MiNi
April en Mei 2022
3
4 6 7 8 10 11 12 13 14 15 18 20 21 22 39 42 44 45 46 48 Inhoud
Voorwoord Pastoraal hoekje Den plezanten hoek Onze jarigen
Welkom Afscheid Mijn verhaal
Verhalen door jullie Wist je dat
Vastenactie Dynamische tuin Rolstoelietsen
Aankomende activiteiten Terugblik voorbije activiteiten Essen vroeger en nu
Een blik op dementie Collega in de kijker
Wat staat er op den almenak Geniet van je pensioen Spelen en winnen
VOORWOORD
5
PASTORAAL HOEKJE
VERRIJZEN IS:
na een donkere nacht
het daglicht als nooit tevoren ervaren, vanuit de uitzichtloosheid
nieuwe krachten in zich voelen opborrelen
en met een brede blik het leven weer aanpakken.
VERRIJZEN IS:
niet onverschillig blijven, maar vechten tegen alles wat klein maakt,
iets van jezelf prijsgeven,
een stukje sterven voor de anderen
VERRIJZEN IS:
bevrijding en ontplooiing brengen, anderen doen opstaan
uit ellende en onmacht, levenwekkend zijn
voor wie ten onder dreigt te gaan.
VERRIJZEN IS:
zelf wakker worden
en andere mensen wakker maken uit verlammende onverschilligheid en een dodelijke slaap.
Copyright: C. Leterme
7
DE PLEZANTEN HOEK
Uit onderzoek blijkt dat je hersenen geen verschil maken tussen een echte en een
nepglimlach. Dus zodra je een lach forceert, krijgt je brein een signaal om endorine aan te maken.
Door te (glim)lachen kun je dus je brein wijsmaken dat je blij bent.
De boeddhistische auteur Thich Nhat Hanh verwoordt het als volgt:
“Soms is plezier de bron van een lach en soms is een lach de bron van plezier”.
Dus gewoon de mondhoeken omhoog en hoppa, gratis endorine!
Yes! Yes! Doe maar van yes!
Vergelijkende kookboeken
Vlaams kookboek: ' We nemen een ei...' Hollands kookboek: ' We lenen een ei...'
Waals kookboek: ' We wachten tot onze haan een ei legt...' Maiakookboek: ' We ontvoeren een eierboer...'
Duits kookboek: ' Hey du, Eier !!!...aufmachen...'
Werklozenkookboek: ' We wachten tot er iemand langskomt met een ei...' Servisch kookboek: ' We maken vanop een veilige afstand een ei onschadelijk...' Roemeens kookboek: ' We gaan in de rij staan in de hoop een ei te bemachtigen...' Congolees kookboek: ' Een ei ??? '
Vlaams Belang kookboek: ' We nemen een blank ei...' Vakbond kookboek: ' We staken tot de eierprijzen dalen...' Groen! Kookboek: ' We nemen een scharrelei...'
Islamitisch kookboek: ' Na zonsondergang nemen we een ei...' Palestijns kookboek: ' We brengen twee eieren tot ontplofing...'
Communistisch kookboek: ' Als het van de staat mag, nemen we een ei..'
Kapitalistisch kookboek: ' U neemt een ei dat iets groter is dan dat van uw buurman...' Feministisch kookboek: ' Je wilt een ei ? Leg het dan zelf !
