e 2,20
71
stejaargang • nummer 48 • donderdag 26 november 2015 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
70 JAAR
‘T PALLIETERKE
1945-2015
De winst voor rechtse en conservatieve par- tijen lijkt echter al voor de aanslagen geboekt, en dat wijst erop dat de grote toestroom van migranten veel meer dan de aanslagen de kie- zers beïnvloedt. Aanslagen zijn voorlopig toch vooral uitzonderlijke incidenten. Migratie is een trend.
Op 6 en 13 december zijn er regionale ver- kiezingen in Frankrijk. Vallen enkele regio- nale parlementen in handen van FN? Na de massa-immigratie belandt nu ook veiligheid als tweede kernthema van FN pal in het cen- trum van het politieke spel. Dertig procent van de Fransen zou vertrouwen hebben in pre- sident François Hollande, tegenover twintig voor de aanslagen. In de polls blijft evenwel vooral het Front National van Marine Le Pen het goed doen.
Recente polls (Harris Interactive, 21 nov.) geven het FN landelijk 27 procent en meteen de eerste plaats, nipt voor de PS (26%) en de rechtse partijen (25%). In haar eigen depar- tement zou Marine Le Pen volgens de recent- ste bevragingen 42 procent scoren. Wordt dit straks bij de regionale verkiezingen bevestigd?
Voorlopig steunt Le Pen het idee van ‘natio- nale eenheid’, maar op termijn moet Hollande weg. In de campagne zou het FN geen thema maken van de aanslagen, want “veiligheid is niet een taak van de regio”. Maar Marine Le Pen heeft natuurlijk haar punt al lang gemaakt:
‘grenzen dicht’ en ‘daden, geen woorden’.
FN in het zuiden
Uit een Ipsos-peiling van vorig weekend, afgenomen zes dagen na de aanslagen in Parijs, blijkt dat Front National ook in de regio Provence-Alpes-Côte d’Azur (PaCa) op zo’n 40 procent van de stemmen zou kunnen reke- nen, zowel in de eerste als in de tweede ronde.
Drie procent meer dan voor de aanslagen. De rechtse lijst (Les Républicains-UDI-MoDem) zou stranden op 34 procent en de linkse PS- PRG op 25 procent, schrijft Le Point.
Maar eerst is het afwachten wat de uitslag
van de eerste ronde oplevert. Hollande rea- geerde heel kordaat op de aanslagen en dat kan zijn PS een paar procenten extra kiezers opleveren. Maar hij maakte veel fouten… Ter- roristen konden zelfs na het uitroepen van de noodtoestand nog probleemloos wegcontro- les én de Frans-Belgische passeren. Traditio- neel rechts, de partij van oud-president Nico- las Sarkozy, wordt dan weer verweten te fel te hebben bezuinigd op politie en leger… Als in de tweede ronde de andere partijen gezamen- lijk tegen het FN optrekken, blijft die partij wel- licht nog buitenspel staan, al wordt dat in de Le Pen-departementen erg moeilijk.
Wilders op status quo
In Nederland ziet het ernaar uit dat de aan- slagen in Parijs vooralsnog weinig verandering veroorzaakten in de electorale verhoudingen, zo meldde ANP (19 nov.). Volgens de recent- ste peiling van Ipsos (Politieke Barometer) sta- biliseert de groei van de PVV op 38 zetels. Die winst van 13 zetels tegenover de huidige stand van zaken situeert zich vooral in september en de eerste helft van oktober, mede door de toe- stroom van vluchtelingen.
Nederlanders zijn na de aanslagen in Parijs somberder over de toekomst van Nederland, maar ‘Parijs’ verandert niet veel aan hun stem- gedrag. 75 procent van de deelnemers denkt dat het bestaan van IS de veiligheid in Neder- land negatief beïnvloedt, vorig jaar was dat 61 procent. De PVV van Geert Wilders zou de grootste partij worden als er nu verkiezingen zijn. Bij zijn strijd tegen de islam doen zich vol- gens Gerry Van der List van Elsevier (21 nov.) echter (minstens) twee problemen voor.
Eén: Wilders wil van moslims tweederangs- burgers maken. Hij heeft voorgesteld de Koran te verbieden en de bouw van moskeeën tegen te gaan. Dat is geen aanvaardbare oplossing voor welk probleem dan ook. Twee: Wilders profileerde zich met zijn wat simplistische getuigenispolitiek dusdanig dat niemand meer met hem wil regeren.
Duitsland
In Duitsland is het de populistische “Alterna- tive für Deutschland” (AfD) die almaar popu- lairder wordt. Zo’n 10,5 procent van de Duitsers geeft aan op de partij te zullen stemmen moch- ten er nu verkiezingen zijn. Daarmee wordt AfD virtueel de derde partij na Union (CDU/CSU, 35 procent) en de socialistische SPD (23,5 pro- cent). Dat blijkt uit een peiling afgenomen nà de aanslagen in Parijs.
De AfD is één van de grootste tegenstan- ders van het vluchtelingenbeleid dat Merkel momenteel voert. De partij ontstond in 2013 als anti-eurobeweging. Maar enkele maanden later veroverde ze bij de Europese verkiezin- gen zeven zetels. En vorig jaar maakte de par- tij haar parlementaire ‘entree’ in Duitsland door bij deelstaatverkiezingen in Saksen 10 procent te behalen. Na wat interne strubbelingen en een voorzitterswissel lijkt de partij van voor- zitter Frauke Petry duidelijk aan de winnende hand. Op 16 maart zijn er deelstaatverkiezin- gen in Baden-Württemberg.
Pacifist wankelt
In het Verenigd Koninkrijk zitten de socialis- ten van Labour met een probleem. De popu- lariteit van de radicaal-linkse leider Jeremy Corbyn zakt “harder dan een blok beton”. Ter- wijl Frankrijk klopjacht maakte op terroristen, vond Corbyn nog dat de politie maar beter niet schoot op gewapende terroristen. De paci- fist van Labour kant zich ook tegen een Britse interventie in Syrië. Veel Labourkiezers verwij- ten hem nu antipatriottisch gedrag, melden Engelse media. Corbyn is een radicale paci- fist, die in eigen voet lijkt te hebben gescho- ten met onder meer verzet tegen een ‘shoot to kill’-beleid, zelfs in een situatie à la Bataclan, tot grote frustratie van velen binnen Labour, en omwille van zijn nauwe banden met de Stop the War-beweging die tweette dat het Franse buitenlandbeleid de oorzaak was van een massaslachting in Frankrijk.
“Binnen Labour begint nu het gevoel te heer- sen dat Corbyns dagen geteld zijn”, schreef De Morgen (20 nov.). Volgens een peiling van ComRes voor The Independent on Sunday is
amper een kwart van de Britten pro Corbyn, vijftig procent is tegen. De nieuwe god van Labour krijgt klappen. Zijn problemen lijken op 3 december ook heel voelbaar te zullen wor- den. Op die dag zijn er verkiezingen in Oldham West & Royton, een kiesdistrict in Manchester, waar vorige maand een Labour-parlements- lid overleed.
Omdat Labour er zover voor lag bij vorige verkiezingen zou het binnenhalen van die zetel vanzelfsprekend moeten zijn, maar dat is het niet. Peilingen geven aan dat het aantal Labour- stemmen er tegenover de verkiezingen van mei zou halveren… De kans is groot dat die zetel zou gaan naar een kandidaat van UKIP (de par- tij van Nigel Farage). Dat zou het begin van het einde kunnen zijn voor de extreem-linkse Corbyn, door David Cameron nu al de nieuwe Chamberlain genoemd, de man die in 1938 Hit- ler met concessiepolitiek vergeefs probeerde in te tomen.
Europa
Voor het eerst ook wil een meerderheid van de Britten uit de Europese Unie. Dat blijkt uit een poll in opdracht van de Britse krant The Independent. 53 procent is voor de Brexit. In zomerpeilingen was nog een meerderheid van 55 procent voor blijven. Voorstanders van het Britse vertrek komen vooral uit het kamp van de eurosceptische partij UKIP (93 procent) en van de Conservative Party van premier Came- ron (54 procent). Een meerderheid van de aan- hangers van Labour, Liberal Democrats, Schotse Nationale Partij (SNP) en de Groenen is voor blijven. Het referendum is aangekondigd voor eind 2017.
In Vlaanderen krabbelt Vlaams Belang zich langzaam maar zeker omhoog in de peilingen.
Ten dele gaat dit ten koste van N-VA. Is dat de reden dat men bij de N-VA eerder zenuwach- tig reageert in debatten met Vlaams Belangers?
De scherpe uitspraken van bijvoorbeeld Hen- drik Vuye en Bart De Wever de voorbije weken zijn daarvoor tekenend.
Zal de terreur van november een beslissende impact hebben op de politieke verhou- dingen in onze buurlanden? Recente peilingen wijzen erop dat dit voor wat verschuivin- gen kan zorgen bij enkele regionale of lokale verkiezingen.
Hypermigratie zorgt voor kantelende kiezers
Actueel
26 november 2015
2
Uit de smalle beursstraat
Europese begrotingsregels? Om te lachen
ren en het overheidstekort te beperken tot 2,7 procent van het bbp en tegen 2018 te stre- ven naar een structureel evenwicht. Frankrijk daarentegen zit nog altijd boven het tekort van 3 procent van het bbp en werd door de Europese Commissie gewaarschuwd: tegen 2017 moet het overheidsdeficit worden terug- gebracht tot 2,7 procent van het bbp.
