1. O Liefde overgrooten schat, die u eens schat O overrijcken zegen
Van Godt verkreghen, geen verstant bevat, Wat ghy in soo een Ziel komt uyt te wercken 'T is Goddelijck wat m'in haer kan bemercken, 'T is Liefde, blijschap, vrede, en verduldigheyt Oft teghen gaet oft mede, 't is ghelaghentheyt
Door haeren Niet rust s'in den Al In nedrigheyt verheven,
Het sterven is haer leven, hoogheyt haeren val. 2. Geen weder ofte teghenstrijdt, oft haet oft nijt Kan't Liefdens-vier besluyten,
Toont hem van buyten, dat g'inwendigh zijt Dat g'in haer hebt ghemaeckt u minne-sterckte En innigh in leeft, soo men wel merckte
In menigh kloeck Heldin, die Wereldt, Hel, Tyran, (Ghevestight in u Min) en oock haer selfs verwan, Jae trots den alderstercksten Vorst
En vreesde geen tormenten
Naer harder dreygementen, thoonden grooten dorst. 3. Sent af die Liefde s'Hemels Gheest,
Maer aldermeest
Als my van alle zijden, omvanght het lijden Als een swaer tempeest,
Dat my als blixems vierschijnt te verslinden, Opent dan mijnen gheest, om u te vinden Als ick dien rijcken zegen, van u milde handt Ten vollen heb verkreghen sal ick zijn constant En thoonen dat gy in my leeft, in troost en tribulati' Geen strijden noch tentati', d'overhandt en heeft.
De Liefde Godts dwinght ons tot de volmaecktheyt.
Stemme: Allons, allons belle Philis.
1. O Liefde liefdens Hemels vier
Ghy brandt en blaeckt wel op een nieu manier U Minne-vlam is soet
Soo dat g'er veel in liefde quelen doet, T'allen stont en plecken.
Doet ghy vreught verwecken, in hun teer ghemoet. 2. Somtijdts dwinght ghy ons weldigh aen Om teghen en ons self te wederstaen Eer ghy ons hert besit
En met u soete stroomen overgiet, Moet natuer en sinne
Sijn ghedoot van binnen, en geheel te niet 3. Ach! ach! hoe is een Ziel vermaeckt Die van den Most der Liefden heeft ghesmaeckt Wel magh hy segghen vry!
O Liefde! ick voor u en ghy voor my, G'hebt my heel ontbonden
Wereldt, Hel, en Sonden, stoot ghy verr' van my. 4. Hun leven is der sinnen doodt,
Hunnen rijckdom van alles naeckt en bloot,
Veracht te zijn hun eer
Te keunen hunnen niet hun hooghste leer, Armoed' is hun welden
U voor hun vergeldingh wenschen en niet meer. 5. Wel aen dan Liefde leeft in my
Ontfonck mijn binnenste aen alle zy Doet mijn verdooft gemoet,
Doch blijcken dat het wordt door u ghevoet, Vier en licht uytschieten,
Dagh en nacht gheniet en my u Liefde doet.
Die van de Wereldt niet is, wordt van de selve gehaet en vervolght.
Stemme: Helas je suis abandonné.
1. HElaes om eenen die ick min (Waer ick lanck in,
Heb vonden troost en zegen
Die uytsteeckt ghewortelt in mijn hert en sin, Den alderschoonsten died'er leeft
Jae die de aerde oyt ghedraghen heeft)
Moet ick helaes als eenen ballinck dwalen, ô druk, ô pijn, Kost ick hem onderhaelen, 'k sou te vreden zijn.
2. Want om dat ick geen schepsels min Noch mijnen sin, tot hun kan zijn gheneghen Valt my gheheel de Wertldt teghen
En seght den strijdt is noch maer een begin, Van haer word' ick bespot, veracht
Uyt enckel vreught sy met mijn lijden lacht, Moet ick dan gansch ontroost noch langher derven Godts soet aenschijn?
Ach mocht ick sterven, 'k sou ghenesen zijn!
3. Ach Hemel, Sterren, Son en Maen Wilt hooren naer mijn overdroevigh suchten! Die leven moet in onghenuchten
En als den sneeuw in't Sonne-licht vergaen, Ick dool als eenen Vremdelinck
Als oft de Wereldt my niet aen en ginck, Al dat ick sien toont my een bitter wesen, Ach sal ick noyt
Den uytghelesen sien, ick waer liever doodt! 4. Gaet Enghels ende boodtschapt hem Dat om sijn Liefde soet te achterhaelen, Ick soeck langhs Berghen ende Daelen,
En roep! waer zijt ghy Heer met heescher stem? Dat ick door overgrooten wensch
Ghelijck een afgesnede Roos verslensch,
Krijgh ick geen troost, soo moet ick blijven dwalen,
Wat pers, wat pijn?
Kost ick hem achterhaelen, 'k sou ghenesen zijn.
Minne-klacht over het lanck afwesen van den Beminden Heer.
Stemme: Je vous demande comme qu'il est possible.
1. SAl ick noch ô Heer met bitter en lanck schreyen En 't hert vervult met druck
U minnelijck gheniet moeten verbeyen Dat Goddelijck geluck?
(Tot troost van mijn ghesicht) hoe langh ô Heer, hoe langh? Hoe langh ô Heer, sult ghy u noch vetrecken,
En u soet ghesicht, voor my bedecken? 2. 'T is soet met u te zijn in consolati' Maer die u derven moet
Voor hem is niet dan wee, druck, desolati,
Dat hem hier sterven doet,
Hy roept hy sucht, hy vraeght, hoe langh ô Heer, hoe langh? Hoe langh ô Heer, sult ghy u noch vertrecken,
En u soet aenschijn, voor my bedecken?
3. Vlieght Enghels snel en zijt den Bod' der Minnen Vlieght snel en vraeght aen hem
Die tot hem heeft ghelockt mijn hert en sinnen, Oft hy wel hoort mijn stem,
Waer med' ick roep en vraegh, hoe langh ô Heer, hoe langh? Hoe langh ô Heer, sult ghy u noch vertrecken
En u soet ghesicht voor my bedecken?
4. Vraeght oft hem zijn bekent mijn lauwe traenen Die my ontrollen snel,
Mijn bangh gemoet, mijn persen en mijn praemen En 't innighlijck ghequel,
'T geen dat my roepen doet, hoe langh ô Heer, hoe langh Hoe langh ô Heer sult ghy u noch vertrecken
En u soet ghesicht voor my bedecken? 5. Al wat op d'aerden is, dat spant my tegen, Den Schepper is mijn deel,
'K en sal niet swichten voor 'k en heb ghekreghen Die my besit geheel,
Voor dat ick heb verstaen, staeckt Ziel u droef gesicht Voortaen sult ghy verblijdt in my wesen.
Als ghy aenschouwen sult mijn Godd'lijck wesen.