Beste mensen, burgemeester, college, raadsleden,
Er ligt nu geen stuk ter bespreking voor me, wat best ongemakkelijk is, want wat moet ik hier nu zeggen? Best lastig zonder aanleiding. Misschien kan ik wat ruggespraak gebruiken?
Natuurlijk, ik stond hier altijd zonder last of ruggespraak, maar ik ervoer wel de last het goede te zeggen voor de mensen waarvoor je het wilt doen.
Eerlijk delen van kennis, inkomen en macht was en is voor mij een meer dan aansprekende zin wat daarom ook reden was voor mij om lid te worden van de mooie club die PvdA heet. Delen is vermenigvuldigen.
Maar dat in de gemeenteraad in de praktijk brengen valt niet altijd mee.
Continue twijfel en onzekerheid of het wel voldoende was. Overal waar te voor staat is niet goed, behalve tevreden werd mij vroeger geleerd. Dat geldt niet voor de politicus. Je mag nooit tevreden zijn, zolang je niet zeker weet dat je doelen zijn gehaald.
Maar onze doelen zijn idealen, dromen die we nastreven. En tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Dat maakt dat je soms hardhandig naar de aarde wordt gedrukt en stevig loopt te balen.
Politiek kan soms keihard zijn en dat hebben ook wij gemerkt. De partij is altijd groter dan het individu, maar het is soms moeilijk in een persoonlijke verhouding iemand daar op te wijzen. Zekerheid bestaat nu eenmaal niet in de politiek, morgen kan alles anders zijn. Je beslist niet over je eigen
toekomst, dat gebeurt of binnen de partij, dan wel door de kiezers. Niks mis mee, maar soms echt keihard.
Na het verlies bij de vorige verkiezingen hebben we mijns inziens ondanks de crisis op goede wijze geïnvesteerd in de samenleving, waarbij mensen nu kansen kunnen pakken om samen meer te maken van de samenleving.
Mensen uit Steenwijkerland voelen zich gelukkig betrokken bij de gemeenschap, bij de buurt, bij de wijk, bij de sport etc. Veel van onze inwoners nemen verantwoordelijkheid voor wat er binnen onze gemeente gebeurt. Mooi zijn voorbeelden als het initiatief van het zorgnetwerk door Dorpsbelang Eesveen en het initiatief in Steenwijkerwold van dagopvang voor ouderen.
De politiek is ervoor om dat een beetje fatsoenlijk te laten verlopen en
mensen hun vrijheid te gunnen. Maar de politiek is er in mijn overtuiging ook voor om te zorgen dat mensen die kwetsbaar zijn en niet voor zichzelf op kunnen komen, of geen kansen krijgen erbij te houden.
De PvdA is dan ook niet de partij van gepamper zoals te vaak in oneliners wordt gesuggereerd, maar er juist voor om mensen zelf weer greep op het leven te geven door hen daarbij op weg te helpen.
Door de snelheid van veranderingen is het soms moeilijk direct pasklare oplossingen te hebben. Dit vergt aan alle kanten enige flexibiliteit, maatwerk en geen in beton gegoten regels, want dan worden de bureaucratische bezwaren erg groot. Niet de regel, maar de geest van de regel moet voorop staan. Dat vergt moed en duidelijke keuzes. Als we kijken naar de
decentralisaties dan hoop ik dat de nieuwe raad de moed heeft de menselijke maat belangrijker te vinden dan eventuele lastenverlichting. Moeilijk genoeg.
Ik wens de nieuwe raad dan ook wijsheid toe.
Tot slot voorzitter, ik ben natuurlijk teleurgesteld in het feit dat we in de nieuwe raad met een zetel minder terugkeren, maar ik heb het grootste vertrouwen in onze fractie dat zij zich met man en macht zullen inzetten om de mensen te helpen greep op het eigen leven te houden of te krijgen.