Maar na de aanslagen in Parijs heeft de Europese Commissie dus een bocht geno- men. Eén van 180 graden. Gezien de extra uitgaven voor veiligheid mag Frankrijk nog een beetje wachten met het verder saneren van de overheidsfinanciën. Voor België geldt eigenlijk hetzelfde. De 400 miljoen euro voor de strijd tegen het terrorisme bedraagt maar 0,1 procent van het bbp - voorlopig zonder compensatie elders - en dat zou wel eens met zich kunnen meebrengen dat België in 2018 nog altijd geen structureel begrotings- overschot heeft voorgelegd, ook al was dat beloofd. ‘Deficit spending’, een vies klinkend liberaal woord voor overheden die onvol- doende besparen en kiezen voor oplopende overheidsuitgaven, wordt om veiligheidsrede- nen aanvaard. Er valt natuurlijk veel voor te zeggen. Het gaat om uitzonderlijke toestan- den. Maar wat zal de reactie bij de bevol- king zijn nu de begrotingsteugels voor lange
tijd worden gevierd? Je hoort het al aan de toog zeggen: “Jarenlang moeten we bespa- ren. En nu plots niet meer. Zijn die begrotings- regels dan niet om te lachen?” Dat de budget- taire regels een klucht zijn, is al een tijd een overheersend gevoel bij de bevolking omdat de Europese Commissie sneller kleinere lan- den (Griekenland, Portugal, en ja België) op de vingers tikt dan de grootmachten Frank- rijk of Duitsland. Vaak wordt vergeten dat onze oosterburen zo’n vijftien jaar geleden de budgettaire regels aan hun laars lapten, tot de sociaaldemocratische kanselier Ger- hard Schröder de Duitse economie grondig hervormde. Duitsland kreeg nooit een sanc- tie voor het lakse begrotingsbeleid van rond de eeuwwisseling.
Het feit dat de Europese ambtenaren van- uit hun Brusselse kantoren decreteren dat de besparingen van de voorbije jaren eigen- lijk niet zó dringend waren, zou het succes van de linkse en rechtse antisysteempartijen wel eens in de hand kunnen werken. Zeker in een land als Spanje, waar men jarenlang zwaar bespaard heeft. Afwachten wat dat bij de Spaanse parlementsverkiezingen van 20 december zal geven.
Angélique VAnderstrAeten
Parijs 13/11: de gapende wonde in het politiek correcte weefsel
De genezing van een wonde bij een mens of enig ander dier is een wonderbaarlijk pro- ces. Zonder dat er enige organisatie, bevel of centrale autoriteit aan te pas komt, gaan onmiddellijk miljarden cellen aan het werk om eerst een nooddichting aan te brengen, daarna de ongewenste bacteriën te verwijderen en ten slotte het lichaam zoveel mogelijk in zijn oorspronkelijke staat te herstellen.
De wijze waarop de politieke correctheid (een niet-afdoende benaming voor de heer- sende ideologische consensus onder de intel- lectuelen) zichzelf in stand houdt, kan ook best begrepen worden als het herstelmechanisme van een levend organisme. Wanneer er een groot gat wordt geslagen in het verhaal over de werkelijkheid dat de heersende opiniema- kers aanhangen en verkondigen, gaan onmid- dellijk duizenden politiek correcte cellen aan het werk om de schade ongedaan te maken.
De aanslag op Charlie Hebdo leverde een prachtig voorbeeld van dit mechanisme op.
Journalisten, politici en artiesten reageerden vrijwel onmiddellijk en met een bewonderens- waardige uniformiteit en discipline. “De daders zijn eenlingen, die de echte islam misbrui- ken.” “Het komt erop aan gemeenschappen niet tegen elkaar op te zetten.” “We moeten de sociale voedingsbodem van de radicalise- ring wegnemen.” “Neen aan ALLE vormen van extremisme.” Er werden dadelijk grote mar- sen gehouden, met uiteraard steeds een kleine maar door de media uitvergrote moslimaanwe- zigheid. Via stilteminuten, wakes, bloemenleg- gingen, plechtstatige verklaringen en andere rituelen werd symbolisch de duivel uitgedre- ven, waarna men weer kon overgaan tot de orde van de dag, zonder zich verplicht te voe- len enige reële actie te nemen als antwoord op wat er was gebeurd.
Goocheltruc
De grootste goocheltruc bestond er toen in
“moslimterroristen” af te doen als “terroristen”
(waarbij de nochtans zeer evidente motivatie voor het terrorisme werd weggemoffeld), “ter- rorisme” te vereenzelvigen met “extremisme”
en ten slotte de oproep tegen extremisme vooral aan te wenden tegen hen die reeds lang gewaarschuwd hadden voor de gevaren
van de radicale islam. Want die laatste groep wordt door de postmoderne intellectueel nog steeds meer gehaat en gevreesd dan de daders van het gruwelijkste terrorisme.
Het is een cynische vaststelling, maar het is niettemin de waarheid: wanneer het moslim- extremisme nog maar eens ergens ter wereld toeslaat, is de eerste reactie van vele westerse intellectuelen niet boosheid of verdriet over dood en vernieling, of een poging tot oprechte analyse van het probleem, maar ongerust- heid over welk ongunstig effect dit zou kun- nen opleveren bij de publieke opinie. Toen we de Vlaamse kranten lazen de dag na de aanslag op Charlie Hebdo, bleek dit ten volle.
“Het zal koelbloedigheid vergen om er geen amalgaam van te maken en de simplismen te mijden.” (Karel Verhoeven in DS). “Wanneer we hierdoor onverdraagzamer worden, fun- damentalistischer in onze stellingen over de andere, angstiger, meer vatbaar voor autori- taire denkbeelden, meer bereid onze demo- cratische rechten uit ‘veiligheidsoverwegingen’
op te geven, pas dan hebben deze terroristen hun doel echt bereikt: want dan zullen we het- zelfde geworden zijn als zij.” (Yves Desmet in DM) “Helaas ... dreigen alle moslims het slacht- offer te worden. Want het bevestigt veel men- sen in hun oordeel.” (Indra Dewitte in HBL).
Dit waren slechts enkele van de cellen die toen aanstonds en spontaan aan het werk gingen om de wonde in het politiek correcte weef- sel te herstellen. En die operatie lukte eigen- lijk voortreffelijk. Charlie Hebdo was tot twee weken geleden eigenlijk een afgesloten hoofd- stuk, een vrijwel onzichtbaar litteken op het politiek correct verhaal.
Onzekerheid, verstomming, woede Maar de wonde die is geslagen door wat op 13/11 gebeurde te Parijs gaat veel dieper.
De doelwitten waren geen journalisten, maar gewone burgers. En de aanslag was niet doel- gericht; de daders wilden zoveel mogelijk luk- raak gekozen mensen vermoorden. Die ver- schillen zijn de Fransen niet ontgaan. Na de aanslag op Charlie Hebdo kwamen in totaal 4 miljoen Fransen op straat om deel te nemen aan de door het bestel georganiseerde en inhoudelijk gestuurde marsen (ondanks de oproep tot “Unité Nationale” mocht het Front national niet mee opstappen). Merkwaardig dus, dat er na de nochtans veel zwaardere aan- slagen van 13/11 nauwelijks optochten kwa- men. De bezorgdheid om de veiligheid speelde daarin een rol, maar dat was niet de belangrijk- ste oorzaak voor de passiviteit. De echte reden had veeleer te maken met een publieke opinie die niet meer wist hoe ze moest reageren op de gebeurtenissen en een leidende klasse die niet onmiddellijk een uitleg klaar had om de gruwel te kaderen in het vertrouwde politiek correcte verhaal. De overheersende gevoelens waren onzekerheid, verstomming en woede.
Dit getuigde ook Francois Reyes, de spreek- buis van Reveil Citoyen, een initiatief dat de bedoeling had om de woede van de burgers in “goede” banen te leiden na de slachting bij Charlie Hebdo: “De mensen hebben nu een andere instelling dan na Charlie Hebdo. Ze wil- len wraak. Ze willen terugvechten. En dat dat is tegen de geest van onze organisatie.”
Van Reynebeau tot Van Reybrouck Ook onze eigen intelligentsia reageerde deze keer in verspreide slagorde. De politiek cor- recten, zoals Marc Reynebeau, Koen Vidal en David van Reybrouck, deden nog hun best om
het debat in de vertrouwde banen te leiden (zie het hoofdartikel van vorige week in dit blad), maar ze konden niet verhinderen dat de pers- aandacht verschoof naar islam, vluchtelingen, Syriëstrijders, Molenbeek en een falend vei- ligheidsbeleid. Deze keer ging het debat naar het hart van de multiculturele samenleving.
The Economist (14/11) schreef: “’Je Suis Char- lie’ ging over vrijheid van meningsuiting - maar nu is het onderwerp van debat de immigratie.”
Tijdens een tv-debat stelde Bart de Wever:
“Parijs zal een katalysator blijken. Het draag- vlak verandert.” Hij maakte daarbij een ver- gelijking met de aanslagen op New York van 11/9/2001 en de hele reeks van veiligheids- maatregelen en nieuwe wetgeving, zoals de Patriot Act, waartoe die aanleiding gaven. In België en andere Europese landen wordt nu inderdaad in allerijl aan maatregelen gewerkt die voor een grotere veiligheid moeten zorgen.
We moeten echter hopen dat er meer is veran- derd dan alleen dat.
Mensen zijn zich zelden bewust van de evo- luties die plaatsvinden in hun eigen tijd en laten het aan geschiedschrijvers over om die vast te stellen en te benoemen. Misschien zal Parijs 13/11 een scharniermoment blijken in het publieke denken over de multiculturele samenleving en over de problemen verbonden aan de aanwezigheid van de islam in Europa.
