PAGINA
24
Gazet van Zurenborg – Stanleystraat 21 – 2018 Antwerpen – gazetvanzurenborg@telenet.be – www.gazetvanzurenborg.be
3 20
juli augustus
PAGINA
5
PAGINA'S
" Ik vraag Charissa (alias Slongs) naar haar eerste kennismaking met Zurenborg. 4-5
Ze was een jaar of 14-15 toen ze hier een vriendinneke had wonen waar ze alleen naartoe mocht fietsen vanuit haar Sint-Andriesbuurt.
Zurenborg was exotisch toen… "
Beleef je buurt: wonen in een vakantiestraat
Huisartsenpraktijk is verHuisd naar de dageraadplaats
Foto: Miguel Van SteenkiSte nicolaas Vanderhoydonck
(huisarts)
noortje Van Bourgognie
(huisarts) Wim Florus
(huisarts) Mari thielemans
(HaiO) tine Van Haegenborgh (huisarts)
Retje Helmer (Onthaalmedewerkster) emma Peeters
(HaiO) Miguel Van Steenkiste
(onthaalmedewerker)
Een lokale Attenborough ontdekt !
Wat als David attenborough Zurenborg als locatie uitkoos voor een van zijn spraakmakende natuur- documentaires? teun De Voeght is lid van de geschreven pers, maar hij maakt de laatste tijd ook vaker videoreportages. tijdens de coronaperiode keek hij vaak door zijn dakraam. Hij zag veel vogels, planten en dieren en leerde spelenderwijs de mogelijkheden van zijn nieuwe camera ontdekken. Het idee om een natuurdocumentaire te draaien, kwam niet meteen bij hem op. Pas na twee dagen filmen besefte hij dat hij uniek materiaal in handen had en daar iets mee moest doen. Hij schreef een scenario uit en begon het materiaal op basis daarvan te ordenen, zijn vriendin maakte de soundtrack en De Voeght ging in
het Verenigd koninkrijk op zoek naar een stemacteur die qua uitspraak en intonatie dicht aan- leunt bij David attenborough.
ATV pikte het filmpje als eerste op. Daarna waren er heel wat organisaties zoals 'Natuurpunt' en 'Onze natuur' die het gedeeld hebben op hun sociale media. Dat helpt heel hard om het te verspreiden natuurlijk. De documentaire is intussen al meer dan 5.000 keer bekeken.
PAGINA
7
Zomerse bedenkingen
Gazet van Zurenborg is een uitgave van de
vzw NIEUWE ZURENBORGSE PERS Bankrekening: 001/3873842/29 www.gazetvanzurenborg.be
P/a E. Vanrintel Stanleystraat 21 2018 Antwerpen
Raad van Beheer VZW
Johan Bijttebier, Jochanan Eynikel, Peter Hernou, Ernest Vanrintel, Diederik Van Woensel
Contact hoofdredactieteam
gazetvanzurenborg@telenet.be
Redactiesecretaris
André Dejonghe:
andredejonghe@outlook.be
Medewerkers (tekst en foto’s)
Ricardo Anemaet, Dirk Blijweert,
Karolien Bogaerts, Nadia Christoff, Karen Claes, Kristien Cockx, Dieter Dedecker,
Walter De Ley, Luk Depondt, Inge Driesen, Renée Dufait, Jeannine Führing,
Sylvaine Jacquart, Herman Kok, Jerry Koninckx, Ad Moeskops, Luc Pandelaers, Jörg Pyl, Marcel Schoeters, Tine Sneyers, Michelle Smets, Bernard Soenens, Bart Steenhaut, Peter Theunynck, Will Van Broekhoven, Fran Van Esch, Dani Van Remoortel, Miguel Van Steenkiste, An Van de Wal, Marc Vingerhoedt
Lay-out & Pre-press
Pascale Holemans
Arthur Matthyslaan 89 • 2140 Borgerhout pascale.holemans@skynet.be
Advertenties
Rose-Marie Simoens
0485 90 39 84 • 03 236 66 23 degrootesimoens@gmail.com advertenties@gazetvanzurenborg.be
Administratie en facturatie
Gerda Eelen
gerda.eelen@telenet.be
0468 29 43 65
Drukker
Drukkerij Goossens
Achterbroeksesteenweg 208 • 2180 Kalmhout
Distributie
Hans Dresselaers
Van Diepenbeeckstraat 43 • 2018 Antwerpen
0472 345684 • dressle.arts@gmail.com
Website
www.gazetvanzurenborg.be
Edito van de voltallige redactie
Wil je graag de held van Zurenborg worden?
Gazet van Zurenborg zoekt Hoofdredacteur V/M
Gazet van Zurenborg is de veel- gelezen wijkkrant die 6 keer per jaar in 6.700 bussen valt.
elk nummer wordt gemaakt door een groep enthousiastelingen. Zij werken jaar in jaar uit voor de fun (en voor een pint bij de redactievergaderin- gen) mee aan een krant waar de hele wijk trots op is.
Door het ontslag van Swa Collier is het team zijn coach kwijt. Daarom zijn we dringend op zoek naar een nieuwe hoofdredacteur V/M.
Hoofdredacteur zijn van Gazet van Zurenborg, wat moet je daarvoor kunnen?
1. Met mensen werken. Dat vooral!
Hou je van mensen? Dat is een absolute must. aan elke nummer werken tientallen mannen en vrouwen mee: wijkbewoners met verhalen, redacteurs en foto- grafen, eindredacteurs, de redactie-
secretaris, de lay-outster, bezorgers, adverteerders, drukker,… Als hoofd- redacteur V/M animeer, stimuleer en coördineer je samen met de redactiesecretaris een team dat gretig zijn tanden zet in het nieuws van de wijk.
2. Ogen en oren hebben voor sterke verhalen
Hou je van verhalen? Fantastisch.
Als hoofdredacteur V/M ben je ver- liefd op verhalen over mensen van Zurenborg. Je hebt daar een soort vijfde zintuig voor! Je ogen en oren zijn altijd open. Soms zelfs als je slaapt ;-).
3. Schrijven en schrappen
Heb je feeling voor koppen en foto’s? Geweldig. Als hoofdredacteur V/M verzin je samen met de redacteurs pakkende koppen en intro’s. Je schrapt en slijpt en zorgt ervoor dat elk stuk glanst, omdat
onze lezers daar blij van worden.
Samen met de fotografen kies je beelden die op het netvlies blijven kleven. en je zorgt voor een leuke flow en veel afwisseling in de krant.
4. Plat op je buik gaan voor de horeca (grapje!).
Je weet dat een krant niet zonder adverteerders kan, maar je praat niemand naar de mond. En je durft, in overleg met je redactie, een standpunt innemen. Ook in heikele kwesties.
Wat bieden wij? De meest geweldige job van Zurenborg, veel dankbaarheid van duizenden lezers en natuurlijk ook eeuwige roem.
Voel je je geroepen? Stuur een mail met motivatiebrief en CV naar de voorzitter van de Raad van Bestuur van de Gazet van Zurenborg, johan.bijttebier@telenet.be.
De coronastorm lijkt te gaan liggen.
De mensen komen weer uit hun kot.
De kleuter- en lagere scholen zijn opengegaan en hebben thuiswerkende vaders en moeders zuurstof gegeven Grootouders durven hun kleinkinderen eindelijk weer een keer knuffelen.
Horeca-uitbaters zien een voorzichtig licht aan het einde van wat een lange, beangstigende tunnel was. De Dageraadplaats herleeft. Het is niet meer strafbaar om op een bankje te gaan zitten en met elkaar te praten, biertje of meeneemkoffi e in de hand.
Het leven herleeft. Daar zijn we blij om, ja. Maar aan de coronacrisis zaten ook goeie kanten. Bij heel wat mensen viel een soort onrust weg. We hadden niet meer met zijn allen tegelijk het gevoel dat we waren waar we niet wilden zijn en dat het geluk altijd elders lag: de kust, de citytrip, het attractiepark, het verre buitenland,... Het autoverkeer viel
zo goed als stil en de stad was plots van de mensen, van de vogels, van de bomen. Wanneer hoorden we nog zo veel gefluit in de takken? Er werd meer dan ooit gejogd, gewandeld en gefi etst. Zo kwamen we er ook. Het begrip essentiële verplaatsingen werd gemunt.
konden we dat maar even vasthouden.
Welke verplaatsingen met de auto zijn essentieel? en welke kunnen we mis- sen of kunnen we met andere trans- portmiddelen invullen? Zodat onze stad een beetje meer van de mensen wordt, een beetje groener en zuurstofrijker.
in dit nummer leest u onder andere over het onontwarbare kluwen dat het Ryckaertplein is. Ook daar is minder verkeer een deel van de oplossing.
We gaan nu de zomer tegemoet. Dat betekent ook een welgekomen rust- pauze voor de redactie en vooral voor de twee krijgers in de frontlinie:
andré Dejonghe en Pascale Holemans.
André heeft – ondanks zijn soms tegensputterende gezondheid - de taak van zijn voorganger op een voorbeel- dige manier overgenomen. tijdelijk weliswaar. En Pascale heeft al drie nummers lang heel veel flexibiliteit betoond om alle teksten in een aantrek- kelijke vorm te gieten, ook al kwamen ze soms veel te laat door en moest ze af en toe een nachtje doordoen en heel veel onbetaalde uren kloppen. Zij zijn de helden van onze gazet. Samen met hen kijken we reikhalzend uit naar een nieuwe hoofdredacteur. We hopen dat die er na de zomer is. Want tijdelijke oplossingen – hoe goed ze ook hebben gewerkt – moeten tijdelijk blijven. Wie deze gazet liefheeft en wil dat ze ook in het najaar blijft verschijnen, helpe meezoeken naar die witte raaf die we nu ontberen. elke tip is welkom bij johan.bijttebier@telenet.be.
