• No results found

Beelden uit mijn kinderjaren

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Beelden uit mijn kinderjaren"

Copied!
2
0
0

Bezig met laden.... (Bekijk nu de volledige tekst)

Hele tekst

(1)

27 AFZETTINGEN WTKG21 (2). 2000

Beelden uit

mijn kinderjaren

AntonJanse*

Herinneringen.

De

volgende dag,

nahet

ontbijt,

boterhammenmee voor onder de

middag, Eindelijk

dan

op

pad

naarde Kaloot! Een

kippenstukje

fietsennade

inspanningen

vande

dag

ervoor.

De fiets stallen

bij

de laatste bewoonde

plek

achter de

dijk.

Desteevande

gebroeders

van‘t

Westeinde,

oude

baasjes

meteenobserverende

blik,

in traditioneel Bevelands

pak.

Een paar honderdmeterovereenonverhard

pad

doorde

landerijen,

de

dijk

op, uitzicht over de Scheldeen de Kaloot. In

mijn

ogeneen enorm schorrenen slikken

ge-bied,met

droogvallende zandplaten

verweg

bij

het Sloe. Dit

panoramazal ik nooitvergeten,aande horizon het sil-houetvan

Vlissingen, gedomineerd

door de kranenvande

Scheldewerf,

iets naarhet noordende

taps toelopende

schoorstenenvandeelektriciteitscentraleenop hetwater,

tussende andere

schepen

de wittecontouren vande

veer-bootnaarBreskens. Vanaf het schor klonk de melancho-liek rollende

roepvande

wulp,

vande Schelde het keffen van een zeehond,dienu en dan in de buurtvan eenboei

opdook

en

zijn rustplaats

verstoord

zag door

indringers.

Vanafde Nol hetstrand op, dat al

aardig begon

afte

kal-ven, het

afgaande

water

volgen. Sommige blootgespoelde

kleilaagjes

van een oude

wadafzetting

zaten

stijfvol

met

Hydrobia'

s.

Langs

het strand naarhet westen

lopend,

mooie fossielen oprapen, Astarte

incerta, Diplodonta’s,

eenColusendiverse Nassariussen. Al wandelendopde

zandplaten

aande

Sloezijde aangekomen, begon

het

span-nendte

worden,

hierwasde kansom grote

klapstukken

te vinden het

gunstigst. Neptunea, Valuta,

soms een

Cassi-dariaengrote Pectenswaren toch wel de krenten in de

pap. Dit

gebied

van

megaribbels

en

golfkuilen

was

daar-toemooi ontsloten.

Wanneer de

laagwater kentering

was

geweest

ende

pla-tenweer

onderliepen, begon mijn

vader

zachtjes

te

dram-men datwe

terug

moesten

gaan. Wanneer de

diepe

kre-ken dicht onder de

dijk volliepen,

wasdeterugweg

ver-sperd

en moest

je

een

tij

overop het

volgende laagwater

wachten. Dat was hemeens voorde

oorlog

overkomen

toen

hij

nogals kweekschoolstudentmet

zijn

broer daar

vogels

was wezen

fotograferen. Terug bij

de fiets infor-meerden de Westeindes “ofetnogwat eweestwas”.

Mijn

vader vroeg ofzezelf nog iets leuks hadden

gevonden

en

konden laten zien. De boot werd

afgehouden

met;“’t is d’n laesten tied niezovee” Later heb ik

begrepen

dat het

zelf notoire struinerswaren en zede mooie stukkenvoor

een

aardige

duitaanliefhebbersvan de hand deden. Na

nog een

dag

ons

geluk beproefd

tehebben,werden de vondsten

zorgvuldig

in

krantenpapier gerold

en

rammel-vrij

in

aangespoelde

blikken en

potten verpakt.

Het

vol-gende

reisdoel was een determinatie

zitting bij

de heer Brakman. We werden verwelkomd doormevrouw

Brak-man, evenalstantePie in Zeeuwse dracht

gekleed.

Brak-manzelf,in

mijn

ogeneenindrukwekkendeautoriteit,was

evenals

mijn

vader schoolmeester. Met

grote

kennis van

zaken doceerde

hij zijn

kunde op

paleontologisch gebied

vandatmomenten

wij

luisterden

leergierig

naar

zijn

aan-wijzingen

en

richtlijnen

op

schelpengebied.

