En daar is het coronacommunisme

(1)

€ 2,50

76ste jaargang • nummer 13 • donderdag 2 april 2020 Weekblad P608721 Afgiftekantoor 2099 Antwerpen X

Voor mensen met een goed hart en een slecht karakter...

Door de coronacrisis zou ongeveer de helft van de bevolking momenteel door de staat worden betaald. Er zijn niet alleen de meer dan een miljoen tijdelijke werklo- zen. Daarnaast zijn er ook de andere categorieën die op een of andere manier voor hun inkomen op de overheid zijn aangewezen. De werk- lozen, inactieven, gepensioneerden en zelfs het miljoen ambtenaren.

Als de helft van de inwoners van dit land geld krijgt van de overheid, betekent dit ook dat de andere helft betaald wordt door de privésector.

Dat is nog altijd een verschil met de staten in de periode van het vroegere Oostblok. Maar toch, het overheidsbeslag is dermate groot dat we hier gerust van een tijdelijk licht communistisch gekleurde economie kunnen spreken.

En wat als er straks een factuur komt om de begrotingsputten van de crisis te vullen? De belasting- druk ligt hier al rond de 45 procent.

Stijgt die straks naar 55 procent, 60 procent of meer? Dan zitten we ook in een soft-communistische situatie.

Wat men wel kan hopen is dat de economie na de crisis dankzij de privésector die weer op gang komt opnieuw aantrekt. Dan zijn we misschien toch wat meer verwijderd van deze nieuwe versie van het communisme.

Een ondemocratisch politbureau

In de Wetstraat lijkt men zich ondertussen wel goed te voelen bij dit communisme 2.0. Een minder- heidsregering die bij volmachten regeert: echt democratisch kan men dat niet noemen. Wie daar kritiek op heeft, wordt ondertussen wel weg- gezet als een verzuurd figuur. “Eerst moet alle aandacht naar de aanpak van de crisis gaan”, is te horen. Dat klopt. Maar dat belet niet dat de discussie over het gebrek aan democratie gevoerd kan worden.

Want hier zitten we echt wel met een probleem. Er is niet alleen de

beperkte legitimiteit van een min- derheidsregering. De facto worden de maatregelen bepaald door de regering in overleg met de partijvoorzitters die vanuit de oppositie de regering-Wilmès II steunen. Niet alle partijvoorzitters. Voor de N-VA schuift Peter De Roover, fractielei- der in de Kamer, aan. De N-VA vindt immers dat de controle over het beleid door de Kamerleden moet gebeuren. Bij de andere partijen denkt men daar niet zo over. Open Vld-voorzitter Gwendolyn Rutten zetelt bijvoorbeeld in het Vlaams Parlement, niet in de Kamer.

Afgezien van het ondemocratisch karakter van dat politbureau kan men zich vragen stellen bij de manier waarop het beleid onze democratische vrijheden fundamen- teel dreigt aan te tasten. Begin deze week raakte bekend dat de Veilig- heidsraad bepaalde verregaande maatregelen wou nemen in de strijd tegen het coronavirus. Er was sprake van een avondklok. Minister van Binnenlandse Zaken Pieter De Crem ging nog verder. Hij pleitte ervoor om te expliciteren dat de politie zonder huiszoekingsbevel wonin- gen zou kunnen betreden waarvan vermoed wordt dat er te veel mensen bij elkaar zijn. Dat voorstel haal- de het niet, onder meer door libe- raal verzet.

Blijkbaar hebben sommigen er geen probleem mee om de fun- damentele vrijheden in versneld tempo aan te tasten. Een aantal daarvan staan momenteel ‘on hold’, zoals men dat zegt. De vrijheid van religie is beperkt, want religieuze samenkomsten mogen niet meer plaatsvinden. Idem voor andere

‘groepssamenkomsten’. De vrijheid van vereniging dus. De bevolking lijkt het gros van deze inperkingen te aanvaarden. Ze zijn tijdelijk.

Maar wat met het beperken van andere vrijheden die ingrijpender zijn? In de discussie over het via gsm’s en computergebruik traceren of opsporen van mensen die moge-

Dat een aantal vrijheden wordt ingeperkt om het coronavirus te bestrijden, is geen pro- bleem voor het gros van de bevolking. Anders is het wanneer blijkt dat men een soort van soft communisme met trekken van een politiestaat begint in te voeren. Ook omdat ordehandhavers blijkbaar selectief te werk beginnen te gaan. Ondertussen krijgt de Wetstraat bovendien een aantal dictatoriale trekjes.

lijk besmet zijn met corona, bena- drukken de experts dat het hier om het verzamelen van anonieme gegevens gaat. Veel verder gaat het wanneer lokale beleidsmakers als een mini-dictator optreden. De beelden van een camping in De Haan waar een drone met warmtecamera’s na- ging hoeveel vakantiecaravans nog bewoond waren, lijken recht uit een Orwelliaanse film gehaald. Wat met de proportionaliteit? Op een camping met 850 caravans bleken er ocharme twee bewoond.

Het taboe over

oncontroleerbare wijken

Zo’n heksenjacht jaagt veel Vla- mingen op de kast. Ook en vooral omdat de indruk ontstaat dat or- derhandhavers selectief te werk gaan. Dat er meer aandacht is voor bepaalde overtredingen dan andere. Het is ondertussen duidelijk dat bepaalde wijken van Brussel, maar ook die in andere grootsteden, ro- yaal hun voeten vegen aan de ‘lockdown’. Men loopt gewoon op straat, organiseert samenkomsten om een waterpijp te roken, valt de politie lastig (Schaarbeek) en bespuwt de ordehandhavers. Steevast gaat het dan over ‘jongeren’ die de bood- schap niet begrepen hebben.

De realiteit is anders. De paral- lelle samenlevingen in de wijken met een sterke migrantenbevolking trekken zich nergens iets van aan.

Zij worden amper beboet en als het gebeurt, zullen ze niet geneigd zijn snel te betalen. In de nieuws- bulletins wordt er amper over ge- sproken. En dat is niet alleen een probleem om bij de rest van de bevolking voor een voldoende groot draagvlak te zorgen voor de stren- ge maatregelen. Het taboe over de ongecontroleerde wijken dreigt onze volksgezondheid nog zuur op te breken. Als er later een tweede of een derde golf van het virus over ons komt, zullen dat de nieuwe ‘hot spots’ zijn.

En de rest van China bleef gespaard? Neen hoor, in alle - u leest het goed -, in alle provincies van China kwam het virus voor. Maar de perceptie bij ons is dat het coronavirus alleen in Hubei heeft toegeslagen. Knappe Chinese propaganda, zouden we durven zeggen. Wat klopt is dat het aantal patiënten en overledenen in de rest van China veel lager ligt.

Alhoewel, meer en meer is men er in het westen van overtuigd geraakt dat de cijfers uit China niet kloppen. Britse wetenschappers hebben melding gemaakt dat er wel eens veel meer besmettingen zouden kunnen zijn in China dan officieel toegegeven. Er is sprake van een factor 15 of zelfs 40.

Overigens dienen alle cijfers met een korreltje zout genomen te worden, want elk land gebruikt andere registratiemethodes zo- dat vergelijken moeilijk is. Wie de wereldkaart met besmettingen aandacht bekijkt, zou kunnen denken dat het continent Afrika op dit ogenblik gespaard blijft van Covid-19. Dat lijkt zo, maar niets is minder waar. Er zijn op dit ogenblik gewoon minder mensen getest en ook de ziekenhuisin- frastructuur is zo goed als onbe- staande. Voor veel inwoners van Afrika komt het moment – nog meer dan voorheen - om richting Europa te vluchten. Bent u er klaar voor?

KARL VAN CAMP

Desinformatie van China

En daar is het

coronacommunisme

Lees het volledige interview met Luk Corluy op blz. 11

Al-Andalus was nooit verdraagzaam

Het middeleeuwse Andaloesië wordt vaak voor-

gesteld als een vreedzaam en utopisch samenleven tussen moslims, chris- tenen en joden. Volgens socioloog en econoom Luk Corluy gaat het om een mythe, die hij in zijn jongste boek “Al-Andalus 711-1492 - acht eeuwen godsdienst - strijd in Spanje” tracht te ontkrachten.

China telt 23 provincies. Vraag aan de man in de straat waar

het coronavirus heeft toegeslagen in China en het antwoord

zal zijn: in de provincie Hubei met hoofdstad Wuhan.

(2)

Actueel 2 APRIL 2020

2

Bij de huidige coronacrisis is scenario-analyse nuttig. Dat hebben ze ook gedacht op het kabinet van minister De Block. Begin maart waren De Block en een medewerker in de commissie Ge- zondheid van de Kamer. De Block:

“Wij bekijken welke maatregelen mogelijk genomen moeten worden, als wij in een volgend stadium komen, wat er in het worstcasescenario moet gebeuren en wat het meest realistische scenario is.

Tot nu toe is het aantal patiën- ten bij ons beheersbaar. (...) Er werd ook een worstcasescenario opgesteld, weliswaar niet met de rekenmachine van APSIM (red:

ABSYM-BVAS of de Belgische Ver- eniging van Artsensyndicaten).