Meer dan twee maanden
Ad Moeskops heeft de coronacrisis doorstaan in Spanje.
Eigen foto
in Spaanse lockdown
Zurenborger Ad Moeskops kocht een poosje geleden een oud huisje in Spanje. Half maart was hij in het Spaanse dorpje Isla Plana druk bezig om zijn ver- roeste tuinhek op te knappen, toen een politiewagen met megafoon door zijn straat kwam gereden. Een luide, blikken stem zei dat vanaf dat moment Spanje in complete lockdown was. De meeste buitenlanders die in Spanje verbleven, probeerden snel naar huis te gaan. Moeskops niet, hij besloot om in Spanje te blij- ven en daar de coronacrisis af te wachten. Een ver- slag van een Zurenborger in lockdown in Spanje. (Ad MOESKOPS)
Het is 14 maart, een dag nadat de politiewagen door de straat reed en de lockdown meedeelde. ‘s Och- tends loop ik op het strand met onze Spaanse adoptiehond. Het beest heeft een jaar op straat geleefd, voordat hij door een dierenorganisa- tie werd gevangen. Wij hebben hem geadopteerd en hem meteen maar een antwerpse naam gegeven: Ferre.
Daar komt andreas aangelopen met zijn hond Sam. De twee honden ken- nen elkaar en samen rennen ze door de branding. Maar niet voor lang. een auto van de Guardia Civil komt het strand opgereden. Het raampje gaat open en de agent sommeert ons on- middellijk het strand te verlaten en naar huis te gaan. niemand mag nog op het strand komen.
BOETE
Vanaf dan wordt duidelijk wat een complete lockdown betekent. ik mag niet meer buiten de poort komen, al- leen nog om eten te kopen of Ferre uit te laten. als je de straat op moet, doe je dat alleen. Zelfs je partner mag je niet vergezellen. een hond uitlaten mag slechts in een straal van 200 meter rondom je huis en het mag niet langer duren dan noodza- kelijk. Je mag niet met twee mensen in een auto zitten, behalve als je ie- mand vervoert naar het ziekenhuis.
alle winkels zijn gesloten, behalve voedingswinkels en apotheken. kom je toch onnodig op straat of je bent met twee of meer op straat en de politie ziet dit, dan krijg je direct een boete van 600 euro per persoon. alle toegangswegen naar deze regio zijn afgesloten. De mensen die Madrid proberen te ontvluchten en naar deze streek komen, worden direct onder- schept en teruggestuurd.
ACHTERDEUR
isla Plana is een klein dorpje aan de kust, waar de tijd een beetje is blij- ven stilstaan. er is (gelukkig) geen hoogbouw, maar we hebben wel en- kele kleine zelfstandigen. Zo zijn er een supermarktje, een bakker, een krantenwinkel (waar je ook flessen gas kunt kopen om te koken), een apotheek. Deze zaken mogen open blijven tijdens de lockdown omdat ze voor de primaire levensbehoeften in- staan. Daarnaast zijn er in het dorp ook nog een doe-het-zelf-zaak, een koffi ehuis, twee restaurantjes en één café. Deze zaken zijn gesloten. Al gebiedt de eerlijkheid wel te zeggen, dat alle dorpsbewoners weten dat je bij de plaatselijke Brico gewoon
achterom kunt en dan word je via de achterdeur geholpen. Dit is herken- baar. Blijkbaar wordt er niet alleen in België met de regels gefoefeld.
CARMEN
Via televisie en sociale media blijf ik op de hoogte van de situatie in Span- je. en die is in sommige delen van Spanje niet best. in Madrid kunnen ze de grote hoeveelheid coronadoden niet aan. Het ijsstadion wordt zelfs gebruikt om overledenen te stocke- ren. Mijn buurvrouw Carmen komt uit Madrid. Begin maart zat zij hier rustig met haar man in hun twee- de huis in isla Plana. Hij ging even terug naar Madrid voor zijn werk. en toen was het ineens 13 maart. Haar man zat vanaf toen vast in Madrid en zij hier. Ze hebben elkaar nu al meer dan twee maanden niet meer gezien.
elke morgen komt ze alleen met haar hond voorbij gewandeld.
KNIPOOG
Bijna dagelijks fi ets ik even naar Coviran, de plaatselijke supermarkt.
in oppervlakte is deze winkel nog niet het tiende deel van de Delhaize op de Plantin en Moretuslei. Maar wees gerust, ze hebben er bijna net zoveel. De juffrouw aan de kassa weet dat ik altijd met de mountain- bike kom. Daarom heeft ze me een van de eerste dagen van de lockdown een goede tip gegeven: “Je moet je kassabonnetje goed bijhouden, want daar staat op hoe laat het geprint is. als de politie je op de terugweg tegenhoudt, kan je op die manier bewijzen dat je rechtstreeks van de winkel komt.” Ze knipoogt erbij, om zo haar sluwheid te onderstrepen.
ik vraag haar wat ik dan op de heen- weg moet doen, als ik met een lege boodschappentas rondfi ets. Ze trekt haar schouders op, teken dat ze dit niet weet. Uit sympathie neem ik het bonnetje toch maar mee.
KINDEREN
Gelukkig hebben wij een huis met een grote tuin, waardoor we naar buiten kunnen. Dit is heel anders in de grote steden. Daar zitten veel mensen in appartementjes die vaak niet eens een balkon hebben, om- dat het leven zich toch meestal op straat afspeelt. En wij hebben Ferre, hij is mijn alibi om gelegitimeerd een paar keer per dag een stukje buiten de poort te komen. Onze buren heb- ben twee kinderen maar, helaas voor hen, geen hond. De kinderen mogen dus zeven weken lang niet de straat
op. en dat doen ze ook niet, want hun ouders hebben de poort vergrendeld.
In de eerste fase van de versoepeling, na zeven weken lockdown, mogen ze onder strikte voorwaarden voor het eerst weer voorbij de poort komen.
Maar alleen onder begeleiding en slechts één uur per dag. ik zie ze die dag voorbijkomen, vader in het midden, aan elke hand een kind. Va- der wandelt, de jongens huppelen.
Vertederend beeld.
CORTADO
We zijn nu negen weken nadat de lockdown werd afgekondigd. In Spanje zijn de coronacijfers de goede kant opgegaan. In vier vooraf vastgelegde fases keren we daarom langzaam terug naar het normale leven. De scholen blijven nog wel gesloten tot september, de grote winkelcentra zijn nog altijd dicht en reizen tussen verschillende provin- cies is ook nog altijd niet mogelijk.
Dus Carmen moet haar man nog altijd missen.
Maar na negen weken mag ik eindelijk weer een ritje maken op de koersfi ets.
Dat doet deugd. Ook het koffi ehuis in isla Plana is weer open. Hier staan de stoelen weer buiten. Hier bakt de vrouw des huizes opnieuw zelf haar gebak. Hier treffen de mensen el- kaar weer. Wat heb ik dit gemist, de
cortado, de cheesecake, maar vooral eindelijk weer mensen ontmoeten en samen iets drinken.
ZONDE
navraag in de winkel leert me dat er in isla Plana tot op heden nog altijd niemand bekend is die besmet is met corona. nu de lockdown lang- zaam versoepeld wordt, vraag ik me af: heeft deze periode naast een hoop ongemak eigenlijk ook iets po- sitiefs opgeleverd voor mij? Jazeker.
ik heb ervaren dat sociale contacten onbetaalbaar zijn. en dat het adop- teren van een straathond een slim- me keuze was. Daarnaast was deze lockdown ook een relatietest voor ons en die test hebben we met ge- mak doorstaan.
en er is nog iets. Doordat ik al die tijd niet op pad kon, is mijn hek nu hele- maal geschilderd. Het ziet er goed uit.
ik weet niet hoeveel vellen schuur- papier erdoor zijn gegaan en hoeveel blikken verf ik op het ijzerwerk heb gesmeerd, maar het was de moei- te. ik ben tijdens de lockdown dus geregeld stiekem achterom gelopen bij Brico Peppelino. en ik weet heus wel dat deze aankopen eigenlijk verboden waren. Maar een ex- misdienaar zoals ik vind dat geen probleem, want ook in coronatijd geldt: Hij die zonder zonde is…
WIJKWETERS: Slongs
“ Als iedereen elke dag 3 stukskes plastic
opraapt, dan ziet Zurenborg er een stuk properder uit.”
Slongs laat diepe maatschappelijke onderwerpen op een vrolijke manier aan bod komen.
Foto Dani VAN REMOORTEL
Of ik na jaren weggeweest te zijn bij de GVZ zin heb om weer een column te schrijven? Iets met bekende personen en Zurenborg. Dat spreekt me aan. Jaren ging ik Gluren bij de Buren en nam ik huizen en hun bewoners onder de loep. Nu vind ik het prettig om te ontdekken wat iemand weet over onze wijk. Vanaf nu neem ik Wijkweters onder de loep. Samen met mijn oud-docente plastische opvoeding Dani die al enkele jaren fotografeert voor de GVZ, bijt ik de spits af met Charissa Parassiadis, beter bekend als de Antwerpse rapster Slongs. (Karen CLAES)
VRIENDINNEKE
We spreken af op de Dageraadplaats, stralende zon, spelende kinderen, pratende moeders en druk met de armen zwaaiende opa’s. Je zou bijna vergeten dat het coronatijden zijn.