Ritthemwashet

volgende

doel. We moesten dan

bij

Kam-metjes

wezenzoals

mijn

vader zei. Na de

oorlog

was

hij

nog werkzaamgeweest

bij

de Dienst

droogmaking

Wal-cheren.

Bij

het

dijksluitingswerk

daar had

hij

eenaantal leuke zaken

gevonden

in hetopgespotenzand. Het

strandje

vanhet

sluitgat

leverde veel klein materiaalop. Maarook

veelfraaie

grote

Astarte’sen eengave

Arcopagia

crassa,

een

geslaagd

bezoek.

Op

weg naar

Domburg,

het

volgende

fossielen

dorado,

eerstnogeenbezoek

brengen

aantanteMarie in St.

Lau-rens. Een authentiek Walchers

boeltje, witgekalkt

woon-huis,

met leiboomaan de

muur,

zwartgeteerde

schuur,

daarachtereenkeu in het hok. Van tanteMarie: ”wa bin Medio december 1999 las ik uit de

pagina

economievan

de

krant,

dat hetcontractwas

getekend

voor de nieuwe containerterminalaandeWesterschelde.... Exit Kaloot. Zo onder het uitzoekenvan eeninteressant

gruismonster,

dat ik daar

onlangs

noghad

verzameld,

schieten allerlei

herinneringen

doorhet hoofd. Vaneenaantalvoor

mij

nos-talgische

zaken wil ik op deze manier

jullie deelgenoot

ma-ken.

Aan het eindevandegrotevakantievan 1948

ging

ik

sa-menmet

mijn

vader op de fietsvan

Alphen

a/d

Rijn,

waar

wij

toen

woonden,

op

pad

naarZeelandom fossielente verzamelen. Deeerstestopop deze reiswasvoor het

pon-tje

van

Kralingse

veer,oost van

Rotterdam,

om overte

stekennaarIJsselmonde. Daneenflinke ruk

langs Dordt,

de

Moerdijkbrug

over, omdan in de buurtvan

Zeven-bergen

de

middagboterhammen

te

nuttigen,

bevloeidmet

eenfles

melk,

die

bij

de lokale melkboerwas

aangeschaft.

Verder door de Wouwse

plantage,

de Kreekakdamover

Zeeland in. In de buurt van

Kapelle-Biezelinge

een

vol-gende

pauze omverse

appelen bij

een

boomgaard

te ko-penendirect teconsumeren.

Eindpunt

van de

dag

was

Nieuwdorp

waartantePie woondeendie door pa per

brief-kaart op de

hoogte

was

gebracht

van ons voorgenomen

bezoek. Ikwasbest wel

blij

als de kerktorenvanhet

dorp

in zicht

kwam,

Wantvoor een

knaapje

vannog geen tien

jaar

washeteenhele

onderneming.

Nu realiseer ik

mij,

dat ik toenal heb leren

afzien,

hoewel

mijn

vader best wel

bezorgd

voor me was en

regelmatig

informeerdeof het nog wel

ging. Bij

tantePie mochtenwe in de bedstee

slapen,

ookweer eennieuw

ongekend

fenomeenvoor

mij.

(2)

AFZETTINGEN WTKG 21 (2), 2000 28

joe

eenhrote

joen eworden”, kreeg

ikeen

appel,

eenpeer vande leiboomen een

gulden.

Zulkeperen,aande boom

gerijpt,

vind

je

niet meer,trouwens,de

gulden

wastoen ook nog vanzilver.

We haddeneenklein

legertentje bij

ons, in de

dump

ge-kocht.Aandevoetvanhet duin de

Manteling, bij

de boer

vanhoeve“deTrommel”

gevraagd

ofwehem achter de

windsingel

neermochtenzettenomdaar,

vlakbij

een

vol-gend spannend strand,

tekunnen overnachten. Nadat het

kampement

was

ingericht,

kwam de

boerin,

in

kleder-dracht,

zelf eens

poolshoogte

nemen.

“Bel, bel,

mo

julle

daer in

slaepe?” Waarschijnlijk

waren wetoen deeerste

naoorlogse kampeerders

in diehoek,wanneer

je

nu

om-streeks die

tijd

vanhet

jaar

daargaat

kijken, weetje datje

een

hoop discipelen

gemaakt

hebt.

