Inwying van den Christen Tempel t'Amsterdam.
9. Vondel Aen de BEVRS van Amsterdam (1643)
http://www.dbnl.org/tekst/vond001dewe04_01/vond001dewe04_01_0092.php#88
1. Vruchtbare acker, gront van steen,2. Die zich, ten oorbaar van 't gemeen, 3. Laat alle middagen bezaeien 4. Met koopzaat, eêl en milt van aart, 5. Dat goude en zilvere oesten baart, 6. Daar duisenden genot van maeien; 7. Het gansche jaer is uw saizoen: 8. En of geen licht verwelckend groen 9. Vw heiningen en pylers kleede, 10. Noch teelen die, in d'Amstellucht, 11. Een overkostelijcker vrucht 12. Dan Atlas boomgaart eertijts dede: 13. Want ghy hebt weêr en wint te vrient, 14. En zon en dauw, en wat u dient. 15. Jupijn daalt met een gulden regen 16. In uwen schoot van boven neêr: 17. En ieder zegen smaackt naar meer. 18. Wat ghy omhelst gedijt tot zegen. 19. De schellen van uw appels zijn 20. Van gout, de korlen klaar robijn, 21. Het loof saphier en esmerouden. 22. Hier rieckt men wat het hart verfraait, 23. En van vier winden overwaait
24. Door 't water, dat uw stuurmans bouwden. 25. Der Mooren opperste gezagh
26. Strijckt voor uw vloten en uw vlagh. 27. De watergoden duicken onder, 28. Als ghy, van d'een aan d'ander reê, 29. Het oorlooghsonweêr voert op zee, 30. En volght den blixem, en den donder. 31. Vw veder, op 't pappier gewent, 32. Vlieght van het een en 't ander endt 33. Des aartboôms, en beschaduwt d'assen 34. Des hemelkloots van wederzy. 35. Zy vlieght de weerelt zelf voorby, 36. En ziet den dagh vergaan, en wassen. 37. achtste weereltswonderstuck! 38. Kan slechts uw voet zijn aartsgeluck 39. En weelde gelijckmoedigh dragen, 40. Zulck een onwanckelbaar gemoedt 41. Gaat boven al het weereltsch goet: 42. Want deught kan steên en muren schragen.
10. Vondel - Eeuwgety der Heilige Stede t'Amsterdam (1645)
http://www.dbnl.org/tekst/vond001dewe05_01/vond001dewe05_01_0008.php#8
Aen d'oude Burgery.
1. Nu 't Eeuwgetey van 't vierenswaerdigh wonder 2. Zijn' derden ringk op heden toesluit, ronder 3. Dan goude pen of passer ronden sluit; 4. Zoo breeck, als bloessem, uit,
5. In Lentemaent, met haer verquickte loten; 6. BURGERY, uit Gysbrechts erf gesproten, 7. En noit veraert van uwen ouden struick, 8. In 't wettigh kerckgebruick,
9. Men vlechte, om strijt, nu lovers in laurieren 10. En duurzaem loof, om 't wonderfeest te cieren: 11. Men spann' tapijt, schakeere zangk met snaer, 12. Bewieroock' 't hooge altaer,
13. En eere alom DE HEILIGHEIT DER STEDE; 14. Daer d'yver plaght, met barrevoetsen trede, 15. t'Aenbidden, als de Godtstolck*, op dat lant 16. Daer, midden uit den brant
17. Der doorne haegh, de Godt der twalef Stammen 18. Hem riep, en 't bosch niet zwichte voor de vlammen: 19. Die zelve Godt verscheen uwe oudren hier,
20. In 't weêrlicht van hun vier
21. Tot tweewerf toe; versterckte Kristensche eeuwen, 22. Door wonderheên, en klopte zijn Hebreeuwen 23. Op hunnen mont; en trat voor JESUS schaer, 24. In dezen vierpylaer:
25. Waer van dees kerck en achtien Stommen tuigen, 26. Haer pylers, die om gunst noch afgunst buigen, 27. Noch weifelen, maer dragen 't Godtsgebouw, 28. Als Reuzen, sterck en trouw.
29. Uw jonge stadt, die tweemael plofte in d'asschen, 30. Is tweewerf weêr, uit roock, in top gewassen; 31. Gelijck of Godt zijn gunst en maght, door vlam, 32. Ontvouwde t'Amsterdam;
33. Dat, uit moerasch en water opgetogen, 34. Nu watren kroont, met hoogh gewelfde bogen; 35. En 's Keizers kroon, van gout en diamant, 36. Op alle kusten spant.
