stadia goed vast te stellen?
Forensisch psychiatrische systeem
Bij de oplegging van strafrechtelijke maatregel tot opneming in een psychiatrisch ziekenhuis speelt de behandelprognose geen rol. Bij een patiënt die strafrechtelijk is opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis (§ 63 StGB) kan de maatregel wanneer het recidiverisico niet vermindert, telkens worden verlengd.
In Duitsland is er discussie over de wenselijkheid van speciale long stay afdelingen zoals Nederland die voor TBS-gestelden kent. In Hessen kent men een als zodanig aangeduide afdeling. In de praktijk bestaan er echter meer afdelingen waar patiënten zonder uitzicht op ontslag zeer lang verblijven en van behandeling zijn uitgesloten omdat men van mening is dat er voor hen geen geschikte behandeling (meer) voorhanden is (bijvoorbeeld de afdeling voor patiënten met een met een hoge psychopa-thiescore in Haina).
Gevangenissysteem
Plaatsing en behandeling van zedendelinquenten met een straf langer dan twee jaar in een sociaaltherapeutische instelling is wettelijk verplicht. Het motiveren van betrokkene maakt mede deel uit van de behandeling. Voor andere gedetineerden geldt dat de behandelaars betrokkene geschikt moeten achten voor behandeling, of er een redelijke kans van slagen is (interviews). Voor alle patiënten geldt dat als de sociaaltherapeutische behandeling naar het oordeel van behandelaars onvoldoende resul-taat boekt, betrokkene terug wordt geplaatst naar een afdeling zonder der gelijke behandeling.
Als een gedetineerde gevaarlijk wordt geacht, en niet aan behandeling meewerkt of als de behandeling te weinig resultaat heeft, is de kans dat hij voorwaardelijk in vrijheid wordt gesteld erg klein (interviews). Daarnaast is er de mogelijkheid betrokkene bij voorwaardelijke invrijheidstelling onder verscherpt toezicht te plaatsen (Führungsaufsicht). Zeer gevaar-lijk geachte personen ten slotte kunnen, als aan een aantal wettegevaar-lijke voorwaarden is voldaan, voor een ongelimiteerde tijd in preventieve bewaring worden geplaatst (Sicherungsverwahrung).
Discussie
Het aantal patiënten met een strafrechtelijke plaatsing in een psychia-trisch ziekenhuis neemt in Duitsland net als in Nederland al jaren toe, terwijl het aantal ontslagen patiënten daarbij achterblijft en de gemiddelde behandelduur toeneemt (o.a. Koller, 2001). Net als bij ons worstelt men in Duitsland met capaciteitsproblemen (o.a. Koller, 2001; Kröber, 2001). Sinds de invoering van het Gesetz zur Bekämpfung von
Sexualdelikten und anderen gefärlichen Straftaten begin 1998, is het
aantal invrijheidstellingen van § 63-patiënten bijna gehalveerd en stijgt de gemiddelde behandelduur ten opzichte van de voorgaande jaren. Koller betoogt hoe de oorzaak daarvan zou kunnen liggen bij de in 1998 verplicht gestelde beoordeling van het recidiverisico voorafgaand aan voorwaardelijke invrijheidstelling, maar ook bij de toenemende moeilijk-heid om vervolgens een plaats te vinden in bijvoorbeeld de reguliere psychiatrie.
In het forensisch psychiatrische veld is er discussie over de vraag of patiënten met een persoonlijkheidsstoornis of psychopathie niet beter in het gevangenissysteem zouden kunnen worden opgevangen. De argumenten daarvoor zijn onder meer dat er nauwelijks behandelingen voorhanden zijn voor dergelijke problematiek en dat zij dure plaatsen bezetten die gegeven de schaarste aan plaatsen binnen het forensisch psychiatrische systeem, beter voor patiënten met As-I-problematiek zouden kunnen worden benut.
4 Op welke wijze is het toezicht op betrokkenen geregeld na afloop
van de juridische titel?
Bij voorwaardelijke invrijheidstelling is wettelijk geregeld dat betrokkene onder toezicht van de reclassering (Bewährungshilfe) wordt gesteld. Dit geldt zowel voor patiënten in het forensisch psychiatrische systeem met een strafrechtelijke maatregel, als voor personen met een gevangenisstraf. In een aantal gevallen (onder meer bij zeden- en geweldsdelinquenten met een gevangenisstraf van twee jaar of meer) wordt daarnaast
Führungsaufsicht opgelegd. Zowel Bewährungsaufsicht als
Führungsaufsicht kunnen voor maximaal vijf jaar worden opgelegd
(eventueel doorlopend nadat de straftijd voorbij is of de maatregel al beëindigd).
