't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje · dbnl

bron

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje. Stoffel Jansz., Hoorn 1663

Zie voor verantwoording: http://www.dbnl.org/tekst/_hoo004hoor01_01/colofon.php

© 2012 dbnl

Eerste deel Voor-Reden.

Den Boeck-verkooper aen de Liefhebbers vande Sanghkonst.

Sangh-beminders,

ICk koom u heden op-offeren dit vermaeck'lijck Treck-Schytjen, om het over-schot, van U E. tijdt, hier in soeck te brengen, dat ghy misschien anders ledigh soud' laten voorby glippen, de nieuwste en aengenaemste Voysen, hebb' ick U E. soo veel het my moghelijck was, soecken op te dissen, de dertelheydt en onkuysheydt (daer vroome gemoederen van walgen) zijn hier t' eenenmael uyt-ghebannen. Maer nu sult ghy eens zingen dat het U E. sticht, dan weder dat het U E. vermaeckt: doch om U E. aengename keeltjens geen rust te weygeren, sult ghy somwijls een Punt-dichtje vinden, om tot een Pause te verstrecken. Indien ick kome te sien, dat dit U E.

aengenaem is, sal ick niet rusten, maer U E. noch heerlijcker op-vorssen.

Ondertusschen vaert wel.

S.I.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Hoorns vermaeck'lijck Treck-Schuytje.

Herders-klacht.

Stemme: Geswinde Boode vande Min.

WAt vliedt ghy, segh mijn Amaril?

Ach mijn waarde Ziel!

Die ick soo vaak mijn trouwe wil, Als voor oogen hiel;

Schoone Maaght, ey aanhoort.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Van uw Slaaf, noch een woort // en gaat, Dan soo verd' 't uw lust toe-laat:

Laet ick een-maal noch Thoonen dat bedroch, Noch geveynstheydt, wert Hier gebonden in dit hert:

Maar dat ick u, mijn Herderin, Altoos heb bemindt

Niet met de schijn noch valsche min, Als men veeltijdts vindt:

Maer dat ick menighmaal,

Langhs dit Veldt ga en dwaal // alleen, Om te storten mijn gebe'en:

Dat u wreede hert Eens getroffen wert Van mijn klacht, en 't nat

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Datter uyt mijn oogen spat.

Mijn Schaapjens selfs, dit stomme Vee, Spreecken voor my uyt

Hoe dickwils dat ick klaagh, ach wee!

Waart ghy eens mijn Bruyt;

Amaril, ach! ick souw

Blussen dan, waarde Vrouw // mijn lust, En ghy zijn op trouw gekust:

Maar ô wreede Maaght, Schoon u wordt geklaaght Mijn jammer en verdriet, Ach! ghy vlught, en acht het niet.

Jac: Crabb' d' Jonge.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Feest-gezangh.

Stemme: Lalande.

MIjn Zangh-Godinne,

Helpt my weder aen de zangh, Over 't soetste spel der Minne,

't Geen weêr gaet sijn oude gangh, In de linnen-hey, en 't veldt,

Daer een wordt ter neêr geveldt,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Maer, schoon een de strijdt al winne, Geen wordt in de doodt bekneldt.

2. Dit is een strijden,

Dat het nieuwe leven geeft, Binnen negen Maenden tijden,

Aen die 't noyt gehadt en heeft.

Daer de wereldt door bestaet;

Die geen vleesch en bloedt en haet, Maer betracht van weder-zijden.

Is het soo niet, Bruydtje-maet?

3. Haer' ooghjes spreecken, Met het hertje, voor de mondt.

Dit is een onfeylbaer teecken, Dat Sy het alsoo bevondt, Van die uur af, dat Sy wierdt Eerst in 't Echte-bedt gevierdt.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Daerom neemt Sy, ('t is gebleecken) Wederom 't hayr van den hondt.

4. Vaert wel, Gelieven;

En ghy Maeghden, die hier zit, (Ick hangh 't zeghel aen die brieven)

Vaerd oock aen een spel, als dit;

Daer ghy licht wel veel van droomt, Maer geen ware vreught uyt stroomt.

Droomen zijn maer herte-dieven;

Maer het doen is 't rechte wit.

Henrick Bruno.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Wanneer men eens aansiet de werelt.]

Voyze: Mamere.

WAnneer men eens aansiet de werelt, Vol prachts, en Vorsten schoon beperelt:

Een Koningh op sijn hooge Throon;

Die wenscht niet me'e een Staf te swayen, De wereldt op sijn duym te drayen, En op sijn hooft een goude Croon.

Vrouw staat-sucht, die ons komt verblinden, Die kond' wel eer geen plaetse vinden, Waar in of op sy rusten mocht:

Maar nu o! tijdt, wat vaart ghy wonder, Hoe schielijck keert het bovenst' onder;

Streelt yder een dit snoot gedrocht.

Men komt haar niet na gaan, maar loopen, Niet een, maar vele, en met hoopen;

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Een yder siet na hooger staat;

Een yder tracht na 't heyligh kussen, Hoe bot, sy meenen ondertussen Haar wijsheydt blinckt uyt haar gewaat.

De Rinck noch Tabbart, pronck der dooren, Die maackt geen Esels tot Doctooren, De wijsheydt steeckt niet inde kap:

Daarom soo zijn het narre-kappen, Die op gekochte Doctoor-schappen Staroogen na de eerste-trap.

De een die sweet van al het draven, En d' ander is sijn sellefs slave, Alleen om winst, en baat, en staat.

Die ziel mach dwalen, 't geldt de eere:

Mach ach! hoe sal het eens verkeere, Als af-geknipt wordt 's levens draat.

Jac: Crabb' d' Jonge.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Ballet.

Toon; Als de droeve Amarillis.

AL het soete pluym-geveugelt, (Lust van een Bosschagie,

En die soo menich droevich hert vermaeckt door 't keels geklanck) Is haer soet geluyt beteugelt

Nu om mijn quellagie,

En queelt te saem op maet door droefheydt met een naer gesanck.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Geen Herder singht, Geen Satijr springht In Lust-Prieeltjes:

Selfs Pan vergeet Door mijn groot leet Sijn deuntjens tegen danck.

'T vyertje dat mijn doet verteeren, En mijn ziel versmooren,

Dat stort ick, ach eylaes! alleenigh in dit droeve dal, Schoon ick klaegh, 't mach haer niet deeren, Ia sy stopt haer ooren:

Want al de Beeckjes ruysen haer mijn droevigh ongeval, Elck boom sijn blat,

Dat brenght haer rat Mijn nare suchjes, Ia stuurt het wech, Al wat ick sech, Het meeste noch van al.

't Schijnt haer hertje, over-trocken Met Metale platen

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Van groote wreetheyt, die mijn lijden dickwils wel besiet, Is tot geen we'er-min te locken,

[W]eynich tot mijn baten:

[W]ant sonder eenigsins haer oog te slaen op mijn verdriet, [V]olcht sy haer gangh, Hoe naer en bangh

[I]ck traentjes offer:

[I]a mijn geklach, Bij nacht en dach, Dat is doch al voor niet.

Moet ick ongetroost dan sterven Wreede Amarillis?

Soo laet ick doch van u genieten dese laetste be'e:

Wilt mijn hert met stael door-kerven, 'k Sie doch dat 't uw wil is:

En als ghy hebt de saeck volendt, waer toe ick al ben re'e, Soo bid ick sterck,

laet doch de Serck Dit Graf-schrift hebben.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Een Minnaer groot, Die 't lief stack doodt, Die leyt hier in dees ste'e.

Op het Orgel inde Laurens-Kerck tot Alckmaar.