37. Augustus, die u kroonde, heeft Godts zegen 38. Door bedevaert genadigh hier verkregen: 39. De Faem trompet hoe Maximiliaen 40. Gezont is opgestaen;
41. Na dat hy hier de Kristgeheimenissen
42. Aenbiddende, eer zijn' staf en kroon wou missen, 43. Dan 's Heilants troost, gevoelt in lijf en ziel, 44. Daer hy ten outer viel;
45. En neêrgeknielt de zelve kracht most loven, 46. Die, aen d'Eufraet, in 't onweêr van den oven, 47. Zijn Drietal*, ongezengt aen kleet en hair, 48. Verloste uit doots gevaer:
49. Die 't HEILIGHDOM, de vrucht der Maeght ook louter, 50. By uwen stroom, behoede, op 't gloeiende outer, 51. En in den haert; twee troonen van Godts Zoon, 52. Herkruist door offerhoon
53. Van blinden, die 't al scheppend Woort mistrouwen, 54. En niet het licht der Wonderen aenschouwen, 55. Dat, jaer op jaer, ja eeuwen achter een, 56. Den Aemstel overscheen:
57. Het zy dit straelde, uit koorgewelf en tenten, 58. Hem toegewijt, die over d'elementen 59. Den scepter voert, en spaert dien Offerschat, 60. Ons Manne, in 't gouden vat:
61. Het zy 't Geheim, op zijn gezette dagen 62. En jaergety, wert stichtigh omgedragen; 63. Gelijck van outs 't Orakel van Godts mont, 64. De Heilkist van 't Verbont.
65. Hoe zagh men 't volck, gewont van helsche slangen, 66. Dan vloeien, als rivieren, uit verlangen
67. Naer gene slang van koper, die den Doot 68. Haer kopre tanden boodt;
69. Maer naer het Lam, des Talmuds vloeck, gehangen 70. Aen 't heilzaem hout, en nu onthaelt met zangen; 71. Als artseny des lijfs, en zielespijs
72. Van 't hemelsch paradijs.
73. Wat kerckbelofte en gaef en pelgrimaedje 74. Doorgalmden niet dees nette timmeraedje, 75. Met lof en danck, gestort van klein en groot, 76. Na 'et nijpen van den noot;
77. Zoo dra men frisch, behouden 's lijfs, en stercker, 78. Verlost van kruck, en boey, en bangen kercker, 79. En blinden stock, en schipbreuck, en van 't bedt, 80. Zich vont door Godt geredt.
81. Nu zing ick niet, hoe 't eeuwigh vier van Veste 82. Den brant ontsloop, daer Troje lagh op 't leste; 83. Noch van de vlam, die spoockende om het kint, 84. Zijn hairlock niet verslint;
85. Noch van den gloet, die 's Konings dochter* raeckte, 86. En hare kroon noch blonde vlechten blaeckte; 87. Of wonderspoock, en droom, en nachtgezicht, 88. Uit Heidensch brein gedicht:
89. Maer toom den Nijt, door zegels, brieven, blijcken 90. Van Sticht en stadt, en keuren en kronijcken. 91. Is 't valsch? betight de myters, uw steêhuis, 92. En brantmerck 't witte kruis:
93. Betight gewaet en bladen van Messias, 94. 's Apostels riem, den mantel van Elias, 95. Oock Arons roede, en Elizeüs lijck, 96. Ja schaduw, min dan slijck.
97. Hier mangelt niets dat redelijcken wenschen, 98. Getuighenis van Godt en vrome menschen: 99. Wy mommen hier met geenen Antikrist, 100. Die grijns van staet en twist.
101. Almogentheit, betuight door d'Offerlammers, 102. Van tijt tot tijt; geley toch d'Amsterdammers 103. Uw heirbaen op, in 't eeuwigh schijnend licht, 104. En kroon mijn Eeuwgedicht
Thronus ejus flammae ignis. Dan. VII.+ M CCC XLV.
11. Vondel - Op het verbranden van 't Stadthuis van Amsterdam (1652)
http://www.dbnl.org/tekst/vond001dewe05_01/vond001dewe05_01_0134.php#131
JACET INGENS LITTORE TRUNCUS.
