Het verhaal achter Ramona : de politieke implicaties van de boeken van Helen Hunt Jackson

1

Het verhaal achter Ramona; de politieke

implicaties van de boeken van Helen Hunt

Jackson

Bachelor Scriptie Arthur van Ree

Studentnummer: 10246622 Begeleider: Meindert Fennema Coördinator: Eric Besseling Datum: 30-01-2014

Aantal woorden: 10217

I am dying happy, with the belief that it is your hand, that is destined to strike the first steady blow towards lifting this burden of infamy from our country, and righting the wrongs of the Indian race.

Helen Hunt Jackson to president Grover Cleveland in Fort Worth daily gazette, 29 Sept. 1885

2

Inhoudsopgave

Inhoudsopgave ... 2

Algemene inleiding ... 3

Historische context ... 4

De trek naar het Westen ... 5

Het leven van Helen Hunt Jackson ... 6

Theoretisch kader ... 10

Invloed ... 10

Publieke opinie ... 12

Operationalisatie ... 15

Resultaten: statistieken ... 17

Resultaten: inhoudsanalyse en statistiek ... 19

Periode 1885-1888 ... 19

Periode 1904-1910 ... 23

Periode 1915-1918 ... 27

De opkomst van Indianenkranten ... 30

Conclusies ... 32

Literatuurlijst ... 35

Geraadpleegde online databases en websites: ... 36

Kranten waaruit geciteerd is (beschikbaar op website Library of Congress): ... 36

Appendix 1: krantendata ... 37

Periode 1885-1888 ... 37

Periode 1904-1910 ... 56

3

Algemene inleiding

Deze Bachelor scriptie richt zich op een onderwerp dat voorheen door weinigen is

onderzocht. Deze scriptie is geschreven tijdens mijn assistentschap voor Meindert Fennema. Hij was bij het onderzoek voor zijn eigen roman Het slachthuis, waarin de Blue Diamond hit

Ramona een grote rol speelt, gestoten op de gelijknamige roman van Helen Hunt Jackson.

Meindert Fennema raakte geïnteresseerd in deze roman die grotendeels in de vergetelheid is geraakt en daarom heeft hij mij gevraagd een scriptie hierover te schrijven. De vraag die hierbij een grote rol speelt is waarom boeken die het opnemen voor een etnische

minderheid als Max Havelaar van Multatuli of Uncle Tom’s Cabin van Harriet Beecher Stowe nu een grote bekendheid genieten, terwijl het boek Ramona van Helen Hunt Jackson, dat een soortgelijke lading heeft, nu vrijwel onbekend is.

Wat bepaalt het succes van dit soort boeken? En wat is hun maatschappelijke en politieke invloed? Een dergelijke studie is dus een politicologische studie, vanwege de zeer

invloedrijke politiek-maatschappelijke context waarin deze boeken geschreven werden. Ook kunnen dit soort boeken de politiek, al dan niet indirect, beïnvloeden, zeker in een

democratie waar de publieke opinie een centrale rol speelt. Daarom ligt de nadruk van dit onderzoek op de publieke opinie. De hoofdvraag luidt: Wat was de invloed van Helen Hunt

Jacksons’ twee belangrijkste boeken ‘A Century of Dishonor’ en ‘Ramona’ op de publieke opinie in Amerika met betrekking tot de behandeling van de Indianen? Deze vraag zal

uiteindelijk beantwoord worden met behulp van statistische- en inhoudsanalyses van krantenartikelen. Voordat dit aan bod komt, zal er eerst een bredere historische context worden geschetst en zal het leven van Helen Hunt Jackson worden samengevat, waarna er een theoretische basis wordt gelegd om het onderzoek op te baseren. Helen Hunt Jackson was een moedige vrouw voor haar tijd, en haar moed heeft mij, tijdens het schrijven van deze scriptie geïnspireerd.

4

Historische context

Voordat er zal worden ingegaan op de invloed van de boeken geschreven door Helen Hunt Jackson zal hier eerst een bredere historische context worden geschetst. Deze context is belangrijk om de boeken van Jackson in perspectief te plaatsten. Ook is het belangrijk om te zien in wat voor politiek-maatschappelijke context Jackson haar boeken schreef.

Het koloniale verleden van California is ingewikkelder dan het op het eerste oog lijkt.

California was ooit een kruispunt van koloniale rijken. In California kwamen diverse etnische groepen met elkaar in aanraking, waaronder Spanjaarden, Mexicanen, Russen, Canadezen, Indianen en nog vele anderen (Lightfoot 2006, p. 1). California was in de zeventiende eeuw het meest noordelijke gebied van de Spaanse kroon en het meest zuidelijke gebied van een Russische handelskolonie. Zowel de Spanjaarden als de Russen bevolkten California en beïnvloedden het landschap door hun unieke bouwstijlen. Ingeklemd tussen deze twee kolonisatoren woonden de Indianen van California. Langs de kust en in Centraal-California leefden zij in kleine gemeenschappen als jager-verzamelaars. Deze gemeenschappen verschilden in taal en omvang, maar vertoonden grote overeenkomsten op het gebied van handelsnetwerken en cultuur (religieuze rituelen, dansen en ceremonies, materiele

waarden, en opvattingen over de wereld) (Lightfoot 2006, p. 1).

De Spaanse missieposten werden geleid door Franciscanen, een katholieke orde die het Christelijke geloof predikten voor de Spaanse kolonisten en streefden naar de bekering van de Indianen. California kende 21 missieposten. Deze missieposten waren ook agrarische centra die meestal bestonden uit twee priesters (padres), een garde van zes soldaten en rond de duizend bekeerde Indianen. Grote velden met graan, gerst en maïs, maar ook boomgaarden en tuinen strekten zich uit rond de missies. De Indianen werkten in de landbouw, hetgeen voor hen een nieuwe ervaring moet zijn geweest. Daarnaast hadden de Spaanse missieposten vaak grote kuddes schapen of andere dieren die de landerijen

begraasden. Naast de Spanjaarden hadden ook de Russen zich gevestigd in California. Ross was een Amerikaans-Russische onderneming die vooral geïnteresseerd was in de bonthandel en die een grote verscheidenheid aan werkkrachten rekruteerden waaronder Russen,

5

Beide grootmachten rekruteerden dus Indianen. De missies slaagden er in om zonder veel kosten van de Indianen arbeidskrachten te maken. De infrastructuur opgebouwd door de Indianen zelf (Lightfoot 2006, p. 2). De missionarissen introduceerden vaak

‘inburgeringsprogramma’s’ die bedoeld waren om de Indianen te bekeren tot het Christelijke geloof, om ze het Spaans of Russisch te leren en de Europese en Amerikaanse

wereldbeelden.

De trek naar het Westen

Natuurlijk spelen de Amerikaanse kolonisten tevens een grote rol in de historische context. Nadat de Verenigde Staten onafhankelijk werden van Groot-Brittannië begon het land zich te ontwikkelen als een onafhankelijke natie. Zo ontstond er voor het eerst in de geschiedenis Amerikaanse literatuur. Een belangrijke bijdrage werd geleverd door James Fenimore

Cooper die schreef over de pioniers en de Indianen. De trek naar het Westen werd tevens gevoed door het grote aanbod vruchtbaar land dat zich naar het Westen uitstrekte. De landbouw in New England leverde te weinig goede oogst op en mede daarom lonkte de veel vruchtbaardere landerijen naar het Westen (Website Rijksuniversiteit Groningen: American History). Het Westen trok daarom veel migranten die zich gingen toeleggen op de landbouw. Deze trek naar het Westen was van grote invloed op de Amerikaanse cultuur. Zo werden het particuliere initiatief en de plaatselijke autonomie gestimuleerd.

De trek naar het Westen ging maar door en rond 1800 zakten vele emigranten de rivier de Ohio af. Binnen zes jaar werden er zes nieuwe staten ingelijfd bij de Verenigde Staten: Indiana in 1816, Mississippi in 1817, Illinois in 1818, Alabama in 1819, Maine in 1820 en Missouri in 1821 (Website Rijksuniversiteit Groningen: American History). De pioniers aan het frontier waren meestal geharde mensen zoals jagers en vallenzetters. Dit waren ook degenen die in contact kwamen met de Indianen en hen steeds verder terugdrongen. Hoe verder de pioniers oprukten, hoe meer de Indianen in de verdrukking raakten. In het begin van de negentiende eeuw begon de Amerikaanse overheid Indianen in het Oosten van het land te verplaatsen naar de regio ten westen van de rivier de Mississippi om zo land vrij te

6

maken om te civiliseren. Rond 1850 stroomde de regio ten Westen van de Mississippi vol en de Amerikaanse overheid probeerde de Indianen te concentreren in reservaten (McDonnell 1991, p. 1).

Later in de negentiende eeuw kwamen de Amerikanen erachter dat niet alle problemen waren opgelost door de Indianen weg te stoppen in reservaten. De Indianen waren arm en volledig afhankelijk van de Amerikaanse overheid. Daarop wilden de Amerikanen dat de Indianen onderdeel zouden worden van de Amerikaanse samenleving. De eerste stap hierin was de Indianen privébezit toe te kennen, zoals bij de Dawes Severalty Act. De fout die de Amerikanen hierbij maakten is dat de Indianen het land niet op dezelfde manier

beschouwden als de Amerikanen. De Indianen beschouwden land niet als iets dat je kan kopen, verkopen of ontwikkelen. Land was van waarde voor de Indianen door de producten die van het land kwamen die zorgden voor het voortbestaan van het leven (McDonnell 1991, p. 1).