Gelukkig

komen ze nietallemaal om fossielen te

zoeken,

want danwerd de

spoeling

nog dunner. Boven op het duinvan de

onder-gaande

zon en de peervan tante Mariegenoten,om de

volgende

ochtend fris deavonturen van het

Domburgse

strandte

ondergaan.

We

zijn

in ditverhaal wel flinkvande Kaloot

afgedwaald,

maar voor

mij

houdt het allemaal verbandmet elkaaren

hoort het

hij

de “ruis”van

mijn Kalootherinneringen.

De kerstvakantie werd benutomde vondstentebewerkenen

in de kollektie opte

bergen,

een

goede traditie,

vind ik

nogsteeds.Een

jaarof

tienhebbenwedit

excursiepatroon

volgehouden,

met

onderbreking

in

1953,

het

jaar

van de

ramp,toenschadeherstel toerisme in het Zeeuwse verhin-derde.

Vooruitgang.

Na ’53 veranderde Het beeldvande Kaloot ai.

Rijsdammen

van honderdenmeters

lang

bepaalden

het beeld.

Land-aanwinningswerken

en

oeverbescherming

waren na de

dure les van ’53 het credo. Nederland werd

krap,

indus-trialisatie en

werkgelegenheid

hadden

de

hoogste

priori-teit. De overheid stimuleerde zelfs ondernemende

land-genotenomzich in den vreemdeeennieuwe toekomstop

tebouwen. De Kaloot is hieraan

opgeofferd.

Sloehaven

en

bedrijvenpark

vandeze

“vooruitgang” bepalen

nuhet

beeld. Nu is het laatste

stukje

Scheldestrand

vande

voor-malige

Kalootaande beurt.Wat

blijft, zijn

de

herinnerin-genen eenfraaie

collectie,

die nog steeds

een warm

plekje

in

mijn

hart hebben.

Na de

aanleg

vanhet

Sloegebied

ben ikervele

jaren

niet

meergeweest.Toteen

berichtje

van Dick Hoeksema in

een CB van 1979

mijn

aandacht trok. Dat meldde dat op

hetstrandvande

voormalige

Kaloot nog steeds leuke din-gentevindenwaren.

Geprikkeld

door dit verhaalen

mijn

herinneringen

heb ik een bezoek

gebracht

en nog vele

malen nadien. De weidsheid dieik

mij

herinnerdewas

weg,maarleuke fossielenvondstenen eendaglekker luch-ten kon

nog steeds. Binnenkort zal dat opdeze

plek

tot

hetverledenbehoren. Ik realiseermedatovereen

periode

van meerdan 50

jaar

de Kaloot beelden

sfeerbepalend

is

geweest

voor

hobby

enrecreatie in dewarezin des woords.

Hopelijk

kan ik nogeen

poosje nagenieten

metde

verza-melde

gruismonsters,

waarop ik

zuinig

moetworden!

*Anton

Janse,

G. v. Voomestraat

165,

3232BE Brie

lie,

Referenties

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Professor Nortier heeft zich in zijn academische loopbaan naast de patiëntenzorg als behandelaar en consulent in de voormalige IKW regio, bezig gehouden met klinisch onderzoek

belastingheffing. De inzet van het gehele arsenaal aan kortingen en toeslagen compliceert het voeren van inkomenspolitiek. De studiecommissie heeft niet willen of kunnen vaststellen

Dit jaar is er voor de deelnemende musea een QR code ontwikkeld welke buiten op het museum is bevestigd zodat bezoekers direct toegang hebben tot de website.. Ook behartigen

Daar waar de CARE, DARE & SHARE module met name gericht zijn op jouw binnenkant, verschuift de aandacht in deze laatste module lang- zaamaan naar buiten?. Als mens maken we

U kunt die dan zelf toevoegen en verbeteren op de website, of laten toevoegen door een

Omdat ik aan deze hoek zoo vast hang, kende ik tot op heden geen nieuwsgierigheid naar vreemde landen; maar er is één groote begeerte en één droom van eens zooals ik mijn

was ze' immer een sohoone bloem geweest behoorend bij het landschap, door het land geliefd, en dit eland met zijn beter zijn bevruchtend. Die stad telt nog immer zoo erg mee in

Alhoewel de belangrijkste volwassenen in het leven van een baby vaak de biologische ouders zijn, kunnen er hechtingen gevestigd worden die belangrijk voor de ontwikkeling van