Bewoners
3 april – Gène de Crom – 91 jaar – Vreenberg 6 april – Cecile Nijsmans – 91 jaar – Moerven
9 april – Martha van den Broeck – 78 jaar – De Zwaen 9 april – Jeroom van Thillo – 90 jaar – Vreenberg 12 april – Alain Hollevoet – 68 jaar – Boombos 15 april – Paula van Dorst – 98 jaar – De Zwaen 26 april – Stan van Ginneken – 90 jaar – Boombos 27 april – Lilianne Closjans – 91 jaar – Boombos 27 april – José Kustermans – 92 jaar – Plankenbrug
Personeel
1 april - Evelyne Corrynen - 33 jaar - Centrumleider LDC De Essentie 9 april - Veerle Buermans- 52 jaar - Vreenberg/Boombos
13 april - Ilse Schrauwen - 57 jaar - Vreenberg/Boombos 17 april - Vojin Jevtic - 45 jaar - Schoonmaak
17 april - Aurelie Rens - 38 jaar - Nacht
18 april - Dirk Claessens - 61 jaar - Sociale Dienst
19 april - Patrick Geuens - 53 jaar - Vreenberg/Boombos 22 april - Stien Matthé - 26 jaar - Psychologe
28 april - Noa Lerche - 25 jaar - Vreenberg/Boombos
ONZE JARIGEN IN APRIL
9
Bewoners
8 mei – Maria van Nispen – 94 jaar – Moerven 11 mei – Joanna Gebruers – 91 jaar – Boombos 11 mei – André van Loon – 85 jaar – Boombos 11 mei – Monique Majoor – 82 jaar – De Zwaen
13 mei – Jan van den Broeck – 91 jaar – Mastenpolder 16 mei – Maria Boden – 85 jaar – Boombos
18 mei – Anna Michielsen – 97 jaar – Vreenberg 19 mei – Tonny Nagels – 84 jaar – Boombos
ONZE JARIGEN IN MEI
Personeel
4 mei - Elise Rondelez - 34 jaar - Pastor
4 mei - Yaron Guns - 29 jaar Moerven/DeZwaen 6 mei - Sara Brosens - 31 jaar - Vreenberg/Boombos 6 mei - Koen Nelen - 50 jaar - Moerven/DeZwaen 10 mei - Ann Pockelé - 52 jaar - Schoonmaak
11 mei - Anita Van Meel - 63 jaar - Moerven/DeZwaen 14 mei - Catherine Degryse - 60 jaar - Administratie 15 mei - Sonja Van Der Kaa - 58 jaar - Kiné
22 mei - Anja Jaspers - 52 jaar - Moerven/DeZwaen
Van Poucke Adriana Mastenpolder K 116 28/02/2022
Mattheeusen Frans Plankenbrug K 114 14/03/2022
11
Afscheid nemen is met zachteAfscheid nemen is met zachte vingers,vingers,
wat voorbij iswat voorbij is
dichtdoen en verpakken in dedichtdoen en verpakken in de goede gedachten der herinnering.goede gedachten der herinnering.
Paula Van De Sande
Georgette De la Bruyère
Maria van Ginderen
FLOR COOLS VERTELT
En toen was de vasten voorbij
Na carnaval en 40 dagen vasten gingen de kinderen paaseieren zoeken. De grote mensen konden “hun Pasen” gaan houden. Veel voornamer was Tweede Paasdag, dan gingen de remmen los. De paasmarkt was in de verre omtrek gekend. Toen kon alles nog. Vanaf zondagavond zochten de marktkramers een goed plekje uit om hun waar aan te prijzen. Paasmaandag begon met de boeren die met hun beste en mooiste koeien naar de keuring kwamen, achter het gemeentehuis. Dan de markt op, waar veehouders met een nest jonge biggen, kippen, konijnen en andere dieren stonden. Daarnaast stonden kramen met paardengetuig. En dan begonnen de kramen met plantjes en bloemen en ander koopwaar. Bijzonder was
‘zwarte Jef” met zijn drop. Een grote blok waar hij met zijn hakmes kleine stukjes afhakte. Deze drop was gezond en goed voor de dikke tetten. Ook tussen de
andere kramen, kleding, schoenen, schilderijen, armbanden, frietkraam, oliebollen en een groep muzikanten die zongen en bladeren met teksten verkochten. Wat was het een pret. Men zag bekenden en de mannen doken de kroeg in. De
moeders en kindjes gingen al verder. Ze zagen na enkele uren en niet zo nuchter meer, de mannen terug thuis. Bijzonder was wel dat de danszalen, De Linden en Den Blok, vanaf ’s morgens 10 uur bezet waren met een orkestje. Er kon gans de dag en avond gedanst worden. Ik zie ze nog: de jonge meisjes met een nieuw rokje of nieuwe schoentjes, giechelend binnen stromen, gevolgd door een groep jonge gasten. De meisjes dronken een limonade, de stoere jongens een pint bier. Hoe het veder aliep moet je zelf maar invullen, maar ‘s avonds als het donker was gingen er veel koppeltjes naar buiten en werd daar de jaarmarkt afgesloten.
