De gemeente leeft in de waan van de
dag
Door bezuinigingen moeten gemeenten
stap terug doen De gemeente
neemt te weinig initiatief naar inwoners toe De gemeente
luistert niet goed naar inwoners
Gemeente vraagt veel van inwoners
en verenigingen
Uitvoering en handhaving van
wet en
regelgeving door gemeente belemmert initiatieven
De gemeente is onvoldoende
doortastend
De gemeente laat veel bij het oude
De gemeente ondersteunt
financieel verenigingen en
initiatieven te weinig
Afstand tot inwoners neemt
toe door schaalvergroting
Mensen voelen zich niet gehoord
De gemeente informeert inwoners niet goed genoeg
Inwoners informeren zich snel door social
media
Je kunt het als gemeente niet snel goed doen
De lokale overheid heeft een verjongingsslag nodig. Je kunt je afvragen hoe flexibel iemand is die al 25 jaar op dezelfde stoel zit. Bovendien moet je veel dienstjaren hebben om mee te tellen. Het omvormen van de ambtelijke organisatie en de lokale overheid, van hoog tot laag, naar de nieuwe
maatschappij is belangrijk. Verandering van denken en doen is moeilijk als er geen flexibiliteit en verjonging is.
Mensen willen al snel iets laten bij hoe het is. Er wordt te weinig echt anders gedaan. Te weinig andere aanpak.
En ik denk dat er toch wel heel veel oude patronen zijn. Hoe mensen handelen en de beeldvorming die er is. En ik ben natuurlijk ook maar een blond jong ding dat hier rond hobbelt. Tja, het gaat nu goed, maar dat heeft wel even geduurd. Alles wat ik bedacht had, was natuurlijk niet ok. Juf die verandert alles. Ja, dat klopt. Gaan we gewoon doen. Dat vinden mensen ingewikkeld.
Veranderingen zijn ze niet zo gewend.
Een gemeente moet volgend worden. Als een straat of buurt iets wil, moet de gemeente daar wat mee. Mijn zorg is wel dat gemeenten willen dat allerlei dingen gaan ontstaan, maar vervolgens zitten zij er op de ouderwetse manier nog bovenop. Net als ouders moet je je kinderen loslaten en dan gaat er van alles mis, maar toch moet je het vertrouwen hebben. Dat geldt ook voor de gemeente.
We zijn toch partners. Ik heb wel eens een vrouw als partner proberen krijgen.
Dan ga je niet zeggen, dat moet. Dan ga je kennis maken, verleiden, samen verder. Dat zoeken merk ik weinig bij overheden. Dat partnerschap is nieuw, daar moet je als ambtenaar ook heel erg aan wennen. Tientallen jaren zit je comfortabel op je plek. Je hebt ook vaak een wetgevende handhavende taak, dat geeft je een zekere positie. Partnerschap is heel vervelend vaak. Kan zijn dat het vanaf het begin een heel andere kant op gaan dan jij dacht. Daar moet je soepel mee omgaan.
De maatschappij is veranderd, de brandweer echter niet. Wij zijn blijven hangen. Dezelfde protocollen gelden nog. We zijn niet flexibel in de uitvoering van ons werk en de organisatie. De wetgeving is niet veranderd, de
technologie is wel anders. Er zou kritisch naar het uitrukken gekeken kunnen worden. De wet is strikt en maakt dat anders (misschien sneller of met minder mensen) handelen nog niet kan. De wet is vrij star.
Kijk maar naar de wetgeving. Wetgeving is altijd achterlopend bij hoe ontwikkelingen gaan en dat geldt ook voor de gemeenten.
Bezuinigingen zijn de oorzaak. De gemeente moet een stap terug doen en heeft minder geld. Maar als je het anders zou aanpakken en organiseren houd je geld over. Bijvoorbeeld het afval. Elke gemeente organiseert dat weer op haar eigen manier met eigen partners, bakken logo’s etc. Als je dat landelijk aanpakt of regionaal kun je veel kosten besparen. De decentralisatie is doorgeslagen. Iedere gemeente moet dat zelf uitvinden en vormgeven maar is een dakkapel in
Amsterdam dan zo anders als hier? Dat soort regelgeving en leges zouden in heel Nederland hetzelfde moeten zijn.
Wrijving tussen wat je zou willen en zou kunnen bijdragen en de mogelijkheden die je hebt om dit te doen. Onze vereniging huurt het zwembad maar heeft bijvoorbeeld geen eigen kantine of andere ruimtes. Daar is wel behoefte aan en we zijn lang met de gemeente in gesprek geweest om dit te realiseren. Wij zouden graag willen integreren met bijvoorbeeld, massages, fysio, buitenschoolse opvang of koffie willen schenken aan de ouders die komen kijken bij de zwemles van hun kinderen. De gemeente wil niet meewerken en zeggen dat zij tot 2020 niet meer investeren in de accommodatie het zwembad. Heb het gevoel dat sport een lastig onderwerp is. Tot een jaar geleden was er geen aandacht voor sport en nu moeten we in ene van alles.
Er is een visie nodig op de nieuwe rol en taken van de lokale overheid. Als de kloof te groot is komt de overheid op een eiland te zitten. Dan haakt de burger af. Dan wordt de opkomst bij
verkiezingen laag. En dan krijg je minder deelname van die burger aan het maatschappelijke veld. Deelname van die burger is nodig voor de leefbaarheid van de samenleving. We vragen steeds meer van de burger. Soms denk ik wel eens dat we de burger wegjagen.
Dat hoeft niet. Je hoeft niet altijd gelijk te krijgen om je doelen te bereiken.
Er zijn geen centen meer, de gemeente moet zich terugtrekken, dus stimuleert men burgerinitiatief. Men gaat een beetje achterover zitten, weet je, we wachten nog even tot er wat burgerinitiatieven komen, dan zeggen we daarna wel hoe het moet. Ik denk niet dat dat de goede weg is. Dit leidt tot stilstand, er komt niks van de grond. Je bent afhankelijk van een paar mensen die de kar willen trekken. Elke vereniging, dat zijn een paar mensen die dat willen doen. Vaak zijn het ook nog dezelfde mensen die het doen. Heel vaak hebben zij niet de behoefte om ook nog een andere kar te gaan trekken.
Dat er meer initiatieven vanuit de burgers komen. Vooral vanuit verenigingen, met name sportverenigingen. Dat er daar initiatieven vandaan komen die er nu misschien niet zijn. Initiatieven op het gebied van samenwerking en verbindingen leggen. Ik denk dat dat wel belangrijke ontwikkelingen zijn.
Deelschema | Inwoners(initiatieven) zoeken steun van de gemeente
De belangenverenigingen, een aantal heeft dorpscontactpersonen in dienst maar door die regeling zijn ze werkgever geworden. En als jij een begroting hebt van 2.000/3.000 euro en je hebt iemand in dienst die kost 10.000 euro met daarbij ook nog de bijbehorende risico’s, krijg je een hele andere situatie. Ja, en dat zijn we nu echt aan het kijken hoe kunnen wij hun ontlasten, zodat ze die risico’s niet hoeven te dragen. En daar komen we nog niet echt uit. En dit komt door de wet- en regelgeving die wij hebben in Nederland en in dit geval de dorpscontactpersonen en de belastingdienst. En dan wel onze organisatie die denkt dat wij voor een dubbeltje op de eerste rang kunnen zitten en dat dat in de praktijk dus niet kan.
En sowieso denk ik dat heel veel winst nog te behalen is tussen de verschillende domeinen. Als er een aanvraag binnenkomt bij fysiek met betrekking tot zorg en welzijn zijn wij als sociaal domein daar niet altijd bij betrokken. En daarnaast zijn er ook heel wat vraagstukken die bij sociaal binnen komen waar je ook het fysieke domein bij nodig hebt.
Natuurlijk weten mensen elkaar wel te vinden. Maar integraal is bij mij ook open communiceren, helderheid brengen en daar mag men van de schoonmaaksters tot aan het management mag weten wat er speelt.
