SIGNALEMENTEN
53
Concluderend kan gesteld worden dat deze bundel beantwoordt aan haar doel: ze biedt de lezer direct toegang tot de boeiende leef- en gedachtewereld wereld van Middeleeuwers. Een nieuwe bundel met nieuwe teksten is naar mijn idee zeker de moeite waard. Vermeldenswaard is tenslotte het feit dat de literatuurlijst aan het einde van elke bijdrage een paragraafnummer heeft gekregen. Alsof de samenstellers van de bundel hiermee hebben willen zeggen dat de literatuur die aan de basis ligt van onderzoek, evenzeer van belang is als de bijdrage zelf.
Marleen Schoonderwoerd Un’artistica rappresentazione di Esmoreit, figlio del re di Sicilia / a cura di Fulvio Ferrari. - Trento : Dipartimento di Scienze Filologiche e Storiche, 2001. - 185 p. ; 22 cm. - (Labirinti ; 51)
ISBN 88-8443-005-4 Prijs:
E
15,49Fulvio Ferrari, als filoloog verbonden aan de Universiteit van Trento, kan met recht dé Italiaanse vertaler van Middelnederlandse teksten worden genoemd. In 1991 en 1994 ver-schenen van zijn hand de vertalingen van twee Middelnederlandse klassiekers, La veritiera e
meravigliosa storia di Mariken di Nimega (een vertaling van De waerachtige ende een seer wonder-lijcke historie van Mariken van Nieumeghen die meer dan seven iaeren metten duvel woende ende ver-keerde; Torino: Lindau, 1991) en Storia di re Carlo e di Elegast (een vertaling van Karel ende Elegast; Torino: Lindau, 1994). Zijn laatste vertaalwerk, Un’artistica rappresentazione di Esmoreit, maakt Esmoreit, een van de abele spelen bewaard in het vijftiende-eeuwse
handschrift-Van Hulthem (Brussel, Koninklijke Bibliotheek 15.589-623), toegankelijk voor een breed en geïnteresseerd Italiaans publiek.
Dit boek van Ferrari bevat een editie van de Middelnederlandse tekst, gebaseerd op de foto-grafische reproductie van ff. 170v-178r van het handschrift van Hulthem, en op de drie diplo-matische edities van De Maeyer en Roemans (1948), Van Kammen (1968) en van Brinkman en Schenkel (1999) en een onberijmde Italiaanse vertaling. Zoals Ferrari zelf schrijft in de inleiding tot zijn vertaling, heeft hij gekozen voor een nauwkeurige inhoudelijke weergave van de oorspronkelijke tekst in een modern en vlotlezend Italiaans. Toelichtende noten aan het einde lichten vertaalkeuzes toe en voorzien de Italiaanse lezer van de nodige achtergrondin-formatie over enkele problematische Middelnederlandse passages.
De editie en de vertaling worden voorafgegaan door een uitgebreide inleiding, waarin enkele facetten van het toneelstuk worden toegelicht: een beschrijving van het handschrift Van Hulthem, het belang van de abele spelen voor de geschiedenis van het Middeleeuwse toneel, de structuur van de tekst, de thematiek, de mogelijke bronnen, de omstreden auteurskwestie en de overeenkomsten en de verschillen tussen de teksten bekend als abele spelen.
Ferrari neemt de belangrijkste publicaties over het onderwerp onder de loep, van Serrure (1835) tot Brinkman en Schenkel (1999), maar op sommige punten distantieert hij zich van de gangbare opvattingen en draagt eigen oplossingen aan. De kritiek van Ferrari concentreert zich in het bijzonder op de interpretatie van Esmoreit als moraliserende en didactische tekst, waarin de verwijzingen naar de Siciliaanse geschiedenis geïnterpreteerd zouden moeten worden als een toespeling op een concrete historische situatie. De Siciliaanse setting, ‘Esmoreit is een Siciliaanse koningszoon die in Damascus wordt opgevoed, maar later zijn ouders weer terugvindt en huwt met de heidense prinses Damiët’, moet slechts, volgens Ferrari, als een topos worden beschouwd, typerend voor teksten zoals Esmoreit die elementen van ridderepiek bevatten.