Goede tijd, komt spijtig genoeg niet meer terug. Velen hebben er van genoten.
13
Mijn kleine wereld Door IrMa
Toen ik nog in de" grote" wereld woonde, met oorlog, pandemie, me- too, verdachte crèches en verdachte WZC' s, had ik weinig tijd en oog voor wat, ondanks de
bovenvermelde toestanden,de natuur ons elk jaar weer biedt.
Nu ik in een" kleine" wereld woon, zonder veel beslommeringen, heb ik leren genieten van de kleine dingen.
's Morgens zie ik het dag worden.
Tussen de bomen gloort het eerste daglicht, en vaak zijn er mooie, roze wolkjes aan de hemel.
De vogeltjes worden wakker en komen eten aan het voederhuisje: meesjes zijn in de meerderheid, maar er komen ook merels, roodborstjes en duiven.
In de bloembakken bloeien de eerste mini- narcissen en viooltjes en in de eerste zonnestralen gaan ook de krokussen open.
Dit zijn nu de belangrijke dingen in mijn rustige leven hier.
VERHALEN DOOR JULLIE
er ter gelegenheid van de goede week (opnieuw) een
kruisweg-wandelroute gehangen wordt zowel in als rondom het huis. Elke “statie/halte” bestaat uit een afbeelding met een bijhorend gebed/relectie/opdracht. Jullie kunnen individueel of samen met familie deze kruisweg aleggen. Ook met de begeleiders wonen & leven en vrijwilligers kunnen er eventueel kleine wandelgroepjes met bewoners worden gemaakt. Met goed weer kan dit buiten, bij slecht weer kan dit ook binnen.
De kruisweg-wandelroute zal omhoog hangen vanaf vrijdag 8/4 tot en met dinsdag 19/4.
WIST JE DAT...
er vanaf 1 april terug kan geietst worden met de rolstoeliets.
Meer uitleg vind je verder in dit boekje...
we dit jaar opnieuw een vastenactie organiseren. We maken zelf advocaat die aangekocht kan worden om dit goede doel te steunen. Ook hierover vind je verderop in deze Mini de nodige uitleg.
je vanaf heden kan gebruik maken van onze nieuwe
beweegtuin die in de voortuin van St. Michaël geïnstalleerd werd. Je mag er ook samen met je familie gebruik van maken. Vooral doen zouden we zeggen!
Het verhaal achter de totstandkoming van de dynamische tuin kan je lezen in deze Mini.
15
17
19
De beweegtuin of dynamische tuin werd oficieel geopend met een receptie op vrijdag 25 maart. Hier zijn al een aantal foto's van de toestellen die er staan. Ze werden al eens getest door een aantal bewoner onder begeleiding van de kinesist.
De blauwe toestellen zijn de toestellen van de gemeente. Ze zijn een echte verrijking van de tuin.
21
Vrijdag 8 april:Vanaf vandaag kan je de kruisweg-wandelroute volgen, zowel binnen als buiten.
Donderdag 14 april:Paasfeest Vrijdag 15 april:Kruisweg
Donderdag 21 april:Chinees etentje Vrijdag 29 april:Herdenkingsviering Dinsdag 10 mei:Verwendiner
Maandag 16 mei:Optreden Jack Woods
Maandag 30 mei:Maria-aanbidding aan de grot
AANKOMENDE ACTIVITEITEN
TERUGBLIK VOORBIJE
ACTIVITEITEN
23
25
27
29
31
33
35
37
39
opgetekend door Laureen de Bres - Noordernieuws
Het is alweer ruim honderd jaar geleden dat Leo Grob (100) in Brunssum (NL) geboren werd. Leo was de oudste van tien kinderen. Hij had zes zussen en drie broers, waarvan nog maar een zus en een broer van in leven zijn.
