+
Matth. 4. Marc. 1. Luc. 4. +
ALs Jesus heeft de stadt van Nasaret verlaten, Hy sijne woningh nam in de vermaerde stee Caphernaum, waer by als nageburen saten 't Geslaght van Zabulon, en Nephthali aen Zee. 2. Dat worden sou vervult, 't geen Esaias seyden, O Landt van Zabulon, o Nephthalimsche Lant, Zee-weg voorby d'Jordaen, in Galilee der Heyden, Een groot Light is ontstaen aen uwe Zeesche kant. 3. Het veere vollik dat in duysternisse woonden, Sat in verschove lant, in schaduwe des doods,
Heeft een groot ligt gesien, dat hem an haer vertoonden, Heer Iesus hier begost te preeken 't Rijke Goods. 4. Den tijdt die is vervult, Goods Rijke is aenstaende, Het Euangelium gelooft, en boet aenveert,
Dus preekten hy door 't lant van Galileën gaende, In Synagogen meed' heeft hy alsoo geleert. 5. Door 't Galilesche lant men hoorden sijn fame, Ja door heel Sirien sijn naem wiert seer verbreyd, En hy kreegh over al groot eer, so waer hy quame, Hy wiert seer groot geaght, sijn lof wierd seer verspreydt. 6. En tot hem sijn gebrogt die waren seer beladen Met siekten veelerhand', met flaute, en met jicht, Met maensugt, pijn, en ook beseten met den quaden, Dees heeft hy al-te-mael geneesen en verlicht. 7. Dus van Jerusalem, Tiensteed, en Galileën, Hy groote toeloop kreegh van menschen alderhant, Van over de Jordaen, uyt 't lantschap van Judeën, Sy hem al volghden naer met hoop van alle kant.
8. O Heer, wy sijn al mee' met duysternis bevangen, Dus tot ons komen wilt, verligten onse geest, Met sonden veelderley sijn wy al meed' behangen, Dus onse kranke siel, wy bidden u, geneest.
S. Andreas-dagh, IV. Sondagh na Pinxteren.
49. Jesus roept Visschers der menschen, en preekt in Petrus Schipken.
Wys:
Seght mijn wel schoone Nimphelijn.
Kluysenaer die, &c.
+
Mat. 4 Mar. 1. Luc. 5. +
ALs Jesus gingh op eenen stondt By 't Meyr van Galileën,
Petrum en Andream daer vondt
't Net werpen in de Zeën.
2. Volght mijn, ik sal, hy tot haer seyd', U Menschen-visschers maken:
En sy volghden straks allebeyd'. Sijn dit geen wonder saeken? 3. Hy Jacob, en Joannem mee Heeft daer ontrent gevonden, 't Waren Kinders van Sebedé Die in het Schipken stonden. 4. En datelijken riep hy haer, En sy sijn ook gekoomen, Lieten daer haer netten en vaêr, Niet hebbens' meed' genoomen. 5. En ondertusschen quam aldaer, Goodts Woordt te hooren leere, Van 't volk een seer maghtige schaer, Als hy stondt neffens 't Meere.
6. In Petrus Schipken hy in tradt En liet wat van 't Landt steeken, Als in een Preekstoel hy daer sat, Begond' daer soo te preeken. 7. En daer na hy tot Petrus seydt, Steek of het Schip van landen, Ende maekt uw' netten bereydt, Om Visch in Zee te vanden.
8. Maer Petrus seydt t'vergeefs, o Heer, Wy hebben d'heele naghte
G'arbeyt, in uw' woordt sal ik weer 't Net werpen, en vangk waghte.
9. Hy kreegh terstondt een vangk soo groot, Dat die het net al krenkten,
Waerom hy om hulpe in noot De ander Maets ook wenkten. 10. De Maets die sijn gekoomen aen, 't Net samen op te halen,
Beyd' de Scheepkens vol sijn gedaen, Soo dat die wouden dalen.
11. Wanneer dat Simon Petrus sagh, Begon hem te vervare,
Haestigh op sijn knyen hy lagh, Seydt, gaet van mijn Sondare.
12. Maer Jesus hem seydt met 'er vlijt,
Simon en wilt niet vreesen;
Want gy nogh sult na desen tijt Der Menschen-visscher weesen.
13. De Scheepkens broghten sy aen landt, En gingen die ophalen,
En verlieten al hare pandt, En volghd' hem al-te-malen. 14. O lieve Iesus, roept ons mee, Op dat wy u ook volgen, Dees bedroefde Weereltsche Zee Die is togh soo verbolgen.
50. Jesus verjaeght een vuyle geest.
Wys:
Al lijd' ik druk en groot gequel.
Te Mey als al de Vogels singht.
+
Marc. 1. Luc. 4. +
ALs Jesus op een Sabbath-dagh Quam, daer men 't volk te leeren plagh, In d'Joodsche Synagogen,
Een yder waer, verbaest van haer, Sijn woordt was van vermogen. 2. Hy leerde als uyt groote maght, Sijn woorden wierden seer geaght, Niet als de Schriftgeleerden: Daer is geweest, een vuyle geest, Die riep, en leelik beerden: 3. Weest stil Jesus van Nazareen, Wat hebt gy togh met ons gemeen? Waer toe is het van noode
Dat gy ons quelt, en doet gewelt, Gy Heyligh sijt by Goode. 4. En Jesus die bestraften hem,
En seydt, weest stom, houdt in uw' stem, Gy moet u van hier keere.
Uyt spijt en leedt, den Duyvel smeedt Den mensch ter aerden neere. 5. Den vuyle geest verscheurde hem, En schreeuden met een harde stem, En toond' sijn ongenade,
En hy gingh uyt, met groot geluydt; Maer kond' hem niet beschade. 6. En om dit ongewoone dingh, Is daer geweest verwonderingh, In d'harten van de luyden,
Een yder praet, hoe men dit vaet, Wat magh dit togh beduyden. 7. Wat nieuwe Leer of hy meedeelt, Die met gewelt den geest beveelt, Soo dat hy wegh moet vlughten, En hy moet gaen, met haest van daen, Dat maekte veel gerughten.
8. O Iesu, toont hier ook uw' maght, En alle Duyvelen met kraght Wilt veer van ons verjagen,
En ons met spoedt, van haer behoedt, Bewaert ons van haer plagen.