We nestelen ons onder een parasol op een leeg terras vlak bij het Zee- zicht.
ik vraag Charissa naar haar eerste kennismaking met Zurenborg. Ze was een jaar of 14-15 toen ze hier een vriendinneke had wonen waar ze alleen naartoe mocht fi etsen vanuit haar Sint-andriesbuurt. Zurenborg was exotisch: er woonden hier toen artistieke mensen, schrijvers en cool kids, meestal schone jongens, maar ook jeugdbendes die overlast veroor- zaakten en als meisje was het niet altijd tof om nageroepen te worden.
nu zie je hier een schone mengel- moes van leeftijden, nationaliteiten en alle lagen van de bevolking enz.
op het plein.
ANKER
Of ze een hippe vriendenkring heeft?
Toen ze hier naartoe fi etste, kwam ze Pieter embrechts en zijn zus tegen, roepend vanuit de auto: Hé, Slongs!
als dat niet hip is, weet ze het ook niet meer! Of ze ooit weg wil uit de Sint-andriesbuurt? nee, geboren en getogen is ze daar. De mix is daar nog beter dan hier, daar heb je ook sociale woningen en ze voelt zich daar thuis, haar ouders wonen daar ook nog. Toen ik haar belde om af te spreken, noemde ze meteen het Zeezicht. Haar favoriete plek op Zurenborg of toeval? Nee, het Zee- zicht bestaat al lang en dat is histo- risch gegroeid, ze komt er vaak. Het is het enige café hier dat alternatief is en punk, het is een anker in de wijk.
SISTER NIGHTINGALE
Ze heeft een boek geschreven Lacht nor mij en op haar website lees ik:
“Wel, het vraagt gewoon een beetje toewijding en zelfreflectie. En af en toe los met je smoel tegen de muur lopen.” Ik ben benieuwd of ze zelf vaak los met haar smoel tegen de muur loopt? nu, al wat minder, want ze begint patronen te zien en legt de misstap of fout gemakkelijker bij zichzelf dan boos te zijn op de wereld.
Ze kan alles nu beter plaatsen en ze wordt evenwichtiger, waarschijnlijk ook door haar leeftijd. Ze is veran-
derd van een onzekere puber in een vreedzame krijger. Hoe dan, vraag ik?
Vroeger was ze heel onzeker en zet- te ze een masker op om die kwets- baarheid te verbergen. Ze was een rebelse puber met een attitude van
‘niks kan mij raken’. Later ontstond het stoere personage van ‘Slongs
Dievanongs’, maar ze ontdekte dat dit imago niet meer bij haar paste, een soort midlife crisis op haar 38ste. Ze schrapte ‘Dievanongs’ en ging verder als Slongs. Zijn haar vrienden net zo evenwichtig? nee, niet allemaal en als ze hulp nodig hebben, zal ze absoluut helpen door te coachen, door te verwijzen naar een psycho- loog of boeken aan te bevelen die hen kunnen verderhelpen. thuis noemden ze haar vroeger al ‘Sister Nightingale’.
MADONNA
in haar vriendenkring is ze de am- biancemaker en raadgever, maar een paar jaar geleden crashte ze zelf. En haar vrienden raakten grote smurf kwijt. Dat waren ze niet ge- wend van haar. Hoe kwam ze er weer bovenop? Door terug te vallen op een paar lichtende voorbeelden, die ze in haar boek noemt. Mensen als nelson Mandela, die zich na jaren gevange- nis niet wentelde in haat en verach- ting maar verbinding zocht. Of de Dalai Lama. Het boek ‘de kunst van het geluk’ noemt ze een eyeopener.
Zelf is ze geen boeddhist, want ze knijpt al eens een mug dood, maar ze gaat sinds het lezen van dit boek minder hobbelig door het leven. en tot slot is er Madonna. Haar contro- versiële karakter en haar inzet voor de LGBT-gemeenschap maken haar tot een bewonderenswaardig iemand.
Ze zette de dansstijl ‘Vogue’ weer op de kaart met de gelijknamige video- clip. Ze is intussen 60 jaar geworden:
er zijn weinig vrouwen die al zolang meedraaien in het circuit.
Slongs is van Sint-Andries, maar komt graag in onze wijk.
Foto Dani VAN REMOORTEL
VROLIJK
ik vind haar laatste plaat zo vrolijk, je hoort de zomer en het zit vol mee- zingdeuntjes, maar de thema’s waar- over ze zingt, zijn niet altijd licht en vrolijk. een bewuste keuze om het zo licht te houden? Ja, mensen zingen haar liedjes mee en beseffen pas na enige tijd waar het echt over gaat. Ze verwijst naar ‘Arrested Development’, een amerikaanse rapgroep uit de jaren ’90 die een liedje had over een dakloze, ook met een vrolijk deuntje.
Ook met die vrolijkheid kan je diepe, maatschappelijke onderwerpen aan bod laten komen.
RAYMOND
Vanwaar de keuze om een nummer op te nemen met Raymond van het Groenewoud? Stond hij al lang op haar lijstje? Of puur toeval?
Raymond had haar al eerder gebeld om samen op te treden op de Vlaam- se feestdag en mee te zingen op een plaat van hem. Ze hebben een klik en Raymond is een mentor voor haar. Ook toen ze in die innerlijke crisis beland- de, heeft Raymond haar geholpen.
Het nummer gaat over een toxische relatie met aantrekken en afstoten.
Dus het idee om met Raymond samen te zingen groeide eigenlijk organisch.
THUISSTUDIO
en nu coronatijden, hoe vult ze haar dagen? De eerste weken heeft ze veel gechild, want ze is nu eenmaal ne professionelen chiller. Toen heeft ze haar kot opgeruimd, de zolder leeg- gemaakt en samen met de buren een container gehuurd. De laatste 3-4 weken schrijft ze weer en neemt ze nummers op in haar thuisstudio. Of ze iets over zichzelf geleerd heeft in die periode? Ja, ze kuist niet graag en ze kan het ook niet goed. Dat heeft ze
nu aanvaard. Ook vlagen van angst overvallen haar soms: zal het leven nog hetzelfde worden als ervoor?
Werkt ze intussen aan een tweede boek? Ja, ze heeft ideeën. Een zelf- hulpboek met tips die haar hebben geholpen toen het minder ging. Hoe je alles beter kan relativeren. Ze is nog niet gestart met schrijven maar
de universe geeft haar wel een por als het moment daar is.
Wil ze nog iets meegeven aan de le- zers van de GVZ? “Als iedereen elke dag 3 stukskes plastic opraapt, dan ziet Zurenborg er een stuk properder uit.” en met deze wijze raad sluiten we af. Tijd voor zomerse foto’s voor
bij het artikel.
Wat een mooie middag om samen terraske te spelen, wat een toffe ma- dame. Ze is dan misschien niet meer de ‘Slongs, Dievanongs’ maar wel die van iedereen. en als de coronatijden ooit verdwijnen, krijgt ze van mij ‘ne stevige knuffel!’
Huisartsengroep Zurenborg is verhuisd en heet nu Groepspraktijk Burenzorg
Sinds 24 februari is huisartsengroep Zuren- borg de Korte Altaarstraat uitgewandeld, de Dageraadplaats overgestoken en veran- derd in Groepspraktijk Burenzorg. Het team bestaat uit 6 huisartsen, 2 onthaalmedewer- kers en 1 diëtiste. Van het gezellige herenhuis in de Korte Altaarstraat zijn ze verhuisd naar een mooie nieuwbouw met 4 verdiepingen, 2 wachtzalen, 7 kabinetten, een lift,… een
hele uitdaging. Gelukkig kregen ze hulp van de patiënten: krachtpatsers en chef-koks!
(Noortje VAN BOURGOGNIE)
MULTIDISCIPLINAIRZe merkten dat de oude praktijk uit zijn voegen barstte: 4 kabinetten bleken toch wel weinig voor 6 artsen. Daarnaast was er de moeilijke toegan- kelijkheid voor andersvaliden met de trapjes aan de voordeur en de steile trappen in het huis zelf.
Ook denken ze dat de huisartsengeneeskunde zoals ze er nu uitziet aan het veranderen is en dat ze op termijn meer multidisciplinair willen samenwerken, met verpleegkundigen, psycho- logen, diëtisten, … Dit bleek allemaal niet moge- lijk op het oude adres.
toch willen ze nog steeds staan waarvoor ze stonden in de korte altaarstraat: een praktijk waar je je thuis kan voelen, een huis waar ze zorg kunnen bieden aan de bewoners uit de buurt, met een visie gebaseerd op de huidige ontwikkelin- gen binnen onze maatschappij, waar samenwerkings- verbanden centraal staan en eerstelijnsgeneeskunde ruimer wordt bekeken. Daarvoor dient de groepsprak- tijk in te spelen op toegankelijke, kwaliteitsvolle en meer effi ciënte gezondheidszorg met alle eerstelijns- actoren samen. Ze willen beter interdisciplinair werken en expertise delen. De huisarts is daarbij slechts een deel van het geheel. Die visie hopen ze verder te kunnen uitbouwen op de nieuwe locatie.
WELKOM
Jammer genoeg kwam na de verhuis het coronavirus stokken in de wielen steken en zijn ze al vlug met gesloten deuren beginnen te werken. Ondertussen komen ze weer op snelheid; ze nemen daarbij wel de nodige voorzorgsmaatregelen in acht: ze zorgen ervoor dat er niet te veel mensen tegelijkertijd in de wachtzaal zitten, ze vragen patiënten een mondmasker te dragen in de praktijk (en ze dragen er zelf natuurlijk ook één), ze ontsmetten het kabinet na elk consult. tip aan de patiënten: stel zorg dus niet uit, je bent weer meer dan welkom.