Op veel plekken gewoond
“Mijn vader was politieman en toen hij met pensioen ging was hij district adjudant van Breda”, vertelt Leo. “Omdat mijn vader veel werd overgeplaatst, hebben we overal
gewoond. Mijn moeder zorgde voor het gezin. We hadden een dienstmeisje en een zus is altijd thuis geweest om mijn moeder te bij te staan. Na de lagere school ging ik naar het middelbaar op internaat in Weert, dat is in het noorden van Limburg (NL). Op mijn
negentiende ging ik werken en deed ik bureauwerk bij Van Gend en Loos. Daar heb ik van 1939 tot 1970 gewerkt. Voor mijn werk moest ik veel reizen. In de oorlog had ik een bewijs dat ik voor mijn werk in Nederland moest reizen en dat ik daarom niet naar Duitsland mocht. De Duitsers hadden ons ook nodig vanwege de transporten, dus dat was geen probleem. Maar ’s avonds moest ik soms wel onderduiken, dat was afhankelijk van de omstandigheden ter plaatse.”
In afwachting van een woning
“In 1933 leerde ik in Oisterwijk, waar we toen woonden, mijn vrouw Maria kennen, dat is bij Tilburg. We waren lid van de operettevereniging waar zij ook lid van was en na vijf jaar zijn we getrouwd. Mijn vrouw werkte in een kruidenierswinkel en woonde nog bij haar moeder, die weduwe was. Na ons trouwen hebben we daar nog ingewoond. Mijn ouders hadden een grote villa, waarvan de helft politiebureau was. Daar was genoeg ruimte, dus zijn we na een poosje daar ingetrokken, tot we zelf eindelijk een woning zouden krijgen.”
Hotel De Linden
“Na drie jaar huwelijk kregen we een tweeling, twee meisjes, en toen kregen we wel een woning. Na de tweeling kregen we nog een dochter en twee zoons. Op 23 februari 1960 werd ik naar Essen overgeplaatst. Hier hebben we een half jaar in een hotel gewoond, hotel De Linden bij het Heuvelplein, omdat we nog geen woning hadden. Na een half jaar kregen we een woning in de Kerkstraat. Onze oudste zoon ging naar de vakschool bij de broeders in de Stationsstraat en de andere naar Sint-Jozef middelbaar. De tweeling en andere dochter gingen maar Mater Salvatoris in Kapellen.“
ESSEN VROEGER EN NU...Leo Grob
Karel Van Oevelen
“De overgang van Nederland naar België was om te beginnen best moeilijk. Vooral vanwege de munteenheid, dat was hier nog de frank en daarnaast wisten onze kinderen nog helemaal niets van België. Gelukkig hadden we geen moeite met de taal en we pasten ons zo goed en snel mogelijk aan. Om te beginnen kwam ik voor drie jaar naar België en dat werden er tien. Na tien jaar heb ik ontslag genomen, omdat ik hier wilde blijven wonen. Ik ben toen bij bierhandel Van Oevelen gaan werken. Karel Van Oevelen was mijn kameraad en hij vroeg of ik daar wilde komen werken. Ik deed daar bureauwerk, daar was niemand voor en ik had er veel
ervaring in. Daar heb ik achttien jaar gewerkt en heb heel de boekhouding
opgebouwd. Ik zat op een gegeven moment in De Mik en Karel belde me nog op, dat hij langs wilde komen om nog eens te buurten. Maar toen overleed hij
plotseling.”
