UvA-DARE is a service provided by the library of the University of Amsterdam (https://dare.uva.nl)
UvA-DARE (Digital Academic Repository)
Interstate liability for climate change-related damage
Kosolapova, E.
Publication date
2013
Link to publication
Citation for published version (APA):
Kosolapova, E. (2013). Interstate liability for climate change-related damage.
General rights
It is not permitted to download or to forward/distribute the text or part of it without the consent of the author(s) and/or copyright holder(s), other than for strictly personal, individual use, unless the work is under an open content license (like Creative Commons).
Disclaimer/Complaints regulations
If you believe that digital publication of certain material infringes any of your rights or (privacy) interests, please let the Library know, stating your reasons. In case of a legitimate complaint, the Library will make the material inaccessible and/or remove it from the website. Please Ask the Library: https://uba.uva.nl/en/contact, or a letter to: Library of the University of Amsterdam, Secretariat, Singel 425, 1012 WP Amsterdam, The Netherlands. You will be contacted as soon as possible.
223
Samenvatting
Dit proefschrift getiteld ‘Aansprakelijkheid tussen staten voor schade door klimaatverandering’ beoordeelt de toepasbaarheid van staatsaansprakelijkheidsrecht met betrekking tot de procesvoering inzake de kwestie klimaatverandering. De onderzoeksvraag kan als volgt geformuleerd worden: kan een rechterlijk bevel, dat wil zeggen een vonnis waarin een partij wordt bevolen om iets te doen of te laten, een effectief rechtsmiddel zijn voor klimaatveranderinggerelateerde schade binnen het kader van staatsaansprakelijkheidsrecht?
In hoofdstuk 1 wordt de wetenschappelijke achtergrond uiteengezet. De natuurwetenschap achter het fenomeen klimaatverandering wordt omschreven, met inbegrip van de oorzaken, gevolgen, tekenen en invloed ervan op regio’s, systemen en sectoren. Tevens worden de voornaamste strategieën voor de aanpak ervan behandeld die worden aanbevolen door de wetenschap, te weten mitigatie en adaptatie. In hoofdstuk 2 wordt de juridische context uiteengezet. Er wordt een introductie gegeven op de internationale klimaatregeling die onderworpen is aan het Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering uit 1992, het Kyoto-protocol uit 1997 (ook wel KP of het Protocol) en besluiten die zijn genomen door de COP (Conferentie van de Partijen) en de CMP (Conferentie van de partijen waarin de partijen bij het Protocol van Kyoto bijeenkomen). Hoofdstuk 3 definieert internationale aansprakelijkheidsstelsels die van toepassing zijn op klimaatveranderinggerelateerde schade. Er wordt onderscheid gemaakt tussen staatsverantwoordelijkheid en staatsaansprakelijkheid en er wordt een overzicht gegeven van de verscheidene conceptuele benaderingen van staatsaansprakelijkheid op basis van: (1) de plicht om een schadevergoeding te betalen; (2) de plicht om tot een schikking te komen voor het herstel; (3) de plicht om zorg te dragen voor een onmiddellijke, adequate en doeltreffende schadevergoeding; en (4) de plicht om actie te ondernemen. Aangezien er geen claims tussen staten bestaan op het gebied van klimaatverandering, richt hoofdstuk 4 zich op de binnenlandse procesvoering om enkele rechtsbeginselen te definiëren die obstakels vormen voor een succesvolle claim. Gesteld wordt dat dergelijke juridische beginselen mogelijk ook obstakels kunnen vormen voor aansprakelijkheidskwesties tussen staten. Met betrekking tot de behandeling van aansprakelijkheidskwesties voor klimaatveranderinggerelateerde schade bij binnenlandse rechtbanken analyseert hoofdstuk 4 drie verschillende groepen zaken uit verschillende rechtsgebieden: claims met betrekking tot procedurele schade; claims voor schadevergoeding; en claims voor rechterlijke en/of declaratoire bevelen. In hoofdstuk 5 wordt de analyse op internationaal niveau uitgevoerd en wordt het juridische kader van het staatsaansprakelijkheidsrecht met betrekking tot het probleem klimaatverandering toegepast. De relevante primaire plichten van staten
INTERSTATE LIABILITY FOR CLIMATE CHANGE-RELATED DAMAGE
224
worden gedefinieerd: internationale verplichtingen met betrekking tot de mitigatie van klimaatverandering; verplichtingen met betrekking tot adaptatie op klimaatverandering; en de gebruikelijke plicht om aanzienlijke grensoverschrijdende schade te voorkomen. Bij het bepalen van de beginselen van staatsaansprakelijkheid in het kader van schending van relevante plichten worden er vier groepen staten onderscheiden volgens het beginsel van gemeenschappelijke maar gedifferentieerde verantwoordelijkheden en de respectieve capaciteiten die opgenomen zijn in het UNFCCC: geïndustrialiseerde staten die deelnemen aan het KP; landen die in transitie zijn naar een markteconomie (EIT’s); geïndustrialiseerde staten die niet deelnemen aan het KP; en ontwikkelingslanden. Hoofdstuk 5 richt zich vervolgens op de inhoud en de implementatie van staatsaansprakelijkheid voor schending van die plichten. Tot slot komen in hoofdstuk 6 de analyses bijeen en volgen er enkele slotopmerkingen. De conclusie luidt dat het staatsaansprakelijkheidsrecht een juridisch kader kan bieden voor claims tussen staten waarbij een rechterlijk bevel nodig is op basis van de plicht tot beëindiging.