Wij hebben een realistisch worstcasescenario binnen de risicoma- nagementgroep ontwikkeld.”

Ik ben een fan van scenario-analyse. Dat is het ontwik- kelen, vergelijken en anticiperen op mogelijke toekomst- scenario’s. De bedenker van scenario-analyse is Herman Kahn. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was Kahn werkzaam bij de RAND Corporation, een Amerikaanse denktank. Het concept werd ook opgepikt door Shell.

Denkfout

De medewerker van De Block verduidelijkt in de commissie hoe dat scenario werd opgesteld: “We hebben in onze berekeningen en plannen rekening gehouden met de worstcasescenario’s, waarvan we denken dat die niet zullen gebeuren en dat uiteraard ook hopen. (...) Hubei heeft ongeveer 58,5 miljoen inwoners, wij hebben er 11,4 miljoen. Wij kunnen dat dus eenvoudig gaan omre- kenen. In het worstcasescenario kunnen wij dan in negen weken tijd 13.000 gediagnosticeerde gevallen verwachten, waarvan 2 à 3.000 mensen moeten gehospita- liseerd worden. 5 procent kritieke gevallen betekent dat ongeveer 700 mensen op intensive care zouden kunnen belanden. Dat is ons worstcasescenario.”

Alle experts geven aan dat we

het ‘Chinese model’ niet zomaar mogen gebruiken om de impact van het nieuwe coronavirus in Europa te meten. In eerste instan- tie gedraagt het virus zich overal anders. Een andere en logische uitleg is dat de Chinese overheid zeer dwingende maatregelen genomen heeft. In België is dat minder het geval. Ten slotte zijn de cijfers die de Chinese overheid communiceert niet altijd betrouwbaar. Het voordeel van deze concrete cijfers van het kabinet De Block is dat het om een falsifi- eerbare of toetsbare voorspelling gaat binnen de traditie van de Oostenrijks-Britse wetenschaps- filosoof Popper. Dat betekent dat we de uiteindelijke gegevens (begin mei, of 9 weken na begin maart) zullen kunnen vergelijken met dit worstcasescenario.

En aangezien de uitbraak van het virus een logistische curve volgt, zal de voorspelling van in totaal 700 patiënten op intensieve zorgen (intensive care of IC) binnen het worstcasescenario nog steeds een onderschatting zijn.

THIERRY DEBELS

De Block maakt denkfout bij opstellen worstcasescenario

Redactie & beheer:

Uitgeverij ’t Pallieterke Cuperusstraat 41,

2018 Antwerpen Tel. : 03-232 14 17 Abonnementen/administratie: secretariaat@pallieterke.net Lezersbrieven: lezersbrieven@pallieterke.net Abonnementen binnenland

3 maanden: 32,50 euro 6 maanden: 65,00 euro 1 jaar: 130,00 euro Steunabo 1 jaar: 250,00 euro

Het abonnementsgeld kan overgeschreven worden op volgend rekeningnummer met vermelding van uw naam en adres:

BE82 4096 5194 9168 BIC KREDBEBB

Lees nu ook digitaal op www.pallieterke.net Elke week op donderdag in uw krantenwinkel

Stichter 1945-1955: Bruno de Winter Hoofdredacteur 1955-2000: Jan Nuyts Hoofdredacteur 2000-2010: Leo Custers Hoofdredacteur 2010-heden: Karl Van Camp Verantw. uitgever: Karl Van Camp

Abonnement buitenland:

Tarieven afhankelijk van de bestemming. Alle inlichtingen op de kantoren.

De huidige coronacrisis is onbekend terrein voor econo- men. Wordt ze erger dan de financiële crisis van 2009? Of wordt het zelfs dramatischer dan de Grote Depressie na de beurscrash van 1929? Een zware recessie en mogelijk een economische depressie zijn realistisch. De neergang is immers sterker dan bij vorige crisissen.

Een economische krimp van 2 tot 5 procent volgens het VBO. De Vlaamse werkgeversorganisatie heeft het voor de Belgische economie over een schade van 40 miljard euro of bijna 10 procent van het bbp. KBC ziet de economische groei met een fenomenale 9 procent terugvallen. Al zou die wel met 12 procent stijgen in 2021, wanneer alles opnieuw normaal verloopt. De economen discussiëren op sociale media over wie gelijk heeft. De coronacrisis is onbekend terrein en dus is het normaal dat men zeer moeilijk betrouwbare voorspellin- gen kan maken.

Lessen uit het verleden

Eigenlijk kunnen economen uiteindelijk weinig anders doen dan te vergelijken met gebeurtenissen uit het verleden. En dan is de eerste referentie de financiële crisis van 2008-2009. Waarbij al direct een bedenking moet worden gemaakt:

toen is het nooit gebeurd dat de volledige economie is stilgevallen.

Wat we wel vaststellen, is dat de economische schok door het coronavirus sneller en harder toesloeg dan de financiële crisis en zelfs meer ravage heeft aangericht dan de Grote Depressie. Tot dat besluit komt alvast de Amerikaanse econoom Nouriel Roubini, een van de weinigen die de bankencrisis van goed tien jaar geleden had voorzien. Bij zowel de financiële crisis als de crash van 1929 en de daarop- volgende Grote Depressie gingen de beurzen met meer dan 50 procent in het rood. De kredietmarkten vielen stil. Het ene faillissement na het andere volgde. De werkloosheid bedroeg in veel landen meer dan 10 procent. De economie kende een zware krimp: minstens 10 procent.

Alleen duurde het drie jaar vooraleer deze bloedrode cijfers werden bereikt. Vandaag duiken deze cijfers al na drie weken op.

Roubini wijst erop dat de beurs van New York in twee weken 20 procent van haar waarde heeft ver- loren. Dat is de grootste daling ooit.

De aandelen en andere financiële beleggingen staan 35 procent lager. Goldman Sachs heeft het over een Amerikaanse krimp van 6 procent voor het eerste kwartaal en van 24 tot 30 procent voor de periode april-juni. De werkloosheid zou tot 20 procent stijgen. Dat is het dubbe- le van 2008-2009.

Aanpak crisis bepalend

De klap is enorm. Ondertussen rijst de vraag of we naar een V-recessie, een L-recessie, een U-recessie of een I-depressie gaan. De letters verwijzen naar de grafische vorm van de economische daling en herneming. Een V-recessie is een sterke krimp gevolgd door snelle herneming. Dat is de normale gang van zaken bij de meeste recessies, maar nu zitten we duidelijk in een andere situatie. Een U-recessie is een langer durende bodemkoers van de economie gevolgd door een herstel. Dat zou volgens economen momenteel de meest optimistische evolutie zijn. Een L is een langdu-

rige recessie en een aanhoudend lage groei achteraf. Een I is een totale stilstand van de economie.

Dat is sinds WO II nooit gezien. En dan nog, want de oorlogseconomie zorgde onder andere in de VS voor een groeiopstoot.

Eigenlijk hebben we het allemaal nog zelf in de hand, zeggen economen. Of het een nieuwe Grote De- pressie wordt of niet hangt af van de aanpak van de crisis. In welke mate blijven de centrale banken en overheden de geldkraan open zetten? En hoelang? Het is in deze ru- briek recent al meermaals gesteld:

men moet niet meer kijken naar de oplopende deficits. Maar gezinnen en bedrijven hebben ook een rol te spelen. In welke mate gaat men na de coronacrisis en de quarantaine meer consumeren en investeren?

Het zou kunnen dat consumenten en ondernemingen uit vrees voor een nieuwe opstoot het geld oppotten en de vinger op de knip houden.

In dat geval neemt de kans op een echte depressie toe.

Vandaar het idee van helikop- tergeld: geef iedereen 500, 1000 of 1500 euro geld om direct te besteden en de economie te stimuleren.

Dit is volgens economen een wapen dat men nu nog niet moet bovenha- len. Het zou enkel efficiënt zijn wanneer de totale privésector stilvalt. Al kan dat wel eens sneller gebeuren dan gedacht.

ANGÉLIQUE VANDERSTRAETEN

KARL VAN CAMP HOOFDREDACTEUR

Dinsdag ging evenwel collega Jan Segers van Het Laatste Nieuws naar mijn bescheiden aanvoelen zwaar uit de bocht met zijn beschouwingen. Ik citeer: “Gewenning is daarbij de eerste stap. En hoe groter de gewenning, hoe kleiner de angst. Zodra een virus over zijn piek is, zodra het dreigingsniveau en de on- voorspelbaarheid afnemen, neemt ook de angst af.” Perfecte stelling. Maar dan komt het: “De vergelijking is onkies, maar zodra het Vlaams Belang over zijn top bleek te zijn, ondanks een reus- achtige score als bij de Antwerpse gemeenteraadsverkiezingen in 2006, was in de ogen van de andere partijen het gevaar bezwo- ren. Zo wordt het eerstdaags ook met corona. Toch zou de opstoot van het Vlaams Belang vandaag ook tot omzichtigheid moeten stemmen als het over corona gaat. De strijd is niet gewonnen. Het virus is en blijft hier, onder ons, zolang het vaccin niet is gevon- den. Mensen zullen blijven sterven.”

