Nao de hoèmès. Et Funske winkde op et Pierke Sjtraote, et koèrjunkske, dat-em der
blaosbalk haw gedued. ‘Pierke, kins te nog ein hawf urke blieve. Doè kriegs auch
get vuer de meute!’ en oet zie kammezaolstèsjke kaom ei blinkend dubbeltsje. ‘Hie,
Pierke, haol dich dao sjtraks mer eing tuet klumpkes vuer!’
‘Danke! danke meister Roèvros! Ein dubbeltsje! Mè dao krieg ich bie et Treeske
Geele ei paeper-kooke-menneke vuer!’ En et Pierke Sjtraote haw der blaosbalk al
vas. ‘Vuer wannie is dae moeziek, meister Roèvros?’ ‘Vuer e Goonsdig, Pierke! Et
fiès va Sint Caesilia! Wat dunks-dich, dat ich zou sjpièle?’
Et Pierke Sjtraote kas väöl en sjoen leedjes, mè dao wour ei leedje.... jaomer dat et
Latien wour. Hae vong et toch zoe get fèins. Dat zong durch et gans kaelke, dat
waejde durch zie teugske esser mit de kaets naeve et kruets sjtapte. En et wour al
droet: ‘Meister, sjpièl der ‘In Paradisum!’ ‘Mè Pierke!! Menneke, doe bis neet good.
Der “In Pardisum”??.... Mè, dat is get vuer biè eing begreffenis!’ ‘Dat zoste angesj
neet zaeke!’ zag et Pierke.... Mè, et dosj-em toch auch, get vuer eing begreffenis
paste neet op ei fiès, wiè dat van Sint Caesilia. - ‘Nae, jungske, ich pak mich der
“Alleluja” van Händel, Jong, wat zal et davere’.
Et Funske begos te sjpiele. Iesj dat sjtille, sjtille en et Pierke duede langzaam mit
eing hand der blaosbalk, mit de anger heeler der kristelier vas. Eing hawf oer nao de
Mès woer kristelier i gen sjoèl. Dat wour aevels huej eing gemekkelike laets. E
Donnisjdig haw-em dat koèt kapleuntje haw de oere oèt der kop geriete. Hae kos gei
sjtom woèd. En die vaeg van ein An Niks haw et aan de Mam gezag.... en die haw
et ins taege der Pap motte zaeke!
Dat Funske fantaseerde nog mer get. Hièl sjtillekes sjpielde der urgel bis vuer a
gen elter. Dan sjwaefde der moeziek truek en vertrok wir sjtillekes langs der
kirkplafong.
Hawf hel-op, zingentaere lierde et Pierke zieng laets. Eeder vraog kreeg eing anger
wies: ‘Is God heilig? God is heilig.... Kan God alles? God kan alles....’ Langzaam
duede hae der blaosbalk. Wat wour der Roèvros disse murge toch gowwekoôp! Hae
haw bekans geine wind vandoon. Mè jues haw et Pierke dat gedach of et sjpièl
verangerde. Der Roèvros trok alle register te geliek aope. De pedale wirkte geweldig
en doe begos et te davere en te sjalle: sjutterieje va klanke: de hermenie trok oet! En
mit ontzag duede et Pierke Sjtraote der blaosbalk, pis opins.... der urgel zjweeg mit
eine sjrille roefel, dae akelig leep langs gen plafong en jaomerentaere wegveel achter
gen elter. Et Pierke meinde al de sjtum van et Funske te huere: ‘Allei dan! Dueje,
menneke!’ Mè hae huerde nieks. Twie zengerte, die nog get woure blieve naozitte
lepe nao et urgelbenkske. Wour der Roèvroes neet good gewoède? Et Pieterke woèd
bang en leep watter laope kos de trappe aaf. Wie er onge kaom sjpronge-n-em de
traone i gen aoge. Zou et Funske doèd ziè? Et Mès-deenderke begos te griene.
Boete sjtonge nog väöl Hoe-mès-luej. Auch der meister van de
driede klas, dae de jonges et Sjnuitske neumde. Wie-er et Pierke zoe ermzièlig zaog
sjtaon, zagge: ‘Pie, wat is er jongen?’ ‘Meester, ik heb de kristeleer op het oksaal
laten liggen.’ Mè et Sjnuitske begrièp wal dat get bezunders gebuerd wour. Hae leep
der duestere trap op en op et oksaal gekomme, zouger nog jues, wie der Hier Pesjtoer
et Funske der H. Oulie langde.
Et Funske Roèvros woed begrave op Sint Caesilia - vuer eine urgelist zièker der
sjoenste daag um begrave te waede. Esser haw motte oetzeuke, hawwer zièker geine
angere daag gewold. En noe woed der urgelist noggene kirkkef gedrage. Oppene
oksaal sjtonge de zengerte gereid en op et urgelbenkske zout eine jonge artiest oèt
Aoke. Der Subdiake mit de koerjonge begos te trèkke. Et Pierke Sjtraote droog zoè
bedreufd de kaets. Hae brach ziene gowwe vrund, der meister Roèvros, nao genne
kirkkef. - Mè dan, huer dao: Der ‘In Paradisum’.... op Sint Caesilia! Wat doog-et et
Pierke good. Nog naets zoè forsj wie huej! Jonges, wat sjalde en zong dat en et
koerjungske zong sjtillekes mit. Nae! Sjterve wour zoè erg neet en begrave waede,
wour auch zoè erg neet! Angesj zonge ze toch neet zoè bliej. En i gen hiemel hele
al de ingele effekes op mit der ieuwige Sanktus. Sint Caesilia kroep achter der
hiemel-urgel oèt en ging naeve et klaveer sjtao. Et Funske Roèvros, vreuger jaore
gewoon kirke-urgelist, noè hiemel-urgelist, kroep op et benkske. Salderment, wat
eine urgel en wat eing register. Nae, dao bie wour dae urgel oppen welt mer eine
kleinge kwetsjbuel biè. Et Funske wreef zich van hiemels plezeer i gen heng en
knikde ins ein uigske nao Sint Caesilia. En doe begosser en groèt en geweldig sjalde
durch de hièmel-zale: Der ‘Alleluja’ van Händel.... vuer Sint Caesilia!
In document
Joan Bertrand, Vrung va Oze Leve Hier · dbnl
(pagina 43-46)