We, de gemeente zouden een grotere efficiency moeten willen bereiken.
We hebben wel eens de indruk dat er weinig efficiënt wordt
omgesprongen met de middelen die ons ten dienste staan. Dat kan beter. Het is onomkeerbaar, we kunnen dit niet tegenhouden, we zouden dit wel graag wel willen tegenhouden. We zouden alles graag
kleinschalig, lekker gezellig kunnen houden, maar dat gaat natuurlijk niet werken. De problemen die op ons afkomen, worden ook steeds groter.
Je wordt gedwongen om groter te denken. Dat heeft dus als probleem dat de afstand veel groter wordt en de verpersoonlijking van
problematiek op de achtergrond komt te staan.
Je kunt het geld maar één keer uitgeven. Dat geld is van de burgers. Je hebt de verantwoording om de goede keuzes te maken. Niet alle ambtenaren zijn adaptief en integraal. Het is niet direct aanwijsbaar wat de oorzaken zijn. Personeel dat er al lang zit, schakelt niet snel.
Het is dat ik de gemeente nodig heb voor mijn paspoort en mijn rijbewijs maar ik doe vrijwel nooit een beroep op de gemeente. Als ik een beroep doe op de gemeente duurt het altijd enorm lang.
Ik heb er niet zo’n hele hoge pet van op. Ik vind dat ambtenaren niet hard werken. Hier bij de gemeente in ieder geval niet. Een aantal niet maar een aantal wel.
De problemen worden niet aangepakt. Ik zie de gemeente niet. Ik heb veel gesprekken met de gemeente gevoerd over het onderhoud van het plein. In principe hadden we een overeenkomst, maar ik vond dat ze daar zich niet aan hadden gehouden. Want daar krijg je als school bijna geen geld voor. Een deel van het schoolplein is een stuk van de gemeente. Dat is het voetbalveld. Dat is een slecht
voetbalveld, want de afwatering is niet goed. Het wordt een enorme blubberboel als het heeft geregend. Ik heb maar twee uur per dag een schoonmaker, die krijgt echt niet de hele school schoon. Er waren wat mensen die vonden dat de gemeente er wat aan moest doen. Ik wilde dit niet alleen vanuit de Wiekslag initiëren. Zij hebben toen een brief gestuurd. Ze wilde toen een Panna Veld. Ja, tuurlijk. Als hier wat kan komen voor jongeren, helemaal goed. Ik ga alleen niet alleen als school dit aanjagen. Er is toen een actiegroep gekomen, maar de gemeente wilde mij het veld schenken. Maar ik ga niet een veld overnemen waarvan de drainage niet goed van is. Dus het hele idee van een Panna Veld is al helemaal verdwenen.
We moeten bereiken dat dit soort initiatieven gewoon genomen kunnen worden. Als je iets wilt inzamelen of een doel wilt steunen dit gewoon moet kunnen. Er zitten erg veel regels aan verbonden, misschien kan daar eens goed naar worden gekeken. Het moet laagdrempeliger. We hebben een verzoek ingediend met de vraag of we de container toch niet mogen behouden. Hiervoor willen we ook
Humanitas/ Leger des Heils benaderen of er niet vanuit hen een samenwerking kan komen. We vinden het gewoon leuk om dit initiatief voort te zetten.
We hebben ervaring met mensen met een beperking. Nooit niets meer gehoord. Mensen van de Lathmer deden bij ons het groen en het schoonmaken. Dat is gestopt, omdat de busjes te duur zijn. Bovendien wilden wij ook een begeleider erbij. Niet alleen SV Twello maar ook Activia en andere sportclubs in de andere dorpen kunnen deze mensen gebruiken. Ze kunnen op de fiets erheen. De zwakken in de maatschappij een zetje geven, Ik ga er niet meer achteraan en niet aan een dood paard trekken.
En ik voel me helemaal niet gedragen door de gemeente Voorst, werkelijk nul.
Dat is geen verwijt maar er is gewoon nul belangstelling. Ja, wel applaus maar daar doe ik het niet voor. Getuigenissen van betrokkenheid is nul. Ze vinden het allemaal hartstikke leuk, hoor en de wethouder wil wel komen om een lintje door te knippen, maar bijvoorbeeld om geld te geven voor een project met het Orkest van het Oosten voor 450 schoolkinderen een verteltheater mee te maken in de kerk. Dan zeg je de gemeente dat zij met hun financiële bijdragen erkennen dat je cultuur belangrijk vindt. Nee, dat kan dan niet. Maar de wethouder wil wel komen als het project plaats vindt. Maar dan kopen wij voor 1500 euro dat in en dan laten we door de scholen een deel betalen. En voor een deel betalen wij dat omdat wij geloven in de kinderen en het cultureel erfgoed en kinderen in aanraking laten brengen met muziekinstrumenten of klassiek muziek. Maar de gemeente is er dan gewoon niet. De wethouder heeft aan het begin van zijn periode al gezegd dat er nul geld is en dat dat deze periode ook niet gaat komen. Er zijn andere
prioriteiten. Vanavond wordt in de raad de 1500 euro besproken, voor een nieuw gemeentehuis. Nou voor mij hoeft dat niet. Er zijn andere keuzes. Ik heb veel te lang in gemeente rondgelopen en colleges begeleid en
raadsleden en ambtelijke organisaties om te weten dat het allemaal keuzes zijn waar je je geld aan geeft. Het aanbod vinden ze heel leuk maar er komt nooit iemand. Ik denk dat wordt nooit wat met deze gemeente en daar moeten we het niet van hebben. Maar niet te lang in het negatieve blijven hangen maar hupsakee bouwen. Maar als je niet van die types als ik hebt die zeggen
‘bouwen’ dan komt het er niet. De gemeente denkt, dat gaat hartstikke goed daar, die hebben ons niet nodig, dat is de houding.
Kijk zij hebben ook een grotere aanwas, elk jongetje gaat even voetballen in het begin en niet tafeltennissen. We hebben het al moeilijk omdat wij weinig leden hebben en we worden daar ook weinig in geholpen. En als je dan aandacht vraagt, lig je ook onder aan de stapel. Hier zou wel naar gekeken mogen worden. Kijk tafeltennis is best een unieke sport en volgens mij is de gemeente best blij dat Trias er is. En we hebben ook regelmatig contact maar dat blijkt niet uit de ondersteuning die wij krijgen. Die match is er niet. Wij hebben nu een accommodatie op grond van de gemeente daar betalen wij erfpacht voor, dat is ongeveer een euro per jaar.
Dus dat is goed maar als wij willen verhuizen of een keer groot onderhoud van het dak dan zijn er weinig mogelijkheden om in een vorm van lening iets te krijgen. Dat ze ons helpen. Bij grote
verenigingen zie je vaak dat dat wel mogelijk is. Ook onder politieke druk natuurlijk. Als je al klein bent dan wordt je ook klein gehouden.
Mensen zoeken hier tijdelijk woonruimte die gescheiden zijn, verbouwing hebben, brand gehad hebben. Mensen die op korte termijn woonruimte nodig hebben als tussenstap. Er moet in Nederland toch ruimte zijn waar mensen in nood heen kunnen. Gemeente Voorst zegt dat het niet meer mag. Dat is ontoelaatbaar. Meneer die hier zit na een brand, dat wordt geen permanente bewoning, die zit echt voor nood. Moeten we inwoners nou helpen of laten barsten? Gemeente geeft geen oplossing aan en geen definitie van
permanente bewoning. Nou ik denk de mensen zullen toch geholpen moeten worden. Gasten die hier wonen, dat weet je een jaar van tevoren.
Maar de gemeente Voorst werpt zo veel problemen op. De wethouder komt natuurlijk wel langs want het is wel bijzonder dat zo’n vent dit aanbiedt en dan stopt het en dat betreur ik. Het loopt dan vast op vergunningen en wat dan ook, toestanden.
