Structurerende hoofdgebieden in natte en droge sfeer De natuurlijke structuur van de provincie steunt op de

structurerende hoofdgebieden. Deze eenheden zijn

opgedeeld in natuurlijke gebieden die respectievelijk verbonden zijn met rivier- en beekvalleien (natte sfeer) en met bossen (droge sfeer).

Het onderscheid tussen de natte en de droge sfeer is niet altijd eenduidig te maken omdat een aantal natuurlijke gebieden zowel natuurlijke waarden in de natte als in de

droge sfeer herbergen. Zo kunnen clusters in de droge sfeer, naast de al dan niet aaneengesloten boskernen, of uitgebreide clusters van kleinere boseenheden, andere ecologische waarden, zoals heiden (bv. rivierduinen Zuiderkempen), of watergebonden elementen, zoals moerasbossen (bv. Wingevallei) omvatten.

In voorkomend geval steunt de indeling op die elementen die in het geheel het zwaarst doorwegen.

Binnen de natuurverbindingsgebieden en de ecologische infrastructuur in de droge sfeer beoogt de provincie de natuurlijke verbindingsfunctie en de hogere ecologische basiskwaliteit ruimtelijk te ondersteunen.

Voor de natuurverbindingsgebieden en de ecologische infrastructuur in de natte sfeer zal de provincie daarnaast ook het integraal waterbeheer ruimtelijk vertalen. Rivier- en beekvalleigebonden natuurlijke gebieden (natte sfeer):

• Dender en haar bovenlopen in het Pajottenland

• Zenne en haar bovenlopen in het Pajottenland

• Valleien van de Molenbeek

• Demervallei en haar bovenlopen in het Hageland en Haspengouw

• Bosgebonden natuurlijke gebieden (droge sfeer):

• Veldbossen en kasteelparken van Klein-Brabant

• Boskernen tussen Zenne en Demer

• Brabants Plateau

• Dijlevallei

• Hageland

• Haspengouw

• Zuiderkempen

1 8 6

Dender en haar bovenlopen in het Pajottenland De natuurverbindingsgebieden zijn de talrijke

bronbeek-valleien/bovenlopen van de Mark, de Molenbeek en de Hunselbeek-Bellebeek. Niet alle zijbeken spelen een even belangrijke rol in de verbindingsstructuur. In het provinciaal structuurplan worden enkel deze aangeduid die een effectieve functie als bindingselement (kunnen) vervullen en effectief bijdragen tot een versterking van de totaalstructuur.

De sterke verwevenheid van en de grote verscheidenheid aan kleine landschapselementen kenmerkt het Pajottenland en vormt de basis voor toekomstige natuurontwikkelingen. De ruimtelijke samenhang van het kleinschalig landschap vormt de belangrijkste component van de gewenste natuurlijke structuur. Dit kader wordt structureel onderbouwd door het sterk vertakte bekennetwerk te versterken en de verbinding tussen de componenten te onderhouden en te verstevigen, zodanig dat een hecht landschappelijk netwerk bekomen wordt.

De talloze kleine landschapselementen vormen het ecologisch weefsel dat de natuurverbindingen onderhoudt. Ze sluiten aan op grote(re) en kleine(re) boscomplexen, kasteelparken en hoevedomeinen die op de valleien aansluiten en waarvan enkele kernen, als het Bos ter Rijst en het Acrenbos, verder kunnen worden uitgebreid. In het geheel wordt ook een belangrijke rol als natuurverbindingsgebied toegekend aan het wijd vertakte holle wegennet.

