Voor deze praktische toepassing gebruik ik een praktijkvoorbeeld dat ik meemaakte tijdens mijn praktijkverdieping in de basisschool. De zorgcoördinator en ik hadden een gesprek met een jongen uit het tweede leerjaar. Deze jongen heeft het erg moeilijk op school; rekenen en taal lopen niet zo vlot. Bij dit gesprek hadden we de intentie om deze jongen duidelijk te maken dat naar school gaan erg belangrijk is. Zo vertelden we dat als je schoolloopt je later werk kan hebben, een huis en computerspelletjes kan kopen, dit omdat deze jongen hier heel erg geïnteresseerd in is. De jongen was niet echt overtuigd van ons betoog, toen we vroegen wat hij er over dacht zei hij:” Mijn mama zegt dat dat allemaal niet nodig is, ik ga later naar het OCMW en ik krijg daar een huis en centen.” Voor ons kwam dit antwoord op dat ogenblik erg verrassend over. Later door hier mij verder in te verdiepen en er samen met de zorgcoördinator over te praten werd er meer duidelijk. Deze jongen had het thuis niet gemakkelijk, zijn mama had geen vast werk en volgde een opleiding. Moeder had andere taken te doen, die belangrijker waren om te overleven dan enkel met de jongen bezig te zijn. Hierdoor speelde hij heel veel computerspelletjes. Misschien was dit voor deze jongen ook een tijdelijke vlucht uit de reële wereld. Toezicht op het maken van zijn huiswerk was er niet. De school zocht verschillende keren toenadering tot de moeder, maar tevergeefs. De telefoon nam ze nooit op, naar oudercontacten kwam ze niet. De zorgcoördinator had het beste met de jongen voor en wou het voorstel doen om met hem logo op te starten. Hij ging niet. Kan je dit deze moeder kwalijk nemen? Neen, Door haar financiële toestand was logo waarschijnlijk een extra hap uit haar budget. Natuurlijk zag deze moeder haar jongen ook graag, maar de mogelijkheden om hem te helpen waren er niet. Als je dit voorbeeld bekijkt liggen de twee opvoedingsmilieus van deze jongen ver uit elkaar. Het lijkt wel of deze moeder haar zoon opvoedt met een inactieve of onverschillige
opvoedingsstijl, maar we kunnen dit niet met zekerheid bevestigen, zet dit gezin in een andere context en de mama kan heel anders haar zoon opvoeden, omdat dan er misschien de mogelijkheden wel zijn om meer begrip, interesse en warmte te geven en te tonen. Dat we met deze moeder geen contact kregen was erg jammer voor de jongen, toch als ik mij verplaats in de moeder, moet het niet gemakkelijk zijn om te horen dat je zoon het moeilijk heeft op school en dat logo daar iets kan aan veranderen. Deze moeder had zelf ook veel problemen en moeilijkheden, misschien kon ze hierdoor de problemen van haar zoon niet erbij nemen. Dit gezin staat op overleven. Om de stap naar school te zetten lijkt me erg moeilijk, je wilt je verhaal zelf ook niet aan de grote klok hangen. Nu kan de school daar veranderingen inbrengen, door bijvoorbeeld een ouderhuiswerkgroep op te starten. Het is de bedoeling om in kleine groepjes samen met een ouder het huiswerk van de kinderen te begeleiden. Dit verhoogt de ouderbetrokkenheid en de leerprestaties van het kind. Misschien kan dit voor dit gezin een hulp zijn, de jongen kan mee in de klas, waardoor het voor de mama al een veel aangenamere situatie is, dit betekent voor de moeder een zorg minder. Toch wetende dat hij goed wordt opgevolgd op school. Misschien wordt de stap dan voor de moeder ook kleiner om naar de school toe te gaan, want geef nu toch zelf toe, op een oudercontact mogen horen dat je kind het goed doet op school, dat is toch voor elke ouder fijn!
In de theorie haal ik aan dat het misschien zinvol kan zij om deze moeder te verplichten om naar een oudercontact te komen. Dit kan een hulp zijn om ouders naar de school te doen komen, al weet ik niet of dit in deze casus een hulpmiddel is. Stel dat deze mama dan toch kwam opdagen, zou ze open gestaan hebben voor communicatie? Ik vermoed van niet naar mijn gevoel, dan maak je de weerstand enkel groter, waardoor deze mama dan met een erg gesloten en niet constructieve houding aanwezig zou geweest zijn. Misschien heeft de moeder zelf nare ervaringen gehad in haar schoolloopbaan en houdt dit haar tegen om ons op school te bezoeken. Volgens studies komt de moeder doorgaans veel vlugger naar de school om problemen te bespreken. In de casus die ik bespreek, krijgt de school op geen enkele manier contact met de moeder. Het kan ook zijn dat de moeder van dit jongetje niet weet wat er van haar verwacht wordt. De oudere kinderen in dit gezin kampten met dezelfde leerproblemen. Een kans krijgen om deze moeder te begeleiden in haar ouderschap en opvoeding, dit door als school duidelijk te kunnen zeggen wat er van haar verwacht wordt zou al een mogelijke oplossing zijn en een deur kunnen openen voor de toekomst van deze jongen.
Een oplossing kan zijn om een ouderkamer te installeren op school, hier kunnen ouders dan terecht voor een kop koffie terwijl ze wachten om hun kind af te halen. Alles verloopt in een rustige sfeer en ouders kunnen met elkaar ervaringen delen. De school wordt dan voor ouders een aangename plaats, waar ze aan wennen en vertrouwd geraken waardoor de stap om met je verhaal naar school te gaan kan, verkleinen.