Last but not least willen ze nog eens iedereen bedanken voor het geven en maken van mondmaskers, voor het geduld, voor het respecteren van de hygiënemaatrege- len, voor de social distancing, voor de lieve berichten, voor de witte lakens aan de ramen, voor het applaus,…
Groepspraktijk Burenzorg prijst zich elke dag gelukkig deel te mogen uitmaken van de wijk Zurenborg.
De wachtzaal staat klaar om u te ontvangen.
Foto Miguel VAN STEENKISTE
An Van de Wal, LumierePhotography, Arendstraat
Beelden zijn en blijven belangrijk voor mensen
An Van De Wal, fotografe.
Foto LUMIEREPHOTOGRAPHY
Captivating the beauty in life. Met die wondermooie slogan prijst fotografe An Van de Wal haar diensten aan. Tijdens de lockdown moest ze noodgedwongen haar camera aan de kant leggen. Maar kijk: na twee maanden staat ze te popelen om schoonheid in al haar vormen opnieuw vast te leggen. (Dirk BLIJWEERT)
“De timing van corona was belab- berd. ik ben pas sinds september 2019 aan de slag gegaan als voltijds zelfstandig fotografe na 9 jaar bijbe- roep. Dat liep heel goed, januari en februari waren heuse topmaanden.
Toen de lockdown werd afgekondigd, wist ik meteen hoe laat het was. als starter is het dan even slikken. toch besloot ik van de nood een deugd te maken. ik ving de kinderen op en kreeg plots tijd om mijn website en sociale media verder op punt te zet- ten. na een poosje begon het te wrin- gen. Ik wou op een of andere manier bezig blijven. Toen Geert tijdens de paasvakantie verlof nam, heb ik elke voormiddag twee uur een online cursus gevolgd. Dat deed me goed.
ik had tenminste het gevoel iets ge- daan te hebben. Slapeloze nachten waren er niet, al werd de economi- sche impact met de dag duidelijker.
Vergeet niet dat veel van mijn klanten lokale ondernemers zijn. Ook zij heb- ben het kwaad. De heropstart verliep chaotisch. De versoepelingsmaatre- gelen baadden in mist. Is fotograaf nu al dan niet een contactberoep?
Daar werd veel over gepalaverd.
Vanaf 4 mei mocht je wel opdrach- ten uitvoeren voor ondernemers, maar niet voor particulieren. ik zou bijvoorbeeld tom teck in zijn winkel mogen fotograferen, maar niet thuis.
Bizar is dat. ik nam het zekere voor het onzekere en pikte pas op 18 mei de draad weer op, net als de kappers.
Vandaag fotografeer ik alleen op lo- catie, mijn studio op de zolderverdie- ping blijft voorlopig dicht. Ik wil mijn
eigen gezinsbubbel beschermen en zie het ook niet zitten om mijn trap- hal te ontsmetten na elke shoot. Op 24 mei deed ik mijn eerste opdracht.
Dat voelde goed aan, ik had er enorm naar uitgekeken. al heb ik me on- dertussen wel aangepast: ik draag een mondmasker en gebruik liters ontsmettingsgel. De mensen mogen gerust zijn: ik leef de maatregelen ri- goureus na. De toekomst is koffi edik kijken. Toch blijf ik positief: beelden zijn en blijven belangrijk voor men- sen. We hebben een lange periode in onze gezinsbubbel moeten door- brengen. Misschien zet dat mensen ertoe aan om eens een mooi fami- lieportret te laten maken. De meeste gezinnen hebben een vaste huisfoto- graaf: mama of papa hanteert de ca- mera maar blijft zelf uit beeld. Ik kan een mooie reportage maken waarin iedereen fi gureert. Doet er mij aan denken: ik ben op zoek naar iemand die picknickmanden bereidt. Zo kun- nen we bijvoorbeeld een leuk uitstap- je organiseren naar een mooie plek waar ik dan sfeerbeelden schiet. Ook de beroepsvereniging van fotografen kwam op de proppen met een crea- tief idee, speciaal voor zorgverleners.
nu zitten verplegers en dokters ver- stopt achter een mondmasker, wat vervelend is voor patiënten. Wel, we kunnen een foto maken op een but- ton, die ze dan kunnen opspelden.
Mensen kunnen er dan een gezicht op plakken. Leuk initiatief, niet?”
www.lumierephotography.be/
www.coronafotografi e.be/buttonactie/
BAKKERIJ GYBELS: OPEN OP ZONDAG
Bakkerij Gybels • Dageraadplaats 9 Open elke dag vanaf 6u30 tot 17u Woensdag: tot 15u • Vrijdag: tot 14u Zaterdag: gesloten • Zondag: tot 13u
Bestellingen: 03-235 53 21
ontharingen • massage • pedicure manicure • make-up • gelaatsverzorging
verwendagen • cadeaubons
Voor alle verzorgingen worden 100% natuurzuivere producten van Dr. Hauschka
en Chi gebruikt.
www.mooimakerijanemoon.be
ann@mooimakerijanemoon.be gsm 0498/69 39 45
Volg ons ook op Facebook en instagram
NU OOK LOTTO
MAANDAG - VRIJDAG VAN 7U TOT 18U30
ZATERDAG VAN 8U TOT 14U ZONDAG : GESLOTEN
ROLWAGENSTRAAT 79 • 2018 ANTWERPEN
Tel. (03) 235 52 54 • Fax: (03) 272 39 10
Freelance journalist uit Arendstraat draait natuurfi lm vanuit dakraam
“ Mijn documentaire is al meer dan 5.000 keer bekeken”
Taarten bakken, sjaals breien, Italiaans leren,… Een mens moest iets doen tijdens de lockdown. Freelance journalist Teun De Voeght (33) draaide vanuit zijn dakraam een heuse natuurdocumentaire in BBC-stijl. Baltsende bosduiven en wriemelende insecten spelen daarin de hoofdrol. Het fi lmpje leidt ondertussen een eigen leven op sociale media. (Dirk BLIJWEERT)
Hoeveel uur beelden heb je eigenlijk gescho- ten?
teun De Voeght: “Moeilijk in te schatten. alles bij elkaar 10 uur, denk ik. ik heb geen smart- phone gebruikt maar een spiegelreflexcamera.
Het leuke is dat de vogels ons gewoon zijn. Ons dakraam staat vaak open, ze stoorden er zich niet aan als ik aan het fi lmen was. Het voordeel was ook dat ons raam pal naast de kruin van een boom staat.”
DAVID ATTENBOROUGH
Hoe heb je de montage aangepakt?
teun De Voeght: “ik heb het ruwe beeldma- teriaal netjes gearchiveerd. Daarna heb ik er een verhaal bij geschreven. Het mochten geen willekeurige plaatjes worden. er moest een lijn in zetten. ik besloot de gebeurtenissen van één dag weer te geven. ik heb een soort scenario geschreven en toen ben ik het materiaal be- ginnen te ordenen. Mijn vriendin, die klassieke muziek speelt, heeft de soundtrack geschre- ven. Aanvankelijk heb ik de tekst zelf ingespro- ken, zodat ze de dramatiek van de muziek aan
de inhoud kon aanpassen.
Wat de documentaire zo bijzonder maakt, is de oer-Britse, diepwarm e commentaarstem. Het lijkt wel of je David Attenborough hebt weten te strikken…
teun De Voeght: “ik wou mijn documentaire absoluut die typische BBC-touch geven. De stem van David attenborough past daar het beste bij. ik ben op zoek gegaan naar een stemacteur die qua uitspraak en intonatie dicht aanleunt bij David attenborough. Die heb ik gevonden in het Verenigd koninkrijk. ik heb hem het script bezorgd, hij heeft het ingelezen en het me terugbezorgd. Daarna heb ik het onder de scènes geplakt.”
NATUURPUNT
Je hebt heel veel reacties gekregen. Was je daardoor verrast?
teun De Voeght: “toch wel. ik had eerst een preview gemaakt voor een select publiek. De reacties waren erg enthousiast. Daarna heb ik het fi lmpje gepost. Gazet van Antwerpen en
Teun De Voeght schoot een natuurdocumentaire vanuit zijn dakraam.
Foto Teun de voeght
Teun De Voeght: “Ik wist niet dat er zo veel leven zat in onze achtertuintjes.”
Foto Teun de voeght
Om te beginnen: hoe gaat met je? Je bent een tijdje in quarantaine geweest, zonder te weten of je ziek was.
teun De Voeght: “Dat klopt. een paar dagen voor de algemene lockdown voelde ik me grieperig.
ik belde naar mijn huisarts. Die raadde me aan een week in mijn kot te blijven. De symptomen hielden aan en ik kreeg een extra week huis- arrest. in totaal ben ik twee weken in quaran- taine gebleven. De tweede week was ik aan de beterhand. Superziek ben ik nooit geweest, maar ik had wel milde sym ptomen. Geen idee of ik echt corona gehad heb, maar binnen- blijven was hoe dan ook de boodschap.”
Hoe ben je op het idee gekomen om een natuurdocumentaire te maken? Ben je fan van het genre?
teun De Voeght: “Ja, ik kijk graag naar documentaires, vooral die in de typische BBC- stijl. Als freelance journalist werk ik voor de geschreven pers, maar ik maak de laatste tijd ook vaker videoreportages. ik had al eens door
mijn raam gekeken om mijn camera beter te leren kennen. ik zag veel vogels, planten en dieren en zo leerde ik spelenderwijs de moge- lijkheden van mijn camera ontdekken. Het idee om een natuurdocumentaire te draaien, kwam niet meteen bij me op. Pas na twee dagen fi lmen besefte ik dat dit een unieke kans was.”
