Veertigdagenkalender 2021 - 3
Troost in de woestijn
Voorwoord
Veertig dagen lang hebben we de tijd om ons bewust te worden van God, de mensen om ons heen en onszelf. Om elkaar daarbij te helpen maken we als gemeente een veertigdagenkalender: voor elke dag een tekst, een recept, een foto of verhaal dat ons helpt. Troost in de woestijn, is de titel van deze kalender.
Dat heeft al heel wat gemeenteleden geïnspireerd. Hun bijdragen leest u in dit derde deel van onze kalender. Maar we zijn nog niet ‘rond’. Er zijn nog wat dagen te gaan totdat het Pasen is. Dus heeft u ook een tekst, gedicht, lied, recept, foto, … iets dat u troost? Lever uw bijdrage in via
predikant@kerk-engelen.nl of bel met Marloes om te overleggen hoe jouw bijdrage in deze kalender kan komen.
Elke week mailen we de kalender voor de week die volgt. Hij komt ook op de website www.kerk-engelen.nl te staan, en tijdens de open kerk op woensdag van 13.30-15.00 uur liggen er geprinte exemplaren in de kerk klaar om op te halen. Is dat allemaal geen optie? Neem dan contact op met Marloes of zoek iemand in de buurt die voor u kan printen.
Ds Marloes Meijer
Woensdag 17-03-2021 Schoenen
Ga jij wel eens in iemand anders schoenen staan? Even hoge hakken passen, of juist stoere werkschoenen.
Dan is het net alsof je op die ander lijkt, alsof je die ander bent.
In wiens schoenen zou jij willen staan?
Op wie zou jij willen lijken? Wiens leven zou jij wel willen hebben?
Wonderlijk
Ik zou best eens in zijn schoenen willen staan, dachten zijn leerlingen toen ze hem bezig zagen.
Wonderlijk wat hij allemaal kan.
Zoals hij met mensen omgaat Zoveel als hij weet
Waren we maar zoals hij.
Maar ja, hij is dan ook niet de eerste de beste, die Jezus van Nazareth.
Blij dat ik niet in zijn schoenen sta, dachten zijn leerlingen,
toen hij opgepakt en veroordeeld werd.
Wonderlijk, zoals hij alles over zich laat komen.
Hij heeft een beter lot verdiend.
Wij zouden, eerlijk gezegd, zoiets eerder verdienen dan hij.
Want hij is gewoon de bovenste beste, een beter iemand is er niet.
En hoe meer ze daarover nadachten,
hoe meer het tot hen begon door te dringen, dat hij wonderlijk genoeg
in hun schoenen was gaan staan.
Van: Greet Brokerhof-van der Waa.
Donderdag 18-03-2021 Zingen…
Ja, dat mis ik dus heel erg. Samen zingen in de kerk liefst met de cantorij. Wij hebben hier het geluk dat we dat thuis ook meerstemmig kunnen doen en soms ook gewoon doen: in de gestreamde diensten, met het liedboek of de meerstemmige muziek bij de hand meezingen. Het is fijn, maar haalt het niet bij het zingen in een volle kerk…
Afgelopen periode kwam ik lied 1003 uit het liedboek tegen. Het lijkt een profetisch lied, dat naadloos past in deze tijd. Vanuit de PKN zijn er nog een paar extra coupletten bij geschreven, maar dat had voor mij niet gehoeven…
Het refrein lijkt een vraag, een oproep, een uitroep van wanhoop. Maar voor mij is het ook, nee: vooral, een teken van hoop. Ik blijf het geloven: Ja, er komt écht een Nieuwe Morgen! Er komt een tijd waarin wij bevrijd worden van onze zorgen.
In deze 40 dagen leven we daar naartoe, we weten dat er na het lijden en het sterven een opstanding volgt, en dat geeft mij kracht in deze tijd. Daar mogen we over zingen, ook al is dat nu alleen en in je eigen huis, en we weten dat er een tijd komt waarop we dat ook weer samen, en uit volle borst mogen doen: Zingen over Gods trouw en de Nieuwe Morgen!
Hier, op Youtube staat een filmpje waarin lied 1003 met de extra coupletten wordt gezongen.