In Duitsland worden op een aantal plaatsen praktijkmodellen voor foren-sisch psychiatrisch toezicht ontwikkeld.
Forensisch psychiatrische systeem
In een aantal deelstaten zijn er inititatieven tot nazorg en toezicht ten aanzien van voorwaardelijk in vrijheid gestelde forensisch psychiatrische patiënten. De meeste van deze projecten lopen nog relatief kort (Egg, 2004). In Hessen heeft de forenisisch psychiatrische instelling Haina sinds 1988 de Forensische Fachambulanz die een gespecialiseerd nazorgpro-gramma biedt.
Gevangenissysteem
Er is in Berlijn sind kort (april 2005) een specifieke nazorg- en toezicht programma voor gewelds- en zedendelinquenten die na een gevangenisstraf of een maatregel tot gedwongen opname in een psychia-trisch ziekenhuis voorwaardelijk in vrijheid worden gesteld.
Discussie
Führungsaufsicht
Een kritiekpunt is dat Führungsaufsicht een ‘stomp zwaard’ zou zijn. Bij voorwaardelijke invrijheidstelling (Bewährung) is het schenden van voorwaarden een misdrijf en kan het gerecht betrokkene terug-plaatsen in gevangenis respectievelijk het psychiatrisch ziekenhuis. De Führungsaufsicht kan maximaal vijf jaar duren. De maatregel kan doorlopen na de Bewährung maar biedt deze stok achter de deur niet (interviews). Als betrokkene zich niet aan de voorwaarden houdt, kan de
Führungsaufsicht alleen worden verlengd.
Er is een wetsvoorstel in behandeling (januari 2006) om Führungsaufsicht van onbepaalde duur mogelijk te maken. Daarbij is het voorstel om overtreding van de voorwaarden sterker te sanctioneren, onder andere met de mogelijkheid tot terugplaatsing. Men wil deze maatregel graag langdurig kunnen toepassen om controle op de medicatie te kunnen houden bij patiënten met psychosen en een hoog recidiverisico (inter-views).
Nazorg en toezicht
Er is in Duitsland onder behandelaars, wetenschappers en politici duide-lijk interesse in de mogeduide-lijkheid van toezicht op forensisch psychiatrische patiënten in de maatschappij (Egg, 2004). De redenen daarvoor zijn dat men verwacht dat dit zal bijdragen aan ontlasting van de forensisch psychiatrische instellingen, aan een betere reïntegratie van betrokkenen waardoor recidive beter dan bij andere wijzen van ontslag zou kunnen worden voorkomen en aan vermindering van kosten. In navolging van al langer bestaande Ambulanz Haina, zijn in Duitsland de laatste jaren verschillende praktijkmodellen van start gegaan.
In de praktijk mist men de mogelijkheid om langer toezicht te houden, op bijvoorbeeld patiënten die regelmatig medicatie moeten innemen om hun recidiverisico op een aanvaardbaar niveau te houden. Men probeert daartoe ook de wettelijke randvoorwaarden te versterken. Er is een wetsvoorstel ingediend om de mogelijkheden voor Führungsaufsicht tot onbepaalde duur uit te breiden.
De belangstelling voor toezicht en nazorg komt voort uit verschillende belangen (Egg, 2004):
– Doorstroming van het forensisch psychiatrisch systeem verbeteren. Volgens verschillende geïnterviewden verblijven veel patiënten langer
in forensisch psychiatrische instellingen dan nodig zou zijn als er voldoende adequaat toezicht en nazorg waren.
– Toezicht en nazorg zouden minder kosten met zich meebrengen dan verblijf in een instelling.
– Nazorg en toezicht kunnen door de concrete (preventieve, risico-inschattende) activiteiten die plaatsvinden ernstige recidive helpen voorkomen.
– Nazorg en toezicht dragen naar verwachting bij aan een betere reïn tegratie waardoor de kans op ernstige recidive minder groot is. Voor een overzicht van toezichtsprogramma’s en de veronderstelde werkzame mechanismen, zie Van Gestel, Van der Knaap, en Hendriks (2006).
5 Wat zijn de werkwijze en de procedurele aanpak bij de
besluit-vorming over de aanpak, het verlof en het ontslag uit het systeem?