Misschien, want de poortwachters van de poli- tieke correctheid zijn vandaag wel even stiller dan voorheen, maar uitgeschakeld zijn ze aller- minst. En ze zullen helaas nog heel wat pogin- gen ondernemen om het verstikkende weefsel van de nefaste politieke correctheid te herstel-
len. Jurgen Ceder
De aanslagen in Parijs op 13 november zijn niet alleen politiek een keerpunt voor Europa, ook financieel-economisch. Na jaren van strenge besparingsregels laat de Europese Commissie toe dat lidstaten de budgettaire teugels vieren en meer uitge- ven voor veiligheid en defensie zonder elders te besparen. De oude Europese begro- tingsregels lijken dan ook een klucht.
Nederland: 250 miljoen euro extra voor veiligheid. België: 400 miljoen euro. Frank- rijk: 600 miljoen euro. Na de aanslagen in Parijs op 13 november is Europa in shock, en als belangrijk signaal naar de bevolking trek- ken verschillende overheden de geldbeugel open. De eerste taak van een overheid is de eigen burgers te beschermen, dus is het niet meer dan normaal dat er in deze gespannen periode meer geld wordt uitgegeven voor vei- ligheid en zelfs defensie. Extra overheidsuit- gaven die trouwens niet worden gecompen- seerd door besparingen elders.
En dat is zeer belangrijk. Er doet zich op het vlak van het Europese begrotingsbeleid een fundamentele wijziging voor. De voor- bije jaren werden de begrotingen van de ver- schillende Europese landen van zeer nabij gevolgd door de Europese Commissie. Wie de begrotingstekorten te hoog liet oplopen, kreeg vanuit Brussel een reprimande. Immers, het alfa en omega van de Europese begro- tingsregels is dat de overheidsfinanciën van
de verschillende lidstaten uit de eurozone meer en meer op elkaar worden afgestemd.
Anders dreigde het zogenaamde ‘free rider’- gedrag. Een land laat de begrotingsteugels vieren en gaat ervan uit dat andere lidsta- ten uit de eurozone de rekening wel zullen betalen. Dat was lange tijd de houding van Griekenland en dat leidde bijna tot de ineen- storting van de muntunie. Bovendien trek- ken te grote overheidsuitgaven te veel mid- delen weg uit de economie omdat overheden er vaak voor kiezen om de putten te dempen met extra belastingen.
Met het Europese ‘twopack’ en ‘sixpack’
heeft de Europese Commissie daardoor de facto controle gekregen over de nationale begrotingen. Wie zijn tekort doet oplopen tot 3 procent van het bruto binnenlands product dreigde op het Europese strafbankje terecht te komen. België, Italië en Frankrijk bevon- den zich vorig jaar net niet in die situatie.
België heeft onder de regering-Michel wat meer ademruimte gecreëerd door te bespa-
Actueel 26 november 2015 3
Koning Boudewijn steunde het wahabisme
Begin november 1975 is koning Boudewijn (opnieuw) op reis. Deze keer moet de vorst alleen naar Saudi-Arabië vertrekken. Koningin Fabiola mag het vliegtuig in dat land niet aan de voorkant verlaten. Vrouwen moeten uitstappen via de achterdeur. Er wordt lang en intensief onderhandeld met de Saudische autoriteiten om hierop een uitzonde- ring te verkrijgen. Tevergeefs. Boudewijn had deze reis als protest kunnen schrappen.
Dat gebeurt niet. De koning onderhield immers uitstekende relaties met Saudi-Arabië.
Europees Netwerk tegen Racisme teert op Europees geld
Het was voormalig Europees Parlementslid Frank Vanhecke die een tijdje terug de kat de bel aanbond. Hij wilde meer weten over de organisatie ENAR, kort voor European Net- work against Racism, of Europees Netwerk tegen Racisme.
Van Hecke op zijn blog: ‘ENAR is een soort van overkoepelende Europese organisatie van allerlei schimmige extreemlinkse clubjes.
De organisatie staat of valt met het Europese manna. Zo nam de Europese Commissie bij- voorbeeld in 2011 maar liefst 81 procent van de totale uitgaven voor haar rekening. De uit- gaven houden bijna uitsluitend verband met de uitbetaling van personeels- en reiskosten.
Een blik op de webstek (www.enar-eu.org) zegt meer dan genoeg over waar deze organi- satie voor staat.’
Parlementaire vraag
Vanhecke bijt zich vast in de zaak. Uit een antwoord op een parlementaire vraag van de man blijkt dat het Europees Netwerk tegen Racisme (ENAR) in 2009, 2010 en 2011 res- pectievelijk 961.300 euro, 967.553 euro en 983.983 euro werd toegestopt door de Euro- pese Commissie. Vanhecke: ‘Een blik op de Belgische vertakking van ENAR leert dat de openingswebstek enkel in het Engels is opge- steld en dat alle rapporten in het Frans zijn opgesteld. Dit getuigt van weinig respect ten aanzien van de Vlamingen die het meerder- heidsvolk in België uitmaken. Opmerkelijk is ook dat de organisatie stelling neemt tegen elke verstrenging van de Belgische nationali- teits- en immigratiewetgeving.’
Volgens Vanhecke leert de webstek ook dat ENAR-België vrijwel uitsluitend bestaat uit vreemdelingen- en vluchtelingenorganisaties en de Waalse en Vlaamse socialistische vak- bond.
Standpunt Commissie
Vanhecke stelde een reeks bijkomende vra- gen aan de Commissie: ‘Is de Commissie ervan op de hoogte dat de rapporten van de Belgi- sche vertakking van de organisatie die zij zo royaal subsidieert, enkel in het Frans beschik- baar zijn? Vindt de Commissie dit aanvaard- baar? Welke stappen zal de Commissie in dit verband ondernemen? Vindt de Commissie de samenstelling van de Belgische vertakking evenwichtig met een proportionele vertegen- woordiging van alle politieke overtuigingen en filosofische strekkingen in het land? Zal de Commissie aandringen op meer diversiteit en haar controle op de organisatie, in het licht van de royale subsidiëring, verscherpen?’
Viviane Reding
Op 1 augustus 2012 antwoordt Viviane Reding namens de Commissie: ‘De Commis- sie is niet bevoegd om beslissingen te nemen over de talen waarin verslagen en projectpres- taties worden opgesteld door ngo-netwerken
op EU-niveau die steun ontvangen van het Pro- gress-programma, zoals het Europees Netwerk tegen Racisme (ENAR). De exploitatiesubsi- die die ENAR krijgt, is bedoeld om de orga- nisatie te helpen onafhankelijk haar werk te doen. De Commissie ziet erop toe dat ENAR de beloofde werkprogramma’s waarmaakt. De Europese Commissie beoordeelt de samen- stelling van de ngo-netwerken op EU-niveau en houdt daar toezicht op, maar doet dit uitslui- tend in het licht van de criteria die zijn bepaald in de oproep tot het indienen van voorstellen VP/2010/12, waarin is vastgelegd dat de ngo- netwerken op EU-niveau in ten minste vijftien lidstaten van de Europese Unie aangesloten organisaties moeten hebben. De Commissie grijpt dus alleen in als de samenstelling van het ENAR niet aan de reeds genoemde crite- ria voldoet.’
Van september 1999 tot november 2004 was de Luxemburgse Reding lid van de com- missie-Prodi als commissaris voor Onderwijs, Cultuur, Jeugdzaken, Media en Sport. Van november 2004 tot eind 2009 was zij opnieuw Europees Commissaris, ditmaal voor Informa- tiemaatschappij en Media. Tussen 2010 en 2014 beheerde ze, in haar derde termijn, de portefeuille Justitie en Mensenrechten.
Dooddoener
ENAR produceert uiteraard ‘interessante’
rapporten. Volgens een rapport van de orga- nisatie dat op 21 maart 2012 werd bekend- gemaakt ter gelegenheid van de “Werelddag
tegen racisme”, lokt de economische crisis steeds meer racistisch en discriminatoir gedrag uit. Zo lezen we in het rapport: ‘Migranten en etnische minderheden worden in een peri- ode van economische crisis buiten propor- tie getroffen door werkloosheid en precaire arbeidsvoorwaarden.’ De meest kwetsbare groepen zijn, volgens het rapport, Afrikanen, Roma, moslims en de Joodse gemeenschap.
In België, zo werd specifiek vermeld in het rap- port, krijgen etnische minderheden ook moei- lijk toegang tot de private woningmarkt.
Femyso
In de raad van bestuur van ENAR vinden we, volgens de webstek van ENAR, de Britse Intis- sar Kherigi. We vinden meer informatie over deze dame bij de Nederlandse oud-journa- list Carel Brendel. ‘In de Archimedesstraat in Brussel, onder de rook van talloze Europese instellingen, zetelt het Forum of European Mus- lim Youth and Student Organisations. Deze FEMYSO, zo staat in het jaarverslag over 2014, wil de moslimjeugd een stem geven op Euro- pees niveau.’
‘De FEMYSO-campagnes richten zich tegen
“islamofobie” en “racisme”. De islamitische jongeren- en studentenkoepel heeft van de bestrijding van deze nare zaken haar speerpunt gemaakt.’ Intissar Kherigi (steeds poserend met hoofddoek) is voorzitster van Femyso.
‘Dit mooie streven wordt beloond met Euro- pese subsidies, zo blijkt uit hetzelfde jaarver- slag. Maar liefst drie Europese organisaties steunen FEMYSO: de Raad van Europa, de European Youth Foundation (EYF, een onder- deel van de Raad van Europa) en de Euro- pese Unie. “Support” krijgt FEMYSO ook van
de Open Society Foundations, de mensen- rechten-ngo van George Soros en Mabel van Oranje. De vijfde sponsor van FEMYSO is de Britse hulporganisatie Human Appeal Interna- tional, die nauwe banden heeft met de Mos- limbroederschap.’
‘In het 32 bladzijden tellende jaarverslag staat niet vermeld hoeveel de diverse instel- lingen bijdragen aan de begroting, hooguit aan welke conferentie of trainingsbijeenkomst is meebetaald door een van de genoemde orga- nisaties.’