Waarom moet iedereen uit de dorpen voor faciliteiten naar Twello rijden dat kan toch ook andersom. In Terwolde hebben wij een extra kleedkamer gerealiseerd door middel van acties en eigen geld. Vanuit de gemeente komt er niets.
De gemeente gaat nu vooral in op een piepsysteem waar het piept of kraakt gaan we iets doen. Ga maar zelf eens in contact met die mensen en ga kijken wat er aan de hand is.
Preventie vraagt dat je ook goed kijkt naar waar het goed gaat, ook bent waar het goed gaat omdat je daarvan kan leren en als je in Wilp gezien had, dan had je het kunnen delen.
Binnenkort is er een dorpsfeest en dit jaar is dat voor de 50e keer. Tot nu toe alleen maar rekeningen gezien. Geen enkele samenwerking of stimulans. Ook energierijk Voorst is tot stand gekomen door een particulier initiatief, de gemeente doet niets. Ze doen te weinig proactief mee.
De gemeente moet weer in de samenleving gaan staan. Ze hebben mooie notities maar je ziet er niets van terug. Soms zijn er interessante potjes zoals er is de sportstimulering maar er wordt niet actief mee gewerkt, je moet er zelf naar op zoek gaan. De weinig actieve rol van de gemeente is het meest knellende, ook financieel gezien niet. Zorg en
voorzieningen zijn er echt al in en door verenigingen.
School op landgoed is prachtig maar landgoed is duur door huren grasveld, huren parkeerplaatsen Boshuis; begrijpelijk. De gemeente houdt afstand van voorzieningen omdat school op landgoed ligt en er dus geen verantwoordelijkheid is voor verkeersveiligheid, parkeren en onderhoud paden. Steun voor onderhoud voetpad zou kunnen leiden tot meer fietsende ouders en kinderen naar dorp en dus gezonde beweging kinderen. Middelen voor snel internet ontbreken ook op school (kost 7000 euro) waardoor niet de nieuwste technieken hier op landgoed mogelijk zijn.
Van de gemeente en andere organisaties heb ik de wil tot samenwerking nodig. Ik wil in het vervolg heel graag persoonlijk een steentje bijdragen waar nodig. Het is daarnaast ook doodzonde dat dit gebouw [red: een sportkantine] de hele dag leeg staat.
Als gemeente niet structureel zorgt voor inbedding in beleid verzand je snel in eenmalige initiatieven.
Maar ja, politiek en daar is natuurlijk ook de gemeente aangekoppeld, is altijd toch korte termijn, want je moet scoren. De wethouder wil vandaag succes, want over vier jaar zijn er weer verkiezingen, als ze niet eerder komen en dan heb je een probleem. Dus ja wat is het probleem van overheidsinstellingen of daar aan gelieerd zoals het UWV die altijd op korte termijn handelen en weinig investeren, want dat is niet is niet populair. Dat is mijn verhaal een beetje.
Echte visie hebben en niet leven bij de waan van de dag. Burgerparticipatie is een trend. Vanuit de politiek een vermeend probleem. Vanaf nu gaan wij naar de burger luisteren, maar dat deden wij toch altijd al. Gebrek aan lef om dat uit te spreken. Wij steken doorlopend een peilstok in de maatschappij. Waarom moet de overheid dat doen? Ik hoop dat uit deze interviews niet iets nieuws naar voren komt, want dan hebben wij het fout gedaan. Je moet uitspreken wat je vindt, dan maar minder politiek correct. Er is een afstand tussen politiek en burgers. Het is goed uit te leggen waarom je dingen doet. Verdiepingssessies:
Hoe krijg je een betere relatie met je burgers. Je moet geen vriendjes met de burgers willen worden. De overheid moet dingen regelen, die de burgers niet kunnen doen. Als je het goed uitlegt, pikken de mensen het. Je moet je erbij neerleggen dat mensen en vooral journalisten weinig ruimte voor nuances hebben.
Met name de gemeenten en UWV zal ik dan een klein beetje op één lijn stellen, dat zijn de overheidsinstellingen die toch behoorlijk de waan van de dag volgen.
De gemeente vraagt overal geld voor, ook voor goede initiatieven.
Ik zit in een project om de afgebrande molen in Terwolde te herbouwen en de gemeente vraag voor de leges € 3100. Hetzelfde met de stichting Tamara. Daarvoor wordt binnenkort een
hardloopwedstrijd georganiseerd. De gemeente vraagt leges voor alles. Het afzetten van de weg, het weghalen of plaatsen van borden etc. dat bedoel ik met geen proactief beleid van de gemeente. Ook in het dorp moeten voor elke activiteit leges betaald worden. Een optocht, Sinterklaas, etc. Stel een pot in per kern, één budget waaruit dit soort activiteiten betaald kunnen worden.
Als je heel specifiek vraagt, lopen we tegen problemen aan, zijn er ontwikkelingen? Ja natuurlijk, alleen moet je het bespreekbaar houden. Op het moment dat wij zodanig weinig subsidie krijgen, dat we kaartjes moeten gaan verkopen voor zeven euro of tien euro, dan kan je je bestaansrecht daardoor kwijt raken.
In de stukken viel me ook op dat het veel gaat over budgetten beschikbaar stellen voor initiatieven in wijken waarvan ik het idee kreeg dat het misschien te veel papierwerk kan zijn om iets aan te vragen, om in aanmerking te komen voor bepaalde potjes. Het zijn allemaal vrijwilligers.
Ik denk dat er nog heel veel afhangt van geld. Bij heel veel initiatieven is er heel veel geld gemoeid.
Ja, die angst is er vooral bij maatschappelijke organisaties die vaste subsidies ontvangen op dit moment. Ze hebben jarenlang subsidie gekregen, soms in een strakker regime, vaak ook niet is mijn ervaring.
En dan zie je ook vanuit de gemeente, dat een vereniging subsidie krijgt vanuit de gemeente voor het aantal jeugdleden. Wij zijn een kleine vereniging dus wij krijgen een paar euro per jeugdlid, want wij hebben ongeveer 20 jeugdleden. Ja, hier kunnen wij niets mee.
Maar bijvoorbeeld Voorwaarts of Twello neemt, ja dat zijn grote omniverenigingen, ja die balans is niet goed want misschien hebben zij wel honderden kinderen. En dan worden zij weer beloond.
De zakenwereld, gemeente, wet en regelgeving; alles is terugtredend. Ze doen alles om ons te laten sporten maar geven geen eurocent ervoor. Fondsen is het rondpompen van geld. Er wordt meer verwacht waarheen het geld gaat. Alles is gericht naar buiten. We zijn maatschappelijk bezig.
Vluchtelingen man en vrouw met een slechte gezondheid betalen ¼ voor een jaar sporten of families die het erg moeilijk hebben en maar voor twee van de vier kinderen de contributie kunnen betalen. Natuurlijk moeten de andere twee kinderen ook kunnen sporten. Daarover praat je niet. De contributie is al inclusief kleding en wassen. Dat is een tegemoetkoming in de kosten. De grote landelijke bonden doen ook hun
contributies omhoog. De top doet grote investeringen en de kleine clubs moeten betalen.
Over beleidswijzigingen kan ik mij boos maken. We hebben de mond vol over burgerparticipatie, dan moeten we ook de burger laten bepalen wat de politiek en de ambtenaren in het
gemeentehuis moeten doen. Hoezo, een nieuw gemeentehuis, is dit dan niet goed? De politiek maakt er in Nederland een
lachertje van. In de politiek draait ook alles om geld en niet om oplossingen te zoeken waar mensen gelukkiger van worden. De betrouwbaarheid van de overheid is niet groot.
Oh, oh, oh, allemaal zo bang als de ene dit vindt en de andere vindt dat. En je ziet nu al dat er volgend jaar gemeenteraadsverkiezingen zijn. De posities worden nu al ingenomen. Men kijkt naar elkaar en zeggen, we moeten wel lief zijn voor de bevolking want die mensen zouden op ons kunnen stemmen.
Flauwekul. Je moet maatregelen nemen. Je moet besturen. Er wordt niet doorgepakt. Meer handhaven anders heeft het instellen van regels geen zin.