Forensisch psychiatrische systeem
De verlofregelgeving met betrekking tot patiënten die gedwongen in een psychiatrisch ziekenhuis zijn opgenomen (§ 63 StGB) is overgelaten aan de Länder. Dit betekent dat hierover in algemene termen geen uitspraak kan worden gedaan. Het kan bijvoorbeeld zo zijn dat voor kortdurende ver loven tot enkele dagen de beslisbevoegdheid bij het hoofd van de inrichting ligt (Hessen). Voor langer durende verloven dient dan een andere autoriteit toestemming te verlenen, bijvoorbeeld de officier van justitie (Hessen, Berlijn) of het gerecht.
Over voorwaardelijke invrijheidstelling van personen met een straf-rechtelijke maatregel tot plaatsing in een psychiatrisch ziekenhuis of
Sicherungsverwahrung beslist het gerecht (de Strafvollstreckungskammer
behorend tot het Landesgericht). Dit beslist ook over het niet verlengen van genoemde maatregelen. Bij deze beslissingen wordt het gerecht geadvi-seerd door een gedragsdeskundige (veelal een psychiater).
Gevangenissysteem
Het verlofkader van gedetineerden is geregeld in de federale wetgeving (§ 13 StVollzG). Het hoofd van de inrichting is verantwoordelijk voor het toekennen van verlof. Deze kan betrokkene met betrekking tot het verlof instructies opleggen en kan het verlof intrekken indien betrokkene zich daar niet aan houdt.
Gedetineerden komen in het algemeen na twee derde van hun straf in aanmerking voor voorwaardelijke invrijheidstelling. Het gerecht (de
Strafvollstreckungskammer behorend tot het Landesgericht) beslist over
voorwaardelijke invrijheidstelling. Bij personen die wegens een gewelds- of zedendelict zijn veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaar of
meer, dient een beoordeling van het recidiverisico (Prognosebegutachtung) door een deskundige (meestal een psychiater) plaats te vinden alvorens het gerecht betrokkene voorwaardelijk in vrijheid kan stellen.
Discussie
Net als in Nederland vindt de besluitvorming over invrijheidstelling van forensisch psychiatrische patiënten plaats door rechters, geadviseerd door gedragsdeskundigen.
Een probleem met de Strafvollstreckungskammer is dat het geen populaire baan betreft, de meeste rechters werken liever bij het gerecht dat straffen en maatregelen oplegt. Veel rechters zijn daardoor nog jong en onervaren (interviews).
Manual for the Sexual Violence Risk-20: Professional guidelines for assessing risk of sexual violence
Burnaby (BC), Simon Fraser University, Mental Health, Law and Policy Institute, 1999
Boetticher, A.
Rechtliche Rahmenbedingungen. In: R. Egg, (red.), Ambulante
Nachsorge nach Straf- und Massregelvollzug
Wiesbaden, Kriminologische Zentralstelle, 2005, pp. 15-54 Dünkel, F., C. Morgenstern
Überlegung im Strafvollzug-Gefangenenraten im internationalen vergleich. In: G. Britz, H. Jung, H. Koriath, H. Müller, (eds.), Grundfragen
Staatlichen Strafens
München, Verlag C.H. Beck, 2001, pp. 133-70 Egg, R.
Ambulante Nachsorge nach Straf- und Massregelvollzug
Wiesbaden: Kriminologische Zentralstelle, 2004 Eucker, S.
Treatment of sex offenders
PowerPoint-presentatie, 2005 Freese, R.
Ambulante versorgung psychisch kranker Straftäte
Lengerich, Pabst Scientific Publishers, 2004 Frisch, W.
Führungsaufsicht. In: G. Ulsamer, (ed.). Lexicon des rechts; Strafrecht
und Strafverfahrensrecht. 2. Auflage
Berlin, Luchterhand, 1996
Gestel, B., L.M. van der Knaap, A. Hendriks
Toezicht buiten de muren. Een systematische review van extramuraal toezicht op TBS-gestelden en vergelijkbare groepen in het buitenland
Den Haag, WODC, 2006 Hanson, R.K., D. Thornton
Static-99: Improving actuarial risk assessments for sex offenders
Ottawa, Department of the Sollicitor General of Canada, 1999 Hare, R.D.
The Hare Psychopathy Checklist-Revised
Toronto, Multi-Health Systems, 1991 Jehle, J.M.
Criminal Justice in Germany. Fourth edition
Berlin, Bundesministerium der Justiz, 2005 Kinzig, J.