Peter Polling
Vrijdag Bij Romeinen 1 : 8 - 17
Romeinen 1 : 16 (Bijbel in Gewone Taal)
Ik schaam me niet om te vertellen dat Jezus aan het kruis gestorven is. En dat de machtige God hem heeft laten opstaan uit de dood. Iedereen die dat goede nieuws gelooft, wordt gered, In de eerste plaats alle Joden, maar ook alle niet-Joden.
Gij zijt als lichtende sterren
Laat mij, o Heer, Uw klankbord mogen wezen Laat mij een kaars zijn op Uw kandelaar Laat mij Uw brief zijn, duidelijk te lezen Laat mij een brug zijn, leidend tot elkaar Laat mij een zoutend zout zijn in dit leven Laat mij een vonk zijn van Uw liefdevuur Laat mij een toorts zijn, tot Uw lof geheven Laat mij een steen zijn in Uw tempelmuur Laat mij een zuiv’re klank zijn in Uw koren Laat mij een snaar zijn aan Uw instrument Laat mij een lied zijn, vrolijk om te horen Laat mij een ster zijn aan Uw firmament Enny IJskes-Kooger / Een fluit van riet (Ingezonden door Joke Kool-Glas)
Zaterdag Iles flottantes of drijvende eilandjes
Het meest troostrijke toetje dat ik ken zie je in Nederland soms alleen in
een restaurant, terwijl je het in Frankrijk gewoon in de supermarkt in het
zuivelvak kunt vinden. Het originele recept is best bewerkelijk, maar
dankzij een bevriende Française maak ik het snel en simpel in de magnetron:
Klop 2 eiwitten met een snufje zout schuimig en voeg al kloppend lepel voor
lepel 20 gram gezeefde poedersuiker toe tot het een taai schuim is. Verdeel het met 2 lepels in 4 bergjes op een bord en zet dit 1 minuut in de
magnetron op ongeveer 400 watt.
De eiwitbergjes zwellen wat op, maar worden weer kleiner als je het bord in de koelkast laat afkoelen. Je kunt dit al een paar uur of een dag tevoren klaarmaken.
Maak van de overgebleven eidooiers vanillesaus door ze te kloppen met 40 gram suiker en wat vanille-essence of merg uit een vanillestokje. Breng ondertussen 250 ml slagroom (of half slagroom half melk) aan de kook en voeg dat langzaam toe aan de dooiers, warm daarna al roerend het geheel weer op tot het begint te binden, maar laat het niet koken.
Leg een velletje vershoudfolie op de saus en laat afkoelen.
Maar wil je supersnel klaar zijn? Meng wat vanillevla met een beetje slagroom en vanillesuiker (en eventueel een klein scheutje amaretto)!
Schep wat vanillesaus in een schaaltje, leg er een eiwit-eilandje in en druppel er eventueel een beetje caramelsaus over.
Net zo lekker als in Frankrijk!
Salut!
Bea Kagie
Zondag 21 maart Gedachten naar aanleiding van Johannes 12: 20-33
Hoe heerlijk is het nieuwe verbond dat ons door Jezus in naam van zijn Vader in ons hart is gegrift: ‘Bemin God bovenal en bemin uw naaste zoals uzelf.’
Geen bombastische parade van duizenden woorden in geboden en verboden, maar slechts één daad: beminnen, houden van. In het evangelie gaat Jezus daar direct op in. Hij zegt: ‘Wie zijn leven bemint, verliest het, maar wie in deze wereld zijn leven haat, behoudt het voor het eeuwige leven.’
Misschien lijken dat moeilijke woorden, maar dat zijn ze niet, want ze verwoorden alleen wat er gebeurt, als je níét leeft naar dat ene gebod van Jezus. Als je dus niet van God en niet van je naaste, maar alleen van jezelf houdt. Dan verlies je inderdaad een menswaardig leven.
Want het is met ons zoals met de graankorrel: alleen als die in de aarde sterft, brengt hij veel vruchten voort. Zo ook wij: alleen als je niet alleen voor jezelf leeft, als je dus sterft in jezelf, breng je veel vruchten voort van liefde, vrede, goedheid, blijdschap, geluk.
Maar het evangelie heeft nog veel meer diepgang. Jezus weet wat Hem te wachten staat: lijden en dood. Dit besef van lijden en dood confronteert ons met ons eigen lijden en dood.