Waar bij in het verleden vaak gezegd wordt wij maken een plan en burgers mogen inspreken. Nou dan kijken wij wel of wij dat wat vinden of niet. En vaak vinden, en dat is mijn ervaring met gemeenteland, wij weten het beter dan de burgers. En we drukken het door en klaar is kees. En dan krijg je ontevreden burgers, plannen die niet alles in huis hebben wat eigenlijk zou moeten.
En dat probleem van de jeugd trekt zich ook door op het gebied van huisvesting. En dan kom ik bij een punt, daklozen. Dan kom ik bij het punt;
Wanneer krijgt de overheid het aanbod van een particulier om daklozen op te vangen? Die wil die uit de bijstand halen, die mogen werken voor hun geld, voor hun eten en op die manier kan de gemeente bezuinigen op
bijstandskosten. Wanneer krijgt de overheid zo’n aanbod nou? Ik heb het aanbod gedaan aan de gemeente Voorst en ik kreeg het niet voor elkaar. Dat is stupide.
De saamhorigheid valt veel winst op te halen. Betere communicatie en vooral goed luisteren naar bewoners en serieus nemen van bewoners. Vertrouwen van de bevolking herstellen, die hebben zich in het verleden bijvoorbeeld met de rondweg totaal niet gehoord en wel gepasseerd gevoeld toen de provinciale overheid toch andere besluiten nam. Ten opzichte van Twello voelt Voorst zich ook ondergeschoven. In Twello is en kan van alles en Voorst is een soort van bejaardenhuis. Een gemeente moet luisteren, ook naar de dorpen en de bevolking daar.
En waar maatschappelijke organisaties best weleens ideeën hebben maar overheden, niet alleen gemeenten maar ook provincies, landelijke overheid aan het af kaderen zijn, ja ik denk dat dat niet altijd ten goede komt. Het is natuurlijk wel heel moeilijk om partijen een ton te geven en daarvan wat te verwachten. Ja, of het los te laten.
Wij moeten niet zelf bedenken wat goed is voor de burger maar echt luisteren naar wat hij of zij wil. En dat gebeurt hier in de gemeente nog veels te veel. Het gebeurt ook vanuit een soort van angst want het mag niet mislukken. En uit een soort van ‘wij zijn de professionals en wij weten het’.
Ik vind dat er niet altijd even goed geluisterd word. Er wordt soms om een hele praktische reden een besluit genomen. En dat is dan helemaal niet wat die ander vraagt. En probeer dan ook door te vragen om dan te komen wat de ander echt van je vraagt.
Partnerschap helpt daarbij. Je doet het al jaren op dezelfde manier en dan komt iemand jou vertellen dat het anders is. Dat werkt niet.
Gemeenten gaan te weinig uit van de kracht van de samenleving. Dit heb ik bijvoorbeeld gezien toen ik bij een gemeente werkte en ik de kracht van
sportverenigingen zag bij het omkijken naar de ander.
Er is een hele wereld waarin mensen nog zorgen voor elkaar. Dat wordt te weinig gezien.
De leefbaarheid van de dorpen gemeente Voorst komt in de knel. Dorpse karakter en identiteit dreigen verloren te gaan. Het betreft een reeks van gevolgen voor onder andere sporten, scholen, verenigingsleven, vergrijzing, diverse voorzieningen. De achterliggende (toekomstige) oorzaak is dat gemeente Voorst onontkoombaar dreigt op te gaan in grotere of grote gemeente. Daardoor zijn specifieke zaken minder interessant voor het bestuur van een grote gemeente.
Het kennisniveau bij de gemeente is laag en je hebt mensen met bezieling, passie en visie nodig. Ambtenaren zijn bang hun nek uit te steken of om zich kwetsbaar op te stellen. Ambtenaren mogen ook niets meer toezeggen of beloven omdat dat bindend is. Dan krijg je een tik op je vingers.
De gemeente Voorst is heel ruim en ik heb heel veel buiten gewerkt. En als iemand dan bij ons kwam met de vraag, kan je die twee takken ook wegzagen dan deden we dat. En om 10.00uur zaten we dan aan de koffie. Maar nu als inspecteur moeten we naar de mensen toe en dan tien dagen later, is het nog niet gebeurd, dan kan je al een dreigbrief opleggen. En vroeger deden we dat voor de burger. We wisten niet anders, we waren er voor de burger. Dus de gemeente is ook heel erg veranderd. In een week dat ik werkte dronken we zeker 4-5 keer bij mensen koffie. En ik weet zeker dat als ik nu aan de jongens vraag, dat dat nergens meer gebeurt. Dit komt omdat het sociale contact er niet meer is. Allemaal door rijden, vlug, vlug.
En in mijn tijd was je ook langer in een straat bezig met een sloot of een berm. En die uitbesteding, andere mensen, vreemde mensen. Dit zijn mensen van de vroegere sociale werkplaats en ik kan me voorstellen dat een burger dit type mens niet snel binnen haalt. Ik wil niemand daar mee kwetsen maar zo iemand, ja die haal je niet graag binnen. En dat we dat niet meer voor particulieren deden is zeker tien jaar geleden de omslag in gekomen. Door inkrimping van het
personeel, de uitbesteding en ik kreeg een andere baas die een hele andere insteek had. Ik vraag me af of dat nodig was. Kijk dat het werk anders moest, wij deden heel veel handwerk. Dus dat dat machinaal moest, ja dat moest wel maar daardoor gaat het ook vlugger en ben je niet meer zo betrokken bij de burger. En het heeft allemaal met geld te maken.
In de gemeente Voorst is de samenwerking met de overheden slecht. Vroeger had je de samenwerking Rijksoverheid-provincie-gemeente. Nu werkt de gemeente met omgevingsdiensten (voor de regio stedendriehoek) ook wel RUD’s genoemd. Vroeger had de gemeente mensen in dienst die verstand hadden van verschillende vakgebieden. Bijvoorbeeld een man die verstand had van bodem en geluid of milieu. Nu moet de gemeente kennis en advies bij het RUD inkopen en die samenwerking gaat nog niet optimaal, de gemeente wil vasthouden aan de eigen teken. Uit eigen ervaring weet ik dat de adviezen van het RUD niet worden nageleefd bij de gemeente die dan weer haar eigen ideeën heeft. Dit vertraagt en geeft gedoe.
De ontwikkeling is denk ik dat we steeds meer groeien naar een grotere organisatievorm. Een grotere
gemeentevorm en dat we opgeslokt worden. We zitten hier midden in die Stedendriehoek en houden we dat vol, kunnen we dat allemaal nog wel zelf behappen, ook in de toekomst. Dat weet ik niet of dat kan. Daar heb ik wel mijn twijfels over. Het is misschien ook wel verstandiger om ook wel wat groter te worden.
Anderzijds het heeft ook grote bezwaren hoor. Je verliest je eigenheid hier, je verliest je autonomie, daar zou ik toch wel grote moeite mee hebben. Het lijkt me niet een goede ontwikkeling. Ik denk dat de oorzaken zijn dat we gewoon niet meer kunnen behappen als kleine gemeente de problemen die op je af komen. Een stichting als Mens en Welzijn die heeft grote moeite om het hoofd boven water te houden. Je wordt te klein om al de problemen te kunnen oplossen en te kunnen detecteren.
Burgerparticipatie moet nieuwe vorm krijgen en daar moet de gemeentelijke organisatie op inspringen. Burger voelt zich nu niet gehoord. We, de lokale overheid, luisteren niet goed genoeg. We informeren de burger niet goed. Bijvoorbeeld in het Voorster Nieuws staat dat er een
evenementenvergunning is afgegeven, maar er staat niet bij wat het precies betreft. Als je die ene regel in het Voorster Nieuws dan leest dan weet je niet genoeg. Dat geeft onrust.