WIe schrickt niet, wen hy siet besloote in dees Kerck De roem des wereldts? dat een yder doet verbasen.

Aanschouwer, so ghy soeckt het achtste wonder-werck, Sta stil, met geeft u hier geen Cristalijne Glasen, Om tot vergrootingh yets te strecken aan 't gesicht.

Maar geef uw oog' en oor' geloof aan 't groot gedonder Datdoor de pijpen dringht (al sluyt ghy d' oogen dicht, En laat de ooren op) verstreckt alleen een wonder.

Jac. Crabb' d' Jonge.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Geen kusjens soeter als den dauw.]

Stemme: O Flora ydel is uw roem

GEen kusjens soeter als den dauw, Heb ick mijn leven oyt genooten, Als 'er zijn gesprooten

Willich van mijn Vrouw

Marij die alderschoonste Maeght, Die oyt natura baerd', of aerde draeght, Doen ick mijn neder booch,

En uyt haer lipjes sooch.

Stracx maeckten wy daer een verbondt, Om in ons liefd' getrouw te blijven, Kusjens deden 't stijven

Voor haer corale mondt;

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Ick gaf de lipjes (nat van douw)

Veel kusjens, soo veel als ick selver wouw, Ia boven duysent veer,

Sy gafse daet'lijck we'er.

'K beken, sy heeft voldaen 't getal:

Maer nimmer sal men konnen vinden, Dat van twee beminden,

Venus 't prijsen sal:

Want min wil nimmer zijn gedult, Dat kusjes werden met getal vervult, Want 't is te vaste wet

Van Venus ingeset.

Seght, waerom telt ghy juyst soo nauw De kusjes, en telt niet de tranen,

Die langhs 't aensicht banen Als de Morgen-dauw?

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

En sooje nu de traentjes telt,

Telt kusjes me'e: maer sooje 't anders stelt, Meet kusjes met geen maet,

Van die in 't hertje staet.

[Cupidootje kleyne jongen.]

Stemme: Nova.

CUpidootje kleyne jongen, Die mijn boesem al te seer

Hebt met minne-brandt besprongen, En mijn zieltjen quelt noch meer, Zijt getuyge van mijn smarten, Die ick lijd' om haer alleen, Laet mijn klagen u niet tarten, Ghy kent 't Meysjen dat ick meen.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Voor den dauw', en voor den dage Offer ick dees Roosjes teer,

Dat den reuck u mach behage, 't Is het puyck van alle, veer:

Onverwellickt in haer bladen, Dient mijn liefje dit doch aen, Dat ick leef op haer genaden, Anders is 't met my gedaen.

Is u vraegh, waerom ick Roosen Dus hier op het Autaer smoock, En den Hemel soo doe bloosen?

Hebt tot antwoort, dat de roock Van mijn hertje is getuyge, Dat een Bloempjen wel gelijckt, Dat sich van de Knop laet buygen, En niet meer op 't Steeljten prijckt.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Minne-sughje.

Stemme: Wanneer de Son, &c.

SEcht Amarilli, siet ghy niet Hoe dat ick voor u kniel, En dat ick u, in mijn verdriet Op-offer lijf en ziel,

Ick ben, eyleas! gevangen Door 't loncken van uw gesicht, 't Schijnt Flora heeft op uw wangen Een roode Roosje gesticht.

Cupido heeft door abelheydt,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Met ketens van de min,

Mijn jeughdich hertje vast geleydt, Dus neyght doch eens uw sin, Laet uw klaer-schijnende oogen Mijn lichten sonder maet;

Hebt doch met my me-dogen, Of kort mijn levens-draet.

Nieuw Kars-Liedt.

Stemme: Tweede, Carileen.

ô WIe leyt hier kleyn én teer?

Is dit Godt, den Alderhooghsten Heer?

Op wat Stroy, in een Kribb', en wat Hoy,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Inde Kouw',

Op dat Hy ons soo verlossen souw:

In 't aerdtsche dal // in een Stal, Godt van all' // wordt een Mensch, Hier gebooren naer ons wensch.

Schept o Ieught // nieuwe vreughdt, Leert de deught // van een Kint, Dat ons meer als hem selfs bemint.

Glorij in Excelcis schoon,

Komt en juyght, O Eng'len uyt den Throon, Met geklanck // en geluyt, en gesanck, Looft den Heer,

Want hem toe-komt d' alder-hooghste eer:

Herdertjes aen // op de baen, Blijft niet staen // komt doch al Met jolijt in dese Stal:

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Siet hoe goet // siet hoe soet, Siet hoe vroedt // leyt hy hier, Dat lief Kint dat onnoosel dier.

Slaep, slaep kleyne Kintje rust, Iesu slaep soo langh uw hertje lust,

Sonder smert // sonder schroom, met bly hert, Al is 't nacht;

Siet Maria houdt met Ioseph wacht;

Engelen bly // zijn daer by, Slaep nu vry // groot getal Sweefter rondtom dese Stal:

Niet een Heldt // in het Veldt, Geen gewelt // geen tyran Is soo wreet, die u deeren kan.

Iesu, 's Wereldts beste pant,

Die hier lecht, door liefde heel in brant.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

ô! Wat vyer // ô! Wat vlam sien ick hier In een Stal

Soo seer blaecken, en ontstecken 't al?

Vyer in een Koy // in het Stroy, In het Hoy // by den Os, Als by Moyses in den Bosch.

Och! of my // die hier by Staen ter zy // van dees Vlam Ock een vonck in de boesem quam.

[Schiet niet soo ruym, ey Silvia, uw voncken.]

Stemme: Ach treurt met my be[d]roefde, &c.

SChiet niet soo ruym, ey Silvia, uw voncken, Verquist soo niet u lodderlijck gesicht, Maer houdt in toom uw minnelijcke loncken,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

En maeckt soo seer niet yder een verplicht:

Want die uw oogen Graechjes eens besiet, Wordt haest bedroogen, Schoon hy van u vliet.

De vlucht en baet hem niet.

Hoe meer dat yemandt soeckt t' ontslippen De stercke banden van u soet gesicht:

Hoe meer hy sich voelt in de knippen, Want uwe glans te groote vlammen sticht:

Wie sal my laeven?

Ick ben in de lij, Set loncke-gaeven Eensjens aen een zy, En doet de wil van my.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Tintelt soo niet, soete Wicht, met de Schicht.]

Stemme: Princesse hier kom ick by nacht.

TIntelt soo niet, soete Wicht // met de Schicht Van u over-schoone licht,

Of lonck, dat ick heel tot assche Ben verteert // Ben verteert Van minne-plasse

Ick swoech door u fel gemoet // en mijn bloet Wordt verandert door de gloet,

Meer als Hercules zeenen woede, Heel bevocht // Heel bevocht Van Nessus bloede.

Ick dwael even-staech by nacht // jammer klacht, Stort ick door de min bedacht:

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Wreede, ghy zijt als de klippen;

Gunt my 't woort // Gunt my 't woort Door uwe lippen.

Troyen was in 't grootst' gevaer // door de maer Dat Heleên ontschaecket waer:

En voor u soud' ick niet vraegen, Sterven op // Sterven op

Godt Pelops Waegen.

Stoockster van Cupidoos spel // acht dit wel, 'k Wensch te zijn uw met-gesel;

Ghy die door uw soete loncken Hebt verweckt // Hebt verweckt De minne-voncken.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Bede aen Cvpido.

KLeyn Goodtje die mijn hebt geboeyt, Gunt dat mijn Amaril

Van weder-liefde overvloeyt, Ey stuerts' doch nae mijn wil, Op dat ick nae 't verdrieten, Echts soete lusjes smaeck, En eynd'lijck mach genieten Daer ick soo seer nae haeck.