Preventive measures for dangerous recidivists
European Journal of Crime, criminal law and criminal Justice, 1997, nr. 5,
Koller, M.
Zur gerichtlichen Praxis der Einweisung in den und der Entlassung aus dem Massregelvollzug nach den §§ 63, 64 StGB und zur Bedeutung von begut-achtung und Prognostik
Erste bundesweite ver.di-Fachtagung, Berlin, 16 nov. 2004 Kröber, H.L.
Entwicklungsprozesse im psychiatrischen Massregelvollzug nach § 63 StGB
Erste bundesweite ver.di-Fachtagung, Berlin, 16 nov. 2004 Kurze, J.
Nachsorge und Bewährungshilfe/Führungsaufsicht. In R. Egg, R. (red.)
Ambulante Nachsorge nach Straf- und Massregelvollzug
Wiesbaden, Kriminologische Zentralstelle, 2005, pp. 247-266 Lösel, F.
The effect of correctional treatment: a review and synthesis of meta-evaluations.
In: J. McGuire (ed.). What Works: Reducing reoffending Chichester, Wiley, 1995, pp. 77-109
Dieterman, E.
Duitsland
Den Haag, Ministerie van Buitenlandse Zaken, 2005 Müller-Isberner, R.
The management of mentally disordered offenders in Germany. In: Blaauw, E., M. Hoeve, H.J. C. van Marle, L. Sheridan, (eds.), Mentally
disordered offenders. International perspectives on assessment and treat-ment
Den Haag, Elsevier, 2002 Müller-Isberner, R.
Comprehensive forensic mental health services in Hessen, Germany
PowerPoint-presentatie, 2005 Osterheider, M., B. Dimmek
Germany. In: H.J. Salize, H. Dressing (eds.), Placement and treatment of
mentally disordered offenders – Legislation and practice in the European Union
Lengerich, Pabst Scientific Publishers, 2005 Salize, H.J., H. Dressing
Placement and treatment of mentally disordered offenders – Legislation and practice in the European Union
Lengerich, Pabst Scientific Publishers Schulz, K.
Sozialtherapie im Strafvollzug
Wiesbaden, Kriminologische Zentralstelle, 2005 Stadtland, Hollweg, Kleindienst, Dietl, Reich, Nedopil
Rückfallprognosen bei Sexualstraftätern – vergleich der prädiktiven Validität von Prognoseinstrumenten
Walmsley, R.
World Prison Population List
London: King’s College International Centre for Prison Studies, 2005 Webster, C.D, K.S. Douglas, D. Eaves, S.D. Hart
HCR-20. Assessing risk for violence, version 2
Vancouver, Simon Fraser University and Forensic Psychiatric Services Commission of British Columbia 1997
Relevante websites:
– Statistisches Bundesambt Wiesbaden: http://www.destatis.de/ – Forensisch Psychiatrisch ziekenhuis Haina:
http://www.psych-haina.de/kffp/
Vrijdag 9 december 2005
– Forensisch Psychiatrische Klinik Haina, locatie Giessen
– Interview met Rüdiger Müller-Isberner, Directeur Forensisch Psychiatrische Klinik Haina, psychiater en Sabine Eucker, psychologe
Woensdag 14 december 2005
– Bundesministerium der Justiz, Berlijn
– Interview met Ursula Schneider, Ministerialrätin en Gudrun Tolzmann, Ministerialrätin
– Krankenhaus der Massregelvollzug Rheinickendorf, Berlin
– Interview met Marion Anthoff, psychologe, hoofd afdeling zeden-delinquenten
Donderdag 15 december 2005
– Justizvollzugsanstalt (gevangenis) Brandenburg
– Interview met Jutta Sedat, hoofd Sozialtherapeutische Abteilung – Forensisch Psychiatrische Ambulanz Tegel Berlin
– Interview met Douka von Bormann, hoofd Ambulanz Tegel, Berlin – Universiteit Charité Berlin
– Interview met Klaus Beier, Direktor Institut für Sexualmedizin Vrijdag 16 december 2005
– Universiteit Charité Berlin
– Interview met Hans-Ludwig Kröber, Direktor Institut für Forensische Psychiatrie
Woensdag 21 december 2005
– Kriminologische Zentralstelle Wiesbaden – Interview met Rudolf Egg, directeur KRIMZ Januari 2006
– Interview per e-mail met Gabrielle Cirener, Rechter, Strafvollstreckungs-kammer, Berlin
van 9.984.670 km2 oftewel 294 maal Nederland (Oudolf, 2006). De grootte van het land heeft invloed op de manier waarop zaken als gezondheids-zorg en gevangeniswezen georganiseerd zijn.