Het leven van Helen Hunt Jackson

Helen Maria Fiske werd in 1830 geboren in Amherst, Massachusetts. Na de dood van zowel haar vader als haar moeder rondde Helen haar opleiding af aan de Christelijke school Abbott

Seminary in New York en werd kort daarna lerares aan dezelfde school. In 1852 trouwde

Jackson met Edward Bissel Hunt, ingenieur en broer van de gouverneur van New York (Smith-Baranzini 1998, p. 156). Helen Hunt werd meerdere keren door het noodlot

getroffen. Eerst overleed haar eerste kind op zeer jonge leeftijd. In 1855 werd een tweede zoon geboren. Acht jaar later, in 1863, kwam haar echtgenoot te overlijden bij het testen van een onderwaterraket die hij zelf had ontworpen. Haar enige zoon overleed twee jaar later in 1865. Zij sloot zich af om in afzondering de dood van haar echtgenoot en zoon te verwerken. Toen zij enigszins hersteld was begon ze met het schrijven van gedichten. Later begon ze met het schrijven van reisverhalen die gepubliceerd werden in de New York

Evening Post. Ze verhuisde naar Rhode Island waar ze begon met het schrijven van haar

7

liefde. Ze bracht deze verhalen uit onder haar pseudoniem: Saxe Holme. Haar reisverhalen begonnen ook aan te slaan en na haar eerste reis naar California schreef ze Bits of Travel at

Home, waarin ze treinreizen en interessante personages die ze tegenkwam beschreef

(Smith-Baranzini 1998, 156). Hunt Jackson had last van ademhalingsproblemen en raakte onder indruk van de effecten van het klimaat in California op haar gezondheid.

Ook was Hunt Jackson geïnspireerd geraakt door California en schreef ze aan een vriendin: I

had been for eight months […] in such superb health, better than I have ever known in my whole life. My trip to California seemed to have absolutely made me over in all ways (Mathes

1981, p. 63). Hunt Jackson verhuisde naar Colorado Springs waar ze begon met het schrijven van meer reisverhalen over het Westen. In 1875 trouwde Hunt met de ambitieuze bankier en spoorwegdirecteur William Sharpless Jackson. Ook na dit huwelijk bleef Helen zich Hunt noemen, Helen Hunt Jackson. Zij wijdde zich volledig aan het schrijven en mengde zich weinig in het sociale leven. Haar reputatie in Colorado Springs was niet al te best omdat ze openlijke sympathie koesterde voor Indianen. Hunt Jackson sliep zelfs indian style met haar hoofd naar het noorden. (Smith-Baranzini 1998, 156).

Hunt Jackson ontwikkelde haar passie voor het lot van de Indianen toen ze in haar eentje naar de Oostkust reisde om de verjaardag van de auteur Oliver Wendell Holmes te vieren. Tijdens een receptie vertelde het stamhoofd van de Ponca-stam, Chief Standing Bear, over de uitroeiing van zijn stam door de Amerikaanse overheid. Ze begon met het schrijven van stukken over het lot van de Indianen. Ze wilde het nationale geweten wakker schudden. Toen Hunt Jackson dreigde met een rechtszaak tegen de Amerikaanse overheid naar

aanleiding van de behandeling van de Indianen, stelde de minister van Binnenlandse Zaken, Carl Schurz, dat de Indianen geen rechten hadden (Smith-Baranzini 1998, 157). Hunt Jackson begon hierop met het schrijven van A Century of Dishonor waarin ze de situatie van de indianen documenteerde en pleitte voor nationaal beleid ter bescherming van de Indianen. Dit antropologische werk richtte zich op de Indianen in de Verenigde Staten, dus niet per se op de Indianen in California. Deze focus ontstaat pas later, wanneer Hunt Jackson een tweede excursie maakt naar California.

8

In 1881 ontving elk lid van het Amerikaanse Congres, op Jacksons’ eigen kosten, een exemplaar van A Century of Dishonor. Maar het boek had niet het effect dat de auteur had willen bereiken. Toch werd ze door het tijdschrift Century gevraagd om een serie van essays te schrijven over de Spaanse missies in California. Tijdens de excursies verdiepte Jackson zich in de historie van de missies en de problemen van de Indianen. Ze bestudeerde tevens het landschap, de architectuur en de landbouw. In 1882 werd Jackson benoemd tot commissaris van indianenzaken in California (Smith-Baranzini 1998, 157). In 1883 besteedde Jackson zes maanden aan het bezoeken van nederzettingen van Indianen in California. Haar rapport daarover, dat nog in 1883 gepubliceerd werd, eindigde met elf aanbevelingen.

Hier een greep uit de elf aanbevelingen van Hunt Jackson (Helen Hunt Jackson 1883, pp. 465-468, p. 470):

• All white settlers now on reservations should be removed. For the last four years stray settlers have been going in upon reservation tracts. [..] Thus, in many instances, the Indians' fields and settlements have been wrested from them, and they in their turn have not known where they could or could not go.

• And this brings us to our fourth recommendation, which is, that all these Indians' reservations, those already set off by Executive order, [..] be patented to the several bands occupying them.

• We recommend the establishment of more schools. At least two more are immediately needed, one at the Rincon, and one at Santa Ysabel.

• We recommend that there be secured the appointment of a lawyer, or a law firm in Los Angeles, to act as special United States attorney in all cases affecting the interests of these Indians.

Opnieuw leken de pogingen van Jackson aan dovenmansoren gericht. Critici noemden haar een bemoeial. Jackson begon in te zien dat alleen een emotioneel geladen pleidooi iets zou losmaken bij het grotere publiek. Om het lot van de Indianen onder de aandacht te brengen zou ze de Uncle Tom’s Cabin van de Amerikaanse Indianen moeten schrijven

(Smith-Baranzini 1998, 157). Ook al was het niet haar doel om een tweede Uncle Tom’s Cabin te schrijven, toch dacht ze dat het boek goede zaken zou doen voor de Indianen: I do not dare

9 which will be a good stroke for the Indian Cause (Helen Hunt Jackson naar Amelia Stone

Quinton in Sherer Mathes 1999/2000, p. 271)

Toen ze eenmaal begon met het schrijven van een roman, was er geen houden aan: It is like

keeping away from a lover whose hand I can reach (Mathes 1981, p. 75). De roman

verscheen in 1884: Ramona, naar de hoofdpersoon van het boek. De roman vertelt het verhaal van Ramona die als vierjarige wordt geadopteerd door de Spaanse Moreno familie. Ramona heeft een Schotse vader en een Indiaanse moeder. Omdat ze een halfbloed is, wordt Ramona niet geaccepteerd door Señora Moreno, de aristocratische weduwe die het Spaanse landgoed beheert. Hier groeit Ramona op als dochter des huizes, zonder te weten dat zij halfbloed is en geen dochter van haar moeder.

Zij voelt dat haar moeder niet van haar houdt, maar weet niet waarom. Zij houdt veel van haar broer Felipe die Señora Moreno’s oogappel is. Op negentienjarige leeftijd wordt

Ramona verliefd op Alessandro, de zoon van een Indiaans stamhoofd, die bij Señora Moreno de schapen komt scheren. De vader van Alessandro voorziet dat door de inlijving van

California bij de VS, het lot van de Indianen bezegeld is. Hij sterft van verdriet. Alessandro en Ramona besluiten samen te vluchten en zoeken hun toevlucht bij de stam van Alessandro. Zijn stam wordt echter uit elkaar gedreven door Amerikaanse kolonisten. Na de tragische dood van Alessandro keert Ramona terug naar het landgoed van de Moreno’s en trouwt met Felipe, nu ze weet dat hij haar broer niet is en toch nog zielsveel van hem houdt.

Het boek werd vlak voor Kerstmis uitgegeven door de Christian Union. Ramona werd een fenomenaal succes. De beschrijvingen van Spaans California en het gevoel van het

ontspannen plattelandsleven betoverden de lezer (Smith-Baranzini 1998, p. 157). In tien maanden tijd werden er meer dan 15.000 exemplaren van het boek verkocht. Het boek is sindsdien meer dan 300 keer herdrukt en zijn er meer dan 600.000 exemplaren verkocht (Briscoe 2004). Ramona kreeg dus de aandacht waar Hunt Jackson op gehoopt had. Toch was Hunt Jackson niet tevreden over het effect van de roman. Het boek wekte namelijk meer sympathie op voor de Spaanse missieposten, dan voor de Indianen. Hunt Jackson beschouwde het boek daarom als een mislukking. Ze kreeg opnieuw last van

10

ademhalingsproblemen en keerde terug naar California in de hoop dat het klimaat haar zou genezen. In 1885 stierf Helen Hunt Jackson in San Francisco. Op haar sterfbed schreef ze: I

did not write Ramona; it was written through me. My life blood went into it--all I had thought, felt, and suffered for five years on the Indian question (Byers Jr. 1975, p. 332).