Sonnet.

INdien de kans nu waer verkeert, En ghy van liefd' was overheert, Hoe soud ghy my genegen sien, Om u mijn trouwheydt toe te bie'n.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Doen ick lest-mael, soete Meysje.

Stemme: Cupidootje kleyne Iongen. Of, Wat mach dese sloor beginnen.

DOen ick lest-mael, soete Meysje, Die mijn zieltjen houdt geboeyt, Raeckten en u poes'le vleysje, Dat u aensicht over-groeyt:

En uyt uw corale lipjes Aengename Nectar sooch, Kusten ick altijdt de tipjes;

'k Had mijn Schaepjes dan op drooch.

Al de krachten van mijn zieltje Sweemen, en mijn hertje swom,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

'k Scheen verhuyst in Charons Kieltje, Iae, de vreughd die hield my stom:

En geen pen soud' konnen schrijven, 't Geen ons trecke-becke deed, Of hy soud' in 't midden blijven, Schoon hoe seer het hem oock speet.

't Scheen mijn geest die was geweeken, Mits ick heel verbijstert stont;

Hadt Iupijn u eens bekeecken, Hy ontruckte my die mondt, En soud, seggen, sy is waerdich Om te drincken met de Goôn, Mits ick haer oock vind soo aerdich, Schenck ick haer des Hemels Throon.

Wilt dan meer met vreughde lijmen Lieve lipjes aen de mijn,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Schoon ick door den dauw soud' swijmen, 't Acht geensins die dooden schijn:

Laet ick u, mijn lief, omveerden, En bethoonen hoe vernoecht Ick hier ben met u op eerden;

Niemandt scheyd dat Gode voecht.

[Onlanghs sat ick om t' vermeyden.]

Stemme: Philis quam Philander, &c.

ONlanghs sat ick om t' vermeyden, Buyten Hoorn aen een wal, Dicht by vele groene Weyden, En een soete water-val,

Welckers stroompjes sacht gedruys Schaterden soet gedruys.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Neven dien, daer stondt een Roosje, Dat wel pluckens waerdich scheen:

Maer het misten nu sijn bloosje, Mits den avondt quam getre'en Die de bloempjes en de bla'en Altijdt dwinght in een te gaen.

Ick door pluckens-lust gedreven, Ruckten 't van sijn steeltjen af, En ick dacht noch daer beneven Wat de Aerd' niet al en gaf,

Kruyden, Bloemen, Mensch, en Vee, Dient het al tot voedtsel mee.

Maer midtsdien mijn oogen starden, Sach ick uyt sijn lof ontstaen

Nevel, die met roock verwarden, En haest stijghde door de bla'en:

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Maer let eens op dese kneep Cupido, Ick daer in greep

Hy, gevat met beyd' mijn handen, Drongh, en sparteld' met gewelt:

Maer ick dacht hem te vermanden, Die door gramschap was ontstelt:

Maer ick hiel, eylaes! om niet 't Guytje, dat mijn haest verliet.

Stracx soo spand' hy Pijl' en Booge, En hy stierd', een Schichtjen uyt:

Maer het quetste juyst mijn ooge, Daer het geensins deed virtuyt, Soo dat hy sijn Schichjes al Wreedich aen mijn borst beval.

Even koel bleven mijn leden, Waerom dat hy meer vergramt,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Selfs in mijn haest retireerden, En mijn ziel met liefd' verstramt:

Soo dat hy nu als een man, Ziel en lichaem dwingen kan.

Maer het kleyn verstandich Guytje Wist wel waer ick heenen wou, Dies hy deed mijn minnen Cruytje, Eenich oorsaeck van mijn rouw, 'k Ben dies halven niet verstoort, 't Kleyne Boefje weet hoe 't hoort.

[Mijn Engel is vol deughden]

Stemme: La Grede[l]ine.

MIjn Engel is vol deughden, Van Engelen bemint,

Een Hemel vol van van vreughden,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

En 's Wereldts liefste Kint;

Wil ick haer een kusjen geven, s' Is bereyt en weltevre'en;

En soo ick meer // Van haer begeer;

Conne we'er ghy meught wel vresen, Sendt sy, en sy geefter twee.

Ick heb een les gekregen Van Venus dertel Kint, Geen liefde langh te plegen, Daer men geen we'er-liefd' vint.

Roosjes wil ick sonder doornen;

Kusjes wil ick sonder pijn:

Draeghje wat mont // Dat my die jont?

't Is die soete wel-gebooren, 't Is die Phillis daerse stont.

Ick sie mijn Phillis oogen

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Als eeuw'ge sterren staen, En die Iupijn bewoogen Heeft uyt sijn Throon te gaen.

't Sie den Hemel vol van soetheydt, En haer coraltijne mondt:

Ach! wat een macht // Ach! wat een pracht;

't Is een Hemel vol van soetheydt, Die, die Phillis heeft gewondt.

Mijn lichaem wordt van binne Door liefde gantsch verteert;

Mijn hertje blaeckt van minne, En 't vyer sich noch vermeert:

Mocht ick eensjens nae mijn lusjes Liefde stellen, op die geen Dien ick bemin // Met hert en sin?

'k Wed dat door die soete kusjes, Haest mijn brandt soud' reysen heen.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Stont 't my soo vry te vryen, Als 't wel de Ionghmans doet, 'k Sou dan wel haest bedyen, En dragen hooger moet:

't Wed het niet heel langh soud' dueren, Of een Herders Knaepje sou

In korten tijdt // Haest zijn gevrijdt, En door brandt van Venus vueren, By my slaepen in dees kouw.

Maer schaemroot stelt ons Meysjes In 't minnen anders veur,

Wy mogen telcken reysjes Niet kloppen voor de deur, Daer ons hertje leyt begraven, Is het niet een droeve pijn?

O! schaemtens wet // Die 't ons belet,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

En geduerigh houdt als slaven Van Vrouw-Venus Zoon te zijn.

Wat is 't een herte-trecken, En droefheydt voor een Maeght, Niet mogen te ontdecken De Liefde die sy draeght?

Houdt sy stil het vyer der Minne, Als een schim, soo teer den brandt:

Klaeght sy haer noot // De schand' is groot, Dus soo houdt de schaemt', de sinnen Van de Meysjes in den Bandt.

't Is dan het best van allen, 't Zy hoe men 't met de min Stelt, dat men niet laet vallen, Op Vryers, hert en sin, Eermen door oprechte lusjes,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Van de Minnaers wordt gequelt:

Siet dan soo wort // Liefd' niet verkort, En de eer van soete Susjes,

Houdt in 't vryen soo het velt.

Op Evaâs Appel-beet geschildert.

Voyse: O Kersnacht. Of Mameere.

LAet af, en! Bid ick, aller Moeder, 't Gebodt van onser aller Hoeder, Soo lichtelijcken t' overtreên:

Dit zijn van Godt verboden Telgen,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Waer van ghy sult de doodt in swelgen;

Toeft doch, ghy hebt daer toe geen reên.

Sy pluckt een van die bitt're vruchten/

Rampsael'ge, 't sal u langh doen suchten, Ghy hebt uw wreet gebit gewet:

En op uw eygen ziel, uw tanden;

Vervloeckt zijn sulcke grage handen, Waer door de ziele wordt besmet.

Ghy sult, soo ghy hem komt te scheuren Met tanden, langen tijdt betreuren

De moordt-beet. Ach! sy bijt'er in.

(Den Hemel schreydt, en sluyt sijn Salen) Sy swelcht. De Hel die lacht het falen.

O Erf-zond'! door een Vrouwen sin.