Vallei van de Wijsbeek en Beverbeek als belangrijke 1a verbinding met de Mark en het Manhovebos

Beekvalleien van de Schiebeek tussen Mark en 1b Steenhoutbos-Hellebos (Zavelberg)

Arebeek als belangrijke beekvallei tussen Mark en Bos 1c ter Rijst

Hollebeek, Nemerkendriesbeek en Waterschaapbeek 1d (N van Mark) als verbinding naar Mark en Kongoberg

Honscallebeek en Raasbeek als belangrijke 1e beekvalleien naar de Mark

Waalborrebeek, Overnellebeek en Nieuwermolenbeek-2a Ijzenbeek als belangrijke verbinding naar Bellebeek

Hunselbeek-Bellebeek als belangrijk lint, verbinding met Keyeberg-Hussel en Vallei van de Dender-2b Liedekerkebos

Steenvoordbeek als belangrijke verbinding naar 2c Wolfsputten en Bellebeek

Keurebeek (Molenbeek) als verbinding naar 2d Steenvoordbeek en Bellebeek

13a Bos ter Rijst en omgeving 13b Acrenbos en omgeving

Grote Molenbeek en zijbeken als verbindingsas tussen Dendervallei en natuurkernen van Neigembos en 14a Kesterheide

Tabel 27: Natuurverbindingsgebieden en ecologische infrastructuur

2.3.4. Rivier- en beekvalleigebonden natuurlijke gebieden

Natuurverbindingsgebieden

1 8 7

Zennevallei en haar bijrivieren

De functie van de Zennevallei kan door een verbinding van het valleigebied met het Lembeekbos (via de Mussenberg) en het Maasdal (via de vallei van de

Maasdalbeek) worden versterkt. Daardoor wordt ook de gehele uithoek van Lembeekbos en Hallerbos opgewaardeerd nadat die door de het Kanaal naar Charleroi en de E19-autosnelweg enigszins geïsoleerd is komen te liggen. In functie van een verbinding met de bossen rond Kasteelbrakel en Itter moet de ecologische functie van dergelijke bosversterking sterk worden opgewaardeerd.

In het westelijk deel van de Zennevallei gaat alle aandacht naar een versterking van de verbinding van de bovenlopen van de centrale beken met de hoofdbeken -Zuunbeek en Molenbeek–

Neerpedebeek. Aansluitend hierop wordt ook aandacht geschonken aan enkele kleinere, tussenliggende beeksystemen zoals de Vogelzangbeek en de Groebengracht.

Niettegenstaande dat deze geïsoleerd zijn komen te liggen, kunnen ze opnieuw als natuurverbindingsgebied kunnen worden ingeschakeld.

Om mogelijke verbindingen met enkele nabijgelegen bos- en natuurgebieden te realiseren moet creatief met de open ruimte rondom de benedenloop van de Zenne worden omgesprongen.

De voorgestelde natuurverbindingszones die aansluiten op de Zenne, liggen in het verlengde van de structurele maatregelen, die voor de gebieden die aansluiten op de Zennevallei worden voorgesteld (zie ‘Veldbossen en kasteelparken van Klein-Brabant’ en ‘Boskernen tussen Zenne en Demer’).

Natuurverbindingsgebieden

Noordelijke Zennevallei als verbinding tussen Dorent 4a en vallei van de Barebeek met bossen

Zuidelijke Zennevallei als belangrijk element naar 4b boscomplex Brabants Plateau

4c Groebengracht en beekvalleitjes Bovenlopen van de Laarbeek als belangrijk

verbindingsgebied naar biologisch waardevolle delen 4d van de benedenloop

Bovenlopen van de Zuun als verbindingsgebied naar 4e Kesterheide-Den Daal en vallei van de Zuun

Molenbeek-Neerpedebeek als belangrijke schakel naar Op de benedenloop van de Zenne sluiten enkele beekvalleien

aan maar, met uitzondering van de vallei van de Maalbeek, dragen ze geenszins bij tot de versterking van de ecologische infrastructuur vermits ze door tal van barrières in stukken zijn verdeeld. Omdat ook de Maalbeekvallei op verschillende plaatsen wordt onderbroken of door bebouwd gebied loopt, wordt ze als infrastructuur van bovenlokaal belang aanzien. In aansluiting op het verstedelijkt gebied krijgt ze evenwel een belangrijke functie als natuurverbinding toebedeeld, al blijft het noodzakelijk dat de belangrijkste barrières worden opgeheven.