Zeer onkies zoals gij zelf zegt, Jan, en er heel ver over. Het is niet aan mij om het op te nemen voor het Vlaams Belang, maar een politieke partij die keurig aan het democratische spel deel- neemt zomaar wegzetten in een vergelijking met een dodelijk en vunzig virus, doet ge gewoonweg niet. Vandaag staat iedereen op de barricaden om het coronaleed aan te pakken, ook de talloze VB-leden en VB-kiezers die overal te lande in de zorgen medische sector werken, of in de transportsector of in de groot- warenhuizen of nog elders. Ik durf het niet hopen voor u en het u al zeker niet toewensen, maar stel dat gij morgen op een intensive care ligt en een dokter die om zijn VB-lidmaatschap bekend

staat komt aan uw bed om u de beste zorgen toe te dienen… Gaat gij dan “neen, liever niet”

zeggen? Waarde confrater, als hoofdredacteur van ’t Pallieterke weet ik wat

het is om de spot met mensen en toestanden te drijven. Maar mijn erecode

is altijd al geweest om niet te kwetsen en mensen in hun waardigheid te laten, ook al ben ik het gloeiend oneens met hen en lach ik met hun strapatsen.

Dat is toch niet teveel gevraagd? Dat is gewoon een kwestie van gezond en in- tellectueel eerlijk verstand. Ik had dat eerlijk gezegd van u verwacht, confrater.

Quod non dus.

In deze rare tijden begeven vele zich op het pad van de eigenzinnige beschouwingen en analyses om een en ander ‘te duiden’. Sommigen leveren pakken cijfer- materiaal, bergen statistieken en een massa tabellen aan om hun grote gelijk te staven. Voor mij niet gela- ten. Het is aan elke lezer of toehoorder om het nuttig of leerzaam te vinden of juist helemaal niet. Zolang het verhaal maar objectief en ‘bij de kwestie’ blijft.

Dit is erover, Jan!

ECONOMISCHE ZAKEN

Een nieuwe Grote Depressie

(3)

Actueel

2 APRIL 2020 3

Rillend van angst

Wij zien in de serieuze gazetten dezer da- gen foto’s van u, waarop gij met een beteu- terd gezicht in de lenzen staart. Daar is dan ook wel reden toe, want gij en uw politie- korps moeten vaststellen dat in uw stad heel wat ‘jongeren’ het samenscholingsverbod, dat werd uitgevaardigd naar aanleiding van de coronacrisis, compleet en zelfs heel bewust aan hun laars lappen. Meer nog: dat janha- gel misdraagt zich ongegeneerd ten aanzien van uw politiemensen die hen een beleefde opmerking maken, want dezen worden be- spuugd en ‘behoest’ door dat crapuul en ze krijgen er nog de mededeling bij dat ze be- smet zijn met het coronavirus om die mensen de stuipen op het lijf te jagen. Het is een ma- gere troost wellicht dat het niet alleen Nino- ve is waar deze aanstootgevende toestanden plaatsvinden. Het volstaat om het internet en de sociale media af te schuimen om te zien dat in de Parijse banlieues, in Schaarbeek en op andere, vaak multiculturele plaatsen in gans Europa zich dezelfde feiten voordoen met dezelfde bevolkingsgroep: ondankbare

‘jongeren’ die letterlijk spuwen in het gezicht van de samenlevingen die hen alle kansen bieden.

Heel die houding van dat jonge geteisem komt niet zomaar uit de lucht vallen op dit moment van crisis. En gij weet dat maar al te goed. Het is het gevolg van jarenlang gepam- per door straathoekwerkers, linkse leraars en preventieambtenaren, en de politiek correc- te overheden die de ballen niet aan hun lijf hadden om van meet af aan die losgeslagen bendes lik op stuk te geven en hun ouders op hun plichten te wijzen. En neen, het zijn niet de gewone doorsnee Vlaamse jongeren die plichtsbewust schoollopen, lid zijn van de jeugdbeweging of een sportclub, die auto’s gaan wassen of wafels gaan verkopen om hun ontspannende zomerreisjes of jeugdkampen te bekostigen,… Het is voor een behoorlijk deel een arrogant en uiterst brutaal alloch- toon zootje ongeregeld dat zich onaantast- baar waant en lak heeft aan onze normen en waarden, en onze samenleving tout-court.

Omdat uw bevolking - die in 2018 voor zo- wat de helft op VB’er Guy D’haeseleer stem- de - begint te morren en hardop zegt dat het anders en beter had gekund in hun stad, komt gij nu met de bibber in uw keel zeggen dat gij en de politie hard willen gaan optre- den. Gij zegt: “Dit gedrag is absoluut niet te tolereren, de jongeren moeten beseffen dat zij zelf ook gevaar lopen op besmetting en de bron zijn van verdere besmetting. (…) Ik zal niet twijfelen om een plaatsverbod in te roepen tegen de jongeren en hen hard aan te pakken. De regels zijn er voor iedereen, en dus zeker ook voor de jongeren. Onze poli- tie doet haar uiterste best. Ik ben ook volop aan het pleiten voor extra beveiliging voor onze agenten.” Ik zeg daar twee dingen op.

Ten eerste gaat het niet om die jongeren te doen inzien dat zij zelf kunnen besmet wor- den en zelf een bron kunnen zijn. Dat is praat voor de vaak. Het gaat erom dat dat schorem moet leren andere mensen gerust te laten of dat zij anders meer dan een pv aan hun broek zullen krijgen. En ten tweede vraag ik mij af wat uw pleidooi voor extra beveiliging van uw agenten inhoudt. Gepantserde voer- tuigen? Kogelvrije vesten? Maskers tegen virussen? Meer wapens die mogen gebruikt

BRIEFJE AAN TANIA DE JONGE

In het begin was er nonchalance, ook bij mij. We lieten onze houding leiden door de experten die ons geruststelden.

“Straf dat mensen ongerust zijn over het coronavirus, maar niet over de griep die dit jaar weer een paar honderd doden zal maken”, vermaande de nu bewie- rookte Marc Van Ranst ons nog op 23 januari.

Hij werd daarin gevolgd door die andere expert die we nu zo vaak zien, klinisch bioloog Herman Goossens, die toen zei dat Covid-19 “minder agressief”

is dan het SARS-virus van 2013 en ons geruststelde over de Europese paraat- heid om er mee om te gaan.

Hoelang nog?

Wanneer de ernst doordrong, kwamen paniek en emotie. Er werden een hele reeks maatregelen afgekondigd die, hoewel nogal ongericht, het virus onge- twijfeld hebben vertraagd en, door de ondertussen bekende “afvlakking van de curve”, het zorgsysteem tijd hebben geschonken. Het begint er steeds meer naar uit te zien dat de intensieve zorg niet in Italiaanse of Spaanse toestanden zal terechtkomen. De meeste experten verwachten de piek binnen dit en een week.

En daarna? De huidige maatregelen zijn verlengd tot 19 april, maar Van Ranst verwacht dat ze daarna tot 3 mei zullen verlengd worden. Het is onwaarschijn- lijk dat het virus dan zal verdwenen zijn.

Wat dan? Wordt er aan een exit-strategie gewerkt?

De omslag van zorgeloosheid naar paniek heeft het debat in handen gela- ten van virologen en aanverwanten. Hun raad neigt in de richting van maatregelen die hen achteraf het minst verwijten kunnen opleveren; dat wil zeggen de meest drastische. Ze zullen ook hun initi- ele inschattingsfout willen overcompen- seren. Dat is menselijk. Maar we moeten toch stilaan ook durven de vraag stellen op welk moment de schade die door de maatregelen wordt aangericht groter zal worden dan de schade die ze pogen te vermijden.

Centen versus mensen

Nederlands onderzoeker Ira Helsloot ontdekte dat de coronabestrijding honderd keer meer kost per “gewonnen le- vensjaar” (de extra levensjaren die een patiënt gemiddeld krijgt door medische zorg) dan in de normale zorg. Die kille, maar pertinente rekensom leverde moraliserende reacties op. “De rekening, die maken we achteraf”, zegt Yvonne Denier, professor ethiek.

In het publieke debat durven degenen die zich zorgen maken over de economie en een ontsporende begroting zich nog niet te fel roeren. Ze weten dat ze in het huidig klimaat het odium over zich zullen krijgen “centen boven mensen”

te kiezen. Het is nog te vroeg om op te merken dat onze samenleving bepaalde risico’s accepteert, ook degene die sterf- gevallen meebrengen. De wintergriep doodt in België elk jaar 1.000 mensen zonder dat we ooit

overwogen hebben het sociale leven in die periode

tot stilstand te brengen.

De stijgende groepsimmuniteit zal ook Covid-19, ho-

pelijk

spoedig, tot een aanvaardbaar risico te- rugbrengen.