Ook ons wacht een moment waaraan we liever niet denken en waarmee we liever niet geconfronteerd worden. Of misschien leven we momenteel al in zulke momenten van pijn en lijden.
En tegelijk doet ons dat mee voelen, mee lijden en mee verdriet hebben met hen die oud en ziek zijn, en met hen die leven in het aanschijn van de dood.
Ook in deze confrontatie wijst Jezus ons de weg van geloof, hoop en liefde.
Dat is ons perspectief naar Pasen in deze moeilijke tijd: geloof, hoop en vooral de liefde.
Bernadette van Litsenburg
Maandag 22 maart
Woordeloos Woorden van Jezus gaan veertig dagen met ons mee
Vergezellen ons denken en doen veertig dagen aan één
Hechten zich ondanks alle uiterlijk vertoon
aan hart en nieren.
Woordeloos vormen ze maken het hart
gevoelig voor vreugde filteren ze wat van waarde is het overige mag aan ons voorbij gaan
Tekst: Aukje Wijma
Aangeleverd door Harmke en Bert Scholing
Een leerdicht over Jezus van Nazareth
Ik zal jou zoeken en je vinden ook Zo staat geschreven, en dat woord was hij
Zoals hij mensen aankeek en van verre
Ze zag in hun allure en ellende Zo nietig-ontzagwekkend als wij zijn
Ik zal jou zoeken. En ik zal je vinden
Uit: Hier aanwezig, Huub Oosterhuis
Dinsdag 23 maart Een kleine overdenking Ton van der Giessen schreef in de jaren 90 deze overdenking voor de
schoolkrant van de school voor Speciaal Onderwijs te Amersfoort, waar hij directeur was. Het is een overdenking waar hij nog steeds achter staat:
“Niet heersen, maar dienen”. Dat staat in Markus boven het begin van een hoofdstuk.
Jezus ligt in dit gedeelte van het
evangelie een beetje overhoop met zijn volgelingen. Ze hebben met elkaar onenigheid over het feit wie in het Koninkrijk van Jezus de belangrijkste zal zijn. Johannes en Jacobus proberen
op een wat slinkse wijze een toezegging van Jezus los te krijgen via een onderonsje. Jezus bestraft hen echter en dan vinden de andere discipelen het ook nog eens nodig om die twee onder handen te nemen.
Jezus wordt boos en verdrietig en zegt: ”Wie groot wil worden onder u, zal uw dienaar zijn en wie onder u de eerste wil zijn, zal aller slaaf zijn”.
Toch lijkt het er niet op dat de woorden van Jezus bij zijn vrienden
overkomen. Zo trekken ze dan Jericho binnen. Daar wordt Jezus aangeroepen met de woorden: “Zoon van David, heb medelijden met mij”. Eindelijk
iemand, die Jezus echt nodig heeft. Iemand, die in zijn wijze van bestaan bedreigd wordt en echt hulp nodig heeft. Hoewel de omstanders hem het zwijgen willen opleggen, laat hij zich niet afschepen. Hij blijft roepen en zegt, dat hij van zijn blindheid genezen wil worden. Jezus zegt hem: “Ga heen, uw geloof heeft u behouden”. De blinde, Bartimeus, wordt terstond genezen en volgt Jezus ”op den weg”. Dat betekent, dat hij een volgeling van Jezus wordt.
Dat hij wil leven naar Gods woord. Hij begrijpt, dat het dienen voorop staat en niet het heersen.
Het trieste van dit verhaal is, dat de discipelen van Jezus dit toen nog niet begrepen. Begrijpen wij de boodschap van Jezus wel?? Je kunt het misschien zo samenvatten: “Wie dient maakt vrienden en wie heersen wil maakt vijanden!”
Zo is het leven van Jezus een voorbeeld voor ons allen geweest.
Woensdag 24 maart Stap in het Paasverhaal Stel je voor dat je in een tijdmachine kan stappen, terug naar het jaar 30 van onze jaartelling. Opeens loop je door de straten van Jeruzalem op zoek naar geheime
aanwijzingen. Overal kom
je geheime codes tegen en ga je het gesprek aan met virtuele
gesprekspartners uit de tijd van Jezus. Je zit middenin het verhaal van Pasen.