Vijf Belgische organisaties zijn aangeslo- ten bij Femyso: de “Association of African Stu- dents in Europe” (Leuven), het “Collectif contre l’islamophobie en Belgique”, het “Minderhe- denforum”, de “Muslim Rights Belgium” en Orbit vzw. Deze laatste organisatie is gehuis- vest in de gebouwen van Broederlijk Delen in Brussel.
Achtergrond
Brendel: ‘Opvallend is vooral de totale zwijg- zaamheid van de FEMYSO over haar eigen ach- tergronden. Serieuze onderzoekers hebben jaren geleden al vastgesteld dat FEMYSO een onderdeel is van de Europese Moslimbroe- derschap (MB) – een internationale beweging binnen de politieke islam, die streeft naar de invoering van de sharia en de oprichting van een kalifaat, maar dan langs de geleidelijke weg, hoewel in bepaalde gevallen (Hamas) ook door middel van terreur.’
‘Een van de FEMYSO-oprichters was Ibrahim el-Zayat, leider van de MB in Duitsland. El-Zayat was in het verleden onder meer de Europese vertegenwoordiger van de World Association of Muslim Youth (WAMY), deed de public rela- tions voor de Federation of Islamic Organisa- tions in Europe (FIOE) en zat in het internati- onale bestuur van Islamic Relief Worldwide, allemaal MB-organisaties.’
‘El-Zayat was tevens door zijn huwelijk met Sabiha Erbakan, een nicht van de vroegere Turkse premier Necmettin Erbakan, een spil in de Duitse tak van Milli Görüs, de Turkse vari- ant van de Moslimbroederschap. Het is dan ook niet verwonderlijk dat veel bij FEMYSO aange- sloten organisaties afkomstig zijn uit de hoek van FIOE en Milli Görüs.’
‘Inmiddels heeft een tweede generatie het roer overgenomen van de oprichters. De hui- dige FEMYSO-voorzitter is Intissar Kherigi, een dochter van de Tunesiër Rachid Ghannouchi, een internationale grootheid onder de Mos- limbroeders.’
Jaarverslag 2014
In het recentste jaarverslag vinden we meer informatie over de geldstromen van ENAR.
De ‘kernfinanciering’ komt nog steeds van de Europese Commissie DG Justitie. Het bedrag voor 2014 is 800.458 euro.
Een groot deel van dat geld wordt gebruikt voor de lonen. In 2014 werd net geen 600.000 euro uitgegeven aan personeel. Ruim 165.000 euro ging op aan reizen. Er kwamen ook fond- sen binnen van andere organisaties. Hierdoor bedragen de inkomsten zowat een miljoen euro.
Besluit
In het jaarverslag wordt trots melding gemaakt van de acties tegen Zwarte Piet. In het jaarverslag wordt ook melding gemaakt van initiatieven naar de Joodse gemeenschap (New partnerships with key Jewish organisa- tions in Europe). De vraag is uiteraard wat die initiatieven concreet zullen opleveren, zeker als we de achtergrond van sommige bestuurs- leden van ENAR kennen. Thierry Debels Er is nog een incident. De Saudi’s wil-
len geen joodse journalisten of medewer- kers ontvangen. De perslui moeten in eer- ste instantie een doopbewijs overhandigen waaruit blijkt dat ze christelijk zijn. Ze weige- ren dit. De Amerikaanse ambassade volgt de zaak op de voet. ‘De trip wordt op voorhand overschaduwd door mogelijke joodse leden van het koninklijke gevolg’, staat in een ver- trouwelijk Amerikaans bericht. Volgens een andere telex van de Amerikaanse ambassade aan de Secretary of State doet het Belgische ministerie van Buitenlandse Zaken een knie- val voor de Saudi’s.
De Belgen verzekeren dat er ‘geen vijan- den van Saudi-Arabië in het gevolg van de koning aanwezig zijn’. In Saudi-Arabië kan Boudewijn zoals gebruikelijk niet echt genie- ten van het aangeboden spektakel. Er wordt voor hem op de laatste dag nochtans een fantastisch sabelgevecht opgevoerd. ‘Wan- neer dit schijngevecht tot een climax opge- dreven was, richtten alle Belgen hun blikken
op de koning. Hij volgde deze koninklijke strijd met starre, afwezige blik,’ schrijft groot- maarschalk Herman Liebaers. De Amerika- nen hebben het bezoek van Boudewijn uiter- aard met argusogen gevolgd. Ze zijn niet te spreken over de pro-Palestijnse verklaring van Boudewijn en koning Khaled op het einde van de reis. Bovendien weten ze dat de twee koningen over de ‘Jeruzalemkwes- tie’ onderhandeld hebben. Nochtans ging het om een vertrouwelijk gesprek tussen de twee staatshoofden.
Drie jaar later, in 1978, is koning Khaled van Saudi-Arabië op bezoek in ons land.
Volgens historicus Marc Reynebeau zijn de contacten tussen Boudewijn en de monar- chie van Saudi-Arabië ‘frequent’ en ‘harte- lijk’. Begin mei is Khaled de persoonlijke gast van Boudewijn. De knieval van Boudewijn voor de Saudi’s blijkt overigens nog eens bij de inhuldiging van de Grote Moskee in ons land. Een schitterende sculptuur van Jef Lam- beaux, De Menselijke Driften, wordt eerst
verwijderd om de moslims niet te storen.
‘De koning ging daar met grondwettelijke onverstoordheid op in zonder goed te besef- fen wat dit alles eigenlijk inhield,’ schrijft Lie- baers streng.
De historiek van deze moskee is interes- sant. Na de verschrikkelijke brand in de Inno- vation van 1967 schonk Khaleds voorgan- ger, koning Fayçal, een grote som geld aan de slachtoffers van die brand. Hij annuleerde toen het diner en stortte de tegenwaarde in een speciaal fonds. In ruil kreeg Saudi-Ara- bië van Boudewijn het erfpacht van de mos- kee van het Jubelpark. Dat gebouw is een overblijfsel van de wereldtentoonstelling van 1897: het Panorama van Caïro.
Het jaar daarop beslist Fayçal dat zijn land zal instaan voor de volledige financiering van de bouw- en renovatiewerken van dit nieuwe Islamitisch en Cultureel Centrum van België, opdat deze zou dienen als ‘vuurtoren van de islam in Europa’. De Belgische regering erkent het Islamitisch Centrum als vertegenwoordi- ging van de islam en de moslims in België.
Kritische waarnemers merken op dat Saudi-Arabië via deze moskee erin zal sla- gen het wahabisme naar België te exporte- ren. Sommigen nemen het Boudewijn van- daag nog erg kwalijk. Thierry Debels
Dossier
26 november 2015
4
De jongere broer van Jezus Christus
Verne fantaseerde niet alleen over maanra- ketten en onderzeeërs, hij schreef ook span- nende actuele boeken. Bij hem leerde ik de bloedige opstand van de mohammedaanse soldaten kennen tegen de East India Com- pany in 1857 in Indië.
Die eindigde met een keiharde Britse repressie en de overname van heel India door het Verenigd Koninkrijk. En in “De wonder- lijke avonturen van een Chinees” was een gewezen Tai Ping-soldaat de slechte. Het Tai Ping-verhaal begint in 1836. De 23-jarige Hong (een Hakka, geen Han-Chinees) krijgt wat vertaalde christelijke teksten van een missionaris maar legt ze opzij, om zich te con- centreren op de overheidsexamens die hem gegarandeerd een mooie baan opleveren.
Die examens testen de kennis van oude confuciaanse teksten, poëzie en Chinees schoonschrift. Vier keer zakt hij, tot hij het zeven jaar later opgeeft en eindelijk die chris- telijke teksten leest. Plotseling vindt hij daar de sleutel voor een paar visioenen die hij eerder had. De Bijbel moet volgens Hong de bron zijn voor het leven in China; tenminste, zoals hij die heilige tekst interpreteert. Vol- gens hem heeft God twee zonen: Jezus Chris- tus (die alleen maar mens is) en zijn jongere broer: Hong zelf.
We kunnen daar eens meewarig om lachen, maar het zegt veel over China dat Hong zo’n succes heeft met zijn leer. Miljoe- nen Chinezen leven in ellendige omstandig- heden, want China heeft te weinig landbouw- grond om 410 miljoen monden te voeden.
Gevolg: hongersnoden op veel plaatsen. De Qing-dynastie perst de boeren nog meer uit dan vroeger, want zij moeten de belastin- gen betalen waarmee China de hoge boetes aan de westerse kolonisatoren ophoest (zie
’t Pallieterke van vorige week). Hongs “chris- tendom” predikt een ideaal dat veel Chine- zen (zeker bij de minderheden) aanspreekt.
Iedereen heeft recht op evenveel landbouw- grond en hij wil de grootgrondbezitters ont- eigenen. Mannen en vrouwen krijgen gelijke rechten.
De gruwelijke methode om vrouwenvoe- ten in te snoeren moet verboden worden.
Weg met het uiterlijke teken van de onder- werping van Chinese mannen aan de Man- chu-dynastie van de Qing; de hoofdharen in een lange bij elkaar gebonden staart. Hong verzamelt discipelen rond zich die in Zuid- en Centraal-China beginnen te preken, en geld en wapens beginnen in te zamelen. Eind 1850 begint de opstand en die grijpt als een wildvuurtje om zich heen. De Tai Ping rekru- teren vooral bij de gediscrimineerde Hakka en Zhuang; minderheden die de slechtste landbouwgrond bewerken. Hong heeft goede generaals, al zijn die mannen van nederige afkomst. Binnen achttien maanden verove- ren ze een goed deel van het Zuiden en het Centrum, en in de lente van 1852 trekken de Tai Ping de oude keizerlijke hoofdstad Nan- king binnen. Het Hemelse Rijk van de Grote Vrede (= Tai Ping) is een feit.