De mensen met centen stellen het goed

Degenen die het debat herleiden tot een keuze tussen mensen en centen, moeten beseffen dat degenen die centen hebben op dit moment het minste lijden. Speculanten hebben zelfs goed verdiend aan de beurscrash. De ban- kiers maken zich ook nog niet te veel zorgen. De welstellenden doorstaan hun quarantaine in betere huizen, met grotere tuinen, in een omgeving met veel mo- gelijkheden om in de natuur te fietsen en te wandelen.

De minderbegoeden zitten nu opge- hokt in kleine, veel minder aangename flats en huisjes. Het zijn ook meestal gezinnen die minder digitaal ingesteld zijn en moeilijker tijdverdrijf vinden. Zij zullen ook als eersten de financiële gevolgen van een recessie dragen.

Depressie

Hoeveel horeca-eigenaars zijn op dit moment failliet aan het gaan? Hoeveel mensen verliezen hun werk omdat bedrijven overkop gaan? Degenen die zichzelf op een moraliserende sokkel plaatsen door te zeggen dat ‘de economie’ nu even niet van belang is, vergeten de menselijke drama’s die zich voordoen wanneer ‘de economie’ een te zware slag krijgt.

Een recessie staat nu al vast. Onder economen leeft de vrees dat we naar een regelrechte depressie gaan.

Een goede gezondheidszorg kan alleen gebouwd worden op sterke economische fundamenten. In tegenstelling tot de regering, hebben onze ziekenhuizen prachtige prestaties geleverd, als een gedrild leger in oorlogstijd. Maar we moeten die zorg wel kunnen blijven betalen. Zeker het afschermen van de huidige achilleshiel van de zorgsector, het tekort aan verpleegkundigen, zal geld kosten.

De andere kosten

Onderschat de kost niet van sociaal isolement op alleenstaanden. Of de gevolgen van gedwongen opsluiting in gespannen gezinssituaties. Heel wat landen maken melding van een toename van het partnergeweld. De spanningen tussen vier muren treffen ook kinderen.

“Ouders krijgen te kampen met stress en hebben opeens zorgen over bijvoorbeeld hun baan. Dat werkt kindermis- handeling in de hand”, zegt Iva Bicanic, hoofd van het Landelijk Psychotrauma- centrum van Utrecht.

In Nederland zijn al 40 procent van de ziekenhuisafspraken van niet-coronapa- tiënten afgezegd omdat mensen het huis niet willen verlaten of vrezen toch geen behandeling te krijgen. Ook bij ons worden diagnoses gemist en operaties uit- gesteld. “Dat gaat vermoedelijk meer levens kosten dan de coronacrisis”, zegt hoogleraar cardiologie Jan Piek van het Amsterdam UMC. Ook de psychiatrische zorg draait op een laag pitje. Ook dat zal niet zonder gevolgen blijven in de na- bije toekomst.

Dit is geen pleidooi om de maatregelen die nu gelden onmiddellijk af te bou- wen. Maar het wordt tijd om het debat niet langer te laten monopoliseren door de virusexperten.

Ook andere dokters, psychologen, economen en allen die een zicht hebben op de andere zijde van de medaille moeten nu aan het woord komen om een geleidelijke exit-strategie voor te berei- den.

Het is geen keuze tussen het geld

en de mensen

Al twee keer hoorde ik Danny Verstraeten op VTM aan viroloog Van Ranst de vraag stellen of we voor de economie of voor de gezondheid moeten kiezen. Wat dacht hij dat het antwoord ging zijn?

JURGEN CEDER COLUMNIST

LUIKERSTEENWEG 244 F 3500 HASSELT 011 223 253 EN 011 273 272 MAESKOFFIENV@SKYNET.BE

WWW.MAESKOFFIE.BE

MAES KOFFIE, DAAR KRIJG JE NOOIT

GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 F

GENOEG VAN!

LUIKERSTEENWEG 244 FANKERSTRAAT 7 3500 HASSELT 011 223 253

worden? Komaan, Tania, niet zwanzen nu.

Gij zoudt beter pleiten - als lid van een re- geringspartij - voor het verstrengen van de aanhoudingsmodaliteiten en de verzwaring van effectieve sancties jegens hen die onze samenleving verzieken en in tijden van nood de zaak alleen nog maar erger maken door provocaties, crapuleus gedrag en ongeoor- loofde kat- en muisspelletjes met de politie, die momenteel wel wat anders aan het hoofd heeft.

Gij zijt burgemeester geworden in 2018 omdat de wil van het volk niet werd ge- volgd en omdat de grote overwinnaar van de verkiezingen absoluut niet aan de macht mocht komen omwille van een zuiver poli- tiek geïnspireerd ‘cordon sanitaire’ tegen- over zijn partij. Ik zeg u dat in 2024 boontje om zijn loontje zal komen en dat gij een nieuwe ambtstermijn nu al moogt vergeten.

Het is immers duidelijk dat gij en uw kom- panen de maatschappelijke uitdagingen niet de baas kunnen en altijd maar weer zachte heelmeesters blijken te zijn die de wonden altijd maar erger doen stinken. Het moment nadert dat uw ingezetenen de macht in eigen handen zullen nemen door Guy D’haeseleer een klinkend mandaat te geven. Helaas zal die man dan eerst alle augiasstallen moeten uitkuisen en massa’s politiek correct puin moeten ruimen.

Als gijzelf het tij alsnog zoudt willen doen keren, is er meer nodig dan wat verontrust gewauwel dat gij niet kunt, moogt - of zelfs niet wilt - omzetten in concrete daden. Een plaatsverbod is dan ook dikke lulkoek. Schur- ken horen niet op straat en moeten dan ook manu militari minstens tijdelijk uit onze sa- menleving verwijderd worden. Dat ze elkaar maar gaan onderspuwen in de gevangenis of een gesloten instelling.

Tania, hoelang gaat gij nog meelopen in dit circus van politiek correcte verdwazing en de multiculturele heilsleer? Stop het gepamper en trek de duidelijke grens: tot hier en niet verder; het is buigen of barsten. Misschien kunt gij toch maar eens met ‘Gieken’ gaan klappen om wat goede ideetjes op te doen?!

(4)

Uitgesloten

Vorige week werd dus de volmachtenwet gestemd. Ondertussen was het wel duide- lijk waarom de partij van Tom van Grie- ken werd uitgesloten van het ‘Allen-sa- men-partijoverleg’. Er moesten immers parlementaire stukken - wetsvoorstellen - ingediend worden die de Koning - lees: de regering -machtiging verlenen om maat- regelen ten nemen die de volgmachtenre- geling omvatten. En ja, mocht het Vlaams Belang mee mogen praten hebben, dan zou ook de naam van een VB’er op het do- cument moeten gedrukt worden…

En dat is volgens de regels van het sa- crosancte ‘cordon sanitaire’ dus uit den boze… Zelfs in tijden van nood, waarin maatregelen moeten genomen worden voor álle burgers, ook de VB-kiezers, mo- gen hun democratisch verkozen vertegen- woordigers niet meewerken. Zelfs als die de volmachten zouden willen steunen...

België, een democratie? Komaan, zeg.

Eyskens omschreef het nog het best: een apenland.

Triomfalistisch

De ‘createur’ van het ‘nieuwe regime’ is alvast en eens te meer tevreden over zich- zelf. Zo kennen we vanouds Kamervoorzit- ter Patrick Dewael. Dat hij een quasi-staats- greep uitvoerde richting Vivaldi over enkele maanden, met dank aan de MR, de PS en de groenen, en een junta van partij- voorzitters installeerde om een en ander te ‘monitoren’, vindt hij keurig gedaan van zichzelf.

Op Twitter schreef hij dan ook volgend triomfalistisch bericht: “Na maanden stil- stand, hebben we nu een regering met vol- le bevoegdheid, breed parlementair ver- trouwen en bijzondere machten om snel en efficiënt de coronacrisis te bestrijden.

Geen slecht resultaat voor wat ‘politiek bedrog’ en een ‘draak van een oplossing’

werd genoemd.” Dat grondwetspecialisten en ook de Raad van State toch wel vraag- tekens plaatsen, is niet aan hem besteed.

Als Kamervoorzitter en ‘eerste burger van het land’ heeft hij meer dan ooit het heft in handen.

En daar is het de machtspoliticus De- wael altijd om te doen geweest. Niet meer, maar ook niet minder. Peter De Roover (N-VA) reageerde nadien snijdend op zijn kenmerkende cynisch-humoristische manier: “Verwijt collega Dewael de rege- ring-Wilmès nu impliciet de voorbije we- ken stilgezeten te hebben? Of dankt hij de N-VA-Kamerfractie op een subtiele manier voor de constructieve houding?” Meester- lijk!

Schijn

Om de schijn hoog te houden dat er con- trole is op de volmachten-restregering en de juiste toepassing van de volmachten- wet, werd een vaste commissie opgericht van 17 leden. Daar kon men het VB evenwel niet uitsluiten en Barbara Pas en Dries Van Langenhove zullen dan ook de honneurs waarnemen. Het is nu afwachten hoe vaak deze commissie zal samenkomen en of er veel kritische vragen zullen gesteld wor- den. Velen vragen zich hierbij daarom ook

Actueel 2 APRIL 2020

4

niet onterecht af of de partijen die de rege- ring steunen dan ook niet rechter en partij tegelijk zijn… Volgens Patrick Dewael is het “een adequaat parlementair orgaan als tegengewicht tegen de bijzondere mach- ten.” Jaja, hij gelooft het zelf allemaal!