O Godt! En onser aller Vaeder, Wy bidden met handen te gaeder,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Stuert in dit droeve dal uw Zoon.

(Verhoort, ey! doch ons droevigh smeken) Laet hem door purp're Spijcker-beken Ons Ziel-wond' suyv'ren van die hoon.

Hy sal, door het verlies van 't leven, Ons voor de doodt, het Leven geven.

Hoe, mis ick? ja, 't is een Penneel.

Is Eva door de Slangh bedroogen?

Ick door de Verf. Schort 't aen mijn oogen?

Soo is de konst soo veel te e'el.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

t' Saamen-spraack tusschen Rosemont en Philander.

Stemme: Waerom o! straffe Roselijn.

Philander.

SOo langh ick, soete Rosenmondt U Lief was, en my in uw Hertje vondt, En u geen Minnaer sachter streelde, Heb ick een Coninghs macht, En al sijn groote weelde, By de mijn veracht.

Rosemont.

Soo langh als Rosemont, u Lief,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Uw hoop, uw troost was, en uw ziels gerief;

En Lydia haer poesl'e vleysje Van u geen gunst en hadt, Scheen ick het soetste Meysje Van de gantsche Stadt.

Philander.

Mijn lust, mijn rust, vermaeck en sin Is Lydia, mijn aerdtsche Coningin, Voor wien ick willigh soude sterven, Soo sy maer door mijn doodt, Kond' dubbelt leven erven, Ick my haest aen-boodt.

Rosemont.

Ick brandt van we'er-min, en mijn lust Is Coridon, waer op mijn hertje rust, Voor wien ick willigh wilde baren, Met Charon onbedocht,

Indien hy voor mijn Iaeren,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Duysent leven mocht.

Philander.

Wel, of die oude Venus-brandt,

Ons weder bondt met een Metale Bandt, En nieuwe voncken in ons blaeckte, En dat voor Lydia,

Mijn Rosemondt geraeckte, Weêr in mijn genâ.

Rosemont.

Al ist dat mijn lief Coridon

Is schoon, en dat sijn hayr blinckt als de zon, En ghy veel woester als de baren,

En lichter als de wint, Noch wil ick met u paeren, Als ghy my weêr mint.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Soo langh mijn zieltje, Rosemont.]

Stemme: Lestmael liep ick een blaeuwe &c.

SOo langh mijn zieltje Rosemont, Niet van oochjes was door-wont, En ick den dauw niet had geproeft Van uw Vergode tipjes,

Soo heb ick heel geen troost behoeft Uyt uw Corale Lipjes.

En 'k was by Lydia gesien, Die my haer gunst nu niet wil bie'n:

Een Diertje, voor wien selfs Iupijn Den Hemel soud' begeven, Verlaten 't Hemelsch Ambrosijn, Soo hy mocht met haer leven.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Nu ben ick van die glans berooft, Die schijnt van haer gekruyfde hooft;

En ghy misgunt my 't glinst'rend' licht Van uw twee bruyne ooghjes,

't Geen my te dienen, heeft verplicht, Die dert'le Minne-vooghjes.

Waer toe uw wesen stuers en straf, En mijn Gebedt geslaegen af?

Waerom uw ooghjes af-gewent Van mijn bedroefde oogen?

Die nae een vonnis van ellent, Verwachten mede-doogen.

Waer heen sal ick my keeren nu?

Want yder een is van my schuw:

Wie sal my helpen in dees pijn?

Nu ghy mijn weygert 't leven,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Die selfs mijn trooster hoord' te zijn, En dubbelt weêr te geven.

Op het vertreck van een Juffrouw nae Wognvm.

Stemme: Ach! Herderin, ach! schoone, &c.

EY! Splittekootjes, die het Woudt bewoont, En tot een schrick, de Nymphjes u vertoont,

't Zy dat sy wassen Haer inde Plassen.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Van klaere Vloetjes, of onder de Blaên Haer Leêtjes strecken uyt, om slaep 'tontfaen.

U bid ick, Goodtjes, [...][ght] met Rosemont, Mijn Lief, die noch mijn Zieltjen houdt gewont

Door haere Blickjes, De Minne-strickjes;

Sy is my liever als mijn ooghjes licht;

Ghy houdt dan (Sather) my aen u verplicht.

Maer vraeght ghy Goodtjes, wie sy is of waer?

Slaet doch eens acht [...] als ghy wordt gewaer Een helder keeltje

Dat als een Veeltje,

Op 't Veldt u soeter klincken sal in 't oor, Of ghy Godt Pan sijn Deuntjen gaeft gehoor.

Als sy des Somers, daer het Klijf begroeyt Den Tempel, soetjes haere gangen spoeyt

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

In 't Noorder-ende, Of ghy haer kende,

Weest haer geleyder wel, maer niet te stout, Of anders jaeght men u wel uyt het Wout.

Of als sy smorgens, eer Auroor sijn licht Te voorschijn brenght, somtijdts haer soet gesicht

Slaet op de Boompjes, En Water-stroompjes,

En ander Kruyden. Soo ghy haer bespiet, Siet dat mijn Rosemont geen leet geschiet.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Aen Lydia.

Stemme: Waerom ô straffe Roselijn.

EEr sal den Hemel zijn berooft

Van 't held're licht van Phoebi blinckend' hooft, En missen sijn Vergulde Straelen;

Eer sal de bleecke Maen, Nu hier, dan ginder dwaelen, Missend' sijne Pae'n.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

De Sterren sullen eer vergaen,

En nimmer aen den hoogen Hemel staen, En haere Woon-steden begeven:

Eer sal de Wolf by 't Vee, De Ram by Wolven leven, Elck in anders stee.

Eer sal den langhsaem-gaende Kreeft, Te boven gaen het snelste Dier dat leeft, In 't loopen, en de dagen korten.

De Steen-bock sal veel eer Ons lange ueren storten Van den Hemel neer.

Het Schip sal eerder over 't Landt Verzeylen, en het Waeter staen in brandt:

De Ploegh de sachte Baeren snijden, De Visch sich op de Boom:

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

De Vogels haer belijden Met der Golven Stroom.

Eer ick u, Lydia, mijn Lief,

Mijn hoop, mijn troost, mijn lust, mijn ziels gerief, Uyt mijn gedacht sal kunnen setten:

Eer sal een sachte kleet, Mijn lichaem kunnen pletten, Eer ick u vergeet.

[Het aldersoetste Dier.]

Stemme: 'k Heb menigh Pint en Kan.

HEt alder-soetste Dier, Dat in my wercken kan Veel suere Minne-vonckjes,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Heeft ooghjes van Sapphijr, Die d' alder-sterckste Man Wel soude maecken droncken, Wanneer haer zijds gegluer Op ymandts boesem straelt, Voelt hy het Minne-vyer, En als uytsmuigh dwaelt.

Haer Lipjes als Corael, Waer voor dat het Robijn Haer glans moet laeten slippen, Zijn d' oorsaeck van mijn quael;

En weêr mijn Medecijn,

Als ick haer dauw mach stippen, En drincken mondt, aen mondt, En lijmen lip, aen lip;

Mijn Ziel, hoe seer gewondt,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Wordt fris door sulck gestip.

Heel suyver zijn haer Leên, Als een Albast haer Handt, Door-boort met blaeuwe aêren:

De Borst als Marmor-steen:

't Hert als een Diamant, Dat noyt komt tot bedaeren.

Ist wonder dan (ô Wicht) Dat op dit Schepsel straf, Niet hecht uw Pijl noch Schicht, Mijn sughjes stuyten af?