Seks verboden
Aanvallen op Peking mislukken, want de Chinese edelen, officieren, grootgrondbezit- ters en rijke handelaren zijn bevreesd voor hun mooie leventje en ze scharen zich tegen heug en meug achter de troon.
De Tai Ping beheersen wel de belangrijkste Chinese stroom, de Yang Tse Kiang, en kun- nen er belastingen heffen. Hong vaardigt nog wat maatregelen uit in zijn nieuwe rijk: opium roken is verboden en rokers die betrapt wor- den krijgen de doodstraf. Dezelfde straf voor mensen die… seks hebben, ook al zijn ze getrouwd.
Ook een manier om aan geboortebeper- king te doen. Maar die maatregel houdt geen drie jaar stand, waarna Hong een reglement opstelt dat nauwkeurig het aantal vrouwen bepaalt dat iedereen met een specifieke rang of beroep mag hebben. Confucianistische teksten worden verboden en ambtenaren
moeten examens afleggen over de Bijbel.
Hong laat boeddhistische en taoïstische beel- den en een paar van de mooiste Chinese tem- pels vernietigen. De westerse grootmachten zijn behoorlijk nieuwsgierig naar dat nieuwe christelijke rijk en zenden vertegenwoordi- gers naar Nanking.
Die schrijven dat het christendom van Hong een bij elkaar geharkt allegaartje is dat weinig met de echte godsdienst te maken heeft. Het opiumverbod schaadt daaren- boven de Britse belangen, en Hong heeft een bloedhekel aan die westerse barbaren die hij volgens een oude Chinese traditie als onderdanen beschouwt. Hij zendt vergeefs een paar keer een leger naar de havenstad Shangai, die inmiddels verdeeld is tussen de westerse grootmachten. Die steunen de Qing-dynastie en profiteren ervan om de kei- zer een extra voordelig verdrag af te persen na een tweede opiumoorlog.
De rot in het Hemelse Rijk
De Tai Pings slagen er niet in het Noorden en Peking te veroveren, dus blijft de lange en bloedige burgeroorlog maar duren. Dan eens winnen de Qing een veldslag of verove- ren een stad, dan hebben de Tai Ping weer de bovenhand.
Gevangenen worden niet genomen. De twee partijen herkennen elkaar op het eer- ste gezicht: de langstaarten tegen de lang- harigen. Burgers en boeren zijn de slachtof- fers van de oorlog en hele streken ontvolken.
De ene grote kans om de dynastie omver te werpen wordt gemist. Een goed deel van het westen van China is inmiddels in handen van een andere opstandige beweging (de Nian) maar de twee opstandige rijken coördineren hun militaire operaties niet.
Geleidelijk verschijnt het rot in het Tai Ping- rijk. Economisch komt maar weinig in huis van de drastische grondhervorming en de Tai Ping-generaals leven in steeds grotere luxe terwijl ze elkaar naar het leven staan.
Hong heeft het te druk met zijn harem om nog effectief te besturen.
Toch blijft het rijk maar duren, omdat de Qing-legers geleid worden door incom- petente generaals die hun soldaten slecht behandelen en nog slechter betalen. De Qing worden gered door een paar schatrijke groot- grondbezitters die grote gedisciplineerde pri- vélegers oprichten met hun eigen boeren.
Vanuit Shangai vertrekt een goedbewapend en goedbetaald westers huurlingenlegertje, dat probleemloos tien keer sterkere Tai Ping- legers verslaat. In 1864 valt Nanking in han- den van de aanhangers van de Qing, in een orgie van geweld, verkrachtingen en fusil- lades.
Na afloop telt men honderdduizend lij- ken. Hong is een paar weken eerder overle- den ten gevolge van een voedselvergiftiging.
Het Hemelse Rijk valt uiteen, maar overal vechten kleinere Tai Ping-legertjes voort, terwijl andere aanhangers als grote rovers- benden aan de kost komen. Eerst in 1871 is de Tai Ping-revolte voorgoed voorbij. Som- mige Tai Pings vluchten naar Vietnam, waar ze als rovers aan de kost komen, tot de komst van de Fransen. Dan plaatst het Leger van de Zwarte Vlag, zoals het zich noemt, onder Chinees bevel om de kolonisatie van Indo- china te verhinderen, maar de Franse over- macht is te groot.
Historici kunnen op tien miljoen slacht- offers na geen juist getal op die twintig jaar durende burgeroorlog kleven: tussen twin- tig en dertig miljoen doden; niet alleen in gevechten en door moorden, ook als gevolg van epidemieën en hongersnoden. Volgens statistieken telt China een aantal jaren later door die demografische ingreep maar 350 miljoen inwoners meer.
De Chinese communisten beschouwen de Tai Ping-revolte als een voorloper van hun eigen greep naar de macht, maar ze leren er wel uit iedere revolte zo hard en zo vlug mogelijk te onderdrukken en geen enkele dis- sidentie te dulden.
Jan neckers
De Tai Ping-opstand
Dertien jaar was ik, toen ik voor het eerst over de Tai Ping las. De Mechelse jeugd- bibliotheek bezat alle vertaalde Jules Verne-boeken in een mooie blauwe band en met de prachtige 19de-eeuwse gravures.
Opportuniteit voor Poetin
Het gaat al een tijdje wat slechter met Rusland. De economie sputterde al voor de sanc- ties, en na de sancties gaat het helemaal slechter. Die strafmaatregelen omvatten het bevriezen van vermogens, toegangsverboden, financiële sancties voor banken en defen- siebedrijven, een wapenembargo en een verbod op medewerking aan olie-exploratie. De sanctie die het meest schadelijk lijkt voor de economie, is echter de toepassing van EU- verordening 428/2009 op Rusland.
MUlTicUlTURElE sTaD
Niemand zou mogen jammeren over het feit dat het openbare leven in Brussel ver- lamd is door het uitroepen van alarmfase vier. Tja, dat is nu eenmaal onvermijdelijk in een stad die tjokvol moslims en illegalen zit. Een stad met wijken waar de politie al jàren niet meer durft patrouilleren. Dat is de grauwe, angstaanjagende en bloedige rea- liteit achter de mooie multiculturele utopie.
Niet alle moslims zijn terroristen, maar groe- pen moslims van enige omvang brengen vroeg of laat onvermijdelijk fundamentalis- ten en terroristen voort. Altijd en overal. In de Maghreb, in Iran, in Turkije, in de Arabi- sche wereld, in zwart Afrika, in Afghanistan, in Indië, in Indonesië… en nu ook in Brus- sel. En daarna ongetwijfeld in Antwerpen.
MisbRUikT ciTaaT
Bij ons citeren EU-gezinde flaminganten soms een beroemde uitspraak van August Vermeylen, “Vlaming zijn om Europeeër te worden”, om hun kritiekloze onderwer- ping aan de EU te verantwoorden, maar dat getuigt van een verschrikkelijke onwe- tendheid, of van opzettelijk misbruik van een citaat.
Vermeylen schreef dat in 1900, en hij bedoelde daarmee Europa als beschaving, als een gemeenschap van culturen. Hij kan daarmee onmogelijk de Europese Unie als politieke structuur bedoeld hebben, want die bestond toen nog niet, zelfs niet in de geesten, zelfs niet als project, nachtmerrie, wensdroom of utopie.
Dit is een Europese wet die bestaat uit maar liefst 335 bladzijden en omvat een extensieve opsomming van alle goederen die mogelijk dubbel gebruikt kunnen worden. Hiermee wordt bedoeld dat ze zowel in de militaire als de civiele sector kunnen worden toegepast.
Poetin heeft verkeerd gegokt als hij dacht dat de terreur van IS de Europese aandacht voor Oost-Oekraïne zou afleiden. Europese rege- ringsleiders hebben deze week besloten om de sancties te verlengen tot juli 2016.
Sancties niet het enige probleem
De strafmaatregelen zijn niet het enige obstakel. De aanhechting van de Krim kost het land de komende jaren 20 miljard dollar.
Dat gebied werd jarenlang verwaarloosd door Oekraïne en telt heel wat gepensioneerden die nu een volledig Russisch pensioen krijgen, maar er wel niet aan hebben bijgedragen. Er is ook een groot vluchtelingenprobleem; perso- nen afkomstig uit de Oekraïense Donbas trek- ken naar Rusland. De lage olieprijzen zorgen eveneens voor een domper op de vreugde en hebben een grotere impact dan de sancties.
Het economische basisprobleem is nog steeds hetzelfde: een geërfde communisti- sche mentaliteit, zeer grote corruptie die elke ondernemingszin kapotmaakt, een lage pen- sioenleeftijd (60 voor mannen, 55 jaar voor vrouwen), plotse onteigeningen door corrupte ambtenaren en een zeer complexe admini- stratie, wat op zich weer corruptie in de hand werkt.
Brood en spelen
‘Brood en spelen’ zijn voor het Kremlin van groot belang om het volk rustig te houden, maar ook met de spelen gaat het niet goed.
Onlangs raakte een rapport bekend van het WADA dat stelt dat er in de Russische sport massaal wordt gefraudeerd door middel van omvangrijke dopingcircuits. Het gaat niet om een spreekwoordelijke rotte appel. Tientallen sporters en enkele geaccrediteerde labo’s zijn erbij betrokken. Zelfs de geheime dienst, de FSB, wordt ervan beschuldigd een rol te spe- len in de fraude.
President Poetin regeert altijd met een ach- terliggend verhaal. In zijn eerste periode was dit verhaal dat hij welvaart en economische stabiliteit bracht. De slechte economie bracht hem tot de slogans dat Rusland weer een internationale rol van betekenis speelt, dat de anderen bang zijn van Rusland en dat Rusland opnieuw een militaire grootmacht is.