Rel

Tom Van Grieken was boos, heel boos en er ontstond dan ook een rel tussen hem en de eerste minister. Niet alleen is zijn par- tij uitgesloten van alle overleg, maar eer- ste minister Sophie Wilmès wilde ook niet antwoorden op de vragen die hij haar don- derdag in de plenaire vergadering voor de voeten wierp. Zij noemde zijn beschou- wingen “verkeerde informatie” waaraan zij geen tijd wilde besteden en stelde dan ook dat ze zich ging beperken tot “de echte vragen” die werden gesteld door de ande- re fracties. Van Grieken sprak dan ook over A- en B-parlementsleden.

Een zaak was duidelijk: de VB’er wilde in zijn kritiek ook het falen van de regering aanpakken, zoals het niet in quarantaine zetten van mensen, de saga met de mond- maskers en de onbetrouwbare aanbe- stedingen, het gebrek aan screenings op luchthavens, een gebrek aan behoorlijke communicatie. Daarom riep hij dan ook op om een heuse onderzoekscommissie op te richten om alle gebreken in het beleid tegen het licht te houden. En daar ligt het kalf gebonden, want dat wil men mordicus vermijden…

Afstand houden?!

Uiteindelijk moest er door de parle- mentsleden gestemd worden. Dat gebeur- de net zoals vorige week met een vooraf ingevulde stembrief. De Kamerleden, die in hun kantoren wachtten, werden opge- roepen om zich naar de plenaire vergade- ring te begeven en daar hun stembrieven in de ‘stemdoos’ te komen deponeren. On- derweg in de gangen hield men redelijk afstand van elkaar, maar eens men langs achter de plenaire zaal binnenkwam, liep men vlak achter elkaar of naast elkaar, en aan de stemdoos was het soms een rom- meltje. Veel discipline was er niet echt te merken. De Kamerbodes moesten de par- lementsleden dan ook herhaaldelijk aan- manen om de ‘sociale afstand’ te respec- teren.

UIT DE WETSTRAAT

Citaat van de week > Bart Maddens

“De Belgische

eenheid is nu eenmaal incompatibel met het Vlaams-nationalisme”

Hoofdzetel:

Hoogstratenplein 1 2800 Mechelen

Splits zelf

de sociale zekerheid!

Voor een Vlaamse

sociale zekerheid!

Bel gratis 0800 179 75 of surf voor ons kantorennetwerk even naar vnz.be

Word lid van het VNZ

In een opiniestuk op Doorbraak analyseerde professor Bart Maddens de houding van de

‘belgofielen’ tegenover het Vlaams-nationalisme. Daaruit bleek zeer duidelijk dat in moeilij- ke tijden België en zijn adepten altijd pogingen ondernemen om het Vlaams-nationalisme te marginaliseren, uit te sluiten of zelfs compleet uit te schakelen. Het eerst ondergaat vandaag de N-VA (regeringsvorming), het tweede al jarenlang het VB (de ongeziene haat tegen een politie- ke stoorzender) en van het laatste getuigen volgens Maddens de ‘spooktreinen’ uit 1940, waarin naast Vlaams-nationale kopstukken ook andere ‘staatsgevaarlijke elementen’, zoals communis- ten, rexisten, en… Joden letterlijk werden afgevoerd. Maddens: “In periodes van acute crisis heeft het Belgische regime de neiging om Vlaams-nationalisten uit te sluiten. Zij worden auto- matisch buiten de ‘nationale unie’ geplaatst. ‘Tous ensemble’, daar horen zij niet bij. Je zou kun- nen zeggen dat daar een zekere logica in zit. De Belgische eenheid is nu eenmaal incompatibel met het Vlaams-nationalisme.” En als de Vlamingen daarop nu eens zouden antwoorden dat als België ons niet (meer) wil, België voor ons ook niet meer hoeft?!

Officieel werd de 70ste verjaardag van de NAVO op 4 april 2019 in Washington DC gevierd, de plaats waar het initieel verdrag door de eerste twaalf lidstaten, waaronder ook België, werd ondertekend. Om Donald Trump niet te veel in het centrum van de belangstelling te plaatsen, waren alleen de ministers van Buitenlandse Zaken van de 29 lidstaten op dit evenement uitgenodigd.

Begin december verzamelden de regeringsleiders en/of staatshoofden in Londen voor een tweede ‘viering’, deze keer wel in het gezelschap van Trump.

Op de fel afgezwakte bijeenkomst rond

‘The Queen’ kwamen nogal wat onderlig- gende spanningen en frustraties naar boven. De regeringsleiders zijn ondertussen met 30, aangezien Noord-Macedonië op 27 maart officieel lid werd van de organisatie door het deponeren van de toetredingsak- te bij de Verenigde Staten, depositaris van het verdrag. De mooie Noord-Macedoni- sche vlag werd op 30 maart voor het eerst gehesen aan het hoofdkwartier te Brussel en aan alle andere belangrijke NAVO-lo- caties.

Leuke cijfers

Zoals het hoort bij een jaarverslag worden alleen leuke cijfers meegegeven, dit samen met de geslaagde projecten en de plannen voor de toekomst. Niet echt sprake dus van de pijnpunten, zoals de beperkte financiële bijdragen van sommige lidstaten, die president Trump zo nijdig maken.

Of het afwijkend gedrag van Turkije, dat liever raketten aankoopt bij potentiële vijand Rusland en een zeer dubieuze rol speelt in het conflict rond Syrië. Reeds eerder haalden we in dit blad aan dat Turkije omwille van de rakettenkwestie door de Amerikanen uit het F-35 programma werd gegooid.

Toch ligt de NAVO, volgens Stoltenberg en de zijnen, goed bij de bevolking van de lidstaten. De secretaris-generaal verwijst daarvoor naar de resultaten van de meest uitgebreide enquête die door de organisatie ooit werd opgezet. Niet minder dan 29.000 mensen werden in 2019 bevraagd naar hun bevindingen over het NAVO-lidmaatschap van hun land. Uit de resultaten blijkt dat 81 procent een samenwerking tussen Noord-Amerika en Europa belang- rijk vindt als het gaat om militaire veilig- heid. 76 procent aanvaardt militaire tussen- komst van een ander NAVO-land indien het eigen land zou aangevallen worden. In dezelfde zin zou ook 71 procent aanvaarden dat hun land tussenkomt indien een andere lidstaat wordt aangevallen.

In het algemeen gelooft 60 procent van de ondervraagden dat lidmaatschap van

de NAVO hun land minder kwetsbaar maakt voor aanvallen, terwijl een duidelijke meerderheid van 64 procent voor lidmaatschap zou kiezen mocht daarover kunnen gestemd worden. Slechts 9 procent ziet het eigen land liever niet bij de NAVO.

Volgens Jens Stoltenberg bevestigen deze cijfers een grote steun van de bevolking voor de NAVO, ook al zijn er verschillen tussen de lidstaten.

Koffiedik kijken

En wat zijn de andere belangrijke items in het jaarverslag? Mogelijk om Donald Trump tegemoet te komen, werd in 2019 toch 4,6 procent meer geïnvesteerd, alhoewel nog veel landen ver onder de gevraag- de 2 procent van hun BNP blijven. Met 0,9 procent bengelt België samen met Luxem- burg en Spanje helemaal onderaan. In na- volging van de Amerikanen werd de ruim- te in 2019 het vijfde operationeel domein naast de componenten land, water, lucht en cyber. Ook het communicatienetwerk werd opgewaardeerd.

Een speciaal hoofdstuk in het jaarverslag wordt gewijd aan de verhouding met Rusland. Deze is nog steeds gebaseerd op afschrikking en dialoog. Nog vorige week donderdag 26 maart onderschepten Bel- gische jets, die mee instaan voor de bewa- king van het luchtruim boven de Baltische staten, Russische vliegtuigen die gevaarlijk dicht bij het NAVO-luchtruim kwamen. Vol- gens de NAVO is er de jongste week ook een verhoogde activiteit van de Russische marine in de Noordzee, wellicht te koppe- len aan oefeningen ter hoogte van Schot- land tot halfweg april.

Ondertussen zet de NAVO ook de no- dige middelen in naar aanleiding van de coronacrisis. Onder de coördinatie van de Strategic Airlift Capability (SAC) van de NAVO werden reeds verschillende lucht- transporten met medisch materiaal uitgevoerd van onder andere Zuid-Korea en China naar respectievelijk Roemenië en Slovakije, daarom niet noodzakelijk altijd met militaire transportvliegtuigen. Met de coronacrisis blijft het echter ook voor de NAVO koffiedik kijken voor wat betreft de toekomst. De oefening “Defender-Europe 20”, die normaal al van start moest zijn ge- gaan en duizenden soldaten en voertuigen in beweging moest brengen in Europa, staat nu wellicht op een laag pitje. Ook de intentie om in 2020 in Europa in 30 dagen 30 gemechaniseerde gevechtsbataljons, 30 eskaders vliegtuigen en 30 gevechtssche- pen gevechtsklaar te krijgen als een vlug- ge interventiemacht, zal wellicht worden doorkruist door de pandemie.