Een maatschappelijk probleem en contact met de gemeente is het niet echt. Maar op ander gebied vind ik dat het contact met de gemeente soms beter mag. Zo zijn ze op dit moment bezig met werkzaamheden aan de straten rond ons pand. Ik had gehoopt dat ik vanuit de gemeente meer en eerder geïnformeerd zou worden over deze werkzaamheden. Ik heb zelf achter de gemeente aan moeten bellen wanneer en wat er ging gebeuren. Want je kunt je voorstellen dat er een aantal mensen met kinderwagens en Maxi-Cosi moet lopen.
Als ze dan door een opgebroken straat moeten en de auto veel verder moeten parkeren, is dit niet erg prettig.
Het speelt hier in het dorp dat Terwolde er een beetje bijhangt. Waarom Terwolde weer niet? Je ziet overal ontwikkelingen gaande en bij ons komt het gewoon niet op gang. Bij Teuge, Klarenbeek en Twello gebeurt van alles, maar hier niet. We krijgen geen terugkoppeling, we horen niks. Dat merk je gewoon, omdat het hier toch niet op gang komt, dat hoor je van de jongelui ook. We zijn zo leuk dorp, maar het zakt naar beneden. We moeten de schwung er weer in krijgen. Het loopt qua snelheid niet door. Waar dat precies aan ligt, weet ik niet.
Ik voel mij niet gehoord. Waarom informeert iemand niet even bij ons? Zodat wij kunnen uitleggen waarom we kleding inzamelen en voor welk doel. Het is immers voor een goed doel en niet om onze eigen kas te spekken. Wij willen alleen maar iets goeds doen en dat wordt
afgestraft. We hebben alleen maar een mailtje gehad dat de container weg moet. Er is niemand langgewenst, geen belletje, niets. We hebben wel gereageerd met een brief en uitgelegd waarom en voor wie we het inzamelen maar helaas wordt daar geen gehoor aan gegeven.
Ik denk dat de gemeente daarin al zodanig een actie zou kunnen ondernemen om daadwerkelijk te kijken hoe je zo een tweepersoons formatie per straat kunt creëren. Ik weet dat wel al een heleboel binnen Mens en Welzijn in opdracht van de gemeente veel gebeurd is maar er is ook weer niets uit gekomen. Dat is wel jammer. Dat er eigenlijk zoveel initiatieven genomen zijn. Wat geleid heeft tot niets. En dan zou je wel eens achter de oren moeten krabben om als je mensen bij elkaar haalt en je geeft een bepaalde doelstelling af, en mensen geven aan, ja ik zou daar iets mee willen doen. En dat er nooit meer een goede terugkoppeling is geweest.
We hinken altijd een beetje op twee benen: we hebben maar een beperkte hoeveel geld en de ambitie is altijd groter dan de middelen die we hebben. Je moet een gezonde mix maken van zaken die strikt noodzakelijk zijn, riool vernieuwen, weg aanpassen, etc. Je wilt het ook aantrekkelijk maken voor de werkende mens. Want zonder werkende mensen kun je de hulpbehoevende mensen ook niet ondersteunen. Je moet ook iets doen voor die mensen om het leefklimaat voor hen aantrekkelijk te hebben. En dan zijn we vervolgens nog wel tweeslachtig, aan de ene kant vinden we het heel belangrijk om mensen te helpen, aan de andere kant vinden we het ook wel een beetje een lastige groep. Heel moeilijk, als we in ieder geval maar kunnen aantonen dat we iets verstandigs doen, we hebben toch een mooie ondersteuningsregel, dan is ons geweten ook wel een beetje gesust. Ik denk ook wel dat als je het voor een heel grote groep gaat doen dat de inspanningen ook wel buitensporig worden.
De veranderende samenleving! We communiceren anders met elkaar, hoe we elkaar bereiken. De social media heeft nu een grote rol, burgers kunnen zich daardoor gemakkelijker en sneller organiseren in grotere aantallen. De burger is mondiger en weet beter de weg. De burger wil gehoord worden. De burger voelt zich niet geïnformeerd. En nu kan de burger zich veel sneller organiseren doordat de informatie via de social media veel sneller kan worden verspreid via bijv. Facebook of Twitter.
We hebben te maken met cynisme, gebrek aan vertrouwen in (alle) overheden, medewerkers die te weinig zicht hebben op de uitvoering van collega’s en de diverse beleidsterreinen kennen.
De gemeente is de gemeente en daar deugt heel vaak niet veel van, terwijl ik iedereen hier heel hard zie zwoegen. Er wordt zoveel voor de burger gedaan. Hoe kan je dat matchen?
Bewoners moeten de indruk hebben dat de gemeente naast hen staat. Het gevoel ontstaat nogal eens dat de gemeente er alleen maar is om mensen te pesten.
Mensen zeggen dat ze niet gehoord worden, maar daar zitten twee kanten aan.
Soms is dat zo maar soms is het een uitdrukking van niet blij zijn met de beslissing.
Goede communicatie is van levensbelang.
Bestuurders moeten veel vaker erkennen dat iets niet goed ging/gaat; meeleven en toegeven en de pijn is weg! Durf fouten te maken en dek je niet vooraf overal (verstikkend) voor in.
Er zijn ook mensen die er later achter komen wat de uitbreiding betekent. Ik ben bang dat die op de barricades gaan staan. We moeten nu reageren. Geen verwijt; ‘hoe had je dat kunnen laten gebeuren’. Er is een grote zwijgende massa die pas reageert als de effecten zichtbaar worden.
De gemeente kent angst voor fouten
Ik denk dat er een zekere angst ontstaat om een bepaalde openheid te hebben. Ook waar ik het net over had, de rondweg. Zeg maar gewoon waar het op staat, dan hoef ik geen brief waarin staat: “U zult wel blij zijn met de
rondweg.” Nee, want dat ben ik niet. En dan krijgen ze van mij niet direct een boze app hoor. Ik denk dat je daarmee moet leren omgaan. Ik denk dat het verstandig is om heel vaak niet te reageren. Maak alsjeblieft wel een keuze, doe wat. Als je het maar kunt uitleggen. Het is niet zo erg als er een keertje iets fout gaat. Daar ben ik blijkbaar mee opgegroeid. Ik ben en was niet onfeilbaar, als je maar je beslissing onderbouwt. Ik ben opgegroeid met de dialoog, moest altijd uitleggen waarom ik iets wilde.
Ook zie je de laatste jaren een aantal incidenten zoals de brand in Volendam en het monstertruck ongeluk waarbij de ambtenaren die de vergunningen verleend hebben
aansprakelijk worden gesteld voor wat er mis ging. Dus je ziet dan ambtenaren steeds banger worden en dat alles wettelijk moet worden dichtgetimmerd. Vaak maken juristen binnen de gemeente de overwegingen niet de ambtenaren. Omdat de burger weer vertrouwen moet krijgen in de overheid. Mensen zijn zo afgestompt door alle regeltjes en het altijd maar “nee’.
Daarnaast zie ik, vooral vanuit mijn werk, dat vasthouden aan regels en bureaucratie nog steeds een knelpunt is, buiten Bussloo. Bureaucratie leidt tot verspilling van noodzakelijke middelen in de zorg. De angst voor fouten en zelfs incidenten leidt tot het uitbannen van problemen maar leidt tot een overkill aan regels en procedures ter voorkomen (nooit meer optredende) excessen.
Het gevolg van deze grensvervaging is bureaucratisering, dat organisaties zich helemaal inbouwen zodat ze juridisch gedekt zijn tegen claims. Daardoor minder aandacht voor het van mens tot mens tegen elkaar zeggen wat je vindt en tot een oplossing komen. Maar meer aandacht voor regels, wat fout gaat, op procedures en klachtenregelingen. Dat leidt tot een heel gespannen sfeer, waarin alles volgens het boekje moet gaan.
Ik vind dat er hier in de gemeente nog veels te veel wordt gehandeld uit angst en dat er een standpunt wordt ingenomen van ‘ja, wij weten het als gemeente’. En dan heb ik het echt over de werkvloer.