Canada is een federatie die bestaat uit tien provincies of deelstaten en drie noordelijke territories. Het verschil tussen de provincies en territories is dat de provincies hun zeggenschap direct aan de federale grondwet ontlenen, terwijl dit voor de drie noordelijke territories niet in de federale constitutie is vastgelegd. De provincies en territories hebben een eigen grondwet en regering en voeren een eigen beleid op tal van terreinen waaronder gezondheidszorg en onderwijs.
Canada heeft ongeveer 32 miljoen inwoners, de bevolkingsdichtheid betreft 0,3 inwoners per km2. Er zijn grote verschillen in aantallen inwoners per provincie. In Ontario wonen ongeveer 12.450.000 mensen en in British Columbia 4.220.000 mensen (Statistics Canada). De territories zijn heel dun bevolkt.
Het Canadese rechtssysteem is afgeleid van de Engelse en Franse syste-men, die in de 17e en 18e eeuw door kolonisten naar Noord-Amerika zijn overgebracht. De strafwetgeving is federaal geregeld. De tenuitvoerleg-ging van gevangenisstraffen van meer dan twee jaar is belegd bij de federatie en die van straffen van twee jaar of minder bij de provincies. De wetgeving, het beleid en de uitvoering wat de gezondheidszorg betreft en daarmee ook de forensische psychiatrie is de verantwoordelijkheid van de provincies.
Tot voor kort had Canada een liberale regering. De verkiezingen op 20 januari 2006 zijn echter met een kleine meerderheid gewonnen door de conservatieven. Verschillende geïnterviewden gaven aan te verwach-ten dat deze wisseling van de macht zal leiden tot een strenger beleid verwach-ten aanzien van crimineel gedrag, meer tough on crime.
De doelgroep van dit onderzoek, personen die een ernstig gewelds- of zedendelict hebben gepleegd en tevens een psychische stoornis hebben, bevindt zich in Canada ten dele in het forensisch psychiatrische systeem en deels in het gevangenissysteem. Personen die worden beschouwd als
unfit to stand trial en degenen die worden gezien als not criminally respon-sible on account of a mental disorder (NCRMD) vormen in het Canadese
rechtssysteem de twee hoofdcategorieën van verdachten of veroordeelden met een psychische stoornis. Dit betreft veelal personen met een psycho-tische stoornis (en overige As-I-stoornissen volgens de DSM-IV; APA, 2004) al dan niet in combinatie met een persoonlijkheidsstoornis. Zij bevinden zich in principe in forensisch psychiatrische voorzieningen. Daarnaast komt het ook voor dat personen met een psychische stoornis (met name As-II-stoornissen) worden veroordeeld tot een gevangenisstraf. of dat
gedetineerden later een psychische stoornis ontwikkelen (beide typen stoornissen mogelijk).
Enkele belangrijke categorieën binnen het gevangenissysteem vormen personen die zijn veroordeeld op grond van de zogeheten Dangerous
offender- en Longterm offender-wetgeving. Toezicht in de maatschappij is
onder meer mogelijk op basis van voorwaardelijke invrijheidstelling, de
Long term supervision order en een preventieve maatregel, de zogeheten Peace Bond.
In 2005 telde Canada 116 gedetineerden per 100.000 inwoners (Walmsley, 2005). De totale gevangenispopulatie bestond in 2003-2004 uit 31.779 gedetineerden van wie 12.413 gedetineerden in het federale systeem en 19.366 gedetineerden in het provinciale systeem verbleven (Public Safety and Emergency Preparedness Portfolio Corrections Statistics Committee, 2005). In 2001 waren er in Canada 2.717 personen die of Unfit to Stand
Ttrial waren verklaard, of als Not Criminally Responsible on Account of a Mental Disorder (NCRMD) werden beschouwd (Steller, 2003).
De Review Board, een commissie waarin zowel juristen, als gedragsdes-kundigen zitting hebben, beslist over de voorwaardelijke invrijheidstelling van personen die unfit to stand trial zijn verklaard en over de voorwaarde-lijke of definitieve invrijheidstelling van degenen die beschouwd worden als NCRMD. Over voorwaardelijke invrijheidstelling van gevangenen beslist de National Parole Board, een orgaan waarin vertegenwoordigers van de maatschappij zitting hebben.