RIRO

Volgens secretaris-generaal Jens Stoltenberg is de NAVO niet alleen de langst bestaande, maar ook de meest succesvolle alliantie in de geschiedenis. Ondanks een gematigd enthousiasme bij de viering van de 70ste verjaardag van de organisatie, lijkt de waardering bij de bevolking van de lidstaten groot. Dat blijkt alvast uit de resultaten van een ruime bevraging die, samen met het jaarverslag van 2019 vorige week werden voorgesteld via een persconferentie op afstand.

We leven nu eenmaal in coronatijden.

Grote waardering

voor NAVO

(5)

Actueel

2 APRIL 2020 5

VLAAMS PARLEMENT

Gedachtewisseling

Met uiterst beperkte bezetting ging het Vlaams Parlement over tot een eerste ‘ge- dachtewisseling’ over de coronacrisis. Wie zou hebben gedacht dat men kort van stof zou zijn, was eraan voor de moeite. De uitgebreid- heid van de palaver was omgekeerd evenre- dig met het aantal aanwezigen. Een relatief geluk bij een ongeluk is dat zulke onder- werpen als De Lijn en al dan niet ambitieuze klimaatplannen niet aan bod kwamen. Als er twee dingen duidelijk werden, is het wel dat de crisis alle geledingen van het maatschap- pelijk leven aantast en dat de zaak een flinke duit gaat kosten. Geen Vlaams beleidsdomein waar niet alles uit de kast moet worden ge- haald. Minister-president Jambon vatte de crux samen: gezondheid is de prioriteit, maar er moet ook nog voor worden gezorgd dat onze economie niet helemaal kapseist. Intus- sen zouden al een miljoen mensen noodge- dwongen werkloos zijn, wat iets zegt over de impact.

Autarkie

“Op het moment dat de grenzen dichtgaan, dat de handel stilvalt, is de voedings- en land- bouwsector een strategische sector” en het zou wel eens moeilijk kunnen worden om de oogsten binnen te halen, wat een ramp zou zijn. Het lijkt een echo uit iets dat men verle- den tijd achtte, maar het is een opmerking van zowaar Gwendolyn Rutten (Open Vld). Het is niet de eerste en het zal ook niet de laatste keer zijn dat de pandemie die over ons woedt aanleiding is om na te denken over nationale essentiële en strategische belangen. Als iets dat voorbehouden leek aan de verdachte-

re kant van het politieke spectrum nu ook al door liberalen wordt geuit, dan is er toch iets aan het kantelen. Minister Beke erkende dat landbouwproducten cruciaal zijn omdat we ze dagelijks nodig hebben op tafel. Nog even geduld en er vallen misschien rare woorden zoals ‘autarkie’ in het Vlaamse halfrond waar - het lijkt ver weg nu - meer dan eens twijfels over het nut van bepaalde landbouwvormen op eigen bodem zijn uitgesproken. Een beet- je in dezelfde sfeer ligt de mondmaskersaga, waarover we in de marge konden vernemen dat die dingen min of meer sluiks moeten worden ingevlogen omdat men bang is dat ze door andere staten worden ingepikt.

Federaal

Zoals bekend is het het federale niveau dat de crisisbestrijding in handen heeft, wat niet geheel onlogisch is. Het sleutelding daarbij is de Nationale Veiligheidsraad, wat ook niet ge- heel onlogisch is. Wat minder logisch is, is dat de deelstaten daarin officieel niks te vertellen hebben. Uiteraard, deelde Jan Jambon mee, wordt er nu de facto vlekkeloos met de deel- staten gewerkt, ook al omdat men makkelijk consensus vindt door gewoon de adviezen van de experten op te volgen. Enig instituti- oneel debat zal voor later zijn, maar de mi- nister-president liet toch doorschemeren dat daar toch wat aan mag gebeuren.

Zo is het geen geheim dat de Vlaamse overheid, terecht of onterecht, slechts met zeer lange tanden de scholen heeft gesloten en zo tekent zich ook al een duidelijke kloof af wat betreft de economische opvattingen.

Voor het overige is het bang afwachten waar de storm ons zal doen belanden.

Waarom ook de experten

geen vat op Covid-19 krijgen

Wat is de kans dat iemand besmet met het coronavirus sterft? Het lijkt een een- voudige vraag, maar een die de wetenschap nog steeds niet met enige nauwkeu- righeid kan beantwoorden.

Het is niet de enige open vraag. Maanden na de uitbraak van de epidemie, na honderddui- zenden besmettingen en koortsachtig weten- schappelijk onderzoek, weten we opvallend weinig. De media zijn ook niet altijd zorgvul- dig met de informatie die ze verstrekken.

Relatieve cijfers

Zo zei een alarmerend bericht in verschillende kranten van vorige week dat de Ver- enigde Staten de koploper is geworden inzake besmettingen. Dat zegt echter weinig over de situatie in een land met zoveel inwoners.

Monaco zal nooit koploper in het aantal besmettingen worden. Een betere methode om de ernst van de situatie in elk land te beoordelen is een vergelijking tussen het aantal besmettingen en het aantal inwoners.

Het probleem is dat landen in zeer ongelij- ke mate testen. Duitsland voert bijvoorbeeld veel meer tests uit dan de rest van de EU. In de meeste landen worden enkel mensen getest die reeds ziektebeelden vertonen, sommigen in een vroeg stadium, anderen bij gevorderde

gevallen. Kortom: het aantal officieel gemelde besmettingen in elk land is een zeer relatief gegeven.

Zelfs binnen één land verandert het test- regime doorheen de tijd. De meeste landen voeren hun testactiviteiten nu snel op. De curve van besmettingen neemt bijvoorbeeld spectaculair toe in de VS, maar daar wordt ook steeds meer getest, waardoor het aantal ‘offi- ciële’ besmettingen in de statistieken sterker toeneemt dan in de realiteit. Ook in België worden sinds een paar dagen nieuwe, snelle testen uitgevoerd.

Sensitiviteit

En zelfs de gegevens op basis van die testen zijn weinig betrouwbaar. Omdat testen nog steeds niet op punt zijn gesteld, laten ze zowel op sensitiviteit als selectiviteit aanzien- lijke marges voor vergissing. In mensentaal:

heel wat niet-besmette mensen worden positief getest en heel wat besmette mensen worden negatief getest.

Alle landen gebruiken verschillende tests

met verschillende vergissingsratio’s. Dat Rusland zo weinig geraakt lijkt door het coronavirus heeft mogelijk te maken met de onbetrouwbaarheid van de Vector-testen die allemaal afkomstig zijn van één onderzoeks- centrum in Siberië. De nieuwe Belgische tests hebben slechts een sensitiviteit van 70 procent, wat betekent dat ze bij drie op de tien besmette personen toch een negatief testre- sultaat zullen weergeven. Daarom zullen ze trouwens enkel bij de triage gebruikt worden.

Gezien het aantal officieel vastgestelde besmettingen geen goed instrument is om de situatie in een land te beoordelen en nog minder om de aanpak van verschillende landen te vergelijken, moeten we op zoek naar een ander meetinstrument. Het aantal overlijdens lijkt op het eerste gezicht een objectievere maatstaf. Helaas zitten ook daar wat addertjes onder het gras.

De doden tellen

Sommige landen, in het bijzonder China, kunnen er van verdacht worden het werkelijke sterftecijfer ernstig te vervalsen. China geeft officieel aan dat slechts 3.300 mensen zijn omgekomen, maar deze week werden aan één begrafeniscentrum in Wuhan 5.000 urnen met stoffelijke overschotten afgeleverd. Er mag vermoed worden dat het werkelijke sterftecijfer een veelvoud is. Ook de krampachtige pogingen van China om de propagandamythe in stand te houden dat het virus is uitgeroeid, doen de statistieken geen deugd.

Maar ook in de westerse landen blijkt het tellen van het aantal coronadoden een moei- lijke opdracht. In Italië wordt bij alle sterf- gevallen in de ziekenhuizen een coronatest afgenomen. Positieve resultaten worden in de statistieken als coronaslachtoffers opgeno- men. Walter Ricciardi, een regeringsadviseur, vindt nu dat eigenlijk slechts 12 procent van die doden mogen meegerekend worden, omdat alleen bij hen Covid-19 de rechtstreekse doodsoorzaak was, terwijl bij de andere gevallen ook andere aandoeningen tot de dood hebben geleid. Je zou zijn stelling kunnen af- doen als een poging van Italië om niet meer als de slechtste leerling van de klas gezien te worden, maar er zit ook waarheid in: een aantal van deze mensen ging sowieso vrij snel overlijden. Dat vermindert niets aan het menselijke drama, maar kan helpen de dodelijkheid van Covid-19 in perspectief te zetten.