Landelijke politici zou ik hopen dat die zich ook als wijze mensen gedragen. Je praat niet in de Tweede Kamer alsof je in het café staat. Burgers die snappen dat ook niet. Tegen mij zeggen ze op de
voetbalclub: "Burgemeester, dat is toch gek?" Dus ik zou hopen dat politiek en ook wij als gemeentelijke overheid steeds meer gaan praten vanuit wat gaat goed, maar het kan beter, wat kan er beter? U doet het goed, maar volgens ons kan het iets beter. Dat gaat wel in tegen internet en de media waar op basis van incidenten waar het niet goed we het heel groot maken en regels maken dat alle instelling hun bureaucratie moeten veranderen.
Daar vanaf komen, dat is nogal een ding. Dat is ook de kantelende rol van ons, van u bent de professional wat zou u nu kunnen doen om ons nu te kunnen helpen, is voor ons professionals ook nog wel een nieuwe cultuur. En oorzaken zijn het ontbrekende gezag en ontbrekende verbindingen en ontbrekende gezamenlijke doelstelling(en) zijn de voornaamste kwesties.
De gemeente faciliteert niet
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat het probleem is van de gemeente.
Want blijkbaar mag je in de gemeente Voorst zelf geen initiatief ontwikkelen om kleding in te zamelen voor een goed doel. Dit is meteen aan allerlei regels gebonden. Het goed willen doen voor een ander is dus niet laagdrempelig. En dat zou het wel moeten zijn.
Vertrouwen van inwoners in de overheid komt in
het geding
Mensen die in de raad willen, willen van zich laten horen of zijn
egocentrisch gedreven. Het raadslid zit voor zichzelf of ook wel voor de burger.
Zie ook deelschema
‘Eigen kracht in de praktijk’
Beleidswijzigingen van overheden leiden tot veranderingen. Die veranderingen zorgen ervoor dat een deel van de bevolking in de problemen komt. Over oplossingen wordt door de beleidsmakers niet of onvoldoende nagedacht. Als je dan in een bepaald bestand zit (bijstand) dan doe je nog zo maar niet mee.
Bijvoorbeeld de Scherpenhof. Eerst werden mensen die woningnood hadden door de gemeente verwezen naar de Scherpenhof, waar leegstand was.
Naderhand verklaarde de gemeente dat mensen illegaal woonden in de
Scherpenhof en werden ze uit huis gezet. De mensen moesten het daarna maar zelf uitzoeken. Slopen van de woningen en voor veel geld de grond verkopen, telde voor de gemeente zwaarder.
Geven termijnen, verlengingstermijnen.
Gaan nu niet meer verlengen. Enige die nog wat kan doen is de burgemeester. Hij moet veiligheid kunnen waarborgen voor bewoners. Regels kan je hanteren die vanuit de Tweede Kamer opgelegd worden. Deze regels mag gemeente zelf bepalen.
De permanente bewoning op het park, dat is momenteel voor ons een probleem.
Dit gaat door gemeente gehandhaafd worden voor de laatste 34 personen. En dat gaat problemen geven voor de mensen die hier nog zitten. Mensen wonen hier al 20-25 jaar. Vallen net niet onder het gedoogbesluit van 1999. Moeten nu weg. Maar kunnen niet, want hebben financiële problemen omdat ze hier een woning hebben. Meeste gemeentes hebben gekozen voor een
uitsterfconstructie. Daar kiest gemeente Voorst niet voor. Ze hebben een peiling gedaan, brief gestuurd en dwangsom opgelegd. Het moeten vertrekken kan verstrekkende gevolgen hebben. Er zijn zelfs mensen die zeggen dat ze een einde aan hun leven gaan maken einde van het jaar omdat ze het niet meer zien zitten. Want dan loopt de termijn af van een aantal. Mensen met kleine kinderen die dwangsom niet kunnen betalen en weg moeten en geen woning kunnen vinden hier in de regio.
Nederland zit in een collectieve depressie. De overheid is daar
verantwoordelijk voor. Ik vind dit omdat alle initiatieven vastlopen op regeltjes.
Voorbeeld; de ronde van Terwolde (wandel-rolstoel-hardloop evenement) is een evenement met een goed doel (opbrengst gaat naar Oeganda). De opbrengst gaat naar goede doelen en het heeft het doel het dorp bij elkaar te brengen. We hebben overal vergunningen voor nodig. Het is een heel gedoe/
gevecht om iets moois voor elkaar te krijgen.
Nu met het Trefpunt, we moeten een vereniging worden of we moeten een stichting worden. Het moet juridisch met allerlei regeltjes, het kan niet spontaan. Bestuursleden willen niet verantwoordelijk zijn als er wat gebeurt dus dan moet je een verzekering afsluiten. En je bent al zoveel geld kwijt om iets op poten te zetten. Dus vrijwilligers moeten dan ingeschreven staan bij de stichting of de vereniging zodat als er wat gebeurt je gedekt bent. Maar hier zijn we nog steeds mee bezig, daar wordt weer over gepraat. En dit moeten wij omdat wij financiën beheren. En anders kan je niet een eigen rekening openen. Dus dat maakt het lastig. Het regelen van dingen gaat heel lastig.
Allerlei regeltjes en voorwaarden waar we aan moeten voldoen. Dat je denkt kan het niet wat sneller.
Wat ik ook als probleem ervaar is dat wij een kleding inzamel container hebben op ons eigen terrein. Hier halen we textiel mee op en doneren het geld aan een goed doel om gehandicapte kinderen te kunnen laten paardrijden. De gemeente heeft ons verzocht om de container weg te halen. Omdat het Leger des Heils of Humanitas in deze regio het enige recht heeft om textiel op te mogen halen. Dit is een overeenkomst met deze partij vanuit de gemeente. Wij tonen een mooi initiatief om geld op te halen voor een goed doel en dat mag dan niet. Wij willen ons daar graag voor inzetten. Het staat op eigen terrein, We doen er niemand kwaad mee. We hebben een goed initiatief en dat wordt dan afgestraft. De kans wordt ons ontnomen en dat vind ik treurig. Het grote probleem is toch wel de starheid van de gemeente hierin. Door te zeggen wij hebben die afspraken met een andere partij en daar blijft het bij. Het is natuurlijk ook maar een
beleidsmedewerker die haar werk doet door ons een bericht te sturen dat de container weg moet.
Bestemmingsplannen van grond/panden zijn vaak zo ‘vast geschreven’ dat er totaal geen ruimte is voor het ontplooien van initiatieven. De creativiteit wordt hierdoor weggenomen en dit is zonde. Het is ergens goed dat dit helder is en duidelijk dat het maar op één manier uit te leggen valt. Harstikke handig, maar met een initiatief loop je ertegenaan. Bestemmingsplannen en
wooncontingenten moeten worden geschreven. Het vast schrijven voor 100%
zorgt in de praktijk voor problemen. 10% wordt niet verkocht maar hier kun je niks meer mee. Richt nou 10 of (als je dat durft als gemeente) 20% in voor speciale initiatieven die creativiteit en ondernemerschap aanspreken. Door de wirwar van regels blijven de particuliere initiateven steken.
Projectontwikkelaars lukt het wel. Jammer, juist de particuliere initiatieven dragen maatschappelijk het meeste bij en zijn stabieler.
De gemeente schept onvoldoende
ruimte voor burgerparticipatie
Meer gezamenlijke initiatieven geeft ook participatie.
Dit is een van de doelen van de gemeente maar de gemeente doet zelf niets. De gemeente zou mensen de ruimte moeten geven en fouten maken zou moeten mogen. Dan krijg je ook goede resultaten. De ruimte om dit te bereiken moet de gemeente scheppen.
Als gemeente moet je ruimte scheppen. In Terwolde staat al een geruime tijd een garage leeg
(faillissement). Waarom denkt de gemeente niet mee met de eigenaar om daar iets anders in te vestigen?
Het staat maar leeg, wordt niets mee gedaan. Stap eens naar zo’n ondernemer toe en ga eens in gesprek over de mogelijkheden.
