+
Matth. 14. Mar. 6. Luc. 3. +
Herodes was soo boosen,
Met eenen ook soo loosen, Tiran, vol van bedrogh, Hy dorst veel quaets bedrijve, Besliep sijn Broeders Wijve, En daer en boven nogh 2. Deed' hy Joannem vangen, Die om sijn quade gangen Hem recht'lijk hadt bestraft, Hy smeet hem in den Kerker, Als eenen boosen werker, En bondt hem wel onsaft. 3. Ioannes tot hem seyde, Gy moet van dit Wijf scheyde, Gy mooght haer houden niet. Dit kost sy niet verdragen, Dus leydt sy hem veel lagen, Hy was haer een verdriet. 4. Sy was vol quae' gepeysen, En soght hem meenigh reysen, Gelijk een Vrouwe snoodt, Beladen met veel sonden, Hoewel sy niet en konden, Te brengen tot 'er doodt. 5. Herodes hadt nogh vreesen, Want hy wist het te weesen Een Heyligen Propheet; Dus deed' hy hem bewaren,
En hoorden hem ook garen, En dikwils ook na deedt. 6. Of hy hem dooden woude, Terwijl het volk hem houde Gelijk als een Propheet, Soo kost hy 't niet volbrengen; Want 't volk soudt niet gehengen, Dus hy hem nogh beleedt. 7. Ey, laet ons niet misprijsen Die ons wel onderwijsen, Veel minder lastigh sijn, Maer volgens hare leeren, Ons tot het goet bekeeren, En schouwen quaet fenijn.
Vrydagh na de III. Sondagh in de Vasten.
45. Jesus spreekt met een Samaritaense Vrouw.
Wys:
Waer blijf dy nu.
Heer staet mijn by.
S. Petronelle.
+ Joan. 4. +
ALs Jesus eens een reyse deed' By een Samaritaensche Steed', Dewelke was Sichar geheeten, Alwaer Jacobs Fonteyne stondt, Dewelke soo wanneer hy vondt, En was loof, heeft daer by geseeten. 2. Daer een Samaritaensche Vrouw Quam, welke water scheppen souw, En Jesus seydt, geeft mijn te drinken. Sy seydt, gy lijkt een Jood' te sijn,
Hoe, eyst gy drinken dan van mijn, By de Jooden wy immers stinken. 3. Maer Jesus seyde weer tot haer, Indien gy wist wie dat ik waer, Gy soude dan wel anders denken; En seggen datelijken nu,
Geeft mijn te drinken, en ik u, Dan souw' leevende Water schenken. 4. Sy seyde met verwonderingh, Wel Heere, gy hebt niet een dingh Waer meede gy soudt scheppen moge; Van waer togh of gy dan van daen Het leevend' Water moogt ontfaen, Want de Put is seer diep en hooge? 5. Of gy u selven meerder aght, Dan als den Vaêr van ons geslaght,
Jacob, die dees Put heeft geschonken
Aen ons: en ook hy selve mee', Met sijne Kinders en het Vee, Hier eertijts hebben uyt gedronken. 6. Die sijn dorst met dit Water koelt, Seydt Iesus, weerom dorste voelt; Die 't Water drinkt dat ik sal geeven, Die nimmermeer geen dorste krijght, 't Sal werden een Fonteyn die stijght, En het springht tot het eeuwigh leeven. 7. Waer op de Vrouwe antwoordt weer: Geeft mijn dan van dit Water, Heer, Dat ik van dorst vry moge weesen, Op dat ik nu voortaen niet meer Te komen loopen hoef soo veer, Om te putten Water na deesen. 8. En Iesus seydt, gaet roept uw' Man, En komt hier t'samen weeder dan.
'k Heb geen, seydt sy. Maer hy tot haer seydt, Vijf mans hebt gy gehadt: maer nu,
Die welk gy hebt is niet de uw. Hier in hebt gy gesprooken waerheydt 9. De Vrouwe seyde: Heer, ik weet Dat gy moet weesen een Propheet, Ons Vaders hier hebben gebeeden, En na Jerusalem gy spoet,
En seght dat men daer bidden moet, Wat magh togh sijn hier van de reeden? 10. En Iesus heeft geseydt tot haer, 't Sal weesen dat nogh hier, nogh daer, Den Vader sal worden gebeën. Wy bidden die ons is bekent; Maer gy-lie heel onweetend' bent, Want het Heyl dat is uyt Judeën. 11. De uur die komt, en is nu al, Dat in den Geest en Waerheyt sal Werden den Heer Godt aengebeeden, Alsulke Bidders soekt hy meest; Want Godt die is een suyver Geest, Dien men moet bidden in waerheeden. 12. Sy seydt, Messias koomen sal, Als die komt, sal 't ons leeren al. Hy seydt, ik bent. Sijn Jongers quamen Terstondt, en hebben broodt gebroght, Dat's hadden in de Steed' gekoght, Vonden hem met haer praten t'samen. 13. Sy liet haer Water-kruyke staen, En is met haest na Steed' gegaen, En sy verteld' dit daer aen deesen; Die Man die heeft met goedt bescheyt Mijn dingen al-te-mael geseyt, Siet of hy Christus niet magh weesen. 14. In dees Samaritaensche Stat Veel hebben soo 't Geloof gevat, Door al het gepraet van dit Wijve, Daerom sijn sy tot hem gegaen,
En hebben hardt op aengestaen, Of hy daer by haer wilde blijve. 15. Hy bleef daer wel twee dagen voort, Veel meer geloofden door sijn woort, Als door het gesegh van de Vrouwe; En seyden, wy gelooven wis, Dat deesen den Messias is, Die de Weerelt sal nogh behouwe.