Syrië als dure speeltuin
Dit nieuwe verhaal vertaalt zich in een con- creet beleid. De Russische defensie krijgt onge- ziene middelen en lijkt voorrang te krijgen op de economie. Nieuwe aanvalsvliegtuigen, bommenwerpers en transportvliegtuigen rol- len van de band. De scheepswerven zijn druk bezig met het bouwen van nieuwe onderzee-
ers, van de Borei-klasse. Ook worden geheel nieuwe tanksystemen ontworpen (T-15), al lij- ken die nog enkele kinderziekten te hebben.
Syrië is het nieuwe testterrein voor dit wapentuig. Poetin heeft vergelding bevolen voor het neerhalen van een Russisch passa- giersvliegtuig boven de Sinaï door terreurgroep IS. Het aantal missies van gevechtstoestellen boven Syrië werd onmiddellijk verdubbeld. De IS-hoofdstad Raqqa verandert gestaag in een grote puinhoop. De FSB heeft bovendien een prijs uitgevaardigd van 50 miljoen dollar voor een tip die leidt tot de arrestatie van de dader van het neergehaalde vliegtuig, het dubbele van wat de ‘gierige’ Amerikanen wilden geven voor Osama bin Laden.
De middelen om het Syrische avontuur te financieren, komen opnieuw uit reserves die dienden om de economie uit te bouwen. Voor Poetin zijn dit zorgen voor later. Op korte ter- mijn wordt Rusland weer een militaire groot- macht. Hij doet het goed in de peilingen. En het volk? Dat doet rustig voort. JM
Actueel 26 november 2015 5
Echo’s uit de Koepelzaal
Parijs
De Parijse gebeurtenissen konden het Vlaams Parlement niet onberoerd laten. Ron- kende verklaringen van de voorzitter en de minister-president en de klassieke minuut stilte ontbraken niet. Het was, opnieuw, al afschuw, waarden, dialoog en democratie wat de klok sloeg.
Men had het daarbij kunnen laten – iets wezenlijks of analytisch was toch niet te ver- wachten – maar alle fractievoorzitters moesten zo nodig nog eens een praatje maken. Mathias Diependaele (N-VA) hield het nog tamelijk
Terreurdreiging of niet, het economische debat komt terug. Met de zesde staatsher- vorming dropte Di Rupo een aanzienlijk deel van de besparingen in de schoot van de regio’s, want 15 procent van de bij de overgedragen bevoegdheden horende middelen werden in de Belgische zak gehouden. Nog goed twaalf maanden slapen en de rege- ring-Michel gooit daar nog eens de factuur van de taxshift bovenop. Rond die weten- schap paraderen optimisten en pessimisten.
Alvast in 2015 vallen de brokken nogal mee, dan toch in Vlaanderen en in het door Vlaan- deren rechtop gehouden Belgische huishou- den. Trekt de economie voldoende aan om die overheden overeind te houden? Resul- teert de taxshift in “winst” of ontbreekt drie miljard euro om die te financieren, zoals Eric van Rompuy zei? Alles is onder controle, zegt de regering. Absoluut niet, zegt de oppositie…
We volgen graag mee, met aandacht voor de sporadische aanwijzingen die ons hierover informeren.
Volgens cijfers van het Instituut voor de Nationale Rekeningen (INR) kwamen er in de privéctor in de eerste helft van dit jaar 10.000 (nieuwe?) banen bij, waarvan… 9.000 in de zorgsector, door de overheid gefinancierd.
Waar zit de winst? Premier Charles Michel mag dan al optimistisch klepperen over “jobs, jobs, jobs”, eerst zien en dan geloven. Bovendien zal niet zijn regering, wel de internationale con- text bepalend zijn voor een mogelijk herstel.
Volgens de Europese Commissie blijft het begrotingstekort dit jaar - geraamd op 2,7 pro- cent - onder de pijngrens van 3 procent. Dat is dan gerekend zonder onvoorziene omstandig- heden. De terreurherfst is er zo één...
Meer jobs
Uit de jongste RVA-cijfers blijkt dat er in het derde kwartaal voor Vlaanderen 98.724 werkaanbiedingen waren, tegenover 72.108
in dezelfde periode vorig jaar. Wijst dat op een structureel herstel van de arbeidsmarkt? In Vlaanderen misschien wel, maar in de andere regio’s veel minder. Dat is een structureel pro- bleem… In Wallonië waren er enkele tiental- len werkaanbiedingen minder (12.596) dan in het derde kwartaal van vorig jaar). In Brussel is er wat winst, maar in absolute aantallen gaat het over bescheiden cijfers (5.408 jobaanbie- dingen). Bijna 85 procent van de jobaanbie- dingen situeren zich in Vlaanderen, goed voor zo’n 58 procent van de inwoners. Wallonië moet verder met amper 10,8 procent ervan, Brussel met minder dan 5 procent.
Meer jobaanbiedingen is één zaak, meer startende ondernemingen is een andere. Het aantal “freelancers” (niet enkel jonge twin- tigers, ook werknemers die in het tweede deel van hun carrière afstand doen van grote bedrijven en liever op eigen talent vertrou- wen) neemt toe, meldt Karel van Eetvelt (GvA, 21 nov.). Goed zo, maar waar? De eer- ste negen maanden van dit jaar telde Vlaande- ren 2,4 procent meer starters dan vorig jaar. In Brussel en Wallonië was er een lichte daling.
Minder werklozen
Al vijf kwartalen daalt de werkloosheid. Dat heeft veel te maken met wijzigingen in de regelgeving, zoals het inperken van de inscha- kelingsuitkeringen. Het aantal werkzoekende uitkeringsgerechtigde volledig werklozen is in
het derde kwartaal 2015 gedaald naar gemid- deld 410.121. Ten opzichte van het derde kwar- taal 2014 een daling van 10,7 procent (-49.195 mensen). Hoopgevende cijfers, omdat die daling sterker was in de achteroplopende gewesten Wallonië (-14,6 procent) en Brus- sel (-12,4 procent), en iets minder in Vlaan- deren (-5,6 procent)? Neen.
Dit gegeven vertalen als “de inhaalbewe- ging van Wallonië” is niet correct. Ten eer- ste omdat het Waals Gewest en het Brus- sels Hoofdstedelijk Gewest in verhouding tot de bevolking dubbel tot driedubbel zoveel gerechtigden op inschakelingsuitkeringen tel- len dan het Vlaams Gewest én dit al jaren niet verandert. Ten tweede omdat in Wallonië en Brussel veel meer werklozen verdwijnen in de leefloonstatistieken.
Gesplitste armoede
Interessant zijn de cijfers over inkomens.
Met uitzondering van Waals-Brabant (19.994 euro) bengelen de vier andere Waalse pro- vincies onderaan de statistiek, met alleen nog Brussel achter zich (13.525). De modale Vlaming verdiende in 2013 zo’n 18.163 euro gemiddeld netto belastbaar inkomen. Meer dan 1.000 euro meer dan de gemiddeld Belg (17.019 euro), 2.000 euro meer dan de gemid- delde Waal (16.104) en bijna 5.000 euro meer dan de gemiddelde Brusselaar (13.325). Tus- sen 2008 en 2013 is het gemiddeld loon zowel in Vlaanderen als in Wallonië met 12 procent gestegen, in het Brussels Hoofstede- lijk Gewest met 6,2 procent (bron: FOD Eco- nomie). Maar de regionale inkomensverschil- len krimpen niet. Ze worden gemilderd door de sociale zekerheid en de daarmee gepaard gaande geldstroom van Vlaanderen naar de
evenwichtig. Hij had het over ons samenle- vingsmodel dat “met hand en tand” moet wor- den verdedigd tegen fundamentalistische en totalitaire terreur. Met Koen van den Heuvel (CD&V) kon het pathos dan echt beginnen. Op een helder moment na, over de fusie van de Brusselse politiezones, toonde Van den Heu- vel zich van zijn larmoyantste kant. Niet mocht worden ontsnapt aan zulke dingen als “vast- beraden eendracht”, “geen stigmatisering” en niet te vergeten het cruciale Vlaamse deradi- caliseringsplan.
Toppunt was dat hij besloot met de beden- king dat Frankrijk de bakermat is van de wes-
terse waarden en deze visie kracht bijzette met het spreken van de woorden “liberté, égalité, fraternité”. Heeft niemand de man ooit ver- teld dat terreur en fanatisme zowat zijn uitge- vonden door de Franse Revolutie. Minder hui- lerig dan verwacht, kwam Bart Somers (Open Vld) met een gelijkaardig verhaal. Hij sleepte er ook de heren Hitler en Pol Pot bij, en weer dat verdomde “vrijheid, gelijkheid en broederlijk- heid”, de waarden volgens hem van onze “ijzer- sterke” democratie waarover de barbaarsheid niet zal zegevieren.
Gevoelige zielen
Joris Vandenbroucke (sp.a) toonde zich ver- rassend weinig links-dogmatisch en zei zelfs niets over discriminatie en achterstelling. Wel poneerde hij dat Syriëstrijders wat beter moe- ten worden gevolgd en dat haatpredikers stevi- ger moeten worden aangepakt. Hij ziet ook veel heil in de Vlaamse deradicaliseringsmaatrege- len. Natuurlijk, dat spreekt vanzelf. Ook eerder sereen bleef Björn Rzoska (Groen). Samen- horigheid, meer democratie,... en, onvermij- delijk, deradicalisering. Op onzin kon hij niet worden betrapt.