10 UUR BEELDMATERIAAL
Er valt heel wat te zien in je natuurdocumen- taire: van baltsende bosduiven tot wrieme- lende insecten,… Verbaasd dat er zo veel te beleven valt in onze stadstuintjes?
teun De Voeght: “ik wist niet dat er zo veel leven zat in onze achtertuintjes. Misschien is het er altijd al geweest, maar nemen we de tijd niet om ernaar te kijken. Of misschien leeft de natuur nu wat op door de stilte, dat kan ook.
Opvallend hoeveel vogels er waren en hoe vaak ze zongen. De eerste lentedagen brachten veel leven mee, dat heeft me verbaasd.”
Bijzondere opleiding Fiscaal Recht, Bijzondere
Opleiding Jeugdrecht, Voorkeurmaterie: Personen- en Familierecht (echtscheiding,…).
Tel: +32(0)3/236.90.81 • GSM: +32(0)495/21.82.98 Fax: +32(0)3/236.00.79 • E-mail: ludo.sanders1@telenet.be ING: BE 45 6300 6649 6589 • Derden: BE 37 6300 6510 3328
Bleekhofstraat 113/41 • B-2140 BORGERHOUT
atV pikten het als eerste op. Daarna waren er heel wat organisat ies zoals natuurpunt en Onze natuur die het ge- deeld hebben op hun sociale media. Dat helpt heel hard om het te verspreiden natuurlijk. De documentaire is al meer dan 5.000 keer bekeken.”
Stel: je krijgt een aanbod om een documentaire te maken.
Iets voor jou?
Teun De Voeght: “Zeker weten! Ik vond het een fi jne erva- ring. Het leuke is dat ik erg beperkt werd door de omge- ving. Ik kon alleen fi lmen door mijn raam. Dat stimuleerde mijn creativiteit volop. ik vond het heel leuk om te doen.
Als er een aanbod komt, twijfel ik geen seconde.”
U kunt het fi lmpje bekijken op www.teundevoeght.be/video/
en Hanne acteert volop.
killie Billie liep een aantal keren en wordt in maart 2021 opnieuw geprogrammeerd. Bij de voorstelling is een uit- gebreide lesmap beschikbaar.
LODEWIJK/LOUIS
Hanne is ook lid van de ‘Compagnie Lodewijk/Louis’, die nu al 15 jaar theater maakt. Sinds Hanne Torfs van- af 2013 meewerkt evolueren hun voorstellingen naar
“De releaseconcerten van School is Cool kunnen niet doorgaan”
Hanne Torfs: zangeres,
muzikant, singer-songwriter, actrice en keukenprinses
Hanne Torfs tijdens de lockdown.
Foto Luk DEPONDT
Op een dag tijdens de lock- down zie ik een camera- man voor het huis van mijn schuin-overbuur. In het open raam zit de be- woonster met een gitaar te zingen. Aan het raam hangt een affi che over de release op 18 april in de Trix (Borgerhout) van het nieuwe album Things that don’t go right van ‘School is Cool’. En dan pas valt mijn euro: die bewoonster is een lid van de groep.
Als ik haar enkele dagen later tegenkom blijkt dat te kloppen. Tijdens een babbel wordt duidelijk dat Hanne Torfs naast zange- res en muzikant ook sin- ger-songwriter, actrice en keukenprinses is.
(Luk DEPONDT)
Hanne woont al een tweetal jaar in de Kreeft- straat, samen met haar vriend. Ze is petekind van Wouter Torfs, de CEO van de schoenwin- kelketen Torfs. Ze schiet goed op met de drie dochters van de zakenman. Met een ervan, Evelien, smeedt ze plannen voor een festival- letje in september met – naast muziek – ook activiteiten rond persoonlijke ontwikkeling. als ze het kleinschalig genoeg aanpakken, kan het evenement hopelijk doorgaan.
De samenzang en de synthesizers, bespeeld
door Hanne, nemen een belangrijke plaats in.
COOLHanne speelt sinds 2012 synthesizer en zingt backing vocals in School is Cool. De band bestaat al vanaf 2009. De groep evolueerde van barokpop, een combinatie van rock en elementen uit de klassieke muziek, naar pop- rock met een jaren 80-sound. De samenzang en de synthesizers, bespeeld door Hanne, nemen er een belangrijke plaats in.
in maart 2020 brachten ze hun vierde album uit. De titel van de cd, Things that don’t go right, is heel toepasselijk voor nu. in de muziek- en culturele wereld loopt momenteel heel wat mis.
Ook voor School is Cool. Zo kunnen de release- concerten van het nieuwe album niet doorgaan, wat ook een streep door de rekening is voor de verkoop van de cd. Ook 13 zomerfestivals waar School is Cool zou optreden zijn gecanceld.
Hanne zingt er in het nummer Close voor het eerst solo in de band. “Een aanstekelijk refrein, een mooi atmosferisch geluid, met heerlijke synths en de mooie stemmen van Johannes en Hanne”, lezen we in een recensie.
FORTRESS
Zingen als leadzangeres doet Hanne Torfs nu al vier jaar met veel enthousiasme in haar troetel, het elektronische-poptrio ‘Fortress’.
Samen met de nederlandse producer Ruben den Brok en de Vlaamse drumster anke Verslype ontwikkelt Hanne er een alternatieve en broeierige sound.
Ondertussen is de groep aan zijn vierde single toe, Palm trees, een nummer over een verlo- ren liefde aan de andere kant van de oceaan.
Hanne schittert er als zangeres. Het is dát lied dat ze in een kwetsbare akoestische versie vanuit het open raam in de Kreeftstraat zat te zingen. Ze deed dit voor het project ‘Corona Serenades’ van Poolhert Productions. Die gaan de stad rond om hun meest getalenteerde vrienden te fi lmen terwijl ze een serenade bren- gen vanuit hun raam of vanop hun balkon.
Op dit moment werkt Fortress aan zijn debuut- EP. Hanne schrijft de teksten en de zanglijn.
Ruben werkt de arrangementen uit. Ze leggen de lat enorm hoog.
vi.be/platform/fortress FROEFROE
Hanne is niet alleen met muziek bezig. Ze is ook actrice. Met het fi gurentheater Froefroe brengt Fortress een voorstelling voor kinderen én voor volwassenen: killie Billie.
De papa en mama van Billie gaan uit elkaar. Het meisje wil maar één ding: dat papa en mama gelukkig zijn en vooral, terug samen. enkel het stuifmeel van de liefdesbloem kan daar- voor zorgen. als je dat in iemands ogen strooit, wordt die op slag verliefd op de eerste die hij of zij ziet. De boodschap voor kinderen is dat het niet hun schuld is als hun ouders uiteengaan.
Dat klinkt allemaal heel ernstig. Het is een muzikale en keihard confronterende productie over een vechtscheiding, maar toch vol dolle humor. Fortress schreef en speelt de muziek
Haart agenda was al goed volgeboekt.
Foto Luk DEPONDT
De culturele sector heeft het hard te verduren.
Foto Luk DEPONDT
muziektheater. Compagnie Lodewijk/Louis maakt voorstellingen waarbij ze graag het her- kenbaar menselijk gedrag uitvergroten. Gro- tesk, hilarisch, niets ontziend en graag balan- cerend op de grens tussen kunst en kitsch.
Tijdens de Zomer van Antwerpen 2018 brachten ze – eveneens met fi gurenthea- ter Froefroe – op een braakliggend terrein in nieuw Zurenborg de wrede tragikome- die ‘Titus’. De tekst is van Yves De Pauw van Compagnie Lodewijk/Louis, vrij naar Titus andronicus van Shakespeare. Het is een stuk waar het bloed rijkelijk vloeit. Hanne speelt er de rol van Lavinia, dochter van Titus, schoon madam. Ze wordt verkracht en haar tong uit- gesneden. Tijdens een ultiem wraakdiner sterft bijna iedereen, ook Titus en Lavinia.
Ik had het genoegen de voorstelling in 2018 mee te maken. Geweldig gewoon. Heel cru, maar ook heel grappig. Momenteel stonden tal van zaalvoorstellingen van de productie op de agenda en voor de zomer weer een aantal openluchtvoorstellingen. Maar helaas, Corona besliste daar anders over. Ook bij titus is er een uitgebreide lesmap.
www.compagnielodewijklouis.org
KEUKENPRINSES
Hanne Torfs is niet alleen een getalenteerde zangeres en actrice, maar ook een gepassi- oneerde keukenprinses. Al van jongs af aan koestert Hanne een grote passie voor koken en ervaart ze dat haar ouders en vrienden haar eten lekker vinden. na de dood van de vriend van haar moeder wil ze iets voor haar doen.
Zo begint ze voor haar te koken. “Voor iemand koken is liefde geven en troost bieden”, vindt ze.
Genieten van eten staat voor Hanne
centraal
Voor Hanne staat het genieten van eten cen- traal; daarom werkt ze het liefst met natuurlijke en pure ingrediënten die licht verteerbaar maar bovenal vers en intens van smaak zijn. in het Antwerpse restaurant Coffeelabs ontwikkelde ze een aantal gezonde en seizoensgebonden gerechten met een rijk palet aan verse smaken en kleuren, geïnspireerd door diverse culturen.
