Daar is geen einde, daar is geen begin...

14februari j.l. overleedna

draal, beleven. Heerlijk.

een

langdurig ziekenhuis­

verblijj, maar toch nog on­

verwacht

,

onze vriendBen

}. Veld

,

"een van de zacht­

moedigste

mensen in

deze

wereld... innerlijk weer­

loos tegen onverschillig­

Vaak namje deel aan een- en

meerdaagse

excursies van Stich­ ting

Oase,

Vereniging Wilde Weelde en de Vakgroep Heemtuinbeheer. Je aanwezig­ heid werd alom zeer gewaar­ deerd, je bijdragen waren steeds

maar

weer van hoge kwaliteit. heid, kwaad

en

onrecht.

Hij

En al je interviews in ons tijd­

kon dat niet verdragen. Hij

schrift Oase. Je was niet alleen de

streed er tegen op de hem

meest productieve auteur in de

kenmerkende wij

ze:

niet

afgelopen 10 jaar,

maar

ook en

met biuerheiden verzet,

vooral iemand die met veel zorg

Ben,

maar door te

ovenuigen,

door op te bouwen

,

door in

samenwerking

met de

goedwillenden veel tot

stand te

brengen." (uit

de

afscheidsrede van Prof Dr

.

en enorm geduld

wekenlang tien­

tallen uren bandopnames van ge­ mterviewden samen met ons comprimeerde tot inhoudelijk

sterke,

de integriteit van de

gem­

terviewden steeds in het oog hou­ den de levensverhalen. Van zeer we waren al vrienden,

Victor Westhojftijdens

de

uiteenlopende men sen, zoals het voordat we elkaar ooit in

cremaueplechiigheid in

jongetje

Arhan

datje in de

Ecolo­

levende lijve hadden

ont­

Dieren, 19.2.200l.)

gische

Tuin interviewde, Sjef van

moet:

jouw mede-creatie, der Molen, een geestverwante

de Ecologische Tuin in het kunstenaar uit Yelp, van de al ge­ Spijkerkwartier in Arnhem, sprak al in onze noemde Louis Le Roy,

maar

ook van de nes­ Oostgroningse periode (voor 1993) tot onze tor van de Nederlandse vegetatiekunde, Prof. verbeelding, en jij bleek de trouwe vriend in

Dr. Victor Westhoff, van Dr. Ger Londo, ken­

Arnhem,

die steeds

maar

weer abonnees

voor

ner bij uitstek van aanJeg en

beheer

van

na­

ons tijdschrift Oase wierf: een tijdschrift voor tuwtuinen en -parken, en van de meester van vrienden van natuurrijke tuinen, parken en de habitat-creatie, zoals je dat zo mooi formu­ plantsoenen,

zoals

jij en wij, en al diegenen leerde, Willem lven.

die dit nu lezen. En we hadden nog zoveel prachtige mensen En vanaf het

eerste

moment dat we elkaar voor ogen, die jij had kunnen interviewen, en ontmoctten groeide een vriendschap op basis er was ook al een plan

omjou eens

naar al je van gelijkgezindheid. Meer vrijheid, meer

ua­

drijfveren te vragen. Nog bij ons laatste zie­

tuur,

verfijnde cultuur, en dat alles liefst ver- kenhuisbezoek zatje na te denken over ko­

weven ­ men de interviews. daar ging

Daar is geen einde, daar

en gaat Die tijd was jou en ons niet gegund. Het be­

het ons gint pas langzaam, maar danook erg pijnlijk

is geen begin...

om. tot ons door te dringen, wie wij metjou ver­

Talrijke . liezen.

malen hebben we metje samen de tuinen in Het is zo jammer dat je de lente niet meer met het Spijkerkwartier bezocht. Jij als rondleider, ons mee kan maken. Maar we zullen je dit wij als dankbbare gasten, die weer eens een voorjaar in gedachten meedragen tijdens het groep enthousiastelingen 'aansjouwden'. Uit werk aan ons tijdschrift, tijdens onze tuin­ heel Nederland en Vlaanderen, maar ook uit werkzaamheden in Beuningen, vooral in de Duitsland of Zweden. En je rondleidingen vlinderbeuvel, die we nooit hadden gebouwd waren altijd weer verrassend. Geen standaard­ zonder de pioniersdaden van jou en anderen praaties, niet belerend, ook al was je bijna je in Arnhem en daarbuiten.

leven lang leraar.

Zo is ons ook een boeiende excursie in Mil­ Zolang wij leven zal je ons bijblijven als een dam bijgebleven. Op het bijzondere terrein oudere, geest-en zielsverwante vriend. van de door jou zeer gewaardeerde Louis Le

Marianne van Lier en Willy Leufgen Roy. Je liet ons op de j ou eigen manier, rus­

tig, met gebruikmaking van alle zintuigen urenlang deze bijzondere plek, de Eco-kathe­