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Intogts Klink-digt Op het inbrengen des doode Lighaams van Pieter Floriszen Vize-Admiraal, tot Hoorn.

DOen Pieter Floriszoon vertrok uit Hollands Paalen, Was hy nog niet in winst, maar zeild' om winsten heên;

En toond' vol onrust zijn Viez-Admiraalsche leên;

Zogt Brit, Portugees, dan Zweeden t' agterhaalen:

Maar doen zijn vlugge drift verdooft had 's vyands straalen, Vloog by de Zond het Loot zoo snel door vleesch en been,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Dat hy in korten stond gescheyden wierd in tweên;

Om deez', en d' ander Weg met zeegentogt te praalen.

De ziel ten Hemel vliegt, schoud daar van booven af De voortgank van 's Lands winst, daar hy 't begin aan gaf;

En wil om all' die winst zijn Hemels-winst niet geeven:

Het lighaam komt tot ons te rusten hier beneên, En toont, dat hy met lof heeft in de Zond gestreên:

Zijn intogt dan met regt voor d' uyttogt zy verheven.

F.P.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Epitaphium Antitheticon

Op den Vize-Admiraal Pieter Floriszen.

Epitaphium Antitheticon

Francisci Xaverin in India Orientali Apostoli

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Gezang.

Wijze: De Iager, &c.

ô SChigtige!

Snelvlugtige!

Vertoef Godin:

Uw' kwikjes Zijn strikjes Vol aardigheid, En waardigheid Van faal de raal deriere;

Ha! ha! ha! ha! ha!

Uw' kwikjes Zijn strikjes Vol soete Min.

Zult gy mijn hart Met dese smart Bezitten gaan?

Door 't vonken Van 't lonken Voel ik ellend In my geprent

Van faal de raal deriere:

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Ha! ha! ha! ha! ha!

Voor 't vonken Van 't lonken Ben ik belaan.

Uw' Bekkeneel Is een Prieel, Dat trekt mijn wil Met vlegten, Die hegten My, Herderin;

ô Veldgodin!

Van faal de raal deriere;

Ha! ha! ha! ha! ha!

Met vlegten Die hegten My, Amaril.

ô Soete Maagd!

Zoo 't u behaagd?

Voldoe mijn mijn Mijn hartje, En smartje Door dienstigheid Tot u bereid.

Van faal de raal deriere;

Ha! ha! ha! ha! ha!

Mijn hartje, En smartje Sal d' uwe zijn.

Als gy 't verdriet, Dat ik geniet Weert van mijn hart, En dagjes,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

En nagjes Uyt slaverny In lekkerny.

Van faal de raal deriere;

Ha! ha! ha! ha! ha!

En dagjes, en nagjes In Liefd verhart.

Dan sal ik u Wees my niet schu Voor wien ik kniel Dan houwen, En trouwen Voor Egte Bruyd Tot een besluit.

Van faal de raal deriere;

Ha! ha! ha! ha! ha!

Dan houwen, En trouwen Voor tweede Ziel.

F.P.

Op 't afbreeken van 't Hoornsche Kerkhof.

ALs twee en sestig Jaar eens kwam na sestien hondert, Wierd 't Kerkhof hier geslegt, van dooden afgesondert.

F.P.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Op de Nieuwe Marckt tot Hoorn.

EEn Kerckhof gebult, Met dooden opgevult, Is nu na langh gedult,

Een Marrickt-plaets geworden:

Alwaer men dagh, op dagh Veel dooden brengen sagh, Met blijdschap en geklagh,

Gespijckert tusschen Borden:

Daer sal nu weeck, op weeck,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

(Hoe vreemt het eerst geleeck) Gestelt zijn op een streeck Veel noodruft om te leven.

De plaets is dubbel goet, S' is ruym, en sal 't gemoet Van die Koophandel doet,

Dit na-bedencken geven, Dat hy, terwijl hy leeft Een yder 't sijne geeft,

En 't geen, geen deught en heeft, Niet al te seer te prijsen:

Want yder doode been, Ontallijck hier beneên, Gebruyckt geen ander reên,

Als mensch! hebt een afgrijsen Van d' ongerechtigheydt

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Die u ter hellen leyt;

Bemin uw Zaligheyt;

Laet u ten Hemel wijsen.

V.D.H.

Op de rust-plaets van de Manhafte Zee-heldt Pieter Florisz.

Vice-Admirael van Hollandt en West-Vrieslandt.

HIer rust in 't Graf van eer' op wien de doodt vaeck mickte:

Hier rust dien braven Heldt, daer Brit en Sweed voor schrickte:

Hier rust het moedigh lijf van die soo moedigh sturf:

Hier rust hy, die met recht de Lauwerier verwurf.

V.D.H.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Graf-Schrift op Pieter Floriszoon.

DIe als een Held, den Brit, den Portugees, den Sweed, Voor Britland, Portugal, en inde Sond bestreed;

Die Coppenhaven hulp ontsetten door sijn Kiel, Rust hier, de Hemel is de Haven van sijn Ziel.

H. Bruno.

Op de selve.

HIer rust die brave Held, door dapperheyd, tot leet Van 't Vaderland (na dat hy Portugees, en Sweed, En Brit, de kracht had doen gevoelen van sijn Kiel) Gesneuvelt inde Sond, doen God ontfingh sijn Ziel.

Jac. Crabb' d' Jonge.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Danckb're genegentheydt van een Kindt teghen sijn' Ouders.

Stemme: Aertje die is Aerdich.

NOyt sal tijdts vermogen Hebben soo veel kracht, Dat ick soud' gedoogen, Dat uyt mijn gedacht' Al de weldaedt ginge Die ick nu geniet, En my sonderlinge Alle daeg' geschiet.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

EEr ben ick u schuldigh Lieve Ouders waerdt, 'k Bidje weest geduldigh Met mijn Kintse aert;

Als ick door de jaren Dat heb afgeleydt, Sult ghy vrucht vergaren Van 't geen ghy nu zeydt.

EErst voor alle saecken, Met een stage vlijt Sal ick daer na haecken, En voortaen altijdt Heel gehoorsaem wesen, Als een deughtsaem Kint, En den Heere vresen, Die my soo bemint.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

LAestent quam mijn Broertje Met een soetigheydt, En hy seyd', hoor Moertje, Wat dat Christus seydt, Laet de Kinders komen Tot my algelijck,

Voor het Zaedt der Vroomen Is mijn Coninghrijck.

'T Kindts, doch soet na-spreecken Moet in mijn gedacht'

Treck en lust ontsteecken, En mijn Ziel met kracht Meer en meerder dwingen, Op dat ick hier naer Godes Lof mach singen Met de Eng'len Schaer.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

In Godts Lof mijn lust leydt, En geen meer vermaeck Is mijn Ziels gerustheydt, Als juyst dese saeck:

Noyt sal ick dan beve, Soo ick u heb Heer,

D O C H T E R wijl ick leve, Stort uw Zegen ne'er.

V.D.H.

Op de Rijper Lotery.

Soo RYP als eerst Godts tooren was, Doe hy de RYP leyd' inde as:

Soo RYP is nu sijn gunstigh wesen, Om noodt, die RYP is, te genesen.

V.D.H.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Gedachtenis op de Geboorte onses Sali[g]hmakers Jesu Christi.

Stemme: O Sali[g]h Heyligh Betlehem.

'T Is nu juyst drie-en-sestigh meer Als sestien hondert Iaer geleden, Dat tot ons quam Christus de Heer, En worde nae de Wet besneden.

Op Christen Ziel, hier komt tot u Het Hemelsch Manna neder-dalen;

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Hier komt uw Borge, die sal nu Uw schuldt, als eygen schuldt betalen.