In het digitale tijdschrift Sporta-magazine pu- bliceerde ze tal van recepten voor gezonde en
heerlijke vegetarische en vleesgerechten. Of wat dacht je van cannelloni gevuld met amandel-rucolapesto, ri- cotta en tomatensaus of van gevulde kip met mozza- rella, knapperige koolsalade en krieltjes uit de oven? Op sportamagazine.be/redacteurs/hanne-torfs staan meer dan 50 recepten van Hanne Torfs.
Onlangs kookte ze – in het kader van ‘Hero Meals’, een project dat kookt voor wie al weken aan de frontlinie staat in de slopende strijd tegen Covid-19 – samen met mensen van Coffeelabs voor 150 zorgverleners van de intensive care van het UZa. en dat werd heel erg geap- precieerd.
CORONA
in heel het verhaal hierboven klinkt op de achtergrond geregeld de coronacrisis door. De culturele sector krijgt – na de besparingen van Jambon – nog eens extra harde klappen. Omdat Hanne een offi cieel kunstenaarsstatuut heeft, heeft ze voldoende inkomen om te overleven. Bij veel artiesten is dit niet het geval.
De solidariteit onder de artiesten is groot. er groeien veel verrassende initiatieven. Fortress plaatst bijvoorbeeld een kamerconcert op facebook. En Compagnie Lodewijk/
EEN VAKMAN VOOR AL UW KLUSWERKEN!
Yannick Schippers 2018 Antwerpen
0472/47.57.93
info@fi xitantwerpen.be www.fi xitantwerpen.be
Fixit-Antwerpen fi xit_antwerpen
Open van 9u30 van maandag tot vrijdag, en om 10.00 op zaterdag en zondag.
Louis werkt aan KRAKEN TV, een on- line tv-reeks voor kinderen. De eer- ste aflevering staat al op YouTube.
Neen. Hanne Torfs verveelt zich niet..
facebook.com/hanne.torfs
Judoka Roxane Taeymans in coronatijden
Roxane Taeymans moet nog even wachten voor ze weer kan judoën.
Foto Jörg PYL
In onze vorige krant berichtten een aantal lezers wat de lockdown met hen deed. Uiteraard heeft heel het covid-19-verhaal voor iedereen consequenties, maar die zijn uiteraard verschillend van mens tot mens.
Voor topsporters zijn de gevolgen wel anders dan voor de gewone mens die af en toe een tocht met zijn of haar fi ets maakt. Daarom polsten we judoka Roxane Taeymans uit de Pretoriastraat, die haar zinnen al gezet had op de Olympische Spelen van dit jaar hoe zij al die quarantainemaatregelen ervoer. (Jörg PYL)
Voor deze olympische droom deed deze krant in december vorig jaar nog een warme oproep voor crowd- funding met de belofte iedereen op de hoogte te houden. alleen had niemand toen gedacht dat wij in deze situatie zouden zijn terechtgekomen.
- Sinds de coronacrisis gelden er strenge maatregelen. Kun je nog trainen en hoe en waar?
Roxane Taeymans: “Als topsporter kan ik in de krachtzaal blijven trainen en ook mijn looptrainingen kan ik blijven doen. enkel judo wordt nu even geschrapt. We moeten trai- nen met een beurtrol. iedereen die toelating heeft gekregen tot de top- sportschool moet zijn/haar gewenste trainingsmoment opgeven. Zo wordt er een rooster samengesteld en kan iedereen één per één (met maximaal 1 trainer) trainen.
- Wanneer was je laatste internatio- nale en nationale wedstrijd?
Roxane Taeymans: “Mijn laatste wedstrijd was de Grand Slam in Düsseldorf. Als volgende wedstrijd stond de Grand Prix in Marokko op de kalender. Die zou plaatsvinden op 6 maart 2020, maar werd geannu- leerd. Voorlopig zijn alle tornooien sinds die datum gecanceld. Op de website van de iJF (international Judo Federation) staat dat gemiste tornooien waarschijnlijk een nieuwe datum zullen krijgen. Wanneer en hoe weten we nog niet. er komen erg veel factoren bij kijken. Zo hoort het virus niet enkel in België (of europa) onder controle te zijn, maar wereldwijd. Dit met het oog op eer- lijke deelname en gelijke kansen.
Zodra de restricties door het WHO worden opgeheven, kan de iJF een kalender samenstellen. De uiter- ste datum waarop de ranking sluit (en de kwalifi catie dus eindigt) is 29/06/2021. Voorlopig wordt de ranking bevroren. iedereen staat op dezelfde plaats als na het laat- ste tornooi en dit dus in afwachting van meer nieuws. De eJU (european Judo Union) heeft wel al laten weten dat het ek, dat oorspronkelijk plaats zou vinden van 1/5 tot 3/5/2020, ver- plaatst wordt naar 6/11-8/11/2020.
Dit is natuurlijk ook onder voorbe- houd. Het is dus afwachten.“
- Zijn de Belgische judoka’s door de lockdown benadeeld tegenover die van andere landen?
Roxane Taeymans: “Ik denk dat we zeker niet benadeeld zullen zijn. ik weet natuurlijk niet exact hoe de situatie in andere landen juist is. ik vind het wel erg goed dat we kun- nen blijven doortrainen op conditi- oneel vlak. eigenlijk kunnen we dus de meeste trainingen blijven doen.
Om niet te zeggen alles, behalve de specifi eke judotraining. Ik weet na- tuurlijk dat niet alle judoka's in even goede omstandigheden kunnen trai- nen. Omdat ik me nog kan kwalifi ce- ren voor de OS (Olympische Spelen),
krijg ik samen met de andere judoka's die reeds gekwalifi ceerd zijn of zich nog kunnen kwalifi ceren toegang tot de topsportschool. Deze maatrege- len zijn uiteraard gebaseerd op de ranking en de situatie aan het begin van de lockdown. Doordat de wed- strijdperiode nu verlegd wordt, zullen er zich misschien nog meer judoka's kunnen kwalifi ceren.
na de lockdown zal ik zeker terug in competitiemodus moeten komen. De eerste stap is terug de mat op gaan om techniek en tactiek te trainen.
Veel judoritme en -conditie opdoen door met elkaar te trainen en te vech- ten. Hopelijk kan ik me zo voorberei- den op die eerste wedstrijden.”
- Wat vind je van het feit dat de Olympische Spelen uitgesteld zijn?
Roxane Taeymans: “Ik heb lang getwijfeld of het wel echt de juist beslissing was. Je lijkt er zo dichtbij te zijn. Je zit in 'de flow', je weet dat er nog een aantal kansen zijn om die kwalifi catie te halen en dan wordt alles stopgezet. Het was voor mij persoonlijk eerst een ontgoocheling, maar ik zie nu in dat dit het beste is.”
VACCIN
“Ik denk dat we vooral moeten af- wachten en zien hoe het virus zich al dan niet verder verspreidt.
Momenteel lijkt het min of meer inge- dijkt, maar er wordt ook alweer over opflakkeringen gesproken in het najaar en in 2021. indien ik me kan kwalifi ceren voor de OS en de voor- waarde om te mogen deelnemen is een vaccin, dan denk ik wel dat ik daarin toestem.”
_ Is er al schot gekomen in de beslis- sing van de Vlaamse regering om je terug te steunen voor wedstrijden?
Hoe staat het met de crowdfunding?
Is die nog nodig ?
Roxane Taeymans: “In januari heb ik te horen gekregen dat er van de Vlaamse Overheid nog steeds geen ondersteuning zou komen. ik heb toen met mijn federatie besproken dat ik slechts een deel van de wed- strijden zelf zal moeten betalen. Kort nadien zijn de wedstrijden echter stilgelegd, dus tot op heden is ook dit deel wat onduidelijk. Dit is zeker een factor die ik niet mag vergeten en die ook mee mijn 'judotoekomst' kan bepalen. De crowdfunding staat nog open, maar ligt redelijk stil mo- menteel. Via mijn judoclub (Satori kwai Mortsel) zijn er wel heel wat acties op touw gezet sinds septem- ber. Zo is er een Lu-koekjesverkoop geweest, wordt er 'judobier' verkocht en staat er een spaarpot in de club op de toog (de 'Rox-box' genaamd). Mijn club staat 100% achter mij en dat bevestigt de warme en familiale spirit die er in onze club heerst.”
- Hoe zit het met je trainerscarrière?
Roxane Taeymans: “De trainersoplei- ding bestaat uit verschillende delen.
ik heb het eerste deel (= initiator) van de opleiding afgerond en wacht nu af tot ik aan het vervolg kan beginnen.
ik vermoed dat dit pas in septem- ber zal zijn of wanneer de lockdown voorbij zal zijn. Een aantal judoka's waaraan ik af en toe training gaf in mijn club zie ik wel op sociale media verschijnen, maar persoonlijk hoor ik hen niet. ik zit ook enkel nog op Instagram. Mijn facebookpagina's bestaan nog, maar enkel op mijn atletenpagina wordt nog af en toe een update gepost. Mijn collega's uit het nationale team hoor ik iets vaker.
Ook zij proberen hun trainingen tot een goed einde te brengen met de middelen die ze hebben. “
- Straks kan er terug gesport worden. Geldt dat ook voor judo?
Roxane Taeymans: “Neen, ondertus- sen is geweten dat enkel een aantal buitensporten terug worden opge- start. in de nabije toekomst zitten daar denk ik ook groepstrainingen in open lucht bij, maar dit enkel met de garantie dat 1,5m afstand be- waard kan worden. Vermits judo een indoorsport is en de afspraken rond de sociale afstand niet kunnen wor- den nageleefd, zullen we nog even moeten wachten vooraleer we terug kunnen judoën.”
- Verwacht je dat de coronacrisis je judocarrière gaat beïnvloeden?