Aen het zelve.
1. Aelout STADTHUIS, verminkt Stêhuis, 2. Gewoon van ouderdom te bucken, 3. En onderstut met jonge krucken, 4. Hoe stortghe in 't graf met dit gedruis, 5. In 't midden van den brant en 't roocken; 6. Nu 't onvoldragen Raethuis
7. Zijn leden krijght, en groeit, en wast? 8. Ghy waert verzwackt, verleemt, gebroken, 9. afgeleefde Bestemoêr!
10. Verdroot u langer dus te slaven, 11. Dat ghy u levend liet begraven 12. In puin, op uwen slechten vloer; 13. Terwijl uw droeve kinders schreeuwen 14. Op uw geraemte? ô stut van Staet, 15. Der Burgren scheitsvrouw, Hollants Raet, 16. En toeverlaet van weeze en weeuwen. 17. Den koopman hebtghe, uit uwen schoot, 18. Gezegent, gestoffeert met schijven, 19. Om handel Oost en West te drijven; 20. De Stadt en 't Landt gered in noot. 21. Ghy hebt onbillijckheit geregelt 22. Door Recht en Wetten, trouw en vroom; 23. Het quaet gehouden by den toom; 24. Den eed en 't burgerrecht bezegelt. 25. Ghy toonde u gastvry, waert gewoon 26. Den vreemdeling, als ingeboren, 27. Met min t'ontfangen, en te hooren, 28. Te decken met uw wapenkroon. 29. Ghy zijt de Stadt te vroegh ontvallen, 30. Dus out, in 't zachtste van haer rust, 31. Van ramp noch ongeval bewust, 32. vaste vryburgh van uw wallen. 33. Ghy zaeght den nieuwen gront geleit, 34. En woudt misschien, versuft van jaren, 35. Den last van 't sloopen ons besparen, 36. Uit averechtze zuinigheit:
37. Want al uw houden en beleggen 38. Was om uw zonen, niet om u,
39. Van ruimte en pracht en grootsheit schuw. 40. Wat vont de Nijt op u te zeggen?
41. Heer Gijsbrechts tijt was u bekent,
42. Toen visschers schuiten 't Y noch ploeghden, 43. Met korf en vischnet zich genoeghden, 44. Tot nootdruft slecht en recht gewent. 45. Men wist van Bantam niet te spreken, 46. Noch zocht ten Zuiden tijtlijck heil. 47. De Zeeman zeilde noit zoo steil 48. In 't Noorden, noch op zoo veel streken. 49. Uw hant stont open, reede om elck 50. Te stutten, uit uw onvermogen. 51. Een graeuwe py, aen 't lijf getogen, 52. Was 't kleet; de kost en drank was melck. 53. Uit Veenen en gebroke landen
54. Bereickte uw Kroon dit heerlijck peil; 55. Terwijl de Voorspoet blies in 't zeil, 56. En hoede uw Kogh en kiel voor stranden. 57. Nu 't lot gehengt dat ghy tot asch
58. Verstuift, verroockt, en berst aen scherven, 59. Zoo willen wy, uw wettige erven,
60. Ons troosten met uw rijcke tasch; 61. Met potgelt, renten, kustingbrieven, 62. En schimmelpenning, lang vergaert, 63. En spaerpot, uit uw' buick gespaert; 64. Dus zal uw lijck ons zachter grieven; 65. Terwijl het nieuw Stadthuis verrijs', 66. Gelijck een Fenix, uit uw assen. 67. Verdooft zijn luister u in 't wassen; 68. Het houde uw burgerlijcke wijs. 69. De Hemel zegen' het met Heeren, 70. Die niet verkuischt zijn met veel schijns; 71. Maer zien den weerwolf door de grijns: 72. Zoo zal men best dees lantplaegh keeren.
J.V. VONDEL.
12. Vondel - Inwydinge Van 't Stadthuis t'Amsterdam. (1655)
http://www.dbnl.org/tekst/vond001dewe05_01/vond001dewe05_01_0208.php
Toegeigent
Den E.E. Heeren Burgemeesteren en Regeerderen der zelve Stede. t'AMSTERDAM, by Thomas Fontein,
Voor de Weduwe van ABRAHAM de WEES, op den Middeldam, in het Nieuwe Testament. Ao CIƆ IƆ LV.
Inwydinge Van Het Stadthuis t'Amsterdam.