Hier komt ne'er-dalen uyt sijn Throon, Uyt sijn vomaeckt' en rijcke Wooningh Godts wel-bemind' en lieve Soon, Tot ons alleen, tot ons verschooningh.

Om ons te maecken vol en rijck, Is hy in armoed neêr-gekomen, Sijn Broederen in als gelijck, Alleen de sonde uytgenomen.

Des Hemels Heer, de Vrede-Vorst, Die kan nau plaets op aerde vinden;

Een vuyle Stal en Krib, bemost, Daer laet hy hem in doecken binden.

Het waren oock geen luy van staet, Die Godt dit Heyl liet openbaren:

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Maer 't waren Herders, slecht versmaet, Die waeckend' by haer' Kudde waren.

Godt heeft haer met sijn' Heerlijckheydt Omscheenen, 't welck haer vreesen dede;

Een Engel stondt voor haer bereydt, Die haer verkondight Vreught en Vrede.

Terstont soo wierdt van haer gehoort Een Lof-Zangh van Hemelsche Volcken, Die vroolijck songen Godts Geboort', Soo dat het drongh door aerd' en Wolcken.

Hoe kan Godts goetheydt hooger gaen?

Wat kan ons meer tot deught verwecken?

Wat kan de sond' meer neder slaen, En ons tot beter leven trecken?

V.D.H.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Vrijsters-Klacht.

Stemme: Als Ianneman en A[l]emoer, &c. Of, Prins Robbe[rt]

EY! Vryers, luystert na mijn woord, Al eer gy verder gaat,

Heb ik u g'hindert, of verstoord?

Dat gy my dus versmaad:

Heb ik yemand gedaan te kort?

Mijns wetens, niemand niet,

'k En weet niet watter aan my schort, Dat gy dus van my vliedt.

Ik heb altijd beleeft geweest, 'k En droeg noyt hooge moed,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Al watter kwam, 't zy minst of meest, Ik nam het al in 't goed:

Geen Vryer kwam omtrent mijn deur.

(Hoe kragtig is de Min?)

Ik steld' hem nimmermeer te leur, Hy mogt 'er altijd in.

Gelijk een hert na 't water snaakt, Zo dorst ik na de Trouw;

My dunkt het waar geheel volmaakt, Mogt ik slegts zijn een Vrouw;

ô! Hemel, zo ik niet en mag Genieten dese vreugd, Sal Atroph voor de regte dag Verslinden mijne jeugd.

Ik leef altijd seer drukkig, en Ik ben noyt regt verheugd,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

't Schijnd dat ik ongelukkig ben Van wegen deze vreugd:

Maar zal den dag niet komen an, Dat ik mag zijn verblijd,

Ik mag my wel verschroomen dan;

Dit 's my een zware strijd.

't Is heden met my zo gesteld, Als eertijds met Chijla,

Doe zy van liefde was gekweld, En volgde Minos na:

Haar Vader Nijzos sy bedroog, Zy plukt met purp're Hayr;

Gelijk een Leeuwerik zy vloog, Hy als een Adelaar.

'k Ben ook schier zo verdwaald van zin, 't Gaat my geweldig nee,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

'k Soud met Leander, om de Min, Wel zwemmen door de Zee, Indien ik mogt genieten daar Mijn lust, gelijk hy dee'

Ten zou my niet verdrieten, maar 't Waar willig en geree.

Ik moet 't verwijt nog hooren veel, Dit 's my een groote druk,

Ik geef de moed verlooren heel, Gedaan is al mijn luk:

Zeer mager word mijn aangesigt, Met Narcis ik verdwijn;

Komt dood, door-straald my met uw Schigt, En eyndigd deze pijn.

Charon, waar toe zo lang gewagt?

Komt laad my in uw Schuyt,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Voerd my in Plutoos bange nagt, Ik wil ter Wereld uyt:

Prozerpina verwagt my al Beneden in haar Rijk, Daar ik by haar vernagten zal, En blijven eeuwiglijk.

J.J. Kort.

Jaer-vers, op het veranderen van 't Predicants Huys tot Wadway, zijnde eerste een Herbergh geweest. 1663.

O! HVIs, hoe Veer, Van GoD ons Heer, Waert gII eerst opgeboVt:

NV zIIt gIIWeer, tot ChrIstVs eer, GoDts BoDe toebetroVt.

V.D.H.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Nu is 't bezeilde Kapertje aan de West-Vriesche Kusten.

Stemme: Petiet Rojaal. Of: ô Lief Dorinde.

HEr op 't is lang genoeg gewacht Aan de West-Vriesche Kusten, Ik ben moeê van rusten:

Met matroozen magt

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Aan 't Anker ligten;

Hijs de Zeilen op;

Pas op 'et wel verrigten;

Haal boven in top:

't Schip snord dan best door 't zop.

ô Bloed! wat zie 'k een trotze Prijs?

Hoe praaltze met'er Vlaggen?

En de Ballast Baggen:

Lading Ambergrijs

Zou 'k 't nu niet waagen?

Ia ik vat'et aan?

Ik zal 't my niet beklaagen;

Want ik sal vergaan;

Of door-gaan met die Vaan.

Ha! ha! zet vry uw Zeilen by, En meen ons zoo 't ontsnappen,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Ik heb kans te knappen;

't Schip is al in ly.

Ik zal eer niet schieten Voor'et Stuk aan Boord Raak, en dan zal ik hieten, Dat niet goê akkoord Daar braaf word ingeboord.

Nu s' Amaril zeer in 't naau;

Hier zal ik haar eens keeren Het parlenienteeren, Om uit Fillis klaau

Te zijn ontslagen, 'k Zet op 't entren aan, Dan moet z'et kansje waagen, En in 't kort beraan:

Te geeven, of te slaan.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Aan Boord, smijt Dreggen in 'et Wand:

Konstaapel pas op 't vuuren;

Zy zal 't nu bezuuren.

Met Zaabel in d' hand, Fris aan 't vegten:

Maar 'k zie op 't Rapier De Mutz' uit vrees al hegten, Een teeken om quartier, En 't eerst van mijn pleizier.

Mits braakt 't Kartou nog vuur, en vlam, Want men kan 't felle vegten

Hier zoo strak niet slegten, Waar een mensch van kwam.

Wat was 't een wonder!

Maar ik loof 'et niet;

Want in zulken donder

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Breekt 'et Schip zijn Spriet, Eer 'et de Vreê aan bied.

Dit kaapen geeft u vreugd, en eer;

Geluk met de Victori;

Want uw Herders Glori Agt ik eeven zeer,

Als 't over-winnen Van de Zilver-vloot,

Die ons Piet Hein bragt binnen Vermand

door Kruyt, en Lood, Die tegenstand daar bood.

't Vry-buiten Harder was uw' zin;

Maar wie zou niet uit loopen, Als men ook verhoopen Dorst zoo braaf gewin.

Gy teegd aan 't vaaren;

* Post coitum maximè enervamur, quià, inquit. Abualjibn-tsina, ex una feminis uncia plus virium exhautitur, quani ex libra fanguinius.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

't Geweer was lang besteld;

Ik dogt wel dat gy 't klaaren Zoud, als een trotzer Held In dit braaf Peekel

veld.

F.P.

Op 't bouwen van de Tooren aan 't Hooft.

Uit 't oude Toorens Dak is laast by 't Hooft tot Hooren Geboud, en opgehaald een ander niewe Tooren.

Op 't St. Pieters Hof.

Wie nu de ruste zoekt, die elk een word gegeven, Die koopt hier in dit Hof de kost voor al zijn leven.

F.P.