Elk land heeft zo zijn eigen regels om zijn corona-doden te tellen. Duitsland doet bijvoorbeeld geen post-mortem-onderzoeken, wat een van de verklaringen kan zijn voor het lage sterftecijfer in dat land. In Moskou werd in januari een stijging van het aantal longontstekingen met 37 procent vastgesteld tegenover vorig jaar. Degenen die overleden werden niet getest op corona. Het VK zit meer op de Italiaanse lijn: de sterftecijfers bevatten alle doden ‘met het virus’ en niet alleen ‘door het virus’.

En hoe worden de doden buiten de ziekenhuizen verrekend? In Nederland zeggen huis- artsen dat ze heel wat overlijdens aantreffen die waarschijnlijk door het corona-virus zijn uitgelokt. Huisarts Ellen Oonincx: “Als iemand een dubbelzijdige longontsteking heeft, be- nauwd is, en met een lage zuurstofverzadi- ging, wat moet het anders zijn dan?”

De dodelijkheid

De statistische vergelijkingen interesseren u mogelijk minder dan de werkelijke kans dat u of uw geliefden getroffen worden. Wat is de kans dat iemand doodgaat aan het coronavirus? Ook hier ontbreken in de berichtgeving nuance en juiste omschrijving. Je moet een aantal onderscheiden maken.

Ten eerste heb je het ruw sterftecijfer (CDR). Dat zegt hoeveel mensen in dit land zullen omkomen door het coronavirus. Dat be- paalt dus de kans dat een burger eraan sterft.

Naar dat cijfer kunnen we pas beginnen raden na de piek van besmettingen.

Ten tweede heb je het infectie-sterftecijfer (IFR). Dat geeft aan welke kans de gemiddel- de persoon heeft om te overlijden als hij besmet wordt.

Ten derde heb je het case-sterftecijfer (CFR). Dat geeft aan hoeveel kans de gemid- delde persoon heeft om te overlijden als hij besmet is en die besmetting ook is vastgesteld.

Wat u in sociale media en de pers meest-

al zult lezen is het laatste, de CFR. Zo wordt de ‘dodelijkheid’ van het virus in Italië op 9 procent geschat (HLN 23/3). Steven Callens, professor infectieziekten, schat de morta- liteit van Covid-19 in België op 3,5 procent (Het Nieuwsblad 18/3). Het betreft dus enkel de dodelijkheid van de gediagnosticeerde gevallen. Schattingen van de Wereldgezond- heidsorganisatie gaven eerst een CFR van 5,8 procent, maar die is nu al gedaald naar tussen de 1 en 1,5 procent.

De dodelijkheid hangt uiteraard ook af van de zorgcapaciteit. Als die overbelast wordt, zoals in Italië en Spanje, stijgt het sterftecijfer.

Vooral een tekort aan beademingstoestellen kan dramatische gevolgen hebben.

Groepsimmuniteit

De werkelijke dodelijkheid van de infectie ligt eigenlijk veel lager om de redenen hoger geschetst. Er wordt vermoed dat een hele grote groep geïnfecteerden weinig of geen symptomen vertonen en dus nooit de diagnose krijgen. Een studie van Covid-19 in IJsland schat dat de helft van de geïnfecteer- den geen symptomen vertonen. Een Chinese studie schat deze groep zelfs op hoger dan 60 procent.

Het UZ-Jette heeft alle patiënten getest die het ziekenhuis binnenkwamen, om welke reden ook, en vastgesteld dat 10 procent onder hen positief testten op het virus. Het zou dus kunnen dat 1 op de 10 van de bevolking van dit land reeds besmet is. Misschien nu al meer. De universiteit van Oxford schat dat op 19 maart reeds 30 tot 40 procent van de Britten geïnfecteerd was (en men daar dus nu al over de helft zou zitten).

Enkel grootschalige en betrouwbare testen bij de bevolking kunnen licht brengen in deze duisternis. Maar de cijfers die wijzen op een veel grotere dan vermoede besmettings- graad zijn eigenlijk bemoedigend. Ze wijzen op een kleinere dodelijkheid (IFR) van Co- vid-19 en een groepsimmuniteit die sneller groeit dan gedacht.

De verworven immuniteit kan omzeild worden door mutaties van het coronavirus (van Covid-19 zijn nu al acht varianten geteld). Het goede nieuws is dat het virus op dat punt sta- biel lijkt en de immuniteit dus waarschijnlijk voor lange tijd zal beschermen tegen herbe- smetting.

Interessante tijden

De verschillen tussen de verwachte gevolgen van al die wetenschappelijke speculaties zijn uiteraard fenomenaal. Volgens een eerste, alarmerende voorspelling van Neil Ferguson van het Imperial College zouden er in het VK 500.000 doden vallen. Hij zag zich ondertussen echter al verplicht om de schatting te verminderen naar 20.000 (hij poogde - weinig overtuigend- de spectaculaire bijstelling te verklaren door de maatregelen die door de regering zijn uitgevaardigd) en moest om aan dat cijfer te komen er alle doden ‘met het virus’ bijrekenen, niet alleen die ‘door het virus’. Als Oxford gelijk heeft, zal het dodental zelfs nog veel lager liggen.

Bovenop al die verwarring en statistische ruis komt ook nog de onzekerheid over de periode dat de ziekte bij ons zal blijven, over wanneer er probate medicijnen komen, over wanneer er een vaccin zal zijn en of er nog gevaarlijkere mutaties van het virus zullen optreden.

Een van de dingen die we wel zeker weten is dat Covid-19 uit China komt. Vandaar komt ook - zegt men - de uitdrukking “Moge u in interessante tijden leven”. Die Chinese wens is bedoeld als een vervloeking, niet als een zegening. Wij leven in interessante tijden.

JURGEN CEDER

STEUN

BE39 7390 1640 4519 (BIC KREDBEBB)

SCEPTR

machtig nieuws

(6)

Wandelen

Niet onterecht zorgt het optreden, of het uitblijven ervan, van de Brus- selse politie voor ergernis. Waar wandelende burgers op illegitieme wijze beboet worden, laat men het onwettelijk gedrag van bepaalde bevolkingsgroepen ongemoeid. PolBru in coronatijden.

“Een mens is maar een wandelaar,” om het met de titel van de terugblik van Gaston Durnez van twee jaar geleden te zeggen.

Maar liefst toch niet te ver, zoals een me- dewerkster van BRUZZ mocht ondervinden.

De dame in kwestie is ons onbekend, maar iets zegt ons dat wie op de payroll aldaar staat en nog eens ‘coté canal’, maar dan aan de Molenbeekse kant, inzake politieke correctheid wel goed zit. Gekweld door de lockdown besloot ze wat te gaan wandelen en zo de Brusselse Rubicon te overschrijden, het kanaal dus.

Op de Brusselse Grote Markt, minder dan twee kilometer van haar voordeur, werd ze door de arm der wet aangesproken en prompt terug naar ‘Molem’ gestuurd. Niet gehinderd door een gedegen kennis van de inhoud van wat in het Ministerieel Besluit stond dat toen van kracht was, liet de luci- de vertegenwoordiger van PolBru verstaan dat het verboden was de gemeentegrenzen te overschrijden. Vreemd, want daar stond niets over in het MB. Net zomin dat er über- haupt melding in werd gemaakt van regels rond het tweede verblijf, maar dat is een andere kwestie.

Boodschappen doen

Via sociale media kwamen andere soort- gelijke incidenten aan het licht. Zo was er iemand die in de buurt van het Zuidstation woont en in het stadscentrum zijn boodschappen wou doen. Afstand: anderhalve kilometer. De betrokkene werd door een agente geïnterpelleerd die vond dat die boodschappen maar beter dichter bij huis werden gedaan. Eens terug in de eigen wijk, stelde die persoon een samenscholing van een tiental mensen vast, zonder dat iemand hen daar op aansprak.

De politieke correctheid verbiedt die

persoon wat specifieker te zijn rond de ach- tergrond van deze samenscholers, maar we hebben zo een vermoeden. Wellicht zijn het leden van die bevolkingsgroepen die, naar het woord van de Antwerpse burgervader BDW, moeilijk bereikt kunnen worden.

GAS-boete

Nog een voorbeeld. Weer iemand van Molenbeek stapte richting Rouppeplein (in beter tijden bekend voor het sterrenres- taurant Comme chez soi), werd door een agent aangesproken en teruggestuurd, met GAS-boete zowaar. Kan het verbazen dat dit een zekere frustratie voedt? Zeker als men deze individuele gevallen tegen de achter- grond van de Brusselse realiteit plaatst. Het hoeft niet altijd geschreeuw en gespuug te zijn zoals dat incident in Schaarbeek, maar iets zegt ons dat tal van voorvallen keurig onder de mat worden geveegd.

Politiestaat

Ergens is hetgeen we meemaken het voorbeeld van hoe een politiestaat op zijn Brussels eruit ziet. Waar in keurige dic- taturen de instructies top down gegeven worden, is het hier de arm der wet die een scherpere interpretatie geeft aan wat in het MB geschreven staat. In een volgende fase gaat men zich vooral richten op burgers die niet voor al te veel gedonder zullen zorgen. En dan pakt men uit met de aantallen GAS-boetes die uitgeschreven werden. Het mag dan al geen noodzakelijke verplaat- sing zijn, maar wie wat door Molenbeek of oud-Laken kuiert, kan met eigen ogen vaststellen dat die honderden boetes makkelijk naar de duizenden getild zouden kunnen worden. De sociale onrust krijg je er dan gratis bij.