Australië
“Hier in Essen heb ik op diverse plekken gewoond. Na de Kerkstraat zijn we in de Sint-Antoniusstraat gaan wonen, dan in de Dokter Goossenaertsstraat en daarna in de servicelats in de Maststraat. Op 1 februari 1986 ging ik met pensioen en drie dagen later vertrok ik met mijn vrouw naar onze dochter in Australië, die toen in Melbourne woonde. Daar zijn we tien keer geweest. Door corona is er niets meer van gekomen, dus nu Skype ik regelmatig met haar.”
Verhuizing naar Sint-Michaël
“Mijn vrouw is in 2007 overleden. We woonden toen al in de servicelat en ik ben er blijven wonen, in totaal twintig jaar. Het was heel zwaar voor me zonder mijn lieve vrouw en de kinderen wonen uit de buurt. Mijn jongste dochter in Australië, de andere kinderen in Middelkerke en Stabroek en onze jongste zoon is plotseling overleden aan leverkanker. Het was heel eenzaam en verdrietig. Het meeste deed ik nog zelf en mijn schoondochter bracht meerdere malen in de week eten. Ik ging ook wel uit eten. Ik liep al wat moeilijker en op een gegeven moment ben ik
uitgegleden in het halletje bij de slaapkamer en heb bij die val mijn heup gebroken.
In de Klina werd ik geopereerd en ben daarna naar De Mik overgebracht, waar ik twee maanden ben gebleven. Toen heeft mijn zoon geregeld dat ik een kamer in Sint-Michaël kreeg. Een goed besluit, want ik vind het ijn hier. Alles is prima verzorgd en ik hoef me nergens druk over te maken. Mijn zoon verzorgt heel mijn administratie en ik heb regelmatig overleg met hem over hoe of wat, de uitgaven,
… Wat dat betreft heb ik de touwtjes nog in handen. Bovendien heb ik veel contact met mijn kinderen en zus en broer, waar ik heel blij mee ben!”
41
Essen vroeger en nu
“Vroeger ging ik naar de kerkkoren van de Statie en Kalmthout en het Gregoriaanse koor in Nieuwmoer. Die laatste heb ik zelf opgericht. Met de carnaval heb ik zeven jaar aan de kassa gezeten in de Heuvelhal. Op mijn 99ste ben ik gestopt met autorijden en op mijn 100ste met de rest. Ondertussen heb ik zeventien kleinkinderen en acht achterkleinkinderen. Mijn leven is altijd zo vol en druk geweest, dat ik niet echt veranderingen heb meegekregen, maar ik heb altijd graag in Essen gewoond. Mijn moeder was erg ‘dorps’, die hield niet van de grote stad en zo ben ik ook. Een dorp is veel gezelliger, iedereen kent iedereen. Toen ik met de rolstoel hier in Sint-Michaël werd binnengebracht, hoorde ik van
iedereen: ‘Hee Leo, kom je bij ons wonen?’ Want veel leeftijdgenoten kennen me en wonen ook hier.”
EEN BLIK OP DEMENTIE
43
COLLEGA IN DE KIJKER
Naam:Vicky Verbocht Werkzaam als:Pedicure
Geboortedatum:22 oktober 1973 Burgerlijke staat:Ongehuwd
Kinderen:2 dochters, Anke 23 jaar en Kirsten 20 jaar
Hobby’s:Lezen, concerten en festivals bezoeken, wandelen Huisdieren:4 katten, Pruny, Shiva, Simba en Flokkie
Favoriete eten:Vol-au-vent/puree Favoriete reisbestemming:Italie Favoriete artiest of groep:Metallica Favoriete tv programma:Thrillers/horror
Favoriete boek(ske):Alles van Stephen King/geschiedenis Ik heb een hekel aan:Liegen en onrecht
Mijn allergrootste wens:Een pinguïn adopteren
45
WAT STAAT ER OP DEN ALMENAK?
Verzenderkensdag - 1 april
Deze eerste dag van april kijk je maar beter uit je doppen. Op deze dag worden er grappen uitgehaald en mensen om de tuin geleid.