4f Zuun en belangrijke

4g Vogel(en)zangbeek-Vlezenbeek naar Zuun

Valleien van de Molenbeek

De valleigebieden van de Grote Molenbeek-Vliet en de Molenbeek-Zijp sluiten aan op de Rupel. Zowel de individuele openruimtegebieden als de smalle corridors die ze met elkaar verbinden moeten van harde landschappelijke ingrepen gevrijwaard blijven en zo mogelijk in de verbindingszones worden versterkt. De bovenlopen van de Grote

Molenbeek-1 8 8

Vliet en van de Molenbeek-Zijp zijn als natuurverbindings-gebieden aangegeven omdat ze de verbinding onderhouden tussen de kleine/smalle natuurkernen rondom de bronge-bieden en de natuuraandachtsgebronge-bieden langsheen de beide hoofdbeken.

Natuurverbindingsgebieden

Vallei en beekvalleien van de Grote Molenbeek-Vliet (Stampbeek, Puttenbeek, Kwetsenbeek, Lindebeek en Robbeek) als belangrijke verbindingselementen tussen 3a Lippelobos en Kravaalbos-Herenbos

Vallei van de Molenbeek-Zijp als verbinding tussen 3b Lippelobos en Leefdaalbos

Verbinding Begijnenbeek met Begijnenbos en

6c Meenselbeek naar Velpe Demervallei en haar bovenlopen in het Hageland

en Haspengouw

De Demervallei vormt één groot aaneengesloten blok waarbinnen zich tal van natuurkerngebieden situeren. De provinciale bevoegdheid beperkt zich tot de zuidelijke zijbeken van de Demer - Winge, Motte en Begijne(n)beek - en de bovenstroomse delen van de bovenlopen - Velpe, Grote Gete en Kleine Gete. Het behoud en herstel van de aaneengesloten rivierstructuur, die een groot deel van de provincie beslaat, ligt aan de basis van de gewenste natuurstructuur.

Velpe als natuurverbinding tussen bosgebieden 6d Begijnenbeek, Diestiaanheuvels en Mollendaalbos

Verbinding Grote Gete met Molenbeek-Mene en bos van Meldert , aansluitend met de NVBG van de 6e provincie Limburg

Verbinding zijrivieren Gete (o.m. Roelbeek, Overbeek) 6f en boscomplexen Velpe (Heidebos-Tienbunders) 6g Natuurverbinding Kleine Gete

Verbinding boscomplex Walenbos en Demer via 6h Nieuwe Motte

De natuurlijke gehelen dienen daarvoor versterkt en verder uitgebouwd te worden. Grote delen van de landschappelijke eenheid worden opgenomen als natuurverbindingsgebieden.

De natuurlijke eenheden worden middels zo breed mogelijke natuurverbindingsgebieden met elkaar verbonden. Specifieke aandacht wordt besteed aan de verschillende broekgebieden,

2.3.5. Bosgebonden natuurlijke gebieden

Veldbossen en kasteelparken van Klein-Brabant De beekvalleien, waarrond ook de natuurlijke structuur is opgebouwd, zorgen voor de gebondenheid van het

versnipperd gebied van open ruimten van wisselende grootte.

die omwille van de vele kleine waterplassen landschaps-typerend zijn. De op de Demer aansluitende zijrivieren, beken en (lei)grachten kunnen als natuurverbinding dienen (zie

‘Hageland’ en ‘Zuiderkempen’).

In de Demervallei moet eveneens een oplossing worden gegeven aan de ecologische en landschappelijke barrière die de stedelijke kernen van Diest en Aarschot vormen.

Natuurverbindingsgebieden

6a Verbinding van Winge in oostelijke Demervallei Verbinding bossen Diestiaanheuvels met

Winge-6b Molenbeek

1 8 9

Ze maken deel uit van de valleien van de Molenbeek - een landschappelijke verbindingsstructuur die zowel door de valleien van de Grote Vliet als door de Molenbeek-Zijp gedragen wordt. Beide sluiten op het grondgebied van de provincie Antwerpen aan op de Rupel.