In dit deel over Canada worden de belangrijkste wetgeving en demografi-sche gegevens met betrekking tot het gevangenissysteem en maatregelen ten aanzien van psychisch gestoorde verdachten en veroordeelden op federaal niveau besproken. De tenuitvoerlegging van gevangenisstraffen langer dan twee jaar zal eveneens aan de orde komen. Het provinciaal geregelde gevangenissysteem (straffen korter dan twee jaar) zal in dit deel buiten beschouwing worden gelaten, vanwege de geringere relevan-tie voor het onderhavige onderzoek. De regelgeving en tenuitvoerlegging met betrekking tot het forensisch psychia trische systeem verschilt van provincie tot provincie. Wij beschrijven daarom enkele voorbeelden van oplossingen in de provincies Ontario en British Columbia. De nadruk in dit deel zal liggen op de bespreking van het gevangenissysteem, aangezien dit wat betreft behandelprogramma’s het meest ontwikkeld is.
In tabel 1 zijn de belangrijkste onderwerpen uit dit deel schematisch weergegeven. Hoofdstuk 1 geeft een inleiding en in hoofdstuk 2 wordt een beknopte beschrijving van de relevante Mental Health- en Criminal
Justice-wetgeving weergegeven die betrekking heeft op de doelgroep van
dit onderzoek. In hoofdstuk 3 komt de praktijk van de tenuitvoerlegging van straffen en maatregelen ten aanzien van de genoemde doelgroep aan bod, voor zover deze in het forensisch psychiatrische systeem plaatsvindt. In hoofdstuk 4 komt de praktijk van de tenuitvoerlegging van straffen en maatregelen ten aanzien van de genoemde doelgroep aan bod, voor zover
deze in het gevangenissysteem plaatsvindt. Hoofdstuk 5 eindigt met een samenvatting van de belangrijkste resultaten, waarbij deze onder meer worden gekoppeld aan de vijf vragen ten behoeve van de Parlementaire Commissie TBS (Kamerstukken II, 2004-2005, 29 452, nr. 37, p. 4). De vragen voor de Commissie luiden:
1 Welke doelgroepen worden binnen populaties van met TBS-gestelden vergelijkbare forensisch psychiatrische patiënten en delinquenten onderscheiden?
2 Welke wettelijke en organisatorische systemen van op resocialisatie gerichte behandeling zijn er in het buitenland bekend?
3 Welke rol speelt de behandelbaarheid bij de toegang, behandeling en uitstroom? In hoeverre is behandelbaarheid in de verschillende stadia goed vast te stellen?
4 Op welke wijze is het toezicht op betrokkenen geregeld na afloop van de juridische titel?
5 Wat zijn de werkwijze en de procedurele aanpak bij de besluitvorming over de aanpak, het verlof en het ontslag uit het systeem?
Tabel 1 Kenmerken van het forensisch psychiatrische en gevangenissysteem in Canada
Forensisch psychiatrische systeem Federale gevangenissysteem* Niveau van organisatie Provinciaal niveau Federaal niveau
Basis voor instroom in het forensisch psychiatrische systeem
– Betrokkene is niet in staat een rechtszaak te begrijpen/ te volgen – Betrokkene kan niet verantwoordelijk
worden gehouden voor het delict
Relevante maatregelen en straffen (detentie)
– Unfit to Stand Trial (s. 2 CCC) – Not Criminally Responsible on
Account of a Mental Disorder (NCRMD) (s. 16 CCC)
– Straf van bepaalde duur (langer dan twee jaar) – Levenslange straf (s. 745 CCC) – Dangerous Offender Designation
(s. 753 CCC)
– Long term Offender Designation (s. 753.1 CCC) Oplegging maatregelen/ straffen Gerecht Gerecht Tenuitvoerlegging maatregelen/straffen Provinciaal:
– Ontario: Mental Health Services – British Columbia: Forensic Services
Commission
Correctional Service Canada
Voor tenuitvoerlegging verantwoordelijke ministerie
Provinciaal:
– Ontario: Ministry of Health and
Long-Term Care
– British Columbia: Ministry of Health
Federaal:
Ministry of Public Safety and Emergency Preparedness Canada
Verblijf Landelijk drie high security hospitals Tussen de provincies verschillen de aantallen ziekenhuizen
58 federale instituten, onderverdeeld naar niveau van beveiliging
Beslissingen over verlof Review Board – Correctional Service