Roxane Taeymans: “Ik heb nu een trainingsperiode kunnen inlassen die anders ondenkbaar zou zijn geweest.
Ik heb me conditioneel en fysiek kun- nen trainen en in 'normale' omstan- digheden zou hier geen tijd voor zijn geweest. Momenteel heb ik al 8 we- ken geen kimono meer aangehad,
maar misschien is dit positief? Even weg zijn uit die alledaagse omge- ving ( = de tatami), kan misschien net goed zijn? naast het trainingsaspect komt er nog zoveel meer bij kijken.
Zoals hier boven reeds gezegd mag ik ook de fi nanciële kant van het verhaal niet uit het oog verliezen. Wat zullen de beslissingen zijn van de iJF i.v.m. wedstrijden en ranking?”
- Is er nog iets dat je graag kwijt wilt aan onze lezers?
Roxane Taeymans: “Mijn boodschap aan de lezers: ik hoop dat jullie allen in goede gezondheid verkeren. Dat diegenen die het niet zijn, goed uit- rusten en luisteren naar hun lichaam.
Zo kan iedereen eens de "corona- vlaag" is gaan liggen, weer buitenko- men en genieten van het leven zoals we het eens kenden. Geniet van de 'E-perotiefjes' en van het zonnetje en wie weet, kruisen we mekaar bin- nenkort in de zonnige Zurenborgse straten.”
www.ijf.org eju.net
www.satori-kwai.be
Heb ik het nu gehad of niet? Relaas van drie weken corona-angst.
“ Gij zijt een schrikhaas,’ zei mijn moeder toen ik haar na drie weken het negatieve resultaat van de coronatest meedeelde.”
Yo Van den Bulck had zelfs de muziek voor haar begrafenis al uitgekozen.
Foto Yo VAN DEN BULCK
Uw huis sneller verkopen voor meer geld?
Toe aan een nieuw interieur?
Geef uw woning een StyllieS metamorfose!
Vastgoedstyling & Interieurvormgeving www.styllies.be • Annelies: 0485 07 07 40
Gedurende drie weken ging ik door verschillende fasen van angst: “Heb ik het?” Ik had ademhalingsstoornis- sen en hartkloppingen, een drukkend gevoel op mijn borst en na verloop van tijd had ik zelfs al passende muziek voor bij mijn begrafenis geselecteerd. Mijn moeder is een oorlogskind. Onze generatie bestaat uit zondagskinderen die bij het minste van hun sok- ken geblazen zijn. Toegegeven, den Duits was iets tastbaarder aanwezig dan dit onzichtbare virus.
(Yo Van den BULCK)
QUARANTAINE
Sinds de eerste keelpijn op 5 april heb ik mij volledig volgens de voor- schriften van de quarantaine voor vermoedelijke COVID-19-patiënten gedragen. ik kreeg de mail netjes doorgestuurd via het corona e-mail- adres van mijn huisarts, die de situatie één keer per week telefo- nisch evalueerde.
Vanaf 6 uur 's morgens kreeg ik om het uur nieuwsflitsen op mijn gsm over de aantallen doden en de nieuwe maatregelen. Vervolgens begonnen de horrorverhalen te circuleren van de “genezen” COViD-patiënten die dagen of weken aan de beademings- apparaten hadden gelegen. na een wisselend beter-worden-en-weer- hervallen-patroon kon ik op een paar uur tijd in ademnood komen en naar de spoed moeten.
ik vroeg aan mijn echtgenoot zo onopvallend mogelijk of hij zijn gsm bij zich had als hij ging wandelen of fi etsen, en de auto stond voor de deur geparkeerd.
KATals vermoedelijke coronapatiënt moet je fysiek contact vermijden, maar elke keer als de kat langs- kwam kreeg ze een aai en ook als ze sliep kon ik er amper aan weerstaan haar te knuffelen. Het beest vluchtte geregeld naar de zolder waar ze zeker was van enige privacy. ik was na één verdieping uitgeput en buiten adem.
Met de moed der wanhoop probeer- de ik structuur in mijn dagen aan te brengen: één van de constanten was mijn onlinegroepsmeditatie om tien uur ‘s morgens. ik las later dat dat ook fungeert als een soort anti- angstmiddel. Soms als de begeleider te intens over innerlijke rust en veiligheid sprak, rolden de tranen over mijn wangen.
DJELABA
ik was zo moe dat ik in de derde week besloot mij niet meer netjes aan te kleden. Ik bouwde een djelabafase in, wat handiger was voor de obligate middagdut. Gelukkig werd ik culinair meer dan verwend door mijn man.
Met de buitenwereld hield ik voor- namelijk contact via Facebook en Whatsapp, maar ik raakte in paniek bij de gedachte dat een vriendin echt wilde telefoneren of erger nog een videocall wilde. ik beperkte me tot één vriendin per dag en de dagelijkse telefoon naar mijn mama.
TESTtegen het einde van de derde week werd ik uiteindelijk doorverwezen naar een coronapunt, gelukkig vlak om de hoek.
ik kreeg er mijn eerste mondmasker en mijn eerste onderzoek door een echte dokter. Verschillende testen en één dag later belandde ik in het ra- darwerk van de COViD-spoeddienst.
ik kreeg er onder andere ook de befaamde neustest. De eerste poging deed mij net niet de arm verbrijzelen van de coronaproof- verpakte verpleegster. Ze trok het ontstellend lange ding terug met de aankondiging dat we opnieuw moesten beginnen: het einde van het staafje moest richting hersenen gaan…
GERUST
De uitslag van de longtesten was gunstig en een paar uur later stap- te ik met een opvallend gerust hart huiswaarts. ik voelde een raar soort
“verlichting”. ik werd er mij van be- wust dat er naast de tastbare ang- sten ook nog een diepere ongrijpbare vorm van angst in mijn lichaam had rondgedwaald. Die was verdwenen.
Ik kon letterlijk en fi guurlijk weer
ademen. “Gij zijt een schrikhaas,”
zei mijn moeder toen ik haar na drie weken ziekte het negatieve resultaat van de coronatest meedeelde.
Mijn conclusie bij het negatieve resultaat van de neustest was dat ik geen corona had gehad. Die stelling werd echter enkele dagen later onderuitgehaald door de corona- dokter die me uitlegde dat de test een momentopname is Het virus was niet aanwezig bij de afname van de test, maar vermits ik drie weken ziek was geweest, kon ik het wel gehad hebben.
WENNEN
Hopelijk eindigen hier mijn erva- ringen met corona, hoewel het virus en de gevolgen ervan nog lang deel zullen uitmaken van ons leven.
De ziekenhuizen, politici, maar blijk- baar ook de patiënten zullen beetje bij beetje beter met de situatie leren omgaan. De volgende keer dat ik moet ploeteren in het onzekere, ben ik hopelijk alleen maar de weg kwijt op reis.
1942. Het jaar van de stilte : de mokerslag van Herman Van Goethem
Zurenborg in het oog van de storm.
Herman Van Goethem schreef een boek dat niemand onberoerd zal laten.
Foto Koen Broos
Het indrukwekkendste boek over Zurenborg (en om- streken) dat ik in jaren las, is 1942. Het jaar van de stilte van Herman Van Goethem (1958). Het boek dat vorig jaar bij uitgeverij Polis verscheen, vertelt dag na dag wat er in onze stad gebeurde in het kanteljaar 1942. Van Goethem focust op het lot van de Joden in de vijfde, zesde en zevende wijk van Antwerpen. In die laatste wijk ligt Zurenborg. Vrolijk word je niet van die lectuur, maar wie zijn ogen sluit voor wat er zich toen afspeelde, zal nooit helder zien in wat er vandaag of morgen kan gebeuren. (Peter THEUNYNCK)
ZEVENDE WIJK
Het boek start op 21 december 1941 en zoomt eerst in op de zesde wijk, gelegen tussen de De keyserlei, het Centraal Station en het stadspark:
de Diamantwijk. “Het krioelt er van de Joodse immigranten en vluch- telingen. Op bevel van de Duitsers hangen tegen de gevels of ruiten van alle winkels en zaken affi ches met
‘Joodsche Onderneming’ erop.”
Dan zwenkt de camera naar “de
zevende wijk, waar ook veel Joodse vluchtelingen wonen, vooral in het Zurenborgkwartier.” Herman Van Goethem verzamelde tientallen persoonlijke verhalen door met een fi jne kam en monnikengeduld door politiearchieven en dagboeken te gaan. een aantal verhalen speelt zich af in de Lange Altaarstraat, de Raaf- straat, de korte van Ruusbroecstraat, de Provinciestraat, de Oostenstraat, de kleinebeerstraat, de tweeling- straat… Bij ons op de stoep dus.
POEZIEALBUM
aan het begin van het boek krijgt karola Jalowiec, een meisje uit de Lange Altaarstraat, van haar 12-ja- rige broer Jacob een poëziealbum ter gelegenheid van Chanoeka, het Lichtfeest dat de sombere decem- bermaand moet doen vergeten.
Jacob heeft op de eerste bladzijde van het album genoteerd: “nooit mogen donkere wolken je lachend vrolijke kindergeluk doen vervagen.
[…]” Donkere wolken zijn er anders genoeg, want de vader van de kinde- ren is naar Limburg gedeporteerd en
“zijn stoel in de Lange Altaarstraat is sindsdien leeggebleven.” Het is slechts de aanloop naar de gruwel die ook in onze straten en pleinen om zich heen zal grijpen.