Veel van de natuurkernen bestaan uit relatief kleine bossen en kasteelparken die in elkaars nabijheid liggen, maar waartussen een ecologische verbinding nog ontbreekt. Vandaar dat in het verlengde van de bovenlopen van de Molenbeek (zie ‘Valleien van de Molenbeek’) meerdere natuurverbindingsgebieden zijn aangeduid in de droge sfeer die moeten zorgen voor een verbinding tussen de verschillende boseenheden. Dit dient zodanig te gebeuren dat de connectiviteit en soortenuitwis-seling tussen de beekvalleien bevorderd wordt en dat er een grotere landschappelijke verwevenheid tussen de verschillende bovenlopen tot stand gebracht wordt. Dergelijke verbindingen lopen in enkele gevallen tot over de provinciegrens - zoals rond het Kravaalbos en Kruisheide-Lippelobos.

Natuurverbindingsgebieden

7a Lippelobos

Interfluviaal gebied tussen Molenbeek-middenloop en Birrebeek met als hoekpunten Leefdaalbos, kasteel van 7b Impde en Velaartbos

Het gebied met de Maalbeek van de Foksenberg, Foeksenbos, kasteel Wolvendaal en Ossel en de 7c Nationale Plantentuin van Meise

Binnengebied tussen de Kesterbeek en de Aabeek met Kollinten, 's Gravenbos, Bos van Aa, Kattemeuterbos 7d en Wormelaar

7e Gebied tussen Lintbos en domein van Borgt

Boskernen tussen Zenne en Demer

De toekomstige ontwikkelingen van het gebied tussen de grote rivieren Zenne en Demer zijn eerder beperkt en hangen af van gerichte ontsnipperingsmaatregelen die de ruimtelijke barrières (wegen, lintbebouwing, kanalen)

doorbreken. De benedenloop van de Zenne, de Barebeek en de Weesbeek, vormen de enige infrastructuren van provinciaal belang omdat beide in verbinding staan met de Rupel. In het geval van de Barebeek en de Weesbeek is dat via de benedenloop van de Dijle.

De meerderheid van de natuurverbindingsgebieden beoogt de boscomplexen ten westen en enkele grotere

boscomplexen ten oosten van de Zenne intern, te versterken en/of met elkaar te verbinden. Ten westen resulteert dit in de uitbouw van drie boskerngebieden die op hun beurt rechtstreeks dan wel via de Maalbeekvallei met de Zennevallei verbonden worden. De meest noordelijke kern dient eveneens een verbinding tot stand te brengen met het Velaartbos, dat deel uitmaakt van een boscomplex dat aansluit op de vallei van de Molenbeek-Zijp in het

hoofdgebied Klein-Brabant (zie ‘Veldbossen en kasteelparken van Klein-Brabant’). Ten oosten wordt verder gebouwd op de reeds goed ontwikkelde bosstructuur rondom de bovenlopen van Barebeek en Weesbeek, waarvan de laatste tot diep in de provincie doordringen en op hun beurt in verbinding kunnen worden gesteld met de centrale boskern zodanig dat tussen Brussel en Leuven de open schicht één brede band van met elkaar vervlochten bossen tot aan de taalgrens wordt gecreëerd met een uitloper in zuidwestelijke richting naar het Zoniënwoud en in zuidoostelijke richting naar het Meerdaalwoud en het Heverleebos.

1 9 0

Enkele, nog behoorlijk grote boscomplexen, die in het verstedelijkt gebied van de Brusselse stedelijke rand zijn overgebleven, worden opnieuw met de basisbosstructuur verbonden om de ecologische waarde ervan te herstellen of op zijn minst op te waarderen. Het betreft de bossen langsheen de Molenbeek.