1.Gelijck nu d'ackerman de zeissen slaet in d'airen, 2.En heenstreeft, door een zee van gout en goude baren 3.Zoo weckt ons Amsterdam, door overvloet van stof, 4.Om in den vruchtbren oeghst van zijnen rycken lof 5.Te weiden met de penne, en vrolijck in te wyen 6.De hoogtijdt van 't Stadthuis en burgerheerschappyen, 7.Met een de jaermerckt, die, met haeren open schoot, 8.Alle omgelege steên en bontgenooten noodt 9.Op 't heerelijck bancket van allerhande gading, 10.Die 't nimmer zat gezicht genoegen en verzading 11.Belooft, door zoo veel schat, gerief, verscheidenheên, 12.Als kunst en hantwerck hier nu stapelen op een. 13.Dat zoo veel duizenden, als sterck ter poorte indringen, 14.Zich spoeden naer den Dam, om 't wyfeest in te zingen, 15.In 't midden van ons vloên, den Amstel en het Y, 16.Met al de burgerjeught van d'oude en nieuwe Zy, 17.Op 't heldere geklanck der zilvere trompetten,
18.Het dondren van kortouwe, en maetklanck van musketten, 19.Het vliegen van de vaene, en luid triomfgeschal;
20.Terwijl elck element van blyschap juichen zal, 21.De hemel huppelen, en alle starretranssen
22.In 't ronde, als hant aen hant, rontom ons Raethuis danssen, 23.De Bruit, daer 't al om danst, en die, zoo fier en ryck, 24.Op haeren schoonsten dagh en 't kussen, zit te pryck. 25.De Leeuw des hemels schynt de hooftstadt van de landen, 26.Wiens schilt gehanthaeft wort van leeuwen, onder 't branden 27.Te zeegnen, met een lucht, uit zyne keel gestort,
28.Te maetigen zyn vier, om frisch en onverdort, 29.De graftlaen en het loof der boomen te bewaeren 30.De straelen van zyn maene en glinsterende hairen 31.En oogen steecken niet zoo vinnigh op ons hooft; 32.Als had hy dezen dagh en zyn triomf belooft 33.Een koele lentezon: want dit gestarnt, by vlaegen, 34.Den geest verstickende, door 't gloên der heetste dagen 35.En weecken, koestert nu den zanglust, en de Min, 36.En Oegstmaent gaet met lust, gelijck de Maymaent, in. 37.Ghy Heeren, die de Stadt, gelyck vier hooftpylaeren, 38.Met raet en wysheit stut, in 't rypste van uw jaeren,
39.Grootachtbre Vryheer GRAEF, en Ridder MAERSEVEEN, 40.Oprechte telgh van POL, en SPIEGEL, die 't Gemeen 41.Ten burgerspiegel streckt, gewaerdight ons gezangen 42.Te hooren, daer 't muzyck uw' intre zal ontfangen 43.Met blyschap op den stoel, en 't eerlyck wapenkruis; 44.Uw burgermeesterschap het ingewyt Stehuis
45.Vercieren, meer dan kunst, besteet aen witte marmers; 46.En d'oude burgery haer hoofden en beschermers 47.Begroeten, uit den drang, van overal vergaêrt. 48.De burgervaders zyn met recht alle eere waert.
49.De zwackheit van den mensch behoeft gestut te worden 50.Door loon, en straf, dit eischt gezagh, en wettige orden:
51.Gezagh en orden melt terstont het onderscheit 52.Van volck en burgerye en 't ampt der Overheit:
53.Het ampt vereischt een plaets, en huis, hier toe gekoren, 54.Ten dienst der stede; aldus wort hier 't Stehuis geboren, 55.Uit een nootwendigheit, tot heil van 's burgers Staet. 56.Stadthuizen dienen dan alom ten toeverlaet
57.En vryborgh van het volck, dat, vry van alle zorgen, 58.Gerust zyn' handel dryft, en heenslaept op die borgen, 59.Het oogh der Vaderen, dat voor de kindren waeckt 60.En toeziet, eer de storm de poorte en wal genaeckt.