We hebben heel goede netwerken en die moeten we beter gebruiken. We hebben een heel bijzondere opzet in Nederland. Daar zijn mensen heel druk mee, korte afstanden, verenigingsleven die we heel goed kunnen gebruiken.
Ik denk dat voornamelijk de import is die makkelijker zijn. Schoorvoetend. Voorst heeft al snel zoiets van, dat wordt toch niks. Dat is jammer. Dat is een kwestie van tijd. Er komt steeds meer import. Het mixt. Dat komt vanzelf wel.
Nou ik denk het meest knellende is dat wij gaan praten en denken voor mensen die er wonen. Terwijl zij juist zelf heel erg goed mee zouden kunnen praten en denken.
De overheid is echt te weinig met partnerschap bezig. Ze hebben het opgedrongen gekregen. Terwijl ze al veertig jaar op deze manier bezig zijn.
Dan ga je toch niet aan de andere vragen. Heel angstaanjagend om je in te leven in de andere, empathie te hebben.
© Gemeente Voorst
Het meest knellend is dat er veel goede initiatieven zijn, maar het blijft vaak hangen in procedures. Daar zijn we goed in, in Nederland. Om echt een match te maken tussen iets wat je wilt uitvoeren en mensen op wilt zetten, zitten vaak weer andere mensen bijvoorbeeld uitkeringsinstanties tussen.
Ik ken Twello helemaal niet. En alles wat in Twello is, dat is haat en nijd. Ik vind het heel goed, elke vakantie wordt er iets georganiseerd voor kinderen vanuit de JOGG (jeugd op gezond gewicht) gemeente, wij doen mee aan het swim to play project vanuit de gemeente, waarbij wij naar Twello gaan. Dus Twello doet zeker wel moeite hoor, maar de Voorsternaren blijven zeggen dat dat niet zo is.
U raakt een gevoelige snaar met het maatschappelijk bezig zijn.
Voor de transitiewet ging spelen hebben wij een plan gemaakt voor de dagopvang en buitenschoolse opvang, Dit is
aangeboden aan wethouder Edo Horstman. Wij hoorden niets, gebeld, ‘hoe zit dat nou’. Ik weet nergens van’ het plan weer opgestuurd, weer gebeld, toen een gesprek met wethouder Vrijhoef. Hij heeft Horstman bij wijze van spreken een schop onder de kont gegeven, de ambtenaren hadden erbij betrokken moeten worden. Vrijhoef heeft de boot afgehouden. Ik snap dat niet.
Uit ervaring weten we dat horeca/evenementen vergunningen de laatste jaren strak worden geregisseerd door de gemeente. Frietkramen worden op een vast tijdstip gesloten waardoor er wrijving ontstaat bij de bezoekers. Ook het
schenken met glas is verboden, ik begrijp dit wel maar vermoed dat er op andere plekken wel met glas wordt geschonken. Doordat er elders, zowel binnen of buiten de gemeente wat gebeurt op gebied van veiligheid e.d. wordt regelgeving aangepast en vaak verscherpt. Vaak zie je dat wat kleinere verenigingen steeds kwetsbaarder worden met het organiseren van evenementen. De grotere verenigingen hebben meer body en vaak meer achterban. Daarnaast komt het ook vaak voor dat bij gemotoriseerde evenementen de regelgeving steeds stringenter wordt. Dan heb ik het over zowel de veiligheid als milieuvoorschriften.
Begrijpelijk als organisator maar wel zeker ook lastig.
Ons land zit qua regelgeving potdicht.
Daardoor is het lastig te innoveren en je te ontwikkelen. Dit geldt voor individuen maar ook voor groepen en projecten, bewegingen. Het haalt alle creativiteit bij de mensen weg. Als mens moet je fouten kunnen en mogen maken. De zorgstaat is belerend. Is het wel de taak van de overheid om voor mensen te zorgen?
Een voorbeeld is met ons zwembad. We zijn een bedrijf dat geld moet verdienen. Zo niet dan gaan we failliet. Nu krijgen we de opdracht om ons zwembad te controleren op roestvrijstaal. Naar aanleiding van het incident dat er in een zwembad een geluidsbox naar beneden is gevallen met helaas dodelijke afloop. Verschrikkelijk. Maar ik heb geen roestvrijstaal in mijn zwembad. Nu moet ik dat met een onderzoeksrapport aantonen, wat voor mij betekent een deskundige inschakelen enz. Dat kost geld en dat is voor ondernemers die in deze tijd al moeite hebben hun hoofd boven water te houden heel moeilijk. Zou fijn zijn als gekeken wordt naar de gevolgen in de praktijk, niet vanachter het bureau bedacht. Voor de gevolgen van regels, daar moet meer aandacht voor zijn.
We spreken over participatie. De burgers worden gevraagd om initiatieven te nemen, maar als vrijwilliger word je niet serieus genomen, als je iets inbrengt. Je krijgt reacties als ‘overdrijf je niet een beetje’. We moeten zulke initiatieven ontplooien.
Een deurbeleid. We zitten nog niet allemaal op een lijn. Het moet wel gelijke monniken, gelijke kappen zijn. Het is raar dat bij de een de muziek om 01.00 uit moet, en bij de ander om 01.30 en bij die om 02.00, ja dat is wel iets wat gelijk getrokken kan worden.
Ik vond het ook mooi dat mensen bij je thuis kwamen, echt bij je aan de keukentafel zaten. Echt voelde, in welke omgeving woon je nou. Dat vind ik jammer, dat dat steeds minder wordt. De gemeente is altijd bereid om te helpen en mee te denken. Maar dat stukje mis ik wel. Nu wordt er een afspraak gemaakt op kantoor, dat is natuurlijk veel sneller en goedkoper. Soms wordt de vraag nog wel gesteld, wat wil je? Maar ik zie dat wel steeds minder worden. Bij iemand thuis proef je en voel je wel de sfeer. Of het armoedig of heel netjes is. Of het een stinkende bende is. Vaak beginnen mensen gelijk over dingen die je op kantoor niet zou vertellen
Ja, en het samenwerken gebeurt nu ook wel. Het
dementiezwemmen is opgestart. De buurtsportcoach is nu bezig om in de wijken en Trimenzo en de coördinator om projecten op te zetten. En te verbeteren. Maar ik vind dat zelf te traag gaan. Ik wil er meer schwung in. Ik had ook gehoopt dat uit de preventienota daar meer dingen uit waren gekomen. En met elkaar kort te sluiten.
De vereniging bestaat op basis van vrijwilligheid. Er zijn nu ongeveer 50 vrijwilligers. De vereniging is afhankelijk van deze mensen. Als de druk vanuit de gemeente groter wordt, komen deze mensen ook onder druk te staan. Hoe gehoord voel je je nog als jouw club allerlei doelgroepen moet binnenhalen en is het jouw club nog wel?
Zie ook deelschema
‘Dorpen onder druk’
Zie ook deelschema
‘Vrijwilligers onder druk’
Gebrek aan afstemming over
planning activiteiten
Het komt best vaak voor dat evenementen op hetzelfde tijdstip worden georganiseerd. Vaak worden tijdstippen lang van te voren ingepland. Dat hebben de verenigingen zelf niet allemaal overzichtelijk. Wellicht heeft of kan de gemeente een rol spelen om de evenementen beter op elkaar af te stemmen en te verdelen. Ik zie ook een rol voor verengingen om dit op te pakken.
Het meest knellende is toch wel de versnippering. Overal zijn wat versnipperde activiteiten. Er zit niet een helicopterview die gaat kijken, laten we alles op één hoop gooien. De
dorpscontactpersoon is een jaar of drie geleden aangesteld.