Natuurverbindingsgebieden

5g Verbinding Leibeek-Dijle

Onderlinge natte verbinding via valleien van de 8a Barebeek en Weesbeek

Natuurverbinding boscomplexen Barebeek-Weesbeek-Molenbeek-Weisetterbeek (Roosbroeken-Vossekot, Steentjesbos-Weisetterbos, Weisetterbos-Vijverbossen, 8b Hellebos-Floordambos)

Natte verbinding via Lipsebeek van Kastenjebos-8c Hambos-Moesbroek

8e Gebied rond kanaal Leuven-Dijle

Brabants Plateau

De infrastructuur van bovenlokaal belang is integraal verbonden met de bovenlopen van de Dijle (zie

‘Dijlevallei’) maar wordt voor een deel ook opgehangen aan de uitgestrekte boscomplexen langsheen de Dijle en haar

belangrijkste zijrivieren IJse en Laan. Hun invloed strekt zich tot ver buiten de provinciegrenzen uit, vermits de

boscomplexen langsheen de Dijle en de Laan tot diep in Waals-Brabant uitwaaieren en zich voortzetten tot over de provinciegrenzen met Namen en Henegouwen. Hetzelfde

kan worden gezegd van de IJse die tot in het Zoniënwoud doorloopt.

Het Zoniënwoud en het Hallerbos vormen twee

uitgestrekte boskernen die in elkanders verlengde liggen, maar enkel via een reeks tussenliggende bossen in de Brusselse stedelijke rand met elkaar in verbinding staan.

Door de interne bosconnectiviteit in de zuidelijke rand te verbeteren, kan een ecologische infrastructuur worden uitgebouwd die een sleutelpositie inneemt in de provincie en als draaischijf fungeert naar tal van andere uitermate belangrijke bosgebieden. Deze laatste maken deel uit van de bosgordel tussen Halle en Eigenbrakel of van de beboste driehoek tussen Hoeilaart-Terhulpen, Villers-la-Ville en Leuven.

De natuurverbindingsgebieden van het Brabants Plateau dienen de verwevenheid van de verschillende kleine(re) boskernen in de Dijlevallei, alsook de verbinding met de grote aaneengesloten boscomplexen – MeerdaalwoudHeverleebos, Zoniënwoud en Hallerbos – tot stand te brengen. Voorts is ook voorzien in een noord-zuidelijke verbindingsas tussen de meest noordelijk gelegen bossen in het landbouwgebied tussen Dijle en Voer en de bossen in het gebied tussen Zenne en Demer (zie ‘Boskernen tussen Zenne en Demer’). De verbindingen komen d.m.v. een uitgebreid netwerk van vooral hellingbossen van wisselende grootte tot stand en sluiten nauw aan op de bestaande natuurkernen. Het kasteelpark Voerhoek fungeert als scharnierpunt tussen de smalle, met de Dijlevallei verbonden bosstrook van de Weeberg-Tessaertbos en het Hoogbos.

1 9 1

De uitlopers van het Zoniënwoud, in de Brusselse stedelijke rand, worden waar mogelijk samen met enkele satellietbossen in het stedelijk gebied opnieuw met de basisbosstructuur verbonden. De bedoeling is de ecologische waarde ervan te herstellen of op zijn minst op te waarderen. Het betreft enerzijds het reeds onderling met elkaar verbonden Park van Tervuren, het Kapucijnenbos en het kasteelpark van Marnix, anderzijds de vele kleine(re) bosfragmenten ten noorden en noordoosten van het Hallerbos en Lembeekbos in de driehoek van de gemeenten Halle, Linkebeek en Waterloo. De bossen in de stedelijke randen moeten als groene vingers zo ver mogelijk in het centrum van het Brussels Hoofdstedelijk gewest doordringen en de open ruimte corridors eromheen versterken. Rond Leuven wordt een gelijkaardige functie toegekend aan de Molenbeek-Parkbeek en de Dijlevallei.

