s &.o 1 2ooo
In de media veroorzaakte de opheffing van Vlunschrift heel wat meer op-schudding dan in de PvdA zelf. Dat is niet verwonderlijk, want de over-grate meerderheid van de partijleden kreeg dit medium nooit onder ogen. De laatste keer dat ik het aantal betalende abonnees probeerde na te gaan waren dater 2oo. Gratis was het te lezen via email en internet. Het langs deze weg lezen van zelfs zo' n dun tijdschriftje als Vluaschrift is echter een uiterst onaangename (en allesbehalve gratis) tijdpassering. N og afgezien van het feit dat een groot dee! van het ledenbestand van de PvdA niet over de middelen beschikt om dat te doen en een ander deel - ik tel me zelf- ervoor past om langs zo' n omslachtige weg te komen aan wat toch niet anders was dan een inferieure en oninteressante vorm van pseudo-journalistiek.
Uit het laatste nummer blijkt hoezeer het een medium van en voor partijbonzen en -bonzinnen moet zijn geweest, die zo met een 'ge-durfde mening' de krant van maandag hoopten te halen. Volgens het omgekeerde profijtbeginsel, zo constateerde R. Bouwman eerder in s&_o, draaiden de partijleden die 'Vlugschrift' niet wensten te ontvan-gen, echter voor de kosten op.
Inmiddels is het ruim tien jaar geleden dat de PvdA ophield te be-schikken over een algemeen en onafhankelijk geredigeerd informatie -en opinieblad. Dit is precies de periode waarin ope-envolg-ende partij -leidingen de 'vernieuwing' proclameren, roepen dat de partij 'opener' moet worden en dat 'het debat' een centrale plaats in moet nemen.
Het meest voor de hand liggende instrument voor debat en infor-matie is een serieus en onafhankelijk geredigeerd tijdschrift dat aile leden onder ogen komt. Maar dat is er niet meer, sinds het afschaffen van de onafhankelijke redactie van Voorwaarts in 1 9 89. Sindsdien kent de PvdA een wildgroei aan periodieken. Eerst was er Rood, toen het maga-zine PRO. Maar de voortdurende inmenging van de partijleiding in het werk van de redactie, die zonder een statuut dat zijn onafhankelijkheid garandeerde was aangesteld, resulteerde in het vertrek van de ene hoofdredacteur na de andere, tot PRO teruggebracht was tot een tabloid van acht pagina's, met daarin na een tijdje n6g een tabloid van vier pagina's, PRO Binnenhtif, waarin in geuren en kleuren de formidabele prestaties van 'onze' kamerleden en bewindslieden uit de doeken wor-dengedaan.
Vroeger had de PvdA een opinieblad dat zo ook heette, Opinie. Op het partijcongres van 1969 werd een simpele motie ingediend en aan-genomen: de inhoud van Opinie moest in overeenstemming worden ge-bracht met de titel. Zo'n motie zou op een komend partijcongres in eigentijdse bewoordingen gesteld en ingediend kunnen worden
Het verdwijnen van Vluaschrift is een goede aanleiding om over te gaan tot de heruitgave van een opinie- en informatieblad onder on-afhankelijke redactie, waarmee dan ook eindelijk een centrale aanbe-veling uit het reorganisatierapport Een partij om te kiezen ( 1991) zou worden uitgevoerd. Een betere besteding voor het kwart miljoen
gul-den dat vrijkomt door het opheffen van Vluaschrift valt binnen de PvdA niet te verzinnen. Een partijbestuur dat hiertoe besluit, zou eindelijk ernst maken met partijvernieuwing.In plaats van
Vlugschrift
BART TROMP
Redacteur s 8t.D