Een typische aprilgrap? Iemand om bijzondere boodschappen sturen, zoals knoopsgaten, aprilbloemen, verfzaad of visaprils.
Ook populair is iemand naar een spectaculaire gebeurtenis sturen die niet blijkt te bestaan.
Daarom wordt 1 april ook “verzenderkensdag” genoemd. Ongeacht leeftijd, positie of relatie worden vandaag mensen beetgenomen.
Zelfs de nieuwsberichten moeten we extra aandachtig lezen.
Deze dag vol grappen is waarschijnlijk ontstaan omdat mensen die hard op het land moesten werken behoefte hadden aan plagen en lachen.
De oudste 1 april grappen dateren uit de zestiende eeuw.
GENIET VAN JE PENSIOEN...Annie Brosens
Wanneer ben je bij St. Michaël beginnen werken?
Mijn eerste stappen in St.Michaël waren als jobstudent toen ik 16-17 j was.
In 1978 ben ik begonnen als voltijds zorgkundige voor enkele jaren,
gestopt om voor de kinderen te zorgen en in 1991 terug halftijds begonnen tot nu.
Op welke afdeling werkte je?
In het oude gebouw op afdeling 3 en 4. In het huidige gebouw altijd op Moerven- De Zwaen.
Wat was je functie en wat waren je taken?
Mijn functie was zorgkundige. De taken: hulp bieden bij bewoners bij : maaltijden, toilet bezoek, ochtend- en avondtoilet, een babbeltje, hen een aangenaam verblijf bezorgen en erop toezien dat ze zich goed voelen in St.Michaël.
Wat is je leukste herinnering aan St. Michaël?
Het leukste voor mij is dat de bewoners tevreden zijn ,dan ga je met een goed gevoel naar huis. Ook hun levensverhaal vond ik interessant, weten wat hen bezig hield vroeger Het was ook altijd aangenaam om op uitstap te gaan met hen Ook de personeelsreisjes en - feestjes vond ik tof.
47
Heb je nog een grappig verhaal over iets dat je hier hebt meegemaakt?
Een kleine anekdote : Op uitstap in de Zoo, ik als begeleider met nogal een pittige dame in rolstoel We reden achter een groep jonge studenten die aandachtig luisterde naar hun gids.
Bij het voorbij rijden neep ze heel stiekem in de bibs van een jonge gast en keek weer heel snel voor zich alsof er niets was gebeurd, bij gevolg draaide die jonge man zich om en keek recht naar mij alsof ik de dader was , Heel gênant! maar grappig.
Grappige momentjes: Je komt een kamer binnen op een ochtend midden augustus en de dame verwelkomt je met “ Gelukkig Nieuwjaar of iemand zit rechtop in bed met een regenkapje op omdat het buiten regent.
Wat zal je zeker bijblijven?
Wat mij blijft zijn de vele momenten van de goeie samenwerking met de collega’s en de vriendschap van de bewoners,’ t zijn vaak kleine dingen die het doen
Ook de verhuis in 1991 naar het nieuwe rusthuis heeft indruk gemaakt en natuurlijk de coronaperiode was geen lachertje.
Hoe ga je de tijd die nu vrijkomt invullen?
Het wordt lente, dus bij mooi weer gaan we ietsen of wandelen. Er zij heel veel routes en knooppunten waar je rustig en aangenaam kan genieten van de natuur.
Ook in de tuin werken vind ik plezant, eigen gekweekte groenten zijn zoveel lekkerder.
We hebben 7 kleinkinderen, altijd wel eentje die oppas nodig heeft.
Verder zien we wel wat er op mijn pad komt, niets moet nog.
SPELEN EN WINNEN
Heel veel bewoners hebben de puzzel juist ingevuld én binnen gebracht.
Daar hebben we er eentje uitgeloot, en deze keer is Dina Wiercx de gelukkige winnaar!
Dina, we bezorgen jou zo vlug mogelijk de prijs.
Hieronder een niewe puzzel !
vul die vlug in en breng hem binnen bij iemand van de animatie!
Succes
