AFZETTINGEN WTKG 29(4),2008 92
Lapilli
Lintenaan eenJurassische kont
Lars vanden Hoek+Ostende
De nieuwedinosauriëris
Epidexipteryx
huigedoopt.
Dat is dus inderdaadweereenlastige
naam omuit het hoofdte leren(de soortsaanduiding
heb ik inmiddels onderknie).
Hetdiertje
isongeveer zo grootals een duifen valt op door de vier
lintvormige
staartveren.Over de functievan diestaartverenkanje
lekkerspeculeren.
Ze warenzeker niet bedoeldomtevliegen, aangezien
erlangs
heel derestvanhet lichaamgeen spoorvanechteverentevinden was, alleenmaarhet dons datweook van
sommige Liaoning
beesten kennen. Dat isoverigens
datachtergrondverhaal
bij gevederde
dinosauriërswaarik hetnetover had.Vo-gels
hebbenverennodig
omtekunnenvliegen,
maar verenzijn
niet ontwikkeldomtegaan
vliegen.
Immers kanje
in de evolutie nieteenorgaanontwikkelen, watje
pastwin-tig miljoen jaar
laternodig
hebt. Zo werkt hetnueenmaal niet. Waar heeftEpidexipteryx zijn
paarverendan welvoorgebruikt?
Deauteurs vanhet artikel komenmet tweemo-gelijkheden.
Of als onderdeelvanhetparingsgedrag,
of als afschrikmiddeltegenvijanden.
Dus zoalseenfazantzijn
staartveren
gebruikt,
of zoalseenbaardagame
een grotekeel kanopzetten. En omdatwe dierecente voorbeelden
hebben,
klinkt dezeuitleg
heelaannemelijk.
Wat ik zelfnuzo
aardig
vindaande vondst(behalve
dus dathij
ouder is dan deLiaoning vondsten),
is dathij
zowelvoor het afschrikkenvan
vijanden
als het lokken van een partner,die lintenopzijn
kontomhoog
moetkunnen steken. Dus hebbenze eenstevige
structuurnodig
in devormvaneen
slagpen. Bij
recentevogels
is deslagpen
eenwezenlijk
onderdeelvandeveren,endusvanhet
vliegen.
Maar ook hiergeldt
weer,dat deslagpen
nooitvoordat doel ontwik-keld kanzijn
in de evolutie.Epidexipteryx
laatnuzien dateenniet
vliegend diertje
uit het Jura weldegelijk
slagpen-nengoed
kongebruiken.
Enzoheeft dezedinosauriër,
die ergens onderaandeevolutielijn richting vogels
staat,weldegelijk
nogietstemeldenoverdevliegende
dinosauriërs uitonzeeigen
achtertuin.Als
je
dan toch op het werk bentom eenjournalist
tebel-len,
danblijfje
vanzelfevenhangen (we
hebben erge goe-deenergegratis
koffie opNaturalis).
Decollega
diemijn
huisnummer haddoorgegeven
aan de Volkskrant kwamnogeven vragenwaar die
ophef
nuallemaal overging.
“Dat zalknap lastig
rennengeweestzijn,”
meendehij.
Eninderdaad,
alsje
erovernadenkt,
moethet best weleenkoddig gezicht
geweestzijn,
zo’ndinootje
met vier lin-ten achter zich aan.En nog eenbehoorlijk
sneldinootje
ook,
want recentonderzoek hadaangetoond
dat die zoge-naamdemaniraptors
vooral heelgoed
warenin het recht-doorlopen,
wistmijn collega
tevertellen. Weereenstukje
Jurassic Park
ontmaskerd,
wantdaarinzijn
deVelocirap-tors
juist
erg wendbaar.Epidexipteryx
wasdus misschien ook wel niet delenigste.
En al filosoferend kwamenwij
toen op eengeheel eigen
theorie. Die lintenwaren hele-maal nietvoorparen ofbluffen,
maarvormden ’s werelds eersteremparachute.
Ideaal gewoon. Door het Jurassischelandschap
rent eenmicrodino,
en netalsje
denkt dathij
zichtepletter loopt
tegeneendikke cycas, gaan de remve-renomhoog,
enkanhij
voldoende affemmenomde bocht temaken. De zie het helemaalvoor me,maarofwe erNa-turemeekunnen halen
Literatuur
1
Zhang,
F.,Zhou, Z.,
Xu.X., Wang,
X. &Sullivan, C.,
2008.A bizarre Jurassicmaniraptoran
fromChina withelongate
ribbon-like feathers. Nature455,
pp. 1105-1108.Larsvanden HoekOstende,Nationaal Natuurhisto-rischMuseum,
postbus
9717,2300 RALeiden,
email:Hoek@naturalis.
mm.nl “OGod,
hebbenze er weereen vanLiaoning?”
Ikweet,het is niet de
juiste
reactietegenover
eenjournalist
die informatievraagtover eennieuwe dinosauriërmet
ve-ren, maarikvrees dat hetna45
jaar pijnlijk duidelijk
is dat ik de kunstvanhet nadenken voordat ik iets zeg wel nooit zal beheersen. Nu beldehij
mewelthuis,
dus de onbedoel-despontaniteit
kwam deelsvoortuitmijn omgeving,
maaraande andere kantwashet wel
gemeend.
Iedere keer alser weereenmooi fossielgevonden
wordt in het OnderKrijt
in de Chinesekustprovincie Liaoning,
haalt hetweerNature. Envoormij
is hetachtergrondverhaal
dat ik danweermoet vertellen steeds hetzelfde. Hetenige
dat verandert is dat iknaastSinosauropteryx,
Caudipteryx
enConfuciusornis
weereenmoeilijk
naamuitmijn
hoofdmoetleren. Maar uitplichtsbesef,
envooraluit schaamtevoormijn
al teeerlijke reactie,
zatik tien minuten later op de fietsnaar hetmuseum omzelfeenstelezenwat er nougeschreven
was. Eenmaal daar