€ 2,50
75ste jaargang • nummer 40 • donderdag 3 oktober 2019 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X
Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...
De voorbije week viel opnieuw op hoe sterk de wereldbeelden van de modale Vlaming en dat van de linkse opiniemakers uiteenlopen.
Zoals te verwachten viel, lopen De Morgen, De Standaard, Knack en de VRT schuimbekkend voorop in hun afschuw voor het regeerakkoord van Jambon I. Daarin geholpen door een aantal politicologen (Dave Sinardet voorop) en zelfs een paar gematigde journalisten (zowaar de immer be- daarde Rik Van Cauwelaert in de Af- spraak), die plots een kopie van het Vlaams Belang-verkiezingsprogram- ma uit de nachtelijke onderhandelin- gen zagen opduiken.
Vlaanderen lijkt de komende vijf jaar op weg om het Oostenrijk van Sebastian Kurz aan de Noord- zee te worden. Of erger: een Polen of Hongarije aan de Noordzee. Wie de kalmte bewaart - blijkbaar een zeldzame eigenschap bij journalis- ten, opiniemakers en ‘influencers’ - weet dat het regeerakkoord Jambon I geen doorslag is van het Vlaams Belang-verkiezingsprogramma. Ak- koord, er is lange tijd gepraat met de partij van Tom Van Grieken, maar het waren gesprekken tussen het Vlaams Belang-trio en N-VA-informateur Bart De Wever alleen. Echte onder- handelingen zijn er nooit geweest.
Het klopt dat dit regeerakkoord een afslag naar rechts neemt, maar dat is gewoon het gevolg van een democratische verkiezingsuitslag op 26 mei. Blijkbaar wordt vergeten dat de Vlamingen twee duidelijke boodschappen meegaven. Het soci- aaleconomisch beleid van de voor- bije vijf jaar was oké, maar miste toch wat sociale accenten. En vooral:
het probleem van migratie, integra- tie en identiteit moest worden aan- gepakt. Wie met gewone mensen sprak, hoorde de ergernissen. Een van de oorzaken van de achteruit- gang van het niveau van het Vlaam- se onderwijs is de vaak overdreven aandacht voor nieuwkomers in de lessen, die de taal niet verstaan, zelf gefrustreerd raken en de betere leerlingen afremmen. Is het dan niet normaal dat er eerst aparte taalles- sen voor die nieuwkomers worden voorzien? En wat te denken over de
parallelle samenlevingen die vooral in de Vlaamse steden aan het ont- staan zijn? Naast de Vlaamse samen- leving is er - afhankelijk van de lo- catie - ook een Marokkaanse, Turkse, Somalische enzoverder samenleving aan het ontstaan.
Er is niets verkeerd aan dat de Vla- ming zich aan een aantal zaken er- gert. De bobo-opiniemakers hebben natuurlijk nooit last van wat de bewo- ners in de Denderstreek meemaken, blijkens een Pano-reportage van vo- rig jaar zoals lawaai en muziek tot in de vroege uurtjes bij de Afrikaanse buren. Of van de straatraces naar aanleiding van een huwelijksfeest die al ver voorbij de Turkse buur- ten voor ergernis zorgen. En dat zijn dan nog de ‘zachte’ ergernissen. Het onveiligheidsgevoel door het niet oplossen van het migratieprobleem - denken we maar aan de transmi- granten - heeft er in bijvoorbeeld West-Vlaanderen diep ingehakt.
Daar haalde het Vlaams Belang voor het eerst de almachtige CD&V in.
Trekken en duwen tegelijk
Vandaar dat de regering-Jambon op het vlak van inburgering en iden- titeit een duidelijk signaal geeft. En naar rechts opschuift. Pas na tien jaar aanwezigheid en vijf jaar onon- derbroken in het land toegang tot de Vlaamse sociale voorzieningen.
Duurdere inburgeringscursussen.
De opgelegde sociale en culturele mix in het onderwijs wordt een halt toegeroepen. Het droogleggen van een dertigtal - we mogen het zeg- gen - extreemlinkse verenigingen als het Minderhedenforum is een goede zaak. Net als het zich terug- trekken uit het inquisitieorgaan dat Unia heet. Maar het is bij de Vlaamse regering trekken en duwen tegelijk.
Het interfederaal Mensenrechtenin- stituut blijft de volledige steun van de Vlaamse regering behouden. En er komt een Vlaams Unia. Dat belooft weinig goeds.
Op communautair vlak blijft men vaag. Wellicht zullen er zoals in 1999 wel een aantal resoluties in het Vlaams Parlement worden goedge- keurd. En zal deze Vlaamse regering sneller belangenconflicten inroepen
Een rechts programma op vlak van integratie en identiteit. En centrumrechts op sociaaleco- nomisch vlak. Zo kan men het regeerakkoord van Jambon I beoordelen. Het mocht gerust wat meer zijn. De opgewonden reacties in de pers zijn echter misschien een cadeau voor de par- tijen en de N-VA in het bijzonder. Het zal de komende weken weinig schelen of het Vlaanderen van Jan Jambon wordt bij het verafschuwde Oostenrijk en vooral Polen en Hongarije gezet.
wanneer er aan Franstalige kant er- gerlijke maatregelen worden geno- men. Van een echt vechtfederalisme lijkt echter geen sprake. De N-VA en het Vlaams Belang mogen dan al richting 50 procent koersen in de peilingen, het radicale flamingantis- me lijkt toch nog altijd weinig meer dan een waakvlam.
Sociaaleconomisch mocht het ook wat meer zijn. De sociale reflex is duidelijk: in welzijn werd de vorige legislatuur 500 miljoen euro geïnves- teerd en het zal deze keer zeker niet minder zijn. Er zijn wat belasting- verlagingen (erfenisrechten, jobbo- nus), maar ook hogere taksen. De vervanging van de woonbonus door lagere registratierechten is netto een belastingverhoging. En de sanering van de begroting - een tekort in 2020 gevolg door een evenwicht in 2021 - is zeer hypothetisch. Dit akkoord is economisch eerder centrumrechts.
De rangen sluiten
Op sociaal-cultureel vlak is het ak- koord echter wel gezond rechts. Zon- der meer. En zeker geen kopie van het Vlaams Belang-programma. Wat eigenlijk het meest verbaast, is dat Open Vld en CD&V meegestapt zijn in dat rechtsere identiteitsverhaal van de N-VA. Wellicht omdat ze als kleine partijen niet anders konden.
De liberalen en christendemocraten worden daar in de media zwaar op aangevallen. Ze lijken de rangen te sluiten, maar de vraag is of men dat vijf jaar kan volhouden.
Het mediaklimaat is sowieso vijan- dig tegenover alles was niet links is in Vlaanderen. En nu zijn de opinie- makers de messen aan het wetten om het Vlaanderen van Jambon I af te schilderen als het Polen of Hon- garije aan de Noordzee. De Karel Verhoevens, Bart Brinckmans, Bart Eeckhouts en Bert Bultincks (“racis- me zit in het Vlaams DNA”) van deze wereld zullen qua onzin nog een paar versnellingen hoger schakelen.
De modale Vlaming heeft daar geen boodschap aan. Hij keert zich meer en meer af van deze vooringenomen zelfverklaarde ‘influencers’.
Turken en Afghanen op de vuist… in Gent
Vlaamse regering draait rechtsaf, maar niet teveel
22 april 2019: vechtpartij tussen een vijftigtal ‘jongeren’ (u weet wel) in Gent. 14 juli 2019: De politie moet uitrukken voor een vechtpartij tussen Afrikaanse jongeren op een sportter- rein. 28 september 2019: twee vechtpartijen in Gent.
Lees de volledige column van Jurgen Ceder op blz. 3
“Eindelijk
verzet rechts eens een baken”
Jurgen Ceder, de colum- nist van ’t Pallieterke, nam
het regeerakkoord onder ogen en maakte een uitge- breide analyse hierover. Vooral
twee zaken springen hem in het oog: het afschaffen van de opkomstplicht en de Vlaam-
se beslissing om uit het omstreden, extreem-linkse Unia te stappen.
De eerste beslissing lijkt een gevaarlijke zet van de elite, de tweede is een op-
vallende en welgekomen toegeving aan rechts.
Opnieuw moet de politie mas- saal uitrukken om de jongeren, in casu een groep Turken versus een groep Afghanen, uit elkaar te hou- den. Plaats van het gebeuren: de Gentse Rabotwijk, een multicul- turele wijk gekend om de Turkse vlaggen die er veelvuldig wappe- ren. De Gentse politie had al een week eerder geruchten opgevan- gen van mogelijke vechtpartijen.
En dan was er nog burgemeester Mathias De Clercq: “Ik roep hier- over alle betrokken actoren bij- een”, zei hij. “Met politie, jeugd- welzijnswerk, outreachend werk
en de preventiediensten moet een plan opgesteld worden om situ- aties als deze tegen te gaan. Wat zich heeft voorgedaan is onaan- vaardbaar. Dit moet stoppen.”
Ondertussen zitten alle dien- sten zich af te vragen waarom de Turkse en Afghaanse jongeren met elkaar op de vuist gaan. Noch- tans is het antwoord heel simpel:
Turken en Afghanen hebben een andere achtergrond, een andere cultuur en een andere taal. Maar, gelukkig, er is geen sprake van racisme, want alle jongeren zijn lichtgetint. Oef.
Actueel 3 oktober 2019
2
Ook in Vlaanderen zijn er im- mers verscheidene Koranscholen die onder de radar opereren. Er zijn zelfs dergelijke scholen met lesgevers die openlijk salafisten citeren. Zo is er aan de contro- versiële Al Ihsaan-moskee van Leuven een dergelijke school ver- bonden.
Schorsing
Laten we even de feiten situ- eren. Op 26 juli 2019 ontving de voorzitter van de gemeenteraad van Leuven een brief waarbij de Vlaams minister van Binnenlands Bestuur, Inburgering, Wonen, Ge- lijke Kansen en Armoedebestrij- ding, Liesbeth Homans, meldde dat ze de procedure opstartte tot opheffing van de erkenning van de Al Ihsaan-moskee van de lo- kale islamitische geloofsgemeen- schap op basis van artikel 7 §1/2 van het Besluit van de Vlaamse
U herinnert zich ongetwijfeld de - oprechte en terechte - verontwaardiging over de Koranscholen in Nederland.
Jonge kinderen leren er zaken die haaks staan op de prin- cipes van de vrije Westerse wereld. ‘Ongelovigen’ zoals u en ik, zelfs al geloven we in Jezus, verdienen toch de doodstraf volgens de salafisten. Toch is het goed om niet te hoog van de toren te blazen.
Regering houdende vaststelling van de criteria voor de erkenning van de plaatselijke kerk- en ge- loofsgemeenschappen van de er- kende erediensten.
We konden de brief inkijken. Zo lezen we dit: “Volgens (vertrou- welijke) informatie die mij (Ho- mans) heeft bereikt, zou de imam die eind 2017 in opspraak kwam rond uitspraken over de toelaat- baarheid van het slaan van vrou- wen in de moskee Al Ishaan en die als voorzorgsmaatregel geschorst werd door het EMB, sedert de- cember 2018 opnieuw actief zijn binnen de lokale geloofsgemeen- schap Al Ishaan te Leuven. Tevens wordt de moskee Al Ishaan gelinkt aan onderwijsactiviteiten van een salafistische vereniging die mo- gelijk een risico vormt op de ver- spreiding van extremisme.”
De preken in de moskee wor- den zowel in het Arabisch als in het Nederlands gegeven. Het pro- bleem situeert zich volgens onze bron vooral in de Koranschool die verbonden is aan de moskee. De informatie waarover de instanties
beschikken, geeft aan dat er in de moskee twee soorten van on- derwijsactiviteiten georganiseerd worden.
Salafisme
Ten eerste zijn er de structurele onderwijsactiviteiten voor de kin- deren door de vrijwilligers van de islamitische geloofsgemeenschap Al Ihsaan, die lessen Arabisch ge- ven. Daarnaast zijn er de imams die lessen Koran organiseren tij- dens het weekeinde. De lessen Arabisch worden volgens de mos- kee gegeven om de Koran te kun- nen lezen en begrijpen.
Een van de lesgevers in die Ko- ranschool heeft een link met het extremisme: “Betrokkene geeft le- zingen en lessen onder de noemer
‘T.T.’ en beheert een gelijknamig facebook-profiel. Daarop kondigt hij zijn lessen en lezingen aan, af en toe post hij ook citaten van geleerden die tot het salafisme behoren.” Duidelijker kan het niet zijn. De info komt van de Staatsvei- ligheid.
Voor de stad Leuven is er ech- ter geen probleem. Het bestuur blijft kiezen voor ‘dialoog, samen- werking en verbondenheid’ in de stad. Dat is uitermate naïef. Net zoals in Nederland worden jonge kinderen met een moslimachter- grond vandaag gehersenspoeld door ‘geleerden’ met salafistische neigingen. THIERRY DEBELS
Leuven sluit
ogen voor Koranschool
Redactie & beheer:
Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,
2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland
3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro
Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:
BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB
Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel
Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp
Abonnement buitenland:
Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.
Federale begroting
brengt Vlaamse begroting in de problemen
De Vlaamse begroting moet onder de regering Jambon I in 2021 in evenwicht zijn om daarna opnieuw in het rood te gaan en aan het einde van de legislatuur opnieuw positief te zijn. Een van de zelden vermelde redenen voor de moeilijke situatie van de Vlaamse overheidsfinanciën zijn allerlei verplichtingen richting de federale overheid.
Vlaanderen was lange tijd de beste begrotingsleerling in de Bel- gische klas en dat blijft ook zo. Ook al wordt er volgend jaar een begro- tingstekort geboekt en streeft men in 2021 naar een evenwicht – dat is dus geen zekerheid. De ambities van de andere belangrijke deelsta- ten – Wallonië, Brussel en vooral de Franse Gemeenschap - liggen nog altijd een stuk lager. Daar gelooft eigenlijk niemand dat men tegen 2024 een begroting in evenwicht in- dient. Uiteindelijk doet Vlaanderen altijd een stuk beter. Toch wordt in het debat rond de overheidsfinan- ciën schamper gedaan over Vlaan- deren dat met een tekort het ‘goed bestuur’ overhoop zou gooien. Voor een deel is de kritiek terecht.
In Vlaanderen zijn er tal van over- heidsinstellingen en agentschap- pen die beter worden afgeslankt of gewoonweg verdwijnen. De sub- sidiestroom naar bedrijven wordt best herbekeken. Zeker sinds er onder de vorige federale regering een verlaging van de vennoot- schapsbelasting is doorgevoerd. En dan hebben we het nog niet over de miljoenenstromen naar allerlei sociaal-culturele organisaties en de artistieke sector.
Vreemd dat de N-VA hier niet eist dat men dieper gaat snijden. Het is natuurlijk goed dat allerlei nutteloze organisaties als het Minderheden- forum worden drooggelegd en dat Vlaanderen uit Unia stapt. Maar er komt wel een Vlaams Mensenrech-
teninstituut in de plaats. Ook dat kost veel geld.
Besparingen
In het hele debat van de over- heidsfinanciën worden wel een aantal fundamentele zaken over het hoofd gezien. Dat Vlaanderen dat ‘goed in de slappe was zit’ en te weinig bespaart, klopt zoals ge- zegd als een bus. Maar we moeten niet vergeten dat de grote uitdagin- gen op het vlak van begroting zich de komende jaren vooral federaal situeren. Tegen 2024 moet op dat niveau 12 miljard euro worden be- spaard, in de deelstaten ‘amper’ 2 miljard euro.
Het is dus het federale begro- tingstekort en vooral het deficit in de sociale zekerheid - dat fietst richting 6 miljard euro in 2024 - dat een probleem is.
Ander element dat de nodige aandacht verdient, is dat de moei- lijke Vlaamse budgettaire situatie het gevolg is van de… federale begroting. Het gaat hier nog al- tijd om de gevolgen van de zesde staatshervorming. Vlaanderen heeft extra bevoegdheden gekregen op het vlak van arbeidsmarktbeleid en gezondheidszorg, maar kreeg daar- voor slechts 85 procent van de mid- delen mee. Dat was een manier om de federale begroting te ontlasten.
Gevolg was dat de vorige regering onder leiding van Geert Bourgeois moest besparen.
Financieringswet
Daarnaast werken nog een aantal andere mechanismen van de finan- cieringswet door die voor Vlaan- deren niet voordelig zijn. De be- lastingverlagingen ten gevolge van de taxshift hebben voor Vlaanderen ook wat negatieve budgettaire ge- volgen.
Doordat Vlaanderen (net als de andere gewesten) eigen opcentie- men in de personenbelasting heft, daalt die belastbare basis van zo- dra de federale overheid de per- sonenbelasting verlaagt. Dat is de voorbije jaren gebeurd en kostte Vlaanderen veel geld. Daarnaast moeten er elk jaar miljoenen euro’s responsabiliseringbijdragen aan de federale overheid worden betaald voor het financieren van de pensi- oenen van de eigen Vlaamse statu- taire ambtenaren. Want die krijgen hun pensioen uit de federale pot en de deelstaten moeten nu steeds meer meebetalen.
En dan is er nog een recent ver- haal dat Vlaams topambtenaar Koen Algoed uitbracht. Door een inge- wikkelde constructie van leningen en garanties zou Vlaanderen 400 miljoen euro aan het RIZIV, de fe- derale Rijksdienst voor Ziekte- en Invaliditeitsverzekering betalen.
Alleen al die vreemde geldstroom wegwerken, zou bijna voor een Vlaams begrotingsevenwicht zor- gen. ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN
KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR
Moeten we blij zijn of teleurgesteld? De realiteit ligt er ergens tus- senin. Er zitten goede punten in het regeerakkoord, op andere punten had het wat meer mogen zijn. Dat is nu eenmaal het gevolg wanneer je voor partners kiest als CD&V en Open Vld. Enkele van mijn medewer- kers hebben al wat bedenkingen geuit bij een aantal actiepunten van het regeerakkoord. Maar ik geef toe, wanneer ik dit neerschrijf, heb ik het globale akkoord nog niet gelezen, want het is nog niet beschikbaar, niet voor de eigen partijleden, en niet voor de pers. Vooral voor de ei- gen partij(kader)leden is dat een probleem. Het volledige verslag was maar op dinsdagmiddag beschikbaar, terwijl de partijcongressen al sa- menkomen op dinsdagavond. De gemiddelde partijmilitant die over het regeerakkoord moest stemmen, had dus maar enkele uren tijd om het document – 300 bladzijden – te lezen. Laat het duidelijk zijn, veel van die kaderleden – ongeacht of ze behoren tot de N-VA, Open Vld of CD&V – zullen blindelings stemmen op basis van “de kracht van de overtuiging”
van hun voorzitter. Het laattijdig ter beschikking stellen van de teksten, leidde al tot interne onvrede bij de jongerenafdelingen van de CD&V en Open Vld. Vooral die twee partijen staan onder druk. De achterban vindt het regeerakkoord veel te rechts en de komende dagen en weken zal blijken in hoeverre Beke en Rutten aan de druk kunnen weerstaan.
Het zou me zelfs niet verbazen dat het gaat rommelen in het Antwerps stadsbestuur, waar sp.a maanden geleden al dreigementen uitte toen de inhoud van de startnota van Bart De Wever bekend raakte.
Tot slot nog dit: in de rand van het akkoord, is men overeengekomen dat er een Vlaamse canon komt, een lijst met ‘ankerpunten’ uit de Vlaam- se cultuur en geschiedenis. Niet dat dat zo superbelangrijk is, maar het
zou moeten helpen bij de vorming van onze Vlaamse identiteit. En dan lees ik dat de canon zal uitge-
werkt worden door ‘een groep van onafhanke- lijke experts’.
Beste Jan, hierbij stel ik me kandidaat als onafhankelijke expert voor uw canon.
Ik heb een artistieke opleiding, ik ken de Vlaamse groten der aarde en heb altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Kort- om, ik meen dat ik over het ideale profiel beschik om als expert op te treden. En uw begroting zal niet ontsporen, want ik ben be- reid mijn diensten gratis aan te bieden. Beste Jan, u heeft mijn nummer, bel me.
Tenzij u de voorbije dagen op Mars of Venus verbleven heeft, weet u dat we een nieuwe Vlaamse regering heb- ben onder leiding van Jan Jambon.
Witte rook, met hier en
daar een donkergrijze wolk
ECONOMISCHE ZAKEN
Actueel
3 oktober 2019 3
Eigen volk alleen?
Mijnheer de eenzijdige,
In het doorgaans vredige Houthalen-Helchte- ren was het vorig weekeinde boel. Naar verluidt zoudt gij nogal eenzijdig beslist hebben om in het dienstencentrum Casino in de wijk Meu- lenberg in Houthalen enkel nog alcoholvrije dranken en halal-maaltijden te laten serveren.
Gij zoudt u daarbij gebaseerd hebben op een buurtonderzoek dat zou uitgewezen hebben dat moslims wegblijven omdat ze er geen maaltij- den kunnen gebruiken volgens islam-gebrui- ken – halal-maaltijden dus - en omdat ze zich ongemakkelijk zouden voelen als ze in de buurt van mensen zitten die alcohol gebruiken, zoals een pintje drinken dus. Dat gij met uw draco- nische maatregel dan weer autochtonen zoudt uitsluiten of op zijn minst verontrusten, kwam bij u klaarblijkelijk niet op. Uw focus was alleen gericht op de moslims die – zoals we dat on- dertussen gewoon zijn - op hun wenken moeten bediend worden. Zij houden immers niet zo van diversiteit als dat betekent dat iedereen aan zijn trekken moet kunnen komen en gewoon vrij kan doen en eten en drinken wat hij of zij wil. Of zich kan kleden zoals men wil.
Als ‘Belg’ met een Turkse achtergrond sloot gij u aan bij de ‘christelijke’ CD&V om u te en- gageren in onze gemeenschap. Daar is niks mis mee en dat is zelfs toe te juichen. Maar om dan een verworven maatschappelijke positie als OCMW-voorzitter te misbruiken om een- zijdige maatregelen op te dringen die ingaan tegen onze open en vrije samenleving, daarin gaat ge ruim te ver. Gelukkig was er oppositie- partij BUUR en coalitiepartner N-VA, en ook het Vlaams Belang om tegen uw eenzijdige beslis- sing fors te reageren.
De ontstane commotie resulteerde in een compromis, dat evenwel niet altijd erg duidelijk is. Er zal nu wel naast halal- ook niet-halalvoed- sel opgediend worden en men kan ook een al- coholisch drankje als een pint bier of een glas wijn drinken, maar dat zou toch niet op elk mo- ment kunnen, zodat alsnog tegemoetgekomen wordt aan de islamitische apartheidsregels van
“we willen niet in de buurt zitten van…”. Con- creet zouden het verbod op alcohol en niet-ha- lal-voeding dus een tijdelijk karakter hebben.
In die zin dat op een deel van de dag het verbod wel geldt en op een ander deel niet. Het lijkt sterk op een tsjevenoplossing. In de politieke meerderheid is de storm echter nog niet gaan liggen omdat de modaliteiten van het compro- mis niet zo duidelijk zijn. Voor de N-VA is een en ander een breekpunt. Partij-topper Zuhal De- mir moeide zich inmiddels met de zaak en gaf
duidelijk te kennen dat de lokale afdeling niet mag buigen en zich desnoods moet terugtrek- ken uit het gemeentebestuur. Het laatste woord is hierover dus nog niet gezegd, ook niet in de Raad van Bestuur van Zorg Houthalen-Helchte- ren, want daar vragen sommigen zich af hoe uw fameuze beslissing is kunnen passeren zonder hen daarin te kennen.
Voor ons is het niettemin allemaal erg dui- delijk. Wie hier komt wonen en bij ons een toe- komst wil uitbouwen, die past zich aan onze sa- menleving en gewoonten aan. Wie dat niet kan of wil, hoort hier niet thuis. Dat wil niet zeggen dat onze open en vrije samenleving geen be- grip kan hebben voor gewoontes of religieuze praktijken, zonder dat deze evenwel de au- tochtone gemeenschap met eigen tradities en waarden schaden of angst aanjagen. In die zin kunnen wij tolerant zijn om bijvoorbeeld in een dienstencentrum naast ons klassiek voedsel en onze drankjes ook aangepaste maaltijden aan te bieden en niemand te verplichten om alco- holische dranken tot zich te nemen. Het is een geste die we willen doen, maar die we helaas in het omgekeerde geval nooit mogen ervaren.
In geen enkel islamitisch land vindt men een dergelijke tolerantie. Daar is het bikkelhard:
aanpassen of opkrassen. Of erger.
Maar het lijkt nooit genoeg te zijn… Want als dan alle mogelijkheden worden aangeboden, blijkt toch nog dat moslims niet bij niet-moslims in de buurt willen zitten omdat die laatsten een wijntje of een biertje drinken, alsof dat besmet- telijk is. Apartheid is dat op basis van religieus fanatisme, niet meer of niet minder. Komaan zeg, is het niet ook uw taak om als verantwoor- delijke politicus die geïntegreerd zegt te zijn in onze samenleving en zich voor de ganse gemeenschap zou moeten engageren, aan de nieuwkomers duidelijk te maken dat hier ande- re normen gelden dan in het oude vaderland?
Bijvoorbeeld dat iedereen hier ongehinderd moet kunnen leven zoals hij/zij dat wil, zonder dat daar beperkingen van andere gemeen- schappen de boel moeten komen verzuren. En a fortiori in instellingen ten behoeve van ieder- een, die vooral door de Vlaamse belastingbe- taler betaald worden? Mogen ook wij nog even leven zoals wij dat willen, zonder islamitische betutteling?
Als de religieuze fanatici zo voortdoen, zal dat de kloof tussen “ons en hen” alleen nog maar vergroten. Wat ons betreft kan dat niet de bedoeling zijn. Denkt gij daar ook zo over? Laat het ons eens weten.
Eigenlijk was de opkomstplicht bij de verkiezingen reeds stilzwijgend afge- schaft. Bij de voorbije verkiezingen werd geen enkele ‘wegblijver’ nog vervolgd. De laatste keer, in juni, was het zelfs voor de braafste burgers duidelijk geworden dat je als brosser niets meer te vrezen had.
Oefening in burgerzin
Heel wat partijen spraken zich al een tijd uit tegen de opkomstplicht (Open Vld, N-VA, Vlaams Belang). Maar zelfs de par- tijen die nog voorstander waren, in het bijzonder CD&V en sp.a, hadden al lang niet meer de moed om die af te dwingen met sancties. De Zweedse coalitie wil deze stilzwijgende afschaffing nu ook verta- len in decreet, vooral onder druk van de Open Vld. Naast de wil om een bestaande toestand te regulariseren, heb ik niet veel principiële argumenten gehoord.
Nochtans hebben democraten en na- tionalisten voldoende argumenten in de andere zin. Verkiezingen zijn nog een van de zeldzame momenten waarop mensen eraan herinnerd worden dat ze deel uitma- ken van een gemeenschap en dat dit lid- maatschap niet alleen rechten, maar ook plichten meebrengt.
Is het nu echt zoveel gevraagd om één keer om de zoveel jaar even na te denken over het bestuur van de gemeenschap en een half uur van een zondagvoormiddag op te offeren om een stem uit te brengen?
Is het zo onredelijk om degenen die genie- ten van de voordelen van een vrije samen- leving eens af en toe op te eisen voor een oefening in burgerzin? Van mij mogen de boetes voor de wegblijvers gerust weer uitgesproken worden. Liefst met nog een bijkomende straf: een sjot tegen hun ach- terwerk.
De echte beweegredenen
Verkiezingsdag was een hoogmis van burgerzin, de dag dat arm en rijk, oud en jong, werden verplicht om in dezelfde rij aan te schuiven aan het stemlokaal, de enige activiteit die een natie nog samen beleeft. Dat de Vlaams-nationalisten van het Vlaams Belang en N-VA een standpunt innamen tegen de opkomstplicht, heb ik steeds als een anomalie ervaren. Prak- tische motieven van populistische aard lijken bij beide partijen doorslaggevend.
Recentelijk kan daar - niet helemaal on- terecht trouwens - de overweging spelen dat in heel wat landen is gebleken dat al- lochtonen zich minder betrokken voelen bij de politiek en dus ook minder opdagen bij verkiezingen.
Helaas, voor het Vlaams Belang dan toch, blijkt ook dat ook de kleine man van het eigen volk zich minder gemakkelijk laat mobiliseren voor de electorale strijd. Dit argument is verre van onbenullig. Hendrik Bogaert had deze week volkomen gelijk als hij het voorstel “een typisch idee van de elite” noemde. In heel het westen groeit de breuklijn tussen een rijkere, hoger op- geleide elite met kosmopolitische, links-li- berale ideeën en de kleine man die zich politiek steeds meer herkent in rechtse rebellie. De eerste groep, zo blijkt in alle andere landen, vindt veel gemakkelijker haar weg naar het stemlokaal. En ze laat ook steeds meer blijken dat de ze de me- ning van de tweede groep verwaarloos- baar en zelfs hinderlijk vindt. Denk maar aan de Brexit.
De ijle democratie
Vooraleer het Vlaams Belang een stem uitbrengt voor een afschaffing van de stemplicht zou de partij moeten overwe- gen dat de eerste ernstige pleidooien in die richting dateren van na de eerste door- braak van het Vlaams Blok. Dat dit dossier, na een lange sluimerperiode, nu in een
stroomversnelling komt na de grootste zege van die partij sinds lang, spreekt ook boekdelen. De andere partijen hopen, on- der andere gesterkt door onderzoek van vorig jaar, het Vlaams Belang te verzwak- ken.
Ze hebben het juist voor. Het is onzin dat de Vlaams Belang-kiezer een inhoudsloze foertstem uitbrengt, maar hij behoort wel tot een sociale groep die minder geneigd is tot stemmen en bovendien door het cor- don rond zijn partij politiek ontmoedigd kan raken om dat te blijven doen.
Het centrale idee van een vertegenwoor- digende democratie is dat de verkozenen uit electorale steun de legitimiteit verwer- ven om namens het volk te spreken en te beslissen. In 2017 stemde nog niet een zesde van de Franse stemgerechtigden voor En Marche, de partij van Macron. Toch behaalde deze partij, door een combinatie van lage opkomst en het Franse meerder- heidskiessysteem, een absolute meerder- heid in het parlement en kon ze helemaal alleen gaan regeren. Zo wordt democratie een wel heel dunne fictie, waarin een be- leid met kleine democratische sokkel ge- makkelijk uitgedaagd wordt door groepen als de Gilets Jaunes.
Uit de ideeënbus van Open Vld
Van de twee andere maatregelen in de sfeer van de verkiezingen, namelijk het af- schaffen van de lijststem en de invoering van het recht van de grootste stemmen- trekker van de grootste partij om na ge- meenteraadsverkiezingen het initiatief te nemen voor het vormen van een meerder- heid, valt weinig te zeggen. Het zijn baga- telletjes uit het ideeënbusprogramma van de Open Vld, die de achterban zal kunnen wijsmaken dat dit aanzienlijke verwezen- lijkingen zijn.
In de praktijk zal er weinig veranderen.
De voorakkoorden zullen er niet door ver- dwijnen. En de afschaffing van de lijststem zal niet verhinderen dat de volgorde van de kandidaten nog steeds het belangrijk- ste criterium voor verkiesbaarheid blijft.
De democratie zal er weinig van merken als Jan Fransen op plaats 9 wordt verkozen in plaats van Frans Jansen op plaats 7, maar de drukkers van verkiezingsdrukwerk zul- len er wel bij varen.
Vaarwel UNIA
Nog een woord over die andere zaak die ik in de inleiding aanhaalde: de terug- trekking van Vlaanderen uit UNIA. Zeer praktisch betekent dat niet geweldig veel.
UNIA verliest nog geen 10 procent van zijn werkingsmiddelen en nauwelijks be- voegdheden. Maar politiek is dit signaal niet te onderschatten. De grootste deel- staat van dit land zegt zijn vertrouwen op in het gelijkekansencentrum. Voor de morele autoriteit van het centrum van Els Keyts- man is dit een geweldige klap.
Eindelijk verzet rechts eens een baken, in plaats van steeds rechtse vaarroutes te zoeken binnen de bakens uitgezet door vorige, linkse regeringen. Ik voorspel trouwens dat CD&V en Open Vld nog zwaar aangevallen zullen worden op deze ongewone toegeving aan de rechtervleu- gel van N-VA (die op zijn beurt onder druk staat van het Vlaams Belang).
Maar we kunnen beter niet te snel jui- chen. Er komt nu een parallelle instelling langs Vlaamse zijde (ook bevoegd voor mensenrechten, zegt De Wever). Als die qua opzet, bevoegdheden en democra- tische onverantwoordelijkheid enigszins gelijkt op het huidige centrum, staan we geen stap verder.
Els Keytsman noemt de verstoting van UNIA verwijtend een “ideologische be- slissing”. Ik hoop het, Els. Ik hoop het van ganser harte. JURGEN CEDER
De afschaffing van een burgerplicht
De nieuwe (tevens de oude) Vlaamse regeringspartijen hebben ein- delijk hun ei gelegd: een regeerprogramma met 300 bladzijden vol goede voornemens. Ik laat het aan degenen die daarin meer onder- legd zijn om zich in dit blad te buigen over alles wat daarin te lezen staat over economie, onderwijs en sociale zaken. Mij persoonlijk vie- len twee dingen op: de afschaffing van de opkomstplicht (voor de ge- meenteraads- en provincieraadsverkiezingen) en de verstoting van UNIA door Vlaanderen.
BRIEFJE AAN GOKSAL KANLI :
BRENGT HENDRIK BOGAERT CD&V
WEER OP HET CHRISTELIJKE PAD?
Hypocrisie en ‘medelijden’
De Kamer duidde op 19 september de vijf vaste leden van de delegatie van de Kamer bij de Parlementaire Assemblee van de OVSE (Organisatie voor Veiligheid en Samenwer- king in Europa) aan. Dat zijn parlementsleden die bijvoorbeeld mee toezien op verkiezings- verrichtingen in diverse landen. Volgens het systeem D’Hondt worden zo’n aanstellingen bepaald op grond van de evenredige verte- genwoordiging van de politieke fracties en dus op basis van de grootte van de fracties. Dat komt er dus op neer dat N-VA, PS, Vlaams Be- lang, MR en Ecolo/Groen iemand afvaardigen.
Voor het eerst in de geschiedenis is er dus geen vertegenwoordiger van CD&V en Open Vld… Tot nu toe duidde men ook vijf plaats- vervangers aan uit dezelfde fracties. Maar…
de ‘kleinere fracties’ van CD&V en Open Vld zijn nu beginnen mekkeren in de Conferentie van voorzitters dat zij nu niet meer aan de bak komen en dat minstens de plaatsvervangers uit de kleinere fracties zouden moeten komen om zo met hen ook rekening te kunnen hou- den. Omdat de Conferentie van voorzitters na wekenlang gebakkelei niet uit dit postjesver- haal geraakte, besloot Kamervoorzitter De- wael (Open Vld) dan om de Kamer zelf te laten stemmen, goed wetende dat de kleine fracties - waaronder de zijne - dan hun zin zouden krijgen. En dat gebeurde dan ook. Als grootste fractie kreeg N-VA nog een plaatsvervanger naast een effectief lid, maar ook CD&V, Open Vld, PVDA/PTB, Open Vld en Ecolo-Groen mo- gen een plaatsvervanger leveren. Het valt te hopen dat de vijf effectieve leden doorzetten en altijd op post zijn, zodat de plaatsvervan- gers eraan zijn voor de moeite. Het is de hypo- crisie ten top. Het ‘medelijden’ met de kleine fracties is nooit gezien. Stel je voor dat Barbara Pas (VB) de vorige legislatuur met haar drie Kamerleden een dergelijke regeling had ge- vraagd, ze zou nogal weggehoond en uitgela- chen zijn. Nu CD&V en Open Vld verkiezing na verkiezing verliezen, moeten plots oude gebruiken gewijzigd worden. Dit is postjes- pakkerij ‘à la tête du client’. Nieuwe politieke cultuur? Dat is alleen praat voor verkiezings- folders en gekakel van Gwendolyn Rutten. En- kel VB en N-VA stemden tegen.
Helemaal terug
Er zijn een aantal Kamerleden die een of twee legislaturen afwezig zijn geweest, maar er nu weer bij zijn. Jean-Marie Dedecker (onafhankelijke N-VA-verkozene) en Annick Ponthier (VB) bijvoorbeeld. Beiden stelden ze donderdag een vraag in de plenaire vergade- ring. Dedecker is zijn snedigheid en gevatheid nog niet kwijt en Ponthier verdiepte zich als voorheen met kennis van zaken in militaire dossiers. Hoe dan ook, het is niet alleen leuk als er veel nieuwelingen in de Kamer verko- zen raken, soms kan het ook goed zijn dat be- kwame voormalige parlementsleden kunnen terugkeren en meteen de draad weer opne- men, alsof ze nooit zijn weggeweest.
We zullen wel zien
We schreven in ’t Pallieterke van vorige week over de 14 leidende ambtenaren - ma- nagers - die nog niet geslaagd zijn in hun testen om te bewijzen dat ze beschikken over voldoende ‘functionele kennis’ van de andere landstaal om hun collega’s te kunnen beoor- delen. Neofiet Yngvyld Ingels van N-VA sprak er in de Kamer minister Sophie Wilmès over aan en vroeg zich af of zij die mensen uitstel wilde verlenen, zoals eerder was gesugge- reerd. Wilmès ontkende dat, maar zei dat men
Dossier 3 oktober 2019
4
nog tot 31 oktober de tijd had om de test af te leggen. En dan: “Daarna zullen wij wel zien wat zal gebeuren.” Ingels stond erbij en keek ernaar, want wat zegt zo’n antwoord nu? He- lemaal niets. De enige mogelijkheid na het niet afleggen van de test of het niet slagen, is duidelijk volgens de wet: ontslag. Wilmès ontwijkt deze regel dus. Haar antwoord doet dan ook vermoeden dat zij zich er na 31 okto- ber niet te veel van gaat aantrekken en alles zal laten zoals het is. Niets doen is in dit ge- val identiek aan formeel een verlenging van de termijn toelaten. Zo’n antwoord had een Vlaamse minister eens aan een Franstalig Ka- merlid moeten geven… We zouden wat gezien en gehoord hebben!
Gezinshereniging
Yoleen Van Camp (N-VA) heeft een wets- voorstel ingediend om de zogeheten ‘draai- deurhuwelijken’ tegen te gaan. Ze heeft het duidelijk gehad met vreemdelingen die hun huwelijk met een Belg misbruiken om naar hier te kunnen migreren, waarna ze snel na hun aankomst in ons land scheiden om daar- na de ‘echte’ partner uit het buitenland te la- ten overkomen. Een misbruik van het systeem van de gezinshereniging dus. De procedures worden derhalve strakker en de wachttijden gelden voortaan voor iedereen, en even lang.
Het is een oud zeer, waar al zeer lang over ge- klaagd wordt, en niet alleen door het Vlaams Belang. Goede voorzet van Yoleen dus. Nu de Kamer nog overtuigen. En, als men toch in de regering terecht komt: uitvoeren!
Opruimen en wegwezen
Ondertussen, na vier maanden, valt de nieuwe kantorenindeling in zijn plooi. Na elke verkiezing is het in de Kamer altijd puzzelen - én trekken en duwen - tussen de fracties om, rekening houdend met de grootte van de fracties en het aantal medewerkers, iedereen gegroepeerd een nieuwe plek te geven. Er komt heel wat verhuiswerk bij kijken. Sommi- gen - zoals de MR - schuiven nooit graag op en zeker niet als een Vlaams-nationale partij in hun kantoren moet komen. Zij vertikken het dan meestal om hun kantoren fatsoenlijk leeg te maken en op te ruimen en laten dat heel lang aanslepen. We vernamen dat het Vlaams Belang dat niet langer pikte en de fractieme- dewerkers zetten dan ook prompt alles op de gang in rekken voor het oud papier. Het is de enige taal die ze bij de MR verstaan.
De bevraging gebeurde bij een 6.500 postdoctorale onderzoekers aan onze Vlaamse universiteiten. Wat evenmin verbaast: de menswetenschappers (po- liticologen, sociologen, pedagogen, filo- sofen, …) nemen linksere standpunten in dan de collega’s van de exacte weten- schappen (ingenieurs, wiskundigen, fy- sici, enz.). Alleen bij de rechten en eco- nomen is de links/rechts opdeling iets minder afgetekend, al is ook hier een lichte voorkeur naar links te merken.
De resultaten van het onderzoek bij onze Vlaamse universiteiten zijn te ver- gelijken met de resultaten van gelijkaar- dige bevragingen aan universiteiten in het buitenland.
Welk bolletje onze universitaire les- gevers rood maken in het stemhokje, zou strikt genomen van geen belang mogen zijn. Belangrijker is de vraag of hun eigen politieke voorkeur een rol speelt bij het lesgeven. Worden alge- mene politieke en maatschappelijke thema’s objectief benaderd? Worden
‘rechtse’ studenten eerlijk beoordeeld?
Zo leren we uit de bevraging dat onze academici inzake milieuproblema- tiek duidelijk de kaart kiezen van de groen-linkse partijen. Ook inzake ge- lijke rechten voor homoseksuele paren, bestaat er een duidelijke progressieve voorkeur. Gepeild naar het stemgedrag, wordt een voorkeur bevestigd voor sp.a en groen, met een hoger percentage bij de universitairen in vergelijking met de nationale verkiezingsuitslagen.
Bartje pesten
De bevraging van De Standaard be- handelde enkel de Vlaamse universitei- ten. Zou het anders zijn bij de docenten van de hogescholen? Zo goed als zeker kun je daar dezelfde resultaten vaststel- len. Verleden week gaf alvast een do- cent van de Antwerpse Karel de Grote Hogeschool plankgas om zijn eigen po- litieke voorkeur op te dringen aan de studenten. Zo kregen de studenten van het derde bachelor-jaar Sociaal Werk een introductie-les ‘Wereldbrede Uitda- gingen’. De docent van dienst was ene
Pieter Lievens. Die vertelde aan de stu- denten dat ze 20 op 20 konden krijgen, zo ze zouden meewerken aan zijn vier klimaatdoelstellingen (we sommen ze even op):
1. Film mijn eerste les en stuur de beelden naar Bart De Wever.
2. Voer in groep actie voor het klimaat en zorg dat het stadsbestuur de actie- punten in het beleid opneemt.
3. Zorg ervoor dat tegen 1 februari 2020 de burgemeester alle import en export van fossiele brandstoffen ver- biedt op Antwerps grondgebied.
4. Laat de burgemeester wegens hoogdringendheid van de klimaatzaak de noodtoestand in de stad uitroepen.
De studenten dachten eerst dat het een grap was. Enkele studenten begon- nen kritische vragen te stellen, wat de docent enkel fanatieker maakte. Uitein- delijk waren het de studenten zelf die hun opleidingsverantwoordelijke ver- wittigden, die op haar beurt de les liet stilleggen.
Pieter Lievens, de docent in kwestie, is geen onbekende. Hij is al jaren actief in de milieubeweging, en is woordvoerder en actievoerder van “Antwerpen Scha- liegasvrij”. Over een fietsactie van hem en zijn actiegroep tegen de chemische fabriek INEOS in de Antwerpse haven, kon u al in ’t Pallieterke lezen van 4 juli jl.
In dat artikel wisten we al te melden dat Pieter Lievens ook actief is in de PVDA.
Op 26 augustus kreeg Pieter Lievens nog een vrije tribune in De Standaard (al werd, uiteraard, daar zijn politieke voorkeur verzwegen). Pieter Lievens is nu tijdelijk op non-actief gezet aan de Karel de Grote Hogeschool. Maar zijn cv (te raadplegen op internet) leert ons dat hij ook nog lector is aan de Thomas More Hogeschool en studie(loopbaan) begeleider aan de KUL.
De “mars door de instellingen”, het ordewoord van mei ’68, is op twee do- meinen bijzonder goed gelukt: in ons onderwijs (van in de kleuterklas) en in onze media. Er is nog werk aan de win- kel…
KARL VAN CAMP
Linkse lesgevers
Twee weken geleden publiceerde De Standaard een studie over de po- litieke voorkeur van onze lesgevers en onderzoekers aan de Vlaamse universiteiten. De studie bevestigt wat elke ‘rechtsgeaarde’ mens al lang weet: het hart van de gemiddelde lesgever klopt eerder links dan rechts.
UIT DE WETSTRAAT
“Geen
vingerafdrukken van Vlaams
Belang.”
Citaat van de week > Jan Jambon (N-VA)
“Dit regeerakkoord draagt op geen enkele manier de vingerafdrukken van het Vlaams Belang”, zei de nieuwe minister-president onmiddellijk na de voorstel- ling van het regeerakkoord. Natuurlijk moet de nieuwe minister-president zoiets verklaren, al ziet iedereen toch dat hier en daar een wens(je) van het Vlaams Be- lang vervuld is. Maar door zo uitdrukkelijk te benadrukken dat er “op geen enke- le manier vingerafdrukken van het Vlaams Belang” aanwezig zijn, geeft Jambon alvast de indruk dat het ‘signaal van de kiezer van 26 mei’ verdronken en verstikt is in de dikke brij die de oude-nieuwe ‘verliezerscoalitie’ tijdens nachtelijke for- matierituelen heeft klaargestoomd.
Hopelijk houdt de nieuwe Vlaamse regering met alle verzuchtingen rekening, ook die van de VB-stemmer, want het staat in de sterren geschreven dat de afre- kening in 2024 wel eens ongenadig zou kunnen zijn in het omgekeerde geval.
En men kan dan al die signalen willen beïnvloeden door de opkomstplicht af te schaffen om zo veel ontevredenen weg te houden van het politieke gebeuren, toch is het niet uit te sluiten dat de uitgesloten partijen precies dan wel eens extra zouden kunnen mobiliseren. Toch altijd opletten met het uitwissen van vingeraf- drukken…
Actueel
3 oktober 2019 5
Jambon en co keren
voorzichtig de Vlaamse tanker
We moeten het voor dit nummer doen met de “beknopte versie” van het regeerak- koord. Pas dinsdag werd de integrale tekst (319 blz.) vrijgegeven op het ogenblik dat ’t Pallieterke redactioneel wordt afgesloten. Alarm op vele banken. Maar de grote lijnen van het akkoord sijpelden wel al door.
Genoeg om ons al een idee te vormen van de inhoud van dit compromis, want dat is het natuurlijk. Om te zien dat de nieuwe Vlaamse regering wat minder progressief zal zijn. Om weer kennis te maken met de achterste poten van links.
En driekwart van de Vlamingen zagen dat het goed was.
Het optimisme druipt van de synthe- senota, die wel circuleerde. “Vlaanderen staat sterk... Cultureel, maatschappelijk en economisch stralen we. Toch is er ook onbehagen. Het gevoel leeft dat de lasten en lusten niet altijd evenredig verdeeld zijn.” Jambon I mikt dan ook op een aantal stevige correcties. Een en ander oogt net iets te abstract, te voluntaristisch (1) en er wordt om een paar hete hangijzers heen gedraaid (2). We beperken ons vandaag tot de opvallendste koerswijzigingen: on- derwijs, het sociaal-economische, migra- tie.
Onderwijs
Dat een regering niet naar “excel- lent onderwijs” zou streven, dat zou pas nieuws zijn. Maar goede bedoelingen, we lachen er niet mee. De uitdagingen zijn groot (meer kwaliteit, meer leraars, meer duurzame en ecologische en ‘open’
schoolgebouwen, meer respect en status voor de lesgevers, meer taalkennis (Ne- derlands en ‘moderne’ vreemde talen), meer geld (kleuteronderwijs), meer per- soneel (bijkomende kinderverzorgsters), meer kennis, gestandaardiseerde proe- ven, scherpere eindtermen. Adem even.
Geen brede eerste graad, behoud van onderwijsvormen in het secundair (ASO, TSO, KSO en BSO), afschaffing van het M-decreet in het secundair onderwijs. En
minder flexibiliteit en verplichte, maar niet-bindende toelatingsproeven in het hoger onderwijs. En in het algemeen: min- der planlast, minder rapporteringsdwang, meer respect voor leraars en directie, een vrijere schoolkeuze, een betere leraren- opleiding, minder flexibilisering in het hoger onderwijs.
Dat ziet er niet uit als een status-quo, maar toont aan dat de N-VA op dit thema iets in beweging probeert te krijgen. Al willen we nog zien wat hiervan binnensij- pelt in het vrij onderwijs. Met Lieven Boe- ve zijn we “zeer benieuwd naar wat er in de uitgebreide tekst staat”. Daar stopt het evenwel. Almaar minder Vlamingen zitten te wachten op de commando’s van een instituut waarvan de pedagogisch macht is gebaseerd op de linkervleugel van een geloofsgemeenschap.
Economie en arbeidsmarkt
Dat de nieuwe Vlaamse ploeg ook eco- nomisch wat rechtser wil rijden, was een tweede evidentie. Vacatures geraken niet ingevuld, dus is er de gezonde, maar ris- kante ambitie om de werkzaamheids- graad tegen 2024 op te trekken naar 80 procent en zo opnieuw 120.000 Vlamin- gen extra aan een job helpen. Tegenover de middelen om dat ten gronde te rege- len (VDAB, arbeidsbemiddeling, oplei- ding) staat de federaal ‘gekluisterde’ en transfers genererende sociale zekerheid.
Of de nieuwe jobbonus voor meer jobs zorgt, valt nog te bezien. En er is veel geld nodig, voor om- en bijscholing, voor meer digitale vaardigheden, voor een nieuw STEM-actieplan, voor sociale economie en wijkwerking, voor werklozenbegelei- ding via de VDAB, voor start- en innova-
De Groene Boomkikker is terug van weggeweest!
Prachtig nieuws bereikte ons voorbije zondag, middels een reportage in het Journaal van de VRT. Zo konden we vernemen dat de Groene Boomkikker (de
Dryophytes cinereus) zich opnieuw laat opmerken nadat hij in Vlaanderen tienjaar geleden bijna verdwenen was.
Op de webstek van Natuurpunt staan de kenmerken van de Groene Boomkik- ker te lezen: “Het is een kleine maar luid- ruchtige kikker. Het is ons kleinste kikker- tje, maar hij maakt het luidste kabaal. Enkel de mannetjes kwaken. Zij stemmen hun ge- luid op elkaar af om luider te klinken. Zo vormen zij soms enorme roepkoren. Deze kunnen tot op meer dan een kilometer af- stand gehoord worden.” Einde citaat.
De Groene Boomkikker is niet te ver- warren met de Amerikaanse Blaffende Boomkikker (de Dryophytes gratiosus)
of de Indische Brulkikker (de Hoploba- trachus tigerinus). Toch hebben weten- schappers al een Groene Boomkikker gespot in de omgeving van Mechelen die de kwaaktechnieken van de Blaffen- de Boomkikker én de Indische Brulkik- ker heeft overgenomen. Als deze Groene Boomkikker zijn blaaskaak opblaast, is het kot te klein… Meer nog, hij maakt zo- veel lawaai dat de andere Groene Boom- kikkers overkwaakt worden, wat meer dan eens tot enige verzuring leidt in de groene kikkerpoel.
tiepremies, voor digitalisering, voor ener- giezuiniger produceren…
Het economische pakket moet de zelf- standigen en ondernemers bij de Vlaam- se les houden. Het is helemaal geen toeval dat ook Voka of de technologiefederatie Agoria bij voorbeeld meteen positief reageren op “maatregelen die onderne- mingen steunen”. Het zou het de Vlaam- se ondernemers sieren dat ze op dat vlak een ferme steen bijdragen. Wat wordt hun aandeel in de leute?
De N-VA én Open Vld zullen mekaar hier makkelijk hebben gevonden, al moest in de evenwichtsoefening ook de gewone man aan boord worden gehou- den. De kiezer van het Vlaams Belang gaf ook het signaal dat het socialer, warmer en zorgzamer moet in Vlaanderen.
Sociaal
Die linkerzijde van de drie onderhan- delende partijen kreeg daarom ook wat te eten. De kwetsbaren (en verenigingen en vrijwilligers die het voor hen opnemen) kunnen rekenen op wat meer steun.
Maar ook hier weer zal geld nodig zijn voor het inkorten van wachtlijsten voor gehandicapten, voor jeugdhulp, voor geestelijke gezondheidszorg en thuis- en residentiële zorg voor ouderen, voor woonzorg voor behoevenden (facturen, personeel per rustbed, etc...), voor ar- men en kinderarmoede, voor huisvesting, renovatie en huurpremies, voor sociale woningen, voor gemeenten die zich op het zogenaamd Bindend Sociaal Objec- tief hebben geëngageerd… We zijn be- nieuwd.
Migratie
In een warm Vlaanderen moet “ieder- een” ook goed kunnen wonen. Het is mooi gezegd, maar tegelijk botst die positieve boodschap op limieten die nog altijd een taboe zijn. Dat “iedereen” is natuurlijk een onmogelijke opgave. Er zijn grenzen aan solidariteit. De hypermigratie behou- den op het niveau van de jongste tien, twintig jaar komt betekent voor Vlaande- ren gegarandeerd een permanente finan- ciële aderlating. Wil de nieuwe ploeg de instroom matigen?
Leggen Jambon en consorten de migra- tielat iets hoger? De toewijzing van socia- le woningen verloopt voortaan chronolo- gisch. “Wie eerst komt, heeft voorrang”.
Daarbij geldt de absolute voorrangsregel van “lokale binding”: een kandidaat-huur- der moet de jongste tien jaar voor de toe- wijzing minstens vijf jaar onafgebroken in de gemeente hebben gewoond. En om misbruiken te voorkomen komt er ook een “middelentoets”.
Nieuwkomers moeten meer Neder- lands leren, onze gedeelde normen en waarden delen (participatieverklaring), actief deelnemen aan onze samenleving, en voortaan (een beetje) betalen voor het inburgeringsbeleid.
Belangrijkste wijziging lijkt ons de be- perking van de toegang tot ons sociaal systeem. “Nieuwkomers moeten eerst bij- dragen aan het systeem voor ze de voor- delen van de Vlaamse sociale bescher- ming kunnen genieten… Wie aanspraak wil maken op een zorgbudget moet voort- aan tien jaar wettelijk en legaal en vijf jaar ononderbroken in Vlaanderen verblijven.
Asielzoekers krijgen bij erkenning geen retroactieve kinderbijslag meer”.
Toch was Jambon voorzichtig. De on- derhandelaars hebben beseft dat 26 mei een uiting was van een gevoel van heel wat onbehagen. Daarom worden meer in- spanningen gevraagd aan wie toetreedt tot onze samenleving. “Nieuwkomers die succesvol inburgeren krijgen daarna alle kansen”. De vraag stellen hoeveel nieuw- komers Vlaanderen nog aankan (ook fi- nancieel), is blijkbaar nog een brug te ver.
Boos
Dat men een zorgeloos maar naïef pro- gressief migratiebeleid wil bijsturen is duidelijk. Maar in welke mate dat zal kun- nen gebeuren, dat is andere koek. Marc Van de Looverbosch geeft links nu al de tip om bijvoorbeeld naar het Grondwet- telijk Hof te stappen “met de vraag of er geen gelijkheidsbeginsel wordt geschon-
den als voor de ene mens de toegang tot bepaalde sociale voorzieningen veel moeilijker wordt gemaakt dan voor de an- dere”. Benieuwd of de wetgevende of de rechterlijke macht de grenzen trekt.
Dat links “boos” reageert, viel te ver- wachten. Meyrem Almaci sprak al meteen van “vijf kille jaren”. “Voor mensen die het al moeilijk hebben, komen er meer re- gels en minder kansen”, zei de voorzitter van Groen. Ze krijgt misschien gelijk in haar vaststelling, maar etaleert een oever- loze naïviteit als het over migratie gaat.
Hoe voorspelbaar was het dat Groen en de hele milieulobby (BBL e.a.) ook het
“realistische” klimaatpakket van de nieu- we regering zouden afwijzen. Nochtans, 80 procent minder uitstoot van broeikas- gassen tegen 2050 en verdubbeling van wind- en zonnenergie tegen 2030, 10.000 hectare bos en 20.000 bijkomende hecta- re natuur tegen 2030, het is niet niks. Voeg daaraan toe: meer openbaar vervoer, tweemaal zoveel geld voor fietspaden en fiscale stimuli voor alternatieven voor de wagen, het zijn nochtans geen beperkte ambities. Met Groen valt ook geen Vlaams land meer te besturen.
En ja, ook de marxistische PvdA is
‘boos’. Jos D’Haese had het over ‘150.000’
kindjes die Jambon en co niet uit de ar- moede willen halen”. “Schrijnend dat CD&V en Open Vld zaken uit het zeventig- puntenplan van het Vlaams Blok mee uit- voeren”, was een van de eerste commen- taren van de Vlaamse fractieleider van PVDA. Communisten blijven fantasten.
“Er is geen woord gezegd over kinderar- moede (wat niet klopt - red.), terwijl die de laatste tien jaar is verdubbeld (wat evi- dent is bij hypermigratie – red.)”, aldus nog D’Haese. Misschien moet hij eens uit- leggen over welke armoedegrens we het hebben en van waar die kinderarmoede komt. Letterlijk dan.
Dat het gelijkekansencentrum Unia – dat leeft van 8,2 miljoen federale sub- sidies, waarvan 1,7 miljoen van de deel- staten - niet langer op Vlaams geld moet rekenen heeft zo zijn redenen. Dat insti- tuut – fanatiek zoekend naar “hatespeech”
en “hatecrime” (sic) - koos altijd voor een radicaal-linkse (en francofone) koers, waar de Vlaamse kiezer stilaan genoeg van heeft. Er komt nu een eigen Vlaams centrum, waar wellicht rationeler zal wor- den omgegaan met de discriminatiepro- blematiek.
Ook Vlaams Belang was – geheel vol- gens de verwachtingen – meteen erg kri- tisch. Sommigen trokken nog maar eens de lijn tussen rechts en radicaal rechts.
Een “Vlaamse Unia” is voor VB meteen
“een gemiste kans”, kindergeld “een jackpot voor nieuwkomers”, en het com- munautaire kreeg “onvoldoende aan- dacht”. Toch zagen de toppers meteen vingerafdrukken van hun partij op het Vlaams regeerakkoord. Een erkenning dat de Vlaamse tanker aan het keren is.
Horror voor links. Oren naar de kiezer.
ANJA PIETERS
LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE WWW.MAESKOFFIE.BE
MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
GENOEG VAN!
LUIKERSTEENWEG 244 F
Neo ex?
Lang geleden dat we nog wat over het Neo-project aan de Heizel hoor- den. Vorige week bracht hier verandering in, en op zo’n manier dat veel doet vermoeden dat dit een verhaal zonder einde wordt. Officieel heeft men het over uitstel, maar de overtuiging dat het dossier naar de Griekse kalender verwezen wordt, groeit met rasse schreden.
Ooit lagen er drie projecten voor win- kelcentra op de tekentafel, maar – quiz- vraag! – hoeveel hiervan zullen ooit daad- werkelijk het licht zien? Op dit moment één, Docks in Schaarbeek, en misschien blijft het wel daarbij. Gebouwd nog voor de milieuvergunning binnen was, opende het zo’n drie jaar geleden de deuren. En alle mooie voornemens ten spijt, worden die slechts ten dele ingelost. Verschillen- de winkels sloten inmiddels al de deuren, zij het dat er door de uitbaters vervanging aangekondigd is. Het volstond er eens door te lopen om te begrijpen wat er vanaf dag één verkeerd zat.
Anders dan de consument uit de ruimere Vlaamse rand die men wou lokken, vond eerder de local zijn weg naar het kakelver- se centrum. En nu is er op zich niets ver- keerd met wat te flaneren, voor zover men het netjes houdt, wat niet altijd lukte, maar om op het einde van de maand de cijfers op orde te krijgen heeft een winkel nood aan consumenten die daadwerkelijk ko- pen. Soit. Die andere twee dan.
Over het meest ambitieuze project kun- nen we kort zijn: Uplace, op een zeker mo- ment door satirist Koen Meulenaere in De Tijd steevast als “noplace” omschreven.
Of het er überhaupt komt en zo ja in welke vorm, Joost mag het weten.
Dialogeren
En dan was er nummer drie, Neo ge- naamd. Het zou de hele Heizelvlakte om- vormen. In een eerste fase met een win- kelcentrum, maar kort daarop zou meer volgen: een congrescentrum, hotels, maar ook woningen, en hier begint het schoentje pas echt te knellen – we komen er direct op terug. Zopas raakte bekend dat het hele project een tijdje ‘on hold’ wordt geplaatst door Brussels Burgemeester Close, iemand die zelf met de toenmalige Burgervader Thielemans aan de basis van de idee lag.
Er schijnen zich iets te veel moeilijkheden
voor te doen. Zo loopt het inzake vergun- ningen fout, mede – maar niet alleen – om- dat het Vlaams Gewest een aansluiting naar de Ring zou tegenhouden. Close deed ergens in Le Soir zijn beklag over het feit dat er blijkbaar geen ruimte meer bestaat in dit land om eens te praten met mekaar, van gedachten uit te wisselen, zeg maar.
Werkelijk? Een tijdje geleden liet Vilvoor- de Burgemeester Bonte zich nog ontvallen dat hij zelfs niet weet met wie hij in Brussel zou moeten praten. En als hij het al te weten kwam, bleef de respons uit. Elke poging tot dialoog botst op een muur. En was dialoog trouwens niet hetgeen aan de basis van dat Eurostadium had moeten liggen? Eerder dan ergens op conclaaf in Oostende een- zijdig te beslissen dat net op die plek op Grimbergs grondgebied een megalomaan project moest komen. Terug naar Neo!
Onontwarbaar kluwen
De vraag is of enige dialoog nog iets aan de situatie kan veranderen. Le Soir had aandacht voor het kluwen, maar ook onze Samizdat-collega’s van Pan. In dit Neo-dossier klaagt men aan Franstalige kant steevast over ‘les Flamands’, alleen is het net dat publiek dat men moet aantrek- ken om de hele opzet te laten slagen. Niet toevallig ontwaart men hier parallellen met Dockx. Pan ziet vooral een probleem met die woonfunctie. Als het van Ecolo afhangt wordt er een batterij aan sociale woningen neergepoot, goed voor het eigen electo- raat, alleen dreigt dit bij te dragen tot een sfeertje en toestanden die dat zo brood- nodige publiek niet wenst te beleven. En wat met het Congrescentrum? Zou het niet verstandiger zijn de focus te leggen op de huidige Heizelpaleizen die niet bepaald een toonbeeld van modernisme zijn, ook al waren ze dat (architecturaal) gesproken misschien wel toen ze opgetrokken wer- den. Damals. Wie zet er nog iets in op Neo?
KNIN.
Dwars door Vlaanderen 3 oktober 2019
6
BRUSSEL
De Procureur-Generaal bevestigde hiermee dat voor het jaar 2018 een nieuw record kon worden opgetekend: 1.220 terreurprocedures en -onderzoeken in Duitsland, waarvan 884 onderzoeken en procedures met als mogelijke betrokkene islamitische terreur. Hoezeer de massale ongecontroleerde instroom van voorna- melijk mannelijk-islamitische migranten de veiligheidstoestand in Duitsland heeft aangetast, weet Stefan Schubert, voormalig politieman en journalist, perfect in enkele cijfers weer te geven: in 2013 waren er bij- voorbeeld slechts 70 terreurprocedures in Duitsland, drie jaar later, in 2016, waren het er al 240. In 2017 volgde dan een vervijf- voudiging naar 1.200 terreurprocedures en –onderzoeken. Vorig jaar werd een nieuw record opgetekend met 1.220 procedures.
De Procureur-Generaal startte in 2018 met andere woorden elke dag 3,3 nieuwe procedures, onderzoeken en dergelijke op die met terreur of terreurdreiging te maken hebben.
Islamitisch terrorisme als hoofdoorzaak
De Duitse federale regering gaf ook meer specifieke cijfers vrij over het islami- tisch terrorisme. Het belangrijke aandeel van dit religieus terrorisme wordt snel dui- delijk: in 2015 werden 108 onderzoeken en procedures gestart die met islamitisch ter- rorisme te maken hadden. In 2016 was er sprake van bijna een verdubbeling tot 201 islamitische terreuronderzoeken. Een jaar later zet het “Wir schaffen das”-beleid zich ook in de cijfers door: 1.052 islamitische terreuronderzoeken en –procedures.
Sinds het begin van de vluchtelingencri- sis werden dus 2.245 islamitische terreur- procedures opgestart in Duitsland. Het be- wijs dat de radicale islam in Duitsland – en bij uitbreiding in gans West-Europa – het belangrijkste veiligheidsrisico betekent voor de burgers en voor de democratische basisordening van onze samenleving.
PIET VAN NIEUWVLIET
’t Pallieterke 75 in het Bormshuis!
De tentoonstelling als feestelijke aanloop naar onze 75ste verjaardag op 17 mei 2020, is vorige zaterdag officieel geopend met een goed in- eengestoken inleiding van onze hoofdredacteur in hoogsteigen persoon.
Voorzitter Bob Hulstaert en Lieve Van Onckelen, die samen met Karl Van Camp de leerzame tentoonstelling hebben opgezet, leken best tevreden met de vrij grote opkomst. Lezers die de start hebben gemist, kunnen nog terecht aan de Volksstraat 30 Antwerpen tot 23 mei 2020. Aanbevolen, vooral voor de min-veertigers onder onze lezers.
Voorzitter Hulstaert onthulde in zijn kort voorwoord dat hij thuis ’t Pallieterke was be- ginnen lezen toen hij dertien was, maar dat zijn moeder hem op het hart had gedrukt dat hij dat niet op straat moest gaan vertellen. In dat nog na-oorlogsjaar 1946 hoefde ‘de straat’
niet te weten dat de familie Hulstaert een blad
als ’t Pallieterke las, vond de moeder van Bob, die meteen de hoofdredacteur van dat bijna 75-jarige blad het woord gaf.
62.000 bladzijden
Met een dozijn korte wetenswaardigheden gaf die zijn aandachtig gehoor een praktisch en goed gestructureerd overzicht van ons weekblad. Toch best indrukwekkend: op dit ogenblik zijn er van ’t Pallieterke ongeveer 3.890 nummers verschenen, omtrent 62.000 bladzijden of plusminus 1 miljard aansla- gen. En dan bracht Karl zijn gehoor bij stich- ter-hoofdredacteur Bruno De Winter die, met de financiële dekking van de reclamejongens Polderman en Van Gool, op 17 mei 1945 met het succesverhaal van start ging.
Bruno was niet zo erg Vlaamsgezind, mis- schien te vergelijken met een combinatie van Rik Van Cauwelaert en Koen Meulenae- re vandaag. Voor de begrafenis van de jong gestorven Bruno waren wel meer dan 3.000 Vlamingen, onder wie heel wat bekenden uit politieke en culturele kringen, naar de Sint-Laurentiuskerk gestroomd, waar van kan- unnik Brosens geen leeuwenvlag op de kist mocht. Stiekem gooide een jonge lezer toen toch een Vlaamse leeuw op de kist en ook dié vorm van postuum eerbetoon heeft in de ten- toonstelling een verdiende plaats gekregen.
Na Bruno kwam Jan Nuyts, die het blad een uitgesproken Vlaams karakter bezorgde en
liefst 45 jaar hoofdredacteur is gebleven, zon- der zich een noemenswaardige vakantie te veroorloven. Ons blad heeft alle vormen van druktechniek gekend. Daar kan de huidige hoofdredacteur van meespreken, want vanaf 1989 mocht hij Jan Nuyts gaan helpen. Na Jan Nuyts kwam Leo Custers, die het had aange- durfd zijn werk bij Gazet van Antwerpen te combineren met schrijven voor ’t Pallieterke.
Onder een schuilnaam, want zijn baas Lou De Clercq had hem gezegd: “Als ik zou weten dat gij voor ’t Pallieterke schreeft, dan smeet ik u buiten.”
Dooprede van een héél klein meesterken van een héél klein gazetteken
Toch is Leo tien jaar hoofdredacteur ge- weest, tot hij in 2010 de fakkel doorgaf aan Karl Van Camp, die ons blad de digitale wereld in loodste. Zijn luimig slotwoord zaterdag: “Wij zien elkaar terug in 2045, voor ons honderdja- rig bestaan met een nieuwe hoofdredacteur.”
Applaus en toen waren er versnaperingen met een glaasje frisdrank of een pittige Klauw.
Opvallend op deze bezienswaardige ten- toonstelling, waar de lezers zélf naar moeten komen kijken: de dooprede in nummer 1 van
‘een héél klein meesterken van een héél klein gazetteken’ en het hoofdartikel van 8 augus- tus 1946 over de regering-Huysmans voor de Kamer. Juist ja, die Huysmans die samen met Frans Van Cauwelaert had gezworen dat zij dat rioolgazetje zouden doen verdwijnen. Je kan bij deze tentoonstelling ook leren dat in dit land eigenlijk zowat alles actueel blijft. Neem, bij voorbeeld, dat nummer van 9 november 1989: “SP verdeeld over islam-hoofddoek.” Of nog verder terug in de tijd, het eerste nummer van het roemruchte jaar 1968, met boven het hoofdartikel deze intrigerende titel: “Laatste koning der Belgen?” Ja, er stond een vraag- teken achter, 51 jaar geleden. Om een lang verhaal kort te maken, dierbare lezers: allen daarheen!
HECTOR VAN OEVELEN