Daarnaast valt dit verlies in het niet bij uitspraken gedaan door iemand die zich politicus wenst te noemen. Alleen daarom is het van belang dat men zich blijft organiseren in politieke partijen, om niet de hardste schreeuwers naar de mond te praten. Het vergt een afweging van belangen, meer dan het eigen belang en de wil om er samen iets van te maken voor iedereen.
Raadsbreed en daarmee bedoel ik natuurlijk ook collegebreed, heb ik ervaren dat hier mensen zitten die vol overtuiging en inzet onze
gemeenschap dienen en niemand uitsluiten. Ik was het niet altijd met
iedereen eens, maar mijn waardering voor een ieder is daar niet minder om.
Ongeveer varierend tussen 2 en 20 jaar in de raad. Petje af en dat geldt echt voor iedereen. Het gaat er om hoe we met elkaar een gezamenlijk doel voor ogen houden om onze gemeente beter te maken.
Graag bedank ik jullie voor je collegialiteit en de wijze waarop we hebben samengewerkt. Het was de moeite waard.
Mijn dank gaat natuurlijk uit naar mijn partij, de Partij van de Arbeid, die mij in Steenwijkerland twee keer op een verkiesbare plaats heeft gezet en
vertrouwen in mij had en de gelegenheid gaf om deze mooie functie te vervullen. En binnen de partij natuurlijk ook speciale dank aan de twee fracties waarbinnen ik mocht functioneren en aan onze wethouders. We
leerden van elkaar. Soms hard op de inhoud, maar altijd met de intentie zacht op de relatie. Samen sterker. Al met al een mooie club waarbij ik betrokken zal blijven. Jullie zijn nog niet van mij af.
Dank aan de kiezers die ons voldoende steun gaven om hen te
vertegenwoordigen. Ik hoop dat zij ons meer dan alleen bij de verkiezingen zullen aanspreken en mee willen praten over onderwerpen die op de agenda staan.
Met de drie decentralisaties die voor de deur staan, is het nodig dat men meer partij kiest om mee te praten. Democratie is niet een keer per 4 jaar een rondje rood kleuren en dan alles aan de gekozen raad overlaten. Het is veel mooier als meer mensen met de partijen de discussie aangaan of partijen daartoe uitnodigen of met die partijen meedoen. Democratie is van ons allen .
Dank aan de ambtenaren die ons op verzoek altijd ondersteunen en speciaal voor de bodes die ons altijd goed verzorgen en voor wie nooit iets teveel is.
Geweldig.
Dank aan mijn ouders, die mij hebben gevormd en hebben ingeprent anderen altijd zo te behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden. Een goed
uitgangspunt en als ik die lijn heb overschreden dan excuseer ik me hiervoor alsnog.
Dank aan Astrid, die meerdere malen nee te horen kreeg en die, denk ik, blij is dat zij vanaf morgen meer de prioriteit krijgt die zij verdient en naar ik hoop niet meer het gevoel krijgt altijd op het tweede plan te moeten staan.
Ik neem nu afscheid van de raad, maar niet van de politiek.
Immers alles is politiek en dat kan niet vaak genoeg herhaald worden. Politiek is niet alleen van politici, het gaat ons allen aan. Ook als je denkt dat het niet om jou gaat, gaat het vroeg of laat ook om jou. Daarom moeten we er ook voor elkaar zijn. Om dat belang te onderstrepen, met het oog ook op de vreselijke uitspraken woensdag in Den Haag wil ik besluiten met een gedicht van de Duitse pastoor, verzetsstrijder Martin Niemöller:
Toen de nazi's de communisten arresteerden heb ik gezwegen;
ik was immers geen communist.
Toen ze de sociaaldemocraten gevangenzetten heb ik gezwegen;
ik was immers geen sociaaldemocraat.
Toen ze de vakbondsleden kwamen halen heb ik gezwegen;
ik was immers geen vakbondslid
Toen ze de Joden opsloten heb ik gezwegen;
ik was immers geen Jood.
Toen ze de katholieken arresteerden heb ik gezwegen;
ik was immers geen katholiek.
Toen ze mij kwamen halen
...was er niemand meer die nog kon protesteren.
Dank u.
