Roman van Perchevael

(1)

editie N. de Pauw

bron

Roman van Perchevael. In: Instituut voor Nederlandse Lexicologie (samenstelling en redactie), Cd-rom Middelnederlands. Sdu Uitgevers/Standaard Uitgeverij, Den Haag/Antwerpen 1998.

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/_per001npau01_01/colofon.php

© 2012 dbnl

i.s.m.

(2)

Roman van Perchevael

(3)

ra

Die coninc doe sijn hoeft opstac, Ende sac up Keien, ende sprac:

"Here drossate, here drossate,

"Ure felre tongen grote ommate 5 "Hevet ons den Walois verdreven,

"Die mach licht hier ware bleven

"Tes hi wiste van den wapenen bet."

Doe sprac die hovesche Jonet:

"Here coninc, bi mire trouwen,

10 "Dieselve man ombiet der joncfrouwen,

"Dien hi heren Keien slaen sach,

"Dat hi noch der joncvrouwen slach

"Up haren Keien wreken sal

"Of aventuren sijn geval."

15 Alse dit die sot sie began horen, Die int fier was geworpen te voren, Liep hi vore den coninc staen Ende sprac: "Ic segt u, sonder waen,

"Here coninc, u naken aventuren 20 "Van herde fellen ende van suren.

"Nu laet den Walois nu henen riden;

"Ghi selt eer iet lanc gebiden,

"Dat hi die joncfrou so sal wreken

"Dat hi Keien sal doen breken 25 "Ontwee sinen rechten arm,

"Sodat hine sal, dats luttel harm,

"Een half jaer dragen sal an sinen hals.

"Des torens ende des ongevals

"Es Keie seker alse die doet, 30 "Al ware sijn spot noch alsoe groet".

Dit horde Keie ende balch hem sere;

Hadde hi gedorren van sinen here, [T]erde hi hadde den sot verslegen;

[Mae]r het moeste sijn verdregen 35 [Omm]edat hi den coninc ansach.

[D]ie coninc clagede al dien dach [E]nde sprac wel verbolgelike:

"Here Keie, sidi nu wel rike?

"Nu hebdi den knape verdreven;

40 "Moeste hi sijn te hove bleven,

(4)

"Dies hi van wapenen hadde geconnen,

"Hen es ridder onder der sonnen,

"Hi ne ware wel worden sijn genoet.

"Nu es hi als .i. quekenhoet 45 "Ongeleert ende omberaden;

"Comt iemen diene wille scade

"Anegeven woude in sijn gemoet,

"Die knape sal hebben groten spoet

"Te verliesene wapene ende paert;

50 "Hi ne can noch niet trecken sijn suaert,

"Noch hi ne can hem doen ter were

"No met scilde no met spere;

"Daeromme sal hijs cume ontgaen,

"Hi ne sal sciere hebben voldaen 55 "Te verlornen spele sine gebode;

"Dat es mi herde leet, bi Gode!"

Dus liet die coninc sine clage;

Al hadde hi geclaget .vij. dage, Hen hadde hem gevromet niet.

60 Die knape, diene clagen liet Alsevele alse hem dochte goet, Hadde te ridene goeden spoet D[or]e dat [w]ilde foreest allene;

S[in]e sorge was herde clene, 65 H[...] hi quame uten woude

H[...] alset wesen soude G[ecom]en ane .i. slecht lant, D[aer] hi ene riviere vant, Die hem dochte suert ende diep 70 D[ie rivie]re so herde liep

Dat [cume (?)] .i. vogel vloech [...]roke steel ende hoech S[...] ane die ander side

D[...] over upgaen sach te stride 75 [...] hebben casteele

[...] ende die sartele [...]de te lange driven [...] den casteele bescriven [...la]nge samitte (?) tale 80 [...]

(5)

va

Ende was rikelijc ende diere.

Die knape reet neven die riviere Alsoverre, dat hi vernam Dat hi tenen ombekere quam;

85 Daer drayde hi upter luchter h[ant], Ende quam daer hi ene brugge v[an]t, Die over die riviere vulginc,

Aldaer een tor over ginc, Scone ende te maten ho.

90 Onder den tor was gemaket [so]

Die steen, die slecht was als [g]la[s], Dat hi bi meesterien wel w[as]

Bi nachte .i. porte, bi daghe .i. [vlon]der, Ende die riviere vloet daer[onder].

95 Dus keert die knape met snelre vaert Te gerre scoender bruggen waert, Ende sach daerover comen geg[aen]

Enen man dorewel gedaen, Rikelijc gecleet van ermerie;

100 Hij droech in die hant, sonder [sie].

Van lauerbome enen stoc;

Twee knapen, bloet in haren [roc], Volgeden den here aldaer hi [ginc].

Die here versach den jongeli[nc]

105 Comen te heme waert ge[reden]

Met wel groeter haestechede, Maer hi ne wiste wat hi [wilde].

Die here was hovesch ende [milde];

Ende ginc tote an der brug[ge]

110 Jegen den knape in[...]

Ende, alse die knape s[...]

Groete hi den goeden m[an]

Ende sprac: "Dus leerde [mi moeder]".

Die goede man, diene g[roete broeder], 115 Te voren hilt [hine vor sot]

Antworde hem [sonder spot]

Met soeten worden [...]

Ende seide: "[Vrient, van waer comstu]?"

[Hi antwoordde: "...]

120 "Here, ic come van hierbi

(6)

"Van den goeden coninc Arture,

"Dien God geve goede aventure,

"Want hi mi heden ridder dede."

"Hevet hi dan selke ledechede, 125 "Dat hi maect riddren te desen tiden?

"Die viande, die hem sijn lant afriden,

"Mochten hem wel doen vergeten!

"Ay, goede vrient, nu laet mi weten

"Waer gi dese wapine namet?

130 "Goet man, den coninc diet wel betamet,

"Hi gaf se mi." "Ende in welker wijs?

"Dat u God geve ere ende prijs!

"Hoe hi se u gaf, dat segget mi?"

"Bi mire trouwen, goet man, dat si!"

135 Doe sloech die knape ane, ende seide No min no meer die waerheide, Hoe hi den ridder hadde verslegen, Die hadde gevoert sire wegen Met gewelt sconinx gautscale;

140 Dus vertelledi altemale Hoe hi die wapene gewan.

Doe sprac die overgoede man, Dien die knape dochte wel sot:

"Nu segt mi, vrient, al sonder spot 145 "Waeraf dient u dit ors?"

"Ic segt u, heere, en loept niet wors;

Dan dede mijn jagepaert.

Hets [...], brenct ic an dese v[aert]".

Echter sprac die goede man:

150 "Lieve knape, nu segt mi dan

"Up rechte trouwe, of gi wilt,

"Waeraf dient u die roede scilt?

"Entie halsberch, waertoe es hi g[oet]?

"Goet man, wildi, ic maecs u vro[et]", 155 Sprac die jonge, domme man,

Ja, en doe ic se ute ende an, Ende si sijn scone ende claer Ende en verwegen mi niet .i. haer