Theoretisch kader

De hoofdvraag van dit onderzoek luidde: Wat was de invloed van Helen Hunt Jacksons’ twee

belangrijkste boeken ‘A Century of Dishonor’ en ‘Ramona’ op de publieke opinie in Amerika met betrekking tot de behandeling van de Indianen? Omdat de nadruk hier dus ligt op

invloed, zal ik de term invloed definieren en operationaliseren. Ten tweede wordt hier gesproken over de publieke opinie. Ook dit begrip moet worden gedefinieerd en geoperationaliseerd.

Invloed

Invloed is een concept dat door vele politicologen en andersoortige onderzoekers onder de loep is genomen. Invloed en macht hebben in de theorie vaak veel raakvlakken en worden soms met elkaar verward. Cees van der Eijk maakt het onderscheid in zijn boek De kern van

de politiek (2001) duidelijk en hanteert daarbij de volgende definitie van macht, afkomstig

van de twee Nederlandse politicologen R.J. Mokken en F.N. Stokman:

Macht is het vermogen van actoren (personen, groepen of instellingen) om een samenstel van gedrags- of keuzealternatieven van andere actoren geheel of gedeeltelijk vast te leggen of te veranderen (van der Eijk 2001, p. 78)

11

De definitie van invloed (ook afkomstig van Mokken en Stokman) is dan:

[…]het vermogen van actoren om het gedrag of de keuze van andere actoren (ten dele) te bepalen binnen een voor die actoren beschikbaar samenstel van gedrags- of keuzealternatieven (van der Eijk 2001, p. 78)

Het wezenlijke verschil wat hieruit naar voren komt is dat het bij macht gaat om het geheel aan gedrags- of keuzealternatieven te bepalen. Bij invloed gaat het er echter om het gedrag of de keuzes van actoren te bepalen binnen de grenzen van dit samenstel van gedrags- of keuzealternatieven. Je zou dus kunnen stellen dat macht veel ingrijpender is omdat het daarbij gaat om het bepalen van de ruimte waarbinnen er keuzes genomen worden en je daarbij dus ook bepaalde keuzes kunt uitsluiten. Bij invloed gaat het echter alleen maar om het beïnvloeden van de desbetreffende keuzes. Wanneer er gesteld zou worden dat Jackson invloed uitoefent op de publieke opinie, betekent het dus dat ze invloed uitoefent binnen de grenzen van vooraf afgebakende beleidsopties. Van der Eijk heeft het ook over

domeinspecificiteit: het is van groot belang te bepalen over welk domein het gaat, aangezien

de structuur van macht of invloed verschilt per domein (van der Eijk, 2001: 79).

Robert A. Dahl gebruikt de begrippen macht en invloed door elkaar. In Who Governs? (1961), het boek dat hij schreef over politieke macht in de Amerikaanse stad New Haven, spreekt Dahl voortdurend over influence. Volgens Dahl, en met hem vele anderen, zijn er veel verschillende machtsbronnen waaruit macht (of invloed) ontleend kan worden. Een

relevante machtsbron voor dit onderzoek is: Control over Sources of Information (Dahl 2005, 256). Dahl stelt dat de gewone burger vrijwel al zijn informatie over de politiek via de

massamedia verkrijgt. Degenen die dus invloed willen uitoefenen op het electoraat kunnen goed gebruik maken van de massamedia.

Controle over de inhoud van de massamedia is dus een grote potentiele bron van invloed (Dahl 2005, 256). Het woord potentieel is hierbij zeer belangrijk. Dahl benadrukt namelijk dat er een verschil is tussen potentiele en daadwerkelijke invloed van massamedia. Zo kan je volgens Dahl proberen via de massamedia op een positieve manier het publiek te

12

zeer verschillende effecten hebben (Dahl 2001, 257). Het verschil tussen macht en invloed betekent voor dit onderzoek dat er niet gekeken wordt naar hoe Hunt Jackson het geheel aan gedrags- of keuzealternatieven probeert te bepalen. Het is juist van belang hoe zij binnen dit geheel, dus binnen het bestaande politieke en maatschappelijke systeem, probeert het publiek te beïnvloeden.

Publieke opinie

Onderzoek naar wat publieke opinie precies is en hoe de publieke opinie en de politiek met elkaar samenhangen kent een uitgebreide historie. Het wetenschappelijke tijdschrift Public

Opinion Quarterly houdt zich sinds 1937 bezig met onderzoek naar de publieke opinie. Wat

opvalt is dat publieke opinie in de literatuur vaak onlosmakelijk verbonden is met

democratie of popular rule. De zeer invloedrijke politicoloog Harold Lasswell zegt dan ook tijdens de opkomst van het wetenschappelijk onderzoek naar de publieke opinie: Open

interplay of opinion and policy is the distinguishing mark of popular rule (Lasswell 1941, p.

15, in Shapiro 2011, p. 982).

James Madison, geeft een waardevolle toelichting op de betekenis van de publieke opinie. Hij stelt dat in een republiek: (..) de openbare mening verfijnd en verdiept wordt omdat zij tot

stand komt in een gekozen lichaam van burgers wier wijsheid een beter zicht geeft op de werkelijke belangen van hun land en wier patriottisme en rechtsgevoel verhinderen dat deze belangen opgeofferd worden aan opportunistische, tijdelijke en partijdige overwegingen

(James Madison 1788, in Fennema 2012, p. 40). James Madison stelt hier eigenlijk dat de publieke opinie het beste verwoord wordt door de volksvertegenwoordiging. De implicatie van deze opvatting is in ieder geval dat de opinie van de politieke elite niet mag ontbreken. Toch wordt het begrip publieke opinie vaak gebruikt om de opvattingen mee aan te duiden die leven buiten de politieke elite.

De Engelse politicus William A. MacKinnon kwam in de tijd van de industriële revolutie in Engeland, waarbij de middenklasse een grote aanspraak deed op meer politiek zeggenschap, tot de volgende definitie van de publieke opinie:

13 Public opinion may be said to be that sentiment on any given subject which is entertained by the best informed, most intelligent, and most moral persons in the community, which is gradually spread and adopted by nearly all persons of any education or proper feeling in a civilized state (MacKinnon 1828, p. 15).

Wat opvalt is dat het bij zowel Madison als bij MacKinnon gaat om de articulering van de publieke opinie door de meest intelligente, de meest morele en de meest rechtvaardige personen in de samenleving. Zij zijn de opinion leaders. Vervolgens wordt deze opinie weer overgenomen door anderen. Door Katz (1957) is deze opvatting empirisch onderzocht in zijn befaamde artikel ‘A two step flow of communication’. Dit betekent dat er naar belangrijke personen in de maatschappij moet worden gekeken, zoals politici, wetenschappers, journalisten en rechters.

W. Philips Davison deed in de jaren ’50 onderzoek naar het fenomeen the public opinion

process. Dit proces bestaat volgens Davison uit zes stappen, waarvan alleen de eerste vier

relevant zijn voor dit onderzoek. De eerste stap is Genesis of an issue in the primary group (Davison 1958, p. 93). Davison beschrijft deze stap als het ontkiemen van een zaadje. In de samenleving leven allerlei ideeën, die als zaadjes zijn uitgestrooid, maar er zijn er maar een paar die door de juiste omstandigheden weten te ontkiemen. Het is bijvoorbeeld belangrijk dat het idee door een of meerdere groepen wordt gedragen. De tweede stap is genaamd

Emergence of leadership. Dit is de stap waarin er ofwel leiderschap van buitenaf het prille

idee oppikt en er een groter onderwerp van maakt, bijvoorbeeld een politieke partij of een belangengroep. Ofwel de originele voorvechter van het idee opstaat als leider en probeert meer mensen te bereiken dan binnen zijn persoonlijke kring (Davison 1958, p. 95). Davison stelt dat als het idee wordt opgepikt door een leider, het idee vaak gesimplificeerd en gegeneraliseerd wordt om het begrijpelijk te maken voor een groot publiek. Davison geeft ook een definitie van leiderschap:

A leader is one who, in the course of interacting with others, influences their attitudes and behavior more than they influence his. He can be distinguished from a spokesman, who

14 merely registers the opinions of a group, and from a prestigeful follower, who lends authority to an existing pattern of attitudes and behavior (Davison 1958, p. 96).

Davison stelt dat het in de meeste gevallen gaat om iemand die zich al bezighoudt met manipulatie van of het bereiken van een groot publiek. De derde stap in het publieke opinie proces is genaamd Inter-group communications. Bij deze stap worden feiten en meningen uitgewisseld over het betreffende onderwerp tussen verschillende morele gemeenschappen. Meestal gebeurt dit via de massamedia, maar het kan ook, zij het een stuk langzamer, via communicatie van persoon tot persoon (Davison 1958, p. 97). Het uiteindelijk succes van een idee of van een ideologie hangt af van de ontvangst van het idee of van de ideologie onder deze verschillende groepen. Als een substantieel gedeelte van het bereikte publiek het nieuwe idee of de nieuwe ideologie accepteert, spreekt men van een verandering van de publieke opinie. Uit studies van de publieke opinie is gebleken dat degenen die het eens of oneens zijn met een idee niet willekeurig zijn verdeeld over de populatie, maar zich meestal bevinden binnen specifieke bevolkingsgroepen (Davison 1958, p. 97). Degenen die die

bevolkingsgroepen verbinden (brokers) spelen een cruciale rol in de vorming van de publieke opinie.