KNIN.

Actueel 2 APRIL 2020

6 BRUSSEL

Europees coronageld vooral naar Wallonië

De Europese Commissie pompt 37 miljard extra geld in de door corona getroffen economie. De N-VA onthield zich bij de stemming, omdat het geld voor België vooral richting Wallonië stroomt. Om een supergroot bedrag gaat het niet, maar het is interessant om te zien hoe deze onthou- ding de jongste dagen werd opgepookt tot een zoveelste dossier om de transfers te bagatelliseren, het Belgisch nationalisme aan te wakkeren en de N-VA schade te berokkenen.

Op 18 maart al trok minister-president Jan Jambon aan de alarmbel over de verde- ling van de middelen voor België. Veel aandacht werd er daaraan toen niet besteed.

Het eerste bericht over die affaire lazen we in Het Laatste Nieuws (online, 18 maart).

Daar gaf men al mee dat de Europese steun ook richting België zou gaan: 36,7 miljoen euro, waarvan 6,5 miljoen euro bestemd voor Vlaanderen, 16 miljoen voor het Waal- se gewest, 4,3 miljoen voor het Brusselse gewest en 9,6 miljoen euro voor de Franse Gemeenschap (in één bron lezen we dat België er naast die 37 miljoen euro aan on- gebruikte cohesiefondsen die niet moeten terugbetaald nog een 26 miljoen bovenop zou krijgen. Totaal: 63 miljoen dus).

Het duurde tot vorige week vooraleer hierover meer nieuws volgde. De Europese staatshoofden en regeringsleiders bereik- ten vorige donderdag een akkoord over

“stappen om de economische en financiële fall-out van de coronacrisis aan te pakken”.

Dat was geen makkelijke bevalling, omdat er ook grote verdeeldheid was tussen de noordelijke en de zuidelijke lidstaten (onder meer over crisisaanpak via coronaobli- gaties of eurobonds). Noordelijke landen stonden op de rem.

Perceptie

In het EU-Parlement gaven de N-VA’ers Assita Kanko, Geert Bourgeois en Johan Van Overtveldt een signaal. Ze onthielden zich bij de stemming. Meteen werd de perceptie gecreëerd dat de N-VA Europese coronas- teun in het gedrang bracht, met haar ‘onge- paste’ communautaire standpunten. Maar de partij had wel wat redenen om te reageren.

Meteen zag CD&V-Europarlementslid Cindy Franssen de kans om aandacht te zoeken: “Ongelofelijk dat de N-VA zich hier als enige onthoudt over broodnodige maatregelen”, stuurde ze de wereld in. “Dit gaat om solidariteit. Het zou nodeloos vertragend zijn om nu plots een nieuwe verdeelsleutel te onderhandelen.”

Franssens belletje klingelde meteen overal. In De Standaard voegde Petra De Sutter (Groen) daar nog wat kritiek aan toe. Ze had het over de “N-VA aan de zijlijn”, of zoiets.

“De ziekte slaat nochtans in Vlaanderen veel harder toe dan in Wallonië”, reageerde Kanko. Van Overtveldt benadrukte dat hij als voorzitter van de commissie Begroting

‘meer geld’ zou vragen dan nu voorzien. “Er zijn ongeveer zes miljoen Vlamingen. Afge- rond is dat 1 procent van alle Europeanen.

Dus zouden we aanspraak moeten maken op 1 procent van die 37 miljard, zo’n 370 miljoen euro… Blijkbaar vindt mevrouw Frans- sen het oké dat we op zo’n onwaarschijnlijke manier worden achtergesteld.”

Bourgeois repliceerde in De Standaard zo: “Wij zijn absoluut niet tegen solidariteit.

Zo pleitte ik ervoor om Belgische zieken- huisbedden die we voorlopig niet nodig hebben, ter beschikking van bijvoorbeeld Nederland te kunnen stellen.” Maar de verdeelsleutel vond hij niet correct en niet goed uitgelegd. “Onthouden is niet hetzelf- de als tegenstemmen”, voegde hij daar aan toe.

Tegenstroom

De “duiding” bij wat uiteindelijk toch maar een onthouding was, ging door. “N- VA roeit Europees tegen coronastroom in”, schreef De Standaard. Joël De Ceulaer liet Doorbraak-medewerker Philip Roose even aan het woord, vermoedelijk vooral om van hem te horen dat de N-VA-onthouding ge- tuigt van “een kruideniersmentaliteit… want Wallonië is nu eenmaal de armere regio. De verdeelsleutel is niet correct, maar het gaat om een verwaarloosbaar bedrag”.

Scheeftrekking

Vanwaar nu die scheeftrekking? De verdeelsleutel die gehanteerd wordt, komt vanuit het Europees Cohesiefonds, waar- langs Europa budgetten toewijst aan ach- tergestelde landen (Spanje, Italië…), maar

ook aan zwak presterende regio’s (Wallonië, Zuid-Italië etc. ). Dat lijkt op zich een billijk en sociaal criterium, maar mag niet het enige criterium zijn. De N-VA vindt dat bij de toewijzing ook rekening moet worden gehouden met de mate waarin regio’s getroffen worden door het coronavirus. En in ons land zou dat vooral Vlaanderen zijn.

Trollen

In Twitterland achtten vooral anonieme linkse trollen (vaak identificeerbaar in een wereld tussen ABVV en Belgicistische club- jes) andermaal het moment rijp om hun gevoeg te doen. De trollen halen vaak één zin uit artikel (let op: ook rechtse twitteraars hanteren die techniek) om hun gelijk te halen. Het leek erop alsof de bastaards van de N-VA de beademingstoestellen met directe ingang wilden gaan dichtknijpen, terwijl de fondsen vooral bedoeld zijn voor de opvang van economische gevolgen van de coronacrisis.

Dat laatste wordt een heel ander verhaal dan dat van de medische urgentie van vandaag. Dan spreken we straks niet meer over enkele miljoenen, maar over een onover- zichtelijke crisiskost van vele miljarden.

Signaal

De N-VA heeft een signaal willen geven, en dat is vrij duidelijk: eenmaal andermaal wordt een mechanisme in werking gesteld waarmee Vlaanderen de eeuwige ellende van Wallonië (en Brussel) financiert (merk- waardig: Vlaams Belang stemde voor). De commotie over de subsidie-affaire komt laat. Vlaanderen had al eerder beslist om in dit geval ook een signaal te geven.

Het zorgde ervoor dat België zich moest onthouden. Het standpunt van ons land wordt vastgelegd in het Directoraat Gene- raal Europese Zaken (DGE), een diploma- tiek overlegorgaan waar de gewesten en gemeenschappen een doorslaggevende stem hebben. Het was de Vlaamse regering – en niet de N-VA alleen - die ervoor zorgde dat dit land zich bij gebrek aan consensus op Europees vlak moest onthouden. Omdat de deelstaten niet op dezelfde golflengte zaten. Crevits pro, Franssen tegen, zoiets?

Herzien

Het wordt tijd dat de verdeelsleutel van de Europese cohesiefondsen wordt herzien. Op zich is de daar gehanteerde sociale bijsturing geen probleem, maar net zoals de interregionale transfers in België moeten die billijk zijn en tot resultaat leiden. Binnen de Belgische context is dat, na zoveel de- cennia interregionale geldstromen, niet het geval.

Wanneer kan dat veranderen? Kan dat in het kader van de nieuwe Europese meer- jarenbegroting tot 2027? Dat de meeste Vlaamse kranten daar nauwelijks belangstelling voor hebben, moet ons waakzaam houden. Waar zitten de Vlaams-nationalisti- sche politici die dat onderliggend probleem eens ten gronde aanpakken? In beide partijen, overigens?

Dat de N-VA er door altijd dezelfde critici in altijd weer dezelfde “politieke spelletjes”

wordt aangepakt (men vindt altijd wel een tegenstander), zal wel ergens tot de pers- vrijheid behoren, maar het zijn de Vlamin- gen die daar hun gedacht over vormen. Zo dom zijn ze niet, blijkt nu en dan bij peilin- gen en verkiezingen.

Is het hele gedoe een groot debat waard?

België heeft de besluitvorming niet goed- gekeurd, maar uiteindelijk ook niet geblok- keerd. Vlaanderen heeft een punt kunnen maken in een dossier dat zich in de marge situeert. Het gaat inderdaad om een relatief klein bedrag. Vergelijk het met de factuur van de steunmaatregelen die de Vlaamse regering aankondigde (ten minste 1 miljard euro). De dag komt wel dat corona weer wat uit beeld verdwijnt. Dan gaat het hier weer over die eeuwige en niet meer te dichten sociaal-economische breuklijn. Dan gaat het niet meer over “een detail”. ANJA PIETERS