - ryst, de dag - ge - naekt.
De lief - fe - ly - ke Mor - gen - stond, Verspreidt zyn geu - ren in het rondt.
2
Zie hoe de Lente, in 't groen getooid, Het Veld alom met bloemen strooit.
Het Veld vertoont thans voor ons oog, Meer Kleuren dan de Regenboog.
3
Hoor hoe de Leeuw'rik tiereliert, Terwyl hy klimt, en zweeft; en zwiert, Hoor hoe het Zuide windje ruischt, En door de groene takjes bruischt.
4
De Mingod heerscht in dezen tyd.
De Lente is aen hem toegewyd.
Maendelyks Musikaels Tydverdryf voor de Maendt Mey
achste Stuckje.
Hero 's Wensch.
Neptuin, die 't bruisschend zout, Door uwen Drie tand kunt bedwingen Ik bid wyl Tritons u omringen, Dat gy de gol - ven tegen houdt.
Leander waegt zich in de baren Myn fakkel strekt hem tot een baek.
Ei wil myn Minnaer toch be - waren, Om welken ik in Lief - de blaek.
Het Land - leven.
By een Beekje neêrgeze - ten, Die met zynhel Kristal, Besproeit het
bloemryk dal, Kan ik 't ge woel ver-geten Dat een Stad voedt in haer wal. Hier rust men zonder kommer, Ge - legen in de lommer Die my voordaken huis verstrekt, En voor de zon-ne-stralen dekt, Wyl 't pluimgediert myn Zanglust wekt.
2
Hier zie ik de Herderinnen Gaen weiden met haer Vee.
Hier zie 'k hoe Galathé Door Tyter zich ziet minnen:
Zy bemint den Herder mee.
Ver van zyn min te tergen, Wil zy zelf niet verbergen Wat voor een zuivre liefde gloed, Huisvest in haer verliefd gemoed Die haere blonde schoonheid voed.
3
Voorzichtig het best.
Nimmer kwam 't in myn gedachten, Dat de Meisjes zoo lis - tig zyn.
Die zich voor dat Volk wil wachten Hoeft zelf de wysheid van Ju - pyn.
'k Trek met re - den nu die lyn: Want my is voor weinig weken, Meer dan zonneklaer ge - bleken, Dat de Meisjes lis - tig zyn:
2
Ik was 's avonds wat beschonken.
Fillis vroeg my wie ik bemin?
Want, dacht ze, een die heeft gedronken, Houdt nooit wel zyn geheimen in.
Maer ik was te loos van Zinn':
'k Wist myn zeggen te verbloemen, 'k Wou geenzins den naem haer noemen, Van het Meisje dat ik min.
3
Jongelingen laet u raden,
Herders Minne Zang.
Rozemond verlaet uw Stal, Febus blinkt reeds o - ver al. Hy verguldt de groene Boomen 't Pluimgediert verlaet zyn nest: Roosje wil tochhaestig komen 'k Heb op u myn hoop ge - vest.
2
Roosje die me uw weêrmin boodt, Laet ik rusten in uw' schoot.
Wil een krans van Rozen vlechten;
Die ik uit myn Lusthof hael, Wil die op myn' Schedel hechten, Wyl 'k die met een' kusch betael.
3
Zie de schoone Klorimeen, Reeds met Tityr henen treên.
Laet myn heil niet minder wezen, Aengename Herderin!
Geef geen reden om te vreezen, Dat 'k moet twyfflen aen uw min.
4
Laet ik ... maer ô schoone Bruidt!
Gy treedt reeds ter Stulpdeur uit.
'k Zie uw Vee al herwaerd treden.
Welkom, lieve Rozemondt!
Vissers Minne Zang.
Kloris die myn hartje rooft 'k Zie myn Pinkje langs de baren, Wel ge-laden
strandwaerd varen 'k Heb aen u myn vangst belooft Kom myn Liefje reik me uw hand 'k Heb in
Venus naem' de netten Buiten 't Vaertuig laten zetten Kloris kom ga mee naer strand.
2
Kloris die ik teêr bemin,
Door uw schoonheid aengedreven:
'k Zal wat raers nog aen uw geven, 'k Spaer 't voor u myn Engelin.
'k Heb een kralen Snoer gereed, Net met paerelen door regen.
Galathee wou my bewegen, Dat ik ze aen haer overdeed.
3
Maer dat Meisje raedt het niet, Schoon in hoogen staet verheven.
'k Wil ze alleen aen Kloris geven, Die in myne ziel gebiedt.
Deze keten, neemt gy ze aen, Zal nog meer uw' hals verçieren, Als uw lodderige zwieren, Galatheés te boven gaen.
4
Gy omhelst my, vry en bly, 'k Heb nu winst genoeg genoten.
Doch moet ik 't geschenk vergrooten, 'k Geef my zelven nog daer by.
Kupido 's Overwinning.