61.Dus lydt het volck geen' last van schipbreucke, in 't verheffen 62.Der oorloghsbuien, die de burgerstaeten treffen,
63.En storten in den gront, ten zy 't de hemel schutt', 64.Die Heeren hanthaeft, en door zulcke pylers stut 65.Veel duizent huizen, als in een Stehuis gesloten, 66.Het hart van al de stadt en trouwe stadtgenooten, 67.Die 't hart bedancken, voor zyn' levendigen gloet; 68.Terwijl het al de leên der burgerye voedt,
69.In 't leven onderhoudt, veel honderden van jaeren. 70.Zoo staet Venedigh pal, in 't midden van de baren, 71.Als een metaele rots, na twalef eeuwen tijdts, 72.Bestreden van de pest, en dierte, en zoo veel stryts, 73.Gestreden met den Turck, en 't huis der Ottomannen 74.En Vorsten, tegens 't Recht der vryheit ingespannen. 75.Zoo blinckt de stadt, myn wiegh, gebouwt van Agrippijn, 76.Gelijck een halve maene, op d'oevers van den Rijn, 77.Na zestienhondert jaer, en toont haer lauwerieren, 78.Gestrickt in 't vreverbont met d'oude Batavieren. 79.Aldus stont Rome vast, schier zes paer eeuwen lang, 80.Eer 't Noorden met zyn byl, by haeren ondergang, 81.In 't ommewroeten groeide, en 't sloopen der gebouwen, 82.Gewortelt al te diep, te hardt om uit te houwen.
83.Al hanthaeft d'oppermaght, in oorloge, en gewelt, 84.De steden, eeuw op eeuw, haer paelen zijn gestelt, 85.Haer oude stuit in 't endt, gelijck des menschen leven. 86.Wat menschen bouwen, wort geene eeuwigheit gegeven. 87.Wie iet geduurzaems zoeckt, die heff' zyn hart om hoogh. 88.Men kan niet zekers hier beschieten met ons oogh. 89.Hoe 't Raethuis by het hart met reden wort geleecken, 90.Waernaer de vyanden der burgervryheit steecken 91.Met heimelyck geweer, en laegen, en verraet, 92.Of inbreuck van de poorte, uit openbaeren haet;
93.Dat bleeck, toen Beuckels rot haer moedernaeckte waerheit, 94.Het licht der logentaele, als een herbore klaerheit,
95.Wou planten op den Dam, ten trots van 't wapenkruis; 96.Gelyck de Schilderkunst, op 't afgebrant Stadthuis, 97.Getuighde menigh jaer: dat bleeck, toen d'eerste Gallen 98.Na'et winnen van de Stadt, noch zochten t'overvallen 99.Het Roomsche Kapitool, beletter van hun kans; 100.Daer Manlius zoo braef, gewaerschuwt van de gans, 101.En haer verbaest geschal, het burgerrecht verweerde, 102.Door 't overschot des volcks, en Brennus heirkracht keerde, 103.Die, zeven maenden langk, verrijckt door roof en buit, 104.Most slaecken zijnen roof, op 't Kapitool gestuit.
105.Gelyck Heer Gysbrechts stadt van visschers is begonnen, 106.Door haer gelegentheit, en na heeft aengewonnen, 107.Zoo wert haer Raethuis oock tot driewerf weêr verzet. 108.Het eerste stont daer 't Y zich uitstreckt in zijn bedt, 109.Met biezen riet en helm geboort, van wederzijde; 110.Daer d'Aemstelheer, van outs, de zeekapelle wydde, 111.Ter eere van Godts Helt, Sint Olof, die zijn' troon1 112.In 't Noorden had gebouwt, en wien de martelkroon
113.Met recht wert toegekeurt: want toen hy onder d'Ieren 114.Tot kennis quam van Godt en Christus kruisbanieren, 115.En in Nieuw Megen sprack d'orakels van Godts mont, 116.Liet hy zich Kerstenen, en wasschen op de vont, 117.Van 't heiloos Heidensch slym. dus zuiver, en herboren, 118.Zocht hy Godts dienst en Kruis te planten by zijn Nooren, 119.En, die een Koning was, verkondighde het licht,
120.Waer voor de zon en maen en steile Noortstar zwicht. 121.De maght der afgoôn raest, en, als een stroom gedreven, 122.Bejegent hem in 't velt, daer hy getroost zijn leven 123.En kroon ten beste schenckt aen Christus kruisaltaer, 124.Geheilight door het bloet van zulck een' martelaer. 125.Het tweede Raethuis stont, daer nu de kant gesleeten 126.Wort van het waterrack, dat, naer den Dam geheeten, 127.Allengs ten Zuiden, van het Y, te rugge springt, 128.Tot daer de middensluis en duicker 't water dwingt, 129.Of weder uitgiet, als de stercke wint van 't Zuien 130.Den Aemstel viert den toom, en afjaeght met zijn buien; 131.Gelijck de stroomen staen ten dienst van weêr en wint, 132.Naer dat der winden Vorst hem uitlaet, en ontbint. 133.Men zagh de derdemael het Raethuis weêr verrezen, 134.Als of Natuur den gront had met haer hant gewezen, 135.Daer Kalverstraet en Dijck noch uitzien naer den Dam, 136.En reicken aen de merckt, daer 't Sticht ter merreckt quam, 137.De Goier, Aemstelaer, de Veene- en -Waterlander.