De vierde stap is genaamd Personal opinions on public issues. Bij deze stap ontstaat er weer discussie over het onderwerp, net zoals bij het ontstaan van het onderwerp, maar nu is men zich er van bewust dat vele anderen in de samenleving hier ook over discussiëren. Uit deze discussies ontstaan nieuwe formuleringen van het idee en er staan nieuwe leiders op die het idee aanpassen of bevestigen. Het proces wordt hiermee cirkelvormig: meer

massacommunicatie leidt tot meer discussies, en de betrokkenheid van nieuwe groepen of individuen (leiders) leidt weer tot meer massacommunicatie (Davison 1958, p. 98). Op dit punt worden de meeste mensen betrokken bij de discussie en wordt men geacht een mening te vormen. Deze attitudes worden gevormd door de attitudes waarover we al beschikten en door de attitudes van mensen waar we dagelijks mee omgaan. Vaak laten we onze mening beïnvloeden door de mensen waar we het in het algemeen mee oneens zijn:

15

Operationalisatie

Nu de theoretische basis is gelegd moet er worden vastgesteld hoe deze theorieën hier moeten worden toegepast. Wat hierboven niet is besproken, is een van de beste manieren om de publieke opinie te meten, namelijk: de public opinion poll. Dat is enquêteonderzoek gebaseerd op een representatieve steekproef. Het probleem is echter dat er in 1880 nog geen sprake was van public opinion polls. Dit is dan ook de reden dat deze methode niet van toepassing is op dit onderzoek. De beste optie om de publieke opinie te onderzoeken in de negentiende eeuw is daarom krantenonderzoek. Het model van Davison zal de basis vormen van dit krantenonderzoek. Hieronder nog eens de vier stappen van the public opinion

process:

1. Genesis of an issue in the primary group 2. Emergence of leadership

3. Inter-group communications 4. Personal opinions on public issues

Aangezien dit onderzoek zich meer richt op de vorming en de ontwikkeling van de publieke opinie, zullen vooral de eerste twee stappen uit het public opinion process niet relevant zijn voor dit onderzoek. De eerste stap is tevens zeer moeilijk te onderzoeken, aangezien het hier gaat om het ontstaan van een onderwerp in een kleine, vaak persoonlijke kring. Het gaat in dit onderzoek dan ook niet zozeer om de aanleiding van Hunt Jackson om van de

Indianenkwestie een groot onderwerp te maken, want die weten we al en is reeds beschreven. De aandacht zal meer liggen op welke manier ze dit doet en wat de

ontwikkelingen op dit gebied zijn. Vele anderen hebben al onderzoek gedaan naar hoe Hunt Jackson geïnteresseerd raakte in dit onderwerp en wat haar motivatie was om hierover boeken te gaan schrijven (Sherer Mathes 1998, Phillips 2003). De tweede stap zal ook niet op zich worden behandeld, maar er zal bij de analyse wel aandacht zijn voor ontstaand leiderschap. Zo zal de vraag of er, op welk moment dan ook, leiderschap ontstaat omrent de Indianenkwestie gedurende dit hele onderzoek relevant blijven.

De belangrijkste, en tevens best onderzoekbare fase, is dus fase 3. Het gaat hier om

16

Het succes hangt af van de manier waarop verschillende groepen de kwestie ontvangen (zie theoretisch kader). Het belangrijkste massa medium van die tijd is de krant.

In dit onderzoek staan de kranten centraal. We zullen onderzoeken hoe er over A Century of

Dishonor en Ramona wordt geschreven in bijvoorbeeld opiniepagina’s, boekrecensies of

andersoortige redactionele stukken. De eerste vraag die hierbij van belang zal zijn is: hoeveel werd er geschreven?

Hoeveel werd er over Helen Hunt Jackson geschreven voor en na de publicatie van A Century

of Dishonor en hoeveel werd er over Helen Hunt Jackson geschreven voor en na de

publicatie van Ramona? En hoeveel werd er over de twee boeken geschreven enige jaren na deze publicaties? Interessant hierbij is om te zien of de discussie toe of afneemt en van toon en inhoud verandert. Daarnaast is het interessant om te zien hoeveel haar boeken werden gelezen en hoe het aantal lezers toe of afneemt. Want het boek zelf is natuurlijk ook een massamedium.

Om de vierde stap te kunnen onderzoeken zal er worden gekeken naar hoe de populariteit van de boeken en de omvang en inhoud van discussie met elkaar samenhangen. Volgens deze stap is het opinievormingsproces namelijk cirkelvorming, waarbij meer

massacommunicatie leidt tot meer discussie en meer discussie weer tot meer

massacommunicatie. Als dit waar is dan zouden pieken in de populariteit van de boeken moeten samenhangen met pieken in de discussie over de Indianenkwestie en Helen Hunt Jackson. Ook is de vraag belangrijk of er nieuwe leiders opstaan die het idee aanpassen of bevestigen (zie theoretisch kader). Dus zijn er politici, journalisten of andere belangrijke publieke personen die het idee oppikken en op hun eigen wijze opnieuw formuleren? Dit is ook in overeenstemming met de definitie van William A. MacKinnon die stelt dat de publieke opinie geleid wordt door the best informed, most intelligent, and most moral persons in the

17

Resultaten: statistieken

Grafiek 1: hoeveel werd er over Helen Hunt Jackson, A Century of Dishonor en Ramona geschreven in Amerikaanse kranten van 1875 tot 1922?

Zoals grafiek 1 aangeeft, zijn er in de periode van 1875 tot en met 1922 drie duidelijke pieken te onderscheiden in de aandacht voor de twee boeken van Hunt Jackson. Deze

pieken liggen in de periodes: 1885 t/m 1888, 1904 t/m 1910 en 1915 t/m 1918. Om stap 3 en stap 4 uit het public opinion process goed te onderzoeken zal er specifiek worden gekeken naar deze pieken en hoe deze drie periodes zich tot elkaar verhouden. In grafiek 1 loopt de data tot en met het jaar 1922 omdat de data die vergaard is, van de Library of Congress, niet verder gaat dan 1922. Er is dus gekozen voor de periode 1875-1922 omdat er geen data zijn voor de periode daarna. Om te kijken in hoeverre er in deze periode sprake is van vorming van de publieke opinie zullen de volgende vragen centraal staan bij het onderzoeken van de drie pieken:

• Wat voor soort debat is het?

• Vindt het debat in een nationale of lokale krant plaats? • Wie zijn de belangrijkste woordvoerders?

• Welke posities zijn te onderscheiden?

0 20 40 60 80 100 120 140 18 75 18 77 18 79 18 81 18 83 18 85 18 87 18 89 18 91 18 93 18 95 18 97 18 99 19 01 19 03 19 05 19 07 19 09 19 11 19 13 19 15 19 17 19 19 19 21

Helen Hunt Jackson A Century of Dishonor Ramona

18

Grafiek 2 (zie de volgende pagina) geeft aan wanneer er hoeveel edities verschenen van

Ramona en A Century of Dishonor. De periode van deze grafiek loop van 1881 tot 2009, dus

een stuk verder dan grafiek 1. Het valt op dat de eerste twee pieken uit grafiek 1 gedeeltelijk gelijk zijn aan de pieken in grafiek 2, maar dat de derde piek in grafiek 1 niet correspondeert met een piek in grafiek 2. Grafiek 2 laat zien dat in de periode van 1918 tot 1962 er

nauwelijks edities lijken te verschijnen van de twee boeken. Maar in de periode na 1962 is er weer een opleving van het aantal edities en vanaf 1997 is er een nog grotere toename in de edities die er verschijnen. Helaas is het een te grote klus om ook deze periode in het

onderzoek op te nemen. Een mogelijke verklaring voor de toename in edities na 1962 is de opkomende hippiecultuur waarbij de Indianen werden geïdealiseerd. Ook zou de Civil Rights

Movement een rol kunnen hebben gespeeld, die piekte in de jaren ’60 en waarvan de

zogenaamde American Indian Movement een onderdeel was.

Grafiek 2: wanneer verschenen er hoeveel edities van Ramona en A Century of Dishonor van 1881 tot 2009? 0 1 2 3 4 5 6 18 81 18 86 18 91 18 96 19 01 19 06 19 11 19 16 19 21 19 26 19 31 19 36 19 41 19 46 19 51 19 56 19 61 19 66 19 71 19 76 19 81 19 86 19 91 19 96 20 01 20 06

Edities van Ramona en A Century of Dishonor

Ramona

19

Resultaten: inhoudsanalyse en statistiek Periode 1885-1888

Diagram 1: Op welke pagina verschenen de geanalyseerde artikelen?