Aan de verbondenheid en warmte werd een einde gemaakt door Chris Janssens (VB) die, nochtans heel rustig, wat vervelende verban- den met islam en immigratie kwam leggen. Te pijnlijk voor sommige gevoelige zielen, die dan maar de zaal verlieten. Voor één en ander werd toch al heel lang gewaarschuwd door boze doemprofeten; zou Janssens daarin misschien niet een ietsepietsie gelijk kunnen hebben?
Regio’s
Bijna zou men in het hele treurspel vergeten dat het Vlaams Parlement een belangrijke gast ontving. En wel de Fin Markku Markkula, voor- zitter van het Europees Comité van de Regio’s.
De ECR scheen zich met en in het Vlaams Par- lement te vermeien in een conferentie over subsidiariteit. Daar hebben wij niets op tegen, maar de uiteenzetting van Markkula was niet echt boeiend te noemen. In een licht weerbar- stig Engels werd gesproken over het belang van regionale en lokale overheden. Een belang dat volgens onze Fin zelfs zo groot is dat het zich uitstrekt tot de strijd tegen de klimaatver- andering.
De rest van het discours ging over de ver- betering van de EU-regelgeving die – vreemd genoeg – op het terrein nogal eens zwaar, lastig en onhandig durft te zijn. Wisselwerking met regio’s zou dat allemaal beter kunnen afstem-
men. Je moet er maar op komen. Het is wel een opluchting dat zo’n Comité van de Regio’s zich bezighoudt met het verbeteren van de EU- regelneverij. Krachtig weerklinkt de Vlaamse stem in Europa.
Energierommel
De hardwerkende en veelbeproefde Vlaming ziet bijna even ongaarne als IS-terroristen zijn energiefactuur tegemoet. De zesde staatsher- vorming draagt ook hier wat dingen over naar Vlaanderen, zoals de tariefbepalingen voor energiedistributie.
De speeltuin wordt dus vergroot. In het hele energiedebat vindt een kat haar jongen niet meer terug. Zoals de decreetgeving zich laat aanzien, worden een aantal variabele netta- rieven vast en wordt afgestapt van de – sp.a- dada – gratis kilowattuur. Vanaf dan raakt het overzicht zoek, de meerderheid beweert dat alles kostenefficiënter wordt, sp.a en Groen schreeuwen moord en brand over energiear- moede die nog zal toenemen.
Iets heel interessants wist Willem-Frederik Schiltz (Open Vld) te melden. De gratis kilo- wattuur zou duur zijn omdat de leveranciers die nogal flink aanrekenen. Voor niemand voor- delig dus, volgens Schiltz. Waarom die leveran- ciers dan niet worden aangepakt, vertelde de liberaal er niet bij.
Ook kon worden vernomen dat bedrijven voor energie nog steeds dubbel zoveel mogen ophoesten als in de buurlanden.
Dat de socialisten van het energiebeleid een behoorlijke rotzooi hebben gemaakt, staat bui- ten kijf, maar “centrumrechts” is goed op weg om, met weliswaar een ander beleid, die rot- zooi nog te verergeren.
“Lichtjes” aangepaste procedure
Onder leiding van mediaminister Sven Gatz (Open Vld) wordt gezocht naar een opvolger voor de huidige gedelegeerde VRT-bestuurder Leo Hellemans. Zojuist werd de gangbare pro- cedure lichtjes aangepast. Die voorzag dat kan- didaten door een externe jury op hun kwali- teiten getest worden. Die jury werd geschrapt.
Kwestie van “te voorkomen dat informa- tie naar de buitenwereld wordt gelekt”. Het is alvast knappe camouflage voor de simpele waarheid die zegt dat het in politieke achterka- mertjes uit te vechten robbertje om “de beste kandidaat” te weerhouden niet echt het dag- licht kan verdragen.
Of mikken we daarmee alweer hopeloos ver naast de roos?
Debat over economische kloof niet te stoppen
andere gewesten. Het debat hierover, zowel over de oorzaken als over de gevolgen van die kloof, wordt door de Franstaligen en door pro- gressief Vlaanderen gemeden, zelfs verhin- derd. Zolang verkeerde beleidskeuzes uit het verleden maar ook die in het PS-heden taboe blijven, geraakt dit probleem niet opgelost.
Waalse voordeeltjes
Wie minder werkt, en minder verdient, bouwt ook minder pensioen op. Er is dus ook een grote pensioenkloof in dit land. Marjan Maes, docent-onderzoeker aan de KU Leuven, en pensioenadviseur van vicepremier Jan Jam- bon (N-VA), wees in Trends (19 nov.) op de link tussen levensstandaard, pensioen en…
langer werken. De effectieve pensioenleeftijd (59,2 jaar) ligt in België erg ver onder het EU- gemiddelde (63 jaar). In de publieke sector bestaan er nog altijd 58 regelingen voor ver- vroegd pensioen. In welke regio is de publieke sector het sterkst uitgebouwd? Het minimum- pensioen voor mensen die 45 jaar gewerkt hebben voor een laag loon, ligt amper hoger dan de inkomensgarantie voor ouderen (IGO).
In welke gewesten wordt die inkomensga- rantie het vaakst uitbetaald? In Wallonië kan een leerkracht pensioenrechten (de facto een vorm van brugpensioen) opbouwen alvorens met pensioen te gaan, in Vlaanderen niet. In Vlaanderen werd de terbeschikkingstelling voor leerkrachten afgeschaft, maar in Wallo- nië niet. “Dat is een heel dure affaire aan het worden”, aldus Maes. De huidige regering zet vooral in op “langer werken”, goed zo, maar waar is dat probleem het grootst? Ook in het pensioendebat zullen de communautaire ver- schillen voor spanning blijven zorgen.
AnjA Pieters
Pagaddertoren
Palmt Islamitische Staat Antwerpen in?
Sabayon van politieke correctheid
Verschillende zaken vielen ons de voorbije week op. Plots ontdekt de geschokte wereld Molenbeek, minder dan 10 km en slechts enkele metrohaltes (voor zover die rijdt) van de Europese wijk verwijderd. En daar begint de oefening genaamd simpele verklaringen verzamelen. Eén politicus is verantwoordelijk. En natuurlijk, neomar- xisme oblige, zit de bron van alle kwaad in de sociaal-economische tegenstellingen.
Het zal u niet verbazen dat wij ons niet geroepen voelen de persoon Philippe Moureaux te verdedigen. Weinig tot niets waar de man voor staat spreekt ons aan. Er is niet alleen zijn palmares als burgervader van Molenbeek, de manier waarop hij zich in andere tijden heeft opgeworpen als medestander van het FLN, en de manier waarop deze traditionele antikleri- kaal zich tot de islam zou bekeerd hebben (al ontkent hij dat pro forma). Maar, laat ons wel wezen, de manier waarop men hem de volle verantwoordelijkheid voor het maatschappelijk debacle Molenbeek genaamd in de schoenen wil schuiven, is weinig kies. Het probleem, poli- tiek en maatschappelijk, zit dieper en breder. Vele jaren geleden heeft zich een klimaat van politieke correctheid, vertaald in een newspeak waar Orwell nog lessen van kan leren, eigen gemaakt van het maatschappelijk debat. Beslist aan Franstalige kant, terwijl aan Vlaamse zijde nog een minimum aan gezond verstand overeind bleef, hoewel... Want als Moureaux van- daag met pek en veren ingesmeerd wordt, kan men evengoed Joëlle Milquet tot de brand- stapel veroordelen. We noemen slechts die twee, maar de namenlijst is beduidend langer, dat spreekt. Tot hier vaststelling nummer één.
Zag u ooit foto’s van de eerste migranten – gastarbeiders heetten ze toen nog – die in dit land aankwamen? Al bij al waren die mensen erg westers gekleed. Een aantal onder hen – veel te weinig – zag ook de kansen die deze maatschappij bood, en slaagde erin consequent de tering naar de nering te zetten. En twijfel er niet aan: dat waren (zijn) moslims. Hetzelfde kan gezegd worden over Bagdad, Kaboel en Teheran in die jaren, met fotografisch bewijs.
Men waande zich haast op la Croisette. Niet in het Molenbeek van vandaag. Om maar te zeg- gen dat er behoorlijk wat gebeurd is met de islam en vooral de onderliggende cultuur. Het is een factor die nauwelijks in overweging genomen wordt. Uiteraard is de integratie een groot falen gebleken, een verhaal van rechten dat te weinig aandacht had voor de plichten. En ja, van de sociale indicatoren wordt men niet vrolijk. Maar zou het kunnen, los van sociaal-maat- schappelijke problemen, dat er zich misschien wel een probleem stelt met het geloof als dus- danig waar die lui zich toe bekeren? Hiermee rekening houden zou het debat bevorderen en bevrijden van het politiek correcte keurslijf dat op determinisme van sociale tegenstellingen berust, al dan niet overgoten met de sabayon van Israël, de Palestijnse kwestie en het onver-
mijdelijke westerse imperialisme. KNIN.
De Geuzenberg
Dwars door Vlaanderen
26 november 2015
6
De aangekondigde komst van ERS kwam dan ook als een geschenk uit de hemel. “Als het project - 150 hectare groot en naar schatting goed voor 3,7 miljard euro - wordt gerea- liseerd, zal Antwerpen volgens het stadsbestuur meteen de grootste “waste-to-chemicalssite” ter wereld hebben”, heette het in de persmap.
“Op de site zal jaarlijks 3,5 miljoen ton niet-recycleerbaar afval worden omgezet in ammoniak en ureum via vergas- singstechnologie. Gemiddeld zou er dagelijks zo’n 9.500 ton afval, waaronder pvc, aangevoerd worden in verpakte balen, voornamelijk per schip uit Groot-Brittannië, maar er zal ook aanvoer zijn vanuit heel Europa. Door processen zoals ver- gassing met een hoge temperatuur, zou per dag 4.500 ton ammoniak en 3.850 ton ureum geproduceerd worden. Die producten zijn grondstoffen voor andere bedrijven, bijvoor- beeld in de Antwerpse haven of in het buitenland.”