De goe - lyke Ama - ril, Be - mind door knaep Myrtil, Was doof voor al zyn kla - gen, O
Sprak de loo - ze min, Een maegd moet lief - de dra - gen, 't Zy met of tegen zin. Ik wil
de - zen Herder hel - pen. Niemand kan myn wonden stelpen. Hy nam fluks de beeldnis aen, Van een Roos met dauw be - laên: 't Meisje plukt die met haer hand; Voort voelt zy de lief - de brand.
De Verwonne Kupido.
Ku-pi-do die het al - doet buk - ken Voor uwen boog' vol mo - gend - heid!
Laet ge u door droef - heid on - der - druk - ken?
Wat is toch de oor - zaek dat - gy schreit?
2
Ach, zegt hy, ik ben overwonnen.
't Is met myn' boog' en schigt' gedaen!
'k Bezwyk voor 't glinstren van twee Zonnen, Die in Klorindes voorhoofdt staen.
3
Ik wou het hart dier Schoone raken, En branden doen in wedermin.
Ik wou die trotsche Nimf doen blaken, Die my weêrstaet met fellen Zinn.
4
Zy sloeg terstond op my haer oogen, 'k Werd blind: myn toorts werd uitgedoofd:
Aen Venus.
Wat rampspoed is aen u be - scho - ren, ô Schuim go - din, dat gy dus zucht?
Helaes! zy heeft haer zoon ver - lo - ren;
Ku-pi-do is haer oog ont - vlucht.
2
Helaes! zegt zy, in welke hoeken Of hy zich zelf verstoken heeft!
'k Bezweer elk een hem op te zoeken, Op dat die hem my wedergeeft.
3
Al wie met hem te rug zal keeren, Krygt een geschenk van veel waerdy.
Ik zal een Kusje aen hem vereeren, En dan iet anders nog daer by.
4
Gy zyt aen uwen Eed' verbonden Godin, Ei matig uwe smart.
Tegens de Gierigheid.
Hoe droevig is het leven, Van een die geld be - zit, En niets daer van durft geven! Hy schiet be - zy - den 't wit. Hy 's arm by al zyn schatten, En gunt zich zelf' geen brood: Al kon hy 't al be - vatten. Hy blyft steeds in den nood!
2
De menigte van schyven, Stopt de begeerte niet.
Men zal steeds Irus blyven, En leven in verdriet.
Hoe 't ook de Goden voegen;
Dus blyft men arm gewis;
Dewyl het vergenoegen, De ware Rykdom is.
De Vertoornde Boerin.
Neen Jaep dat raedt gy niet. Gae vry by Klaertje vry - en, Ik zal 't haer niet be - ny - en Breng haer vry in 't ver - driet. Toen
ik myn Linden uit ging spoelen Hoorde ik wat in den Hooiberg woelen Het scheelt my niet een hair, Loop Jaep loop vry by Klaer.
2
Gy zult myn Man niet zyn, Gy zyt een lichte Veugel.
Ik heb een Zilvren Beugel, Gekregen van myn' Kryn.
Ik heb myn Kryn nu uitgelezen, 't Zal t' avond by my Voorspel wezen,
Wilt gy ook komen, Zeg?
Neen, blyf veel liever weg.
Tircis Klagt.
Toen 'k lag te zwemmen in myn bloedt, Kwam Ce - lia, die 'k uit - de ban-den, Des Boksvoets red - de met myn handen, My laven zy, zy gaf my moed. Maer ach! zy
die my hield in 't leven. Heeft my een zwaerder wond gegeven.
Haer schoonheid won-de my het
hart, Een wond, die my veel meer-der smart.
Maendelyks Musikaels Tydverdryf voor de Maendt Juny
negende Stuckje.
Herders Lyk klagt.
Valt bloemen van uw ste - len af: Ô Boomen staet beroofd van bladeren: Bedekt, bedekt dit heilig graf Myn wanhoop nood my hier te naderen Waer Kloris 't levenslicht begaf.
Bekore-lyke Herderin, Helaes! was myngetrou-we min Dit als sembitter lot beschoren Ik heb met Kloris t al verlo-ren. O wanhoop neem myn boezem in!
Minne Zang.
Myn Lief myn Ziel is o-verwonnen Door uw twee oogen klaer - als Zonnen Tweeoogen.
Adagio.
waer het helder licht Van god A - pollo zelf voor zwicht cislaek de strenge minne
banden Verlos me uit myn gevankenis. Ei blusch het vuur dat my doet branden. Ei reik my uwe blanke handen. Wyl ik reeds myne krachten mis.
2
Wat baet het, of uw schoonheid Goden, En menschen kan tot Liefde nooden, En blaken doen in heete Minn'?
Wat baet dat u myn Engelin?
Het dient alleen om my te plagen.
Ik bid ontlast my van dat pak.
Myn smert vermeert noch alle dagen.
Ik kan dat leed niet langer dragen.
Myn nek is daer toe veel te zwak.
3
Ach! hadt gy meely met myn kermen!
Mocht' ik u drukken in myn armen!
'k Zou u omhelzen, vol van gloed', Gelyk de Wyn rank d'Olmboom doet.
Ik zoog dan honich van de tippen,