Natuurverbindingsgebieden

Verbinding van bosgebieden Diestiaanheuvels (complex Kesselberg-Chartreuzenbos naar bossen 9d tussen Zenne en Demer (Eikenbos-Bertembos))

Dijlevallei

Het structuurplan voorziet in een

opwaardering van de valleien van de Voer en van de Molenbeek-Parkbeek, al blijft hun ecologische functie ondergeschikt omwille van de verstedelijking in de rand van de valleien. Middels een aantal stapstenen,

waarvan het kasteelpark Voerhoek en het Park van Tervuren de hoekstenen vormen, kan de Voervallei evenwel als verbinding tussen de Dijlevallei en de Brusselse stedelijke rand fungeren. Het kasteelpark Voerhoek dient tegelijk als scharnierpunt tussen de noord-zuidelijke bosgordel (zie ‘Brabants Plateau’). Op dezelfde wijze onderhoudt de Molenbeek-Parkbeek het contact tussen de laatste natuursnippers in de

stadsrand van Leuven en het buitengebied.

9a

Onderlinge verbinding tussen grote en kleine boscomplexen

Natuurverbindingsgebieden

Verdichting bossen (gebied tussen Dwersbos-domein 5a Verbinding van natuurkernen langs de Dijle en de Demer 9b Huizingen-Kapittelbos-Kleetbos)

Verbinding van de Voer tussen Dijle en Park van Onderlinge natuurverbinding tussen versnipperde

bossen (Hoogbos en Moorselbos met Kinderenbos en 5b Tervuren-Kapucijnenbos

Onderlinge verbinding tussen complex van Zoniënbos en bossen Ijse (Koningsberg) en Laan (Tempeliersbos-Voerhoek-Weeberg (verbinding naar Voer) en N met

bossen van de vallei van de Molenbeek, tot aan het

9c park van Tervuren. 5c Bilandebos)

Kinderenbos, dat met de bossen van de Weesbeekvallei in

verbinding wordt gesteld. Ecologische infrastructuur van bovenlokaal belang

1 9 2

Natuurverbindingsgebieden

Onderlinge verbinding tussen complex van Kapucijnen-bos en Kapucijnen-bossen Ijse en Laan (MarnixKapucijnen-bos, Kaalheide, 5d Koningsberg, Stokkembos, Breembos, Mommaartshof)

Onderlinge natuurverbinding met en naar Dijle van versnipperde bossen (Weeberg en Tersaetbos naar Zoet Water (Dijle); Ganspoel naar Margijsbos (Dijle);

Vogelzang-Bos van Laurensart naar Dijle; Sint-Agatha-5e Rodebos (Laan) naar Vetsaart en Lange Heide 5h Verbinding tussen Heverleebos en Meerdaalwoud

Verbinding Molenbeek-Parkbeek met Dijle en bossen Diestiaanheuvels (Bruulbos-Langenbos) en bossen van 5f Meerdalbos-Mollendaalbos, Grootbos en Butselbos

Ecologische infrastructuur van bovenlokaal belang

Verbinding Heverleebos naar Dijlevallei en met groene 5i vinger van de Parkbeek-Molenbeek

Hageland

In de centraal Hagelandse vallei gaat een bijzondere aandacht naar de mogelijkheden van natuurontwikkeling door een aangepast herstel, inrichting en beheer van biotopen zoals heiden, heischrale graslanden, rietmoerassen en andere types ruigtevegetatie.

De natuurverbindingsgebieden dienen de ecologische infrastructuur van provinciaal belang te herstellen of te versterken. Die verbindingen volgen voor een deel de valleien van de zijbeken, maar de belangrijkste beogen de

aandachts-gebieden onderling sterker met elkaar te verweven zodanig dat meerdere natuurstructuren op de Demervallei aansluiten.