Diagram 1.1: Is het geografisch gebied van de geanalyseerde kranten stedelijk of lokaal (platteland)? 20% 29% 10% 13% 5% 6% 6% 6% 3%

Op welke pagina verschenen de artikelen?

pagina 1 pagina2 pagina 3 pagina 4 pagina 5 pagina 6 pagina 7 pagina 8 pagina 9 pagina 10 48% 52%

Geografisch gebied

20

Wat er al valt af te leiden uit grafiek 1 is dat er een grote discrepantie bestaat tussen de blauwe lijn van Helen Hunt Jackson en de rode en groene lijnen van respectievelijk A Century

of Dishonor en Ramona. Dit betekent dus dat er veel over Hunt Jackson werd geschreven,

maar niet met betrekking tot A Century of Dishonor en Ramona. De inhoudsanalyse van de kranten in deze piek bevestigt deze hypothese. De algemene trend die de inhoudsanalyse laat zien is dat Hunt Jackson vooral wordt beschreven als een groot schrijfster en dichteres en als iemand die hoog stond aangeschreven in literaire kringen. Toch zijn de meeste kranten terughoudend, of zelfs negatief, als het gaat om haar werk met betrekking tot de Indianenkwestie. Met betrekking tot welke zaken werd er dan wél over haar geschreven? In 1885 overleed Hunt Jackson. Dit was groot nieuws en vele kranten berichtten over haar sterfbed en haar uiteindelijke dood. De volgende passage komt uit een artikel dat

rapporteert over Hunt Jackson’s dood en het leven dat ze geleid heeft:

Her husband is wealthy and it would have pleased him if she had done nothing but enjoy herself at her beautiful home at Colorado Springs. But she believed it was every one’s duty to do all that could be done to ameliorate the condition of others (St. Paul daily globe, 18 Aug.

1885).

Deze passage is, net zoals vele andere passages, zeer terughoudend of zelfs negatief over Hunt Jackson’s activisme met betrekking tot de Indianenkwestie. Over al haar andere werk wordt zeer lovend gesproken, maar de Indianenkwestie lijkt een taboe te zijn. Sommige kranten spreken zelfs over spirituele krachten die Hunt Jackson bezeten hadden en haar hadden gedwongen naar Californië te gaan en zich in te zetten voor de Indianen. De Indianen zouden hierachter zitten. Zo schrijft de St. Paul daily globe in het stuk getiteld

Remarkable mediumship, A Novel Written Under Spiritualistisc Dictation op 28 september

1885: [..]Indian spirits abound among the controls of mediums, [..] they employed Mrs.

Jackson to go to California, investigate the strange subject of Indian wrongs and write the story (St. Paul daily globe, 28 Sept. 1885). Daarnaast verschijnen er gedichten en wordt Hunt

Jackson’s oude werk opnieuw gepubliceerd. Haar literaire kwaliteiten lijken centraal te staan en er ontstaat duidelijkheid over het auteurschap van Saxe Holm, het pseudoniem

21

Wanneer er wel over de Indianen geschreven wordt, gaat het in het begin vooral over een brief die Hunt Jackson op haar sterfbed schreef naar president Grover Cleveland waarin ze hem bedankt voor zijn inspanningen voor de Indianen en hun lot in zijn handen legt:

Dear Sir—From my death-bed I send you a message of heartfelt thanks for what you have already done for the Indians. I ask you to read my “century of dishonor”. I am dying happy, with the belief that it is your hand, that is destined to strike the first steady blow towards lifting this burden of infamy from our country, and righting the wrongs of the Indian race. With respect and gratitude,

Helen Jackson. (Helen Hunt Jackson in Fort Worth daily gazette, 29 Sept. 1885)

Uit latere berichten blijkt dat president Cleveland zeer onder de indruk was van deze brief en van plan was zich het lot van de Indianen aan te trekken. Het blijkt ook dat er met verwijzing naar Hunt Jackson politieke actie wordt ondernomen om de situatie van de Indianen te verbeteren. Zo verschijnt er een stuk over de Lake Mohenk Conference die zich bezighoudt met het lot van de Indianen, waarbij een zekere Mrs. Hite het zaakwaarnemerschap van Hunt Jackson had overgenomen. De zaak was volgens mevrouw Hite hopeloos, behalve als er een moreel hoogstaande en niet- corrupte procureur zou worden aangesteld die het land dat van de Indianen was afgepakt aan de rechtmatige eigenaren terug te geven. De Lake

Mohenk Conference ondersteunde ook verschillende wetsvoorstellen, waaronder een

voorstel waarbij de gehele Indianenpopulatie onder de grondwet zou vallen (Salt Lake

evening Democrat, 16 Oct. 1886). Tevens werd er een school voor Indianenmeisjes opgericht in Santa Fe, New Mexico, als monument voor Hunt Jackson.

Een echt debat was er nog niet. Toch zijn er een aantal artikelen waar er wel een debat lijkt te ontstaan. Zo wordt er een stuk geschreven waarin Hunt Jackson’s werk wordt vergeleken met Uncle Tom’s Cabin. Hunt Jackson wilde volgens dit stuk een hervormer worden toen ze

Ramona schreef, maar daar is ze volgens dit stuk niet in geslaagd. Ze heeft niet het

enthousiasme weten te wekken van het gehele land en ze heeft niet hetzelfde effect bereikt als Harriet Beecher Stowe’s Uncle Tom’s Cabin. Het idealisme kan volgens dit stuk nooit voor altijd voortleven. Alleen het realisme is onuitwisbaar. Uncle Tom’s Cabin wist dit realisme

22

wel te vangen, volgens dit stuk, maar het werk van Hunt Jackson niet (Los Angeles daily herald, April 22, 1888).

Ook berichtten andere kranten dat Hunt Jackson’s werk nauwelijks op de waarheid is gebaseerd. Haar werken kunnen volgens deze kranten veel schade aanrichten en wekken een onterecht sentimentalisme op voor de Indianen. Zo schrijft de Arizona silver belt op 11 augustus 1888: The rot foisted on a long suffering public by Helen Hunt Jackson has about as

much truth in it as the heroes of Cooper’s Leather Stocking Tales, perhaps not so much. Such works do incalculable harm. They give a false impression of the Indians. They create a mawkish, sickly, simpering sentimentality for which there is no foundation in fact (Arizona

silver belt, 11 Aug. 1888). Het werk van Hunt Jackson wordt dus vaak weggezet als niet op de waarheid gebaseerd.

Een kleine selectie kranten bericht positief met betrekking tot Hunt Jackson en de Indianenkwestie. Zo is er ook een positieve vergelijking met Uncle Tom’s Cabin waarin er wordt gesteld dat A Century of Dishonor tenminste tot op zekere hoogte de ogen heeft geopend van de Amerikaanse burger over de slechte behandeling van de Indianen: The

exposure is scarcely less surprising and appalling than was that made by Mrs. Jackson in her Century of Dishonor, which awoke the people of America to some sense at least of the shameful wrongs the Indian had suffered and was suffering at their hands (Lancaster daily

intelligencer, July 14, 1888).

Daarnaast wordt er vaak een vergelijking gemaakt tussen de zwarte slaven en de Indianen. Het argument gaat dan als volgt: waarom zouden we na zoveel zwarte slaven staatsburger te maken niet gewoon deze 260.000 Indianen Amerikaanse staatsburgers maken? (Burlington weekly free press, December 11, 1885). Logischerwijs zijn de kranten die afkomstig zijn uit Indianengebied, zoals The Red Cloud chief of de Indian chieftain, geneigd het op te nemen voor de rechten van de Indianen. Grofweg kunnen er dus drie posities worden

onderscheiden: 1. Positief over Hunt Jackson en negatief over de Indianenkwestie. 2. Positief over Hunt Jackson en positief over de Indianenkwestie. 3. Negatief over Hunt Jackson en negatief over de Indianenkwestie.

23

Periode 1904-1910

Diagram 2: Op welke pagina verschenen de geanalyseerde artikelen?

Diagram 2.1: Is het geografisch gebied van de geanalyseerde kranten stedelijk of lokaal (platteland)? 9% 12% 5% 2% 14% 16% 9% 5% 0%

Op welke pagina verschenen de artikelen?

pagina 1 pagina2 pagina 3 pagina 4 pagina 5 pagina 6 pagina 7 pagina 8 pagina 9 pagina 10 pagina 11 61% 39%

Geografisch gebied

24

In tegenstelling tot de eerste piek is er in grafiek 1 in de tweede piek wel samenhang te zien tussen de Helen Hunt Jackson lijn en de Ramona lijn. Dit zou dus betekenen dat er veel over Hunt Jackson wordt geschreven in samenhang met Ramona. De inhoudsanalyse bevestigt dit, aangezien er in 1905 een toneelstuk verschijnt dat gebaseerd is op Ramona met Virginia Calhoun in de hoofdrol. Eigenlijk bestaat deze periode, zoals in de grafiek weergegeven, uit twee pieken: één in 1905, vervolgens een kleine dip in 1907 en weer een piek(je) in 1910. De piek in 1910 valt te verklaren door de eerste verfilming die er verschijnt van Ramona

geregisseerd door D. W. Griffith . In het begin van de negentiende eeuw is de film in

opkomst en daardoor lijkt het verhaal van Ramona weer nieuwe populariteit te verwerven. De naam van Hunt Jackson komt vaker voor en haar boeken worden opnieuw gedrukt. Het debat over de Indianenkwestie lijkt ook iets meer los te komen, maar nog steeds zijn kranten terughoudend, of nadrukkelijk negatief over dit onderwerp. Zo zijn de recensies van het toneelstuk Ramona vaak lovend over de het toneelstuk zelf, maar afkeurend over de lading van het verhaal:

On first seeing Miss Calhoun’s Ramona one must give room to generous surprise to find that a book so incoherent, one in which actuality and art are so often sacrificed to philanthropy, could be pulled into dramatic unity. (The San Francisco call, 21 April 1905)

Ook wordt in dezelfde recensie geschreven dat Virginia Calhoun op haar best is wanneer ze in het stuk uiteindelijk met Felipe trouwt. Volgens de recensent kenschetste Hunt Jackson Ramona onterecht als ontnuchterd en plichtsgetrouw wanneer ze de liefde van Felipe accepteert. Virginia Calhoun wist volgens de recensent veel beter de menselijke gave om opnieuw emotioneel op te leven en verliefd te worden uit te drukken. Hierbij wordt makkelijk over het hoofd gezien dat het hier natuurlijk wel gaat om de essentie van het verhaal zoals Hunt Jackson het bedoeld had, namelijk dat Ramona’s echte liefde voor Alessandro bedoeld was. Uit deze recensie blijkt dus het taboe op de problemen met de Indianen waar Amerika mee te kampen heeft. Ook wordt Hunt Jackson’s werk vaak beschreven als ‘niet op de waarheid gebaseerd’ of wordt ze beschuldigd van het ‘ophemelen’ van de Indianen (The San Francisco call, November 20, 1910).

25

Toch lijkt het erop dat er in deze periode een debat ontstaat dat iets opener is dan voorheen. Zo komt de term a century of dishonor vaak terug in krantenartikelen, niet als boektitel, maar meer als algemeen begrip waarmee de onjuiste behandeling van de Indianen wordt aangeduid. Hiermee lijkt er toch, tot op zekere hoogte, een soort acceptatie te

ontstaan over de wreedheden van de Amerikanen. Zo wordt er vaak gesteld dat het tijd is een einde te maken aan de century of dishonor. Er lijkt ook een cirkelvormige beweging te ontstaan, waarbij de toneelstukken en verfilmingen van Hunt Jackson’s werk leiden tot een vergrote interesse voor de historie van de Indianen, en deze interesse leidt weer tot meer aandacht voor Hunt Jackson’s werk en het lot van de Indianen. Ook lijkt er op politiek gebied beweging te ontstaan. Zo wordt de Dawes Severalty bill, welke de president in staat stelt het land van de Indianen te verdelen en toe te kennen aan individuele Indianen, aangenomen door het congres (The sun, October 16, 1904). Zoals eerder gezegd zijn lang niet alle

berichten positief, maar in ieder geval is er een vergrote aandacht voor de Indianenkwestie. Zeer interessant is ook de opkomst van het blad The Indian advocate. Het blad werd

opgericht in 1888, maar verschijnt pas in de krantendata van dit onderzoek rond 1904. Het blad, zoals de titel suggereert, komt op voor de rechten van de Indianen en houdt zich bezig met de voortgang van de overgebleven Indianenstammen. In de prospectus (aankondiging) van het blad stond het volgende over de aard van de inhoud: The object of this quarterly

review is the progress of civilization in the Indian Territory, by promoting the spiritual as well as the temporal welfare of the Indian race (..) to plead the cause of the last remnants of the Indian tribes, and of the Benedictine Missionaries, who have consecrated their life to the evangelization of these Children of the Wilderness (Website Library of Congress). Het blad

komt dus wel van de hand van geestelijken die proberen de Indianen te evangeliseren. Desalniettemin komen zij op voor de rechten van de Indianen en is er ruimte voor een vrij debat in hun blad. Dit is een van de weinige bladen waarin er zonder voorbehoud wordt opgekomen voor Indianenrechten en men niet bang lijkt te zijn om af te wijken van de publieke opinie:

What did we fight him for? Was he the aggressor? Did he give the provocation? Did he throw down the challenging gauntlet of war? No, it was the insatiate greed of the white man, the lust of land and gold, that made us hound the poor Red Man like the hyena or rattlesnake,

26 nor relax our warfare until we had driven the remnant not exterminated to the parched and uninhabitable wastes of the Indian reservations. (The Indian advocate, February 01, 1904, p.

42).

Deze Indian advocate werd in het begin één keer per kwartaal uitgegeven, met 20 pagina’s en 2 kollommen per pagina. Het blad had gewoonlijk vier hoofdonderwerpen:

kerk-gerelateerde onderwerpen, Indianenzaken, educatie en historie (Website Library of Congress). Tegen 1901 werd het blad maandelijks uitgegeven, met 36 pagina’s en 1 kolom per pagina. Er lijkt nauwelijks weerklank te komen vanuit de rest van de pers. Dit kan

misschien verklaard worden door de vermoedelijke kleine oplage van de Indian advocate. Er is geen informatie beschikbaar over de exacte oplage, maar waarschijnlijk heeft dit blad nooit het grotere publiek bereikt.

Een paar andere voorbeelden zijn te noemen van hoe de geschreven pers het opneemt voor de Indianen. Toch lijken zij nog steeds in de minderheid te zijn. In ieder geval is er, zoals eerder gezegd, een vergrote aandacht voor de Indianenkwestie. Ook neemt de populariteit van Hunt Jackson toe met de toneelstukken en verfilming die verschijnen van haar werk. Met de opkomst van de term a century of dishonor zou je kunnen stellen dat er ten opzichte van de vorige periode één positie in het debat is bijkomen, namelijk de acceptatie van de slechte behandeling van de Indianen. Dit besef lijkt toch wel door te dringen in het nationale geweten, ook al is lang niet iedereen het er mee eens. Bovendien heeft de al overleden Hunt Jackson het voordeel van een nieuw verschenen massamedium, namelijk de film, waarmee haar werk opnieuw onder de aandacht komt van de massa.

27

Periode 1915-1918

Diagram 3: Op welke pagina verschenen de geanalyseerde artikelen?

Diagram 3.1: Is het geografisch gebied van de geanalyseerde kranten stedelijk of lokaal (platteland)? 12% 3% 0% 6% 20% 9% 0% 17% 6%

Op welke pagina verschenen de

artikelen?

Geografisch gebied

28

Ten eerste valt er uit grafiek 1 af te leiden dat er in deze periode meer dan ooit te voren werd geschreven over Helen Hunt Jackson en Ramona. De reden hiervoor is, zoals uit de inhoudsanalyse blijkt, dat er in 1916 een immens populaire verfilming van Ramona verschijnt, geregisseerd door Donald Crisp. Deze verfilming lijkt vele malen populairder te zijn dan de eerdere verfilming uit 1910. Er wordt ontzettend veel over geschreven en bijna alle artikelen en recensies zijn lovend. De belangrijkste vraag blijft natuurlijk of er met deze toegenomen populariteit van Hunt Jackson’s werk, er ook een groter debat ontstaat omtrent de Indianenkwestie. Er wordt in ieder geval over de verfilming van Ramona gezegd dat deze haar kwaliteit ontleent aan de puurheid en de historische realiteit die de basis vormen van het verhaal (The Tulsa star, September 23, 1916). Er is dus geen sprake van onecht

sentiment volgens de meeste artikelen.

Daarnaast lijkt er vaak erkend te worden dat de Indianen slecht behandeld zijn. Zo wordt er in recensies vaak geschreven over de gruwelijkheden die de ‘vroegere’ witte man de

Indianen had aangedaan. Het taboe dat omrent dit onderwerp eerder naar voren kwam, lijkt omstreeks deze periode (1915-1918) te zijn verdwenen. Er wordt openlijk gesproken over de onjuistheden van de Amerikanen: Never before has a stage been set so elaborately as that

which unfolded the story of mission life in sunny California and of the mission Indians who suffered cruelties from the early land grabbers (The Bismarck tribune, May 02, 1917). Toch

wordt er vaak gesproken over ‘zij’, de pioniers en de cowboys die in de vroegere dagen de inheemse bevolking zo slecht behandelden. De schuld van het gedane onrecht lijkt dus te worden afgeschoven op vorige generaties, terwijl de Indianen nog steeds vechten voor de teruggave van hun oorspronkelijke land. De Amerikaanse overheid heeft dus nog steeds te kampen met problemen omtrent de Indianenbevolking. Er is geen sprake van een

heropleving van de discussie over de behandeling van de Indianen, in ieder geval niet in verband met de verfilming van Ramona. Toch blijkt er uit het taalgebruik een erkenning van begane fouten.