† Si Sperma gustetur, falsum esse reperitur: Plem: lib.2.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Cupido kleyne Fieltje.]

Stemme: Daar was een aardich Meysje.

CUpido kleyne Fieltje, Waarom soo fel gebrandt Het binnenst' van mijn Zieltje, Hoe! hebje geen verstandt?

't Zijn doch maar viese grillen Uw Pijlen soo te spillen,

Gaat eerst eens by mijn soete Meyt, Siet wat sy daar toe seyt.

Ghy hebt immers gegeven De kracht aan haar wel eer, Dat sy mach met my leven

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Na haar lust en begeer.

Spaar uw fenijnde Pijltjes, De suere Minne-vijltjes,

Sy draacht van uwe Pijl en Boogh De vlammen in haar oogh.

Haar ooghjes menichwerven, Maken 't mijn ziel soo suer, En sullen my doen sterven Door 't over-zijds gegluer:

Wilt ghy dan noch meer plaagen Mijn hertjen alle daagen,

Het is al langh, snood' Cijpris Soon, By haar geweest te woon.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Venus soecken naa haar verlooren Zoon Cvpido.

Stemme: Ach! Herderin, ach! schoone Veld-Godin.

LEstmaal socht Cypris haar verlooren Zoon, Van haar ontvlucht uyt 's Hemels hooge Throon, Door luyd te krijten,

In d' handt te smijten,

Heeft yemandt oock vernomen hier of daar Mijn kleyne Iongen, riep de Vrouw seer naar.

Het Vluchtigh Kint dat hoort Vrouw-Venus toe;

Laat my niet langer klaagen, 'k wordt soo moe,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Soo wie 't kan toonen, Ik sal hem loonen

Met soo veel kusjes als 't hem selver lust;

Soeckt dan, die wil van Venus zijn gekust.

Maar die het jonge Kint weêr brenght tot my, Die sal de loon zijn hooger van waardy, Geen yd'le kusjes,

Maar duysent lusjes

Sal hy voor 't soecken krijgen tot sijn loon, Omhelst van Venus op haar elpen Throon.

Het Kint heeft teeckenen wel duysent schier, Niet blanck van lichaem, maar gelijck een vyer;

Heel straffe ooghjes, Omringht met booghjes,

En suyck're woorden vloeyen uyt sijn mondt;

Maar komen niet van hem uyt 's herten grondt.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Het spreeckt niet veel, maar 't is een loose Guyt, Als 't u bedroogen heeft, soo lacht 't u uyt.

Wilt dan u wachten Van hem te achten,

Of anders raackt ghy aan sijn dienst verknocht;

't Waar beter dan te hebben noyt gesocht.

Het heeft een soeten Bol gekrult met hayr, En geele strickjes swieren hier en daar;

Een dertel wesen, Schoon, uytgelesen,

En kleyne handen; maar het schiet heel verdt, Ia selfs de Goôn in 't binnenst' van haar hert.

Sijn Lichaam is van kleedingh gansch ontbloot:

Maar 't Hert bedeckt het alle valscheydt snoodt:

't Vlieght als de Veugels, Licht met zijn Vleugels,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Nu hier, dan daar, en waar 't hem selver lust, Ia, 't houdt van plaagen noyt sijn leven rust.

Sijn Boogh is kleyn, en heeft een Pijltjen op Gevult met 't alder-bitterst' Minne-zop:

Noch heeft den Stoocker Een Gulden Koocker,

Gelaên met Pijlen, wel een grooten rest, Waar door hy dickwils wel sijn Moeder quest.

Soo yemandt hem vindt, brenght hem selver hier Gebonden, maar en acht hem niet een zier, Of hy staat vleyen,

Soeckt te verleyen

U; Schoon hy huyld, en acht sijn tranen niet, Hy lacht, en krijt in een aâm, dat men 't siet.

Ey! siet voor u, dat hy u niet bedrieght, En door sijn suyck're woorden weêr ontvlieght:

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Biedt hy somwijlen Sijn Boogh en Pijlen;

Wordt ghy gewondt, soo is 't uw eygen schuldt;

't Is al, wat aan hem is, met gal vervuldt.

Tijdt-Dight, op het vertrecken van de E. Heer P.A. Overtwater, na de Oost-Indien, 1663.

Soo braVe zIeL, Vaer Voort, Vaer spoeDIgh oVer' t Water;

V tro V en WIIse Raet DIe DIent In 't OostnIet Later.

P.Y. vander Hof.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Als ick laast door een diep gepeys]

Stemme: Waerom, ô straffe Roselijn.

ALs ick laast door een diep gepeys

Van swaar' gedachten, rusten woud' een reys Op 't groene gras vry sonder schroomen, Soo is van Lethes stroom

Godt Morpheys gekomen Door een swaare droom.

'k Had nau een uer, of twee gerust Door 't soete slaapen, dat het hert verlust, Of Cupido scheen te benijden,

Dat ick door sluymer-lust Mijn Ziel iets soud' verblijden,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Dies hy brack mijn rust:

En seyd', hoe leghen hier ter aardt, Of ghy ontzielt, dan of verslagen waart?

Valt u niet iets wat op de leeden?

't Sa rept, en spoeyt u voort, Uw Cruytjen is bestreden, Misschien al vermoort.

O Goôn! Wat 's dat een droeve maar;

Seght, ey Min-Goodtjen, is het jock of waar?

Leydt my, ick sal haar leet haast wreecken:

En mits ick spoeyde voort,

't Wierd van dien Godt versteecken, In mijn droom gestoort.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Als ick nu lestmaal in het praaten.]

Stemme: Brande la Mes.

ALs ick nu lestmaal in het praaten, Veel nectar-kusjes van u stal, Soo heb ick door groot ongeval Op uwe Lipjes mijn Zieltje gelaaten, Over-schoone Lydia,

Doch sy blijft in u genaâ.

Maar als ick my niet wel bevonde, En dat de doodt te naacken scheen, Heb ick mijn hertje, vol gebeên, Tot u, mijn Moorderesse, gesonden, Die mijn Zieltje, schoone Vrouw, By uw Zieltje soecken souw.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Doch als mijn hertjen had vernomen, 't Glinst'ren, 't geen uw ooghjes biên, En de lonckjes die daar uyt vliên, Hebt ick haer noyt eens weder vernomen:

Want sy scheyt uyt u gesicht

Groot vermaack, 't geen haar verplicht.

Had ick doe niet tot mijnen beste, Van kusjes, die my 't leven biên, My van uw lipjes voorsien,

Soud' geweest zijn dat dachje mijn leste, Doe ick lestmaal by geval

Van uw mondtje kusjes stal.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Lest vraaghde my een Susje.]

Toon: La Crudeline.

LEst vraaghde my een Susje, Die 'k vry wat graaghjes sach, Met een zerp-soete kusje, Of s' in mijn hertje lach;

'k Seyd gans bloet, en 'k sprak, och armen!

Hoe is doch uw vraegh soo slecht Mijn soete Meyt?

Wat 's dat geseyt?

Laaght ghy soo staagh in mijn armen, Als ghy wel lecht in mijn hert.

s' Had nauw mijn stem vernomen, Of haar lipjes zijn

Haast aan de mijn' gekomen, Rooder als Coralijn;

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

En aanschouwende mijn' oogen, Of mijn hert by 't sijne leydt;

Mocht ick dat sien, 'k Soud'me dan biên;

Oogen, seyd sy, van vermoogen, Aan mijn Minnaar die het seydt.

'k Meen datse door 't vertrouwen, 't Geen s' uyt mijn oogen kreegh, Haar naulijcx kost onthouwen:

En schoon haar Mondtje sweegh, Sach ick doch haar wesen seggen, Waarom vatje my niet, segh?