Klarenbeek ligt in twee
gemeenten met andere regels
Alles gaat en staat natuurlijk om de leefbaarheid in het dorp of in de gemeente hoog te houden. Dat geldt ook voor winkels. Dat komt misschien vanwege dat is weer gemeente Apeldoorn, dat is gemeente Voorst, daar kan ik me mateloos aan ergeren als ondernemer zijnde, is dat je alle wetjes en vergunninkjes voor elkaar moet hebben en in de gemeente Voorst krijgt iemand maar zo een
vergunning voor een frietkraam, die mag dan gewoon gaan staan, terwijl hier een ondernemer hebt, dus op die manier maak je daar je leefbaarheid in het dorp ook kapot mee. Er komt een bloemenkraam, waar heel veel behoefte aan is in het dorp, om de leefbaarheid te houden, en die krijgt maar voor 1 dagje een vergunning, terwijl er niks geen concurrentie zit. Waarom moet je zulke doelen behalen, ook om die leefbaarheid te vergroten en het dorp een kans van leven geven. Bestaansrecht geven. En zo’n bloemenkar is hartstikke leuk, alleen zo’n meisje krijgt een vergunning voor 1 dag, waarom gaan 2 of 3? En ik snap dat er grenzen zijn, maar het bijt elkaar niet in concurrentie in het dorp, en het komt de leefbaarheid ten goede.
Als er al problemen zijn komen die vaak voort uit het feit dat Klarenbeek bestaat uit twee gemeenten. Apeldoorn en Voorst. Zo zijn er bijvoorbeeld twee verschillende
basisscholen die nauwelijks recht van bestaan hebben, maar niet willen samengaan uit angst hun identiteit te verliezen. Er is weinig geld voor deze scholen en vanuit de burgerij en belangenverenigingen worden middelen en mankracht beschikbaar gesteld om de scholen in stand te houden. Verder bestaat er onduidelijkheid over
vergunningen. Dit komt ook doordat twee gemeenten hiermee te maken hebben en het beleid niet op alle fronten gelijk is.
Dat is puur op de gemeente Voorst gericht. Problematisch is gewoon 2 gemeentes, punt. Dat is voor ons heel problematisch, dat is brandweer-technisch problematisch, dat is voor het dorp problematisch. Op alle fronten brengt dat een probleem met zich mee. Ik zit dan ook in de organisatie van fietstoertochten en alles, het is gewoon niet leuk meer als je in Klarenbeek wat wilt organiseren. Je moet én een vergunning in de gemeente Apeldoorn en een vergunning bij de gemeente Voorst aanvragen en nog eens een vergunning van de provincie als je wat op de weg wilt doen. Sinterklaasintocht kost gewoon 3
vergunningen. Dat is niet leuk meer, maar dat heeft meer met het probleem van het dorp te maken omdat die uit 2 gemeentes bestaat.
Het stukje onmacht, mensen hebben het gevoel dat er niet naar hen geluisterd wordt. De wethouder zegt dat hij als bestuurder verschillende belangen moet wegen. Er is een collegebesluit over 80.000 vliegbewegingen en toch steunt hij de brief om vergunning te verlenen voor 160.000 bewegingen. 80.000 is 80.000. Het aantal klachten over de luchthaven is gering. De mensen hebben sympathie voor de luchthaven. Er is een vrees voor het verkeer. Alles moet over smalle weggetjes. De verkeersveiligheid is een item. Er zijn geen
passagiersbewegingen. Ik ben persoonlijk niet zo bang voor zakenvliegtuigen. Er zijn niet zoveel bedrijven met een eigen vliegtuig. Er komen meer parachutespringers, rondvluchten, vliegscholen, dit zorgt voor veel last door starten en stijgen zonder de grond te raken, en dan nog de zakenvliegtuigen.
Eén van de problemen is de uitbreiding van de luchthaven Teuge. Dit leeft bij de bevolking, regio, rand Apeldoorn, Wilp-Achterhoek en De Vecht. Het is een moeilijk grijpbaar proces. We worden door de overheid overruled zowel lokaal als landelijk. De landelijke overheid beslist dat Schiphol niet mag uitbreiden, dat Lelystad groter wordt en dat de overload in Teuge komt. De bedrijven willen deze verandering niet. Dus wordt Lelystad onaantrekkelijk en Teuge aantrekkelijk gemaakt. De luchthaven Teuge is een regionaal, knus vliegveld. Er zijn veel
activiteiten: 40.000 bewegingen. In het verleden, in de jaren ’90 waren er 80.000 vliegbewegingen. Enkele jaren geleden nog 60.000 vanwege de vliegschool. In 2010 is er een fout gemaakt door de landelijke overheid.
Er was plotseling een uitbreiding tot 160.000. Dit had eigenlijk hersteld moeten worden. De landelijke overheid dacht dat het een omzetting van één op één was, maar het is een verdubbeling. Er mocht geen bezwaar gemaakt worden. De landelijke overheid wil de fout herstellen, maar de aandeelhouders; de gemeente Zutphen, Deventer, Apeldoorn en Voorst, en de provincie zijn erop tegen. Zij hebben een brief naar Den Haag geschreven om de 160.000 te handhaven tot het luchthavenbesluit in 2019. Er is angst bij de bevolking dat de luchthaven waarschijnlijk nu een aanvraag voor meer bewegingen gaat doen, 80.000! Dat kan niet dat is veel teveel. De luchthaven Teuge krijgt dan een ander karakter.
Meer straalvliegtuigen en meer bewegingen in de avond en vroege ochtend.
Het is ingewikkeld om ideeën aan te dragen of klachten
in te dienen
Wat mij betreft is de communicatie met de gemeente Voorst wel goed. Het feit dat er dus heel veel in ontwikkeling is, zijn er altijd elementen, of dingen die je beter kunt gaan organiseren.
Maar de toegankelijkheid van de gemeente om het gesprek aan te gaan en open te staan voor feedback en voor ontwikkeling en voor reflectie die vind ik goed. En wat ik daar met name goed in vind is dat ze de cliënt zo´n actieve rol geven. Als er inderdaad sprake is van zorg, maar ook de burger een belangrijke positie geven in het voor onze burgers zorgen. In dat bureaucratische gaat veel tijd zitten, dat is zonde. Als alles wat losser zou zijn, kom je eerder tot oplossingen en samenwerking. Andersom geldt dat ook, als iemand een klacht heeft start de procedure in plaats van dat er oog is voor wat iemand nodig heeft. Wat ik heel erg mis in deze gemeente is dat er geen klachtenfunctionarissen zijn voor klachten. Want van klachten leer je. Nou die zijn er geweest maar die zijn opgeheven. Dat schijnt te zijn geweest met twee gemeente die botsten.
Maar nu is de drempel eigenlijk zo hoog geworden om een klacht te poneren/deponeren dat het meteen al bij de kantonrechter terecht komt voordat je gezien wordt door een lagere instantie.
En dat vind ik ook gewoon schandalig. Er zijn volgens mij zat goede ideeën, bijvoorbeeld om kinderen met problemen mee te laten doen, maar het kan te veel gevraagd zijn of voor sommige mensen te ingewikkeld zijn om alles in papier te vangen. Kan dat niet
laagdrempeliger? Waardoor mensen makkelijker hun ideeën kunnen aandragen, kan dat niet mondeling of dat er gelijk meegedacht wordt om die groep/mensen te ontlasten. Anders zien misschien mooie ideeën nooit het daglicht. Soms maar gewoon doen. Het moet niet te ingewikkeld zijn. Kunnen de voorwaarden voor bepaalde regelingen niet laagdrempeliger, simpeler, anders?
Dat zie ik wel in de toekomst die nieuwe omgevingswet, dat je gewoon de mogelijkheden geeft aan de burgers. En dat is aan de gemeente om dat te doen en niet de willekeur van een ambtenaar. Een ambtenaar heeft best wel veel macht natuurlijk ook, die kunnen best wel veel bepalen. Ik denk dat we daar vanaf moeten. Die welstandcommissie, ja hartstikke leuk maar die hebben een bepaald beeld wat ze mooi vinden.
Ja, en andere mensen vinden misschien iets anders mooi.
Je hebt in Voorst heel zwakke dorpscontactpersonen en heel sterke dorpscontactpersonen. Als jij als gemeente ziet dat er ergens een zwakke dorpscontactpersoon zit moet je volgens mij iets gaan doen als gemeente.