Eén van de drie noordelijk gelegen natuurverbindingsgebieden volgt de aaneenschakeling van heuvelkammen van

Heikantberg, Middelberg, Wijngaardberg en Benniksberg. Een andere verbinding bouwt voort op de bosgordel die voor een deel de vallei van de Grote Motte volgt en vertrekt vanaf het Walenbos in de richting van het Messelbroek. Een derde verbindingsas vertrekt eveneens van voornoemd

bosverdichtingsgebied rond Tielt-Winge maar loopt door in oostelijke richting. De verbinding volgt de Hazenhoekloop en sluit rond Bekkevoort aan op de Begijnenbeek van waaruit ze in de richting van Diest doorloopt tot aan het Webbekoms-broek. Het verbindingsgebied vormt slechts een deel van een veel complexere verbindingsas, waarvan de gehele vallei van de Begijnenbeek deel uitmaakt. Op de Begijnenbeekvallei sluiten op hun beurt meerdere natuurverbindingen aan, die in verbinding staan met de Velpevallei.

De Velpevallei koppelt tal van hoofdzakelijk noordelijk georiënteerde verbindingsassen. Deze zijn opgehangen aan verschillende kleine beekvalleien die op de Velpe aansluiten, maar de verbindingen lopen in de droge sfeer door in de richting van een aantal lokale boskernen en -complexen.

Omdat ook deze bosgebieden een verbindingsfunctie zouden kunnen gaan vervullen, worden ze met bosuitbreidingen en - versterkingen verder onderbouwd. De nieuwe bossen sluiten bij voorkeur op elkaar aan of fungeren als stapsteen in het ecologisch netwerk. Daardoor ontstaat centraal in het Hageland een complex bosnetwerk met meerdere scharnierpunten tussen de verschillende valleien en met

1 9 3

11c

Landbouwgebied tussen Het Vinne en de Kleine Getevallei ten zuiden van Zoutleeuw

uitlopers tot aan het boscomplex Meerdaalwoud-Heverleebos op het Brabants Plateau. Als draaischijf fungeert vooral het bosrijke gebied tussen Lubbeek en Bierbeek, dat intern wordt versterkt en waarop ten oosten meerdere nieuw te

ontwikkelen bosrijke kernen aansluiten.

Natuurverbindingsgebieden

Verbinding bosgebieden bovenlopen Winge-Molenbeek en Begijnenbeek (Troostembergbos-Tafelbos-Kleisebos-

Begijnenbos-Zuurbemde-Hulsbos-Kappellebos-10a Wouwerdries)

Verbinding Winge-Molenbeek via Wijngaardberg-10c Beninksberg naar 's Hertogenheide

Gebied Walenbos met Houwaartse Berg-Oudenbos-10d Ralishoek (Tieltse Motte)

Verbinding Boscomplex Walenbos-Tieltse Motte en 10e Begijnenbeek

10g Gebied rond Heibos-Schrabaardebos

Ecologische infrastructuur van bovenlokaal belang

Verbinding bosgebieden Diestiaanheuvels Hageland 10b (as Kesselberg/Chartreuzenbos-Butselbos/Bruulbos)

Golfterrein Sint-Joris-Winge als stapsteen tussen 10f Tafelbos en Troostembergbos

10h Verbinding Diestiaanheuvels Hageland met Wingevallei

Haspengouw

De bovenlopen van de Grote en de Kleine Gete en de loop

van de Dormaalbeek-Molenbeek verbinden de weinige natuurgebieden die hoofdzakelijk met de vallei verbonden zijn. In het grotendeels door grootschalige

landbouwactiviteit getekende gebied, bezitten ze de grootste en vaak enige natuur- en landschapswaarden.

De natuurverbindingsgebieden sluiten allemaal aan op de Gete. Het zijn kleine zijlopen van de Gete of bovenlopen van de Grote Gete. Bijzondere aandacht wordt gegeven aan de

De natuurverbindingsgebieden sluiten allemaal aan op de Gete. Het zijn kleine zijlopen van de Gete of bovenlopen van de Grote Gete. Bijzondere aandacht wordt gegeven aan de

In document Opbouw van het document (pagina 183-193)