O waarde Lief, Mijn Ziels gerief;

'k Wil in die sijn armen leggen, In wiens hertjen dat ick legh

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Op het scheyden van een soet Juffertje.

Toon: Mijn Heer Lalande.

MIjn Ziels Beminde,

Stoockster van mijn Minne-brandt, Alderliefste Lief Lerinde,

Daar mijn Ziel is aan verpandt:

'k Sie aan-komen 't haat'lijck uer Van u scheyden, dat my suer Vallen sal, en my verbinde Noyt te dempen 't Minne-vuer.

'k Heb groot vermaacken In de glinster van u licht,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

En in uw schoon vercierde kaecken, Daar de Min haar Autaar sticht:

Lipjes roodt als Coralijn;

Mondtje vol van Ambrozijn Mocht ick u altijdt genaacken, 'k Was genesen van mijn pijn.

Schept ghy behaagen In mijn lijden, en mijn smert, 'k Sal het al vrywilligh draagen, En op-off'ren u mijn hert;

Toont my maar mijn Ziels gerijf, Als tot voedsel van mijn lijf, Om een Scheyd-kus u kom vraagen, Dat ick maar uw Dienaar blijf.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Brief aan deselve.

Stemme: Mijn Heer Lalande.

GAat heen mijn Briefje, Na mijn soete Rosemondt, Na dat lieve herte-diefje, Daar ik mijn vermaak in vondt, Al mijn lust en mijn pleysier, Stoocke-brandtje van mijn vyer, Voest'res, en mijn Ziels geriefje, Soeckt haar eenigh, soo ghy kondt.

Komt g'haar te vinden Eenigh sitten hier of daar, Levert u aan mijn Beminden:

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Maar swijght van mijn klachten naar:

Kust haar' handtjes doch voor mijn;

Lipjes roodt als Coralijn, En maackt dat ghy u laat vinden Altijdt dicht by haar te zijn.

Seght mijn Vooghdesje, Dat ghy u aan haar dan sendt, En verhaalt aan mijn Matresje, Hoe sy staat in my geprent;

Hoe sy altijdt by my is, Noyt uyt mijn gedachtenis;

En versoeckt van haar dit lesje, Dat sy doch haar Dienaar kent.

Wilt haar verklaaren, Dat, als ick mijn afscheydt nam Van haar, schijnen duysent Iaaren,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

'k Laat staan doe 'k eerst by haar quam.

Wenscht een wenschje doch voor my, Eer ick duysent dooden ly,

Dat die dagh mach snel om-vaaren, Datse weêr komt op mijn Dam.

'k Sou van de Gooden Dan niet wenschen, dat sy mijn In den Hemel quaemen nooden Op haar Hemelsch Ambrozijn, Als ick maar genieten mocht d' Ambrozijn, en Nectar-vocht Die haar' lipjes vaack ontvlooden, En haar mondt is meed' bevocht.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Soete Iuffrouws, seght een reys.]

Stemme: La Cournoor.

SOete Iuffrouws, seght een reys, Kan dit spel u niet behaagen?

Durfje met uw poes'le vleys 't Minne-kansje noch niet waagen?

Of te treden in den Echt?

Seeper my dunckt je bent te slecht, Laatje vanje wijser raaden, Die u lang zijn voor-gegaan, Wilt de min met min verzaaden;

't Ambacht immers dient gedaan, Houdt uw Serviteurs vry aan.

Siet ghy niet hoe soet het staat Van de Bruyd'gom, en sijn Bruydje?

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

'k Wed u hert, en polsje slaat, Treedt vry in het Minne-Schuytje;

Kiest een Minnaar naa uw sin, Die u voldoen kan inde Min:

'k Wed het sal u dan berouwen Dat ghy soo langh hebt gewacht, Soo ghy proeft de lust van Trouwen, En de vreughd' van d' eerste nacht, Slaat hier op vry ernstigh acht.

Vraaght de Bruydt eens morgen vry, Of sy daar van heeft berouwen;

't Wed sy seydt, Speelnootjes ghy Moet u spoeyen om te trouwen:

Want de lusjes zijn soo soet,

Als Schaapen-vleesch met Knollen doet;

'k Meen ghy sult haar best gelooven,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Die daar selfs de proef heeft van, Laat uw Maaghdom willigh rooven:

Want te slaapen by een Man, Daar komt dubb'le vreughde van.

Hoe Iuffrouws, zijt ghy gesint Maaghdom tot het laatst te spaaren?

Heer je zijt soo seer verblint, Dan zijt ghy geen Vryers kaaren:

Als uw hayren worden grijs,

Denckt dat ghy dan zijt van geen prijs, Niemandt sal u komen spreecken, Hoonich smeeren om de mondt,

d' Oudtheydt komt met veel gebreecken;

Doet mijn raadt in korten stont, Mindt hem, die ghy hebt door-wondt.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[Rosemondt haer soete wesen.]

Stemme: Hebje niet van de Tabacq vernomen.

ROsemondt haer soete wesen Staat nu stuers, en straf, Om dat ick een tijdt voor desen Haar een kusjen gaf:

Gooden, ghy // Staat my by In dees mijn pijn, en leet, Want ghy d' oorsaack weet.

Barst, ey! traantjes uyt mijn oogen, En mijn droevigh hert,

Laaft die doch naa u vermoogen In die groote smert:

Vlieght gesucht // Door de Lucht,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

'k Voel mijn Ziel uyt 't Lichaam vaaren, En mijn Leden al verdooft:

Maar soo ras ick mijne Lippen Slaa aan 't Glas, en Bacchi Nat, Voel door al mijn leden slippen, Raeck ick weêr op 't levens-pat. &c.

't Was vry wat als ick de rantjes Van uw roo Corale Mondt, Wachters van uw witte tantjes, Drooghjes aan mijn lippen vondt:

Nu soo stroomt mijn mondt van lusten, Als Godt Bacchus my wat vleydt, Kus ik Dighjes, 'k gaa dan rusten, Dubbelt leven in hem leydt. &c.

't Glinst'ren, en 't gelonck uw 's ooghjes, Zijn voor die daar lust in vindt,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Voor die tijdt maar Minne-vooghjes, D' ander tijdt niet meer als windt.

'k Wil dan liever Bacchus minnen, Want sijn luyster duert altijt, Als door mijn verliefde sinnen Haast te raacken 't leven quijt. &c.

Raetsel en Jaer-vers.

Soo Ik genIet, en Werke nIet, WIe WILt benIIDen?

Want krIIgh Ik Werk, en StaDt, en Kerk geraeckt In LIIDen.

1663. A.P.

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Somer-Liet.

Stemme: Wilhelmus van Nassouwen, &c.

HOe lieff'lijk staen de Boomen, Hoe rijkelijk gelaen

Met Bladt en Boeisel-soomen, Die al veel moyer staen Als al die malle Kleeren,

Daer menich een sijn lijf Meent fraytjes door te eeren,

En 't is te slecht bedrijf.

2. Trek aen den besten Bouwen Mey' Meysjes, met verlof,

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Neem Voor- en Achter-mouwen En al den bras van 't Hof, Vertreed u dan na buiten,

Kijk snedich in de wint:

't Is als een Padd' op Kluiten By 't geen m' in 't Hofje vint.

3. Zoo veelerley coleuren, Als 'g aen een Tulpje siet Doen immers uw' Faveuren En Lintjens heel te niet:

De Witt' en Roode Roosen Vol aengename geur Doen al de Poeyer-doosen

Verwerpen als een leur.

4. Noch hooger Vrouwe-dieren, Geen soeter Paerlen-kant

't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje