.ntwerpenX
<
k_ o o «-»
c CS
<
Voorakkoord
Hebben verkiezingen nog zin als er voorakkoorden bestaan? Veel mensen zullen zeg
gen van niet. Waarom op zondag 8 oktober vroeg opstaan en zich nog naar het stem
hokje begeven ? De hele boel is blijkbaar al geregeld nog voor men zijn stembusformu
lier in de urne gedropt heeft.
Onze eigenste Vlaamse minister-president Leterme heeft de kat op voorhand de bel aangebonden. “Ik heb al veel voorakkoorden op zak", zo verklaarde hij in het weekblad Humo, gretig overgenomen door de rest van de Vlaamse pers. Waarom zei hij dat? Uit pure eerlijkheid ? Om niet te moeten liegen ? Of was er meer aan de knikker?
We weten niet wanneer het desbetreffende interview met Humo opgenomen is . Het is dus gevaarlijk om te zeggen dat Leterme op die of gene reageert. Maar we ont
houden alvast de stelling dat wie met het Vlaams Belang in zee gaat, zich buiten de par
tij CD&V zet. Met andere woorden: als het van Leterme afhangt, dan komt het Vlaams Belang er niet aan te pas. Waardoor volgende vraag: zegt de N-VA hetzelfde? Is voor De Wever en co het Vlaams Belang eveneens een partij waarmee men geen samen
werking wil?
Poppenkast
Als dat het geval is, dan had Leterme zich de moeite kunnen besparen. Want er bestaat al meer dan een decennium een voorakkoord tegen het Vlaams Blok/Vlaams Belang. Dat voorakkoord heet het “cordon sanitaire”, en het is de ultieme negatie van wat in een beschaafd land onder democratie verstaan wordt.
En als Leterme echt hyperdemocratisch zou zijn, dan moet hij de namen bekend maken van de gemeenten waar er al voorakkoorden bestaan. Wie A zegt, moet ook B zeggen. Anders houdt men op voorhand best zijn mond.
Op den duur wordt alles poppenkast. Net zoals Vera Dua, die nu haar ontzetting hoog van de daken schreeuwt, maar in wezen zes jaar geleden tientallen kartelafspra
ken met de socialisten geduld heeft of zelf onderhandeld. En talloos zijn de gemeenten waar ook in het verleden de coalitie al bij voorbaat vast lag. Het klopt dat de uiteinde
lijke stembusslag nog de precieze verhoudingen en het toewijzen van postjes kan wij
zigen. Maar maakt dat vooruitzicht ook al geen deel uit van het bepalen van de plaat
sen op de lijst?
Mediatrommelvuur
Ach, men moet er maar eens de regionale pers op nalezen, en nagaan waar er - vol
gens de geruchten - al een voorakkoord bestaat of niet. Voor één keer doet de VRT eens iets nuttigs: men kan op hun nieuwsstek per gemeente de stand van zaken lezen, en voor zichzelf uitmaken waar men op 8 oktober waarschijnlijk aan toe is. We heb
ben de proef op de som genomen: het klinkt redelijk concreet. Zijn wij daarom plots fans van de openbare omroep? Neen, maar ons belastingsgeld mag ook wel eens met minder minachting worden aangewend.
Dat neemt natuurlijk niet weg dat de VRT de komende weken er alles aan zal doen om uw stemgedrag in de “juiste” richting te sturen. Zoals wij enige tijd geleden al opmerk
ten, de stunt van Vande Lanotte om advertentietijd weg te geven aan verenigingen uit het middenveld, was hopeloos doorzichtig. Want radio en tv gaan ons vijf weken lang lastig vallen met “campagnenieuws” en “de nodige achtergrond”. Ze gaan dat op tv doen aan de hand van “babes”, die ons met hun verleidelijke glimlach en dito manie
ren moeten overtuigen om toch zeker niet voor de verkeerde partij te stemmen. En die verkeerde partij, dat is natuurlijk het Vlaams Belang. Dat zijn Dewinter, Vanhecke, Annemans, Valkeniers en ga zo maar door. Dat zijn de baarlijke duivels. Daarop mag niemand afstemmen, laat staan daadwerkelijk stemmen.
Deze week :
• Vuil spel 2
• Wij betalen zelfs onze verfransing 4
• Luc van Balberghe op de praatstoel 5
• Boek van de week I |
• De onzin van Zotte Jef 14
De jacht is open
Naastenliefde is taboe
Algemene repetitie
Maar de clou van de zaak is natuurlijk dat deze gemeenteraadsverkiezingen in wezen maar een opwarmertje voor volgend jaar zijn. Dewinter beseft terec t at ijin ntwer pen geen volstrekte meerderheid kan halen. Maar als het Vlaams Belang - en in wezen ook de andere Vlaamsgezinde partijen - in oktober hun kracht bewijzen, en de socio s en de liberalen (over de groenen hebben we het niet eens) een mep geven, dan hebben we stof te over voor de ontwikkelingen van volgend jaar. Want daar ligt het echte belang, een meerderheid in handen krijgen om de paarse coalitie voor eens en voor goed te doorbreken. We gaan het blijven herhalen, totdat iedereen er overtuigd van is
En wanneer u dit leest, heeft het koningshuis in de Lakense serres metvoile.teu
gen genoten van Mint, Absynth Minded en Axl Peelman. Laurent ,s n°g a'ti|d h gh van een overdosis cocacïcubine. Fabiola slaapt al dagen niet meer oor e assen i hoofd, en Albert is van whisky overgeschakeld op metadrine. En dan moeI okto
ber nog aanbreken, de dag waarop alle wijsneuzen van Vlaanderen extra reclame gaan maken voor het Vlaams Belang! In godsnaam, waar gaat het
p-» c
met deze wereld naartoe?
X ramCmRfi.
l€OK€ ZF6rT —
DE VAKANTiE
ÏS VooRBy
\---
NU DE. SERIEUSS ZAKEN.'
—
OP NAAR D6 I ßoLLEKENSKERMiSj
“(-v 5
Als gouverneur van Limburg hoort hij niet meer aan politiek te doen. Maar het wil nog wel eens jeuken bij Steve Stevaert en daarom koos hij tijdelijk politiek asiel in Nederland.
Als raadgever van Wouter Bos en diens PvdA kan hij zich nog eens laten gaan. De relaties tussen de noordelijke en zuidelijke Nederlan
den zijn niet meer wat ze eens waren. Vla
mingen worden in Holland gevraagd om raad te geven. En ze steken belerende wijsvinger
tjes op richting noorden. Wat de Hollanders vroeger zo gewend waren te doen, toen zij vooruitstrevend heetten en wij ouderwets.
Freya stak het hare al eens op, en Karei van Berlare. Nu ook Steve in De Volkskrant. Die stoort zich geweldig aan de ruwe omgangs
vormen in het vroegere gidsland. Geen echt progressief geluid, maar goed. "Daar moet je mee opletten”, zegt het Hasseltse vin
gertje.
Gelijk heeft hij. Bekijk het geval Norbert de Jonge, die gebukt gaat onder zware morele terreur. Hij is secretaris van de PNVD of Par
tij voor Naastenliefde, Vrijheid en Diversi
teit. Klinkt heel sympathiek, maar die piep
jonge politieke formatie stoot op bergen onbegrip. Meer zelfs: de partijleiders wor
den met de dood bedreigd en jong crapuul sloopte onlangs de caravan van de penning
meester.
Nederland verglijdt naar het niveau van een dictatoriale bananenrepubliek. En dat alleen maar omdat de PNVD zich opwerpt als voorstander van pedofilie. Heel gema
tigd overigens, vinden ze zelf Op de vraag of peuters vrijwillig (?) mogen meespelen in een pornofilm, antwoordt De Jonge (nomen est omen) beslist: "Niet als het een commer
ciële film is.” We hebben hier duidelijk te
Plankzeil naar www.pallieterke.info
Marcus Thesaurus Vakantie
doen met de socialiserende stroming binnen de pedofilie, voorstander van staatskinder- porno. In Vlaanderen zou de liberale vleugel al lang afgescheurd zijn, om te pleiten voor de commerciële sector.
Nog een bewijs van hun gemotigde opstel
ling: ze willen de leeftijd om seks te mogen hebben naar twaalf brengen. "Eigenlijk wil
len we naar nul jaar, maar we zijn niet radi
caal." En toch komen ze amper aan de bak in de pers. Ze komen zelfs niet aan bod in het jeugdjournaal, nochtans gericht op hun doelpubliek.
Hoe intolerant kan een land, ooit het lab van vernieuwing, worden? Wij hopen met dit stukje iets goedgemaakt te hebben. De PNVD’ers wijzen zelf op het progressieve karakter van hun boodschap. In de jaren zeventig pleitten linkse partijen nog onbe
kommerd voor het legaliseren van pedofilie.
Maar de goede oude geest van '68 zit weer in de fles, onder een stevige kurk.
"Masturberende kinderen zaten vroeger in voorlichtingsfilms. Dat is nu kinderporno", stelt de voorzitter somber vast. Zal wel met de vergrijzing te maken hebben. Nu is seks bij bejaarden hot. Maar zeg nu zelf: als seks met dementen mag, waarom dan niet met peuters?
De seksuele ontvoogding bleef halfweg steken en kreunt onder het duffe regime van Balkenende. Welke Vlaming steekt het belerende vingertje op? De wijsvinger bedoe
len we.
EENMANSCOLLECTIEF
Den Blooten Kooninck
U mag rechtstreeks op de pianist schieten via denblootenkooninck@hotmail.com, maar natuurlijk ook via het gewone redactieadres
2
6 september 2006Het subtiele van “vuil spel”
Als het niet zo intriest was, zou men er nog om kunnen lachen. Ik heb het dan over de “diversiteit” in de benadering van twee waarachtige schoftenstreken. In Tienen molesteerde een handvol jonge schurken een Slovaakse tiener. Een van hen, een min
derjarige, stak het slachtoffer tot vier keer toe in de buik. Op de MIVB-lijn 96 Ouder- gem-Brussel sloeg een vierentwintigjarige Kongolees een buschauffeur bijna tot moes omdat die hem gevraagd had zijn mp3 spe
ler wat stiller te zetten. De chauffeur mag van geluk spreken dat hij het er levend vanaf bracht.
Hoe reageerden de media, televisie op kop? De bandietenstreek in Tienen was zowel voor VTM als VRT hoofdpunt van het journaal. Het woord “racisme” was niet uit de lucht te branden. Het was blijkbaar een kwestie van nog heel even wachten om de
“link” tussen skinheads en “extreem rechts”
onomkeerbaar vast te leggen. En vandaar tot... jawel. Overbodig te zeggen dat de regi- megazetten de gezette trend gedwee volg
den, ook al wordt het wat moeilijk om van
"racisme” te spreken als zowel daders als slachtoffer van blanke origine zijn. Dat kan er mede oorzaak van geweest zijn dat de nieuwe opgestoken racismestorm eerder voortijdig ging liggen.
Het “busincident” in Brussel was voor VRT en VTM dan weer géén blikvanger. Over racisme werd met geen halve lettergreep gerept. Sterker nog, als op de VRT-teletekst aanvankelijk te lezen stond dat de dader een
"zwarte man” was, dan was die omschrijving wat later spoorloos verdwenen. Sommige regimegazetten probeerden nog even om de wereld op zijn kop te zetten door te sugge
reren dat de buschauffeur een “racistische opmerking” zou gemaakt hebben waardoor de Kongolees door het lint zou zijn gegaan.
Het valt evenwel te vrezen dat het aantal mondige burgers dat daar nog intrapt, met de dag kleiner wordt. En het antwoord op de vraag wat de goegemeente allemaal door de strot zou zijn geramd mocht de chauffeur zwart en de schurk wit zijn geweest, is voer voor ieders verbeelding.
Bovenstaand verhaal onderstreept het gelijk van menig politiek waarnemer die meende dat “vuil spel” schering en inslag zou zijn in de aanloop naar verkiezingen waarnaar nogal wat lokale "democratische mandatarissen" in staat van “lichte paniek”
aftellen. Ze zijn niet allemaal even specta
culair, de voorbeelden van dat “vuil spel”, maar ze zijn wel legio. Of dacht U misschien dat het doorbreken van de “omerta” rond het afsluiten van voorakkoorden door Yves Leterme veel anders is dan een oproep tot
“alle echte democraten” om tot de postjes- bijt van steden en gemeenten vooral geen toegang te verlenen aan de vreemde eend die wel eens een bedreiging zou kunnen zijn voor het “eigen portemonnee eerst”? Wat Jan met de Pet er over denkt, kan alleszins bezwaarlijk beter samengevat worden dan door de korte maar alleszeggende lezers- brief in Het Laatste Nieuws van ene Roel de Broek uit Kortrijk. Ik citeer: “Waarom nog al die verschillende partijen laten opko
men? Waarom niet gewoon twee partijen, één voor en één tegen Vlaams Belang? Goed
koper en veel eenvoudiger voor de kiezer.”
Nog enige verdere toelichting lijkt me vol
strekt overbodig.
De Paarse Radio en Televisie (PRT) gooit alles in de strijd om de kiezers te "informe
ren, sensibiliseren en mobiliseren”, zoals dat in het huisblad De Morgen verwoord wordt.
Alle radio- en tv-netten worden gemobiliseerd , zelfs Ketnet en de lawaaizender Donna. Als ge die drie woorden - informeren, sensibilise
ren, mobiliseren - hoort, weet ge wat er op u afkomt. Het is de bijdrage van de PRT om de paarse regering in het zadel te houden - want 8 oktober is de algemene repetitie voor juni 2007 - en vooral om die vermaledijde partij te onder- en liefst te begraven.
Er worden ook peilingen gehouden en vol
gens Ivan de Vadder is het vooral de bedoeling na te gaan waarom iemand op een bepaalde partij stemt. Of van partij verandert. En nu komt het: "Zo willen we bijvoorbeeld nagaan welke invloed de racistische moorden (let wel:
moorden, meervoud) in Antwerpen op het stemgedrag hebben.”
Is dat duidelijk? Hij had ook kunnen zeg
gen welke invloed het “busincident” zal heb
ben, maar zoiets vraagt blauwe De Vadder zich niet af Dat is totaal naast de kwestie.
De PRT, afdeling televisie, gooit drie tv- babes - Annelies Beek, Goedele Wachters en Goedele Devroey - in de strijd om de kijker naar het scherm te lokken. Daar kunnen we inkomen. Met Siegfried Bracke als sandwich
man kijkt geen hond naar zijn Terzake 06.
Droom verder
Het dient echter toegegeven dat de
“democraten" blijkbaar beginnen in te zien dat het oeverloos afblaffen en schofferen van die ene partij in ruime mate heeft bij
gedragen tot haar groei. Vandaar de invoer van ietwat “subtielere" methoden, zij het altijd met hetzelfde doel. Zo weet ieder
een wel dat er in Antwerpen slechts één voorakkoord mogelijk is. Met name dat van allen tegen één, inclusief Groen! Vandaar het hilarische rond Vera Dua als ze uithaalt naar Leterme en diens voorakkoorden ter
wijl ze allicht al weet welk schepenzitje haar partij(tje) na 8 oktober uit de brand zal sle
pen. Maar dat terzijde, want ik had het over subtielere methoden. Zoals bijvoorbeeld dat van “Droom de stad”, een initiatief van het rode zootje in kringen van Antwerpse thea
termakers. Genoemd zootje verzamelt zo’n 10.000 “dromen van Antwerpenaars die de woelige politieke strijd zullen overstijgen".
Allicht om dat overstijgen te benadrukken worden al die dromen gedurende een voor- leesmarathon van niet toevallig 6 oktober tot... aan de opening van de stemlokalen op 8 oktober den volke kenbaar gemaakt. Het is de rode logica zelve dat de Gazet van Jans- sens alsmede het ATV-zendertje het initiatief voluit steunen. Het laat zich dus moeiteloos raden hoe de “dromenoogst” zal ogen.
Een ander veelzeggend en ook min of meer analoog voorbeeld is dat op naam van Agalev- stichter Luc Versteylen. Die verjaart op 11 september en had Filip Dewinter, een part
ner in deze, uitgenodigd voor een gesprek
“van man tot man” over heden en toekomst van een koekenstad. Wie dat wenst, kan zo’n gesprek waar dan ook voeren zonder pot
tenkijkers. Maar dat was duidelijk te simpel voor de initiatiefnemer. En dus koos Ver
steylen café Den Engel als locatie. Waarop prompt een “njet” van de bazin volgde onder de slagzin “wat zullen de mensen wel van me denken?”. Meteen werd de goegemeente er andermaal attent op gemaakt wat ze geacht wordt over Dewinter te denken. Maar wat dat is wordt dus “subtieler" gesuggereerd.
In de nasleep van de perscommentaren rond de weigering om een Boze in een Antwerps volkscafé te laten debatteren met een even verdraagzame als wijze democraat, gooide Luc Versteylen nog even snel de "boutade”
in de groep dat de liefde heel snel de haat zal inhalen en dat. vanuit dat perspectief, het belangrijker was wat Tom Barman op I oktober in mekaar stak dan wat op 8 okto
ber te gebeuren stond (sic!). Ook in deze lijkt verdere toelichting me totaal overbo
dig. Behalve dan voor de vraag “wie zaait er nu in feite haat?” en voor de in vraag
vorm gegeven slotbemerking of, op de keper beschouwd, de "subtielere methoden” al bij al niet nog een stuk vuiler ogen dan “vuil
spel” op zich? DM™
Dit o p apegapen liggend apenland
Hij is toch zo lief, Yves Leterme
Mobilisatie
Het moet gezegd dat die schijnbaar zo saaie jongen uit leper weet hoe hij dit apenland rond zijn allerpersoonlijkste vin
ger moet draaien. Staat hij niet te zwaaien naar Dag Allemaal, dan zit hij wel bij Jan Leyers op de televisiebank. Ofwel jaagt hij via één van de meest linkse Franse gazet
ten de Franssprekende kleine helft van dit apenland de gordijnen in. En dat is nog lang niet alles: onder meer ook Humo had een half dozijn lege bladzijden van zijn politiek correct drukwerk over om die ACV-minis- ter-president van dit Vlaanderenland toch iets meer te doen zeggen dan wat hij tot vandaag al vertelde. En zie, het was weer prijs, boze blikken en bakken kritiek waren opnieuw zijn deel. Zelfs madam Leterme had er geen bezwaar tegen om zich in Het Laat
ste Nieuws in overigens zeer decent vakan- tietenue pootje badend naast haar echtge
noot door de rest van Vlaanderen te laten keuren. Tussendoor brak La Dernière Heure haar journalistieke tanden op een zoveelste weinig koninklijk vriendelijke uitspraak van altijd weer diezelfde Leterme. Men kan zich alleen maar afvragen wat de geestelijke “lij
der” van de Niveaanse kartelgenoten van al dat onstuimig mediagedram wel denkt? Hij die altijd volhield dat excellenties en andere politici best zo ver mogelijk van de journa
listieke schrijvelaars en indiscrete camera’s wegblijven, moet lijdzaam toekijken terwijl zijn ploegleider al zijn toch zo goedbedoelde raadgevingen aan zijn politieke schoentjes lapt. “Ik word veel gevraagd,” zegt de grote baas van het Vlaamse schepencollege (naar het woord van de kleine Napoleon van Leu
ven, Lewie Tobback) verontschuldigend.
Alsof wij moeten geloven dat hij die journa
listieke schattenjacht alleen maar lijdzaam ondergaat: Yves Leterme is integendeel zeer georganiseerd en doelbewust bezig zichzelf te kronen tot de nieuwe keizerkoster van Vlaanderen. Zo simpel is dat. Een nieuwe keizer die wil dat hij straks op het Belgische schouwtoneel “incontournable" is.
Beloften
Het moet gezegd dat de ACV-minister- president van dit Vlaamse land daarbij niet terugschrikt voor nogal stoute Vlaamsklin- kende uitspraken. Vaststellingen die zelfs de meest hardnekkige Vlaamse flamingant alleen maar kan toejuichen, zeker als hij niet veel verder kijkt dan zijn Vlaamse neus lang is, uitspraken die zelfs de toen ook niet op zijn Vlaams mondje gevallen Luk van den Brande niet aangedurfd zou hebben, verkla
ringen die ons Vlaams hart alleen maar kun
nen verblijden.
Leterme legt aan de Franstaligen, inclu
sief Le Paleis-Het Paleis uit dat ze te dom zijn om Nederlands te leren. Wie in Vlaan
deren denkt er aan om die vaststelling tegen te spreken? Nog meer Vlaams geld zomaar naar Wallonië laten overstromen, daar wordt Wallonië niet beter van. Aldus de baas van het grootste Vlaamse schepencol
lege. Zo te zien heeft zelfs Yves Leterme het beruchte Warandemanifest dus toch gele-
zen en ook goedgekeurd. Brussel wordt niet goed bestuurd en moet dus een ander maat- pakje krijgen. Een Vlaamse open deur intrap
pen noemen ze dat. Vlaanderen moet meer en vooral homogene bevoegdheden krijgen en voor die opdrachten ook de nodige cen
ten hebben en die ook kunnen uitgeven. Het Vlaamse Parlement schreef dit tien jaar gele
den al in zijn intussen in stilte begraven reso
luties over de verdere staatshervorming.
Wat ons nog het meest van al opvalt, is zijn hardnekkig vasthouden aan zijn belofte: geen nieuwe Belgische regering mét de vroegere CVP van Yves Leterme als er geen doortas
tende Vlaamsvriendelijke staatshervorming komt! Een stelling die we in dit blad op deze zelfde plaats al maanden geleden verdedig
den. Is er één (I) Vlaming die tegen dat alles bezwaar kan hebben? Ons goed hart zegt ons om zeker voor deze ene keer welwil
lend te zijn.
De enige belofte
Zelfs wij hebben geen bewaren tegen het Letermiaans Vlaams taalgebruik. Gewoon omdat wat hij zegt zo evident vanzelfspre
kend Vlaams is. Alleen, we weten dat de heer Leterme zijn Waalse tegenspelers al de nodige waarborgen heeft gegeven zonder de Vlamingen daarom ook maar een schijn van een garantie te geven. In het Franse blad Libération liet hij aan het adres van zijn Waalse tegensprekers noteren dat er aan de essentie van de transfers niet of nauwe
lijks geraakt wordt, pensioenen en gezond
heidszorg blijven wat hem betreft nationaal.
En dat is tot vandaag de enige uitgesproken belofte van die toch zo Vlaamse Leterme- Zelfs zijn stoere taal over “geen Belgische regering zonder een Vlaamse staatshervor
ming" gaat niet verder dan deze zoveelste verzameling woorden.
Of hebben we iets essentieel over het hoofd gezien? Als de overkant tot vandaag niets anders kan zeggen dan non, waarom dan nog aansturen op toch een gesprek met de overkant? Voor een nieuwe regeringsver
klaring a la Poullet?
In zijn hart weet Leterme dat ons wan
trouwen gerechtvaardigd is. En datwantrou wen heeft niets te maken met zijn uitda
gende allerpersoonlijkste stoutmoedighei om niet nu al zonder omwegen te willen zeg gen dat hij naar de Wetstraat 16 wil. Hij dat natuurlijk wel omdat daar vooralsnog de echte Belgische macht ligt. Dat streven is zelfs zijn persoonlijk goed recht. Maar dan alleen als hij er voor zorgt dat zijn opvolger aan het hoofd van wat de Vlaamse regering zou moeten zijn, er zelfs niet meer aan den t om nog naar dat andere Brusselse adres te willen verhuizen.
Gewoon omdat hij als Vlaamse politie e toppatron dan - dankzij de Vlaamse volhar
ding van Leterme - alle nodige Vlaamse mach^
in handen heeft om echt te kunnen doen wa zijn of haar politiek doel is: een betere toe
komst voor Vlaanderen. I
Toegegeven, dat is veel gevraagd. Teve zelfs... Marc Platei-
De dingen dezer dagen
6 september 2006Links, rechts
Een gouden oude in het politieke geschrijf is de bespiegeling over de definitie van "links"
en “rechts". Althans in niet-linkse media, want links heeft in deze helemaal geen iden
titeitscrisis. “Wie meent dat de begrippen links en rechts achterhaald zijn, is zeker niet links", zei de Franse filosoof Emile-Auguste Chartier (alias Alain) reeds in de jaren 20 van de vorige eeuw. Ja, zo oud is de rechtse wei
gerachtigheid tegenover het etiket "rechts”.
Dus als je probeert om het brandmerk rechts” van je voorhoofd te wissen, denk dan vooral niet dat je origineel of slim bent door de links/rechts-tegenstelling zinloos of niet-toepasselijk te verklaren. “Ni gauche ni droite" is hoe de Israëlische geschiedkun
dige Zeev Sternhell de ideologische opstel
ling van de autoritair-nationalistische bewe
gingen uit het interbellum noemt, degenen die nu “extreemrechts” heten.
Voor een juist begrip van deze termen moeten we hun ingewikkelde relatie wat ont
rafelen. In het ideologische spectrum en ook elders staan twee tegenpolen vaak in een asymmetrische verhouding. Zo kun je wel een vrouwenbeweging oftewel feminisme hebben, maar een daaraan tegengestelde mannenbeweging (“masculisme”) is onzin.
Je kunt wel een betoging houden tegen het kapitalisme, maar een betoging pro kapi
talisme (wat niet hetzelfde is als een beto
ging tegen het communisme, pro politieke vrijheid, enz.) is onuitgegeven. Je kunt een zelfhulpgroep opzetten voor diabeteslij
ders, maar een vereniging voor niet-diabe- tici bestaat natuurlijk niet. Je kunt het licht uitdoen om duisternis te scheppen, maar niet omgekeerd.
Welnu, de tweedeling links/rechts is ook zo’n asymmetrisch paar. Zij is zelf een linkse uitvinding, die slecht past in het discours van de zogenaamde rechterzijde. Je hebt wel Groen-Links, die Linkspartei, Gauches Unies, enz., maar partijen die “rechts” in hun naam voeren, zijn rariteiten. Hoogstens etymologiseert een rechtse stukjesschrij- ver eens over hoe vele talen "rechts” met vaardigheid en rechtschapenheid associë
ren, “links” (Latijn sinister) met onhandig
heid en valsheid. Om van de nood een deugd te maken.
Gelijkheid
Links is een veel duidelijker en ééndimensi- onaler begrip dan rechts. De centrale waarde voor links is gelijkheid. Punt. Vervolgens kun
nen er wat familieruzies zijn over op welke manier we die nastreven en hoever we daar
voor bereid zijn te gaan, maar alle linksen zweren bij gelijkheid. Rechts is meerdimen
sionaal, want er zijn uiteenlopende waarden die allemaal vormen van ongelijkheid impli
ceren en daarom door links als de vijand en dus per definitie als rechts beschouwd wor
den. Linkse polemisten situeren ter rechter
zijde ondermeer de racisten, de klerikalen, de liberalen (die iedereen gelijke startkansen gunnen, maar wel zeer ongelijke eindresul
taten), de nationalisten, en de conservatie
ven. Natuurlijk verklaart Bart de Wever in een uiteenzetting over zijn eigen conserva
tisme (Knack, 23-8) dat hij zich in het poli
tieke centrum bevindt; en werpen liberalen als Karei de Gucht en Marleen Vanderpoor- ten het etiket “rechts” ver van zich. Maar da’s dus typisch rechts, zie hoger.
Ter vergelijking even terug naar de andere polariteiten met hun asymmetrie. Je kunt het
licht in zeven kleuren ontbinden, de duister
nis heeft er maar één. Er worden wel arti
kels gewijd aan “de vrouw in China”, “de vrouw in de oorlog”, enz., want vrouw-zijn is blijkbaar een voldoende identiteit op zich, terwijl mannen in dergelijke beschouwingen veel specifieker geprofileerd worden. Links is evenzo een duidelijke politieke identiteit, rechts niet. Er is geen rechts tout court, het is altijd: “Welk rechts?”
Het geheim
Dit is niet altijd zo geweest. Terugkijkend kunnen we zeggen dat links ooit één duide
lijke vijand had, en dat de vraag toen luidde:
“Welk links?” Iedereen heeft wel gehoord dat links en rechts in de Assemblée tijdens de Franse Revolutie de plaatsen aanduidden van de meest revolutionaire respectievelijk de meest behoudende vleugel. In ieder geval mogen we zeggen dat links oorspronkelijk de waarden van de Franse Revolutie vertegen
woordigde: vrijheid, gelijkheid en broeder
lijkheid. Rechts was het Ancien Régime en in de 19de eeuw de Restauratie, de Sainte Alli- ance van religieus gelegitimeerde multi-etni- sche monarchale rijken. Dit machtsstelsel werd uitgedaagd door drie ideologieën die elk één van de slagwoorden van de Revolu
tie belichaamden: liberalisme, socialisme en nationalisme. In die context waren zij alle
drie links.
Een gemeenschappelijk element dat in die tijd veel belangrijker was dan het sociaal- economische was de tegenstelling tussen klerikaal en antiklerikaal. Het Italiaanse nati
onalisme dat een einde maakte aan de pause
lijke staat, was dus bij uitstek links. In som
mige landen, vooral Ierland en Vlaanderen, wist de Kerk een aanvankelijk liberaal nati
onalisme te recupereren, maar in essentie was het nationalisme onmiskenbaar verbon
den met de toenemende assertiviteit van het volk tegenover de supranationale politieke en religieuze elites. Ook socialisme en libera
lisme waren, zeker in de katholieke (minder in de Angelsaksische) wereld, antiklerikaal en in die zin links. De genoemde VLD-poli- tici hebben dus anachronistisch gelijk als zij zich niet rechts willen laten noemen.
Maar naarmate de macht van de gods
dienst taande en de industrialisering de soci- aal-economische ongelijkheid op scherp stelde, verschoof het centrum van het debat.
Het groeiende socialisme ging de linkse iden
titeit monopoliseren en het liberale begrip
“vooruitgang” herdefiniëren in de zin van
“meer gelijkheid”. Het brandmerk “rechts”
treft vandaag ook liberalen en nationalisten.
Zelfs socialisten van een tijd geleden, ruwe kerels die met feminisme en met homo's de spot dreven, zouden nu als rechts gelden wegens het steeds verder uitdijen van de gelijkheidseis tot nieuwe groepen.
Rechts is echter niet verplicht om het linkse spel mee te spelen. Links mag elk beleid van “sociale afbraak” dan rechts noe
men, toch kunnen rechtse partijen sociale thema’s tot de hunne maken en bepaalde groepen verdrukten een stem geven. Dit vormt het succes van “extreemrechtse” nati- onaal-populistische partijen, die een nieuw soort klassenstrijd voorstaan, nl. van de ver
weesde nationale onderklasse tegen de glo- balistische bovenklasse. Iemand uit dat milieu verklapte mij recent zijn geheim: “Vecht niet tegen de linkerzijde, word de linkerzijde.
6 KoenraadElst
Aan meneerke Louis Herkiesbaar
Leuven
B rie f aa n
Gij Onnoemelijkmoeilijkemens,
Menigvoudig zijt gij verschenen in kran
ten en gazetten. Ónder het motto: “Ik geef geen vakantie-interviews”. Gij bekritiseerde onder meer Freya van den Bossche, Rik Daems, Patrick Dewael en Yves Leterme.
Het zijn en waren allemaal “watjes” die eigenlijk verder beter niet aan politiek zou
den doen. Want alleen de “harden” zijn vol
gens u tot dagdagelijkse politieke bedrijvig
heden in staat. En uiteraard hoort gij daar, naar eigen zeggen, als een van de weinigen bij, bij die harden. Aldus uw commentaren bij Dewael en co die zich tot op hun vakan- tie-eiland door 'Het Laatste Nieuws’ lieten achtervolgen.
Wees dus gezegend. Temeer daar ge erin geslaagd zijt om zonder één vakantie-inter- view te geven achteraf toch geïnterviewd te worden. En tegelijk uw kandidatuur te stel
len om voor de derde keer burgemeester van de grootste studentenstad van dit land te worden. Met andere woorden: inter
views die gij aan anderen verwijt, laat gij uzelf nadien toch welgevallen. Gij hypocriet met uw groot bakkes. Gij salonvakantiegan- ger. Gij grote parasiet. Excuseer, Parasiet met een hoofdletter.
Desondanks moeten we toegeven dat een van uw uitspraken onze aandacht getrokken heeft. “Wij stoppen Brussel zakgeld toe.”
Of nog: “Vlaanderen betaalt zich een goed Brussels geweten. In vele gevallen op de kap van Vlaams-Brabant. En de rest van Vlaan
deren trekt zich dat niet aan.”
Gij baseert die mening op het feit dat Vlaams-Brabant inzake culturele kredieten letterlijk bestolen wordt door het Brussels Gewest. En gij poneert: “Sinds wanneer ligt Brussel in Vlaams-Brabant? De hele provin
cie wordt geplunderd ten voordele van de hoofdstad. En dat is nu eens geen geld dat naar de Franse gemeenschap gaat.”
Voor zover wij weten heeft Bert AncT aux nog niet tegen uw uitlatingen gepro
testeerd. Maar van zo’n zeveraar verwach
ten wij ook niet veel beters. Die denkt nog altijd dat hij “op zachte manier” tot vrede en verdraagzaamheid kan leiden. De onno
zele zot!
“Wie krijgen we dus binnen in die Vlaamse scholen? Franstaligen die ach
teraf naar het athénée zus en het collége zo gaan, maar die hun basisonderwijs in het Nederlands volgen. Dat is de propere ver
klaring. De andere uitleg, minder proper, is dat veel Franstaligen van mening zijn dat er in de Vlaamse scholen veel minder bou- gnouls zitten. Dus Vlaanderen subsidieert in het Brusselse onderwijs het racisme van de Franstalige bourgeoisie.”
Straffe vaststelling die we overigens alle
maal kunnen onderschrijven. Maar gaat gij, meneerke Louis met al uw grote woorden, daar nu ook daadwerkelijk iets tegen doen?
Er zou volgens u alvast een debat moeten komen in het Vlaams Parlement. Halle
luja. Dat zal voor veel gensters en veran
deringen zorgen. Dat zal Brussel ongetwij
feld bekeren om opnieuw te worden: een Vlaamse stad.
Gij, Tobback, met al uw invloed en repu
tatie, gij beschikt over de mogelijkheden om in te grijpen en inderdaad Brussel over
hoop te keren. Maar ge doet het niet. Met uw groot bakkes en beladenheid: ge durft het niet.
Ge geeft wel kritiek, maar ge trekt de consequenties niet. Wat rijmt er op Tob
back? Labbekak? Als ge A zegt, dan moet ge ook B zeggen. Tot nu toe niet veel van gemerkt. Behalve dan het feit dat ge - uit
eindelijk toch geïnterviewd - uw kandida
tuur voor Leuven heropfrist.Flauw watje!
Ofwel trekt ge uw mond open en ge han
delt ernaar, ofwel houdt ge hem dicht.
Wraking
Als het Vlaams Belang er niet zelf over begonnen was, zou geen mens nog weten dat de partij dreigt op zwart zaad gezet te worden. Op instigatie van Kifkif en MraX hebben immers de Franstalige partijen met hun Vlaamse collaborateurs sp.a en Spirit een klacht ingediend bij de Raad van State Wegens racisme.
VB-advocaat Jurgen Ceder vraagt nu dat do Franstalige rechters van de Raad van State gewraakt worden om de eenvoudige reden dot Nederlandstaligen moeten beoordeeld borden door Nederlandstaligen. Bovendien
^'st het VB dat het niet zou worden beoor- e^ld door leden van het Groot-Oosten, een S^heim genootschap waarvan de chef zelf gezegd heeft dat de strijd tegen het Vlaams
elang de voornaamste doelstelling moet zijn pQn logelid, waar hij ook staat of werkt.
n tenslotte wil het VB ook niet beoordeeld '*Orden door rechters met een politiek etiket,
aangezien rechters politiek benoemd wor
den en de "democratische" politieke partijen openlijk vijanden zijn van het VB.
Een hele boterham. Wij zijn eens curieus wat daar het antwoord op gaat zijn.
Niet welkom
De VVB in Brussel wilde zoals ieder jaar het nieuwe werkjaar beginnen met een bar
becue. De afdeling Brussel West had daar
voor de Neerpedezaal in Anderlecht uitge
zócht Alles scheen in kannen en kruiken, tot vorige week woensdag (30 augustus). De gemeente Anderlecht liet toen weten dat het Vlaamse feestje in de Neerpedezaal met kon doorgaan. Te laat natuurlijk om nog rap iets anderes te organiseren. Er zat de VVB niks anders op dan de familiebarbecue af te bla
zen en te proberen leden en sympathisanten tijdig te verwittigen dat ze zich niet hoefden te verplaatsen naar Anderlecht waar Vlamin
gen kennelijk niet langer welkom zijn.
Op veilig
Filip Dewinter en zijn blauwe kompaan Hugo Coveliers gaan in Antwerpen voor 35 procent. Anders gezegd: het Vlaams Belang speelt op veilig. Peilingen wijzen uit dat de 35 procent gehaald kan en allicht zal worden.
Al wat daarboven komt, is meegenomen en draagt bij tot alweer een VB-triomf in Ant
werpen. De "Campagne S.O.S. democratie"
lijkt ons interessant. Het Vlaams Belang gaat rond met een petitie voor de afschaffing van het cordon sanitaire. Ze mogen zich direct met die petitie in onze weelderige kantoren aanmelden, ‘t Pallieterke zal er zijn fraaie handtekening onder zetten.Tenslotte leggen ze ook geen cordon rond oud-communis- ten -trotskisten, maoïsten of zelfs links-hbe- ralen.
De mafste
Uitgerekend op de eerste schooldag reik
ten de jonge veulens van de N-VA hun Kom- kommerprijs uit voor het mafste hersenpm-
sel tijdens de komkommertijd ofte tijdens de vakantie. Het zal niemand verbazen dat Bert Anciaux met de eer ging lopen.
In een vlaag van opperste zinsverbijstering had hij immers voorgesteld Zaventem te ver
huizen en om te vormen tot een reusachtig sportcomplex om aldaar in 2016 de Olym
pische Spelen te houden. De Bleiter zal ech
ter niet snappen waarom hij voor die prijs in aanmerking komt. Hij meende het immers bloedserieus.
Wat een raap!
De VLD moet echt wel de wanhoop nabij zijn. In Aalst is er een kandidaat van de VLD - een man dus! - die helemaal naakt op de affiche staat, met op de strategische plaats alleen een prent van een flink uit de klui
ten gewassen raap. Dat als illustratie voor zijn leuze: “Recht voor de raap!" Hij had beter die raap voor zijn kop gehouden want daarin zit kennelijk even veel verstond als in die raap.
6 september 2006
De dingen dezer dagen
De brug over de rivier Kwai
Vorig jaar verscheen ‘Surviving theSword’ van BrianMacArthur.Het boek vertelt,met gruwelijkedetails, debeestigebehandeling van degeallieerde krijgsgevangenen door de Japanners. De auteur maakt gebruikvan gesprekken met overlevenden, van dag boekfragmenten die in het geheim werden geschrevenop stukjes papier, van proces verslagenna de oorlog. De bestevergelij king is die met deDuitse concentratiekam pen(niet de vernietigingskampen).
De Japanners keurden nooit de Conven
tievan Genève over de behandeling van krijgsgevangenen goed, maar gedroegen zichtotde jaren 30 behoorlijk. Toen kreeg het legerallemacht in handenen het cre- eerde een ziekelijk nationalistisch-racisti- sche ideologie. Krijgsgevangenen waren perdefinitie lafaards en mochten als onge
dierte behandeld worden. DeJapanserege ring trok zich dus ookgeen zier aan van degevangengenomen Japanners: dat waren non-personen die schande over hun familie hadden gebracht.
DeJapanners namen200.000geallieerde soldaten gevangen. Zo'n 30%van deze man nen of ongeveer 60.000 onder hen over leefdendegevangenschap niet. Duizenden anderen stierven nog na hun bevrijding.In de Duitsekrijgsgevangenkampen stierven maar 4% van degevangengenomen gealli eerde soldaten; Russen in Duitse handen kwamen er echter niet zogoed vanaf. Bijna de helft overleefde hetniet en de overle
venden vlogen door Stalinmeestal direct naar de goelag.
Helschepen
De JapanseeersteministerTojo gaf het beveldat krijgsgevangenen geen recht had
den op een menselijkebehandeling.Iedere kampcommandant mocht zo ongeveer zijn eigen regelsopstellen en de straffenuitde
len waar hij zin in had,doodstraf inbegre
pen.Fluitenwas in één kamp een halsmis
drijf. Ontsnappen was bijna nooit een optie.
Routinematig executeerden de Japanners 10medegevangenen voor iedere man die ontsnapt was.
Die blanke soldatenvielen op in een Azi atische omgeving, en Thailanders, Birma- nen, Indonesiërs of Filippijnen hielpen de Japanners om de vluchtelingen op te spo
ren,want anders werd hunheledorpuit
gemoord.
Maarde belangrijkste doodsoorzaakvan degevangenen was de slechte behandeling.
Feitelijk vonden de Japanners hetzonde en zelfs overbodig om hun gevangenen te voe denen dus leefdendemeeste geallieerde soldaten als hongerige dieren. Ze kregen watslechte rijst en dat was het. Detaaisten onderhen probeerden slangen eninsecten te vangen en die op te eten. Sommige plan ten in de jungle waren ookeetbaaren vul den het hongerdieetaan. De foto’s vande bevrijde gevangenendoen duidelijk denken aan Dachau, Buchenwald, enz. De mees tenverloren zo’n 40 kilogram tijdens hun gevangenschap.
Die verzwakte, verhongerde mannen hadden na een tijdje geenweerstandmeer tegen detropischeziektes, en cholera, beri- beri,malaria en schurftwaren heel gewoon.
De Japanners vertikten het ommedicijnen aan de kampartsen te bezorgen. De pak ketten van het Rode Kruis met medicij
nen, voedsel en kledingwerden altijd in beslag genomen en door de Japanners zelf gebruikt. Zieke gevangenendienietmeer konden werken, werden geregeldgeëxe cuteerd.
En danwaren er nogde helschepen De Japanners stopten geregeld een paar dui
zendgevangenen in een of andervracht schip om ergens slavenarbeid te verrich
ten. Het kon hen geen lor schelen dater geen voedsel, waterof sanitairaan boord wasgedurende de zeereis. Men gooide de lijken overboord en daarmee uit.Stierven er teveel mannen aanboord,dan maakten de schepengewoon een extra reis omeen nieuwe lading op te halen. Geen enkele sla venhandelaar heeft ooit zo slaven behan deld tijdens deovertochtvan de Atlanti sche Oceaan.
De Japanse schepen droegen opzettelijk geen enkel kentekendateropwees dat er krijgsgevangenen aan boord waren en de Japanners hadden erbijzonder veel plezier in dat drie schepen metduizendengevan
genen door geallieerde duikbotenvernie
tigd werden.
De uitzondering
Het bekendste oord van verschrikking is kamp Tamarkan aan de Kwai, maar er was nog erger. 2.750 Britten enAustrali
ërs moesten in kamp Sandakan in Noord- Borneo een vliegveld bouwen. 750 man
nen stiervenbijde bouw en in september
‘44 was het vliegveld klaar. De Japanners hadden geen werk meer voor de gevange
nenen vondenhetdusook niet nodig hen noglanger tevoeden. Zes(6) van de over
blijvende 2.000 mannenoverleefden heten werden elf maandenlater bevrijd.
Pijnlijkinheel het verhaal is het verschil in behandelingvan officieren en soldaten.
“Hersenloze ezels” noemde een soldaat zijn officieren die zelfs in deze omstandig
heden nog ophun voorrechten stonden en die ook profiteerden van een beterebehan deling.Bij de bouw van deberuchte spoor
weg tussen Birma en Thailand stierf bijna de helft van de soldaten maarslechts 2 % van de officieren. Degroteuitzondering en een van de weinige helden in dit verhaal isluite- nant-kolonel Philip Toosey, de hoogste mili
tair in het kamp aande Kwai.
Toen het boek van Pierre Boulle ver
scheen, was eral gegrom dateindigde in woede bij deoverlevenden toen de bekende film verscheen. Alec Guinness kreeg een Oscar voor zijn vertolking als kolonel Nicholson. maar diefiguur had maarwei
nig gemeen met de echte kolonel.Eerst en vooral hadden de Jappen de Britten niet nodig om de bruggen te ontwerpen: hun militaireingenieurswaren mans genoeg.
Maar de overlevenden waren vooral boos omdat hun kolonel als eencollabora teur werd voorgesteld. Toosey werd gere
geld afgeranseld omdathij voor zijn man
nen opkwam.
Hij weigerde iedere voorkeursbehande
lingvoor zijn officieren die dezelfde ellende moesten doorstaan als de soldaten. Hij was eengewiekste onderhandelaardie via een Thaise handelaar extra rantsoenenen medicijnen het kamp in smokkelde. Too sey slaagde erin de Japanners te overtuigen dat hun brug des tevlugger klaar zou zijn als ze zich een beetje fatsoenlijk gedroegen.
Tezelfdertijdliethij witte miereninzamelen omhethoutvande brug aan te vretenen zorgdehij ervoor dat het cement ondeug
delijk was.
In werkelijkheid bouwden de soldaten nietalleen een houtenmaar ook een meta
len brug. Beide bruggen werden twee jaar langgebruikt vooraleer geallieerde vliegtui
gen ze bij hun achtste poging onklaar maak
ten. De metalen brug is allang hersteld en wordt nog altijd gebruikt.
Tranen in de ogen
Opéén punt gelijkt de film wel opde rea liteit. Toosey slaagde er door zijnvoorbeeld inom adjunct-kampcommandant Saito (een sergeant-majoor en geen kolonelzoals inde film) te overtuigen datwesterlingengeen duivels waren en Saitohielp Tooseybij zijn pogingom zijn 2.000 mannen de oorlog door te loodsen.
De atoombommen op Hiroshima en Nagasaki maaktenonverwachts een einde aande oorlog, maar toch werden nogkrijgs
gevangenen terechtgesteld na de capitulatie.
De massaleuitmoordingzoals de Japanners gepland hadden bij een invasie van Japanging echter niet door.
De troepen die de kampen bevrijd
den,kregen tranen in hun ogen toen ze de geraamten van hun makkers zagen. Meer dan 200 Japanse beulen werden opgehan gen en anderengingenvoorjaren degevan
genis in.
Toosey woog nog 47 in plaats van zijn vooroorlogse 82 kilogram. Hij zorgde ervoor dat Saito nietgestraft werd. Hij werd generaal enlater bankier. Hij wou ondanks het verzoek van zijn vroegere soldaten geen schandaal schoppen toenThe River Kwai een enorm succeswas. Hij wou niet dat men van hem eenheld zoumaken.
Toosey stierf in 1975 en Saito maakte later een pelgrimstochtnaarzijngraf. Saito stierf in 1990 en dan vernam zijn familie eerst dat hij onder Toosey's invloed chris
ten geworden was.
JanNeckers
Tien miljoen Vlaamse euro’s om verfransing te betalen!
Misschien bent utijdens de voorbijeGor del al dan niet toevallig aan "La Fermette” in Wezembeek-Oppemvoorbij gekomen.U kwam van zover omaan sport te doen en dus niet omaanpolitiekte denken en dus hebtu zich geen vragen gesteld over dat opvallende “La Fermette”. Het isnochtans één van die verfransende kroonjuweeltjes in deVlaamse rand. La Fermette is inder
daad een van de acht Franstalige schooltjes gespreidover de zes Vlaamse faciliteitenge meenten. Buiten Wezembeek-Oppemzijn dat; voor wie het niet meerweet, Kraai- nem, Wemmel, Sint-Genesius-Rode, Linke- beek en Drogenbos. Acht lagere schooltjes metelk hun kleuterfadeling.Bij de allerklein stentelde men vorig schooljaar 1.116kleu
ters.wat iets meer was dan begin 2005.Ook in delagere schooltjessteeg hetaantal leer
lingen tot 1.752, maar dat cijfer ligtdanwel nogaltijd lager dan in 2002. Kortom, geen spectaculaire Franstalige vooruitgang,maar ook geenachteruitgang. In die acht Fransta
lige schooltjes metdaarbij nog deFransta
lige faciliteitenscholen in Ronse, lopen alles samen 2.686 kinderen school, een onder wijsfaciliteit die deVlaamse belastingbeta
ler sinds de invoering vande faciliteiten in deeerste helft van dejaren zestiguit eigen Vlaamse zak betaalt, jaarlijks tien miljoen euro.
Decennia langal betalen wij zonder al teveel morrende verfransende rekening zonder al te veelvragen testellen over die schooltjes. Tussen haakjes, voorhet Neder landstalige schooltje in Komen betalen de Franstaligennog altijd geen cent. Zoals al zijn voorgangers in deopeenvolgende Vlaamse regeringenwerdook de huidige Vlaamse onderwijsministerVandenbroucke door zijn Franstalige gesprekspartner, madame Arena vande Franse Gemeenschap,doodgewoon wandelen gestuurdmet zijn beleefdverzoek om over een en ander tenminste eens te kunnen klappen: “Hetoverlegmetde Franse Gemeenschapsregering met betrekking tot deproblematiek vande Franstalige facilitei
tenscholen inde Randheeft geen akkoord opgeleverd.” Aldus Vandenbroucke in het Vlaamse parlementin antwoordop vragen van Vlaams Belang-parlementslid Luc van Nieuwenhuysen.Volgensde Vlaamse rege
ringsverklaring verbondde regering vande tochzo VlaamseLeterme er zich nochtans toe“omtegen I januari 2006 eenoplossing tevinden voor de problematiekvan de peda
gogischeen taalinspectie in het Franstalige faciliteitenonderwijs."Vreemddatde heer Leterme zichdaarover nog niet publiekliet horen. Evenmin over deookal lang bewe
zen onwil vande Franstaligen om op Vlaams grondgebied minstens Vlaamseonderwijsin spectietoe te latenin die door Vlaanderen betaaldeFranstalige schooltjes.Vlaanderen mag dus nog wat langer betalenom zichzelf te laten verfransen!
Zelfs uit Taiwan
Luc van Nieuwenhuysen zorgdeditkeer inderdaad voor een ronduit onthutsende aanvulling bijdit al bekende dossier dat elke normale Vlaamse regering beschaamde kaken moet bezorgen. Hijvroegen kreeg van Vandenbroucke een overzicht van de allochtone of niet-Belgische aanwezigheid in die lagere schooltjes. Wie die cijfers aan
dacht gaatbekijken,schrikt wel even: 569 kinderen, onderwie 113 met de Fransenati onaliteit,zijn geen Belgen. Goed één derde dus van de 1.752kinderendievorig jaar in de Franstalige lagere schooltjes van de zes faciliteitengemeentenzaten.
Sommige schooltjes zijn zonder die vreemde kinderen in feite op sterven na dood. In de Franstaligeschool van Kraai- nem bijvoorbeeld met maar 145 kinderen zitten 83 niet-Belgischekinderen, de alloch
tonen zijndaar dus ruimin de meerderheid.
Een dertigtal nationaliteiten gaande vanTai wan overBelize, Brazilië, China, Polen tot en metBulgarijeen Slovakije. In Sint-Gene
sius-Rode zijn er twee Franstalige lagere schooltjes, samen goedvoor 457 inschrij vingen waarvaner 147 - oféén derde-die letterlijk en figuurlijk uit alle hoeken van de wereldkomen: Zuid-Korea, Iran, Verenigde Staten, Peru, Servië; men kan kiezen uit 32 landen in vier continenten.
In Wezembeek-Oppem scoren de bui
tenlandersminstens even goed beter: in de twee lagere schooltjes met onder meerLa Fermette vantijdens de Gordel, telt men485 schoolgaande hummeltjes van wie er liefst 212 van over de rest vande aardbol komen:
Iran, Djibouti, Noord-Korea, Zwitserland, Zweden toten met zelfs een Nederlands kindje. In Linkebeek is er zelfs ééntje uit Kyrgizië.
FrankVandenbroucke is bezorgd over het onthaal op onze scholen van kinderen die thuis geen Nederlands (of inditgeval zelfs geen Frans!) horen. De minister zou zich kunnen afvragen of er nog schooltjes zijn waar goed Nederlands(of Frans in die geval) kan wordenaangeleerd aan zo’n bonte kleur
rijke verzameling kinderen.
Ofdeal die nietBelgischekinderen ook echt Franstalig zijn, is eenterechte, maar een nodeloze vraag, want onbeantwoordbaar.
Dat mogen we niet vragen.Of al die kindjes in de faciliteitengemeentewonen, mogen we ook nietvragen.
Zelfsalsmen het zou weten, dan is het nog eengoed bewaakt Franstalig staatsgeheim. In één van die schooltjeszaten nog niet zolang geleden twee kindjes van Roma-immigran- ten, die intussen zijnteruggestuurd. De kind jes spraken vlot Roma of hun zigeunertaal, de betrokken onderwijzer isnog altijd op zoek naar eenassimilcursus “Roma- Frans".Voor het geval dat....
We spelen zelfs de rand kwijt
De rest van Vlaanderen ligt daarvan niet wakker, dat weten we. Vlaanderen moet wel weten dat hetjaarlijks tien mil joen euro zomaar weggeeft om diegeor
ganiseerde verfransing in levente houden.
Misschienzorgt dit verhaal voor wat meer begrip inVlaanderenvoor de radicale beslis sing vanhetMerchtemse gemeentebestuur dat er op despeelplaats vande plaatselijke gemeenteschool alleen maar Nederlands mag gesproken worden. Voor wie hetniet wist, Merchtem dat eerder altevergeefs pro
beerde zijnplaatselijke markteen wat meer Nederlandstalig uitzichtte geven,ligt wel op een stevig stukje stappen van het zobedrei
gende Franssprekende Brussel.
Vlaanderen is bezig Bruxelles helernaa kwijt te geraken, bijde komende gemeente raadsverkiezingen verdwijnt politiek Vlaams- Brussel daar zo goed als helemaal uit het electorale straatbeeld terwijl de Vlaamse scholen in Brussel straks alleen nog maar Frans spreken.
Vlaanderen speelt intussen ook de zeer brede Vlaamse randrond Brussel kwijt: de tijd van de zes faciliteitengemeenten van Micha Mara is al heel lang geschiedenis.
Merchtem is inderdaadbedreigd. Netzoa s Dilbeek, Grimbergen en Asse. Indie ran zijn we zelfs zovriendelijk om degeorgam seerde verfransing zelf tebetalen.
Als menhetmijvraagt: vreemd volk,die Vlamingen. Marc Platel -Kraainem
Op de praatstoel
6 september 2006Luc van Balberghe:
“De grenzen van de redelijkheid worden vandaag overschreden”
Enkele weken geleden lag journalist Luc van Balberghe (56) onder het kruis
vuur van De Morgen. Vlak na het Antwerpse ‘busincident’ plaatste hij een arti
kel op zijn blog (www.vrijvanzegel.net) dat, volgens de ‘kwaliteitskrant’ die Karei van Miert ooit “de vod” noemde, als racistisch bestempeld werd. Ondertussen diende het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding (CGKR) ook klacht in tegen Van Balberghe. Met hem hadden we het over de ware reden van deze hetze, maar ook over de evolutie van ons perslandschap en de maatschap
pelijke malaise die onze samenleving vandaag ondergaat. Wat zet een fiere groot
vader ertoe aan op enkele jaren van zijn pensioen met een blog vol scherpe com
mentaren op de proppen te komen?
't P.: De hetze die De Morgen tegen u ontketende, draait om veel meer dan dat ene artikel waar die krant aanstoot aan neemt, zegt u. Kunt u verduidelijken wat u hier precies mee bedoelt?
LvB: Het is allemaal begonnen met een bijdrage van professor dr. Frank Thevissen (VUB), toch niet de eerste de beste, in het blad Achter het Nieuws waarvan ik de uit
gever ben. Daarin toonde hij op een weten
schappelijke manier de ongeloofwaardigheid van De Morgen aan. Je zult maar hoofdre
dacteur zijn van een krant die zich kwaliteits
krant noemt, maar door een deskundige van dat niveau de grond ingeboord worden. Feit is echter dat Thevissen te groot is om te pak
ken en men de uitgever is gaan viseren, ik dus.
Nu geef ik toe dat het artikel dat ik op mijn blog plaatste na de busmoord in Antwerpen op het randje was, maar het slaat nergens op om met verwijzingen naar de genocide in Rwanda of de holocaust te komen aandra
ven. In het artikel dat Tom Cochez over mij schreef, staat zelfs een citaat dat in de tekst gewoonweg onvindbaar is. Hij plukte er ver
schillende losstaande woorden uit en schreef er doodleuk een geheel nieuwe zin mee. Op dat moment ben je niet meer deontologisch bezig. Dan ben je gewoon je beroepserken
ning niet waard!
Blog als forum
‘t P.: U ging ruim één jaar geleden van start met uw blog (Vrij van Zegel) waarop u vrij scherpe commentaren op het maat
schappelijk gebeuren formuleert. Dat is al bij al vrij recent. Was er daarvoor een forum waar u uw boodschap op kwijt kreeg?
LvB: Op mijn blog stel ik vooral veel vra
gen bij de maatschappelijke ontwikkelingen die ik zie. En toegegeven, voor ‘Vrij van Zegel kon ik die vele vragen nergens kwijt, maar daar had ik ook geen behoefte aan. Nu stel ik vandaag aan de hand van de vele reacties wel vast dat de nood aan een dergelijk pro
duct bestond. Je mag niet vergeten dat mijn product helemaal vrij is. Men kan van mij niet zeggen dat ik een loopjongen ben van deze of gene beweging. Ik heb ook geen enkele partij
kaart op zak. En van deze onafhankelijkheid houden de mensen nu net. Velen voelen aan dat ze niet correct geïnformeerd worden met als gevolg dat men maar al te blij is de opinie van een vrije en ongebonden man te horen, waarmee ik niet beweer het grote gelijk in pacht te hebben.
‘t P.: U noemt alvast man en paard.
Een directe stijl zonder er doekjes om te winden is erg kenschetsend voor uw tek
sten....
LvB: De intelligentie en het aandachtsver
mogen van een mens zijn twee totaal ver
schillende zaken. Wist u dat een doorsnee mens het aandachtsvermogen heeft van een 14 jarige met gemiddelde intelligentie? Zijn intelligentie en dus zijn manier om de dingen te begrijpen ligt natuurlijk veel hoger. Maar dat aandachtsvermogen is iets waar men zich
Een would-be circusartiest die journalist werd
“Als kind wilde ik circusartiest worden”, grapt Luc van Balberghe. bewoonden ^ocht het winterkwartier van een groot circus, en dat sprak to mijn ■ journalistiek het niet van mijn vader en moest ik een behoorlijke sttelk.ezem Het we d
”le plus grand bordel du monde" moor de brave man doch ^Tover naar een andere zou blijven, (lacht) Ik begon als kleine redacteur op een krant, staP ^rnsn^enu;Zd krant en belandde bij een weekblad waar ik hoofdredacteure" Lwerkt en kreeg als Na een overname door De Telegraaf heb ik een tijdje voor ie stond wilden taak een persagentschap uit de grond te stompen Toen da en ze ervan af. Uiteindelijk werd overeengekomen dat de he esru tijdschriften maken dit lag aan de basis van de beroepsactiviteit die ik nog stee s ui f ■ tbusiness-to-busi- en artikelen schrijven in de sector van de vakbladen> de zogenaamde B2B (business tobusi ness). Daarnaast ben ik uitgever van het onafhankelijke,
hetNieuws, dot uitsluitend over de achtergronden van de media
lezers!" Wie er meer wil over vernemen, bezoekt don best www.achterhetmeuws.be.
goed van bewust moet zijn bij het aanspreken van mensen. Wat onmiddellijk mijn stijl ver
klaart: rechttoe rechtaan.
Het Centrum
‘t P.: Zoals u zelf zegt: u plaatst vele vra
gen op uw blog. Het Centrum voor Gelijke Kansen en Racismebestrijding (CGKR) is een doelwit van dit arsenaal aan vragen.
Waar hebt u het precies moeilijk mee?
LvB: Ik heb sowieso een bloedhekel aan het beknotten van de persvrijheid en de vrije meningsuiting. De persvrijheid is trouwens iets wat in de Grondwet gewaarborgd wordt.
Het is de lezer die moet oordelen, en daar
mee uit. Nu heb je in dit land verschillende wetten die de persvrijheid rond enkele heel specifieke thema’s gaan beperken. Neem nu de wet op het revisionisme. Elke behoefte om de holocaust te ontkennen of te minimalise
ren is me vreemd. Eén vermoorde jood is er één te veel, en daarmee uit. Maar ik kan er niet mee om dat men door die wet fatsoenlijk wetenschappelijk onderzoek gaat beknotten.
Elke wetenschapper moet beginnen met vra
gen te stellen, en dat kan wettelijk niet meer op dit domein.
En dan is er de wet op het racisme waar
door een deel van de persmisdrijven gecor- rectionaliseerd werd. Je komt dus niet meer voor assisen met volksjury zoals voorgeschre
ven bij persmisdrijven, maar je belandt voor de correctionele rechtbank. Waarom ? Er zijn toch voldoende klassieke wettelijke instru
menten als ‘laster en eerroof? Waarom dan voor deze specifieke gevallen een apart juri
disch kader voorzien? En dan zie je het CGKR als een uitvloeisel van dit klimaat dat puur repressief te werk gaat. In plaats van op het vlak van de preventie op te treden. Ik geloof niet dat dit veel zou uithalen, maar dan zijn ze tenminste op een positieve manier bezig.
Terwijl in Vlaanderen geen écht racisme aan
wezig is, zeker niet in een mate dat er enig gevaar van zou uitgaan. Door deze aanpak gaat men de dingen gewoonweg aanzwenge
len en opblazen.
‘t P.: In een recente bijdrage op uw blog - waarvan de belangrijkste gegevens overi
gens overgenomen zijn door 't Pallieterke - legt u de boekhouding van het CGKR op tafel...
LvB: Ofwel doen ze in het Centrum iets positiefs, ofwel niet. Maar als ze positieve din
gen doen, moeten ze dringend hun commum- catie verbeteren. Het is allemaal niet duide- lijk waar ze vandaag mee bezig zijn, zelfs niet voor de mensen binnen het centrum, zo leren me contactpersonen die ik daar heb. Het gaat om een privé-vereniging met een vzw-statuut met zomaar even honderd werknemers in dienst, goed voor een loonkost van vier mil
joen euro! Deze mensen zijn dus bedienden en geen ambtenaren.
De reden waarom men voor een der
gelijke formule gekozen heeft, ligt voor de hand: als privé-vereniging kunnen ze klachten wegens racisme gepleegd tegen derden in ie- nen, wat een overheid niet kan. De overhei
kan ze ook niet rechtstreeks subsidiëren, dus gebeurt dit via een omweg langs de Nationale Loterij. Dat zijn allemaal zaken die de mensen moeten weten.
‘t P.: Ondertussen zou er door het CGKR ook klacht tegen u zijn ingediend?
LvB: Inderdaad, weliswaar zonder burger
lijke partijstelling waardoor het parket steeds de mogelijkheid heeft de klacht te seponeren.
Waarschijnlijk komt het dan ook nooit tot een proces. Maar neem aan dat dit er toch komt en ik dit glansrijk win, desnoods door tot in Straatsburg te gaan, dan zal ik me niet gelukkig voelen. Deze manier van werken is een verlies voor de samenleving. Het doet er niet toe of je wint of verliest, op dit moment zitten we allemaal in het kamp van de verlie
zers. Men heeft een sfeertje gecreëerd dat - ik merk het aan de vele reacties - door de men
sen als erg funest ervaren wordt. Je leest dit in de reacties die op mijn blog staan, maar ik kan u nog honderden mails tonen van mensen die me bijna tot tranens toe aanmoedigen.
‘t P.: De idee om met een blog te begin
nen waarop u uw mening over allerlei wantoestanden ventileert, is beslist geen keuze voor de makkelijkste weg geweest.
Waarom bent u net deze richting inge
slagen?
LvB: Kijk, ik heb een goed leven. Ik woon erg rustig tussen de bomen, heb een leuke familie en drie schatten van kleinkinderen.
Ik doe leuke dingen en over enkele jaren ga ik op pensioen. Je kunt je inderdaad afvragen waarom ik met ‘Vrij van Zegel’ bezig ben.
Welnu, ik ben geen bezeten idealist, geen missionaris en zelfs niet zo sociaal. Maar ik ben wel de mening toegedaan dat de grenzen van de redelijkheid meermaals overschre
den worden.
Wanneer ik een pint ga pakken, hoor ik hoe bijvoorbeeld de onveiligheid voor vele mensen een reëel probleem is. De maatschappij is erg veranderd en beslist niet enkel in negatieve richting, maar de voorbije twintig jaar zijn er enkele grote problemen ontstaan waarover niet ernstig gesproken kan worden. En daar draagt ook de pers een verpletterende ver
antwoordelijkheid in. Mijn grootste drijfveer is vooral dat ik wil voorkomen dat mijn klein
kinderen opgroeien in een maatschappij zoals ze zich momenteel ontwikkelt.
Vertrouwen zoek
‘t P.: De pers doet niet wat ze geacht wordt te doen?
LvB' Ik ben allergisch voor de manier waarop de laatste jaren onze pers links gericht en links gemanipuleerd wordt. Dat is trouwens ook al wetenschappelijk aange
toond door de werkgroep communicatie van de UG. Terwijl de bevolking voor 80 a 85A rechts of uiterst-rechts stemt.
‘t P.: Hoe verklaart u deze ontwikke- ling?
LvB: Als je in de geschiedenis teruggaat, zie je dat er veel meer plaatselijke dagb a- den waren. Vaak waren dat erg kleine bla
den, soms zelfs eenmansbladen. Daarna ont
stonden de kranten die als propagandabladen dienst deden, verkiezingsbladen eigenlijk. Het Laatste Nieuws was het propagandablad van de liberalen, zoals Het Volk dat was van het
ACW. Die duidelijkheid had je tenminste. Als een pastoor iets mispeuterde met zijn meid, schreef Het Laatste Nieuws daar over, maar niet Het Volk.
Was dat objectief! Nee, natuur
lijk niet! Was dat deontologisch?
Evenmin! Maar je wist tenmin
ste wat je in handen had. Een journalist die bij zo’n krant ging werken, bleef daar ook zijn hele carrière lang. Je zag die men
sen niet van krant verwisselen, ze klommen binnen een krant de verschillende treden van de ladder op.
Vandaag zijn de kranten ont- zuild, met als gevolg dat de lezer niet meer weet welke kleur zijn of eender welke krant heeft. De lijn wordt in grote mate bepaald door de personen die de redac
tie uitmaken. De dag dat iemand als Bart Brinckman op vakantie is, ziet De Standaard er anders uit.
‘t P.: Dat het medialand
schap er niet meer hetzelfde uitziet als vroeger, betekent toch nog niet dat journalisten hun werk per se op een niet- deontologische manier moe
ten uitoefenen?
LvB: Natuurlijk niet, maar het gebeurt wel. Mijn haren rij
zen ten berge als ik zie hoe De Morgen al jarenlang informatie vervalst. Yves Desmet zegt trouwens zelf dat ze enkel over het Vlaams Belang schrijven als ze het kun
nen pijn doen. Op dat ogenblik ben je geen krant meer, maar terug een propagandablad, en heb dan maar eens de eerlijkheid dit toe te geven. Ze maken niet het belangrijke onder
scheid tussen een objectieve weergave van de feiten en hun subjectieve mening. Hun fei
ten zijn simpelweg gemanipuleerd én selec
tief. De ethiek in de sector is zwaar achter
uitgegaan tijdens de zaak-Dutroux. Toen men Mare Dutroux gearresteerd had, moest hij nog vertellen waar de ontvoerde meisjes vast gehouden werden. Het nieuws van zijn aan
houding werd aan de pers meegedeeld, maar onder embargo. Een lek zou er immers voor kunnen zorgen dat Dutroux zou dichtklap
pen, met alle gevolgen van dien. Alle kranten hielden zich daaraan, behalve Het Belang van Limburg. Gelukkig liep het goed af, maar het had evengoed een drama kunnen worden.
Toen is de hele sfeer veranderd. Men is pri
meurs gaan zoeken en goedkope kopij gaan brengen. Bronnen checken kwam er vaak niet meer aan te pas en sommige journalisten die het niet eens waren met die ontwikkeling, werden ergens naar de zoutmijn gestuurd.
Vaak houden ze zich gedeisd, want ze wor
den tenminste niet ontslagen en behouden hun inkomen.
‘t P.: De krantenverkoop gaat achter
uit, wat trouwens een internationale trend is. Denkt u dat mensen deze mistoestand zoals u net schetst aan voelen en daar hun conclusie uit trekken?
LvB: Mensen hebben zonder twijfel een buikgevoel dat ze niet helemaal of incorrect geïnformeerd worden. Voor de meeste is dat natuurlijk niet het onderwerp van een gron
dige analyse, maar vooral een correct aanvoe
len. Het is bijna een heuse politiek geworden.
Je moet maar eens nagaan hoe mensen die bij De Morgen gevormd werden er op uit wor
den gestuurd: Bart Brinckman bij De Stan
daard, Douglas De Coninck bij Humo of Karl Van Den Broeck bij Knack. Alsof iemand als Brinckman als chef-Wetstraat niets beters te doen heeft dan om de twee dagen een artikel tegen het Vlaams Belang te schrijven. Weet u, soms kom ik wel eens in Antwerpse volks- cafés en dan luister ik goed naar wat daar gezegd worden. Als je hoort hoe mensen die vaak sinds vele jaren lezer van de Gazet van Antwerpen zijn over die krant spreken, dan weet je genoeg. Dat de krantenverkoop ach
tertuit gaat, is een internationaal verschijnsel, maar de regressie van de Gazet van Antwer
pen is dermate extreem dat andere verklarin
gen gezocht moeten worden.
Hoe zou het ook anders kunnen! Ik wil als lezer voor mijn mening niet geschoffeerd wor
den door mijn krant, wat door vele zo aan
gevoeld wordt. Ik ben beroepsmatig in die sector actief, én als journalist én als media- watcher én als uitgever van het mediamaga- zine AchterhetNieuws. Ik kan hard maken wat ik beweer. Velen kunnen dat echter niet, maar ze hebben wel het gevoel dat ze ergens belazerd worden. Ze weten niet altijd door wie, maar dat sen
door ze afhaken.
is erg present, waar- PmM.