Je loopt je eigen weg door Jeruzalem.
Wat is het?
De PaasChallenge van 2021 is een coronaproof QR-codespel waarbij
deelnemers in tweetallen of samen met het eigen huishouden op pad gaan.
Even weg van je beeldscherm, Pasen beleven op een fysieke en uitdagende manier.
Voor wie?
De PaasChallenge 2021 is geschikt voor iedereen, alle leeftijden kunnen meedoen. Wel is het speciaal bedoeld voor tieners in de leeftijd tussen 10 en 18 jaar.
Wanneer?
De PaasChallenge wordt gehouden in de Goede Week: 28 mrt – 3 april.
Schrijf je in op jouw starttijd via: Calendly - Kerk Engelen, zodat we dit Coronaproof kunnen doen.
Het spel duurt ongeveer 1.5 uur en begint op het kerkplein van de Protestantse Kerk (De Kerkhof 3). Hier vind je een routeblad.
Verder neem je mee:
• smartphone met een volle batterij (+ eventueel een powerbank) en een internet abonnement.
• op smartphone: QR Scanner app (bij een Iphone werkt dit via de camera)
• hamer
• 10 spijkers
• vork
• een pen of potlood
Donderdag 25 maart
De twee kanten van twintigtwintig Twintigtwintig heeft mij niets gebracht Mij hoor je nooit zeggen
Dat we samen meer kunnen dan alleen Want als ik even verder kijk, ontdek ik Spanning en onrust om me heen Elke week voelde ik minder
Verbinding met mensen die me dierbaar zijn Ik voelde
Dat ik vervreemd raakte van de buitenwereld En zeg me vooral niet
"Er zit iets moois in iedere dag"
Want hoe je het ook wendt of keert Ik heb dit jaar stilgestaan
Je zult mij nooit horen zeggen
Twintigtwintig bracht mij veel lichtpuntjes
(lees het gedicht nu vooral van onder naar boven)
Stilte Min de stilte in uw wezen Zoek de stilte die bezielt Zij die alle stilte vrezen Hebben nooit een hart gelezen Hebben nooit geknield Guido Gezelle Aangeleverd door Joeke Wiechers
Vrijdag 26 maart,
Alle nare dingen zijn tijdelijk en daarna wordt het beter Zoals wel vaker wandelde ik door de “heerlijkheid” Bokhoven.
Vanwege de lock-down was de uitspanning het Veerhuis gesloten.
Op de ramen was een gezegde geplakt.
“Achter de donkere wolken schijnt weer de zon”.
Wat een veerkracht, wat een blij vooruitzicht.
Misschien niet gebaseerd op een Bijbelboek, maar na het lezen van zo’n gezegde
kan een wandelaar weer opgewekt verder.
Frits Kool
Zaterdag 27 maart
Wij allen hebben in ons een centrum van stil-heid.
Het huis gewijd aan werk en overleg ten dienste van de vrede, behoort een ruimte te hebben die gewijd is aan stilte in uiterlijke zin en stilheid in innerlijke zin.
Het doel is om een kleine plaats te creëren met de deuren open naar het onbegrensde land van gedachten en gebeden.
Mensen van vele geloven zullen er komen en daarom moeten er geen symbolen zijn aangebracht waaraan we in ons eigen mediteren gewend zijn.
Een steen in het midden heeft ons echter veel te vertellen. We kunnen het als een altaar zien. Het is leeg, niet omdat er geen god is, niet omdat het een altaar is voor een onbekende god, maar omdat het gewijd is aan de God die de mens aanbidt onder vele namen en in vele vormen.
Er is een oud gezegde dat luidt dat de zin van een vat niet in zijn omhulsel zit maar in zijn leegte. Zo is het ook met deze ruimte. Het is aan hen die hier komen om de leegte te vullen met wat zij vinden in hun eigen centrum van stilheid.
Dag Hammarskjold: was secretaris-generaal van de Verenigde Naties van 10 april 1953 tot 18 september 1961 toen hij stierf als gevolg van een
vliegtuigongeluk tijdens zijn vredesmissie in Congo. Hij kreeg in1961 postuum de Nobelprijs voor de vrede.
Joeke en Kees Wiechers