Met deze tweede verfilming van Ramona bereikt Hunt Jackson een grotere populariteit dan ooit tevoren. Ze wordt vrijwel overal geprezen en ze wordt nergens meer beschuldigd van het onterecht ophemelen van de Indianen. De film heeft als massamedium dus een enorm bereik, veel groter dan dat van de roman. In deze periode verschijnen er ook berichten dat

29

het boek Ramona door meer dan 20.000.000 mensen is gelezen (The Coconino sun, March 09, 1917). Dat lijkt onwaarschijnlijk, maar het is mogelijk een indicatie van de gepercipieerde populariteit die de verfilming van Ramona heeft gebracht. Het zou kunnen dat de opkomst van de film Ramona hand in hand gaat met de heropleving van de populariteit van het boek

Ramona. Uiteindelijk krijgt Hunt Jackson dus wel, zij het misschien niet op de manier waarop

ze wilde, de aandacht voor haar werk die ze verlangde. Uit de artikelen blijkt ook dat de film als spectaculair gezien wordt. In onze tijd is de film vrij gewoon, maar in die tijd was het een belevenis. Zo werd er voor de film Ramona muziek gecomponeerd die tijdens de film, door professionele muzikanten, gespeeld werd. Ook was Ramona in die tijd een van de langste films die ooit vertoond was, en was de film volgens vele kranten ongeëvenaard (Willmar tribune, October 11, 1916).

Ook lijkt er een iets genuanceerder beeld te ontstaan over de Indianen en wordt er

toegegeven dat andere auteurs de Indianen onjuist hebben afgeschilderd: The spectator of

“Ramona”, as reproduced by Mr. Clune, will see remnants of a vanashing race as they actually are, and not the “wild west” Indian as depicted by the general run of writers or the more poetical creations of Fenimore Cooper (Ashland tidings, 03 Jan. 1918). Met het

ontstaan van dit genuanceerder beeld van de Indianen, lijkt er ook een eerlijker beeld te ontstaan over de gruwelijkheden die hen zijn aangedaan: Readers of the book will recall with

tingling nerves the tragic sacking of the Indian village Temecula; the panic and stampede of the Indians; their frenzy as they applied torches to the home from which they were being driven by the whites; the arrival of Alessandro in the heat of the conflict, the death of his father, the great Chief Pablo Assis; the brutal rounding up by the whites of the Indian men, women and children like cattle. All are portrayed in the screen spectacle with a realism that holds an audience spellbound (The Tulsa star, 23 Sept. 1916).

Ook andere kranten berichten over de historische waarde van het verhaal en de

echtgebeurde incidenten: The basis of the film is Helen Hunt Jackson’s widely read novel of

the same name, which not only tells a pathetic love story but also achieves rank as history in portraying mission work in early California and the terrible injustice inflicted on the Indians by white settlers (The Washington times, 20 Aug. 1916). De film is puur en eerlijk, volgens de

30

zijn aangedaan zonder voorbehoud verteld: “Ramona” wins its way on its mertis as a

romance, without the accomplishment of outside sensationalism. It has no suggestion of immorality, makes no appeal to political prejudice nor patriotism, and has no propaganda. It tells a wonderfully sweet story and tells it well (The Tacoma times, 28 Dec. 1916).

Wat tenslotte opvalt is dat de enige krant die de Indianen vertegenwoordigt in de dataset van deze periode, The Tomahawk, gematigd positief is over de behandeling van de Indianen. De krant schrijft: Not only have the hearts of the people in general been reached but likewise

the hearts of their representatives in Congress, who for several years past have been giving more than usual attention towards trying to correct the evils which exist in the Indian service

(The Tomahawk, April 12, 1917). Hier wordt precies datgene benoemd waar Hunt Jackson voor streed, namelijk dat de ogen van het Amerikaanse volk geopend zouden worden voor het onrecht dat de Indianen was aangedaan. Slechts één krantenartikel bewijst natuurlijk niet dat dit ook echt het geval is, maar in ieder geval is het gezegd. Er is in deze periode geen nieuwe positie bijgekomen, maar dat de Indianen slecht behandeld zijn wordt nu meer algemeen geaccepteerd.

De opkomst van Indianenkranten

Een bijzondere trend die opvalt is de opkomst van kranten die ontstaan op

Indianenterritorium. Deze kranten zijn bijzonder omdat ze een etnische minderheid

vertegenwoordigen en daarmee vaak een ander verhaal vertellen dan de rest van de kranten in Amerika. In de dataset van dit onderzoek komen vier van deze kranten voor en het is relevant om deze even uit te lichten en te kijken wanneer ze het meeste publiceerden. De vier Indianenkranten zijn: The Red Cloud chief, The Tomahawk, Indian chieftain, en The

31

Grafiek 3: aantal uitgegeven edities per jaar per Indianenkrant

Wat ten eerste opvalt is de totale tijdsspanne waarin deze kranten opkomen en eindigen. Deze loopt van 1873 tot 1922. Na 1922 verschijnen er geen edities meer van alle vier de kranten. De redenen voor het verdwijnen van deze kranten zijn onbekend. Natuurlijk zijn deze vier kranten niet de enige Indianenkranten die er rond die tijd in Amerika bestonden. De meeste van de kranten in grafiek 3 hebben een vrij constante oplage, behalve The

Tomahawk. Deze begint met publiceren in 1903, vervolgens wordt er vanaf 1905 niks meer

gepubliceerd en rond 1915 schiet het aantal oplages ineens weer omhoog. Dit zou misschien iets te maken kunnen hebben met de film Ramona die in 1916 uitkomt. Toch hoeft dit niet het geval te zijn en de andere drie kranten vertonen geen significante overeenkomsten met de voorheen onderzochte pieken uit grafiek 1.

De meeste van deze Indianenkranten worden hoogstens één keer per week uitgegeven, soms maar één keer per maand of per kwartaal. De meeste mainstream kranten worden minstens één keer per week uitgegeven, maar soms ook dagelijks. Het bereik van deze Indianenkranten is dus beperkt. Bovendien is de geografische spreiding van de kranten minimaal. De vier genoemde Indianenkranten worden allemaal uitgegeven in kleine

gemeenschappen op het platteland. De kans is daarom klein dat deze kranten enige invloed

0 20 40 60 80 100 120 140 18 73 18 75 18 77 18 79 18 81 18 83 18 85 18 87 18 89 18 91 18 93 18 95 18 97 18 99 19 01 19 03 19 05 19 07 19 09 19 11 19 13 19 15 19 17 19 19 19 21

Aantal uitgegeven edities per jaar per krant

32

hebben gehad op de publieke opinie. Toch is het een geluid dat niet genegeerd mag worden en is het belangrijk dat de Indianen worden vertegenwoordigd in de pers.

Conclusies

Hier zal er op de basis van de voorgaande analyses een conclusie worden geformuleerd en zal de volgende hoofdvraag beantwoord worden: Wat was de invloed van Helen Hunt

Jacksons’ twee belangrijkste boeken ‘A Century of Dishonor’ en ‘Ramona’ op de publieke opinie in Amerika met betrekking tot de behandeling van de Indianen? Ten eerste is het

belangrijk om hier op te merken dat de periode die is onderzocht maar tot 1922 loopt en daarom in die zin beperkt is. In hoeverre de publieke opinie in de periode na 1922 is

beïnvloed, bijvoorbeeld door de heropleving van de belangstelling na 1962, blijft een vraag. Dit is misschien een suggestie voor vervolgonderzoek. Toch is er in dit beperkte onderzoek sprake van een tijdspanne van 47 jaar, hetgeen een goede basis vormt om iets te weten te komen over de ontwikkelingen van de publieke opinie.

Tussen 1885 en 1888 werd er veel over Hunt Jackson geschreven, maar nauwelijks in verband met haar boeken. Vooral haar dood was groot nieuws en velen schreven over het enorme verlies voor de literaire wereld. Er werd helemaal niet veel over Ramona geschreven en de berichten waren opvallend neutraal, of zelf negatief zodra het over de

Indianenkwestie ging. Dit is natuurlijk niet zo gek, aangezien Amerika rond deze tijd nog echt het land van de pioniers en van de trek naar het Westen was. Ook valt het op dat er sprake is van bijgeloof, zo zou Hunt Jackson bezeten zijn geweest door een spirituele kracht van de Indianen. Over het algemeen wordt er afkeurend gesproken over haar humanitair activisme. Op politiek gebied lijkt er wel beweging te ontstaan met betrekking tot de Indianenkwestie, maar de publieke opinie is vooralsnog zeer terughoudend.

De tweede periode waarin er veel over Hunt Jackson geschreven werd, van 1904 tot 1910, laat een ander beeld zien. Nu wordt er wél veel over Hunt Jackson’s Ramona geschreven. Dit kan verklaard worden door de verfilming van Ramona en door de opvoering van een

33

zijn over het toneelstuk of de film, maar dat zodra het ‘Indianenprobleem’ aan bod komt, de recensenten zich inhouden of zelfs vijandig zijn jegens Hunt Jackson en haar boeken. Dan is het werk van Hunt Jackson ‘niet op de waarheid gebaseerd’ en doet ze aan het ‘ophemelen van de Indianen’. Toch is er wel iets veranderd ten opzichte van de eerdere periode, want a

century of dishonor is een geaccepteerde uitdrukking geworden. De term heeft een lading

van schaamte over de fouten die door de Amerikanen zijn gemaakt en over het onrecht dat de Indianen is aangedaan. Tenslotte ontstaat er ook een grotere interesse in de geschiedenis van de Indianen, die lijkt te zijn aangewakkerd door het toneelstuk en de film, waardoor er weer meer interesse ontstaat in het werk van Hunt Jackson.