138.Zy staplen vrucht en vee en zuivel op elckander, 139.Gevogelte, en gewas, en wat de nootdruft eischt, 140.Ter liefde van 't gewin, daer 't al om draeft, en reist, 141.En vlet, en vaert, en woelt; terwijl de burgeryen, 142.Van d'eene aen d'andre weeck, by deze merckt gedyen, 143.En kelder en schappra, met opgepropten schoot, 144.Bezorgen, als de mier haer hol, voor hongers noot. 145.De Koning van de Stadt, wiens kruin 't gewelt zou tergen: 146.Verkoos Tarpeius bergh alleen, uit zeven bergen,
147.Omtrent den Tiberstroom, en zijne waterkolck, 148.Om daer den adelaer en stoel van 't strijtbre volck, 149.Als op den vryburgh van 't Gemeene best, te planten, 150.Dat tegens al de maght der weerelt zich zou kanten. 151.Dus rees het Kapitool, op dezen steenen bult, 152.Van Romulus met riet gedeckt, en na vergult, 153.Gelijck een gouden bergh, om, in het onderdaelen 154.En opstaen van de zon, de zon ten trots te praelen; 155.Een eer, waer voor de bergh den vader Numa danckt,
156.Zoo lang 't Romainsch gebiet, dat nimmer zackt, noch schranckt, 157.Maer op zijn wyze duurt, de weerelt zal verduuren;
158.Terwijl de Noortsche byl en heirschap Remus muuren 159.En menigh trots gevaert, gelijck een steenrotsduin, 160.Noch noit begraven kon, in 't omgewroete puin. 161.De Raeden van de Stadt vier van hun leden zetten, 162.Graef, Wavren, Maerseveen, en Geelvinck, om te letten 163.Op 't voorgebeelde ontworp van 't Raethuis, wijs en rijp 164.Beraetslaeght, en bepaelt in zyn vereischt begryp, 165.Bespiegelt door en door, in 't oogh der Trezoorieren 166.En Burgermeesteren, tot dat uit meer papieren 167.De waertste tekeninge, en d'eelste niet ontbrack, 168.Waeraen de breede Raet in 't endt zijn zegel stack. 169.De Raet van Amsterdam verkoos, met rijpe reden, 170.De plaets van 't out Stadthuis, nu moede, en afgereden, 171.Van hoogen ouderdom, en arbeit, zorge, en last; 172.Als 't midden van de stadt, het hart in 't lichaem, past, 173.Gestut van wederzy met heur vermaerde stroomen, 174.Om af en aen in zee, of aen den Ryn te komen,
175.En Schelt, en Wael, en Maes, buurinnen van den Ryn, 176.Verheerlijckt door de steên, waer van zy voesters zijn. 177.Hier keert ons trots gevaert zyn aenschijn naer het Oosten, 178.Den opgang van de zon, die d'aerde komt vertroosten, 179.Verquicken met haer' glans, waer naer elx oogh verlangt. 180.De slincke vleugel deckt de Noortzijde, en ontfangt 181.Den offer uit der zee; de rechte deckt den zegen
182.Van Beurze en vliet, van wien dees zeestadt heeft gekregen 183.Haer' naem, de weerelt door gevlogen, en bekent,
184.Zoo wijt zy 's weerelts oegst op alle merckten zent, 185.En inhaelt uit der zee, met overlade kielen
186.Gestuurt van Watergoôn, en snelle waterzielen, 187.Die, schuw van weide en ploegh, in zee te weide gaen, 188.En danssen op den rugh van vader Oceaen.
189.Maer 't weifelende lot, dat noit zijn rust kon houwen,