Kroon op het werk was de aankondiging dat er in het bedrijf liefst 900 mensen een job zouden vinden. En de financiering?
Hiervoor werd gerekend op de Saudische industriële familie Al Issa. “Voor de overige 80 procent wil men externe inves- teerders aantrekken”, heette het.
Gejuich te alle kanten. Er was toentertijd nog wel wat wan- trouwen bij de journalisten, maar dat werd vlug weggepraat.
Sindsdien werd van het plan nog maar weinig gehoord. Tot stilaan begon door te sijpelen dat de Arabische familie één van de grootste steunpilaren is van islamitische terreurgroe- pen als IS en Al Qaida. En dat de beruchte “financier” van de terreurorganisatie, Saleh Malek, mee de aanvraag voor de Antwerpse vestiging zou hebben getekend.
Eén en ander werd bovengespit door de extreemlinkse communisten van PvdA, van wie de woordvoerder, Peter Mertens, een vraag stuurde naar burgemeester De Wever.
Wanneer we dit stukje typen, kennen we de uitslag van zijn beoogde tussenkomst niet. Heeft havenschepen Van Peel een aanvaardbare uitleg? Geraakt de haven in een wurggreep van de “familie” en bijgevolg in die van Al Qaida? Reiken de
tentakels van IS tot in Antwerpen? Vragen die voor de hand liggen, en die in deze dagen van crisis en terreur best zo hel- der mogelijk worden beantwoord.
******
Doel weer eens gered
Intussen worden de Vlaamse regering en het Havenbe- drijf Antwerpen door de Raad van State opnieuw wandelen gestuurd inzake Doel en het geplande Saefthingedok. De Raad volgde immers het advies van de auditeur dat er nu voor de klagers – enkele inwoners van Doel en de polders – wél de hoogdringendheid is die er vroeger - niet was. De Raad van State ziet die hoogdringendheid in het feit dat de Maat- schappij Linkerscheldeoever (IMLO) in zeer snel tempo bezig is met allerlei ‘woonclusters’ in Doel tegen de vlakte te gooien.
Daarmee heeft ze wel de vinger in eigen oog gestoken. Een overwinning eens te meer voor Jan Creve en zijn actiegroep Doel 2020, waarover wij in een vorig nummer een interview brachten over een volle bladzijde. Er werd geen champagne gedronken; de strijd gaat onverminderd voort. Jan en con- sorten houden het al zo’n vijftien jaar vol. Voorlopig is Doel weer eens gered.
Pagadder
In mei werd in het hoofdkwartier van het Havenbedrijf op een persconferentie bekendgemaakt dat Energy Recovery Systems (ERS) zich zou vestigen aan de zuidkant van het Delwaidedok. Dat dok zal volgend jaar leeglopen omdat de grote schepen van rederij MSC naar het Deurganckdok, aan de overkant van de Schelde, verhuizen. Met dat vooruit- zicht voor ogen zocht het havenbedrijf koortsachtig naar vervangers.
Cartoons over Mohammed verboden in Ieper
Enkele nummers geleden stond hier een stukje over het plan van Nancy Six om in haar stad Ieper een tentoonstelling met Moham- med-cartoons te houden. Dat in samenwerking met de vereniging Steden Tegen Islamisering.
Via een brief van het stadsbestuur was ze al op de hoogte gesteld dat op de geplande dag geen enkele stadszaal (tiens!) nog vrij was. Daarop had Nancy met enkele medewerkers zelf voor een zaal gezorgd, uitnodigingen klaargemaakt en de catering besproken. Thans kreeg ze te horen dat, gezien de aanslagen in Parijs, de geplande tentoonstelling in geen enkel geval mag doorgaan. Doet ze het toch, dan zal de ste- delijke politie de tentoonstelling onmiddellijk sluiten en eventueel overgaan tot administra- tieve aanhoudingen. Als gevolg hiervan heeft het Ieperse gemeenteraadslid dan maar beslo- ten de tentoonstelling uit te stellen tot de rust is weergekeerd. In een persmededeling laat Six weten dat het verbieden van de cartoonten- toonstelling omwille van de veiligheid, in feite een aanmoediging vormt voor radicale islamis- ten om op de ingeslagen weg voort te gaan.
Burgemeester Jan Durnez liet weten dat Ieper een vredesstad is en op geen enkel vlak de moslims wil provoceren. Straks dan ook geen glühwein meer op de Ieperse kerstmarkt?
Want door alcohol worden de moslims gepro- voceerd…
Limburg-symbool
Heibel in de Limburgse provincieraad. Gede- puteerde Jean-Paul Peuskens (sp.a) kondigde in zijn beleidsverklaring een nieuwe Limburg- campagne aan met het rode symbool – hartje of mondje – als zichtbaar speerpunt. Ronnie Leten, CEO van Atlas Copco, wordt de nieuwe Limburg-ambassadeur in opvolging van Regi Penxten en Kim Clijsters. N-VA en het Vlaams Belang vonden deze nieuwe campagne weg- gegooid geld. 2 euro per Limburger kost het, zo’n 1.681.624 euro. “Wij kunnen dit geld beter besteden aan het wegwerken van de taalach-
terstand in het Limburgs onderwijs”, sprak fractieleider Hendrik Verbrugge (N-VA) zijn ongenoegen uit; hij gaat hiervoor een amen- dement indienen. Het Vlaams Belang beloofde dit amendement te steunen. Velen zien dit Limburg-symbool als een socialistisch sym- bool, waar sp.a, De Voorzorg en het ABVV gre- tig gebruik van maken.
Het juiste moment
De politietoren aan de Antwerpse Oudaan wordt vervangen. Stokoud nieuws, maar blijk- baar niet voor Wouter van Besien (Groen) die het optrekken van een nieuw gebouw “een megalomaan prestigeproject” van het huidige stadsbestuur noemt. Naar zijn oordeel heeft Antwerpen andere noden dan een optie “lou- ter inzetten op veiligheid en huisvesting van politie”. Met de aanslagen in Parijs en de vrees van de bevolking in eigen land voor nog meer grootstedelijk terrorisme steeds nadrukkelijk in ieders gedachten, moet men toegeven dat kameraad Wouter geen beter moment had kunnen kiezen om zijn gal te spuwen over een politioneel “prestigeproject”.
Verdienstelijk
Wie presteert, moet beloond of verloond worden... meestal in geld, maaltijdcheques of andere vergoedingen. Het kan ook met een dankwoord, een ereteken, een kroontje, een warme handdruk of een schouderklopje en...
een bericht in de pers, vooral als het om spor- tieve prestaties gaat.
Dat het AZ Sint-Lucas in Assebroek onlangs een internationaal kwaliteitslabel van het Nederlands Instituut van Accreditatie (erken- ning) in Zorg (NIAZ) ontving, als eerste zie- kenhuis van West-Vlaanderen, voor de inspan- ningen om de kwaliteit van de zorg- en dienstverlening in stand te houden en te verbe- teren, haalde met moeite een verloren hoekje in een Brugs weekblad. Het AZ Sint-Lucas is niet aan zijn proefstuk toe. Statistieken beves- tigen dat in dat AZ de kans op genezing van borstkanker 93 procent bedraagt, terwijl het landgemiddelde rond 84 procent ligt.
PRIjS VooR
VanzElfSPREkEnDHEID
Siegfried Bracke stelde in de Gentse gemeenteraad voor een integratieprijs in het leven te roepen, als blijk van waardering voor immigranten die zich goed geïntegreerd heb- ben, in de eerste plaats door Nederlands te leren en te gebruiken, en door zich loyaal in te passen in de lokale manier van leven, waarbij ook de grondslagen van het Westerse maat- schappijmodel aanvaard moeten worden.
Alle partijen steunden dit voorstel, behalve het Vlaams Belang. Johan Deckmyn noemde het “een waarheid als een koe om te stellen dat integratie een belangrijk gegeven is.” Maar het vond het ook “onwaarschijnlijk” en “ver- bazend” dat vele allochtonen die al twintig jaar in Gent wonen, nog altijd onze taal niet machtig zijn. “Zulke onwaarschijnlijke zaken, collega’s van de N-VA, los je niet op door het invoeren van een integratieprijs” zegde Deck- myn. “Als je wil dat een inwijkeling integreert, dan doe je dat door voorwaarden te koppelen aan bijvoorbeeld vervangingsinkomens of toe- gang tot sociale woningen. In het buitenland
zijn er al veel landen die dit succesvol toepas- sen. […] Wat ons betreft is integratie in het gastland waar men aankomt een vanzelfspre- kendheid en vanzelfsprekendheden behoe- ven geen prijs.”
THEoRIE En PRakTIjk
In “modelstaat” België kan men zich aan alles verwachten. Dat bewees een Brusselse jeugdrechter nog eens onomstotelijk. De man bestond het een opgepakte geradicaliseerde vijftienjarige moslim vrij te laten. Dat terwijl, één, de politie nog volop bezig was met een huiszoeking in verband met zijn aanhouding en twee, premier Michel in het parlement pas was bevallen van zijn oorlogsverklaring aan het moslimextremisme. Het was al de derde keer dat die knaap werd opgepakt. Een keer al op weg naar Syrië, met telkens dezelfde door justitie aangereikte “hoopgevende oplossing”.
De dagen na Parijs werd de staatsveiligheid, allicht terecht, keihard gebrek aan competen- tie en inzet verweten. Wat dan te denken over de interpretatie door een - uiteraard politiek benoemde - jeugdrechter om door de rege- ring afgekondigde theorie per direct in prak- tijk om te zetten?