Tot nu toe zijn er vier posities in het debat te onderscheiden: 1. Positief over Hunt Jackson en negatief over de Indianenkwestie 2. Positief over Hunt Jackson en positief over de Indianenkwestie 3. Negatief over Hunt Jackson en negatief over de Indianenkwestie 4. De acceptatie van de slechte behandeling van de Indianen

De derde periode, van 1915 tot 1918, wordt gekenmerkt door de immense populariteit van de tweede verfilming van Ramona. Het grootste gedeelte van de krantenartikelen heeft betrekking op deze verfilming. De film als massamedium is rond die tijd enorm en de film wekt dus ook de aandacht van de kranten. Daarmee is de piek in deze periode ook het makkelijkst te verklaren. Het debat wordt niet echt omvangrijker of heftiger, maar het valt wel op dat de slechte behandeling van de Indianen door de Amerikanen wordt erkend. Er lijkt niet langer een taboe te bestaan omtrent het onderwerp. De pioniers en cowboys die de Indianen zo slecht behandeld hebben waren van een vorige generatie. Hiermee is dus toch de publieke opinie in zekere zin beïnvloed en heeft Hunt Jackson na haar dood misschien toch (gedeeltelijk) bereikt wat ze wilde bereiken. Bovendien is haar status enorm gegroeid door deze drie periodes heen en heeft ze met behulp van het massamedium film een groot publiek bereikt. De meeste artikelen waren in deze periode zeer lovend over Hunt Jackson. Wat was dan tenslotte de invloed van Helen Hunt Jacksons’ twee belangrijkste boeken A

34

behandeling van de Indianen? Allebei de boeken van Hunt Jackson hebben invloed gehad op de publieke opinie in Amerika. A Century of Dishonor kreeg zeer weinig aandacht en leek niet het doel te bereiken wat Hunt Jackson voor ogen had. Maar, zoals blijkt uit de analyse van de tweede periode, komt rond die tijd de titel van haar boek terug als algemeen begrip

waarmee de onrechtvaardigheden die de Indianen zijn aangedaan worden aangeduid. Dit is niet alleen een taalkundige verandering, maar ook een maatschappelijke, omdat hiermee Amerika als het ware zegt ‘we zijn schuldig en daar zijn we ons van bewust’. Wat exact de invloed is geweest van deze term is niet duidelijk, maar in ieder geval luidt het een nieuwe periode in in het discours dat wordt gebruikt met betrekking tot de Indianenkwestie. Ook lijkt hiermee korte metten te worden gemaakt met het taboe dat bestaan omtrent dit onderwerp.

Is deze verandering aan Hunt Jackson te danken? Dat blijft natuurlijk een vraag die misschien wel nooit beantwoord zal worden. Ramona heeft de publieke opinie beïnvloed, maar op een manier die moeilijker vast te stellen is. Het cirkelvormige effect dat in stap 4 van het public

opinion process wordt beschreven lijkt te zijn bewerkstelligd. Vooral in de laatste periode,

waarin de film Ramona de interesse in de Indianen en Hunt Jackson’s werk versterkte en deze interesse het enthousiasme voor de film weer versterkte. Hierdoor ontstond een soort sneeuwbaleffect waardoor de film Ramona een immens succes werd. In hoeverre daarmee de publieke opinie is beïnvloed blijft een vraag. In ieder geval ontstond er meer aandacht voor haar werk en dit heeft mogelijk bijgedragen aan de algemene acceptatie van het onrecht dat de Indianen door de Europese Amerikanen is aangedaan.

Volgens de theorie van het public opinion process is er sprake van een verandering (ook wel beïnvloeding) van de publieke opinie als het grootste gedeelte van de mensen het nieuwe idee accepteert. Dit lijkt zeker te zijn gebeurd in de laatste periode, waarin de slechte behandeling van de Indianen openlijk wordt besproken. In hoeverre het onderwerp werd opgepikt en herformuleerd door belangrijke personen is niet helemaal duidelijk. Het ging vaak om nieuwsberichten waarbij het niet helemaal duidelijk was wie er precies aan het woord was. Een mooi vervolgonderzoek zou een vergelijking kunnen zijn tussen Ramona en Harriet Beecher Stowe’s vergelijkbare roman Uncle Tom’s Cabin die al een aantal keer terugkomt in dit onderzoek.

35

Literatuurlijst

• Briscoe, M 2004, ‘Helen Hunt Jackson’, The Literary Encyclopedia.

• Byers, J R 1975-1976, ‘The Indian Matter of Helen Hunt Jackson's "Ramona": From Fact to Fiction’, American Indian Quarterly, Vol. 2, No. 4, pp. 331-346.

• Davison, WP 1958, ‘The Public Opinion Process’, The Public Opinion Quarterly, Vol. 22, No. 2, pp. 91-106.

• Dahl, RA 2005, who Governs? Yale University Press, New Haven and London. • van der Eijk, C 2001, De kern van de politiek, Het Spinhuis, Amsterdam. • Fennema, M 2012, Van Thomas Jefferson tot Pim Fortuyn, Spinhuis Uitgevers,

Apeldoorn.

• Jackson, HH 1881, A Century of Dishonor: A Sketch of the United States Government's

Dealings with Some of the Indian Tribes, Harper & Brothers.

• Jackson, HH & Sherer Mathes, V 1981, ‘Helen Hunt Jackson: Official Agent to the California Mission Indians’, Southern California Quarterly, Vol. 63, No. 1, pp. 63-82. • Jackson, HH 1884, Ramona: A Story, Roberts Brothers

• Katz, E 1957, ‘The Two-Step Flow of Communication: An Up-To-Date Report on an Hypothesis’, The Public Opinion Quarterly, Vol. 21, No. 1, pp. 61-78.

• Lightfoot, K 2006, Missionaries, and Merchants, University of California Press. • Mackinnon, WA 1971, On the rise, progress, and present state of public opinion in

Great Britain, and other parts of the world, Irish University Press.

• McDonnell, JA 1991, The Dispossession of the American Indian, 1887-1934, Indiana University Press, Bloomington.

• Phillips, K 2003, Helen Hunt Jackson: A Literary Life, University of California Press, Berkeley and Los Angeles.

• Shapiro, RY 2011, ‘public opinion and american democracy’, Public Opinion Quarterly, Vol. 75, No. 5, pp. 982–1017.

• Sherer Mathes, V 1998, The Indian Reform Letters of Helen Hunt Jackson, University of Oklahoma Press, Norman.

• Smith-Baranzini, M 1998, ‘Helen Maria (Née Fiske) Hunt Jackson: An Introduction to "Ramona" and Its Author’, California History, Vol. 77, No. 3, pp. 156-157.

36

Geraadpleegde online databases en websites:

• Library of Congress (weblink: http://chroniclingamerica.loc.gov/) • Website Rijksuniversiteit Groningen: American History (weblink:

http://www.let.rug.nl/usa/)

Kranten waaruit geciteerd is (beschikbaar op website Library of Congress): • 1885, ‘Helen Hunt Jackson.’, St. Paul daily globe 18 Aug, p. 4.

• 1885, ‘Remarkable Mediumship. A Novel Written Under Spiritualistic Dictation.’, St.

Paul daily globe 28 September, p. 1.

• 1885, ‘A Noble Woman. Helen Hunt Jackson’s Death Bed Letter to the President.’,

Fort Worth daily gazette 29 September, p. 5.

• 1885, ‘Secretary Lamar’s Report. The Work of the Interior Department- The Indian Question.’, Burlington weekly free press 11 December, p. 8.

• 1886, ‘The Indian Question. Poor Lo’s Condition Taken Up by the Conference Mission.’, Salt Lake evening Democrat 16 Oktober, p. 1.

• 1888, ‘”The Mermon Monster”’, Los Angeles daily herald 22 April, p. 6. • 1888, Lancaster daily intelligencer 14 Juli, p. 2.

• 1888, Arizona silver belt 11 Augustus, p. 4.

• 1904, ‘The Poor Indian’, The Indian advocate 1 Februari, p. 42.

• 1904, ‘Thomas H. Tibbles A Man Of Many Adventures’, The sun 16 Oktober, p. 8. • 1905, ‘Miss Calhoun’s Ramona Is Very Highly Praised’, The San Francisco call 21 April,

p. 9.

• 1910, ‘California is Discovered by Ernest Peixotto’, The San Francisco call 20 November, p. 11.

• 1916, ‘Attractions Coming To Washington’, The Washington times 20 Augustus, p. 11. • 1916, ‘”Ramona” Thrills Not Inventions.’, The Tulsa star 23 September, p. 5.

• 1916, Willmar tribune 11 Oktober, p. 6.

• 1916, ‘”Ramona” Will Take Day Off’, The Tacoma times 28 December, p. 6. • 1917, ‘Ramona Tonight At Orpheum’, The Coconino sun 9 Maart, p. 5. • 1917, ‘Indian Service Needs Reforms.’, The Tomahawk 12 April, p. 1.

• 1917, ‘”Ramona” Big Hit In Capital City “Movies”’, The Bismarck tribune 2 Mei, p. 5. • 1918, ‘Mission Romance At Vining Friday’, Ashland tidings 3 Januari, p. 4.