JODENSTER
Op vrijdag 12 juni 1942 worden in de stedelijke scholen, ook die van de Provinciestraat en de Grote Hond- straat, Jodensterren verdeeld, tegen de prijs van 1 frank per ster en een textielbon van de maandelijkse rant- soenkaart. “De Jodenster geeft het straatbeeld een andere kleur. Veel Joden voelen zich diep vernederd,”
schrijft Herman Van Goethem.
ZELFDODING
Van dan af wordt in het boek gere- geld melding gemaakt van mensen die uit het leven stappen. Zo is er bijvoorbeeld israël Hirschberg die op 13 juli 1942 verdwijnt uit zijn woning in de Provinciestraat. “Men vreescht een ongeluk,” aldus het politiever- slag. er zijn ook mensen die de gas- kraan opendraaien, zich verhangen of vergif innemen.
EERSTE RAZZIA
Op woensdag 22 juli 1942 worden voor het eerst Joden zonder onder- scheid opgepakt omdat ze Joods zijn. agenten van de Sicherheits-
polizei wachten Joodse reizigers op in het Centraal Station en houden personen aan in de Pelikaanstraat.
Van dan af wordt het alleen maar erger.
Midden in de nacht worden ze opgeschrikt
door het geluid van vrachtwagens en auto’s en door de felle lichten van koplampen
RAMSTRAAT 18
Hartverscheurend is het verhaal van Sam Perl, een 22-jarige jongen uit de Ramstraat 18, die droomt van een bestaan als diamantkliever.
13 augustus is een dag van groot verdriet voor hem, want zijn school- kameraad Moulu Graubert is op- geroepen om de volgende dag naar de Dossinkazerne in Mechelen te vertrekken. Sam zoekt Moulu nog een laatste keer op in de korte van Ruusbroecstraat, waar Moulu’s moeder druk bezig is de koffer van haar zoon te pakken. Midden in de nacht worden ze opgeschrikt door het geluid van vrachtwagens en auto’s en door de felle lichten van koplampen. Ze horen mannen schreeuwen en vrouwen en kinderen huilen. er worden revolverschoten gelost. Bij zonsopgang is de twee- de razzia afgelopen. Wanneer Sam naar zijn eigen huis in de Ramstraat terugkeert, ontdekt hij dat zijn ou- ders en zijn jongere broer verdwenen zijn. De Gestapo heeft de voordeur verzegeld en Sam blijft moederziel alleen en berooid achter.
DERDE RAZZIA
Op 15 augustus wordt een groot- schalige razzia georganiseerd waar
WIJ ZOEKEN
OP TE KNAPPEN HUIS TE KOPEN
T. CLERCKX 0495 100038
NAIL COUTURE
Erkende Medische Pedicure • Professionele Nagelstudio • Massage Studio
Josineumuhire@nail-couture.be
http://www.nail-couture.be
Openingsuren:
ma: 11:00 tot 20:00 di: 9:00 tot 18:00 wo: 14:00 tot 18:00 do: 9:00 tot 20:00 vr: 9:00 tot 16:00
Kleinebeerstraat 46, 2018 Antwerpen (Zurenborg)
de antwerpse politie voluit aan meewerkt. Voor de zevende wijk zijn er 18 agenten opgevorderd. Er worden die nacht in Antwerpen 845 personen opgepakt en naar de Dossinkazerne in Mechelen ge- voerd. De jongste, Simon Lic, is tien weken oud. De volgende ochtend stelt commissaris Moonen een verslag op voor burgemeester Delwaide en een inlichtingen-pv voor procureur des konings Baers. Zij rea- geren niet, hoewel de aanhoudingen in strijd zijn met het bezettingsrecht.
Ze zwijgen en stemmen toe.
KLEINBLATT
De Joodse Raad komt tevergeefs tussen voor abraham kleinblatt, een diabetespatiënt die insuline moet spuiten. Hij belandt zonder pardon in de Dossinkazerne. Dat is voor zijn twee broers het signaal om onder te duiken. Vanaf 18 augustus 1942 is bakkerij kleinblatt in de Provin- ciestraat gesloten.
Het vuile werk wordt nog vuiler
1000 JODEN
In nacht van 28 op 29 augustus krijgt de antwerpse politie de taak om duizend Joden op te pakken en eigenhandig uit hun huizen te sleu- ren. “Hun taak zal zich dus niet meer beperken tot het versperren van de straten en het bewaken van de Joden. Het vuile werk wordt nog vui- ler.” In de zevende wijk heeft adjunct- commissaris Florimond Brackman de leiding. Hij moet in onze wijk 250 Joodse mensen arresteren.
“Verdeeld in ploegen van vijf of zes, pakken de agenten eerst de huizen- blokken aan tussen de Oostenstraat, Van den nestlei, Rolwagenstraat en Lange van Ruusbroecstraat. Daarna zijn de aanpalende straten aan de beurt. De Joden worden bijeenge- bracht in de stadsschool in de Grote Hondstraat.” Sommige agenten wer- ken met tegenzin mee. Ze knijpen een oogje dicht en laten vrouwen en kinderen thuis. andere, vaak leiding- gevende politiemannen gedragen zich brutaler en agressiever dan de Duitse Sicherheitspolizei. Sommige collega-agenten kijken in stilte toe en nemen zich voor om hun superieuren later bij het gerecht aan te klagen.
SPEELPLAATS
Op de speelplaats van de stads- school in de Grote Hondstraat spelen zich op zaterdagochtend 29 augus- tus afgrijselijke taferelen af. Mensen zitten er op elkaar gepakt in de bran- dende zon. Ze worden misselijk en braken. De toiletten raken verstopt.
iemand krijgt een hartcrisis. Bezorg- de agenten kopen met geld en zegels
van de opgesloten Joden brood bij de bakker op de hoek van de Dageraad- plaats en ze gaan op zoek naar melk en beschuit voor de kinderen. twee leidinggevende agenten verbieden dat. Ze beschuldigen hun collega’s ervan handel te drijven en dreigen met een rapport. Rond elf uur komen vrachtwagens van de verhuisfirma arthur Pierre aangereden en worden de gevangenen met veel geweld in- geladen voor een transport richting Mechelen.
een agent die weigert om mee te werken aan de razzia van 28 augustus, krijgt van burgemeester Delwaide een formele berisping en verliest drie vakantiedagen.
RAAFSTRAAT
Op 12 oktober sleuren drie of vier Vlamingen een Joodse vrouw uit haar huis ter hoogte van de Raafstraat.
Raymond tanghe, een voorbijgan- ger, komt tussen, krijgt klappen maar slaat terug, tot een van de Jodenja- gers zijn revolver trekt. tanghe wordt samen met de vrouw in een verhuis- wagen geduwd. ter hoogte van de Van immerseelstraat springt een Joodse man uit de vrachtwagen en wordt neergeschoten. tanghe maakt van de verwarring gebruik om te ont- snappen.
LANGE ALTAARSTRAAT
Op zaterdag 7 november herkent een inwoner van de Lange Altaarstraat een Joodse vrouw op straat. Hij gaat haar achterna en klampt in het voor- bijgaan een agent aan. Die houdt de vrouw aan en brengt haar naar het politiebureau. De adjunct-commis- saris laat de vrouw naar de Sicher- heitspolizei overbrengen. Ze wordt opgesloten in de Dossinkazerne en gedeporteerd.
NOVEMBERMAAND
De geallieerden winnen de slag om el alamein. Het Duitse zesde leger raakt ingesloten bij Stalingrad. De overtuiging dat de Duitsers de oorlog aan het verliezen zijn, wint veld. De Antwerpse hoofdcommissaris sluit zich aan bij de clandestiene verzets- organisatie Witte Brigade. Velen in het politiekorps stappen nu over naar het verzet.
EPILOOG
Het boek van Herman Van Goethem is een mokerslag. Het grijpt ons bij de keel, omdat veel van wat beschre- ven wordt zich in onze wijk, in onze straten en onze huizen afspeelde.
Doordat de auteur de tegenwoordige tijd gebruikt lijken we alles hier en nu mee te maken, wat de impact nog versterkt.
De epiloog bestaat uit twintig stellin-
gen waarin Van Goethem de essentie van zijn betoog nog eens kernachtig samenvat. Zo wijst de auteur op de verpletterende verantwoordelijk- heid van onder meer de antwerpse burgemeester, die tot eind 1942 een beleid voerde “dat was afgestemd op een naoorlogs politiek overwicht van Duitsland.” Het aantal collabo- rerende agenten bedroeg, aldus Van Goethem, hooguit 15%. Maar door het wegvallen van een democra- tisch kader had die minderheid vol- doende macht om een gewelddadig politiebeleid neer te zetten. Dat de antwerpse Joden zich als lamme- ren naar de slachtbank lieten leiden, nuanceert Van Goethem. De Joden die niet vluchtten of niet onderdoken, waren meestal straatarm en konden geen kant op. Bovendien wisten ze toen niet welk lot hen na deportatie te wachten stond.
Stelling nummer twintig is misschien wel de allerbelangrijkste, omdat ze inzoomt op heden en toekomst.
Daarom citeer ik haar graag inte- graal: “Als het verhaal over 1942 een mens cynisch kan maken, dan maakt de analyse aan de andere kant ook duidelijk wat de kernwaarden van een vreedzame moderne samenleving moeten zijn: respect en verdraag- zaamheid, vrije meningsuiting en persvrijheid, vrije verkiezingen, een onafhankelijke rechterlijke macht; en voorts ook politici die met gezag en charisma zo’n samenleving dragen.”
Laat ons hopen dat de coronacrisis burgers en politici wakker schudt en ertoe aanzet om alles wat van waar- de is actiever te verdedigen.
